1213 - 4 Iris Tacheia Taboem!

Thema:

Taboem!

ιριςταχεια 68e jaargang

4 12-13

redactionis door Gina Habets - NH

De culturele avond met Aqsaqal!

Op 22 maart schitterden de talenten van het SGA op het podium in de aula. Het was voor de jury een helse klus om te kiezen tussen de geweldige zangeressen, de virtuoze pianospelers en ontroerende singer/songwriters. Uiteindelijk was de winnaar van de avond onze eigen schoolband Aqsaqal die met een cover van Foster the People’s Pumped Up Kicks de zaal plat speelde.

Er werden ook kandidaten gekozen voor de Q-Night, de culturele avond voor alle scholen van Quadraam. Daar zien we onder andere naast Lucas Kloosterboer en band, ook de wonderschoon zingende zussen Sterre en Florieke de Geus. â–

2

IRIS TACHEIA APRIL 2013

Lectori Salutem, De redactievergaderingen van de Iris zijn een vrolijke boel, en het is een eer ze voor te mogen zitten. Als Praeses doe ik dan vooral heel erg mijn best de redactieleden te inspireren.Taboes zijn echter hardnekkig, en het is soms heel moeilijk om in een schoolkrant dan het eerlijke en vaak ook pijnlijke verhaal te vertellen.

Je voelt je op zulke momenten onbegrepen; zo zijn taboes nou eenmaal. Mijn lievelingsredactielid trok wit weg toen ik voorstelde dat hij een stuk over masturbatie zou gaan schrijven. Ik heb dus besloten dit taboe zelf maar te doorbreken.

Met mijn vriendinnen praat ik er liever niet over want ze begrijpen mij niet meer. Van oudsher vond ik masturbatie een zaak die alleen jezelf aan gaat. Iedereen moet de vrijheid hebben het te doen, als je het lekker vindt. Als resultaat van goed nadenken is mijn mening tegenwoordig 180 graden gedraaid. Ik maak me zorgen om ons, jongeren. We sluiten ons af van de wereld met gigantische koptelefoons.

We gaan samen met vrienden in eenzaamheid prutsen op onze telefoons. We tonen begrip voor de naarste dingen met een lullig virtueel duimpje omhoog. Op onze leeftijd is niets zeker en juist

nu is eenzaamheid het grote gevaar. Ook voelen steeds minder mensen zich gesteund door God (ook al zo’n taboe!) en juist met de opkomst van pornografie op het internet is de impact van masturberen op onze eenzaamheid alleen maar groter.

We moeten uit die comfortzone en weer het lef krijgen om samen dingen te doen. Liefde voor jezelf is een ziekte, maar liefde samen is het mooiste wat er is. Met mijn vriendje doe ik alles samen.

Ik haal het beste in de man naar boven en hij doet ook wel zijn best bij mij. Man en vrouw zijn voor elkaar gemaakt. Vroeger was dit een open deur, maar nu een taboe.

De Romereis, met alle traditie daarin, is de ideale aanzet geweest om dit nieuwe idee in de praktijk te brengen, het taboe “masturberen” bespreekbaar te maken, en vooral elkaar te stimuleren niet de hand of vinger aan jezelf te slaan. Het echte geluk is in het hoofd, niet in de lust.

Gina

IRIS TACHEIA APRIL2013

3

inhoud 10

3 REDACTIONIS 6 RECTORIS 7 PRAESIDIS 8 Interview met Rik Siet- zema Een leuk interview met onze eigen nederlands kampioen.

9

Zijn taboe

9

Waarom er niks mis is met image building

24

10 De man met de rode schoentjes 12

Mijn allerliefste oompje

13

Hokjesman: SGA leraren

14

Ik heb vandaag zo’n last van anorexia

Een krachtige column over de ernst van psychische problemen. Met tips, uitleg en weetjes over deze, toch veel voorkomende, stoornissen.

17 Strip 18 Vuilniszaktaboe Een column die de blackberry sletjes en nickelson gabbers lichtelijk belachlijk maakt en toch in hun waarden laat.

19 Lyros Deze keer voor het laatst in de Iris en het eindigt met een klapper. Een interview met In Halo welteverstaan!

4

irisjes *M staart glazig voor zich uit* WRF: Wat doe je?

M: Ik denk na, mevrouw.

WRF: Hè wat fijn dat je dat eens een keer doet, M, fantastisch!

WRF: S is lichamelijk aanwezig, helaas is hij dat niet geestelijk.

E: Sint- Jutemus, waar ligt dat eigenlijk? *C valt van een stoel tijdens economie* CPT: Goh, ik dacht dat ik een Cypriotische bank hoorde omvallen!

IRIS TACHEIA APRIL 2013

26

20 Grim en Grom Wat er allemaal schuilging achter het rokershok word allemaal duidelijk in deze leerzame column.

21

De twitteraar

22 Taboe van de popmuziek 23 Gedicht 24

Fiesta de los Vaqueros

Bericht van meneer Reimink vanuit Tucson!

25

De grote actiedag

Een kort verslag van de dag waarop alle eersteklassers weer een hoop geld hebben opgehaald voor een goed doel.

14

25

100 minuten actiedag

26 Iris serveert 15

Tante Lien

Ook deze keer helpt tante Lien weer een paar wanhoopige anonieme pubers van deze school uit de brand.

28 Colofon 19

MRQ: Spartaanse vrouwen slaan je gewoon de harses in... en dat vind ik wel iets moois hebben.

MRQ: Ik kom hier nog een keer terug.

M: Bij onze diploma uitreiking!

MRQ: Ha! Dan kan ik lang wachten.

HRR: Deze telt 4 keer mee hè? Dit is echt een stoer SO! LKJ: Goed, goeder, goedst. Da’s niet echt goed hè! *poging om een ster te tekenen* R: Pfff, het is maar goed dat ik geen Duitser was in de 2e Wereld Oorlog, anders hadden de Joden hele lelijke sterren gehad...

LKJ: Ja play hard to get jongens! Als je gelijk toegeeft ben je een sloerie.

R: Ik heb ook een fotografisch geheugen! Mijn foto’s zijn alleen nog niet ontwikkeld.

LKJ: Waarom moeten leerlingen nou altijd zo dom zijn?!

IRIS TACHEIA APRIL 2013

5

rectoris a.i. door Jos van Deursen - MK

SGA: the place to be!

In januari van dit jaar werd ik benaderd voor de functie van rector ad interim van het SGA, ter vervanging van Karin Poerstamper. In de nieuwsbrief van januari 2013 heb ik mij al even kort aan jullie voorgesteld.

Inmiddels ben ik een aantal maanden aan de slag. Ik heb gesprekken gevoerd met een groot aantal talentvolle en enthousiaste leerlingen. Dank aan Walid, Joca, Wouter, Iena, Anneke, Vera, Sophie, Nick, Laurens en Barend voor hun spontane vragen en suggesties.

Deze gesprekken hebben mij een goed inzicht gegeven in wat er speelt bij jullie. De gesprekken gingen over teveel tussenuren in roosters, de drukte in het gebouw en de beruchte G-gang, de interessante rol van de hulpmentor, de rol en functie van de AGB, ICT anno 2013, differentiatie in het aanbod van onderwijs, communicatie tussen schoolleiding en leerlingen en nog vele andere onderwerpen. Maar ook over een school met een prima sfeer, goed onderwijs en vooral heel veel leuke leerlingen, … Kortom: the place to be!

De snelle groei van het SGA maakt dat we een aantal zaken moeten verbeteren in de organisatie en op het gebied van onderwijs. In de afgelopen jaren is het SGA gegroeid naar bijna 1100 leerlingen. En daarmee hebben wij het maximaal aantal leerlingen ook bereikt. Een maximum, omdat wij binnen het SGA kwaliteit van onderwijs en leefbaarheid hoog in het vaandel hebben staan.

In dit nummer van de Iris Tacheia staat het thema taboes centraal. En dan heb ik er ook nog wel een paar: ‘geen ambitie hebben of juist heel ambitieus zijn’, ‘afval in de prullenbak gooien’, ‘geen gebruik maken van WhatsApp’, ‘als je niet meerookt ben je niet stoer’, etctera etcetera.

Oh ja, en nog dank voor alle tips die jullie mij hebben gegeven in de vorige Iris Tacheia. Ik heb er veel aan gehad.

Met vriendelijke groet, Jos van Deursen, Rector a.i.

irisjes *MRQ geeft leerlinge op haar kop* M: Sorry.

MRQ: Ja, je zegt wel sorry maar eigenlijk bedoel je: MRQ krijg de tyfus.

LKJ: Maar als je alles in je reet gedouwd krijgt vind je het niet interessant. *klas lacht* LKJ: Misschien had ik dat niet zo moeten zeggen.

MRQ: ALS je oravi wilt vertalen met bidden, doe het dan niet met “ik heb gebid” want dan ben je net een turk bij de tandarts...

HSJ: Voor je uitspraak, denk aan hoe ze praten in zulke Engelse series.

R: Pretty little liars!

K: Lingo!

MOM: Complementaire goederen zij goederen die je samen gebruikt.

M: Bijvoorbeeld koffie en koffiemelk.

K: Of een Mirko en een Mook.

R: Ik noem de stelling van Pythagoras voortaan de stelling van R. Want Pythagoras heeft ‘m bedacht, maar ik heb ‘m hernoemd.

HRR: THR heeft last van jullie. Maar dat geeft niet, want jullie hebben ook wel eens last van THR. WRF: Ik laat een veelbetekenende stilte vallen. Ploink.

6

IRIS TACHEIA APRIL 2013

praesidis door Esmee Valk - MK

Lieve Gymnasiasten Op de culturele avond is er weer veel talent gespot dit jaar. De winnaar van 2013 is onze schoolband: Aqsaqal! Uitgeroepen door onze uiterst vakkundige jury (en last-minute toegevoegde leden Merle Brager en Sanne Smits). Aqsaqal is opgericht en wordt gecoacht door Aldert en Jago, wat een superleuk initiatief is. Ook heeft klas 4 geschitterd met de Grote Dionysia, waar Medea als terechte winnaar uit de bus kwam. Dit stuk was helemaal compleet, met prachtige zang, geweldige acteerkunsten en een goed geschreven verhaal. Ik hoop voor jullie dat zeuren bij je docent(e) heeft gewerkt om Medea te hebben mogen aanschouwen.

En nog verder terug in de tijd, 8 maart, was al weer het laatste onderbouwfeest van dit jaar, “Alle hens aan dek!”. Voor de AGB zitten bijna al onze taken er dus al weer op voor dit jaar.. Maar gelukkig hebben we nog voor dit schooljaar een grote knallende schuimende afsluiter voor jullie in petto op 21 juni! Meer info volgt.. Maar die datum moet je zeker vrijhouden. Ook is het voetbaltoernooi nog gaande, elke dinsdag wordt er nog gestreden om de felbegeerde eerste plaats. Veel succes allemaal nog met al weer bijna het einde van ‘t jaar, en hopelijk allemaal tot 21 juni, op de de lustrumdag & avond van de AGB! Liefs, Esmee

irisjes R: Ik zou mijn haar bruin moeten verven. Dan ben ik niet meer blond.

VGR: Wat is de omtrek van de aarde?

R: 500 meter?

L: Wat betekent N.H.?

BRP: Rooms-Katholiek SRM: S, is dit te lezen achter in de klas?

S: Ja. Wat staat er?

