0708-2 - HerfstIris

ιρις

07-08

Inhoudsopgave

0....... .

Inhoudsopgave 1....... .

Redactionis Rectoris 2....... .

Praesidis

Column Tim de Wit 3....... .

Togather: Dear all friends 4........

De Iris stelt zich voor!

6........

Euterpe stelt zich voor!

7........

Menander stelt zich voor!

8........ Change!

Irisjes 9........

Over de verkiezingsuitslag: Een eerlijk kiessysteem?

10...... Advertenties 11......

Whatever will be, will be.

13...... Filmavond 14......

Heimwee van een oude zesdeklasser Irisjes 15......

School voor leerlingen?

16......

Column Bas Leijser: Nieuws te negatief Gedicht 17...... Waarde

In het zonnetje!

18......

Als Zeekomkommers konden surfen over de modderstromen 19......

De lerarenkamer

Poenjo - Hans Cronau 20......

171 vrienden Raadsels Onderwaterquiz 21......

De Iris Revisited: The story of Little Dumpy 22......

Naar het Archeon

Poenjo - Hans Cronau 23......

Justin B./interview

Vertel het Oma Miep 24......

Prijsvraag - Sudoku Scriptor optimus 25...... Colofon 0 - ιρις ταχεια

Redactionis Lectori salutem!

Nu we de herfstvakantie achter de rug hebben en de AGB haar eerste paar feestjes georganiseerd heeft, is het wel weer tijd voor een echte Iris Tacheia. Eigenlijk begint het nu pas echt, want met de nieuwe AGB is ook een nieuw jaar aangebroken voor alle groepen die daaronder vallen. In deze Iris stellen Menander, Euterpe en de Iris zich voor!

Verder zul je in deze Iris weer een groot scala aan artikelen vinden.

Reportages, columns, interviews en, naast deze redactionis, een rectoris, een praesidis en Tim de Wits traditionele inzending. “Hoezee, hoezee, vermaak alom!” of in Veronicataal: vette shiiiit!

Aan de kust van de toetsenzee heerst vloed: de 6e klas kijkt met vrees vooruit naar een heftige schoolexamenperiode en ook voor de klassen 1 t/m 5 zijn de liters bloed, zweet en tranen nog niet vergoten.

De vakantie heeft gezorgd voor

Rectoris T

rouw

Op de feestelijke opening van het nieuwe gebouw werd het eens te meer duidelijk. Zielen reizen langzaam en oude zielen wellicht nog langzamer.

Het was een prachtige dag, die veertiende september; er waren honderden enthousiaste leerlingen, fantastisch uitgedost, de Via Thorbeckiana afgegaan en langs de jury gereden, gehopt, gesteld, geskied, getrokken; iedereen was blij en vrolijk, maar... de welkomstwoorden van de praeses van de AGB waren doordrenkt van rouw en verdriet. Ze miste haar oude schoolgebouw, de overvolle gangen en de vertrouwd geurende toiletten, zoals een huisdier zijn oude mand.

En dat was eigenlijk een beetje mijn schuld. Ik had de leerlingen onvoldoende in de gelegenheid gesteld om afscheid te nemen van het oude en kennis te maken met het

een korte pauze in de strijd, waarin iedereen zich op zijn of haar eigen manier kan voorbereiden op wat nog komen gaat. Pas als de kortste dag is aangebroken, kunnen we opgelucht ademhalen: het zal de volgende dag zijn dat de Iris weer verschijnt!

Daarna gaat het snel: de dagen worden langer en de lente zal haar frisgroene gezicht snel weer laten zien. Een verdwaald semi-tropisch weekje in februari zal ons goede moed inspreken en op de dag van de hartverwarmende liefde zal opnieuw een Iris in jullie knuistjes te vinden zijn. Niet in je bed blijven liggen, hoor!

Ook als klas 5 naar Rome vertrekt en een stoet uitwisselingsstudenten naar het andere land gaat, zal wederom een Iris op de schoolbanken gelegen hebben. Docenten zullen met de handen in het haar zitten, omdat de aandacht niet op hen, maar op het krantje gericht is (trek het u niet persoonlijk aan, hoor).

Tenslotte komen we uit bij de laatste Iris, de klapper op mijn vuurpijl: de lustrum-Iris! Honderd jaar bestaat de AGB en dat moet en zal gevierd

worden met een supereditie van de Iris. Hoe die eruit komt te zien, laten we een verrassing, maar als je nog grootse ideeën hebt, horen we die natuurlijk graag!

Veel plezier met deze Iris en blijf Irisjes en ander geschrijf sturen naar het e-mailadres hieronder!

Stuur al je irisjes, ideeën, tekeningen, kritische betogen, gedichten en wat je verder kunt verzinnen naar: Iris.tacheia@gmail.com

Nathan Tax h.t. Praeses Iris Tacheia

nieuwe. En daarmee was het nieuwe gebouw wel iets eigens geworden van de schoolleiding en wellicht ook van de docenten, maar niet van leerlingen, zoals de praeses al zei.

Ze is daarin bijzonder te prijzen.

Los van haar analyse, die voor mij niet gunstig uitpakt, ben ik heel erg blij met deze reactie. Rouw is in die zin verbonden met trouw, met besef van verbondenheid en dankbaarheid voor hele mooie gezamenlijke tijden op de Statenlaan.

Gaat het nog goed komen tussen ons? Vast.

Het nieuwe schoolgebouw is veel beter toegerust voor de leerlingen van nu dan het oude, en voor de omvang die de school heeft gekregen. De tuinen om de school, de sportfaciliteiten, de mogelijkheden in de AGB-week... het enige wat nog ontbreekt is een soepautomaat in de kantine. En dat moeten we zeker zo houden. Al te volmaakt wekt alleen maar jaloezie op bij de verlatene;

onttakeld, ontzield aan de Statenlaan.

Het gaat goed komen tussen ons, maar dat kunnen we beter voor onszelf houden. De loyaliteit van de praeses is een voorbeeld voor ons allen en dat ze intussen kan genieten van een prachtige school is alleen maar meegenomen.

Maarten Delen ιρις ταχεια - 1

Praesidis Lieve Irislezers,

Nu gaat het echt beginnen! Mijn partij en ik zijn gekozen als jullie nieuwe AGB en zoals iedereen elk jaar zegt, gaan wij ook dit jaar ontzettend ons best doen!! We hebben een heerlijke verkiezingsweek achter de rug met spannende tijden

door de zelf opgerichte partij Puur en natuurlijk onze ‘voorgestelde AGB tegenstander’ Goud. Helaas is ook de herfstvakantie weer voorbij, en moeten we weer dat schoolgevoel even oppakken. Voor mij gaat nu het echte werk beginnen, want binnenkort komt het eerste rapport en zullen we toch die cijfers onder ogen moeten zien!

Toch zijn er ook leuke dingen die eraan komen. Zo zijn alle subco’s

Mijn creatieve proces Dag 1 -Weet je waar ik me aan erger? Nee? Ik zelf ook niet. De Irissen worden in een hoog tempo uitgespuugd, het vorige stukje is nog maar een maand geleden, en ik ben behoorlijk inspiratieloos. Een paar pogingen zijn in de virtuele prullenbak beland, ik heb zelfs al wat ingestuurd maar toch weer teruggetrokken, en ik heb nog maar vier dagen om iets leesbaars in elkaar te draaien.

Normaal gesproken weet ik in zo een situatie wel een paar alinea’s vol te typen, maar zeg ik gewoon niets met veel woorden. Bereid je dus maar voor op een spraakwaterval van gedestilleerd water. Lekker weertje was het trouwens vandaag. Niet te warm, niet te koud…

Dag 2 – Het weer was iets donkerder vandaag, alsof er elk moment een wolkbreuk kon plaatsvinden, wat toch niet is gebeurd. Ik zag wel een klein regenwolkenfront vormen in het oosten, maar dat was na een paar uurtjes weer opgelost zonder water af te geven. Je ziet het al: geen inspiratie. Ik zoek mijn toevlucht in een afgezaagde openingszin om wat op papier te krijgen. Het intikken van toetsen op mijn toetsenbord zal wel een therapeutische werking hebben, of zoiets. Ik blijf dingen intypen en wegbackspacen (is dat een woord?)… Die krijg je als lezer natuurlijk niet te zien, maar het is toch bijzonder goed voor mijn gemoedsrust. Nee hoor, er is nog steeds niets opgekomen in de lege ruimte die mijn hoofd heet.

Ondertussen tik ik maar door. Tik… Tik… Tik… Tik… Tik… Tik… Tik… Tik…

2 - ιρις ταχεια

samengesteld en komt het eerste onderbouwfeest eraan (16 november). Natuurlijk wordt dit een spetterend feest! Verdere informatie over kaartverkoop en tijden komen z.s.m. op posters in de school te staan.

Veel succes dit schooljaar!

Laura van Loon h. t. praeses AGB

Column Tim de Wit: - een dagboek

Dag 3 – Vol goede moed begin ik aan dag 3 van mijn creatieve proces.

Ik heb fantastische ideeën, dat weet ik, ze moeten er alleen uitkomen. Ik moet gestimuleerd worden. Wacht maar, ik krijg wel wat uit mijn vingers geperst…

Dag 3, een half uur en heel veel koffie en chocola later - Ik typ nu veel meer dan een half uur geleden, maar dat komt alleen door de gruwelijk onverstandige mix van suiker en cafeïne in mijn bloed die er voor zorgt dat ik elk woord twee of drie keer moet overdoen. Ik zit vol met goede visioenen en ideeën, maar de meesten gaan over laxeermiddelen en toiletpotten, dus daar zal ik je niet mee vervelen. Hoe dan ook, ik ben bijzonder vatbaar voor deze fantasieën, dus ik moet nu nodig van zitvlak veranderen.

Dag 3, een veel te lang toiletbezoek en twee wc-borstels later – Ik had geen idee dat er zoveel vloeistof uit een mens kan komen! Ik ruik nog steeds vaag het vreemde aroma van de diaree en het braaksel, dat uit de badkamer komt. Ook dat brengt echter geen inspiratie. Ik kan tenminste zeggen dat ik in deze paar minuten van intens uitscheiden meer heb geleefd dan velen van jullie in een hele week doen. O jee, ik moet weer…

Dag 4, 16:30 – Zo, vandaag moet het gebeuren. Vandaag ga ik mijn nieuwe literaire meesterwerk schrijven. Ik voel de energie door mijn vingertoppen stromen. Vandaag gaat het gebeuren. Vandaag schep ik kunst!

Dag 4, 18:30 – Hoe kan iemand ook schrijven zonder eerst een flinke portie te eten? Nu gaat het echt beginnen!

Dag 4, 20:00 – O jee, Comedy Central News begint! Dat moet ik even kijken, en daarna nog Family Guy, South Park, et cetera, et cetera…

Dag 4, 23:00 – Deze aflevering heb ik al gezien! Wat schandalig dat ze zoiets twee keer uitzenden... O jee, zo laat al? Ik kan maar beter beginnen, want de deadline is… vandaag!

Dag 4, 23:30 – Het komt er aan, ik voel dat het er aan komt… Ja, het duurt nu niet lang meer!

Dag 4, 23:50 – Any minute now…

(Dat is Engels voor: het kan nu elk moment gebeuren) Dag 4, 23:55 – Ik heb het! Een verhaal dat de wereld zal schokken!

Geniaal! Je leest het volgende keer, zelfde blad, zelfde pagina (of misschien ook niet)!

(Tim begint op Frankische wijze te typen, een puntje hier, een kommaatje daar…)

(Maar eerst een kopje koffie!)

Togather

Dear all friends

Met deze woorden kwam er een einde aan Togathers pogingen om contact te maken met de Nguyen Hué High School. Het is gelukt en intussen hebben wij drie e-mailberichten uit Hué ontvangen en alledrie stonden ze bol van dank en waardering voor het werk dat wij hier voor hen doen.

Verder sprak de school ook de hoop uit dat de band tussen onze school en hun school verbeterd zal worden en bovendien zaten er illustrerende foto’s bij. Het nieuwe schooljaar is daarom goed begonnen, maar het herstelde contact is niet de enige reden.

De andere reden is de opening van 14 september, die een enorm succes was. Leerlingen die zwemmen in de vijver, een klas die haasje over springend naar school komt, leraren die op stelten lopen en leerlingen die begeleid door een politieauto worden, zijn maar een paar van de bijzondere momenten van die dag. Uiteraard sturen wij een mooi verslag van deze dag naar Hué, maar ik vermoed wel dat er wat wenkbrauwen omhoog zullen gaan bij het lezen over al deze taferelen.

