ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2010 Γιάννης Κορίδης ©
Copyright Εκδόσεις «Ιωλκός» & Γιάννης Κορίδης Σεπτέμβριος 2009 Α΄ Έκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΩΛΚΟΣ» Ανδρέου Μεταξά 12 & Ζ. Πηγής Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684 Fax: 210-3304211 E-mail: iolkos@otenet.gr
www.iolcos.gr ISBN 978-960-426-549-7
ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2010 ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗ (15ος χρόνος)
Επιμέλεια - Ανθολόγηση: Γιάννης Κορίδης Με τέσσερα έργα του Θεόφιλου
ΙΩΛΚΟΣ
Οι ποιητές διδάχτηκαν από τη Μούσα να ψάλλουν ωδές, και να είναι άξιοι τιμής και σεβασμού από τους ανθρώπους. ΟΜΗΡΟΣ
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.16´ Σελήνη 16 ημ.
ΠΑ Ρ Α Σ Κ Ε Υ Η
1
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† Περιτομή Ι. Χριστού, Βασιλείου του Μεγάλου
2010
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία, δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο για τη συναλλαγή. Τέλειωσαν πια τα πρελούδια, ήρθε η ώρα του κατακλυσμού· όσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν να δουν με τι καινούριους τρόπους μπορούν να απαυδήσουν στη ζωή. Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία. Να μη με κατηγορήσουν για ευκολία, πως δεν έσκαψα βαθιά πως δε βύθισα το μαχαίρι στα πιο γυμνά μου κόκαλα· όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ, επιτέλους κουράστηκα, πώς το λένε, κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει; Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία· βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την κατάστροφή του. Ντίνος Χριστιανόπουλος
- -
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.17´ Σελήνη 17 ημ.
ΣΑΒΒΑΤΟ
2
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Σιλβέστρου Ρώμης, αγ. Κοσμά Αρχιεπ. Κων/λεως
2010
ΕΚΜΑΓΕΙΟ Χαραγμένη με το κόκκινο των χειλιών σου Είναι η πόρτα της λησμονιάς Και των μαλλιών σου οι μπούκλες οι καστανές Συναγωνίζονται τις μελιχρές Ανταύγειες του φθινοπώρου Αρνείσαι με πείσμα να νυμφευθείς Το μαύρο πέπλο της οδύνης Τη σκόνη του καιρού Και της καρδιάς σου οι κεραίες με λικνίζουν Όπως οι χτύποι του ρολογιού Όμως στις κόρες των ματιών μου Βυθίζεις πάντα το ξίφος σου Τάκης Βαρβιτσιώτης
- 10 -
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.18´ Σελήνη 18 ημ.
ΚΥΡΙΑΚΗ
3
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ Μαυρίζουν οι νύχτες μου. Πέφτουν σαν τρομεροί ογκόλιθοι στα χέρια μου. Κ’ εγώ– που δε με χειροκρότησαν ποτέ σε στάδια αθλητών κινάω να τις σηκώσω. Και θα μπορέσω, αγάπη μου αρκεί να ξεκινήσω από τους πάμφωτους ιριδισμούς των λαβυρίνθων σου ή σαν τον άγιο μάρτυρα που πολεμάει το μαύρο στην καρδιά του να τις γκρεμίσω στις βαθιές χαράδρες μου για να μην υπάρχει ούτε μια μαύρη κηλίδα στον ήλιο. Στέλιος Γεράνης
- 11 -
† ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Μαλαχίου προφήτου, Γορδίου μ. Θωμαΐδος οσ.
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.19´ Σελήνη 19 ημ.
ΔΕΥΤΕΡΑ
4
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Σύναξη 70 Αποστόλων, Θεοκτίστου, Ζωσίμου, Αθανασίου
2010
ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ Αν άλλαζα τους πρώτους στίχους. Ξαφνιάζεται κανείς όταν τον κοιτάζουν άγνωστα αδιάφορα μάτια ποια είναι η άμυνα στο οχυρό που πέφτει φίλοι χωρίς την πρώτη σιγουριά τρέλα σχεδιασμένη άχρηστη βεβαιότητα πόλοι τα εικοσιτετράωρα χωράς ή δε χωράς αδιάφορο είναι καλούπια όπου θα μπεις πληγώνοντας το δέρμα. Αν άλλαζα τους πρώτους στίχους με το κεντρί στο δέρμα μου τη φλυαρία στα λόγια ίσως το δηλητήριο χαθεί ξανοίγοντας το αίμα έτσι κι αλλιώς τελειώνει το μελάνι. Νίκος Ζουμπουλάκης
- 12 -
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.20´ Σελήνη 20 ημ.