ALP: Als je goed bent in wiskunde, kun je alles.

WRF: Niet zo snel! Ik ben van de klassieke talen, ik wil alles langzaam!

THR: “Wat doe je als je iets niet snapt?

J: “Je moeder roepen!

IRIS TACHEIA APRIL 2013

7

interview door Ira Pronk - RR

Interview met Rik Sietzema Onze school zit bomvol verborgen en bekende talenten. Rik Sietzema uit de 6e klas, behoort duidelijk tot de laatste categorie. Hij weet, zoals alleen een echte entertainer dat kan, de gehele school te charmeren met zijn jongleerkunsten. Hij heeft ons gedurende zijn schoolcarrière al van meerdere optredens voorzien tijdens Culturele Avonden. Begin maart trad hij nog op met zijn nieuwe lichtshow “LightUp!” tijdens de actiedag voor Stichting Jaimy van Boxel. Rik weet ons niet alleen aardig te vermaken, maar ook buiten de school maakt hij indruk. Hij heeft onder andere de titel “Beste Jongleeract van Nederland 2012” voor zich gewonnen. Ook de schoolkrant kon natuurlijk niet om deze jongleerheld heen.

Rik Sietzema ontdekte op zijn twaalfde zijn grote passie (en talent) voor het jongleren. Van zijn broer heeft hij de basis geleerd. “Mijn broer heeft me leren jongleren toen ik 12 jaar was. Ik zag hem jongleren en wilde het ook meteen kunnen.

Binnen een halfuur had ik de basis onder de knie, blijkbaar heb ik er aanleg voor. Vervolgens heb ik op het internet filmpjes bekeken en ging ik naar jongleerfestivals waar ik andere jongleurs zag. Dit motiveerde mij zo, dat ik als doel had om ooit het Nederlands Kampioenschap Jongleren te winnen.”

Met een bewonderingswaardige ambitie voor een 12-jarig jongetje had Rik al snel de smaak te pakken. In 2008 had Rik al zijn eerste televisiemomentje te pakken toen hij de 3e prijs won op het Nederlands Kampioenschap Jongleren. Als jongste deelnemer kwam hij toen op het NOS Jeugdjournaal.

Enkele jaren en onderscheidingen later geeft Rik shows en workshops in heel Europa, als ik vraag hoe hij de overgang heeft gemaakt tot professionele entertainer, antwoordt hij nuchter: “In het begin dacht ik dat het vrij makkelijk was om voor optredens en workshops geboekt te worden. Vanaf mei 2012 ben ik pas echt begonnen met de marketing voor mijn show, daarbij horen bijvoorbeeld een website, visitekaartje en Facebookpa-

8

IRIS TACHEIA APRIL 2013

gina. In mijn vrije tijd lees ik boeken over marketing om tips te krijgen. Momenteel doe ik alles nog zelf, van belastingaangifte tot het bellen naar opdrachtgevers. Ik heb er nu al heel veel van geleerd. Het leukste blijft natuurlijk nog wel het optreden zelf!”

Voor deze optredens vliegt Rik zomaar even naar Berlijn. Terwijl ik alleen kan fantaseren over het leven van een reizend artiest, kan Rik er over vertellen. “De Nederlandse jongleerscene is erg klein, daarom kom ik ook vaker collega’s tegen. Het fijne is dat we elkaar waar mogelijk helpen en er dus ondanks concurrentie geen gespannen sfeer hangt. Ik treed op in bijna elke situatie, van kinderfeestjes tot galashows. De doelgroep is dus erg breed. Juist dat maakt het voor mij erg leuk omdat elk optreden weer anders is.”

Rik vertelt nog dat hij als doel heeft om dit jaar drie keer in het bejaardentehuis een gratis optreden te geven. Daar voegt hij aan toe: “maar dat zijn de kleine dingen”. Van kleine dingen, naar grote namen. We weten dat de King of Pop Michael Jackson is, de meester van de goochelarij is toch wel Houdini, maar weten we ook wie de absolute top in de jongleerwereld is?

Rik vertelt enthousiast over de beste jongleur ter wereld; Anthony Gatto. Deze man heeft meerdere wereldrecords op zijn naam en staat onder contract bij Cirque Du Soleil.

Het duurt niet lang meer voor de school afscheid moet nemen van Rik en de rest van het zesde leerjaar. En voordat wij hebben kunnen wennen aan het idee, heeft Rik zijn toekomstplannen al goed doordacht. Bij zijn studie Bedrijfs- en Consumentenwetenschappen in Wageningen wil Rik veel leren over o.a. marketing. Dit hoopt hij in te kunnen zetten als hij na zijn studie fulltime internationaal optredens en workshops gaat verzorgen.

Maar Rik is gelukkig nog niet weg en de plannen voor nu zijn ook niet mis: hij mag optreden op de Erasmus Universiteit voor een zaal met 882 zitplaatsen! En als Rik eenmaal de wijde wereld intrekt, dan hebben we er alle vertrouwen in dat hij weleens de nieuwe Anthony Gatto kan worden. ■

verhaal

opinie

door Anastacia Guseva - RR

door Elly Lewin - NH

Zijn taboe Hij had “principes”. Of ja, zo noemde hij die. Eigenlijk waren het nauwe grenzen waar hij nooit en te nimmer overheen mocht. Zoals bijvoorbeeld het idee van een relatie met een leraar? Dat is toch pedofilie? Nee, jak, die gedachte. Wat een schande dat hij die dingen in zijn hoofd haalde. Elke dag had hij tientallen gedachten die hij niet uitsprak. Hij dacht er niet bij na. Het kon gewoon niet. Je mocht die woorden niet uit je mond laten komen, dat was vies.

Een taboe? Nee, zo noemde hij het nooit. Het waren normen. Het waren strenge normen, dat wel. Maar je kon het toch niet zomaar hebben over alles?

Hij had een beste vriendin. Die was anders. Ze uitte veel meer haar gevoelens. Dat verdroeg hij. En zij respecteerde zijn normen. Dat hield hun vriendschap intact. Ze vertrouwden elkaar volledig. Alles konden ze elkaar vertellen. Konden. In theorie. Niet dat hij dat deed.

Op een dag gebeurde er iets verschrikkelijks. Zijn beste vriendin, altijd vrolijk maar onvoorzichtig, was verkracht. Hij hoorde het nieuws als eerste, via de telefoon. En hij hing op. Meteen. Zonder erbij na te denken. Hij dacht dat ze een normale meid was, maar nu dit. Nu wilde zij het er met hem over hebben. Hij had zich zwaar in haar vergist.

Weken. Weken sprak hij haar niet meer, hoewel hij haar dagelijks zag. En zij zag hem. En elke dag werd ze eenzamer en eenzamer tot ze bijna niet meer op school kwam opdagen. En hij? Sommigen noemden hem ziek in zijn hoofd, of vreemd. Misschien hadden ze gelijk.

Maar op een dag, toen ze niet meer op school te zien was, besloot hij haar op te zoeken. Hij nam zich voor het niet over de verkrachting te hebben. Toen hij bij haar huis kwam, deed ze de deur open en nam ze hem mee, haar kamer in. Daar hebben ze heel lang stil gezeten, tot ze ineens in huilen uitbarstte. Hij pakte haar hand en begon haar zonder aarzelen te troosten.

Op dat moment begreep hij, dat het verschrikkelijke taboes waren. En dat het vaak alleen maar beter was erover te hebben, dan ze op te kroppen.

Je beste vriendin in de steek laten omdat er iets gebeurd is waar hij het er niet over wilt hebben… Hoe kon hij het laten gebeuren? Zijn standpunt keerde om. Hun vriendschap keerde terug. Nog beter dan voorheen. En vanaf dat moment hield hij altijd haar hand vast. ■

Waarom er niks mis is met image building Sommigen dragen Uggs. Stijlen hun haar. Smeren klonterige mascara op hun wimpers. Dragen hun schooltas aan de elleboog, pols schuin naar boven gericht, Blackberry in de hand.

Zie je ze voor je?

Anderen laten hun broek afzakken. Maken er bretels aan, maar doen die vervolgens niet om en hangen ze langs hun knieën. Kopen vesten die al opzetstukken hebben voor ze überhaupt kapot waren gegaan. Verdraaien hun oer-Hollandse stem in een wanhopige poging een allochtoon te lijken. Zie je ze voor je?

Ze hebben een reputatie hoog te houden, en dat doen ze (al valt over dat ‘hoog’ nog wel te discussiëren). Het lijkt mij maar vermoeiend. Ik heb geen reputatie, nooit gehad, en had ik er een, dan hield ik hem niet hoog. Maar dat is niets bijzonders.

De meeste mensen die je het vraagt, zullen een soortgelijk antwoord geven. Want image building, het zelf creëren van je imago, is iets waarover je gewoon niet praat. “Het kan me niet zo veel schelen wat anderen van me denken.” Wauw, denk je dan, wat een zelfstandig en onafhankelijk persoon.

Als je over de betekenis van die woorden gaat nadenken, worden ze echter minder cool. “Het kan me niet schelen wat ze van me denken” ligt namelijk gevaarlijk dicht in de buurt van “Het kan me niet schelen als ze zich aan me ergeren”, wat tamelijk asociaal is. Maar ja, dat kan de spreker kennelijk niet schelen. En dat terwijl het niet eens waar is. Natuurlijk kan het je iets schelen! Iedereen voelt zich rot als ‘ie in z’n eentje staat te kijken naar een gezellig feestje, waar anderen de tijd van hun leven hebben en iedereen voelt zich vrolijk als de hele klas lacht om z’n grap. En dat is juist goed. Zonder deze drang ‘je reputatie hoog te houden’, zou er een wereld ontstaan met alleen maar egoïstische rotzakken.

Neem dus rustig in overweging, wat anderen van je mogen denken. En nog een laatste tip: kies alsjeblieft de juiste “anderen” uit. De hele wereld tevreden stellen zal niet lukken. Kies de mensen voor wie je zelf respect hebt... Dus niet de mensen met Uggs. ■

IRIS TACHEIA APRIL2013

9

interview

door Yannick Baudet, Nick v/d Horst en Veerle van Wijk - NH

De man met de rode schoentjes Er is nog nooit een docent geweest op het SGA die binnen een schooljaar zo’n tot de verbeelding sprekend imago wist op te bouwen als meneer Mauer. En nu, na krap driekwart jaar lesgeven op onze school, verlaat hij ons alweer. Waarom, en wat gaat hij nu doen? Wie is deze man in pak eigenlijk?

De Iris vroeg het hem op zijn allerlaatste werkdag.

Wat gaat u doen nu u vertrekt als leraar op het SGA? “Ik ga eerst 4 maanden iets aan archeologie doen aan het Winckelmann-institut in Berlijn (...) daarna ga ik bij het regiment luchtdoelafweer van defensie”. Hij zal daar luitenant worden.

Als wij hem vragen waarom hij het leger ingaat, geeft hij aan dat dit een jeugddroom is. “Ik kom uit een KNIL-familie. (de KNIL was het koloniale leger van Nederlands-Indië, red) (..) Mijn opa heeft in Atjeh gevochten, in 1935, en hij is daar in 1943 onthoofd door de Japanners.

Wij kennen het leed dat oorlog met zich meebrengt, maar ook de vreugde die het leger kan brengen. De kameraadschap, het hele militaire wezen. Het heeft veel van ons afgenomen, maar ook veel gegeven”. Vrijwel zijn gehele familie heeft in het leger gediend.

