Iranians 019n12y2jul09

‫ﯽ – ا ﻤﺎ ﯽ ا ا ﯿﺎن اد ﻮ ﻮن‬

‫ﻣﺎ ﻨﺎ‬

‫ﺳﺎل دوم – ﻤﺎره ‪ ١٢‬ا داد ‪ – ١٣٨٨‬ژو ﻪ ‪٢٠٠٩‬‬ ‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‪ -‬ﻣﺮاﺳﻢ ﻳﺎدﺑﻮد ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻴﺸﺪﺳﺖ‪ -‬ﻋﻜﺲ از اردﻻن ﺻﺎدﻗﻴﺎن‬

‫ﻣﺪﻳﺮ اﺟﺮاﻳﻲ‪:‬‬

‫ﺳﺮدﺑﻴﺮ‪:‬‬

‫ﻧﻴﻤﺎ ﻳﻮﺳﻔﻲﻣﻘﺪم‬

‫ﻣﺤﺴﻦ ﻧﻴﻚ ﺳﻴﺮ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن اﻳﻦ ﺷﻤﺎره‪:‬‬ ‫ﺷﻴﻤﺎ ﺧﻄﻴﺒﻲ ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﺳﭙﻴﺪه دادرس‪ ،‬ﺳﻴﺎوش رﺿـﺎزاده‪ ،‬ﻣﻬـﺪي رﻣـﻀﺎﻧﻲ‪ ،‬ﭘﮕـﺎه ﺳـﺎﻻري‪ ،‬ﻣـﺴﻌﻮد‬ ‫ﺷﻔﻴﻌﻲ ﻓﺮ‪ ،‬ﻓﺮزاﻧﻪ ﺻﺒﺎ ‪ ،‬ﺳﺎﻳﻨﺎ ﻻﺟﻮردي‪ ،‬ﺣﻤﻴﺪ ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﻣﺤﺴﻦ ﻧﻴﻚ ﺳﻴﺮ‬ ‫ﻋﻜﺲ‪:‬‬ ‫اردﻻن ﺻﺎدﻗﻴﺎن‪ ،‬دﺑﻮﻟﻴﻨﺎ ﮔﻮﻫﺎﻣﺎﺟﻮﻣﺪار‪،‬‬ ‫ﻋﻜﺲ ﺟﻠﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﺮاﺳﻢ ﻳﺎدﺑﻮد ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻴﺶدﺳﺖ‪ -ETLC -‬ﻋﻜﺲ روي ﺟﻠﺪ )رو(‬ ‫ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﭘﺎرﺗﻲ اﻧﺠﻤﻦ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ‪) -‬اﻧﺘﻬﺎ(‬

‫ﭘﻴﻜﺮ ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻴﺸﺪﺳﺖ ﺑﻪ اﻳﺮان ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪ‬

‫‪2‬‬

‫ﻫﻤﺎﻳﺶ اﺗﺤﺎد ﺑﺮاي اﻳﺮان‪ -‬ﮔﺰارش‬

‫‪3‬‬

‫ﺧﺒﺮ رﺳﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺎزك ﺑﻴﻦ واﻗﻌﻴﺖ و دروغ‬

‫‪5‬‬

‫ﺧﺰرﻧﺎﻣﻪ‬

‫‪7‬‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻣﺮﻏﺎن درﻳﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدﻧﺪ‬

‫‪10‬‬

‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺟﻤﻌﻲ‬

‫‪11‬‬

‫آﻳﻨﻪ‬

‫‪12‬‬

‫ﻣﺮز آرزو‬

‫‪13‬‬

‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‬

‫‪14‬‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي رادﻳﻮ ﺷﻤﺎل ‪53‬‬

‫‪15‬‬

‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي اﻧﺠﻤﻦ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ‬

‫‪16‬‬

‫ﮔﺰارش ﺗﺼﻮﻳﺮي‬

‫‪17‬‬

‫ﺷﻤﺎ و اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬

‫‪19‬‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ‬

‫‪20‬‬

‫ﻣﺎ ﻨﺎ ا ا ﯿﺎن‬ ‫اول ﻣﺎه ﺮ ﯽ ﻮد‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬

‫ﭘﻴﻜﺮ ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻴﺸﺪﺳﺖ ﺑﻪ اﻳـﺮان ﺑـﺎز‬ ‫ﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪ‬ ‫ﻣﺴﻌﻮد ﺷﻔﻴﻌﻲﻓﺮ‬ ‫در روزﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻳﺮاﻧﻲ ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﺷﺎﻫﺪ از دﺳﺖ‬ ‫دادن ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎي ﺧﻮد ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻣـﺪ ﭘﻴـﺸﺪﺳﺖ‪ ،‬داﻧـﺸﺠﻮي‬ ‫داﻧــﺸﻜﺪه ﻋﻤــﺮان داﻧــﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗــﺎ‪ ،‬در ‪ 27‬ﺗﻴﺮﻣــﺎه ‪ 18) 1388‬ﺟــﻮﻻي‬ ‫‪ ،(2009‬در درﻳﺎﭼﻪ وﻳﺰارد )‪ (Wizard Lake‬در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻟِﺪوك‪ ،‬ﺑﺮ اﺛـﺮ‬ ‫ﻏﺮقﺷﺪﮔﻲ‪ ،‬ﭼﺸﻢ از ﺟﻬﺎن ﻓﺮوﺑﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻴﺸﺪﺳﺖ‪ ،‬در اردﻳﺒﻬﺸﺖ ﻣﺎه ‪ 1360‬در ﺗﻬﺮان ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از‬ ‫اﺧﺬ دﻳﭙﻠﻢ از ﺷﻬﺮ آﺳﺘﺎرا در ﺳﺎل ‪ ،1378‬ﺑﺎ ﻛﺴﺐ رﺗﺒـﻪ ‪ 53‬در ﻛﻨﻜـﻮر‬ ‫ﺳﺮاﺳﺮي‪ ،‬در رﺷﺘﻪ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ داﻧﺸﮕﺎه ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺷـﺮﻳﻒ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘـﻪ ﺷـﺪ‪ .‬او‬ ‫ﭘﺲ از ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑـﻪ ﻣﻬﻨﺪﺳـﻲ ﻣﻜﺎﻧﻴـﻚ ﺗﻐﻴﻴـﺮ رﺷـﺘﻪ داده و در ﺳـﺎل‬ ‫‪ 1382‬ﻓﺎرغاﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ در ﻛﻨﻜﻮر ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳـﻲ ارﺷـﺪ و در‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺷﺮﻳﻒ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ داﺷﺘﻦ ﭘﺬﻳﺮش از‬ ‫ﭼﻨﺪ داﻧﺸﮕﺎه در آﻣﺮﻳﻜﺎ‪ ،‬از اداﻣﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ در اﻳﺮان اﻧﺼﺮاف داد و ﭘـﺲ از‬ ‫ﻋﺪم ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ درﻛﺴﺐ وﻳﺰاي آﻣﺮﻳﻜﺎ‪ ،‬در ﺑﺨﺶ ﺻﻨﻌﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺑـﻪ ﻛـﺎر‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬وي ﭘﺲ از اﺧﺬ ﭘﺬﻳﺮش در ﻣﻘﻄﻊ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻲ ارﺷﺪ از داﻧـﺸﻜﺪه‬ ‫ﻋﻤﺮان داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ‪ ،‬در ﮔﺮاﻳﺶ ﺳﺎزه‪ ،‬در روز اول ژاﻧﻮﻳﻪ ﺳـﺎل ‪،2009‬‬ ‫وارد ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﺷﺪ‪.‬‬ ‫در روز ‪ 18‬ﺟﻮﻻي‪ ،‬ﺣﺎﻣﺪ ﺑﺮاي ﮔﺮدش و ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دوﺳﺘﺎن ﺧـﻮد‬ ‫ﺑﻪ درﻳﺎﭼﻪ وﻳﺰارد رﻓﺖ‪ ،‬و ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻏﺮق ﺷﺪﮔﻲ درﮔﺬﺷـﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬـﺎ‬ ‫ﺷﺎﻫﺪ اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ‪ ،‬ﻳﻚ دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ‪ 8‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬دوﺳﺘﺎن ﺣﺎﻣـﺪ اﻳـﻦ‬ ‫واﻗﻌﻪ را اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪:‬‬ ‫"‪ ...‬ﭘﺲ از ﺣﺪود ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻪ در آب ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺻـﺮف ﻧﻬـﺎر از آب‬ ‫ﺑﻴﺮون آﻣﺪﻳﻢ‪ ،‬و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺣﺎﻣﺪ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺣﺪس زدﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭘﻴـﺎده‬ ‫روي ﺑﻪ اﻃﺮاف رﻓﺘﻪ و ﻳﺎ در ﮔﻮﺷﻪ اي در ﺣﺎل اﺳـﺘﺮاﺣﺖ اﺳـﺖ‪ .‬ﺑﻌـﺪ از‬ ‫ﺣﺪود ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﺴﺘﺠﻮ‪ ،‬و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﻜﺮر از اﻧﺘﻈﺎﻣﺎت ﺳﺎﺣﻞ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع‬ ‫ﺑﺎ ﭘﻠﻴﺲ در ﻣﻴﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬و واﺣﺪي از ﭘﻠﻴﺲ ﺷﻬﺮ ﻟﺪوك ﺑﻪ ﻣﺤـﻞ‬ ‫ﺣﺎدﺛﻪ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﭘﻠﻴﺲ از اﻓﺮاد ﺣﺎﺿـﺮ در ﻣﺤـﻞ‪ ،‬ﻳﻜـﻲ از‬ ‫ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ اﻃﻼع داد ﻛﻪ دﺧﺘﺮﺑﭽـﻪ وي‪ ،‬ﻓـﺮدي را در ﺣـﺎل ﺗﻘـﻼ در آب‬ ‫دﻳﺪه و ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺎ وي در ﻣﻴﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻮن اﻳﺸﺎن ﭼﻴﺰي ﻧﺪﻳﺪه‪،‬‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع را ﺟﺪي ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑـﺎ ﺟـﺴﺘﺠﻮي ﺑﻴـﺸﺘﺮ‪ ،‬دﻣﭙـﺎﻳﻲ و ﻟﺒـﺎس‬

‫‪2‬‬

‫ﺣﺎﻣﺪ را در ﺑﻴﺮون از آب ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻـﻠﻪ‪ ،‬ﭘﻠـﻴﺲ ﺳـﺎﺣﻞ را ﺑـﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑـﺎ‬ ‫آﺗﺸﻨﺸﺎﻧﻲ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﻘﺎﺿﺎي ارﺳﺎل ﻧﻴﺮوي وﻳﮋه ﻧﻤﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﺎﻣﻮرﻳﻦ آﺗﺸﻨﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻗﺎﻳﻖ ﻣﺠﻬﺰ و ﻳﻚ ﻓﺮوﻧﺪ ﻫﻠـﻲ ﻛـﻮﭘﺘﺮ‪4 ،‬‬ ‫اﻟﻲ ‪ 5‬ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﺛﺮي از ﺣﺎﻣﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ اﻳـﻦ ﺗـﻼش ﻫـﺎ‬ ‫ﻧﺎﻛﺎم ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬در اﻧﺘﻬﺎ ﻳﻚ ﻏﻮاص ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺟﺴﺘﺠﻮ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻠﺖ ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﺎﻣﺴﺎﻋﺪ ﺟﻮي‪ ،‬و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻴﺮﮔﻲ آب و ﺗﺎرﻳﻚ ﺷﺪن ﻫـﻮا‪،‬‬ ‫ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﺘﻮﻗﻒ و ﺑﻪ ﻓﺮدا ﻣﻮﻛﻮل ﮔﺮدﻳـﺪ‪ .‬ﺻـﺒﺢ روز ﻳﻜـﺸﻨﺒﻪ‪،‬‬ ‫ﭘﻠﻴﺲ و آﺗﺸﻨﺸﺎﻧﻲ از ﺳﺎﻋﺖ ‪ 7‬در ﻣﺤﻞ ﺣﺎدﺛﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪه‪ ،‬و ﻏـﻮاص و‬ ‫ﻗﺎﻳﻖﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮص از ﺳﺎﻋﺖ ‪ 8‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟـﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮدﻧـﺪ و در ﺣـﻮاﻟﻲ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ‪ ،9:15‬ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﺣﺎﻣﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪"...‬‬ ‫از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻴﻚ از اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮاده ﺣﺎﻣﺪ در ﻛﺎﻧﺎدا ﺳـﺎﻛﻦ ﻧﻴـﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑـﻪ‬ ‫ﻟﺤﺎظ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺳﻔﺎرت اﻳـﺮان ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪه وي ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﭘـﺲ از راﻳﺰﻧـﻲ ﺑـﺎ‬ ‫ﺳﻔﺎرت اﻳﺮان‪ ،‬و ﺗﺎ زﻣﺎن اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﻗـﺎﻧﻮﻧﻲ ﺗﻮﺳـﻂ ﺧـﺎﻧﻮاده ﺣﺎﻣـﺪ از‬ ‫اﻳﺮان‪ ،‬ﭘﻴﻜﺮ ﺣﺎﻣﺪ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﻗـﺎﻧﻮﻧﻲ ادﻣﻮﻧﺘـﻮن ﻣﻨﺘﻘـﻞ ﮔﺮدﻳـﺪ‪ .‬در اﻳـﻦ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻫﻤﻜﺎري ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اﻳﻨﺘﺮﻧﺸﻨﺎل ﺳﻨﺘﺮ و داﻧﺸﻜﺪه ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ ﻋﻤﺮان‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﺴﺮﻳﻊ و ﺗﺴﻬﻴﻞ ﻛﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺎن ﺗﻘﺪﻳﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ راﻳﺰﻧـﻲﻫـﺎي اﺳـﺘﺎد‬ ‫راﻫﻨﻤﺎي ﺣﺎﻣﺪ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺳﺎﻣﺮ ادﻳﺐ‪ ،‬ﻣﺴﻮول ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺗﻜﻤﻴﻠﻲ داﻧـﺸﻜﺪه‬ ‫ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ ﻋﻤﺮان‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺎرك ﻟﻮون‪ ،‬و دﻛﺘﺮ ﻓﺮاﻧﻚ راﺑﻴﻨـﺴﻮن‪ ،‬ﻣﻌﺎوﻧـﺖ‬ ‫داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ داﻧﺸﮕﺎه‪ ،‬از ﻣﺤـﻞ ﻛﻤـﻚ ﻫﺰﻳﻨـﻪ "ﭘـﺮو وﺳـﺖ )‪"(Provost‬‬ ‫ﻛﻤﻚ ﻫﺰﻳﻨﻪ اي ﺗﺎ ﺳـﻘﻒ ‪ 15000‬دﻻر ﺑـﺮاي اﻧﺘﻘـﺎل ﺣﺎﻣـﺪ ﺑـﻪ اﻳـﺮان‬ ‫ﺗﺨﺼﻴﺺ داده ﺷﺪ‪ .‬رﺋﻴﺲ اﻳﻨﺘﺮﻧﺸﻨﺎل ﺳـﻨﺘﺮ‪ ،‬دﻛﺘـﺮ داگ وﻳـﺮ ) ‪Doug‬‬ ‫‪ ،(Weir‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه داﻧﺸﮕﺎه ﻣـﺴﻮول ﭘﻴﮕﻴـﺮي و اﻧﺠـﺎم ﻛﺎرﻫـﺎي‬ ‫اداري ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل وﻛﺎﻟﺖ ﻛﺎرﻫﺎي ﺣﺎﻣﺪ از ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت‬ ‫اﻳﺮان در اﺗﺎوا‪ ،‬و ﻣﻜﺎﺗﺒﺎت ﺳﻔﺎرت و اﻳﻨﺘﺮﻧﺸﻨﺎل ﺳﻨﺘﺮ‪ ،‬ﺣﺎﻣـﺪ از ﭘﺰﺷـﻜﻲ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﺴﻪ اﻧﺠـﺎم ﺧﺎﻛـﺴﭙﺎري )‪ (Funeral Home‬ﺗﺤﻮﻳـﻞ داده‬ ‫ﺷﺪ ﺗﺎ ﭘﺲ ازاﻧﺠـﺎم ﻣﺮاﺳـﻢ ﻣـﺬﻫﺒﻲ‪ ،‬ﺑـﻪ اﻳـﺮان ﻓﺮﺳـﺘﺎده ﺷـﻮد‪ .‬در روز‬ ‫ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ‪ 26‬ﺟﻮﻻي‪ ،‬ﺣﺎﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﻴﻌﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﻣﻨﺘﻘﻞ‪ ،‬ﻣﺮاﺳـﻢ‬ ‫ﻏﺴﻞ اﻧﺠﺎم و ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻌﺪادي از داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن و ﺧـﺎﻧﻮاده ﻫـﺎي اﻳﺮاﻧـﻲ‪ ،‬ﺑـﺮ‬ ‫ﭘﻴﻜﺮ او ﻧﻤﺎز ﮔـﺰارده ﺷـﺪ‪ ،‬ﺗـﺎ در روز ﭘﻨﺠـﺸﻨﺒﻪ ﻋـﺼﺮ‪ ،‬ﺣﺎﻣـﺪ از ﻣـﺴﻴﺮ‬ ‫ادﻣﻮﻧﺘﻮن – ﻛﻠﮕﺮي – آﻣﺴﺘﺮدام‪ ،‬ﺑـﻪ ﺗﻬـﺮان ﻣﻨﺘﻘـﻞ و ﺑـﻪ ﺧـﺎﻧﻮادهاش‬ ‫ﺗﺤﻮﻳﻞ داده ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ ‪ – 19‬اﻣﺮداد ‪1388‬‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫ﻫﻤﺎﻳﺶ اﺗﺤﺎد ﺑﺮاي اﻳﺮان‪ -‬ﮔﺰارش‬ ‫ﻓﺮزاﻧﻪ ﺻﺒﺎ‬ ‫روز ﺷﻨﺒﻪ‪ 25 ،‬ژوﻳﻴﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﻮم ﻣﺮداد‪ ،‬اﺗﺤﺎد ﺑﺮاي اﻳـﺮان‪،‬‬ ‫ﻳﻚ اﺋﺘﻼف ﺟﻤﻌﻲ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ از ﻓﻌﺎﻻن و ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﺣﻘـﻮق ﺑـﺸﺮاز‬ ‫ﻣﺮدم دﻧﻴﺎ‪ ،‬دﻋﻮت ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر در ﮔﺮدﻫﻤـﺎﻳﻲ ﻫـﺎ‪ ،‬راﻫﭙﻴﻤـﺎﻳﻲ ﻫـﺎ و‬ ‫ﺗﻈﺎﻫﺮات در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ و ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺧﻮد را از ﺟﻨﺒﺶ‬ ‫ﻣﺮدم اﻳﺮان ﺑﺮاي دﻣﻮﻛﺮاﺳﻲ‪ ،‬آزادي ﺣﻘﻮق ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﺑﺸﺮ و ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮدن‬ ‫ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در اﻳﺮان اﻋﻼم ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‪ -‬ﻋﻜﺲ از اردﻻن ﺻﺎدﻗﻴﺎن‬

‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﻛﻪ ﻛﺎر اﻧﺘﻘﺎل ﭘﻴﻜـﺮ ﺣﺎﻣـﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻬﺮان را ﻛﻨﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﭘﻴﮕﻴﺮيﻫﺎي ﻣﺴﺘﻤﺮ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن و ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي‬ ‫اﻳﺮاﻧﻲ‪ ،‬اﺳﺎﺗﻴﺪ داﻧﺸﻜﺪه ﻋﻤﺮان‪ ،‬اﻳﻨﺘﺮﻧﺸﻨﺎل ﺳـﻨﺘﺮ‪ ،‬اﻧﺠﻤـﻦ داﻧـﺸﺠﻮﻳﺎن‬ ‫اﻳﺮاﻧﻲ داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ و ﺳﻔﺎرت اﻳﺮان در اﺗﺎوا‪ ،‬ﺣﺎﻣـﺪ در ﻛﻤﺘـﺮﻳﻦ زﻣـﺎن‬ ‫ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮادهاش رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫در ﭘﺎﻳﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺷﻬﺮ ادﻣﻮﻧﺘﻮن‪ ،‬ﺑﻪ ﺧـﺎﻃﺮ ﺑﺮﮔـﺰاري دو ﻣﺮاﺳـﻢ‬ ‫ﻳﺎدﺑﻮد در روزﻫﺎي ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ و ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ‪ 22 ،‬و ‪ 23‬ﺟـﻮﻻي‪ ،‬ﺑﺮﮔـﺰاري‬ ‫ﻣﺮاﺳــﻢ ﻣــﺬﻫﺒﻲ در روز ﻳﻜــﺸﻨﺒﻪ ‪ 26‬ﺟــﻮﻻي‪ ،‬از دوﺳــﺘﺎن وي و ﺗﻤــﺎم‬ ‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛـﻪ در اﻳـﻦ اﻳـﺎم ﺣﺎﻣـﺪ را ﺗﻨﻬـﺎ ﻧﮕﺬاﺷـﺘﻨﺪ ﺗـﺸﻜﺮ و ﻗـﺪرداﻧﻲ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﺸﺮﻳﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاي ﻣﺎدر و ﺧﺎﻧﻮاده ﺣﺎﻣـﺪ‬ ‫ﺻﺒﺮ‪ ،‬و ﺑﺮاي روح آن ﻣﺮﺣﻮم ﻃﻠﺐ آﻣﺮزش ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻌﺪادي از اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اراﺋـﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪاي در ﻣﺤـﻞ ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎن‬ ‫اﻧﺠﻤﻦ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ داﻧﺸﮕﺎه )‪ (SUB‬ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮد را از اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ اﻋﻼم‬ ‫ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻨﺪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ‪ ،‬ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ زﻧﺪه و ﻧﻬﺎﻳﺘـﺎً راﻫﭙﻴﻤـﺎﻳﻲ‬ ‫درﺧﻴﺎﺑﺎن واﻳﺖ ﺑﻮد‪ .‬دﻛﺘﺮ ﻣﻬﺪوي اﺳﺘﺎد ﻋﻠﻮم ﺳﻴﺎﺳـﻲ داﻧـﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗـﺎ‬ ‫درﺳﺨﻨﺎﻧﻲ درﺑﺎره ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫـﺎي دﻣﻮﻛﺮاﺳـﻲﺧﻮاﻫﺎﻧـﻪ در اﻳـﺮان‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺟﻨﺒﺸﻬﺎ در اﻳﺮان اﺗﻔﺎق ﺟﺪﻳﺪي ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳـﻦ ﺣﺮﻛﺘﻬـﺎ از‬ ‫ﺻﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ )‪ 1905‬ﻣﻴﻼدي( ﺑﺎ اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺷﺮوع ﺷـﺪ وﺑﻌـﺪﻫﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ اﻳﺮان در ﺳـﺎل ‪ 1950‬و اﻧﻘـﻼب ﺳـﺎل‬ ‫‪ 1979‬اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ .‬دوره اﺻﻼﺣﺎت ﻛﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﺗﻤﻲ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر آﻏـﺎز ﺷـﺪ و ﺳـﭙﺲ اﺗﻔﺎﻗـﺎت ﺑﻌـﺪ از اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت‬ ‫ﻫﺸﺘﻤﻴﻦ دوره رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬـﻮري از ﺟﻨﺒـﺸﻬﺎي اﺻـﻼح ﻃﻠﺒﺎﻧـﻪ ﺑﻌـﺪ از‬ ‫اﻧﻘﻼب ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻳﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺘﻬﺎي دﻣﻮﻛﺮاﺳﻲ ﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ اﻳﺮان ﭘﻴﺸﺘﺎز اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﻨﺒﺸﻬﺎ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫دﺧﺎﻟﺖ دوﻟﺘﻬﺎي روﺳﻴﻪ و اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن در ﺷﻜﺴﺖ اﻧﻘـﻼب ﻣـﺸﺮوﻃﻪ و ﻳـﺎ‬ ‫ﺣﻤﺎﻳﺖ دوﻟﺘﻬﺎي ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ و اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه آﻣﺮﻳﻜـﺎ ازﻛﻮدﺗـﺎي ‪ 28‬ﻣـﺮداد‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ دوﻟﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﺪق‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺳﻴﺎﺳﺘﻬﺎي ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﻛﺸﻮرﻫﺎي‬ ‫ﺧﺎرﺟﻲ در اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺟﻨﺒﺶﻫﺎ اﺳﺖ‪ .‬در ﺟﺮﻳﺎن اﻧﻘﻼب ‪ 1979‬ﻛـﻪ ﻣﻨﺠـﺮ‬ ‫ﺑﻪ اوﻟﻴﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ دوﻟﺖ اﺳﻼﻣﻲ در اﻳﺮان ﺷﺪ ‪ ،‬ﺷﺎه ﺗﻮﺳـﻂ دوﻟـﺖ اﻳـﺎﻻت‬ ‫ﻣﺘﺤﺪه ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻴﺸﺪ‪.‬‬ ‫او اﻓﺰود اﻳﻦ دوره از ﺣﺮﻛﺘﻬﺎي ﻣﺮدﻣﻲ ﻫﻢ از اﻳﻦ ﻗﺎﻋﺪه ﻣﺴﺘﺜﻨﺎ ﻧﻴـﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ دوﻟﺘﻬﺎي روﺳﻴﻪ و ﭼﻴﻦ از دوﻟـﺖ اﻳـﺮان ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﻣﻴﻜﻨﻨـﺪ و از‬ ‫ﻃﺮف دﻳﮕﺮﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﺣﻤﻠـﻪ ﻧﻈـﺎﻣﻲ از ﻃـﺮف اﺳـﺮاﻳﻴﻞ و‬ ‫آﻣﺮﻳﻜﺎ )ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻊ ﮔﻴـﺮي اوﺑﺎﻣـﺎ ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﭼﻨـﺪان ﻣﺤﺘﻤـﻞ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ( و ﻳﺎ ﺗﺤﺮﻳﻤﻬﺎي اﻗﺘﺼﺎدي ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑـﻪ‬ ‫ﺿﺮر ﻣﺮدم اﻳﺮان ﻧﻴﺰاﺳﺖ‪ .‬از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎراﻳﻨﻜﻪ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺧـﺎرﺟﻲ‬ ‫دوﻟﺖ را ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﻨﺎﻓﻊ اﻗﺘﺼﺎدي ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤـﻲ‬

‫‪3‬‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬ ‫در ﺗﻌﻴــﻴﻦ رواﺑــﻂ ﺳﻴﺎﺳــﻲ دارﻧــﺪ ﭼﻨــﺪان ﻣﺤﺘﻤــﻞ ﻧﻴــﺴﺖ‪ .‬ﺣﻤﺎﻳــﺖ‬ ‫ازاﻋﺘﺮاﺿﺎت ﻣﺮدﻣﻲ و ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻜﺎﻳﺎت ﻣﺮدم ﻋﻠﻴﻪ ﻛـﺴﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻣﺮﺗﻜـﺐ‬ ‫ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺷﺪه اﻧﺪ در دادﮔﺎﻫﻬﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‬ ‫و ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎي ﻏﻴﺮ دوﻟﺘﻲ ﻣﺪاﻓﻊ ﺣﻘﻮق ﺑـﺸﺮ ﮔﺰﻳﻨـﻪ واﻗـﻊ ﮔﺮاﻳﺎﻧـﻪ ﺑـﺮاي‬ ‫ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﻣﻨﺎﻗﺸﺎت اﺧﻴﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ از اﺟﺮاي زﻳﺒﺎي ﺷﻌﺮ "ﭼﺎوﺷﻲ" ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ‪ ،‬ﻟﻴﻨـﺪا داﻧﻜـﻦ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه ادﻣﻮﻧﺘﻮن‪ -‬اﺳﺘﺮﺗﻜﻨﺎ در ﻣﺠﻠﺲ ﻛﺎﻧﺎدا ﺑـﺎ اﻋـﻼم ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﺣـﺰب‬ ‫ﻣﺘﺒﻮﻋﺶ )‪ (NDP‬از ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم اﻳﺮان‪ ،‬ﺑـﺎ ﻣـﺮدم اﻳـﺮان ﻫﻤـﺪردي و‬ ‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺧﻮد را از وﺿﻌﻴﺖ زﻧﺪاﻧﻴﻬﺎ اﺑﺮاز ﻛﺮد‪ .‬وي اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد اﻫﺪاف ﻣﺮدم‬ ‫اﻳﺮان ﻛﻪ اﺳﺘﻘﻼل‪ ،‬آزادي و ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳـﺖ ﻣﻨﻄﺒـﻖ ﺑـﺮ اﻫـﺪاف‬ ‫ﺣﺬﺑﺶ اﺳﺖ و ﺧﻼﻗﻴﺖ و اﺗﺤﺎد ﻣﺮدم درﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ اﻋﺘﺮاﺿﺎت را ﺳﺘﻮد‪.‬‬ ‫ﻟﻴﻨﺪا داﻧﻜـﻦ ﺧﻮاﺳـﺘﺎر آزادي ﺳـﺮﻳﻊ ﺗﻤـﺎم زﻧـﺪاﻧﻴﻬﺎي ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﺷـﺪ و‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از ﺑﺮﮔﺰاري ﻳﻚ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺷﻔﺎف ﻛﻪ راي ﻣـﺮدم در آن ﻣﺤﺘـﺮم‬ ‫ﺷﻤﺮده ﺷﻮد اﻋﻼم ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮد‪ .‬او ﮔﻔﺖ اﻳﻦ روزﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑـﺮاي ﻣـﺮدم‬ ‫اﻳﺮان ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم دﻧﻴﺎ روزﻫﺎي ﻣﻬﻤﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﭘﻴـﺎم ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﻣـﺮدم‬ ‫اﻳﺮان اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ اﻳﻦ روزﻫﺎي ﺗﺎرﻳﻚ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺖ‬ ‫و ﺑﻪ زودي زﻧﺎن و ﻣﺮدان آزاد اﻳﺮان ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ دﻧﻴﺎﻳﻲ ﺑﻬﺘﺮ دﺳﺖ ﺑـﻪ‬ ‫دﺳﺖ ﻫﻢ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬ ‫او در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﻮاﻟﻲ ﮔﻔﺖ اﻃﻼع رﺳـﺎﻧﻲ و ﺟﻠـﺐ ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﻧـﻪ ﻓﻘـﻂ از‬ ‫ﻃﺮف اﻳﺮاﻧﻲ‪-‬ﻛﺎﻧﺎداﻳﻴﻬﺎ ﺑﻠﻜﻪ از ﻃﺮف ﻫﻤﻪ ﻛﺎﻧﺎداﻳﻲ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻮرت ﮔﻴـﺮد‬ ‫و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﺮاﻧﻴﻬﺎ ﺑﺮاي اﻃﻼع رﺳﺎﻧﻲ در ﻣﺮاﺳﻢ دﻳﮕﺮ ﻛﺎﻧﺎداﻳﻴﻬﺎ‬ ‫ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ وﺑﺎ ﺑﻴﺎن وﻗﺎﻳﻊ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ و ﺣﻤﺎﻳﺖ دﻳﮕﺮان را ﺟﻠﺐ ﻛﺮده وﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰاري ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺨﺘﻠﻒ در داﻧﺸﮕﺎه و اﺳﺘﻔﺎده از وب ﺳﺎﻳﺘﻬﺎي ﺧﺒﺮي‬ ‫اﻃﻼع رﺳﺎﻧﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫او ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﻞ دوار ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه اﺗﻮا در ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻌـﺪ از‬ ‫ﻧﻴﻤﻪ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﻣﻲآﻳﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ از اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ‬ ‫ﺑﺮاي ﺑﻴﺎن درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎي ﺧﻮد از دوﻟﺖ ﻛﺎﻧﺎدا اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫در اداﻣﻪ آﻫﻨﮓ ﻧﺴﻴﻢ وﻃﻦ ﻛﻪ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در زﻣﺎن ﺣﻀﻮر ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻋﺒﺎدي‬ ‫در ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻧﺪه اﻳﻦ آﻫﻨﮓ‪ ،‬ﺳـﻴﺎﻣﻚ ﺻـﻤﻴﻤﻲ‪،‬‬ ‫اﺟﺮا ﺷﺪ‪.‬‬ ‫آﺧﺮﻳﻦ ﺳﺨﻨﺮان‪ ،‬ﻋﺎرف ﻧﺠﻔﻲ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠـﻞ ﺑـﻮد ﻛـﻪ‬ ‫ﭘﺲ از اراﻳﻪ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ اﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻪ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﻮﺿﻊ آن در ﻣﻮرد اﺗﻔﺎﻗﺎت‬

‫‪4‬‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‪ -‬ﻋﻜﺲ از ‪Debolina Guha majumdar‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت در اﻳﺮان ﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬او ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﺳـﺎزﻣﺎن در ﺑﺮاﺑـﺮ ﻧﺘـﺎﻳﺞ‬ ‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻧﺪارد وﻟﻲ اﻋﺘﺮاﺿـﺎت ﺻـﻠﺢﻃﻠﺒﺎﻧـﻪ ﻣـﺮدم را ﺣﻘـﺸﺎن‬ ‫ﻣﻴﺪاﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻳﻦ اﻋﺘﺮاﺿﺎت ﺑﺎ زﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺣﻘﻮق اوﻟﻴﻪ ﻣـﺮدم ﺑـﻪ‬ ‫ﺷﺪت ﺳﺮﻛﻮب ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪه ﺳﺨﻨﮕﻮي ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ‪ ،‬ﻣﺤـﺪود ﻛـﺮدن دﺳﺘﺮﺳـﻲ‬ ‫ﻣﺮدم ﺑﻪ اﻳﻨﺘﺮﻧﺖ و دﻳﮕﺮ ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﻲ‪ ،‬ﻟﻐﻮ ﻣﺠﻮز روزﻧﺎﻣﻪ ﻫـﺎ و‬ ‫اﺧﺮاج ﮔﺰارﺷﮕﺮان از ﻣﻮارد ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻳﺪ‪ .‬او ﮔﻔـﺖ‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ از ﻛﺸﻮرﻫﺎ اﻧﺘﻈﺎر دارد ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ اﻳـﺮان ﺑـﺎ ﻧﮕـﺎه‬ ‫ﺣﺴﺎﺳﺘﺮ و ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻳﻚ ﻣﺴﻴﻠﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻨﺪ و ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤـﺪ‬ ‫ﻣﻮﺿﻊ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮاﻧﻪ ﺗﺮي ﺑﺮاي رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ زﻧﺪاﻧﻴﺎن اﺗﺨﺎذ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫او ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻮﻛﻴﺎ‪-‬زﻳﻤﻨﺲ ﻛﻪ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻜﺎﻟﻤـﺎت را‬ ‫در اﺧﺘﻴﺎر دوﻟﺖ اﻳﺮان ﻗﺮار داده اﺷﺎره ﻛﺮد اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ آن ﺳـﺎزﻣﺎن‬ ‫را ﺑﺎ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﺬﻛﻮر اﻋﻼم ﻧﻤﻮد‪.‬‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ اﻫـﺪاﻓﺶ را ﺑـﺎ ﻧﻮﺷـﺘﻦ ﻧﺎﻣـﻪ ﻫـﺎي ﺳﺮﮔـﺸﺎده‪،‬‬ ‫راﻫﭙﻴﻤﺎﻳﻲ و ﻛﺎرﻫﺎي رﺳﺎﻧﻪ اي دﻧﺒﺎل ﻣﻴﻜﻨﺪ در ﻫﻤﻴﻦ راﺳﺘﺎ ﺗﻌﺪادي از‬ ‫اﻋﻀﺎي اﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺴﻴﺮ ‪ 450‬ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮي ﺗﻮرﻧﺘﻮ – اوﺗﺎوا را ﺑﺎ دوﭼﺮﺧﻪ‬ ‫ﻃﻲ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ ﻧﺎ ﻧﺎﻣﻪ اﻋﺘﺮاﺿـﺸﺎن را ﺗـﺴﻠﻴﻢ ﺳـﻔﺎرت ﺟﻤﻬـﻮري اﺳـﻼﻣﻲ‬ ‫اﻳﺮان در ﻛﺎﻧﺎدا ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﭘﺎﻳﺎن ﺳﺮود ﺧﻮن ارﻏﻮان اﺟﺮا ﺷﺪ و ﺟﻤﻌﻲ از ﺣﻀﺎر ﺑـﺎ ﺣﺮﻛـﺖ ﺑـﻪ‬ ‫ﻃﺮف ﺧﻴﺎﺑﺎن واﻳﺖ‪ ،‬ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮد را از دوﭼﺮﺧـﻪ ﺳـﻮاران ﺳـﺎزﻣﺎن ﻋﻔـﻮ‬ ‫ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫ﺧﺒﺮ رﺳﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺎزك ﺑﻴﻦ‬ ‫واﻗﻌﻴﺖ و دروغ‬ ‫ﻣﺤﺴﻦ ﻧﻴﻚﺳﻴﺮ‬ ‫‪ ...‬دﻗــﺎﻳﻖ اﺑﺘــﺪاﻳﻲ ﻣﺨــﺎﺑﺮه ﺧﺒــﺮ ﺳــﻘﻮط ﻫﻮاﭘﻴﻤــﺎي‬ ‫ﺗﻬﺮان‪-‬ﻣﺸﻬﺪ )‪ -24‬ﺟﻮﻻي(‪:‬‬ ‫ﺧﺒﺮﮔﺰاري ﺟﻮان ﻓﺮدا‪" :‬ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎي ﻛﻴﺶ اﻳﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره ‪ 7468‬از ﻣـﺸﻬﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻬﺮان دﭼﺎر ﺣﺎدﺛﻪ ﺷﺪ‪"...‬‬ ‫ﺧﺒﺮﮔﺰاري ﺑﺮﻧﺎ ﻧﻴﻮز‪":‬ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎي ﺧﻄﻮط ﻫـﻮاﻳﻲ آرﻳـﺎ ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎره ‪1525‬‬ ‫ﺗﻬﺮان‪-‬ﻣﺸﻬﺪ دﭼﺎر ﺣﺎدﺛﻪ ﺷﺪ‪"...‬‬ ‫ﺧﺒﺮﮔﺰاري ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻴﻮز‪":‬ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎي اﻳﺮان اﻳﺮ ﺑﻪ ﺷـﻤﺎره ‪ 945‬ﺑﻨـﺪرﻋﺒﺎس‬ ‫ﻣﺸﻬﺪ دﭼﺎر ﺣﺎدﺛﻪ ﺷﺪ‪"....‬‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﺳﻪ ﺧﺒﺮ ﻓﻮق ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻲﺷـﻮد ﻗﻄﻌﻴـﺖ رﺧـﺪاد‬ ‫ﻳﻚ ﺳﺎﻧﺤﻪ ﻫﻮاﻳﻲ ﺗﺎﺛﺮ اﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻛـﺴﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻋﺰﻳﺰاﻧـﺸﺎن در‬ ‫ﻳﻜﻲ از ﺳﻪ ﭘﺮواز ﻓﻮق ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺗـﻀﺎد در اﺧﺒـﺎر ﻧﺨﻮاﻫـﺪ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي در ﻣﻮرد ﺻﺤﺖ ﻳﻚ ﺧﺒﺮ ﺑﺨﺼﻮص در ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺤﺮاﻧـﻲ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺻﻮرت ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آن ﻋﻮاﻗﺐ اﺳﻒ ﺑـﺎري را ﺑـﻪ‬ ‫دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﺗﻼف ﺑﻲﻣﻮرد اﻧـﺮژي در راﺳـﺘﺎي‬ ‫دور ﺷﺪن از ﻫﺪف ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮان ﻳﻜﻲ از اوﻟﻴﻦ اﺧﺘﻼف ﺑﻴﻦ ﺧﺒﺮﮔـﺰاريﻫـﺎ و دوﻟـﺖﻫـﺎ را در‬ ‫ﺳﺎل ‪ 1982‬و در زﻣﺎن ﺟﻨـﮓ ‪ Falkland‬داﻧـﺴﺖ‪ .‬در آن زﻣـﺎن ﻧﺤـﻮه‬ ‫ﭘﻮﺷﺶ ﺧﺒﺮي ‪ BBC‬ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻢ دوﻟﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ﮔﺮدﻳـﺪ ﭼﺮاﻛـﻪ دوﻟـﺖ‬ ‫ﻣﺎرﮔﺎرت ﺗﺎﭼﺮ اﻧﺘﻈﺎر ﺣﻤﺎﻳـﺖ اﻳـﻦ رﺳـﺎﻧﻪ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﻣـﺎﻟﻲ دوﻟـﺖ‬ ‫اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲﻛﺮد را داﺷﺖ‪ .‬در اﻳﻦ زﻣـﺎن ﺧﺒﺮﻧﮕـﺎران در ﻣﻘﺎﺑـﻞ‬ ‫ﻋﺪم ﻫﻤﻜﺎري دوﻟﺖ و ﻣﺤﺪود ﻛﺮدن دﺳﺘﺮﺳﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ درﮔﻴﺮ‪ ،‬از‬ ‫اﻧﺘﻘﺎل اﺧﺒﺎر ﺧﻮدداري ﻛﺮده و در ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮارد دﺳﺖ ﺑﻪ دروغ ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲ‬ ‫زدﻧﺪ )‪ .(1‬در ﺳـﺎل ‪ 1984‬وزارت دﻓـﺎع ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴـﺎ ﺑـﺎ ارﺑﺎﺑـﺎن رﺳـﺎﻧﻪ ﺑـﻪ‬ ‫ﺗﻔﺎﻫﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ در ﻃﻲ آن ﺧﺒﺮﮔﺰاريﻫﺎ اﺧﺒـﺎري ﻛـﻪ از ﻧﻈـﺮ دوﻟـﺖ‬ ‫ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮد را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻜﻨﻨﺪ و در ﻋﻮض وزارت دﻓﺎع ﺑـﺮاي آﻧﻬـﺎ اﻣﻜـﺎن‬ ‫اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ درﮔﻴﺮي‪ ،‬ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﺮدن ﻟﺒﺎس و ﺟﻠﻴﻘﻪ و ﺳﺎﻳﺮ اﻣﻜﺎﻧـﺎت‬ ‫را ﻓﺮاﻫﻢ آورد‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻜﻲ از ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﺎﺷﺪ ﻛـﻪ در آن‬ ‫دوﻟﺘﻲ ﺳﻌﻲ در ﻛﻨﺘﺮل اﻃﻼﻋﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ ‪ – 19‬اﻣﺮداد ‪1388‬‬ ‫‪ Peter Braestrup‬در ﻣﻘﺪﻣـــﻪاش در ﻛﺘـــﺎب‬

