ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Σχεδιασμός, τυπογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Διορθώσεις τυπογραφικών δοκιμίων: Δανάη Αλεξοπούλου Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου
Καλλιτεχνική επιμέλεια εξωφύλλου: Δημήτρης
Κουρκούτης
© Copyright κειμένου: Χρίστος Χ. Λιάπης
© Copyright έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός
Γραμματοσειρά Iolkos Apla [αποκλειστική χρήση] Δεκέμβριος 2022, Α΄ Έκδοση
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ
Ανδρέου Μεταξά 12 ϗ Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr www.iolcos.gr
ISBN 978-960-640-128-2
Ο Δρ. Χρίστος Χ. Λιάπης ΜD, MSc, PhD, γεννημένος το 979 στη
Θεσσαλονίκη, με καταγωγή από τη Θεσσαλία, αποφοίτησε το 00
από την Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Πραγματοποίησε Μεταπτυχιακές
Σπουδές στη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας, στην Εθνική Σχολή Δη -
μόσιας Υγείας και στο Πανεπιστήμιο του Michigan, ενώ παράλληλα
εκπαιδεύτηκε στο Veteran Affairs Hospital στο Ann Arbor των ΗΠΑ.
Είναι κάτοχος και δευτέρου Μεταπτυχιακού Διπλώματος, στη Διεθνή
Ιατρική και τη Διαχείριση Κρίσεων Υγείας, από το ΕΚΠΑ, ενώ συμμετείχε στις δραστηριότητες των «Γιατρών του Κόσμου» στην Τανζανία της Αφρικής. Εκπαιδεύτηκε στην Α΄ Ψυχιατρική Πανεπιστημιακή Κλινική του Αιγινητείου Νοσοκομείου Αθηνών και ειδικεύτηκε περαιτέρω στις Συναισθηματικές Διαταραχές στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης. Εργάζεται ως Ψυχίατρος στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Γενικού Ογκολογικού Νοσοκομείου Κηφισιάς «Άγιοι Ανάργυροι». Είναι Πρόεδρος του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας. Ασκεί την Ψυχιατρική στα
ιατρεία που διατηρεί στην Κηφισιά και την Καλαμπάκα. Είναι αριστούχος Διδάκτωρ Ιατρικής του ΕΚΠΑ και διδάσκει το μάθημα της
Ψυχιατρικής στο ΠΑΔΑ. Έχει πολλές συμμετοχές και ανακοινώσεις
σε διεθνή και ελληνικά ψυχιατρικά και ιατρικά συνέδρια, καθώς και
δημοσιεύσεις επιστημονικών άρθρων και συγγραμμάτων του σε πε-
ριοδικά και βιβλία του κλάδου του. Άρθρο του περιλαμβάνεται στο σχολικό βιβλίο δοκιμίων της Γ΄ Λυκείου, για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Διηγήματα, δοκίμια και ποιήματά του έχουν βραβευθεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ο
Λαβωμένος ίαμβος αποτελεί την πρώτη ποιητική συλλογή του.
Το ιαμβικό σου βάδισμα,
με το κέντρο βάρους των αισθημάτων
να πέφτει πάντοτε μπροστά από τα κοφτά βήματα των πράξεων.
Λαέρτικη περπατησιά,
σαν λαβωμένος ίαμβος τυφλού ποιητή
που ο χρόνος φθόνησε τις ραψωδίες του, στίχος που κυνηγά το μέτρο του.
Λέξεις εξαρθρωμένες –η ανάμνησή σου–που, με κομμένους τους συνδέσμους τους, υπερεκτείνονται άνειρμες ως τα ακρότατα των αισθημάτων τους.
Οι θύμησες, αρθρόποδα έντομα, αναρριχώνται στους τοίχους όπου άφησες τα αποτυπώματά σου, στηριζόμενος.
Βαθιές οι εντομές της παρουσίας σου στον χρόνο, λύση της συνέχειας του καιρού η απουσία σου.
Απόπτωση του επιθηλίου των αναμνήσεων, έτσι ορίζεται κυτταρικά ο θάνατος της μνήμης.
Μα η λήθη παραμένει χρόνιος φορέας
του πόνου σου.
Μή ΔΕΙΑ ΚΑΙ Α ΡΙ ά ΔΝΗ
Από τα χρόνια τα παλιά ως τώρα
οι Έρωτες Αργοσαλπάρουν κυνηγώντας
στιγμές, που γδάρθηκαν στην πάλη τους με τον καιρό
και τώρα
–απαλλαγμένες από τ’ άχαρο της πλήξης δέρμα–
βυθίζουν το δέρας τους σε ποταμούς χρυσόμαλλους
αγαπημένης κόμης που ανέμισε στον ύστατο σπασμό
των συμπληγάδων.
Μα σαν ανακαλύψουν πως κουβαλούν
στο πλοίο τους τη Μήδεια Συνήθεια, κοιτάζουν στον ορίζοντα και βλέπουν·
αστροσφαγμένα σύννεφα τα τέκνα των ονείρων, σπασμένο ραχοκόκαλο το μεσιανό κατάρτι.
