ΑΛΕΞAΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝIΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤIΛ
Καφέ στη σαβάνα ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ Αλεξάνδρα Συμεωνίδου Αλ Μαντίλ Διορθώσεις: Βασιλική Μπουρδάρα Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Εποπτεία έκδοσης: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σχεδιασμός εξωφύλλου: Δημήτρης Κουρκούτης © Copyright: Εκδόσεις «Ιωλκός» & Αλεξάνδρα Συμεωνίδου Αλ Μαντίλ Μάρτιος 2012 Α΄ Έκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΩΛΚΟΣ»
• Ανδρέου Μεταξά 12 & Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, Fax: 210-3304211 E-mail: iolkos@otenet.gr
www.iolcos.gr ISBN 978-960-426-656-2
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΔIΑΣ: — Εφιαλτικές νύχτες στην έρημο της Αραβίας, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2004 — Αγώνας χωρίς έλεος, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2006 — Τα μυστικά του ουρανού, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2008 — Ο γιος του Σαουδάραβα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2009 — Καφέ στη σαβάνα, Εκδόσεις Ιωλκός, 2012
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
Κ ΑΦΕ ΣΤΗ Σ ΑΒΑΝΑ
Μυθιστόρημα
ΙΩΛΚΟΣ
1
Είχε μόλις κληθεί από το υπουργείο Εξωτερικών της Με-
γάλης Βρετανίας ο διπλωμάτης Μπράιαν Όσμπορν για την ανάληψη του νέου του πόστου. Η ενημέρωση ήταν προφορική, απλώς για να λάβει γνώση, έως ότου οριστικά και αμετάκλητα θα λάμβανε γραπτώς την ειδοποίησή του. Για πρώτη φορά ο φλεγματικός κύριος Όσμπορν άφησε να διαγραφούν κάποιες συσπάσεις στο πρόσωπό του. Τα παχιά του φρύδια συνοφρυώθηκαν εκδηλώνοντας έντονη δυσφορία, αλλά επανήλθε σε κλάσματα δευτερολέπτου μην επιτρέποντας στον εαυτό του οποιονδήποτε άλλο μορφασμό. Η αλήθεια είναι ότι τον αιφνιδίασε η νέα του αποστολή. Επρόκειτο για μια χώρα με πολλές δυσκολίες, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή, ούτε μπορούσε να αρνηθεί. Τις τελευταίες τετραετίες είχε διαγράψει μια επιτυχημένη καριέρα, έχοντας κοντά του και την οικογένειά του, την οποία λάτρευε κυριολεκτικά. Η κυρία Μάντλιν Όσμπορν ήταν μια πραγματική κυρία διπλωμάτου. Τον έβγαζε όχι μόνο ασπροπρόσωπο, αλλά είχε αποκομίσει και πάρα πολλά θετικά σχόλια για την εν γένει δράση της. Η ίδια, καλοβαλμένη, προερχόταν από μια μεγαλοαστική οικογένεια της βρετανικής κοινωνίας, όπως και ο σύζυγός της άλλωστε, από τα μεγάλα τζάκια, όπως είθισται να λέγεται.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
Καλοαναθρεμμένοι και οι δυο, έχοντας φοιτήσει στα καλύτερα κολέγια, συναντήθηκαν τη δεκαετία του ’70 σε κάποιο πάρτι αποφοίτησης από το διάσημο Harrow on the Hill, το οποίο δινόταν σε ένα από τα ωραιότερα προάστια του Λονδίνου, στο σπίτι ενός εκ των συμμαθητών του κυρίου Μπράιαν, που έμελλε αργότερα να διατελέσει κυβερνητικό στέλεχος. Την είχε γνωρίσει σε εκείνο το χορό των αποφοίτων μαζί με τη φίλη της, Κάθριν. Ο κύριος Όσμπορν σταμάτησε για λίγο μπροστά στην πόρτα του αυτοκινήτου του. Έκλεισε τα μάτια του και ταξίδεψε για λίγο πίσω στο χρόνο, όταν πριν από τριάντα και κάτι χρόνια, στο ίδιο σημείο, νεαρός τότε, ανέμελος και ενθουσιώδης έδινε το πρώτο ραντεβού με την κοπέλα που συνάντησε στο πάρτι εκείνο και μοιραία θα γινόταν η γυναίκα της ζωής του, παρόλο που η καρδιά του είχε χτυπήσει για την Κάθριν. Κούνησε με ερωτηματικό το κεφάλι του σαν να ήθελε να καταλογίσει σε κάποιον το σφάλμα του, ένα σφάλμα που απέδιδε στην ανεμελιά της ηλικίας του όταν προσπαθούσε να σαγηνέψει και τις δυο φίλες. Τώρα, αυτή τη στιγμή, στον ίδιο τόπο, οι ενοχές τον είχαν περιζώσει για την πράξη του αυτή. Τίποτα δε διαγράφεται από τη συνείδηση του ανθρώπου, όσο κι αν προσπαθεί να αγνοήσει ή και να πείσει τον εαυτό του ότι έπραξε ορθά. Μετά από τόσα χρόνια η σκέψη και οι πιθανολογούμενες τύψεις για το πρώτο σκίρτημα που είχε νιώσει για την Κάθριν, την κοπέλα που τον είχε ανεβάσει στα ουράνια, ήρθαν και πάλι να τον βασανίσουν και να τον κάνουν να αισθανθεί ένοχος. Τι να γίνεται άραγε; διερωτήθηκε μέσα του. Έδειχνε να μην την είχε ξεπεράσει, όσο κι αν προσπαθούσε να την απορρίψει σαν νεανική απερισκεψία. Μπήκε στο αυτοκίνητό του, κάθισε και άφησε το βλέμμα του να περιπλανηθεί στο μέρος όπου πρόδωσε τη φλογερή του αγάπη. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος όταν διασταύρωσαν τα
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
βλέμματά τους για πρώτη φορά. H Κάθριν τον είχε σαγηνέψει. Η ματιά τους ηλεκτρίστηκε. Ο νεαρός Μπράιαν, λιγομίλητος, κρατούσε ένα ιδιαίτερο στιλ, αξιοπρόσεκτο, σνομπάροντας τις περισσότερες δεσποινίδες της υψηλής κοινωνίας. Η Κάθριν είχε κάτι το ξεχωριστό επάνω της. Διέθετε μια ιδιαίτερη φινέτσα που της προσέδιδε στιλ, αν και κλασική Αγγλίδα, και τα καστανοκόκκινα μαλλιά της, σαν ηλιαχτίδες ενός φλέγοντος ηλίου, έπεφταν στους αγαλματένιους ώμους της. Την πρόσεξε καταρχάς για τα καταπληκτικά της μαλλιά που στόλιζαν την πλάτη της, δίνοντας ξεχωριστή λάμψη στο ρουμπινί φόρεμά της. Είχε μείνει έκθαμβος και, όταν γύρισε ξαφνικά, αντίκρισε το πανέμορφο γαλαζοπράσινο βλέμμα της. Μα και εκείνος ήταν αξιοπρόσεκτος, αριστοκρατικός, με καλούς τρόπους, ενώ τo σνομπ βλέμμα του έκανε τις περισσότερες γυναίκες να