Iranians025n6y3feb10

‫ ‪- 4‬ا ‪ 9‬ا ا ن اد‪ 7 7‬ن‬

‫ﻣﺮز آرزوﻫﺎ ‪ -‬ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﻪ ﻟﻴﻼ‬

‫‪2‬‬

‫از ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫‪3‬‬

‫ﻣﻦ‪،‬ﻛﻼس‪ ،‬و ﻳﻚ ﻧﻘﺎﺷﻲ!‬

‫‪5‬‬

‫ﻳﻚ ﻛﺘﺎب ‪ -‬ﻳﻚ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪:‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻪي ادرﻳﺴﻲﻫﺎ‬

‫‪6‬‬

‫ﺳﺎﻳﻪي ﻣﺮد ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ‬

‫‪8‬‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻓﻮرﻳﻪ ‪ISAUA‬‬

‫‪10‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﮔﺮوه ﻫﺎي ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ ‪2010‬‬ ‫‪ -‬ﻗﺴﻤﺖ اول‬

‫‪11‬‬

‫ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ در داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ‬

‫‪14‬‬

‫ﮔﺰارش ﺗﺼﻮﻳﺮي‬

‫‪15‬‬

‫ﺷﻤﺎ و اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬

‫‪16‬‬

‫ﻣﺪﻳﺮ اﺟﺮاﻳﻲ‪ :‬ﻧﻴﻤﺎ ﻳﻮﺳﻔﻲﻣﻘﺪم‬ ‫ﺳﺮدﺑﻴﺮ‪ :‬ﺧﺴﺮو ﻧﺎدري‬ ‫دﺑﻴﺮان‪ :‬ﺳﭙﻴﺪه دادرس‪ ،‬ﺣﺴﻴﻦ داﻧﺸﻮر‪ ،‬ﺳﻴﺎوش‬ ‫رﺿﺎزاده‪ ،‬ﻋﻠﻲ ﻓﺎﺧﺮي‪ ،‬ﺳﺎﻳﻨﺎ ﻻﺟﻮردي‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن اﻳﻦ ﺷﻤﺎره‪:‬‬ ‫آرش ﭘﻨﺎﻫﻲ ﻓﺮ‪ ،‬ﻋﻠﻲ ﺟﺰاﻳﺮي‪ ،‬ﺳﭙﻴﺪه دادرس‪،‬‬ ‫ﭘﮕﺎه ﺳﺎﻻري‪ ،‬ﻣﻴﺜﻢ ﻋﺒﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﻓﻴﺎض‪،‬‬ ‫ﻣﺤﻤﻮد ﻣﺰروﻋﻲ‬ ‫ﻋﻜﺲ‪ :‬ﻋﻠﻲ ﻓﺎﺧﺮي‪ ،‬ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﻴﺮي‬ ‫ﻃﺮاﺣﻲ و ﺻﻔﺤﻪآراﻳﻲ‪ :‬ﻫﺎدي ﻣﻠﻚﻗﺎﺳﻤﻲ‬ ‫ﻋﻜﺲ ﺟﻠﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ ‪ 2010‬وﻧﻜﻮور ‪ -‬روي ﺟﻠﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﮔﺮﻣﻢ اﻣﺎ ﺑﻲﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﺳﺮد اﺳﺖ ‪ -‬ﭘﺸﺖ ﺟﻠﺪ‬ ‫ﻣﺴﻮوﻟﻴﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻨﺘﺸﺮه در ﻧـﺸﺮﻳﻪ ﺑـﻪ ﻋﻬـﺪه‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻮده و ﻧـﺸﺮﻳﻪ اﻳﺮاﻧﻴـﺎن‬ ‫ﻣﺴﻮوﻟﻴﺘﻲ در ﻗﺒﺎل آن ﻧﺪارد‬

‫ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ ‪ 2010‬وﻧﻜﻮور‬

‫‪By: Ben Hulse at Flickr‬‬

‫ﻣﺮز آرزوﻫﺎ ‪ -‬ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﻪ ﻟﻴﻼ‬

‫دﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺻﺪا‪ ،‬ﺑﻲ ﺣﺎﺷﻴﻪ‪ ،‬ﺑﻲ اﺿﺎﻓﻪ‪ .‬ﺑﻲ آن ﻛﻪ‬ ‫دﻟﺸﻮره ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬دل ﺗﻨﮕﻲ ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺖ اﻣﺎ‪ .‬ﻫﺮ روز دوﺳﺘﻲ را‬

‫ﭘﮕﺎه ﺳﺎﻻري‬

‫ﻣﻲﮔﻴﺮد از ﻣﻦ‪ .‬دور ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻲروﻧﺪ و ﻣﻲروﻳﻢ ﮔﻮﺷﻪ اي از اﻳﻦ‬ ‫دﻧﻴﺎ و ﻣﺎ ﻫﻢ دﻟﻤﺎن را ﺧﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ رﻓﻴﻖ ﻣﺎن ﻫﻨﻮز ﻫﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻟﻴﻼ ﺟﺎن‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪ ات رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﺳﻨﮓﻫﺎي دور ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺻﺪايﺷﺎن را ﻫﻢ ﺑﻪ‬ ‫درﺳﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮﻳﻢ‪.‬‬

‫ﺳﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺎﻏﺬي ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي روزﮔﺎر‬

‫روزﻫﺎ ﻛﻪ رﻓﺖ و ﺗﻮ ﻫﻢ در ﭘﺲ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﮔﻢ ﺷﺪي و از ﻣﺎ ﭼﻴﺰي‬

‫ﻛﺎﻏﺬ و ﺧﻮدﻛﺎر را داﺷﺖ‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺧﻮاﻧﺪم و ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻃﻮل‬

‫ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻲ رﺣﻢ ﺗﺮ و ﺧﺎﻟﻲ ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ اﻧﮕﺎر ﻛﺴﻲ ﻣﺤﺒﺖ‬

‫ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﻮان ﻧﻮﺷﺘﻦ در ﻣﻦ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ‪.‬‬

‫را ﻧﺪﻳﺪ‪ .‬دوﺳﺘﻲ ﻫﺎ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ و رﻗﺎﺑﺖ ﺷﺪ و ﻣﻦ روزﻫﺎ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ‬ ‫ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ دﺳﺖ و ﭘﺎ زدم‪ .‬آدم ﻫﺎ ﺳﺎده در ﻣﻦ ﻏﺮق ﺷﺪﻧﺪ‬

‫ﻋﺠﻴﺐ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﻄﺮي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻳﻚ آﺷﻨﺎ‪،‬‬

‫و ﺳﺎده ﻫﻢ از ﻣﻦ ﻋﺒﻮر ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬دو روزه آﻣﺪﻧﺪ و ﻳﻚ روزه رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ را اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺎ دﻧﻴﺎﻳﺸﺎن ﺷﻠﻮغ ﺷﺪ دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻲ؟ اﻳﻦ‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ در ﻫﻤﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻢ‪ .‬دﻧﺒﺎل ﻣﺎ‪.‬‬

‫‪2‬‬

‫درﺳﺖ ﻓﻬﻤﻴﺪي‪ .‬ﮔﺮﻣﺎي آﻏﻮﺷﻲ را ﻛﻢ دارم ﻛﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮاي‬

‫دﻧﺒﺎل آن روزﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻮدم و ﺗﻮ ﺑﻮدي و ﺳﺎرا ﺑﻮد و ﭘﺮدﻳﺲ‪ .‬آن‬

‫ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدن ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻓﻬﻤﻴﺪي‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ را ﺷﺨﻢ ﻣﻲزﻧﻢ‬

‫روزﻫﺎ ﻛﻪ دﻟﺸﻮره اﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮد وﻟﻲ ﮔﺎه ﮔﺎﻫﻲ آراﻣﺶ ﻫﻢ‬

‫ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺎل ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﻗﺪر آﺳﻤﺎن را ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‪ .‬ﻗﺪر ﺑﻠﻨﺪاي‬

‫ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ و ﺧﺪا ﻣﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻻي ﻫﻤﻪ‬

‫ﺻﺒﺢ را ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﭘﺲ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺷﺐ ﻣﻲرﺳﻴﺪ‪ .‬و ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬

‫ﺧﻨﺪه ﻫﺎ اﺷﻜﻲ ﺑﻮد و ﻻي ﻫﺮ اﺷﻜﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪي‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪه ام ﻟﻴﻼ‪.‬‬

‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻫﻢ ﻧﻌﻤﺘﻲ ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﺑﻮد‪ .‬دﻳﺮوز ﻫﺎ را ﮔﺬراﻧﺪم ﺑﻪ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از زﻣﺎن ﻋﻘﺐ ﻧﻤﺎﻧﻢ‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ ﻃﻮر ﺷﺪ‪ .‬آن ﻗﺪر‬

‫اﻣﻴﺪ اﻣﺮوز و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ از دﻳﺮوزﻫﺎ ﺧﺎﻟﻲ ﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻨﺪ دوﻳﺪم ﻛﻪ از ﺧﻮدم ﺟﻠﻮ زدم‪ .‬ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ از ﺧﻮدم ﻋﺒﻮر‬

‫راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻲ‪ .‬ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻛﻠﻜﺴﻴﻮن »اوﻟﻴﻦ ﻫﺎ«ي‬

‫ﻛﺮده ام‪ .‬ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدم ﻋﻘﺐ را ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮي ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‬

‫دﻧﻴﺎ را دارم‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻧﮕﺎه‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻗﻬﻮه‪ ،‬اوﻟﻴﻦ اﺷﻚ‪،‬‬

‫ﻛﻪ ﻧﻔﺲ زﻧﺎن ﺑﻨﺪﻫﺎي ﻛﻔﺸﺶ را ﻣﺤﻜﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮي ﻛﻪ‬

‫اوﻟﻴﻦ ﺳﻔﺮ‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺎﻃﺮه اﮔﺮ ﻣﺎل رﻓﻴﻖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬

‫روزي ﺗﺼﻮﻳﺮي از آرزوﻫﺎي ﺧﻮدم ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺎري ﺳﻨﮕﻴﻦ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪم و ﺧﺎﻃﺮه ﺟﻤﻊ ﻛﺮدم و ﺑﻪ دوش ﻛﺸﻴﺪم‪.‬‬

‫ﺳﺎلﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲدود‪ .‬ﻣﻲداﻧﻲ؟ ﺑﻐﻀﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﺮﻛﺪ ﺧﺪا را زﻣﺰﻣﻪ‬

‫ﺧﻴﺎل ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺗﺎ ﺑﻠﻨﺪاي آﺳﻤﺎن ﺟﺎ ﺑﺮاي روي ﻫﻢ ﭼﻴﺪن ﺧﺎﻃﺮه‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ آﻏﻮﺷﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮاي ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدن ﺑﻠﻨﺪ‬

‫دارم‪ .‬وﻟﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻟﻴﻼ ﺟﺎن‪ .‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻗﺪر آﺳﻤﺎن را‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺎري ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪاﻳﺶ را ﺑﺮ دوش ﺑﻜﺸﻢ‪.‬‬

‫از درد واژه ﻫﺎﻳﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر از ﺧﻴﺎل ﺧﺴﺘﻪ ام؟ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬

‫ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ آﺳﻤﺎن ﭼﻪ ﺑﺎر ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺑﻪ دوش ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ﻟﻴﻼ‪ .‬از‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮده‪ ،‬درﺳﺖ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ در ﻳﻚ ﻗﺪﻣﻲ‬

‫ﻓﺮدا ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ‪ .‬از ﻓﺮداﻳﻲ ﻛﻪ اﻣﺮوز را ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬وﻗﺖ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم‪ .‬و ﻣﻲ روم‪ .‬ﺳﺎده و‬

‫ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻛﻦ‪ .‬ﻧﮕﻮ ﻛﻪ ﻋﻈﻤﺖ آﺳﻤﺎن را ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ‪.‬‬

‫ﺑﻲﺻﺪا‪ .‬آﻧﻘﺪر ﺑﻲ ﺻﺪا ﻛﻪ درد ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻢ را ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻲ داﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻴﻼ ﺟﺎن‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﺪ اﮔﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻠﺪ ﺑﻮد ﻳﻮاش ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬

‫ﻣﺎ ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي از زﻧﺪﮔﻲ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ رﻧﺞ و درد‬

‫آرام ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﻛﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬اﺗﻔﺎق ﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬آدم ﻫﺎﻳﺶ و ﺷﺘﺎﺑﺶ‬

‫ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ ﻓﻜﺮﻫﺎي ﻧﻜﺮده ﻣﺎن را ﺑﻜﻨﻴﻢ‪،‬‬

‫ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻧﻜﺮده‪ ،‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﺗﻪ دل ﻣﺎﻧﺪه را ﺑﺰﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺮوﻳﻢ ﮔُﻞ‬

‫از ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ادﻣﻮﻧﺘﻮن‬

‫ﺑﺨﺮﻳﻢ‪ ،‬ﮔ‪‬ﻞ ﺑﺎزي ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻏﺬا ﺑﺨﻮرﻳﻢ‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺗﺎ‬ ‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗﺎه‪ ،‬اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺎﻟﻲ‬

‫ﻣﺤﻤﻮد ﻣﺰروﻋﻲ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻦ دارم ﻳﻌﻨﻲ روزي ﻫﺰار ﺑﺎر ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم‪ ...‬ﻓﻘﻂ‬ ‫ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﻛ‪‬ﻲ؟ ﻛﺠﺎ؟‬

‫ﻳﺎدش ﺑﺨﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻲ ﺷﺪم ﺗﺎ ﺟﻤﻌﻪ ﺷﻮد و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اي از ﺳﻴﻨﻤﺎ‬