Maar waarom heeft hij zich dan niet direct na zijn eindexamen bij het leger aangemeld? “Mijn moeder vond het maar een slecht idee dat ik het leger in wilde, en tja, in die tijd luisterde je naar je moeder, dus ik ging klassieke talen studeren. Nu heb ik echter wel voor het leger gekozen, en oh, mijn vader: pure trots. ” Is het niet een beetje een rare carrièreswitch, van classicus annex archeoloog naar het leger?

“Een van de drie kolonels die mij interviewde zei dat ook, toen zei ik dat ik zo de Romeinse slagorde kon oplepelen. Waarop de rechter kolonel zei: “Nou, ik ben toevallig specialist op het gebied van Romeinse veldslagen.” Dus toen hebben we tien minuten lang een gesprek gehad hierover, allemaal inkoppertjes na-

10

IRIS TACHEIA APRIL 2013

tuurlijk. Over de slag bij Cannae, Griekse slagen bij Thermopylae en Salamis, ik moest de Romeinse oorlogstactieken doornemen, het stroomde zo uit mijn brein. (…) Nou, dat kon ik dus zo allemaal oplepelen, allemaal prachtig-prachtig, de brigadegeneraal was onder de indruk en dat was dus allemaal kat in ’t bakkie.”

Denkt u dat iets hebt opgestoken tijdens het leraarschap, dat u ook in het leger zal gebruiken?

“Tuurlijk, leiding geven is klassenmanagement! Er is niks zo moeilijk voor een leraar als klassenmanagement. Hoe zorg je ervoor dat je het hele apparaat dat voor je staat, namelijk dertig springende leerlingen die enthousiast, soms sikkeneurig zijn, weet te motiveren om op te bloeien? Dat is eigenlijk hetzelfde met militairen; hoe weet je ze te motiveren? Ik zie nu direct aan elke leerling als er iets is, dat kan ik goed gebruiken. Twijfel en dergelijke zijn funest in het leger . (...) Ik heb er niet voor gekozen om leraar te worden, het leraarschap heeft mij gekozen.

Kennelijk had ik het in me. Dat wil niet zeggen dat ik het cadeau heb gekregen. Voor alles wat ik in mijn leven heb bereikt, heb ik kei- en keihard moeten werken.”

Welke leraar zou het wel goed doen in het leger?

“Ik weet dat meneer Koolstra ook van de luchtdoelafdeling was, maar hij vond het niet zo leuk. Wie een goede soldaat zou zijn?

Natuurlijk de heer van Campen! Hij zou een excellente officier zijn. Hij is streng, maar rechtvaardig, geeft leiding, heeft een doel en legt dat ook uit. Dat is voor een militair ook belangrijk, dat jij

weet wat het doel is en waar we het voor doen.

Twijfel is daarin gevaarlijk, en ik denk dat de heer van Campen echt iemand is die alle twijfel weg kan nemen, zoals hij ook bij leerlingen doet.”

“Als je heilige huisjes wil breken, prima. Neem dan wel een hamer mee.”

De man staat bekend als een belijdende vrijzinnige christen, zo is hier een quote van zijn Facebook-profiel: ‘‘Lekker warm in de kerk, de zonnestralen door het glas in lood en een wonderschoon openingsgezang: groet haar o Cherubijn, prijst haar o Serafijn prijst met ons uw koningin, Salve, Salve, Salve Regina!’’ of “There is no such thing as an atheist in a foxhole”.

Ook liket hij het CDA, toch niet iets wat velen doen tegenwoordig.

Wij hebben gezien dat u de Facebookpagina van het CDA heeft geliket. Waarom?

“Ik ben zelfs lid van het CDA ,maar ik heb daar geen verdere ambities.”

Wat vindt u van de nieuwe paus?

“Ik vind dat de vorige heel goed was, theoretisch gezien. Hij had alleen niet het charisma van Johannes Paulus II. “ Of hij zelf paus wil worden? “Nee, het celibaat is niets voor mij.” Hij heeft wel een groot voorbeeld in de Kerk: “Mijn idool is Maria, ik raak écht ontroerd als ik een beeld van haar met sterren boven haar hoofd en blauw gewaad zie staan. De blijdschap en het leed van Maria is heel menselijk en tastbaar” Ook het gouden kruis om de nek van deze Rooms-katholiek is niet te missen. “Dat draag ik omdat het het laatste is wat ik van mijn door de Japanners onthoofde opa uit Atjeh heb, het heeft voor mij grote waarde en ik doe hem niet zomaar af.”

Vele mensen zullen hem vooral kennen onder de afkorting ‘MRQ’. Achter dit ‘pseudoniem’ stonden de meest gepeperde Irisjes die we ooit gekend hebben. Hij is dan ook een groot liefhebber van vrijheid, en meneer Mauer is absoluut niet bang om een controversieel standpunt in te nemen. Geen wonder dat hij de hofleverancier van Irisjes is.

“Sommige mensen zeggen: ‘Mensen moeten vrij zijn’. Nee; mensen moeten gewoon doen wat ze moeten doen, binnen de kaders die daarvoor gegeven zijn. Als jij zo’n kader wil breken, moet je dat vooral doen, maar daar moet dan wel iets achter zitten. Als jij heilige huisjes wil breken, prima, neem een hamer mee, maar het moet wel goed zijn.”

noemd.

Waarom die voorliefde voor rode schoenen?

“Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor kleding en make-up.

Make-up bij de dames, ik ben zelf geen beoefenaar zoals je kunt zien. In het hokje waarin ik word geplaatst, de stijlvolle leraar, probeer ik wel altijd iets te doen. In zwart, blauw, of grijs pak en dan paf! Rode sokken in rode schoenen. Dat is natuurlijk voor een deel jeugdig enthousiasme van me, maar ook een deel dat zegt dat ik ieder geval niet stijlloos ben. Ik heb een aparte stijl, er is zelfs een naam voor verzonnen: Bohème-chique. De bohemers waren een zigeunervolk in Frankrijk, en hoewel er eerst op hen werd neergekeken werden ze later wel een icoon van het vrijere, lossere leven. Dat hang ik aan, maar dan chique.

Mijn kleding mag best kapot zijn, er mogen scheuren en vlekken in zitten, maar het totaalplaatje is toch chique. Om zijn stijl te onderstrepen gooit hij ons zijn horloge toe, een volbekraste, ietwat protserige Seiko, waarop het moeilijk is de tijd te lezen: “Er zitten krassen op en het is lelijk, maar het past toch bij het totaalplaatje!”

“Het celibaat is niets voor mij” Wat voor stijl heeft meneer Van der Meer volgens u?

“Ik heb me laten vertellen dat je vooral naar zijn sokken moet kijken en ja; dat bloemenhemd. De tea-dress ( jurkjes met bloemenprint, red.) is weer helemaal in, dus je kunt zeggen dat hij een visionair is.”

Wat vond u het mooiste aan het SGA? “Jullie, de leerlingen, de leraren, de mensen. Het gebouw is het gebouw en dat is hartstikke mooi, maar het zijn de mensen die er iets prachtigs van maken, die een Dionysia op de planken brengen, die een mooie schoolkrant maken, dat doe je als mens en dat is gewoon het mooiste.”

Als u nog 60 jaar hier door zou gaan werken, wat zou u dan veranderen?

Na lang nadenken: “Computers.”

Dat is wel een beetje cliché, u kan beter. *lachend* “Goed, ik zou een rokerslounge maken. Helaas is daar niet echt animo voor. Dat is natuurlijk een grapje, ik weet het verder niet. Ik ga van mijn huis weg hiernaartoe, maar het is ook een thuiskomen. Ik wil hier niks aan veranderen, dit is zoals het is, het heeft mij geaccepteerd en dat is mooi.” ■

“Ik ga van mijn huis weg hiernaartoe, maar het is ook een thuiskomen” Tijdens het interview zit Mauer relaxt in zijn stoel, deze man lijkt zeker van zichzelf. Dat straalt hij ook uit in zijn kledingstijl, die op z’n minst uitbundig kan worden genoemd. Hij draagt rode sokken in glanzend zwarte lakschoenen, die vanmorgen nog goed gepoetst lijken te zijn. Samen met meneer Van der Meer werd hij al eerder de ‘Viktor & Rolf’ van het SGA ge-

IRIS TACHEIA APRIL 2013

11

brief door Hayley - MK

Voor mijn allerliefste oompje <3 Lieve Jeff, Maak je geen zorgen. Ik heb er nooit met iemand over gepraat. Ik kan me niet voorstellen dat ik zonder te janken en zo normaal de details van dit incident met iemand zou kunnen delen. Een enkele keer misschien heb ik omdat het moest een grove beschrijving gegeven van wat er precies tussen ons is gebeurd. Zelfs die beschrijvingen, waarbij ik slechts het etiket noemde wat ze plakken op zo’n handeling als wat jij deed, vulden mij met schaamte en een misselijkmakende afkeer van jouw vreselijke kop.

En tja, je praat ook gewoon niet over dit soort zaken. Niemand zit er op te wachten. Het geldt als een gouden waarheid dat vrienden altijd geïnteresseerd zouden moeten zijn in kwesties als deze, maar dat is echt niet waar hoor. Wat moeten mijn vrienden er nou weer mee. Er is niks leuks of interessants aan. Het leed dat jij mij hebt bezorgd is ook geen leed dat anderen voor mij weg kunnen nemen. Ik bespaar mezelf de ellende van het keer op keer oproepen van de herinnering aan jou, en zo de herinnering nog levendiger te maken dan zij helaas al was.

Niet dat ik het je ooit kwalijk heb genomen, hoor. Misschien waren het wel de broeierige temperaturen van die dag die je uiteindelijk weerloos maakten tegen je ontembare verlangens. Of lag het aan de ongelukkige samenloop van omstandigheden, die je uiteindelijk over de streep heeft getrokken om toe te geven aan je onbevredigde begeerte? Ik had ook gewoon niet dat rokje aan moeten trekken, zeker. Dat rokje, daar, op die dag.

Ik weet het nog precies. In mijn herinnering zie ik mezelf vrolijk rondhuppelen. Wat was ik vederlicht en zorgeloos. Ik was een andere versie van mezelf, een zak herinneringen waaraan het merendeel nog toegevoegd moest worden. Een rokje dwarrelt verleidelijk op en neer. Jij stond er misschien wel bij, watertandend. Het kwijl droop vast met dikke slijmerige klodders langs je hals tot in de boord van jouw verwassen poloshirt. Misschien was ik dat ene meisje dat jij je keer op keer voor de geest haalde, hè? Met je ogen stijf dichtgeknepen. Misschien was ik het waardoor je haastig je gulp open ritste en je opgezwollen geslacht bevrijdde met de dikke boerenvingers van je rechterhand. Al fantaserende over mij gaf jij jezelf een vleugje van dat onbereikbare genot. Natuurlijk moet jij ook wel het verlangen hebben gekend om, al was het voor één keertje maar, een glimp op te vangen van mijn meest intieme orgaan. Het beeld zou voor goed op je netvlies gebrand zou staan en keer op keer zou je het weer kunnen ophalen als je weer eens botergeil was. Vraag me af of je dat ook had met andere kinderen. Dat zou me echt niks verbazen.