τρελαίνονται, θέλοντας έστω και για λίγο να βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής του. Ήταν τόσο κομψός και καλοντυμένος, όλοι τους εξάλλου εκείνη την ημέρα έδιναν ξεχωριστή νότα με την εμφάνισή τους, αλλά εκείνος έλαμπε κυριολεκτικά. Το ίσιο καστανόξανθο μαλλί του έπεφτε ανέμελα στο πρόσωπό του, προσδίδοντάς του λάμψη χολιγουντιανή. Η Κάθριν ήταν απορροφημένη από τη συζήτηση με τη φίλη της, Μάντλιν, που της αφηγούνταν με το νι και με το σίγμα τη νέα της κατάκτηση, την οποία προσφάτως είχε κάνει σε κάποια δεξίωση που την είχαν καλέσει με τους γονείς της. Είχαν ξεσπάσει σε γέλια όταν της εξιστορούσε με ποιον τρόπο αναγκάστηκε να τον συναντήσει για να ανταλλάξουν τηλέφωνα κρυφά από τα βλέμματα όλων. «Προσποιήθηκα ότι ήθελα να πάω στην τουαλέτα, και εκείνος αθόρυβα με ακολούθησε και ακριβώς τη στιγμή που χαμογελούσαμε ο ένας στον άλλο και προσπαθούσαμε να πούμε μια κουβέντα, να και η μαμά, που σχεδόν έφτασε
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
τρέχοντας… Ένα απότομο “αχ” από έκπληξη της έφυγε και εκείνος σχεδόν σαστισμένος γλίστρησε… Θα έπεφτε κάτω, αλλά ήταν τόσο αστεία η κίνησή του…» της είπε η Μάντλιν. Εκείνη την ώρα το βλέμμα της Κάθριν ηλεκτρίστηκε από το βλέμμα του Μπράιαν. Έχασε για λίγο τη μιλιά της και ένα ωστικό κύμα συγκίνησης και πάθους τη διαπέρασε. Ήταν αναπάντεχο. Από την πρώτη στιγμή το βλέμμα αυτό ήταν καθοριστικό, ήταν το άλφα και το ωμέγα της ύπαρξής της. Δεν της είχε συμβεί ξανά και, παρόλο που η Μάντλιν συνέχιζε να της εξιστορεί το περιστατικό, εκείνη δεν την άκουγε. «Κέιτ, σου μιλάω, δε με παρακολουθείς; Τι σου συμβαίνει;» τη ρώτησε παραξενεμένη, ενώ η Κάθριν εξακολουθούσε να έχει στραμμένο το βλέμμα της προς εκείνον και με κλεφτές ματιές συνέχιζε το παιχνίδι της. Είχε αρχίσει να νιώθει τα πρώτα σκιρτήματα στην καρδιά της και, μαγνητισμένη από το βλέμμα του ωραίου και κομψού νεαρού, δεν μπορούσε να το αποφύγει. Σαν υπνωτισμένη τον ακολουθούσε με το βλέμμα της. «Κέιτ, σε παρακαλώ, με ακούς;» επανέλαβε για δεύτερη φορά η φίλη της. «Ω, ναι!» έκανε ξαφνικά εκείνη σαν να ξυπνούσε από το λήθαργο στον οποίο είχε πέσει. Ήταν τόσο μεθυστικό το συναίσθημα του έρωτα, ο οποίος μόλις είχε εξαπολύσει τα βέλη του, που η νέα κοπέλα μέσα από μια κατάφωρη ευτυχία, την οποία δεν είχε ξαναζήσει, δυσκολευόταν πολύ να παρακολουθήσει τη φίλη της. Μα και ο Μπράιαν δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Ερωτοχτυπημένος κι εκείνος, δεν μπορούσε να αποτραβήξει το βλέμμα του από πάνω της. Ήταν η πρώτη μοιραία τους συνάντηση… Είχαν μείνει αμίλητοι πολλή ώρα συνεχίζοντας το παιχνίδι των ματιών τους, το οποίο γινόταν 10
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
ολοένα πιο έντονο. Κάποια στιγμή η Κάθριν ένιωσε ότι κάποιος της μιλούσε, μια ανθρώπινη αύρα, που με ζεστασιά την πλαισίωνε. Άφησε το βλέμμα της να αλλάξει πορεία όταν αντίκρισε έναν από όλους τους εκλεκτούς νεαρούς να στέκεται από πάνω της και με υπομονή να περιμένει απάντηση στο κάλεσμά του. Τον κοίταξε γλυκά και δέχτηκε μηχανικά την πρόσκλησή του. Σηκώθηκε και με το αέρινο φόρεμά της κινούνταν σαν νεράιδα στους ρυθμούς του βαλς. Τρελά ευτυχισμένη από αυτό που μόλις ξεκινούσε, σχεδόν αεροβατούσε, αφήνοντας όλη την αδρεναλίνη της να εκχυθεί από το κορμί της. «Είστε φοβερά ανάλαφρη» της είπε ο Τομ, ενώ εκείνη του χαμογέλασε για το ωραίο κομπλιμέντο που μόλις είχε δεχτεί. Ο Τομ, από την πλευρά του, θεώρησε ότι την είχε κατακτήσει πολύ εύκολα, και άρχισε να τη σφίγγει όλο και περισσότερο. Η Κάθριν δεν είχε πάψει να αναζητά με το βλέμμα της τον Μπράιαν. Όταν ξαφνικά διαπίστωσε ότι τον είχε χάσει, αυτομάτως άλλαξε και η ψυχολογία της και έγινε πολύ νευρική αδιαφορώντας για το χορό. Προκάλεσε και σύγχυση στον Τομ, ο οποίος δεν καταλάβαινε πλέον τίποτα και δυσαρεστημένος συνέχισε να χορεύει μέχρι το τέλος. «Πρέπει να είχες πολλές σκοτούρες στο μυαλό σου, Κάθριν» της είπε κοιτάζοντάς τη με κυνισμό. Είχε νιώσει την απόρριψη και η προσβολή ήταν μεγάλη. Εκείνη αμίλητη τον άφησε και έτρεξε πίσω στο κάθισμά της. Δεν είχε συναίσθηση των ενεργειών της, ενώ με αγωνία δε σταμάτησε να ψάχνει ούτε λεπτό τον Μπράιαν. Να, τον είχε εντοπίσει! Καθόταν χαλαρά και συνομιλούσε με μια άλλη αιθέρια ύπαρξη, αποτραβηγμένος από τα μάτια των υπολοίπων. Ένιωσε το αίμα να της ανεβαίνει στο κεφάλι, το πρόσωπό της να κοκκινίζει και ένα συναίσθημα πάθους 11
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
και ζήλιας να την κατακλύζει. Κατάλαβε ότι τον είχε ερωτευθεί τρελά και, χωρίς να ελέγχει τα συναισθήματά της, επιτάχυνε το βήμα της κατευθυνόμενη προς εκείνον. Η Μάντλιν, που έστεκε εκεί χαζεύοντας και φλερτάροντας με τον έναν και τον άλλο, δεν παρέλειψε να νοιάζεται για τη φίλη της. Μόλις αντιλήφθηκε το συμβάν, άφησε το συνοδό της και πάνω στην ώρα συγκράτησε την Κάθριν. «Είσαι καλά;» τη ρώτησε ξαφνιασμένη ταρακουνώντας την από τον ώμο, καθώς ήταν ο μοναδικός τρόπος για να τη συνεφέρει από το ακαταμάχητο αίσθημα πάθους που ένιωθε. Αυτό της έκανε καλό, διότι με το ταρακούνημα επανήλθε προς το παρόν. «Δεν είναι δυνατόν» ψέλλισε καλύπτοντας με τα δυο χέρια το πρόσωπό της και κοίταξε με συμπάθεια τη Μάντλιν κουνώντας το κεφάλι της. «Συγχώρεσέ με» της είπε. Αποτραβήχτηκαν διακριτικά σε