ΤΡΙΤΗ
5
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Παραμονή Θεοφανείων, Θεοπέμπτου, Θεωνά μάρτ., Συγκλητικής οσίας (Νηστεία)
2010
ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ Ήμασταν λίγοι στρατιώτες πάνω σ’ ένα καμιόνι. Κάπου μπροστά μας, ακουγότανε της μάχης ο χαλασμός. Κανένας μας δε μίλαγε και μήτε που σκεφτότανε κανένας. Καπνίζαμε και κοιταζόμασταν παράξενα σαν για πρώτη φορά. Ξάφνου μας ξεπέρασε έν’ άλλο καμιόνι φορτωμένο μ’ αρνιά. Κάποιος από μας είπε: — Για σφάξιμο τα πάνε… Κι εμείς συνεχίσαμε τη σιωπή μας. Μονάχα που τώρα σκεφτόμασταν… Αντώνης Ζαχαρόπουλος
- 13 -
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.21´ Σελήνη 21 ημ.
ΤΕΤΑΡΤΗ
6
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
Από το «ΝΟΣΤΟΣ ΕΠΙΜΟΝΟΣ» Στο καινούργιο φεγγάρι Μισώ την υπόσχεση Του ολόκληρου που έρχεται Δεν υπάρχει πανσέληνος Μόνο μια ηλιοφώτιστη απάτη. Τζένη Στράλλα
- 14 -
† ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ (αργία)
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.21´ Σελήνη τελ. τέτ.
ΠΕΜΠΤΗ
7
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† Σύναξις Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου
2010
Ίβυκος (6ος αιώνας π.Χ.) Ο ΕΡΩΤΑΣ Ο έρωτας με τα σκοτεινά τα μάτια του με πονηριά μπροστά μου πάλι στέκει. Με τις αμέτρητες τέχνες του στης Κύπριδας τα ατέρμονα δίχτυα με ξαναμπλέκει. Τρομάζω βλέποντάς τον να επανέρχεται ως νικηφόρο άλογο κι ας έχει γεράσει. Με θλίβει όμως που με πιο νέα το βάζουνε ν’ αγωνιστεί, απαιτώντας να τα προσπεράσει. Απόδοση: Γιάννης Κορίδης
- 15 -
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.22´ Σελήνη 23 ημ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
8
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Δομνίκης, Γεωγ. Χοζεβίτου, Κύρου, Παρθένας μ. Εδεσ.
2010
Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ Αγγίζω τους τοίχους των σπιτιών δεν αποκρίνεται κανείς. Βρέθηκα σε μια πόλη δίχως όνομα. Ψάχνω τον ουρανό να βρω το στίγμα της και με τυφλώνουν πολύχρωμες ρεκλάμες. Η πόλη που γεννήθηκα είχε δυο απλές συντεταγμένες. Βόρειο πλάτος, αίμα. Βόρειο μήκος, θάνατο. Τίτος Πατρίκιος
- 16 -
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.23´ Σελήνη 24 ημ.
ΣΑΒΒΑΤΟ
9
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
ΛΑΤΡΕΜΕΝΕ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑ Θυμάμαι ακόμα Λατρεμένε νεκρέ μου πατέρα τη στερνή μυρωμένη σου ανάσα, το χλωμό πρόσωπό σου, το παιχνίδι τ’ αγέρα στο παγωμένο μέτωπό σου τη λαχτάρα του γέλιου στο αγέλαστο στόμα, τις ρυτίδες στα χέρια που απλώναν αργά τους για να φέρουν σιμά τους τη στερνή τους ελπίδα: «Του θανάτου τα χέρια» Θα θυμάμαι για πάντα Πονεμένε, νεκρέ μου πατέρα… Πονεμένε, νεκρέ εαυτέ μου… Βίλμα Τζαβάρα
- 17 -
Πολυεύκτου μ., Ευστρατίου οσ.
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.24´ Σελήνη 25 ημ.