‫ﻫﻨﻮز ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ام ﭘﺎي ﻏﺮوب ﻟﻴﻼ‪ .‬ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ آﻧﭽﻪ روزي‬

‫ﭼﻬﺎر را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬آن ﻣﻮﻗﻊﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ﺣﺪودي از ﺟﻨﺲ‬

‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺎﻣﺶ زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ‪ ،‬در ﺟﺎﻳﻲ ﻳﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎ‬

‫ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺑﻮد و ﻣﻲ ﺷﺪ ﻓﻴﻠﻤﻬﺎي ﺧﻮﺑﻲ در آن ﻳﺎﻓﺖ و آدﻣﻬﺎي‬

‫ﺷﻮد‪ ،‬رﻧﮓ ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬رﻧﮓ ﻫﻤﻴﻦ روﻳﺎﻫﺎي ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪ ﻣﺎن‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اول‬

‫ﺟﺎﻟﺒﻲ در آن رﻓﺖ و آﻣﺪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻴﻠﻢ ﺧﻮب ﻣﻲ دﻳﺪم ﻫﻔﺘﻪ‬

‫ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬دﻟﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮدم در روزﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﺗﻮ ﺑﻮدم ﺗﻨﮓ‬

‫ﺧﻮﺑﻲ را از ﺳﺮ ﻣﻲ ﮔﺬراﻧﺪم‪» .‬راه ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ« ﻣﻴﻜﻠﻮش‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬دﻟﻢ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺎي ﭘﻨﺠﺮه اي ﻛﻪ ﺻﺒﺢ ﻫﺎ رو‬

‫ﻳﺎﻧﭽﻮ‪» ،‬ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ زﻣﺎن« وﻧﮓ ﻛﺎرواي‪» ،‬ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺪون ﺻﻮرت«‬

‫ﺑﻪ ﻃﻠﻮع دارد و ﺷﺒﻬﺎ رﻧﮓ ﻏﺮوب ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻣﻲ ﺷﻤﺎرم ﻟﻴﻼ‪.‬‬

‫ژرژ ﻓﺮاﻧﮋو‬

‫و »ﭘﺴﺮ« ﺑﺮادران داردن ‪ ،‬ﮔﻨﺠﻬﺎﻳﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻫﺮ دوﺳﺘﻲ ﻛﻪ رﻓﺖ ﻳﻚ ﺣﻔﺮه ﺑﺰرگ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺗﻮي دل ﻣﻦ ﺑﻪ‬

‫ﭘﻴﺪاﻳﺸﺎن ﻛﺮدم‪ .‬ﻧﮕﺎه ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر ﻛﻼس درﺳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﻔﺮه ﻧﺒﻮدن ﺗﻮ اﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺰرگ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﻲ‬

‫ﻣﺨﺎﻃﺐ را ﺑﺎ زﺑﺎن ﺳﻴﻨﻤﺎ آﺷﻨﺎ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬زﺑﺎن ﻫﻨﺮ زﺑﺎن ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاي‬

‫دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻫﺎي دم ﻏﺮوب‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﻲ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪي ﻛﻪ ﻧﺪارم‪ .‬ﺑﻪ‬

‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻚ اﺑ‪‬ﺮ زﺑﺎن )‪ (Meta Language‬اﺳﺖ ﻛﻪ داﻟﻬﺎي آن‬

‫ﻋﻈﻤﺖ ﺷﺐ‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻧﻜﺮده‪ .‬ﻫﺮ روز ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﺬرد ﺑﺎ‬

‫ﻣﺴﻴﺮ را ﺑﺮاي ﺗﺨﻴﻞ ﻫﻤﻮار ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﺨﻴﻠﻲ ﻓﺮاي واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ آن‬

‫ﺧﻮدم آرزو ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻜﺎش ﻗﺪر آﺳﻤﺎن را ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ‪ .‬اﻳﻜﺎش‬

‫را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و اﮔﺮ اﻳﻦ زﺑﺎن ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺷﻮد ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﺘﻮان‬

‫دور ﻧﺒﻮدي‪.‬‬

‫واﻗﻌﻴﺖ را ﻧﻴﺰ ﻋﻘﻼﻧﻲ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ اﻳﻦ زﺑﺎن را ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺖ و‬ ‫ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻛﺮد ‪.‬‬ ‫ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭽﻜﺲ در ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻨﺘﻘﺪاﻧﻲ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻤﺎن ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺰد‬ ‫آﻧﻬﺎﺳﺖ و دﻳﮕﺮان ﺑﺮاي ﺳﻴﺮاب ﺷﺪن از آن ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رﺟﻮع‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺘﻘﺪاﻧﻲ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻨﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻧﺰد ﻣﺎﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻧﻘﺪ ﻣﺎ از دﻳﮕﺮان ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻘﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻳﻚ اﺛﺮ ﻫﻨﺮي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬آري ﻧﻘﺪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ اﺛﺮ ﻫﻨﺮي‪ .‬در اﻳﻦ ﻓﻀﺎ‬ ‫ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻦ ﺧﻮد را دارد‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﺑﺎ داﻟﻬﺎي ﺷﻨﺎوري روﺑﺮوﻳﻴﻢ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺪﻟﻮل ﻧﻤﻲ ﭼﺴﺒﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻓﻀﺎ ﺑﺎ اﺛﺮي‬ ‫روﺑﺮو ﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﻣﻲ آﻓﺮﻳﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦ اﻻذﻫﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻗﺪرت ﺗﺤﻠﻴﻞ دارد ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ دارد ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ آن را در ﻣﻌﺮض‬ ‫ﺷﻨﻮد ﻫﻤﮕﺎن ﻗﺮار دﻫﺪ و ﺑﺮاي ﻧﺸﺎﻧﺪن آن در ﻣﺴﻨﺪ ﻗﺎﻧﻮن دﻳﮕﺮان‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫آرزوﻫﺎﻳﺖ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺎد!‬

‫ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ اﺛﺮ ﺧﻮد را ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻘﺪان آن را ﺗﺤﻠﻴﻞ‬

‫‪3‬‬

‫را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﮕﺎه ﻧﻘﺎداﻧﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻣﺘﻮن را‬

‫اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ‪ .‬از آن ﻧﻜﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ در دﻓﺘﺮﭼﻪ‬

‫ﺧﻮاﻧﺪ و ﻧﺸﺨﻮار ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻧﻮﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر ﻓﻀﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺮدن ﻓﻀﺎي ﻧﻘﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﺎد‬

‫در ادﻣﻮﻧﺘﻮن اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ دﺳﺖ داد ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺳـﺎﺧـﺘـﻪ ﺑـﺮادران‬

‫ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﺎرﮔﺮدان از ﻗﺎب ﺑﻨﺪي‪ ،‬ﺗﺪوﻳﻦ ﻧﻤﺎﻫﺎ و‬

‫داردن را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﻢ‪» ،‬ﺳﻜﻮت ﻟﻮرﻧﺎ«‪ .‬ﻟﻮرﻧﺎ دﺧﺘﺮ آﻟﺒﺎﻧﻴﺎﻳﻲ اﺳـﺖ‬

‫ﻣﺤﻞ دورﺑﻴﻦ ﭼﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ژان ﻣﻴﺸﻞ ﻓﺮودون ﺳﺮدﺑﻴﺮ ﻛﺎﻳﻪ دو‬

‫ﻛﻪ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﮋﻳﻚ و رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آرزوﻳﺶ ﻛﻪ داﺷـﺘـﻦ‬

‫ﺳﻴﻨﻤﺎ )‪ (Cahiers du cinéma‬ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر‬

‫ﻳﻚ رﺳﺘﻮران ﻛﻮﭼﻚ اﺳﺖ ﺗﻦ ﺑﻪ ازدواج ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮد ﻣﻌﺘﺎد ﺑﻠﮋﻳﻜﻲ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬از او ﭘﺮﺳﻴﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻘﺪ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ و او ﭘﺎﺳﺦ داد‬

‫ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬در اداﻣﻪ ﻟﻮرﻧﺎ اﺳﻴﺮ ﺑﺎزي ﺧﻄﺮﻧﺎك ﮔﺮوه ﺗﺒﻬﻜﺎري ﻣﻲﺷﻮد‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﻔﻴﺪ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﻓﻴﻠﻢ روﺑﺮو ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﻳﺪهﻫﺎي ﺧﺎم‬

‫ﻛﻪ ﻛﺎر ﺧﺮﻳﺪ و ﻓﺮوش ازدواج را اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ .‬ﻟﻮرﻧﺎ در ﻣـﺮﻛـﺰ‬

‫را ﺑﺎﻟﻔﻮر در دﻓﺘﺮﭼﻪاي ﻳﺎدداﺷﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﻴﻠﻢ را دوﺑﺎره ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ و‬

‫اﻛﺜﺮ ﻧﻤﺎﻫﺎﺳﺖ و ﮔﻮﻳﻲ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ واﻗﻌﻴﺖ ﺑﻴﺮون ﻗﺎب را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳـﻲ‬

‫ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً ﻧﻘﺪ ﺧﻮد را ﺑﺮ اﺳﺎس دو ﻧﮕﺎه ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﮕﺎه ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻪ دوش ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ .‬ﺳﻜﻮت ﻟﻮرﻧﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ اﺳﺖ از دردﻫﺎ ﻛـﻪ‬

‫ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻧﮕﺎه دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻓﻴﻠﻢ را در آﺛﺎر‬

‫ﺑﺎﻳﺪ در دﻓﺘﺮﭼﻪام ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ .‬ﻧﺎﮔﻔﺘﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﺑـﺎﻳـﺪ ﻧـﻮﺷـﺖ در‬

‫ﻛﺎرﮔﺮدان و ﺗﺎرﻳﺦ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬از او ﭘﺮﺳﻴﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫دﻓﺘﺮﭼﻪاي ﻛﻪ از ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻣﻨﺘﻘﺪ ﭼﻪ وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎﻳﻲ ﻻزم اﺳﺖ و او ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﭘﺎﺳﺦ داد‪:‬‬ ‫رﻳﺎﺿﻴﺎت و ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﺘﻮن‪ .‬رﻳﺎﺿﻴﺎت ﺑﻪ ﻛﺎر اﺳﺘﺨﺮاج ﺗﺸﺎﺑﻪ و‬ ‫ﺗﻔﺎوتﻫﺎ ﻣﻲآﻳﺪ و ﺑﺮاي ﻓﻬﻢ ﻣﻨﻄﻖ ﻓﺮم ﻻزم اﺳﺖ‪...‬‬ ‫ﺑﺮادران داردن‪ ،‬ﺳﻴﻨﻤﺎﮔﺮان ﺑﻠﮋﻳﻜﻲ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﻧﺪ ﺗﺤﺴﻴﻦ‬ ‫ﻫﻤﮕﺎن را ﺑﺮ اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ را داﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻓﻴﻠﻢ‬ ‫»ﭘﺴﺮ« را از ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭼﻬﺎر ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺮادران داردن از ﺳﻴﻨﻤﺎي ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎي داﺳﺘﺎﻧﻲ روي‬ ‫آوردﻧﺪ‪ .‬ﻣﻬﺎرت و ﻇﺮاﻓﺖ آﻧﻬﺎ در اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺒﻚ ﻧﺎﺗﻮراﻟﻴﺴﺘﻲ‬ ‫درﺑﻴﺎن ﻣﻌﻀﻞ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﻓﻘﺮ‪ ،‬ﺑﻴﻜﺎري و ﻣﻬﺎﺟﺮت و‬ ‫ﺳﻮژه ﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺑﺨﺸﺶ و اﻧﺘﻘﺎم و ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺑﻮدﻧﺸﺎن‬ ‫در ﺧﺮج ﻛﺮدن ﻧﻤﺎﻫﺎ ﻛﻼس ﺑﺎﻻي ﻛﺎري آﻧﻬﺎ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬ ‫داﺳﺘﺎن »ﭘﺴﺮ« از اﻳﻦ ﻗﺮار اﺳﺖ‪ :‬ﻧﺠﺎري ﭘﺴﺮي را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ از‬ ‫داراﻟﺘﺄدﻳﺐ ﺑﻴﺮون آﻣﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺎرآﻣﻮز ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮد‪ .‬او‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﻫﻤﺎن ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮزﻧﺪش را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‬

‫‪4‬‬

‫رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﺣﺎﻻ ﺑﻴﻦ اﻧﺘﻘﺎم و ﺑﺨﺸﺶ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ از ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﺑﺮادران داردن ﻧﺠﺎر و ﭘﺴﺮ را ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم‬ ‫ﻛﺎر ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ دارﻧﺪ ﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎي ﭼﻮب را ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺠﺎر و ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﺗﺨﺘﻪاي ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪا ﻛﺮده‬

‫‪from: s50.radikal.ru‬‬

‫ﻣﻦ‪،‬ﻛﻼس‪ ،‬و ﻳﻚ ﻧﻘﺎﺷﻲ!‬

‫ﻫﺠﻮم ﻧﮕﺎهﻫﺎي ﺳﺮد و ﺧﺸﻦِ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ رو روي اﺣﺴﺎﺳﺎت‪ ‬ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪام‬ ‫ﺣﺲ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻪ آروﻣﻲ ﺳﺮﻣﻮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣـﻲ اﻧـﺪازم و ﺳـﺮ ﺟـﺎم‬