Ik hoop dat de verbazing snel wordt

vervangen door een hele grote glimlach, wanneer zij de opbrengst lezen. Maar liefst €3680,58 is opgehaald door de deelnemers en ik wil daarvoor de sponsors en de deelnemers enorm bedanken!

Aansluitend moet de opbrengst van Zip Your Lip bijgesteld worden op €5984,80. Hiervan wordt €2992,40 overgemaakt naar de Nguyen Hué High School, wanneer de begroting voor het komende jaar binnen is en door Togather is goedgekeurd. Voor de duidelijkheid dus: Togather stuurt

alleen geld als wij zeker weten dat het goed zal worden besteed aan de leerlingen van de school, waarmee wij contact hebben, of de directe omgeving van de school.

Behalve de financiële kant wilTogather zich de komende tijd ook bezig gaan houden met de sociale kant van ons contact. Deze eerste mails maakten mij al erg duidelijk dat we in twee verschillende culturen leven. Zo sluiten zij elke brief of e-mail af met een gelukswens, een succeswens of de wens dat wij allemaal gezond zijn. Met Hollandse nuchterheid bekeken: het hoort bij de cultuur en zo wordt iedereen toegesproken, maar deze vriendelijkheid geeft wel een extra stimulans om door te gaan met datgene waar Togather mee bezig is. Misschien kunnen we een voorbeeld nemen aan het vriendelijk toespreken en dus bij dezen, mede namens onze vrienden in Vietnam: “Wish you great health and best success” Rozemarijn van Spaendonck h.t. praeses Togather

ιρις ταχεια - 3

Bestuur

Hallo allemaal!

Dus, ik ben Nathan, sinds midden vorig jaar de praeses van de Iris. Een jaar lang heb ik geroepen dat de Iris zou gaan verbeteren en dat is qua uiterlijk ook gelukt... nu nog qua inhoud.

Gelukkig ga ik jullie daar niet meer mee vervelen en dat hoeft ook niet, want de verbeteringen merken jullie vanzelf.

Dan de vraag: wie ben ik? Nathan, 17 jaar, 6e klas, heb anderhalf jaar in het leerlingenpanel gezeten, drie jaar badminton gespeeld op competitieniveau en ik werk momenteel bij een grote Doe-het-zelf-winkel. Tot nu toe is alleen filosofie als studierichting gebleven, maar ik wil er ook nog iets naast doen. Geen idee wat precies, eigenlijk.

Op het SGA heb ik het erg naar mijn zin, afgezien van een paar kleine minpuntjes natuurlijk (een eerste uur dat uitvalt zonder dat er is doorgebeld is toch heel normaal?).

Veel plezier met de rest van de Iris!

Hoi! Ik ben Hilal, al vijftien jaren ud, en ik zit in klas 4a. Sinds eind vorig jaar is het genoegen aan mij quaestor van onze Iris te zijn. Ik hoop dit jaar te kunnen bijdragen aan een Iris die nóg leuker wordt dan zij nu al is; we hebben een heleboel mooie plannen!

Mijn hobby’s zijn: lezen, zingen en pianospelen, tennissen, en bijna elke zaterdag werk ik in de kinderboekwinkel (allemaal kleine kindertjes, heel leuk!).

Verder ben ik erg blij op deze school te zitten, het is er heel gezellig, er zijn veel leuke mensen en ik voel me gelukkig een deel van hen te kennen.

Ik kijk uit naar een heel mooi jaar met/ voor de Iris!

Hallo allemaal!

Ik ben Marlies, 14 jaar, derdeklasser en dit jaar ben ik de abactis van de Iris.

Ik ben te herkennen aan mijn blonde krulhaar en mijn veel te droge, onbegrijpelijke opmerkingen. Als het waar is

4 - ιρις ταχεια

dat je door lachen ouder wordt, heb ik over een paar maanden genoeg gespaard om 180 te worden.

Hallo allemaal,

De Iris stel

Allereerst aan de eersteklassers: welkom op onze school!

Net als alle andere redactieleden zal ik me even voorstellen: ik ben Rosanne, 17 jaar, en in mijn laatste jaartje op school ben ik toch maar bij de Iris gegaan. Ik ben zojuist gepromoveerd naar eind-redacteur, of op z’n Latijns: scriptor primus. We hebben dit jaar een hoop leuke dingen voor jullie in petto, maar eerst mogen jullie mij leren kennen!

Zoals ik al zei zit in de zesde, en om eerlijk te zijn heb ik nog geen idee wat ik ga doen als ik m’n diploma heb gehaald. Misschien ga ik een jaartje naar het buitenland, dan kom ik vast wel op ideeën voor een studie.

Van links naar rechts, bovenste rij: Bas Leijser, Rosanne Middelste rij: Eva Scheerder, Tess Klifman Onderste rij: Fieke Visser, Hilal Dog

Naast toekomstplannen maken, speel ik ook bijna elke dag piano en golf ik. Pianospelen doe ik al sinds m’n achtste, dus nu zo’n negen jaar. Wie weet doe ik wel mee aan de Culturele Avond, en horen jullie hoe getalenteerd ik ben. Met golfen ben ik minder lang bezig; bijna drie jaar. Het is een erg leuke sport, en voor iedereen die het nog nooit heeft gedaan: zeker een keer doen!

Zo, genoeg over mij, blader nu maar verder in deze herfstiris. Veel plezier met lezen en succes dit schooljaar!

Redactie

Hallo Irislezers,

Ik ben Hans en ik zit in de zesde klas. Een van mijn eerste hobby’s was tekenen en jullie kennen mij waarschijnlijk ook wel van de Poenjostrips.

Poenjo (de vogel, die oorspronkelijk ooit een pinguïn was), is ook de reden dat ik met de Iris in aanraking ben gekomen. Ergens in de derde klas heb ik hem bedacht (de wormpjes tekende ik al op de basisschool) en mensen bleven tegen mij zeggen dat ik hem in de Iris moest plaatsen.

Wat ik nu in ieder geval elke Iris doe is de Irisjes sorteren. Ook probeer ik nog steeds Poenjo’s in te sturen, maar eind vorig jaar hebben we tot mijn spijt een Poenjoloze Iris gehad.

Natuurlijk wil ik graag dat iedereen zijn talenten laat zien in de Iris, dus als jij iets moois kunt, wat wij kunnen drukken, vraag je dan eens af of je het misschien leuk vindt om dat in de Iris te plaatsen!

Een goede dag!

Ik vraag mij oprecht af waaróm je dit nu aan het lezen bent. De herfstvakantie is net voorbij en elke les kun je helemaal vollullen met vakantieverhalen. Thuis is er neem ik aan ook genoeg leuks te doen om níet de voorstelstukjes van de redactie te hoeven lezen.

Maar aangezien je nu toch de Iris hebt opengeslagen, lees ‘m dan gelijk helemaal.

Ik vraag mij ook af waarom ik dit aan het schrijven ben – ruim een halve week ná de deadline – terwijl er voetbal op tv is.

lt zich voor!

traverse vinden, daar op die gele bankjes. Ik hoop dat jullie allemaal een super jaar krijgen en ook de Iris leuk vinden.

Wie ik ben: Bas Leijser 4E Wat ik leuk vind: Schrijven (niet alleen voor de Iris!), tekenen, vakantie, lezen (als ik tijd over heb), hardlopen, survivalrun, zwemmen...

Wat ik voor de Iris wil doen dit jaar: Natuurlijk wil ik met zo leuk mogelijke stukjes komen; geen saaie of langdradige teksten.

Verder ga ik misschien nog wat kritiek geven (anoniem een leraar afkraken, al weet iedereen wie ik ben) en wie weet maak ik nog wel een tekening of strip.

Ik ben Mariska uit 3B, ik ben 14 jaar en mijn hobby’s zijn computeren, foto’s maken, origami vouwen, toneel en e Boermans, Nathan Tax, Bouke Koeneman, Pascal Gerritsen. mijn eigen games maken.

n, Hans Cronau, Mariska Maas, Imke verbeek. gan, Marlies Smeenge, René Fokkema.

Hoe dan ook, nu jij en ik al zoveel tijd hebben vergooid kan ik het net zo goed afmaken. Ondergetekende zit in 6A, hockeyt en zeilt graag, in de jongens A(1) van Westerduiven en op zeilschool ‘t Stekelbaarsje natuurlijk.

Verder speel ik zo nu en dan piano.

Daarnaast zet ik me dit jaar in – pardon: zit ik in – de redactie van dit schoolkrantje. Maar we doen ook nog een heleboel andere dingen…

Ik ben scriptor van de nieuwe iris en ik hoop dat jullie dit jaar ook weer super veel irisjes en stukjes gaan insturen voor de iris!

Hallo mensen, Ik ben Pascal en ik zit in 3E en ga dit jaar als scriptor bij de Iris helpen. Mijn zusje heet trouwens ook Iris. xD Ik doe veel met muziek en sport en doe aan parkour (kijk maar op freewebs. com/deviateparkour). Ik hoop dat jullie dit jaar de Iris veel gaan lezen!

Heé!

Sinds drie uitgaven van de Iris ben ik vormgever (‘sculptor’) van onze schoolkrant, met als doel de Iris er zo mooi mogelijk uit te laten zien. Eenheid en herkenbaarheid in grafisch ontwerp is daarbij belangrijk, naar mijn mening ook bij een schoolkrant.

Ik ben Imke Verbeek en een van de nieuwe scriptores van de Iris. Ik ben 15 jaar en zit nu in 4B. Mijn hobby’s zijn korfbal (ja, lach maar), lezen en films kijken :). Ik zou dus een stuk moeten schrijven, waardoor jullie precies weten, wie ik ben, maar ik denk toch niet dat jullie mij kennen :P. In de pauzes kun je me altijd bovenop de

Buiten school houd ik me ook graag bezig met beeld, met fotografie vooral.

Experimenteren daarmee is belangrijk (en leuk!); zo kom je op nieuwe ideeën.

Ook hou ik van mensen. Ze zijn vaak gezellig, interessant & bovendien leuk om op de foto te zetten. Met een foto van een mooie gezichts- of gelaatsuitdrukking bijvoorbeeld, is de

Bij een stand van 1-1 schuif ik weer aan bij het voetbal en hoop ik dat jij ook weer iets zinnigs gaat doen.

Bouke Koeneman, 6A

kans groot dat je zowel bij het gevoel komt van diegene die op de foto staat, als bij die van de mensen die hem bekijken. En gevoel, dat is belangrijk.

Ondanks mijn natuur- & techniekprofiel ben ik dus ook zeer geïnteresseerd in veel dat te maken heeft met kunst en cultuur. Talen bijvoorbeeld zijn ook prachtig. Italiaans, Duits, Frans (vooral - zou het door m’n naam komen?).

Na de zesde klas ga ik voor een studie die mijn alpha/bèta-interesse waarschijnlijk goed omvat: industrieel ontwerpen in Delft. Een mooie combinatie tussen cultuur en techniek – dat zouden ze eens als profiel in moeten voeren: C&T. Haha, dat zou nog een succes kunnen worden ook.

Maar eerst het eindexamen. First things first.

Hoi, Ik ben Fieke Visser en ik zit in klas 4D. Ik maak sinds dit jaar foto’s voor de Iris.

De Latijnse benoeming daarvoor schijnt h.t. pictor te zijn. Apart dat in die tijd al een woord voor fotograaf bedacht is.

Verder schrijf ik af en toe stukjes voor de Iris.

In mijn vrije tijd doe ik aan wedstrijdzwemmen en paardrijden en het zal je vast niet verbazen dat ik ook graag fotografeer en foto’s bewerk.

Hey Allemaal! mijn naam is Eva, ik zit momenteel in 5a en ben 16 jaar. Ik ben scriptor voor de Iris, en hoop me vooral bezig te kunnen houden met activiteiten die iedereen buiten school kan doen.

Muziek, zingen, tekenen, schrijven, yoga, festivals, verzinnen en dromen zijn dagelijkse bezigheden voor mij en ik kijk altijd angstig naar mijn berg huiswerk. Naast mijn verslavingen (sieraden, zingen, festivals, meerdere bands etc) doe ik over het algemeen wat iedereen hier doet (wachten op de bel, balen dat die ene leraar niet ziek is, hopen dat maandag eigenlijk vrijdag is).

