FOODFOTOGRAFE ROOS MESTDAGH

Sergio Herman. Pascale Naessens. Wout Bru. Peppe Giacomazza. Peter Goossens. Het is maar een greep uit de (top)chefs waar de Hasseltse foodfotografe Roos Mestdagh mee gewerkt heeft. Opmerkelijk detail: in tegenstelling tot andere foodfotografen doet Roos ook de styling helemaal zelf. “Ik ben graag met mijn handen bezig. Ook de meeste achtergronden steek ik helemaal zelf in elkaar. Je vindt me dan ook regelmatig in de doe-het-zelfzaak.”

MAXzine treft Roos Mestdagh thuis. In haar keuken/werkruimte/studio. Voor een aangenaam gesprek over haar passie voor lekker eten, de tofste plekken waar ze als fotografe kwam en haar ambitie.

“Als kind tekende ik enorm graag. In eerste instantie wilde ik graag grafisch vormgeefster worden”, zegt Roos Mestdagh. “Tot ik ontdekte dat je op de Hasseltse Kunstacademie fotografie kon volgen. Mijn vader fotografeerde weleens als hobbyist, met een Japanse Yashica. Zo’n vintage tweeogige 6x6-camera. Ik begon ermee te experimenteren en schreef me vervolgens in op Sint-Lucas. Het kotleven was niet aan mij besteed. De eenzaamheid speelde me parten. Dus trok ik naar Genk. Zo kon ik mijn studies combineren met lessen aan de Hasseltse Kunstacademie. Vier jaar later studeerde ik af aan het toenmalige Stedelijk Instituut voor Visuele

Communicatie. In 1989 liep ik nog negen maanden stage in Minneapolis en San Francisco. Daar leerde ik fotografie bij daglicht pas echt appreciëren.”

Dat was nog allemaal analoog?

Roos Mestdagh: “Klopt. Ik focuste op school vooral op reclamefotografie. De heel creatieve dingen kwamen in de kunstacademie aan bod. We fotografeerden volledig analoog en ontwikkelden onze beelden zelf in de doka. Ik heb uren in het donker gezeten (lacht)!”

Koos je onmiddellijk voor foodfotografie?

Roos Mestdagh: “Nee. De eerste jaren van mijn professionele carrière werkte ik onder andere voor White Light, Studio Pelegrie en Bartok. Ik fotografeerde toen ook al wat voeding, maar ik focuste pas bewust op foodfotografie nadat ik in 2002 zelfstandige werd. Ik hou zelf ook van lekker eten. En als ik gasten over de vloer krijg, vind ik het heerlijk om zelf in de potten en pannen te roeren en de tafel netjes te dekken. Mijn eerste opdrachtgevers als zelfstandig foodfotografe waren de magazines Culinaire Ambiance en Smaak. Niet veel later volgden de eerste kookboeken. In tegenstelling tot vandaag deed ik toen ook nog veel foodreportages. Ik trok dan de ene dag naar een vleesproducent om een dag later in de keuken van een sterrenchef te staan. Op een bepaald moment zat ik nagenoeg maandelijks bij Peter Goossens, Sergio Herman en andere sterrenchefs.”

Voor wie werk je vandaag?

Roos Mestdagh: “Ik ben intussen zo’n tien jaar de vaste fotografe van Pascale Naessens. Zij doet de styling wel zelf. Daarnaast doe ik nagenoeg alles voor Njam! … sinds dag één. En voor Philips maak ik alle beelden samen met de Phillips-chef. Daarnaast zijn er elk jaar nog toffe projecten met chefs en influencers voor hun kookboeken. Enkele recente projecten zijn de boeken van Bake Off Vlaanderen, Seaweeds – een kookboek met zeewier in de hoofdrol – en de Keuken van Sou. Ik vind het écht fijn om kookboeken te helpen realiseren. Het geeft veel voldoening om samen met andere creatievelingen iets fysieks te maken. Het moet voor mij wel klikken met de chef of opdrachtgever. Daar ben ik gevoelig voor.”

Ben je zelf een foodie?

Roos Mestdagh: “Ik hou van eten. Mijn moeder kon ontzettend goed koken. Als kind vroeg ik elke dag als eerste wat we die dag zouden eten. Heel eerlijk? Ik denk dat je geen goede foodfotograaf kan zijn als je zelf geen passie voor eten hebt. Ik kook zelf ontzettend graag. Als er vrienden over de vloer komen, wil ik graag dat alles in orde is. Ik vind het fijn om op zo’n dag in de weer te zijn: boodschappen doen, alles voorbereiden, de tafel mooi dekken, servies uitkiezen, … Dat geeft me energie.”