‫آرش ﭘﻨﺎﻫﻲ ﻓﺮ‬

‫ﻣﻲﺷﻴﻨﻢ‪ .‬ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻲآد ﺑﺎﻻي ﺳﺮم ﺗﺎ ﻧﻘﺎﺷﻴﻢ رو ﺑﺒﻴﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪنِ ﻳـﻪ‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﻀﻲ ﺟﺎﻫﺎش‪-‬ﻛﻪ از دﺳﺘـﻢ در رﻓـﺘـﻪ‪-‬‬

‫اﻣﺮوز ﻛﻼس ﻧﻘﺎﺷﻴﻪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻓﺘﺮ ﻧﻘﺎﺷـﻴـﻤـﻮ ﺑـﻴـﺮون‬

‫ﻛﻤﻲ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺷﺪه‪ ،‬ﻋﻴﻨﻜﺶ رو روي ﺻﻮرت‪ ‬ﭘﺮ از ﭼـﻴـﻦ و‬

‫ﻣﻲآرم‪ ،‬ﺑﻌﺪش ﺟﻌﺒﻪ ﻣﺪاد رﻧﮕﻲ و ﺑﻌﺪش ﭘﺎكﻛﻦ‪ .‬ﻧﻪ! ﭘﺎكﻛﻦ رو‬

‫ﭼﺮوﻛﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻲﻛﻨﻪ و ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻀﻠﻪاي در اون ﺻـﻮرت‪‬‬

‫ﻣﻲذارم ﺗﻮي ﺟﻴﺒﻢ‪ .‬ﻳﻪ دوﺳﺘﻲ دارم ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻴﺮه‪ ،‬اون ﻣﻲﮔﻪ ﺗﻮ‬

‫ﺣﺠﺎري ﺷﺪه ﺗﻜﻮن ﺑﺨﻮره؛ ﺧﻮدﻛﺎر ﻗﺮﻣﺰش رو از ﺟﻴـﺐِ ﻛـﺘـﺶ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻴﺰاي زﻳﺎدي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎك ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﭘﺎكﻛﻦ رو ﻧـﮕـﻪ‬

‫ﺑﻴﺮون ﻣﻲآره و در ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎي ﺻﻔﺤﻪ‪ ،‬ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻪ‪ - :‬ﺻﻔـﺮ‪.-‬‬

‫ﻣﻲدارم ﺑﺮاي اون ﻣﻮﻗﻊ‪ .‬دﻓﺘﺮم ﭘﺮ از ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮕﻪ‪ .‬دﻓـﺘـﺮ‬

‫ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺗﻘﺎﺑﻞِ رﻧﮓﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮص رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ و ﺳـﻔـﻴـﺪ‪-‬‬

‫ﻧﻘﺎﺷﻴﻤﻮ ورق ﻣﻲزﻧﻢ ﺗﺎ ﻳﻪ ﺻﻔﺤﻪي ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻃـﻮر‬

‫ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻔﻬﻤﻪ‪ -‬ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪم‪ .‬زﻧﮓ ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﻲ ﺧـﻮره‪.‬‬

‫ﻛﻪ دارم ﻳﻮاﺷﻜﻲ‪ ،‬ﻃﻮري ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﻧﺒﻴﻨﻪ ﻣﻲﺧـﻨـﺪم‪ ،‬ﭼﺸـﻤـﺎﻣـﻮ‬

‫دوﺳﺘﺎم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮِ ﻛﺸﻴﺪن ﻳﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮي ﻳﻪ دﺷﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬ﻳﺎ‬

‫ﻣﻲﺑﻨﺪم و اوﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲآد ﺗﻮ ذﻫﻨﻢ رو ﺑﺮاي ﻣﻮﺿﻮع اﻧﺘﺨﺎب‬

‫ﻳﻪ ﻛﻮه ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺮﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻴﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻣﻦ ﺻﻔﺮ‪ .‬ﻣﻦ اﻣﺮوز ﻳـﻪ‬

‫ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﺗﻮي ﺟﻌﺒﻪي ﻣﺪاد رﻧﮕﻲ دﻧﺒﺎلِ آﺧﺮﻳﻦ رﻧﮓ ﻣﻲرم‪ .‬ﻣـﺪاد‬

‫ﺻﻔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬وﻟﻲ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﻴﺎﻫﻲﻫـﺎي‬

‫ﺳﻴﺎﻫﻢ رو ﺑﺮ ﻣﻲدارم و ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻛﺸﻴﺪن‪ .‬ﻣﺜﻞ آدﻣﻲ ﻛـﻪ‬

‫دﻧﻴﺎرو ﻳﻪ ﺟﺎ ﺟﻤﻊ ﻛﺮدم و ﺑﻌﺪ ﭘﺎﻛﺸﻮن ﻛـﺮدم‪ .‬اون اﺣـﺘـﻤـﺎﻻً‬

‫از ﻗﻄﺤﻲ ﺟﻮن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ د‪‬ر ﺑﺮده و ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻏﺬا اُﻓﺘﺎده‪ ،‬ﺑﺎ وﻟـﻊ‬

‫ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺟﻨﮓ‪ ‬ﺗﺎرﻳﺦ رو ﻛﺸﻴﺪم و ﺧـﻮدم ﺑـﻪ‬

‫ﺧﺎﺻﻲ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺳﻴﺎه ﻛﺮدن ﻛﺎﻏﺬ‪ ،‬اول از ﻳﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺷﺮوع‬

‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ از وﻗﻮﻋﺶ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﺮدم‪ .‬اون اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﻣـﻦ‬

‫ﻣﻲﻛﻨﻢ و ﺑﻌﺪش دﻳﻮاﻧﻪوار ﺑﻘﻴﻪي ﺻﻔﺤﻪ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺗـﻤـﺎم‬

‫ﻗﻠﺐ ﻳﻪ آدمِ ﺑﺪ رو ﻛﺸﻴﺪم و ﺑﻌﺪ ﺳﻔﻴﺪش ﻛﺮدم‪ .‬اﺷﻜﺎﻟﻲ ﻧﺪاره ﻛﻪ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ رو ﺳﻴﺎه ﻛﺮدم‪ .‬ﺳﻴﺎه‪ ‬ﺳﻴﺎه ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻫﺎي ﻛﻼغ! ﻫﻨﻮز ﻟﺒﺨﻨـﺪم‬

‫ﻛﺴﻲ درك ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﺧﻮدم ﻛﻪ ﻣﻲدوﻧﻢ‪ ،‬ﻣﻦ اﻣﺮوز ﺳﺮِ ﻛﻼسِ ﻧﻘﺎﺷﻲ‬

‫رو روي ﻟﺒﺎم ﺣﺲ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺳﻴﺎه رو ﺑـﻪ‬

‫دﻧﻴﺎ رو از ﺳﻘﻮط ﻧﺠﺎت دادم‪.‬‬

‫روم ﺧﻴﺮه ﻣﻲﺷﻢ و ﺗﻮ ذﻫﻨﻢ ازش ﻋﻜﺲ ﻣﻲﮔـﻴـﺮم‪ .‬ﺣـﺎﻻ وﻗـﺖ‬ ‫ﻛﺸﻴﺪن ﻗﺴﻤﺖ دوم ﻧﻘﺎﺷﻴﻪ‪ .‬ﭘﺎك ﻛﻦ رو از ﺟﻴﺐِ راﺳﺘﻢ ﺑـﻴـﺮون‬ ‫ﻣﻲآرم و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑـﻪ ﭘـﺎك ﻛـﺮدن‬ ‫ﺻﻔﺤﻪي ﺳﻴﺎه ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺨﻮام ﻳﻮاﺷﻜﻲ از ﻻيِ‬ ‫ﭼﺸﻤﺎم ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺻﻔﺤﻪ رو ﭘﺎك ﻛـﻨـﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﺗﻮﻧﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺻﻔﺤﻪ داره ﭘﺎك ﻣﻲﺷﻪ‪ ،‬ﻫﺮ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻢ رﻧﮓ ﺗﺮ ﻣﻲﺷﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﺷـﻪ‪ .‬ﺣـﺎﻻ‬ ‫وﻗﺖ ﭘﺮده ﺑﺮداري از اﺛﺮ ﻫﻨﺮيِ ﻣﻨﻪ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺑﺸﻤﺮم‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﻳﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﭘﻠﻚ ﻫﺎم رو از ﻫﻢ دور ﻣـﻲ ﻛـﻨـﻢ‪ .‬ا‪‬ﻧـﻘـﺪر از‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻛﺎرم ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻳﺎدم ﻣﻲره ﺗﻮي ﻛﻼس ﻫﺴﺘﻢ و ﻓﺮﻳﺎد‬ ‫ﻣﻲزﻧﻢ و ﺑﻪ ﻫﻮا ﻣﻲﭘﺮم‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدن ﺑﻪ ﺳﻤـﺖ‪ ‬ﻣـﻦ‪ .‬وﻗـﺘـﻲ‬

‫‪By: Tricia Harvey‬‬ ‫‪at designkitten.com‬‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﭼﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺎك ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻋﻜﺲِ ﺧﻴﺎﻟﻲ اي ﻛﻪ ﺗﻮي ذﻫـﻨـﻢ‬

‫‪5‬‬

‫ﻳﻚ ﻛﺘﺎب ‪ -‬ﻳﻚ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪:‬‬

‫ﻛﻨﻜﻮر ﺣﻘﻮق و ﻓﻠﺴﻔﻪ در ﺗﻬﺮان ﻗﺒﻮل ﺷﺪ و در رﺷﺘﻪ ﺣﻘﻮق وارد‬

‫ﺧﺎﻧﻪي ادرﻳﺴﻲﻫﺎ‬

‫ﺷﺪ‪ ،‬او ﺑﺎ ﻣﺪرك ﻟﻴﺴﺎﻧﺲ ﻋﻠﻮم ﺳﻴﺎﺳﻲ از داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺑﺮاي‬

‫ﺳﭙﻴﺪه دادرس‬

‫ﺗﺤﺼﻴﻞ در رﺷﺘﻪي ﻓﻠﺴﻔﻪ و ﺳﻴﻨﻤﺎ در داﻧﺸﮕﺎه ﺳﻮرﺑﻦ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬ ‫رﻓﺖ‪ .‬در واﻗﻊ او اﺑﺘﺪا ﺑﺮاي دﻛﺘﺮاي ﺣﻘﻮق ﺑﻪ ﭘﺎرﻳﺲ رﻓﺖ وﻟﻲ ﺑﺎ‬

‫»ﺑﺮوز آﺷﻔﺘﮕﻲ در ﻫﻴﭻ ﺧﺎﻧﻪ اي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻴﻦ ﺷﻜﺎف‬

‫زﺣﻤﺖ زﻳﺎد رﺷﺘﻪاش را ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ اﺷﺮاق ﺗﻐﻴﻴﺮ داد و ﻗﺼﺪ داﺷﺖ‬

‫ﭼﻮﺑﻬﺎ‪ ،‬ﺗﺎي ﻣﻼﻓﻪ ﻫﺎ‪ ،‬درز درﻳﭽﻪ ﻫﺎ و ﭼﻴﻦ ﭘﺮده ﻫﺎ ﻏﺒﺎر ﻧﺮﻣﻲ‬

‫ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺎﻣﻪ اش را درﺑﺎره ﻣﻮﻟﻮي ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ‬

‫ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎدي ﻛﻪ ازدري ﮔﺸﻮده ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ راه ﺑﻴﺎﺑﺪ و‬

‫ﭘﺪرش آن را ﻧﻴﻤﻪﻛﺎره رﻫﺎ ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﺟﺰاء ﭘﺮاﻛﻨﺪﮔﻲ را از ﻛﻤﻴﻦﮔﺎه آزاد ﻛﻨﺪ‪«...‬‬

‫ﺣﺎﺻﻞ ازدواج ﻏﺰاﻟﻪ ﻋﻠﻴﺰاده ﺑﺎ ﺑﻴﮋن اﻟﻬﻲ دﺧﺘﺮي ﺑﻨﺎم ﺳﻠﻤﻲ‬

‫»ﻣﻲ داﻧﻢ‪ .‬ﻫﺮﻗﺪر ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻛﻤﺘﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﻮي ﺗﺎ ﺧﻮدت‬

‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ او از دو دﺧﺘﺮ ﺑﻲ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻣﺎدراﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﺪاري‬

‫ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ آن ﻣﻦ آرﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﺴﻠﻂ اﺳﺖ؛ در ﻧﻘﺶ ﻛﺴﻲ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻏﺰاﻟﻪ ﻋﻠﻴﺰاده ﻋﻤﺮش دﻳﺮ ﻧﭙﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺲ از آن ﻛﻪ‬

‫ﻓﺮو ﻣﻲروي ﻛﻪ آرزوﻳﺶ داري‪«.‬‬

‫دو ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ روي آورده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻴﻤﺎري ﺳﺮﻃﺎن و‬ ‫اﺿﻄﺮاب و ﺷﺮاﻳﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺟﻮ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﻪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﺳﻮم روي‬