κάποια γωνιά του χώρου και με αίσθημα ντροπής προσπάθησε να αναχαιτίσει το περίεργο αυτό συναίσθημα. Ήταν έτοιμη για όλα χωρίς καθόλου να τον γνωρίζει. Το παιχνίδι με τα βλέμματα ήταν αρκετό για να την κάνει να νιώσει ότι ο Μπράιαν ήταν ο άντρας της ζωής της. Της είχε κεντρίσει τόσο την περιέργεια ο άγνωστος μέχρι τότε Μπράιαν, που θα έκανε το καθετί για να τον κατακτήσει. Από τη μεριά του και ο Μπράιαν, όχι λιγότερο γοητευμένος από τη φινετσάτη ομορφιά της Κάθριν, εκνευρισμένος όταν την είδε να χορεύει με άλλον, αποφάσισε και εκείνος να παίξει το παιχνίδι των συναισθημάτων. Φλεγματικός και αδιάφορος ως προς εκείνη, συνέχισε να φλερτάρει την κοπέλα με την οποία μιλούσε, αποτραβηγμένος από τους άλλους. Η Κάθριν ήταν έτοιμη να καταρρεύσει όταν είδε ότι είχε χάσει πλέον έδαφος και, όσο τα πράγματα είχαν έτσι, τόσο δυνάμωνε μέσα της το αίσθημα του παράλογου και παράφορου πάθους. Η Μάντλιν τη συγκρατούσε, για να μη γίνουν ρεζίλι, αλλά κοντά 12
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
της έχανε πόντους και εκείνη, όταν ξαφνικά ο Μπράιαν στύλωσε και πάλι το βλέμμα του επάνω της. Είχε συλλάβει την Κάθριν να πέφτει με διαχυτικό τρόπο στην αγκαλιά του πρώτου άντρα που βρέθηκε κοντά της, και μέσα από ένα παραλήρημα ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς κοίταζε με υπερβολική γλύκα το νέο, ο οποίος είχε κιόλας σαστισμένος ενδώσει σε αυτή την εκρηκτική συμπεριφορά. Όσο κι αν προσπάθησε να συγκρατηθεί ο νεαρός Μπράιαν, το συναίσθημα του κεραυνοβόλου έρωτα τον είχε κατακλύσει ήδη. Ένιωσε να φουντώνει και το κεφάλι του να φλέγεται από την απότομη εναλλαγή συναισθημάτων, οι χούφτες του είχαν ιδρώσει από αγωνία, ενώ η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά, σαν να ήταν έτοιμη να εκραγεί. Κάτι του συνέβαινε… Εκείνος που πάντα μετρίαζε τα πάθη του και τα συναισθήματά του, τώρα ήταν ανήμπορος να ελέγξει την καρδιά του. Η νεαρή που του κρατούσε παρέα, είδε ξαφνικά έναν άλλο Μπράιαν, κατάλαβε και χωρίς να πει τίποτα το ιδιαίτερο προφασίστηκε ότι ήθελε να πιει κάτι, και αποτραβήχτηκε… Εκείνη, παραδομένη στην αγκαλιά του άγνωστου ιππότη, ζούσε σε ένα κλίμα απίστευτης αλλά προσποιητής ευφορίας, κάτι που τον τρέλανε εντελώς. Έκανε να πλησιάσει, ήθελε τόσο πολύ να την αρπάξει από την αγκαλιά του άλλου και να τη φιλήσει παράφορα, να τη νιώσει δική του, την τελευταία όμως στιγμή συγκρατήθηκε και εκείνος, για λόγους πρεστίζ. Η ανάσα του ήταν βαριά και κοφτή, βρισκόταν σε μια κατάσταση που πρώτη φορά συνειδητοποιούσε. Και οι δυο τους ένιωθαν πολύ κοντά. Υπήρχε μόνο το επόμενο βήμα να γίνει για να γνωριστούν, καθώς το συναίσθημα είχε κυριαρχήσει και ο έρωτας με τα βέλη του είχε πλήξει και τους δυο αθεράπευτα. Πότε θα ερχόταν η στιγμή που θα μιλούσαν; Υπήρξε μια ανάπαυλα λόγω αμηχανίας, κάποιος έπρεπε να κάνει το πρώτο βήμα. Η Κάθριν 13
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
περίμενε ανυπόμονα τον Μπράιαν να την πλησιάσει, ενώ εκείνος ένιωθε όλο και πιο αμήχανα, έχοντας περιέλθει σε πλήρη αδράνεια και μην ξέροντας πώς να αντιδράσει. Ξαφνικά μια απίστευτη μελωδία με τη μαγευτική φωνή του Φρανκ Σινάτρα και το ακαταμάχητο «My way» σκορπούσε στον αέρα. Οι πρώτες νότες ήταν η πρόκληση, το κάλεσμα για να σμίξουν. Χωρίς καν να το σκεφτεί ή να το επεξεργαστεί στο μυαλό του, ο Μπράιαν έκλεψε την παράσταση. Άνοιξε το βήμα του και, σαν να πετούσε, έφτασε μπροστά στην Κάθριν, η οποία σαν πριγκίπισσα με το ένα γοβάκι ένιωσε τη ζεστή ανάσα του Μπράιαν να της ψιθυρίζει μαγευτικά: «Χορεύετε;». Ήταν τόσο βαθιά και ελκυστική η φωνή του που την εξήψε ακόμη περισσότερο και έκθαμβη, πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, δεν μπορούσε ούτε καν να αρθρώσει λέξη. Ήταν η μεγάλη κορύφωση, όταν ένα παθιασμένο «Ναι» έφτασε στα αυτιά του και εκείνος, στο ίδιο μήκος κύματος του πάθους, την πήρε απαλά στην αγκαλιά του. Οι παλάμες τους κόλλησαν σαν βεντούζες λες και περίμεναν πώς και πώς αυτή τη στιγμή για να βρουν το ταίρι τους, ενώ τα ζεστά τους χνότα καταμαρτυρούσαν την αρχή ενός αξεπέραστου πάθους. Της έσφιξε τα χέρια σαν να την ήθελε όλη δική του, εκπέμποντας εκείνη τη στιγμή όλα αυτά τα οποία του είχαν συγκλονίσει το είναι του. Μες στη μέθη του έρωτα, που γινόταν έκδηλος με κάθε τρόπο, χόρευαν, παραδομένοι στις μαγευτικές νότες και εγκλείοντας τον ακαταμάχητο πόθο τους σε ένα δικό τους κόσμο. Εκείνος είχε ιδρώσει, είχε κατακοκκινίσει, ενώ τα μάτια του έλιωναν από το βαθύ συναίσθημα. Την κρατούσε όλο και πιο σφιχτά και εκείνη ανταποκρινόταν στο σφοδρό ερωτικό πάθος. Ένιωσε τη ζεστή αγκαλιά του και την καρδιά της να χτυπά γρήγορα, ενώ και τα μέτωπά τους είχαν κολλήσει. Ήθελαν πολύ και οι δυο ο χορός να μην τελειώσει, για να συνεχίσουν να βρί14
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