Ik heb zin om voor de Iris te schrijven, en hopelijk wordt het dan ook een mooi jaar voor de Iris. Hopelijk hebben de leraren er ook zin in, want ik heb dan weer niet zo’n zin om een krijtje tegen mijn hoofd aan te krijgen.

ιρις ταχεια - 5

Euterpe stelt zich voor!

Euterpe is het schoolorkest van het Stedelijk Gymnasium Arnhem. Het orkest bestaat nu uit ongeveer dertig leden en wordt gedirigeerd door Hans Wijnberg.

Behalve repeteren doen we ook nog veel andere dingen. Elk jaar staan er een paar vaste punten op het programma: • Een uitwisseling met een schoolorkest uit Dinslaken (Duitsland).

Tijdens deze uitwisseling wordt er door beide orkesten drie dagen samen geoefend en op de laatste avond van de uitwisseling geven we een concert.

Het ene jaar gaan wij naar Duitsland, het andere jaar komen zij hier. Dit jaar komen ze op bezoek in Arnhem.

• Het “Orkestival”. Dit is een festival samen met andere schoolorkesten van gymnasia uit Nederland en vindt plaats in de Grote Zaal van het Concertgebouw in Amsterdam.

• Het “Keerweerconcert”. Een optreden samen met een of meerdere oud-leerlingen van het Stedelijk Gymnasium Arnhem die in Euterpe gespeeld hebben.

• Aan het eind van het jaar is er altijd de Menanderweek. Samen met Menander, de toneelvereniging van het SGA, voeren we vier keer een musical op in de Schouwburg in Arnhem.

• Verder zijn er door het jaar heen nog andere concerten. Zo hebben we wel eens een concert gegeven voor Warchild en voor Unicef.

Euterpe heeft een eigen website:

www.euterpe-sga.blogspot. com (er staat een link op de SGA-

site). Op deze website staan foto’s, geluidsfragmenten, een filmpje en nog veel meer van concerten waar Euterpe aan meegedaan heeft! Je kunt hier ook terecht voor het laatste nieuws over bijvoorbeeld de komende

concerten en er staat altijd wanneer de eerstvolgende repetitie van Euterpe is.

De repetities zijn op dinsdag van 15:00 uur tot ongeveer 16:15 uur.

Speel je een muziekinstrument en lijkt het je leuk om mee te spelen in Euterpe?

Kom dan een keer kijken bij een repetitie!

Helaas is de piano al bezet, maar andere instrumenten zijn altijd welkom. Kijk op de website van Euterpe om te zien wanneer de volgende repetitie is. Het bestuur van Euterpe is te bereiken via het e-mailadres schoolorkest.

euterpe@gmail.com

ik brieven schrijf, het e-mailadres en de website van Euterpe beheer en notulen van vergaderingen maak. Ik speel accordeon en zit al vanaf de eerste klas in het schoolorkest. Nu zit ik in klas 5, dus het wordt alweer mijn 5e jaar in Euterpe. Ik hoop dat het dit jaar weer net zo leuk wordt als de afgelopen jaren!

Van links naar rechts: Stefanie Giesberts, Nicoline van Hattem, Vincent Martig, Ilmar Kelderman, Francine Boonekamp.

Foto gemaakt door Karlijn Smits

Hallo allemaal, Ik ben Vincent Martig en ik ben dit jaar praeses van Euterpe. Ik moet ervoor zorgen dat de optredens uitgevoerd kunnen worden. Ook moet ik allerlei dingen met de schoolleiding regelen, die met Euterpe te maken hebben.

Sinds de eerste klas speel ik klarinet in Euterpe. Ik vind het geweldig, ook de dirigent is fantastisch. Ik hoop dat het weer een gezellig jaar wordt met veel plezier en leuke muziek!

van Euterpe zijn. Mijn taak is de bankrekening bijhouden, contributie innen, enz.

Ik zit in de 5e en dit is mijn 5e jaar in Euterpe. Ik speel viool, verder hockey ik en golf ik.

We gaan er weer een supergezellig jaar van maken. We gaan in januari naar Amsterdam en hebben aan het eind van het jaar een musical met Menander. En we doen natuurlijk nog veel meer leuke dingen!

Heeey allemaal, Ik ben Nicoline van Hattem en ik zal voor het tweede jaar quaestor

Hoi allemaal, Ik ben Ilmar Kelderman en ik ben abactis van Euterpe. Dat houdt in dat

6 - ιρις ταχεια

Hallo allemaal, Ik ben Francine Boonekamp en dit jaar heb ik de eer om samen met Stefanie assessor van Euterpe te zijn. Mijn zware taak is om posters op te hangen als er weer/geen Euterpe is, maar natuurlijk is er behalve dat nog wel meer te doen. Sinds de derde speel ik dwarsfluit in Euterpe. Euterpe is altijd heel gezellig. Hopelijk wordt ook dit weer een leuk jaar met veel optredens.

Hoi, ik ben Stefanie Giesberts en ik ben assessor van Euterpe. Ik help bij veel dingen die gedaan moeten worden voor Euterpe. Zo zorg ik er bijvoorbeeld voor dat er na elke repetitie koekjes zijn. Ik speel klarinet en dit wordt mijn vijfde jaar bij Euterpe. Het is altijd heel gezellig bij de repetities en bij de andere dingen die we met Euterpe doen. Ik denk dat dit jaar weer net zo gezellig wordt als voorheen.

Menander stelt zich voor!

Hallo allemaal!

‘Menander’ klinkt hopelijk bekend in de oren. Het is de toneelvereniging van het SGA, die elk jaar hard werkt aan een mooie voorstelling, in samenwerking met het schoolorkest Euterpe. Vorig jaar speelden we Fiddler On The Roof, ook wel bekend als Anatevka.

Naast deze voorstelling treedt Menander ook op bij allerlei andere gelegenheden, zoals binnenkort bijvoorbeeld op een concert voor Unicef in De Oude Jan in Velp.

Natuurlijk wordt Menander bestuurd, en wel door de volgende mensen:

Rob van Wijk – praeses Irene Brouwer – quaestor Liesbeth Sträter – abactis Lisanne Arayess – assessor Sophie Hermans – assessor Manon van Schijndel – assessor

Mijn naam is Rob van Wijk, 5e klas. Het is mijn tweede jaar in het Menanderbestuur, dat vorig jaar onder leiding van Kiki den Blanken was. Ik vond het bestuursjaar heel erg leuk en ik hoop dat het dit jaar net zo leuk wordt! Zelf ga ik daar natuurlijk mijn uiterste best voor doen. Menander heb ik altijd al geweldig gevonden. De stukken waarin ik heb gespeeld, Peer Gynt, Hoge Verwachtingen en Anatevka, zijn geen doorsnee musicals, maar dat betekent niet dat ze niet leuk zijn! Ik heb altijd met veel plezier gespeeld en vorig jaar heb ik me uitgebreid ingezet als abactis van het bestuur. Dit jaar doe ik dat weer, maar als praeses. Ik heb er heel veel zin in en hoop dat het een fantastisch jaar wordt!

gaan vervullen.

Net als voorgaande jaren hoop ik er met z’n allen weer een succesvol Menanderjaar van te maken, zodat wij dit aan het eind van het jaar kunnen laten zien in de vorm van een spetterende voorstelling!

Heey allemaal!

Ik ben Liesbeth Sträter, ik zit in de 4e klas en ik ben de abactis van Menander. Ik ben nu voor mijn tweede jaar bij Menander, en dit wordt mijn eerste jaar in het bestuur. Ik heb er veel zin in, en ik ga samen met het bestuur ervoor zorgen dat het een heel gezellig Menanderjaar wordt, want dat wordt het zeker! We vinden het leuk als er weer veel nieuwe leden bijkomen.

Ik hoop dat jullie je allemaal gaan inschrijven en dan zie ik jullie bij Menander!

jaar vond ik het ook heel gezellig bij Menander, ik leerde allemaal nieuwe mensen kennen en samen het stuk opvoeren was echt heel leuk! Maar ook de andere dingen die we allemaal deden, waren super! Dit jaar wordt vast weer een gezellig jaar!

Hallo allemaal, Mijn naam is Irene Brouwer en ik zit in de vijfde klas. Dit jaar ben ik gevraagd om de functie van quaestor van Menander op mij te nemen. Dit wordt mijn eerste jaar in het Menanderbestuur, en het lijkt me erg leuk om deze functie te

Hoi! Ik ben Manon van Schijnel, ik ben 13 jaar en zit nu in de 3e en ik zit bij Sophie in de klas. Dit is nu mijn 2e jaar bij Menander en het eerste jaar als bestuurslid!

Nu ben ik assessor in het bestuur en dat word vast heel leuk. Vorig

Hieronder stellen wij ons voor!

Mijn naam is Sophie Hermans en ik zit in 3C. Vorig jaar heb ik voor het eerst een rolletje gehad in Anatevka. Niet zoveel zinnen maar wel erg lang op het toneel mogen staan. Maar wat vooral zo vreselijk leuk is, is het voor jullie misschien onbekende Menander-gevoel. Met z’n allen er iets van maken vanaf niets tot iets. Het gevoel dat ook al heb je maar een zinnetje tekst je een onderdeel bent van het grote geheel. Niet alleen op het toneel is het gezellig maar het hele gebeuren er om heen is vrij uniek. Daarom ben ik blij dat ik dit jaar als accessor deel ga uitmaken van het bestuur.

Ik hoop er een gezellig jaar van te kunnen maken samen met de andere bestuursleden.

ιρις ταχεια - 7

Vrijdag 14 september 2007, de officiële opening van het nieuwe schoolgebouw.

Leerlingen mogen op een unieke wijze naar school komen, en het grootste deel van hen wordt gesponsord. De leerlingen krijgen wat gebak, een drankje, en mogen hun school bewonderen… Maar wel buiten, achter het schoolgebouw. Het gebouw mocht op de openingsdag niet vies worden, dus kwamen de leerlingen het gebouw niet in. Dan doemt, niet geheel onlogisch, de vraag bij je op: voor wie is het gebouw dan? Voor de leerlingen of voor de burgemeester?

Aan dit soort situaties wil Change! iets doen. Een opening van een school hoort over de leerlingen te gaan, daarvoor is de school er tenslotte. Helaas is het zo dat leerlingen, ondanks hun meerderheid, niet altijd veel te zeggen hebben over de school.

Change! wil daar verandering in brengen.

Change! is pas opgericht, door en voor leerlingen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de

Medezeggenschapsraad, bestaat Change! uit enkel leerlingen en is onafhankelijk van de school.

Uit meerdere bronnen blijkt dat leerlingen die in de MR zitten, niet boven de andere stemmen uit kunnen komen.

Change! is opgericht, omdat er veel leerlingen zijn die verandering nodig vinden, en die vinden dat de stem van de leerlingen te zwak is. Er zijn nu eenmaal problemen

J: De criminalteit is toegenomen, omdat 2 weken geleden bij Piet is ingebroken, en afgelopen week bij Frans.

A: Wie is Frans?

M: Er is maar een economie1 klas...

E: Klas A? Tijdens ANW wordt er een documentaire gekeken over te vroeg geboren kinderen.

Verteller: De baby heeft geen nagels... klas: Aah… Verteller: …geen wimpers en ze kan niet huilen.

M: Hé, maar dat is handig!

8 - ιρις ταχεια

op school, die niet altijd (kunnen) worden opgelost door de school alleen.

Change! wil de school veranderen op een serieuze en positieve manier. Er worden geen lessen geboycot om het standpunt duidelijk te maken, maar gemeend en één op één overlegd met diegenen die verantwoordelijk zijn. Zo neemt de schoolleiding de leerlingen serieus en kunnen problemen effectief worden opgelost Change! heeft natuurlijk wel steun nodig. Wil jij meedenken over het veranderen van de school, ben je kritisch en creatief? Weet jij wat er moet veranderen om de sfeer echt te verbeteren? ChangeSGA@ gmail.com en betuig je steun!

Change!

Tijdens Grieks: J: Waarom staat er bij de imperativus meervoud dat het niet belangrijk is?

Dirks: Huh, dat kan nooit!

J: Er staat toch echt N.B. achter mevrouw!

Kempen: Dit is echt een lekkere oefening voor de komende overhoring!

