Lexje bestond niet, Die was weg

Sommige mensen beginnen onschuldig met mediteren. En krijgen… PAF!… een fantastische ervaring

e mag af en toe door die werkelijkheid heen kijken. Door die zogenaamde werkelijkheid heen kijken. Als je echt helemaal door die werkelijkheid heen wil kijken en wil realiseren wie je bent, volg je het traditionele pad. Als je ervarinkjes wil, nou ja… die krijg je vanzelf. Ik weet nog dat ik als kind een keer... ja, ik was kind geloof ik. Ja inderdaad. Niet meer voor te stellen hè, dat je dat geweest bent, maar goed. Ik woonde toen in Rotterdam, daar had je de Schie. Niet veel bijzonders, maar wij woonden in Overschie. Dat was dus over de Schie, een soort riviertje. En in die tijd had je nog velden vol met boterbloemen en ik dacht nog dat ze daar boter uit maakten. Die leeftijd dus. Want, ja ik zie het nog voor me. En er waren nog kieviten en dat Hollandse, en die Rotterdamse luchten. Want de wolkenluchten zijn nergens mooier dan in Rotterdam. Dat is niet te vergelijken met Amsterdam. Dat… ja, dat blijft tobben. Het zijn niet diezelfde wolken, qua dikte en de wolligheid vooral. Maar goed, dat doet er nu even niet toe. Kortom, alles was er nog: stekelbaarsjes, kikkers, kieviten, eenden, lucht, de ooievaar kwam zelfs langs, en af en toe een vliegtuig, een tweedekker weet je wel: rrr… echte vliegtuigen. J

En ik lag zo bij het zoete water van die Schie. Zoetwater ruik je ook hè. En het had geregend, dus de adem van de aarde kwam omhoog. En toe kreeg ik ineens een idee, want ik had net geleerd bij de aardrijkskundeles dat de aarde rond was. Nou had mijn vader daar al eens op gewezen, doordat ik aan de horizon eerst alleen een vlag zag van een boot en op een gegeven moment kwam die boot dus dich

u ALEXANDER SMIT

terbij… en werd die boot uit de horizon geboren zou je kunnen zeggen. Dus ik had daar al wat kennis van. Dus bedacht ik: ik ga liggen in het gras. En dat gras daar verdween je in, zó hoog was het. Dan kijk je naar het uitspansel en de wolken. En toen dacht ik: mijn ene arm die omarmt dus met mijn rug de hele aarde en die andere kant ook. Dus met mijn benen… Ik denk dat ik daar zes uur gelegen heb. In extasy zoals dat heet. Dat is heel gemakkelijk. Een kosmische ervaring zou je kunnen zeggen. Kortom, Lexje bestond niet. Die was weg.

Bijna alle mensen kennen dat. Even dwars door alle werkelijkheid heen. Maar dat zal je niet meer lukken als je nu gaat liggen. Dat kan niet. Want het is niet te herhalen, want het onttrekt zich aan degene die het wil herhalen. Begrijp je dat? Precies hetzelfde met meditatie. Sommige mensen beginnen onschuldig met mediteren. En krijgen… PAF!… een fantastische ervaring. En dan proberen ze dat de rest van hun leven terug te krijgen. Daarom zijn alle spirituele ervaringen traumatisch. Omdat daar het heimwee naar je ware Thuis geboren is. t

Tijdens een bijeenkomst in Baarn op 7 juni 1990 Dit artikel verscheen eerder in het tijdschrift Inzicht.

Geschenk van het absolute Alexander Smit 29,95