Jazzmozaïek 2011 nummer 3

2011 I 3

een brede kijk op jazz in Vlaanderen en de wereld

foto: © Jos L. Knaepen

Dré Pallemaerts

Verschijnt driemaandelijks • Elfde jaargang - Nr. 3 - september-oktober-november 2011 • Kantoor van afgifte: Brussel X - P409123 2011/3

JM1103.indd 1

1

29/08/11 21:15

ADV-JAZZMOZAIEK-10092011:Layout 1 16/08/11 12:29 Page 1

Een mooie melodie brengt je helemaal in vervoering? Een opzwepend ritme en je kan niet meer stil blijven zitten? Blazers, percussie, piano, bas, gitaar of oud: stuk voor stuk raken ze een gevoelige snaar? Vooruit verwent je oren met pure jazz, maar schuwt daarbij uitstapjes naar de rock of wereldmuziek niet.

NIEUW SEIZOEN 11-12

JAZZ & BEYOND

ZA 17.09 DO 22.09 VR 30.09 WO 05.10 WO 26.10 DO 27.10 WO 09.11 DO 17 T/M ZA 19.11 DO 24.11 DO 15.12

WO 21.12 DO 22.12

ODEGAND met o.a. Das Pop classic partition & Spectra Ensemble TUUR FLORIZOONE - Mixtuur ICEBREAKER PLAYS BRIAN ENO - Apollo BACKBACK / PROGRESSIVE PATRIOTS PHRONESIS (in De Bijloke) BRAZILIAN UNDERGROUND met o.a. Tom Zé, Chico Correa, dj Tudo, …

NATHAN DAEMS QUINTET / DARIUS JONES TRIO JAZZ & SOUNDS FESTIVAL met o.a. Henry Threadgill, Satoko Fujii, Hermeto Pascoal, …

FLAT EARTH SOCIETY- HEARSEE BEN SLUIJS & ERIK VERMEULEN / LABTRIO JAZZ & BEYOND DELUXE BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA PLAYS KERKKO KOSKINEN - Agatha / GOURMET / KALLE KALIMA & K-18 RINNERADIO / MIKA VAINIO & ARNE DEFORCE

BESTEL NU JE TICKETS EN ABONNEMENTEN VOOR SEIZOEN 2011-2012!

INFO & TICKETS: WWW.VOORUIT.BE - T. 09 267 28 28

JM1103.indd 2

29/08/11 21:15

vOOrwOOrD Jazzmozaïek is het driemaandelijks jazzmagazine uitgegeven door de vzw Muziekmozaïek.

Secretariaat (abonnementen en administratie): Muziekmozaïek vzw, Wijngaardstraat 5, B-1755 Gooik tel. 02 532 38 90, fax 02 452 34 94 info@muzmoz.be www.muziekmozaiek.be – www.jazzmozaiek.be Redactie: Jazzmozaïek, Laarstraat 105 B-2610 Wilrijk-Antwerpen (België) e-mail: redactie.jazzmozaiek@skynet.be - Stichter: Luc De Baets († 13/09/2009) - Hoofdredacteur: Bernard Lefèvre - Redactie: Mischa Andriessen, Patrick Bivort, Paul W. Blair (VS correspondent), Peter De Backer, Frederik Goossens, Chris Joris, Leon Lhoëst, Georges Tonla Briquet, Marc Van den Hoof, Marc Van de Walle, Jack van Poll, Bert Vuijsje - Fotografie (tenzij anders vermeld): Jos L. Knaepen - Tekeningen: Pieter Fannes - Redactiesecretariaat: Vincent De Laat - Grafisch ontwerp: Brigid Sullivan Dit magazine is gedrukt op milieuvriendelijk papier met het FSC-label

Bigband Festivalpeter Joe Lovano kon zijn pret niet op bij de door hem opnieuw verenigde ACT bigband tijdens Dinant Jazz Nights. Félix Simtaine zat ook duidelijk in zijn nopjes centraal te glunderen. Het spelplezier druipte ervan af met onze topklasse jazzmusici, te veel om ze allemaal te noemen. Bigband, jawel. We hebben in ons landje prachtige orkesten.

Dat weet Kenny Werner als geen ander, want zijn composities ziet hij het liefst uitgevoerd door…inderdaad het Brussels Jazz Orchestra. En ze stonden met het nieuwe repertoire van Kenny dat nu op het label High Note verschijnt ook op Dinant Jazz Nights.

Hetzelfde BJO ontbrak ook niet op Jazz Middelheim met de composities van Bert Joris en hijzelf natuurlijk als solist. Altijd een ware metamorfose als Bert ‘zijn’ geliefd orkest mee op sleeptouw neemt.

Bert Joris en BJO’s artistiek leider Frank Vaganée hebben op hun beurt een impuls gegeven aan het Youth Jazz Orchestra (nu met B van Brussels en dus BYJO), een bigband van jonge jazzmuzikanten. De

al wat gevorderde jonge jazzgarde vindt zich in het Tuesday Night Orchestra.

Bigbands, jawel, we maken een reputatie waar. Bovendien brengt het TNO in zijn nieuwste opname een hommage aan René Thomas en Bobby Jaspar.

Puur Belgisch!

Een gelegenheid te over om die ‘nieuwe’ bigbands onder de loep te nemen.

Hopelijk blijven ze gevrijwaard van besparingsrondes zoals in Nederland, waar het Metropole Orkest en andere hun betoelaging zagen kelderen en het misschien niet overleven…

Toevallig of niet, maar Stan Kenton duikt ook op in deze editie want François Glorieux wil ons graag doen herinneren aan deze legendarische orkestleider en –componist, die overigens eind dit jaar 100 jaar geleden werd geboren. Dus eindigen we passend met June Christy en Stan Kenton bigband: “It’s been a long, long time”.

Bernard lefèvre Wil je reageren, mail naar redactie.jazzmozaiek@skynet.be

Inhoud Interview 4 Dré Pallemaerts: Jaarabonnement 2011: - België: € 15 - Buitenland: € 25 Betaling: - Op rekening 734-0064446-47 van Muziekmozaïek, Wijngaardstraat 5, B-1755 Gooik.

BIC KREDBEBB / IBAN BE22 7340 0644 4647 - Vermelding: “Abo JM 2011” Meer info: info@muzmoz.be - 02 532 28 38 - www.jazzmozaiek.be © Copyright (teksten en foto’s): Zonder voorafgaande en schrifte-

lijke toestemming van vzw Muziekmozaïek mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan ook. Iedere redacteur is verantwoordelijk voor de inhoud van zijn tekst. Publiciteitsteksten en bijhorende illustraties vallen onder de verantwoordelijkheid van de betrokken adverteerder. Teksten en fotomateriaal kunnen door de redactie van Jazzmozaïek geweigerd worden zonder dat deze beslissing dient te worden gerechtvaardigd.

“Ik probeer een eigen universum te creëren”

Focus 6 Brussels Youth Jazz Orchestra

Nieuwe naam, nieuwe jonge muzikanten, nieuwe gastdirigenten

8

Tuesday Night Orchestra Bart De Lausnay:

“Mijn echte betrachting is een bigband waarin je naargelang de situatie de bezetting kan aanpassen” 11 Charles Lloyd & Maria Farantouri

Een spirituele verkenning

13 Sabam Jazz Awards 2011 15 Jong Jazztalent Gent en Dinant 17 Festivalnieuws 21 Zomerfestivals in beeld 26 Jazzmozaïekjes Verantwoordelijke uitgever en afzendadres: Peter Heyndrickx – Wijngaardstraat 5 – B-1755 Gooik

30 Podiumnieuws: De Casino 31 JazzLab Series 32 Blindfold Test: Tuur Florizoone reportage 36 25ste Oslo Jazz Festival: Noorse soundscapes 39 Nieuw op cd-dvd 50 Belgische jazz in het interbellum (2) De Swingperiode 52 Jazzkriebels: François Glorieux 56 Muziekmozaïek Nieuws 59 Dag van Muziekmozaïek 60 Muziektheorie: Spread Voicing Leon Lhoëst columns 34 Holland Muziekland: Verf horen drogen Mischa Andriessen 35 Album Souvenir: Notes and Tones Marc Van den Hoof 55 De Jazzlezer: Jazzliefde in contrasten Bert Vuijsje 62 Swing Streets of New York: John Marshall Paul Blair

29 Clubnieuws: Busterpodium 2011/3

JM1103.indd 3

3

29/08/11 21:15

Interview

Dré Pallemaerts:

“Ik probeer een eigen universum te creëren” Met Pan Harmonie en de Klara-prijs die hij hiermee in de wacht sleepte, stond Dré Pallemaerts plots overal in de kijker. Ondertussen zijn we vier jaar verder. Als lesgever pendelt hij nog wekelijks tussen Mechelen en Parijs. Als drummer speelt hij met de meest uiteenlopende internationale artiesten (recent nog Hymne Au Soleil van Lionel Belmondo) en verving hij zowaar Al Foster in een tribute aan Miles Davis. Ook als producer is hij druk in de weer. Hij is tevens de centrale gast van Jazzmozaïek tijdens Jazz Hoeilaart. Een update.

Een afspraak maken met Dré Pallemaerts is geen sinecure. Tussen de opnamen van zijn eigen nieuwe cd, de mixing van die van Bert Joris, optredens in ZuidFrankrijk en Parijs en de vervanging van Al Foster voor een tribute aan Miles, vond hij toch nog de tijd voor een gesprek. De dag voor hij naar onze zuiderburen vertrok voor een kleine tournee langs een aantal wijnkastelen ontmoetten we Pallemaerts in zijn werkruimte. Dat hij ondertussen een fervent wijnkenner is, werd meteen

duidelijk. Voor Jazzmozaïek houden we het echter louter bij het muzikale luik.

Over welke opnamen had je het toen we een afspraak probeerden te regelen?

Het vervolg op Pan Harmonie met deze keer Mark Turner, Bill Carrothers en Jozef Dumoulin. We namen op in Motor Music, een gloednieuwe studio in Mechelen. Gezien onze drukke agenda’s hadden we slechts twee dagen. Ik

wilde wel dat we alle vier samen in de studio aanwezig waren, de ideale manier volgens mij. Het betreft eigen composities aangevuld met een nummer van Satie omdat ik diens werk heel veel speel op piano. De inspiratie voor mijn harmoniestructuren haal ik meestal bij hem.

Op de vorige cd wilde ik van zeer melodieus en tonaal naar minder melodieus en atonaal gaan. Deze keer ligt de nadruk meer op grooves met invloeden uit o.a. de Zuid-Indische muziektraditie waar ik momenteel volop mee bezig ben maar je vindt er ook nog steeds wat Messiaen in terug evenals wat Schönberg en Bartok. Op die manier probeer ik een eigen universum te creëren. Let wel, het blijft allemaal heel harmonisch.

Schreef je de nieuwe stukken met deze muzikanten in het hoofd?

Toch wel. Mark en Jozef pikken snel complexe ritmische structuren op terwijl Bill op zijn beurt vlug weg kan met minder eenvoudige harmonieën. Bij iemand als Stephane Belmondo, die eveneens op Pan Harmonie meespeelde, gebeurt dat alles veeleer intuïtief. Hij heeft meer tijd nodig om sommige zaken te vatten en die tijd was er niet.

Daarom stond er op de vorige plaat een aantal songverwante stukken zoals I Had A King van Joni Mitchell.

Naast die nieuwe plaat staat er nog een aantal andere releases op het programma via je eigen label.

De nieuwe cd van Bert Joris met o.a. Dado Moroni en Philippe Aerts komt er aan eind september. Van DelVita Group en Janos Bruneel liggen er eveneens opnamen klaar. Het probleem hierbij is dat de aanvragen voor subsidies afgewezen werden om onbegrijpelijke redenen. Welcome to Belgium.

Dré Pallemaerts Quartet met vooraan (v.l.n.r.) Bill Carrothers, Dré Pallemaerts en achteraan Mark Turner en Jozef Dumoulin.

4

JM1103.indd 4

Wat betekent dat voor jou, een goede producer zijn?

In jazz houdt dat in dat je niet alleen aanwezig moet zijn maar ook alles in goede banen dient te leiden en ingrijpt daar waar het nodig is. Voor de producties op mijn eigen label ben ik bovendien verantwoordelijk voor de klank. Op dat gebied streef ik toch wel een eigen identiteit na door een speciale set-up die ik met de jaren uitbouwde. Dat is een heel flexibel gegeven dat ik naargelang de omstandigheden kan aanpassen. Mijn grote voorbeeld op dat gebied is Motown. Die hadden voor drums, bas, stemmen, ….allemaal een specifieke set-up. Bij de minste verandering of

2011/3

29/08/11 21:15

Interview: Dré Pallemaerts meedraaien. Als blanke drummer in dergelijk zwart hart terugkomen was even slikken maar alles verliep vlot.

n”

Een paar maanden geleden verscheen A Night At The Village Vanguard, de nieuwste cd van Bill Carrothers waarop jij samen met Nicolas Thys de ritmesectie vormt.

Dat was een te gekke ervaring. Die optredens in de Village Vanguard maakten deel uit van een tournee. We begonnen in Minneapolis waar ik al een aantal keer optrad met Bill. Daarna zaten we in Chicago, in The Green Mill. Dat was ooit de club waar Al Capone zijn vaste stek had. Je voelt die vibe daar nog, ongelooflijk. Maar het meest unieke waren toch wel de concerten in de Village Vanguard. Als je van vibes spreekt, dan is dit toch wel de plaats. Na twee minuten zat ik reeds helemaal in die wereld. Bij de eerste aanslag op de cimbalen hoorde ik meteen de klank van Bill Evans zijn Sunday At The Village Vanguard met Paul Motian en Scott LaFaro. Billy Hart die de eerste avond kwam luisteren, vertelde mij achteraf : “Yeah man, music comes out of the walls here!”.

Iemand met wie je de laatste jaren nauw samenwerkte, is Robin Verheyen.

Ik vind wat hij doet enorm knap. Robin Verheyen is een natuurtalent. Hopelijk krijgt hij meer erkenning dan Bill Carrothers die nu nog steeds regelmatig moet optreden in restaurants om te overleven terwijl hij toch wel al bewezen heeft wat hij waard is.

Dré Pallemaerts

aanpassing ging daar telkens een vergadering aan vooraf.

Je geeft les in Parijs. Merk je een bepaalde evolutie ginder in de jazzscene?

Parijs blijft nog altijd het jazzcentrum van West-Europa.

Werkelijk alles en iedereen zit daar: boekingskantoren, productiehuizen, belangrijke clubs, de media, ….Als je er volle clubs lokt, is dat een garantie om nadien op festivals in heel Frankrijk te kunnen optreden. Het is niet toevallig dat Amerikanen tijdens hun Europese tournees steeds proberen om minimum een of twee dagen in Parijs te zijn.

Parijs is tevens nog steeds een centrum voor al wat Afrikaanse muziek betekent. Ben je van plan opnieuw iets in die richting te doen?