Ik werd niet boos op je hoor, toen tenminste niet. Ik opende het geheime deurtje van het meest afgelegen plekje in mijn hersenen en probeerde deze herinnering voorgoed weg te stoppen. Voor de buitenwereld bestond ons geheimpje niet. Al die jaren wist ik mij sterk te houden bij de terugkerende confrontaties met jou, mijn grootste vijand. Achteraf gezien niet slim van me. Want om een lang verhaal kort te maken: niet jij kwam in de problemen, maar ik. Nu heb ik aan mevrouw mijn psychiater uit te leggen waarom ik je heb laten ontkomen aan je verdiende straf. Maar goed. Genoeg sentimentele shit.

Ik wilde je even zeggen dat je er nog niet vanaf bent. Je bent mijn oom, maar nog belangrijker, je bent een crimineel. Als jij het feit dat ik een seksspeeltje kon zijn belangrijker vond dan het feit dat ik je nicht was. Belangrijker dan het feit dat ik nog maar een kind was.

Belangrijker dan het feit dat niet alles waar jij hitsig van wordt, ook meteen voor jou alleen bestemd is. Denk dus maar niet dat ik jou dan wél als mijn oom zie, en niet als pedofiel, crimineel, viezerik of alle andere dingen die ze nu weg censureren. Want dat, dat zijn de dingen die je werkelijk bent. En zo verdien je dan ook behandeld te worden.

Tot gauw, en ik hoop trouwens dat ik je niet bang heb gemaakt of zo, want dat was in geen geval mijn bedoeling natuurlijk.

Je aller, allerliefste nichtje <3 Hayley

12

IRIS TACHEIA APRIL 2013

column door Nick van der Horst - NH

Hokjesman SGA: leraren Van alle landen en volkeren waar ik kwam, vond ik geen vreemdsoortiger volk dan de wezens die op de open vlaktes van een school rondlopen. Niet één volk, maar een tombola van culturen, clubs en groepen, met vreemde stammen en exotische gemeenschappen.

Zoals de klassieke volkenkundigen voor mij, heb ik ze opgezocht, opgemeten en geprobeerd ze te doorgronden. Ik ging op safari in eigen school, op zoek naar de rimboe in onszelf.

De leraren (homo magistrus) zijn een afgeleide mensensoort die ook nauw verwant is aan de homo sapiens. Ze behoren tot de orde der uitleggenden (explicati). Tot deze orde behoren ook de bestuurders (duces) en de geestelijken (sacerdotes).

Leraren onderscheiden zich van andere diersoorten doordat zij een mentale vastberadenheid hebben die zijn weerga niet kent.

Ook al luistert een hele klas met homines sapienses voor geen meter naar een exemplaar van deze soort, het exemplaar gaat dan toch ijzerenheinig door met lesgeven. Onzeker of de stof wel overkomt. Ook zijn ze vrijwel orthodox overtuigd van hun eigen gelijk Een mannetje wordt een ‘leraar’ genoemd, een vrouwtje een ‘lerares’ en een jong wordt ‘PABO-student’ genoemd.

‘‘Een jong wordt ‘PABO-student’ genoemd.’’

Leraren leven samen in kuddes die zich in hun natuurlijke habitat van de zogeheten ‘lerarenkamer’ bevinden. Daar komen ze samen en bespreken ze hoe ze de jongen van de homo sapiens aan moeten pakken en hoe ze in deze door de andere soort overheerste wereld moeten overleven. In de zogeheten ‘vakantie’ trekken de leraren zich terug in hun huis en verblijven ze daar wisselend van twee tot zes weken. In die tijd komen ze geen enkele keer buitenshuis en maken ze zich klaar voor een nieuwe schoolperiode. Dit valt eigenlijk wel te vergelijken met de rups die zich in de pop klaarmaakt om vlinder te worden, alleen dan terugkerend op meerdere momenten in het jaar.

Leraren hebben vergeleken met de mens redelijk veel natuurlijke vijanden, zo zijn er de jongen van de homo sapiens, waaraan de leraren verplicht zijn les te geven. Zij zien alles als aanwijzing van een fout van de leraar. Daarnaast komen ook alle natuurlijke vijanden van de mens erbij, behalve de staat, want die zorgt voor de leraren.

‘‘Daarnaast komen ook alle natuurlijke vijanden van de mens erbij, behalve de staat, want die zorgt voor de leraren.’’

De leraar is meestal te herkennen aan de mok koffie in zijn/haar hand, dit kan soms ook een kartonnen bekertje ‘Cup-a-soup’ of thee zijn. Dit bekertje met daarin de desbetreffende vloeistof wordt door leraren gebruikt om tijdens de zware handelingen op een dag weer kracht op te bouwen om zich te beschermen tegen hun natuurlijke vijanden.

Lange tijd was de leraar ook te herkennen aan het zogeheten ‘krijtje’ in de hand. dit werd lange tijd gebruikt om boodschappen op schoolborden te kalken. Op deze manier communiceerden de leraren met de leerlingen, maar door de komst van het internet en het elektronische schoolbord is het krijtje overbodig geraakt en raakt het in onbruik.

Was getekend, de Hokjesman ■

Volwassen leraren bereiken vaak een gewicht van tussen de 70 en 100 kg bij een schofthoogte van ongeveer 1, 65 meter. Uitschieters zijn mogelijk; de zwaarste leraar woog zo ongeveer 400kg, maar dit was niet de grootste leraar. Dit record werd behaald door een leraar die meer dan 2 meter hoog was met een gewicht van 110 kg. Dit is niet te vergelijken met de records van de mens, die in alles bovenuit stijgt.

IRIS TACHEIA APRIL2013

13

column door Alexandra Bremers - MK

Ik heb vandaag zo’n last van m’n anorexia.

Stel je eens voor: je vraagt aan een klasgenoot hoe het gaat en je krijgt bovenstaand antwoord. Je schrikt je waarschijnlijk rot: je wist van niks. Maar tegelijkertijd is het ook een beetje vreemd dat iemand zo openlijk over een geestelijke aandoening praat. Immers: daarover praat je toch niet? Zou het echt zo zijn? Is het niet gewoon aandachttrekkerij?

Je kunt je afvragen of er een taboe op dit onderwerp ligt. De oprichters van de Time to Change-campagne beweren van wel. “Despite attitudes about sexuality, ethnicity and other similar issues improving, and despite some improvements since the launch of Time to Change, discrimination against people with mental health problems is still widespread.”

Volgens het Engelse project zouden negen van de tien mensen met psychische klachten last hebben van stigmatisering en discriminatie rondom hun probleem. Dit is niet zonder gevolgen: het zou zelfs voorkomen dat de discriminatie die men ervaart in sociale- en werksituaties als erger wordt ervaren dan de klachten zelf. Het is hoogste tijd dit taboe te doorbreken, luidt de hoofdgedachte van de campagne, en wel om de volgende redenen.

Reden #1: Sneller erbij, sneller ervan af Psychische problemen gaan meestal niet zomaar over. Wanneer een psychisch probleem eerder ontdekt wordt is er een grotere kans op herstel. Maar ja, psychisch niet in orde zijn wordt door veel mensen gezien als een zwakte. Iemand met klachten schaamt zich vaak enorm en stelt het zoeken naar hulp lang uit. De situatie blijft verslechteren en vaak wordt er pas aan de bel getrokken wanneer de situatie uit de hand loopt. Vooral bij jongeren is dit een groot probleem: slechts één op de drie jongeren met psychische problemen zoekt hulp.

Resultaat: een langere lijdensweg, een langer genezingsproces en een probleem dat veel ernstiger is.

Reden #2: Geheimen, onbegrip en vooroordelen: da’s niet chill Los van het feit dat de weg naar herstel onnodig lang wordt zorgt de onbespreekbaarheid van dit onderwerp ook voor veel onnodig leed. “People often find it hard to tell others about a mental health problem they have, because they fear the reaction. And when they do speak up, the overwhelming majority say they are misunderstood by family members, shunned and ignored by friends, work colleagues and professionals or called names or worse by neighbours.” Stel je voor: je hebt een pro-

14

IRIS TACHEIA APRIL 2013

bleem en je kunt het ook nog eens met niemand bespreken.

Dat is bepaald geen pretje. Het onbegrip vanuit de omgeving kan voor grote eenzaamheid zorgen. Besluit je het dan toch te delen, dan is het einde van de ellende nog niet in zicht: dan begint de discriminatie. Dat is tenminste wat de oprichters van Time To Change constateren. Doordat er zo weinig over psychische problemen gesproken wordt spoken er veel vooroordelen rond met een betrouwbaarheidsgehalte à la Wikipedia.

Reden #3: De hele machine doet het niet “It has an impact on society and the economy too, when people who can work are denied the opportunity to, and when people are prevented from playing an active role in their communities.” Niet alleen de persoon zelf lijdt: de samenleving lijdt ook. Een onderdeel van de grote economische ‘machine’ valt immers plotseling uit wanneer iemand zulke ernstige problemen heeft dat hij niet meer volledig meer mee kan draaien.

Soms is dit weliswaar onvermijdelijk, maar voor een groot deel zou dit ook in de hand gewerkt worden door het taboe. Denk bijvoorbeeld aan de sprookjesachtige mythes die de ronde doen. Iemand die niet lekker in zijn vel zit gaat sowieso al niet zo gauw een dagje shoppen of zwemmen, maar als hij daarnaast ook nog een masker op moet houden wordt het al helemaal onbegonnen werk.

Hoewel het zwaar is wil iemand vaak best proberen te werken, maar ook op dat punt wordt volgens Time To Change gediscrimineerd. “People with mental health problems have the highest ‘want to work’ rate of any disability group – but have the lowest in-work rate. One third report having been dismissed or forced to resign from their job and 70% have been put off applying for jobs, fearing unfair treatment.”

Om deze redenen is in 2007 het project in Engeland opgestart.

Het doel is dat zowel de houding als het gedrag tegenover mensen met psychische problemen verandert. Het is vreemd dat over veel ziektes openlijk gesproken kan worden, maar dat er bij geestelijke problemen meteen een gigantisch probleem van wordt gemaakt, zeggen de oprichters. “We all have physical health and we all have mental health. Each will vary from time to time. And it’s important we take care of both to promote our overall wellbeing.” Zoals ieder mens lichamelijke ziektes kan krijgen, net zo kan ook ieder mens psychische problemen krijgen.

Over de vraag of er hier wel echt sprake is van een taboe lopen de meningen uiteen. Time To Change meent van wel en roept mensen op de krachten te bundelen om er voor eens en voor altijd mee af te rekenen.

Meer weten over dit onderwerp? Kijk op:

http://www.time-to-change.org.uk/

Feiten en Fabels verzameld door Time To Change Fabel: Psychische problemen zijn zeer zeldzaam.

Feit: Jaarlijks heeft 1 op de 4 mensen heeft last van psychische klachten.

Fabel: Jongeren hebben geen psychische problemen, de problemen die zij ervaren zijn slechts een onderdeel van de puberteit.

Feit: 1 op de 10 jongeren heeft een psychisch probleem.

Fabel: Mensen met geestelijke ziekten zijn gewelddadig en onvoorspelbaar.

Feit: “The majority of violent crimes and homicides are committed by people who do not have mental health problems. In fact, 95 per cent of homicides are committed by people who have not been diagnosed with a mental health problem” Feit: Bijna driekwart van de jongeren is bang voor de reacties van vrienden als zij praten over hun psychische problemen.

