0506-1 - ValentijnsIris

Ιρις Ταχεια

Inhoudsopgave

Inhoudsopgave Redactionis Praesidis Rectoris Goedheid Geschil Genieten met de broek aan Liefdesquiz Lieve Katja De Cirkellijn 60 redenen...

Poenjo The Iris revisited: Valentijnsdag ‘05 60 redenen...deel 2 Het Stedelijk...???

Beste zesdeklassers!

Poenjo Winterberg Mag ik eeven een monumentje van uw tijd?

Thimeupese in Amsterdam 60 redenen...deel 3 Poenjo DNA-dag Colofon Poenjo

Watskeburt?

3 4 4 5 5 6 7 8 10 11 11 12 13 14 15 15 16 16 17 19 20 20 21 22 23

Als eerste het verdrietige bericht dat Elles ons zal verlaten als assessor, postermaker en gewaardeerd lid van de Iris Tacheia. Tess Klifman(op de voorkant in de armen van Hans Cronau) zal haar vervangen.

Als tweede moet ik zeggen dat deze Iris maar weinig Irisjes bevat. Sommigen hebben de Iris net weggelegd, maar aan iedereen die wel diepgang heeft, raad ik aan de Iris toch maar (door) te lezen(overigens zitten er ook een aantal niet diepgaande stukken in over Valentijn, maar die kun je natuurlijk altijd overslaan). Back to the point: PAK DIE PEN, SCHRIJF AL JE IRISJES OP EN STUUR ZE IN!!! In elke les zit wel een gevleugelde uitspraak. Voor de allen onderbouw al: 32 uur x 5 dagen x 6 weken(tijd tussen Irissen) = 900 irisjes!!!

Als derde wil ik duidelijk maken dat de Iris voor jullie is om te hebben, NIET om terug te leggen op de stapel. Als wij in b4 komen en een stapel (ongelezen) Irissen daar aantreffen, worden we niet vrolijk. Stop dus de Iris in je tas, nog leuk om thuis op de plee te lezen, of aan je ouders te geven!

Als laatste wil ik melden dat ik hierbij een vacature plaats voor een assistent om de Iris samen met mij op te maken.

Enige ervaring met Adobe Photoshop/Elements of Adobe InDesign is een pre. Het maakt niet uit in welke klas je zit, je moet wel tijd willen opofferen na school(ongeveer een week per Iris). Denk overigens niet: dat doet een ander wel, dat hoef ik niet te doen. Wel dus! Stuur maar een mail naar iris.tacheia@gmail.com. Ook voor je andere vragen.

Ohja, de kleurplatenwedstrijd schaffen we tijdelijk of permanent af(weten we nog niet). Je kunt de kerstboomkleurplaat nog wel insturen, scannen maar dus.

Nathan Tax, Sculptor.

Redactionis

Praesidis

Lieve lezertjes,

Hello everybody,

Op het moment van schrijven is de eerste echte schoolexamenweek van de vijfde klas afgelopen.

En het was me een week. De avond voor mijn geschiedenisexamen had ik fantasieën over klasgenoten die onder de trein kwamen, zodat we het examen niet hoefden te maken. Gelukkig werd mijn schuldgevoel wat minder toen ik hoorde dat ik niet de enige was. Ook de economie gaat enorm op vooruit, om Floor S. maar te citeren: ‘mijn kamer is net een uitverkochte supermarkt’.

Wist je trouwens dat als je een aap een meerkeuze toets laat maken, hij ongeveer de helft goed heeft?

Sommige 6e klassers zijn blijkbaar nog dommer dan apen. Ook zijn er mensen die expres zes fouten maken in hun luistertoets, omdat het anders net lijkt of ze afgekeken hebben. Gelukkig zijn er nu wel figuren die met zes flessen wijn naar huis gaan.

Maar goed, voordat we teveel afdwalen naar zaken die niemand aangaan.. Valentijn! Tegenwoordig is de kreet ‘Valentijn is commercieel’ bijna niet meer weg te denken uit onze maatschappij en dat vind ik een beetje jammer. Karen, die dol is op kerst en mij een maand van te voren uitgebreid vertelde wat ze allemaal voor haar schoonfamilie koopt, vond Valentijn maar voor sukkels. ‘Het is veel te commercieel’. ‘En kerst niet dan?’ ‘Eh… oja’. Ik vind dus dat mensen zich niet zo moeten aanstellen en lekker voor elkaar roze badeendjes en kaartjes moeten kopen, want dan gaat de sfeer er ook hard op vooruit. En dat is wel nodig na al die stress van de examens! Ik vind het ook jammer dat er geen glow in the dark condooms meer verkocht mochten worden, dat was voor mij toch het toppunt van iemand onvoorwaardelijk de liefde te verklaren. Om jullie toch een beetje in de sfeer te laten komen heb ik een door Karen geschreven stuk van vorig jaar opnieuw geplaatst, gewoon omdat het volgens mij een wijze les voor iedereen bevat.

Het is nu hartje intermezzo en ik heb het redelijk druk (hopelijk zijn alle proefwerken, examens, luistertoetsen en mondelingen goed gegaan en zijn jullie tevreden met de cijfertjes!)

Maar ik dacht, ik doe eens gek, ik schrijf ook maar weer eens wat! Nee, het spijt me nog van vorige keer dat ik het was ‘vergeten’, maar ik denk niet dat jullie mijn stukje erg hebben gemist. En voor de mensen die dat wel hebben gedaan, probeer ik deze zo smashing (lukt vast) te maken dat ie voor twee telt! Omdat ik dus al een tijdje niks van me heb laten horen, is er ontzettend veel gebeurd.

Natuurlijk was er aan het begin van het jaar het onderbouwfeest, wat erg leuk was, Sinterklaas was lachen, gieren, brullen en het kerstgala is ook al weer een tijdje geleden (wel allemaal die prachtige pica’s bestellen). Ik wilde toch nog de Kerst-co een keertje bedanken! Dan, alweer in het nieuwe jaar, de ski-dag. Na heel vroeg op te zijn gestaan, gingen we gezellig de bus in en op weg naar de sneeuwvlokken. We waren eerst nog verkeerd gestopt, maar uiteindelijk kwamen we dan toch aan in het oh zo grote skigebied. Het was in ieder geval een erg leuk dagje, heel erg bedankt ICE-coërs, en gelukkig is iedereen heel terug gekomen (ook al hoorde ik wel wat angstaanjagende verhalen over de rodelbaan). Ik vond het echt een superdag en hoop dus ook dat het volgend jaar voor de hele school geregeld kan worden! En dan het 4+ feest, dat er aan komt, maar als deze Iris uitkomt is het denk ik al geweest. Aber natürlich was dat ook een dikke party!

Maar nu het thema van deze iris: Valentijn <3. Wat gezellig! Maar jammer genoeg is het rozen sturen op school denk ik definitief geëlimineerd van deze school. Maar dat betekent natuurlijk niet dat je je liefde, waar je al zo lang op verliefd bent maar hij/zij weet het nog steeds niet, eens kunt laten weten dat je hem/haar helemaal toppie vindt. Pak die pen en leef je uit! Als je je nou echt heel erg alleen en niet geliefd voelt op de dag van de liefde, is de AGB er natuurlijk voor jou! Vraag gerust om een knuffel of een aai over je bol!

Ik vind het wel weer welletjes voor deze keer.

Allemaal een hele leuke en liefdevolle Valentijnsdag gewenst. Tot op school!

Valentijn, ik hou van alles, ik hou van mijn ANW boek, van mijn 5.2 voor geschiedenis, van meneer Rasing die me elke les van spijbelen beschuldigt, ook als ik er wel was, van Nathan die mij elke Iris weer op de deadline wijst, van de universiteit van Groningen die mij folders over technische natuurkunde stuurt, van wiskunde A1 en van mijn hele Iris-bestuur.

Een fijne Valentijnsdag en voor dat kleine beetje extra, aai Sjoerd Bub eens over zijn mooie, blonde krullen.

Judith Katz h.t. praeses

Groetjes en een aai over je bol, Renée de Valk h.t. praeses

IRISJE

Leraar: Oxford is een goede universiteit, veel 1 op 1 onderwijs.

J: Oh, spannend.

Leraar: Dus ja, als je goed kan pijpen...

Rectoris

Immo r t e l le n d a g

’s Nachts rusten meest de dieren, Ook mensen goed en kwaad, en mijn lief goedertieren is in een stille staat.

Maar ik moet eenzaam zwieren En kruisen hier de straat.

Zo begint de liefdesklacht van Bredero. Dit Liedeken danken wij aan verliefdheid die de ongelukkige geen andere uitweg laat dan literaire klacht, zucht, traan, wanhoop. Stel dat Bredero de mogelijkheid had gehad zijn liefde kenbaar te maken. Stel dat Bredero’s lief ’s nachts het raam had opengemaakt en naar beneden had geroepen: ‘Gerbrand, jochie, ik ook van jou. Hier vangen die sleutel, ik ontkurk vast de wijn.’ Hij was nooit aan het echte schrijven toegekomen. Zijn opgelucht gemoed had niet langer geknaagd, gefantaseerd en geleden. En wij hadden niet bijna vier eeuwen later met hem mee kunnen lijden. Er was een kunstwerk in de kiem gesmoord.