In het verleden was ik daar een tijd mee bezig met o.a.

Adama Dramé. Dat was in de periode toen die hele wereldmuziekrage op gang kwam. Nu zijn het meer de Noord-Afrikaanse stijlen uit Egypte en Marokko die aan bod komen met voorop de gnawa-cultuur. Ook de muziek uit Pakistan, Afghanistan en India staat volop in de

belangstelling. Zoals ik daarnet al vermeldde, verdiep ik mij momenteel in de Zuid-Indische muziektraditie. Ik probeer ook die taal wat onder de knie te krijgen.

Je kreeg dit jaar ook carte blanche tijdens het festival Jazz Sous Les Pommiers in Coutances, Frankrijk.

De onderhandelingen hiervoor waren reeds drie jaar aan de gang. De organisatoren apprecieerden indertijd enorm Pan Harmonie. Het jaar na het uitbrengen van die cd slaagde ik er echter niet in de volledige groep bij elkaar te krijgen. In 2010 stelde ik een project voor met o.a.

Steve Swallow en Chris Cheek maar net op dat moment kreeg Chris een aanbod om te toeren met Carla Bley. Dat kon ik hem niet weigeren. Dit jaar lukte het dan wel met de muzikanten waarmee ik zopas de nieuwe cd opnam.

We konden daar repeteren en optreden, vlak voor we de studio indoken. Ideaal dus. Coutances is een fantastisch festival, een echt buitenbeentje. Muzikanten krijgen er nog een kans om een project uit te werken en voor te stellen. Elke artiest die ze daar een carte blanche geven, en dat zijn er toch heel wat, krijgt een begeleider die de repetities opvolgt, je rondleidt ter plaatse en alle praktische dingen in orde brengt. Kortom, een droomsituatie.

Je bent de centrale gast van Jazzmozaïek met een carte blanche tijdens Jazz Hoeilaart. Wat mogen we verwachten?

Met Jozef Dumoulin, Clemens van der Feen en Rick Margitza stel ik het nieuwe materiaal voor. De cd zal er dan helaas nog niet zijn maar zo krijg je wel in avantpremière voor België te horen hoe het zal klinken.

Je hebt onlangs de legendarische drummer Al Foster mogen vervangen. Hoe kwam je daar terecht?

Het ging om een Bitches Brew-tribute. Alle muzikanten die meespeelden, waren indertijd bij Miles Davis betrokken, te beginnen met Al Foster. Maar ook Buster Williams, Benny Maupin, Bobby Irving en Wallace en Antoine Roney musiceerden met Miles. De manager van het hele Georges Tonla Briquet project was iemand die mij kende via mijn periode bij Yusef Lateef. Toen Al Foster een aantal dubbele boekingen had, waaronConcerttips der Gent Jazz, stelde hij > Dré Pallemaerts tijdens Jazz Hoeilaart op 23 september voor dat ik Foster verving. > In december 2011 Dré Pallemaerts met Bill Carrothers Trio: De rest van de groep 07/12 Flagey - Brussel vond het meteen oké.

15/12 cc Maasmechelen Om te repeteren was er 17/12 Rataplan - Antwerpen geen tijd, ik moest direct 2011/3

JM1103.indd 5

5

29/08/11 21:15

F

cus

Brussels Youth Jazz Orchestra

Nieuwe naam, nieuwe jonge muzikanten, nieuwe gastdirigenten Bigbands zijn weer populair, ook bij de jeugd.

Het Brussels Jazz Orchestra en Jeugd en Muziek Brussel beseften dit en sloegen de handen in elkaar om het Youth Jazz Orchestra op te richten.

Dat was drie jaar geleden. In september begint een nieuw hoofdstuk. We spraken met een aantal hoofdrolspelers uit dit verhaal.

Jeugd en Muziek Brussel Jan Geerts is de algemene communicatieverantwoordelijke bij Jeugd en Muziek Brussel en tevens coördinator voor de werking van het BYJO. Hoewel hij als banjospeler aanvankelijk vooral affiniteiten had met folk en bluegrass luisterde hij ook wel naar jazz. Ondertussen is de liefde gegroeid. “Sowieso kende ik de muziekgeschiedenis. Door de repetities bij te wonen en naar heel veel zijprojecten van de verschillende muzikanten te gaan, leerde ik enorm veel bij. De voornaamste les was dat je jazz live moet meemaken.”

Hij vertelt hoe het BYJO tot stand kwam. “Ons symfonisch jeugdorkest werd opgedoekt in 2007. Net in die periode was het BJO op zoek naar een partner om een bigband voor jongeren op te richten. Aangezien we nog nooit iets

Frank Vaganée (met YJO): “Het was van meet af aan de bedoeling om de meest getalenteerde jonge muzikanten uit diverse milieus in eenzelfde bigband te verenigen zodat ze op gelijk niveau ervaring kunnen op doen”

6

JM1103.indd 6

2011/3

29/08/11 21:15

Focus: Brussels Youth Jazz Orchestra gedaan hadden met jazz leek ons dat de ideale kans. In het najaar van 2008 was het YJO een feit. Wij staan in voor de praktische kant van de zaak zoals de profilering van het orkest en de boekingen terwijl het BJO voor de artistieke input zorgt.”

Ondertussen zijn we drie jaar verder. De eerste periode werd afgesloten in april met een concert in Flagey. Gastdirigent was Bob Mintzer. In het najaar wordt gestart met een volledig nieuwe bigband. Geerts kijkt alleszins tevreden terug.

“Het BYJO was al gestart toen ik er bij kwam maar ik geraakte snel ingeburgerd en vooral gefascineerd omdat het een heel specifiek gegeven is. Het pedagogische staat centraal. Dat maakt het Marjan Van Rompay: “Het samenwerken met diverse bandleaders was tevens enorm boeiend.” wat moeilijk om optredens te versieren. De organisatoren denken namelijk dat het maar een pedagogisch project initiatief niet. Er waren wel een paar professionele orkesis terwijl de kwaliteit enorm hoog ligt. Een van mijn taten maar we misten een goede gids. Ook al hadden we ken bestaat er in om dit vooroordeel weg te werken. Een een beperkte mogelijkheid om vertrouwd te geraken met andere uitdaging is de jongeren bewust maken dat ze in de stijl en het repertoire van een bigband, van een echt een professioneel kader musiceren met alle verantwoorartistieke leiding was er geen sprake. Wij bieden nu de delijkheden van dien zoals een goed agendabeheer. Dat kans aan om te werken met mensen uit het veld, nationaal is niet altijd evident. “ en internationaal. Gastdirigenten uit het verleden waren o.a. Bert Joris, Pierre Bertrand en Bob Mintzer. Voor de Voor de volgende drie jaar wordt verder gewerkt op devolgende periode staan Pierre Drevet, Lode Mertens en zelfde basis. “Centraal blijven de twee intensieve stages Michael Abene op het programma. Met deze namen als per jaar, gevolgd door een aantal concerten en dit telkens referentie gaan we proberen om meer en meer naar het met een gastdirigent. De eerstvolgende in de rij is Michel buitenland te trekken. Er waren al een paar initiatieven en Herr. We voerden ondertussen wel een kleine naamsverer volgen er nog. Zo trokken drie van onze jongeren eind andering door. Tot nu toe waren we Youth Jazz Orchestra augustus naar Zuid-Afrika om daar in een internationale maar op internationale festivals zagen we dat anderen er bigband van hun leeftijd te spelen. Twee anderen mogen telkens een naam van een stad of land aan toevoegden. deelnemen aan een soortgelijk initiatief in Kroatië. Op die Wij stonden daar dan als hét YJO. Vanaf nu wordt het manier krijgen ze dus een aantal opportuniteiten waar wij dus Brussels YJO met Youth in vet om eventuele verwarenkel van konden dromen op lange termijn.” ring met het BJO te vermijden.”

“Wat onze volgende lichting betreft, zijn de audities achter de rug. Een eerste samenwerking is deze met Michel Het buitenland lonkt maar daar moet nog aan gewerkt worHerr. Na drie jaar sluiten we af met Michael Abene, den. “Er was reeds een concertreis naar Frankrijk en in 2010 de man die voor Mel Lewis en Thad Jones werkte en stonden we op North Sea Jazz. In de toekomst hopen we momenteel muzikaal directeur is bij de WDR Radio Big naar Zweden te kunnen gaan aangezien Klas Lindquist en Band. Het ziet er dus goed uit over heel de lijn.”

Nils Landgren gastdirigenten worden. Nederland is ook een

mogelijkheid want we zullen tevens werken met de Nederlandse dirigent Johan Plomp. En wie weet komen de nieuDe jonge muzikanten aan het woord we leerlingen aanzetten met extra ideeën of contacten.”

Bij de eerste lichting zaten jongeren die ondertussen al een bepaalde faam bereikt hebben zoals Bram De Looze, Brussels Jazz Orchestra Marjan Van Rompay en Peter Delannoye. We vroegen naar hun ervaringen.

Zoals Jan Geerts hierboven vertelde, staat het BJO in voor Trombonist Peter Delannoye blikt heel opgetogen terug. het artistieke luik. Frank Vaganée legt uit. “Het was van “Buiten de schoolcontext en het Tuesday Night Orchestra meet af aan de bedoeling om de meest getalenteerde had ik nog niet in een vaste bigband gespeeld en zeker jonge muzikanten uit diverse milieus in eenzelfde bigband niet als lead trombonist. Hier kon dat dus wel. Eerlijk te verenigen zodat ze op gelijk niveau ervaring kunnen op gezegd had ik een stapje voor want ik was voordien al doen. Het is zeker niet zo dat enkel studenten of afgestueen aantal keer ingevallen voor de repetities bij het BJO. deerden uit conservatoria aan de bak komen. We hadden En toen ze onverwachts een invaller zochten voor een bijvoorbeeld reeds leerlingen uit de Brusselse Kunsthumaconcert in Zuid-Frankrijk (Ramatuelle) mocht ik eveneens niora. Enige beperking is dat ze niet ouder mogen zijn dan mee! Bij het YJO zorgden gastdirigenten zoals Bert Joris vijfentwintig. Voor mijn generatie bestond een dergelijk en Bob Mintzer voor een extra meerwaarde. Met deze

Peter Delannoye: “Met deze bagage werk ik nu verder aan mijn eigen projecten”

bagage werk ik nu verder aan mijn eigen projecten. Zo herwerk ik momenteel stukken van impressionistische componisten voor DelVitaGroup en acht blazers.”

Ook saxofoniste Marjan Van Rompay vond het een goede leerschool. “Het meest positieve is natuurlijk de ervaring die je opdoet als individueel muzikant in de context van een bigband. Het samenwerken met diverse bandleaders was tevens enorm boeiend. Elk van hen had een andere aanpak waarbij hun verwachtingen en eisen naar ons toe verschilden. Je leert natuurlijk heel wat mensen kennen. Voor mij was dat nuttig want ik studeerde op dat moment nog in Nederland waardoor de link met België wat minder was. Het moeilijkste aspect was het vastleggen van de afspraken omdat iedereen een drukke agenda had. Maar ook dat lukte uiteindelijk wel. Jan Geerts, die er pas later bijkwam, heeft op dat gebied uitstekend werk verricht. Dan zie je pas hoe belangrijk het is dat er duidelijke regels en afspraken zijn die iedereen naleeft. Ik wil later zeker nog meespelen in een bigband maar zelf het initiatief nemen, dat niet. Je moet er echt super gemotiveerd voor zijn. Momenteel verkies ik verder te werken met mijn eigen kwartet.”

Georges Tonla Briquet

Voor organisatoren werd een tribute-cd met vier nummers opgenomen in Studio Toots o.l.v. Marc Godfroid.

Brussels Youth Jazz Orchestra op 6 november in Maaseik en op 8 november in Flagey.

Van 1 tot 4 november zijn er open repetities in Jazzstation (Brussel).

Info: www.jeugdenmuziekbrussel.be/yjo www.brusselsjazzorchestra.com

2011/1 2011/3

JM1103.indd 7

7

29/08/11 21:15

F

cus

Tuesday Night Orchestra Bart De Lausnay:

“Mijn echte betrachting is een bigband waarin je naargelang de situatie de bezetting kan aanpassen” Dat de wereld van de bigband weer hip is bij jonge muzikanten bewijst het verhaal van het Brussels Youth Jazz Orchestra. Net voor de zomer verscheen de nieuwe cd van het Tuesday Night Orchestra. Het is een eerbetoon aan Bobby Jaspar en René Thomas onder de titel In A Little Provincial Town. Oprichter en ‘managing director’ Bart De Lausnay doet het hele verhaal.

Tuesday Night Orchestra

8

JM1103.indd 8

2011/3

29/08/11 21:15

Focus: Tuesday Night Orchestra Bastrombonist Bart De Lausnay doorliep het klassieke opleidingsparcours via muziekacademies (Wetteren, Aalst) en conservatoria (Gent, Den Haag). Als muzikant is hij vooral freelance actief (Nationaal Orkest van België, Jazzstation Bigband…). Daarnaast geeft hij les in Lede, Leuven en Lier.

Vanwaar het kamikaze-idee om een bigband op te richten?

Tijdens mijn klassieke opleiding in Gent volgde ik als keuzevak bigband bij Marc Godfroid. Mijn interesse ging al langer uit naar jazz. Door deze lessen kon ik

Bart De Lausnay:

“Ons hoofddoel als bigband is vooral een meerwaarde aan te bieden en geen kopie te worden van reeds bestaande orkesten”

mij technisch bijschaven. We waren met een heel toffe groep waarbij iedereen op het einde hetzelfde idee had: we moeten hiermee verder doen. Toen besefte ik echter nog niet wat dat allemaal inhield (lacht). Het minste dat je de riemen wat losser laat, is het gedaan. Meespelen willen ze wel maar het werk achter de schermen komt allemaal bij mij terecht. Mijn ideeën en bronnen geraken echter stilaan uitgeput. Daarom komt er eind deze zomer een vergadering met een aantal ‘externen’ waaronder Peter Anthonissen, Matthias Heyman en Bram Weijters. We gaan zien hoe we alles structureel kunnen aanpakken, zeker nu de subsidies overal wegvallen. Ons hoofddoel als bigband is vooral een meerwaarde aan te bieden en geen kopie te worden van reeds bestaande orkesten.

Jullie brengen ‘mainstream progressive jazz’ staat op de website te lezen. Een eigen mengvorm van traditie en modernisme?

In het begin was het vooral de kunst om iedereen klankmatig in dezelfde richting te plaatsen met als voorbeelden het werk van o.a. Count Basie, Bert Joris, Sammy Nestico en Quincy Jones. Vandaar ‘mainstream’ dus. Ook de bezetting is deze van een traditionele bigband. Het aspect ‘progressive’ komt tot uiting in de eigen composities. Wie bij ons schrijft, doet dat vanuit zijn perspectief en met eigen ervaringen. Daardoor kom je automatisch terecht in de huidige tijd, zelfs al volg je de klassieke voorbeelden. Dat is het moderne tintje dat er bij komt.