Feit: “Over a 3 month period, 63% of references to mental health in TV soaps and drama were "pejorative, flippant or unsympathetic" terms included: "crackpot", "a sad little psycho", "basket case" , "Where did you get her from?", "Care in the Community?" and "He was looney tunes" “

Wat kun je zelf doen als je een probleem vermoedt?

Als je last hebt van psychische problemen, of je zit niet goed in je vel, kan het moeilijk zijn om erover te beginnen. Toch is dat vaak de eerste stap naar de oplossing. Als je alles blijft opkroppen, worden je problemen vaak erger. Praat er dus over met iemand die jij vertrouwt. Bijvoorbeeld een goede vriend of vriendin, je ouders of een leraar. Het is fijn als iemand naar je luistert en met je meedenkt en het voorkomt dat je steeds maar in je eigen kringetje blijft ronddraaien. Praten lucht op,

en daarnaast hoef je het niet meer helemaal alleen te doen als iemand anders op de hoogte is van jouw probleem. Kijk ook eens op de posters die op school hangen, onder andere naast het mededelingenbord. Daarop staat bij wie jij eventueel hulp zou kunnen zoeken binnen de school.

Enkele zeer globale omschrijvingen Aandachtstekortstoornis (ADD) - Mensen met deze stoornis zijn snel afgeleid en kunnen zich moeilijk concentreren.

Acute stress-stoornis - Treedt op kort na een heftige gebeurtenis. Iemand met deze stoornis constant gespannen en beleeft de nare gebeurtenis steeds opnieuw.

ADHD - De verschijnselen van ADHD bij kinderen en jeugdigen hebben te maken met aandachtsproblemen, hyperactiviteit en impulsiviteit.

Angststoornissen - Bij een angststoornis is iemands angst extreem en niet realistisch. Iemand heeft hier zoveel last van de klachten dat deze niet goed meer kan functioneren in het dagelijkse leven.

Anorexia Nervosa - Er is sprake van een grote angst om dik te worden, ook al is er sprake van ernstig ondergewicht. Eten en gewicht speelt een abnormaal grote rol in iemands leven. Door middel van een beperkend eetpatroon al dan niet in combinatie met braken, misbruik van medicijnen of extreem sporten wordt het lichaamsgewicht laag gehouden.

Binge eating disorder - BED is een eetstoornis waarbij iemand last heeft van terugkerende eetbuien. Eten en gewicht speelt een abnormaal grote rol in iemands leven. In tegenstelling tot Boulimia Nervosa compenseert iemand met BED de eetbuien niet, wat resulteert in (forse) gewichtstoename.

Bipolaire stoornis (manisch-depressieve stoornis) - Een psychische stoornis waarbij de stemming ontregeld raakt. Kenmerkend is de afwisseling van depressieve perioden met overdreven opgewekte, ontremde perioden.

Borderline (emotieregulatiestoornis) - Borderline persoonlijkheidsstoornis kenmerkt zich door sterke wisselingen in stemmingen, gedachten en gedrag.

Boulimia Nervosa - Iemand met deze eetstoornis heeft regelmatig last van eetbuien, die hierna gecompenseerd worden door bijvoorbeeld zelfopgewekt braken, overmatig sporten of extreme lijnpogingen. Hierdoor heeft iemand vaak een normaal gewicht, al kunnen er grote schommelingen zijn. Eten en gewicht speelt een abnormaal grote rol in iemands leven.

Burn-out - De burn-out is het gevolg van langdurige spanningsklachten die steeds erger zijn geworden. Mensen met een burn-out hebben veel klachten die ook voorkomen bij een depressie.

Cyclothyme stoornis - Een cyclothyme stoornis kan kort beschreven worden als een lichte versie van een manische depressie. De stemming schommelt vaak, maar de somberheid is nooit zo ernstig dat echt sprake is van een depressie.

Depressie - Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid, die minimaal twee weken duurt. Bij een depressie tasten de klachten het dagelijks functioneren aan.

IRIS TACHEIA APRIL 2013

15

Dwanggedachten (obsessies) - Dwanggedachten zijn gedachten of (denk)beelden die steeds weer terugkomen. Ze zijn akelig en storend en iemand wordt er gespannen, bang en onrustig van.

Dwanghandelingen (compulsies) - Dwanghandelingen zijn handelingen waarvan iemand het gevoel heeft dat ze echt moeten. De achterliggende angst is dat er iets mis gaat als de handelingen niet worden uitgevoerd.

Dysthyme stoornis - Bij iemand met een dysthyme depressie doen zich minder en mildere verschijnselen voor dan bij iemand met een ‘gewone’ depressie. De klachten houden al langer dan 2 jaar aan en hebben dus een langdurig karakter.

Paniekstoornis - Er is regelmatig sprake van een paniekaanval. Iemand wordt dan op volkomen onverwachte momenten overvallen door grote angst. Daarbij heeft iemand het gevoel de controle over zichzelf te verliezen.

Piekerstoornis (gegeneraliseerde angststoornis) - Iemand maakt zich voortdurend zorgen over dingen die horen bij het dagelijks leven. De zorgen staan niet in verhouding tot de ernst van de moeilijkheden. Iemand kan bang zijn, somber en overbezorgd.

Pleinvrees (agorafobie) - Iemand met agorafobie durft niet goed naar buiten te gaan. De angst speelt op bij plaatsen waar hij niet goed weg kan komen. De persoon is dan bang dat er geen hulp is als dat nodig is, als er iets gebeurt.

Poetsdwang - Iemand met poetsdwang is extreem bang voor vuil en besmetting. Mensen met poetsdwang hebben de angst dat er iets ergs gebeurt als ze zichzelf of hun huis niet goed schoonmaken.

Postnatale (postpartum) depressie - Vorm van depressie die optreedt na de bevalling.

Posttraumatische stress-stoornis (PTSS) - Kan ontstaan als een trauma niet goed verwerkt wordt. Vaak is er sprake van herbelevingen, spanning, somberheid en rusteloosheid.

Schizofrenie - Van schizofrenie is sprake als iemand één langdurige psychose of meerdere psychosen heeft doorgemaakt en in de tussenliggende periodes niet goed functioneert. Gedurende een psychose is het contact met de werkelijkheid ernstig verstoord.

Seizoensgebonden depressie - Terugkerende depressieve klachten in een bepaalde tijd van het jaar.

Selectief mutisme - Selectief mutisme is een stoornis waarbij kinderen weigeren te spreken in specifieke situaties. Deze weigering heeft vaak te maken met angst.

Sociale fobie - Mensen met een sociale fobie zijn bang voor situaties waarin ze kritisch beoordeeld kunnen worden door anderen. Uiteindelijk kan deze angst leiden tot het vermijden van sociale contacten. ■

16

IRIS TACHEIA APRIL 2013

NB: Bovenstaande omschrijvingen betreffen slechts globale omschrijvingen. Psychische problemen zijn vaak erg ingewikkeld en bovendien uiten ze zich per geval weer op een andere manier. Dit overzicht betreft slechts een greep uit de mogelijke stoornissen en is slechts bedoeld om een grof beeld te geven over de inhoud van een verschijnsel. Het overzicht is dus geenszins volledig en de omschrijvingen komen lang niet altijd precies overeen met de werkelijkheid. Alle omschrijvingen zijn gebaseerd op de websites www.psychischegezondheid.nl en www.trimbos.nl. Zowel de auteur als de redactie zijn niet verantwoordelijk voor de feitelijke waarheid van deze omschrijvingen.

strip door Febe Smits - JP

irisjes Tijdens natuurkunde gaat het over geluid dat een flesje maakt als je er overheen blaast

Prv: J, was jou beugel cosmetisch of medisch T: hij was vast cosmedisch

Svm: wie weet wat er gebeurd als je over een heel vol bierflesje blaast B: ja, dan krijg je bier in je gezicht

Tijdens latijn staat het woord penes in een opdracht S: dat lijkt op penis S2: kom je weer wat tekort?

B: huh, is je penis te kort?

Prv: het schijnt trouwens ook zo te zijn dat je het scherm van de beamer kunt bevriezen. Weet iemand hoe dat moet?

F: er zit zoâ&#x20AC;&#x2122;n knop op de afstandsbediening waarmee dat kan D: je kunt hem ook gewoon in de vriezer stoppen.

Sce: het wordt een beetje improviseren, want ik heb me niet echt voorbereid voor deze les H: dan weet u ook meteen hoe wij elke NLT les in gaan

R zit met haar telefoon te spelen.

Krr: R, doe die maar weg. Naar mooie jongens kijken kan altijd nog. Kijk nu maar even naar mij. Ik was vroeger ook een hele mooie jongen.

M maakt een paar geintjes, MNC wordt boos.

M: ik probeer u alleen maar op te vrolijken mevrouw.

MNC: ik ben redelijk vrolijk, alleen niet als ik jullie zie.

IRIS TACHEIA APRIL2013

17

column door Eva Valkenburg - RR

Vuilniszaktaboe Een glimmende stof, een dode kat in je nek en (meestal gouden) koeienletters op je rug: een echte taboe is, met name hier op school, de Nickelsonjas, ook wel bekend als ‘vuilniszakkenjas’. Op het SGA kom je ze niet zo snel tegen.

Vandaar dat als je hier op een dag met zo’n jas verschijnt, je al snel wordt uitgemaakt voor pauper, of aso, etc. Maar dat je dan zo genoemd wordt ligt niet aan het uiterlijk van de jas, maar aan de naam die de jas inmiddels heeft. Er lopen hier op school namelijk genoeg mensen rond met een jas van glimmende stof of met één of ander dood beest in hun nek. De koeienletters ‘NICKELSON’ ontbreken alleen. Is dit dan niet een beetje schijnheilig?

Voor zover ik weet, wordt er bij het woord ‘Nickelson’ een bepaald beeld geschapen van de drager van de jas. Bij de meisjes is dat over het algemeen heel veel make-up met een beetje hoofd, gestijlde haren, zonnebanktint, (fake) Uggs en een BlackBerry. Bij de jongens een opgeschoren kapsel, oorbel, petje en eventueel nog een Guccitasje erbij.

Of dit beeld helemaal terecht is, moet je zelf maar bedenken.

De jas is trouwens niet op elke school taboe. Als klein meisje op de basisschool moesten wij altijd bij het Leerpark Presikhaaf gymmen. Daar waren genoeg vuilniszakjassen te vinden. Ook op ’t Venster zijn er genoeg aanwezig voor zover ik weet, terwijl op het Thomas a Kempis het bijna net zo gaat als op onze school.

Dus de Nickelsonjas die op het VMBO zo populair is en hier bekend staat als vuilniszak, zul je niet zo snel zien hier op school. Ik hoop dat ik niemand beledigd heb met deze column. Persoonlijk is de vuilniszakkenjas niet mijn smaak, maar als jij ‘m mooi vindt... ■

Lyros door Tim van Leeuwen & Lucas Kloosterboer - RR

Lyros Het is al weer april. Het einde van het schooljaar begint langzaam in zicht te komen en voor zesdeklassers zoals wij zijn de centrale examens ook alweer om de hoek. Dit is dan ook de reden dat dit de laatste Lyros wordt die door ons geschreven zal worden. Mooie reden om deze serie rubrieken met een klapper af te sluiten. En met een klapper bedoel ik natuurlijk een interview. Een interview met rockband In Halo, welteverstaan. Voor het interview heb ik een optreden van deze heren (met support act Knuckles of Frisco) bijgewoond in de WipInn in zevenaar. Maar voordat we beginnen, eerst nog even wat stats Stats

In Halo

Genre

Progressive Rock met invloeden van Metal

Bandleden

Artur Hodes - Zang/Gitaar Ward van Ipkens - Gitaar Simon Whiteley - Bass Tom van Sadelhoff - Drums

Opgericht in

2007

Eerste officiële uitgave

Eerste EP is in de maak

Meest recente album

zie hierboven

Persoonlijk favoriete nummer

Luminescense

Hoe is het eigenlijk allemaal begonnen?

