ιρις
Lustrum-Iris
6 07-08
ιριςταχεια
Inhoudsopgave Watskeburt?! 3 Rectoris 4 Redactionis 5 Togather 6 Praesidis 7 Poenjo (1/7) 7 Euterpe 8 Column TdW: Weg hier! 9 Menander 10 Oudervereniging anno 2008 11 Poenjo (2/7) 11 Over de AGB “Uit de oude doos” 12 Hiriscoop 14 Advertenties 16 Zonder tegengif, hoofdstuk 1: Zelfkennis 17 Prijs Fieke Visser 18 Poenjo (3/7) 18 Hoe een vogel het SGA ziet... 19 De telefoniste van Ros 20 Twee generaties Werre 21 Gedachtenmoeras 23 Poenjo (4/7) 23 Iris Tacheia Revisited (terugblik dus): Interviews met de heren Dorsman en Nelissen 24 Opening SGA-Thorbecke 26 Lustrumdag zaterdag 7 juni 27 Advertenties 28 Minilessen 28 Poenjo (5/7) 28 Programma Menander en Euterpe 29 Het Vivat 30 Colofon 31 Plattegrond Achterzijde
Poenjo - door Hans Cronau
2 - ιρις ταχεια
Watskeburt?!
- Door Hilal Dogan, h.t. quaestor Iris Tacheia
Lieve gymnasiasten, Allereerst: onze oprechte excusses voor de enorme vertraging van de vorige Iris, die, wanneer jullie dit lezen, amper drie weken geleden uitkwam. Jullie vragen je natuurlijk allemaal af: ‘Wats in hemelsnaam keburt dat de vorige Iris zo laat was?!’ Dit is veroorzaakt door het feit dat anderhalve week voor de vakantie de vijfde klas in Rome zat, een deel van de vierde in Sardinië (uitwisseling), en onze abactis uit de derde zat in Engeland (ook wegens een uitwisseling). Een belangrijk deel van de redactie ontbrak dus. Hierna volgden twee weken vakantie en in de week na de vakantie werd onze dit keer helaas niet zo snelle bode dan toch eindelijk uitgedeeld. Ik hoop dat jullie ondanks deze vertraging van bijna een maand de vorige Iris toch nog met plezier hebben gelezen! Verder: deze dagen vieren wij het Lustrum! Ons aller A.G.B. bestaat honderd jaar, zoals jullie voor zeker al vernomen hebben. Deze Iris heet dan ook niet voor niets; ‘de LustrumIris’. Bladert u (na mijn stukje helemaal gelezen te hebben, natuurlijk :P) gauw door naar alle interessante/leuke stukken! Ik verklap niets... Ik verheug mij op volgend jaar. Dan is namelijk de eer aan mij praeses van de Iris te zijn. Dat betekent, dat deze Iris de laatste is die onder het praesesschap van Nathan verschijnt. Tijd voor een korte samenvatting van zijn werk bij de Iris ;) Bijna anderhalf jaar geleden nam Nathan het praesesschap over van Judith Katz en de eerste Iris die ‘onder zijn bewind’ verscheen werd direct al gedrukt! Hiermee was de Iris
Irisjes Klb: ‘Oh, ik haat beterweters.’ D.: ‘Betweters, mevrouw.’ Tijdens een filmpje onder de les Engels: N.: ‘Hé! Ze rijden aan de verkeerde kant van de weg.’ Alp: ‘800.000 jaar geleden zijn de zuid en noodpool omgedraaid.’ A: ‘Hoe weet je dat?’ Alp: ‘Stond in m’n oma’s dagboek.’ E tijdens Latijn: Hi hi. Sr: Wat is er? E: Ik vertaalde net een heel grappig stukje. Sr: Dan zal het wel fout zijn. J: Ik wil een fototoestel op mijn camera Lu: ik kan de cijfer voorlezen maar die zijn A... T: laag?
officieel herboren, zij zag er strak, netjes en verzorgd uit, als een blad met inhoud. Om er voor te zorgen dat de Iris niet alleen een blad met inhoud leek, maar er ook zo een was, organiseerde Nathan samen met meneer Nelissen (onze begelijdend docent) workshops voor de redactie, gegeven door een journalist. Ook heeft er een workshop fotografie plaatsgevonden voor onze picotoren en sculptoren. Verder heeft Nathan ervoor gezorgd dat de redactie zich uitbreidde en er een begin van ons archief werd gemaakt, dat er goed werd nagedacht over verschillende ingewikkelde problemen binnen de Iris en we hebben dit jaar zelfs een eigen kantoortje kregen! Ook we hebben sinds kort een eigen laptop, waarmee de Iris volgend jaar gemaakt zal worden en beschikken we over een eigen camera en opname apparatuur. De Iris is tijdens het anderhalve jaar dat Nathan praeses was enorm vooruit gegaan. Rest mij nog jullie veel plezier te wensen met deze Iris, de mensen die kopij hebben ingestuurd te bedanken (en zij onder hen die te laat waren op hun vingers te tikken), en jullie te feliciteren met onze algemene verjaardag! met dank aan Bouke Koeneman voor dé inspirerende zin :P T komt te laat een lokaal binnen To: Je bent te laat T: moet ik een briefje halen? To: Ja of je gaat stofzuigen ofzo maar je bent te laat Co: ik heb 6000 euro spaargeld in de la. Das link! bijvoorbeeld als er brand uitbreekt, of als er een dief komt.... of een brandende dief! In de som staat, maak een tabel van -4 tot 4 P: je ben de vijf vergeten P en J rijden van de schoolstraat naar de statenlaan opeens verontwaardigd P: waarom rijd iedereen ons achterna? J: huh? P: wat? K: waarom hebben we eigenlijk zo veel irisjes bij latijn? zo grappig is t niet J: nee maar wij wel
ιρις ταχεια - 3
Rectoris
- Door Maarten Delen, rector SGA
Honderd In de collectie foto’s van mijn kinderen op zeer jeugdige leeftijd bevinden zich een paar standaardopnames. Een zo’n opname betreft het overzicht van alle baby’s van een bevallingsgroep. Alle moeders die samen naar zwangerschapsgym, pufles, en vroedvrouwcontrole zijn geweest, delen zoveel gezamenlijke emotie dat ze zeker de eerste jaren een hechte groep vormen. Hun kinderen – meestal zo’n stuk of tien - dus ook. Een paar weken na de geboorte worden alle jongetjes en meisjes uit een ‘bevallingsgroep’ op hun allermooist aangekleed en samen tussen de armleuningen van de bank geklemd zodat ze niet omvallen. Aandoenlijk, hulpeloos, zich niet bewust van wat dan ook. Nog jaren verschijnen de leden van deze groep op de foto van de eerste verjaardag, de eerste dag naar school, het zwemdiploma. Op de virtuele bank van 1908 bevinden zich naast de AGB ook de T-Ford en voetbalclub Feijenoord, maar ook Simone de Beauvoir en Abraham Maslow. Ze zijn net zoals al die andere kinderen hun eigen leven gaan leiden. Sommigen,
zoals T-Ford, zijn met hun tijd meegegaan en blijven zich steeds vernieuwen; anderen, en dan denk ik aan Simone de Beauvoir of Maslow, zijn representant geworden van een bepaalde tijd of een waardevolle bijdrage aan ons denken. Hun betekenis is niet meer dan hun erfenis. Het is evident dat de AGB tot de eerste categorie behoort. Vitaal en zichzelf steeds vernieuwend. Het recept voor die eeuwige jeugd ligt in de combinatie van jaarlijkse nieuwe aanwas en een heldere reden van bestaan. De baby van honderd jaar geleden speelde uitbundig en verkende gemakkelijk grenzen. Het was niet bang voor een geschaafde knie of bloedneus. Dat had natuurlijk alles te maken met de ouders van het kind, de docenten van het Stedelijk Gymnasium Arnhem. Wijze ouders die hun kind in een sublieme combinatie van veiligheid en ruimte lieten groeien. En dat doet het nog steeds. Inmiddels heeft AGB een prachtig CV: prachtige voorstellingen van Menander en uitvoeringen van Euterpe, ingetogen en uit de hand gelopen feesten en gala’s, culturele avonden, sporttoernooien, verkiezingsdebatten en financiële debacles. De AGB biedt haar leden een band voor het leven en de begeleidingscommissie haast permanente vertwijfeling. Daarmee raken we aan het raison d’être van de AGB, het creëren van spanning en verwarring als context voor groei en het creëren van trots en thuisbasis als voedingsbodem voor talenten in allerlei zin; kortom jong blijven!
De rector in zijn tijd (jaar van inschrijving op het SGA 1947) tekening: Peter van Straaten
4 - ιρις ταχεια
De AGB, honderd jaar jong. Gefeliciteerd!
Redactionis
- Door Nathan Tax, h.t. praeses Iris Tacheia
Dames en heren, jongens en meisjes, De Iris die nu voor je ligt is wellicht de bijzonderste ooit! Niet alleen telt ze meer pagina’s dan gewoonlijk, ook is ze voor de gelegenheid door een professioneel bedrijf in elkaar gezet en gedrukt bij onze drukkerij. Een prachtig collectorsitem om nooit meer te vergeten of weg te gooien! Zoals jullie natuurlijk wel weten, draait het allemaal om het 100 jarig bestaan van de Arnhemse Gymnasiastenbond, de AGB. In die periode is de school, en daarmee de AGB, flink veranderd. Ook de Iris Tacheia is natuurlijk niet hetzelfde gebleven. Zo telde de school in de beginjaren van de AGB slechts een paar klassen, inmiddels hebben we bijna 900 leerlingen. Door die groei zijn we in de tussentijd tweemaal van locatie veranderd; de eerste verhuizing leidde ons in 1944 naar de Statenlaan, in 2007 vertrokken we naar de Thorbeckestraat. Beide verhuizingen leidden tot verhitte discussies over het karakter van de school, dat verloren zou (zijn ge)gaan. Tot tweemaal toe is gebleken dat onze angsten ongegrond waren en dat het Stedelijk Gym nooit gevaar heeft gelopen door verhuizingen. Daar de AGB begon als een groep enthousiaste leerlingen die allerhande activiteiten organiseerde, is zij nu uitgegroeid tot een geolied bestuur dat de feesten organiseert. Dankzij die paar enthousiaste leerlingen in het begin, zijn verschillende subcommissies opgericht: Menander, de toneelvereniging, Euterpe, het schoolorkest, en de Iris Tacheia, de schoolkrant die je nu in handen hebt. Ook bij de Iris Tacheia, die haar oorsprong kent in de klassenbladen die in de oorlog concurreerden om de beste inhoud, is het nodige veranderd. Iedere editie doet iedereen (nog steeds) erg zijn/haar best om de beste editie ooit te maken. De overgang naar een uitgebreidere lay-out en naar een drukkerij, alsmede de uitbreiding van de redactie
naar meer dan 10 leden, hebben ervoor gezorgd dat de Iris (opnieuw?) een semiprofessionele schoolkrant is. Zeker deze uitgave is een mijlpaal in de geschiedenis van het SGA! Hoewel slechts de leerlingen tot 2012 de Statenlaan zullen kennen, hoewel slechts een vijfde van alle leerlingen twee Lustra meemaakt, hoewel een nog kleiner deel van dat aantal het 20e lustrum meemaakt, denk ik niet dat er iemand in een eervollere positie zit dan de huidige praeses van de AGB. Toch beschouw ik mezelf als min of meer de grootste gelukkige: over enkele weken zal ik waarschijnlijk mijn diploma in ontvangst mogen nemen! Het einde van zes jaar gymnasium, van zes jaar opgroeien, van zes jaar Latijn is dan aangebroken. Nu al kijk in vooruit naar de weemoedige flashbacks… Ik zal het hier missen! In die zes jaar van bloed, zweet en tranen heb ik natuurlijk heel wat meegemaakt. Vooral mijn drie jaren bij de Iris hebben mij veel geleerd; ik ben in aanraking gekomen met de druk van deadlines, met het binnenstormen van klassen om uit te delen en met het lezen van Irisjes. Ook als het om het afwegen van plaatsing van een stuk gaat, heb ik ervaringen opgedaan die ik niet snel zal vergeten. Iedere keuze heb ik verantwoord proberen te maken, daarbij heb ik misschien fouten gemaakt, maar in ieder geval heb ik mijn best gedaan. De afgelopen jaren heb ik van de Iris in ieder geval weer een superschoolkrant proberen te maken en in mijn ogen is dat redelijk gelukt. Uiteraard heb ik dat niet alleen gedaan; veel heb ik te danken aan mijn voorganger, Judith Katz, aan mijn quaestor en opvolgster, Hilal Dogan, aan mijn abactis, Marlies Smeenge, aan mijn eindredactrice, Rosanne Boermans en natuurlijk aan al mijn redactieleden: Tess Klifman, Bouke Koeneman, Hans Cronau, Pascal Gerritseen, Mariska Maas, Bas Leijser, Imke Verbeek, Eva Scheerder en Fieke Visser. Iedereen die de Iris in de toekomst zal lezen en maken wens ik veel succes en plezier!