Wat is het grootste verschil tussen de vorige cd Band Of Birds die drie jaar geleden verscheen en In A Little Provincial Town?

Om te beginnen waren er een aantal personeelswissels. Dat is onvermijdelijk als je met zo een grote groep muzikanten werkt. De grootste verandering had echter vooral inhoudelijk plaats.

Voor de debuut-cd kregen we van Hans Kusters carte blanche zonder meer. Nu opnieuw maar hij opperde wel het idee om een eerbetoon te brengen aan René Thomas en Bobby Jaspar.

Ik ging aankloppen bij François De Ribaupierre.

Hij had vorige keer al een nummer geschreven en er ook eentje gearrangeerd en iedereen was tevreden met dat resultaat. Nu stond hij in voor de keuze van de stukken, arrangeerde ze en voegde er tevens drie eigen nummers aan toe.

Op die manier koppelen we weer dat element van traditie en progressief aan elkaar.

Hoe kwam je eigenlijk bij De Ribaupierre teBart De Lausnay: “Mijn echte betrachting is dat we naargelang de situatie de band recht? kunnen aanpassen” Hij studeerde saxofooon in Brussel samen met Bruno Vansina die eveneens deel uitmaakt van het TNO. François is Heb je een ultieme droom met het TNO? een Zwitser die nu in Keulen verblijft. Het TNO is In eerste instantie willen we natuurlijk regelmatig voor hem echter heel belangrijk. Zo was hij er tekunnen spelen. Mijn echte betrachting is dat we een vens bij tijdens de repetities voor de nieuwe cd en soort Metropole Orchestra worden zodat je naarherschreef hij toen nog een aantal zaken om een gelang de situatie de band kan aanpassen. Op die optimaler resultaat te bereiken. Ook tijdens de opmanier is er dan een directe link mogelijk met mijn namen trok hij mee de studio in. Dat hij uiteindeklassieke achtergrond. Gezien de huidige cultuursilijk de rol van producer toebedeeld kreeg, was niet tuatie zal dat voorlopig wel bij een droom blijven. meer dan normaal aangezien hij perfect wist hoe Nochtans zijn er genoeg jongeren die interesse heballes moest klinken. ben. Daarenboven zijn er tegenwoordig veel minder kansen om ervaring op te doen in een bigband of De opnamen hadden plaats in de Studio Fattoeen groot orkest dan vroeger. Het is in het voordeel ria Musica in Hannover, Duitsland. van iedereen dat er genoeg geld vrijgemaakt wordt Dat is weer een ander verhaal. Onze bassist voor een project als het TNO. Christophe Devisscher nam er al op en we kregen dezelfde voorwaarden als voor een studio in België.

Georges Tonla Briquet Een belangrijk aspect was dat we twee dagen ter plaatse waren met de hele groep zodat iedereen in dezelfde vibe bleef. Dat kwam de creativiteit ten goede. Vorige keer had een aantal muzikanten ’s Cd In A Little Provincial Town avonds nog een optreden waardoor de hechte sfeer (zie cd-rubriek) verloren ging. Reken daarbij dat het echt een topstudio is voor bigbands. En we hadden Chris Weeda als mixer, de geluidsman die ook voor Toots werkt.

Info: www.tuesdaynightorchestra.com We zijn zeker tevreden met het eindresultaat vooral omdat de live-klank zo goed benaderd wordt.

2011/1 2011/3

JM1103.indd 9

9

29/08/11 21:15

F

cus

Charles Lloyd & Maria Farantouri

Een spirituele verkenning Het Charles Lloyd Quartet stond op 4 juni van vorig jaar met de Griekse zangeres Maria Farantouri in het Odeon-theater aan de voet van de Acropolis. Die opnames worden nu als Athens Concert op een dubbelaar bij ECM uitgebracht.

C

M

J

CM

MJ

CJ

CMJ

N

Charles Lloyd

10

JM1103.indd 10

2011/3

29/08/11 21:15

Focus: Charles Lloyd & Maria Farantouri “Maria Farantouri moest vooral zichzelf blijven, ik wou ze niet vragen om jazz te gaan zingen, maar om met haar eigen Griekse songs een brug te slaan met mijn kwartet,” vertelt Charles Lloyd. “Taal vormt geen barrière, de muziek komt direct over, maakt je ontvankelijk en raakt je hart, als prisoners of love. We hadden geen verwachtingen, onze intenties waren puur.”

Charles Lloyd – moeilijk bij stem maar minzaam elleboog groetend – staat een kort gesprek toe tijdens Dinant Jazz Nights 2011 de ochtend na het bedwelmend concert met zijn grandioos kwartet: pianist Jason Moran, bassist Reuben Rogers en drummer Eric Harland. Nog voor het concert werd op Lloyds verzoek een Oosters tapijt aan zijn voeten gelegd. Meteen werd de toon gezet toen hij opende met Dream Weaver, overigens ook te horen op het Athens Concert.

“Eens ik begin te spelen, voel ik me niet meer ziek, alleen het lijf speelt me parten…ik voel muziek nog altijd als een roeping, ik mag nu 73 zijn, het is net alsof ik 9 ben, it’s the same call. Ik ben telkens nerveus voor mijn optreden, maar eens het vordert, moet Dorothy (zijn echtgenotemanager, nvdr) me attent maken om te stoppen.”

mooi. Al van jongsaf is de sound belangrijk voor me. Maria is als een moedergodin. Bij haar thuis in de Peloponnesos bij de zee, lijkt het net een sprookjesland. Ze nam me mee naar de tempels en we genoten van het lekkere eten.

Jazz of Griekse oude muziek, het komt allemaal wel ergens samen. De muziek die ik met Maria breng komt vanuit het hart, ze houdt van me, ik hou van haar en zo gaan we in elkaar op…

Maria luisterde naar mijn muziek. Agathi Dimitrouka voegde er woorden aan toe in Requiem.

Ikzelf schreef tekst bij Blow Wind. Dan was er de muziek van Mikis Theodorakis – she’s his voice since she was 16, you know – hij is zo bijzonder… In feite komt het neer op respect: respect voor haar en haar cultuur. De muziek telt. En dan is er die prachtige lyraspeler – Socratis Sinopoulos – en arrangeur/ pianist Takis Farazis (arrangeerde en begeleidt op piano de drie Griekse suites-nvdr).

We repeteerden een week in een Atheense studio onder de beste omstandigheden, wat ik anders nooit doe, maar we wilden het beste van onszelf geven…

Ontroerend

Charles Lloyd maakte zijn debuut op ECM Records met Fish Charles Lloyd hoorde Maria Fa- Out of Water in 1989, kort nadat rantouri in 2002 voor het eerst hij na een bijna fatale aandoeSABAM_JAZZZ_08_03b.pdf 9:48:51 ning terug op de muziekscene in Californië.

“Maria’s stem is zo 12/08/08

verscheen en een nieuw kwartet met de Zweedse pianist Bobo Stenson samenstelde. Telkens opnieuw omringt hij zich met uitstekende pianisten, vanaf 2000 Brad Mehldau, daarna in 2002 Geri Allen en in 2008 en tot op heden Jason Moran.

Charles Lloyd:

“Ik voel me nog altijd die kleine jongen van Memphis…”

Het overlijden van vriend en drummer Billy Higgins in mei 2001 was voor Lloyd een zware klap. Nu nog draagt Lloyd de spirit van Higgins met zich mee.

“Billy Higgins, warmee ik op mijn 18de al in Californië speelde, zond me Zakir Hussain en zo kwam ik ook bij Eric Harland terecht. Toen kwam 11 september – our darkest hour – en maakte ik nog meer ingetogen albums (Lifting Every Voice – nvdr).

In mijn jongste album Mirror (2010) is de boodschap aan de wereld om liefdevol met elkaar om te gaan.

Met Sangam (2006) slorpte hij het spirituele uit India op.

Toen Zakir Hussain tablas speelde, kwamen de tranen in mijn ogen, want wat ik hoorde was blues al had hij daar een

andere naam voor…. Het greep me net zo aan als toen ik met Howlin’Wolf speelde…

Vorig jaar speelde ik voor het eerst in Cape Town in ZuidAfrika voor 3000 mensen en die zeiden: We’ve been waiting for you, wat me deed wenen, zo ontroerend was dat, ik kon niet meer verder spelen, ik moest me herpakken… Ik voel me nog altijd die kleine jongen van Memphis, weet je…

Mijn mentor was de geweldige pianist Phineas Newborn en ik groeide op met alle grote jazzmuzikanten: Duke Ellington, Louis Armstrong, Lester Young, Charlie Parker, John Coltrane, Miles Davis, Bill Evans, Art Tatum...

Ik leefde in een tijd dat die giganten nog aanwezig waren. En dan hoor ik ook een heel andere wereld met Wagner, Bach, Chopin, Messiaen, enz. Dat houdt allemaal verband, want voor mij is dat sound, en the beauty of sound is to get drunk. Wie concerten van me meemaakt, zal ontdekt hebben, dat geen enkel concert hetzelfde is. Ik ben nog

altijd op zoek naar de sound…

Ik voel me gezegend dat doorheen al die jaren uitstekende muzikanten langskomen en ik het verschil kan maken tussen the real and the unreal.

Ik herinner me de tijd dat ik me teruggetrokken had in Big Sur en ik vanop de bergen over de zee en over de canyon met de dieprode bomen de wolken zag voorbijdrijven, altijd verschillend heel de dag door, dat besef van het leven nu… Het houdt me nog altijd tegen om op tournee te gaan, maar eens ik vertrokken ben, voel ik me weer goed.

De moeder van het heelal staat me toe muziek te maken. En dus geef ik concerten, vlieg, al is dat geen fun, de wereld rond, but the music is my religion.

Je vroeg me of het publiek anders is hier, in de VS of in ZuidAfrika… ik ervaar dat niet zo, het is vooral hoe je luistert, of het je raakt tot in je hart, the ability to hear and listen is pregnant. De stagemanager zei me gisteren: het publiek is hier voor jou, ik denk eerder dat ze hier zijn voor de muziek.

Bernard Lefèvre

Het speciale project van Charles Lloyd Quartet met Maria Farantouri en Socratis Sinopoulos kun je live beleven in het najaar in Europa: > 01/11 Landsberg am Leck > 06/11 Berlijn (JazzFest) > 09/11 Athene

SABAM

C

wenst alle jazzartiesten veel succes

M

J

CM

MJ

CJ

CMJ

N

UWE NIE SITE !

B E W m.be

.saba www

Aarlenstraat 75-77 1040 Brussel Tel. 02/286.82.11 info@sabam.be www.sabam.be

2011/3

JM1103.indd 11

11

29/08/11 21:15

Stacey Kent, foto: Nicole Nodland

The Ballroom Orchestra

zondag 11 september

The Ballroom orchesTra donderdag 27 oktober

Phronesis + ifa Y Xango woensdag 2 november

nicholas PaYTon seXXXTeT + The reBirTh collecTive zondag 19 februari

Jo hermans KwarTeT en heT vlaams radio Koor zaterdag 21 april

sTaceY KenT

Nicholas 2011/3 12 Payton, foto: Michael Wilson

JM1103.indd 12

DE WARANDE TURNHOUT WWW.WARANDE.BE // 014416991 29/08/11 21:15

Awards

Sabam Jazz Awards 2011 Tijdens Dinant Jazz Nights werden op 16 juli de Sabam Jazz Awards 2011 uitgereikt. Fabrice Alleman won de Sabam Jazz Award Gevestigde Waarde en Igor Géhénot de Sabam Jeunesses Musicales Jazz Award – Jong jazztalent.

Sinds 2010 engageren Dinant Jazz Nights en Gent Jazz zich om de Sabam Jazz Awards (voorheen Django d’Or) te integreren in hun festival. Afwisselend worden in Gent voor de Nederlandstalige en in Dinant voor de Franstalige jazzmuzikanten prijzen toegekend. Vorig jaar wonnen Fred Van Hove als gevestigde waarde en Janos Bruneel als Jong Jazztalent. Dit jaar was het de beurt aan de Franstalige jazzwereld om de laureaten te kiezen.

Fabrice Alleman wint als gevestigde waarde 10.000 euro te besteden aan workshops, instrumenten, huur van materiaal of studio, enz. Bovendien mag hij op het volgende Gent Jazz festival in 2012 op het hoofdpodium optreden. Igor Géhénot ontvangt van Sabam en Jeunesses Musicales een vergoeding van 5.000 euro, te besteden aan studioopnames, tournee, aankoop instrumenten, workshops, enz.

Hij krijgt ook twee dagen studioopnametijd bij La Chapelle Studio’s aangeboden.

Fabrice Alleman (30 april 1967) begon op 18-jarige leeftijd met muziekstudies aan het Koninklijk Conservatorium van Mons. Hij behaalt na twee jaar de eerste prijs in klarinet en gaat zich in 1990 op jazz richten en saxofoon spelen na

een stage met Richard Rousselet bij Les Lundi d’Hortense. In 1992 behaalt hij de eerste prijs in saxofoon aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.

Hij volgt stages aan de Manhattan School van New York, waar hij workshops volgt met Phil Woods, Toshiko Akyoshi, Steve Slagle en Ralph Lalama.

Hij vormt een duo met gitarist Paolo Loveri en brengt met hem album Duo (1996) uit. Met Michel Herr, Jean-Louis Rassinfosse en Frédéric Jacquemin ontstaat het Fabrice Alleman Quartet dat met het album Loop the Loop (Igloo 1998) onderscheiden wordt (beste album van het jaar).

Fabrice Alleman wordt in een referendum van de radio-omroep als beste sopraan- en tenorsaxofonist uitgeroepen. Alleman laat zich opmerken in alle stijlen, blues met het Calvon Owens Orchestra (1992-1998), rock en moderne jazz met Stéphane Galland, Fabian Fiorini en Michel Hatzigiorgiou maar ook populaire muziek met Salvatore Adamo (album Adamo Live, 1996). In diezelfde periode is hij lid van Sax No End. Hij leert Jean Warland kennen, waarmee hij van 1999 tot 2004 A Train Sextet en daarna het Jean Warland-Fabrice Alleman duo vormt. Maar hij is ook actief in bigbands zoals ACT Big Band, Brussels Jazz Orchestra enz. en speelde met Phil

Igor Géhénot

Abraham in een Beatles-project Love Me Do. Een ander project ontstond n.a.v. een carte blanche op het Mons Cap Sud Festival in 1999: Fabrice Alleman One Shot Band waarin de betreurde violist Jean-Pierre Catoul.

In 2004 brengt hij met zijn kwartet een tweede album Sides of Life uit (top-cd in Jazzmozaïek) waarop trompettist Bert Joris en gitarist Peter Hertmans te gast zijn. In 2006 vertegenwoordigt het kwartet als enige met Philip Catherine België op de Warsaw Jazz Summers Days in Polen.

