Κεφάλαιο 5 Το σχολείο ως οργανισμός και η αλλαγή Ανδρέας Κυθραιώτης και Πέτρος Πασιαρδής
5.1
Η Δομή του Σχολείου και η Αλλαγή
Η δομή θεωρείται μια πολύ σημαντική διάσταση ενός οργανισμού και επομένως και του σχολείου. Σύμφωνα με τη θεωρία του ανοικτού κοινωνικού συστήματος (η οποία αναλύθηκε στο Κεφάλαιο 2), η δομή αποτελεί ένα από τα τέσσερα υποσυστήματα της διαδικασίας μετασχηματισμού του σχολείου. Δηλαδή, η δομή συμβάλλει στο μετασχηματισμό των εισροών στο σχολείο σε εκροές. Είναι πολύ σημαντική για ένα οργανισμό, αφού αυτή χρησιμοποιείται για την επίτευξη των στόχων του. Επομένως, η δομή αποτελεί ένα παράγοντα της απόδοσης και της αποτελεσματικότητας του σχολείου. Ποιος είναι ο ιδιαίτερος ρόλος της δομής; Η δομή αποτελεί την επίσημη πλευρά του οργανισμού. Είναι το σύνολο των γραφειοκρατικών προσδοκιών του οργανισμού. Οι γραφειοκρατικές προσδοκίες είναι οι επίσημες απαιτήσεις και υποχρεώσεις που θέτει ο οργανισμός. Οι γραφειοκρατικοί ρόλοι καθορίζονται από τις προσδοκίες και σχετίζονται με θέσεις στον οργανισμό. Αν πάρουμε το παράδειγμα του σχολείου, οι θέσεις του διευθυντή, του εκπαιδευτικού και του μαθητή είναι πολύ σημαντικές για τον οργανισμό και καθορίζονται από τις προσδοκίες, όπως αυτές διατυπώνονται στους κανονισμούς, τους κανόνες, τις διαδικασίες και την πολιτική του σχολείου. Έτσι, οι γραφειοκρατικές προσδοκίες εξειδικεύουν την κατάλληλη συμπεριφορά για κάθε ρόλο ή θέση^ για παράδειγμα, σύμφωνα με τη θέση και το ρόλο του, ο εκπαιδευτικός έχει υποχρέωση να προγραμματίζει μαθησιακές εμπειρίες για τους μαθητές του και έχει την υποχρέωση να τους εμπλέκει σε αποτελεσματικούς, παιδαγωγικούς τρόπους μάθησης. Η ιεραρχία, ο απρόσωπος χαρακτήρας, η τυπική επικοινωνία και η διοίκηση του οργανισμού αποτελούν στοιχεία της δομής.
150
Διαχείριση αλλαγής - Σχολική αποτελεσματικότητα - Τόμος Ι
Ένα βασικό ερώτημα αφορά το είδος της δομής που χρειάζονται τα σχολεία γενικά και η προώθηση των αλλαγών ιδιαίτερα. Όσοι ασχολούνται με τη μελέτη της δομής των οργανισμών εξειδικεύουν την ερώτηση: «Ένας σχολικός οργανισμός χρειάζεται γραφειοκρατική ή επαγγελματική ή δυαδική δομή;» Πριν προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά, τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες καθενός από αυτούς τους τύπους δομής.
5.1.1 Οι διάφοροι τύποι δομής Έχουν αναπτυχθεί διάφορα θεωρητικά μοντέλα που παρουσιάζουν τους τύπους δομής που έχουν αναπτυχθεί. Δύο πολύ γνωστά μοντέλα είναι αυτά του Hall (1962) και του Mintzberg (1983), τα οποία έχουν συνεισφέρει αρκετά στην κατανόηση της δομής στους οργανισμούς. 5.1.1.1
Η τυπολογία του Hall
Ο Hall (1962), παρουσιάζει τα τέσσερα βασικά είδη δομής, τα οποία προκύπτουν από δύο βασικούς άξονες. Ο ένας άξονας αντιπροσωπεύει τη γραφειοκρατία στον οργανισμό και ο άλλος τον επαγγελματισμό. Το Διάγραμμα 5.1 παρουσιάζει την τυπολογία του Hall. Διάγραμμα 5.1. Οι Τέσσερις Βασικοί Τύποι Δομής του Hall Υψηλός επαγγελματισμός
Χαμηλός επαγγελματισμός
Υψηλό επίπεδο γραφειοκρατίας
Δομή Weber
Εξουσιαστική δομή
Χαμηλό επίπεδο γραφειοκρατίας
Επαγγελματική δομή
Χαοτική δομή
Πηγή: Hoy & Miskel (2005).
