ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
5
Το βιβλίο αυτό αποτελεί βελτιωμένη έκδοση του βιβλίου Η βιντεοκάμερα και η οπτικοακουστική καταγραφή που είχε κυκλοφορήσει το 2010. Περιλαμβάνει όσα κεφάλαια παραμένουν επίκαιρα ακόμη από τότε, και μερικά νέα κεφάλαια για το φως, το φωτισμό και την τεχνολογία των καμερών. To βιβλίο αυτό αποτελεί μια κριτική παράθεση βασικών θεωρητικών και πρακτικών ζητημάτων εικονοληψίας, σκηνοθεσίας και φωτισμού που προκύπτουν κατά την οπτικοακουστική καταγραφή με χρήση κάμερας. Αναφέρεται και στα τρια «Τ» (Τεχνολογία, Τεχνική και Τέχνη) που σχετίζονται με την χρήση της κάμερας (ιδιαίτερα της ερασιτεχνικής κάμκορντερ) και τη δημιουργία κινούμενων εικόνων. Η προσέγγιση γίνεται εξ ολοκλήρου από την πλευρά του χειριστή της βιντεοκάμερας, του εικονολήπτη-σκηνοθέτη, του ανθρώπου που ελέγχει μια κάμερα και διερωτάται για τις δυνατότητες της και τον τρόπο αξιοποίησης της τεχνολογίας της προκειμένου να εκφράσει σκέψεις και συναισθήματα. Το βιβλίο διαφέρει από την πληροφόρηση που προσφέρεται από τα περιοδικά και το διαδίκτυο (βασικές πηγές των ερασιτεχνών εικονοληπτών), καθώς προτιμά μια συνολική προσέγγιση του τομέα της βιντεοσκόπησης, αντί για λεπτομέρειες, tips και «κόλπα» που ανακυκλώνουν μια περιορισμένη και επιμερισμένη γνώση. Δεν είναι manual, δηλαδή εγχειρίδιο με οδηγίες χρήσης του κάθε «κουμπιού» της κάμερας. Για τέτοιες πληροφορίες, είναι καλύτερο το ίδιο το εγχειρίδιο της κάμερας που έρχεται μέσα στο κουτί ή υπάρχει στο διαδίκτυο. Το παρόν βιβλίο συμπληρώνει και επεξηγεί αυτά τα εγχειρίδια. Το Κάμερα, Φως και Εικόνα στην ψηφιακή οπτικοακουστική καταγραφή προσπαθεί, επίσης, να αποφύγει τις εύκολες και δήθεν σίγουρες καλλιτεχνικές «συμβουλές». Για παράδειγμα, η πιο κλασική από αυτές, μια συμβουλή που θα συναντήσει κανείς σε όλα τα άρθρα σε περιοδικά του είδους, είναι «μην κάνετε κατάχρηση του ζουμ, καθώς κουράζεται ο θεατής». Τι γίνεται όμως στην περίπτωση όπου ο εικονολήπτης θέλει να αποκαλύψει σταδιακά ένα χώρο ή να τονίσει κάποιο σημείο του καθηλωμένος αναγκαστικά στην ίδια θέση, όπως στις καλύψεις γεγονότων; τι γίνεται σε διάφορα είδη μονοπλάνων, όπου το ζουμ ενεργοποιείται μετά ή μαζί με άλλες κινήσεις της μηχανής; τι γίνεται επίσης όταν το ζουμ παίζει ένα ρόλο συμβολικό, υποδεικνύοντας, για παράδειγμα, την παλινδρόμηση της σκέψης των λεγομένων στην οθόνη, με συνεχή ζουμ in-out; Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η χρήση του ζουμ δικαιολογείται πλήρως από το περιεχόμενο και το κάδρο. Αυτό που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να αναφέρει η «συμβουλή» είναι ότι η χρήση του ζουμ γίνεται περιττή και δυσάρεστη, όταν είναι κενή περιεχομένου και καλύπτει την αμηχανία του εικονολήπτη μπροστά από το θέμα, χρησιμοποιώντας το ζουμ ως το πλέον εύκολο και προσβάσιμο στον εικονολήπτη εφέ. Επίσης, αυτό το βιβλίο θεωρεί ότι δεν χρειάζεται να αναφερθεί σε όλες τις δεκάδες περιπτώσεις καταγραφής γεγονότων (κοινωνικές εκδηλώσεις, οικογενειακές διακοπές, Σαββατοκύριακο στα χιόνια κ.λπ) για τον απλούστατο λόγο ότι σ’ όλες τις προαναφερόμενες περιπτώσεις η διαδικασία της σωστής προετοιμασίας, σκηνοθεσίας, εικονοληψίας είναι βασικά η ίδια: πρόκειται για την εφαρμογή μιας σειράς δοκιμασμένων αρχών αφήγησης και σύνθεσης της εικόνας, που στοχεύουν να δημιουργήσουν ένα τελικό έργο, όσο γίνεται πιο πλήρες στην καταγραφή των γεγονότων και πλούσιο σε νοήματα και στη μετάδοση συναισθημάτων κατά τη θέαση