Datzelfde jaar beleeft Alleman een uniek moment als Randy Brecker met het kwartet speelt op het festival van Luik.

Nog een belangrijk facet van Fabrice Alleman zijn de vele opnames van filmmuziek gecomponeerd door o.a. Michel Herr en opgenomen met de WDR Big Band in Keulen, evenals het Festival van Leverkusen met Nina Freelon, Hiram Bullock, en anderen.

Fabrice Alleman die zowel tenor-, alt- als sopraansaxofoon en klarinet speelt, is met alle grote namen van bij ons als in de internationale jazzscene opgetreden.

Zijn jongste project is een kwartet met Reggie Washington (b), Lionel Beuvens (d) en Nathalie Loriers (Fender Rhodes en piano).

Igor Géhénot is geboren in Luik (1989) en begon met piano spelen op zesjarige leeftijd. Na 5 jaar klassieke opleiding, wil hij zich ook richten op jazz en neemt gelijktijdig privélessen.

Hij volgt muziekstages en masterclasses bij gerenommeerde pianisten zoals Dado Moroni, Jozef Dumoulin, Fabian Fiorini en anderen.

In 2008 starten zijn studies bij Frank Giebels aan het Conservatorium van Maastricht. Met hem verdiept Géhénot zich in het werk van Bill Evans en zijn revolutionaire benadering van het trio. Hij vervolgt daarop zijn studies aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel. Daar krijgt hij lessen van Eric Legnini en Jean-Louis Rassinfosse.

In 2008 is Igor Géhénot de revelatie tijdens Dinant Jazz Nights.

Van dan af speelt hij geregeld in Dinant, Luik of Brussel.

In juni 2009 wint hij met het Metropolitan Quartet de eerste prijs van de jong talent wedstrijd op het Festival van Comblain-la-Tour.

Igor Géhénot geeft momenteel jazzpianoles aan de Academie van Waremme.

Hij treedt geregeld in trio op met Antoine Pierre of Teun Verbruggen en contrabassist Sam Gerstmans of Sal LaRocca (cb).

Bernard Lefèvre

Fabrice Alleman ontvangt de Sabam Jazz Award met felicitaties van Marc Hermant (Gedelegeerd Bestuurder Sabam) 2011/3

JM1103.indd 13

13

29/08/11 21:15

Motives for Jazz bundelt de jazzpodia in Limburg. Elk seizoen biedt het Limburgs jazzplatform een kwaliteitsaffiche van ruim 50 concerten. Word gratis lid en geniet fikse korting op de toegangsprijzen.

23

09

12

10

14

10

15

10

20

10

28

10

vr

20u15 wo

20u30

SINDS 1997

vr

20u00 za

20u00 do

20u30 vr

20u00

Toots Thielemans Quartet ACADEMIEZAAL SINT-TRUIDEN

Ben Sluijs & Erik Vermeulen CC MAASMECHELEN

Arne Van Coillie Unit + Kim.In.the.Middle AUDITORIUM STEDELIJKE ACADEMIE HASSELT

Vijay Iyer Trio CULTUURCENTRUM HASSELT

The Chris Joris Experience JAZZCASE DOMMELHOF NEERPELT

Bilzen JazzNight feat. Philip Catherine, Jack van Poll, De Beren Gieren CULTUURCENTRUM DE KIMPEL BILZEN

29

za

10

20u00

za 29/10 All Weather Music feat. Flat Earth Society, The Jeff Herr Corporation, Hazmat Modine ZAAL VAN EYCK MAASEIK

05

11

13

11

17

11

10

12

za

20u00 zo

16u00 do

20u30 za

20u00

Ma Festival - Open Circuit: Japanimprov #8 KUNSTENCENTRUM BELGIE HASSELT

Small Pinguin Trio & Koen Broucke CULTUURCENTRUM HASSELT

Soo Cho Quartet JAZZCASE DOMMELHOF NEERPELT

FIRE feat. Gustafsson, Berthling, Werlin + ATOMIC feat. Ljungkvist, Broo, Wiik, Håker Flaten, Nilssen-Love KUNSTENCENTRUM BELGIE HASSELT

15

do

12

20u15

Bill Carrothers Trio feat. Nicolas Thys en Dré Pallemaerts CC MAASMECHELEN

16

vr

12

20u15

LABtrio + Ben Sluijs & Erik Vermeulen + Tulipa Ruiz C-MINE CULTUURCENTRUM GENK

Yuko Oshima — Ma Festival

Later nog Jason Moran & The Bandwagon, Simon Nabatov & Xu Fengxia, Craig Taborn Trio, Triangoli, Ad Colen Quartet, Brussels Jazz Orchestra feat.

Kenny Werner, Yaron Herman Trio, Ulf Wakenius, Hexen Trio, Orchestre National de Jazz feat. Ian Siegal & Karen Lano, The Resonance Ensemble, festival C-Mine Jazz.

Meer info op www.motivesforjazz.be.

15 14

JM1103.indd 14

2011/3

29/08/11 21:15

, e

Awards

Ifa Y Xango wint Jong Jazztalent Gent Als nevenpodium organiseerde het Gent Jazz Festival, in opdracht van Duvel-Moortgat en i.s.m. JazzLab Series, de 11e editie van de muziekwedstrijd Jong Jazztalent Gent. Een wedstrijd die gratis toegankelijk is en telkens voor het eerste festivalconcert plaatsvindt op een apart podium.

Met deze wedstrijd zoekt het festival muzikanten die klaar zijn om de grotere podia te bestormen. Het jonge septet Ifa Y Xango werd de winnaar.

Een professionele jury met Mik Torfs (JazzLab Series), Giovanni Barcella (jazzdrummer), Frederik Goossens (Hogeschool Gent Conservatorium), Bruno Bollaert (Gent Blogt) en voorzitter Simon Korteweg, motiveerde zijn beslissing als volgt: “Het meest veelbelovend vonden wij het septet Ifa Y Xango, dat zich op intelligente, authentieke wijze laat inspireren door Latijns-Amerikaanse

volksmuziek en ritmes. Dit leidt onder andere tot aanstekelijke klankkleuren, die vooral door de aanwezigheid van een eufonium (kleinere broer van de tuba) vaak een grote mildheid uitstralen. De musici blijken te beschikken over veel aanstekelijke energie, maar weten die nog niet voldoende om te zetten in enthousiasmerende dynamiek. Pianist Seppe Gebruers waardeerden we in het bijzonder door zijn lef en eigenzinnige invallen. Winnaar Ifa Y Xango heeft een hoop potentieel, waarvan we verwachten dat de musici die snel helemaal gaan waar maken.”

(v.l.n.r.) Seppe Gebruers (p), Niels Van Hertum (eufonium), Filipe Nader (as), Laurens Smet (cb), Viktor ‘Danny’ Perdieus (ts), Ruub Pensaert (d&perc), Sep François (perc)

De winnaar van Jong Jazztalent Gent speelt een concert op het Gent Jazz Festival 2012, een concert op Jazz Maastricht, het slotconcert van Jong Jazztalent Gent

2012 en een concert in het kader van de JazzLab Series in het najaar van 2012. Alle 7 deelnemers (Skordatura Punkjazz Ensemble, Frankas Poolparty, Marcelo Moncada

Space Quartet, Cumrats, Ifa Y Xango, John Ghost, Twanque) traden ook tijdens de Gentse Feesten (t/m 25 juli) in de Oude Vismijn op.

(BL)

L-Town Connection laureaat op Jong Jazztalent Dinant Jazz Nights 2011 Sinds 2008 organiseert het Dinant Jazz Nights Festival een wedstrijd voor jonge jazzgroepen (leden minder dan 30 jaar). In 2008 won de Antwerpse groep Hamster Axis of the One Click Panther die intussen bij W.E.R.F. zijn debuutcd Small Zoo uitbracht. Bovendien ontving de bassist van de groep, Janos Bruneel, in 2010 een Sabam Jazz Award in de categorie Jong Talent.

Met zijn kwartet opende Janos Bruneel dit jaar op 15 juli Dinant Jazz Nights.

In 2009 won Electric Quartet uit Antwerpen en in juli 2010 werd de groep rond pianist Jérémy Dumont - The Unexpected 4 uit Brussel onderscheiden.

Ook in 2011 werden 6 groepen geselecteerd voor deze wedstrijd die op 16 en 17 juli op een nevenpodium op de Dinant Jazz Nights optraden onder helaas weinig gunstige omstandigheden. Die finalisten waren (in volgorde van optreden): Joachim Caffonette 5T, Balanced Exposure, D-Turn, Guillaume Vierset, L-Town Connection, Optiks.

Festivalpeter Joe Lovano feliciteert de winnaars L-Town Connection. (v.l.n.r.) Stefano Agostini (cb), Allesandro Russo (ts), Joe Lovano, Raf Hendrickx (g), Tom Lambrecht (d) en Andy Willems (p).

Uiteindelijk kwamen drie groepen bovendrijven, waarbij de topscore de doorslag bracht en het kwintet L-Town Connection als winnaar uit de bus kwam. Deze formatie bestaat uit studenten van het tweede en derde jaar aan het Lemmensinstituut in Leuven, waardoor de verwijzing in de naam.

L- Town C onnec tion startte in 2010 als een sextet dat bijna uitsluitend werk van Art Blakey’s Jazz

Messengers uit de vroege jaren 60 speelde. Toen de bezetting tot een kwintet werd herleid, kwamen ook originele composities op het repertoire, dat wel geïnspireerd is op hardbop met invloeden van Wayne Shorter, Freddie Hubbard en andere pioniers van de jaren 60. De groep vertrekt van die muziek en voegt er de modale muziek van die tijd aan toe en zelfs af en toe hip-hop grooves en blues komt ook al eens om de hoek kijken.

De prijs werd tijdens Dinant Jazz Nights op het hoofdpodium op zondag 17 juli overhandigd door festivalpeter Joe Lovano aan de groepsleider-gitarist Raf Hendrickx. De groep ontvangt 1000 euro geschonken door het Ministerie van Cultuur Federatie Wallonie-Bruxelles, een opnamedag in La Chapelle studio (Waimes), een concert op het hoofdpodium van Dinant Jazz Nights 2012 en een tournee langs een aantal clubs in België. Die start op 8 oktober in Jazz Station en wordt vervolgd op 9 november in Music Village (Brussel).

De groep L-Town Connection wordt gevormd door Raf Hendrickx (leader, g, comp), Andy Willems (p, comp) Alessandro Russo (ts), Stefano Agostini (cb) en Tom Lambrecht (d).

De jury onder leiding van Jean-Marie Hacquier (Jazz Hot) bestond uit Georges Tonla Briquet (vice-voorzitter en journalist Brussel Deze Week, Jazzmozaïek), Jean-Pierre Goffin (L’Avenir), Bernard Lefèvre (Jazzmozaïek), Ilan Oz (Jazzinbelgium) en Jean-Claude Vantroyen (Le Soir). (BL) 2011/3

JM1103.indd 15

15

29/08/11 21:15

RT.BE HOEILAA Z Z A .J W WW

JE F

NEVE

TR IO

ZZ A J S E Z A P É DR HOEILAART LLEMA FINALISTEN ERTS Q UARTET 4 00 01 17 2 7 0 4 1 1

16

2011/3

A11001_AdvertentieJazzmozaiek2011.indd 1 JM1103.indd 16

.be 5 - 1755 Gooik || | vorm: arban

JEAN BL AUTE & E R IC M E L A E RT S

kmozaïek - Wijngaardstraat v.u. Peter Heyndrickx, Muzie

/09 4 2 9 0 / 2 2

JAZZ I E O H LAAR T2011

PROVINCIE VLAAMS • BRABANT

06/06/11 09:40 29/08/11 21:15

Jazzagenda

Festivalnieuws

O

Appeltuinjazzfestival 2011

Dit festival – dat dit jaar als thema ‘Lyrische jazz’ meekreeg – is in Mechelen op zondag 18 september aan zijn zevende editie toe. Als het lyrische al niet van de menselijke stem komt, zullen de muzikanten hun instrument lyrisch laten klinken.

Op zondagnamiddag treden op verschillende locaties 20 jazzgroepen aan, de bezoekers kunnen 3 optredens van elk 45 minuten kiezen. Maak een keuze op www.jazzathome.be. ‘s Avonds is in de Stadsschouwburg de avondapotheose voorzien met de Rhonny Ventat Funky Jazz band die bestaat uit Cedric Waterschoot (b), Mao Blanc(g), Michel Moliterno (d) en Rhonny Ventat (sax) (BL)

Vorig jaar organiseerde de Appeltuin voor het eerst een eigen driedaags festival.

Organisator Eddy Macquoy was zo tevreden met het resultaat dat er een tweede editie komt. “Met 500 bezoekers en nog eens 150 enthousiastelingen voor de afterparty in ‘t STUK mogen we van een bescheiden succes spreken. Het leverde meteen extra toeschouwers op voor de drie overige concertavonden die we in de loop van het jaar organiseerden. Belangrijk was dat niet alleen het publiek maar ook de muzikanten zeer positief reageerden over de manier waarop we het hele evenement aanpakten.”

Appeltuinjazz is inderdaad een totaalbeleving met een speciaal luik voor kinderen, verzorgde catering, een

Carlo Nardozza

gezellige omkadering, volwaardige pauzeconcerten en natuurlijk het programma zelf met de focus op Belgische artiesten. Deze formule wordt behouden. De enige wijziging is dat het aantal groepen gereduceerd wordt van vier naar drie op zaterdag en zondag. Een echte rode draad is er niet, buiten natuurlijk de Belgische kwaliteit met voorop LABtrio, de

kersverse winnaar van het concours in Avignon. Ook De Beren Gieren, winnaars van Jong Jazztalent Gent 2009 tekenen present. Het wordt tevens uitkijken naar Witchunt, de groep rond pianist Pascal Mohy en Nicolas Kummert. Het Wang Wei Quartet leverde vorig jaar een intrigerend debuut af. Met Xavier Rogé achter het drumstel is de link met rock en

fusion ook live gegarandeerd.

Als reeds vertrouwde namen op de affiche noteren we Tutu Puoane (die tevens het kinderluik verzorgt) en Carlo Nardozza met zijn kwartet.

Dit jaar is er ook een Nederlandse delegatie met het Ibernice MacBean Trio (inclusief Janos Bruneel, Bart Van Caenegem) en het So Choo Quartet. Met de pauzemuziek in het Appeltuinjazzfestivalcafé zorgen ze in Leuven op vrijdag voor een heuse première: een duo gevormd door Bram Weyters en Piet Verbist. Zaterdag krijgen Stefano Agostini en Stijn Wauters de taak om voor het nodige animo te zorgen tussen de optredens terwijl zondag de jonge wolven Lucien Fraipont, Garif Telzhanov, Dorian Dumont en Adrien Volant die taak op zich nemen. Een heel eclectische affiche met zeer veel aandacht voor aanstormend talent van bij ons en dus zeker uw aandacht waard. Meer info: www.appeltuinjazz.be (GTB)

.be 5 - 1755 Gooik || | vorm: arban kmozaïek - Wijngaardstraat v.u. Peter Heyndrickx, Muzie

E

Jazz At Home Festival

Z

T N 1

Bram Weyters

Piet Verbist 2011/3

09:40

JM1103.indd 17

17

29/08/11 21:15

Jazzagenda

Skoda Jazz Opnieuw worden er in in vele locaties verspreid over het land vanaf eind september tot eind december vooraanstaande jazzacts geprogrammeerd. Volledig programma: www.skodajazz.be.