ΚΥΡΙΑΚΗ
10
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, Γρηγορίου επ. Νύσσης, Δομετιανού, Μαρκιανού
2010
ΕΝΔΥΜΙΩΝΟΣ ΕΝΥΠΝΙΟ Δεν ήθελε να κοιμάται γιατί φοβόταν Τα όνειρα. Τα όνειρα της ζωής και Τη ζωή του έρωτα. Άγγιζε Το σύνορο της φυγής. Έμενε άγρυπνος. Παρατηρώ, έλεγε, τον κύκλο της Σελήνης Να μου γνέφει αν τα μαλλιά μου Ξάνθυναν, και τα χείλη μου κοκκίνισαν Στην προσμονή του φιλιού της Ακροβατώ, στο πότε και ποτέ Δεν ήθελε να ξυπνήσει γιατί φοβόταν Το χρόνο. Τη γείωση του ονείρου Είχε χαράξει ως ζωτικό χώρο Τον ύπνο. Προκεχωρημένο φυλάκιο Η άλλη πλευρά της Σελήνης, η άγνωστη Έννοια του μοναδική η ομορφιά Στις παρυφές του Ολύμπου αμπελουργεί Στεφανωμένος με τους άγιους πόθους Ενδεδυμένος με τις ευχές του Δία Απόγειος εμμένει στη γλυκιά δοκιμασία. Χρίστος Κοντοβουνήσιος
- 18 -
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.25´ Σελήνη 26 ημ.
ΔΕΥΤΕΡΑ
11
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ Δεν αρκεί να επιβιώσεις. Αλλά να χαρίσεις. Τα ελάχιστα που σου απέμειναν για να ζήσεις. Και ν’ αδειάσεις εντελώς, για ν’ ανακαλύψεις τα βαθιά σου κρυμμένα αποθέματα. Χρυσούλα Δημητρακάκη
- 19 -
Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, Αγαπίου, Μαΐρου μάρτ.
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.26´ Σελήνη 27 ημ.
ΤΡΙΤΗ
12
Τατιανής, Ευθασίας, Μερτίου μάρτ.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Στη Διόνα
Παιχνίδια παιδικά σκόρπια στην άμμο απόηχοι μιας ημέρας γελαστής, φέτα ψωμιού αλειμμένη στοργικά, μια στάλα ιώδιο στο γδαρμένο γόνατο, χείλια που λουλουδίσανε πέμπτη χρονιά κάτω απ’ τη σκιά της μουσμουλιάς ξατρέχοντας τ’ αθώα κουτά παπάκια, ταΐζοντας το γκρίζο κουνελάκι στον ύπνο και τον ξύπνο· με τους κλώνους της αχλαδιάς ολάνοιχτο παράθυρο απ’ όπου τα όνειρα στον κήπο φτερουγίζουν σαν τα σπουργίτια που τσιμπάνε στο φτερό τα γινωμένα σύκα. Θε μου των παιδικών παραμυθιών μην ακουστεί παράφωνο τραγούδι μέχρι να κιτρινίσουνε τα φύλλα κι οι σφήκες να τρυγήσουν τα σταφύλια. Σπύρος Τζουβέλης
- 20 -
Αν. ηλίου 7.41´ Δύση 17.27´ Σελήνη 28 ημ.
ΤΕΤΑΡΤΗ
13
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
ΜΑΤΑΙΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ Με βρεγμένα τα μαλλιά το σακίδιό του προς το μέρος μου. Βρέχει νομίζεις μια στιγμή μα είναι ήχος από ακάθαρτα νερά. Η τρυφερότητα πλέει στην αγωνία. Η τρυφερότητα έχει μόνο βλέμματα και χέρια, κυρίως χέρια κάποτε και μια λευκή κηλίδα αν το χέρι… κι όταν ο καθρέφτης βοηθάει… Η τρυφερότητά μας είναι ζήτημα θέσης σε μια σκακιέρα όπου χωρούν μόνο εφτά. Κι έτσι πάλι στις λέξεις καταφεύγω. Ευγνωμονώ τις δοτικές μα κι όσες αντιστάθηκαν διόλου δε φταίνε. Καλώς δε συγχωρήσανε τις φάλτσες τεχνικές και της ψυχής μου τα ατοπήματα. Μια άλλη φορά, ίσως να συναινέσουν. Χριστόφορος Λιοντάκης
- 21 -
Ερμύλου, Στρατονίκου μάρτ., Μαξίμου Καυσοκαλ.
Αν. ηλίου 7.40´ Δύση 17.28´ Σελήνη 29 ημ.
ΠΕΜΠΤΗ
14
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΔΥΟ ΓΛΑΡΟΥΣ Μας έφεραν δυο γλάρους πληγωμένους περπατούν αργά κοιτάζουν τη θάλασσα κοιτάζουν τα σύρματα σταματούν περιμένουν μόνο που δεν καπνίζουν δεν περιμένουν γράμμα και το πρωί δεν τους μετρούν στο προσκλητήριο. Χρίστος Ρουμελιωτάκης
- 22 -
Των εν Σινά και Ραϊθώ αναιρεθέντων πατέρων, Αγνής μάρτ.