ιρις ταχεια - 5
Togather
- Door Rozemarijn van Spaendonck, h.t. Praeses Togather
Vivat Toen ik in de eerste zat, viel ik tijdens die eerste septembermaand van de ene verbazing in de andere. Eerst vielen de lessen voor de helft uit vanwege de Grote Actie Dag, de week daarop werden mijn handen volgestopt met zoetigheid en hing de school vol met posters. De apotheose die ik me tot de dag van vandaag herinner was het kleine beetje dat ik meekreeg van het verkiezingsfeest mét de mooie groene verlichting. Pas later leerde ik dat er een verschil was tussen de organisatie van de Grote Actie Dag en de organisatie van het feest met de indrukwekkende lampen. Hoe was het mogelijk dat zo’n kleine school ruimte had voor twee organisaties, dacht ik toen. Vijf jaar zijn voorbijgevlogen sinds mijn eerste AGB-feest en ik kan het antwoord nog steeds niet geven. Bij het jubileum van de AGB maar ook omdat ik binnenkort afscheid neem als praeses van Togather, wil ik graag een pleidooi houden voor een fusie van Togather en de AGB. Als je aan onze leerlingen vraagt, wat zij zo prettig vinden aan onze school dan hoor je vaak het antwoord dat het een relatief kleine school is waarin iedereen elkaar kent. Op zo’n relatief kleine school hoort mijn inziens geen concurrentie te bestaan tussen leerlingenorganisaties omdat de markt simpelweg te klein is. Zowel de AGB als Togather kampt op dit moment met een relatief lage interesse in de activiteiten die worden georganiseerd. Hoewel de sfeer bij de activiteiten vaak erg goed is en de deelnemers erg enthousiast, zijn er te weinig leerlingen (en docenten) die de tijd en moeite nemen om eraan deel te nemen. De tijd die in de activiteiten wordt gestopt, wordt vaak door buitenstaanders onderschat. Een organisatie draaiende houden, kost veel tijd voor de leerlingen die het bestuur runnen. Zowel het bestuur van Togather als het bestuur van de AGB zou minder tijd kwijt kunnen zijn met activiteiten die niet leuk en niet interessant zijn als er meer samenwerking plaatsvindt. Het ronselen van leden, het zoeken van sponsors, het overleggen met schoolleiding en de oudervereniging zijn maar enkele voorbeelden van activiteiten die zonder problemen door één organisatie zouden kunnen worden gedaan. De AGB zou volgens mij een organisatie moeten zijn waarmee alle leerlingen van de school zich verbonden voelen en niet
6 - ιρις ταχεια
alleen omdat het lidmaatschap verplicht is. De onderbouw is al in jaren geen doelgroep waaraan veel aandacht wordt besteed door de AGB. Onderbouwleerlingen zitten niet in commissies en de stem van klassen 1 en 2 telt niet eens volwaardig mee bij de verkiezingen terwijl deze klassen ook prima in staat zijn om te bepalen welke partij voor hen het geschiktst is. Togather heeft juist in de onderbouw grote aanhang en bij bijvoorbeeld Zip Your Lip wordt door de eerste klas evenveel geld opgehaald als door de gehele bovenbouw. Als de AGB en Togather zich verbinden, dan worden zoveel de onderbouw als de bovenbouw vertegenwoordigd. Samen sta je sterk, wordt vaak gezegd. Ook voor de AGB en Togather geldt dit. Om de samenwerking tot een succes te maken, zou er een nieuwe structuur moeten worden bedacht waarbij beide organisaties tot hun recht komen. Ik zie voor me dat Togather een status krijgt zoals ook de Irisredactie, het Menanderbestuur en het Euterpebestuur die heeft. Togather zou zijn activiteiten dan moeten beperken tot één grote actiedag en eventueel Zip Your Lip of een combinatie van die twee. Als hoofdtaak zou Togather uiteraard hebben het onderhouden van het contact met Vietnam. Omdat ik het jammer zou vinden als de filmavonden van Togather verloren zouden gaan, pleit ik voor een aparte cultuurcommissie. Hoewel de cultuurcommissie klinkt alsof het alleen maar museumbezoekjes plant, stel ik me er meer een commissie bij voor die zowel de culturele avond als de filmavonden organiseert. Togather moet uiteraard inkomsten generen om de projecten van de Nguyen Hue High School te kunnen financieren. Mijn voorstel is daarvoor dat 5% van de inkomsten van alle AGB-activiteiten die bestemming krijgen en de volledige opbrengst van de door de Togather-co georganiseerde acties. Dit zal mijn laatste stukje zijn als praeses van Togather want binnenkort treed ik officieel terug. Het volgende Togatherbestuur en het volgende AGB-bestuur zal zich over deze kwestie moeten buigen. Bij het 150ste jubileum (maar hopelijk nog veel eerder!) hoop ik terug op school te komen om tot mijn vreugde kunnen zien dat de AGB naast een organisatie die leuke activiteiten voor zijn eigen leerlingen organiseert, ook een organisatie is geworden die zich bekommerd om het lot van mensen in de derde wereld. Misschien inspireert ons schoollied om spoedig de knoop door te hakken: Vivat amicitia, vivat et concordia.
Praesidis
- Door Laura van Loon, h.t. praeses AGB
Lieve Irislezers, Eindelijk is het dan zover: het lustrum gaat plaatsvinden! Voor ons een dag om gezellig met z’n allen te vieren; om alle schooldrama’s los te laten, iedereen aardig te vinden en lol te trappen. Leerlingen die vijf jaar geleden in de eerste klas zaten hebben het lustrum al een keer meegemaakt. Dit jaar gaat het zelfde spektakel plaats vinden. Misschien wel voor de tweede keer, maar daarom niet minder leuk! Waarom vieren we het Lustrum eigenlijk? Als je je dit afvraagt moet je jezelf ook de vraag stellen: waarom is er de Arnhemse Gymnasiasten Bond? Even een historisch feitje: onze school is opgericht rond 1300, toen kwam ze voor het eerst in de geschriften voor. Al vanaf 1657 wordt er een leerlingenregister bijgehouden, bij ons beter bekend als de Matricula. Naast al deze bijzondere dingen van onze school werd er dan in 1908 eindelijk een leerlingenvereniging opgericht, de Arnhemse Gymnasiasten Bond. Aangezien dit dus 100 jaar geleden is vieren wij dit jaar ons 20e Lustrum. Natuurlijk weten jullie dit allemaal al lang en gaat het jullie vooral om het feest en de dag zelf. Daarom gaan we vandaag, met de bus, naar Landgoed Roepaen in Ottersum. Al veel feesten hebben wij achter ons gelaten en met een glimlach kunnen wij op die vele feesten terug kijken. Na een geweldige culturele avond en een zeer geslaagd 4+ feest wachten ons nog maar een paar bezigheden. Maar na alle feesten die wij dit jaar georganiseerd hebben moet het lustrum natuurlijk wel knallen. Hiervoor is, zoals jullie misschien wel weten, ook een Lustrum commissie aangesteld. Deze heeft er alles aan gedaan om een geweldige dag neer te zetten.
Het AGB-bestuur en de lustrumcommissie in 1948
Toch is niet alleen vandaag een feestdag. Morgen, op 7 juni, zullen oud-leerlingen, leraren en iedereen die iets met de school te maken heeft gehad hier samen ook het lustrum vieren. Al jaren lang wordt ook voor hen die niet meer op school zitten iets georganiseerd. Na dit weekend is het nog maar een paar weken hard aanpoten. De 6e klas heeft het examen erop zitten en over een week gaat de SE-periode/proefwerkweek van start. De derde klas heeft al eerder hun proefwerken afgerond en gaat maandag 23 juni heerlijk op pad naar de Ardennen of naar Friesland om daar een paar dagen lekker te keten! Zij komen terug op 26 juni en dat is precies de dag dat er nog een geweldig feest voor jullie allemaal gepland staat! Dan volgt een welverdiende zomervakantie en zit voor een aantal van ons de middelbare schoolcarrière erop. Tot die tijd nog ontzettend veel plezier allemaal en heel veel succes!! Liefs, Laura
Poenjo - door Hans Cronau
ιρις ταχεια - 7
Euterpe de
- Vincent Martig, h.t. praeses Euterpe
17-jarige muze
Euterpe werd in 1991 opgericht door drie leerlingen van het SGA: Els Geselschap, Marieke Huisman en Aldo de Jong startten een orkest dat zeventien jaar later nog steeds met heel groot enthousiasme speelt. Een dappere daad, zomaar een orkest oprichten! Aanvankelijk werd Euterpe gedirigeerd door een conservatoriumstudente, Gabriëlle de Graaf, en korte tijd door Hans van Loenen, die echter niet goed op kon schieten met het Euterpe-bestuur, en dus na enkele maanden alweer vertrok. Toen kwam Floris Wijnberg, SGA-leerling, met het idee zijn vader te vragen voor deze eervolle taak. En dus werd het leiderschap overgenomen door Hans Wijnberg, voormalig concertmeester van HGO. Met elf leerlingen begon het orkest, waarvan meer dan de helft viool speelde. Op hoogtijdagen heeft het orkest meer dan 30 leden geteld! Eerst zocht Hans Wijnberg muziekstukken in de bezetting waaruit Euterpe bestond, maar in 1994 herschreef hij de ‘Bohemian Rhapsody’ van Freddie Mercury. Vanaf dat moment heeft hij alle stukken die Euterpe gespeeld heeft, zelf bewerkt, vaak zonder een noot uit het origineel weg te laten. Dat ook leraren betrokken waren bij Euterpe, blijkt wel uit het feit dat bijvoorbeeld meneer Stam (toen leraar klassieke talen) en mevr. Vos-Vis (op dat moment conrectrix) een aantal keren met het orkest hebben meegespeeld.
Het was ook in 1995 dat Menander en Euterpe voor het eerst samenwerkten. Willem-Paul Edelman (regisseur van Menander) legde toen contact tussen de beide schoolverenigingen en bij de 50-jarige herdenking van de vrede werd Menander voor het eerst door Euterpe begeleid, in de Schouwburg van Arnhem. Dit was zo’n succes dat het hier niet bij bleef. Het jaar daarop bracht men ‘David Copperfield’ van Charles Dickens ten tonele. Weliswaar kon maar een deel van Euterpe hier mee doen. De jaren daarna is dit een traditie gebleven; tot op heden voert Euterpe met Menander jaarlijks een theatervoorstelling uit, in de kleine zaal van de Schouwburg in Arnhem. Afgelopen keer bevonden wij ons op de daken van ‘Anatevka’. Maar Euterpe snakte naar meer. Het aantal uitvoeringen bleef namelijk beperkt. Toen ontstond het idee om een uitwisseling met het schoolorkest uit Dinslaken te organiseren. Al een aantal jaren had men contact met deze Duitse school, en dit was natuurlijk een ideale mogelijkheid om de band te versterken. Om het jaar ging Euterpe naar Dinslaken, het andere jaar kwamen zij naar Arnhem. Zo hadden beide orkesten de mogelijkheid voor ander publiek te spelen. De laatste uitvoering samen met Dinslaken vond plaats van 1 t/m 3 april 2008.