In de Roma staat het Bert Joris Quartet op 2 oktober, Vijay Ijer Trio op 13 oktober, Fred Hersch Trio op 15 november, Egberto Gismonti & Orkest op 21 november en een Tribute to

Bill Carrothers

New Cool Collective

18

JM1103.indd 18

Cole Porter door Wilfried Van den Brande en het Jos Machtel Quartet op 27 november, Yael Naim op 29 november en in Rataplan het Bill Carrothers Trio op 17 december.

In Flagey is op 10 november HERRitage gepland: Michel Herr’s music door Ivan Paduart + guests. Nog in Flagey op 30 november Bill Frisell 858 4tet.

Philip Catherine & Sylvain Luc maken in het kader van Skoda Jazz een tournee langs cc De

Ploter Ternat (6/10), cc Ter Dilft Bornem (7/10), cc Leopoldsburg (8/10), cc Lokeren (21/10) en cc Evergem (22/10).

Nog enkele tips: Orchestre International du Vetex in De Kreun Kortrijk (12/11), Fabien Degryse solo in Theatre Marni (26/11), Neil Cowley Trio in Vrijstaat O Oostende (27/11), Geri Allen & Time Line in De Bijloke Gent (7/12).

Een nieuw initiatief i.s.m. Skoda Jazz is De Jazz Ontspooring in het CC Harelbeke op 15 oktober. Dit mini-festival opent met Future Street 29, een nieuw jazzcombo met lesgevers van de Stedelijke Academie Muziek Woord Dans. Daarna is het swingen met de 18-koppige bigband Tuesday Night Orchestra.

Absolute topper van de avond is natuurlijk Jef Neve Trio.

En dansend wordt de nacht afgesloten met de onweerstaanbare grooves van het Amsterdamse New Cool Collective.

Voor en na de concerten zorgt Blue Flamingo voor een wonderlijke trip door zijn unieke collectie 78 toerenjazz.

In de Stadsbibliotheek is de gehele maand oktober de expositie Jazz Portraits te bewonderen.

De volledige ruimte wordt in-

Fred Hersch

genomen met unieke foto’s, affiches, schilderijen, cd’s, lp’s, boeken, dvd’s, tijdschriften…

Dit beeldmateriaal is grotendeels gebaseerd op werk van Raoul Van den Boom (fotograaf), Guy Van de Poel (fotograaf/verzamelaar/concertbezoeker) en Bruno Vekemans (kunstschilder). En in de voor- en namiddag van 15 oktober zelf vinden extra concerten van jonge jazzmuzikanten plaats. Meer info: www.dejazzontspooring.be (BL)

Jazz & Sounds Festival Dit festival is een initiatief van Vooruit, De Bijloke, Gent Jazz en Hogeschool Gent Conservatorium en vindt plaats van donderdag 17 t/m zaterdag 19 november.

Op 17 november staan Henry Threadgill Zooid, Satoko Fujii’s Ma Do, Hermeto Pascoal en Esa Pietela (sax solo) en Electric Barbarian in Vooruit Gent (www.vooruit.be).

De zwarte saxofonist en componist Henry Threadgill geldt als een van de pioniers en tegelijk vernieuwers van de hedendaagse jazz al wil hij zelf niet in één vakje gestopt worden. Threadgill brengt eerder atypische jazz in een eclectische stijl. Hij stelt steeds ongewone ensembles samen die hem de mogelijkheid bieden om in één compositie radicaal van sfeer te veranderen.

Van swing naar complexe ritmes, van Aziatisch aandoende sferen naar backstreet funk…

Zooid is zelden te zien op Europese podia en Threadgills concerten zijn steeds een verrassende beklijvende gebeurtenis.

De Japanse avant-gardepianiste Satoko Fujii is een muzikale duizendpoot die in allerlei bezettingen haar draai vindt. Om zich van haar rustigere kant te laten horen, richtte zij haar eigen kwartet Ma-Do op, wat in het Japans zowel ‘open raam’ als ‘stilte tussen de noten’ betekent. Een betere

2011/3

29/08/11 21:16

Jazzagenda naam kon ze niet kiezen: de muziek van Ma-Do verkent subtiele texturen en klankkleuren en laat de stilte even hard werken als de muziek zelf. Bovendien weet Fujii ook de snaren en hamertjes in de piano te manipuleren om allerlei effecten te bekomen.

Hermeto Pascoal wordt ook vaak een tovenaar genoemd vanwege zijn aparte manier van muziek spelen: piano, accordeon en de melodica blijven zijn favorieten, maar hij mixt ook graag sax, fluit en gitaar met onconventionele ‘instrumenten’ als ketels, speelgoedinstrumenten en flesjes.

Op 18 november verhuist Jazz & Sounds naar het Conservatorium Gent met Jazz plays Europe en het Egberto Gismonti Project.

Jazz Plays Europe Laboratory is een initiatief van Jazz Plays Europe, een internationaal netwerk van professionele jazzorganisaties. Ieder deelnemend land stuurt een vertegenwoordiger naar dit unieke laboratorium. Gedurende vier dagen leren deze jazzmusici elkaar kennen, repeteren en werken ze naar een avondvullend concert toe. Zo ontstaat een gloednieuwe Europese ad-hoc jazzband die met een ongehoord repertoire langs verschillende podia doorheen Europa toert. Dit jaar is Christian Mendoza (docent piano jazz aan het Gents conservatorium) de afgevaardigde voor België en staat met de groep op Jazz & Sounds.

Egberto Gismonti (°Carmo -

Robin Verheyen

Rio de Janeiro, 1947) is een Braziliaans multi-instrumentalist en componist, die een klassieke piano-opleiding genoot in Rio de Janeiro. Hij speelt evengoed gitaar en dwarsfluit en nog andere instrumenten.

Recent verscheen Saudaçöes (ECM Records 2009) met Alexandre Gismonti. Dit dubbelalbum toonde twee facetten, de eerste cd gewijd aan klassieke muziek, de tweede aan gitaarmuziek.

Fred Van Hove

Op 19 november verwelkomt De Bijloke Robin Verheyen samen met Aki Rissanen, Claron McFadden en het Kryptos Kwartet.

De combinatie Verheyen-Rissanen is een keurmerk: hun eigen composities en improvisaties doen het overal en altijd. Ze zijn geïnspireerd door het werk van o.a. Wayne Shorter, Keith Jarret, Claude Debussy, Olivier Messiaen en Steve Reich, doen

het overal en altijd. Voor de gelegenheid vroeg De Bijloke aan Verheyen werk te maken van een ‘klassieke compositie’. Hij opteerde voor de septetformule: sax, piano, stem en strijkkwartet.

Dat de ervaren diva Claron McFadden – zowel thuis in klassieke als jazzmuziek – haar jawoord gaf, is een kostbaar goed. De creatie van het septet, een suite van verscheidene onderdelen, is de kers op de taart na een optreden van het duo Verheyen-Rissanen.

Info: www.jazzandsounds.be (BL)

Follow The Sound 2011 Dit driedaags festival loopt van 10 t/m 12 november in deSingel.

Deze editie draait rond jazzkosmonaut Sun Ra (1914-1993) met een expo, film, enz. en op de eerste dag als opener een Sun

Ra-special met Joost Buis en André Goudbeek e.a. Die dag sluit Craig Taborn met zijn trio en Lotte Anker (sax) af. Op vrijdag 11 november begint al om 17u een duel tussen saxofonist en electronicawizard Jorrit Dijkstra en meesterslagwerker John Hollenbeck (ze verzorgen ook een workshop op dag 3). Er volgt een carte blanche voor Joachim Badenhorst. Daarna komt de tweede Sun Ra Special met Marshall Allen & Han Bennink en de avond sluit af met Ikue Mori & Fred Van Hove en guests.

Zaterdag 12 november is het de beurt aan Ken Vandermark met zijn kwartet, gevolgd door een carte blanche voor Teun Verbruggen en tot slot de derde Sun Ra Special met een speciale groep waarin Mats Gustafsson, Ingebrigt Haker-Flaten, Paal NilssenLove, Ken Vandermark, e.a.

Alle info: www.desingel.be

Volg de actualiteit op www.jazzmozaiek.be 2011/3

JM1103.indd 19

19

29/08/11 21:16

in in

in in

• MIXTUUR

• WORLD TRIO

wo 28 sep

World Trio

WO 28 SEP: 20U • € 10/8

Met: Evgeny Lebedev (piano), Haggai Cohen (bas) en Lee Fish (drums)

• WORLD TRIO

vr 14 okt

WO 28 SEP:Ivan 20U • € 10/8Paduart trIo • IVAN PADUART TRIO WWW.ELEBEDEV.COM

Met: Evgeny Lebedev (piano), Haggai Cohen (bas) en Lee Fish (drums)

VR 14 OKT: 20U • € 12/10 WWW.ELEBEDEV.COM (CD-VOORSTELLING)

vr 16 sep

MixTuur

VR 16 SEP: 20U30 • € 16/14

Met: Tuur Florizoone (accordeon), Tutu Pouane (zang), Aly Keita (balafoon), Laurent Blondiau (trompet), Michel Massot (tuba, trombone), Nicolas Thys (contrabas), Chris Joris (percussie), 16 SEP: 20U30(cello), • € 16/14 Marine VR Horbaczewski Wendlavim Zabsonre (drums) en Met:(choers Tuur Florizoone (accordeon), Tutu Pouane (zang), Aly Keita Nabindibo polyphoniques Congolais)

• MIXTUUR

zo 2 okt

BerT Joris QuarTeT

(balafoon), Laurent Blondiau (trompet), Michel Massot (tuba, trombone), Nicolas Thys (contrabas), Chris Joris (percussie), Marine Horbaczewski (cello), Wendlavim Zabsonre (drums) en Nabindibo (choers polyphoniques Congolais)

WWW.TUURFLORIZOONE.BE - WWW.JAZZLABSERIES.BE

do 13 okt

• BERT JORIS QUARTET ViJay iyer ZO 2 OKT: 20U30 • € 16/14

Trio

WWW.TUURFLORIZOONE.BE - WWW.JAZZLABSERIES.BE

19 okt • BERT JORIS wo QUARTET

Met: Bert Joris (trompet), Dado Moroni (piano), Philippe Aerts (contrabas) en Dré Pallemaerts (drums)

LeTieres LeiTe & IYER Orquestra rumpilezz • VIJAY TRIO ZO 2 OKT: -20U30 • € 16/14 WWW.BERTJORIS.COM WWW.MYSPACE.COM/BERTJORIS

Met: Bert Joris (trompet), Dado Moroni (piano), Philippe Aerts (contrabas) en Dré Pallemaerts (drums) WWW.BERTJORIS.COM - WWW.MYSPACE.COM/BERTJORIS

DO 13 OKT: 20U30 • € 16/14

TooTs Thielemans & BraziLian Friends Feat.

• FRED HERSCH eliane elias,TRIO Oscar Castro-neves, DI 15 NOV: 20U30 - € 20/18 • FRED HERSCH airto TRIO moreira, DI 15 NOV: 20U30 - € 20/18 marc Johnson & ivan lins Met: Vijay Iyer (piano), Marcus

WWW.VIJAY-IYER.COM Gilmore (drums) en Stephan

Crump (contrabas) WWW.VIJAY-IYER.COM

Met: Fred Hersch (piano), John Hébert (contrabas) en Eric Met: (drums) Fred Hersch (piano), John Mcpherson Hébert (contrabas) en Eric Mcpherson (drums)

di 15 nov

• INSTANT COMPOSERS POOL Fred hersch WWW.FREDHERSCH.COM

INSTANT ZA 18•FEB 2012: 20U30 -COMPOSERS € 18/16 ma 21 nov

Ivan Paduart (piano), Philippe BackBack •Met: IVAN PADUART TRIO Aerts (contrabas) en Dré Pallemaerts

VR 14 OKT: 20U • € 12/10 (drums) (CD-VOORSTELLING)

wo 16 nov

nathan daems QuIntet • NATHAN DAEMS QUINTET WWW.IVANPADUART.COM

Met: Ivan Paduart (piano), Philippe Aerts (contrabas) en Dré Pallemaerts (drums)

+ Esa PiETilä

WO 16 NOV: 20U • € 12/10 WWW.IVANPADUART.COM

• NATHAN DAEMSzaQUINTET 26 nov

Met: Nathan Daems (tenorsaxofoon en klarinet), Bart Vervaeck (elektrische gitaar), Fulco Ottervanger (piano, keyboards), Sebastiaan (contrabas) en Simon Segers (drums) WO 16 NOV:Gommeren 20U • € 12/10

tom van dyck & t-unIt 4

WWW.MYSPACE.COM/NATHANDAEMSQUINTET Met: Nathan Daems (tenorsaxofoon en klarinet), Bart Vervaeck

• TOM VAN DYCK &vrT-UNIT 9 dec 4

(elektrische gitaar), Fulco Ottervanger (piano, keyboards), Sebastiaan Gommeren (contrabas) en Simon Segers (drums)

multItude Tom VAN Van Dyck (altsax), Pierreux &Ewout •Met: TOM DYCK T-UNIT 4 (piano, fender rhodes), Mark Haanstra (contrabas) en Herman Pardon (drums) WWW.MYSPACE.COM/NATHANDAEMSQUINTET

ZA 26 NOV: 20U • € 10/8 ZA 26 NOV: 20U • € 10/8

30 okt • VIJAY IYER zo TRIO

Met: Vijay Iyer (piano), Marcus GilmoreDO (drums) Stephan 13 OKT:en 20U30 • € 16/14 Crump (contrabas)

WWW.FREDHERSCH.COM

za 5 nov

Trio

POOL

Met: Misha (piano, componist), Han Bennink (drums), ZA 18Mengelberg FEB 2012: 20U30 - € 18/16 Ab Baars (klarinet, tenorsax), Tobias (tenorsax), Ernst (drums), Met: Misha Mengelberg (piano, Delius componist), Han Bennink GlerumAb (contrabas), Thomas Heberer (trompet), Tristan Honsinger Baars (klarinet, tenorsax), Tobias Delius (tenorsax), Ernst (cello), Mary Oliver (viool) Thomas en Wolter Wierbos (trombone) Glerum (contrabas), Heberer (trompet), Tristan Honsinger

egBerTo gisMonTi & orkesT

za 17 dec

• MULTITUDE

Bill CaroThErs Trio

Met: Tom Van Dyck (altsax), Ewout Pierreux (piano, fender rhodes), Mark Haanstra (contrabas) en Herman Pardon (drums)