Κι όνειρα που έχουν εξοκείλει στα αβαθή του ύπνου
και προσμονές αγκυροβολημένες στη σκουριά των λιμανιών.
Μα, ας μην πικραίνονται οι έρωτες που –ασαλπάριστοι–
δεν αντίκρισαν τις ακτές της Κολχίδας
ή μήπως ήταν οι ακτές του Μίνωα –δε θυμάμαι–, ούτε άνοιξαν γι’ αυτούς φιλόξενα
τα προδομένα ακρόγιαλα της Νάξου.
Τ Α ά ΝΘΗ ΤΟ υ Π ύ ΡΕΘΡΟ υ
Θα σωθούν οι μέλισσες
από τις ιοβόλες πρασινωπές φολίδες του πύρεθρου;
Θα γλιτώσουν από τα σαρκοφάγα πέταλα της έχιδνας
που κρύβει το χρυσάνθεμο;
Ή μήπως είναι τα λέπια του πύρεθρου,
τα ίδια τα πέταλα του χρυσάνθεμου,
εκείνα που,
όταν διψάσουν,
σαν θα τους λείψει το νερό, ξερά, θα σώσουν τις μέλισσες;
Είπε εκείνος:
«Στο χέρι μου ήρθε και κάθισε –γλυκό
μια νοσταλγία.
Να γαργαλίσει με τα μαυριδερά, λεπτά της πόδια, λευκόσαρκα τη θύμησή μου.
Είχε κόκκινα τα φτερά της πασχαλιάς
και μαύρες τις βούλες της αγάπης μου.
Την επέστρεψα στον άνεμο, ευχή,
να στέλνουν πάντα οι αναπνοές του αφορμές
να σε θυμάμαι».
Και εκείνη του είπε:
«Όταν θα χιονίζει θα σε πλησιάζω.
Δε θα σου μιλώ, λέξη δε θα λέω και θα σ’ αγκαλιάζω.
Κι όταν ξαφνιαστείς, μη μου πεις ξερά “θα το ξεπεράσω”.
ανεμοτύχισμα–
Πάνω σου θα γείρω –έρωτας κισσός–
και θα σε σκεπάσω,
απαλά και ανήχωτα σαν την πεταλούδα.
Σαν νιφάδα του χιονιού που ’πεσε το Μάρτη
θα φιλώ, θ’ αγγίζω και θα σ’ αγαπώ.
Δε θα σου μιλώ κι ύστερα θα βγω,
να σβηστώ στη νύχτα κι έτσι να σε χάσω».
Ύστερα, έριξαν στη φωτιά
χρυσάνθεμα που ανθίζουν στον κήπο
πλάι στις ντάλιες,
γιατί με σκόνη πύρεθρου
υφαίνει τις φολίδες του το πράσινο φιδάκι,
που διώχνει τα επίμονα λεπιδόπτερα των αναμνήσεων.
Γιατί, ένας γερο-βοσκός τούς είπε κάποτε,
όταν στάθηκε να πιει λίγο νερό
–που ποτέ δεν τους περίσσεψε σε αυτό το σπίτι, σε εκείνη τη βεράντα–,
πως στα άνυδρα σπίτια, τον Αύγουστο,
οι οχιές παραφυλάνε ανάμεσα στα πολύχρωμα λουλούδια
για να αρπάξουν τις μέλισσες.
Ας κάψουμε, λοιπόν, χρυσάνθεμα.
Σ ΤΟ υς ά ΛΛΟ υς, ΠΟ υ ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΕΣ ύ…
Είπε εκείνη:
«Γιατί όπως έχω υπάρξει μαζί σου, δεν μπορώ με κανέναν
και νιώθω μόνη μου, δίπλα στους άλλους που δεν είσαι εσύ…».
Κι εκείνος είπε:
«Και με βελόνες αχινού, σαν λείπεις, κεντάς τη θάλασσα.
Μ’ όλα της τα καράβια, μ’ όλα των λιμανιών τα αραξοβόλια
και με της σμέρνας τα μακρόμισχα αγκυλώματα, σαν είσαι μακριά, κεντάς.
Και με των φεγγαριών το πισωγύρισμα στ’ ασημονέρι, στην καρδιά μου, εκεί πάνω στο στήθος μου.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Λαβωμένος ίαμβος ~ Μήδεια και Αριάδνη ~ Τα άνθη
του πύρεθρου ~ Στους άλλους, που δεν είσαι εσύ… ~
Οι ίριδες του χρόνου 7 ~ Άγγλος ασθενής ~ Οιδίποδος
τάφος Α΄ 0 ~ Οιδίποδος τάφος Β΄ ~ Η ψύχωση των
στιγμών ~ Κύπρος ~ Έρωτας μεσολαβητής ~ Το
περιδέραιο της Αφροδίτης ~ Σαν χαϊκού 9 ~ Ο Δούνα-
βης της Βουδαπέστης 0 ~ Αμφιλοχία ~ Tης Κλεοπάτρας
λόγια στον Αντώνιο ~ Ιουστινιανός ~ Δρόμος ~ Η
βασίλισσα και ο άγγελος ~ Στίχοι σε χαρτί περιοδικού