Είναι σημαντικό να εξηγήσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά του κάθε τύπου δομής, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα το κάθε είδος και να μπορούμε να τα συγκρίνουμε, ώστε να μπορούμε να εξετάσουμε την περίπτωση της δομής του σχολείου. Η δομή του Weber (1947), δίνει μεγάλη έμφαση τόσο στην γραφειοκρατία όσο και στον επαγγελματισμό, δηλαδή θεωρεί ως συμπληρωματικές αυτές τις δύο διαστάσεις. Σύμφωνα με αυτό το μελετητή, η γραφειοκρατική δομή έχει έξι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία εξασφαλίζουν μια σειρά από πλεονεκτήματα.
Το σχολείο ως οργανισμός και η αλλαγή
151
1. Η κατανομή της εργασίας: οδηγεί στην εξειδίκευση. 2. Ο απρόσωπος προσανατολισμός: οι αποφάσεις στηρίζονται σε γεγονότα, όχι σε συναισθήματα ή προκαταλήψεις. 3. Η ιεραρχία (σύστημα προϊσταμένων και υφισταμένων): προάγει την πειθαρχία, τη συμμόρφωση και το συντονισμό. 4. Οι κανόνες και ρυθμίσεις: εξασφαλίζουν τη σταθερότητα και την ομοιομορφία στη συμπεριφορά. 5. Ο προσανατολισμός στην καριέρα: η επαγγελματική ανέλιξη στηρίζεται είτε στην αρχαιότητα είτε στην απόδοση είτε και στις δύο. 6. Η αποδοτικότητα: μεγιστοποιεί τη σημασία των ορθολογιστικών αποφάσεων. Όμως, έχει ασκηθεί έντονη κριτική στο μοντέλο του Weber. Η εξειδίκευση προκαλεί μονοτονία στους ανθρώπους. Ο απρόσωπος χαρακτήρας υποσκάπτει το ηθικό των εργαζομένων. Η ιεραρχία υψώνει εμπόδια στην επικοινωνία. Οι κανονισμοί και οι ρυθμίσεις οδηγούν σε υπερβολική αυστηρότητα και σε ακαμψία. Τέλος, η έμφαση στη σταδιοδρομία αποτελεί αιτία συγκρούσεων. Ίσως, η πιο μεγάλη αδυναμία αυτού του μοντέλου είναι ότι δεν κατάφερε να διαχωρίσει τις αρχές της γραφειοκρατίας από τις αρχές του επαγγελματισμού. Στην εξουσιαστική δομή δίνεται μεγάλη έμφαση στη γραφειοκρατία και μικρή έμφαση στον επαγγελματισμό. Η εξουσία βασίζεται στη θέση και στην ιεραρχία. Απαιτείται συμμόρφωση και πειθαρχία προς τους κανόνες, τους κανονισμούς και στις κατευθύνσεις που δίνονται από πάνω προς τα κάτω. Υπάρχει συγκεντρωτισμός εξουσίας. Οι κανόνες και οι διαδικασίες έχουν απρόσωπο χαρακτήρα. Η προαγωγή βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αφοσίωση στον οργανισμό και στους ανωτέρους. Στην επαγγελματική δομή δίνεται έμφαση στη μεταβίβαση εξουσιών στο επαγγελματικό προσωπικό σχετικά με τη λήψη αποφάσεων. Τα μέλη του προσωπικού θεωρούνται επαγγελματίες που έχουν την ειδικότητα, την ικανότητα και την επάρκεια, ώστε να μπορούν να παίρνουν σημαντικές αποφάσεις στον οργανισμό. Έτσι, οι αποφάσεις λαμβάνονται από αυτούς που έχουν τη γνώση και την ειδίκευση να το κάνουν. Οι κανόνες και οι διαδικασίες χρησιμεύουν περισσότερο ως οδηγοί, παρά ως αυστηρά μέσα για εφαρμογή της ομοιομορφίας. Οι ειδικές περιπτώσεις αποτελούν τον κανόνα παρά την εξαίρεση. Στη χαοτική δομή δε δίνεται έμφαση ούτε στη γραφειοκρατία ούτε στον επαγγελματισμό. Έτσι, η σύγχυση και η σύγκρουση αποτελούν τυπικά στοιχεία