Αν. ηλίου 7.40´ Δύση 17.29´ Νέα Σελήνη
ΠΑ Ρ Α Σ Κ Ε Υ Η
15
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
Η ΦΙΛΗ Σε συνάντησα δύο όνειρα πριν στο κοινό μας κρεβάτι Το δικό του κρεβάτι λατρευτή μου αντίζηλη Η καλύτερη πρόκληση στη ζωή που χωλαίνει Ήταν όλα τα πτώματα σφηνωμένα σ’ ένα πένθος αλλιώτικο Πιτσιλισμένο από υγρά χαράς Άλλης νύχτας —άλλων ερωτικών οργάνων; ίσως– Κι όλα χαρακιές και διέγραψα στο σκοτάδι το άπειρο Μόνο βάρος που απόμεινε ότι γίναμε φίλες Αντίζηλη Αριστέα Παπαλεξάνδρου
- 23 -
Παύλου Θηβαίου, Ιωάννου Καλυβίτου
Αν. ηλίου 7.40´ Δύση 17.30´ Σελήνη 2 ημ.
ΣΑΒΒΑΤΟ
16
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Προσκ. αλυσ. Απ. Πέτρου, Νικολάου Μυτιλήνης, Πευσίππου, Ελάσσιπος
2010
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΟΝΕΙΡΑ Κι όμως δεν είχανε μεγάλες απαιτήσεις. Στην προσευχή τους δεν τολμούσαν να ζητήσουν, παρά τη ζεστασιά, μες στο χειμώνα, ενός μικρού σπιτιού κι αν είταν δυνατό, τις Κυριακές λίγη εξοχή, λίγη φτηνή εξοχή, κι αν είταν δυνατό, τις πέντε-δέκα μέρες του καλοκαιριού να τις χαρεί τ’ αναιμικό παιδί τους μ’ ένα φτυαράκι στην ακρογιαλιά. Όλες τις άλλες μέρες ας γυρίζανε στο μάγγανο κι ας πέθαιναν μέρα τη μέρα δίχως να τελειώνουν, μόνο γι’ αυτές τις Κυριακές στην εξοχή, μόνο γι’ αυτές τις μέρες στην ακρογιαλιά. Αντώνης Ι. Μάρταλης
- 24 -
Αν. ηλίου 7.39´ Δύση 17.31´ Σελήνη 3 ημ.
ΚΥΡΙΑΚΗ
17
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
Από το «ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ» Δήθεν τυχαία κρέμασα τις δυο άσπρες μεταξένιες μπλούζες –άσπιλες αμόλυντες– τόσο κοντά στην πολυθρόνα που καθόσουν τη μια εκείνη φορά Τρέμει Το δέρμα του λαιμού Στη σκέψη: «Τα δάκτυλά του Φτειάχνουν το γιακά – θα με αγγίξουν…» Κι ας μην είμαι μέσα Κι ας μην είσαι εδώ Ολυμπία Καράγιωργα
- 25 -
† ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ, Αντωνίου του Μέγ., Αντωνίου Βεροίας, Γεωργίου Ιωαν.
Αν. ηλίου 7.39´ Δύση 17.33´ Σελήνη 4 ημ.
ΔΕΥΤΕΡΑ
18
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† Αθανασίου και Κυρίλλου Πατριαρχών Αλεξανδρείας
2010
ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΩΝ Ρωτώ πολύ συχνά τον εαυτό μου: πού τα βρίσκεις τα τόσα λόγια που αραδιάζεις όταν γράφεις για τις πέτρες, τα δέντρα, τα χορτάρια του χωριού σου; Πού φυτρώνουν στη σκοτεινιά του στήθους τόσοι θάμνοι που ευωδιάζουν; Τα δάκρυα που αναβλύζουν απ’ τα μάτια, ως χείμαρροι, ποια λάβα μυστική και ακατάλυτη και από ποιο ηφαίστειο τ’ ανεβάζει στη χλωρίδα της καρδιάς σου;… Μα όσο κι αν ρωτώ, η απάντηση δεν έρχεται. Από το βράδυ ως το πρωί κι απ’ το πρωί ως το βράδυ οι κεραυνοί των πειρασμών με πυρπολούν. Αστράφτει μια λάμψη από ψηλά και βλέπω τα οστά μου κολλημένα σαν ένα σκουριασμένο κόσμημα σε παλαιό εξώφυλλο και το ψημένο δέρμα μου περγαμηνή παλίμψηστη γεμάτη από δυσανάγνωστα βυζαντινά κι αρχαία κείμενα. Η τύψη κ’ η σοφία μου σκορπάνε ηλιοψιθυρίσματα μονάχα για παρηγοριά στ’ αποδημητικά μου όνειρα. Η νύχτα φεύγει κ’ οι αισθήσεις ναρκωμένες αναζητούν χλωρό κλωνάρι να κουρνιάσουν… Π.Β. Πάσχος
- 26 -
Αν. ηλίου 7.38´ Δύση 17.34´ Σελήνη 5 ημ.