9 DEC: 20U• € 10/8 •VR MULTITUDE Met: Stefan Bracaval (fluiten, ms20), Chris Mentens (contrabas), Peter

za 7 jan

Verhelst (gitaar) Nico Manssens (drums) VR 9 DEC: 20U• €en 10/8

Jef neve • BILL CAROTHERS TRIOsolo

Met: Stefan Bracaval (fluiten, ms20), Chris Mentens (contrabas), Peter Verhelst (gitaar) en Nico Manssens (drums)

17 DEC:CAROTHERS 20U • € 12/10 •ZAMet: BILL woTRIO 18 jan Bill Carrothers (piano),

chad mccullough Bram weIJters Quartet • JEF NEVE SOLO ZAThys 17 DEC: 20U • € 12/10 Nic (contrabas) en Dré Met: Bill Carrothers Pallemaerts (drums)(piano), Nic Thys (contrabas) en Dré Pallemaerts (drums)

•ZAJEF SOLO 7 JAN:NEVE 20U • € 16/14 vr 20, za 21 & zo 22 jan

dJangofolllIes

WWW.JEFNEVE.BE ZA 7 JAN: 20U • € 16/14 WWW.JEFNEVE.BE

(cello), Mary Oliver (viool) en Wolter Wierbos (trombone) WWW.ICPORCHESTRA.COM WWW.ICPORCHESTRA.COM

• JACK MILLION BAND: zo 27 nov • JACK MILLION BAND: THE BEST OF SWING C’esT MagniFiQue! THE BEST OF SWING

ZO 19 FEB 2012: 15U tribute tO- € 16/14 CoLe PorTer

ZO 19 FEB 2012: 15U - € 16/14

Met: Jack Coenen (leider/trombone), Ellen Bliek, Geralt Van Gemert Met: Jack Coenen (leider/trombone), Ellen Bliek, Geralt Van Gemert (zang), Daniel Daemen, Tim Paters, Bernard Berkhout, Jean-Pierre (zang), Daniel Daemen, Tim Paters, Bernard Berkhout, Jean-Pierre Mouton,Mouton, Rudi Colin Jos Gijzen, Hinderik Leeuwe, Rudi(sax), Colin Joris (sax),Minten, Joris Minten, Jos Gijzen, Hinderik Leeuwe, Nando Van Westrienen (trompet), Markus Pohlen, TimTim Daemen, Nando Van Westrienen (trompet), Markus Pohlen, Daemen, Rob Cober Ron Cuijpers (piano), Romain VanVan Beek Rob (trombone), Cober (trombone), Ron Cuijpers (piano), Romain Beek (gitaar),(gitaar), Rob Zeguers (bas) en Patrick Eijdems (drums) Rob Zeguers (bas) en Patrick Eijdems (drums)

za 18 feb

insTanT CoMPosers PooL

WWW.JACK-MILLION.COM WWW.JACK-MILLION.COM

zo 19 feb

• PHILIP CATHERINE • PHILIP CATHERINE JaCk MiLLion PLAYS COLE PORTER PLAYS COLE PORTER

Band

VR 23 MRT20U30 2012: 20U30 - € 16/14 VR 23 MRT 2012: - € 16/14

Met: Philip Catherine (gitaar), Karel Boehlee (piano), Phillippe Met: Philip Catherine (gitaar), Karel Boehlee (piano), Phillippe Aerts (contrabas) en Martijn Vink (drums)

en nog veel meer later op het jaar ...

Aerts (contrabas) en Martijn Vink (drums) WWW.PHILIPCATHERINE.COM

WWW.PHILIPCATHERINE.COM

Roma_JazzAd_jun11.indd 1

Roma_JazzAd_jun11.indd 1 JM1103.indd 20

GRATIS GRATIS BOLLEKE BOLLEKE

bij elk elkjazzconcert jazzconcertinin Roma! bij DeDe Roma!

Per gekochtticket ticketontvangt ontvangt u een opavond de avond Per gekocht u een bonbon diedie u opude van van het jazzconcertkan kaninruilen inruilen voor gratis Bolleke Koninck. het jazzconcert voor eeneen gratis Bolleke Koninck.

ROMA:TURNHOUTSEBAAN TURNHOUTSEBAAN 286, DEDEROMA: 286,2140 2140BORGERHOUT BORGERHOUT RATAPLAN:WIJNEGEMSTRAAT WIJNEGEMSTRAAT 27, RATAPLAN: 27,2140 2140BORGERHOUT BORGERHOUT TICKETS: TICKETBALIE TICKETS: TICKETBALIE TURNHOUTSEBAAN 327, 2140 BORGERHOUT, 03 292 97 40 TURNHOUTSEBAAN 327, 2140 BORGERHOUT, 03 292 97 40 (WERKDAGEN: 9U30-12U30 EN 13U30-17U) (WERKDAGEN: 9U30-12U30 EN 13U30-17U) + WWW.DEROMA.BE + WWW.RATAPLANVZW.BE + WWW.DEROMA.BE + WWW.RATAPLANVZW.BE + MARK SOUND, WOLSTRAAT 6, 2000 ANTWERPEN + FNAC + MARK SOUND, WOLSTRAAT 6, 2000 ANTW ERPEN + FNAC 31/05/11 10:01

31/05/11 10:01 29/08/11 21:16

COMBLAIN-LA-TOUR - Brosella - Gouvy

Zomerfestivals in beeld Foto’s: Jos Knaepen (tenzij anders vermeld) | Tekeningen: Pieter Fannes

Comblain-la-Tour Jazz Heel wat ambiance in Comblain met Blues-legende Lucky Peterson en een meer ingetogen set met de singer-songwriter Madeleine Peyroux, die haar jongste release Standing At The Rooftop kwam voorstellen. (BL)

Madeleine Peyroux

Brosella Jazz Michel Legrand

Gouvy Jazz & Blues Michel Legrand (79) kreeg in geen tijd een afgeladen volle tent op zijn hand. Hij deed, met begeleiders Pierre Boussaguet op contrabas en Francois Laizeau op drums, een greep uit zijn eigen gigantisch repertoire. Van Les parapluies de Cherbourg tot What Are you Doing The Rest of Your Life uit The Happy Ending. Er waren vibes in the air. (Jos Knaepen)

Met FLY stond er bij Brosella weer een opener van formaat op de affiche. Mark Turner, Jeff Ballard en Larry Grenadier speelden een sterk samengebalde set met op het programma moderne, snedige jazz geworteld in de traditie.

(Georges Tonla Briquet) Maar het volgelopen Groentheater kwam vooral voor peetvader Toots Thielemans die verrassend kwiek uit de hoek kwam in leuke interacties met zijn nieuwe elektrische bassist Marcel (Schimscheiner). (Bernard Lefèvre) Toots Thielemans 2011/3

JM1103.indd 21

21

29/08/11 21:16

zOmerFestIvals In BeelD: Gent

Jazz Gent Jazz De tiende editie werd ingezet met puur vuurwerk. Michel Portal zorgde meteen voor een eerste hoogtepunt met aan zijn zijde Nasheet Waits, Harish Raghavan, Bojan Z en de nieuwste trompetsensatie uit jazzland, Ambrose Akinmusire. Eigenwijs als hij steeds geweest is, bracht Portal geen hapklare festivalset maar hield hij het publiek in de ban met een complexe en ver doorgedreven set.

Voor velen de revelatie van het festival terwijl de man vijfenzeventig is! Toen Sonny Rollins wat later het podium opschuifelde, vreesden heel wat mensen voor een afknapper. Bij het tweede nummer vond de ‘colossus’ echter houding en adem en ontketende hij zijn duivels. Kobie Watkins, Sammy Figueroa en Peter Bernstein flankeerden hem voortreffelijk en kleurden enthousiast mee maar het was toch wel Rollins zelf die de show stal. Hij was natuurlijk niet meer de jonge vrijbuiter die jazzgeschiedenis schreef maar niemand kon ontkennen dat dit een concert boven alle verwachtingen was. Gent grossierde dit jaar in hoogtepunten want ook Dave Holland kwam heel geïnspireerd uit de hoek. Met Chris Potter, Robin Eubanks, Steve Nelson en Nate Smith erbij kon dit moeilijk anders.

Goede opbouw, solo’s precies waar het moest en vooral toch een opvallend sterke Eubanks.

Al Foster en George Mraz brachten een tribute aan hun vroegere werknemer Joe Henderson en dat in gezelschap van Fred Hersch (nog een Henderson-discipel) en Eli Degibri. Het uiteindelijk resultaat was een uitstekende en professionele festivalact zonder echte verrassingen maar met de juiste graad van herkenning en nostalgie. (Georges Tonla Briquet)

Sonny Rollins

Het was druilerig weer, maar toch was er veel volk voor de ‘Belgische’ dag op Gent Jazz. Philip Catherine speelde smaakvolle versies van Cole Porter-composities. Tijdloze klasse, zonder meer. Maar het publiek ging vooral uit de bol voor het Jef Neve Trio. De nieuwe bassist Ruben Samama bracht een sterke eigen compositie mee, She came from the East. Jef Neve weet als geen ander een concert op te bouwen met een mooie spanningsboog die culmineert in een van de meest ambitieuze composities van Neve, Endless DC. Een ideaal festivalnummer dat mooi aanzwelt tot een pakkende, enigszins bombastische finale. Het publiek lustte er wel pap van en dankte Neve met een stormachtige ovatie.

Voor wie er nog mocht aan twijfelen heeft Neve op Gent Jazz nogmaals bewezen dat hij met zijn trio is uitgegroeid tot dé smaakmaker van de Belgische jazzscene, met een populariteit die veel verder reikt dan het traditionele jazzpubliek. (Peter De Backer) Dave Holland Quintet

Jef Neve Trio

22

JM1103.indd 22

2011/3

29/08/11 21:16

Zomerfestivals in beeld: Dinant

Jazz Nights

Dinant Jazz Nights Met Joe Lovano als festivalpeter heeft Jean-Claude Laloux en zijn team een grandioos Dinant Jazz Nights Festival editie 2011 aangeboden, misschien wel het meest ambitieuze ooit. Over geheel de lijn was het een opeenstapeling van hoogtepunten. Joe Lovano mocht zelf openen met zijn eigen band US5 en ging overal nog een tandje bijsteken, o.a. met de herenigde ACT bigband o.l.v. FĂŠlix Simtaine.

Kenny Werner stal de show eerst met het Brussels Jazz Orchestra, waarmee hij het nieuwe repertoire van Institute of Higher Learning bracht en vervolgens duo speelde met Toots Thielemans.

De apotheose was het Charles Lloyd Quartet met pianist Jason Moran, contrabassist Reuben Rogers en drummer Eric Harland. Al van bij het begin met Dreamweaver werd de toon gezet voor een bedwelmend spirituele set. (Bernard Lefèvre)

Charles Lloyd Quartet

Joe Lovano met de ACT bigband

Kenny Werner met het Brussels Jazz Orchestra

JM1103.indd 23

2011/3

23

29/08/11 21:16

zOmerFestIvals In BeelD: Jazz

mIDDelheIm

Jazz middelheim Hoe mooi en indrukwekkend het programma van Jazz Middelheim er ook dit jaar weer uit mocht zien; het zomerse avondje met Bert Joris en Toots Thielemans was toch wel een adembenemend hoogtepunt. Bert Joris heeft al die talenten in huis, waar menig muzikant van droomt. Hij speelt prachtig trompet, schrijft composities die je tot diep in je ziel raken, en zijn Brussels Jazz Orchestra is in Europa niet te evenaren. Alleen al het basistrio met Nathalie Loriers, Jos Machtel en Toni Vitacollona is een feest op zichzelf.

Het orkest straalt energie uit en etaleert vakmanschap van een hoog gehalte. Het werd een vlekkeloos optreden met talentvolle solisten in de gelederen, waar het publiek zichtbaar van genoot.

Toots blijft iedereen verbazen en met zijn internationale kwartet behoort hij tot de wereldtop.

Het is voor het publiek meer dan een muzikale ervaring om deze grootheden aan het werk te zien. De verbondenheid en sympathie die deze vier heren onderling uitstralen geven een extra dimensie aan zo’n optreden. Het zijn stuk voor stuk iconen uit ons jazzwereldje en Toots geeft zijn ‘mannen’ de nodige ruimte om zich te manifesteren tijdens zo’n optreden.

Kenny Werner kent al jaren de weg naar België en steeds weer weet hij ons te boeien met zijn prachtig pianospel. Zijn solofeature was beeldschoon.

Je ziet aan de uitstraling van Oscar Castro-Neves en Airto Moreira, dat zij intens genieten van dit soort uitzonderlijke optredens met Toots. Het blijft dan ook wel een van de meest geslaagde combinaties,

Toots Thielemans Quartet

waarmee Toots ooit heeft opgetreden. En het kader van zo’n festival in Middelheim zorgt elk jaar weer voor een belevenis van de eerste orde.

Een compliment aan de organisatie is wel op zijn plaats, want iedereen ging weer blij en tevreden naar huis. (Jack van Poll)

Ook de jonge generatie kwam aan bod en dit via een speciaal project onder leiding van Dave Douglas. Acht studenten van de Artesis Hogeschool Antwerpen kregen het privilege om samen te werken met de trompettist. Het eindresultaat: een kleurrijk patchwork hedendaagse jazz met minder New Yorkse accenten dan verwacht (te weinig repetities om op het scherp van de snee te spelen?) maar wel met een zichtbaar tevreden Douglas en een enthousiast publiek. (Georges Tonla Briquet)

Een festival dat een hele dag lang alleen maar muziek brengt van één componist: het is ongetwijfeld uniek. Jazz Middelheim deed het met zijn John Zorn-dag.

En daar was verrassend veel volk voor komen opdagen, want de tent zat de hele dag lang meer dan vol. Pianist Uri Caine mocht openen met een soloset. Mooi, maar dat halfuurtje was echt wel te kort. Daarna zorgden de vier zangeressen van Mycale voor fraaie a capella bewerkingen van Zorn-composities, waarvoor ze teksten plukten uit de bijbel of uit het werk van Fernando Pessoa.

Maar echt pakkend werd het pas toen Bar Kokhba aan de beurt kwam. Dat stevige kamerorkestje draait rond de strijkers van Mark Feldman (viool) en Erik Friedlander (cello) en de gitaar van Tom Waits-gitarist Marc Ribot. Het is ongetwijfeld de meest klezmer-gerichte band van Zorn. Bar Kokhba putte vooral uit de fantastische cd The Circlemaker. Die dateert al van 1997, maar de muziek klinkt nog altijd fris. Met een fantastische Marc Ribot in de hoofdrol en schitterend werk van de twee strijkers. John Zorn stuurde de band vanop zijn podiumstoel af en toe bij maar zat vooral te genieten van de prachtige uitvoeringen. (Peter De Backer) Bar Kokhba

24

JM1103.indd 24

2011/3

29/08/11 21:16

zOmerFestIvals In BeelD: Jazz

mIDDelheIm

John Zorn zelf zette pas zijn altsax aan de lippen bij het slotconcert van Masada. Met pianist Uri Caine en percussionist Cyro Baptista erbij was die groep uitgebreid tot een sextet.