Je werkt meestal van thuis uit. Is dat een bewuste keuze?

Roos Mestdagh: “Vroeger vond je me in alle uithoeken van het land, vandaag fotografeer ik nagenoeg alles thuis. Dat is een luxe. Deze woning leent zich daar dan ook perfect toe. De grote raampartijen geven voldoende daglicht en de hoge plafonds bieden veel mogelijkheden. Hier heb ik bovendien alles onder controle. Op verplaatsing weet je nooit wat je aantreft. Daarnaast is dat een verhuis van jewelste. Nu komen de chefs naar hier. Dat geeft me gemoedsrust. Er kruipt bovendien ontzettend veel tijd in de styling. Door hier te fotograferen zijn er geen beperkingen in accessoires. Hier thuis kan ik samen met de chef op zoek naar het perfecte bord voor elk gerecht. Daar kruipt meer tijd in dan iedereen wellicht denkt. De styling is zeker zo belangrijk als de fotoshoot.”

De sfeer van de foto is vaak doorslaggevend. Zijn er bepaalde trends?

Roos Mestdagh: “Absoluut. Zowel op het vlak van styling als in de gerechten. Vroeger waren er heel wat schuimpjes en torentjes, vandaag liggen de ingrediënten vaak wat beter verspreid op het bord. Ook daar moet ik als fotografe in meegaan. Het is fijn dat ik mezelf elke keer opnieuw kan uitdagen. Geen dag is hetzelfde. Ook al werk ik met sommige klanten al jaren samen. Het is echt een privilege om met andere creatieve breinen te sparren. Wist je trouwens dat ik meestal de achtergronden helemaal zelf maak? Je vindt me vaak in de doehet-zelfzaak om houten platen, verf, cement of tegels te halen. Ik geniet even hard van het creatieve aspect van de styling als van de fotoshoot zelf. Mijn man en ik schuimen regelmatig rommelmarktjes af om fotogenieke spullen te kopen. Met een verweerde deur maak je mijn dag helemaal goed (lacht)!”

Je hebt ongetwijfeld plaatsen bezocht waar anderen alleen maar van kunnen dromen?

Roos Mestdagh: “Als fotografe kom je inderdaad op speciale plekken. Mijn eerste keer in de Comme Chez Soi in Brussel was ik echt bloednerveus. Dinner in the Sky was ook onvergetelijk. Net zoals de meeste fotoshoots vanuit een helikopter, luchtballon of hoogtewerker. Het is net de afwisseling die de job zo boeiend maakt. De ene dag zat ik bij boer Sjarel tussen de varkens, de andere stond ik op een pier in Oostende zeewier te oogsten. En ook fijn: na een fotoshoot wordt er natuurlijk ook weleens geproefd! Of ik in het buitenland heb gewerkt?

Ja, af en toe. Ik trok met Peppe naar Sicilië, met Pascale naar Lanzarote, met Johan Segers naar Engeland en met Wout Bru naar de Provence. Noma in Kopenhagen was ook een unieke beleving.”

Wordt er veel getrukeerd?

Roos Mestdagh: “Ik denk dat authenticiteit vandaag belangrijker is dan ooit. Voor packshots in reclamefotografie zal er nog weleens wat getrukeerd worden ... In de foodfotografie zijn de groenten niet altijd volledig gaar als ze voor mijn lens passeren en het vlees wordt in Photoshop weleens wat roder gemaakt. Het is altijd allemaal echt eten. Ik heb jaren geleden voor een bekend ijsmerk gefotografeerd. Dat was inderdaad allemaal fake. Je hebt bij ijs dan ook maar een paar minuten … Daarna smelt alles weg. Sauzen en vlees zijn vandaag het meest uitdagend. Voor een mousse of schuimpje heb je ook maar héél even de tijd. Dan moet je kort op de bal spelen.”

Hoe belangrijk is de nabewerking?

Roos Mestdagh: “Ik steek daar toch wel heel wat tijd in. De perfectioniste in mij komt dan naar boven. Het is ook een soort beroepsmisvorming. Ik zie meteen als iets niet helemaal goed zit. Als ik door een tijdschrift of kookboek blader, kijk ik ook met een ander oog naar de beelden dan de meeste mensen. Details zoals reflecties vallen mij meteen op. Je moet weten dat ik die nabewerking helemaal zelf geleerd heb … Tijdens mijn opleiding fotografeerden we volledig analoog en had je enkel nog eigen inbreng tijdens het ontwikkelen in de doka. Ik heb jaren met een technische camera gewerkt, vandaag is mijn uitrusting gelukkig een stuk lichter. Ik gebruik nu al jaren een digitale spiegelreflexcamera, maar wel nog altijd op statief. Zo heb ik het gevoel meer met het gerecht en de chef bezig te zijn …”

Welke tip zou je geven aan iemand die als foodfotograaf wil starten?