‫‪Newsmen and‬‬

‫‪ National Defense: Is Conflict Inevitable‬ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر را اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪:‬‬ ‫; " ﺧﺒﺮﻧﮕﺎران ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻈﺎرت ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫; ﺧﺒﺮﻧﮕﺎران ﻫﻴﭻ درﺟﻪ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻧﺪارﻧﺪ؛‬ ‫; ﺧﺒﺮﻧﮕﺎران ﻣﺴﻮوﻟﻴﺖ اﻧﺪك ﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﺴﻮوﻟﻴﺘﻲ در ﻗﺒﺎل ﻣﺮدم دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻧﺪارﻧﺪ؛‬ ‫; آﻧﻬﺎ ﻛﺎر ﺗﻴﻤﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ؛‬ ‫; آﻧﻬﺎ درﺣﺎل رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻫﻤﻜـﺎران در داﺧـﻞ ﻣﻮﺳـﺴﻪ ﺧﻮدﺷـﺎن‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ؛‬ ‫; آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﺣﺎل ﭘﻴﺸﻲ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﺳﺎﻳﺮ ﺧﺒﺮﮔﺰاريﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛‬ ‫; آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ روﺣﻴﻪ ﺳﺘﻴﺰه ﺟﻮ دارﻧﺪ )‪".(2‬‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﮕﺮش دوﻟﺖﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺒﺮﮔﺰاريﻫـﺎ‪ ،‬دوﻟـﺖﻣـﺮدان ﺑـﺮاي‬ ‫اﻋﻤﺎل ﺳﺎﻧﺴﻮر ﺧﺒﺮي ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻋـﺎﻣﻠﻲ ﺑـﺮاي ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﻳﻲ ﺑـﺮ اذﻫـﺎن‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﻲ‪ ،‬از ﺷﻴﻮهﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﻧﺴﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻪ‬ ‫دو ﺑﺨﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺑﺨﺶ اول دوﻟﺖ ﺑﺮ روي اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑـﻪ دﺳـﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮﮔﺰاريﻫﺎ ﻣﻲرﺳﺪ ﻧﻈﺎرت ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬در اﻳﻦ وﺿـﻌﻴﺖ ﻋﻮاﻣـﻞ دوﻟﺘـﻲ‬ ‫ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻛﻨﺘﺮل‪ ،‬ﺣﺬف ﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﺒﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺨﺶ دوم ﺧﺒﺮﮔﺰاري‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد و ﺑﻌﻀﺎ ﺟﻬﺖ ﮔﻴﺮيﻫﺎي ﺣﺰﺑﻲ و ﺟﻨﺎﺣﻲ‪،‬‬ ‫ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬در ﻧﻮع اول‪ ،‬روشﻫﺎي ﺳﺎﻧﺴﻮر ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻮارد زﻳﺮ اﺳﺖ‪:‬‬ ‫‪ (1‬ﺳﺎﻧﺴﻮر ﭘﻴﺶ از اﻧﺘﺸﺎر‪ .‬در اﻳﻦ روش ﭘﻴﺶ از ارﺳﺎل ﭘﻴـﺎم و ﺣﺘـﻲ‬ ‫ﮔﺎﻫﻲ در زﻣﺎن ﺷﻜﻞﮔﻴﺮي ﭘﻴﺎم‪ ،‬ﺑﺮ آن ﻧﻈﺎرت ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﺳﺎﻧﺴﻮر‬ ‫ﭘﻴﺶ از اﻧﺘﺸﺎر ﻳﺎ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺮﺧﻲ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎي ﭘﻴﺎم ﺣﺬف ﻣﻲﺷﻮد و ﻳﺎ‬ ‫ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻪ آن اﻓﺰوده ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪Globecartoon.com‬‬

‫‪5‬‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬ ‫‪progressivereform.org‬‬

‫‪ (2‬ﺳﺎﻧﺴﻮر ﭘﺲ از اﻧﺘﺸﺎر‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻴﻮه اﺑﺘـﺪا ﭘﻴـﺎم ارﺳـﺎل ﻣـﻲﺷـﻮد‪،‬‬ ‫ﺳﭙﺲ اﮔﺮ ﻋﻮاﻗﺒﻲ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﻧﺘﺸﺎر آن ﭘﺪﻳﺪ آﻳﺪ ﻳﺎ ارﺳﺎل آن ﻣﻐـﺎﻳﺮ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻘﺮرات و ﻣﻮازﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬دﺳﺘﮕﺎه ﻗﻀﺎﻳﻲ ﺗﺨﻠـﻒ را‬ ‫ﭘﻴﮕﻴﺮي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ (3‬ﺳﺎﻧﺴﻮر رﺳﻤﻲ و ﻏﻴﺮرﺳﻤﻲ‪ .‬در ﺳﺎﻧﺴﻮر رﺳﻤﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ روﻧـﺪي‬ ‫را ﺑﺮاي اﻋﻤﺎل ﻧﻈﺎرت اﻋﻼم ﻣﻲدارﻧﺪ و ﺑﻪ آن ﻋﻤـﻞ ﻣـﻲﻛﻨﻨـﺪ‪ .‬در‬ ‫ﺳﺎﻧﺴﻮر ﻏﻴﺮرﺳﻤﻲ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺎ ﻣﺤﺪود ﻛﺮدن آزادي‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ‬ ‫ﻧﻮع‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ و ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﻣﻮﺟـﻮد ﻧﻴـﺰ ﻣﺆﻳـﺪ آزادي‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻛﺎرﮔﺰاران ﺣﻜﻮﻣﺖ در روﻧﺪ ارﺗﺒﺎﻃﺎت اﺧﻼل ﻣﻲﻛﻨﻨـﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻮع اﺧﻴﺮ را "ﺳﺎﻧﺴﻮر ﻏﻴﺮرﺳﻤﻲ" ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ )‪(3‬‬ ‫‪ (4‬ﺳﺎﻧﺴﻮر اﻗﺘﺼﺎدي‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻮع ﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﺎ دﺳﺘﻜﺎري در ﺑﺎزار و ﻳﺎ ﮔـﺮان‬ ‫ﻛﺮدن ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ اﻧﺘﺸﺎرات و ﻋﺪم ﺣﻤﺎﻳﺖ دوﻟﺖ از ﭘﺪﻳﺪآورﻧـﺪﮔﺎن و‬ ‫ﻧﺎﺷﺮان ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑـﺎ ﮔـﺴﺘﺮش ﺷـﺒﻜﻪ ﻫـﺎي اﻃـﻼع رﺳـﺎﻧﻲ‪،‬‬ ‫ﺳﺎﻧﺴﻮر اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﺎ ﺷﻜﻞ دﻳﮕﺮي ﺑﺮوز ﻛﺮده اﺳﺖ‪" :‬ﮔﺮاﻧﻲ اﺗـﺼﺎل‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎي اﻃﻼعرﺳﺎﻧﻲ و ﻓﻘﺪان دﺳﺘﺮﺳـﻲ ﺑـﻪ اﺑـﺰار و ﻓﻨـﺎوري‬ ‫ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﻣﻮﺟﺐ دوري ﺟﻮاﻣﻊ ﻓﻘﻴـﺮ از ﺟﺮﻳـﺎن ارﺗﺒﺎﻃـﺎت ﺟﻬـﺎﻧﻲ‬ ‫اﺳﺖ" )‪.(4‬‬ ‫در ﺑﺨﺶ دوم و ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش دﻧﻴﺎي ارﺗﺒﺎﻃﺎت و اﻳﻨﺘﺮﻧﺖ‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﺳﺎﻧﺴﻮر و‬ ‫ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮي روشﻫﺎي آﺷﻜﺎر ﺑﺮاي اﺧﻼل در ارﺗﺒﺎﻃﺎت دﺷﻮار ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫از اﻳﻦرو‪ ،‬ﮔﺮاﻳﺶ ﺟﺎري ﺑﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ اﻳﺠﺎد ﭘﻴﺎم و ﻓﻬﻢ آن اﺳـﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻮع ﻛﻨﺘﺮل ﻧﻤﻮد ﺧﺎرﺟﻲ ﻧﺪارد و ﻛﻮﺷﺶ ﺑﺮاي ﺳﺎﻧﺴﻮر ﻧﺎﻣﺤـﺴﻮس‬ ‫در ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪه ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺑﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻓﻴﻠﺘﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫اﮔﺮﭼﻪ اﻳﻦ روزﻫﺎ و ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش اﻣﻜﺎﻧﺎت اﻃﻼع رﺳﺎﻧﻲ ﻧﻈﻴﺮ ‪،Facebook‬‬ ‫‪ twitter‬و دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻳﺖﻫﺎي ﺧﺒﺮي‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﻒ و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺰ‬ ‫روشﻫﺎي ﭘﻴﭽﻴﺪهﺗﺮي ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬روشﻫﺎﻳﻲ ﻧﻈﻴـﺮ ﺣـﺬف ﺧﺒـﺮ‪،‬‬ ‫ﺑﻴﺎن ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﻠﻲﮔﻮﻳﻲ و اﺑﻬﺎم ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ‪ ،‬ﺑﻴﺎن اﺧﺒﺎر ﺑﺎ زﻣﺎنﺑﻨـﺪي‬ ‫از ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه‪ ،‬اراﺋﻪ اﺧﺒﺎر ﺑﻪ ﺻـﻮرت ذره ذره ﺑـﻪ ﺻـﻮرﺗﻲ ﻛـﻪ در‬ ‫ذﻫﻦ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﻣﻜﺎن رﺷﺪ و ﮔﺴﺘﺮش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺑـﺼﻮرت‬ ‫اﻳﺠﺎد ﻣﻮج ﺧﺒﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻔﻜﺮ و ﺑﺮرﺳﻲ ﺻـﺤﺖ‬ ‫و ﻳﺎ ﻋﺪم ﺻﺤﺖ ﺧﺒﺮ را ﻧﻴﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺎن دروغ ﺑﺰرگ )دروغ ﻫـﺮ ﭼـﻪ ﺑﺰرﮔﺘـﺮ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎور آن ﺳﺎده ﺗﺮ اﺳﺖ( و واروﻧﻪﺳﺎزي ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﻴﺎن واروﻧﻪ ﺧﺒﺮ و‬ ‫ﺳﭙﺲ اراﺋﻪ ﻳﻚ ﺗﻜﺬﻳﺒﻴﻪ روﺷﻬﺎي ﻛﺎرآﻣﺪﺗﺮي ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻌﻤـﻮﻻ در ﺷـﺮاﻳﻂ ﺑﺤﺮاﻧـﻲ ﺗـﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴـﺮي ﺳـﺨﺖ ﺑـﻮده و‬ ‫ﻣﻌﻤﻮﻻ اﻛﺜﺮ اﻓﺮاد دﭼﺎر ﮔﻴﺠﻲ‪ ،‬اﺑﻬﺎم‪ ،‬وﺣﺸﺖ و ﺳﻮء رﻓﺘﺎر ﻣـﻲﮔﺮدﻧـﺪ و‬ ‫ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﮔﺮوﻫﻲ دﭼﺎر آﺷﻔﺘﮕﻲ و اﺧﺘﻼل ﻣـﻲﮔـﺮدد‪ ،‬ﻏـﺎﻓﻠﮕﻴﺮي و‬ ‫ﻋﺪم آﻣﺎدﮔﻲ ﺑﺮاي ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﺑﺎﻋﺚ وﺧﺎﻣﺖ اوﺿﺎع ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ‬ ‫راﺳﺘﺎ ﺣﺠﻢ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘـﺮدازش و ﻣـﻮرد ارزﻳـﺎﺑﻲ ﻗـﺮار ﮔﻴـﺮد‪ ،‬از‬ ‫ﺣﺠﻢ اﻃﻼﻋﺎت در ﺷﺮاﻳﻂ ﻋﺎدي ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻌﻨـﻲ درﺷـﺮاﻳﻂ ﺑﺤﺮاﻧـﻲ‬ ‫اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻔﺮات ﻛﻤﺘﺮي‪ ،‬رﺳﻴﺪﮔﻲ و ارزﻳﺎﺑﻲ ﮔـﺮدد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ دو ﻋﺎﻣﻞ دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ داده ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺤﺮان ﻣـﻲ اﻓﺰاﻳـﺪ‪.‬‬ ‫در اﻳــﻦ وﺿــﻌﻴﺖ ﺑﺎﻳــﺪ از رﺳــﻴﺪن ﺑــﻪ ﻳــﻚ ﺗــﻮان زودرس وﺑــﻲ ﻣﻮﻗــﻊ‬ ‫درﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي ﭼﻪ در ﺳﻄﺢ اﻧﻔﺮادي و ﭼﻪ ﮔﺮوﻫـﻲ ﺟﻠـﻮﮔﻴﺮي ﻛـﺮد‪،‬‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي آﻣﺎدﮔﻲ داﺷﺖ و ﻣﺎﻧﻊ از ﺷﻜﺴﺖ در اﺟﺮاي ﺗـﺼﻤﻴﻢ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﺣﺘﻲ اﻟﻤﻘﺪور از ﺗﺤﺮﻳﻒ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﻣﻨﺎﺑﻊ‬ ‫‪The fog of war, D. Mercer, G. Mungham, and K. Williams.‬‬ ‫‪1987. Pp. 17-211‬‬ ‫‪2‐ Peter Braestrup, An Introduction to Newsman and the‬‬ ‫?‪National Defence: Is conflict inevitable‬‬ ‫‪ -3‬ﺳﺮوي‪ ،‬ﻓﺮﻳﺒﺮز‪ :‬ﺳﺎﻧﺴﻮر‪ :‬ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺑﺮ ﺳﺎﻧﺴﻮر ﻛﺘـﺎب در دوره ﭘﻬﻠـﻮي دوم ‪.‬‬ ‫‐‪1‬‬

‫ﺗﻬﺮان‪ :‬ﻣﺆﺳﺴﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﭼﺎپ و ﻧﺸﺮ ﻧﻈﺮ‪1378 ،‬‬ ‫‪-4‬‬

‫ﻣﻮﻻﻧﺎ‪ ،‬ﺣﻤﻴﺪ ‪.‬ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ اﻃﻼﻋﺎت‪ ،‬ﮔﺰارش و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺟﻬﺎﻧﻲ ‪.‬ﺗﺮﺟﻤـﻪ‬ ‫ﻳﻮﻧﺲ ﺷﻜﺮﺧﻮاه‪ .‬ﺗﻬﺮان‪ :‬ﻣﺮﻛﺰ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ‪1371 ،‬؛‬