ΤΡΙΤΗ
19
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† Μάρκου Ευγενικού, Μακαρίου Αιγυπ., Μακαρίου
2010
Από την «ΕΡΩΤΙΚΗ ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ» Είσαι η τέρψη των πέντε μου αισθήσεων. Το πανόραμα του ανοιξιάτικου κάμπου. Η μελωδία του βιαστικού ρυακιού. Η ευωδία του φρέσκου ψωμιού. Η γεύση του παλιού κρασιού. Η αφή του βελούδινου ρόδου. Είσαι ο ανθός της ομορφιάς στην κορυφή τ’ ονείρου. Κι εγώ, στο μέγα ποίημα της ζωής Αισθάνομαι πως είμαι ένας στίχος. Στίχος ερωτικός απ’ τους καλύτερους. Κι εσύ, μια μολυβιά ολοκόκκινη, Που τον υπογραμμίζει. Ιάσων Ευαγγέλου
- 27 -
Αν. ηλίου 7.38´ Δύση 17.35´ Σελήνη 6 ημ.
ΤΕΤΑΡΤΗ
20
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† Ευθυμίου του Μεγάλου, Ευσεβίου, Ευτυχίου μ.
2010
ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ Η ευκαιρία για το αναποδογύρισμα των τιμών πρόβλημα σκοτεινού κιβωτίου – λες κι επιμένεις κι έχω τις γόβες μου στο συρτάρι του διαδρόμου γιατί έρχομαι πάντα στο κρεβάτι σου νύχτα στις κορυφές των νυχιών μου – του άρπαξα το περίστροφο και βύθισα την κάννη στο στόμα κι ήμουν βέβαια τώρα νεκρή κι ήμουν βέβαια τώρα βαθυέρυθρο φύλλο στο πεζοδρόμιο Μη με ρωτάτε, είναι καλός ο καιρός είναι η μέρα ζεστή η θάλασσα το υπέροχο γκρίζο. Θα μπορούσε να πει: δεν άλλαξε τίποτα, γιατί του αρέσω ακόμη και τώρα μέσα σ’ αυτό το άσπρο και λυωμένο πειραματικό μεσοφόρι μέσα σ’ αυτή την βύθια συνεχώς απονευρούμενη άνοιξη μέσα σ’ αυτό το έκζεμα-πάθος που διαλύομαι. Νατάσα Χατζιδάκι
- 28 -
Αν. ηλίου 7.37´ Δύση 17.36´ Σελήνη 7 ημ.
ΠΕΜΠΤΗ
21
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μαξίμου ομολ., Ευγενίου, Ουαλεριανού, Κανιδίου και Ακύλα
2010
ΦΛΑΟΥΕΡ Συχνά βρισκόμαστε στο Φλάουερ. Ένα βράδυ μας είπε: είδα όνειρο. Ένα δέντρο κοφτερό φύτρων στο στήθος. Τα κλαδιά του μου ξέσκιζαν το νου. Οι ρίζες έβγαιναν από τις φτέρνες τρύπαγαν την άσφαλτο. Το δέντρο-θηρίο γκρέμισε το σπίτι κι ήρθε ως εδώ αυτή η πλούσια σκιά. (Σας μιλώ από πέρα, φευγάτος. Και αυτό είναι η ποίηση). Ήταν εκεί ο Αλφόνσος κι η Εύα· η Αλκοόλη: γνωριμίες παλιές μέσα του με πίσσα και με άνθρακα. Η Σούτσου προς τη Δορυλαίου ένας μισοφώτιστος γκρεμός. Στο βάθος ήταν το αμπρί: το σπίτι του. Κι αυτός με ψιθύρους αγνοούμενους. Κι από χαράδρα σε χαράδρα η πιο απελπισμένη επιδρομή στο άναρθρο. Έτσι μόνο έπαιρνε λάφυρο τη δόση του. Ησύχαζε λίγο. Μα κι εκεί στον ύπνο κάτω πάλι πάλευε το δαίμονα. Τα δάχτυλά του θήλαζαν λαίμαργα τα πλήκτρα. Κι η κλεμμένη δόξα, η τρελαμένη γραφομηχανή μέσα στον εφιάλτη τρυφερό μαστοφόρο του κενού. Λαχάνιαζε ατμώδης σε αχυρένιο στρώμα. Ν’ ακούς απ’ αυτόν τον μπρούντζινο βραχμάνο κλάματα βρέφους. Μανόλης Πρατικάκης