De recente opvatting is dat lijden slecht is en dient te worden voorkomen. We slikken al paracetamol voordat de kater zich meldt, de ergste pijn bij de tandarts is de verdoving. En verliefdheid wordt gekanaliseerd door de gemakkelijk weg van Valentijn.

En dat heeft een onmiddellijk effect op de kunst. Ik herken geen emotie in de varkentjes van Jeff Koons of de gedichten van Cees Buddingh.

Gelukkig zijn nog niet alle kunstenaars verpest.

Ik vermoed dat veel kunstenaars sociaal gezien onhandige klunzen zijn of masochisten,die zich heel wel bevinden in de ellende van hun ziel. Blijft dat afnemend lijden afnemende kunst betekent. Daar moeten we iets aan doen.

Ik stel voor alle oneven jaren, te beginnen in 2007 Valentijnsdag te vervangen door Immortellendag.

Het is verliefden in deze jaren verboden op straffe van het uit het hoofd leren van Julia van die lullige briefjes onder de deur van hun heimelijk aanbedene te schuiven. In de deze jaren zetten ze hun liefdespijn om in een immortelle. Iris zal in 2007 een bloemlezing presenteren.

Ter illustratie hieronder XLIX van Piet Paaltjens: Wel menigmaal zei de melkboer Des morgens tot haar meid: ‘De stoep is weer nat.’ Och, hij wist niet Dat er ’s nachts op die stoep was geschreid.

Nu, dat hij en de meid het niet wisten, Dat was minder; - maar dat zij Er hoegenaamd niets van vermoedde, Dat was wel hard voor mij.

Maarten Delen

Goedheid Wanneer is iets goed en wanneer niet? Wanneer is iets de moeite waard te bekijken en wanneer niet? Moet je nu eerst verder lezen en niet gaan bedenken wat goed is en wat de moeite waard? Ja, dat moet je, want het is niet mijn doel je aan het denken te zetten in je vrije tijd. Ik weet in ieder geval dat ik tot nu toe de moeite waard ben om te lezen, en dat houdt me op de been. Er zijn natuurlijk gradaties in het goed zijn. Je hebt dingen die je aan het glimlachen maken, dingen die je aan het schaterlachen maken, dingen die moslimterroristen de moeite waard vinden om er hun leven en dat van een vliegtuiglading anderen aan op te offeren, en dan zit je behoorlijk dicht bij te veel van het goede.

Maar wanneer is iets nou goed en wanneer niet?

Hoe merk je dat? Bepaalt of iets bekeken wordt door veel mensen of het goed is? Als dat zo was, dan was de tv goed, en wat er op is ook. Is bijvoorbeeld Idols goed omdat het bekeken wordt door veel mensen? Een genadeloze slachtpartij van hopeloze types die zichzelf compleet voor schut zetten op landelijke televisie, gevolgd door een serie shows waarin een de besten van een stel hopeloze types telkens een wel succesvolle artiest nadoen, en waarin de slachtpartij in iets mindere mate wordt voorgezet, alleen voor het winnen van een vensterbankdecoratie en een carrière van 6 maanden die begint met 4-dubbel platina en eindigt met een verklaring van homoseksualiteit en een leven lang anonieme rolletjes in musicals en toneelstukken, en af en toe iemand die je nog vaag herkent en vraagt hoe je ook al weer heette. Nee, kwaliteit wordt niet bepaald door oplage, hooguit als je er iets door moet delen. Ik wil echter ook niet beweren dat iets goeds alleen voor een bovenklasse van smaak is. Wanneer is iets goed?

Misschien is goed zijn wel iets dat niet bestaat. Dat klinkt raar, omdat slecht zijn wel bestaat, maar er zijn wel meer rare dingen die waar zijn. Er zijn zelfs rare dingen die president van het machtigste land ter wereld zijn geworden. Misschien is iets wel goed als je zelf vindt dat het goed is, en is goed zijn gewoon iets relatiefs. Zoiets als de lichtsnelheid, en de uiterste verkoopdatum van een pot pindakaas, die na zes maanden ook nog wel te gebruiken is.

De pot althans. Misschien moet ik hier wel niet over nadenken, omdat niemand dat doet, en misschien moet ik er ook wel niet over schrijven, omdat slechte onderwerpen wel degelijk bestaan.

Tim de Wit 4A

IRISJE

Lu: De infinitivus staat er niet. Hij staat er slechts als onderdeel van wat er wel staat.

Geschil

Tijdens een boswandeling observeerde Stendhal eens een wonderbaarlijk voorval. Het zal er als volgt uit hebben gezien: Karel (laten we hem Karel noemen) de kever lag net lekker te luieren, toen hij in een vluchtige ogenschouw werd gegrepen door de blik van een langs zwevende mandarijn.

“Wat een pit,” stamelde hij toen het vruchtvlees verdwenen was. Plots klaarwakker bleef hij dat kortstondige moment overdenken, want nog nooit had hij iets dergelijks gezien. “Oh, die priemende en vooral hartstochtelijke ogen,” bleef hij maar stamelen. De kever concludeerde dat die indringende ogen een intense verliefdheid hadden verraden.

“Maar ja, wat moet ik nu doen? Moet ik wachten? Actie ondernemen?” Al snel zei hij resoluut: “Ach, fuck it, wat kan mij gebeuren?” Aldus besloot hij op het fruitstuk af te stappen.

Kever Karel: Mevrouw mandarijn:

Hallo, ik ben Karel.

Pardon, wie ben jij?

Nu raakt onze kever van zijn à propos. “Hoe kan ze mij niet kennen? Ze zal wel zenuwachtig zijn”, dacht hij. Na een korte stilte vervolgde hij: Kever Karel: Mevrouw mandarijn: Kever Karel: Mevrouw mandarijn:

Nou ik ben een kever en ik heb zes poten. Zes. Nee, sorry. Het zegt me niets.

Ah jawel, ik woon in de buurt.

Nou ja… waarom spreek je met mij?

Nu kon de kever niet meer terug; zich omdraaien en weglopen, hij moest wel uitleg geven.

Kever Karel: Mevrouw mandarijn: Kever Karel: Mevrouw mandarijn: Kever Karel:

Ik zag u laatst langs zwieren en toen keek u mij onvoorstelbaar vurig aan…

Oh? Dus ik zou dus graag een keer met u willen afspreken.

Nee, helaas geen tijd. Misschien zie ik je nog wel eens. Dag. Ja… Doei.

In plaats van het verwachte “Ik ook een beetje van jou” nam Karel met deze bedroevende woorden afscheid. Onze kever, net nog indachtig een ‘admiratrice’, besefte nu pas dat hij die ene schermutseling, die zelfs niet als goedkope flirt gezien kon worden, met hartstocht verward had.

Karel dacht ontgoocheld: “Als blijkt dat ik zaken die ik als zeker beschouw, totaal verkeerd zie, wat moet ik dan nog voor waar houden? Welke zekerheid heb ik dan nog in mijn leven? Dat men zich nimmer moet inlaten met een mandarijn die gebukt gaat onder een koudbloedige kleinburgerlijke lafheid!”

Stendhal, inmiddels te weemoedig geworden, liep weg, pakte zijn pen en schreef het volgende:

“Il y a aussi de l’engouement chez les écoliers qui entrent dans le monde. Ces âmes trop ardentes, amoureuses à crédit, si l’on peut l’ainsi dire, se jettent à l’objet au lieu de l’attendre. Avant que la sensation, arrive jusqu’à elles, elles les couvrent de loin et avant de les voir, de ce charme imaginaire dont elles trouvent en elles-mêmes une source inépuisable. Puis en s’en approchant, elles voient ces choses non telles qu’elles sont, mais telles qu’elles les ont faites, et, jouissant d’elles-mêmes sous l’apparence d’un tel objet, elles croient jouir de cet objet. Mais, un beau jour, on se lasse de faire tous les frais, on découvre que l’objet adoré ne renvoie pas la balle: l’engouement tombe, et l’échec qu’éprouve l’amour-propre rend injuste envers l’objet trop apprécié.”1 Laurens Otto 1 Ook scholieren die hun eerste stappen in de uitgaande wereld zetten hebben bevliegingen. Deze te hartstochtelijke zielen, verliefd op krediet, om het maar zo te stellen, werpen zich op de dingen in plaats van deze af te wachten.

Voordat de indrukken daadwerkelijk tot hen kunnen komen, bedekken zij het al van verre met een denkbeeldige bekoring waarvoor zij een bron vinden die onuitputtelijk opwelt. Daarna, zich naderend, zien zij de dingen, niet zoals zij zijn, maar zoals zij ze hebben gemaakt, en, genietend van de verschijning van dergelijke dingen, denken zij daadwerkelijk te genieten van dat ding. Maar, op een mooie dag, zullen zij de tol hiervoor betalen, men ziet dat het aanbeden voorwerp de bal niet terug kaatst, de bevlieging verdwijnt en het echec veroorzaakt door de werkelijke liefde maakt hen onrechtvaardig tegenover het te hoog geschatte voorwerp.

