ZMIANY AKTYWNOŚCI ZAWODOWYCH W TEATRACH INSTYTUCJONALNYCH Zamknięcie teatrów dla publiczności dla większości scen instytucjonalnych nie oznaczało przerwania działalności. Tylko niewiele z nich (głównie teatry prywatne) wstrzymało jakąkolwiek działalność, delegując pracownice i pracowników na zaległe i przymusowe urlopy. Opisane tu zmiany aktywności zawodowych miały miejsce w teatrach, które w momencie zamknięcia scen przeniosły swoje działania do Internetu. Zmiany te dotyczą okresu całkowitego zamrożenia działalności teatrów – od 12 marca do 6 czerwca. Dzięki demokratyzacji uczestnictwa w teatrze za sprawą udostępniania oferty teatralnej w sieci teatry zyskały w pandemii nową widownię – często spoza wielkich ośrodków miejskich, często złożoną z widzek i widzów, których budżety domowe nie pozwalają na odwiedziny w teatrach. Dlatego wiele teatrów po odmrożeniu działalności myśli o kontynuowaniu przynajmniej części programu online. Prócz archiwalnych zbiorów, zainteresowaniem użytkowników sieci cieszyły się streamingi dyskusji pospektaklowych i spotkań z twórcami. Dla pracownic i pracowników teatru wypełnianie obowiązków służbowych w czasie zamrożenia działalności teatrów, a następnie, po odmrożeniu, w hybrydowym modelu działania (jednocześnie online i offline) łączyło się ze zmianami aktywności zawodowych. Można je rozpatrywać pod kątem czterech zmiennych: (1) ilości pracy, (2) miejsca pracy, (3) zakresu obowiązków, (4) obszaru działania. — ilość pracy W momencie zamknięcia scen zdecydowanie mniejszej ilości pracy (jeśli nie jej braku) doświadczyli ci, których praca jest ściśle związana z działalnością sceniczną – a więc zastygli w swoich ciałach aktorzy i aktorki, mikrosmutni twórcy teatralni i wystrzeleni na nieplanowaną
119