- 29 -
Αν. ηλίου 7.37´ Δύση 17.37´ Σελήνη 8 ημ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
22
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† Τιμόθεου αποστ., Αναστασίου του Πέρσου
2010
ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΕΖΡΑ Όταν καραβάνια συνειρμών σε ταξιδεύουν μ’ ένα κοπάδι αλόγων ανήμερο και ο Έζρα οδηγός των αλόγων τινάζει τα δεσμά σαν σκόνη από πάνω του και λέει: «Ξερίζωσε την αλαζονεία σου» γονατίζει μες στην ιερή μανία φωνάζοντας «Τ’ όνομά μου είναι Κανείς», εσύ ταπεινώσου και γδύσου από τις άχρηστες γνώσεις στη σπηλιά του φεγγαριού και πότισε τ’ άλογα τ’ άλογα του Έζρα που στον ύπνο καλπάζουν και διψούν για όλα τα δάκρυα του κόσμου και τότε α! Τότε σαν λίμνη που δέχεται τα αγριεμένα νερά των χειμάρρων και τα μερεύει θα σε δεχτεί η καλοσύνη της ποίησης την ώρα που καλπάζουν άλογα ανήμερα οι στίχοι. Ηλίας Γκρης
- 30 -
Αν. ηλίου 7.36´ Δύση 17.38´ Σελήνη πρ. τέτ.
ΣΑΒΒΑΤΟ
23
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Κλήμεντος επ. Αγκ., Αγαθαγγέλου, Διονυσίου εν Ολύμπω, οσ. Μαϋσιμά
2010
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ Παιγνίδι που το παίζουμε με άλλους. Στην επιφάνεια του κόσμου ανακλώνται και επιστρέφουνε στον ουρανό. Στο κέντρο τους εμείς νεογέννητοι, νεκροί κι αναστημένοι. Μας μιλούνε με τη μνήμη μας και με το φως τους ταξιδεύουμε παντού. Ήχοι που βγαίνουν από τη φθορά και θεραπεύουν ερωτήσεις. Οι λέξεις εξωγήινες ψυχές μα και ουράνιο χρώμα να μην κρέμονται στην άβυσσο οι ρίζες του ανθρώπου. Παιδιά γλώσσας ενδόμυχης και κρύο νερό στο δρόμο των προσκυνητών. Κύριε, μήπως η ουσία σου είναι οι λέξεις; Θανάσης Παπαθανασόπουλος
- 31 -
Αν. ηλίου 7.36´ Δύση 17.39´ Σελήνη 10 ημ.
ΚΥΡΙΑΚΗ
24
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (αρχή Τριωδίου), Ξένης οσίας, Ζωσιμά οσ., Βαβύλα ιερομ.
2010
ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΣΟΥ Ω, τα αυθόρμητα τρυφερά σου φιλιά που μ’ αγγίξαν χτες το απομεσήμερο. Τι ξάφνιασμα, καλή μου, ήταν εκείνο! Σύγκορμα δονήθηκε η καρδιά μου. Κι η ψυχή μου φτερούγισε τόσο όπως ένας σπουργίτης όταν παίζει χαριτωμένα σε μια λιμνούλα με κρυστάλλινο νερό που αναρριγεί… Ω, τα δροσερά φιλιά που μου δίνεις… Πόσο ευπρόσδεκτα είναι πόσο μου δίνουν τη χαρά που ζητώ πάντα από σένα απ’ το ρόδινο στόμα σου το ολόγλυκο το γεμάτο χαμόγελο κα αγάπη πούναι μελωδικότερο απόνα τραγούδι και αξίζει όσο η φωτισμένη αιωνιότητα… Νίκος Χρ. Αλιπράντης
- 32 -
ΔΕΥΤΕΡΑ
Αν. ηλίου 7.35´ Δύση 17.40´ Σελήνη 11 ημ.