152
Διαχείριση αλλαγής - Σχολική αποτελεσματικότητα - Τόμος Ι
της καθημερινής λειτουργίας του σχολείου. Η ασυνέπεια, η αντιπαράθεση και η αναποτελεσματικότητα κυριαρχούν στη χαοτική δομή. Επομένως, είναι πολύ συχνή η πίεση για μετάβαση σε ένα από τους άλλους τρεις τύπους δομής. Σύμφωνα με το Hall, ένας οργανισμός που αναπτύσσεται ομαλά μέσα σε ένα σταθερό περιβάλλον περνά μέσα από διάφορες φάσεις. Αρχικά, υπάρχει στον οργανισμό η χαοτική δομή, στη συνέχεια ακολουθεί η εξουσιαστική δομή, η οποία αντικαθίσταται από τη δομή του Weber. Ένας ανεπτυγμένος οργανισμός υιοθετεί την επαγγελματική δομή. Όμως, όταν το περιβάλλον γίνεται ασταθές, τότε ο οργανισμός παλινδρομεί σε προηγούμενους τύπους δομής. Επίσης, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του οργανισμού καθιστούν ένα τύπο δομής πιο κατάλληλο σε σχέση με τους υπόλοιπους τύπους. 5.1.1.2
Το μοντέλο του Mintzberg
Ο Mintzberg (1983), ανάπτυξε ένα γραφειοκρατικό μοντέλο το οποίο επηρέασε τη μετέπειτα θεωρία και έρευνα σε μεγάλο βαθμό. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο εντοπίζονται πέντε διαφορετικοί μηχανισμοί συντονισμού ή ελέγχου, τους οποίους χρησιμοποιεί ο οργανισμός, για να παρακολουθεί και να ελέγχει την εργασία. Αυτοί είναι: • • • • •
Η αμοιβαία προσαρμογή: ανεπίσημη επικοινωνία Η άμεση επίβλεψη: προσωπική κυριαρχία Η τυποποίηση της εργασίας: κατευθύνσεις στο πρόγραμμα Η τυποποίηση των αποτελεσμάτων: εξειδίκευση του προϊόντος Η τυποποίηση των δεξιοτήτων: εξειδίκευση της κατάρτισης.
Οι πέντε πιο πάνω μηχανισμοί είναι η «ενοποιός ουσία», ο συνδετικός κρίκος, ο οποίος κρατά τον οργανισμό ενωμένο και συντονισμένο, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του. Με βάση αυτούς τους μηχανισμούς και με βάση τους βαθμούς του συγκεντρωτισμού, της επισημότητας (τυπικότητας) και της εξειδίκευσης, αναπτύσσονται πέντε διαφορετικά είδη δομής: 1. Η απλή δομή: Ο οργανισμός διοικείται από ένα κορυφαίο στέλεχος το οποίο ασκεί άμεση εποπτεία στη γραμμή παραγωγής. Πρόκειται για ευέλικτη και δημιουργική οργανωσιακή δομή που παρατηρείται, συνήθως, σε μικρού μεγέθους οργανισμούς και στα αρχικά στάδια ανάπτυξής τους. Δε βασίζεται στην τυποποίηση των διαδικασιών και αφήνει μεγάλα περιθώρια καινοτομίας. 2. Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός: Η δομή αυτή παρατηρείται σε μεγάλους οργανισμούς, με πολλαπλά επίπεδα ιεραρχίας, που λειτουργούν βάσει τυ-