Het bewerken is lastiger dan het lijkt. Wat te doen met een accordeon (of twee!!!), of zelfs een doedelzak? In 1995, hetzelfde jaar waarin het (toen nog) Schoolorkestenfestival (nu Orkestival), in Arnhem georganiseerd werd, meldde zich een doedelzak bij Euterpe aan. Immers, had de dirigent niet zelf gezegd dat alle instrumenten mochten meedoen?
En nu? Nu is Euterpe een gezellig orkest, bestaande uit ongeveer 25 leden, met nog steeds Hans Wijnberg als dirigent. Concerten van Euterpe: Het Orkestival op 24 januari 2008, de uitwisseling met Dinslaken begin april, en de menanderweek komt er natuurlijk weer aan! Informatie en foto’s zijn te zien op de website van Euterpe: www.euterpe-sga.blogspot.com (een link staat op de SGA-site bij Activiteiten - Euterpe).
Keer-weerconcert, 16 mei 1993
Disco in Dinslaken, Uitwisseling 8 t/m 11 mei 1996
8 - ιρις ταχεια
Weg hier! Zo. Dat was het dan. Na drie jaar hebben degenen die nog geen genoeg van mij hebben pech: ik ga deze school verlaten. Waarschijnlijk. Dat moet er wel even bij, om me gezichtsverlies te besparen, mocht ik zakken. Ik zit luttele dagen voor mijn eindexamens namelijk stukjes te schrijven voor de schoolkrant, oude Monty Pythonsketches te kijken en naar Pink Floyd te luisteren, terwijl ik mezelf kapot zou moeten leren zoals alle andere zesdeklassers. Als je me volgend jaar nog in de kantine ziet staan, bedenk dan maar dat ik daar dan sta omdat ik nu voor de Iris Tacheia heb zitten schrijven en bedenk dan eens goed wiens schuld het is dat mijn schoolcarrière verwoest is… Ik heb in zes jaar van me door het gymnasium heen slapen een zeer zorgelijk probleem ontwikkeld: de stress is weg. Iedereen had me voor ik hierheen kwam helemaal gek gemaakt met beloftes van grote uitdagingen, misschien zelfs té groot, uren huiswerk maken en keihard werken. Ik zat te shaken als een epilepticus voor mijn eerste proefwerk wiskunde, tot ik de eerste vraag las en besefte dat de breuken van juffrouw Toos van groep vier op de middelbare school niet moeilijker worden. Daarna had ik af en toe nog een paar gezonde zenuwen, maar na het eerste proefwerk voor techniek waren die ook verdwenen. Nu ga ik naar de universiteit Twente, en iedereen loopt me nu gek te maken met beloftes van grote uitdagingen, misschien zelfs té groot, uren huiswerk maken en keihard werken. Ja… Weet je wat? Ik zie wel hoe moeilijk het is als ik er ben. Hoe dan ook, laten we niet op de zaken vooruit lopen. Het allerbelangrijkste op dit moment is natuurlijk het schrijven van de knaller waarmee ik mijn drie jaar schrijven voor de Iris ga afsluiten. Het hoort me eigenlijk niet zo veel te kunnen schelen, maar ik heb er toch een slecht gevoel bij. Wat zou deze schoolkrant immers ooit zonder mij moeten? Dat lijkt misschien een beetje overdreven, maar dat wordt al minder als je bedenkt dat ik meer woorden heb geschreven voor de schoolkrant dan welk redactielid dan ook, en af en toe zat er zelfs wel eens iets goeds bij! Dat is zeer zeldzaam voor een schoolkrant, zelfs de schoolkrant van een school met zo een grote concentratie genieën als die van ons. De kwaliteit wordt wel steeds minder: kijk maar eens wie er nu de multimediarecensies schrijft! Als deze trend zich doorzet,
Column
- Door Tim de Wit
lezen de kindertjes over 10 jaar de columns van een Bennie Zonderbrein, die er prat op gaat dat hij beter schrijft dan een chimpansee met een toetsenbord, hoewel niet alle critici het daarmee eens zijn. Die critici hoeven echter ook niet te klagen: de chimpansee zijn column staat op pagina 5. Mocht je hier nog een tijd vastzitten op school, onthoud dan dat het veel erger had kunnen zijn en dat het lezen van de schoolkrant niet verplicht is. Ik wens je in ieder geval veel succes met het vinden en onthoofden van de volgende columnist die zijn hoofd boven water steekt. Misschien lees je nog eens een boek van me, maar waarschijnlijk niet, omdat ik ten eerste niet van plan ben om in de nabije toekomst een boek te gaan schrijven, en ten tweede omdat geen enkele Nederlander die nu op de middelbare school zit, in zijn of haar leven meer dan vijftien boeken gaat lezen. Het is al uitzonderlijk dat je het tot onderaan de pagina gehaald hebt, tenzij je natuurlijk vals hebt gespeeld en twee alinea’s hebt overgeslagen. Dan zit je ongeveer in de middenmoot. In ieder geval allemaal een prettig leven toegewenst. Vooral de tuinman die nu na de eindexamenstunt de huzarensalade moet maaien.Tim de Wit
ιρις ταχεια - 9
Menander
- Liesbeth Sträter, h.t. abactis en Rob van Wijk,
h.t. praeses
Lectori salutem! Vandaag de dag kan je je de AGB niet meer zonder Menander, Euterpe en de Iris Tacheia voorstellen. Dit, terwijl het huidige Menander in verhouding met de AGB nog jong is. Menander bestond al wel langer, maar 26 jaar geleden is het Menander van nu pas echt begonnen, met het geschenk uit de hemel: de regisseurs Inez en Willem-Paul Edelman. Later, met de komst van onder andere Wil Boom (choreograaf), Dik van der Stoep (zang) en Laura Tammeling (zang) én uiteraard met de begeleiding van Euterpe onder leiding van Hans Wijnberg, eerst ook niet vanzelfsprekend, is het plaatje compleet geworden. Sindsdien is iedereen er hard tegen aangegaan en geen van allen is meer weg te denken bij Menander. Zo ook dit jaar hebben Inez en Willem-Paul weer hard hun best gedaan om een passend stuk te verzinnen en het Menander op het lijf te (her)schrijven. Dit jaar hebben ze gekozen voor: De Magiër van Oz. Ook wel bekend van ‘The Wizard of Oz’ of ‘The Wiz’. De versie van Menander is natuurlijk nog geweldiger en vol met spektakel, niet te missen dus! De Magiër van Oz gaat over het eenvoudige meisje Dorothy dat samen met haar hond Toto in een tornado terecht komt. De tornado zet haar neer in het magische land van Oz. Om terug te kunnen naar Kansas wil ze de hulp verkrijgen van de grote Magiër van Oz. Ze maakt daarvoor eerst de tocht naar de tovenaar, en moet dan diens opdracht uitvoeren. Onderweg naar de tovenaar maakt zij nieuwe vrienden: een vogelverschrikker die hersens nodig heeft, een blikken man zonder hart en twee leeuwen zonder moed. Hoe dit afloopt? Komt het zien in de kleine zaal van de Stadschouwburg te Arnhem op 3, 4 & 5 juli, om 20:00 uur. Zaterdagmiddag is er een matinee. Een scene uit Fiddler on the Roof
10 - ιρις ταχεια
Voor de Magiër van Oz heeft Menander nog 25 andere stukken gespeeld, maar niet steeds verschillende. Zo speelden we vorig jaar Anatevka (Fiddler on the Roof), maar dat stuk was al eerder ten tonele gebracht. Vandaag zult u het unieke schouwspel kunnen zien van de twee hoofdrolspelers uit elk stuk, die samen een lied zullen zingen. Ook andere liederen uit vorige stukken, en ook één uit het nieuwe stuk, kunt u vanavond horen. Oud-menanders en huidige menanders zullen deze voor u zingen, onder leiding van Euterpe. Want de moraal van de Magiër van Oz zegt het al: Samen kom je er wel, soms lukt het even niet, maar er is altijd een oplossing, soms zo voor je neus (of aan je voeten!). En dit is misschien ook wel een moraal die prachtig bij Menander past. Het gaat niet altijd goed, er zijn soms problemen, maar aan het eind van het jaar, na de finale, kijk je terug en zie je dat er toch 4 prachtige voorstellingen zijn neergezet, en iedereen heeft genoten van een geweldige Menanderweek, vol Menandergevoel. Want dat is het befaamde gevoel waar iedereen het altijd over heeft, maar niemand kan beschrijven. Het is waarschijnlijk een samenraapsel van stress, zenuwen, genieten met z’n allen en nog veel meer, maar het is niet in woorden te vatten. Gelukkig is het wel te voelen, en wilt u ook een beetje meegenieten van onze toneelvereniging, kom dan kijken naar onze voorstellingen op 3, 4 & 5 juli in de Stadsschouwburg te Arnhem!
Reserveren voor ‘De Magiër van Oz’ kan via:
menander@hotmail.com
Oudervereniging anno 2008
- Door Veronique van der Schans- Klessens
Tijden veranderen Het verzoek voor een stukje voor de lustrum Iris te schrijven doet mij duiken in de archieven die ik hier thuis heb en eigenlijk erg weinig heb ingekeken de afgelopen jaren. Wat ik vind is een huishoudelijk reglement uit het jaar 1968 van de Ouder Commissie met als taak de bloei van de school te bevorderen en belangstelling hiervoor te wekken bij de ouders. Daarnaast de belangen te behartigen van de bij de school betrokken ouders en leerlingen en de onderlinge contacten alsmede die met de school en leraren te verbeteren. Hiervoor zijn in 1980 in het leven geroepen de moederkoffies voor de moeders van de leerlingen van de eerste en tweede klassen, geleid door de dames uit de Ouder Commissie! Nu niet meer voor te stellen dat daar alleen maar vrouwen aan te pas kwamen. Maar het werd toen al wel helemaal op de manier gedaan waarop we het nu nog steeds doen met een verslag aan de mentor (en de afwezige moeders), en een stukje in de Abacus met reactie van de rector! In 1985 is officieel opgericht: de Oudervereniging van het Stedelijk Gymnasium te Arnhem. De nieuwe voorzitter van Quadraam (voorheen Arevo) prees onlangs bij zijn kennismaking het SGA om het instrument van de ouderkoffies. Betrokkenheid, horizontale verantwoording,
maatschappelijke verantwoording en dat allemaal al jaren op het gymnasium. We mochten ons rijk rekenen. Dat doen we ook en het betekent dat we al jaren op een goede weg zitten met de Oudervereniging en ons inmiddels ook gelukkig prijzen met vaders in het bestuur en aanwezig op deze bijzondere ouderkoffieavonden. Ik hoop van harte dat we mogen blijven rekenen op grote betrokkenheid van ouders bij de school en bereidwilligheid van vaders , moeders of verzorgers om taken te vervullen in het bestuur van de Oudervereniging.