‫ﺑﺨﺸﻲ از ﻛﺘﺎب‬

‫آورد و در اردﻳﺒﻬﺸﺖ ‪ 1375‬ﺧﻮد را ﺑﻪ دار آوﻳﺨﺖ‪ 1.‬ﺷﺨﺼﻴﺖ و‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻋﺠﻴﺐ او را ﻣﻲﺗﻮان در داﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻳﺶ ﺣﺲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ اﺛﺮ ﻏﺰاﻟﻪ ﻋﻠﻴﺰاده‪» ،‬ﺳﻔﺮ ﻧﺎﮔﺬﺷﺘﻨﻲ« ﻧﺎم دارد ﻛﻪ در‬ ‫ﺳﺎل ‪ 1356‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از اﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه آﺛﺎر دﻳﮕﺮي ﺑﻪ‬ ‫ﭼﺎپ رﺳﻴﺪه وﻟﻴﻜﻦ ﻛﺘﺎب »ﺧﺎﻧﻪ ي ادرﻳﺴﻲ ﻫﺎ« ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ رﻣﺎن‬ ‫دو ﺟﻠﺪي اوﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﻣﺮﮔﺶ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺰه ي »ﺑﻴﺴﺖ‬ ‫ﺳﺎل داﺳﺘﺎنﻧﻮﻳﺴﻲ« را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص داد‪.‬‬ ‫‪goodreads.com‬‬ ‫‪goodreads.com‬‬

‫ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ از ﻣﺮﮔﺶ ﺑﻪ دﻋﻮت اﻧﺠﻤﻦ اﻳﺮاﻧﻴﺎن »وال دو‬ ‫ﻣﺎرن« در ﺟﻨﻮب ﭘﺎرﻳﺲ‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻗﺴﻤﺘﻲ از‬ ‫ﻗﺼﻪﻫﺎ و داﺳﺘﺎنﻫﺎﻳﺶ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﺧﺎﻧﻪي ادرﻳﺴﻲﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ دو ﺟﻠﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻀﺎي داﺳﺘﺎن ﺷﻬﺮي را‬

‫‪6‬‬

‫‪---------------------------------------‬‬

‫در ﺑﺮ دارد ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺸﻖ آﺑﺎد و ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﻴﺪهاﻧﺪ و‬

‫»ﺧﺎﻧﻪي ادرﻳﺴﻲﻫﺎ«‬

‫وارد ﺷﻬﺮ ﺷﺪهاﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﻖ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻦ را از ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻛﻞ‬

‫ﻏﺰاﻟﻪ ﻋﻠﻴﺰاده ‪ ،‬اﻧﺘﺸﺎرات ﺗﻮس‪ ،‬ﭼﺎپ اول؛ ‪ ، 1371‬ﺗﻬﺮان‬

‫رﻣﺎن و اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﺶ در ﺧﺎﻧﻪ اي ﺑﺰرگ و ﻗﺪﻳﻤﻲ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ و‬

‫‪---------------------------------------‬‬

‫ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي داﺳﺘﺎن در ﺧﺎﻃﺮات ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﻳﺶ زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و از دردي ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﻲ رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬او اﻧﮕﺎر ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻪ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﻏﺰاﻟﻪ ﻋﻠﻴﺰاده ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه ‪ 1325‬در ﺷﻬﺮ‬

‫ﻗﺪم در راه ﻛﺎﻓﻜﺎ و ﭘﺮوﺳﺖ ﺑﮕﺬارد؛ ﺗﻤﺎم ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎي رﻣﺎن در‬

‫ﻣﺸﻬﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﭘﺲ از ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﺪن ﻣﺪرﺳﻪ در دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و در آن ﺳﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺣﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ رﻣﺎن در‬

‫ﻋﻠﻮم اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻬﺴﺘﻲ در ﻛﻨﻜﻮر رﺷﺘﻪ ادﺑﻴﺎت ﻓﺎرﺳﻲ در ﻣﺸﻬﺪ و‬

‫ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻧﻘﺶ آن ﺑﺮ ﺣﺎل اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ و ﺧﻼﻗﻴﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه در اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي زﻳﺎدي‬

‫آﻧﻬﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﻧﻜﺮده اﻧﺪ و ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪه‬

‫را وارد ﺟﺮﻳﺎن اﺻﻠﻲ رﻣﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺳﻌﻲ دارد ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎت‬

‫ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﻧﻜﻨﻨﺪ »ﻋﺎدت ‪ ،‬اﺟﺒﺎر و ﺗﻦ آﺳﺎﻳﻲ اﺳﺖ«‪،‬‬

‫ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي رﻣﺎن را ﺑﻴﺎن دارد‪ ،‬ﺑﻄﻮري ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻚ‬

‫ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه از آن ﺑﻴﺰار اﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻘﺪاري ﻛﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺗﻚ اﻓﺮاد را درك ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻘﺪان ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ اﻳﻦ ﺳﺒﻚ ﻧﻮﺷﺘﺎري‬

‫را ﻣﻲﺳﺘﺎﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ رﻣﺎن دﻳﺪﮔﺎه دروﻧﻲ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه اﻋﻢ از ﻋﺸﻖ‪ ،‬اﻧﺰوا‪،‬‬

‫ﻛﻤﻴﺎب اﺳﺖ زﻳﺮا ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه اﻳﻦ دﺷﻮاري را ﺑﺮﺧﻮدش روا داﺷﺘﻪ‬

‫ﺳﺮﺧﻮردﮔﻲ و ﻧﺎاﻣﻴﺪي در ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ درآورده و‬

‫و ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي زﻳﺎدي را وارد رﻣﺎن ﻛﺮده و ﻫﺮ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬

‫در ﻻﻳﻪي ﻏﻴﺮ ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻪ ﺗﻔﻜﺮات ﻓﻤﻴﻨﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻜﻠﻲ ﻣﺤﻮر اﺻﻠﻲ رﻣﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻨﺘﻘﺪان ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ‬

‫ﻣﻦ از ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻟﺬﺗﻲ )ﻫﻤﭽﻮن دﻳﺪن ﻓﻴﻠﻢ ﻛﻤﺪي(‬

‫رﻣﺎن در ﺑﺮدارﻧﺪه ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﻋﺎدي‬

‫ﻧﺒﺮدم وﻟﻲ ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪﻧﺶ ﻣﺪتﻫﺎ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪم‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ :‬ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻧﻴﺮوي ﻧﺒﺮد‪ ،‬ﻋﺪاﻟﺘﺨﻮاﻫﻲ‪ ،‬ﻗﺪرت ﺧﻮاﻫﻲ ‪ ،‬ﻧﻔﺮت و‬

‫اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺶ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻳﺎد ﻧﻤﻮدن از‬

‫ﻇﻠﻢ ﻫﺎ و ﻏﻴﺮه ﻣﻲ داﻧﻨﺪ‪ .‬ﻏﻤﻲ ﻛﻪ ﻓﻀﺎي داﺳﺘﺎن را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﻛﺘﺎب ﻣﺎﻧﺪﮔﺎرش اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻏﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه از آن رﻧﺞ ﺑﺒﺮد‪ ،‬ﻏﻤﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس‬ ‫ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ داﺳﺘﺎن را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ادرﻳﺴﻲﻫﺎ ﺳﺮﺷﺎر از اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ اﺳﺖ‪ ،‬زنﻫﺎي‬ ‫اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺮدان اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺪهاﻧﺪ‬ ‫)ﻣﺮدﺳﺎﻻري(‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ و ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻋﺎدي ﺳﺎﻛﻨﺎن‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ و اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻫﺮﭼﻨﺪ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎده از ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻲ وﻳﮋهاي‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ ،‬آﻧﻬﺎ در ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻲﺟﻨﮕﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻖ و ﻧﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻖ ﺗﻼش ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻨﺘﻘﺪي‪ 2‬ﺑﻴﺎن داﺷﺘﻪ »زﺑﺎن داﺳﺘﺎن ﺷﺴﺘﻪ رﻓﺘﻪ و ﭘﺎﻛﻴﺰه اﺳﺖ و‬ ‫ﻧﺜﺮْ ﺻﻴﻘﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ و روان‪ .‬ﻛﺎري ﻛﻪ ﻏﺰاﻟﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻴﻖِ ﺳﺒﻚ‪‬‬ ‫ﻛﻼﺳﻴﻚ و ﻣﺪرن در ﻧﮕﺎرش رﻣﺎن اﺳﺖ؛ و اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﺎ ﻧﻈﻢ و‬ ‫اﻧﻀﺒﺎﻃﻲ ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮ اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ رﻣﺎن را از ﺣﻴﺚ‬ ‫ادﺑﻲ در زﻣﺮه ي آﺛﺎر ﺑﺎ ارزش زﻣﺎن ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻗﺮار داده اﺳﺖ‪ .‬اﺳﺘﻔﺎده‬ ‫از اﺷﺎره و اﺳﺘﻌﺎره و ﺗﺼﻮﻳﺮ آﻓﺮﻳﻨﻲ‪ ،‬ﻫﻨﺮيﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ درﺧﺸﺶ اﺛﺮ‬ ‫اﻓﺰوده اﺳﺖ‪ «.‬از دﻳﺪﮔﺎه دﻳﮕﺮي اﮔﺮ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﻢ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ او‬ ‫ﻳﻚ روﻧﺪ ﺗﺎرﻳﺨﻲ را دﻧﺒﺎل ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ اﺻﺮاري ﻧﻮرزﻳﺪه ﻛﻪ‬ ‫ﺷﻔﺎف ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫روﻧﺪ داﺳﺘﺎن در دو ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎب ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ اﺳﺖ ﺣﻀﻮر ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ‬

‫—————————————————‬

‫ﻓﻜﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه از ﺗﻜﺮار ﺑﻴﺰار اﺳﺖ و در ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي‬

‫‪ -1‬وﻳﻜﻲ ﭘﺪﻳﺎ ﻓﺎرﺳﻲ‬

‫داﺳﺘﺎن آزاديﺧﻮاﻫﻲ ﻣﻮج ﻣﻲزﻧﺪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﻗﻮل ﻳﻜﻲ از ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎ‪،‬‬

‫‪ -2‬ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﻮﺑﺨﺖ‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﻣﻌﻤﺎري ﻗﺪﻳﻤﻲ را ﻫﻢ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻳﺮﭘﻮﺳﺘﻲ‬

‫‪7‬‬

‫ﺳﺎﻳﻪي ﻣﺮد ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ‬

‫ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻳـﻚ داﻧـﻪ‬ ‫ﺑﭽﻪ ﻣﻦ ﺑﻮدم‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻤﻪ ﺗﻼﺷﺸﺎن را ﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑـﺎ‬

‫ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﻓﻴﺎض‬

‫واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻨﺎر ﻧﻴﺎﻳﻨﺪ و ﺑﭽﻪﺷﺎن را ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻓﻜـﺮ‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺧﻮدم ﺗﻼﺷﻢ را ﻛﺮدم و اواﺋﻞ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺟﺎن‬

‫‪8‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ذﻫﻨﻢ را وادار ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﻃﻨﻴﻦ اوﻟﻴﻦ ﺻﺪاﻳﻲ را‬

‫ﻛﻨﺪﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻮد ﺧﻮدم را ﺳﺮ ﭘﺎ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎن ﻛﻨﺪﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪم دوﺑﺎره در ﻣﻐﺰم ﺑﺎزﺳﺎزي ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﻛﻒ دﺳﺖ ﺑـﺮ‬

‫ﺑﻮد ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﻛﻤﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬اﻣـﺎ‬

‫ﺗﻨﻲ ﻛﻪ ﻃﻮﻟﺶ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻧﺎﻗﺎﺑﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﻳـﺪ ﻫـﻢ ﻓـﻜـﺮ‬

‫ﻣﮕﺮ آدم ﭼﻼق ﺗﺎ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺜﻞ آدمﻫﺎي ﻋـﺎدي ﻗـﺪم‬

‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎدرم ﺑﭽﻪ ﻣﺮده ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آورده‪ .‬ﭼﻮن دﻛﺘﺮش ﺑـﺎ آن‬

‫ﺑﺮدارد؟ وﻟﻲ ﻣﻦ ﭼﻼق ﻧﺒﻮدم‪ .‬ﻣﻦ ﻛﺴﻲ ﺑﻮدم ﻛـﻪ ﻣـﺒـﺘـﻼ ﺑـﻪ‬

‫ﻫﻤﻪ ﺗﺨﺼﺺ‪ ،‬ﺑﺎر اوﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻮزاد زﻧﺪه اﻣﺎ ﺑـﺪون وﻧـﮓ را‬

‫ﺣﺎدﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ اﺳﺖ و داﺷﺘﻢ اداي آدم ﻫـﺎﻳـﻲ را در‬

‫ﻣﻲدﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﮔﻮشﻫﺎي ﺧﻮدم ﻫﻤﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﻛﻠﻴﺸﻪاي و ﺗﻬﻮع آور را از‬

‫ﻣﻲآوردم ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﺑﺮاي‬

‫دﻫﺎن دﻛﺘﺮ ﺷﻨﻴﺪم ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺪرم ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ :‬ﻳﻚ ﺧﺒﺮ ﺧﻮب و ﻳـﻚ‬

‫ﮔﺬراﻧﺪن ﺛﺎﻧﻴﻪﻫﺎي ﻧﻜﺒﺘﻲ را ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ اﻓﺘﺎدم ﮔﻮﺷﻪ ﺧـﺎﻧـﻪ و‬

‫ﺧﺒﺮ ﺑﺪ‪ ...‬ﺧﺒﺮ ﺧﻮب اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ زﻧﺪه ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪه و ﺟﺴـﻤـﺎً‬

‫ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎ واﻟﺪﻳﻦ ﻃﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻫـﺮﭼـﻨـﺪ‬

‫ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮدم و ﺧﺒﺮ ﺑﺪ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ از ﻫﻤﺎن ﺑﺪو ورود ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﺒﺘﻼ ﺑـﻪ‬

‫ﻛﻨﺎر آﻣﺪن ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪن ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺎدرم و‬

‫ﺣﺎدﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﻮدم‪ .‬اﻓﺴﺮده ﺑﻮدم‪ ،‬آﻧﻘﺪر اﻓﺴﺮده ﻛﻪ ﺣﺘﻲ‬