Masada is meer een jazzgerichte band, ook al omdat trompettist Dave Douglas er een vooraanstaande rol in speelt. Uit dat gigantische Masada-repertoire plukten ze enkele pareltjes die het publiek zeer smaakte.

Maar ook dan was het niet gedaan. Want voor 200 gelukkigen had John Zorn nog een extraatje in petto. In een protestantse kerk ‘Olijfberg’ in de Antwerpse binnenstad ging de grootmeester om middernacht achter het orgel zitten. Met zijn kap diep over zijn oren getrokken haalde Zorn er de meest bevreemdende klanken uit. Een halfuurtje lang leek de kerk een laboratorium van hedendaagse muziek, met bizarre klankkleuren en vooral veel donkere passages. Een middernachtmis van wel heel bijzonder gehalte. (Peter De Backer) Dave Douglas en John Zorn

Dertig jaar Middelheim zonder free of pure improvisatie was natuurlijk onmogelijk. Wie konden ze anders dan Fred van Hove kiezen als ambassadeur van het genre? Onze legendarische pianist, die vorige maand nog schitterde in Dinant, kwam op de proppen met een heus octet met in de rangen niemand minder dan al even grote iconen als Peter Brötzmann, André Goudbeek en Evan Parker. Verder nog Ken Vandermark, Bart Maris en een schitterende Els Vandewijer op vibrafoon. Vooral de frontale aanvallen van de vijf blazers zullen de anciens van Middelheim geplezierd hebben. Zo viel er dan toch nog een beetje anarchie te bespeuren in Park Den Brandt. (Georges Tonla Briquet)

Reeds-sectie van het Fred Van Hove octet

Lady Linn & her Magnificent Seven

Verder was er nog het programmaluik dat voor heel wat controverse zorgde. Puur popentertainment was er namelijk ook dit jaar met Lady Linn en Jamie Cullum. Lady Linn en haar Magnificent Seven deden het met hun ondertussen vertrouwde cocktail van stijlvolle pakjes, een glitterdecor en een resem hits. Baritonsaxofonist Marc De Maeseneer kreeg een glansrol. “Het was superleuk” zei Linn zelf op het einde.

De talrijke fans beaamden dit, anderen waren minder enthousiast. Jamie Cullum is op zijn beurt het schoolvoorbeeld van de charismatische entertainer met het juiste gevoel voor humor en relativering.

Op het programma: pop, rock, salsa en zelfs even wat croonerjazz. De finesses van de opnamen gingen live echter totaal verloren door het klankvolume en een te geforceerde zang maar je kan hem niet ontzeggen dat hij zichzelf volledig gaf.

Volgend jaar misschien toch overwegen om dergelijke dag op het einde van het festival te plaatsen, net als in Gent. Meteen ook aan een aangepaste infrastructuur denken want de volkstoeloop op zondag zorgde voor een aantal onbehaaglijke momenten. (Georges Tonla Briquet)

2011/3

JM1103.indd 25

25

29/08/11 21:16

Audio Services Only Professional Audio Solutions Instrument amplification • Microphones • Studio • Cabling • Services

www.audioservices.be

audioservices@skynet.be +32 (0) 478 43 04 56

JazzmOzaÏeKJes vrienden van ramses verlinde is een muzikale afspraak

op zaterdag 29 oktober Bij de Vieze Gasten in Gent en op zaterdag 11 december in Cultuurkapel de Schaduw Ardooie telkens om 20u.

Gitarist Ramses Verlinde overleed onverwachts op 9 januari 2010 bij een verkeersongeluk, hij was 28 jaar oud. Naast solo-werk kon je hem ook bezig zien in bigbandformatie The Friday Night Blasters en bij Donder in ‘t hooi. Sarah Ferri nodigde hem regelmatig uit als gastgitarist op één van haar vele optredens. Hij leefde zich ook uit

op de basgitaar in de R&B band Sticker olv P. Baervoets.

Conny Clemant (zang) brengt Ramses in herinnering met een verhaal over leven en sterven, over liefhebben en geliefd zijn, een verhaal over jazz, Gipsy/Swing en Bossa Nova. De vrienden van dienst zijn: Bart Vervaeck (g), Filip Verneert (g), Wouter Rosseel (g), Harrison Steingueldoir (p), Stefaan Debevere (sax), Hans Pauwels (cb), Jacques Vandevelde (d).

Info en reservatie: conny.clement@telenet.be

europalia is het toonaangevend

internationaal festival dat om de twee jaar zijn aandacht vestigt op een land en zijn cultureel erfgoed.

Voor zijn 23ste festival neemt Europalia u mee naar Brazilië. Dit land in beweging, resoluut modern en naar de toekomst gericht is beïnvloed door zijn origines en de mozaïek aan volkeren. Dankzij de vele migratiestromen heeft het land een indrukwekkende waaier aan muziekgenres ontwikkeld, die elementen van de verschillende culturen uit Europa, Afrika, het Midden-Oosten en van de autochtone Indianen samenbrengt. Europalia

TWIN 8 STEALTH 10 ER

BASS 10

SPEAKER CABINETS FOR GUITAR AND BASS

AMT SP25B

AMT S15G Studio

AMT VS Studio

AMT WS Studio

Wi5

AMT TA2 Studio

AMT P800 Studio

Wi5C

Studio preamp AP40

TEN 2 (2x10’’)

CORUS + Cabrio

CODA + Cabrio

CLARUS +

Bram De Looze

Het laBtrio wint de Grand Prix du Jury én de publieksprijs op de Europese jazzcompetitie die in het kader van de twintigste editie van het Tremplin Jazz d’Avignon festival werd georganiseerd. Op 3 en 4 augustus speelde dit veelbelovende Vlaamse pianotrio samen met vijf andere jonge jazzbands uit heel Europa. Met deze twee hoofdprijzen krijgen zij nu niet alleen een opnamesessie in de beroemde studio’s van La Buissonne aangeboden, maar zullen ze ook het het Tremplin festival in 2012 openen.

Je kan LABtrio bij JazzLab Series aan het werk zien tijdens hun double bill met het duo Ben Sluijs-Erik Vermeulen in december of tijdens hun Jazz Tour door Brussel en Wallonië (i.s.m.

Les Lundis d’Hortense) in november.

LAB is het anagram van de voornamen van de drie leden, L van Lander Gyselinck. Hij speelt naast topbassist Nicolas Thys in het trio van pianist Kris Defoort. Hij was vorig seizoen nog bij JazzLab Series te zien in het Itinerari Siciliani-project van saxofonist Pierre Vaiana. Hij stak ook het vuur onder de tweede editie van het Jazz Plays Europe Laboratory.

A staat voor Anneleen Boehme, bassiste barstensvol talent. Ze is de telg van een muzikale familie. Op 18-jarige leeftijd won ze reeds de Nationale Dexia-wedstrijd voor Muziek en Woordkunst.

B is Bram De Looze, 19 jaar en reeds genomineerd voor een Sabam Award voor jonge belofte.

The choice of Jo Scinta, Jean-Paul Estièvenart, Alain Pierre, Renaud Crols, Roberto Di Ferdinando, Frankie Rose, Jean-Pol Danhier, Michel Hatzigeorgiou, Nicolas Kummert, Axel Vaiana, Fabrice Alleman, 2011/3 26 Gilain, Fred Delplancq, Pierre Nicolas Thys, Philippe Aerts, Jos Machtel, Jacques Pili, ...

JM1103.indd 26

29/08/11 21:16

de SINGER

JazzmOzaÏeKJes legt de nadruk op deze multiculturele oorsprong, op hoe de muziek geëvolueerd is en op hoe de verschillende invloeden ook vandaag nog op elkaar inspelen. Het muziekprogramma van europalia.brasil bevat zowel klassieke en traditionele muziek, alsook gesofisticeerde hedendaagse creaties en commerciële hits.

Zowel in Flagey 29/10 als in De Roma (30/10) is Toots Thielemans te beleven met Eliane Elias (p, voc), Ivan Lins (kb, voc), Marc Johnson (cb), Oscar Castro-Neves en Airto Moreira uit.

In De Roma zijn n.a.v. Europalia Brasil ook volgende concerten te genieten: Letieres Leite & Orkestra Rumpilezz op 19/10 en Egberto Gismonti & Orkest op 21/11.

In Vooruit staat Hermeto Pascoal (Jazz & Sounds) op 17 november, Naná Vasconcelos op 12 januari 2012, en in Espace Senghor Brussel Hamilton de Holanda Quintet op 8 december.

Het volledige programma van europalia.brasil staat op www.europalia.eu De nea Jazz masters 2012, de 30ste editie van deze jaarlijkse hoogste jazzonderscheiding in de VS, zal in januari 2012 tijdens een

feestelijke avond in New York de laureaten huldigen: Jack DeJohnette, Von Freeman, Charlie Haden en Sheila Jordan. De Masters Award for Jazz Advocacy gaat naar trompettist Jimmy Owens. Ze ontvangen elk 25.000 dollar.

cOncerttIPs In De singer Rijkevorsel komt op 1 oktober Tamarindo, het kroonjuweel van het toonaangevende Clean Feed. Vorig jaar verkoos het label een live-opname van de groep met saxofonist Tony Malaby, bassist William Parker en drummer Nasheet Waits speciaal voor haar tweehonderdste release. Op 14 oktober passeert ICP en op 17 oktober Flat Earth Society (FES). Info: www.desinger.be In De roma staat op 2 oktober het Bert Joris Quartet dat binnenkort ook een nieuwe opname uitbrengt.

Donderdag 13 oktober is Vijay Iyer te gast. En Uri Caine zal op donderdag 26 januari met zijn trio optreden.

Info: www.deroma.be

Saxofonist Steven Delannoye werd in 2009 geselecteerd voor een beurs aan de prestigieuze Manhattan School of Music in New York. daar kwam hij in contact met andere jonge jazzmuzikanten waaronder Desmond White (bass) en Jesse Simpson (drums). Hij startte met hen een trio en toert nu in België. Op maandag 3 oktober zijn zij te gast in Jazzclub houtum street.

En special guest die avond is niemand minder dan altsaxofonist Frank Vaganée. Voor alle info: www.houtumstreet.be of e-mail: jazzkasterlee@hotmail.com In de warande Turnhout kun je Phronesis beleven op 17 oktober in een double bill met de winnaar van Jong Jazztalent Gent van dit jaar: Ifa Y Xango. Op 2 november is Nicolas Payton Sexxxtet + The Rebirth Collective van de partij en op 4 november multi-instrumentalist Stephan Micus. Info: www.warande.be

1 oktober Tony Malaby / William Parker / Nasheet Waits (VS)

14 oktober ICP Orchestra (NL)

17 oktober Flat Earth Society R.I.P. try-out (B)

BerlIn JazzFest 2011

4 november Samuel Blaser Quartet (CH/FR/VS)

van 2 tot 6 november is Berlijn opnieuw the place to be voor JazzFest 2011. Deze editie staat Polen als jazzland centraal en wordt hommage gebracht aan filmcomponisten. en met unieke concerten, waaronder charles lloyd met maria Farantouri, is een uitstap naar de Duitse hoofdstad beslist de moeite waard.

JM1103.indd 27

24 september Dj Grazzhoppa’s DJ Bigband (B/FR)

hnita-Jazz club Heist-opden-Berg verwelkomt op 5 oktober The Rebirth Collective: Dree Peremans (tb), Jo Hermans (t), Bruno

Focus op filmcomponisten en Polen jazzland

Met een expositie Side by Side.

Poland – Germany. A 1000 Years of Art and History wordt de Poolse jazzscene onder de aandacht gebracht. Als een soort voorproef van het festival treden op 15 en 21 oktober de Poolse formaties Mikolaj Traszka Clarinet Quartet en het Atom String Quartet op in de Martin Gropius Bau. Op het festival zelf vormt Tomasz Stanko met een nieuwe uitgave van Litania de hoofdact van de

9 september Sara Serpa Quintet (PRT/JPN/VS)

Poolse concerten. Pianist en filmcomponist Krzysztof Komeda (19311969) krijgt een eerbetoon door onder meer Leszek Mozdzer, Adam Pieronczyk en de Oles Brothers.

Een andere hommage brengt Richard Galliano met het oeuvre van de Italiaanse filmcomponist Nino Rota (1911-1979), die 100 jaar geleden werd geboren.

Natuurlijk ontbreken de kleppers niet met als speciaal concert Charles

Lloyd Quartet & Maria Farantouri, en verder Carla Bley met het Steve Swallow Quintet en Colin Towns met zijn Blue Touch Paper project, wat plaatsvindt in het Haus der Berliner Festspiele.

Natuurlijk valt er nog veel te ontdekken op de nevenpodia, o.a. PELbO uit Noorwegen, Josef och Erika uit Zweden. In de locale jazzclubs ATrane en Quasimodo zijn Stanton Moore Trio, Hypnotic Brass Ensemble en Big Sam’s Funky Nation te beleven. Deze laatste band uit New Orleans zal ook het afscheidsconcert brengen voor Nils Landgren die deze editie als artistiek directeur voor de laatste keer verzorgt.

Het volledig programma is vanaf 14 september te vinden op www.jazzfest-berlin.de

18 november Yves Peeters Group (B)

3 december Chris Speed / Jim Black – Endangered Blood (VS)

29 december The Chris Joris Experience (B)

deSINGER Bavelstraat 35, 2310 Rijkevorsel

INFO & RESERVATIES www.desinger.be of 0327 380 10 10 2011/3

29/08/11 21:16

JazzmOzaÏeKJes Vansina (as), Wietse Meys (ts), Joppe Bestevaar (bs), Ewout Pierreux (p), Jos Machtel (b) and Toni Vitacolonna (d), op 22 oktober The Chris Joris Experience en op 31 oktober Sam Most, Ellister Van der Molen & Rein De Graaff Trio. Info: www.hnita-jazz.be In de lokerse Jazzklub op 8 oktober Eric Person & Meta-Four feat. Chris Joris, op 29 oktober Brick Quartet, op 12 november Clare Foster/Johan Clement Trio en 3 december Bart Defoort Quartet. Info: www.lokersejazzklub.be

laatste nOOt Motives For Jazz richt op 28 oktober een Bilzen Jazz night in met Philip Catherine, Jack van Poll, De Beren Gieren in cc De Kimpel (Bilzen) en op 29 oktober All Weather Music met Flat Earth Society, The Jeff Herr Corporation, Hazman Modine in Maaseik (Zaal Van Eyck).