25
† Γρηγορίου θεολ., Αυξεντίου νεομ., Πουπλίου οσίου
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
ΠΟΙΗΣΗ Διαβάζω απανωτά εκατοντάδες στίχους Μια τεράστια ενότητα Ιλιάδα, Οδύσσεια, λυρική, τραγωδία, Δημοτική, ομοιοκατάληκτη, ελεύθερος στίχος Τι μεγαλείο, ο νους δεν μπορεί να το χωρέσει Μόνον η καρδιά που πάλλει Ο Αχιλλέας συντροφεύει τον Οιδίποδα Ο Χαμένος Ανθυπολοχαγός χαιρετά το Διγενή Απλός περιηγητής, στέκομαι και θαυμάζω Ταξιδεύω συνέχεια και συγκινούμαι Πιο κάτω συναντώ το Βρεττάκο να λέει: «Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε»… Και του γνέφω καταφατικά Φώφη Κορίδη
- 33 -
Αν. ηλίου 7.34´ Δύση 17.41´ Σελήνη 12 ημ.
ΤΡΙΤΗ
26
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Πέτρου δεσμ., Ξενοφώντος & της συνοδ., Ανανία ιερομ.
2010
ΕΙΚΑΣΙΑ Πατημασιές, που φαίνεται θ’ άφηκε εδώ σκαρπίνι, βούλες που η μύτη θάνοιξεν ομπρέλλας μες στο χώμα, στο λιγοστό, κοκκινωπό χώμα, όσο μένει ακόμα στο μονοπάτι το στενό, που έχει η βροχή ξεπλύνει. Γυναίκα μόνη, πέρασε από δω. Μπορεί ερωμένη, με δίχως ταίρι· νευρικιά απ’ το κρύο, μεστή αθυμία, μες στη σφοδρή πηγαίνοντας να πνίξη τρικυμία το μάταιο πάθος, τ’ ορφανό της στήθος που βαραίνει. Μιαν άρρωστη, μια υστερικιά μπορεί… Τρελλή από ανία κάποιου θαλάμου αφήνοντας την παγερή ατμοσφαίρα, διψώντας –νάσυρε ως εδώ– τον παγωμένο αγέρα, τ’ άστατο βήμα της, το μεθυσμένο από ατονία. Περνώ το δρόμο της. Κι αυτή θάχη ευφρανθή απ’ τα μύρα που τ’ άνθια γύρω τα νεκρά κ’ η γη η ογρή ευωδιάζει. Και τη θωριά νοερά ναύρω ζητώντας που της μοιάζει, ακολουθώ τ’ αχνάρια της πιστά, σα νάναι η Μοίρα. Τέλλος Άγρας
- 34 -
ΤΕΤΑΡΤΗ
27
Αν. ηλίου 7.34´ Δύση 17.42´ Σελήνη 13 ημ.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
ΙΧΝΟΓΡΑΦΙΕΣ Εγύρεψα μια πιπεριά Να κόψω ένα πιπέρι, Ξεράθηκε η πιπεριά Μου μάτωσε το χέρι.
*
Πλησίασα, Και η νεογέννητη μαργαρίτα Έντρομη ξεφώνισε: «Σ’ αγαπάει, σ’ αγαπάει!».
*
Με τον Νοτιά Με τον Νοτιά Αλλόκοτη αποκοτιά. Με τον Βοριά Με τον Βοριά Ανάθεμά σε Ομορφιά. Μίχος Κωστόπουλος
- 35 -
† Ανακ. λειψάνων Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Μαρκιανής βασ.
Αν. ηλίου 7.33´ Δύση 17.44´ Σελήνη 14 ημ.
ΠΕΜΠΤΗ
28
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
2010
ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ Τους εφιάλτες που μας κυνηγούν ποτέ να μη ξεχνάμε. Είναι κι αυτές ψυχές που θάφτηκαν στο νου ζητώντας εξιλέωση… Γέμισαν δάκρυ-δάκρυ της καρδιάς λαγήνια που τα ’χουν ζαλωμένα μη και σπάσουν… Πάντα τις νύχτες θα πετούν αερικά για να μαζεύουν τα παράπονα του κόσμου. Αχιλλέας Τσουράκης
- 36 -
Εφραίμ του Σύρου, Παλλαδίου, Χάριτος
Αν. ηλίου 7.32´ Δύση 17.45´ Σελήνη 15 ημ.