‫ﭼﺮوﻛﻴﺪه ﺷﺪن ﭘﻮﺳﺖ ﺻﻮرت ﭘﺪرم ﺗﻤـﺎم ﺷـﺪ و ﻣـﻦ رﺷـﺪ‬

‫اﻧﮕﻴﺰهاي ﺑﺮاي ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدن ﻧﻮزاداﻧﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺒﻞ‬

‫ﻣﻲﻛﺮدم‪ .‬ﻃﻔﻠﻚ واﻟﺪﻳﻦ ﺑﻪ دوﺳﺖ و آﺷﻨﺎ ﺳﭙـﺮده ﺑـﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ‬

‫از آﻧﻜﻪ ﻛﺴﻲ ﺻﺪاي ﺿﺮﺑﺎن ﻗﺒﻠﻢ را ﻣﻲﺷﻨﻴﺪ ﻫـﻤـﺮاه روده ﻫـﺎي‬

‫ﻓﺮزﻧﺪﺷﺎن ﻣﺎدرزاد ﻫﻢ ﻻل اﺳﺖ ﻫﻢ ﻛﺮ و ﻫﻢ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﻓﻠﺞ‪ .‬ﺷﺎﻳـﺪ‬

‫ﺑﺮﻳﺪه و ﺗﻜﻪﻫﺎي ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺘﻨﻪ ﺑﻪ داﺧﻞ زﺑﺎﻟﻪﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﺟـﺮاﺣـﻲ‬

‫ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﻫﺎ ﺟﻤﻌﺸﺎن اﻳﻦ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺣﺎدﺗﺮﻳﻦ ﻧـﻮع‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲﺷﺪم‪ .‬آﻧﻮﻗﺖ ﺑﻘﻴﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﺑـﺮ ﻋـﻬـﺪه‬

‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﻮدم‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺟﻤﻊ ﻫﻤﻪ اﻳﻦﻫﺎ وﺟﻬﻪ ﻗﺸـﻨـﮓ ﺗـﺮي از‬

‫ﻣﻮﺟﻮدات ذره ﺑﻴﻨﻲ‪ .‬آﻧﻘﺪر ﺗﺠﺰﻳﻪام ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻤﺎم‬

‫اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﺎدرزاد داﺷﺖ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺧﻮب ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺮصﻫﺎي‬

‫ﻣﻲﺷﺪم‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻛﻪ وﺿﻌﻴﺘﻢ در آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎ ﺣـﺎﻻ ﻓـﺮق‬

‫رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺿﺪ اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺗﻨﻘﻼت ﻛﻮدﻛﺎن ﭘﻴـﺶ‬

‫ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﭼﻮن ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ زﻧﺪه ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﻮدم اﻣﺎ ﻣﻌـﻨـﺎي‬

‫ﭘﺎ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻠﻔﻲ ﻧﺒﻮدم و ﻳﻚ ﺑﺎر وﻗﺘﻲ‬

‫»ﻫﺴﺘﻦ« را آن ﺟﻮر ﻛﻪ دﻳﮕﺮان ﻓﻬﻤﻴﺪهاﻧﺪ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‪ .‬اﺻﻼً ﺷﺎﻳـﺪ‬

‫ﻛﺎرد روي اﺳﺘﺨﻮان روﺣﻢ را ﺧﺮاش ﻣﻲداد ﺑﻪ زﺑﺎن آﻣـﺪم‪ .‬و آن‬

‫اﺷﺘﺒﺎه از ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻴﺎل ﻣﻲﻛﻨﻢ دﻳﮕﺮان ﺣـﺲ »ﺑـﻮدن« را‬

‫روزي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺮد ﭼﺎق ‪-‬ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺮادر ﭘﺪرم ﺑﻮد و ﮔﻮﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﻓﻬﻤﻴﺪهاﻧﺪ و ﻣﻦ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪهام‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ آﻧﻬﺎ ﺧﻴﺎل ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘـﻨـﺪ‬

‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﻗﻮاﻋﺪ ﻣﻮﺟﻮد »ﻋﻤﻮ« ﺻﺪاﻳﺶ ﻣﻲزدم‪ -‬رو ﺑـﻪ روﻳـﻢ‬

‫ﻳﺎ اﺻﻼً ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ اﻻﻏﻲ زدهاﻧﺪ و در ﻛﻤﺎل وﻗﺎﺣﺖ از ﻛﻨﺎر اﻳﻦ‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻣﻼﻃﻔﺖ و ﻣﻼﻳﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻳﻚ آدمِ‬

‫ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻮال ﺑﺰرگ ﻛﻪ وﺟﻮدش ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻳﻚ وزﻧﻪ روﺣﻲ ﺻـﺪ و‬

‫ﻗﻄﻊ ﻧﺨﺎعِ از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز اﺳﺖ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز و ﺑﺴﺘـﻪ‬

‫ﺑﻴﺴﺖ ﻛﻴﻠﻮﻳﻲ در ﻣﻐﺰ ﻫﺮ ﺟﺎﻧﻮر ﻣﺘﻔﻜﺮي ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﻛـﻨـﺪ رد‬

‫ﻣﻲﻛﺮد و ﺣﺮف ﻣﻲزد‪ .‬ﺗﺎ آن ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻴﻠﻲﻫﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻢ آﻣﺪه و دﺳﺖ‬

‫ﺷﺪهاﻧﺪ و رد ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و رد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺟـﺎﻧﺸـﺎن در‬

‫ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺑﺖ ﻛﺮي و ﻻﻟﻲ و ﻓﻠﺞ ﺑﻮدﻧﻢ دﻟﺪارﻳﻢ‬

‫ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ »ﺑﻮدن« ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺧﻮدم را از‬

‫ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻳﺎ اﺑﺮاز ﺗﺮﺣﻢ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ اﻣﺎ اﻳﻦ ﻳﻜﻲ دﻫﺎﻧﺶ آن ﻗـﺪر‬

‫ﻫﻤﺎن اوان ﻧﻮزادي آﻏﺎز ﻛﺮدم و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻃﺮز وﺟـﻮدم از‬

‫ﺑﻮي ﺗﻌﻔﻦ ﻣﻲداد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ »ﺑﻮدن« ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ را ﻫﻢ ﺑﺮاﻳـﻢ ﻏـﻴـﺮ‬

‫ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺑﻮدم‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﭽﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ذاﺗﺎً ﺑﻪ ﺣﺎدﺗـﺮﻳـﻦ‬

‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬آن ﻗﺪر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬دﻫﺎن ﻣﺘـﻌـﻔـﻨـﺘـﺎن را‬

‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﺷﺎن را از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑـﻮدﻧـﺪ‪ .‬ﻫـﻤـﻪ‬

‫ﻓﻘﻂ ﺻﺪاﻳﺶ را ﻣﻲﺷﻨﻴﺪم‪ .‬ﻣﻲﺷﻨﻴﺪم ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻔـﺖ اﻳـﻦ ﻣـﺮد‬

‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺎدي آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎدي از اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺮ دربِ داﻏﻨﺸـﺎن ﺑـﻪ‬

‫ﺳﺎلﻫﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺟﺎي ﺧﻮد ﺗﻜﺎن ﻧﺨﻮرده اﺳﺖ و در ﻋـﻮاﻟـﻢ‬

‫ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ و ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪاي ﺑﻪ اﻳﻦ وزﻳﻨﻲ زﺑﺎن ﺑﺎز ﻛﺮده‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻴـﻠـﻲ‬

‫ﻋﺮﻓﺎن ﺳﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻓﺮﻳﺎد ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺟﻠﻮ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و ﺑـﺎ‬

‫زود دﻳﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﻋﻠﺖ اﻓﺘﺎدﮔﻲ ﺳﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم را ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن‬

‫ﭼﺸﻢ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻦ ﺑﺮﻫﻨﻪام ﭼﻪ ﻗﺪر ﺷﺒﻴﻪ ﻣـﺠـﺴـﻤـﻪ‬

‫ﻣﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺣﺎدﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﻮدم‪ .‬آن ﻗﺪر ﺣﺎد ﻛﻪ ﺑـﺎﻛـﻢ‬

‫ﺑﻮدا اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﻮداي ﻫﺰاره ﺳﻮم ﺑﻮدم‪ .‬واژه اﺣﺘﺮام ﭼﺸﻢ‬

‫ﻧﺒﻮد ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ و اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺟﺎﻳﻲ ﭘ‪‬ﻬﻦ و ﺑﻪ ﻧﻘـﻄـﻪ اي‬

‫ﺗﻚ ﺗﻜﺸﺎن را ﺑﺮق اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺪام ﺟﻠﻮ ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ ﺗـﺎ روي‬

‫ﺧﻴﺮه ﺷﻮم‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل واﻟﺪﻳﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻧﮕﺮاﻧﻲ اﻳﻦ را ﻧﺪاﺷـﺘـﻨـﺪ‬

‫ﻻﻳﻪ ﻫﺎي ﭼﺮﺑﻲ ﻃﺒﻘﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺷﺪه روي ﺷﻜﻤﻢ دﺳﺖ ﺑﻜﺸـﻨـﺪ و‬

‫ﻛﻪ روزي ﺑﺎ ﺟﺴﺪ ﻏﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻓﺮزﻧﺪﺷﺎن رو ﺑﻪ رو ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻮن از‬

‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺸﺎن ﺑﻤﺎﻟﻨﺪ‪ .‬ﺑﻠﻪ؛ ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻲ در ﺑـﻴـﻦ ﻛـﺜـﺎﻓـﺖ‬

‫ﻫﻤﺎن وﻗﺘﻲ ﻛﻪ دﻛﺘﺮﻫﺎ ﺟﻮاﺑﻢ ﻛﺮدﻧﺪ ﺣﺪاﻗﻞ اﻳـﻦ ﺧـﺮده ﺧـﺒـﺮ‬

‫ﺧﻮدم زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮدم ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻜﺎن ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫اﻣﻴﺪوار ﻛﻨﻨﺪه را ﻫﻢ ﺑﻪ واﻟﺪﻳﻦ دادﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ اﻗﺪاﻣﻲ ﺑـﺮاي‬

‫ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻦ ﮔﻮي ﺳﺒﻘﺖ در ﻣﺪت زﻣﺎن ﻣﺮاﻗﺒﻪ را از ﺑﻮدا رﺑﻮده ﺑﻮدم‪.‬‬

‫ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ .‬دﻟﻴﻠﺶ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻣﻦ واﺿﺢ ﺑـﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ را ﻫﻤﺎن ﻣﺮد ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ .‬ﻛﺎش ﻣﻲﺷﺪ ﺑﺮاي آن ﻣﺠﺎﻧﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ‬

‫ﭼﻮن اراده و ﻋﺰم ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻛﺮدن و ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﺳﻢ و آﻟﺖ ﻗﺘﺎﻟﻪ و‬

‫داد ﻛﻪ ﻛﺎر ﻣﻦ ﺷﺎﻳﺪ از ﻛﺎر ﺑﻮدا ﻫﻢ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺑﻮده ﭼﻮن او ﻓﻘـﻂ‬

‫آﺧﺮ ﺳﺮ اﻗﺪام ﺑﻪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﺧﻮدش درﺟﻪ اي از ﻧﺸﺎط را –ﻫﺮﭼﻨﺪ‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از دﻧﻴﺎي ﻓﺎﻧﻲ ﺟﺪا ﺷﻮد ﻛﻪ دﻧﻴﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ را ﻛﺸـﻒ‬

‫ﻧﺎﭼﻴﺰ‪ -‬ﻣﻲﻃﻠﺒﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ رد ﻛﻮﭼﻜـﻲ از آن در وﺟـﻮد ﻣـﻦ‬

‫ﻛﺮد اﻣﺎ ﻣﻦ از ﻛﺸﻒ ﻫﻤﻴﻦ دﻧﻴﺎي ﻓﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮدم و ﺑﺎ اﻳـﻦ‬

‫ﻧﺎﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺣﺎل ﺑﺮاي ﻣﺪتﻫﺎ از ﺟﺎﻳﻢ ﺗﻜﺎن ﻧﺨﻮرده ﺑـﻮدم‪ .‬ﺗـﺎ ﭼـﻨـﺪ روز‬

‫ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ دق ﻣﺮگ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻋﻠﺖ ﻣـﺮﮔﺸـﺎن را‬

‫ﻣﺮﻳﺪان ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻟﺨﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻟﺠﻦ و ﻛﺜﺎﻓﺖ روﻳﺶ‬

‫ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ آرزو ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻃﺒﻴـﻌـﻲ ﻣـﺮده و‬

‫ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﻣﻦ ﻛﻢ ﻛﻢ داﺷﺖ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲﺧﻮرد از ﻣﻮر ﻣﻮر‬

‫ﺧﻮدﺷﺎن را ﻧﻜﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬و ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪم‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﺮوﻛﻪ ﺷـﺪ و‬

‫ﺷﺪن ﭘﻮﺳﺖ ﺗﻨﻢ؛ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻛﺎري ﻫﻢ از دﺳﺘﻢ ﺑﺮﻧﻤﻲ آﻣـﺪ‬

‫دﻳﮕﺮ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدري در ﻛﺎر ﻧﺒﻮد ﺗﺎ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻓﺮزﻧﺪ اﻓﻠﻴﺠﺸﺎن را ﭼﻨﺪ‬

‫ﭼﻮن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺣﺎد ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺑﻮدم و ﺗﻜﺎن ﺧﻮردن ﺑﺮاي‬