Poenjo - door Hans Cronau
ιρις ταχεια - 11
Over de AGB “uit de oude doos”
In een viertal oude verhuisdozen zit alles wat er aan oude verhalen te vinden is.
anekdote
‘’Ik heb dit verhaal gehoord van de dochter van een congiëre. De man zelf is al lang dood. Aan de Statenlaan woonde een man die een eend had. Het was zo gekomen dat de eend deze man als zijn moedereend zag. Eenden beschouwen namelijk het eerste bewegende wezen dat ze zien als ze uit het ei komen als moeder en waggelen daar vervolgens hun hele leven achter aan. Af en toe kwam die man naar de congiërge met z’n eend achter zich aan en belde aan om te vragen of zijn eend eventjes in de vijver mocht zwemmen. Dit was natuurlijk goed. Hij liep naar de vijver en de eend zwom wat heen in weer in de vijver. Als de man vond dat het goed was, dan liep hij met de eend achter zich aan weer terug naar zijn huis in de Statenlaan.” Een anekdote van Mevrouw Ena Okma, leerlinge aan het Stedelijk Gymnasium Arnhem omstreeks 1950.en oudredactielid van de Iris
De AGB begon 100 jaar geleden heel bescheiden: in 1913 kostte de jaarlijkse “fuif” incl. toneelvoorstelling 197,30 gulden(!), maar ...ze hadden ook al een tennis-afdeling en een bibliotheek en er werd aan roeien en kanovaren gedaan. In latere jaren kwamen er activiteiten bij als muziek en lezingen. En dat voor nog geen 50 leden en met maar 4 juniorleden, want ook het gymnasium was voor maatstaven van nu ongelooflijk klein. In 1925 waren er echter al zoveel juniorleden dat er voor het eerst speciale junioravonden georganiseerd werden en pingpong (sorry: tafeltennis), hockey en schaken werd populair. Vlak voor 1940 was het aantal van 100 leden al ruimschoots gepasseerd en waren er in een schooljaar al zo’n 12 AGB-evenementen. In de tijd dat ik praeses was (1961-1962) werd een aantal van 330 leerlingen en dus ook 330 AGB-leden gehaald. Het aantal evenementen dat door AGB-besturen in die jaren georganiseerd werd, was gemiddeld 17(!) per schooljaar. Je begon dus met een jaarplanning voor te leggen aan de rector - die “de baas” werd genoemd, hetgeen tegelijk wat karikaturaal bedoeld was, maar ook waarderend - en daarna was het samen met je bestuur en met een aantal commissies hard werken. Niet te vergeten: met de onmisbare hulp van altijd de claviger en soms van docenten. Wat werd er dan georganiseerd? Naast juniormiddagen en senioravonden en sport (toernooien en pingpong, schaak, volley en andere wedstrijdmiddagen) natuurlijk de Sinterklaas en kerstviering, een grote feestavond al of niet met cabaret, een grote toneeluitvoering in de schouwburg, excursies, lentetochten, dauwtrappen, zeilkampen, schaatstochten, lezingen en natuurlijk een eindfeest. Improvisatie- en declamatie avonden en muziekavonden waren er natuurlijk ook. En wat een muzikanten hadden we op school. Altijd waren er leerlingen die bijzonder begaafd waren en prachtige klassieke muziekuitvoeringen gaven. Net voor mijn tijd was er een jazzband (The Latin School Six), die met hun spel een reis naar de VS gewonnen hebben, als ik het mij goed herinner. Daarna kwamen veel spelers van moderne (cool) jazz. Popmuziek op een AGB-avond kwam niet ter sprake. In 1960 was er eens een duo van de broertjes Boekhout van Solinge die na hun eerste liedje “Send me the pillow that you dreamed
12 - ιρις ταχεια
- door René Caderius van Veen gemaakt werd. Wat bedenkelijk dat wij het nodig vonden om een statutenwijziging door te voeren (met succes) zonder het benul te hebben dat je naderhand naar de notaris moet stappen. Wat jammer dat ik voor ieder soort evenement een draaiboek (een soort management checklist) had gemaakt zonder ervoor te zorgen, dat de AGB-archief goed bewaard zou blijven.
on” werden uitgefloten door de hele school. Ze wisten niet hoe gauw ze weg moesten komen. Gelukkig hadden wij onze eigen muzikanten nog. De AGB was in die ruim 50 jaar gegroeid en gevormd tot een respectabele vereniging met een traditie en ook met mogelijkheden voor verdere uitbreiding en vernieuwing. Nieuw was de subvereniging Polyhymnia: een debatingclub. Zoiets zou er weer moeten komen! Sinds september 1945 is de Iris Tacheia samen met de AGB de spreekbuis van de Arnhemse gymnasiasten en ook het belangrijkste communicatiekanaal voor de AGB naast alle andere functies. Ontspanning via feesten, cultuur actief en passief, natuurbeleving en leerzame ervaringen: dat waren de elementen waaruit de AGB-activiteiten waren opgebouwd. Wat prachtig, leuk en leerzaam was het besturen van de vereniging samen met de vele commissies. Leerzaam? Ja, wat bijzonder was het eigenlijk, dat degene, die mijn tegenkandidaat was, toch ab-actis I wilde zijn, toen zij niet gekozen werd als praeses. Wat leerzaam was het dat ik - weliswaar de meerderheid in het bestuur mee had en er geld genoeg was voor een eindfuif op een rondvaartboot op de Rijn met jazz en een soort Riverboatshuffle - mijn zin doordreef en toch niet zoveel feestgangers in de boot kreeg als ik gehoopt had.
En toch: wat is het leerzaam, nuttig en leuk om in een AGBbestuur gezeten te hebben en om meegedaan te hebben als mede-organisator of als deelnemer. Dat is ook te lezen uit de jaarverslagen (1913 - 1981) en vooral ook de verslagen van AGB-bestuursvergaderingen (1957 - 1966) en uit het “Heilig Boek der Ab-actis” en natuurlijk uit oude nummers van de Iris Tacheia (en voorlopers) uit de jaren 1943 - 1996. Dit is allemaal te lezen in het gedigitaliseerd archief op de website www.agb1908.nl of eigenlijk www.statenlaan8.nl. Graag spreek ik de wens uit dat ook in de toekomst vele leerlingen dergelijke ervaringen zullen hebben met de AGB als er te lezen zijn uit die documenten. Graag vestig ik de aandacht op het Vivat en op de betekenis van de tekst ervan. De laatste regel “augeatur, maneat cara nostra S.G.A” is een toekomstwens voor Societas Gymnasii Arnhemiensis maar mag dan misschien ook gebruikt worden door Stedelijk Gymnasium Arnhem, want zonder het Gymnasium is er geen A.G.B. (Het geeft echter geen pas, dat bijv. een nieuw opgerichte “Vereniging van Vrienden” spreekt over “carum nostrum foedus” want dat is en blijft de Arnhemse Gymnasiasten Bond zelf). Amicus Gymnasii Arnhemiensis is bijna iedereen die in Arnhem op het gymnasium gezeten heeft en het is stellig de AGB die aan dat gevoel van blijvende affectie in belangrijke mate heeft bijgedragen en hopelijk zal blijven bijdragen, ook nog vele jaren na dit honderdjarig bestaan. Gymnasiumklas in 1933 op de trap van de school
Wat goed dat wij de grote feestavond verplaatsten van een clubgebouw van een Christelijke jongemannenvereniging - waar de feesten al vele jaren lang gehouden werden naar het meest prestigieuze hotel van Arnhem, het nieuwe Hotel Royal, maar wat bedenkelijk daarbij vooral dat voor het eerst het tappen van bier op een AGB-feest mogelijk
ιρις ταχεια - 13
H iρισ coop* We hebben de grote waarzegster gevraagd hoe ze ons leven ziet over 100 jaar en wat vooreen tips ze daarover geeft. Tsja dan zijn we natuurlijk allemaal hartstikke dood of dement als we in het jaar 2108 zijn aangekomen maar stel dat we tegen die tijd nog even bloemig en levendig zijn als nu dan heeft ze dit voorspeld:
Steenbok: 22 dec – 19 jan
Ram: 21 maart -20 april
Je hebt ambitie en wil altijd in het middelpunt staan van
Jij zal de wereld redden van de ondergang omwille het
de belangstelling. Altijd overal de beste in willen zijn!
broeikas effect. Jij heb je wil eens lekker doorgedrukt
Wat dacht je van ambtenaar of beveiligingspersoontje
in de politiek. Maar goed ook, want zonder jou hulp
want op jou kan je echt altijd vertrouwen. Maar laat
waren de belangrijkste knopen nooit doorgehakt. Je
niemand in de buurt van jou zelfvertrouwen komen want
zal erom bekend staan dat je tijdens de belangrijkste
dat is absoluut de grens.
en saaiste G8top EVER op de tafel bent gaan staan en
Bekende Steenbok: Marten Luther King
alle ministers en vertegenwoordigers tot de orde hebt geroepen.
Waterman: 20 jan – 19 feb
Bekende Ram: Descartes
Je hebt een eigen willetje en laat je niet zo vaak andere ideeën opdringen. Vrienden zijn belangrijk zolang
Stier: 21 april -20 Mei
ze je maar niet proberen de wet voor te schrijven.
Een gezinnetje en een goede vriendenkring staan op de
Jou extreme denkwijze over de behandeling van
eerste plaats. Dat moet je zeker tegen die tijd hebben.
computerverslaafden brengt ieders hoof op hol. Je gaat
Stieren zijn ook heel nauwkeurig. Wat dacht je van
fel in de tegenaanval als iemand er iets anders van
hersenschirurg als baan? Je kan goed tegen kritiek
vind. Maak maar niet te veel vijanden, want dat zou je
want dat maakt je juist nog nauwkeuriger.
eens fataal kunnen worden.
Bekende Stier: William Shakespeare
Bekende Waterman : Oprah Winfrey Tweeling: 21 mei -21 Juni Vissen: 20 feb -21 maart
Tut tut tut, Jij wil echt ALLES weten. Als ik jou was
Vissen zijn emotievol en kunnen zich goed in andere
zou ik voor het nieuws gaan werken. Maar hou je
mensen verplaatsen… Of robots. Hardop pleiten voor
aandacht erbij en laat je niet zo snel afleiden door je
het beter behandelen van robots is dan nog iets te ver
omgeving of onverwachte hevige liefdes. Zorg ook dat
maar vanbinnen heb je toch wel veel medelijden met
je niets over het hoofd ziet want je doet alles veel te
die arme robotjes. Niet gek dat je niet uitgekeken raakt
vluchtig. Natuurlijk heb je van alles het nieuwste van het
naar films zoal I-robot of Robots.
nieuwste want dat is voor jou belangrijk.
Bekende Vissen: Albert Einstein
Bekende Tweeling: Marilyn Monroe
Irisjes * E vlecht M’s haar in en stopt er bloemen in* E: Nu ben je de ultieme schattigheid zelve! ...tot je je mond opendoet. E: Je kunt zien dat dat de Nijl is door die Toetanchamon daar... Zie je hem, zie je hem! Nna: Ik zie alleen een sfinx...
14 - ιρις ταχεια
E leest kaart E: Dus als je die blauwe rivier volgt, kom je bij het hotel uit. Nna: Dat is een metrolijn. -.- over het Colosseum M: Tis best klein... Nna: Ja, maar er konden wel 70.000 mensen in. M: Dat komt ook alleen maar doordat de mensen vroeger kleiner waren.
Kreeft: 22 juni – 22 juli
Weegschaal: 24 Sept – 23 okt
Je leeft een beetje in jezelf en zit vaak op de
Je houdt er zeer van om veel mensen om je heen te
achtergrond. Maar door dit kan je echt bergen werk
hebben. Je hebt daarom veel contacten over de wereld
verzetten. Wees op je hoede dat je jezelf niet helemaal
en heb je omhooggewerkt tot een prachtige positie.
afsluit want soms moet je gewoon je hart luchten.
Je houdt niet van conflicten en weet goed wat beide
Vergeet vooral niet de prioriteiten van het leven…
partijen tot hun standpunten beweegt hierdoor ben je
Bekende Kreeft: Rembrandt van Rijn
goed in compromissen sluiten of in andere woorden; oorlogen oplossen. Zolang je zelf maar geen kant hoeft
Leeuw: 23 Juni -23 aug
te kiezen!