We begonnen in 2007. in het begin maakten we gewoon met zijn vieren muziek, speelden we instrumentale covers. Maar zo’n twee en een half jaar geleden kwamen we er achter dat het eigenlijk veel vetter en vooral veel motiverender is om zelf je eigen muziek te schrijven.

Jullie zijn begonnen als band met de naam Waste. Ik weet dat dit stond voor de eerste letter van jullie namen met een E er in geplakt. Jullie hebben toen jullie je demo’s bij Sound Vision Studios hebben opgenomen je naam veranderd in In Halo. Waarom precies die naam?

De naam Waste was eigenlijk meer een naam die we hadden gekozen omdat we een naam nodig hadden voor de Sound Vision Music Awards. De naam In Halo is toen naar boven gekomen toen we de demo gingen opnemen omdat we het professioneler en vooral beter vonden klinken. Waste klinkt een beetje als een naam voor een Trash Metal band, wat we niet zijn.

Even over die demo’s. Ik heb op jullie website gelezen

18

IRIS TACHEIA APRIL 2013

Credit: Noëlla Nillesen

dat jullie deze opname gewonnen hadden na het winnen van de Sound Vision Music Awards. Waarom hebben jullie precies gekozen voor deze nummers? Zijn dit ook jullie favoriete nummers?

We hebben deze nummers eigenlijk alleen gekozen omdat we destijds geen andere nummers hadden die het opnemen waard waren. Ja we hadden ze wel, maar ze waren kut en we hebben ze ook uiteindelijk weggegooid.

Wat zijn dat wel jullie favoriete nummers?

Artur: Mijn favoriete nummer is Shapeless, wat ook het eerste nummer wordt dat op onze nieuwe EP komt, die we in de meivakantie gaan opnemen.

Ward: Dat van mij is Tideland, één van de twee demo’s die we dus bij Sound Vision Studios hebben opgenomen Simon: Fortune’s Reversal is mijn favoriet Tom: Blindsided, een instrumentaal nummer dat ook op de nieuwe EP komt.

Jullie hebben nu toch al wel een redelijk aantal gigs gedaan. Wat was jullie favoriete optreden tot nu toe?

Dat moet toch wel het optreden zijn dat we met de finale van de Sena Performers Pop NL Award hebben gedaan. Die was in de Melkweg in Amsterdam. Hoewel we heel erg zenuwachtig waren en het daardoor ons inziens helemaal niet goed ging, we waren nog niet zo heel ervaren met het spelen voor grote publieken, was de impact van dat optreden op ons echt heel groot. Een optreden dat we later in de Jacobiberg in Arnhem hebben gedaan was ook wel heel vet.

Wat zijn een aantal dingen die jullie beginnende bands zouden willen meegeven?

Het belangrijk is toch wel dat je moet geloven in je eigen muziek, hoewel je altijd op zoek moet blijven naar verbetering en kritisch moet blijven. Belangrijk is ook om niet te lang te blijven coveren. Anders kom je daar nooit meer uit.

Zorg ook dat je muziek hebt vóór je shirts gaat drukken. Hier zit nog wel een verhaal achter, maar dat gaan we niet vertellen, haha.

Ward: Oh, en doe je haar goed als je op het podium staat (meer tegen Simon dan tegen mij) Je kunt de muziek en meer informatie over In Halo terugvinden op hun website, www.inhalo.nl, en via hun Bandcamp kun je hun eerste twee demo’s gratis downloaden, inhalo.bandcamp.com. Wil je een optreden van In Halo bijwonen? Dat kan. Op 17 mei staan ze in de Willemeen in Arnhem samen met The Saucy Jacky Postcard en Take Down the Sun. Entree is gratis Dat was hem dan weer. Na twee jaar van muziekrubrieken is er dan een eind gekomen aan de Lyros. Iedereen die tot nu toe de Lyros heeft gevolgd, bedankt voor het lezen. Aan alle andere zesdeklassers, veel succes met jullie eindexamens.

Wil je niet dat de Lyros verdwijnt uit de Iris? Denk jij dat je het in je hebt om bij elk thema een artiest te bedenken om te bespreken? Stuur dan even een mailtje naar de redactie via iris.tacheia@gmail.com en geef je op als opvolger.

Namens Lucas en Tim, Ave Musici en vergeet niet

“Without music, life would be a mistake” -Nietzsche

IRIS TACHEIA APRIL 2013

19

geschiedenis door Jur Remeijn - RR

Grim en Grom Met de tragische instorting van het alom geliefde rokershok afgelopen winter kwam er een opmerkelijk standbeeld naar tevoorschijn. Achter het rokershok bleek namelijk een met graffiti beklad standbeeld te staan met daarop het opschrift “Grim en Grom 1866-1959”. Van het beeld zelf is echter vrij weinig over, links is er nog een leeuw te herkennen, en rechts zouden twee mensen moeten staan, maar door het verval en de begroeiing is dit beeld onherkenbaar. Echter blijkt er wel een hele geschiedenis schuil te gaan achter dit bijzondere standbeeld, zoals vijf jaar geleden in de wijkkrant van het Spijkerkwartier mooi beschreven werd: “Grim en Grom waren twee leeuwen. Geen echte leeuwen, maar leeuwen van zink. Het verhaal van Grim en Grom begint ook niet in het Spijkerkwartier, maar aan het Willemsplein. Daar stond tot 1959 de gemeentelijke HBS (Hogere Burgerschool).

Nu is op die plaats de AKU-fontein. De school is voor het Spijkerkwartier bijzonder, omdat vanuit dat gebouw twee keer het voortgezet onderwijs naar het Spijkerkwartier verhuisde. De eerste keer was in 1905 toen onder de naam ‘Lorentz-HBS’ in de Schoolstraat een nieuwe school in gebruik kon worden genomen en de tweede keer in 1959 toen het toenmalige Thorbecke-lyceum van het Willemsplein verhuisde naar de nieuwgebouwde school aan de Thorbeckestraat. Grim en Grom zijn toen meeverhuisd. Zij stonden sinds 1866 op de dakrand van het schoolgebouw aan het Willemsplein manhaftig het wapen van Arnhem (de dubbelkoppige adelaar) overeind te houden.

Desolaat De aannemer die de school aan de Thorbeckestraat bouwde, had het originele plan opgevat om Grim en Grom als geschenk aan de nieuwe school aan te bieden en daarvoor speciaal een piëdestal gemetseld. Dit voetstuk is nog steeds achter de school te vinden, al had het weinig gescheeld of in een onbewaakt moment was de slopershamer er in gegaan. Van Grim en Grom is overigens niets meer terug te vinden. En dat was in 1982 al zo, toen de Thorbecke Scholengemeen-

20

IRIS TACHEIA APRIL 2013

schap het monument heeft opgeknapt en in plaats van Grim en Grom een op het voortgezet onderwijs geënte voorstelling op het voetstuk plaatste. En deze voorstelling bevindt zich na 25 jaar in een slechte staat. Vandalisme en graffiti droegen bij aan de huidige desolate toestand. Het Stedelijk Gymnasium, sinds januari 2007 de nieuwe bewoner van het gebouw aan de Thorbeckestraat heeft er de provisorische rokersruimte voor de gymnasiasten maar voor gezet om het aan het oog te onttrekken, in afwachting van betere tijden voor wat ons nog rest van het monument voor Grim en Grom. De komst van het Gymnasium naar het gebouw luidt ook een nieuwe periode in. Als we erin slagen het monument te behouden is dat de uitgelezen plek waar het verhaal van Grim en Grom en de HBS aan het Willemsplein, de Thorbecke Scholengemeenschap en het Stedelijk Gymnasium verteld kan worden. “ Naar: Twintig straten en een boulevard, Joep Mannaerts

http://www.spijkerkwartier.net/archief/wijkkrant/wijkkranten/ wijkkrant0801_53_LR.pdf

opinie door Renée de Dobbelaere - RR

Lieve lezer, ik zou het zeer appreciëren als je je tijdens het lezen van dit stuk inbeeldt alsof ik het tegen jou persoonlijk heb. Gewoon yolo en compleet tegen het systeem in. Ik hoor je nu denken, tegen het systeem in?

Hoezo? Ik vraag je dit omdat men tegenwoordig veel te erg gewend is om elke opmerking, elke overpeinzing en elke gedachte met de hele wereld te delen. Er wordt te weinig één op één en face-to-face gecommuniceerd.

Stel, je hebt bijvoorbeeld een interessant en tamelijk aantrekkelijk persoon ontmoet gisteravond, jullie hebben gekletst en uiteindelijk zijn jullie, misschien via een omweg, aan elkaars nummers gekomen. Jullie whatsappen een beetje. En dan! Wat dan! Je gooit natuurlijk een volkomen onnozele, overemotionele tweet het internet op, bijvoorbeeld; “Can’t stop thinking about you”. Of nog erger: “U r the one I want’” En tadaa! Iedereen weet dat er een nieuwe vlam in je leven is. Maar zou je dit soort gedachten ook delen met de wereld als er geen Twitter was? Zou je tegen een voorbijganger op straat zeggen dat je ‘niet kan stoppen met denken over diegene’? Nee precies, dat zou je niet. Je zou je gedachtes gewoon daar houden waar ze hun oorsprong gevonden

hebben, namelijk in je onnozele hoofd. De tweets die mij persoonlijk tot grote waanzin drijven zijn van die nutteloze “ik-val-in-herhaling-omdat-ik-je-niks-boeiends-te-meldenheb-tweets”, bijvoorbeeld: “Nu omkleden en zo naar voetbal” of “Fietsen naar voetbal” en vervolgens “Nu voetballen”. En daarna: “voetballen was wel chil en gezel”. ECHT WAAR!? Je vindt het, omdat je eigen leven kennelijk heel saai is, nodig om mij ook te vervelen met deze onzin! Fijn!

Zeer bedankt dat ik nu ook weet hoe weinig jij de samenleving te vertellen hebt :D… Hoe stupide is het om dergelijk Twittergedrag te vertonen. Nee, diepgaand is zeker geen eigenschap die ik dit type twitteraar zou geven. Sterker nog: het zou verboden moeten zijn. Ik wil deze column daarom afsluiten met de conclusie dat er op sociale media meer taboes zouden moeten zijn. En, beste lezer, als je je misschien een beetje aangesproken voelt, hoop ik dat je voortaan je (Twitter) even zult beteren. Amen.

(Voel je niet al te zeer aangesproken, bijna iedereen gedraagt zich uitermate zwakzinnig op Twitter. Uitzonderingen daargelaten) ■

IRIS TACHEIA APRIL 2013

21

opinie door Rianna Rutgers en Esmée Hendriksen - NH

Het taboe van de po

“IEL, HOU JIJ VAN JUSTIN BIEBER? HIJ IS ZO GAY!” “BABY ,BABY, BABY ,OO ECHT NIET ZINGEN”.