‫وﺟﺐ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻔﺮﻳﺤﻲ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻢ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﭘﺮواز ﻛﺮدن آدﻣﻴﺰاد ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺳﻜﻮن را دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ از ﻫﺮ ﻣﺤﺮﻛﻲ ﻛـﻪ ﻣـﺮا ﻳـﺎد‬

‫ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻛﻼﻏﻲ از‬

‫ﻣﻮﺟﻮدﻳﺘﻢ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ ﺑﻲزار ﺑﻮدم و ﺣﺎﻻ ﺧﺎﻟﻲ ﺑـﻮدن ﺧـﺎﻧـﻪ و‬

‫ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ در دﻧﻴﺎي ﻫﻴﭻ ﺑﻴﺮون آﻣﺪم و ﺧﻮدم را در ﺟﺎﻳﻲ ﺗﺎرﻳﻚ و‬

‫ﻧﺒﻮدن واﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮدش ﺗﻮﻓﻴﻘﻲ ﺑﻮد اﺟﺒﺎري ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑـﻪ اﻳـﻦ‬

‫ﻣﺘﻌﻔﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺎرﻳﻜﻪ ﻧﻮري ﻛﻪ از ﺑﺎﻻي ﺳﺮم ﻣﻲﺗﺎﺑﻴﺪ ﮔﺎﻫـﻲ‬

‫ﻣﻄﻠﻮب‪ .‬ﺳﻜﻮت و ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﻣـﻲ داد ﻛـﻪ در‬

‫ﺗﺎرﻳﻚ ﻣﻲﺷﺪ و ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن اﻧﺪك ذﻛﺎوﺗﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻢ ﺗﺸﺨـﻴـﺺ‬

‫»ﺑﻮدن« ﺑﻲ ﻣﻌﻨﺎي ﺧﻮد ﻏﺮق ﺷﻮم و آن ﻗـﺪر ﻏـﺮق ﺷـﻮم ﻛـﻪ‬

‫دادم ﻛﻪ ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از ﭼﺎهﻫﺎي ﻓﺎﺿـﻼب ﺷـﻬـﺮي اﻓـﺘـﺎده ام و‬

‫ﻧﺎ»ﺑﻮد« ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬و ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل‪ ،‬ﻛـﺪام‬

‫ﻣﺎﺷﻴﻦﻫﺎ از ﺑﺎﻻي ﺳﺮم رد ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻛﺎش ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤـﻢ از‬

‫ﺟﺎﻧﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ ﻻﻧﻪ ﻣﺮا ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﻻﺷﻪام را از ﻣﻴﺎن ﺟﻠﺒﻚﻫـﺎي‬

‫ﻛﻲ ﺟﺬاﺑﻴﺘﻢ را ﺑﺮاي آن ﺟﻤﺎﻋﺖ از دﺳﺖ داده ﺑﻮدم‪ .‬ﻻﺑـﺪ ﺣـﺎﻻ‬

‫ﺗﻨﻴﺪه ﺷﺪه روي ﻫﻴﻜﻠﻢ ﺑﻴﺮون ﻛﺸﻴﺪ و ﻣﺮا از دﻧﻴﺎي ﻧﺎﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ‬

‫آﻧﻬﺎ ﻗﺪﻳﺴﻲ ﻣﻘﺪس ﺗﺮ از ﻣﻦ ﭘﻴﺪا ﻛـﺮده ﺑـﻮدﻧـﺪ و ﻣﺸـﻐـﻮل‬

‫درش ﻏﻠﺖ ﻣﻲﺧﻮردم ﺑﻴﺮون آورد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدم آﻣﺪم دﻳﺪم ﭼﻨﺪ‬

‫ﺳﺘﺎﻳﺸﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪاي رﻳﺴﻪ رﻓﺘﻦ ﻣـﻮش ﻫـﺎي ﻓـﺎﺿـﻼب را‬

‫ﻫﺰار ﻧﻔﺮ رو ﺑﻪ روﻳﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ و ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎرﻻﺗﺎﻧـﻲ ﻛـﻪ‬

‫ﻣﻲﺷﻨﻴﺪم‪ .‬ﺑﺎ ﻗﺪم ﻫﺎي ﺗﻨﺪ داﺋﻤﺎً ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺑﺎﻻﺧـﺮه ﻛـﻲ‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ ﻟﻄﻔﺎً!« آن ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻤﻪ ذوق زده ﻧـﮕـﺎه ﭘـﺪر و ﻣـﺎدرم‬

‫داﺷﺖ ﻣﺮا ﺑﻪ آن ﺟﻤﻌﻴﺖ دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﺮد را ﻧـﻤـﻲ دﻳـﺪم‪.‬‬

‫‪9‬‬

‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺟﺎﻧﻢ را ﺑﻜﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﻴﺎل راﺣﺖ ﺷـﺮوع ﺑـﻪ ﺟـﻮﻳـﺪن‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﻓﻮرﻳﻪ‬

‫ﺑﺎﻓﺖﻫﺎي ﺗﻨﻢ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﻢ را ﻣﻲﺑﻨﺪم ﺗﺎ دوﺑﺎره ﺗـﻮي ﻋـﺎﻟـﻢ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﺑﺮوم‪ .‬زﻣﺎن در دﻧﻴﺎي ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻛﺎره اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ دﻳـﮕـﺮ‬

‫اﻧﺠﻤﻦ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن اﻳﺮاﻧﻲ داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ‬

‫ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻳﻚ ﻣﻔﻬﻮم اﻧﺘﺰاﻋﻲ ﻗﻼﺑﻲ ﻫﻢ ارزش ﻧﺪارد‪ .‬در دﻧﻴﺎي ﻣـﻦ‬ ‫زﻣﺎن ﻧﻪ ﭘﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﻧـﻤـﻲ داﻧـﻢ‬

‫‪ ISAUA‬ﻣﺎهﻫﺎي ﺷﻠﻮﻏﻲ رو در ﭘﻴﺶ داره‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﻣﺘـﻌـﺪدي‬

‫اﻛﻨﻮن ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ام ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﺻﻼ زﻧﺪه ام ﻳﺎ ﻣﺮده‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺣـﺎﻻ‬

‫رو ﺑﺮاي ﻣﺎه ﻓﻮرﻳﻪ و ﻣﺎرچ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺟﺪول زﻳـﺮ اﻃـﻼﻋـﺎت‬

‫ﺳﺎلﻫﺎﺳﺖ ﻣﺮدهام و از ﻣﺮﮔﻢ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺟﺎي ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻴﺴـﺖ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﻮرد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻣﺎه ﻓﻮرﻳﻪ در اﺧﺘﻴﺎرﺗﻮن ﻣﻲﮔﺬاره ‪:‬‬

‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺣﺎدﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬آﻧﻘﺪر ﺣﺎد ﻛـﻪ‬ ‫ﻓﺮق زﻧﺪه ﻳﺎ ﻣﺮده ﺑﻮدﻧﻢ را ﻫﻢ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‪.‬‬

‫ﻋﻨﻮان ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬

‫زﻣﺎن ﺑﺮﮔﺰاري‬

‫ﻣﻜﺎن ﺑﺮﮔﺰاري‬

‫ﺷﺐ ﺷﻌﺮ‬

‫ﺟﻤﻌﻪ ‪ 19‬ﻓﻮرﻳﻪ‬ ‫‪18:00‬‬

‫‪SUB‬‬

‫ﺟﺸﻦ ﺳﭙﻨﺪارﻣﺬﮔﺎن‬

‫ﺷﻨﺒﻪ ‪ 20‬ﻓﻮرﻳﻪ‬ ‫‪19:30‬‬

‫‪Dinwoodie‬‬ ‫‪Lounge-SUB‬‬

‫ﺟﻤﻌﻪ ‪ 26‬ﻓﻮرﻳﻪ‬ ‫‪18:00‬‬

‫‪International‬‬ ‫‪Centre‬‬

‫ﺷﺐ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎ اﻛﺮان‬ ‫» ﻛﺴﻲ از ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎي‬ ‫اﻳﺮاﻧﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد«‬

‫ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﻛﻪ از ﻟﻴﺴﺖ ﻣﺸﺨﺼﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻌﺪي ﻣﺎ ﻣـﺮاﺳـﻢ ﺟﺸـﻦ‬ ‫ﺳﭙﻨﺪارﻣﺬﮔﺎن ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻢ ﻛﻪ اﮔﻪ دوﺳﺘﺎن ﺷﺮﻛﺖ ﻧـﻜـﻨـﻨـﺪ‬ ‫ﭘﺸﻴﻤﻮن ﻣﻴﺸﻦ ﭼﻮن ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻟﺤﻈﺎت ﺷﺎد و ﻏـﺬاﻫـﺎي اﻳـﺮاﻧـﻲ‬ ‫ﺧﻮشﻣﺰه ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ » ‪ «Taste of Persia‬ﺳﺮو ﻣﻲ ﺷـﻪ رو از‬ ‫دﺳﺖ ﻣﻴﺪن‪ .‬ﺑﻠﻴﺖ ورودي ‪ 10‬دﻻر ﻫﺴﺖ ﻛﻪ در واﻗﻊ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪ‬ ‫ﻣﻜﺎن و ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺻﻮﺗﻲ رو ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﻛﻨﻪ‪ .‬دوﺳﺘﺎي ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮﻧﻦ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ و ﻏﺬا رو ﺧﺮﻳﺪاري ﻛﻨﻦ‪ .‬ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺑﻴـﺸـﺘـﺮ در‬ ‫ﻣﻮرد ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎ رو در آﻳﻨﺪه ﻧـﺰدﻳـﻚ ﺑـﻪ اﻃـﻼع دوﺳـﺘـﺎن‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﻣﻲرﺳﻮﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫‪10‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﮔﺮوه ﻫﺎي‬ ‫ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ ‪ - 2010‬ﻗﺴﻤﺖ اول‬

‫ﮔﺮوه ‪A‬‬ ‫آﻓﺮﻳﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ‪ ،‬ﻣﻜﺰﻳﻚ‪ ،‬اوروﮔﻮﺋﻪ‪ ،‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬

‫ﻣﻴﺜﻢ ﻋﺒﺎﺳﻲ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺗﺮﻳﻦ ﺗﻴﻢ اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺑﺮاي ﻣﺎ اﻳﺮاﻧﻴﻬﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎن‬ ‫ﺟﻬﺎن در ﺳﺎل ‪ 1998‬و ﻧﺎﻳﺐ ﻗﻬﺮﻣﺎن در ﺳﺎل ‪ 2006‬ﻫﺴﺖ‪.‬‬ ‫اﮔﺮﭼﻪ ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎي زﻳﺎدي ﺑﻴﻦ اﻳﻦ ﺗﻴﻢ و اون ﺗﻴﻤﻬﺎ وﺟﻮد داره‪ ،‬وﻟﻲ‬ ‫اﮔﻪ ﻳﺎدﻣﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ در رﻗﺎﺑﺘﻬﺎي ‪ 4‬ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﻫﻢ ﺷﺮوع‬ ‫ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺎزي ﺑﻪ ﺑﺎزي ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻨﺎل راه‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ و در ﺿﺮﺑﺎت ﭘﻨﺎﻟﺘﻲ ﻣﻐﻠﻮب اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺷﺪ‪ .‬زﻳﺪان ﺳﺘﺎره اﻳﻦ‬ ‫ﺗﻴﻢ در اون ﺑﺎزي ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﻏﻴﺮ ﺣﺮﻓﻪ اي ﻫﻤﻪ رو ﺷﻮﻛﻪ ﻛﺮد‬ ‫و ﻧﺎم ﺧﻮدﺷﻮ در ﺗﺎرﻳﺦ ﺛﺒﺖ ﻛﺮد‪ .‬اﻣﺴﺎل ﻫﻢ در آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎزي‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ و در ﺑﺎزي ﭘﻠﻲ آف در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﺮﻟﻨﺪ ﻫﺎﻧﺮي‬ ‫در دﻗﺎﻳﻖ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﺗﻮپ را ﺑﺎ دﺳﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻳﻚ ﭘﺎس ﻣﻨﺠﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻞ‪ ،‬ﻣﺴﺒﺐ ﺻﻌﻮد ﺗﻴﻢ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻪ ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬

‫ﻛﻢ دﻧﻴﺎ رو ﻓﺮا ﻣﻲﮔﻴﺮه‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺗﻴﻤﻬﺎي ﺣﺎﺿﺮ در اﻳﻦ رﻗﺎﺑﺘﻬﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ‬ ‫ﺷﺪن و ﮔﺮوه ﺑﻨﺪي ﻫﻢ ﺣﺪود ﻳﻚ ﻣﺎه ﭘﻴﺶ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و ﺗﻴﻤﻬﺎ‬ ‫ﺣﺮﻳﻔﺎﺷﻮﻧﻮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻣﻴﺪوﻧﻴﺪ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫رﻗﺎﺑﺘﻬﺎ راه ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺗﻴﻢ اﺳﺘﺤﻘﺎق ﺻﻌﻮد‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻦ رﻗﺎﺑﺘﻬﺎ رو ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻮاﻣﻞ ﻋﺪم ﺻﻌﻮد‬ ‫روﺑﻪ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ذﻳﺮﺑﻂ واﮔﺬار ﻣﻴﻜﻨﻢ و ﻓﻘﻂ اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ دوﺑﺎره‬ ‫روزﮔﺎري ﺑﻴﺎد ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻼت ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﻣﺎ رو رﻫﺎ ﻛﻨﻪ و ﺑﺎز‬ ‫ﺑﺘﻮﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻏﺮور و ﻫﻴﺠﺎن ﭘﻴﺮوزﻳﻬﺎي اﻳﻦ ﺗﻴﻢ رو ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ و‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺗﻌﺼﺐ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻗﺼﺪ دارم ﺗﻴﻤﻬﺎ‬ ‫و ﮔﺮوه ﻫﺎي ﺣﺎﺿﺮ در ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ ‪ 2010‬آﻓﺮﻳﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ رو‬ ‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻛﻨﻢ و اﻃﻼﻋﺎت و ﻧﻈﺮات ﺧﻮدم رو ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ در‬ ‫ﻣﻴﻮن ﺑﮕﺬارم‪ .‬درﻫﺮﺷﻤﺎره از ﻧﺸﺮﻳﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺗﺎ زﻣﺎن ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﺑﺎر ‪ 2‬ﮔﺮوه رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ‪.‬‬