Κεφάλαιο 8 Καινοτομικά προγράμματα στην εκπαίδευση και διεθνείς έρευνες Ανδρέας Κυθραιώτης και Ανδρέας Τσιάκκιρος
8.1
Το Πρόγραμμα των Επιταχυνόμενων Σχολείων στις ΗΠΑ
Αυτό το πρόγραμμα σχεδιάστηκε, για να δημιουργήσει σχολεία που παρέχουν, μέσω του αναλυτικού προγράμματος, εμπλουτισμένες και επιταχυνόμενες ευκαιρίες μάθησης σε όλους τους μαθητές. Το Πρόγραμμα των Επιταχυνόμενων Σχολείων αναπτύχθηκε για να βελτιώσει την παραγωγικότητα των σχολείων. Συγκεκριμένα, χωρίς ουσιαστική αύξηση των πόρων τους, αλλά μεταβάλλοντας πέντε συγκεκριμένες διαστάσεις της λειτουργίας τους, τα σχολεία κατάφεραν να αυξήσουν σημαντικά την ποιότητα των αποτελεσμάτων τους. Πριν ακολουθήσουν αυτό το πρόγραμμα τα σχολεία βασικά στηρίζονταν στο διορθωτικό ρόλο της εκπαίδευσης, ο οποίος επιβράδυνε την ταχύτητα μάθησης και μείωνε τις προσδοκίες μάθησης. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε σε εκείνα τα σχολεία που είχαν υψηλά ποσοστά μαθητών με μεγάλες πιθανότητες σχολικής αποτυχίας. Το Πρόγραμμα των Επιταχυνόμενων Σχολείων βασίστηκε στην παραδοχή ότι οι ενδιαφέρουσες, εκπαιδευτικές εμπειρίες, που δημιουργούνται για τους μαθητές, τους βοηθούν να βελτιωθούν σημαντικά και να καταστούν ικανοί ακαδημαϊκά. Ειδικός στόχος του προγράμματος ήταν ο μετασχηματισμός των δημόσιων σχολείων στις ΗΠΑ – τα οποία είχαν υψηλά ποσοστά μαθητών που κινδύνευαν με σχολική αποτυχία – σε οργανισμούς που θα μπορούν να: • κάνουν όλους τους μαθητές ακαδημαϊκά ικανούς μέχρι την αποφοίτησή τους από το δημοτικό σχολείο και • διατηρήσουν υψηλά επίπεδα επιδόσεων στο γυμνάσιο, ώστε να είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν τις ακαδημαϊκές απαιτήσεις στο λύκειο.
236
Διαχείριση αλλαγής - Σχολική αποτελεσματικότητα -Τόμος Ι
Τα σχολεία που ακολούθησαν το Πρόγραμμα υιοθέτησαν μια διαδικασία μετασχηματισμού του οργανισμού τους. Συγκεκριμένα, μετασχημάτισαν πέντε βασικές διαστάσεις: • • • • •
ξεκάθαρη αντικειμενική λειτουργία με μετρήσιμα αποτελέσματα κίνητρα που να συνδέονται με την επιτυχία της πιο πάνω αποστολής αποδοτική πρόσβαση σε νέες πληροφορίες προσαρμοστικότητα στις νέες αλλαγές χρήση των πιο παραγωγικών και αποτελεσματικών μεθοδολογιών διδασκαλίας.
Οι πιο πάνω διαστάσεις εξετάζονται πιο κάτω ως τα πέντε χαρακτηριστικά των Επιταχυνόμενων Σχολείων, τα οποία απέκτησαν μέσα από το μετασχηματισμό τους.