Mark: Ja, nee, ik wordt er echt helemaal geil van...

H noemt een rijtje Franse werkwoorden op: H: ‘J’ai eu, tu as eu, il as eu, etc....’

M: Hoeveel?

H: Ja.

Over de verkiezingsuitslag

Een eerlijk kiessysteem?

Inmiddels beschikt de AGB al weer een kleine maand over een nieuw bestuur. Tijd om in deze eerste Iris na de het benoemen van Vet Hard met een aantal betrokkenen terug te blikken op de ontzettend spannende verkiezingsweek.

Uit een kleine steekproef onder leerlingen van alle klassen kwam duidelijk het beeld naar voren dat in de tweede en beslissende ronde de stemmen voor Vet Hard voornamelijk bij de jongere leerlingen vandaan kwamen. Niet verwonderlijk; zij hadden als enige partij plannen om meer te doen voor de leerlingen uit de onderbouw.

Maar uit hetzelfde onderzoekje blijkt dat deze leerlingen vaak geen flauw idee hadden dat er zoiets als een onderbouwco of een onderbouwfeest op locatie aan zat te komen. De goede stunt werd het vaakst genoemd als doorslaggevend voor de keuze. Onder met name vijfdeen zesdeklassers was Goud de grote favoriet. Zij gaven meestal aan op grond van de kwaliteit van het voorgestelde bestuur en de realiseerbaarheid van de standpunten te hebben besloten.

Deze laatste groep kent de leden van beide partijen relatief goed en kan dus een afgewogen keuze maken. Dit is de onderbouw niet te verwijten. Hoe moeten zij immers anders beslissen dan op grond van de informatie die ze hebben?

Toch laat deze onevenwichtigheid een onprettig gevoel achter. Op het eerste gezicht lijkt alles geregeld te zijn verlopen en de uitslag eerlijk te zijn verkregen. Maar de leerlingenlijst geeft een ander beeld. De klassen 1 tot en met 4 zijn samen goed voor 600 leerlingen, de hoogste

twee klassen voor slechts 276.

Als we eersteklassers die niet mogen stemmen niet meetellen en de stemmen van de tweedejaars correct meewegen kunnen we stellen dat amper 43% van de stemmen komt van leerlingen die de partijen uit persoonlijke ervaring kunnen beoordelen op hun kwaliteiten. Als we daarnaast weten dat het verschil niet meer dan 40 stemmen bedroeg, ziet de uitslag er plotseling heel vreemd uit.

Is het in een goede democratie niet noodzakelijk dat er vrije en ongekleurde informatie beschikbaar is? Het enige platform waar de partijen op een eerlijke manier met elkaar de strijd aan konden was het verkiezingsdebat. Tijdens dit debat – overtuigend gewonnen door Goud – liet juist de onderbouw het massaal afweten.

Hoe vreemd is het dat het bestuur van de leerlingenvereniging wordt gekozen door een grotendeels ongeïnformeerde massa? Goud-praeses Just: ,,Ik wil inderdaad nog wel even wat vraagtekens plaatsen bij dit kiessysteem!''

?

Op dit moment hebben de eersteklassers al geen stemrecht en derdeklassers wel, maar er is in feite weinig fundamenteel verschil in kennis van zaken tussen de gemiddelde eerste- en derdeklasser.

Tegelijkertijd is er terecht protest tegen deze zienswijze. De AGB moet geen zaak van bovenbouwers worden. Een mogelijke oplossing hiervoor is door parallel aan de verkiezingen voor de 'grote' AGB in de bovenbouw een verkiezing te houden voor een vertegenwoordiging van de onderbouw, met eigen partijen en ideeën. Want net zulke onzin als het is om onderbouwers te laten stemmen over bovenbouwers die ze niet kennen, is het ook om zaken die de onderbouw aangaan alleen door de vijfdejaars uit het bestuur te laten regelen.

Kortom: we hebben dus het komende jaar te maken met een bestuur dat is gekozen dankzij de massale steun van een groep, die in grote meerderheid geen flauw idee heeft waaróp ze eigenlijk hebben gestemd. Wat is dan – met andere woorden – de waarde van deze uitslag?

Het laatste woord over het kiessysteem is wat mij betreft nog niet gezegd, maar in de tussentijd moeten we niet vergeten het kersverse bestuur van Vet Hard de kans te geven hun mooie plannen in de praktijk te brengen. Ik ben benieuwd.

Bouke Koeneman, 6A

ιρις ταχεια - 9

Uw advertentie hier?

Bereik alle 900 leerlingen van deze school met een advertentie van 1/8, 1/4, 1/2 of een hele pagina.

Mail naar: iris.tacheia@gmail.com voor meer informatie.

10 - ιρις ταχεια

‘Whatever will be, will be.’

Door Marlies Smeenge 1953. Meisjes in rokken met bloesjes. Allemaal dragen ze een legergroene schoudertas, grof van stof. In hun hand houden ze Kruimeltaart, gekocht bij het bakkertje om de hoek. De scholieren zijn op weg naar hun vaste lokaal in de A-gang. Zachtjes neuriën ze Doris Day. When I was just a little girl, I asked my mother, what will I be? Will I be pretty, will I be rich?

Here’s what she said to me.

Que sera, sera.

Whatever will be will be.

The future’s not ours, to see.

Een briesje sleept een boomblad met veel lawaai over de stoep van de Statenlaan. De derde klas krijgt les tussen de struikjes op het gras links voor de school.

Om hun polsen hangen armbandjes van gevlochten madelieven. In hun handen ligt een boek met teksten van Plato, zuchtend beginnen ze aan de volgende ellenlange regel.

Het jaar van de watersnoodramp. De AGB houdt een grote inzamelingsactie. Tassen vol kleding rapen de leerlingen bij elkaar, iedereen doet wat geld in de pot.

Een negende lustrum dat wordt gevierd. Kraampjes in de school, een waarzegster. Een bal, een thé dansant voor de reünisten. Een koor en een orkest.

Het jaar waarin de Iris werd gestencild bij de drukker aan de Janbuitensingel. Ook toen al was er een verbond met het SGA en dansschool Wensink, is te zien aan de advertentie. Boekhandels zijn ook wel geïnteresseerd in een vermelding in een schoolkrantje.

Toen was het Vivat, het schoollied van het SGA, óns schoollied, nog bekend. Voor zij die een paar regeltjes kwijt zijn is de gehele tekst nog even na te zoeken op de laatste pagina. Een verkiezingsweek of een lol partij was nog iets onbekends. Per week elf uren klassieken, dat waren nog eens tijden.

29 September 2007. Het is regenachtig en koud.

Het archief blijkt op zo publieks-onvriendelijkmogelijke tijden open te zijn, dus wordt besloten naar de bieb te gaan. Het systeem vind slechts één resultaat bij het intypen van ‘Iris Tacheia’. Nou já zeg, maar meteen wordt ik ook nieuwsgierig, want wat zal er met dit bepaalde nummer aan de hand zijn dat het wél bij de bieb te vinden is?

Een gebroken witte voorpagina met het opschrift ‘1908- 1953 Arnhemse Gymnasiasten Bond’. Al mag het uit de voorkant niet blijken, dit is óverduidelijk een Iris, en wel een ter gelegenheid van het negende Lustrum van de AGB. De tekeningen van Peter van Straaten, toen nog leerling en redactielid van de Iris, laten de leraren zien. Zelfs voorlopers van de Irisjes zijn te vinden! ‘Wat ik steeds zocht, heb ik niet gevonden, maar wat ik niet zocht, kwam (bijna) vanzelf. V. Hofmanswaldau’ Ik voel me bijna uitgelachen vanaf de meer dan een halve eeuw oude pagina’s. Toch blijkt dit een aangename verassing te zijn…

Mevrouw Ena Okma zou het jaar op de uitgave van dit nummer hoofdredactrice van de Iris worden, maar in 1953 zat ze nog gewoon in de redactie. In haar woonkamer verteld ze me wat ze zich nog herinnert.

Samen schreef de redactie de Iris vol. Wat ze schreven bestond meestal uit sarcastische opmerkingen, maar geen schandalen. Bij het verschijnen van een uitgave was de stapel zo op.

Wat vind/vond u het sterkste punt van de Iris? ’’Nou…als je merkt dat ze het toch wel leuk vinden om zo’n blad te krijgen, is natuurlijk wel een bindende factor. Ook natuurlijk dat leerlingen zich zouden kunnen uiten als ze dat willen, dat vind ik wel belangrijk. Zonder al te veel kritiek en censuur van de leraren. Dat hadden we eigenlijk nauwelijks, het was gedrukt voordat ze het wisten. Nee, censuur was er niet. Je kon achteraf echt op je kop krijgen van dat moet je niet weer doen, nouja, oké. Dat liep uiteindelijk altijd goed. Er kwam niets van school of van schandaaltjes in de krant. Het was puur gekke dingen schrijven. Als we iets stouts hadden gedaan dan werden we op het matje geroepen bij de rector. Dat gebeurde niet vaak, hoor. ‘’ En het zwakste punt? ‘’De Iris beantwoordde aan zijn doel, een schoolblad, en dat was het gewoon. Dat deed het ook. Het was niet zo’n geweldige lay-out. Ik bedoel wat jullie nu hebben is fantastisch, daar lik ik mijn vingers bij af! Dat was niet zo, het was gewoon een gestencild blaadje. En het was ook niet zo dik hoor, gewoon een bladzijde of tien, twaalf.’’ >>

ιρις ταχεια - 11

In het nummer wordt een aantal keren het begrip ‘bondsavond’ gebruikt, als zijnde een avond voor leraren en leerlingen georganiseerd door de AGB. Wat hield dit in? ‘’Nou, dat waren avonden bijvoorbeeld voor de kerstvakantie, of sinterklaas, dat hing er van af. En dan werd er muziek gemaakt, wij hadden één leraar Nederlands, die kon goed viool spelen. Een piano en iemand anders viool. Sommigen deden wat met muziek, en anderen lazen wat voor, of er werden gedichten voorgedragen. Het kwam dus voornamelijk uit de leerlingen maar ook bij de leraren vandaan. Het was wel leuk hoor, daar verheugden we ons altijd op.

Een culturele avond kun je haast wel zeggen, het was dan in de gymzaal. Dan was er een podiumpje, en wat hing erboven…? ‘Taxis kai kosmos tes psuches’. ‘’ Wat herinnert u zich nog van het Lustrum feest? ‘’Ja…die instuif. Ik moest zelf waarzeggen, het kwam uit mijn tenen, want ‘k vond het zo moeilijk. Ik heb die poppenkast toestand georganiseerd. Er kwamen mensen met ideeën. Het was leuk hoor, we hadden echt wel leuke ideeën aan allemaal kanten. Ach, en dan wist de een dit ‘ns, en de ander kende die beeldhouwer van Maanen en die wilde dan wel voor een zacht prijsje die poppenkoppen maken. En het toneelstuk, ja dat weet je hoe dat altijd gaat, dan ga je kijken. Het bal, dat was natuurlijk ook wel heel leuk. Ja, dat was vol hoor, het musis sacrum. Toen was net die tijd van rock ’n roll aan het aankomen. Daar werd ook echt gedanst. De laatste tijd zijn er wel eens feestjes, dan staat iedereen met een drankje in de hand een beetje te kletsen met elkaar. Je zat wel eens wat te drinken aan een tafeltje, maar de dansvloer was echt vol. Er werd ook klassiek gedanst, de rumba, de tango, de wals…‘’ ‘’ Ik weet nog wel, er was een nieuwe leraar Frans, hij was vrijgezel. Hij sloeg een dame aan de haak, een grote, forse dame. In een knalgele baljurk met een tule stola. Daar was hij helemaal épris van. En daar heeft hij verschillende malen mee gedanst. En toen vroeg hij: ‘Goh, wie is dat toch?’ En toen zei ze: ‘Dat is de vrouw van Piet.’ En Piet was de wiskunde leraar, maar die hield niet van dansen. Hij was d’r bijna een beetje verkikkert op geworden geloof ik. Haha!’’

Als u terugdenkt aan uw schoolperiode op het SGA, waar denkt u dan het eerste aan? ‘’Aan de kameraadschap die we hadden. Dat was heel leuk. We waren wel een beetje sarcastisch tegen mekaar, maar dat was gewoon de toon. We hebben altijd reünies gehouden en die houden we nog. We 12 - ιρις ταχεια

hebben pas iemand gehad die heel ziek was, en constant in contact gestaan met zijn vrouw, hoe het ging enzo. Dat is altijd gebleven. Dat vond ik wel heel uniek moet ik zeggen. Ik geloof ook niet dat erg veel klassen dat hadden. Bijvoorbeeld bij de bèta klassen was dat helemaal niet zo.