Henk en Pieter-Bas in:

“Genieten met de broek aan!”

Dames en Heren. Welkom bij deel drie van “Genieten Met De Broek Aan”. Er is nog maar een maand voorbij en wat is er al weer veel gebeurd. Een nieuw schoolgebouw, een nieuw rooster, een examen/intermezzoweek, een 4+ feest, een kennismakingsdag, een ski-dag, een Orchideeënshow in Blijdorp, een vrouw neergeschoten in de Kalvertoren, een omgebouwde xbox, een verhuizing van de hoeren, een nieuw jaar en vast nog veel meer. Maar nu is het valentijn.

Misschien wel de aller mooiste tijd van het jaar. Een tijd van liefde en rozen, die het eeuwig samenzijn symboliseert. Het moment waarop iedereen naakt door de straat gaat. Een tijd waarin je gewoon op iemand af kan stappen en kan zeggen: “He, wat zie je er leuk uit, beschuitje eten?” en dat dan de ander dit voorstel guitig goedkeurd. De tijd van de godin Afrodite en Cupido en...zo. De tijd waarin gratis geld wordt weggegeven en je alles mag doen wat je wilt. Er is een gedicht die deze periode perfect omschrijft.

“Liefhebben” Een weide vol met bloemen, een doosje vol bonbons, een, honderdhoofdig jongenskoor dat, lieve liedjes zingt.

Nooit meer iemand die lelijk tegen jou doet als je eens wist hoe graag ik je dit, geven zou, werd je gewoon niet goed.

(Door: Willed Rooyhuysen) Helaas, de bovenstaande omschrijving van Valentijn berust niet geheel op waarheid. Dus gingen Duytzen Goudstra en Laan Wast opzoek naar wat wel met Valentijn te maken had. Aan mensen op straat vragen leek ons een goed idee, dus wij waren in het midden van Arnhem gaan staan. Voor de McDonalds vroegen wij voorbijgangers: “Wat is Valentijn?”. Hier een luttele greep uit de antwoorden: “Wie? Speel die bij Vitess?”, “Nee, ik heb de Volkskrant al!” “Fawaka ik ben opweg naar BASTA je weet toch Antiliaans Surinaams Trefcentrum Arnhem”. Hier werden wij ook niet veel wijzer van, dus probeerden we het anders. Onze profielen liggen in de BETA richting dus waarom zou een scheikundige proef of een wiskundige berekening niet oplossing kunnen bieden? Na het achtste uur zijn wij stiekem het scheikunde practicumlokaal in gedoken. Daar hebben wij enkele valentijnsobjecten bij elkaar gegooid: Rozen, hartjes, waterstofthiosulfaat, natriumdichloride, koolstofmonotrioxide, eetbare slipjes, lichtgevende condooms en ‘Spaanse vlieg’. Na enig roeren was er een verbluffend effect. Het brouwsel, dat eerst een donker rode kleur had, begon opeens te gloeien, er kwam een raar geurtje vanaf het begon heftig te roken. De twee onderzoekers keken elkaar aan en kregen in één klap hun fout in de gaten: de onmisbare veiligheidsbril hadden zij vergeten op te zetten en hun lange lokken hadden ze niet bij elkaar gebonden. De ramp was niet te overzien. Het nu vuurspuwende mengsel spatte met een geweldige knal uit elkaar en het hele practicumlokaal vatte vlam. In hun poging het lokaal te verlaten, struikelde Daan over een reageerbuis waarna hij met zijn arm de veiligheids douche aanzette. De jonge snotapen wisten nog net uit school te ontsnappen. Maar wie stond hun daar op te wachten?? Juist! Ons aller Jago! Met een welgemikte worp vlogen de twee wetenschappers de meisjes wc in alwaar zij bezems, stoffers en blikken aantroffen. Nou als dat geen ware liefde is dan weet ik het ook niet meer!

Wij danken jullie voor je aandacht en willen graag afsluiten met een mooie spreuk:

“Liefde is het enige, dat, wanneer je het deelt, het zich vermenigvuldigt.”

P.S. Als iemand dit geweten heeft, dan is het Mevrouw Tiehuis wel! Gefeliciteerd!

Wat voor liefdesinjectie heeft jouw relatie nodig?

Valentijnsdag 2 0 0 6 : E e n d a g o m e e n n ie u w e re la t ie t e b e g i n n e n o f om de oude te onder h o u d e n . On d e r h o u d e n ? Ja ! D e d a g e n va n S a lo u e n L lo ret staan voor de deur, e n vo o r j e h e t w e e t g a a t j e l ie f e r m e t e e n a n d e r va n d o or. Tijd dus om te red d e n wa t e r t e re d d e n va l t .

1. Je stelt j e l i e f j e v o o r o m s a m e n o p v a k a n t i e te g a a n .

Wat is z i j n o f haar reactie?

A. Waarom niet? Misschien is een stedentripje een leuk idee?

B. Hij/zij kijkt je een beetje twijfelend aan. Is jullie relatie daar al wel klaar voor?

C. Natuurlijk schatje! Maar ben je niet bang dat we dan ruzie krijgen?

Bovendien houd ik niet zo van warmte en jij ligt juist graag op het strand.

D. Oh had ik nog niet verteld dat ik naar Salou ga met m’n vrienden?

2. Je ontmoet een bepaalde vriend of vriendin van je liefde voor het eerst. Hoe word je voorgesteld?

A. ‘Dit is mijn vriend(in), ……’ en vervolgens word je bij het gesprek betrokken.

B. ‘Oh jij ook hier?’ zegt hij/zij verbaasd en stelt je daarna vluchtig voor.

C. ‘Je hebt mijn geweldige vriend(in) nog niet ontmoet! Dit is ……’ en hij/zij geeft je een innige kus.

D. ‘Dit is …., een kennis van me.

3. Je gaat voor de eerste keer bij de ouders van je vriend(in) op bezoek.

Hoe word je ontvangen?

A. Je ‘schoonouders’ ontvangen je vriendelijk en vragen honderduit. Blijkbaar had je lief ze niet eens verteld in welke klas je zat…

B. Je wordt vriendelijk onthaald, alleen lijken de ouders ietwat verveeld en draaien ze geroutineerd het vragenlijstje af….

C. ‘Oh, jij moet …. zijn! Ja, er is veel over je verteld hoor!’ Met een flinke knipoog.

D. Niet onaardig hoor, maar die meewarige blikken telkens waren wel vermoeiend!

4. Hoe zien jullie ruzies eruit?

A. Ruzie hebben we eigenlijk nooit, meningsverschillen worden altijd rustig uitgesproken. Wel jammer eigenlijk, want zonder ruzie ook geen goedmaaks…

B. Je partner lijkt zich telkens terug te trekken, als het op een probleem uitdraait. Als het je toch lukt om iets te bespreken, blijft hij/zij erg verdedigend en wordt de kwestie nooit goed uitgesproken.

C. Drama’s! Meestal begint het over iets kleins, maar we vinden het zo erg dat we ruzie hebben, dat de problemen alleen maar groter worden.

D. Jullie hebben regelmatig slaande ruzies, die gevolgd worden door een periode van bitter stilzwijgen. Toch keren jullie altijd naar elkaar terug…

5. Hoe houden jullie contact als jullie elkaar een aantal dagen niet zien?

A. Jullie kúnnen prima een uur aan de telefoon kletsen, maar dat gebeurt niet vaak.

B. Als jij SMS’t, SMS’t hij meestal wel terug.

C. Je dag is niet compleet zonder een berichtje van je partner.

Eerlijk gezegd zijn dit er meestal wel meer dan één…

D. Je partner is vaak een paar dagen onbereikbaar, om even plots weer op te duiken als hij/zij was ondergedoken.

6. Je partner zoent met een ander. Wat is jouw reactie?

A. Je twijfelt. Je vertrouwen is geschonden, maar je wilt je waardevolle relatie niet meteen opgeven. Je besluit even af te wachten hoe het verder lopen zal.

B. Je had al zo nu en dan je twijfels, maar nu is het echt voorgoed voorbij.

C. Nachten lig je te huilen en jullie gillen en schreeuwen tegen elkaar. Uiteindelijk kun je nog geen afstand doen van je partner.

D. Dit is al de zoveelste keer. Eigenlijk wil je het echt uitmaken, alleen weet je niet goed hóe….

7. Welke kernwoorden passen het best bij jouw relatie?

A. Oprecht, stabiel, maatjes, gelijkwaardig, vrolijk B. Spanning, groei, beginnend, onzeker, kriebels C. Pieken en dalen, drama, hoop, passie, verknocht D. Angstig, onevenwichtig, boos, verslaving, duister

8.

A. B. C. D.

Wat zijn jullie belangrijkste activiteiten samen?