8.1.1 Τα χαρακτηριστικά των Επιταχυνόμενων Σχολείων (1) Η λειτουργία του βασικού στόχου του σχολείου: Το σχολείο χαρακτηρίζεται από τη σαφήνεια στο όραμα, την αποστολή και τους στόχους του (Levin, 1997). Το προσωπικό του σχολείου γνωρίζει πολύ καλά τι προσπαθεί να επιτύχει. Το όραμα του σχολείου είναι κοινό για όλους τους εκπαιδευτικούς και αποδεκτό από όλους. Ολόκληρη η δράση των μελών του προσωπικού αποσκοπεί στην επίτευξη του βασικού σκοπού του σχολείου. Ο συγκεκριμένος ειδικός στόχος που θέτει το κάθε σχολείο, το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα και το καθιστά μοναδικό. Η επίτευξη του στόχου πρέπει να περνά μέσα από μια διαδικασία αξιολόγησής του με μετρήσιμα αποτελέσματα. Το κάθε σχολείο θα πρέπει να καταρτίσει το δικό του σχέδιο δράσης, στο οποίο να διακρίνονται οι σημαντικότερες προτεραιότητές του και να περιγράφεται η διαδικασία εφαρμογής του σχεδίου. Εκτός από τους εκπαιδευτικούς, στον καταρτισμό του σχεδίου συμμετέχουν όλοι οι παράγοντες που σχετίζονται με το σχολείο, όπως είναι οι μαθητές, οι γονείς, οι επιθεωρητές και η κοινότητα στην οποία βρίσκεται το σχολείο. Η επίτευξη του στόχου αξιολογείται σύμφωνα με τη βελτίωση σε ενδιάμεσα αποτελέσματα, όπως είναι η παρακολούθηση των μαθητών, η συμμετοχή τους σε δραστηριότητες του σχολείου και της κοινότητας, και η συμμετοχή των γονέων. Η τελική αξιολόγηση των μαθητών αφορά θέματα, όπως η ποιότητα των αποτελεσμάτων των μαθητών στο γραπτό λόγο, στις τέχνες, στις επιστήμες, στα μαθηματικά, στην επίλυση προβλήματος, στις ερευνητικές εργασίες τους και
Καινοτομικά προγράμματα στην εκπαίδευση και διεθνείς έρευνες
237
σε άλλους τομείς επάρκειάς τους. Επίσης, τελική αξιολόγηση γίνεται για τη συμπεριφορά των μαθητών και για τις επιδόσεις τους σε γραπτές εξετάσεις. (2) Τα ενδογενή κίνητρα των εκπαιδευτικών: Συνήθως στα σχολεία τα εξωγενή κίνητρα, όπως είναι τα οικονομικά, δε συνδέονται με την απόδοση, αλλά με την αρχαιότητα και τα προσόντα. Επομένως, πρέπει τα κίνητρα να είναι ενδογενή και να συνδέονται με την επίτευξη του βασικού στόχου του σχολείου. Επίσης, τα ενδογενή κίνητρα συνδέονται με την υποστήριξη της εργασίας των εκπαιδευτικών μέσα σε ένα περιβάλλον που δίνει έμφαση στην ομαδική εργασία και στην ανάπτυξη ιδεών. Τα Επιταχυνόμενα Σχολεία δίνουν έμφαση σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον που τυγχάνει μεγάλης εκτίμησης από τους εκπαιδευτικούς και επιδρά στη μείωση των πρόωρων παραιτήσεων από το επάγγελμά τους. Η εργασία έχει μεγάλο ενδιαφέρον και βασίζεται στην επίλυση προβλημάτων και τη δημιουργία ισχυρών καταστάσεων μάθησης σε όλες τις διαστάσεις του σχολείου. Οι εκπαιδευτικοί εργάζονται μαζί για να βρουν παραγωγικές λύσεις σε παλιά και νέα προβλήματα. Επίσης, στους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στα Επιταχυνόμενα Σχολεία αρέσει να καταβάλλουν μεγαλύτερες προσπάθειες στην εργασία τους, σε σύγκριση με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων που δε μετασχηματίζονται. Η αυξημένη προσπάθεια οφείλεται στο γεγονός ότι αποδίδει σε αποτελέσματα. Δηλαδή, η εμπλοκή των εκπαιδευτικών σε προσπάθειες που δίνουν νόημα και οδηγούν στην επαγγελματική επιτυχία αποτελούν πηγές κινήτρων. (3) Αποδοτική πρόσβαση σε πληροφορίες: Οι πληροφορίες συλλέγονται και χρησιμοποιούνται στη διαδικασία λήψης αποφάσεων τόσο από τα άτομα όσο και από τις ομάδες. Οι πληροφορίες χρησιμοποιούνται από τις διάφορες ομάδες συντονισμού για να αναπτύσσουν την εξειδίκευσή τους στους τομείς τους και για να εισηγηθούν σχέδια δράσης στις επιμέρους ομάδες και στο σχολείο συνολικά. Τόσο οι ομάδες συντονισμού όσο και