Leeuwen willen graag in het middelpunt van de
Bekende Weegschaal: John Lennon
belangstelling staan. Als ik jou was zou ik gaan voor het type MEGA STER. Denk aan Madonna, Micheal
Schorpioen: 24 okt – 22 nov
Jackson. Denk GROOT. Verlies je vrienden niet uit het
Een Schorpioen is zeer emotievol en warrig. Word
oog want je bent snel bang om je vrienden te verliezen.
leraar zou ik zeggen! Die zijn ook altijd lekker warrig.
Je bent eigenlijk net als een dropje; Hard van buiten,
Maar ja in 2108 is het vak leraar bijna uitgestorven
Zacht van binnen!
omdat kinderen zichzelf alles leren van computers. Ik
Bekende Leeuw: Madonna
hoop dat je weinig vijanden maakt want jij zal je zeer wreken op iedereen die je iets heeft foutgedaan.
Maagd: 24 aug – 23 sept
Bekende Schorpioen: Jan Wolkers
Een Maagd wil graag dat alles ordelijk en netjes gebeurt. Zonder orde raak je de weg helemaal kwijt.
Boogschutter: 23 nov -21 dec
Wat dacht je ervan om te gaan werken in de Wedding
Je hebt echt teveel energie over. Ik zou het gaan
business of de hotel industrie? Dat wordt een grote hit.
zoeken in het laten bewegen van kinderen van de
Maar kies wel goed want als je niet goed in je vel zit
toekomst want die zullen veel te lang achter de
kom je er maar moeilijk uit.
computer gaan zitten dus ze worden veel te dik. Door
Bekende Maagd: Keizer Augustus
je humor en je creativiteit komt deze boodschap goed over op de kinderen en krijg je ze wel een beetje in
*Natuurlijk weten we allemaal dat horoscopen natuurlijk hartstikke onzin zijn. Dus ALSJEBLIEFT wijzig je toekomst plannen niet! Wij als iris zijn niet verantwoordelijk voor eventuele misvoorspellingen!
Irisjes A: Uiteindelijk bestaat mijn Italiaanse vocabulair uit 8 woorden. V: Wat dan? A: 7 woorden voor hoer en 1 voor postzegel. Tweede avond in Rome. Vrij veel mensen komen dronken terug van de Spaanse Trappen. Tta: Vreemd... Dit hoort morgen pas te gebeuren...
beweging.
Bekende Boogschutter: Gestoorde keizer Nero
B: Die sleutel raak ik nooit meer kwijt! Waar is hij eigenlijk? ‘S avonds op de Spaanse Trappen. L ziet iemand die hij overdag ook al had gezien. L: Dat haar ziet er bij nachtlicht veel slechter uit... B1 en B2 hebben dezelfde naam. B1 is irritant M: Waarom ben jij zo irritant? B2: Omdat hij B heet.
ιρις ταχεια - 15
Uw advertentie hier? Bereik alle 900 leerlingen van deze school met een advertentie van 1/8, 1/4, 1/2 of een hele pagina. Mail naar:
iris.tacheia@gmail.com voor meer informatie.
Mirjam Twaalfhoven (1951) is sinds 1973, het jaar van haar afstuderen aan de Kunstacademie in Arnhem, werkzaam als beeldend kunstenaar - edelsmid. Belangrijke gebeurtenissen en persoonlijke ervaringen krijgen, door associaties en symbolen vorm in een Uniek Sieraad. Openingstijden donderdag: vrijdag: zaterdag:
10.00 - 21.00 uur 10.00 - 18.00 uur 10.00 - 17.00 uur
Wielakkerstraat 10-b 6811 DB Arnhem 0263514980 E-mail atelier-12hoven
“Nog steeds hanteren wij scherpe prijzen”
Een aantal redenen om te kiezen voor New Hairstyle
- Studenten worden geknipt voor € 10,- * - U kunt terecht met en zonder afspraak! - Wij werken uitsluitend met top producten * - op vertoon van een geldige College/OV/Studentenkaart
Naast het knippen kunt u ook terecht voor: - epileren - harsen - Haarwave - bruidskapsel
16 - ιρις ταχεια
Kapsalon New Hairstyle Steenstraat 21 6828 CB Arnhem 026-3513102 www.newhairstyle.nl / info@newhairstyle.nl
Zonder tegengif Hoofdstuk 1 Zelfkennis
Daar loop ik dan, alleen door een donker steegje ergens in Rotterdam, ik ben verdwaald. Als ik omhoog kijk zie ik dat het een mooie dag is, want een geelachtige gloed komt boven het steegje uit. Waar ik loop is hier helaas nauwelijks iets van te merken. Wat daar buiten in de zon op dit moment waarschijnlijk door een heleboel mensen als een aangenaam briesje wordt gezien, lijkt hier wel als een regen van ijskoud water, dat mij van top tot teen bedekt. Ik begin te rennen, want voor me zie ik het, het klinkt afgezaagd als uit een film gehaald, maar het is als het licht aan het einde van de tunnel. Eindelijk ben ik er, de plek waarvan ik droomde sinds het moment dat ik had besloten om in Rotterdam te gaan studeren. Het klapperen van mijn tanden stopte abrupt door het gevoel van warmte dat nu door me heen stroomde. Ik keek om me heen en het eerste wat ik zag was water, en de reflectie van de zon die erop scheen. Tranen schoten in mijn ogen, niet van ontroering, maar van die verdomde felle zon. Ik draaide mijn hoofd weg uit angst dat mijn 1e kennismaking met het plekje waarover ik zolang had gedroomd, zou eindigen als een herinnering aan een enorme hoofdpijn. En daar recht voor me, precies zoals ik het me had voorgesteld stond dat kleine maar gezellige terrasje aan de waterkant. Terwijl het geluid van het kabbelende water en het geroezemoes van de mensen om mij heen mijn snel kloppende hart weer tot rust brachten, liep ik op het terrasje af op zoek naar het laatste vrije plaatsje. Het geluk was aan mijn kant, ik ging zitten en begon om me heen te kijken. Een paar tafeltjes waren bezet door stelletjes, een paar door groepjes vrienden en vriendinnen. Mijn eerste biertje bestellend, begin ik me af te vragen wat er mis met me is. Ik zit hier nu wel op waarschijnlijk het mooiste plekje van heel Rotterdam schijnheilig en blij te doen alsof er niets aan de hand is, maar ik kan mezelf niet voor de gek houden. 3 uur geleden zat ik nog in de les stiekem blikken uit te wisselen met het meisje 2 rijen links van mij. 2 uur geleden lagen we nog samen in het gras voor de universiteit, zij in mijn armen, elkaar zachtjes te strelen en kussen, beiden genietend van de zon. 1 uur geleden hadden we al ruzie, waarover weet ik al niet meer, maar het zal me een worst wezen, mijn interesse in haar was toch alweer verdwenen na een paar uur, zoals ik van mezelf gewend ben. Hoe komt het toch dat elke keer als ik een meisje leuk vind en zij mij ook, ik na een paar uur mijn interesse in dit meisje kwijt ben? Wat is er toch mis met me? Nog nooit heb ik langer dan een paar uur het gevoel van de liefde mogen proeven met hetzelfde meisje. Het ligt niet aan de meisjes en ik kan het weten,
- Door Mark Zwartkruis
ik heb alles geprobeerd: blonde, bruine, zwarte en rode haren, groot en klein, dik en dun. Niets werkte voor mij. Misschien zoek ik nog altijd, net als naar dit plekje dat ik uiteindelijk toch gevonden heb, naar het meisje van mijn dromen, want geen van die meisjes heeft mij ooit het gevoel kunnen geven waar ik zo naar zocht. Telkens dacht ik weer dat ik het eindelijk gevonden had, zo ook vanmiddag, maar na de eerste zoen wist ik het al meteen, niet dat ze slecht zoende, maar het was niet waar ik al zo lang van droomde. Waar ik dan naar op zoek ben? Ik weet het zelf ook niet. Het onmogelijke. Een meisje met een stem zo zoet als honing, een meisje met ogen die stralen als de zon. Een meisje waarmee ik uren kan praten, een meisje waar ik uren naar kan kijken zonder ook maar één woord te zeggen en waardoor ik telkens weer opnieuw gefascineerd raak. Een meisje met een geweldig karakter, een meisje met een geweldig lichaam. Een meisje wiens schoonheid mij keer op keer weer betoverd, een meisje wiens naam nog dagen door mij hoofd blijft spoken. Dit klinkt overdreven en het is waarschijnlijk te mooi om waar te zijn, maar dit is blijkbaar wat ik nodig heb om verliefd te kunnen worden. Het wordt steeds later en de zon gaat bijna onder, maar ik blijf maar zitten uit de angst dat ik deze plek niet meer terug zal vinden de volgende keer. Nog nooit ben ik zo blij geweest met één van mijn onnozele angsten, want ongeveer een kwartiertje later, toen het terrasje nog maar half vol was, kwam zij langs met een groep vriendinnen. Ze gingen zitten aan het tafeltje voor dat van mij. Eerst zag ik ze niet, maar ze vielen me op toen ze tussen mij en de ondergaande zon gingen staan. Je kunt van mij zeggen wat je wil, maar als het om vrouwen gaat, weet ik de meeste om zijn vinger te winden. Toen ik ze eenmaal in zicht had, viel ze me meteen op. Een gezicht als een engel en een lichaam als een…als een…, ik kan het niet anders beschrijven dan te mooi om in woorden uit te drukken. Zo zelfverzekerd, zo bewust van het feit dat ze de natte droom van de halve wereldbevolking was, dat het van haar loopje afdroop. Ik was verliefd, alweer, maar voor hoe lang dit keer? Twee uur? 3 uur? Misschien 4 uur hooguit, als ik mezelf goed ken. Ik was te moe, na jaren van langdurige eenzaamheid en zeer korte liefde, was ik het zat, het was genoeg geweest. Dus ik leunde achterover en dezelfde discussie, die ik altijd met mezelf hield op zo’n moment, begon weer door mijn hoofd te spelen. Wat als dit nou wel degene is die je zoekt? Je zult het jezelf altijd blijven afvragen als je de ware nooit vind. Ik gaf mezelf nog 1 laatste kans en besloot het maar te proberen.
ιρις ταχεια - 17
Prijs Op vrijdag 16 mei behaalde Fieke Visser, pictor van de Iris Tacheia, bij een fotowedstrijd voor scholieren in het Van Goghmuseum in Amsterdam een gedeelde tweede/derde prijs voor haar versie van Ophelia, een doek van de schilder Millais. Hiernaast zie je Fieke naast haar eigen foto. Hieronder is een afbeelding van het originele schilderij van Millais te zien. Fieke, bij deze nogmaals van harte gefeliciteerd namens het bestuur van de Iris Tacheia!
‘Ophelia’ door Millais
Fieke naast haar award-winning foto
Poenjo - door Hans Cronau
18 - ιρις ταχεια
Hoe een vogel het SGA ziet...