Kletsen, films kijken, erop uit gaan, knuffelen Uitgaan en msn’en Wilde seks, goede gesprekken, ruzie maken en elkaar weer verleiden Seks en ruzie

E n n u… de ui tslag!!!

Meeste A: W a t m e e r r o m a n ti e k, p l e a s e !

Jul lie p a s s e n e rg g o e d b ij e lk a a r e n h e b b e n nauwelijks ruzie. Er mist één ding in jul lie relatie en dat is roman t ie k . I k d u r f t e w e d d e n d a t j u l l ie g e e n Valentijnscadeaus voor elkaar hebben! Geen ramp natuurlijk, maar zo m a a k j e j e p a r t n e r w e l e rg g e vo e l ig voor de gladde versierkunstjes van de Spaanse jongens en meisje s … b ij w ie j e p a r t n e r z a l v in d e n wa t h ij /zij bij jou mist. Zet daarom nog gauw je beste beentje voor en spurt n a a r d e Xe n o s vo o r n e p ro ze n e n wa x in elichtjes.

Meeste B : E e n g o e d g e s p r e k k a n g e e n kwaad…

Jul lie re la t ie is n o g n ie t h e le m a a l o n t w ik ke ld, en de vraag is of di t zal gaan gebeuren. Vele vragen zijn namel ij k o n o p g e h e l d e rd . H e b b e n j u l l ie w e l d ezelfde verwachtingen van een relatie? Ziet je lief jou als Grote Liefde , o f m e e r a ls e e n le u k s t a p m a a t j e ? Me t beide is niets mis, zolang het maar duidelijk is wat jul lie van elkaar ve r wa c h t e n . E ve n d o o r b ij t e n d u s , wa n t het antwoord kan tegenval len… en nee, het mag niet via MSN of SMS !

Meeste C : Ni e t te m o e i l i j k d o e n , d r a m a q ueens!

Jul lie h o u d e n o n g e t w ij fe ld ve e l va n e lk a a r, m aar maken daardoor de dingen moeilijker dan ze zijn. Jul lie zijn goed in p ro b le m e n c re ë re n , m a a r h é ! Je b e n t nog jong, je hebt nog een heel leven vol problemen voor je, dus houd h e t n u e e nvo u d ig ! G e e n f i l o s o f i s c h e g e sprekken met je vriendje van 1 week, en vraag hem niet 1000x of hij n o g w e l va n j e h o u d t . G e n ie t , e n a l le s komt goed!

Meeste D : D e h a rd e h a n d Hier m o e t ik m e t e e n p ij n l ij k a d v i e s ko m e n : d eze relatie z.s.m. te stoppen. Jul lie worden er niet gelukkig van.

Je par t n e r b e h a n d e l t j e s le c h t ; j e b e n t s l e c h t s een gewil lige dienaar die hij/zij naar eigen wil kan gebruiken.

Zet je o g e n o p e n e n k ie s vo o r j e ze l f, e n zo e k iemand die jouw liefde waard is!

a j t a K e v e i L

Beste Katja, ik ben zowowow wanhopig! Sinds vier maanden en 3 dagen en twee uur en vierendertig minuten ben ik verliefd. Als ik hem zie, slaat mijn hart twee keer over. En ik denk elke twee seconden aan hem, nacht meegerekend. Erg vermoeiend.

Ook als ik aan hem denk klopt mijn hart twee keer zo snel als normaal. Ik bespaar je de berekening, maar het komt erop neer dat mijn hart gemiddeld 134 keer per minuut slaat.

Wat nu???!!??

Liefs een wanhopig hartenkloppertje

Lief wanhopig hartenkloppertje, Ja, wat kunnen we daaraan doen? Als je er nou gewoon voor zorgt dat je hem niet meer ziet, klopt je hart al een stuk minder vaak en bovendien gaat de verliefdheid dan vanzelf wel over. Zorg er wel goed voor dat je genoeg slaapt, blijf gezond!

Sterkte ermee, Liefs, Katja

Lieve Katja, wat me nu toch is overkomen! De jongen van mijn dromen kwam langslopen. Het regende heel hard en ik had geen paraplu, toen hield hij de zijne boven mijn hoofd! Samen liepen we verder en we leefden nog lang en gelukkig! liefs, een meisje in de wolken (let op de woordspeling!!! Regen--wolken hahah)

Lief meisje in de wolken, ja, de regen brengt ook geluk!

Dus prijs ons kouwe kikkerlandje maar! Of was het een warme zomerbui...

Liefs Katja

Ha Katja! het is bijna Valentijn en waarschijnlijk verwacht mijn vriendin een grote bos rozen, of op zâ&#x20AC;&#x2122;n minst een lief kaartje. Maar het probleem is... ik geloof niet dat ik nog van haar houd. Hoe moet ik haar nu vertellen dat het voor mij over is. En moet het voor of na Valentijnsdag. Ik weet zeker dat ze een gigantische stennis zal gaan schoppen. Kun je me helpen? Alsjeblieft?? een stoere waterman

Nou stoere waterman, daar zeg je me wat. Je zult het haar toch moeten vertellen. Aan jou de keus wie de rotvalentijnsdag krijgt. Zij, als je haar dumpt, of jij, als leugenachtige huichelaar!! Stel je voor dat ze dat bij jou zou doen!! Tsssk... liefs, Katja

Liefdeskreten

Lieve jongen met je vriendelijke lach,ik zie je nu bijna elke dagalleen in het weekend zie ik je nietdat doet me echt heel veel verdrietsoms lijkt het of ik niet van je hou,en dan geef je me daarom een douwals je maar weet dat ik op je wachtik denk aan je dag en nachtmoijouw geuren geven kleurenbrengen voorspoed in mijn rampspoed brengen het heden naar het verledenen omgekeerd weer terug Hoop dat jij zwichtVoor dit slechte gedichtDat je weet hoe ik me voelDat scheelt al een boelK.

Voor het meisje met het bruine haar, je bent het licht in onze school, het stralend middelpunt van mijn dag, om mijn lippen speelt een lach.

en slot S. e r g o Vo art ijt ijn h eer kw m in m ltijd nooit je a r voo u wil ik vioolt je jo

Wij stee houden nbo k en van F. verg J. K. eetm !!!! enie t Lieve vreemdeling ik zie je lopen en mis je nu al H

De Cirkellijn Hoofdstuk 1

Langzaam komt Stacey weer bij bewustzijn.

Knipperend met haar ogen ziet ze vaag de omtrekken van een gezicht. Even later herkent ze de gelaatstrekken van Denise, die afwachtend over haar heen gebogens staat. Versuft probeert ze te achterhalen waar ze is. Bij het zien van een blauw kruis en haar gymleraar begint ze te begrijpen dat ze zich in het EHBO kamertje van de school bevindt. Ze schudt haar hoofd in een poging een opkomende hoofdpijn weg te jagen.

‘Het is pauze’’, hoort ze meneer Scholten zeggen.

‘Hoe voel je je nu?’’ ‘Beter’’, antwoord Stacey.

‘Ik…weet niet precies waarom ik flauwviel meneer, maar u weet dat ik me al niet zo lekker voelde vandaag…’’ Haar toon is een beetje beschuldigend, alsof ze daarmee verdere vragen kan vermijden. Ze haalt haar schouders op. Een meter bij haar vandaan staat Denise aandachtig naar haar smoes te luisteren. Die weet natuurlijk dat ze liegt. Stacey is er zeker van dat Denise haar niet zal verraden, maar het gezicht van haar vriendin zegt genoeg. Zodra ze weer onder vier ogen zijn, zullen ze moeten praten.

Meneer Scholten zit denkend voor zich uit te staren. Zonder Stacey aan te kijken zegt hij: ‘Maar je gilde. Hoe kwam dat? Je moet ergens van geschrokken zijn.’’ Nerveus dwaalt Staceys blik omhoog. Daar had ze niet op gerekend. Hoe kan ze dat verklaren? Wanhopig probeert ze Denises blik te vangen. Die rolt met haar ogen, maar laat haar niet in de steek. ‘Ik denk dat ze verrast werd door de bal, meneer. Ze stond nogal afwezig te staren, en opeens schoot die bal haar gezichtsveld binnen. Dat moet een schok voor haar geweest zijn, aangezien ze vorig jaar ook nog een ongeluk heeft gehad waardoor ze van- Abrupt breekt ze haar zin af, terwijl ze beseft dat ze teveel heeft gezegd.

Snel draait ze haar hoofd opzij om te zien hoe Stacey hierop reageert. Het is zoals ze verwacht: haar gezicht is een mengeling van geschoktheid en angst, met een vleugje woede omdat Denise haar mond niet heeft kunnen houden. Samen richten ze hun blik weer op de leraar. Ze kunnen alleen maar hopen dat het kwartje bij hem niet valt. Maar dat is valse hoop. Opeens begrijpt hij het allemaal.