Waarom worden mensen tegenwoordig uitgelachen om hun muzieksmaak? Het is een retorische vraag, want iedereen doet het. Wij zullen ook niet ontkennen dat wij dat hebben gedaan.

Eén van ons is fan van Mac Miller en de ander van Justin Bieber.

Met Mac Miller hebben weinig mensen problemen, maar Justin Bieber wordt niet zo goed ontvangen door mensen. En wat nu het grappige is, is dat als ik deze mensen vraag om een paar liedjes van hem op te noemen, ze hier niet toe in staat zijn.

’Met Mac Miller hebben weinig mensen problemen, maar Justin Bieber wordt niet zo goed ontvangen door mensen.’

Het is dus een vorm van bevooroordeelde haat die driekwart van de Nederlandse jeugd bij zich draagt. Maar waarom? Zijn er überhaupt goede redenen voor deze haat?

Het antwoord op al deze vragen is nee. En dat komt, -en dat geldt niet alleen voor Justin Bieber, maar voor vrijwel de gehele popmuziekindustrie- door de negatieve invloed van de media.

Een deel van de hedendaagse popartiesten heeft nooit als intentie gehad om zanger/zangeres te worden voor het geld en de roem. De meesten zijn begonnen als simpel straatartiestje met als doel om hun passie voor muziek te delen met de rest van de wereld.

Vervolgens, op hun weg naar beroemdheid, oefenen de pers en vooral de kritische pers een negatieve invloed uit op de artiest. De druk die op de schouders van de artiest komt te liggen is heel groot. Er moet naar enorme verwachtingen opgeleefd worden.

Neem als voorbeeld Justin Bieber. Hij werd als 12-jarig jongetje ontdekt en werd vervolgens in no-time beroemd. In die tijd zat hij midden in de puberteit en tijdens zijn ontwikkeling werd hij dus beïnvloed door de media.

Dit zorgt er voor dat niet alleen Bieber, maar ook vele andere artiesten die op jonge leeftijd beroemd worden, belemmerd

22

IRIS TACHEIA APRIL 2013

worden in de zelfontplooiing. Dit resulteert uiteindelijk in het volgende: er ontstaan artiesten die dit wel aankunnen en die blijven wie ze zijn en er zijn artiesten die zich door de media enorm laten beïnvloeden.

Wat je dus eigenlijk zou kunnen zeggen is dat er drie soorten mensen en muziek ontstaan. Er zijn mensen die muziek maken om het een hit te laten worden en in de top 40 te komen staan, en zij die er eigenlijk niks om de muziek meer geven qua inhoud en muzikale kwaliteit, maar het alleen maar belangrijk vinden wat de media ervan vinden.,omdat ze daardoor onderdrukt worden. Daarnaast heb je nog artiesten die muziek blijven maken omdat ze zichzelf willen verwoorden ,en de muziek maken naar hun passie en niets geven om de media. Het merendeel is echter in de eerste categorie terechtgekomen. Dat de media artiesten als persoon zo veranderen vinden wij onacceptabel.

Om de invloed van de media weer te geven hebben we het volgende voorbeeld: het is niemand ontgaan dat Justin Bieber de afgelopen weken ontzettend veel in het nieuws is geweest wegens incidenten, zoals te laat komen op concerten, ruzie met paparazzi en weggestuurd worden op zijn eigen verjaardagsfeest. Al deze incidenten worden groots weergegeven en ontzettend overdreven door de roddelpers. Zijn goede eigenschappen worden echter totaal weggedrukt, zoals al het liefdadigheidswerk en al zijn harde werk om het fans naar hun zin te maken. De druk ligt zelfs zo hoog dat hij er een liedje , “Yellow Raincoat” genaamd, over heeft geschre-

gedicht door Walid Saleh - NH

opmuziek

OOHHH GAAAAAYYYYY”

“HIJ KAN

ven. Deze negatieve weergave van berichten van de media leiden er toe dat binnen no -time driekwart van de bevolking een zeer negatief misplaatst beeld van hem ontwikkelt, zonder ooit een liedje van hem te hebben gehoord.

De media is dus de oorzaak van de bevooroordeelde haat tegenover popartiesten.

Wat we hiermee proberen te zeggen, is dat de artiest die jij iedere dag op het nieuws hoort en van wie je één keer een liedje hebt gehoord, NIET de persoon is die hij werkelijk is. En hier moet ik Justin Bieber toch echt mee complimenteren, want hij is wel degene die van de meeste artiesten zoveel mogelijk zichzelf blijft en zijn eigen muziek behoudt. Dat moet je hem nageven.

De druk ligt zelfs zo hoog dat hij er een liedje , “Yellow Raincoat” genaamd, over heeft geschreven.

Nu wij dit gezegd hebben willen wij jullie alsjeblieft verzoeken om wat respectvoller om te gaan met artiesten en andermans mening. Je kunt niet iemand beoordelen op één liedje of zijn muzieksmaak. Luister een keer een heel album, heb het lef en neem de tijd om iemand of iets beter te doorgronden. Ga niet altijd af op de meningen van RTL Boulevard, maar probeer er zelf één achteraf te vormen. Niemand is hetzelfde en iedereen is menselijk. Fouten zijn menselijk, dus net zoals jullie en wij maken ook artiesten fouten. Dat die meteen worden vergroot door de media, daar kunnen we niks aan doen, maar om het wel of niet te lezen met een schuin oog is wel aan ons.

Ze zijn geen perfecte mensen en dat kun je ook niet van hun verwachten. We verwachten niet dat je fan van Justin Bieber wordt na dit gelezen te hebben, maar wat meer respect zou fijn zijn. En natuurlijk gaat dit niet alleen om Justin Bieber, maar al die artiesten die de paparazzi, kritiek en enorme verwachtingen moeten verdragen. ■

Onbereikbaar Starend naar beneden zie jij mij, starend naar boven zie ik jou.

Omgeven door vreemden, ontdoet mijn blik jouw kledij.

Verdrinkend in jouw ogen, stikkend in jouw geur, word ik wakker, bedroefd en bedrogen.

Zoals de dag en de nacht, zijn wij altijd gescheiden, word ik wakker, terwijl ik naar jou smacht.

Venus en Mars, bestemd voor elkaar en beide, hoop ik dat ik wakker word, met jou aan mijn zijde.

irisjes R: I don’t feel like conjunctivus today.

E: What do you feel like then?

R: Indicativus SRM: Ben je boos?

I: Ja. SRM: Op mij?

I: Ja. SRM: Shit, zeg.

IRIS TACHEIA APRIL2013

23

column opinie door door meneer Jur Remeijn Reimink - NH

Fiesta de los Vaqueros Een tijdje geleden vertrok meneer Reimink naar Amerika, niet voor zichzelf. Hij ging de liefde achterna, een mooie bijkomst is dat hij al zijn verbazingen over het land op papier zet.

Beste oud-collega’s en leerlingen uit 5 D, E, en F, Hier een berichtje van jullie ‘oude’ maatschappijleerdocent uit het bijna altijd zonnige Tucson, Arizona. Ik hoop dat het met jullie allen goed gaat daar. Hier bevalt het prima. Anne, mijn vrouw, is hard aan het werk met haar onderzoek naar ruimtelijk geheugen en navigatievaardigheden bij kinderen met het syndroom van Down.

Ik mag vanwege mijn visum nog geen betaald werk verrichten, maar vermaak me zeer goed met toeristische uitstapjes en met vrijwilligerswerk bij een kringloopwinkel en een filmhuis. Soms lig ik gewoon in de zon te koekebakken met een boekje en een biertje, denkend aan zwoegende gymnasiumleerlingen in de Nederlandse voorjaarskou.

Als je het leuk vindt om af en toe te kijken wat we hier zoal beleven, kun je kijken op mijn blog: peterreimink.com. Ik wens jullie een mooie lente en veel succes voor de rest van het schooljaar (en natuurlijk ook daarna).

Op de Tucson Rodeo is de dresscode duidelijk: een Stetson, leren laarzen, de duim achter de broeksband en vooral breed lopen. Uiteraard hoort daarbij een stuk kauwgom tussen de malende kaken.

De rodeo begint met jongetjes van drie en vier die rondstuiteren op een bokkend schaap. Ze dragen helmen zo groot als hun rompjes en klauwen zich vast aan de wol. Al na een paar seconden vallen ze als rijpe appels, maar papa is trots. Daarna komen de meisjes. Ze vangen een geitje, gooien het ondersteboven en binden de pootjes vast. Hetzelfde geitje wordt zo al blatend tot vijf keer toe vastgeknoopt.

Het is deze spanning waar het publiek voor gekomen is, want er is een reële kans dat iemand ernstig gewond raakt.

Dan volgt de opening van de rodeo voor volwassenen. Vrouwen op paarden galopperen rond met de ‘star-spangled banner’ en men zingt uit volle borst over ‘the land of the free and the home of the brave’. Al dat patriotisme maakt nog steeds

24 IRIS TACHEIA APRIL 2013

wat ongemakkelijk, want waar laat je je hand als iedereen om je heen die op zijn hart heeft? Bijna wilde ik me na het volkslied verontschuldigen tegenover de mensen om me heen: ‘I’m sorry. I’m Dutch.’

De echte cowboys berijden wilde paarden en vangen kalveren met een lasso. De cowgirls doen een barrelrace, waarbij ze hun paard zo snel mogelijk om drie olietonnen manouvreren. Ze jakkeren met een ongelooflijke snelheid over het parcour waarbij ze het paard onophoudelijk met een touw op de kont slaan.

“I’m sorry. I’m Dutch.”

Sluitstuk is het onderdeel waarvoor iedereen gekomen is: bullriding. Mannen op stieren zo groot als een vrachtwagen, sommigen maar een paar tellen, anderen houden het langer vol.

Pas als de stier zijn berijder heeft afgeworpen wordt het echt gevaarlijk. De cowboy moet veilig weg zien te komen. Daarvoor zijn de rodeoclowns. Ze leiden de stieren af. Een paar rodeoclowns worden zelf op de horens genomen. Het is deze spanning waar het publiek voor gekomen is, want er is een reële kans dat iemand ernstig gewond raakt. Geef de mensen brood en spelen en ze zullen tevreden zijn, of een rodeo en een broodje hamburger, dat werkt ook. ■

verslag door Veerle Heijnen en Jolijn Koomen - MK

De grote actiedag Op vrijdag 1 maart was het zover: de grote actiedag van de eersteklassers! Op deze dag werd er honderd minuten onafgebroken gesport. Hiermee wilden de leerlingen geld ophalen voor de stichting Jaimy van Boxel. Ze zochten van te voren sponsoren en bedachten allerlei leuke sporten. Zo was er onder andere estafette rond de school, survivalrun, handbal, klimmen, zumba, crosstrainen, trampoline, badminton, twister, touwtjespringen, schaken, voetbal, basketbal, honkbal, tafeltennis, turnen, traplopen, volleybal en wiiën!

De dag begon met een spectaculaire opening van Rik Sietzema en een energieke warming- up van mevrouw Hendriks.

