Wstęp
K
„Każda technologia ma swoją ciemną stronę, z góry nieprzewidywalną” – ostrzegał Stanisław Lem. Obserwując świat odnoszę wrażenie, że nie pamiętamy lub nie chcemy pamiętać o tej oczywistej prawdzie. Prawdzie, która już wielokrotnie w przeszłości dawała o sobie znać. Przykładowo, jeszcze kilka dekad temu właściciele korporacji przekonywali nas w swoich reklamach, że papierosy, DDT, azbest, heroina i teflon są bezpieczne dla ludzi. Ostrzegali przed tymi technologiami nieliczni, często narażając się na ataki ze strony wielkiego biznesu i pracujących dla niego dziennikarzy i naukowców. Trzeba było dużej odwagi, żeby stawiać opór. Po latach okazywało się, że odsądzani od czci i wiary obywatele mieli rację – wymienione technologie ukazały swoje ciemne strony. Ekspertyza „Ratuj dzieci! Edukacja technologiczna: e-uzależnienia i elektrosmog” ma na celu
Ekspertyza „Ratuj dzieci! Edukacja technologiczna: e-uzależnienia i elektrosmog” ma na celu ostrzeżenie przed zdrowotnymi, społecznymi i politycznymi efektami nieograniczonego używania smartfonów i sieci bezprzewodowych Wi-Fi.
ostrzeżenie przed zdrowotnymi, społecznymi i politycznymi efektami nieograniczonego używania smartfonów i sieci bezprzewodowych Wi-Fi. W ostatnich latach ich popularność i dostępność drastycznie wzrosła. Spowodowane koronawirusem zamknięcie szkół w 2020 roku dodatkowo pogłębiło uzależnienie dzieci od telefonów komórkowych i komputerów oraz narażenie na elektrosmog (promieniowanie elektromagnetyczne). W trosce o zdrowie dzieci i młodzieży postulujemy wprowadzenie rozwiązań systemowych, których rezultatem będzie wyłączanie telefonów komórkowych przez uczniów przynoszących je do szkoły oraz niestawianie masztów telekomunikacyjnych na budynkach szkół i w ich pobliżu. Z kolei nauka zdalna powinna uwrażliwić rodziców na tematy e-uzależnienia i elektrosmogu w warunkach domowych. Wszystko to wymaga uczynienia „edukacji technologicznej” częścią podstawy programowej i programów nauczania. I nie chodzi tu o uczenie dzieci i młodzieży „kompetencji cyfrowych”, w rodzaju umiejętności posługiwania się smartfonem. 7 milionów Polaków zorientowało się, jak to zrobić, bez pomocy ze strony szkoły. Cytując prof. Neila Postmana: „Chodzi mi o to, że jeśli chcemy uczynić edukację technologiczną częścią programu kształcenia, celem takiego kroku winno być nauczanie młodych, jak używać technologii, w przeciwieństwie do bycia