‘Ja, wat zei je Denise? Een ongeluk?’’ Denise doet nog een zwakke poging om eronderuit te komen, maar haalt uiteindelijk haar schouders op. ‘Is dat zo, tacey?’’ Waarom weet ik daar niet van? Een ongeluk met hockey trouwens?’’ Ze knikt alleen maar, iets uitbrengen lukt niet. Denise zucht. Niets meer aan te doen. Het zou sowieso wel aan het licht gekomen zijn….

Wordt vervolgd...next Iris...

60 redenen waarom je vooral niet van school moet gaan als je in een winterdip zit…

1. Dan kan je fijn nog enkele jaren afgeblaft worden door Jago.

2.Dan kan je volgend jaar misschien wél mee op skidag!

3.Dan kan je over anderhalf jaar het imposante amfitheater bewonderen in de achtertuin van het Thorbecke.

4.Dan maak je misschien überhaupt nog mee dat we naar het Thorbecke verhuizen.

5.Dan kan je ooit nog eens wegens exames voor de boeg zoveel mogelijk zelfmoordpogingen bedenken 6.Dan kun je je nog eens (minstens honderd keer) schamen voor de hoeveelheid aldi- koekjes die je nu weer gekocht hebt 7.Dan kan je helpen bij de introductiedag en ouders met een schijnheilige grijns op je smoel vertellen dat meneer Rottier echt niet altijd zó hyperactief is.

8.Dan blijkt dat in het ijs van die man aan het eind van het jaar breinmollende legionella zit.

9.Dan kan je met een gerust hart naar het zoveelste lustrum van de AGB over 2 jaar.

10. Dan maak je misschien ooit nog een schoolfeest mét intro’s mee.

11.Dan kan je nog fijn een X aantal jaren !@^&*%&$woordjes Latijn en/of Grieks leren.

12.Dan kom je misschien ooit nog vrólijke schoonmakers in de gang tegen na het achtste uur.

13.Dan wordt je fiets nog een keertje gejat, hè Sander?

14.Dan kom je er na 2 jaar achter dat zo’n PTAboekje eigenlijk wél heel handig is.

15.Dan komt er misschien ooit een zinvól intermezzo!

16.Dan maak je misschien nog mee dat er een Golden- Power- afkickkliniek op school komt.

17.Dan hoef je nog maar 12000 keer aan te horen dat het eindexamen stééds dichterbij komt.

18.Dan ben je misschien wel getuige van de ondergang van Teletop

Vervolg zie verderop

Poenjo

The Iris revisited(terugblik dus):

“Valentijnsdag”: The Iris After(2005) “Daar is ze dan, jouw enige echte Els!” Onder toeziend oog van Robert ten Brink waggelt een forse blonde eend de studio binnen. De besnorde veertiger drukt een kus op haar bepoederde wangen en frummelt met ruwe hand wat aan haar geruite C&A-giletje. Eindelijk zijn ze weer samen.

Moet liefde altijd een sprookje zijn? Natuurlijk moet dat in de beleving van meisjes van 16, en het eerste vereiste in om dan zelf een prinses te worden, inclusief blonde pijpenkrullen en een French manicure. Pas dan kun je in witkanten japonnetje op het balkon gaan staan, en toegezongen worden door de ware Jacob op het witte paard.

Kan liefde altijd een sprookje zijn?

Dus niet! Liefde is drama. Liefde is tienerdagboeken vol hoofdletters, uitroeptekens en emotionele krassen. Liefde is wanhopige kreten op Internet, liefde is Relatieplanet en contactadvertenties. Liefde is de zangeres die haar bootie wanhopig tegen een rapper aanschudt, die op zijn beurt alleen aandacht heeft voor de camera. Liefde is de kerk, het gemeentehuis en de scheidingsconsultant, liefde is seks, liefde is reclame, misdaad en zelfmoord zijn liefde.

Liefde is een rotwoord als je twintig keer opschrijft. Liefde is een begrip zonder inhoud.

Maar wat betekent liefde in het dagelijks leven? Sta je, eenmaal in het bezit van deze hooggeachte waarde, voortaan elke dag op met zin om te leven en vlinders in je buik? Laat ik de proef op de som nemen op de eerste schooldag na een goddelijke, twee weken durende kerstvakantie.

Kreunend steek ik een voet over de bedrand, maar trek hem al gauw weer terug in zijn vertrouwde warme holletje van dekens, kussens en verdwaalde knuffelbeesten. Vurig hopend dat

het ‘bezit’ van het liefste, mooiste, slimste en alle positieve bijvoeglijke naamwoorden in de overtreffende trap- vriendje mijn afkeer tegen wiskunde A1,2 op maandag, het eerste uur kan wegnemen, wrijf ik de slaap zo goed en kwaad als het gaat uit mijn ogen. Helaas moet ik een zekere J. Kempen bij dezen teleurstellen: nog steeds spring ik niet opgewekt van geest mijn knusse bedje uit, om me vol levenslust naar een altijd interessante les over logaritmische functies te begeven.

Hypothese één bleek aldus helaas te optimistisch.

Is het dan misschien meer zoals in de WASA-reclame: met alledaagse tegenslagen ga je net even wat makkelijker om!? Deze bewering betwijfel ik al van te voren, want hoe doet die mevrouw uit de reclame dat? Ja, als de auto een lekke band heeft kun je wel gaan fietsen, maar wat als het stortregent of je moet naar Utrecht, of Dinxperlo, of all places?

In mijn specifieke geval: als ik een lekke band heb kan ik de bus wel pakken, maar dan mis ik minstens drie logaritmische functies. Die band had ik dus beter wat eerder kunnen oppompen.

Met alledaagse tegenslagen lichter omgaan, lijkt me ook niet al te wenselijk voor mijn sociale positie. ‘Ik heb een drie voor mijn proefwerk!’ ‘Ach meid, we hebben de liefde!’ Tsja, zo’n persoon moet ook mijn aura z.s.m. verlaten. En wat moet er van mij worden, als ik lichtjes zucht bij het opgelopen dodental van de zeebeving, rustig een extra vestje aantrek naast een opnieuw ingegooid Thorbeckeraam, en mijn schouders ophaal over ruzie met mijn beste vriendin? Liever dramaqueen dan wereldvreemd.

Conclusie: liefde betekent niets.

Je staat niet opeens op met zin om op te staan, om te leven, omdat je weet dat je je de hele dag goed

zult voelen: helaas, geloof niet alles wat je op televisie ziet. Maar op een dag sta je wel iemand op te wachten op een station vol mensen met haast en mobiele telefoons. En een dag later haalt iemand koekjes voor je, alleen omdat JIJ weer eens honger hebt.

En dan nog een dag, en een paar dagen later, en misschien gooi je dan wel je principes overboord en vier je Valentijn uitbundig en inclusief vijf bossen rode rozen, of misschien blijf je toch hippie hippie en trouw je op rieten sandaaltjes, of je wordt een grotere burgertrut dan je overbuurvrouw en krijgt drie blonde kinderen, twee honden en een goudvis, en gaat met de camper naar Zuid-Frankrijk.

Het betekent dus niets, maar het bestaat wel. Kortom: relativeer je kutleven, je bent niet de enige die in de puberteit zit en al dagboeken heb volgeklad met smeekbeden aan God, brieven aan de twaalfde ‘deze keer ben ik echt verliefd’ Sprookjesprins en nooit verstuurde liefdesgedichten. Houd hoop: je kunt tenslotte altijd nog achter de kassa bij V&D en dan de filiaalmanager van de Dixons op de kop tikken. Toch maar liever wachten op ‘the real thing’, of niet dan? En oh ja, als hij naar pruimentoetjes stinkt, hoeft dat niets te betekenen. Je moet ook niet al te veeleisend zijn.

En nu maar 14.02.2006.

aftellen

tot

Karen

IRISJE

Beste openingszin ooit: Jij: Heeey, schatje!!! Kan ik je trakteren op een cafeïnevrije, vetarme, kindercola light zonder suiker en prik?

Schatje: Ja lekker! Ik had net zo’n zin in een glaasje water.

60 redenen waarom je vooral niet van school moet gaan als je in een winterdip zit… deel 2 19.Dan weet je zeker dat je aan het eind van je schoolperiode alles weet over het ontstaan van Rome, behalve in mijn geval.

20.Dan kan je fijn op eindexamenreis gaan met mensen die je al jaren zat bent!

21.Dan krijg je misschien ooit nog de foto’s van de Grote Actie Dag 22.Dan kan je nóg vaker genieten van de koffie van Annie tijdens een blokuur ANW. 23.Dan maak je de tijd nog mee dat ANW is afgeschaft.

24.Dan ontdek je dat die enge Indiaan op brugklaskamp eigenlijk gewoon Vos-Vis was.

25.Dan kan je in een tussenuur nog eens een lijst maken met macabere liedjes voor op je begrafenis!

26.Dan mag je misschien écht een nachtje op school logeren! FEEST! 27.Dan kan je over 20 jaar alle opzegversjes van Postmes nóg uit je hoofd.

28.Dan ontdek je misschien ooit wat er achter de deur zonder klink zit tegenover de kluisjes bij de aula….

