Geachte lezers, Alvorens jullie doorbladeren is deze eerste pagina gewijd aan het overlijden van Jaap Freriks uit klas 3E. We hebben een stukje van Robin, één van de naasten van Jaap en een brief van een ouder, die graag een bijdrage wilde leveren. Voor beide stukken willen wij onze dank betuigen. Bij deze ook onze oprechte deelneming aan alle vrienden en bekenden van Jaap. Wij wensen iedereen die hem kende veel sterkte toe. Het verliezen van een dierbare is, zoals velen weten, het moeilijkste dat een mens in zijn of haar leven kan overkomen. We hopen met deze pagina de nabestaanden te steunen in deze moeilijke tijd. Met meelevende groet, namens de redactie,
Nathan Tax h.t. Praeses
Een kind, een leven Zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen is dezer dagen Jaap Freriks overleden. Jaap was een kind, een kind uit de derde klas. Hij had zijn dromen, zijn verlangens, zijn gedachten, en zijn ziel werd sterker en sterker in deze wereld. Zijn ouders (of hij broers en zussen had weet ik niet) hadden dromen voor hem, dromen mét hem, en wilden graag een goede plaats voor hun zoon in deze wereld. Zij hebben hem gedragen, zoals alle ouders hun kinderen dragen. Het leed van deze ouders en verdere familie is bijkans niet te beschrijven, omdat met het overlijden van je kind een deel van de toekomst sterft, een toekomst die nooit meer terug zal keren. Jullie kinderen, die dit lezen, jullie zijn allemaal de droom van jullie ouders, en terwijl jullie dagelijks met elkaar in de klas zitten, denken je ouders vaak terug aan vroeger, denken vaak vooruit in de toekomst, over de mogelijkheden die ieder kind, ieder méns in zich draagt. Ook ouders zijn kinderen. Soms zijn onze vader en moeder reeds overleden, soms leven ze nog . Wij, kinderen van ouders, weten niet altijd hoe we ons een goede houding kunnen aanmeten ten opzichte van onze ouders. Onze ouders hebben dromen, gedachten en gevoelens voor ons gehad, ze hebben ons gedragen en wij geven hen lang niet altijd voldoende liefde en aandacht terug. Wij leven namelijk in een “snelle tijd “. Wij hebben niet zoveel tijd. Jullie ook niet, terwijl jullie nog kinderen zijn. Tijd kun je niet sparen, je kunt het niet opsparen, je kunt alleen maar zoveel mogelijk liefhebben in de tijd die je gegeven is. Die tijd is voor Jaap voorbij. Zijn ouders kunnen niet meer dromen en zullen verdriet blijven ondervinden. Ik hoop dat jullie aardig zijn voor elkaar, aardig voor jullie ouders. Ik spreek de wens uit dat jullie je beseffen dat je ouders ook kinderen zijn (geweest) . Ieder mens heeft liefde nodig, veel liefde. In die liefde valt het leven, met al zijn scherpe kanten, goed te dragen. Ik wens de ouders van Jaap heel veel liefde toe en jullie eveneens. Weest voorzichtig met elkaar. Met ouderlijke (en kinderlijke) groet,
Sytske Bierma moeder van René Fokkema (klas 5)
Hoe kun je met woorden beschrijven wat je voelt als je je veste vriend verliest?
Je voelt je bedroefd, leeg, en ook alleen, hoeveel mensen er ook om je heen zijn. Jaap was degene die mij, ondanks zijn ziek zijn, scheikunde probeerde uit te leggen. De jongen die ondanks zijn ziek zijn zoveel mogelijk naar school kwam. De jongen die altijd optimistisch was, opkwam voor anderen en dapper voor de klas stond te vertellen over zijn ziekte, zodat zijn klasgenoten het beter zouden begrijpen. Er zijn zoveel positieve woorden om hem te beschrijven, en ik weet voor mijzelf en voor de anderen die hem kenden, dat hij altijd zo herinnerd zal worden.
Robin