- door Bas Leijser
Langzaam daal ik naar beneden, fladder wat op en neer met mijn toonbank sprong en mij vervolgens uit de lucht plukte. Ze kwakte mij vleugels en strijk neer op het gras met voor mij het imposante SGA neer in een ongezond wit broodje en schoof me over de toonbank. gebouw. Ik besluit binnen een kijkje te nemen wat voor mij niet zo’n “Zo, hier heb jij je broodje vogel.” Een grote mens stopte mij met het probleem is want het midden is immers helemaal open. Dus ik zet me broodje in zijn mond en toen werd alles zwart... af en vlieg door de grote open aula. SPLATSJ! Met een keiharde klap knal ik tegen een enorme glasplaat aan. Welke dierenhater heeft die Tien minuten later, al leek het wel een volledig vogelleven, zag ik er nu weer neergezet? Mijn ogen knappen zowat uit hun kassen en weer licht. Nee, het was niet het licht van de vredige vogelhemel er sijpelt bloed uit mijn gekneuste linkerpootje. Ik glij naar beneden maar de doordringende, felle witte kleur van een TL buis. Met een en kom met een harde plof klap kwam ik in een wc op de grond terecht. Na een terecht. Plotseling hoorde half uur ben ik weer een ik een gorgelend geluid. beetje bijgekomen en vlieg ik Het water waar ik in zat voorzichtig een paar rondjes werd weggezogen! Snel Nieuwsbericht: Afgelopen vrijdag is er een huismus neergeschoten om het gebouw tot ik de vloog ik omhoog, stootte tijdens een nieuwe poging in Nederland om het wereldrecord van hoofdingang heb gevonden. mijn hoofd tegen het dominostenen te verbreken. Dit is al de tweede keer dat er een Na twintig minuten wachten plafond en vloog toen het dier moet sterven voor het behoud van de dominostenen en de Dierenbescherming heeft een voorstel ingediend bij de Tweede komt er een bouwvakker claustrofobische wc-hokje Kamer dat Nederland per definitie geen poging meer mag doen naar buiten en voordat hij uit. Onderweg deed ik nog voor het wereldrecord. Het was een vrij normale huismus met een zich realiseerd dat er zojuist even mijn behoefte op het gekneust linkerpootje... een klein vogeltje in één hoofd van die vleesetende beweging het suikerklontje mens. Ik vloog omhoog en uit zijn kopje koffie heeft meegenomen ben ik al weer binnen. Snel zag een bouwvakker door twee klapdeuren heen lopen. Snel vloog ik vlieg ik naar links en verschuil ik me achter een smal, vierkant ding hem achterna en kwam ik in een gang terecht met felle gele wanden. dat licht uitstraalt. Als er bijna niemand meer is behalve een meneer In paniek schoot ik heen en weer op zoek naar een uitgang waardoor die steevast in zijn kantoortje zit besluit ik op onderzoek uit te gaan. ik helemaal niet in de gaten had dat een mens van de vrouwelijke Ik glij op mijn rug de trapleuning af, zie een aantal grote gele kasten soort stond te roepen dat ik niet door de lapdeuren mocht. Ik raakte en dan hoor ik opeens iemand roepen. “Kijk, een vogeltje.” volkomen in paniek door die doordringende kleur. Aan de muur hing een klein, trompetvormig toestel waar ik gauw in ging zitten zodat “Wie hem het eerste te pakken heeft!” Geschrokken vlieg ik op een ik de wanden niet meer zag. Het was heel knus daar. Ik had zicht van de gele kasten af die volgens mij ‘kluisjes’ heten. Ik stak mijn op een lokaal vol mensenkinderen en het was lekker donker om me dunne pootje erin om hem open te draaien toen ik tot mijn schrik zag heen. Alles was perfect totdat er een keiharde bel klonk. Hij ging dat er een cijferslot op zat. Een seconde later werd ik vastgegrepen door merg en been en ik kreeg zowat een hartstilstand. Nu moet je door een ongewassen hand en aangestaard door vier doordringende weten dat het hart van een huismus 500 keer per minuut klopt en ogen van mensen. Wanhopig probeerde ik te ontsnappen maar het dat van een mens maar 70 keer dus is de kans klein dat mijn hart was te laat. Ze namen me mee om mij aan iedereen te laten zien. ermee ophoudt maar het scheelde niet veel. Met tuitende oren en Toen werd ik boos. Boos op deze rotmensen die maar denken dat een wazige blik vloog ik weg, knalde nogmaals zij het ditmaal iets ze alles kunnen en zo’n grote glazen wand gaan bouwen. Ik haalde zachter tegen de glazen wand aan en verstopte me uiteindelijk onder fel uit met mijn snavel en pikte het mens een grote oranje zak. Nadat ik een beetje was bijgekomen besloot ik een weg naar buiten te gaan zoeken maar het was al te laat. Een drie keer in zijn hand. Hij gilde het uit van de pijn - het was nog groepje kinderen sleepten een aantal oranje zakken naar mij toe en maar een klein mensje - en liet me gaan. Ik vloog zo snel als ik klommen op een hoge rand. Vervolgens sprongen ze zo hard als kon de trap weer op maar de hoofdingang was dicht. Een andere ze konden naar beneden, boven op mij! Ik zat weliswaar onder de uitgang zoeken dus. Ik vloog door twee andere deuren die zowat zak maar werd toch bijna geplet. Met een zachte piep probeerde elke tien seconden werden opengeduwt en tot mijn schrik bevondt ik ze te waarschuwen maar ze gingen gewoon door. Pas nadat ze ik mij niet alleen naast die grote glazen wand maar ook te midden allemaal een stuk of tien keer hadden gesprongen lieten ze me met van honderden krioelenden mensen! In paniek spurtte ik naar rust en kon ik ontsnappen. Ik vloog met mijn laatste kracht door de de overkant. Bijna was ik er toen een blonde vrouw op een rode hoofdingang naar buiten, de vrije wereld in.
ιρις ταχεια - 19
De telefoniste van Ros
- Door Marlies Smeenge
“Hallooooo! U spreekt met Letitia van de nationale, regionale, federale en internationale KNHS. Het overkoepelende orgaan van de KNVP, de FNRS en de KBBR. U bent paardenfan?”
“Daarom…”
De neiging borrelde in mij op om in chinees tegen haar te gaan praten en dan op te hangen, maar ik besloot dat ze waarschijnlijk zelf niet eens wist wat al die afkortingen betekenden.
“…hebben wij een mooie aanbieding voor u. Een heel jaar lidmaatschap voor 30 euro in plaats van voor 17.50!”
“J-j-j….Ja…?” antwoordde ik vertwijfeld.
O God…Nu kwam het.
Haha! “…Daarnaast maakt u kans op een heel weekend weg met ambassadeurs van zowel de KNHS, de KNVB…” De koninklijke Nederlandse voetbal bond…?
Het leek niet eens bij haar op te komen dat ik ook nee had kunnen antwoorden.
“…de KBB en de FNRS!”
“Mooi! Ik bel u namelijk namens ‘Ros’.”
“Ik geloof niet dat ik daarin geïnteresseerd ben.” Zeg ik.
“O.” zei ik.
“O. Dus u houdt niet van lezen?”
Ik had besloten haar geen enkel materiaal te geven om lang met me te praten. “U heeft ons blad enige maanden geleden ontvangen…”
Nu ging ze toch echt te ver. Ik draaide me om naar mijn uitpuilende boekenkast. Zou ze me al maanden stalken? Zou ze weten dat ze me van mijn boek afhaalde…? Verwachtte ze dat ik, om mijn naam te redden, toch ‘ja!’ zou uitroepen?
“O…? Dat herinner ik me niet meer.”
“Nee. Ik lees ANDERE dingen.”
Vet. Nu dacht ze dat ik een alcoholist was.
Inderdaad. Alles wat minder verknipt en met my little pony plaatjes gevuld is.
“Nou, het is dan ook al wel 2 maanden geleden.” Zei ze. “Aha.” Antwoordde ik, mijn stem zo ongeïnteresseerd mogelijk.
“Dan schrijf ik dat op.” Ga voorál uw gang.
“Zoals u net al opmerkte is ons blad nog niet zo bekend.”
“O.”
Ik had bijna de neiging om opnieuw ‘dat herinner ik me niet meer’ te antwoorden, maar ik hield me.
“Kan ik u nog interesseren voor…?”
“Hm-hm.” Zei ik toen maar.
Irisjes T: de hoeveelste is het? K: de 6e . I: nee, de 5e. K: ik weet zeker dat het de 6e is! Want maandag was het de 4e … I: …en vandaag is het dinsdag. B (enthousiast): en ik heb gister ook nog nieuwe scheidsrechtersfluitjes gehaald… T: jij hebt echt geen leven he?
20 - ιρις ταχεια
“Néé!” Schreeuwde ik en gooide de telefoon zo ver mogelijk van me weg.
Tijdens 6Sk1: L: Wie zijn de Koemans? P: De Koemans zijn de trainers van PSV en Feijenoord. S: Ja Frank en Ronald Koeman. Tijdens 6Bi12A: PP: Nou J we hebben jouw stuk al verteld, wil je nog iets toevoegen? J : Nee ik sta hier wel gewoon mooi te wezen. A. ‘S, dat ziet er echt super lekker uit! Wat is het?????’ S. ‘€3,50!’
Twee generaties Werre
- door Werre en Werre
De familie Werre is uniek: zowel moeder als dochter zijn zowel leerling als docent geweest op het SGA. Een echte SGA-familie dus! Natuurlijk konden we een leuk artikeltje hierover in de LustrumIris niet aan onze neus voorbij laten gaan. Vandaar dat we ze allebei een paar vragen hebben gesteld; hieronder het resultaat. Werre maior:
Werre minor:
Dr. M. Werre-de Haas, leerling van 1946-1952, leraar aan het Stedelijk Gymnasium van 1980-1991. ‘Moeder’.
Drs. J.M.F. Werre, leerling van 1976-1982, leraar aan het Stedelijk Gymnasium vanaf 2001. ‘Dochter’.
Een memorabel moment uit de periode als leerling op het Stedelijk Gym Werre maior: Geflopt als souffleur. – 30 maart 1950 – Opvoering Werre minor: De dia-sessies van meneer Stam. - juni 1978AGB toneel Mariken van Nieumeghen, Stadsschouwburg, Wanneer de vakantie naderde had meneer Stam de gewoonte om regie: Mevrouw Dr. Cath. Ypes (lerares Nederlands). Een het lokaal te verduisteren met echte veloursgordijnen, zijn diakast heerlijk stuk, goed ingestudeerd onder stevige regie. Alles te openen, daar lang peinsend voor te staan, en dan te zeggen, Ja, verliep glad, tot plotseling de Duivel, in een theatraal gebaar we gaan naar de Peloponesos vandaag! Wanneer hij dan een soort verstijfde en niet meer uit zijn woorden kwam. Mevrouw drieppoot opgesteld had, een diaprojektor aangezet had en de vele Ypes siste tussen de coulissen. Ik (de souffleur) wachtte in stapels met diabewaardozen opgestapeld had was hij weg.... en even grote spanning als de zaal. De speler pikte zijn tekst wij, de klas, ook! Richting Peloponnesos of naar Ismir, Etrurie of de op, maar niet van mij. “Juffrouw” Ypes had een eigen stijl om Hades. Hij vertelde over geometrische vazen, over beelden, tempels haar afkeuring te laten blijken. Ik kan het nog navertellen. en fresco’s met grote passie en een fenomenale kennis. De bel, waar je soms zo verlangend naar uitkeek, kwam dan altijd te vroeg.
Een memorabel moment uit de periode als leraar op het Stedelijk Gym Werre maior: 5 december. Mijn eindexamenklas wilde geen Werre minor: Het zijn kleine dingen die mij vrolijk maken: als een Sinterklaasfeest. We vroegen en kregen toestemming om te leerling eindelijk het naamvalssysteem begrijpt, als een leerling gaan zwemmen in het Sportfondsenbad. Hier en daar krijg verbanden gaat leggen tussen Grieks en Latijn, maar ook tussen ik dat verhaal nog te horen. Een vrolijk geval van afwijkend de “dode” en de “levende” talen. Maar vooral als je van leerlingen de indruk krijgt dat zij Latijn en Grieks niet als moetjes ervaren, gedrag. maar de teksten kunnen vertalen en voor de inhoud van de vakken waardering kunnen opbrengen.