‫‪6‬‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫ﺧﺰرﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﺳﻴﺎوش رﺿﺎزاده‬ ‫واﻟﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪام ﻛﻪ ﺗﻮ ﭘﺪرﺷﻲ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺒﻴﻦ‪ ...‬ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﻲاﻳﻪ ﻛﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدي‪ ،‬ﺗﺮاو«‪.‬‬ ‫ﺗﺮاوﻳﺲ‪» :‬ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﺷﺪه ﻛﻪ رﻓﺘﻪام؟ ﺗﻮ ﻣﻲدوﻧﻲ؟«‬ ‫واﻟﺖ‪» :‬ﭼﻬﺎر ﺳﺎل«‪.‬‬ ‫ﺗﺮاوﻳﺲ‪» :‬ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﻲاﻳﻪ؟؟«‬ ‫واﻟﺖ‪» :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻳﻪ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ آره‪ .‬ﻧﻴﻤﻲ از زﻧﺪﮔﻴﺸﻪ«‪.‬‬ ‫]ﭘﺎرﻳﺲ‪ ،‬ﺗﮕﺰاس )وﻳﻢ وﻧﺪرس‪[(1984 ،‬‬ ‫****‬ ‫ﻫﻔﺘﺎد و دو روز از ﺑﻬﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ آﻻﻟﻪ دارﻧﺪ‪«...‬‬ ‫ﮔﻴﻠﻪﺑﺎد‪ ،‬زﺧﻤﻪ ﺑﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰﻳﻬﺎ و ﺑﺮﮔﻬﺎﺷﺎن ﻣﻲزد و ﺑﻌﺪ از ﻣﻴﺎﻧﻪي ﺻﺨﺮهﻫﺎ‬ ‫ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﻮﻫﺎيِ درﻫﻢ ﻣﺮا آﺷﻔﺘﻪﺗﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﺰر اﻣﺎ آرام ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺷﺒﻬﺎي ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ اﺳﺖ و ﻋﺸﻖ و رﺑﺮﺗﻮ ﺑﺎﺟﻮ«‪ ...‬ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺳﺎﻟﻬﺎ‬ ‫و ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﺤﻤﻠﻲ ﺑﺮاي ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ و ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪن ﺑﻮد‪ ،‬و ﺑﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪم ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﺮدﺳﺘﻲ ﺟﺎ دادن ﻋﺸﻖ ﺑﻴﻦ ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ و‬ ‫رﺑﺮﺗﻮ ﺑﺎﺟﻮ واﻗﻌﻴﺖ را از ﺗﻮ ﻫﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﻢ‪ .‬از ﺗﻮ‪...‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺮوي؟«‬ ‫دل ِ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ درﻳﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم ﻛﻪ آﺑﻲ ﺑﻮد و آرام‪ .‬ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻛﺎر‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻮد؛ ﺑﻲاﻋﺘﻨﺎي درون ﻃﻮﻓﺎنزدهي ﻣﻦ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎدت ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ ﻧﺴﻞ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻪ‬ ‫اﻧﻘﺮاض ﻣﻲرود؟ زﻳﺒﺎروﻳﺎن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻟﻴﻠﻴﭙﻮت را ﻃﺎﻗﺖ ﻗﺎﻣﺖِ ﺑﻠﻨﺪِ ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﺷﺪن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ«‪...‬‬ ‫ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ .‬از ﻫﻤﺎن روزﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﺎﺟﺮاي ﻣﻦ و ﺗﻮ دﻫﺎن ﺑﻪ دﻫﺎن در ﺷﻬﺮ‬ ‫ﻣﻲﭘﻴﭽﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ .‬از ﻫﻤﺎن روزﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﺮدان ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﺧﺸﻤﻲِ ﺟﻨﻮن‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ را ﺑﻪ آنﺟﺎﻫﺎ ﺑﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ در داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻛﺴﻲ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻧﺪ و ﻻﺟﺮم دﻳﮕﺮ ﻣﺮدي در ﺷﻬﺮ ادﻋﺎي ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺮد‪ .‬از ﻫﻤﺎن روزﻫﺎ ﻛﻪ زﻧﺎن ﺷﻬﺮ ﺷﻌﻠﻪورِ ﺣﺴﺪِ زﻳﺒﺎﻳﻲ‬ ‫ﺷﮕﺮف ﺗﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ دﻳﺪﮔﺎن ﻗﻴﺲ ﺑﻨﻲﻋﺎﻣﺮ را از ﻟﻴﻼﻳﺶ ﺑﺮﻣﻲﮔﺮداﻧﺪ؛‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ ‪ – 19‬اﻣﺮداد ‪1388‬‬ ‫ﻛﻪ ﻓﺮﻫﺎد ﻛﻮهﻛﻦ را واﻣﻲداﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﻴﺸﻪ از ﻛﻒ ﺑﻨﻬﺪ و ﺻﺨﺮهﻫﺎي‬ ‫ﻟﺨﺖ ﺑﻴﺴﺘﻮن را ﺑﻪ ﻋﺰم اﻳﻦ ﺳﻮي ﺟﻨﮕﻞﭘﻮش اﻟﺒﺮز ﺗﺮك ﮔﻮﻳﺪ‪...‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬ﻣﺎ ﻛﻪ از ﺗﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎي ﻛﻮدﻛﻴﻤﺎن ﻫﻨﻮز آب ﺷﻮر ﺧﺰر ﻣﻲﭼﻜﺪ‪ ،‬از‬ ‫ﻧﻔﺮﻳﻦ او ﻫﺮﮔﺰ واﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ رﺳﺖ‪ .‬ﺧﺰر ﻋﺠﻴﺒﺘﺮﻳﻦ درﻳﺎي دﻧﻴﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ درﻳﺎﭼﻪ اﺳﺖ؛ اﻣﺎ ﭘﺲ ﭼﻪرا از ﺑﺴﻴﺎري از درﻳﺎﻫﺎ وﺳﻴﻌﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫و ﻋﻤﻴﻘﺘﺮ؟ و ﭼﻪ ﺣﺰﻧﻲ دارد وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪي درﻳﺎﻫﺎي آزادِ ﻛﻮﭼﻚ و‬ ‫ﺑﺰرگ ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻫﻢ دارﻧﺪ‪ ...‬ﺧﺰر ﺑﺎ ﻫﻤﻪي ﺟﻮش‬ ‫و ﺧﺮوﺷﺶ ﻣﻐﻤﻮم اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺰر‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﻪي ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻴﺶ ﻋﺎﺻﻲﺳﺖ‪ .‬و‬ ‫ﺑﻲﮔﻤﺎن وﻗﺘﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﺧﺰر ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺻﺪاي ﻣﻮﺟﻬﺎﻳﺶ اﻧﺪوه‬ ‫زﻳﺴﺘﻨﻤﺎن را ﺗﺴﻜﻴﻦ دﻫﺪ‪ ،‬او ﻫﻢ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﺎ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ و ﻣﻲﮔﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﺻﺪاي ﻛﻮﺑﺶ ﻣﻮﺟﻬﺎﻳﺶ و ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻮﺳﻪي ﻫﺮ‬ ‫ﻗﻄﺮهي آﺑﺶ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻫﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ او و ﺑﻪ اﻧﺪوه ﺑﻲﭘﺎﻳﺎﻧﺶ‬ ‫دﭼﺎر ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ ...‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎ از ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺧﺰر ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ رﺳﺖ«‪...‬‬ ‫راﺳﺖ ﻣﻲﮔﻔﺘﻲ‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﺰر ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻫﻤﻪ درﻳﺎﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﻓﺮق دارد‪.‬‬ ‫ﻫﻤﺎن وﻗﺖ ﻫﻢ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ زﻳﺮ داﺷﺘﻢ و ﺑﺎ‬ ‫ﮔﻮشﻣﺎﻫﻴﻬﺎي ﺟﻤﻊ ﺷﺪه در زﻳﺮ ﭘﺎﻳﻢ ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﺮدم و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدم ﻛﻪ ﭼﻪرا ﺻﺪﻓﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاي ﻣﺤﺰون ﻣﻮﺟﻬﺎي درﻳﺎ را در ﺧﻮد‬ ‫ﻧﮕﺎه ﻣﻲدارﻧﺪ و ﺻﺪاي ﻣﺪ ﻗﻠﺐ آدﻣﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻛﻨﺎر درﻳﺎ ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و از‬ ‫ﻋﺸﻖ و وداع ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ؟‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬ﻳﺎدت ﻫﺴﺖ ﻛﻪ دﺳﺖ روي ﻗﻠﺒﺖ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪم‪:‬‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﻲﺗﭙﺪ؟ دﻳﮕﺮ ﻛﺴﻲ ﻟﺮزش ﺳﻴﻨﻪات را وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻲ ﺣﺲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺷﺎﻳﺪ در ﻛﻠﻤﺎﺗﺖ‪ ،‬ﻛﻪ اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‬ ‫و ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ واژﮔﺎﻧﺖ از ﺧﺎﻃﺮهي ﺳﻮزان ﻣﻦ ﺳﺮازﻳﺮ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺗﭙﻴﺪن ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﭙﻴﺪن ﻗﻠﺐِ ﺟﺎوداﻧﻪ ﺷﻴﺪاﻳﺖ را ﺑﻪ‬ ‫ﻗﻠﻢ ﻣﻲرﺳﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ از ﻣﻦ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪ ،‬ﺧﻮن اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻓﺎق‬ ‫ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﻧﻘﺶ ﻣﻲزﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ‪ :‬آي‪ ...‬اﻳﻦ اﺳﺖ آن ﺻﺪاي ﺳﺨﻦ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ«‪...‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ آﻻﻟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ‪«...‬‬ ‫و ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻢﭼﻨﺎن ﺧﺎﻣﻮش‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﺮاز و ﻓﺮود ﻣﺮﻏﺎن درﻳﺎﻳﻲ ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﺮدم‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬اﮔﺮ ﺑﺮاي ﺳﻠﻴﻨﺠﺮ ﻳﻚ ﺷﻬﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ دﺧﺘﺮ اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ ﻣﻲﻳﺎﻓﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻧﻪ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻛﻪ ﻫﻤﻪي ﺟﻬﺎن ﻣﻲﺷﻮم‪ .‬ﺗﻜﻪاي از ﻣﻦ را در‬ ‫ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺧﻮاﻫﻲ ﻳﺎﻓﺖ؛ ﺗﻜﻪاي را ﺑﺮ ﻟﺐ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس؛ و ﺗﻜﻪﻫﺎي دﻳﮕﺮي‬ ‫را در ﻋﻤﻖ آﺑﻬﺎي ﻣﺮﻣﺮه‪ ،‬در ﺑﻴﻦ زﻧﺎن ﺑﺮﻫﻨﻪي ﺳﺎﺣﻞ ﻧﻴﺲ‪ ،‬ﻳﺎ در ﻗﺎﻳﻘﻲ‬ ‫ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺮ آﺑﻬﺎي اﻗﻴﺎﻧﻮس آرام‪ ...‬و ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎن ﮔﺮد ﺟﻬﺎن ﻣﻲﮔﺮدي‪،‬‬ ‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮدان‪ ،‬و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺮهي ﺧﺸﻢآﮔﻴﻨﺖ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد؛ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻧﺸﺎﻧﻲ از ﺟﺎي ﭘﺎي ﻣﻦ؛ ﺑﺎ آن ﻛﻪ ﺧﻮد ﻣﻲداﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫‪7‬‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬ ‫ﺟﺎي ﭘﺎﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ و ﻣﺎﺳﻪ و ﺳﻴﻤﺎن ﻧﻤﻲﻣﺎﻧﺪ؛ ﺑﺮ ﺑﺮف ﭘﺎدرﺟﺎي ﻗﻠﺐ‬ ‫ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪ ...‬ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺗﻜﻪﻫﺎﻳﻲ از ﻣﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﻮ و آن ﺳﻮي‬ ‫ﺟﻬﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻲ و در ﻣﺸﺖ ﻣﻲﮔﻴﺮي‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺮدهﻫﺎي ﺷﻜﺴﺘﻪي ﺟﺎﻣﻲ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪهاﻧﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻇﺮف ﻣﻲِ ﺧﻮنرﻧﮓِ ﺑﺰم ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲﺷﻮﻧﺪ؛ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺗﻴﺰي ﺑﺮﻧﺪهﺷﺎن از دﺳﺘﺎن ﻧﻮﻣﻴﺪت ﺧﻮن ﺟﺎري ﻣﻲﻛﻨﺪ«‪...‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬اﻳﻦ ﻧﻔﺮﻳﻦِ اﺑﺪي زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﺳﺎل‪ ،‬ﻫﻔﺘﺎد و دو روز‬ ‫ﻛﻪ از ﺑﻬﺎر ﺑﮕﺬرد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎز ﺧﻮد را ﺳﺮﮔﺮدان ﺻﺨﺮهﻫﺎي اﻳﻦ درﻳﺎﺑﺎر‬ ‫ﺧﻮاﻫﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻫﻤﻪي درازي ﺷﺒﻬﺎي ﻳﻠﺪا را‪ ،‬ﺳﺎل ﺑﻪ ﺳﺎل‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﻃﻌﻢ ﮔﺲ اوﻟﻴﻦ ﺑﻮﺳﻪ ﺧﻮاﻫﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ آن ﻧﺮﻣﻲ ﻋﻄﺮآﮔﻴﻦ و‬ ‫ﺳﺮخ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺎي ﺑﻬﺎرهي ﻻﻫﻴﺠﺎن ﻣﻲﻣﺎﻧﺴﺖ‪ ...‬ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ روزﻫﺎ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻮن؛ ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ روزﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻌﺪي؛ ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ روزﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﻔﻮﻧﻲ‬ ‫ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺘﻬﻮون‪ ...‬ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﮔﺎه ﺷﺒﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺸﺘﺮ ﺧﻴﺎل ﻣﻦ از ﺧﻮاب‬ ‫ﻣﻲﭘﺮي‪ ،‬و ﺑﺎز ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ و ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻣﺠﻨﻮن و ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮي‪ ،‬ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎز‬ ‫ﻗﻠﻢ در دﺳﺖ ﮔﻴﺮي و آواي ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺗﭙﻴﺪن واژهﻫﺎﻳﺖ ﺧﻮاب ﻧﻮﺷﻴﻦ‬ ‫ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ را در ﻫﻢ رﻳﺰد«‪...‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ‪ ...‬آﻻﻟﻪ‪«...‬‬ ‫و رﻓﺘﻲ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮي اﻓﻖ ﻏﺮب‪ .‬و ﺣﺎﻻ ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢﭼﻨﺎن‬ ‫ﻣﻲروي‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﻦﺟﺎ‪ ،‬روي اﻳﻦ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪام و رﻓﺘﻨﺖ را ﻧﮕﺎه‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬و ﮔﻴﻠﻪﺑﺎدي ﺷﻮخ را ﻛﻪ در ﭘﻮﺷﺶ ﺳﻴﺎه ﻣﻮﻫﺎﻳﺖ ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‪ ،‬ﺗﺎ‬ ‫ﻃﺮهﻫﺎﻳﻲ زرﻳﻦ را از اﻳﻦﺟﺎ و آنﺟﺎ ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﺪ‪.‬‬ ‫****‬ ‫روي ﺳﻨﮕﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪام‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬در دوردﺳﺖ ﺧﻮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮل ﺳﻬﺮاب‪ .‬ﭘﺎﻧﺰده‬ ‫ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺮﻳﻦ اﺑﺪي زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺧﻮ ﻛﺮدهام‪ .‬ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎي ﺟﻬﺎن ﺑﻮدم و ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻫﻔﺘﺎد و دو روز ﻛﻪ از ﺑﻬﺎر ﺑﮕﺬرد‪ ،‬ﺟﺎن‬ ‫ﺧﺴﺘﻪام را روي اﻳﻦ ﺗﺨﺘﻪﺳﻨﮕﻬﺎ ﻣﻲﻛﺸﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻮار ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﭘﺮﺷﻜﻮه‬ ‫ﺧﺰر‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻴﻌﺎد ﺑﺎ ﺧﻮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻴﻌﺎد ﺑﺎ وداع‪ ...‬ﺗﺎ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ؛ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎي اﻓﻖ دوردﺳﺖ ﻏﺮب‪...‬‬ ‫ﺣﺎﻻ ﻛﻪ از وراي اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﺑﻪ آن روز ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻴﺶ و ﻛﻢ‪ ،‬داﺳﺘﺎن ﻳﻚﺳﺮه آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ رواﻳﺖ ﻛﺮده ﺑﻮدي‪ .‬داﺳﺘﺎن‬ ‫آﻻﻟﻪﻫﺎﻳﻢ‪ ...‬و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺑﻲ اﻳﻦ ﻋﻴﻨﻚ ﺗﻴﺮه در اﻳﻦ ﺻﺒﺢ اﺑﺮي ﺑﻬﺎر‪ ،‬اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ دﺳﺖ ﻛﻢ ﻛﺴﻲ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻢ را ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻇﻬﺮ اﺳﺖ‪ .‬آﻓﺘﺎب ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻢ ﻛﻢ‪ .‬روي ﺷﻨﻬﺎ دراز ﻣﻲﻛﺸﻢ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪام‪ .‬و‬ ‫زﺧﻢﺧﻮرده‪ .‬ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺳﺎل‪ .‬ﻫﻤﻪي ﻣﺎﺟﺮاي ﻣﺮا ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ از‬ ‫ﺧﻨﺠﺮﻫﺎي ﻧﺎﻣﺮديِ ﭘﻨﻬﺎن در آﺳﺘﻴﻦ‪.‬‬