σκονται σε αυτό το συναισθηματικό παραλήρημα. Ήταν μεγαλειώδης η αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου, ένα συναίσθημα που σου δίνει ελπίδες να ζεις και να αναπνέεις έχοντας το απόλυτο ταίρι σου. Η ζωή είχε αποφασίσει από εκείνη τη στιγμή και για τους δυο. «Σ’ ευχαριστώ» της ψιθύρισε αφήνοντας το χέρι της με ένα απαλό χαμόγελο. Εκείνη έμεινε αποσβολωμένη, θεωρώντας ότι τα πάντα είχαν τελειώσει τόσο άδοξα και ότι αυτές οι υπέροχες στιγμές που μόλις είχε ζήσει είχαν διάρκεια μόνο μερικών λεπτών, ατελείωτων για εκείνη. Ο Μπράιαν γύρισε και πάλι πίσω φέρνοντας δυο ποτήρια με ουίσκι και μπόλικο νερό. «Αυτό είναι ό,τι πρέπει» είπε δίνοντάς της το ένα ποτήρι, ενώ συνέχισε να κάνει αέρα στον εαυτό του. Είχε ιδρώσει πολύ ο άμοιρος, και δεν ήξερε πώς να δροσιστεί. «Θέλεις να πάμε έξω;» του είπε εκείνη ευγενικά βλέποντάς τον πόσο υπέφερε. «Α, ναι! Καλή ιδέα» της είπε, αλλά πάνω στην ώρα ο ξέφρενος ρυθμός ενός τουίστ τον έφερε και πάλι σε κέφι. Την πήρε από το χέρι, άφησαν κάπου τα ποτήρια τους και άρχισε να λικνίζεται με τρομερή ευλυγισία στην πίστα, καθώς ήταν ο αγαπημένος του ρυθμός, και έκανε τα πάντα για να τον απολαύσει. Μαζί του η Κάθριν τον ακολουθούσε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Οι επιδόσεις τους στο χορό ήταν καταπληκτικές, κάνοντας τους υπόλοιπους να σχηματίσουν έναν κύκλο γύρω τους και να τους χειροκροτούν. Η δε αποθέωση ήταν όταν έκαναν μια τριπλή φιγούρα και η Κάθριν βρέθηκε ξανά στην αγκαλιά του. Την έσφιξε και πάλι με πάθος, κοιτάζοντάς τη βαθιά στα μάτια και λιώνοντας συγχρόνως από πόθο για τη νεαρή κοπέλα. Εκείνη είχε εντελώς παραδοθεί υποκύπτοντας στο ερωτικό δέλεαρ. 15
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
Ο χορός μόλις είχε τελειώσει και, αφού εισέπραξαν ένα θερμό χειροκρότημα, πιασμένοι από το χέρι σαν αχώριστοι παρτενέρ πήγαν έξω στη βεράντα του παλιού κτιρίου με το οικόσημο. Οι κήποι και το απέραντο πράσινο ξεχύνονταν μπροστά τους και, αφού πήραν μια ανάσα, ο Μπράιαν μίλησε πρώτος. Δε γνώριζαν ούτε καν τα ονόματά τους, αλλά ένιωσαν μια τεράστια δύναμη να τους ενώνει. «Δε γνωρίζω ούτε καν το όνομά σου» της είπε. «Εμένα με λένε Μπράιαν». «Κι εγώ είμαι η Κάθριν». «Μπορώ να σε λέω Κέιτι;» τη ρώτησε ευγενικά. «Και βέβαια, Μπράιαν», του αποκρίθηκε ευχαριστημένη. Και πριν προλάβει να τη ρωτήσει οτιδήποτε, εκείνη κιόλας είχε την απάντηση. «Ξέρω καλά ότι θα με ρωτήσεις τι κάνω» είπε και ξέσπασαν και οι δυο σε γέλια. «Μόλις τέλειωσα το κολέγιο και θα φοιτήσω στη Νομική Σχολή» του αποκρίθηκε. «Μα αυτό είναι καταπληκτικό» της είπε ο Μπράιαν. «Και εγώ σκοπεύω, μόλις τελειώσω τον κλάδο των Πολιτικών Επιστημών, να ακολουθήσω το διπλωματικό κλάδο». «Ααα!» έκανε εκείνη με ένα επιφώνημα θαυμασμού και επιδοκιμασίας. Η συζήτηση τους είχε φέρει πολύ κοντά αποκαλύπτοντας πολλά κοινά σημεία. Έδειχναν να ταιριάζουν απόλυτα. Η πρώτη τους επαφή ήταν τόσο καθοριστική που ήδη είχαν αρχίσει να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε ένα κοινό μέλλον. Η ξαφνική εμφάνιση της Μάντλιν τούς διέκοψε προσωρινά. Ψέλλισε διακριτικά κάτι στο αυτί της φίλης της και εκείνη με συγκαταβατικό νεύμα αποχώρησε για λίγο ζητώντας συγγνώμη από τον Μπράιαν. Η Μάντλιν παρέμεινε κοντά στον Μπράιαν. Τον κοίταξε κατάματα ανακαλύπτοντας τη γοητεία αυτού του νέου. Κάτι της έκανε μέσα 16
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
της ένα κλικ, υπαγορεύοντάς της ότι και εκείνη θα έπρεπε να τον διεκδικήσει… Και γιατί όχι; σκέφτηκε η Μάντλιν, δίνοντας ελαφρυντικά για την αήθη σκέψη της. Τώρα τον γνώρισε, δεν είναι δικός της, συνέχισε να παίζει με τις σκέψεις της. Αμφιταλαντεύτηκε μέχρι που καταστάλαξε. Ναι, μου αρέσει, τον θέλω για μένα. Ήταν η πρώτη φορά που τα γούστα των δυο γυναικών συνέπιπταν και η Μάντλιν έπρεπε να διεκδικήσει τον ίδιο άνθρωπο για τον οποίο κυριολεκτικά έλιωνε η φίλη της. Απείχε πολύ ως προς τους τρόπους και το χαρακτήρα από την Κάθριν. Ήταν και εκείνη καλοαναθρεμμένη, αλλά είχε και πολλά στοιχεία μποέμ. Ίσως να ήταν αυτά που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο ως προς την κατάκτηση του Μπράιαν. Στάθηκε με πολύ λάγνο ύφος απέναντί του και βάλθηκε να τον κοιτάζει προκλητικά, ενώ τα μάτια της άστραφταν και συγχρόνως εξέπεμπαν ιδιαίτερη γοητεία. Τα μαλλιά της, πιασμένα αλογοουρά, με μια σοφιστικέ φράντζα, την έκαναν να ακτινοβολεί, αλλά ταυτόχρονα είχε και μια «μαγκιά», πολύ κλασάτη. Δεν έχασε χρόνο, όμως, ούτε ο Μπράιαν και σε κλάσματα δευτερολέπτου ανταποκρίθηκε. «Είσαι φίλη της Κάθριν;» τη ρώτησε με ύφος κατακτητή, λες και ο εγκέφαλός του είχε διαγράψει όλα τα ωραία συναισθήματα που έδειξε για την Κάθριν. «Ναι!» του είπε εκείνη με τόλμη. «Θα ήθελα να σε συναντήσω αύριο, στις 6, στο Μπιγκ Μπεν». «Εντάξει» του απάντησε εκείνη με χαρά. Το σχέδιό της είχε πετύχει. Την ώρα εκείνη έφτασε και η Κάθριν, η οποία έσπευδε με αγωνία να βρει τον αγαπημένο της Μπράιαν. Η Μάντλιν, προσποιούμενη την αδιάφορη, καλοδέχτηκε τη φίλη της. Το ίδιο και ο Μπράιαν. Εκείνη δεν είχε υποπτευθεί τίποτα και με λαχτάρα κρεμάστηκε από τα χείλη του. Η Μάντλιν απομακρύνθηκε αφήνοντας 17
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
τους δυο τους να συνεχίσουν, και ήταν ικανοποιημένη που κατάφερε να προσελκύσει τον Μπράιαν, πιστεύοντας ακράδαντα στον εαυτό της και τις επιτυχίες που είχε στο άλλο φύλο. Η Κάθριν έπλεε σε πελάγη ευτυχίας και δεν είχε αντιληφθεί τίποτα. Εξάλλου, ήταν όλα τόσο ρευστά και έωλα από τη μέθη του έρωτα που ζούσε. Αντάλλαξε σχεδόν όρκους αγάπης εκείνο το βράδυ με τον Μπράιαν, γιατί και εκείνος την είχε ερωτευθεί. Ένωσαν τα χέρια τους σφιχτά στο ύψος της καρδιάς, δίνοντας αιώνιες υποσχέσεις αγάπης. Το βράδυ εκείνο, το πιο ονειροπόλο στη ζωή της, η Κάθριν έκλεινε τα μάτια της και με τη φαντασία της άγγιζε τα όρια πλέον μιας αξεπέραστης ηδονής και έρωτα. Ναι, είχε βρει το ταίρι της, τον άντρα της ζωής της, και ήδη του είχε δοθεί ολόψυχα. Ένιωθε τρομερά ευτυχισμένη. Ήταν η ωραιότερη νύχτα ενός αρχόμενου, ατελείωτου έρωτα…