Wat was het meest veranderd tijdens mijn afwezigheid Werre maior: Ik ben nooit lang afwezig geweest. Ook als Werre minor: Mijn terugkeer op school en mijn start als leraar student viel ik een paar keer in bij ziekte van een docent. vielen samen. Ik trof, ongeveer 20 jaar na mijn eindexamen, op de Veranderingen in die tijd waren op afstand bekend, maar Statenlaan een overvol gebouw, het was vechten door de gangen. lieten ons lang ongemoeid. Er waren minder leerlingen. En in de leraarskamer mocht ik ineens Meneer Nelissen, Dorsman, De orde was wat vanzelfsprekender. De sfeer is misschien de Grauw en Stam met hun voornaam aanspreken, dat gaf voor mij als beginnende leraar een bepaalde geborgenheid, maar was, als anders, maar sfeer is een vaag begrip. oud-leerling, ook erg wennen. Het contact tussen leerling en leraar lijkt nu wat meer ontspannen dan in mijn tijd op school.
Anekdotes Werre maior: An-ek-dota betekent on-uit-gegeven. Ik maak Met 130 5e klassers naar de tentoonsteling ‘Kleur! Bij Grieken en er ekdoten van, want ze waren gepubliceerd, nl. in de rubriek Etrusken’ in het Allard Pierson Museum in Amsterdam. In deze tentoonstelling werd duidelijk gemaakt hoe Griekse en Etruskische “Leerraar” in de Iris: (Na een SO): “Met al jullie kapitale fouten zou ik een heel diner kunnen betalen!.” (Nadat de les twee minuten is doorgegaan in de pauze): “Zo, gaat U nu maar naar mevrouw Hosmar voor het loonstrookje voor overwerk!.”
beelden in de oudheid, anders dan wij denken en misschien ook mooi vinden, bontgekleurd moeten zijn geweest. De excursie maakte deel uit van het KCV programma in de 4e klas. Maar hoe krijg je al deze leerlingen in 2 dagen langs de tentoonstelling en over de gipsen-beeldenzolder van het museum? En eigenlijk gun je ze ook nog een korte blik buiten, op Amsterdam. Dat was puzzelen! Eigenlijk ben ik nog matig tevreden over het logistieke resultaat. Maar, om een collega van mijn vorige werkgever aan te halen: “if you sit on your hands, nothing happens”. En zo is het maar net.
ιρις ταχεια - 21
22 - ιρις ταχεια
Gedachtenmoeras
- alexandra bremers
Ik drijf erin weg. Grote bruine vlekken zie ik overal. Niet doordenken! Bronnen van inspiratie. Bah. Een eenhoorn staat te drinken. Niet uit de bruine vlekken hoor. Op de achtergrond zie ik de boze wolf die de drie biggetjes probeert te vangen, zoals gewoonlijk. Dan doemt er een gedaante op. Een gedaante met een grote knot. Hip man. Uit die knot vliegt ineens een vogeltje en het is lente. Maar dan gaat het regenen. Ahh... Een grote wilde stier komt naar me toe. Maar vlak voor mijn neus stopt het met rennen. Het doet een gek dansje. Dan zie ik het silhouet van een jongen op zijn rug. De stier maakt een wilde beweging en de jongen valt eraf.Achter me klinkt muziek. Ik draai me om. Ik loop in de richting van het geluid en bots tegen een met vla bedekte leraar. Oja, de actiemiddag. Wat valt daar nu over te schrijven? Ik loop weer de school in. Er valt een boek op de grond. Ik sla het open. Er komt een slang uit. Mijn vriendin rent gillend weg. Volgende bladzijde dan maar. 23 september 2007: Frans: maken opdracht 42 bladzijde 174.Niet wat ik zoek. Volgende bladzijde. Opeens wordt het boek uit mijn handen gerukt. Ik wist het wel. Hij wist wat ik moest hebben. Wat ben ik nu zonder die ene pagina? Het probleem is dat ik daar geen antwoord op kan geven omdat ik niet weet welke pagina. Ik stap maar in de trein en keer terug naar het moeras.
Poenjo - door Hans Cronau
ιρις ταχεια - 23
Iris Tacheia Revisited (terugblik dus): Interviews Bij onderstaande interviews is het noodzakelijk te weten dat ze letterlijk zijn overgenomen uit een oude Iris; het betreft hier de vierde Iris van het 33e jaargang, 1979. Beide geïnterviewden zijn inmiddels 56 jaar en geven nog steeds les op het Stedelijk Gymnasium Arnhem. Met dank aan mevrouw Werre voor het beschikbaar stellen van haar privé-collectie oude Irissen; ons archief telt nu zeker het dubbele aantal Irissen. Onze excuses voor het ontbreken van fotomateriaal. Omdat er toch iets in de Iris moet staan, zijn we maar mensen gaan interviewen. De eerste was meneer Dorsman. We hadden zelfs de eer bij hem thuis uitgenodigd te worden. Aangezien we geen van de vragen op papier hadden gezet, is ’t een rommelig gesprek geworden, dus schrik niet. Waarom bent u Aardrijkskunde gaan studeren? Dit is min of meer toeval geweest, evenals het feit dat ik hier op school ben gekomen. Ik wilde wel een school in deze streek, maar dat het Arnhem zou worden, had ik niet van te voren bedacht. -
Wilde u ’t liefst lesgeven op een gymnasium? Nee, dat niet speciaal, maar ik vond het wel fijn dat dit een kleine school is. -
Is het lesgeven zo gebleken als u dacht dat het zou zijn? Ik heb er dit jaar niet helemaal van gemaakt wat ik wilde. Ik deed het vooral te veel klassikaal, waarbij de zelfwerkzaamheid van de leerlingen niet erg aan bod is gekomen. -
Hoe is het contact met de andere leraren en leerlingen? Hiet contact met de leraren is prima, hoewel ik meer omga met andere ‘nieuwe’ leraren dan met diegenen die al langer aan school verbonden zijn. Met de leerlingen was het contact in het begin moeilijker, en toen zag ik het ook wel eens helemaal niet zitten, maar later ging het beter en uiteindelijk viel dat dus toch wel mee. -
Irisjes Over de dag naar Parijs: D. ‘Waarom ga je naar Parijs, in Arnhem is toch ook een McDonalds!’
24 - ιρις ταχεια
Interview met Jan Dorsman, 27 jaar Heeft Aardrijkskunde nog wel wat te maken met het leren van topografische rijtjes? Niet zo veel, en dan vind ik ook niet om over te treuren. Ik vind het belangrijker dat de leerlingen weten hoe ze iets in de Atlas op moeten zoeken, dan dat ze nu alles ook al weten. Je leert toch ook geen woordenboek uit je hoofd! -
Doet u lang over het voorbereiden van een les? Dat hangt ervan af, als ik het leuk vind wel, maar dat is meestal wel het geval, dus je zou mijn uren wel kunnen verdubbelen, als je ook mijn ‘huiswerk’ erbij op zou tellen. -
Voor de fanatieke ‘Story en Privé lezers’ hier nog twee leuke vraagjes: - Wat leest u het liefst? Ik heb geen duidelijke voorkeur, eigenlijk lees ik van alles, en verder stripboeken en sprookjes. - Hoe oud bent u? Ik ben zevenentwintig jaar. Zo, ik hoop dat jullie genoten hebben en met rode oortjes hebben zitten lezen. Veel plezier met het volgende interview en meneer Dorsman: bedankt voor het gesprek en de Bastognekoeken. M. ‘Annedore, je glijdt van m`n schoot af’ A. ‘Dat komt door glijmiddel’ M. ‘Heb je glijmiddel op je kont zitten?’ A. ‘Ja’ M. ‘Wie verwacht je dan?’ A. ‘Je bedoelt: wie wil ik verwelkomen!’
met de heren
Nelissen en Dorsman
Meneer Nelissen ondervroegen we op school, deze keer dus helaas geen thee. - Waarom bent u geschiedenis gaan studeren? Goede vraag! Ik wilde het eigenlijk al heel lang, ook op de middelbare school al. Waarom precies weet ik niet, maar ik las er atlijd al veel over en verder vind ik geschiedenis ook heel belangrijk, vooral die vanaf het einde van de 19e eeuw. Naar die periode gaat mijn belangstelling dan ook het meest uit. - Is dit uw eerste school? Nee, vier jaar geleden heb ik ook al lesgegeven, maar dat was maar 10 uur per week. Daarna ben ik me gaan toeleggenop de Italiaanse geschiedenis, ik heb ook Italiaans geleerd, en in de tijd zat ik meer in Italië dan in Nederland, dus had ik helemaal geen tijd meer om les te geven. - Hoe bent u hier in Arnhem terecht gekomen? Ik had een paar sollicitaties lopen, maar Arnhem wilde ik wel het liefst en toen ik daar werd aangemomen heb ik de rest afgezegd. Een gymnasium vond ik wel prettig, ik dacht en denk dat daar toch wel wat interesse zou zijn voor de oude culturen, dus deze school leek me wel wat en verder natuurlijk dat hij zo klein is, maar dat horen jullie wel van iedereen, denk ik. In Meppel werkte ik op een school met ongeveer 70 leraren. Er was koffiepauze in een soort zaal en het leek dan net een drukke receptie. Hier ken je iedereen. - Hoe vond u dit jaar? Ik vond het wel geslaagd, maar volgend jaar ga ik toch een aantal dingen anders doen. Ik praat nog veel te veel, en ik zou graag meer projecten willen doen, waarbij de leerlingen ook wat meer zefl doen. Maar ik hoop wel dat ze dan niet te passief zijn. Men in niet zo bereid om veel dingen zelf te doen, luisteren is wel zo makkelijk. A. gaat met haar hand in de broekzak van S. S. ‘Wat doe je?’ A. ‘Ik probeer alleen je ding maar te pakken’ Iemand probeert een foto te nemen … Kan je het nu zien? … Nee, er staat weer zo`n KUT-kerk voor!!!
Interview met Niek Nelissen, 27 jaar - Welke klas geeft u het liefste les? De vierde omdat in die klas de periode behandeld wordt die mij het meest interesseert. Bij het bespreken van de 20ste eeuw kan ik gebruik maken van veel ander materiaal, zoals film. Dat is zeer interessant. Vindt u dat er op deze school met betrekking op feesten en dergelijken genoeg gebeurt? Dat vind ik wel. Zowel vanuit de leerlingen als vanuit de leraren gebeurt hier erg veel. De feesten vind ik erg leuk en zo’n idee als van de herfstwandeling vind ik erg geslaagd. Ik heb dit jaar ook de klasseavonden van mijn klas meegemaakt, en dan was erg prettig. Trouwens, het hele klasseleraarschap (van 3b) is me goed bevallen, alleen zou ik er volgend jaar meer van willen maken. -
- Wat vindt u van de Iris? Matig. (Na enkele woedende blikken van ons geeft hij een uitleg, die we echter ook zelf hadden kunnen bedenken.) Er staat te weinig in, aldus meneer Nelissen. (Nu horen jullie het ook eens van een ander!) Ik zou het wel leuk vinden als hij meer verscheen. Zo, nu weten jullie weer een heleboel meer van onze twee zevenentwintigjarige (jazeker, Nelissen ook) leraren. Bij het laatste interview heeft Wie alles ijverig zitten oppennen, daarvoor onze speciale dank. [Redactionele opmerking uit 2008: met dank aan Hilal Dogan, onze quaestor en toekomstig praeses, voor het overtypen van dit interview!] A loopt al de hele dag met Joost door Villa Hadriana, na 4 uur: A. ‘Joost wat doe jij hier!’ Ra: “Ik vind dit een heel fijn gebouw.” R: “Ik niet, het galmt..!” Ra (op fluistertoon): “Dat komt door types als u die er de hele tijd doorheen lullen!!”
ιρις ταχεια - 25
Opening SGA- Thorbecke
- Door Mariska Maas
Nadat we met pracht en praal en veel snoep onze Penates van gebouw hadden verhuist moesten we ook nog vieren dat we zelf verhuist waren. Dus hebben we samen met de Ιρις-redactie, en met wat mensen die met ons mee wilden, in optocht naar ons nieuwe gebouw gelopen. Iedereen die zich opgegeven had zag er prachtig uit!
