3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου
Τάξη:
Γ΄
Ρατσισμός [Εν. 3η] Ως ρατσισμός νοείται η μεροληπτική αντιμετώπιση και κάθε μειωτική διάκριση εις βάρος κάποιων ανθρώπων ή ομάδων. Υποστηρίζει την ανισότητα αρχικά με αυθαίρετα κριτήρια αρχικά φυλετικά όπως το χρώμα του δέρματος (αντισημιτισμός), ο τόπος καταγωγής (αλλοεθνείς, Ρομά, «επαρχιώτες»), οι εθνικές μειονότητες εντός κρατών…. οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, Αποτελεί μορφή φανατισμού. Στοχεύει στη νομιμοποίηση της κυριαρχίας των θεωρητικά «ανώτερων» στους υπολοίπους. Κατόπιν τα κριτήρια διαφοροποιούνται και επεκτείνονται σε κοινωνικά, όπως τα ακόλουθα o το είδος της εργασίας και η οικονομική κατάσταση του ατόμου, o το μορφωτικό επίπεδο, o το φύλο, π.χ. «ασθενές», o η πολιτική ιδεολογία, o η όποιας μορφής υστέρηση, o κοινωνικές ομάδες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (πρώην κατάδικοι, ναρκομανείς, άτομα με AIDS, άτομα με ειδικές ανάγκες). Με διαχρονική παρουσία [ενδεικτικά: Έλληνες – Βάρβαροι, δούλοι, Σπάρτη, Ισλάμ, Ινδιάνοι, Αποικιοκρατία, απαρτχάιντ….] Φαινόμενα ρατσισμού και στις μέρες μας. ΑΙΤΙΑ του φαινομένου: η σύγχρονη οικονομική και κοινωνική κρίση, η ηθική εξαχρείωση πολλών κοινωνιών και η δυσαρέσκεια που αυτή προκαλεί αναζητά την εκτόνωσή της σε εξιλαστήρια θύματα / αποδιοπομπαίους τράγους που θεωρούνται υπαίτιοι [οικονομική μετανάστευση, ξενοφοβία]. η σύγκρουση συμφερόντων οικονομικών [εκμετάλλευση τριτοκοσμικών χωρών], κοινωνικών, πολιτικών [επεκτατισμός, ηγεμονισμός] και η επιθυμία ατόμων και λαών για απόκτηση δύναμης και εξουσίας. ο δογματικός χαρακτήρας ορισμένων θρησκειών [ενδεικτικά τζιχάντ: ιερός πόλεμος για την επικράτηση του Κορανίου] και η μισαλλοδοξία. η άγνοια, η ημιμάθεια, ο φόβος του αγνώστου, η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας. Οι απαίδευτοι αποτελούν εύκολα θύματα. τα αρνητικά προβαλλόμενα πρότυπα από τα ΜΜΕ. η διαιώνιση προκαταλήψεων και στερεοτύπων από την οικογένεια, την παράδοση, από το περιεχόμενο των σπουδών του εκπαιδευτικού μας συστήματος. η ανάμνηση ιστορικών γεγονότων [γενοκτονίες]. η ατομική ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση και επικύρωση ενός αισθήματος ανωτερότητας. η γενικευτική απόδοση ιδιοτήτων σε ομάδες ή λαούς [στερεότυπα] και ο φθόνος και η ζήλια ειδικά απέναντι στους ικανούς, που γεννούν κακεντρέχεια. ισχύει «η θεωρία της προβολής»· στο πρόσωπο του άλλου προβάλλονται δικές μας αδυναμίες και συμπλέγματα.