18
2
Το μεγάλο ρολόι του Μπιγκ Μπεν χτυπούσε καθοριστικά
και βαρύγδουπα τους δείκτες, προδίδοντας το χρόνο. Μια σκιά λεπτή, κάτω από το σκιερό και ομιχλώδη λονδρέζικο ουρανό, έκανε βόλτες. Περίμενε κάτι και αδημονώντας κοιτούσε συνεχώς το ρολόι του σαν να ήθελε να συγχρονίσει το χρόνο με αυτόν του μεγάλου ρολογιού. Αίφνης μια καλλίγραμμη φιγούρα έκανε την εμφάνισή της με βιαστικά βήματα. Ο ήχος από τα ψηλοτάκουνα του τράβηξε την προσοχή. Είχε κάπως αργήσει και απολογούμενη άνοιξε την αγκαλιά της για να εξευμενίσει τον απογοητευμένο νέο. Και ο Μπράιαν και η Μάντλιν ήταν πιστοί στο ραντεβού τους. Παρά τους όρκους που εκείνος αντάλλαξε με την Κάθριν, η ανώριμη καρδιά του τον ωθούσε να γνωρίσει και την περιπέτεια. Δε θα το μάθει ποτέ η Κάθριν, υπέθεσε και με τη συνείδησή του επαναπαυμένη προχώρησε για μια ευχάριστη περιπέτεια. Ποιος, εξάλλου, δε θα την αποζητούσε, όταν του προσφερόταν τόσο αφειδώς; Η Μάντλιν ήταν ντυμένη σικ και προκλητικά, με τα χείλη της βαμμένα έντονα κόκκινα, τονίζοντας το περίγραμμά τους και κάνοντάς τα χυμώδη και φλογερά, και είχε δώσει έναν αέρα βαμπ στα μαλλιά της, που άρχισαν να ξετρελαί19
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
νουν τον Μπράιαν. Το καλλίγραμμο σώμα της διαφαινόταν πίσω από τη στενή φούστα που φορούσε, κάνοντάς την να φαίνεται το τέλειο θηλυκό. Η τσίχλα που μασούσε την απελευθέρωνε για να μπορέσει να σταθεί στο ρόλο τον οποίο είχε αρπάξει από τη στενή της φίλη Κάθριν. Συνομίλησαν για λίγα λεπτά και προχώρησαν στον πλατύ δρόμο κάτω από το βαρύ συννεφιασμένο λονδρέζικο ουρανό. Είχε αρχίσει να νυχτώνει και η συνηθισμένη ψύχρα έκανε αισθητή την παρουσία της. Έμοιαζαν και οι δυο πολύ ενθουσιώδεις για το πρώτο τους ραντεβού, το οποίο επρόκειτο να σημαδέψει για πάντα τη ζωή τους… Κατευθύνθηκαν προς το πάρκο, καθώς ήταν το μόνο μέρος που θα τους φιλοξενούσε για τη γνωριμία τους. Περπάτησαν πιασμένοι κιόλας χέρι χέρι σαν παλιοί γνώριμοι εραστές και κάθισαν στο πρώτο παγκάκι. «Λέω να καθίσουμε εδώ» είπε ο Μπράιαν κοιτάζοντάς τη στα μάτια. «Μάλλον θα έλεγα να συνεχίσουμε λίγο πιο κάτω, στην απανεμιά, μακριά από τα βλέμματα των περαστικών» προσέθεσε η Μάντλιν. Εκείνος χωρίς δεύτερη κουβέντα έκανε όπως εκείνη επιθυμούσε. Έμειναν πολλή ώρα εκεί συζητώντας για την προσωπική τους ζωή και τα μελλοντικά τους σχέδια, όταν ο Μπράιαν έσκυψε το κεφάλι του και τη χάιδεψε τρυφερά στο σβέρκο και εκείνη ανταποκρίθηκε με ένα καυτό φιλί στο στόμα. Αυτό ήταν και η αφορμή για να την αρπάξει παθιασμένα στην αγκαλιά του, καθώς είχε ανάψει πραγματικά ο νεαρός Μπράιαν από το φλογερό της ταπεραμέντο, ξεχνώντας παντελώς την ύπαρξη της Κάθριν. Ζούσαν στιγμές ανεπανάληπτες, που δύσκολα θα ξεχνούσαν. Ο χρόνος, αδυσώπητος, στάθηκε το μόνο εμπόδιο στην εκτόνωση της φλογερής τους νιότης. Όλα είχαν σβήσει από το μυαλό του, και η Κάθριν και η πολλά υποσχόμενη καριέρα του. Τα 20
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
μοναδικά στοιχεία που κυριαρχούσαν ήταν η δίψα και η ζέστη που τα νεανικά τους κορμιά είχαν ανάγκη να σβήσουν. Ο Μπράιαν δε σταματούσε να της επαναλαμβάνει πόσο ελκυστική ήταν και ότι θα έκανε τα πάντα για να μείνει μαζί της. Η Μάντλιν, κολακευμένη και ορθολογίστρια πάνω απ’ όλα, αισθανόταν μεγάλη ικανοποίηση που είχε καταφέρει να κατακτήσει άμεσα και δίχως κόπο το φλογερό εραστή της καλύτερης φίλης της. Το συναίσθημα αυτό της ακόρεστης επιτυχίας κυριαρχούσε και καθοδηγούσε διεστραμμένα τη σκέψη της. Της άρεσε πάρα πολύ αυτό, που κατά κάποιο τρόπο ήταν απαγορευτικό, και ήξερε πόσο δυστυχισμένη θα έκανε την Κάθριν. Όμως, δεν μπορούσε να υπερνικήσει τον παθιασμένο της εαυτό, ο οποίος την οδηγούσε σε φαύλες σκέψεις. Την ικανοποιούσε υπερβολικά το ότι είχε καταφέρει προς το παρόν να στρέψει πάνω της όλο το ενδιαφέρον του ανθρώπου που πριν από λίγα εικοσιτετράωρα έλιωνε από κεραυνοβόλο έρωτα για την Κάθριν. Ήταν ένα είδος ακαταμάχητης ικανοποίησης και ματαιόδοξης φιλαρέσκειας για τη Μάντλιν να διεκδικεί τον ίδιο άνθρωπο με την καλύτερη φίλη της. Ήθελε να κάνει τα πάντα, ώστε να του αποσπάσει το ενδιαφέρον και να του απορροφήσει όλη τη σκέψη σαν μια ανικανοποίητη βαμπίρ που διψούσε συνεχώς για όλο και περισσότερο αίμα. Ο χρόνος ήταν τόσο λίγος για να μπορέσουν να νιώσουν αυτό που ζούσαν! Ήταν, όμως, αργά. Έπρεπε και οι δυο να φύγουν, διότι ζούσαν ακόμη με τους γονείς τους και προπάντων η Μάντλιν ήθελε να αποφύγει οποιαδήποτε σύγκρουση και σχόλια από το οικογενειακό περιβάλλον της. Ο Μπράιαν τη συνόδευσε μέχρι τον πρώτο σταθμό του μετρό και εκείνη συνέχισε μόνη της, αφού προηγουμένως όρισαν το επόμενο ραντεβού τους μετά από τρεις μέρες, καθώς ο Μπράιαν ήταν απασχολημένος με τα πανεπιστημιακά του ζητήματα. Η Μάντλιν προσποιήθηκε λίγο τη στενοχωρημένη που δε θα 21
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