‫‪8‬‬

‫ﻫﻤﻪي ﻣﺎﺟﺮاي ﻣﺮا ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي‪ .‬اﻣﺎ‪ ،‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﻣﺎﺟﺮاي ﺗﻮ ﭼﻪ ﺷﺪ؟ ﺗﻮ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺴﺖوﺟﻮي رد ﭘﺎﻳﺖ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺳﺎل‪ ،‬ﺑﺮف ﺑﻪ ﺑﺮف‪ ،‬درﻳﺎ ﺑﻪ درﻳﺎ‪ ،‬دﻳﻮاﻧﮕﻲ‬ ‫ﺑﻪ دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﮔﺎم ﻣﻲِزﻧﻢ؛ ﺗﻮ ﻛﻪ دﺳﺘﻬﺎﻳﻢ از ﻓﺸﺮدن ﺗﻜﻪﻫﺎي ﺑ‪‬ﺮﻧﺪهي ﮔﺬر‬ ‫ﻛﺮدﻧﺖ ﺑﺮ ﻫﺴﺘﻲ و زﻣﺎن و ﻣﻜﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮﻧﻴﻦ اﺳﺖ‪...‬‬ ‫راﺳﺖ ﻣﻲﮔﻔﺘﻲ‪ .‬ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﻦ و ﺗﻮ‪ ،‬از ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺧﺰر ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ رﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮ ﻟﺐ‬ ‫ﻣﺪﻳﺘﺮاﻧﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻳﺎ ﻛﻨﺎر آﺑﻬﺎي ﭘﺎﺳﻴﻔﻴﻚ‪ ،‬ﻫﻔﺘﺎد و دو روز ﻛﻪ از ﺑﻬﺎر‬ ‫ﺑﮕﺬرد‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﺧﺰر ﺧﻮاﻫﻲ اﻓﺘﺎد‪ ،‬و ﻻﺟﺮم از آن‬ ‫ﺳﻮي دوردﺳﺖ ﻗﺎرهﻫﺎ و اﻗﻴﺎﻧﻮﺳﻬﺎ ﺑﺎل ﺧﻮاﻫﻲ ﮔﺸﻮد و ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﻲ آﻣﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻛﺮاﻧﻪي اﻳﻦ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﺘﺮوك‪ ...‬ﺑﺎز ﻣﻲآﻳﻲ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺑﻪ روي زاﻧﻮاﻧﺖ‬ ‫ﺑﮕﺬارم‪ ،‬ﻣﺜﻞ آن روزﻫﺎي دور ﻛﻪ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﺮ زاﻧﻮي ﻣﻦ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻲ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺖ ﺳﻌﺪي زﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻛﻪ‪ :‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﻮد روزي از ﻣﺎ ﺧﺒﺮي‬ ‫ﭘﺮﺳﻲ‪ ،...‬ﻳﺎ ﺗﺎ ﺑﺘﻬﻮون ﮔﻮش دﻫﻴﻢ و ﺳﻤﻔﻮﻧﻲ ﭘﻨﺠﻤﺶ را‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻤﺖ‬ ‫راﺳﺖ ﮔﻮﺷﻲ در ﮔﻮش ﺗﻮ و ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ در ﮔﻮش ﻣﻦ‪ ،‬و ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﻬﺎي‬ ‫ﻛﺸﻴﺪهي ﺗﻮ ﺿﺮبِ آﻫﻨﮓ را روي ﺳﻴﻨﻪي ﻣﻦ ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻨﺪ‪...‬‬ ‫ﺑﺎز ﻣﻲآﻳﻲ‪ .‬ﻧﻴﻤﻪﺟﺎن‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﺮ زاﻧﻮاﻧﺖ ﻣﻲﮔﺬارم و ﺗﻮ ﻟﺐﺧﻨﺪ ﻣﻲزﻧﻲ‪ ،‬و‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ‪» :‬ﺳﺎﻧﺘﻴﺎﮔﻮي ﻣﻦ! اﻣﺴﺎل ﻫﻢ ﻛﻪ درﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺳﻪﻫﺎ از ﻣﺎﻫﻲ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﻗﻲ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ«‪ ...‬و ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺟﺰ‬ ‫ﺧﺰر ﻛﺪام درﻳﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻮﺳﻪ ﻧﺪارﻧﺪ؟ و ﺗﻮ دﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺑﺮﻫﻨﻪام‬ ‫ﻣﻲﻛﺸﻲ‪ ،‬و ﻗﺪاﺳﺖ ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ زﺧﻢ و ﭘﻠﺸﺘﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ از‬ ‫ﺧﻨﺠﺮ ﻧﺎﻣﺮديِ ﻧﺎرﻓﻴﻘﺎن را از ﺗﻨﻢ ﻣﻲزداﻳﺪ‪ .‬و ﻣﻦ ﭘﺎك ﻣﻲﺷﻮم‪ .‬ﭘﺎك از‬ ‫درد و دروغ و ﺟﺮاﺣﺖ؛ ﭘﺎك از ﺣﻘﺎرت ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﻬﻮﺗﻲ‬ ‫ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪﺗﺮ از اﻳﻦ ﻧﺪارﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺪر ﺧﻮدﺷﺎن ﺣﻘﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪...‬‬ ‫ﻛﺎش ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻲﻛﺮاﻧﻪ زﻻل ﺑﺎﺷﻢ؛ ﻫﻢﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﻛﻪ زﻻل ﺑﻮدي؛ ﻛﻪ‬ ‫زﻻﻟﻲ‪ ،‬زﻻﻟﺘﺮ از آب ﺳﺮد ﭼﺸﻤﻪﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪﻳﻬﺎي ﺟﻮاﻫﺮده؛ زﻻﻟﺘﺮ از آب‬ ‫ﻦ ﺟﺎري از ﻗﻠﻪي ﺑﺮفﭘﻮشِ ﺳﻴﺎﻻن‪...‬‬ ‫ﻳﺨﻴ ِ‬ ‫ﻏﺮوب ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬رﻓﺘﻪاي و ﻣﺎﻧﺪهام‪ .‬ﺑﺎز‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺳﺎل‪ .‬ﺑﺎز رﻓﺘﻪاي و زﻻل‬ ‫و اﺛﻴﺮ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮدهاي‪ ،‬و ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪهام ﻛﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻴﺮﮔﻲ ﺷﻨﻬﺎ ﺳﭙﺮدهام و‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻮشﻣﺎﻫﻴﻬﺎ ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻛﻪ ﻣﻲﭼﺴﺒﺎﻧﻤﺸﺎن‪،‬‬ ‫ﻫﻤﻪﺷﺎن ﺻﺪاي ﺧﻨﺪهﻫﺎي ﺗﻮ را دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲﺷﻮم‪ .‬ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻮن و ﭘﻠﺸﺘﻲ ﺧﻨﺠﺮ‬ ‫ﻧﺎﻣﺮدان ﭘﻴﻜﺮم را ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻓﺘﺎب در اﻓﻖ ﻏﺮب ﻓﺮوﻣﻲﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺑﺎدِ‬ ‫ﺧﺰري در درﻳﺎ و ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ در ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺧﺰري ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﺎﺻﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺮوش آﻣﺪن ﺧﺰر اﺳﺖ و ﻻﺟﺮم ﻣﻮﺟﻬﺎ اﻧﺪكاﻧﺪك ﺑﻪ ﺧﻮد ﭘﻴﭽﻴﺪن‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺣﻖ دارد ﺧﺰر‪ :‬ﺗﻮ را دﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺑﺒﻴﻨﺪ و از‬ ‫ﺣﺴﺮﺗﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﭙﻴﭽﺪ؟ ﺗﻮ‪ ،‬ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﻲداري ﻃﺎووس ﺑﻪ‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲاﻳﺴﺘﺪ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ ﻓﺮﺷﻲ از ﻧﻮر ﭘﻬﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ ﻛﻪ‬ ‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻟﺐﺧﻨﺪ ﻣﻲزﻧﻲ ﻣﺮﻏﺎن ﮔﺮﻳﺰان ﻋﺸﻖ روي ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﻳﺖ‬ ‫ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و ﻏﺰلﻏﺰل‪ ،‬ﺣﺎﻓﻆ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ؛ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺳﻬﺮاب و ﻣﺴﺎﻓﺮش‬ ‫را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻛﻮﻳﺮ ﻛﺎﺷﺎن از آواي اﺛﻴﺮي ﺑﺮآﻣﺪه از ﺣﻨﺠﺮهات‬ ‫ﺟﻨﮕﻞﺟﻨﮕﻞ‪ ،‬ﺳﺒﺰ ﻣﻲﺷﻮد؛ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ رﻗﺺ درﻣﻲآﻳﻲ آﺳﻤﺎن ﺑﺮ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪاي ﺳﭙﻴﺪ ﺑﺎزواﻧﺖ رﻧﮕﻴﻦﻛﻤﺎن ﻣﻲﺑﻨﺪد؛ ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺑﺎران ﻣﻲﻣﺎﻧﻲ‪،‬‬ ‫ﺑﻲدرﻳﻎ‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺑﺎران ﻣﻲﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﺮاﺳﺮ دﻫﺶ‪...‬‬ ‫ﻣﻮﺟﻬﺎي درﻳﺎ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﻐﺾ ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل‬ ‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﺶ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺰر اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﻨﮕﻬﺎي ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲﺗﺮﻛﺎﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮش‬ ‫ﻛﻦ‪ .‬ﻣﻲﺷﻨﻮي؟ ﻧﺎم ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺰر ﻏﺮﻳﻮش ﻣﻲﻛﺸﺪ‪....‬‬ ‫در اﻓﻖ ﻏﺮب‪ ،‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻪ آﻻﻟﻪاي ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ از ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺧﺰر ﺑﺮ ﭘﻴﻜﺮ‬ ‫آﺳﻤﺎن ﭼﻜﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻚﺗﻚ ﺳﻨﮕﻬﺎي اﻳﻦ ﺳﺎﺣﻞ ﺷﻬﺎدت ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻏﺮوﺑﮕﺎه ﻗﻠﺐ آﻻﻟﻪﮔﻮن ﺧﺰر ﻧﺎم ﺗﻮ را‬ ‫ﺗﻜﺮار ﻛﺮده اﺳﺖ؛ ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺣﺎﻻ‪ ،‬در اﻳﻦ دم ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻏﺮوب ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‪،‬‬ ‫در ﺳﺮاﺳﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺟﻨﻮﺑﻲ‪ ،‬از آﺳﺘﺎرا ﺗﺎ ﺗﺮﻛﻤﻦ ﺻﺤﺮا‪ ،‬ﺑﺮ ﻧﻴﻠﻮﻓﺮﻫﺎي آﺑﻲ‬ ‫اﻧﺰﻟﻲ‪ ،‬ﺑﺮ ﻧﻴﺰاران اﻧﺒﻮه ﻛﻴﺎﺷﻬﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﺎﺳﻪﻫﺎي ﭼﻤﺨﺎﻟﻪ و ﮔﻞ ﺳﺮخ‪ ،‬ﺑﺮ‬ ‫ﻗﻬﻮهﺧﺎﻧﻪي ﺗﻨﻬﺎي ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺎﺑﻠﺴﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺎﻗﻬﺎي دﺧﺘﺮان ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺧﺰرﺷﻬﺮ‪ ،‬و‬ ‫ﺑﺮ دﻳﻮار ﭘﺸﺘﻲ ﻧﻴﻢﻛﺎرهي دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﻗﺪﻳﻤﻴﺘﺎن ﻛﻪ ﺑﻲﻫﻮده ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪ‬

‫ﻋﻜﺲ از‪Flicker -AgniMax :‬‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ ‪ – 19‬اﻣﺮداد ‪1388‬‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺗﻮ را از دﻳﺪﮔﺎن درﻳﺎ دور دارد‪ ،‬ﺧﺰر دﻳﻮاﻧﻪوار ﻣﺸﺖ ﻣﻲﻛﻮﺑﺪ و‬ ‫ﺑﻲوﻗﻔﻪ ﺗﻮ را ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲﻛﺸﺪ‪...‬‬ ‫ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰم‪ .‬ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰم و ﺗﻦ رﻫﺎ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻲﻛﺮاﻧﻪي ﺧﺰر‪.‬‬ ‫ﺧﺮوش ﻣﻮﺟﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻋﺼﻴﺎن ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ را ﻧﻮﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻨﮕﻬﺎي ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲﻛﻮﺑﻨﺪ‪ ،‬در آﻏﻮش ﻣﻲﻛﺸﻢ‪ .‬ﺳﺎل دﻳﮕﺮ و ﺳﺎﻟﻬﺎي‬ ‫دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻫﻔﺘﺎد و دو روز ﻛﻪ از ﺑﻬﺎر ﺑﮕﺬرد‪ ،‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎﻟﻬﺎي اﺛﻴﺮﻳﺖ را ﺑﮕﺸﺎ و‬ ‫از وراي ﻗﺎرهﻫﺎ و اﻗﻴﺎﻧﻮﺳﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﺘﺮوك ﭘﺮواز ﻛﻦ‪ .‬ﻏﺮوﺑﮕﺎﻫﺎن‪،‬‬ ‫ﻋﻜﺲ آﻻﻟﻪي ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘﻴﻜﺮ درﻳﺎ ﺑﻴﻔﺘﺪ‪ ،‬ﺧﻮب ﻛﻪ ﮔﻮش دﻫﻲ‪ ،‬از‬ ‫ﻣﻴﺎن زوزهي ﺑﺎد ﺧﺰري و ﺟﻮش و ﺧﺮوش ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺟﺎوداﻧﻪي ﺧﺰر‪ ،‬ﻧﺴﻴﻢ‬ ‫ﻧﺠﻮاي ﻗﻠﺐ ﻣﺮا ﻫﻢ اﺣﺴﺎس ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻛﻪ ﭘﻨﺪار ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺳﺮ ﺑﺮ‬ ‫زاﻧﻮاﻧﻢ داري‪ ،‬در ﮔﻴﺴﻮان ﻃﻼﻳﻴﺖ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ و ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﺎ ﺷﻮر اﻧﺪوﻫﻲ ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر از ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬و از‬ ‫ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﻨﻮز و ﺗﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮاﻳﺖ ﺳﻌﺪي ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ و‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ‪ :‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﭼﻮ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﻏﻢ دل ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪...‬‬

‫ﺧﺮداد ‪ - 88‬ﺟﺎﻳﻲ در ﻛﻨﺎرهي ﺧﺰر‬

‫‪Flickr-AgniMax‬‬

‫‪9‬‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪﺣﺘﻲ ﻣﺮﻏﺎندرﻳﺎﻳﻲ ﻫﻢ‬ ‫ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺳﺎﻳﻨﺎ ﻻﺟﻮردي‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻳﺎدﻣﺎن دادهاﻧﺪ دﻧﺒﺎل دﻻﻳﻞ ﺑﮕﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺳﻴﺴﺘﻢ را ﺗﺸﻜﻴﻞ‬ ‫ﻣﻲدﻫﻴﻢ و در آن درﮔﻴﺮ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣﺴﺎﻳﻞ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل دﻻﻳﻞ‬ ‫ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲروﻳﻢ‪ .‬دﻻﻳﻞ را ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ روزﻫﺎ ﻛﻠﻨﺠﺎر ﻣﻲروﻳﻢ ﺗﺎ‬ ‫اﺛﺒﺎﺗﺸﺎن ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬زﻣﺎن ﻣﻲﮔﺬرد و ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﻪ ﻣﻲﮔﺸﺘﻴﻢ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﺑﻪ‬ ‫دﻧﺒﺎل ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و دﻟﻴﻞ ﭼﻪ ﺑﻮد و ﭼﻪ ﻫﺴﺖ و ﻛﺠﺎ و ﭼﺮا اﺛﺒﺎﺗﺶ‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎور دارم ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در زﻣﺎن ﻣﻔﻬﻮم ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ و ﮔﺬر زﻣﺎن‬ ‫ﺣﻼل ﻣﺸﻜﻼت ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ "ﺣﻼل" ﻳﺎ ﺣﺠﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻣﺸﻜﻼت اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻢ زﻣﺎن ﺗﻨﻬﺎ آنﻫﺎ را ﻛﻤﺮﻧﮓ ﻣﻲﻛﻨﺪ و اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺣﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻮرت آن ﭘﺎك ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ "وﺟﻮد" ﻣﻌﻨﻲ "ﺑﻘﺎ" ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ درك ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﻲ‬ ‫ﺗﻜﺮارﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ و ﭘﻴﺶ از آن ﺷﺎﻳﺪ "اﺻﻞ" اﺳﺖ‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ "اﻳﻦ دﻳﮕﺮان"‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻲ از زﻧﺪﮔﻲ "آن دﻳﮕﺮان" اﺳﺖ ﺑﺎ رﻧﮓ و ﺑﻮﻳﻲ اﻧﺪك‬ ‫ﻣﺘﻔﺎوت‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞﻫﺎ‪ ،‬رﻓﺘﺎرﻫﺎ‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت‪ ،‬ﻋﺎدتﻫﺎ‪،‬‬ ‫ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺮسﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎورﻫﺎ وﺣﺘﻲ ﻧﮕﺎهﻫﺎ ﺗﻜﺮاري و ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺳﺖ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﺒﺎﺷﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎع‪،‬‬ ‫ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﻓﻠﺴﻔﻪ و زﻳﺴﺘﻦ ﻫﻤﻪ "ﻓﺮد" اﺳﺖ؟! ﻛﻠﻴﺖ را در‬ ‫ﺷﺒﺎﻫﺖﻫﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪام‪ .‬ﻣﻲداﻧﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻔﺎوتﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺮش ﻣﻲروﻧﺪ و ﻗﻠﻪ ﻣﻲزاﻳﻨﺪ اﻣﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻴﺰ دروغ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ‬ ‫و ﺷﺒﺎﻫﺖﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ‪.‬‬ ‫در ﻳﻚ ﻃﺮف‪ ،‬ﻫﻤﺎن دروغﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻣﻌﺎﻣﻼت‪ ،‬ﻫﻤﺎن‬ ‫ﺑﺮدﮔﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺗﺰوﻳﺮﻫﺎ و ﻫﻤﺎن ﻓﺮﻳﺐﻫﺎ‪.‬‬ ‫در ﻃﺮف دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺗﺮسﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻣﺤﺠﻮر ﺷﺪنﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن‬ ‫دوﮔﺎﻧﮕﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺗﻀﺎدﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن "ﺧﻮد" ﻧﺒﻮدنﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﮔﻨﺎهﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن‬ ‫ﺗﻈﺎﻫﺮﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن دﻳﻦﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺧﻨﺪهﻫﺎي دروﻏﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻋﻘﺪهﻫﺎ و‬ ‫ﻫﻤﺎن دردﻫﺎ‪ .‬ﻣﺎ ﺧﻮد ﻫﻤﻪ ﺗﻜﺮار دﻳﮕﺮاﻧﻴﻢ‪ .‬ﺗﻜﺮاري ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻴﺶ‬ ‫"ﺗﻜﺮاري" ﺳﺖ و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ اﻳﻦ ﺗﻜﺮار ﺷﺮح ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪهاﻳﺴﺖ‪ .‬ﺷﺮح‬ ‫ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻫﻤﮕﺎن‪.‬‬

‫‪10‬‬

‫ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻠﻴﻨﮋاد‪" :‬ﻧﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ اﻳﺮاﻧﻢ و ﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮان آن‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺻﺎﺣﺒﺎن اﻳﺮاﻧﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺗﺎرﻳﺦ دﻳﮕﺮان ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﭼﻪ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺗﻜﺎن دﻫﻨﺪهﺗﺮ‬ ‫از اﻣﺮوز ﺧﻮدﻣﺎن‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺣﻤﺎﺳﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﭼﻪ ﺣﻤﺎﺳﻪاي‬ ‫ﻋﻈﻴﻢﺗﺮ از ﺣﻤﺎﺳﻪ اﺧﻴﺮ ﻣﺮدم ﺧﻮدﻣﺎن‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﭼﻪ ﺷﺠﺎﻋﺘﻲ ﺑﺮﺗﺮ از ﺷﺠﺎﻋﺖ اﻳﺮاﻧﻴﺎن‪.‬‬ ‫اﻻن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﻣﺒﺎرزه ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ رﻫﺒﺮ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟‬ ‫ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ وﻃﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ آزادي ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫ﭼﻪ؟ ﺣﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ دﻳﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ از ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﻛﻨﻮن‬ ‫اﺳﺖ و ﺗﻤﺎﻣﻴﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻟﻤﺲ‪ .‬در ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻦ ﺳﺎلﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻛﻨﻮن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺟﺎن آدﻣﻴﺎن ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫ﭼﻪ؟ ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪن ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫ﭼﻪ؟ ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟‬ ‫اﻻن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﻓﻬﻤﻢ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﺧﻮدي ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﻇﻠﻢ ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫ﭼﻪ؟ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﻳﺎري رﺳﺎﻧﺪن ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ و ﺣﺘﻲ " ﺧﺪا‬ ‫)ﺧﻮدا(" ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟‬ ‫اﻻن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﻣﺮدم ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﻳﻚ ﮔﺮوه‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟ ﻳﻚ ﻣﻠﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ؟‬ ‫ﭼﻪ ﻗﺪر ﺧﻮاﻧﺪن ﺑﺎ دﻳﺪن ﻓﺮق دارد‪ .‬ﭼﻪ ﻗﺪر ﺷﻨﻴﺪن ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﻛﺮدن ﻓﺮق‬ ‫دارد‪.‬‬