29.Dan kan je nog een paar keer bruggo’s in de vijver zien vallen bij een dun laagje ijs!

30.Dan weet je zeker dat je een enkele leraar op de fiets nog eens onderuit ziet gaan bij de ingang van het fietsenhok.

31.Dan krijg je vast nog wel eens te maken met een lichtelijk agressieve Piet omdat je de trappen niet goed schoongekrabd hebt met nagellakremover na de verkiezingsweek.

32.Dan kom je erachter dat ze in de Aldi ook heel lekkere yogurtdrink hebben.

33.Dan maak je misschien een keer een wérkend(e) kopieerapparaat/ printer mee.

34.Dan kom je er ooit achter dat proefwerken zijn bedacht om gemiddeldes omlaag te halen.

35.Dan ga je nog eens naar gymles in een afgebrande gymzaal/ gymzaal van de brandweer.

36.Dan maak je de tijd mee dat het SGA de enige school in NL is die om 8 uur ’s ochtends begint (of is dat nu al zo?).

37.Dan kan je ooit nog een keer illegaal uitwisselings- Italianen meenemen naar de zolder van de school.

38. Dan zit je nog eens met zijn allen op een leraar te wachten, die aan het eind van het uur pas komt opdagen “in de file”. Sure… snel een Mac-ontbijt zeker 39.Dan kan je nog eens goed in overweging nemen of die beesten in de vijver nou eenden of ganzen zijn.

Vervolg zie verderop

Het Stedelijk...???

Het Stedelijk Gymnasium te Arnhem. De school van alleen hoogbegaafde mensen, een beetje achtergebleven, wereldvreemde mensen ook. Hier gaan alleen mensen heen die echt iets willen bereiken, en iedereen gaat hierna naar de Universiteit. Dit wordt later de bovenlaag van de samenleving.

dragen. Omdat je die toevallig niet mag. Niet omdat je dan stoer bent. Ik kan me ook best voorstellen dat je niet nadenkt over wat dat met anderen kan doen, en over waarom er zo’n systeem is. Ik denk dat weinig mensen die ‘erbij horen’ het zoals ik zie.

Nee, zo is het dus niet, dat weten wij allemaal.

Het gym is een moderne school, vol computers en mensen die met de mode meegaan. Ja, je hebt nog een paar weirdo’s die ‘alternatief’ zijn, maar over het algemeen zijn het toch hele normale mensen.

Er zitten ook mensen op deze school die niets aan hun huiswerk doen, en geen enkele motivatie hebben, geen toekomstplannen, helemaal niets. Op zich ook niet verkeerd hoor. Maar ik herken het erg van mijn vorige school. Ik dacht dat op het gymnasium meer gemotiveerde mensen zaten, die ook echt blij zijn dat ze op een gymnasium zitten. Die niet alles van iedereen aannemen als de waarheid of als goed, maar over dingen nadenken. Ik heb ze gevonden, zulke mensen. Maar in zo’n overvolle school zijn het er toch betrekkelijk weinig.

Net zo normaal als de doorsnee VMBO-leerling. Ik heb niets tegen mensen die dat doen, of lager. Dat jullie het even weten, want dat werd me verweten, toen ik tegen mevrouw Frans zei dat we inderdaad niet stil konden zijn, omdat we probeerden op VMBO’ers te lijken.

Maar ik denk toch dat ik kan weten hoe die ongeveer in elkaar zitten, omdat ik er 3 jaar tussen heb gelopen. Dan heb ik toch wel enig recht van spreken, lijkt me. We maken net zo veel lawaai als de doorsnee VMBO klas, echt waar. Als ik vraag wat het verschil is dat, antwoordt men dat wij hier meer rekening houden met leraren. Nou, ik heb al een paar leraren redelijk over de schreef zien gaan...

Vanwege een paar lieverdjes, die zo veel rekening met ze houden.

Ook het sociale systeem herken ik heel goed. Ik zie ongelofelijk veel mensen met grote merken op hun kleren. Mooi hoor. Maar ook een plain shirtje, met alleen de naam van het merk erop? Nee, natuurlijk doe je dat niet om erbij te horen. Daarom scheld je natuurlijk ook mensen uit die niet van die merken

Denk vooral niet, dat ik nu totaal tegen deze school ben. Dan was ik nu al wel weer weggeweest. Het Stedelijk is een hele leuke school, met alle activiteiten, een AGB-verkiezing, een mooie schoolkrant.

(Waarvoor trouwens echt té weinig aandacht is. Er zijn niet veel mensen die iets willen schrijven voor de Iris. Want ja, waarover?) Zo kan ik nog wel even doorgaan… Ik ben niet compleet negatief.

Maargoed, dit is dus gewoon even een iets andere kijk op het Stedelijk Gymnasium te Arnhem. Ik heb namelijk 3 jaar op een gewoon college gezeten, in Didam. (Meneer Alexiou heeft daar nog lesgegeven, en mevrouw Jacobs ook.) Daarom vind ik dat ik het recht heb gymnasiasten met VMBO’ers te vergelijken. Misschien is dit stukje voor sommigen onder ons een aanleiding om eens naar ons gedrag onder de les en tegenover anderen te kijken.

Beste zesdeklassers!

Zoals jullie weten organiseert de zesde klas elk jaar een stunt en bedenkt een mooi cadeau voor de school. Ook wordt er elk jaar een jaarboek gemaakt waar voor iedereen een pagina in komt, zodat je een herinnering hebt aan al je jaargenoten. Wat misschien nog niet helemaal duidelijk is, is dat de zesde klas deze dingen zelf moet gaan organiseren! De stunt zal bovendien al in april, op de laatste lesdag plaatsvinden… Ik weet niet wie van jullie hier al een over nagedacht heeft, of misschien zelfs al wilde plannen heeft, dus het leek mij handig om een datum af te spreken om met de hele zesde bij elkaar te komen, om hierover te overleggen. Dus bij dezen: Maandag 20 februari, tweede pauze in de studiehoek, vergadering, stunt, jaarboek etc! Hopelijk tot dan!

Karen

Poenjo

Winterberg Hallo allemaal!

Het is onderhand alweer bijna een maand geleden, toch wil ik er nog even iets over kwijt.

De skidag was heel leuk. Met 140 mensen uit de vijfde en de zesde klas zijn we op vrijdag 13 januari met volle maan ’s ochtends in de bus gestapt. Zonder al te veel moeite stond iedereen rond 11 uur op de ski’s/ snowboards/ langlaufgevalletjes. Leraren zijn trouwens heel grappig als ze gaan langlaufen. Een zekere leraar X die al jarenlang engelse les geeft ( zie voor naam de AGB-site) beweerde dat hij een ervaren langlaufer was. Aangezien hij nog vaker gevallen is dan moet dit statement toch zeker in twijfel getrokken worden. Het meenemen van een fototoestel zal enkelen wel prima chantagemateriaal hebben opgeleverd. Wie weet hebben we in de volgende Iris een prachtige actiefoto van leraar X! Uiteindelijk is niemand zwaar gewond geraakt, is er (bijna) niks kwijtgeraakt en is iedereen weer veilig thuisgekomen.

We waren blij dat er nog zoveel mensen meegingen. Want het organiseren van deze dag liep niet altijd op rolletjes. Volgend jaar hopen we écht dat we met een groter deel van de school kunnen gaan en dat mensen niet nukkig thuisblijven omdat ze het niet eens waren met de toon van de brief. Anyway, ik wil iedereen oproepen een briefje naar de Iris te schrijven met daarin een beschrijving van jouw dag en hoe leuk je het hebt gehad in Winterberg! Grapje, neej laat maar.

Aangezien we de enige persoon die bij de vorige oproep iets had ingestuurd zover hebben gekregen dat hij meeging en nog een leuke dag had ook, is dit niet echt nodig.

Hoewel er maar 1 bar-achtig-restaurantkroegje te bekennen was, was er in ieder geval glühwein én warme chocomel.

Tsja, en dan gaan ze mij verwijten dat ik niet in de brief heb gezet dat biertjes uit Duitsland twee keer zo zwaar vallen.

Wist ik veel! Nou jah, op de weg terug was er in ieder geval geen gekots, dat scheelde. Volgend jaar weer, zoveel is zeker, want van de mensen die mee zijn gegaan, noch van de schoolleiding hebben we klachten of gemopperd gehoord over de dag.

Bedankt iedereen die mee is geweest voor de gezelligheid. Bedankt, leden van de ICE-co, helpende leraren en Jasper!

Fanny Gersen

MAG IK EEVEN EEN MONUMENTJE VAN U TIJD?? (voor 18+)

Als jarenlang trou leveransier van u melk en buurman voor het leven wil ik graag van de gelenheid gebruikmaken om een ingezonden stuk in u Iris in te zenden. Als makelaar in liefde, wonend in de laurierstraat 37 in zuid, is het niet mijn gewoonte brieven in uw prediodiek te zetten.