ΠΑ Ρ Α Σ Κ Ε Υ Η
29
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† Ανακ. λειψάνων Ιγνατίου του Θεοφόρου, Φιλοθέου, Υπερεχίου, Άβιβου, Ιουλιανού
2010
ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ Το λιτό δωμάτιο του ζωγράφου και όλη η κλίμακα των υπόγειων φωνών υποδηλώνουν την έντονη παρουσία της ερωτικής επιθυμίας που θα πραγματοποιηθεί εξσφενδονιζόμενη στις λείες ζεστές επιφάνειες σαν βότανο υπέροχο και λυτρωτικό, σα θωπεία απαλή, στις αχανείς οπές του κρανίου και των οστών σαν πίδακας, σα ριπίδιο, σα φαντασμαγορία. Δημήτρης Χουλιαράκης
- 37 -
Αν. ηλίου 7.31´ Δύση 17.46´ Πανσέληνος
ΣΑΒΒΑΤΟ
30
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† Των Τριών Ιεραρχών, Θεοφίλου του Νέου, Χρυσής μαρτ.
2010
ΣΕ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟ Θα πεθάνουμε μια μέρα. Σε είκοσι χρόνια το πολύ δε θα υπάρχουμε πια. Και τι ’ναι είκοσι χρόνια. Τίποτα! Όσο το διάστημα απ’ τα ιουλιανά Περίπου μέχρι σήμερα – φρίκη, φρίκη να το σκεφτείς! Ναι, μια μέρα, αύριο κιόλας ίσως, θα πεθάνουμε. Αυτό που ακούς σου είναι γνωστό φυσικά Ανιαρά γνωστό μάλιστα, δεν το αρνούμαι· Είναι μια κοινότατη φράση που τη λέμε συνέχεια. Αλλά όσο πιο γνωστό τόσο εγώ πιο πολύ Το φέρνω μέσα μου σα μυστικό. Σα μυστικό λοιπόν στο λέω τώρα. Νίκος Φωκάς
- 38 -
Αν. ηλίου 7.31´ Δύση 17.47´ Σελήνη 17 ημ.
ΚΥΡΙΑΚΗ
31
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† ΑΣΩΤΟΥ, Ουϊκτωρίνου, Ουΐκτωρος, Κύρου & Ιωάννου Αναργ.
2010
ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΣΥ Σε βλέπω Κύριε στο σεληνόφως του ασημένιου Γενάρη. Σ’ ακούω στην «Ποιμενική» του Μπετόβεν. Σε ψηλαφώ στ’ αβρά πέταλα της λευκής γαρδένιας. Σε νιώθω στη βροχή που ποτίζει το φρυγμένο μου αγρό. Μου γνέφεις με το κίνημα των φύλλων της λεύκας. Σε θυμάμαι σ’ όλες τις μικρές χαρές. Και σε καλώ στους καθημερινούς, αγκαθερούς μεγάλους πόνους. Σε κάθε βήμα η αφανής παρουσία Σου με συνοδεύει απολύτως αισθητά. Βασίλης Δ. Δημουλάς
- 39 -
Αν. ηλίου 7.30´ Δύση 17.48´ Σελήνη 18 ημ.
ΔΕΥΤΕΡΑ
1
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Τρύφωνος, Περπετούας, Βασιλείου Θεσ., Αναστασίου
2010
Η ΜΙΚΡΗ ΣΟΥ ΠΟΛΗ Αλήθεια, δε μπόρεσες να ξεπεράσεις την εποχή που φοβόσουν το λύκο και καρτερούσες τον άγγελο. Μελέτησες τα ήθη και έθιμα της ιστορίας, πέρασες κάτω απ’ τα τόξα των σύγχρονων γεγονότων, ταξίδεψες. Ωστόσο, δε μπόρεσες ν’ αποβάλεις τη μικρή παιδική πόλη από μέσα σου, τη γινομένη από αγαθά πρόσωπα, τόπους γυμνούς ή κατάφυτους, ουράνια πράγματα, με τον σεβάσμιο εκείνο γέροντα γιομάτον στοχασμό και ύψος, τον Ταΰγετο, στην πρωτοκαθεδρία. Κι αλήθεια, πόσο αναπαυμένα θα ένιωθες αν μπορούσες, γυρίζοντας τις πλάτες στις γιγάντιες πόλεις, να επέστρεφες εκεί, στα πράγματα που σου έδωσαν κι ύφανες το ωραίο σου όνειρο, στο λόφο όπου κάθησες έναν καιρό στο θρόνο του και βασίλεψες στην ειρήνη, να επέστρεφες, να επέστρεφες κάτω από τα ιλαρά τους βλέμματα να μαζέψεις ξύλα για το βράδυ σου. Νικηφόρος Βρεττάκος
- 40 -