‫اي ﻛﺎش ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﺣﺎﻛﻤﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ دوﺳﺘﻤﺎن‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ آزادﺗﺮ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﺳﺎﻟﻴﺎن ﻣﻮرد‬ ‫ﻫﺠﻮم "ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ" و "ﺑﻴﮕﺎﻧﻪي ﺧﻮدي" ﻧﺒﻮدﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﭘﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ اﻧﺘﺨﺎب داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺧﻮن رﻳﺰي ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺰوﻳﺮ و دوروﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻴﻢ؟!‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ در وﺻﻒ ﺧﺴﺘﮕﻴﻬﺎ و اي ﻛﺎش ﻫﺎ ﻧﻨﻮﻳﺴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺟﻤﻌﻲ‬ ‫ﺳﭙﻴﺪه دادرس‬ ‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺟﻤﻌﻲ از ﻣﻠﺰوﻣﺎت زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺪرن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر‬ ‫ﻣﻲرود‪ .‬در ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻳﻜﻲ از ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي ﻗﻮام و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ در ﻋﺮﺻﻪﻫﺎي‬ ‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻴﺰان ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺟﻤﻌﻲ اﻓﺮاد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر درﺻﺪد‬ ‫ﺗﺒﻴﻴﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺟﻤﻌﻲ ﺑﺎ ﺣﻘﻮق و ﺗﻜﺎﻟﻴﻒ ﺷﻬﺮوﻧﺪي‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺟﻤﻌﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﺣﻖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت در ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮد را ﺟﻠﻮهﮔﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺮاي داﺷﺘﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺘﻌﺎﻟﻲ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎري ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﺲ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻧﻤﻮدﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺟﻤﻌﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از ﻣﻨﻈﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻮق‬ ‫ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ‪ .‬ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ داراي ﺣﻖ و ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮري ﻛﻪ ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻳﻚ ﺳﺮي ﺧﺪﻣﺎت از ﺣﻜﻮﻣﺖ دارﻳﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‬ ‫ﻣﻴﺰان ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﻮد ﺑﻲﺗﻔﺎوت ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺧﻮد‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع از ﭼﻨﺪ ﺟﻨﺒﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺮرﺳﻲ اﺳﺖ ‪ .‬وﺟﻪ اول آن »ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﻛﺮدن« اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدن ﺣﻘﻲ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﺗﺒﺎع ﻳﻚ ﻛﺸﻮر دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻳﻚ ﻓﺮد ﺗﺒﻌﻪ ﻛﺸﻮر‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻮﭼﻚ‬ ‫ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﺮﺧﻲ از اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺗﻼش ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ ﻛﺸﻮر دﻳﮕﺮ را ﺑﻪ دﺳﺖ آورﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ اﻋﻼي ﺣﻘﻮق ﻳﻚ ﺗﺒﻌﻪ‪ ،‬ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻖ راي دادن و اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدن اﺳﺖ را دارا ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻋﺘﻤﺎد‪ ،‬ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ اﻧﮕﻴﺰهاي اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺮاد را ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ارﺗﺒﺎﻃﺎت‬ ‫دوﺳﻮﻳﻪ ﻳﺎ ﭼﻨﺪﺳﻮﻳﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎري از اﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪان‬ ‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ ،‬اﻋﺘﻤﺎد را ﺣﺴﻲ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﺎون و ﻫﻤﻜﺎري‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد و ﻓﻘﻂ در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن در ﻋﻴﻦ ﺗﻔﺎوتﻫﺎ‪ ،‬ﻗﺎدر ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻼت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﭘﺮوﺳﺎك ﻧﻈﺮﻳﻪ ﭘﺮداز اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ‪ ،‬ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ‬ ‫اﻳﻦ اﻋﺘﻤﺎد از ﺣﺪ ﻓﺮدي ﺑﻪ ﺳﻄﺢ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻧﺘﻘﺎل ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﺎ ارزش‪ ،‬ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬ ‫آﻣﺪن ﺳﻄﺢ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي و اﻗﺪاﻣﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ ‪ – 19‬اﻣﺮداد ‪1388‬‬ ‫ﻳﻜﻲ از ﺳﻄﻮح و ﻋﺮﺻﻪﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺷﺮﻛﺖ ﻣﺮدم ﻳﻚ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻨﺪ و ﻛﺎو در ادﺑﻴﺎت ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻮرد‬ ‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را روﺷﻦ ﻣﻲﺳﺎزد ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد راهﻫﺎي‬ ‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﺸﺎرﻛﺖ و ﻣﺪاﺧﻠﻪ در ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎص ﺑﻪ‬ ‫»اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت« و »ﻣﺸﺎرﻛﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻲ« داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬اﻫﻤﻴﺖ ﻣﺸﺎرﻛﺖ‬ ‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻲ ﺳﺒﺐ ﮔﺮدﻳﺪه ﻛﻪ ﻣﺤﻮر ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﺮ ﻣﺸﺎرﻛﺖ‬ ‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻲ ﺑﭽﺮﺧﺪ‪ .‬دﻟﻴﻞ واﺿﺢ اﻳﻦ اﻣﺮ را ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮان در اﻫﻤﻴﺖ‬ ‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت در ﺟﺎﻣﻌﻪ داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺑﮕﻮﻧﻪاي ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ‬ ‫ﺷﻬﺮوﻧﺪان در دﻧﻴﺎي ﻧﻮﻳﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲﺷﻮد ‪.‬‬ ‫در ﺗﻌﺮﻳﻒ دﻳﮕﺮي از اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ »اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬ ‫ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ درﺟﻬﺖ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن ﻳﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﺎﻇﺮاﻧﻲ ﺑﺮاي‬ ‫ﻣﻬﺎرت ﻗﺪرت ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ«‪ .‬راي دﻫﻨﺪه ﺿﻤﻦ راي دادن ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻲ‬ ‫ﺣﻘﻮﻗﻲ‪-‬ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮد در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪن ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه و ﻳﺎ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن در اداره اﻣﻮر ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‬ ‫از ﻃﺮﻳﻖ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﺳﺖ ﻛﻪ اﻋﻀﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ در ﺷﻜﻞ دادن ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ دﺧﺎﻟﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت در ﻛﻨﺎر دﻳﮕﺮ ﺳﺎز و ﻛﺎرﻫﺎي ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺑﻪ ﺻﻮرت‬ ‫اﻧﻔﺮادي ﻳﺎ ﺟﻤﻌﻲ‪،‬ﮔﺮوﻫﻲ و ﺻﻨﻔﻲ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎرزﺗﺮﻳﻦ و ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫اﻧﺪازهﮔﻴﺮيﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺮدم در ﻋﺮﺻﻪ ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‬ ‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت از ﻳﻚ ﺳﻮ ﭘﺎﻳﻪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ و‬ ‫از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ﺗﺮوﻳﺞ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬ ‫از ﻧﻈﺮ اﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪان اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺷﺮﻛﺖ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻋﺎمﺗﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺳﻬﻞﺗﺮﻳﻦ و‬ ‫ﻛﻢ ﻫﺰﻳﻨﻪﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ و ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ‬ ‫ﺑﺮاي ﻛﺸﻒ ﻣﻴﺰان ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺮدم وﻟﻮ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﻤﻲ آن‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﺗﺎ ﺣﺪودي اﻧﮕﻴﺰهﻫﺎ و ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻛﻨﻨﺪه ﻣﺸﺎرﻛﺖ‪،‬‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻮاﻧﻊ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺮدم را در ﻋﺮﺻﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫در ﻣﻮرد ﻣﺎﻫﻴﺖ راي‪ ،‬دو ﻧﻈﺮﻳﻪ را ﻣﻲﺗﻮان ذﻛﺮ ﻛﺮد‪ .‬دﺳﺘﻪاي راي دادن‬ ‫را ﺣﻖ اﻓﺮاد ﻣﻲداﻧﻨﺪ و دﺳﺘﻪ دﻳﮕﺮ آن را ﻳﻚ ﻋﻤﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻳﻚ‬ ‫ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺑﺮاي اﻓﺮاد اﺟﺘﻤﺎع ﻣﻲداﻧﻨﺪ‪ .‬اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ زﻣﻴﻨﻪﻫﺎي ﻻزم‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮزﻳﻊ ﻗﺪرت در ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﭼﺮﺧﺶ ﻧﺨﺒﮕﺎن و دﮔﺮﮔﻮﻧﻲ در‬ ‫ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ از ﮔﺮوه ﺣﺎﻛﻤﻪ را ﺑﻄﻮر ﻣﺴﺘﻤﺮ ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎزد‪ .‬ﺗﺮﻏﻴﺐ‬ ‫ﻓﺮدﺑﺎوري و ﻋﻘﻼﻧﻲﺳﺎزي رﻓﺘﺎر ﺟﻤﻌﻲ ﻧﻴﺰ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﻛﺎرﻛﺮدﻫﺎي‬ ‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻲﺗﻮان اﻳﻦ ﻃﻮر ذﻛﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﻣﺘﻔﻜﺮاﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺘﻌﺎﻟﻲ ﺷﺪن ﺳﻮق ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪11‬‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬ ‫ﻓﺒﻬﺎ اﻟﻤﺮاد )ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ(‪ .‬آﻳﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ از دﻳﺪ دﻳﮕﺮان‬

‫آﻳﻨﻪ‬ ‫ﺣﻤﻴﺪ ﻣﻘﺪس‬ ‫ﻫﺮ اﻧﺴﺎن ﻣﻮﺟﻮدي ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد اﺳﺖ ﺑﺎ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي‬

‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ؟ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ اﻳﻦ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺧﻮد را‬ ‫ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻛﻨﻴﺪ و ﺣﻆ ﺑﺒﺮﻳﺪ‪ .‬‬

‫ﺧﺎص‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲﻫﺎي ﻋﺠﻴﺐ و ﻇﺮﻓﻴﺖﻫﺎي آﺷﻜﺎر ﻧﺸﺪه‪ .‬از اﻳﻦ رو ﻫﺮ‬

‫‪ ‬‬ ‫اﻧﺴﺎن ﻣﻮﺟﻮدي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ اﺻﻞ ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻴﺎز‬

‫ﺷﺨﺺ داراي ﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻌﺪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﻌﺪادي از‬

‫دارﻳﻢ در ﺟﻤﻊ اﻧﺴﺎنﻫﺎي دﻳﮕﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ ﺑﺎ‬

‫آﻧﻬﺎ آﺷﻨﺎ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬آﻧﻬﺎ را ﺷﻜﻮﻓﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬اﻋﺘﻼي‬

‫اﻧﺴﺎنﻫﺎي دﻳﮕﺮ وارد ارﺗﺒﺎط ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﭼﻪ ﻳﻚ دوﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎ او‬

‫اﻧﺴﺎن در ﮔﺮوي اﻳﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻜﻲ اﺳﺘﻌﺪاد ﺧﻮد را در رﻳﺎﺿﻴﺎت‬

‫رازﻫﺎي ﻣﮕﻮي ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن ﻣﻲﮔﺬارﻳﺪ و ﭼﻪ ﺑﻘﺎل ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ‬

‫ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ و دﻳﮕﺮي در ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﺳﺎز‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻫﻢ ﭼﻨﺪﻳﻦ و ﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪي رﺷﺪ‬

‫)ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدم در ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﺧﺒﺮي از ﺑﻘﺎﻟﻲ ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ‬

‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻲدﻟﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ اﺳﻼﻣﻲ‪ ،‬ﺧﻮدﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬

‫ﻧﻴﺴﺖ(‪ .‬در ﺟﻤﻊ دوﺳﺘﺎن راﺣﺘﻴﻢ‪ .‬اوﻗﺎت ﺧﻮﺷﻲ را ﻣﻲﮔﺬراﻧﻴﻢ‪ .‬اﺑﺮاز‬

‫ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ داﻧﺶﻫﺎ و ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﺷﺎﻳﺎن ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ اﺳﻼﻣﻲ‪ ،‬دوﺳﺖ ﺑﻪ آﻳﻨﻪ‬

‫ﻧﻴﺎزﻫﺎي دروﻧﻲ ﺧﻮد ﭘﻲ‬ ‫ﻧﻴﺮوﻫﺎ و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎي ﺧﻮد را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪاﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﻣﻲﺑﺮﻳﻢ و ﺑﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﺑﻬﺘﺮي از ﺧﻮد ﻣﻲرﺳﻴﻢ‪ .‬ﺣﺎل ﻳﻚ ﺳﻮال ﻣﻄﺮح‬

‫ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻳﻚ آﻳﻨﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺑﻌﺎد‪ ،‬زاوﻳﻪ ﻳﺎ ﻣﺤﻞ‬ ‫اﺳﺘﻘﺮار ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ‪ ،‬ﺗﺼﺎوﻳﺮي از ﺟﻬﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻲﺷﻮد‪ :‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﻨﺎﺳﻲ رﺳﻴﺪ؟ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ‪ :‬آﻳﺎ‬

‫ﺧﻮد ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻫﺮ دوﺳﺖ ﻳﻚ و ﻓﻘﻂ ﻳﻜﻲ از آن ﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﺗﻮان ﺧﻮد را ﺷﻨﺎﺧﺖ؟ ‪ ‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد را ﺑﺮ ﻣﺎ آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻳﻚ دوﺳﺖ اﻳﺪه آل‪ ،‬ﻃﺒﻖ‬

‫ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ رﺳﻤﻲ دﻋﻮت ﺷﺪهاﻳﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎسﻫﺎي ﺗﻤﻴﺰ و اﺗﻮ ﻛﺸﻴﺪه‬

‫اﻳﻦ ﻣﺪل ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ آﻳﻨﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﺪ اﺳﺖ‪ .‬‬

‫ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎﻳﺘﺎن را ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻲﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮد را ﺧﻮﺷﺒﻮ ﻣﻲﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬

‫ﭘﺎﺋﻮﻟﻮ ﻛﻮﺋﻠﻴﻮ در ﻣﻘﺪﻣﻪ "ﻛﻴﻤﻴﺎﮔﺮ" اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﺮﮔﺲ را اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻘﻞ‬

‫ﻣﺤﺎل اﺳﺖ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﻳﻨﻪ ﻧﻴﺎﻧﺪازﻳﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﻳﻚ آﻳﻨﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﺪ ﺑﻮد‪،‬‬

‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ :‬ﺑﺎﻧﻮي زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﺮﮔﺲ‪ ،‬ﻫﺮ روز ﺑﻪ ﻛﻨﺎر درﻳﺎﭼﻪ ﻣﻲرﻓﺖ ﺗﺎ‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻣﺴﺤﻮر ﻛﻨﻨﺪه ﺧﻮد را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ روز آﻧﭽﻨﺎن ﻣﺤﻮ زﻳﺒﺎﻳﻲ‬ ‫ﺧﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ درون آب اﻓﺘﺎد و ﻏﺮق ﺷﺪ‪ .‬درﻳﺎﭼﻪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ و‬ ‫ﺑﺮاي او ﮔﺮﻳﺴﺖ‪ .‬اﻟﻬﻪﻫﺎي ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻪ ﻛﻨﺎر درﻳﺎﭼﻪ آﻣﺪﻧﺪ و از او دﻟﻴﻞ‬ ‫ﻧﺎراﺣﺘﻲاش را ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬‬ ‫اﻟﻬﻪﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮ ﺣﻖ داري ﺑﺮاي ﻧﺮﮔﺲ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬ﭼﻮن ﺗﻮ‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﻲ او را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ درك ﻛﺮده ﺑﻮدي‪.‬‬ ‫درﻳﺎﭼﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﻣﮕﺮ ﻧﺮﮔﺲ زﻳﺒﺎ ﺑﻮد؟‬ ‫اﻟﻬﻪﻫﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻬﺘﺮ از ﺗﻮ اﻳﻦ را ﻣﺘﻮﺟﻪ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻧﺮﮔﺲ‪ ،‬ﻫﺮ روز در ﺗﻮ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺧﻮد را ﻣﻲدﻳﺪ‪.‬‬ ‫درﻳﺎﭼﻪ اﻧﺪﻛﻲ ﺳﻜﻮت ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻧﺮﮔﺲ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲﻛﻨﻢ اﻣﺎ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ او ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻲﮔﺮﻳﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﺮ ﺑﺎر او ﺑﺮ ﻛﺮاﻧﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﻗﺪم ﻣﻲﻧﻬﺎد‪ ،‬ﻣﻦ در ﻋﻤﻖ ﭼﺸﻤﺎن او اﻧﻌﻜﺎس زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺧﻮد را‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﺧﺎﻟﻖ اﺛﺮ ﭘﻴﻜﺎﺳﻮ‪sivers.org-‬‬

‫‪12‬‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ ‪ – 19‬اﻣﺮداد ‪1388‬‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫ﻣﺮز آرزو‬ ‫ﭘﮕﺎه ﺳﺎﻻري‬ ‫از آرزوﻫﺎﻳﻢ ﻧﻮﺷﺘﻦ را ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﺶ ﺷﺮوع ﻛﺮدم‪ .‬ﺳﺎلﻫﺎي‬ ‫ﺧﻴﻠﻲ دور‪ .‬آن ﺳﺎلﻫﺎ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ و ﺑـﺎورم‬ ‫ﻧﻤﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﭘﺎي ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺧﻴﺎل ﻣﻲﻛﺮدم ﻛـﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮدن ﺗﻤﺎم ﻟﺤﻈﻪﻫـﺎي زﻧـﺪﮔﻲ و ﺗﻤـﺎم آرزوﻫـﺎ ﻣﺜـﻞ ﺣﻔـﻆ‬ ‫ﻛﺮدن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﻔﺘﮕﻲ ﻣﺪرﺳﻪ اﺳﺖ! ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳـﺎدﮔﻲ و ﻛـﺎر ﺗﻨﻬـﺎ ﭼﻨـﺪ‬ ‫دﻗﻴﻘﻪ‪.‬‬

‫و ﺑﻌﺪﻫﺎ "ﻓﻘـﺮ" را دﻳـﺪم‪ .‬و ﺟﻨـﮓ را‪ .‬و ﺻـﺪاي ﺑﻤﺒـﺎرانﻫـﺎي اﻫـﻮاز را‬ ‫ﺷﻨﻴﺪم‪ .‬و ﻛﻮﭼﻪ را دﻳﺪم ﻛﻪ ﭘﺮ از ﺳﺮﺑﺎز ﺑﻮد‪ .‬و ﺧﺎﻧﻢ ﻛﻮﺗﺎه ﻗﺪي ﻛـﻪ در‬ ‫ﻣﺤﻠﻪ ﻣﺎ ﺑﻮد و ﻣﺎدرم ﻫﺮﺑﺎر ﻛﻪ او را ﻣﻲدﻳﺪ ﺳﺮاغ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻔﻘﻮداﻻﺛﺮش را‬ ‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬و ﻣﻦ ﺧﻮب ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارم ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم و ﺧﻮب ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫دارم ﻛﻪ ﻫﺮﺑﺎر ﻛﻪ آن ﺧﺎﻧﻢ ﻛﻮﺗﺎه ﻗـﺪ رﻧﺠﺪﻳـﺪه را ﻣـﻲدﻳـﺪم ﺑـﺎ ﺧـﻮدم‬ ‫ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ اﻳﻜﺎش ﺷﻮﻫﺮش ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻜﺎش ﻗﺪش ﻛﻤﻲ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮد‪...‬‬ ‫روزا و ﺳﺎلﻫﺎ ﻳﻜﻲ ﭘﺲ از دﻳﮕـﺮي ﻣـﻲروﻧـﺪ‪ .‬ﻫﻨـﻮز ﻣـﻦ در آرزوﻫـﺎﻳﻢ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﺮ روز ﺧﻴﺎل ﺟﺪﻳﺪي ﻣﻲآﻳﺪ و آرزوي ﺗﺎزه اي‪.‬‬

