1
KONIEC ZIMNEJ WOJNY I UPADEK ZSRS W samym środku lata w 1989 roku udzieliłem długiego wywiadu magazynowi, który w sowieckiej wyobraźni był właściwie uosobieniem zachodniej dekadencji: chodziło o „Playboya”. Jednak nie sama nazwa wydawcy, który opublikował mój wywiad, wywołała dezaprobatę w Związku Sowieckim. Pomimo coraz bardziej dominującej atmosfery głasnosti, otwartości, między Ameryką a ZSRS oraz powolnego łagodzenia politycznych represji w ramach pieriestrojki Michaiła Gorbaczowa moja jawna krytyka sowieckiego społeczeństwa – a zwłaszcza moja pochwała Ameryki i Amerykanów – to było coś skandalicznego. Do upadku muru berlińskiego, który miał runąć 9 listopada, wciąż brakowało pięciu miesięcy i raczej nikt nie wyobrażał sobie takiego przebiegu wypadków. Jakiś miesiąc po moim wywiadzie Gorbaczow i prezydent George H.W. Bush mieli oświadczyć, że ZSRS i Stany Zjednoczone przestały być wrogami. Jednak nawet w tych szybko zmieniających się okolicznościach moje uwagi w uszach niektórych ludzi na Kremlu brzmiały jak zdrada. PLAYBOY: Mówi pan jak Amerykanin. Amerykanie zawsze
chcą wygrywać. KASPAROW: To bardzo ludzka cecha. Co tylko dowodzi, że Amerykanie są bardzo bliscy prawdziwej ludzkiej naturze. 53
