Η κοινωνική αξία του θεάτρου Η κοινωνική αξία του θεάτρου ιστορικά, ανά εποχές και κοινωνίες, είναι τεράστια. Όχι μόνο διότι οι συμμετέχοντες καλούνται να επιλύσουν και να επικοινωνήσουν διάφορες μορφές προβλημάτων και προβληματικών, αλλά και γιατί η επικοινωνία και η ομαδικότητα που απαιτούνται – και επιτυγχάνονται – είναι μοναδικές.
Η λειτουργία του θεάτρου, σύμφωνα με τον Ν. Παπανδρέου (1989), αναλύεται σε τέσσερα είδη: Πολιτική, Ψυχολογική, Ψυχαγωγική και Αισθητική. Δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά μα συμπληρωματικά, και συναποτελούν τον γενικότερο άξονα αξιών της θεατρικής διαδικασίας. Ας τις δούμε λίγο ξεχωριστά ωστόσο:
α. Πολιτική λειτουργία
Εδώ η έννοια της πολιτικής εισάγεται στο θέατρο με τη λογική της ιδεολογίας, της ηθικής και της ευρύτερης πολιτισμικής αντίληψης. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πολιτικής φύσεως θέατρο του Μπρεχτ, το λεγόμενο και Διαλεκτικό, που βασίστηκε στο Επικό θέατρο και το εξέλιξε πολύ περισσότερο. Το Επικό θέατρο με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους όπως ο Μαγιακόφσκι ή ο Μέγιερχολντ, δημιουργήθηκε αρχικά σαν θεωρητικός αντίποδας του Ρεαλιστικού θεάτρου του Στανισλάφσκι. Αν λοιπόν ο Στανισλάφσκι πρότεινε ένα αληθινό, γεμάτο συναισθηματισμό θέατρο, στον Μπρεχτ βρίσκουμε το Θέατρο της Αποστασιοποίησης: ένα θέατρο ριζωμένα στην πολιτική και κοινωνική φύση του κόσμου, βασισμένο έντονα στην πολιτική μαρξιστική θεωρία, που κάνει τον θεατή μέτοχο στη διανοητική διαδικασία του θεάτρου, και όχι στην συναισθηματική. Η σκηνή είναι ένας τόπος πολιτικής συνειδητοποίησης και διανόησης, ένα πολιτικό όχημα, μια ανάληψη ευθυνών. Με 18
Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ & ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
www.iwn.gr