We hadden aan het einde van het zesde jaar een werkweekend, dus dan gingen we kijkhard werken.

Dat wil zeggen dat we dus een klassiek boek gingen vertalen. En dan gingen we naar een of andere jeugd herberg, in de achterhoek. Dat was dus overdag vertalen, maar omdat we ’s nachts nachtwandelingen gingen maken., kwam er van het vertalen niet zo veel terecht. Iedereen lag zowat de snurken van de slaap en moeheid. Het was gewoon heel leuk ja.’’

Heeft u later nog iets met uw gymnasium opleiding gedaan? ‘’Nee, niet. Wij, de meisjes van de klas, zijn allemaal naar een middelbare opleiding gegaan. En de jongens zijn bijna allemaal gaan studeren. En wat hebben wij gedaan…? Onderwijs, secretaresse, verpleging, ik ben fysiotherapie gaan doen. Twee zijn logopedie gaan doen. Maar als je met taal te maken krijgt, en wie moet er niet eens af en toe een taal leren, dan heb je ontzettend veel aan je gymnasium opleiding, want je leert wel lezen. Je leert heel gauw ontleden en tot de kern door te dringen. Je studiemethodes leer je op het gymnasium echt. Dat heb ik wel gemerkt.Welke studie je ook hebt, welke cursus je ook volgt. Je haalt er meteen het frame uit, en dan ga je dat invullen. Je gaat eerst kijken waar het onderwerp en het gezegde zijn en de rest wordt dan in gevuld. Dat is eigenlijk met elk onderwerp zo. Soms denk je, ach ik heb het eigenlijk niet nodig gehad, maar het was wel handig.’’

Wat bent u later nog gaan doen met schrijven? ‘’Ik ben nog wel eens bij een zo’n groepje geweest dat gedichten maakte, maar alleen als hobby. Voor de rest niet, ik was te lui. Het is hard werken schrijven, het is heel hard werken. Het is leuk, ik vond het toen leuk, met die club. Het is een goede hobby, net als dat je gaat tekenen, of schilderen ofzo. Het haalt je aandacht weg van je dagelijkse leven.’’

Hoe belangrijk was de middelbare school voor jullie? ‘’Ja dat was ons leven. Je had ook wel veel huiswerk, dus je was de hele dag met je school bezig. Je had geen tijd voor andere dingen. We hadden dan de AGB activiteiten. Of de Iris dan, als je erin zat.’’ >>

Zou u tot slot nog iets willen vertellen? ‘’Ja gut, je moet gewoon het vaandel maar hoog houden, jullie hebben een hartstikke mooie krant.

Goed onderhouden. Je bent op school om een toekomst te hebben. Of dat nou hoger of lager is, of helemaal geen... Bij ons ook, een paar zijn meteen getrouwd, ik weet niet eens of ze een vervolg opleiding hebben gedaan, maar je herkent ze wel als gymnasiasten.’’

Nog twee leuke anekdotes: ‘’De Conciërge woonde naast de school, ik hoorde het van zijn dochter, die man is al lang dood. Af en toe kwam er was een man uit de Statenlaan, en die had kennelijk een eend die hem als moedereend beschouwde. Dat kan, want als een eend uit het ei komt, het eerst bewegende wezen dat hij ziet, ziet hij als zijn moeder en daar loopt hij de rest van zijn leven achteraan. Dus deze man was de moedereend en deze eend liep achter de man aan. Af en toe kwam die man naar de conciërge met z’n eend achter zich aan en dan belde die aan en dan vroeg hij of zijn eend eventjes op de vijver mocht zwemmen. En dat was goed, en dan liep hij naar de vijver, en dan ging de eend een beetje in de vijver zwemmen, en als die man vond dat het goed was, dan liep hij met de eend achter zich aan weer terug naar zijn huis in de Statenlaan.’’ ‘’Ik heb een keer ‘De vallei was gevuld met lichte blauwachtige nevels.’ Met Frans vertaald als ‘De vallei

Filmavond Ja-ja, eindelijk is het dan zo ver! De tweede flimavond! Het thema: ‘De Franse cinema’.

Het spektakel zal plaatsvinden

vrijdagavond 2 november, van 15:00 uur tot 21:00 uur, in lokaal A1.

Ook de fatboys zullen speciaal voor u verhuisd worden van hun opbergruimte naar de zaal, zodat u vermoeid van de lange week, uw derrière erop kunt gooien, alvorens u gaat kijken naar twee heerlijke films, namelijk de volgende:

1.

was gevuld met legers brullende kikkers’. Nouja, dat kwam dan natuurlijk ook in de Iris hè.’’

12 oktober 2007. Niemand te zien. Het bruisende middelpunt van de Statenlaan is afgezien van de eenden uitgestorven. De bakker zal zijn klanten wel missen. Stapels bladeren liggen achter de gesloten poort. Er is niemand om ze te vertrappen, of zelfs maar om ze op te ruimen. Het gras is al tientallen jaren verdwenen, en de vervangende bestrating is leeg, zo zonder fietsenstalling, zonder bijbehorende fietsen.

Dan, één eenzame leerling met een blauwe broek, en een lang t-shirt. Rugzak van een soort spijkerstof.

Een bries speelt met haar haren en de bladeren. Zij waaien op, en ratelen wat heen en weer, zonder ooit iets te bereiken. Zij stapt op haar fiets, en verlaat als voortgedreven door de wind de straat, om nooit meer terug te komen.

Tussen twee tegels, slechts een paar tinten grijzer dan de lucht, komen stiekem een paar madeliefjes uit… ‘’ Here we are again, circles never end…’’

Met dank aan mevrouw Okma voor haar mooie verhalen.

Amelie Poulin

Amelie is jong, onschuldig, naïef en op zoek naar de ware liefde. Als jonge Parijse twintiger ontdekt ze beetje bij beetje dat om het echte geluk te vinden ze haar lot in eigen handen moet nemen en daarbij volledig moet openstaan voor haar omgeving. Een prachtige film met fantastische muziek!

2.

Taxi (de eerste film)

Een pizzabezorger wordt taxichauffeur. Zijn droom is F1 piloot te worden. Hij loopt tegen een enorme snelheidsbon op en moet de politie helpen een paar Duitse schurken te pakken, óf zijn taxivergunning wordt ingenomen! Zeer spannend en erg komisch!

De bedoeling is dat jullie zelf iets lekkers (het liefst iets hartigs, maar zoet mag ook!) om uit te delen meenemen, voor drinken wordt gezorgd!

De kaartjes zullen worden verkocht op woensdag 31 okto-

ber, donderdag 1, en vrijdag 2 november, in de grote pauze,

aan het verlengde van de bar van Annie.

Deze kosten slechts

€1,- !!!

Komt allen!

Hilal Dogan, Marlies Smeenge, Pascal Gerritsen

ιρις ταχεια - 13

Heimwee van een oude zesdeklasser Door Rosanne Boermans

Ons prachtige, nieuwe schoolgebouw! Het kleurrijke, moderne interieur wordt goed onderhouden, er hangt geen onnodige gekkigheid op de muren en de vloeren zijn schoon, omdat er niet in de leergebieden gegeten wordt. Maar is dit wel echt het nieuwe Gymnasium, of blijft het ‘het Thorbecke’?

Steeds als ik langs de Statenlaan fiets kijk ik toch met een beetje weemoed terug naar het oude, kleine gebouwtje. Ja, docenten, oud-leerlingen, pakt u uw zakdoek er maar bij! Het gebouw waar generaties leerlingen voor ons hebben geploeterd op hun proefwerken en so’s, dat bijna verwoest was in de oorlog en dat iedereen die daar ooit op school heeft gezeten nog steeds als ‘thuis’ beschouwt. Het gebouw waar tijdens de Verkiezingsweek de hele school volgeplakt hing met posters, waar je elke morgen snoep en koek in

je hand gedrukt kreeg en iedereen zich in de pauzes met z’n allen in het kleine aulaatje propte. Het gebouw dat tijdens de stunt van de zesdeklassers eens zo donker was dat je bijna geloofde dat het nacht was en waar elk laatste leerjaar een aandenken voor de volgende lichtingen achterliet. Het gebouw waarin de leraren nog met twee letters afgekort werden en elk zijn eigen lokaal had, waarvan ze zelf de inrichting mochten bepalen. Nu komen er appartementen in.

En het Thorbecke? Een nieuw gebouw met nieuwe regels. Het is strak en modern ingericht, met vrolijke kleuren en veel licht. Toch is het niet het oude gebouw. De Verkiezingsweek is niet hetzelfde; wat vroeger altijd zo chaotisch verliep, is nu ook aan regels gebonden.

Niet teveel snoep uitdelen, want dat is omkopen! Géén posters in de gangen, alleen bij de traverse! Ook de zesdeklassersstunt van vorig jaar viel wel erg tegen in vergelijking met de andere keren.

Eerste les Duits: Klooster: Wie is er wel eens op vakantie geweest in Duitsland?

N: Ik, Ik! Klooster: zeg het maar N N: ik ben een keertje naar de Ardennen geweest mevrouw.

Klooster: Ik vroeg in Duitsland, N. N: Jah, dat zeg ik toch Ardennen!

Leraar: M doe onmiddelijk die schaal van je hoofd af!

M: Maar meneer, ik heb me bekeerd tot het moslim zijn.

Leraar: Dat had je nou net niet moeten zeggen.

M: Huh? Leraar: Nu kan je dus naar de gang, FATIMA!!

Aan het begin van het schooljaar, bij Duits, klas 5: Klooster: Aals de leraren zeggen dat het NIET zo is, dan ís het zo!

M en S zijn het niet eens of er ‘jumpschoenen’ bestaan:

14 - ιρις ταχεια

Natuurlijk is het altijd een beetje zoeken naar grenzen. Mocht er aan het begin van het jaar alleen over de traverse gelopen worden, zo mag je nu ook eens de deur gebruiken. Wie weet mogen over een tijdje ook ‘niet zulke zakelijke dingen’ aan de muur gehangen worden, zoals pluchen dierenhoofden. En ook onze directeur heeft inmiddels helemaal zijn plaats gevonden: de fietsenstalling!

We hebben met veel pijn en moeite ons schooltje op de Statenlaan achter moeten laten, maar we hebben er iets voor teruggekregen! Iets dat weliswaar niet vooroorlogs is, maar een toekomst heeft. Het zal zeker nog decennia, zo niet eeuwen lang voort blijven bestaan. Wees niet getreurd; vertrouwdheid komt met de jaren, en over twintig jaar zijn de leerlingen van dan net zo gehecht aan dit gebouw, als wij aan het oude waren. Maar tot die tijd zullen bij enkele leerlingen de gedachten weemoedig nog afdwalen naar het oude Gymnasium, als zij een appartementencomplex zien staan op de plaats waar zij zijn opgegroeid.

M: Wwedden voor 5 euro?

S: Ik mag niet wedden.

M: Wedden voor 1 euro?

S: Ik mag niet wedden.

M: Wedden voor de eer?

S: Welke eer?

Later, bij het opschrijven van het vorige Irisje: S leest het irisje voor: S: Wedden voor een euro? Ik mag niet wedden.

Wedden voor één? Ik mag niet wedden lalalalalalalalalala K: nutcase....

Vlak voor het proefwerk wiskunde: K tegen J: je bent ziek, zou je dit proefwerk nou wel maken?

J: dat er snot in me neus zit betekent niet dat ik niet kan leren!

K tegen M en S: zullen we deze irisjes opsturen?

S: NEEEEEE, niet weer! ik word gek!

School voor leerlingen?

Voor degenen die zich afvragen waar alle geschenken van de voormalige zesdeklassers zijn gebleven; die staan op één na (zie hiervoor tegenover Piet, de vriendelijke man, die vroeger bij de ingang zat en je naam kende) in de leraren- en management gangen. Zelfs wat van de leerlingen is gekomen, is inmiddels niet meer voor leerlingen bedoeld.