‫ﺳﺎلﻫﺎي ﺑﻌﺪ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲﺗﺮ ﺷﺪ و ﺟﺪيﺗﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ و دﻓﺘﺮﻫـﺎي‬ ‫ﺗﻚ ﻧﮕﺎريﻫﺎي ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم و ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ "اﻳﻜﺎش ‪"...‬‬ ‫و آرزوﻫﺎﻳﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺰرگ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اواﻳﻞ ﺳﺎدهﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﭽﮕـﻲ ﺑـﻮد و دﻧﻴـﺎي‬ ‫ﺳﺎدهﺗﺮ‪ .‬دﻟﻢ دوﭼﺮﺧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ و ﺑﺴﺘﻨﻲ‪ .‬ﮔـﺎﻫﻲ آرزو ﻣـﻲﻛـﺮدم ﻛـﻪ‬ ‫اﻳﻜﺎش ﻣـﺎدر اﺟـﺎزه ﻣـﻲداد در ﮔﺮﻣـﺎي ‪ 50‬درﺟـﻪ اﻫـﻮاز زﻳـﺮ ﺣـﺮارت‬ ‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮي ﻛﻮﭼﻪ ﺑﺎزي ﻛﻨﻢ‪ .‬ﮔﺎﻫﻲ دﻟﻢ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻋﺮوﺳﻜﻲ ﻛﻪ ژان‬ ‫وال ژان ﺑﺮاي ﻛﻮزت ﺧﺮﻳﺪ ﻣﺎل ﻣﻦ ﺑﻮد!‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﺮوع ﺷﺪ اﺗﻔﺎقﻫﺎ ﻫﻢ ﻋﺠﻴﺐﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬آرزوﻫـﺎ ﻫـﻢ از‬ ‫ﺑﺴﺘﻨﻲ و دوﭼﺮﺧﻪ و ﻋﺮوﺳﻚ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﺮا ﺑـﻪ ﻓﻜـﺮ ﺗﻔـﺎوتﻫـﺎ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻻﻳﻪ ﻻﻳﻪ ﺑﻮدن ﻣـﺮدم‪ .‬در ﻣﺪرﺳـﻪ ﺳـﺎلﻫـﺎي اول‪ ،‬آرزو‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدم ﻛﻪ اﻳﻜﺎش ﺧﺎﻧﻢ ﻧﺎﻇﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎنﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻜﺎش ﺗﻌﺪاد زﻧﮓﻫـﺎ ﺑـﻪ‬ ‫ﺟﺎي ‪ 5‬ﺗﺎ ‪ 3‬ﺗﺎ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻜﺎش ﺑﻪ ﺟﺎي ﻫﻔﺘﻪاي ‪ 6‬روز ﻓﻘﻂ ﻫﻔﺘـﻪاي ‪ 5‬روز‬ ‫ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﻲرﻓﺘﻴﻢ‪ .‬اﻳﻜﺎش ﺗﻌﻄﻴﻼت ﻋﻴﺪ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ وﻟﻲ ﻫﻤﻴﻦﻫﺎ ﻫﻢ ﻋﻮض ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدم آرزو ﻛﺮدم ﻛﻪ اﻳﻜﺎش‬ ‫ﻫﻤﻪ آدمﻫﺎ ﻫﻢ ﻗﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻜﺎش ﻛـﺴﻲ ﺑـﺎ ﻛـﺴﻲ ﻣﻘﺎﻳـﺴﻪ ﻧﻤـﻲﺷـﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻜﺎش رﻗﺎﺑﺖﻫﺎ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖﻫﺎ را ﻧﻤﻲﻛﺸﺖ‪ ...‬و ﺧﻴﻠﻲ اﻳﻜﺎشﻫﺎي دﻳﮕﺮ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ آرزو ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻜﺎش ﻫﻮاي ادﻣﻮﻧﺘﻮن اﻳـﻦ ﻗـﺪر ﺳـﺮد‬ ‫ﻧﺒﻮد! اﻳﻜﺎش اﻳﺮان اﻳﻦ ﻫﻤﻪ دور ﻧﺒـﻮد‪ .‬اﻳﻜـﺎش ﺣﺎﻣـﺪ ﻏـﺮق ﻧﻤـﻲﺷـﺪ؛‬ ‫ﭘﺴﺮي ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪....‬‬ ‫و ﻳﻘﻴﻦ دارم ﻛﻪ اﻳﻦ ﻗﺼﻪ "اﻳﻜﺎش" ﻗـﺼﻪ زﻧـﺪﮔﻲ ﻫﻤـﻪ ﻣﺎﺳـﺖ‪ .‬ﻗـﺼﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدﻣﺎن اﻳﻦ ﺳﻴﺎره‪ .‬ﻫﺮﻛﺲ ﺑﺮاي ﭼﻴﺰي و ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻲ‪.‬‬ ‫و دﻟﻢ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ از آرزوﻫﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ .‬و ﻣﻮﻣﻨﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﺑـﺎور ﻛـﺮدن‬ ‫آرزو‪ ،‬ﻫﺮ روﻳﺎﻳﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ آﻏﺎز ﻳﻚ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮﻣﻨﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ روﻳﺎﻫﺎ‪،‬‬ ‫دﺳﺖ ﻣﺎﻳﻪﻫﺎي ﺑﻘﺎي آدﻣﻲاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧـﻢ ﻛـﻪ آرزوﻫـﺎ‪ ،‬ﺣﺘـﻲ دورﺗـﺮﻳﻦ و‬ ‫ﻧﺎﻣﻤﻜﻦﺗﺮﻳﻨﺸﺎن ﺷﺮوﻋﻲ ﺑـﺮاي ﺗﻜﺎﻣـﻞاﻧـﺪ‪ .‬و از اﻳـﻦ ﺑـﻪ ﺑﻌـﺪ در "ﻣـﺮز‬ ‫آرزوﻫﺎ" از اﻳﻜﺎشﻫﺎ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻢ‪.‬‬ ‫آرزوﻫﺎﻳﺘﺎن ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺎد‪.‬‬

‫‪13‬‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬

‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪ -‬ﺗﺮﺷﻲ ﻟﻴﺘﻪ‬ ‫ﻣﻬﺪي رﻣﻀﺎﻧﻲ‬ ‫ﺑﺮﺧﻼف ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﺳـﺘﻮن آﺷـﭙﺰي راﺟـﻊ ﺑـﻪ ﻏـﺬاﻫﺎي‬ ‫ﻣﻔﺼﻠﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺎر ﻣﻴﺮﻳﻢ ﺳﺮاغ ﺗﺮﺷﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﻫﻮاي ﺳﺮد زﻣﺴﺘﻮﻧﻲ ﺧﻴﻠـﻲ‬ ‫ﻃﺮﻓﺪار داره‪ .‬از ﺑﻴﻦ ﺗﺮﺷﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻃﺮﻓـﺪار ﭘـﺮ و ﭘـﺎ ﻗـﺮص ﻟﻴﺘـﻪ‪،‬‬ ‫ﺑﺎدﻣﺠﻮن و ﮔﻮﺟﻪ ﺗﺮﺷﻢ‪ .‬اﻳﺮان ﻛﻪ ﺑﻮدﻳﻢ دﺳﺖ ﻣﺎﻣﺎن درد ﻧﻜﻨﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬ ‫ﺗﺮﺷﻲ و ﺧﻴﺎرﺷﻮر از ﻫﻤﻪ ﻧﻮﻋﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮب ﻧﻤﻲﺷﻪ ﻛﻪ اﻳﻨﺠـﺎ‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺖ روي دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻟﻮﺑﻴﺎ ﭘﻠﻮ و دﻳﺰي رو ﺑﺪون ﺗﺮﺷـﻲ‬ ‫ﻟﻴﺘﻪ ﺧﻮرد! ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ اﮔﻪ ﺣﺲ ﻣﻨﻮ دارﻳﻦ‪ ،‬ﻟﻴﺴﺖ ﺧﺮﻳﺪ اﻳﻦ دﻓﻌـﻪ‬ ‫‪superstore‬ﺗﻮن رو ﺑﻴﺎرﻳﻦ‪:‬‬ ‫ﻣﻮاد ﻻزم‪:‬‬ ‫‪ .1‬ﺑﺎدﻣﺠﺎن ‪ 2‬ﻋﺪد ﻣﺘﻮﺳﻂ‬ ‫‪ .2‬ﻫﻮﻳﺞ ‪ 2‬ﻋﺪد ﻣﺘﻮﺳﻂ‬ ‫‪ .3‬ﺳﻴﺮ ﻳﻚ ﺑﻮﺗﻪ‬ ‫‪ .4‬ﻓﻠﻔﻞ رﻳﺰ ‪ 3‬ﻋﺪد‬ ‫‪ .5‬ﺳﻴﺐ ‪ 1‬ﻋﺪد ﻣﺘﻮﺳﻂ‬ ‫‪ .6‬ﺳﺎﻗﻪ ﻛﺮﻓﺲ ‪ 2‬ﻋﺪد‬ ‫‪ .7‬ﮔﻞ ﻛﻠﻢ ‪ 1‬ﻋﺪد‬ ‫‪ .8‬ﻛﻠﻢ ﭘﻴﭽﻪ ﺳﻔﻴﺪ ‪ 1‬ﻋﺪد ﻛﻮﭼﻚ‬ ‫‪ .9‬ﺧﻴﺎر ‪ 1‬ﻋﺪد‬ ‫‪ .10‬ﭘﻴﺎز رﻳﺰ ﻳﻚ ﺑﺴﺘﻪي ‪ 15-10‬ﺗﺎﻳﻲ‬ ‫‪ .11‬ﺳﺮﻛﻪ ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫‪ .12‬ﻧﻤﻚ‬ ‫‪ .13‬ﮔﻠﭙﺮ‬ ‫‪ .14‬زﻳﺘﻮن ﺳﻴﺎه‬ ‫‪ .15‬زردﭼﻮﺑﻪ‬ ‫ﺑﻠﻪ! ﮔﻠﭙﺮ ﻫﻢ ﺑـﻴﻦ ﻣـﻮاد ﻻزم ﻫـﺴﺖ! اﻳـﻦ ﻳﻜـﻲ رو ﺑﺎﻳـﺪ از اﻳـﺮان آورد‬ ‫)ﭼﺸﻤﻚ(‪ .‬داﺧﻞ ﻳﻪ ﻗﺎﺑﻠﻤﻪي ﺑﺰرگ دو ﺣﺠﻢ ﺳﺮﻛﻪ رو ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺠﻢ آب‬ ‫و ﻛﻤﻲ ﻧﻤﻚ ﺑﺬارﻳﻦ ﺑﺠﻮﺷﻪ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎدﻣﺠﻮنﻫﺎ رو ﻫﻢ داﺧﻞ ﻗﺎﺑﻠﻤـﻪ‬ ‫ﻗﺮار ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺎ ﺑﭙﺰن‪ .‬ﻳﺎدﺗﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﻛﻪ ﺟﻮﺷـﻮﻧﺪن ﺳـﺮﻛﻪ از ﻛﭙـﻚ زدﻧـﺶ‬ ‫ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻣﻲﻛﻨﻪ و ﻣﻲﺗﻮﻧﻴﻦ ﺗﺮﺷﻲ رو واﺳﻪ ﻣﺪت زﻣﺎن ﺑﻴـﺸﺘﺮي ﻧﮕـﻪ‬ ‫دارﻳﻦ‪ .‬از ﻳﻪ ﺟﺴﻢ ﺳـﻨﮕﻴﻦ )اﻟﺒﺘـﻪ ﻧـﻪ ﭘـﺎره آﺟـﺮ!( اﺳـﺘﻔﺎده ﻛﻨـﻴﻦ ﺗـﺎ‬ ‫ﺑﺎدﻣﺠﻮﻧﻬﺎ ﺣﺘﻤﺎ داﺧﻞ ﺳﺮﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮن‪ .‬ﺑﻌﺪ از ‪ 10‬دﻗﻴﻘﻪ‪ ،‬ﺑﺎدﻣﺠﻮنﻫـﺎ‬ ‫رو در ﺑﻴﺎرﻳﻦ و روي ﺗﺨﺘﻪ ﺧﺮد ﻛﻨـﻴﻦ‪ .‬ﺣـﺎﻻ داﺧـﻞ ﻳـﻪ ﻇـﺮف ﺑـﺰرگ‪،‬‬

‫‪14‬‬

‫ﻫﻮﻳﺞ‪،‬ﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫اﻳ‬ ‫ﺳﻴﺐ‪ ،‬ﻛﺮﻓﺲ‪ ،‬ﮔﻞ ﻛﻠﻢ و ﻛﻠﻢ ﭘﻴﭻ رو رﻧﺪه ﻛﻨـﻴﻦ‪ .‬اﻳـﻦ ﻗـﺴﻤﺖ‬ ‫ﻳﻜﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ وﻟﻲ ﻳﺎد ﻫﻤﻮن ﻟﻮﺑﻴﺎ ﭘﻠﻮ ﺑﺎ ﻟﻴﺘﻪ ﺑﻴﻔﺘﻴﻦ ﺗﺎ ﺧﺴﺘﻪ‬ ‫ﻧﺸﻴﻦ! ﺣﺎﻻ ﺳﻴﺮ‪ ،‬ﻓﻠﻔﻞ و ﺧﻴﺎرﻫﺎ رو ﻫﻢ ﺧﺮد ﻛﻨﻴﻦ و ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻮاد اﺿﺎﻓﻪ‬ ‫ﻛﻨﻴﻦ‪ .‬ﭘﻮﺳﺖ ﭘﻴﺎزﻫﺎي رﻳﺰ رو ﺑﮕﻴﺮﻳﻦ و ﺑﺎ ﭼﺎﻗﻮ ‪ 2‬ﺗـﺎ ﻗـﺎچ ﺑـﻪ ﺳـﺮ ﻫـﺮ‬ ‫ﻛﺪوم ﺑﺪﻳﻦ ﻛﻪ ﺳﺮﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮرده ﭘﻴﺎزﻫﺎ ﺑﺮه‪ .‬ﺑﺎدﻧﺠﻮنﻫـﺎي ﺧـﺮد ﺷـﺪه و‬ ‫زﻳﺘﻮن ﺳﻴﺎه رو ﻫﻢ داﺧﻞ ﻇﺮف ﺑﺰرﮔﺘﻮن ﺑﺮﻳـﺰﻳﻦ‪ .‬ﺣـﺎﻻ ‪ 2‬ﺗـﺎ ‪ 3‬ﻗﺎﺷـﻖ‬ ‫ﺑﺰرگ ﮔﻠﭙﺮ و ﻛﻤﻲ زردﭼﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﻮادﺗـﻮن اﺿـﺎﻓﻪ ﻛﻨـﻴﻦ و ﺣـﺴﺎﺑﻲ ﻫـﻢ‬ ‫ﺑﺰﻧﻴﻦ‪ .‬ﻃﻌﻢ ﻟﻴﺘﻪ ﺑﺎ ﮔﻠﭙﺮ ﺑﻲﻧﻈﻴﺮه!‬ ‫ﻣﻮادي ﻛﻪ ﻣﺨﻠﻮط ﻛﺮدﻳﻦ رو داﺧﻞ ﻇﺮفﻫﺎي ﺷﻴﺸﻪاﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧـﻮاﻳﻦ‬ ‫ﺗﺮﺷﻲ رو ﻧﮕﻪ دارﻳﻦ ﺑﺮﻳﺰﻳﻦ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺳﺮﻛﻪ ﺟﻮﺷﻴﺪه رو ﺑﻪ ﺗﺮﺷﻴﺘﻮن اﺿﺎﻓﻪ‬ ‫ﻛﻨﻴﻦ‪ .‬ﻛﻤﻲ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﻦ ﺗﺎ ﺷﻴﺸﻪ ﺧﻨﻚ ﺗـﺮ ﺑـﺸﻪ و ﺑﻌـﺪ درﺷـﻮ ﻣﺤﻜـﻢ‬ ‫ﺑﺒﻨﺪﻳﻦ و ﺣﺘﻤﺎ داﺧﻞ ﻳﺨﭽﺎل ﻗﺮار ﺑﺪﻳﻦ‪ .‬ﻟﻴﺘﻪ ﺣﺪود ‪ 2‬ﺗﺎ ‪ 3‬ﻫﻔﺘﻪ ﻃـﻮل‬ ‫ﻣﻲﻛﺸﻪ ﻛﻪ ﺟﺎ ﺑﻲاﻓﺘﻪ وﻟﻲ ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺮه ‪ 10‬روز ﻳﻪ ﻧـﺎﺧﻨﻜﻲ‬ ‫ﺑﻬﺶ ﻣﻲزﻧﻢ )ﭼﺸﻤﻚ(‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﻪ! ﻳﺎدﺗﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﻛﻪ اﮔﻪ ﻟﻴﺘﻪ رو ﺗﻨﺪ و ﺗﻴﺰ دوﺳﺖ دارﻳﻦ‪ ،‬آب‬ ‫رو ﺑﺎ ﺳﺮﻛﻪ ﻣﺨﻠﻮط ﻧﻜﻨـﻴﻦ و اﻟﺒﺘـﻪ در اﻳـﻦ ﺻـﻮرت ﻣﻮاﻇـﺐ ﺳـﻼﻣﺘﻲ‬ ‫ﺧﻮدﺗﻮن ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﻦ! ﻣﻴﺰان ﺗﻨﺪ ﺑﻮدن ﻟﻴﺘﻪ رو ﻫﻢ ﺑﻪ ذاﺋﻘـﻪ ﺧﻮدﺗـﻮن ﺑـﺎ‬ ‫ﻣﻴﺰان ﻓﻠﻔﻞ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻴﻦ‪ .‬ﻫﻴﻨﺖ آﺧﺮ ﻫﻢ اﻳﻨﻜﻪ از ﺑِـﻪ و ﺳـﻴﺐ زﻣﻴﻨـﻲ‬ ‫ﺗﺮﺷﻲ ﻫﻢ ﻣﻲﺷـﻪ در ﻣـﻮاد ﻻزم اﺳـﺘﻔﺎده ﻛـﺮد وﻟـﻲ ﺷـﺎﻳﺪ راﺣـﺖ در‬ ‫ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﭘﻴﺪا ﻧﺸﻪ‪.‬‬

‫ﻧﻮش ﺟﺎن‪!...‬‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ ‪ – 19‬اﻣﺮداد ‪1388‬‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي رادﻳﻮ ﺷﻤﺎل‪ -53‬ﻣﺎه ﺟﻮﻻي‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺷﻤﺎره ﺑﻴﺴﺖ و ﻳﻚ‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺷﻤﺎره ﺑﻴﺴﺖ و دو‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺑﻴﺴﺖ و ﻳﻜﻢ رادﻳﻮ ﺷﻤﺎل ‪ 18 – 53‬ﺗﻴﺮ ‪ 1388‬ﻳﺎ ‪ 9‬ﺟﻮﻻي‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺑﻴﺴﺖ و دوم رادﻳﻮ ﺷﻤﺎل ‪ 1 – 53‬ﻣﺮداد ‪ 1388‬ﻳﺎ ‪ 23‬ﺟﻮﻻي‬