‫ﺧﻂ ﻣﻴﺎﻧﻲ و ﺗﺮي‬

‫ﻫﺎﻧﺮي )ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ(‪،‬‬

‫ﻧﻴﻜﻼس آﻧﻠﻜﺎ‬

‫)ﭼﻠﺴﻲ( و ﻛﺮﻳﻢ ﺑﻨﺰﻣﺎ )رﺋﺎل ﻣﺎدرﻳﺪ( در ﺧﻂ ﺣﻤﻠﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﺗﻴﻢ ﺑﻌﻴﺪ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺻﻌﻮد ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮ‬ ‫ﺑﺨﻮره‪ ،‬اﻣﺎ در ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺑﺨﺼﻮص اﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻴﻤﻲ ﭼﻮن آرژاﻧﺘﻴﻦ‬ ‫روﺑﺮو ﺑﺸﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺣﺬف ﺷﺪﻧﺶ زﻳﺎده‪ .‬ﻣﻜﺰﻳﻚ از دﻳﮕﺮ ﺗﻴﻤﻬﺎي‬ ‫ﻣﻄﺮح ﺣﺎﺿﺮ در اﻳﻦ ﮔﺮوه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎﻻﻳﻲ دارد‪.‬‬ ‫ﺑﺎزﻳﻜﻨﺎن ﻛﻠﻴﺪي اﻳﻦ ﺗﻴﻢ راﻓﺎﺋﻞ ﻣﺎرﻛﺰ و ﺟﻴﻮاﻧﻲ ﻣﺪاﻓﻊ و ﻣﻬﺎﺟﻢ‬ ‫ﺗﻴﻢ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ و ﺑﻼﻧﻜﻮ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اوروﮔﻮﺋﻪ‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎن اوﻟﻴﻦ دوره‬ ‫رﻗﺎﺑﺘﻬﺎي ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ در ﺳﺎل ‪ 1930‬اﻣﺴﺎل ﺗﻮﻧﺴﺖ از ﺗﻴﻤﻬﺎﻳﻲ‬ ‫ﭼﻮن ﻛﻠﻤﺒﻴﺎ و اﻛﻮادور ﭘﻴﺸﻲ ﺑﮕﻴﺮه و ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻛﺎﺳﺘﺎرﻳﻜﺎ‬ ‫در ﺑﺎزي ﭘﻠﻲ آف ﺑﻪ اﻳﻦ رﻗﺎﺑﺘﻬﺎ راه ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺑﺎ وﺟﻮد‬ ‫ﻣﻬﺎﺟﻢ زﻫﺮ داري ﭼﻮن دﻳﮕﻮ ﻓﻮرﻻن )اﺗﻠﺘﻴﻜﻮ ﻣﺎدرﻳﺪ( ﻣﻴﺘﻮﻧﻪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻴﻤﻬﺎي دﻳﮕﻪ دردﺳﺮ ﺳﺎز ﺑﺸﻪ‪ .‬آﻓﺮﻳﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻳﻦ‬ ‫رﻗﺎﺑﺘﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﺑﻴﮕﺮي ﻛﺎرﻟﻮس آﻟﺒﺮﺗﻮ ﭘﺮﻳﺮا و ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان‬ ‫اﻣﻴﺪواره ﻛﻪ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﺳﺎز ﺑﺸﻪ وﻟﻲ ﺑﺎاﻳﻨﻜﻪ در ﮔﺮوه ﻧﺴﺒﺘﺎً آﺳﺎﻧﻲ‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫‪ 5‬ﻣﺎه ﺑﻪ ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﻮﻧﺪه و ﺗﺐ و ﺗﺎب اﻳﻦ ﺑﺎزﻳﻬﺎ داره ﻛﻢ‬

‫ﺑﺎزﻳﻜﻨﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ در اﻳﻦ ﺟﺎم ﻓﺮاﻧﻚ رﻳﺒﺮي )ﺑﺎﻳﺮن ﻣﻮﻧﻴﺦ( در‬

‫‪11‬‬

‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺠﻲ ﻛﻪ در ﺑﺎزﻳﻬﺎي ﺗﺪارﻛﺎﺗﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ‬

‫ﮔﺮوه ‪B‬‬

‫آورده ﺑﻌﻴﺪه ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻪ راﻫﻲ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪي اﻳﻦ رﻗﺎﺑﺘﻬﺎ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬

‫آرژاﻧﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻴﺠﺮﻳﻪ‪ ،‬ﻛﺮه ﺟﻨﻮﺑﻲ‪ ،‬ﻳﻮﻧﺎن‬

‫ﺑﺎزﻳﻜﻨﺎن اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺑﻨﻲ ﻣﻜﺎرﺗﻲ )ﺑﻠﻚ ﺑﻮرن( و اﺳﺘﻴﻮن ﭘﻴﻨﺎر‬ ‫)اورﺗﻮن( ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻦ از اﻳﻦ ﮔﺮوه اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ و‬

‫ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ دﻳﮕﻮ ﻣﺎرادوﻧﺎ ﺑﻪ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ آرژاﻧﺘﻴﻦ در ﻧﻘﺶ‬

‫ﻣﻜﺰﻳﻚ از اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺻﻌﻮد ﻣﻴﻜﻨﻦ و اروﮔﻮﺋﻪ ﺳﻮم ﻣﻴﺸﻪ‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﻣﺮﺑﻲ اﻣﻴﺪﻫﺎ رو در دل ﻫﻮاداران اﻳﻦ ﺗﻴﻢ زﻧﺪه ﻛﺮد‪ .‬اوﻧﻬﺎ‬ ‫اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ اﻳﻦ اﺳﻄﻮره ﻓﻮﺗﺒﺎل و ﺣﻀﻮر ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎزﻳﻜﻦ ﺟﻬﺎن در ﺳﺎل ‪ ،2010‬ﻟﻴﻮﻧﻞ ﻣﺴﻲ‪ ،‬اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ‬

‫‪Messi‬‬

‫‪Marquez‬‬

‫‪Ribery‬‬

‫‪Giovanni‬‬ ‫‪Tevez‬‬

‫‪Mikel‬‬ ‫‪Forlan‬‬

‫‪Mccarthy‬‬

‫‪Martin‬‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫‪Henry‬‬

‫‪12‬‬

‫‪Yakubu‬‬

‫‪Benzema‬‬

‫‪Park‬‬ ‫‪Gekas‬‬

‫روزﻫﺎي اوج ﺑﺎزﮔﺮده‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻌﺎدﻻت ﺑﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺿﻌﻴﻒ اﻳﻦ ﺗﻴﻢ در‬

‫ﭘﺎرك ﺟﻲ ﺳﻮن )ﻣﻨﭽﺴﺘﺮ ﻳﻮﻧﺎﻳﺘﺪ( ‪ 2‬ﮔﻞ در ﺑﺎزﻳﻬﺎي رﻓﺖ و‬

‫ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮرد و اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺗﺤﺖ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﺎرادوﻧﺎ ﺑﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﻛﺸﻮرﻣﻮن زد و ﻣﺎﻧﻊ ﺻﻌﻮد ﺗﻴﻢ اﻳﺮان ﺑﻪ ﺟﺎم‬

‫ﻛﺴﺐ ‪ 4‬ﺷﻜﺴﺖ )ﻣﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺗﺤﻘﻴﺮ آﻣﻴﺰ ‪ 1-6‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻲ اﻣﺴﺎل ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻮﻧﺎن ﻗﻬﺮﻣﺎن اروﭘﺎ در ﺳﺎل ‪ 2004‬ﺗﻴﻤﻴﻪ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻮﻟﻴﻮي( در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺣﺬف ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎ ‪ 2‬ﭘﻴﺮوزي‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺿﺪ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﻣﻴﻜﻨﻪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﺎزي ﻛﻨﻪ و ﺗﺎﻛﺘﻴﻚ اﻳﻦ‬

‫ﭘﻲ در ﭘﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻮاز ﺣﻀﻮر در ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ ‪ 2010‬رو ﻛﺴﺐ‬

‫ﺗﻴﻢ ﺧﺮاب ﻛﺮدن ﺗﺎﻛﺘﻴﻚ ﺗﻴﻢ ﺣﺮﻳﻔﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﻫﻢ ﻛﻢ ﮔﻞ ﻣﻴﺰﻧﻪ‬

‫ﻛﻨﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺑﺎ ﺳﺘﺎره ﻫﺎﻳﻲ ﭼﻮن ﻣﺴﻲ )ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ(‪،‬‬

‫و ﻫﻢ ﻛﻢ ﮔﻞ ﻣﻴﺨﻮره وﻣﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻴﺪم ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺴﺐ ﻳﻚ ﻳﺎ دو‬

‫ﻫﻴﮕﻮاﻳﻴﻦ )رﺋﺎل ﻣﺎدرﻳﺪ( و ﺗﻮز )ﻣﻨﭽﺴﺘﺮ ﺳﻴﺘﻲ( از ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ‪ 0-0‬و ﻳﻚ ﺷﻜﺴﺖ ‪ 1-0‬ﺑﺪون ﮔﻞ زده و ﻳﻚ ﮔﻞ ﺧﻮرده‬

‫ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮرداره و ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻣﺎرادوﻧﺎ ﻣﻴﺘﻮﻧﻪ اﻳﻦ ﺗﻴﻢ رو ﺑﻪ‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﺎم ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎزﻳﻜﻦ اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺟﻜﺎس‬

‫ﺟﺎﻳﮕﺎه واﻗﻌﻲ ﺧﻮد در ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ‪ .‬ﻧﻴﺠﺮﻳﻪ ﻛﻪ در دو‬

‫)ﺑﺎﻳﺮن ﻟﻮرﻛﻮزن( در ﺧﻂ ﺣﻤﻠﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﺎزﻳﻬﺎي ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ ‪10‬‬

‫دﻫﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﻴﻤﻬﺎي آﻓﺮﻳﻘﺎﻳﻲ ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻮده اﻣﺴﺎل‬

‫ﮔﻞ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺑﻪ ﺛﻤﺮرﺳﻮﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﺗﻔﺎق ﺧﺎﺻﻲ رخ‬

‫ﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﺘﺎره ﻫﺎي ﻧﺎم آﺷﻨﺎﻳﻲ ﭼﻮن ﺟﺎن اﺑﻲ ﻣﻴﻜﻞ )ﭼﻠﺴﻲ(‪،‬‬

‫ﻧﺪه آرژاﻧﺘﻴﻦ و ﻧﻴﺠﺮﻳﻪ از اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺻﻌﻮد ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ و ﺑﻄﻮر‬

‫اﺑﺎﻓﻤﻲ ﻣﺎرﺗﻴﻨﺰ )ﻧﻴﻮﻛﺴﻞ( و ﻳﺎﻛﻮﺑﻮ )اورﺗﻮن( از ﻣﺪﻋﻲ ﻫﺎي ﺻﻌﻮد‬

‫ﺿﺮﺑﺪري ﺑﺎ ﺗﻴﻤﻬﺎي ﮔﺮوه ‪ A‬در ﻣﺮﺣﻠﻪ ‪ 2‬ﺑﺎزي ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻴﺮه‪ .‬اوﻧﺎ ﻫﻢ اﻛﻨﻮن در ﺟﺎم ﻣﻠﺘﻬﺎي‬ ‫آﻓﺮﻳﻘﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﻴﻨﺎل رﻗﺎﺑﺘﻬﺎ راه ﭘﻴﺪا ﻛﺮده اﻧﺪ ‪ .‬ﻛﺮه ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻛﻪ در‬ ‫ﺳﺎل ‪ 2002‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺮﺑﻲ ﺧﻮب )ون ﮔﺎل(‪ ،‬ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻧﺲ‪،‬‬ ‫ﻟﻄﻒ داور‪ ،‬ﻣﻪ‪ ،‬ﻣﺎه‪ ،‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻠﻚ و ‪ ...‬ﺗﻮﻧﺴﺖ ﻣﻘﺎم ﭼﻬﺎرﻣﻲ‬ ‫ﺟﻬﺎن رو ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎره‪ ،‬اﻣﺴﺎل ﺑﻌﻴﺪه ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ‬ ‫اﻣﺘﻴﺎز ﻛﺴﺐ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺳﺘﺎره اﻳﻦ ﺗﻴﻢ رو ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﺎرادوﻧﺎ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ ﭘﺲ از ﭘﻴﺮوزي اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺮو و ﺻﻌﻮد ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎم ﺟﻬﺎﻧﻲ‬

‫‪Photo Reference: AP, APA/Sportiv, Eliminatorias Mun‬‬‫‪dial 2010, en.giovannidossantosramirez.com, SM.com,‬‬ ‫‪Getty Images, TFI, eur.news1.com, weve‬‬‫‪gotrobinho.blogspot.com, si.com, hphotos‬‬‫‪snc3.fbcdn.net‬‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫————————————————————————————————————‬