We verzamelde met de Iris in de berenkuil en van onze abactis Marlies kregen vier mensen een stuk van de mooie tekening van een Feniks, door Rafael Martig uit de derde klas getekend, die we zorgvuldig in vieren hadden geknipt. Ondertussen zagen wij onder luid getoeter meerdere deelnemers langskomen. Nietsvermoedende omstanders liepen hun ogen uit te kijken. Maar met 60 mensen ,toegestroomd van Arnhem-Zuid, blokeer je toch wel even het fietspad. Nadat we een voldoende groot aantal mensen hadden verzameld gingen we op weg met een fakkel, die helaas meerdere keren uitging, of laten we het zo zeggen; hij ging helemaal niet aan. Op deze manier renden of fietsten we naar ons nieuwe gebouw. Toen wij helemaal uitgeput van het rennen op de Thorbeckestraat aankwamen, bleek dat we daar ook nog allemaal dingen moesten regelen. Ik vond dat het veel te veel geregel was allemaal, en ik was niet de enige die dat vond. Je moest je inschrijven en dan ook nog een cadeautje kopen. Als je geen cadeautje had dan was er een probleem. We genoten van de verschillende kandidaten. We zagen een politieauto, paarden, Spartanen en zelfs de
Irisjes Ra: “Stel dat ik G tegenkom in mijn huis, iets stelend, of mijn vrouw aan het verkrachten, dan heb ik het recht hem staande te houden. Dat kan natuurlijk helemaal nooit, G die mijn vrouw aan het verkrachten is………… want ze is skiën!” Ru: “En waar is “werd” dan gebleven in deze zin?” E: “Die is opgegeten door “is”! “
sportieve wiskundesectie waagde een poging. Onze wiskundedocenten waren op skelters, verkleed als passers. Erg origineel. Wij schaamden ons een beetje want we waren niet verkleed en hadden alleen een fakkel en vier stukken tekening. We hadden geluk dat er een vuurkorf aan was, want met ons fakkeltje zonder lont zou het echt niet zijn gelukt om de tekening te verbranden, zodat we volgens plan een prachtig schilderij uit zijn as (of uit een plastic zak ;) ) konden laten herrijzen. Toen we eindelijk ons einddoel bereikt hadden, waren soezen en blikjes “fris”. Maar die kreeg je alleen met een stempel, een stempel van de Statelaan! Ik bedoel HáLoo, verhuizen we geef je toch iedereen oude stempels. Ik zag ook iedereen met roze geverfde wangetjes lopen, een super actie omdat er maar één manier was om de verf door te geven: wangetje wrijven!Verder waren er natuurlijk nog de Lange speeches (waar iedereen bij wegliep), ons Vivat SGA was van de bovenste plank gehaald en het ingezamelde geld van Togather werd vol trots aan de aanwezige gepresenteerd. Een supergezellige verkleeddag! Maar moesten we nou echt 3 keer verhuizen? Bij mededeling van lesuitval: Klas: “Gaat u trouwen, meneer?! :D” Alexiou: “Nee, die fout heb ik 20 jaar geleden al gemaakt..!” Bij SO Duits Loes: “Hee.. er staan allemaal Duitse dingen!”
Over AIDS Vs: “AIDS is een grote bedreiging, vooral voor JONGE mensen van jullie en MIJN leeftijd, die natuurlijk behoorlijk seksueel actief zijn..”
Van de Berg over Leesdossier van S Berg: ‘Ik denk dat het thema van jou leesdossier in klas 6 onwetendheid wordt’ S: ‘Wat betekent dat precies?’ A. gaat met haar hand in de broekzak van S. S. ‘Wat doe je?’ A. ‘Ik probeer alleen je ding maar te pakken’
(vervolg) S heeft Vs als mentor S slaakt een zucht: “Ik heb ineens zo’n zin in een mentorgesprekje..” 5d heeft ANW van Alexiou D: “Huh?! Is de zon groter dan de maan?!?!”
Postmes: ‘Ik heb misschien een leuke verrassing om de schok van het proefwerk te verzachten’ T: ‘U bent zwanger?’ Vr (in volle ernst)tegen L: ‘Goh, wat zie je er leuk uit! Je hebt je haar gekamd, dat zou je vaker moeten doen!’
26 - ιρις ταχεια
Lustrumdag zaterdag 7 juni
- Door de Lustrumcommissie
Lectori Salutem! Hartelijk welkom op de reünie ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de Arnhemse Gymnasiasten Bond, de leerlingenvereniging van het Stedelijk Gymnasium Arnhem. De meesten zullen dit schoolgebouw voor het eerst betreden. Dat voelt onwennig . Maar de sfeer op het Stedelijk Gymnasium wordt toch vooral bepaald door de leerlingen en die zijn hetzelfde gebleven. Het is mogelijk om enkele lessen te volgen, zoals u kunt zien in bijgevoegd beknopt programma overzicht. Het lesrooster staat op de monitoren die in de school hangen. Er is een “SGA shop” ingericht in de hal van de school. Koffie en thee zijn gratis, op diverse plaatsen in de school kunt u fris, wijn en bier kopen. De loge van de clavigers is voor deze gelegenheid omgebouwd tot kassa voor de verkoop van bonnen. Wij willen iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan deze dag hartelijk bedanken. We wensen u heel veel plezier bij het ontmoeten van oud-leerlingen en ouddocenten van het Stedelijk Gymnasium Arnhem. De reünie commissie: Marleen van der Meulen (leerling), Rosa Negenborn (leerling), Annemie van der Ven (ouder), Caroline Peters (secretaresse) en Thijs van der Velden (docent en beheerder Mijn SGA)
Het programma: 13.00 uur: Jaarvergadering Vrienden van het Stedelijk Gymnasium Arnhem in lokaal D4 14.00 uur: Aanvang reünie 15.00 uur – 15.30 uur: minilessen 15.45 uur – 16.15 uur: minilessen Aansluitend: Toespraak van de rector Dhr. Maarten Delen en de praeses van de AGB Laura van Loon, gevolgd door het zingen van het Vivat 16.45 uur – 18.00 uur: Groepsfoto´s (zie schema op de monitoren) 18.30 uur – 20.00 uur: Indonesisch buffet Vanaf 20.00 uur: Feest in de aula en de kantine 20.30 uur – 21.00 uur: Optreden van Menander en Euterpe in de aula 22.00 uur – 23.00 uur: Optreden van de docentenband in de aula. 0.00 uur: einde
Zie ook de plattegrond op de achterzijde van deze Iris Tacheia en de LCD-monitoren voor meer info! Het schoolgebouw aan de Bovenbeekstraat, 1880-1941.
Klas 1A, 1986
ιρις ταχεια - 27
Minilessen U kunt natuurlijk nog even terug in de tijd.. De bel gaat. Oei naar de les, in welk lokaal moet ik ook al weer zijn, heb ik al op het roosterbord gekeken, waar hangt die monitor nu ook alweer, ik loop wel achter de anderen aan, maar wel opschieten anders moet ik een briefje halen bij de claviger, flitst er door menig hoofd.
Poenjo - door Hans Cronau
28 - ιρις ταχεια
Een les Grieks van Meneer Steiner, wiskunde van Meneer Ter Horst, biologie van Mevrouw Menheere, Latijn door Meneer Stam, natuurkunde door Meneer De Graauw, Frans van Mevrouw Postmes of Meneer Engelschman nog een keer echt aan het werk zien bij de wiskundeles! Kijk voor het lesrooster van vandaag op de monitoren. Op de plattegrond in deze Iris kunt u het lokaal vinden. Of even vragen aan een van de medewerkers. En, natuurlijk, wel opletten…
Programma Menander en Euterpe Zie ook pagina 8 en 10 van deze Iris!
100 jaar AGB
VOOR AL WAT LEEFT L´ CHAIM Presentatie: Jurgen van der Meer en Thomas Gast Euterpe speelt o.l.v. Hans Wijnberg: L’APPRENTI SORCIER (Paul Dukas) Euterpe en Menander: TRADITIE (uit: The Fiddler on the Roof), ensemble Euterpe en Menander: DE REBBE LEERT DE KINDEREN SCHRIJVEN (trad., toegevoegd aan onze Fiddler 2007) solisten: Karlot Bosch en Rob van Wijk, ensemble Nynke Boef zingt en begeleidt zichzelf: WHERE HAVE ALL THE FLOWERS GONE (tekst: Pete Seeger, uit: HAIR 2003) Euterpe en Menander: ALS IK TOCH EENS RIJK WAS (uit: The Fiddler on the Roof) solisten: Bas Reuvers, Luytzen Woudstra, Karlot Bosch en Rob van Wijk Betteke Besselink zingt, door Rosalinde Tjoelker op de piano begeleid: TAKE MY BREATH AWAY Lisanne Aryaess zingt door Rosalinde Tjoelker op de piano begeleid: GELOOF IN JEZELF (uit: De Magiër van Oz 2008) Euterpe en Menander: op al wat leeft L’CHAIM (uit: The Fiddler on the Roof) solisten: Karlot Bosch en Rob van Wijk, ensemble
ιρις ταχεια - 29
30 - ιρις ταχεια
Colofon Bestuur Nathan Tax, praeses Hilal Dogan, quaestor Marlies Smeenge, abactis Rosanne Boermans, scr. pr. Redactie Bouke Koeneman, scriptor Hans Cronau, scriptor Tess Klifman, scriptor Eva Scheerder, scriptor Bas Leijser, scriptor Imke Verbeek, scriptor Lay-out Mariska Maas, sculptor Pascal Gerritsen, sculptor Fieke Visser, pictor
Met dank aan iedereen die stukjes en irisjes heeft ingestuurd! Blijf sturen naar:
iris.tacheia@gmail.com De redactie van de Iris Tacheia behoudt zich het recht voor: - zonder opgaaf van redenen ervoor te kiezen ingezonden stukken niet te plaatsen. - lay-out van ingezonden stukken aan te passen, tenzij ons door de auteur expliciet en in detail anders verzocht wordt. - namen in Irisjes te censureren i.v.m. de privacy van vermeldde personen, m.u.v. docenten (tenzij er volgens de redactie genoeg aanleiding toe is ook de namen van docenten te censureren). - (naar inzicht van redactieleden) betrouwbare derden te raadplegen over plaatsingsgeschiktheid van bepaalde stukken. - dit regelement zonder opgaaf van redenen en zonder berichtgeving te veranderen. Bovendien gelden de volgende uitspraken: - Het bestuur van de Iris Tacheia is te allen tijde aansprakelijk en eindverantwoordelijk voor de inhoud van de Iris waarin zij als bestuursleden vermeld staan, tenzij met voldoende overtuigend bewijs kan worden aangetoond dat er van deze aansprakelijkheid en eindverantwoordelijkheid geen sprake kan zijn geweest. De door externe schrijvers uitgedrukte meningen vallen niet onder deze verantwoordelijkheid, het besluit om een bepaald stuk te plaatsen wel. - Door de gehele redactie wordt er zo zorgvuldig mogelijk om gegaan met vertrouwelijke danwel gevoelige informatie, die verwerkt is in zowel ingezonden als redactionele stukken en met name betrekking heeft op auteur, naam van auteur, genoemde (of geïmpliceerde verwijzingen naar) personen, personages in verhalen, eigennamen, pseudoniemen of anderszins. - Wanneer men redactie- danwel bestuurslid van de Iris Tacheia (zie colofon) is of wordt, dan gaat men vanaf deze Iris akkoord met alle bovenstaande punten. - Alle personen die ervoor kiezen een stuk ter plaatsing in te sturen naar de Iris Tacheia, gaan met deze voorwaarden akkoord.
ιρις ταχεια - 31