τον έβλεπε σύντομα, αλλά υποχώρησε για χάρη του Μπράιαν. Εκείνος συνέχισε τη βραδιά του και συνάντησε τους φίλους του σε μια παμπ, της γνωστής οδού Ρίτζεντ, όπου σύχναζε η αριστοκρατική νεολαία του Λονδίνου. «Ο Μπράιαν, παιδιά! Ήρθε ο Μπράιαν» φώναξε κάποιος επευφημώντας την άφιξή του, ενώ όλοι μαζί με υπαινιγμούς και χαμόγελα τον υποδέχτηκαν περιμένοντας με ανυπομονησία να μάθουν. «Λοιπόν, για πες μας τι έγινε με τη φλογερή κοκκινομάλλα» είπε ένας από την παρέα του. Εκείνος ξερόβηξε προσπαθώντας να αρχίσει την κουβέντα. Είχαν στηθεί όλοι για να ακούσουν τις καυτές εμπειρίες που μόλις είχε ζήσει ο Μπράιαν με το φλογερό κορίτσι των βορείων προαστίων. «Και η Κάθριν;» ακούστηκε μια φωνή με περιέργεια να μάθει το επόμενο σενάριο. Ο Μπράιαν έμεινε για λίγο σκεπτικός, νιώθοντας άσχημα για τη συμπεριφορά του. Τίποτα, όμως, δεν είχε τελειώσει, αφού παράλληλα είχε δώσει το πρώτο του ραντεβού και με εκείνη. Ήταν για την επομένη, για αυτόν ακριβώς το λόγο είχε αφήσει ένα μεσοδιάστημα με τη Μάντλιν μέχρις ότου ξεδιαλύνει τι πραγματικά γύρευε από την καθεμιά, για να κάνει την επιλογή του. Αυτό, όμως, εγκυμονούσε και ένα ρίσκο, διότι μπορούσε να τις χάσει και τις δυο. Εξάλλου, η Μάντλιν ήταν κολλητή φίλη της Κάθριν και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να ελέγχει τις κινήσεις του. Το μόνο αθώο θύμα προς το παρόν έδειχνε να είναι η Κάθριν. Είχε τόσο πολύ πιστέψει σ’ αυτόν και έδειχνε απόλυτη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο της φίλης της που της φαινόταν αδιανόητο πως ένα τέτοιο παιχνίδι θα παιζόταν ερήμην της. Η Μάντλιν, πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, ονειρευόταν τη μέρα και την ώρα που θα την έφερνε κοντά με τον καλό της. Πετούσε στους αιθέρες, ζούσε στιγμές τρυφερότητας 22
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
και μιας κρυφής ευτυχίας σαν αποτέλεσμα ενός ανείπωτου συναισθήματος που πήγαζε από τον έρωτα, ο οποίος τόσο εκρηκτικά είχε γεννηθεί μέσα της. Οι επευφημίες των φίλων του είχαν ωθήσει τον Μπράιαν στο παιχνίδι αυτό, και στο τσούγκρισμα των ποτηριών τους όλοι εύχονταν την επόμενη μεγάλη επιτυχία στο ραντεβού που θα ακολουθούσε ακριβώς την επόμενη μέρα με την Κάθριν. Ήταν ο μεγάλος γόης της παρέας και δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο το γεγονός. Οι τυμπανοκρουσίες συνεχίστηκαν όλο το βράδυ όταν πλέον όλοι τους εξαντλημένοι έφτασαν τύφλα στο μεθύσι στα σπίτια τους. Η καρδιά της Κάθριν μετρούσε τις ώρες και τα λεπτά που είχαν απομείνει για να συναντήσει το μεγάλο της έρωτα. Έκανε ατέλειωτες πρόβες μπροστά στον καθρέφτη για να γίνει όσο το δυνατόν ωραία και ελκυστική σαν εκείνη τη βραδιά που πρωτοσυναντήθηκαν, αλλάζοντας συνεχώς κομμώσεις και φορέματα. Τελικά είχε καταλήξει και πάλι σε ένα ανάλαφρο φόρεμα στο κόκκινο της φωτιάς με τα ανάλογα γοβάκια, που την έκαναν πράγματι εντυπωσιακή. Έκλεισε τα μάτια της και άφησε τη φαντασία της να πλανάται στα μονοπάτια του ακαταμάχητου συναισθήματός της, ενώ ξεχείλιζε από το πρωτόγνωρο αίσθημα της ευτυχίας. Ήταν το πρώτο τους ραντεβού και έπρεπε να δώσει τον καλύτερο εαυτό της για να του κάνει καλή εντύπωση, διότι τώρα με πιο καθαρό πνεύμα θα αντιμετώπιζε ο ένας τον άλλον, χωρίς την επήρεια της γιορτινής ατμόσφαιρας. Όσο πλησίαζε η ώρα και αφού παραμέλησε τα πάντα εκείνη τη μέρα ασχολούμενη μόνο με τον εαυτό της, ετοιμάστηκε να πάρει τους δρόμους του Μείζονος Λονδίνου, όπου διέμενε, για να φτάσει στο σημείο που είχαν καθορίσει. Και πού αλλού; Φυσικά και πάλι στο Μπιγκ Μπεν. Για δεύτερη φορά η νεανική σιλουέτα πηγαινοερχόταν πάνω κάτω, ίσως με περισσότερη αμηχανία λόγω της συ23
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
νάντησης που είχε προηγηθεί με τη Μάντλιν. Τυπικός, όπως πάντα, περίμενε πρώτος, ώσπου ξαφνικά, χωρίς να την αντιληφθεί, είδε μπροστά του την Κάθριν. Ήταν απορροφημένος σε σκέψεις και πιθανότατα άρχισαν κάποιες τύψεις να τον περιζώνουν όσο πλησίαζε η ώρα. Η παρουσία της Κάθριν τον αιφνιδίασε. «Γεια σου, Μπράιαν. Δε με περίμενες;» του είπε χαριτολογώντας. «Μα και βέβαια, γλυκιά μου, εσένα περίμενα. Ανυπομονούσα να σε δω». Έπεσε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου με πολλή τρυφερότητα και, αφού έμειναν για λίγο ακούγοντας τις καρδιές τους να χτυπούν γρήγορα και δυνατά, διότι τα συναισθήματα μιλούσαν από μόνα τους, πιασμένοι χέρι χέρι πήραν το δρόμο προς άγνωστη κατεύθυνση. Ο Μπράιαν το είχε μεθοδεύσει. Δεν είχε σκοπό να πάει την Κάθριν στο πάρκο, όπως είχε συμβεί πρόσφατα με την καλύτερή της φίλη, αλλά από σεβασμό και εκτίμηση που έτρεφε απέναντί της είχε δανειστεί τα κλειδιά του συμφοιτητή του, Ντέιβις, για να μπορέσουν να μείνουν μόνοι τους. Και ενώ περπατούσαν, το πρόσωπο της Κάθριν ακτινοβολούσε από ευτυχία. Του Μπράιαν, όμως, ένα περίεργο και βασανιστικό παιχνίδι σκέψεων τού απορροφούσε την ελευθερία, καθώς άρχισε να συσχετίζει τις δυο φίλες, οι οποίες του άρεσαν εξίσου, και να διερωτάται τι θα έπρεπε να κάνει. Δεν ήταν μακριά με τα πόδια το σπίτι του φίλου του όταν ξαφνικά η Κάθριν τον ρώτησε με περιέργεια πού πάνε. «Μην ανησυχείς, φτάνουμε, θα δεις» της είπε ο Μπράιαν και συνέχισαν το δρόμο τους. Το μαύρο σιδερένιο πορτάκι άνοιξε και μπήκαν στο κτίριο της οδού Μπέικερ. «Είναι πολύ αριστοκρατικά εδώ. Ποιος μένει;» ρώτησε με αφέλεια εκείνη. 24
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