‫‪13‬‬

‫ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ در داﻧﺸـﮕـﺎه‬ ‫آﻟﺒﺮﺗﺎ‬ ‫ﻋﻠﻲ ﺟﺰاﻳﺮي‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫درﺳﺖ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ‪ ،‬در ﻣﻴﺪان ﭼﺮﭼﻴﻞ‪ ،‬ﻣﺮاﺳﻢ اﺻﻠﻲ ﺷﻬـﺮ‬ ‫ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ ﻛﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻣﻘﻴﺎس ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑـﺰرﮔـﺘـﺮ از‬ ‫ﻣﺮاﺳﻢ داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺧﺎﻟﻲ از ﻟﻄﻒ ﻧﻴﺴﺖ ﻛـﻪ در‬

‫اﻟﻤﭙﻴﻚ زﻣﺴﺘﺎﻧﻲ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز دﻳﮕﻪ در وﻧﻜﻮور ﺷﺮوع ﻣﻲﺷﻪ و ﻣﻮج‬

‫ﻛﻨﺎر ﻣﺮاﺳﻢ اﺳﺘﻘﺒﺎل در ﻣﻴﺪان ﭼﺮﭼﻴﻞ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻲ ﻫﻢ در ﻣﺨﺎﻟﻔـﺖ‬

‫ﺑﺎزيﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎي دﻳﮕﻪ ﻛﺎﻧﺎدا ﻫﻢ ﺳﺮاﻳﺖ ﻛﺮده‪ .‬در اﺳـﺘـﺎﻧـﻬـﺎي‬

‫ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﻣﺸﻌﻞ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺷﻬـﺮﻫـﺎي دﻳـﮕـﻪ‬

‫دﻳﮕﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﺑﺮﻳﺘﻴﺶ ﻛﻠﻤﺒﻴﺎ‪ ،‬ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻒ اﻳﻦ ﺟﻮ اﻟﻤﭙﻴﻜـﻲ در‬

‫ﺗﺠﻤﻊ اﻋﺘﺮاض آﻣﻴﺰ ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﺸﻌﻞ ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮاﺳﻢ اﺳﺘﻘﺒﺎل از ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﺴﻴﺮ ﻋـﺒـﻮر ﻣﺸـﻌـﻞ‬

‫ﻗﺒﻞ از ورود ﻣﺸﻌﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﭘﻠﻴﺲ‪ ،‬اﺳﭙﺎﻧﺴﺮﻫﺎ و ﻛﺎرﻧﺎوالﻫﺎي‬

‫اﻟﻤﭙﻴﻚ از ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﺎﻧﺎدا‪ ،‬ﻫﻔﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻮﺑﺖ ادﻣﻮﻧﺘﻮن ﺑﻮد‬

‫ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ در ﻣﺴﻴﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺸﻌﻞ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻣﻲ ﻛـﺮدﻧـﺪ و در‬

‫و داﻧﺸﮕﺎه آﻟﺒﺮﺗﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮاﺳﻢ و دﻋﻮت از ﻫﻤﻪ داﻧﺸﺠﻮﻫـﺎ ﺑـﻪ‬

‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ از ﻛﻨﺎر ﺻﻔﻮف ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺪه ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ‬

‫اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ رﻓﺖ‪ .‬ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ از ﻣﻮاردﻳﻪ ﻛﻪ ﺑﻌﻴـﺪ‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻦ ﻣﺸﻌﻞ از ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ از ﺻﻒ‪ ،‬ﻛﻼ ً آن ﻧﻘﻄﻪ از ﺻﻒ ﭼـﻨـﺪ‬

‫ﻣﻲ دوﻧﻢ دوﺑﺎره ﻓﺮﺻﺖ دﻳﺪﻧﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎد وﻟﻲ اﮔـﻪ ﻓـﺮﺻـﺖ‬

‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ دوام ﻧﻤﻲ آورد و ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻔﺮق ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻛﻞ زﻣﺎﻧـﻲ‬

‫ﻧﻜﺮدﻳﺪ در اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲﺗﻮﻧﻴﺪ‬

‫ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺸﻌﻞ رو ﺑﺒﻴﻨﻪ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﻦ ‪ 5‬ﺗﺎ ‪10‬‬

‫ﺗﺎ ﺣﺪي ﺗﻮي اون ﺣﺎل و ﻫﻮا ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ زﻣﺎن ﻛﻢ ﭼﻘﺪر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ ﭼـﻴـﺪه‬

‫از ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ از ﻣﺮاﺳﻢ اﻳﻤﻴﻞ ﻫﺎﻳﻲ در ﻣﻮرد اﺳﺘﻘﺒﺎل از ﻣﺸﻌﻞ‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬دوﺳﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ اﻇﻬﺎر‬

‫اﻟﻤﭙﻴﻚ ﺑﻪ داﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ارﺳﺎل ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ روز ‪ 13‬ژاﻧـﻮﻳـﻪ‬

‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﺮ رﻧﮓ و ﻟﻌﺎب ﺗﺮ از‬

‫ﻣﺸﻌﻞ از ﻛﻨﺎر ﮔﻨﺒﺪ ﻛﺮه اي )ﺑﺎﺗﺮ دوم( رد ﻣـﻲ ﺷـﻪ‪ .‬از ﻫـﻤـﻪ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺮﮔﺰار ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻚ دﻟﻴﻠﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺮدي ﻫﻮا ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ‬

‫داﻧﺸﺠﻮﻫﺎ دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﺴﻴﺮﻫﺎي ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎن ‪ 87‬ﺑﺴﺘﻪ‬

‫ﺣﺎل ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﻔﺮح و ﺷﺎدي ﺑﻮد و ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺷـﺪ ﻛـﻪ در‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﺳﻂ ﺧﻴﺎﺑﺎن را ﺑﺮاي ﻋﺒﻮر ﻣﺸﻌﻞ ﺧﺎﻟﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑـﻮدﻧـﺪ‬

‫دﻓﺘﺮ ﺧﺎﻃﺮات ﻣﺎ ﺛﺒﺖ ﺷﺪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ ﺳﺎل ‪.2010‬‬

‫وﻟﻲ ﻫﺮ دو ﭘﻴﺎده رو ﻣﻤﻠﻮ از ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻮد‪ .‬در ﺑﻌﻀﻲ ﻗﺴﻤـﺖ ﻫـﺎي‬ ‫ﺧﻴﺎﺑﺎن‪ ،‬از ﻓﻀﺎي وﺳﻂ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮاي ﻧﻤـﺎﻳـﺶ ﺣـﺮﻛـﺎت ﻣـﻮزون‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺮاي اﻓﺮادي ﻛﻪ زودﺗﺮ اوﻣﺪه ﺑﻮدن ﺳﺮﻣﺎي ﻫﻮا ﻣـﺤـﺴـﻮس ﺑـﻮد‪.‬‬ ‫دﻣﺎي ﻫﻮا ﺑﻴﻦ ‪ -5‬و ‪ -10‬در ﻧﻮﺳﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺎر ﺟﺎﻟﺒﻲ ﻛـﻪ ﺑـﺮﮔـﺰار‬ ‫ﻛﻨﻨﺪه ﻫﺎ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮدن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻛﺮدن رﻧﮓ ﻛﻼه ردﻳـﻒ اول‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫)ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺑﻪ وﺳﻂ ﺧﻴﺎﺑﺎن( ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ زودﺗﺮ اوﻣـﺪه ﺑـﻮدن‬

‫‪14‬‬

‫ﻳﻚ ﻛﻼه ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮﻓﻲ ﻣﻲ داﻧﺪ و ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺎﻟﺒﻲ رو ﺷﻜﻞ داده ﺑـﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺠﺰ ﻛﻼه‪ ،‬ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ و ﭘﺮﭼﻢ ﻣﺠﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮﭼـﻢ ﻫـﺎي‬ ‫ﺗﻮزﻳﻊ ﺷﺪه‪ ،‬اﻛﺜﺮا ً ﺳﻪ ﮔﻮﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺘﻪ ﺑﺮاي ﺗﻜﺎن دادن و ﺑﻪ رﻧـﮓ‬ ‫ﺳﻔﻴﺪ و ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﺮﭼﻢ ﻛﺎﻧﺎدا و آرم ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻮﻛﺎ ﻛﻮﻻ ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﺎ‬ ‫اﻳﻦ ﺣﺎل ﺟﺎي ﺧﺎﻟﻲ آرم اﻟﻤﭙﻴﻚ ) اﻳـﻨـﻮﻛﺸـﻮگ رﻧـﮕـﻲ( دﻳـﺪه‬

‫ﮔﺰارش ﺗﺼﻮﻳﺮي ﺟﺸﻦ ﺣﻤﻞ ﻣﺸﻌﻞ اﻟﻤﭙﻴﻚ – ﻣﻴﺪان ﭼﺮﭼﻴﻞ ‪ -‬ادﻣﻮﻧﺘﻮن – ‪ 13‬ژاﻧﻮﻳﻪ‬

‫ﻋﻜﺲ‪ :‬ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﻴﺮي‬

‫ﻋﻜﺲ‪ :‬ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﻴﺮي‬

‫ﻋﻜﺲ‪ :‬ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﻴﺮي‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﻋﻜﺲ‪ :‬ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﻴﺮي‬

‫‪15‬‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬

‫‪Email: editor@iraniansmonthly.com‬‬ ‫‪Website: http://iraniansmonthly.com‬‬ ‫ﺷﻤﺎ و اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫ﻧﺸﺮﻳﻪ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﺎ وب ﺳﺎﻳﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮد ﻛﻪ داراي ﻗﺎﺑـﻠـﻴـﺖ ﻫـﺎي‬

‫ﺑﺎ ارﺗﻘﺎي ﺳﻄﺢ ﺑﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨـﺪه‪ ،‬ﺷـﻤـﺎ ﺑـﻪ ﺟـﻤـﻊ اﻋﻀـﺎي ﻓـﻌـﺎل‬

‫ﻣﺘﻨﻮﻋﻲ از ﻗﺒﻴﻞ ارﺳﺎل آﻧﻼﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ و اﻣﻜﺎﻧﺎت ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮ دﻳﮕـﺮي‬

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﻣﻲ ﭘﻴﻮﻧﺪﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘـﻦ اﺳـﺎﺳـﻨـﺎﻣـﻪ و‬

‫اﺳﺖ‪ ،‬در ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪان ﺑﻪ اﻳﻦ رﺳﺎﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻠﺰوﻣﺎت آن ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻋﻀﻮﻳﺖ در ﭘﺎﻳﮕﺎه ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺷﻨﺎﺳﻪ ﻛﺎرﺑﺮي و رﻣـﺰ‬

‫ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻣﻜﺎن ﺟﺪﻳﺪي ﻛﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﮔﻮﮔـﻞ ﻓـﺮاﻫـﻢ آورده‪،‬‬

‫ورود ﺧﻮد را اﻳﺠﺎد و ﻧﺸﺎﻧﻲ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ ﺧﻮد را وارد ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗـﺎ ﺑـﻪ‬

‫ﺑﺪون داﺷﺘﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﻛﻠﻴﺪ ﻓﺎرﺳﻲ و ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﺪ ﻣـﻄـﺎﻟـﺐ‬

‫ﺧﺎﻧﻮاده اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻟﻔﺒﺎي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ وارد ﻛﺮده و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺮ ﻛـﻠـﻤـﻪ ﺑـﻪ‬

‫ﭘﺲ از ﻋﻀﻮﻳﺖ در ﭘﺎﻳﮕﺎه ﻧﺸﺮﻳﻪ‪ ،‬و در ﺻﻮرت ﺗﻤـﺎﻳـﻞ ﺑـﻪ ارﺳـﺎل‬

‫ﺻﻮرت ﻓﺎرﺳﻲ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻄﻠﺐ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و درﺧﻮاﺳﺖ ارﺗﻘﺎي ﺳﻄﺢ‪ ،‬از ﻋﻀﻮ ﺑـﻪ‬

‫ﺷﻤﺎرهي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ‪ -‬ﺑﻬﻤﻦ ‪1388‬‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫‪16‬‬

Iranians Social and Cultural Monthly of Iranians in Edmonton

February 2010 – Bahman 1388

‫اﻳﺮاﻧﻴﺎن‬

25 Year 3, No. 6

‫ ﻋﻜﺲ از وﻳﺪا ﻣﺆﻳﺪي‬-‫ ﻛﻠﮕﺮي‬-Jack Singer Hall –‫ﻛﻨﺴﺮت ﻣﻌﻴﻦ‬

‫ ﻋﻠﻲ ﻓﺎﺧﺮي‬:‫ﻋﻜﺲ‬

Director

Editor

The Dreams Borderland

From Cinema 4 to Edmonton

Nima Yousefi Moghaddam

Khosrow Naderi

Me, Class and a Painting

One book - One script

Contributions from:

The Shadow of Invisible Man

ISAUA Program

Meysam Abbasi, Sepideh Dadres, Mohammadreza Fayyaz, Ali Jazayeri, Mahmoud Mazrouei, Arash Panahifar, Pegah Salari

Review and Analysis of the World Cup 2010 Groups

Olympic Torch at the University of Alberta

Pictorial Report

Contact Iranians

Photo and graphics: Ali Fakheri, Fatemeh Miri

Cover Photos: Vancouver 2010 Olympic Torch (F) Warm with you, cold without you (R)