Maar nu lijk het mij dringend dat er plaats moet zijn voor een verfrist geluit in deze bare politieke omstadigheden in de speziale Valentijnsiris omdat ik dus zeg maar zowat alles weet over de liefde. Dat ken mevrouw Krikke (ze ken wel peste maar nie zwikke) niet op haar konto hebben staan! Al op mijn jongste jeugd zonden mijn ouwelui ondergetekende, misschien vanwege zijn overeenkomstige genitialen (RK!) al naar een Kathelieke kostschool in Stramprooi en wel van de Broeders der Liefde. Waar ik in weinig tot no time in de inwijding van de herenliefde geintroduuseert werd. Daar hadden de broeders geen darkroem voor noodwendig!

Zoals uw aller bekend moge, heb ik daarna decenniumlang in onze fijne stad de liefde aan de man gebracht tot voller tevredenhijd van klant en koning en de meisjes zelf.

Ik richt me met erkentelijke dank voor de redaksie indeze via deze weg speciaal op het komend arnhems elektroaat want het is mijn enigszins (geenszins) ontgaan als ik mijn liters melk bij jullie klaaviger kom afleveren dat er reeds leerlingen in het bezit zouden hebben van een geldend rijbewijs omdat menigen rijden al auto. Dat deed bij mij het idee reizen dat er dus ook stemgerechtigde kiezers op u school zijn die straks mogen stemmen. Tot hun in het biezonder richt ik me want hun zijn de kans op een vrij en open arnhem van de toekomst. U ben de bloem der nazi!

Zoals u allegaar dag op dag kan ervaren is onze burgermeester Krikke (wie wil er op haar mikke) sistematisch met haar bende wethouwers onze mooie hoofstad der provinsie aan het verpatsen aan projektontkrikkeraars.

Ze wil alle lagere inkomens de stad uit jagen naar nijmegen en Huissen en een jachthaven

tegen de Eusebiuskerk pleuren waarde tekening alleen al meer van kost dan een 1000 rittenkaart op mijn sjiekste escordmeisjes.

En dat doopen ze dan Rijnboog. Voor alle Vevedeers en hun zeewaardige jachts.

Om te preventeren dat ook de komende 100 jaar onze fijne plaats een bauput zal zijn en de gezelligheid terug te voeren in het spijkerkwartier is het nootzakelijk dat je als stemmer bij de komende verkiezingen der gemeenteraad dat zooidje van de blauwe knoop naar huis bonjoert. Daarom : stemp op de stadspartij. Denk eraan sp stadspartij, niet die andere sp want dat zijn rooie, met tomaten en loesjes gooiende bolsjewisten. Als je dat abuis doet span je het paard averechts achter de waagen want die deugen ook niet.

Nu zal mevrouw Krikke (kijk haar aan en je gaat schrikke) wel meteen met een proses dreigen omdat ik ter beloning een stem van u ga vergoeden met een verlijdelijk aanbod maar het middel heiligt de doelen.

Daarom beloof ik alle die op mijn partij stemmen, waarvan voormalig huidarts Rob Outkerk heeft toegezegd lijstduwerd te zullen overwegen, een jaar lang gratis melk en een kortingsbon voor een mijner luxueuste etabbliessementen. Geloof me jongenlui dat is in jullie aller belang want mevrouw Krikke (Ajsatti kan best tikke)met haar schoothondjes wonen straks in een penthouse in jullie achtertuin van thorbecke en de gewone man kan weer fluiten naar zijn duurverdiende belastingscenten . De laatste kans om een kentering in dit poenerige stinkverhaal om te keren is in u berijk! Laat mijn en de stadspartij niet in de steek. Onder de juiste stemmers beloof in een rondje in mijn Rolls Roys in het gezellig samenzijn van mijn corryfee (corry 2) door presikhaaf gedurend een zalig halfuurtje.

En als de stadspartij met een klinkende zege wint zeg ik bij deze gratis melk voor het hele gym toe voor 2007. want denk maar zo: twaalfhonderd maanden een glas melk per dag laat u wel 100 jaar worden. U trouwe buur, RK.

Thimeupese in Amsterdam Deel 1: Het grote rammelen der fundamenten Een oud-leerling van het SGA vertelde mij ooit het volgende: “Het meest opvallende van de eerste maanden van mijn studententijd was toch wel, dat ik het gevoel had helemaal mijn mening te zijn kwijtgeraakt.” En hij legde uit dat hij, voorheen een uitgesproken knaap, door de verversing van zijn hele referentiekader volledig de kluts was kwijtgeraakt. Ik zat toen in de zesde en ik kon mij er alles bij voorstellen hoewel ik iets soortgelijks niet had meegemaakt toen ik naar de brugklas ging.

Logisch, denk ik nu; ten eerste ga je doorgaans niet op jezelf wonen als je naar de brugklas gaat, en ten tweede krijg je op de middelbare een veel karakteristiekere eigen identiteit dan op de basisschool. Dit in tegenstelling tot de overgang naar de “mooiste tijd van je leven,” zoals volwassenen er altijd weemoedig naar refereren.

Want niet alleen verlaat je huis en haard, en daarmee de vertrouwde tijdschriften op de wc, de koekjestrommel in de keukenkast, de unieke verzameling handdoeken in de badkamer, om nog maar te zwijgen van je eigen slaapkamer, die in de jaren is verworden tot een illustratieve weerspiegeling van jezelf, maar ook bèn je inmiddels iemand. Kijk maar eens naar de iconen in de hogere klassen; daarbij vervaagt de status die je als groep acht leerling had verworven. Niet alleen je persoonlijke pubertijd maar ook de ontwikkeling van de klas waarin je zit draagt hieraan bij (dit laatste wordt weer op losse schroeven gezet door de cluster uren van de bovenbouw. Ben je sinds de vierde een ander mens? Nu weet je waarom).

En daar ga je ineens. Nieuw adres.

Nieuwe wc. Nieuw bed. Nieuwe medemensen (leerlingen/huisgenoten).

Nieuwe opleiding.

Nieuwe docenten. Nieuwe lesruimten. Nieuw onderwijsondersteunend personeel.

Nieuwe nachtelijke geluiden. Nieuwe geuren. Nieuwe kleuren. Nieuwe humor. Nieuwe stopwoordjes.

Nieuwe conventies. Nieuwe tradities. Nieuwe grond onder je voeten. Nieuwe lucht in je longen. Nieuwe regels. Nieuwe wetten. Nieuwe formules. Nieuwe logica. Kortom: nieuwe realiteit. Het verraderlijke is echter dat deze nieuwe realiteit er niet van de ene op de andere dag is. Het duurt even voordat alle verse factoren zijn samengesmolten tot een stabiel geheel. Als je besluit naar een grote drukke stad te gaan, zoals ik deed, dan heb je ook nog eens grote kans dat je binnen enkele weken opnieuw verhuizen moet, om logistieke of financiële redenen.

Ineens ben je dus niemand. En niemand heeft geen mening. Wat veel mensen doen om dit grote rammelen der fundamenten zo snel mogelijk achter de rug te hebben, is als de bliksem op zoek gaan naar nieuwe overzichtelijkheid. Ik heb het over de keuze om bij een studentenvereniging te gaan (wat een zeker persoon mij bij de uitreiking van mijn SGA-diploma ten zeerste aanraadde). Het

is inderdaad verleidelijk moet ik nu zeggen. Ik heb altijd gezworen mij ver te houden van dergelijke clubjes, maar nu begrijp ik veel beter waarom mensen er voor kiezen. Ik blijf het echter zien als een niet in staat zijn tot het wederopbouwen van jezelf en je wereldbeeld. In de praktijk wordt veeleer het argument gebruikt dat je tijd bij de sociëteit onmisbaar is voor tal van contacten in de rest van je leven. Ik neig dan altijd naar bittere spot: mensen die zo bang zijn dat ze niet in staat zijn enig netwerk van waarde op te bouwen zonder de vereniging (waarbij mijn definitie van waarde ook weer drastisch verschilt van die van de verenigden), zullen een kant en klare hiërarchie van lotgenoten ook wel hard nodig hebben.

Algoed, voorlopig doe ik het dus zonder ASC, Unitas, Liber, en wat Amsterdam nog meer rijk is aan studentenverenigingen. Ik heb de eer in het westen van de stad een vierkamer-appartement te delen met drie mede-eerstejaars. Eentje is helemaal aan het roeien geslagen en kapt gemakshalve met geschiedenis, wat toch niet bleek wat hij zich erbij voor had gesteld. Een ander zit hele dagen bij het Corps. In het begin leverde dat heel wat degelijk discussiëervoer op, zullen jullie begrijpen, vandaag de dag lachen we er om. Nummer drie is een studiegenoot van mij en wij zijn de enige twee die nog geloven in het in één jaar halen van ons eerste jaar. We weten allebei dat dit uiterst optimistisch is aangezien we het eerste semester veel te weinig tijd aan de studie hebben besteed. Ik herinner mij een docent uit de intreeweek die voorspelde dat zestig procent van de zaal het eerste jaar niet in één jaar haalt. Hoewel je op een dergelijk moment aan je wateren voelt dat zo iemand gelijk heeft, is het toch verbazingwekkend om te merken dat iedereen om je heen langzamerhand aan die voorspelling voldoet.