«Σκέφτηκα να περάσουμε να δούμε το Λίο, μια και περνούσαμε από δω» έκανε με περισσή ανεμελιά εκείνος. Η Κάθριν δεν είχε υποψιαστεί τίποτα από τα ψεματάκια του Μπράιαν, μέχρι που τον είδε να βάζει τα κλειδιά στην πόρτα. Εκείνος κατάλαβε την απορία της και, πριν τον ρωτήσει, της είπε ότι κάποιες φορές πήγαινε εκεί για να μελετήσει. Η φοιτητική ατμόσφαιρα του μικρού διαμερίσματος ήταν μέσα στα πλαίσια τα δικά τους. Κάθισαν στον καναπέ, άνοιξε για λίγο την τηλεόραση και ρώτησε την Κάθριν τι θα ήθελε να πιει. «Θα προτιμούσα ένα ζεστό τσάι…» είπε εκείνη, αλλά, πριν ολοκληρώσει τη φράση της, συμπλήρωσε ο Μπράιαν: «Δε θα προτιμούσες ένα τζιν με παγάκια;» «Και γιατί όχι;» αποκρίθηκε ενδίδοντας στην πρόταση του Μπράιαν και αφήνοντας για λίγο πίσω τις αστικές της συνήθειες. Ο Μπράιαν δεν παρέλειπε, ετοιμάζοντας τα ποτά, να ρίχνει κλεφτές ματιές στην Κάθριν. Έστεκε στο παράθυρο και με πολλή προσοχή εκείνος παρατηρούσε το κομψό βηματισμό της. Έλαμπε μες στο κατακόκκινο φόρεμά της, ενώ τα πυρόξανθα μαλλιά της αντανακλούσαν τη φωτεινότητά τους χάρη στην κόκκινη κορδέλα που φορούσε και ήταν πολύ της μόδας. «Είσαι πολύ όμορφη» της είπε χωρίς να μπορεί να αντισταθεί. «Ευχαριστώ, Μπράιαν» αποκρίθηκε εκείνη λάμποντας από χαρά. Ο Μπράιαν τής έδωσε το ποτό και εκείνη το πήρε με τρεμάμενο χέρι από την αμηχανία αλλά και το πάθος και τον έρωτα που γεννιόνταν μέσα της. Την προέτρεψε να καθίσει στον καναπέ και εκείνος δίπλα της άρχισε να απολαμβάνει το ποτό του. Οι ματιές του, όλο και πιο έντονες, 25
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
είχαν εστιάσει στα καλλίγραμμα πόδια της Κάθριν, της οποίας πράγματι οι γάμπες έμοιαζαν να είναι σμιλευμένες από τον καλύτερο γλύπτη. Η αναπνοή του, όπως και εκείνη τη βραδιά του χορού, γινόταν όλο και πιο βαριά. Ο πόθος για εκείνη τον είχε κατακυριεύσει. Ξέχασε, έβγαλε από το μυαλό του και την περιπετειώδη συνάντησή του με τη Μάντλιν και δόθηκε με ζήλο σε εκείνη. Ήθελε τόσο πολύ να την κάνει δική του. Ρίχτηκαν παθιασμένα ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και, αφού κρατήθηκαν σφιχτά εκφράζοντας την επιθυμία τους, η Κάθριν ψέλλισε στο αυτί του «μου έλειψες τόσο πολύ» και εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη τής αποκρίθηκε «κι εσύ». Ένωσαν όλο τους το πάθος και χωρίς να το καταλάβουν η ώρα είχε περάσει. «Ω, Θεέ μου, είναι 11 η ώρα» είπε εκείνη με φρίκη κοιτάζοντας το ρολόι της. «Μην κάνεις έτσι, Κάθριν. Ούτως ή άλλως θα το ανακοινώσουμε στους γονείς μας. Θα γίνεις για πάντα δική μου» της είπε με ενθουσιασμό ο Μπράιαν, λες και μέσα στις απερίγραπτες σκηνές του φλογερού τους έρωτα είχε ξεδιαλύνει το τοπίο. Ήξερε τι ήθελε και τι ζητούσε… Η Μάντλιν ήταν μόνο μια περιπέτεια σαν τόσες που τυχαίνουν στη ζωή του καθενός. Η Κάθριν, αν και άκουγε τόσο τρυφερά όσα της ανήγγελλε, σαν μια μελωδία αγάπης από τον καλό της, εντούτοις είχε μέσα της το φόβο από το οικογενειακό της περιβάλλον. Δεν ήθελε να την επιπλήξουν, ούτε να περάσει από «ιερά εξέταση» επειδή είχε παραβιάσει τους εσωτερικούς κανόνες. Παρ’ όλα αυτά ήλπιζε τόσο πολύ στον Μπράιαν και στην αγάπη τους που παραμέρισε τις ανησυχίες της και με αναπτερωμένο το ηθικό της και αφού έδωσαν όρκο αγάπης και αφοσίωσης, όρισαν την επόμενη συνάντησή τους. Είχαν πει πολλά εκείνο το βράδυ. Ο Μπράιαν τής είχε εκμυστηρευτεί τα επαγγελματικά του σχέδια και συγκε26
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
κριμένα πόσο επιθυμούσε να γίνει σύντομα διπλωμάτης καριέρας, γιατί αυτό θεωρούσε ότι του ταίριαζε και ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του. Εξάλλου, έβλεπε στην Κάθριν μια καθωσπρέπει κυρία διπλωμάτου που θα στεκόταν στο ύψος του. Το είχε τόσο καλά εμπεδώσει στο μυαλό του και αυτό πέρασε και στην Κάθριν, ότι σύντομα θα γινόταν κυρία Όσμπορν. Έφτασε με λαχτάρα σπίτι της να ανακοινώσει το γεγονός στους δικούς της σε περίπτωση που την περίμεναν για να την επιπλήξουν. Όλως περιέργως εκείνο το βράδυ άνοιξε με άνεση και χωρίς φόβο την πόρτα, περιμένοντας να τους αντιμετωπίσει, όταν μια νεκρική ησυχία την εξέπληξε. Δεν είχε συμφέρον να ψάξει να δει τι συμβαίνει, αλλά θεώρησε ότι είχαν αποκοιμηθεί οι γονείς της. Ανέβηκε την ξύλινη σκάλα αθόρυβα κρατώντας τα κόκκινα γοβάκια στα χέρια της, μπήκε με προσοχή στο δωμάτιό της και αμέσως βρέθηκε στο κρεβάτι της χωρίς να χρονοτριβήσει ιδιαίτερα. Είχε περάσει η ώρα όταν το ρολόι του τοίχου χτυπούσε αλλεπάλληλα δώδεκα φορές. Εκείνη είχε κλείσει τα μάτια και ονειρευόταν, όπως πάντα, τον άντρα της ζωής της. Ήταν χαράματα όταν ακούστηκαν οι γονείς της να συζητούν ανεβαίνοντας τη σκάλα. Εκείνη, επειδή κοιμόταν τόσο ελαφριά σκεπτόμενη τον Μπράιαν, βάλθηκε να σκεπαστεί καλά, προσποιούμενη ότι είχε πέσει σε βαθύ ύπνο. Σε λίγο άκουσε την πόρτα του δωματίου της να ανοίγει και να κλείνει αυτόματα. Ήταν ο πατέρας της, ο οποίος έριχνε μια ματιά για επιβεβαίωση ότι όλα ήταν εντάξει, και ικανοποιημένος αποσύρθηκε στο δικό του δωμάτιο. Ήταν η πιο ήρεμη νύχτα της ζωής της… Κάτι είχε αλλάξει μέσα της. Από την ώρα που συναντήθηκε με τον Μπράιαν, έπαψε να είναι ο εαυτός της. Είχε δοθεί ολοκληρωτικά σε εκείνον, είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός και ολοκληρω27
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤΙΛ
νόταν σιγά σιγά ως γυναίκα. Το πρώτο και σημαντικό βήμα είχε γίνει. Όλα αυτά αναπολούσε παραδομένη στον κόσμο του Μπράιαν. Ένιωθε πλέον ότι ένας άλλος ορίζοντας της ανοιγόταν, αυτός της μελλοντικής συζύγου και κατοπινής μητέρας. Ευχόταν να μην τελειώσει εκείνη η βραδιά όταν για πρώτη φορά είχε αφήσει την καρδιά της να μιλήσει και να ανταποκριθεί στους παλμούς της δικής του καρδιάς. Τα σώματά τους έγιναν ένα μέσα από το σαρωτικό κύμα πάθους που τους είχε χτυπήσει, ενώ η μέθη και η νεανική φλόγα του έρωτα είχαν εκδηλωθεί σε όλο τους το μεγαλείο. Όσο περνούσαν οι ώρες, εκείνη αναπολούσε και αναβίωνε τα πρωτόγνωρα συναισθήματα ηδονής και αγάπης. Έλιωνε, στην κυριολεξία, όταν έφερνε στη θύμησή της τη βαθιά του ανάσα να την πλημμυρίζει παντού. Είχε κλείσει τα μάτια και ζούσε το όνειρο της νιότης, με τον άντρα που της πήρε για πρώτη φορά το μυαλό. Και εκείνος από τη μεριά του ζούσε ανεπανάληπτες στιγμές πάθους και ασύλληπτου ερωτισμού. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί από τις βασανιστικές σκέψεις και στριφογύριζε στο κρεβάτι του. Εκεί που ένιωθε κεραυνοχτυπημένος από έρωτα για την Κάθριν, τη σκέψη του επισκίαζε η εικόνα της φιλήδονης Μάντλιν. Είχε περάσει τόσο καλά και με τις δυο που αδυνατούσε να αποφασίσει με ποια θα συνέχιζε, διότι δεν μπορούσε να βάλει τα συναισθήματά του σε τάξη. Και όσο δεν ήξερε τι ήθελε, τόσο το θέμα αυτό του προκαλούσε πονοκέφαλο. Κάποια στιγμή ανασηκώθηκε στο κρεβάτι και προσπάθησε να ηρεμήσει βρίσκοντας διέξοδο στην απόλαυση ενός τσιγάρου. Είχε αποφασίσει, για να ξεμπερδεύει, να μη συνεχίσει με καμιά από τις δυο και ανέμελα και απερίσπαστα να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην καριέρα του. Αλλά… Και πάλι τα ζύγιζε και δεν έβρισκε τη λύση αυτή αποτελεσματική. Γνώριζε πολύ καλά ότι μάλλον οι ιστορίες αυτές θα του 28
ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΣΑΒΑΝΑ
δημιουργούσαν περισσότερους μπελάδες ξεσηκώνοντας τα ήθη της συντηρητικής κοινωνίας εκείνης της εποχής. Τότε κατάλαβε ότι είχε μπλέξει. Περίμενε πώς και πώς να ξημερώσει για να βρει τον επιστήθιο φίλο του Τζον και να συζητήσει μαζί του.
29
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΥΜΕΩΝIΔΟΥ ΑΛ ΜΑΝΤIΛ Κατά το πάρτι αποφοίτησης στο Harrow on the Hill πραγματοποιείται η μοιραία συνάντηση του αστού φοιτητή3 Μπράιαν με δύο φίλες, την Κάθριν και τη Μάντλιν. Μολονότι ερωτεύεται σφόδρα την ωραία και ευγενική Κάθριν, την οποία συναντά κάποιες φορές, η ζωή του «δένεται» με τη φίλη της, τη Μάντλιν, τυχοδιώκτρια και οπορτουνίστρια, η οποία διαβλέπει την καριέρα του Μπράιαν και δεν αφήνει την ευκαιρία να χαθεί, θυσιάζοντας ακόμη και τη φιλία της με την Κάθριν.
Η
Ο Μπράιαν ακολουθεί καριέρα συνοδευόμενος από τη σύεπόμενη μέρα διπλωματική βρήκε την Κάθριν σε τρομερή φόρμα. ζυγό του Μάντλιν, ενώ η Κάθριν, πάνω στην απελπισία της από την εξαΑντανακλούσε στο πρόσωπό της η ευτυχία, ενώ παράλληφάνιση του Μπράιαν από τη ζωή της και ενόψει του παιδιού που περιμέλα σε κάποιο άλλο αριστοκρατικό προάστιο η αδίστακτη νει από εκείνον, απομακρύνεται από τη συντηρητική οικογένειά της για Μάντλιν ετοίμαζε σχέδιο κατακυρίευσης του Μπράιαν. Αν λόγους γοήτρου και μετά την περιπετειώδη γέννηση της κόρης της τάσκαιστο στην αρχή χοροεσπερίδα ξεκίνησαν από ένα σεται Τάγμα των στη Αδελφών του Ελέους της όλα Μητέρας Τερέζας, αναλαμβάνοεγωιστικό και τολμηρό φλερτ, τώρα ύστερα από το πρώτο ντας πλούσια δράση στην Ινδία. Το κοριτσάκι της, που βλέπει το φως της ημέρας σε ένα ίδρυμα του Λονδίνου, υιοθετείται από τους απελπισμένους της ραντεβού κατάλαβε ότι ο Μπράιαν ήταν ένας αξιόλογονείς Κάθριν, με χωρίς κανείς μέλλον. ωστόσο ναΆλλωστε, γνωρίζει τους δεσμούς συγγέγοςτης γαμπρός λαμπρό συγκέντρωνε νειας που τους ενώνει. Μεγαλώνοντας, το παιδί αυτό γίνεται μια διαπρετα πάντα, μόρφωση, κουλτούρα και γοητεία. Το σκέφτηκε πής γιατρός βοτανολόγος, που εντάσσεται στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και πολύ πρακτικά, θέτοντας το ερώτημα μέσα της: Γιατί θα εγκαθίσταται στη μαύρη Αφρική, προσφέροντας τις υπηρεσίες της…
έπρεπε να αναμένει τον τέλειο γαμπρό προσμετρώντας και
Ύστερα από μερικά χρόνια, στις σαβάνες της Τανζανίας, η μοίρα που τους το χρόνο που θα περνούσε, ενώ έτσι απλά σαγηνεύοντάς χώρισε τους ενώνει ξανά και τους φέρνει αντιμέτωπους με την αλήθεια. τον μπορούσε να πετύχει το σκοπό της; Ως προς τη φίλη Ο Μπράιαν, που είναι πρέσβης πλέον στη μακρινή Τανζανία, η Κλερ της, Κάθριν, ούτε καν την έλαβε υπόψη της και ανενόχλητα (κόρη της Κάθριν), που υπηρετεί εκεί ως γιατρός, και η Κάθριν, η οποία προχώρησε στα επόμενα βήματά της. βρίσκεται σε αποστολή από το Τάγμα, ανταμώνουν στο καφέ-γκαλά που Οι γονείς ητης Κάθριν, ως έμπειροι, είδαν την αλλαγή έχει διοργανώσει Μάντλιν ως πρόεδρος παιδιών με ειδικές παθήσεις. Η αποκάλυψη θα είναι μεγάλη και συγκλονιστική, καθορίζοντας πλέον στη συμπεριφορά της και με διακριτικό τρόπο θέλησαν να τη μοίρα του καθενός… μάθουν τι ήταν αυτό που είχε έστω και προσωρινά αλλάξει
στη ζωή της κόρης τους. Εκείνη δίστασε προς στιγμή να αποκαλύψει τη γνωριμία της και τα μελλοντικά τους σχέδια, και αρκέστηκε μόνο να τους πει ότι είχε γνωρίσει έναν καταπληκτικό νέο, 30
Καφέ στη σαβάνα ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