Hierna gingen alle kinderen naar het door hun gekozen onderdeel. Iedereen deed heel enthousiast mee en er is 7361,38 euro opgehaald. De klas die het meest geld had opgehaald wonnen kaartjes voor Vitesse en een taart! Dit was 1B, heel goed gedaan! De dag was goed geslaagd en iedereen heeft zijn beste beentje voor gezet. Ook hebben de vierde- en vijfdeklassers die mee hebben geholpen erg hun best gedaan, bedankt hiervoor.

verslag door Céline Uppelschoten - MK

100 minuten actiedag 8 maart, de dag waar de eersteklassers al een tijdje naartoe leefden: 100 minuten in actie voor Stichting Jaimy. Een survivalparcours, zumba, trampolinespringen en rondjes rennen om de school: alles kon, zolang je er maar 100 minuten zoet mee was.

Rond twaalven stroomde de aula langzamerhand vol met kinderen, de een nóg actiever dan de ander. Om iedereen nog een extra zetje in de goede richting te geven was er een boodschap, ingesproken door de enige echte Piet Velthuizen! Als kers op de taart was er ook nog een optreden van onze eigen Rik, die met jongleren de hele eerste klas gek kreeg. De stemming zat er goed in.

Na een warming-up van mevrouw Hendriks kon het dan echt beginnen, de 100 minuten gingen in en de actie ging van start.

En hóe! Overal waar je keek sprongen kinderen rond, iedereen was enorm gemotiveerd. 100 minuten hebben ze aan één stuk door geknald en dat met één doel: zoveel mogelijk ophalen voor de geweldige Stichting Jaimy.

En het bedrag mocht er zeker wezen: €7361,38! (met een eervolle vermelding voor 1B, zij hebben het meeste geld binnengesleept) De oprichter kwam bijna niet uit z’n woorden van enthousiasme, wat was hij trots op deze kanjers! En terecht, want wat hebben ze het geweldig gedaan!

Een groep waar we met z’n allen heel erg trots op kunnen zijn!

IRIS TACHEIA APRIL 2013

25

recensies Achtergronden door doorJurVeerle Remeijn van -Wijk MK

Iris servee

Overal in de wereld zijn wel taboes te ontdekken, zo ook in het smaak valt niet te twisten, iedereen is het wel met dit cliché eens. T gebied van muziek, films en boeken ook enkele taboes. Misschien meest simpele, primitieve vorm van een taboe: de zogenaamde gu

Films & tv

Sommige guilty pleasures hou je over van je jeugd, andere kunne staan. In deze Iris serveert: de meest beschamende en awkward fi je liever niet hebt dat ze op je computer gevonden worden.

1. The Notebook

2. Die Hard X

Deze film schijnt één van de grootste guilty pleasures onder mannen te zijn. Natúúrlijk zou ik zelf nooit zo’n zoetsappig romantisch drama kijken (of misschien toch, je moet uiteraard weten wat het is om het te kunnen verafschuwen...), maar blijkbaar is deze typische vrouwenfilm toch ook wel voor mannen weggelegd. Het verhaal doet me nogal cliché aan, de onbereikbare liefde tussen een man van het volk en een vrouw van adel, en vooral ook de bekende regenscène (weet ik hier te veel vanaf?). Misschien toch wel de moeite waard dus.

Het is dus duidelijk onder mannen een taboe om van vrouwenfilms te houden, maar ik zou niet weten of dit andersom ook zo is. Naar mijn weten hebben de meeste vrouwen gewoon een hekel aan de clichématige actiefilms als Die Hard nummertje zoveel. Misschien zijn er wel vrouwen die diep van binnen toch van dit soort films houden, en ikzelf beschouw het misschien ook wel een klein beetje als een guilty pleasure om van dit soort laagstaande actiefilms te houden.

Muziek

1. Guus Meeuwis Oei, guilty pleasures in de muziek, daar zijn er zo ongelooflijk veel van. Als ik vanuit mezelf ga denken dan kom ik toch als eerste uit bij een zanger waar ik vroeger jarenlang fan van ben geweest, namelijk Guusje Meeuwis. Ik had als klein naïef jongetje natuurlijk nog geen flauw idee van de dubbelzinnige tekst als “Kedeng Kedeng, Oehoeee” en luisterde er dan ook met veel plezier naar. Het is bij dit soort “jeugdidolen” waarbij je je later beseft dat de muziek inderdaad vrij slecht is, maar je blijft er toch nog zo af en toe stiekem naar luisteren. Oja, en ik ken bijna alle teksten nog uit mijn hoofd, maar dat is natuurlijk bijzaak, want ik luister er echt niet meer naar.

Beste nummers: Brabant, Per Spoor, Toen ik je zag

26

IRIS TACHEIA APRIL 2013

2. (Geheime tip) OneDirection & Justin Bieber Oké, dit is ten minste een guilty pleasure waar ik niet over mee kan praten. In zekere kringen is het zeker een taboe om van slechte muziek te houden. Mijn smaak ligt gelukkig echt mijlenver van dit soort popmuziek. In de kringen waar ik zo rondhang is het zeker een taboe om naar deze walgelijke muziek te luisteren. Daarnaast blijft het wel mijn mening dat je de muzieksmaak van anderen niet moet veroordelen, zolang ik er maar niet naar hoef te luisteren.

Ook ik heb zo mijn guilty pleasures van slechte popmuziek (“af en toe wel zo lekker ”), dus ik kan me voorstellen die hetzelfde hebben met muziek van Justin Bieber enzo...

Beste nummers: Ja, hier ga ik het dus echt niet over hebben hoor!

goede raad door Tante Lien - NH

ert

geval van smaak. Over Toch bestaan er op het n is dit wel één van de uilty pleasure.

en zomaar “ineens” ontilms en muziek waarvan

Lieve tante Lien, Ik heb een probleem. Ik ben verliefd op een hele knappe jongen. Hij is net als ik 16 jaar en hij is ook verliefd op mij. Maar nu het probleem; hij is mijn neef.

We zijn al best een tijdje verliefd op elkaar, maar we durven het allebei niet te vertellen aan onze ouders. Het is toch raar dat je verliefd bent op je eigen familie? Eigenlijk wil ik van mijn verliefde gevoel af, maar toch ook weer niet. Ik kan er toch ook niets aan doen?

Alsjeblieft tante Lien, help me!

Liefs, Miss Wanhoop

Lieve miss Wanhoop,

3. (NIEUW!) Les Misérables Past misschien wel in hetzelfde rijtje thuis als The Notebook. Mannen zouden dit geen leuke film moeten vinden omdat het 1. een musicalfilm is (waarom de f*ck beginnen ze nou ineens te zingen), 2. een romantisch drama is (daar moeten wij mannen toch niks van hebben) en 3. emotioneel is (dat was écht een stofje in mijn oog, écht waar). Ondanks alle prijzen die het in de wacht heeft gesleept en de ongelooflijk goede cast heb ik dus toch de neiging om deze film over te slaan. Misschien wel omdat het anders een guilty pleasure zou kunnen worden...

Wat een lastig probleem zeg! Ik ben blij dat ik daar niet mee hoef te dealen. Als jullie elkaar echt heel erg leuk vinden, moeten jullie het gewoon vertellen. Het wordt waarschijnlijk wel moeilijk, maar uiteindelijk komt alles goed!

Denk er goed over na, want als het toch niet blijkt te werken tussen jou en je neef, heb je wel heel erg veel op het spel gezet.

Heel veel succes!

Liefs, Tante Lien

Hallo Tante Lien, Ik heb een probleem waar ik me nogal voor schaam: Ik vind Justin Bieber leuk. Dat terwijl al mijn andere vrienden luisteren naar freejazz of psychedelische rock, ze zullen me keihard uitlachen als ik ze dit vertel. Wat moet ik doen?

Groetjes Nemo

Lieve Nemo,

3. Iris Playlist: Taboem!

Ook deze maand weer een mooie verzameling, toepasselijk bij het thema. Deze maand: lekkere foute 90’s hits, slechte popmuziek, http://tinyurl.com/iristaboem

Veel mensen vinden Justin Bieber maar een mafkees van 10 die wat aanrommelt. Ik snap daarom ook goed dat je het niet aan je vrienden wil vertellen. Misschien kan je eens een liedje dat je heel goed vindt aan ze laten horen. Als ze je dan gaan uitlachen weet je ook meteen wat voor “vrienden” het zijn.

Heel veel succes en bedenk: Never say never!!

Liefs, Tante Lien

IRIS TACHEIA APRIL 2013

27

Colofon Bestuur Gina Habets - Praeses Machteld Touwen - Abactis Joep Spaen - Quaestor

De redactie van de Iris Tacheia behoudt zich het recht voor: - zonder opgaaf van redenen ervoor te kiezen ingezonden stukken niet te plaatsen.

- lay-out van ingezonden stukken aan te passen, tenzij ons door de auteur expliciet en in detail anders verzocht wordt.

- namen in Irisjes te censureren i.v.m. de privacy van vermeldde personen, m.u.v. docenten (tenzij er volgens de redactie genoeg aanleiding toe is ook de namen van docenten te censureren).

- (naar inzicht van redactieleden) betrouwbare derden te raadplegen over plaatsingsgeschiktheid van bepaalde stukken.

- dit regelement zonder opgaaf van redenen en zonder berichtgeving te veranderen.

Redactie Yannick Baudet Joca van der Horst Alexandra Bremers Veerle van Wijk Jur Remeijn Ira Pronk Elly Lewin Lucas Kloosterboer Tim van Leeuwen Eva Valkenburg Walid Saleh Renée de Dobbelaere Anastacia Guseva

De Iris Tacheia verschijnt periodiek, tenminste 5 keer per schooljaar.

Schooljaar 2012-2013, nummer 4

Vormgeving Marleen Kohlmann - MK Roos van der Reijden - RR Nick van der Horst - NH Bram Gal - BG Julia Oostlander - JO Sophie Swart - SW João Pedro Figueroa - JP Fotografie Sofie van Hemmen

Met dank aan Jos Deursen, Esmee Valk, Veerle Heijnen, Jolijn Koomen, Céline Uppelschoten, Febe Smits, Hayley, Meneer Reimink, Rianna Rutgers, Esmée Hendriksen, tante Lien en iedereen die irisjes heeft ingestuurd.

Contact iris.tacheia@gmail.com twitter.com/iristacheia facebook.com/iristacheia

Bovendien gelden de volgende uitspraken: - Het bestuur van de Iris Tacheia is te allen tijde aansprakelijk en eindverantwoordelijk voor de inhoud van de Iris waarin zij als bestuursleden vermeld staan, tenzij met voldoende overtuigend bewijs kan worden aangetoond dat er van deze aansprakelijkheid en eindverantwoordelijkheid geen sprake kan zijn geweest. De door externe schrijvers uitgedrukte meningen vallen niet onder deze verantwoordelijkheid, het besluit om een bepaald stuk te plaatsen wel.

- Door de gehele redactie wordt er zo zorgvuldig mogelijk om gegaan met vertrouwelijke danwel gevoelige informatie, die verwerkt is in zowel ingezonden als redactionele stukken en met name betrekking heeft op auteur, naam van auteur, genoemde (of geïmpliceerde verwijzingen naar) personen, personages in verhalen, eigennamen, pseudoniemen of anderszins.

- Wanneer men redactie- danwel bestuurslid van de Iris Tacheia (zie colofon) is of wordt, dan gaat men vanaf deze Iris akkoord met alle bovenstaande punten.

- Alle personen die ervoor kiezen een stuk ter plaatsing in te sturen naar de Iris Tacheia, gaan met deze voorwaarden akkoord.

Blijf kopij en irisjes sturen naar:

iris.tacheia @ gmail.com