ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Σχεδιασμός, τυπογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Διορθώσεις τυπογραφικών δοκιμίων: Δανάη Αλεξοπούλου Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου
Καλλιτεχνική επιμέλεια εξωφύλλου: Δημήτρης Κουρκούτης
© Copyright κειμένου: Κ. Πιριπίτση
© Copyright έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός
Γραμματοσειρά Iolkos Apla [αποκλειστική χρήση]
Δεκέμβριος 2022, Α΄ Έκδοση
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ Ανδρέου Μεταξά 12 ϗ Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr www.iolcos.gr
ISBN 978-960-640-117-6
Μαράθηκε η τριανταφυλλιά που τόσα χρόνια θαύμαζες.
Κάποιοι σκόρπισαν πιο κει όλα της τα τριαντάφυλλα
– τα άνοιξαν, τα πάτησαν και ξεράθηκαν, χάθηκαν.
Τα φύλλα σμίξανε με τα κλωνιά που έπεσαν στο χώμα,
κιτρίνισαν και σάπισαν, σαν θάνατο μυρίζουν.
Μα γύρω η φύση χαίρεται και η ζωή φουντώνει.
Φυσάει, δροσιά παντού και μυρωδιές απ’ άνθη.
Μα κει κάτι ο αέρας σέρνει.
Είναι τα μαραμένα τριαντάφυλλα,
που χτες κάποιοι τα σκότωσαν και σήμερα τα πάτησαν.
Κάποιοι γνωστοί ή άγνωστοι – δεν ξέρω τώρα!
Κάποιοι…
Ι ΚΕΣ ί Α
Η λάμψη της καρδιάς μου και το φως,
που σβήνει και δε μένει,
μόνη με αφήνουν, έρημη και πληγωμένη.
Να ’ταν η αγάπη πυρετός να μην τον γιάτρευα ποτέ.
Να ’ταν λουλούδι της ζωής να μην το έκοβα ποτέ, ποτέ!
Αγάπη που φεύγεις, που τυραννάς,
αγάπη που μόνη με παρατάς,
περίμενε, για το Θεό,
δε θα αντέξω άλλο σταυρό!
Μη με αφήνεις, σε ικετεύω.
Και μη μιλάς. Δε σε πιστεύω…
Τ Ο ΣΤ άχ Υ
Και να, δες, πού το στάχυ φύτρωσε.
Δες πώς μεγάλωσε κ’ ωρίμασε
χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις.
Όσοι το έβλεπαν, το ζήλευαν,
όπως ζηλεύεις, φίλαυτε, την ευτυχία του διπλανού σου.
Θέλεις να κόψεις αυτό το στάχυ.
Απλώνεις το χέρι μα αυτό φεύγει
και όσο κοντεύεις πιο πολύ τρέχει.
Παιδεύεται πάνω στις πέτρες και το χώμα να σ’ αποφύγει.
Μα να, δες πώς σε ξεγελάει!
Αδύνατο! Εσύ είσαι σίγουρα ανώτερος σε όλα!
Πάψε, λοιπόν και άκου δω.
Αυτή η ευτυχία σού είναι απρόσιτη.
Γιατί δεν έζησες, δε βασανίστηκες, δεν ανεμοδάρθηκες
και δεν ολοκληρώθηκες σαν αυτό το ξερό και άνοστο στάχυ.
Φώ ΤΑ ΦΩΤΙ άς
Μόνο τα φώτα από το δρόμο
και ένα αυτοκίνητο να περνά κάθε μια ώρα, ένα τραγούδι να με ξυπνά μελωδικά
και να βυθίζομαι στα πριν, στα τωρινά.
Απέναντι το ίδιο παράθυρο δεν καλοανοίγει να με καλεί.
Σηκώνομαι, κοντά του πάω και αυτό με αφήνει έξω να δω.
Τώρ’ αυτοκίνητα δεν περνούν και όσοι περνούνε, σταματούν.
Μα να! Φως! Βλέπω φως επάνω στο βουνό!
Έσβησαν όλα μα αυτό φώτιζε.
Έλαμπε τόσο που με τύφλωσε και χάμω με έριξε.
Και έμεινα εκεί.
Τυφλωμένη! Νικημένη!
Από ξένο φως.
Απ’ το δικό μου το παράθυρο.
ΠΕΡΙΕ χ ΟΜΕ ν Α
Τριαντάφυλλα ψυχής ~ Ικεσία ~ Το στάχυ ~
Φώτα φωτιάς ~ Μαργαρίτα ~ Χρυσόψαρο ~
Παρέα με το Θεό ~ Προκλήσεις ~ Ναρκομανής
9 ~ Σαπίλες 0 ~ Ολέθριο τρένο ~ Παραίσθηση
~ Δυναμίτης ~ Αγάπη ~ Κι όμως, είν’ όμορ-
φα ~ Σαν οπτασία ~ Ανακαλύψεις ~ Ρωτάς
γιατί ~ Αλλοτρίωση 9 ~ Μακριά σου 0 ~ Σ’ ένα
δωμάτιο ~ Θάλασσα ~ Διαμάντι ~ Να μην το
πεις ~ Όσο μπορώ ~ Επιστροφή ~ Ευτυχία
9