Jeroen Romeijn & Mirte Nagtegaal (6D)

Vaak, heel vaak zelfs, is er aan meneer Delen gevraagd om zichtbaarder te zijn. Minstens zo vaak vroegen leerlingen hen contact met ze te zoeken. Het gevolg was een dappere poging ’s ochtends, met een kop koffie in de hand, ons te begroeten. Nog los van het feit dat leerlingen niet zitten te wachten op iemand die koffie heeft, terwijl jij net bent verkleumd op de fiets, of dat leerlingen niks horen vanwege die iPod in hun oren, is het op weinig andere fronten ooit zo pijnlijk duidelijk geworden hoe diep de kloof tussen de leerlingen en het schooldirectie is. Zoals de heer Delen zelf al schreef: “Ik voelde me verloren.” En dat was hij ook, veel leerlingen hadden er blijkbaar gewoon geen behoefte aan.

Het schijnt er echter, dat dit de belangrijkste, of misschien zelfs enige, poging is geweest om de afstand tussen leerlingen en het management boven hen te overbruggen. Die poging is jammerlijk mislukt. Vrijwel geen enkele leerling begroet de rector, of schenkt op een andere manier aandacht aan hem – jammer, maar begrijpelijk.

Buiten deze actie lijkt het erop dat de schoolleiding verder niets wil ondernemen om leerlingen te betrekken bij de school. Wie leerlingen een besef wil geven van de historie van het gymnasium, wie er een gevoel van respect en waardering voor dit oude onderwijsinstituut wil creëren, doet er goed aan de leerlingen niet in een zeer onpersoonlijk gebouw onder te brengen. Als dat dan toch moet, is het op zijn minst de moeite waard om in het nieuwe gebouw het verleden van het oude gymnasium te benadrukken. Een idee zou iets simpels kunnen zijn als het plaatsen in de leer(lingen)gebieden van ornamenten, die door leerlingen aan leerlingen zijn geschonken.

mochten leerlingen het gebouw niet in. Deze werden zorgvuldig op het schoolplein gehouden, het liefst aan de achterkant, want leerlingen staan zo rommelig op die officiële foto’s?!

Verder blijkt het, dat de schoolleiding bepaalde regels streng oplegt en laat naleven. Dit zijn helaas vaak regels die het karakter van de school alleen maar onpersoonlijker maken. Een goed voorbeeld hiervan is de zeer beperkte ruimte waar posters opgehangen mogen worden. Op de Statenlaan hingen de posters door de hele school, nu zijn er nog maar vier plekken waar ze mogen hangen. Langs één van die plekken komen ook nog eens nauwelijks leerlingen. Daarbij zijn de plekken waar leerlingen mogen komen net zo beperkt. Onze school, volgens meneer Delen gemaakt voor leerlingen, is voor die leerlingen een groot gedeelte van de tijd niet toegankelijk. De leergebieden zijn in de pauzes (om begrijpelijke redenen) verboden gebied en er is een hele vleugel alleen toegankelijk voor leraren. Voor leerlingen zijn de traverse en de wc’s gereserveerd.

Zoals eerder gezegd is het begrijpelijk, maar hoe kunnen wij als leerlingen de school (tot een succes?) maken wanneer zelfs het grootste gedeelte van het gebouw tegen ons wordt afgeschermd?

Dit soort onpersoonlijkheden zorgt voor een grotere afstand tussen de leerlingen en de directie. De heer Delen heeft verscheidene malen benadrukt dat, hoe groot en anders dit nieuwe gebouw ook mag zijn, de leerlingen de ziel van de school zijn.

Met hen valt of staat de school, zij zorgen voor de sfeer en het karakter ervan. Een waarheid als een koe.

Toch zijn alle hiervoor besproken gevallen voorbeelden van het beperken van de mogelijkheden, die leerlingen hebben om zich dit nieuwe gebouw eigen te maken.

Een gebrek aan handvatten en mogelijkheden de school karakter te geven zijn het probleem, niet de onwil van de leerlingen.

Een rector die zegt zich “verloren te voelen” tussen de leerlingen - het karakter van de school - geeft toe zijn eigen school niet te kennen.

Hoe moet een rector in vredesnaam leiding geven over een school waarvan hij het karakter niet kent?

Het is de hoogste tijd dat de school, de rector of wie dan ook de ogen opent en inziet dat leerlingen de kern van de school vormen.

Vervolgens moet daar dan ook nog eens iets mee gedaan worden.

De heer Delen heeft, of claimt te hebben, ingezien hoe belangrijk leerlingen zijn, maar of hij de moed heeft ook echt iets met die wijsheid te doen, is een tweede...

De opening van het gebouw op 14 september was echt het toppunt.

De leerlingen kregen wat te doen, maar het echte feest was voor (voor ons) onbekendere mensen; voor het personeel, de managers, de architect en weet ik wie nog meer, maar niet voor de leerlingen.

De officiële opening, het onthullen van de letters; alles is zorgvuldig leerling-vrij gehouden. Nog sterker, bij de opening van het gebouw,

Als je wilt reageren op dit stuk, mail naar iris.tacheia@gmail.com, onder vermelding van ‘school voor leerlingen?’. Om deze kritiek op de lange termijn om te zetten in iets positiefs, schrijven wij (namens de Iris Tacheia) een prijsvraag uit. Heb jij een idee om de kloof tussen de leerlingen en de directie te verkleinen? Stuur het op naar bovenstaand e-mailadres. De beste (realistische) ideeën worden beloond met een prijs.

ιρις ταχεια - 15

Nieuws te negatief Sla een gemiddelde krant open en je leest over schietpartijen, bomaanslagen, mishandelingen en ongelukken. Het ene na het andere slechte nieuws overvalt je en op sommige momenten denk je dat de hele wereld eraan gaat.

Als je iedereen moet geloven zou je denken dat: 1. Antarctica elk moment kan smelten en dat de halve wereld overstroomd; 2. Elk land 99% kans heeft om getroffen te worden door een bomaanslag; 3. Er een tweede Koude Oorlog komt; 4. De Derde Wereldoorlog niet ver weg meer is, en; 5. We binnen enkele jaren geen fossiele brandstoffen meer hebben.

Daar komt ook nog eens bij dat volgens de kranten iedereen te dik is, iedereen te weinig sport en dat iedereen teveel tv kijkt/games speelt. Hebben we het echt zo slecht?

Nee natuurlijk niet! Al komt het wel dicht in de buurt. Zeg zou zelf: we leven niet bepaald in de ‘perfect world’. Je leven kan heel wat korter worden doordat je: 1. het slachtoffer wordt van een aanslag; 2. een ziekte krijgt; 3. verwikkeld raakt in

Column Bas Leijser:

een (burger)oorlog; 4. te maken krijgt met een zelfmoordaanslag; 5. ontvoerd wordt, en; 6. Door pure pech.

Natuurlijk begrijp ik dat je ‘up to date’ moet blijven en dat een krant ertoe dient je van die dagelijkse informatie te voorzien. Maar dan kan het toch ook wel eens wat vrolijker? Want waarom lezen we wel alles over mensen die zijn doodgegaan/gewond geraakt en vrijwel niks over leuke dingen?

Dingen waar je blij van wordt, die je dag een stuk leuker maken. Want zo’n krant kan je aardig depressief maken.

Een goed voorbeeld beleefde ik anderhalf jaar geleden. Ik was op vakantie in Frankrijk en daar hadden we een Telegraaf gekocht omdat er nieuws instond over de negentigste verjaardag van de Nijmeegse Vierdaagse, waar we eerst aan mee hadden willen doen. De manier waarop die krant het feit bracht, dat er een hittegolf was geweest, overtrof echt alles.

Het leek net alsof iedereen tijdens die eerste dag had opgegeven.

Zo stonden er enkele interviews en samenvattingen in, die allemaal even ongeloofwaardig en overdreven waren. “Het was niet om uit te houden” en “Mensen vielen met bosjes flauw” en “De hitte was ondraaglijk” en zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk was het ook niet te harden, maar daar hoef je niet bijna elke pagina aan te besteden.

Misschien dat er Telegraafliefhebbers zijn die nu boos worden, maar ik vind de Telegraaf meestal het perfecte voorbeeld van hoe je nieuws niet moet brengen (ook al bezorg ik de Telegraaf zelf elke zondag). Nieuws hoeft niet per se negatief te zijn. Je kunt negatieve feiten ook combineren met enkele positieve. Het grootste probleem is echter dat de meeste Nederlanders daar niet geïnteresseerd in zijn. Ze hoeven niet te lezen dat boer Jan ineens twee keer zoveel produceert door een nieuwe oogstmethode.

Juist daarom ben ik bang en weet ik haast wel zeker dat de krant van vandaag altijd zo zal blijven zoals hij nu is.

Gedicht

Ezels, ezels, Als eieren zo groot.

Ze geven veel voedingsvezels, en verven hun neuzen rood.

De mond stinkt uit z’n jij, en geeft daarbij natriumglucose vrij.

Jammer, want je ging net zo goed, en er zat ook nog een kikker in je hoed.

Door: Nils van Tol, 3B Toelichting “Iedereen uit de klas moest een gedicht schrijven voor Nederlands, met twee vormen van beeldspraak erin. Dat gedicht moest je voorlezen. Toen Nils aan de beurt was, duurde het heel lang voordat hij was klaar was, want na elke zin kreeg de hele klas steeds de slappe lach om het gedicht. Nils zei: “Ja, jullie mogen m wel opsturen hoor!”

Dat hebben we dan natuurlijk ook meteen gedaan!”

- Lois, 3B

16 - ιρις ταχεια

Waarde Door Nathan Tax

Pubers van zeventien worden geacht te werken voor hun geld en wie geen baantje heeft is een moederskindje of een arbeidsongeschikte.

Avonden worden opgeslokt door het serveren van koffie en appeltaart, het beantwoorden van vragen van klanten of het vullen van vakken. Exotischer varianten zijn: taarten verkopen, papierwerk sorteren op datum of kinderboeken slijten aan oma’s en opa’s. Je verdient ongeveer € 3,- per uur en krijgt zo’n € 100,per maand salaris. De baas melkt je uit en hoewel je dat best weet, kun je er niets aan doen.

Eigenlijk gaat het bij de meeste jongeren alleen om de inkomsten. Dat is best logisch eigenlijk, maar kan ook heel jammer zijn. Soms heb je het gevoel dat je heel dom bent, omdat je collega’s wel alles weten over wat er verkocht wordt, soms heb je het gevoel dat je heel slim bent, omdat je als gymnasiast tussen een stel arbeiders zit. Al zullen de meesten het niet toegeven, iedereen heeft een moment waarop hij of zij denkt: “Wat doe ik hier in een supermarkt, als ik eigenlijk veel meer kan?”

Natuurlijk kun je het ook van

de andere kant bekijken: je werkt in een rozenkas waar de bedrijfsleider niet bijster intelligent is. Als hij vindt dat je teveel zeurt, hoor je steevast: “A oeh no ma gewoân deurwaêrk, den krieg oeh vûhzaêlf oeh loân waêl!” Hij heeft het verder vaak over zijn zogenaamde uitvinding, de ‘ootoohmaêtische plântenbewoâteroâr’, wat eigenlijk gewoon een tuinslang met gaatjes is (bij ieder tuincentrum te verkrijgen). De beste man beschouwt zichzelf als een van de groten der (tuin)aarde, al is zijn patentaanvraag op de lekke tuinslang allang geweigerd. Als tomatenplukker ben jij niets meer dan een onpraktische net-nietnietsnut, al ken jij braaf je woordjes Latijn uit je hoofd.

Op het eerste gezicht zijn er maar weinig overeenkomsten tussen de boer en de gymnasiast.

Toch kan ik uit eigen ervaring zeggen dat juist het verschil tussen hen de overeenkomst is: als gymnasiast denk je een beter mens te zijn, omdat je in de categorie van de hoogste opleidingen zit, meer vooruitzichten hebt dan wie dan ook op een topinkomen en door deze dingen waarschijnlijk een hoog aanzien zult krijgen als academicus.

De boer vindt school maar gelul: werken zul je! Een hardwerkend mens is een goed mens en wie treuzelt of zeurt mag ophoepelen.

Omdat zowel jij als de boer tegen dit verschil aankijken, zullen jullie

beiden tegen dezelfde problemen aanlopen.

In de maatschappij van tegenwoordig gaat het erom wie de meeste kennis van zaken heeft en deze kennis zo goed mogelijk kan toepassen. De slimste mensen, creatief, inventief en educatief ingesteld als ze zijn, worden door de maatschappij als ‘intellectueel’ bestempeld. Wanneer zij ook nog bakken met geld binnenhalen, wordt er gesproken van ‘elite’. Hun kennis is veel waard en daarom zijn zij als mens ook veel waard.

