PROBLEM CZY WYZWANIE? O EDUKACJI I PEDAGOGICE TEATRALNEJ Grupa edukatorów i pedagogów teatru nie jest jednolita, szczególnie pod względem form i warunków zatrudnienia, a co się z tym wiąże – także sytuacji bytowej. Sytuacja etatowych pracowników, zarówno tych nielicznych znajdujących się blisko centrum decyzyjnego teatru, jak i tych z marginalną pozycją w teatrze55, dawała względną stabilizację finansową. Ci, który mieli pracę, nawet obawiając się trudności finansowych teatru, patrzyli w przyszłość raczej optymistycznie. „Obawiam się cięć budżetu […], ale pracuję z zespołem, który codziennie zaskakuje mnie siłą i empatią. Razem damy radę utrzymać się… na powierzchni” (IX_A_7) – stwierdziła jedna z ankietowanych. Na strategie działania w pandemii obrane przez tę grupę edukatorów wpływ miały zarówno decyzje dyrekcji, indywidualne podejście do edukacji teatralnej, jak też to, czy do zakresu ich obowiązków należały inne obszary, takie jak promocja i marketing albo archiwizacja. Nie wszyscy jednak widzieli swoją przyszłość w jasnych barwach. Edukatorzy zatrudnieni w teatrze na umowy-zlecenia znaleźli się w dużo gorszej sytuacji. W sytuacji braku możliwości prowadzenia warsztatów tudzież innych działań edukacyjnych współpraca z nimi oraz wypłata wynagrodzeń były przez teatry zawieszane. Na początku też był lęk, bo utraciłem bardzo dużo zleceń na warsztaty teatralne […], więc na początku pandemii towarzyszył mi duży strach związany ze stabilizacją finansową. Co teraz zrobię? Ten strach był bardzo duży (XI_IDI_4). 55
92
Zob. Maria Babicka, Katarzyna Kalinowska, Katarzyna Piwońska, Poza afiszem. Edukacja teatralna w teatrach instytucjonalnych. Raport z badań jakościowych, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2017 [niepublikowany].