οι επιμέρους ομάδες εργάζονται μέσω μιας επίσημης διαδικασίας επίλυσης προβλημάτων, την οποία και θα πρέπει να μάθουν και η οποία καθορίζει ποιες είναι οι ανάγκες για πληροφορίες. Ολόκληρο το προσωπικό του σχολείου, οι μαθητές και οι γονείς επιμορφώνονται σε θέματα λύσης προβλήματος και δυναμικής των ομάδων με έμφαση στην αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και στη χρήση δυναμικών στρατηγικών μάθησης. Αυτή η διαδικασία απαιτεί εκτεταμένη συζήτηση σχετικά με τη φύση και τις αιτίες του προβλήματος. Διατυπώνονται υποθέσεις και συλλέγονται δεδομένα, τα οποία και εξετάζονται. Υπάρχει μια συστηματική έρευνα για εξεύρεση λύσεων με αποτέλεσμα να είναι αναγκαία η συλλογή και ανάλυση πληροφοριών. Επιπλέον, η ομάδα συντονισμού και οι άλλες ομάδες είναι υπεύ-
238
Διαχείριση αλλαγής - Σχολική αποτελεσματικότητα -Τόμος Ι
θυνες για την εφαρμογή των νέων προσεγγίσεων και για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων αναπτύσσοντας δικές τους πηγές δεδομένων αναφορικά με τις συνέπειες των ενεργειών τους. Όλες οι πιο πάνω δραστηριότητες απαιτούν τις κατάλληλες ροές και αναλύσεις των πληροφοριών, καθώς επίσης και τη χρήση των πληροφοριών στην επίλυση προβλημάτων, μια διαδικασία που επίσης επεκτείνεται και στην κάθε τάξη ξεχωριστά. (4) Προσαρμοστικότητα στις νέες συνθήκες: Τα σχολεία ολοένα και περισσότερο αντιμετωπίζουν συνεχώς νέες και συχνά απρόβλεπτες καταστάσεις, όπως είναι για παράδειγμα οι αλλαγές στη σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού, αλλαγές στους προϋπολογισμούς τους, ραγδαία αναβάθμιση της τεχνολογίας, αλλαγές στους εκπαιδευτικούς, μόλυνση του περιβάλλοντος και κοινωνικές αλλαγές (αλλαγές στη σύνθεση της οικογένειας, στη σεξουαλική ζωή των νέων, τη μετανάστευση και τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες). Όμως, τα περισσότερα σχολεία δεν ανταποκρίνονται κατάλληλα σε αυτές τις αλλαγές^ για παράδειγμα, δεν αναπτύσσουν τις ικανότητά τους για επίλυση προβλήματος και για ανταπόκριση σε αυτές τις αλλαγές. Συνεχίζουν να λειτουργούν με συγκεντρωτικούς κανονισμούς. Όμως, το σχολείο χρειάζεται να μετασχηματιστεί, ώστε να προσαρμοστεί στην ανισορροπία που προκάλεσαν οι αλλαγές. Η διαδικασία του μετασχηματισμού προωθείται θεωρητικά μέσω της διατύπωσης των σκοπών και των προσδοκιών. Πρακτικά αυτή η διαδικασία προχωρά μέσω των μεθόδων που υιοθετούν οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς σχετικά με τα αναμενόμενα αποτελέσματα των μαθητών. Το σχολείο βασίζεται πάνω στις δικές του δυνάμεις και τους διαθέσιμους πόρους που έχει. Οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να αναπτύσσουν συνεχώς νέες ικανότητες για την αντιμετώπιση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών τους. Επίσης, χρειάζεται να αναβαθμίζουν συνεχώς τις δεξιότητές τους, ώστε αυτοί να μπορούν να βελτιώσουν την απόδοση του σχολείου στην υιοθέτηση των αλλαγών και να αποφασίζουν για την κατανομή των πόρων. Έτσι, το σχολείο θα μπορεί να προσαρμοστεί στις αλλαγές που προκάλεσαν αρχικά την ανισορροπία. (5) Αποδοτική μεθοδολογία διδασκαλίας: Τα περισσότερα σχολεία υιοθετούν μεθοδολογίες διδασκαλίας, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται ούτε στις ανάγκες των παιδιών ούτε στις απαιτήσεις που προκύπτουν από τις αλλαγές στο εξωτερικό περιβάλλον. Αντίθετα, τα Επιταχυνόμενα Σχολεία υιοθετούν μια πιο αποδοτική και αποτελεσματική μεθοδολογία διδασκαλίας στην προσπάθεια για εκπαιδευτική ανάπτυξη. Ειδικότερα, δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη δυναμικών στρατηγικών μάθησης για όλους τους μαθητές. Τα σχολεία αυτά επικεν-