Het is helaas zo triest dat de boer als persoon in de maatschappij ook als minder waardevol wordt gezien, net zoals de elite als waardevoller wordt beschouwd. Dat bevestigt voor jou als intellectueel het gevoel dat je inderdaad beter bent, slechts op grond van wat algemeen geaccepteerd is. Een erger fenomeen dan dit is er in de hedendaagse westerse cultuur niet; het is een verschil dat gewoonweg bestaat en waar weinig aan te doen valt. Toch moet iedereen zichzelf de vraag stellen: waarom zou men op grond van de kennis, die al dan niet vergaard wordt, iemand anders op meer of minder waard schatten?

Immers, het relatieve bestaan van kennis en het absolute bestaan van emoties, impliceren toch dat ieder mens, slim of dom, evenveel waard is?

In het zonnetje!

Ken jij iemand die zó iets bijzonders heeft gedaan dat iedereen het moet weten? Of ken jij iemand die erg speciaal voor jou is en wel een egoboost kan gebruiken? Laat hem of haar dan nu in het zonnetje zetten! Hij of zij komt met jouw brief in de Iris. Stuur ook een leuke foto van hem of haar (of jullie natuurlijk!) mee!

In de laatste Iris van het jaar wordt ‘de held van het jaar’ bekend gemaakt, die een leuk cadeautje krijgt!

iris.tacheia@gmail.com (onder vermelding van: in het zonnetje) ιρις ταχεια - 17

Als Zeekomkommers konden surfen over de modderstromen…

Onze verslaggeefsters zijn op pad gegaan naar de opendag van het provinciehuis van Arnhem Het thema was klimaatverandering. Origineel.

Na aankomst kregen we een uitleg, een rondleiding, een speech van de commissaris van de koningin, een eigen perskaart en we konden beginnen! In het provinciehuis stonden kleine tentoonstellingen waar de apartste ideeën over de klimaatverandering bekend werden gemaakt. Wat denken jullie ervan om te surfen op de modderstromen, als het waterniveau stijgt? Of auto te rijden op je eigen lichaamsvet, duurzaam en goed voor de lijn (voor mensen die niet bang zijn voor naalden), of voortaan te lopen op kratten zodat je enkels droog blijven? Alles was nep. Maar het was wel iets om over na te denken.

Verspreid over het provinciehuis stonden borden met rampen die zouden kunnen uitbreken als het broeikaseffect zich verder zal ontwikkelen. Massale sterfte door malaria, bosbranden op de Veluwe en hittegolven zó erg, dat mensen erdoor zouden sterven, waren enkele voorbeelden van de rampen die genoemd werden.

Deze tentoonstelling bleek deel uit te maken van een spel: wanneer je getroffen was door één van de rampen, kon je je melden bij de reïncarnatiepoort. Daar kon je het dier kiezen waarin je veranderd zou worden en de plek waar je uitgezet zou worden. Natuurlijk was een groot deel van Nederland al ondergelopen en kon je alleen maar als woestijndier of zeedier het aardse weer betreden. De rest van de dieren was al uitgestorven…

En wij hebben natuurlijk gekozen voor de zeekomkommer, want niets gaat boven lekker luieren in de zee, ahum.

We hebben natuurlijk gebruik gemaakt van onze perskaart

18 - ιρις ταχεια

Door Mariska Maas en Hilal Dogan, fotografie door Fieke Visser

en uit de wirwar van woorden hebben we het volgende duidelijk gekregen. Politici hebben een paar spaarlampen, gooien hun rommel netjes in de prullenbak, de meerderheid reist eigenlijk altijd met de auto in plaats van met de fiets, of als dat echt niet kan het openbaar vervoer, en ze hebben allemaal een wasdroger. Ze lulden gewoon om onze vragen heen: ‘Ja, ik weet dat een wasdroger slecht is voor het milieu, maar ja, ik heb een groot gezin thuis, en dan is er geen tijd te verliezen.’ Nee, natuurlijk niet!

Wat nog het vreemdst was dat geen van de door ons geïnterviewde politici (en dat waren er heel wat!) een duidelijk antwoord konden geven op de vraag hoe zij de jongeren meer bij het milieu konden betrekken. Daar hadden ze vast nog niet over nagedacht ofzo...

Ja, in hun tijd ging het helemaal vanzelf, ze vonden allemaal het milieu van het begin af aan al ontzettend belangrijk. Natuurlijk.

Het toppunt was wel meneer Cornielje (cornetto en vanille?), de Commissaris van de Koningin. Bedolven onder een woordenstroom is het enige wat ons duidelijk is geworden dat hij héél saai praat, deze dag een fantastisch geweldig vet cool gaaf project vond van de gemeente

Arnhem en het net zo fantastisch geweldig etc. vond dat wij, als getalenteerde jongeren (walg…), ons wilden inzetten voor dingen als het milieu. O, en het enige wat hij van zijn jeugd kan herinneren, is dat hij het fantastisch heeft gehad toen hij jong was en het milieu vréselijk belangrijk vond, werkelijk, het milieu ging bij hem voor álles, hij speelde zelfs wel eens in het bos!

Het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat ons land bestuurd wordt door een stelletje #*%$ dat er zelf ook helemaal niets van weet?!

Ik wil zeker niet beweren dat ik milieudeskundige ben, maar na een gesprek van tien minuten met de Commissaris van de Koningin, die het verbeteren van het milieu op deze dag vertegenwoordigde, weet ik zeker dat wij, als scholieren, meer van het milieu afweten dan hij. En dat lijkt me toch idioot.

Het was echter tóch een heel gezellige dag, bomvol nieuwe ideeën voor als het hier allemaal overstroomt, hoe we het hier niet moeten laten overstromen, woordwatervallen van politici, zeekomkommers en droogtrommels op zonne-energie (wasknijpers en waslijnen dus). Volgend jaar nog een keer, maar dan boycotten we de hele boel.

De Lerarenkamer Deze rubriek is gloednieuw in de Iris, en zal de rest van het jaar in elke schoolkrant verschijnen.

Tijdens de koffiepauze zit meneer van der Velden met meneer Nelissen aan een tafel in de lerarenruimte. Meneer Rasing komt erbij zitten en wordt begroet door meneer Nelissen. “Zeggen wij geen ‘goedemorgen’ meer?!” vraagt Rasing verontwaardigd aan meneer v.d. Velden. Ook Nelissen vindt het niet kunnen, “Ón-ge-loof-lijk!” noemt hij het. “A small slip of a masters mind…” verontschuldigt v.d. Velden zich.

Meneer ter Horst en meneer Steiner schuiven aan. Meneer v.d. Velden heeft een goed idee: “Kom, we gaan sommetjes maken!” Meneer Steiner kan zich daar niet in vinden.

“Ik wil dat je NU Latijn doet!” roept hij, maar gelukkig krijgt v.d.

Velden bijval van meneer ter Horst.

“Wiskunde kun je niet leren,” zegt hij, “je moet het oefenen. Je bent nooit klaar met wiskunde.” Meneer Steiner is toch niet overtuigd. “Dat moet ik even bij meneer Lukoschius navragen,” zegt hij, en komt even later terug met meneer Lukoschus.

“Ik ben van mening dat je doel moet zijn te streven naar het klaarzijn met wiskunde,” zegt deze, “maar het niet te bereiken. Maar dat mag je weer vergeten…” Meneer Rasing denkt daar anders over: “Daar kun je een mooi profielwerkstuk over schrijven.” “Is logisch,” zegt meneer Alexiou, die de discussie al een tijdje volgde. Meneer v.d. Velden is helemaal gelukkig met zijn onverwachtse aanhang. “Mooi hè, wiskunde!” roept hij, “mooi hè!”

Rosanne Boermans, 6E De pauze is weer bijna voorbij, en alle leraren staan op van tafel. Gezamenlijk lopen ze de gang op. Mevrouw Munnichs en mevrouw Menheere hebben een onderonsje, over wat ze de komende les de leerlingen laten doen. “Ik ga ze een film laten zien,” zegt mevrouw Menheere. “Ik geef ze allemaal een I-uur!” zegt mevrouw Munnichs. Meneer de Grauw vangt het gesprek op, en geeft zijn mening. “Ach, wat maakt het uit wat ik met ze doe; volgend jaar ben ik met pensioen!” En ook meneer Karnebeek boeit het niet veel: “Ik sta er toch voor Jan met de korte achternaam…” “Bedankt voor je opmerking,” haalt mevrouw Goldsmit uit, maar voordat meneer Karnebeek kan antwoorden gaat de bel en haast iedereen zich naar zijn lokaal.

Poenjo - Hans Cronau

ιρις ταχεια - 19

171 vrienden

Nog even aan iemand vragen wat het huiswerk was of hoe laat de zwemtraining ook alweer begon of snel even bijpraten over het laatste schoolfeest. Dat hoeft niet meer per Msn waar degene die je wil spreken natuurlijk net niet online is en waar alleen maar onzin gesprekken gevoerd worden. Nee dan is Hyves veel fijner en intelligenter.

Jet (171) Susan! je heb hyves nu kan ik je niet alleen op de fiets maar ook op hyves vervelen met lange verhalen Was het feest nog leuk verder? jet Ik zie je maandag susan (61) Heey jett echt slim dat je weg was gegaan bij t feest werd ook nie leuker. wat een kut muziek en gwn saai feest nouja tot dinsdag xxx PS morgen gaan we naar xante ben

ik denk dat k dan maar ziek k snap niet wie dat bedenkt echt heeel debiel

Jet (171) Suus, je wil Xante toch niet missen Stel je voor dat je nooit in je leven de prachtige ineengezakte blablablatempel(venustempel was het volgens mij) ziet! Bovendien ben je de hele dag lekker in de frisselucht. Terwijl je aan je rechterkant een gloednieuw oud colesseum ziet hoor je het gerustellende geronk van honderde auto’s die aan je linkerkant over de snelweg razen. Nee dat wil je niet missen jet ps: koop geen ijsje bij de ijstent vlakbij het museum. Ik heb mijn ijsje vrijwel meteen weggegeven (en dat komt vrijwel nooit voor )

Zo..na deze interessante informatie met het hele net te hebben gedeeld, weet je een ding zeker: als je dagelijks genoeg ‘krabbels’ terug krijgt en een hele lijst met ‘vrienden’ hebt gecreëerd, kunnen ze niet over je zeggen dat je een vriendloze nerd bent. Toch?

Raadsels

Hoe heet een walrus die in China leeft?

Antwoord: een walchinees

Welke plant is dodelijk als je er te lang onder zit?

Antwoord: een waterlelie

Welke salade helpt het beste tegen jeuk?

Antwoord: krabsalade

Wat heeft een kers als hij uit de boom valt?

Antwoord: een kersenschudding

Ken jij ook een leuk raadsel of een grappige mop?

Mail die dan nu naar iris.tacheia@gmail.com

(onder vermelding van: raadsels)

20 - ιρις ταχεια

Jet(171) heeey Aneee Ben jij ook al zo lang bezig met Anw ik word er helemaal gek van Ik wil je niet plagen ofzo maar ik dacht dat alles op anderhalf a4-tje moest staan (moet je nagaan hoe inieminie ik heb geschreven ) maar het mag dus op drie a4tjes staan? Verder ben ik van plan om bij het volgende schoolfeest een lord of the rings filmavond te houden Maar the MC’s zijn ook heel cool, ze zijn stoer en bitchy en vormde in het oude griekenland de ‘polis cat dolls’.Dat wist je niet Komen wij zo aan met een he presentatie voor Kcv over Rapper ali G met z’n MC’s...krijgen wwe vast een 10 jet

Door Fieke Visser

Onderwaterquiz

(met dank aan Joost Holslag, 6E)

Voor deze Iris hebben wij speciaal voor jullie een Onderwaterquiz gemaakt! Kun jij alle vragen beantwoorden?

1.

Hoe noemt men een zeerob ook wel? a. Een zeekoe b. Een zeehond c. Een zeepaard

4.

Hoeveel tentakels heeft een octopus? a. Acht b. Zes c. Geen

2.

Wat voor een visje is Nemo? a. Een clownvisje b. Een acrobaatvisje c. Een leeuwentemmervisje

5.