Deel 1 van mijn verhaal is wel aardig rond als ik het zo teruglees. De komende Irrissen zal ik jullie zoveel mogelijk verslag doen van mijn belevenissen in de Nederlandse hoofdstad. Ik ben zeer benieuwd hoe het nou is daar in Arnhem, en ik overdrijf voor geen centimeter als ik zeg dat ik het Gymnasium behoorlijk mis. Niet alleen omdat die school nou zo heerlijk was, maar vooral omdat ik er de laatste jaren íemand was.

60 redenen waarom je vooral niet van school moet gaan als je in een winterdip zit… deel 3 40.Dan kan je het beleid van de school wat betreft fontein aan of uit nog eens uitpluizen. Daar zit een profielwerkstuk in!

41.Dan maak je het moment nog mee dat er tv gekeken kan worden in de aula tijdens pauzes en tussenuren.

42.Dan wordt je misschien een keer niet aangesproken met de naam van je zus/broer.

43.Dan maak je misschien nog mee dat niet alle computers in de mediatheek bezet zijn.

44.Dan kan je bij wiskunde nog zo vaak als je wilt beloven dat je het hoofdstuk écht nog wel een keer gaat maken.

45.Dan weet je zeker dat je over 10 jaar bij het woord intermezzo een spastische aanval krijgt 46.Dan kan je nog eens wegduiken als de leraar langskomt waar je dan eigenlijk les van hebt.

47.Dan kan je ooit op excursie naar Parijs een zorgvuldig geformuleerde vraag in het Frans stellen waarop je het antwoord niet snapt.

48.Dan kan je met de togatherdag met zijn 10en een 300 kilo wegend luchtkussen het gymplein op proberen te krijgen 49.Dan kan je een dropsmiley kopen van geld dat je in een tussenuur hebt gevonden nadat je iedere hoek van de school hebt uitgekamd.

50.Dan maak je misschien in de volgende ijstijd nog een schaatsproof vijver mee.

51.Dan maak je het misschien nog mee dat ik iets zínnigs in de Iris schrijf.

Poenjo

52.Dan vraagt Steiner je in de blokker nog eens waar de citronellakaarsen staan.

53.Dan kan je jezelf nog eens voor gek zetten op de culturele avond.

54.Dan kan je misschien ooit met overtuiging zeggen dat coïtus interuptus een Latijnse constructie is.

55.Dan gaan leraren nog een keer de afstand tussen de Aldi en de school berekenen.

56.Dan kom je nog een keer te laat bij het eerste uur Grieks omdat je beboet bent voor rijden zonder ID/ voorlamp 57.Dan krijg je je teen misschien ooit tussen de deur als je te laat bent bij geschiedenis 58.Dan maak je misschien nog mee dat de gemiddelde leeftijd van de leraren onder de 50 uitkomt.

59.Dan kom je misschien nog wel die éne nerd tegen met wie je de rest van je leven slijt!

60.Dan kan je fijn je diploma gaan ondertekenen over X aantal jaren in kleding die je nog naar op school hebt aangehad!

Wil je nu nog net zo graag havo gaan doen? Dan zit er iets goed mis!

Inspiratiebronnen: mijn prettig gestoorde vriendinnen en mijn eigen tactische acties Fanny (en Loes)

DNA-dag Op donderdag 19 januari waren 2 leerlingen van onze school uitgenodigd om mee te doen aan een ‘’LIVE DNA-SEQUENCING DAY’’, in het huis van de Britse ambassadeur in Den Haag. Nathan en ik werden daarvoor uitgekozen.

een gel lopen, van de – naar de + pool. Door de weerstand blijven er (afhankelijk van het aantal verschillende DNA-moleculen) streepjes met een bepaald contrast staan. Uiteindelijk krijg je dus zo een streepjespatroon(de streepjes die je ziet bij CSI), dat voor ieder persoon verschillend is.

Na een uitgebreide lunch, mochten we weer cellen uit het wangslijmvlies nemen, en die mooi zichtbaar maken. Dit deden we door eerst de boel in water van 100 graden te zetten, waardoor de cel- en kernmembraan op losten. Hierdoor kwam het DNA ‘los’ in het water te liggen. Een paar druppels van een bijzonder stofje, wat speciale zeep en tenslotte ijskoude alcohol zorgden ervoor dat er een wit slijmerig wolkje DNA zichtbaar werd. Dat kon je makkelijk oppipetteren, met de veel te dure speciale pipetten die ze daar hadden, in een flesje stoppen, en in een ketting om je nek hangen. Een leuk souvenirtje om mee te nemen!

Als afsluiting hield Bas Defize, bekend van Hoe?Zo!, nog een verhaaltje over zijn onderzoek naar stamcellen en therapeutisch kloneren. Om een uur of vijf was het afgelopen en iets na zevenen waren we weer terug in Arnhem.

Al met al was het een heel erg leuke en best interessante dag, al is het doel ervan me niet helemaal duidelijk geworden. Overigens werd er (te)veel reclame gemaakt voor het bedrijf Bio-Rad, dat ons van alle hypermoderne, geavanceerde apparatuur voorzag bij het doen van onze expirimenten.

We stonden we die dag al om kwart over zeven in Arnhem op het station. De heenreis werd een ramp: we misten vanaf Arnhem elke trein die we konden missen, met als gevolg dat we een uur te laat kwamen. Het gebouw was afgezet met roodwitte linten, en op het hek hing een bordje met “DNA-dag”. Eenmaal binnengevallen, werd ons het volgende duidelijk. De andere scholen hadden duidelijk wel zesdeklassers gestuurd, dus we waren verreweg de jongsten.

Er waren verschillende kranten en zelfs een tv- en radiozender aanwezig. We bleken net op tijd te zijn om het begin van de uitleg mee te maken. We kregen kort een herhaling van onze eerste biologielessen over DNA, en daarna konden we gaan beginnen met een techniek die PCR heet, polymerase kettingreactie. Deze is jaren geleden ontdekt door een cokesnuivende Amerikaan en wordt nog steeds gebruikt om kleine hoeveelheden DNA heel snel te vermenigvuldigen. Vooral handig bij het oplossen van moordzaken of om dinosauriërs te klonen. Het komt er in het kort op neer dat je DNA isoleert, waarna je het legt in een badje met wat ingewikkelde spulletjes erin. Een apparaat zorgt ervoor dat de temperatuur steeds wisselt(een bepaalde cyclus), zodat het DNA wordt gekopieerd. Zo verdubbelt bij elke cyclus de hoeveelheid DNA, en kun je er tests mee uitvoeren. Gaaf hè?

Deze techniek mochten we uitvoeren op onze eigen cellen en uiteindelijk ook ‘gel-elektro-forese’ toepassen. Daarbij laat je de DNA-moleculen door

De pcr-techniek: Gelelektroforese:

I

Mijn uitleg was vast niet erg duidelijk, maar mocht je nog meer willen weten, dan kun je het beste je biologiedocent vragen, of kijken op een van onderstaande sites.

Bouke Koeneman 4A

http://dwp.fcroc.nl/microbiologie/de_polymerase_chain_reaction.htm http://nl.wikipedia.org/wiki/Polymerase-kettingreactie http://nl.wikipedia.org/wiki/Gelelektroforese

R

I

P: Wat betekent triangle?

S: Weet je wat een triangel is?

P: ohh ja, die is ook vierkant!

Tijdens gs PO klas 5: Persoon: Ik heb medelijden met de vrouw van Ni. Klasgenoot: Hoezo?

Persoon: Hij is verslaafd……….aan teletop M(tegen F tijdens een moordberaming): Ik ben de spieren hè, jij het denkwerk!

F: Ik ben je beatch... kut weer een irisje.

S

J

E

S

Tobias: Hé hallo ik heet Tobias!

Korneel: Hé ik ook!!

T: Echt waar?

K: Nee!!

Korneel: Tobias je hebt het concentratievermogen van een blok beton!!

T: Echt waar? Hé kijk peren!!

F: Leuk T-shirt.

A: Jah, die is van Nintendo!

F: Ow van de nieuwe playboy xs?

A: F, dat heet Nintendo DS. F: Jah, dat zeg ik toch?

Colofon Praeses: Judith Katz Quaestor: Karen Molenaar Abactis: Sjoerd Bobbink Assessor: Eva Wissenburg Assessor: Elles Rutjes Sculptor: Nathan Tax Met dank aan: Laurens Otto RK Daan & Luytzen Maarten Delen Bouke Koeneman Fanny Gersen Renee de Valk Lian Beijers Tim de Wit Tess Klifman Hans Cronau En natuurlijk aan: Piet, voor het drukkken!

(Ook bedankt aan eenieder die irisjes heeft ingestuurd, blijf dat vooral doen!)

IRISJE Karen in de Douglas: ‘Rosebud? Ohja dat is ook het wachtwoord bij de Sims als je meer geld wilt!’

Poenjo