Roos Mestdagh: “Je moet op zijn minst van eten houden en liefst ook zelf graag koken om een goede foodfotograaf te worden. Die feeling met lekker eten is een absolute must. Het is ook echt iets helemaal anders dan portretfotograaf of bedrijfsfotograaf. Al zit ik meestal in een gecontroleerde omgeving, er komt nog altijd heel veel bij kijken; van voorbereiding en styling tot de opname zelf en de nabewerking.”

Wat is je ambitie nog?

Roos Mestdagh: “Vooral toffe foodproducties blijven maken. Door de jaren heen heb ik heel wat vriendschappen opgebouwd met klanten. Dat werkt fijn. Daardoor doe ik mijn job ook ontzettend graag. Ik ben nog altijd heel perfectionistisch en wil me altijd 100% smijten. In aangenaam gezelschap voelt dat niet als werken aan. Bovendien durf ik nu ook ‘nee’ zeggen. Als ik denk dat een project me echt niet ligt, laat ik dat de opdrachtgever eerlijk weten. Of ik alleen blijf werken? Ja, dat denk ik wel, al heb ik wel enkele stagiairs gehad om te begeleiden tijdens hun eerste stappen in de praktijk. Ooit heb ik gedacht om mijn Photoshop-werk uit te besteden, maar dat gaat gewoonweg niet. De nabewerking vormt toch ook mijn signatuur. Die eigenheid kan en wil ik niet verliezen. Mijn man ondersteunt me vandaag met alles wat erbij komt: van de administratie, over het logistieke tot de website. Dat zit goed en zo kan ik me 100% focussen op het creatieve.”

Heb je zelf voorbeelden of inspiratiebronnen?

Roos Mestdagh: “Vroeger was dat zonder twijfel foodfotograaf Tony Le Duc. Hij volgde ook altijd de trends erg goed op. Delicious werkt ook altijd met goede fotografen samen. En het werk van Kris Vlegels is ook ontzettend straf.”

Heb je nog een leuke anekdote? Iets dat je niet snel zal vergeten?

Roos Mestdagh: “Ik heb één keer – geheel onbewust en onverwacht – de beste chefs van binnen- en buitenland op hun knieën gekregen. Voor de uitreiking van The World’s 50 Best Restaurants reisde ik samen met Dirk De Prins voor Culinaire Ambiance naar Londen. We stonden buiten op het plein in het gezelschap van Sergio Herman van The Jane, Jonnie Boer van De Librije en Heston Blumenthal van The Fat Duck. Ik maakte wat portretten en bleef per ongeluk met mijn camera achter mijn parelketting hangen. Alle parels vlogen op de grond. En alle sterrenchefs gingen instant op hun knieën om die parels te verzamelen. Ik schaamde me dood! Ik riep ‘Laat ze maar liggen’, maar iedereen bleef rondkruipen tot ze de allerlaatste parel terugvonden. Dat verhaal gaat me wellicht nog lang achtervolgen!”

Onzichtbaar

Sergio Herman omschreef Roos ooit als de onzichtbare fotografe. “Hij zei: ‘Roos komt binnen, doet haar ding en niemand weet dat ze hier geweest is’. Ik ervaar dat als een echt compliment. Tijdens de service in een sterrenzaak wil je niemand onder de voeten lopen. Sergio werkt tegen 400 km per uur, dat ik daar gewoon mijn ding kon doen, voelde heerlijk aan.”

Roosmestdagh.com

Wilt u uw eigendom snel en met succes verkopen?

U hebt de perfecte partner gevonden.

Onze experts helpen u graag om de juiste koper te vinden in ons globaal netwerk van actieve klanten.

Hebben wij uw interesse gewekt?

Aarzel niet om contact op te nemen voor een persoonlijk gesprek of een vrijblijvende waardebepaling – en kom meer te weten over de succesvolle verkoop van uw eigendom.

Wij kijken ernaar uit u te ontmoeten: aan de telefoon, online of in ons kantoor.

Peter Guelinckx verkocht jaren geleden zijn gerenoveerde woning om voldoende kapitaal bij elkaar te sprokkelen voor de overname van de Truiense Audi- en Volkswagenconcessie. Die was tot dan in handen van de familie Delorge. Vandaag staat hij aan het hoofd van A&M Group, de op twee na grootste autodealer in België. Met 57 concessies en 10 merken. Zijn missie? Mobiliteit persoonlijk maken.

DE xVAN