Waarnaar zoeken piraten? a. De Titanic b. Een onbewoond eiland c. Een schatkist

3.

Welk beest kan niet onder water ademen? a. Een kikker b. Een giraffe c. Een walvis

Antwoorden: 1. b, 2. a, 3. b, 4. a, 5. c.

De Iris revisited (terugblik dus):

The story of Little Dumpy

Bij het bladeren door oude Irissen kwamen we in een Iris van ‘81 onderstaand verhaal tegen.

Het is letterlijk overgenomen, de spelfouten zijn zo bedoeld! De auteur is vooralsnog onbekend.

Dear woeseroes a little boy, who was so little, that everyone gave him the byname Little Dumpy.

He had sics brothertjes end sics sistertjes. His father was a woodhacker and his mother was working in the hoetholding.

On a given day the father said: “I hold it no longer out, I work myself the blubber.” “What are you gonna do now,” mother said. “Well,”, the father said, “Tomorro I bring the hole bubs into the wood and when they are very genoegh I let them in the steak.” But Little Dumpy, very good by the time and heardstikke pienter, had heard everything. At night he at tow sneeds of bread

and he slipped out of the bed. He went to the tuinpath and proppe his tucks full of kaiselstonees. The next day the father bracht the children into the wood. And by every step Little Dumpy let fallen a kaiselstond.

When they ware very genoegh in the wood the father let them in the steak.

But Little Dumpy said tot his brothertjes and sistertjes: “Kelm on, klem on, doe not kraai, I bring you heelhouds beck.” And via his kaiselstones the came home.

The father was just sitting on the play as he heard the doorbell clingel. And yes, there was the hole bubs again.

The next morning the father did hetzelfde, but Little Dumpy had no time to pick-up kaiselstones, so he dod it with a packy volkoren King Corn (het only that you smite away is the verpacking).

When the olders let them in the

Van den Berg (gs): Erasmus was in Noordwest-Europa wereldberoemd.

Kempen predikt over te laat komen: Ke: En ik erger me aan die slappe instelling L komt binnen, te laat: Halloo!

Ke: Ga asjeblíéft een briefje halen!

L.: Mag ik even wat zeggen? Nou kijkKe: NEE! L.: Okee, dankuwel!

M (klas 4) zit lollig te doen met de projector, Dorsman: Hou n’s op!

M: Ik hoor eigenlijk in de derde klas.

Dorsman: Ja, dat vind ik ook.

Later is M weer bezig, Dorsman: Misschien is de tweede klas ook een optie.

steak again, Little Dumpy said opnew: “Kelm on, kelm on, I bring you heelhouds beck, just like gister.”

But he could not find the way because die verreckte mushes had eaten up the bread, the children kraaied en kraaied.

Little Dumpy said: “Keep your big waffes schut,” and he clautered in a tree, looked om his heen and saw a little lightje. It was the lighy of the house of a big Rus, and Russen like to eat little children up with hoyd and her. But as I said, Little Dumpy was very pienter, he packed the seven miles leers of the big Rus and he sjouwed to their home.

The father stood by the tuin heckey with a verrelooker and saw the hole bubs coming down.

And when they not are storven, they lived long end happy.

Cinderella

M speelt wéér met de projector, Dorsman: Hou toch eens op!

M: Sorry, maar dit ding is zo aantrekkelijk!

Dorsman: Wat mensen al niet aantrekkelijk vinden deze dagen!

M is blond.

Nieuwland: En weetje waar je een intelligent blondje aan herkent, M? M: Eh... Nee. Nieuwland: Aan de uitgroei.

J: Stomme Australiërs!

M: Niet flauw doen over Australiërs!

C: Australianen!

A: Ik weet het nog precies, E. zat rechts van me...

E: Ik zat links van je...

ιρις ταχεια - 21

Naar het Archeon Het was een lange busreis, maar het was het waard. Toen we aankwamen, regende het. We werden gelijk in groepen gedeeld en een begeleider nam ons mee langs alle gebouwen en vertelde daar wat bij. Bij de tempel moesten we met de rechtervoet over de drempel stappen en binnenin stond een beeld van de godin Nehalennia.

Ook hebben we een Romeinse kalender gezien met maar tien maanden.

We zijn bovendien naar het huis van de pottenbakker geweest.

Vervolgens gingen we naar het badhuis. Daar moesten we elkaar gaan masseren met olijfolie en zand!

We hebben ook speergeworpen, maar er waren maar een paar kinderen die het goed deden. Daarna hebben we nog in groepjes een toneelstukje voorbereid over Romeinse families en dat hebben we aan elkaar laten zien.

Toen gingen we met zijn allen lekker lunchen.

Na de lunch hebben we offers gebracht aan de godin Nehalennia. De meeste kinderen offerden blaadjes of takjes, maar er zat ook een boterham bij. Op het einde van de dag gingen we gezamenlijk naar de arena en daar hebben we gekeken naar een

gevecht tussen twee gladiatoren. Het was een heel spektakel!

Na het gevecht moesten we weer naar huis met de bus. Het was een heel leuk dagje!

Hedwig Fossen en Julia Dommershuijzen (1C)

Poenjo - Hans Cronau

22 - ιρις ταχεια

Justin B. Aan het begin van ieder schooljaar zien we ze: de bruggo’s. Ze lopen overal rond en blijven irritant lang bij hun kluisjes staan, maar verder wordt er weinig over gesproken. Ze worden niet alleen letterlijk over het hoofd gezien, maar ook op andere manieren worden ze vergeten. Eigenlijk wordt er gewoon weinig, misschien wel te weinig, naar ze geluisterd. Daarom hier een interview met een nieuwe eersteklasser: Justin Brandsma.

Wat was je eerste indruk op de opendag?

Ik vond de buitenkant wel mooi. De binnenkant was nog niet af, maar het zag er al wel best mooi uit. Het was niet heel sfeervol, want er was niet heel veel. Maar de vormen en wat er al was, vond ik wel erg mooi.

Waarom heb je uiteindelijk voor het SGA gekozen?

Latijn en Grieks leken me erg leuk.

Verder zag ik mezelf daar al wel op school zitten. Het was gewoon leuk.

Hoe vind je het nu?

Ik vind het wel leuk. Ik heb al veel vrienden in de klas en we zitten meestal met ongeveer veertien jongens bij elkaar. De klas is gewoon leuk, er zitten niet echt vervelende mensen in de klas. Het is gewoon gezellig.

Door Imke Verbeek

Bevalt je rooster of is het erg druk?

Het is op zich wel een fijn rooster. Het enige nadeel is, dat we op donderdag twee keer Latijn hebben en dan ook nog twee keer in een ander lokaal. Ik stond laatst met wat mensen bij het verkeerde lokaal en dan kom je er achter dat je daar nu niet hebt, maar het volgende uur. Dat is wel stom, want daar kom je dan ook nog eens na de bel achter. Gelukkig begreep Piet ons wel.

En de leraren?

De leraren… Tja, het zijn natuurlijk leraren. Maar de meeste vind ik wel aardig. Met sommige heb ik ook echt helemaal niets, maar dat heeft iedereen wel. Gelukkig is mijn mentrix wel aardig. In mentoruren bespreken we niet zo heel veel, vooral over de klassenvertegenwoordiger en zo.

Krijg je ook veel huiswerk?

Ja, dat wel. Mijn ouders vinden het soms ook wel veel. Veel mogen we ook wel in de les doen trouwens. Thuis moeten we vooral leerwerk doen, maar dat krijg je dan ook wel iedere les op. Ik besteed ongeveer een uur aan mijn huiswerk. Ik weet niet of dat lang of kort is…

Je hebt ook een hulpmentor, wat vind je daarvan?

Eigenlijk ken ik haar niet zo goed. Ze was mee op kamp, maar verder weet ik er eigenlijk niet zo veel over.

Je zit nu een tijdje op school, wat vond je tot nu toe leuke activiteiten?

Ik vond de opening erg leuk! Zoiets is er niet elke dag en het was erg grappig. Verder was ook het eersteklasserskamp erg gezellig. Het was alleen jammer, dat het nachtspel een beetje mislukt was. We kwamen bij een post en die vertelde dat we naar rechts moesten, maar eigenlijk moesten we naar links. Gelukkig was naar rechts wel doodlopend, anders waren we misschien wel helemaal verkeerd uitgekomen… O ja, de AGB-week was ook erg grappig. Ook al mochten we niet stemmen, we kregen wel iedere ochtend snoep en dat was wel erg lekker.

Over de AGB gesproken, wat zou jij als ‘hoofdstandpunt’ inzetten als partij?

Ik denk meer sport op school, want gym is ook gewoon erg leuk!

Vertel het Oma Miep Zit jij met een groot probleem, waar niemand van je vrienden je mee kan helpen?

Of is het zo gênant dat je het aan niemand durft te vertellen?

Schakel dan Oma Miep in!

Zij beantwoordt al je vragen deskundig, en helemaal anoniem!

Je leest het antwoord op je vraag in de Iris.

Aarzel niet, mail Oma Miep!

iris.tacheia@gmail.com (onder vermelding van: oma miep) ιρις ταχεια - 23

Scriptor optimus Aan het einde van dit schooljaar loven wij een unieke prijs uit voor degene die het beste artikel heeft geschreven.

Stuur dus allemaal je leukste, grappigste, spannendste of aangrijpendste verhaal in, en wie weet ben jij het wel die aan het einde van het jaar de scriptor optimus wordt!

Prijsvraag Los deze extra lastige sudoku op en maak kans op leuk prijsje!

24 - ιρις ταχεια

Colofon Bestuur Nathan Tax, praeses Hilal Dogan, quaestor Marlies Smeenge, abactis Redactie Bouke Koeneman, scriptor Hans Cronau, scriptor Tess Klifman, scriptor Rosanne Boermans, scriptor Eva Scheerder, scriptor Bas Leijser, scriptor Imke Verbeek, scriptor Lay-out René Fokkema, sculptor Mariska Maas, scriptor Fieke Visser, pictor Pascal Gerritsen, pictor

Met dank aan iedereen die stukjes en irisjes heeft ingestuurd!

Blijf sturen naar:

iris.tacheia@gmail.com De redactie van de Iris Tacheia behoudt zich het recht voor: ...ervoor om welke reden dan ook te kiezen ingezonden stukken niet te plaatsen. ...lay-out van ingezonden stukken aan te passen, tenzij ons door de auteur expliciet en in detail anders verzocht wordt. ...namen in Irisjes te censureren i.v.m. de privacy van vermeldde personen, m.u.v. docenten (tenzij er volgens de redactie genoeg aanleiding toe is ook de namen van docenten te censureren). ...(naar inzicht van redactieleden) betrouwbare derden te raadplegen over plaatsingsgeschiktheid van bepaalde stukken.

Bovendien gelden de volgende uitspraken: De Praeses is te allen tijde aansprakelijk en eindverantwoordelijk voor de inhoud van de Iris waarin hij/zij als Praeses vermeld staat, tenzij met voldoende overtuigend bewijs kan worden aangetoond dat er van deze aansprakelijkheid en eindverantwoordelijkheid geen sprake kan zijn geweest. De door externe schrijvers uitgedrukte meningen vallen niet onder deze verantwoordelijkheid, het besluit om het betreffende stuk te plaatsen wel.

Door de gehele redactie wordt er zo zorgvuldig mogelijk om gegaan met vertrouwelijke danwel gevoelige informatie, die verwerkt is in zowel ingezonden als redactionele stukken en met name betrekking heeft op auteur, naam van auteur, genoemde (of geïmpliceerde verwijzingen naar) personen, personages in verhalen, eigennamen, pseudoniemen of anderszins.

Wanneer men redactie- danwel bestuurslid van de Iris Tacheia (zie colofon) is of wordt, dan gaat men vanaf deze Iris akkoord met alle bovenstaande punten.

ιρις ταχεια - 11

bestuur: Nathan Tax (praeses, klas 6) Marlies Smeenge (abactis, klas 3) Hilal Dogan (quaestor, klas 4) redactie: Bouke Koeneman (6), Tess Klifman (6), Hans cronau (6), Rosanne Boermans (6), Eva Scheerder (5), Bas Leijser (4), Imke Verbeek (4) , Mariska Maas (3) lay-out: Fieke Visser (pictor, 4) Mariska Maas (sculptor, 3) - huisstijl & coverfotografie: RenĂŠ Fokkema (6)