‫ﻛﺎرﮔﺮدان ﻋﻠﻲ ﻛﺘﺎﺑﻲ‬

‫ﻛﺎرﮔﺮدان‪ :‬ﭘﮕﺎه ﺳﺎﻻري‬ ‫ﻋﻨﻮان ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎ‪:‬‬

‫ﻋﻨﺎوﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ‪:‬‬ ‫•‬

‫ﺗﺮا آﻫﻨﮓ »‪ «clocks‬از‪Twelve girls band‬‬

‫•‬

‫ﺳﻼم‬

‫•‬

‫ﻣﺸﺮوﻃﻴﺖ‬

‫•‬

‫ﻣﺮوري ﺑﺮ اﺧﺒﺎر اﻳﺮان‬

‫•‬

‫ﻛﺘﺎب ﮔﻮﻳﺎ )ﺑﺨﺶ دوم(‬

‫•‬

‫آﻫﻨﮓ »ﻧﺘﺮﺳﻮن«‬

‫•‬

‫ﻳﺎدي از »ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻘﻮﻗﻲ« ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ درﮔﺬﺷﺖ وي‬

‫•‬

‫ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺗﻠﻔﻨﻲ ﺑﺎ ﭘﮕﺎه از ﺗﻮرﻧﺘﻮ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي ﻣﺮدم‬ ‫ﺗﻮرﻧﺘﻮ ﭘﺲ از وﻗﺎﻳﻊ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت‬

‫•‬

‫ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺑﺮ ﻓﻴﻠﻢ »ﻧﻴﻤﻪ ﻣﺎه« ﺳﺎﺧﺘﻪ »ﺑﻬﻤﻦ ﻗﺒﺎدي«‬

‫•‬

‫آﻫﻨﮓ ‪ Beat it‬از‪Michael Jackson‬‬

‫•‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻧﺎﻣﻪ ‪ Michael Jackson‬ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ درﮔﺬﺷﺖ‬ ‫وي‬

‫•‬

‫ﺷﻌﺮ »آي آدم ﻫﺎ« از »ﻧﻴﻤﺎ ﻳﻮﺷﻴﺞ«‬

‫•‬

‫ﻛﻨﺴﺮت »ﻣﻌﻴﻦ« در ﺗﺎﺟﻴﻜﺴﺘﺎن‬

‫•‬

‫آﻫﻨﮓ »ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ« ‪ -‬ﻣﻌﻴﻦ‬

‫•‬

‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ‬

‫•‬

‫آﻫﻨﮓ »ﺳﻼم آﺧﺮ« از اﺣﺴﺎن ﺧﻮاﺟﻪ اﻣﻴﺮي‬

‫•‬

‫ﺳﻼم و ﺗﺴﻠﻴﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ درﮔﺬﺷﺖ »ﺣﺎﻣﺪ« داﻧﺸﺠﻮي‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ‬

‫•‬

‫ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و آﻫﻨﮓ »ﻓﺎﺻﻠﻪ« از ﻣﻜﺎﺑﻴﺰ‬

‫•‬

‫ﻓﺎﺻﻠﻪ‬

‫•‬

‫آﻫﻨﮓ »ﻓﺎﺻﻠﻪ« از ﻫﺎدي ﺑﻬﺸﺘﻲ)ﺳﻴﻤﻴﺎ(‬

‫•‬

‫ﻓﺎﺻﻠﻪ‬

‫•‬

‫ﺟﺎده اﺑﺮﻳﺸﻢ‬

‫•‬

‫آﻫﻨﮓ »ﻓﺎﺻﻠﻪ« از ﻓﺮﻳﺪون‬

‫•‬

‫ﻳﺎدي از »ﺧﺴﺮو ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ‪ ،‬اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻓﺼﻴﺢ‪ ،‬ﻣﻬﺪي آذر ﻳﺰدي‬ ‫و ﻓﺮخﻟﻘﺎ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ«‬

‫•‬

‫آﻫﻨﮓ »ﻓﺎﺻﻠﻪ« از ﻣﺤﺴﻦ ﭼﺎوﺷﻲ‬

‫•‬

‫ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺴﻞﻫﺎ‬

‫•‬

‫«ﻛﻴﻤﻴﺎي ﻣﺮاﻗﺒﻪ«‬

‫•‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺶ »ﺧﻂ ﻓﺎﺻﻠﻪ«‬

‫•‬

‫آﻫﻨﮓ »ﺗﻮ و ﻓﺎﺻﻠﻪ« از ﻣﺤﺴﻦ ﭼﺎوﺷﻲ‬

‫•‬

‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ‬

‫‪15‬‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬ ‫‪ 22‬ژوﺋﻦ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺨﻨﺮاﻧﺎن اﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ آﻗﺎﻳﺎن دﻛﺘـﺮ ﻣﺠﺘﺒـﻲ‬ ‫ﻣﻬﺪوي‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺳﻌﻴﺪ ﺑﻬﺰادي ﭘﻮر و دﻛﺘﺮ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺛﺎﻣﻨﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻚ اﺑﺘﺪا ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻧﻤﻮده و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎي‬ ‫ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي اﻧﺠﻤﻦ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ‬ ‫ﺷﻴﻤﺎ ﺧﻄﻴﺒﻲﺳﭙﻬﺮ‬

‫"ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺳﺮد ﻣﻐﺮب‬ ‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺣﺮام ﺑﺎد‬ ‫ﺗﺎ آﻓﺘﺎب ﺗﻮﺳﺖ در آﻓﺎق ﺑﺎورم"‪...‬‬

‫•‬

‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺗﺎ اﻣﺮوز دﻳﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬روز ‪ 29‬ﻣﻲ ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﺧﻂ‬ ‫و ﻧﺸﺎن و ﻣﻴﺎﻧﺠﻴﮕﺮي رﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪﻫﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه اﻋﻀﺎي ﺟﺪﻳﺪ اﻧﺠﻤﻦ ﺳﻮار‬ ‫ﺑﺮ ﮔﺎري ﻣﺮاد ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺎ آﻧﭽﻪ در ﭘﻴﺶ رو دارﻳﻢ‪...‬‬ ‫•‬

‫ﺑـﺮاي ﻛﻤـﻚ ﺑـﻪ ﺗـﺮوﻳﺞ ﻓﺮﻫﻨـﮓ و ﻫﻨـﺮ اﻳﺮاﻧـﻲ در" ﻫـﺮﻳﺘﺞ‬ ‫ﻓﺴﺘﻴﻮال"‪ ،‬اﻣﺴﺎل اﻧﺠﻤﻦ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ ﺑﺎ اﻧﺠﻤﻦ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ اﻳﺮاﻧﻴـﺎن‬ ‫ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﻫﻤﻜﺎري ﻣـﻲﻛﻨـﺪ‪ .‬در روزﻫـﺎي ‪ 2 ،1‬و ‪ 3‬آﮔﻮﺳـﺖ در‬ ‫ﭼﺎدر ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻫﻨﺮ اﻳﺮان ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ زﻧﺪه‪ ،‬ﺧﻮﺷﻨﻮﻳﺴﻲ‪ ،‬ﻋﻜﺎﺳﻲ‬ ‫و ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﻋﻜﺲ و ﺻﻨﺎﻳﻊ دﺳﺘﻲ ﭘﺬﻳﺮاي دوﺳﺘﺎن اﻳﺮاﻧﻲ و ﻏﻴـﺮ‬ ‫اﻳﺮاﻧﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﭘﺲ از ﻣﺎه ﻫﺎ‪ ،‬دوﺳﺘﺎن ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ادﺑﻴﺎت ﻓﺎرﺳﻲ روز ‪ 7‬آﮔﻮﺳﺖ‬ ‫دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫•‬

‫دوﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ از ﺳﺮي ﻧﺸﺴﺖﻫﺎي ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي آزاد ﺑـﺎ ﻋﻨـﻮان‬ ‫"راﻫﻜﺎرﻫﺎي ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﺑﺮاي ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﻛﺮﺳﻲ داﻧﺸﮕﺎﻫﻲ" و‬ ‫ﺑﺎ ﺣـﻀﻮر ﺟﻤﻌـﻲ از اﺳـﺎﺗﻴﺪ اﻳﺮاﻧـﻲ داﻧـﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗـﺎ در روز ‪14‬‬ ‫آﮔﻮﺳﺖ ﺑﺮﮔﺰار ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫•‬

‫ﺳـﻮﻣﻴﻦ ﻗﺎﺑﻠﻤـﻪ ﭘـﺎرﺗﻲ ﺗﺎﺑـﺴﺘﺎن ‪ 2009‬در روز ‪ 15‬آﮔﻮﺳـﺖ در‬ ‫اﻣﻴﻠﻲ ﻣﻮرﻓﻲ ﭘﺎرك ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫•‬

‫در روز ‪ 27‬آﮔﻮﺳﺖ در اردوي ﻣﻌﺎرﻓﻪي داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﺧـﺎرﺟﻲ‪ ،‬ﺑـﻪ‬ ‫اﺳﺘﻘﺒﺎل داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﺗﺎزه وارد اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﻲروﻳﻢ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ‬ ‫دوﺳﺘﺎن ﺗﺎزه وارد ﻣـﺸﺘﺎق آﺷـﻨﺎﻳﻲ ﺑـﺎ ﻗـﺪﻳﻤﻲﺗـﺮﻫـﺎ و ﺷـﻨﻴﺪن‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫•‬

‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺮﺿﺘﺎن رﺳﻴﺪ اﻧﺠﻤﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﻛـﺎري‬ ‫را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﻴﺪوارﻳﻢ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﻫﻤﻜـﺎري ﻓﻜـﺮي و‬ ‫ٔ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﻋﻤﻠﻲ ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ روز ﺑﻪ روز ﺑﻪ ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﻛﻤﻴ‪‬ﺖ ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻪ‬ ‫داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن اﻳﺮاﻧﻲ اﻓﺰوده ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺧﻮﺑﻲ را ﺑﺮاي ﺷـﻤﺎ آرزو‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫آﻧﭽﻪ ﮔﺬﺷﺖ‪...‬‬ ‫•‬

‫ﻳﻜﻲ از اوﻟﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻃﻮل اﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﺎه اﻧﺠﺎم ﺷﺪ دﻋـﻮت‬ ‫از اﻋﻀﺎ ﺑﺮاي ﻫﺪاﻳﺖ ﺳﻜﺎن ﮔﺮوهﻫﺎي ﻣﻮﺳـﻴﻘﻲ‪ ،‬ادﺑﻴـﺎت‪ ،‬ﻓـﻴﻠﻢ‪،‬‬ ‫ﺑﺎزي‪ ،‬ﻫﻨﺮﻫﺎي ﺗﺠﺴﻤﻲ و ورزش ﺑﻮد‪.‬اﮔﺮ ﺗﻤﺎﻳـﻞ ﺑـﻪ ﺷـﺮﻛﺖ در‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎي اﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎ دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﻃـﻮر ﻣـﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑـﺎ‬ ‫ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪:‬‬

‫ﻓﻴﻠﻢ‬

‫ﻧﺎﺻﺮ ﻃﺎﻫﺒﺎز‬

‫ادﺑﻴﺎت‬

‫ﻛﺴﺮي ﻧﻴﻜﻮﻳﻪ‬

‫ﻫﻨﺮﻫــﺎي‬ ‫ﺗﺠﺴﻤﻲ‬

‫ﻧﻌﻴﻤﻪ ﺻﺎدﻗﻲ‬

‫ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ‬

‫رﻫﺎم اﺻﻼح ﭘﺬﻳﺮ‬

‫ورزش‬

‫رﺳﻮل ﻣﻴﻼﺳﻲ‬

‫ﺑﺎزي‬

‫اردﻻن ﺻﺪﻳﻘﻴﺎن‬

‫‪ntahbaz@gmail.com‬‬ ‫‪or‬‬

‫‪nikooyeh@ualberta.ca‬‬ ‫‪isaualiterature@gmail.com‬‬

‫‪or‬‬

‫‪naimeh@ualberta.ca‬‬ ‫‪artisaua@gmail.com‬‬

‫‪rohameslahpazir@gmail.com or‬‬ ‫‪musicisaua@gmail.com‬‬ ‫‪milasi@ualberta.ca‬‬ ‫‪sadighia@ualberta.ca‬‬

‫•‬

‫اوﻟﻴﻦ ﮔﺮد ﻫﻤ‪Ĥ‬ﻳﻲ ﺑﻮرد و اﻋﻀﺎ روز ‪ 19‬ژوﺋﻦ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺪف از‬ ‫آن ﺷﻨﻴﺪن ﻧﻈﺮات و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدات اﻋﻀﺎ‪ ،‬دﻋﻮت ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎري و ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت ﺑﻮد‬

‫•‬

‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺷﻌﺎرﻫﺎي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻲ ﻗﻠﻤﺒﻪ ﺳﻠﻤﺒﻪ ﻣﺎ ﻗﺼﺪ دارﻳـﻢ ﻫـﺮ از‬ ‫ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻫﻲ ﺟﻠﺴﺎت ﺑﺤﺚ آزاد و ﻳﺎ ﺳﻤﻴﻨﺎرﻫﺎي آﻣﻮزﺷـﻲ ﺑﺮﮔـﺰار‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ راﺳﺘﺎ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺘﮕـﻮي ﻣـﺴﺎﻟﻤﺖ‬ ‫آﻣﻴﺰ! ﭘﻴﺮاﻣﻮن اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﺧﻴﺮ رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬـﻮري در اﻳـﺮان در روز‬

‫‪16‬‬

‫ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﭘﺎرﺗﻲﻫﺎي ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻪ در روزﻫﺎي ‪ 27‬ژوﺋﻦ و ‪ 25‬ﺟﻮﻻي در‬ ‫اﻣﻴﻠﻲ ﻣﻮرﻓﻲ ﭘﺎرك ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻲ ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ ‪.‬ﺟـﺎي‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻟﻲ!‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ ‪ – 19‬اﻣﺮداد ‪1388‬‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫ﮔﺰارش ﺗﺼﻮﻳﺮي‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ‪ -1‬ﻣﺮاﺳﻢ ﻳﺎدﺑﻮد ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻴﺸﺪﺳﺖ‪ –ETLC -‬ﻋﻜﺲ از اردﻻن ﺻﺪﻳﻘﻴﺎن‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ‪ -4‬ﺳﺤﻨﺮاﻧﻲ ﻣﺤﺴﻦ ﻳﺰدي در ﻣﺮاﺳﻢ ﻳﺎدﺑﻮد ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻴﺸﺪﺳﺖ )‪ -(ETLC‬ﻋﻜﺲ‬ ‫از اردﻻن ﺻﺪﻳﻘﻴﺎن‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ‪ -2‬ﻣﺮاﺳﻢ ﻳﺎدﺑﻮد ﺣﺎﻣﺪ ﭘﻴﺸﺪﺳﺖ‪ -ETLC -‬ﻋﻜﺲ از اردﻻن ﺻﺪﻳﻘﻴﺎن‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ‪ -3‬ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ دﻛﺘﺮ ﺑﻬﺰادي ﭘﻮر در ﻣﺮاﺳﻢ ﻳﺎدﺑﻮد ﺣﺎﻣـﺪ ﭘﻴـﺸﺪﺳﺖ‪ETLC -‬‬ ‫ﻋﻜﺲ از اردﻻن ﺻﺪﻳﻘﻴﺎن‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ‪ -5‬ﻣﺮاﺳﻢ اﺗﺤﺎد ﺑﺮاي اﻳﺮان )‪ (SUB‬ﻋﻜﺲ از ‪Debolina Guha majumdar‬‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ‪ -6‬ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻟﻴﻨﺪا داﻧﻜﻦ در ﻣﺮاﺳﻢ اﺗﺤﺎد ﺑﺮاي اﻳﺮان )‪ -(SUB‬ﻋﻜﺲ از‬ ‫‪Debolina Guha majumdar‬‬

‫‪17‬‬

‫ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ -12‬ﻣﻲ ‪2009‬‬

‫ﺷﻤﺎ و اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫از ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺸﻴﻦ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗﻲ در ﺻﻔﺤﻪ اول ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده از ﻟﻮﮔﻮي ﺟﺪﻳﺪ )ﻃﺮﺣﻲ از ﻋﻠﻲ آزاد( و اﻧﺤﺼﺎري ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬ ‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺘﻮن ﻋﻜﺲ و ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻫﻤﺮاه ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﻪ ﭘﺎس درﮔﺬﺷﺖ ﺟﻤﻌﻲ از ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻧﻤﺎن در ﺣﻮادث‬ ‫اﺧﻴﺮ و ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺟﺎﻧﺴﻮز ﺳﻘﻮط ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ رﻧﮓ ﻣﺸﻜﻲ‬ ‫ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺎﻳﮕﺎه اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺸﺮﻳﻪ )ﺑﺎ ﻃﺮح ﻣﻮﻗﺘﻲ( در دﺳﺘﺮس‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ‪ -7‬ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﭘﺎرﺗﻲ ‪ -ISAUA‬ﻫﺎراﻟﻚ ﭘﺎرك‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ‪ -8‬ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﭘﺎرﺗﻲ ‪ -ISAUA‬ﻫﺎراﻟﻚ ﭘﺎرك‬

‫در ﺻﻮرت ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎري ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺸﺎﻧﻲ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ‬ ‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ و ﻳﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن ﻧﺸﺮﻳﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺎس ﺣﺎﺻﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺳﺎﻧﻪاي ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺎ روﻳﻜﺮد داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺬﻳﺮاي‬ ‫دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺐ و ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺧﺒﺎر ﺟﺪﻳﺪ درﺑﺎره اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺎﻳﮕﺎه اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ داﻳﻤﻲ ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن‪:‬‬ ‫‪http://iraniansmonthly.com/‬‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ‪ -9‬ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﭘﺎرﺗﻲ ‪ -ISAUA‬ﻫﺎراﻟﻚ ﭘﺎرك‬

‫ﭘﺎﻳﮕﺎه اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن‪:‬‬ ‫‪http://www.ualberta.ca/~isaua/Iranians.html‬‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻲ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‪:‬‬

‫‪18‬‬

‫‪editor.iranian@gmail.com‬‬

Iranians 1388 ‫ – اﻣﺮداد‬19 ‫ﺷﻤﺎره ﭘﻴﺎﭘﻲ‬

‫ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬- ‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‬

Social and Cultural Monthly of Iranians in Edmonton August 1, 2009 – Amordad 10, 1388

19

Year 2, No. 12

‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﻧﺠﻤﻦ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬

: Darwin Mulligan Photography :‫ ﻫﺎراﻟﻚ ﭘﺎرك؛ ﻋﻜﺲ از‬-‫ﻗﺎﺑﻠﻤﻪﭘﺎرﺗﻲ اﻧﺠﻤﻦ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ‬

Hamed Pishdast returned home Information- Truth or lie Even when the seagulls cry Mirror Kitchen ISAUA activities Contact Iranians

United for Iran- Report Khazarnameh Communion Wish border N53 Radio Program Pictorial Report

Director

Editor

Nima Yousefi Moghaddam

Mohsen Nicksiar

Contributions from: Sepideh Dadras, Shima Khatibisepehr, Saina Lajevardi, Hamid Moghadas, Mohsen Niksiar, Mahdi Ramezani, Siavash Rezazadeh, Farzaneh Saba, Pegah Salari, Massoud Shafiifar,

Photo and graphics: Ardalan Sadighian, Debolina Guha majumdar

Cover Photos: In Memory of Hamed Pishdast (F) ISAUA Potluck (R)

19