Voor alle verdere info en volledige agenda: www.motivesforjazz.be In club l’eF Dinant is op 8 oktober de fenomenale pianist Gwilym Simcock met zijn trio feat. Yuri Goloubev (b), James Maddren (d) aanwezig, verder op 5 november Bart Defoort Quartet, op vrijdag 11 novem-

ber Marcin Wasilewski (p) trio feat.

Slawomir Kurkiewicz (b), Michal Miskiewicz (d),4 december Chico Pinheiro (g, voc) Quintet en vrijdag 9 december Hamilton de Hollanda (g) Quintet.

Info: www.dinantjazznights.org

Jazz station programmeert op

2 november Bart Defoort Quartet en 23 november LABtrio, voor volledige agenda zie www.jazzstation.be

Bozar music heeft op 14 november Fred Hersch en volgend jaar op 27 februari Brad Mehldau Trio op het jazzmenu. Info: www.bozar.be

Saxofonist Frank Foster overleed op 26 juli, 82 jaar oud. In 1953 werd hij lid van Count Basie Orchestra, waarvoor hij ook verchillende composities leverde (o.a. Shiny Stockings). Van 1970 tot 1972 speelde hij met Elvin Jones, en later met Thad Jones-Mel Lewis bigband. In die periode was hij ook docent. In 1983 vormde hij met Frank Wes een kwintet en in 1985 toerde hij met Jimmy Smith doorheen Europa.

In juni 1986 volgde hij Thad Jones op als leider van Count Basie Orchestra. Vanaf 1995 stond hij aan de leiding van verschillende formaties. In 2001 werd hij getroffen door een beroerte waardoor hij geen saxofoon meer kon spelen. In 2002 werd hij gehonoreerd met de NEA Award.

Geri Allen

Op 7 december is in de Bijloke Geri Allen met het Time Line Quartet. De Afro-Amerikaanse pianiste en componiste Geri Allen heeft voor het eerst in haar 25-jarige carrière een liveplaat opgenomen. Het project werd meteen genomineerd voor de 42e NAACP Image Award. Allen reflecteert op de gouden jazztijden toen jazz en dans nog ‘sympatico partners’ waren. Ze walst met haar kompanen doorheen tijdloze jazznummers en exploreert de samenhang tussen de twee kunstvormen. Daarvoor doet ze een beroep op de veteraan bassist Kenny Davis (speelde bij Cassandra Wilson en Don Byron), de jonge creatieve drummer Kassa Overall en het tapdansfenomeen Maurice Chestnut, wiens magische voetenwerk en muzikaliteit doen denken aan Gregory Hines en Savion Glover. Info: www.debijloke.be

zaïek Vind MenuFazceiebokokmo

Voor een volledige jazzagenda raadpleeg

www.jazzinbelgium.com en voor actueel nieuws ga naar

www.jazzmozaiek.be

Wil je vriendjes worden met Muziekmozaïek op Facebook?

Heb je leuke folk- of jazzfilmpjes die je wil delen op YouTube?

Klik dan op de links naar de Facebook- en YouTube-pagina’s van Muziekmozaïek op www.muziekmozaiek.be

op Youtube

28

JM1103.indd 28

2011/3

29/08/11 21:17

cluBnIeuws

liliane Defossez (Busterpodium):

“Hier mogen de muzikanten vooral hun eigen ding doen” vlakbij de Grote markt van antwerpen aan de Kaasrui bevindt zich in een art nouveau pand het Busterpodium, dat open staat voor heel wat diverse activiteiten, zowel jazz als andere genres muziek, comedy, enz. In juli vierde Buster zijn 15de verjaardag. tijd voor een onderonsje met de bezielster: liliane Defossez.

In 1996 stopt Liliane Defossez al haar spaarcenten in Buster, een project dat een kleinschalig, toegankelijk platform wil bieden.

De naam Buster kwam van het voormalige café Buster Keaton dat daar al sinds 1968 gevestigd was. Het allereerste optreden was op 23 augustus 1996: Monkey Business met o.a. bassist Guy Lejeune, huidige partner van Liliane en een PA-specialist (volgens Jean Blaute de eerste die de echte PA uitvond in Vlaanderen). Hij heeft intussen een professionele studio achterin de zaal gebouwd en zorgt voor uitstekende geluidsversterking en –opnames.

Toen het pand eind 2004 verkocht werd, brak een moeilijk moment aan in de Bustergeschiedenis. Gelukkig kwam een broer van een muzikant die Buster genegen was met het voorstel om het huis te kopen op

voorwaarde dat Liliane beloofde de activiteiten verder te zetten.

Liliane Defossez: “We houden niet van hokjesdenken en bieden dus een podium voor alle genres muziek en entertainment. Maar het moet binnen de ruimte passen, dus geen rockgroep, want dat is gauw te luid en ook geen bigband, want daarvoor is de ruimte te klein. We kunnen makkelijk 80 mensen hebben. Toen drie jaar geleden Jef Neve hier stond was het stampvol, ik denk zelfs 120 man. Dat was tijdens een festivalletje, dat we al eens plannen. Dan vragen we wel inkomgeld, maar anders zijn alle activiteiten gratis. Nu al voor de derde keer op rij staan we ook in voor podia op de Cultuurmarkt (eind augustus) van Antwerpen.”

Liliane Defossez geeft graag ruimte voor toonmomenten met jazzstudenten van de conservatoria, Jazz-

Liliane Defossez

studio en de Halewijnstichitng, maar ook de muziekacademies.

“Hedendaagse jazz is niet altijd toegankelijk, maar het moet toch ook zijn publiek vinden”, aldus Liliane, en ze voegt eraan toe: “Studenten mogen altijd standards oe-

fenen, maar we verkiezen – als we zelf een optreden boeken – dat de muzikanten eigen werk brengen.

Muzikanten weten, bv. Nicolas Kummert, dat ze hier steeds een nieuw project kunnen uitproberen.

Hier mogen groepen hun eigen

ding doen. Professionele muzikanten die met grote artiesten spelen, komen hier met anderen jammen.

Zo ontstaan er groepen. Neem bv. bassist Roberto Mercurio en drummer Patrick Dorcean die hier nu al twee jaar elke maand staan. En dan komt er saxofonist Frank De Ruyter en gitarist Frank Peeters bij, allemaal professionelen die elkaar aftasten. Sam Vloemans is met Patrick Dorcean, die hij hier leerde kennen, nu een project begonnen dat binnenkort uitkomt.”

Memorabele momenten te over.

Liliane: “Zeker Jef Neve en Groove Thing, Nicolas Kummert Voices, Bert Joris, Teun Verbruggen,… Dominique Vantomme met Roots, een cross-over van fusion, pop, jazz, echt straf.

De reactie van sommige muzikanten als ze het café betreden is van ‘oei…’ We zijn maar een café en geen concertzaal, maar na het optreden komen ze glunderend vertellen hoe geweldig de klank en de sfeer wel was.

De geweldige klank is een grote troef dankzij Guy (Lejeune). Soms gebeuren er opnames, meestal als studieobject of als demo.

Bruno Vansina heeft hier zelfs zijn eerste VVG-trio plaat opgenomen en in eigen beheer uitgebracht.

Toen heb ik Bruno nog geholpen met zijn subsidiedossier.”

Toekomstplannen? Liliane: “Gewoon evolueren, heel organisch, niets pushen.”

Bernard lefèvre Voor alle info en agenda: www.busterpodium.be

2011/3

JM1103.indd 29

29

29/08/11 21:17

podiumnieuws

De Spiegel verandert in De Casino Het vertrouwde De Spiegel is verhuisd van de foyer in de stadsschouwburg naar een volledig nieuwe locatie in de Stationsstraat in Sint-Niklaas, bekend als De Casino en neemt gelijk ook die naam over. De Casino wordt in navolging van De Spiegel ook een centrum voor jazzbeleving.

Begin augustus kregen we een rondleiding in het nieuwe pand waar nog volop werken in uitvoering waren. De voormalige cinemazaal wordt een prachtige concertzaal annex bar en met backstage kraaknette artiestenvertrekken, passend gedoopt als Miles, Toots en Ella. Daarnaast ook een ruime eet/vergaderruimte. De bezoekers kunnen terecht in het gezellige café met een uitgestrekte tuin. Middenin het groen staat een authentieke kiosk, waar zeker nog concertevenementen mogelijk zijn.

Piet Breda, artistiek en zakelijk leider, benadrukt het polyvalente van de zaal. Bij jazzconcerten heerst de clubsfeer, maar bij populaire (rock)concerten kunnen zowel rijen stoelen opgesteld worden, als staand concerten plaatsvinden. Een balkonruimte biedt extra mogelijkheden. De capaciteit varieert van 120 tot 600 bezoekers.

“We hechten zeer veel belang aan het comfort van de concertganger”, stelt Steven Verschoore, communicatie en marketing.

“Onze vorige locatie was een horecazaak met mogelijkheid voor concerten, hier in De Casino is het omgekeerd. Nu hebben we een volwaardige concerttempel.”

Evenwicht Piet Breda: “Wat programmatie betreft richten we ons op de Belgische jazz, nemen we ook de JazzLab Series op, en spelen verder in op tournees van internationale jazzmuzikanten. Daar helpen collega’s als Willy Schuyten in het bijzonder in mee, samen met onze programmator Wim Pauels. Natuurlijk hebben we oog voor jong talent. We gaan verder op het avontuurlijke elan.

Maar we willen ook het publiek

dat niet gewend is aan jazz winnen. We willen ons publiek van jazzliefhebbers zo ruim mogelijk bedienen. We willen ons zeker niet fixeren op de gevorderde jazzmelomaan. Ons doel is een evenwicht binnen het jazzgenre.

Steven Verschoore: “De ziel van De Spiegel (in 1996 door Piet Breda opgericht-nvdr), was van in het begin jazz. Heel wat Belgische jazzmuzikanten hebben zo een traject afgelegd binnen ons podium, bv. Bert Joris en Jef Neve. Die traden bij ons op voor ze grotere bekendheid verwierven en voor uitverkochte zalen stonden. Neem ook het Brussels Jazz Orchestra, dat bij ons misschien wel in de kleinste zaal ooit is opgetreden.

We zijn eigenlijk het jazzconcertpodium binnen de driehoek Gent, Antwerpen en Brussel. Binnen een straal van 30 km ligt het potentieel aan bezoekers.”

“Jazz vormt de helft van de activiteiten, de andere helft is wereldmuziek en andere muziekgenres”, verklaart Piet Breda. “We ondersteunen ook de plaatselijke muziekacademie, jonge groepen krijgen hier een kans. Het inspelen op de internationale jazzgroepen die toeren zal ons nog beter lukken, want we moeten niet meer wijken voor de kalender van de stadsschouwburg.”

“De voorbije jaren stond jazz daardoor steevast gepland op donderdagavond en is dat een traditie geworden”, verduidelijkt Steven Verschoore. “Nu nog is donderdag jazzdag. “Maar’, aldus besluit Piet Breda, “dat was geen bewuste keuze. In de toekomst kunnen we dan ook grote namen die passeren wanneer ze wensen op andere dagen plaatsen.”

Bernard Lefèvre

Piet Breda

Concertkalender Donderdag 29/09 Donderdag 29/09 Donderdag 06/10 Donderdag 20/10 Donderdag 20/10 Donderdag 27/10 Donderdag 03/11 30

JM1103.indd 30

Tuur Florizoone presents Mixtuur Eastern Boundary Quartet Bert Joris Quartet Al Foster Quartet (USA) Backback The New Chris Joris Experience Roy Haynes Quartet (USA)

Donderdag 17/11 Vrijdag 25/11 Donderdag 01/12 Donderdag 19/01

Nathan Daems Quintet Hidden Orchestra (UK) Ben Sluijs – Erik Vermeulen + LABtrio Jef Neve Trio

De Casino – Stationsstraat 104 – 9100 Sint-Niklaas –T. 03 776 11 98 info@decasino.be – www.decasino.be

2011/3

29/08/11 21:17

JazzLabSeries

JazzLab Series opent het nieuwe seizoen met het grootste en meest ambitieuze muzikale project tot op heden van Tuur Florizoone. Totnogtoe gaf de accordeonist de voorkeur aan kleine bezettingen en de intimiteit van het trio, in Tricycle of het combo met Michel Massot en Marine Horbaczewski. Met MixTuur gooit hij zich in een ‘salade mixte’ van culturen, stijlen en instrumenten.

De composities schreef hij naar aanleiding van Mixed2010, het project rond de métissen - Kongolese bastaardkinderen van blanke vaders en zwarte moeders die in alle stilte terechtkwamen in Belgische pleeggezinnen. Met ronkende namen als Chris Joris, Nicolas Thys, Laurent Blondiau, Tutu Puoane en Afikaanse muzikanten als Aly Keita, Wendlavim Zabsonre en het Kongolese koor Nabindibo is MixTuur tegelijk het beste dat Afrika en Europa te bieden hebben.

Tuur Florizoone: “Voor MixTuur heb ik me echt in die geschiedenis van de métissen ingelezen. Ik hoorde verhalen van mensen die al een hele leven in de waan zijn dat ze wees zijn en dan op hun 65ste te horen krijgen dat hun moeder al die

tijd naar hen op zoek is geweest. Zoiets is heel confronterend. Dit gaat over afscheid van je meest naaste familie; je ouders, broers of zussen.

De emotionele etappes in een mensenleven, zoals geboorte of dood, raken me sowieso heel diep en het is voor mij niet eens zo’n grote uitdaging om weemoedige muziek te maken.

Maar ik ben van nature ook zeer optimistisch. Ook Afrika heeft zulk een aanstekelijke glimlach.

Eens je het bezocht hebt, laat het gevoel van intense levensvreugde je nooit meer los. Ze zeggen wel eens: Once you go black, you never go back. Die dualiteit, die gespletenheid die ook de métissen ervaren, trachtte ik in muziek te vertalen. Daarvoor wou ik wel wat Afrikaans bloed op het podium.

Aly Keita is een ritmisch won-

(foto: © JazzLab Series)

Tuur Florizoone - MixTuur

MixTuur

der die op onnavolgbare wijze de beperkingen van zijn instrument – de balafoon – weet te omzeilen. Een droom van een kerel, altijd met de glimlach op het gelaat, en een muzikant van wereldformaat! Drummer Wendlavim is nog zo’n kanjer.

Je merkt onmiddellijk hoeveel plezier beide percussionisten er in hebben. Op het hele podium voel je trouwens het wederzijdse respect dat er tussen de muzikanten bestaat. Door met mensen samen te spelen met meer ervaring dan mezelf, steel ik ook met ogen en oren.

Ik leer zoveel bij.”

Clash van kleuren en tradities

Hij heeft thuis geen drumstel, maar oefent op wat hij met kalebassen heeft samengeknutseld. Kan je je hem voorstellen in combinatie met onze Chris Joris? De synergie tussen beiden is enorm aanstekelijk.

“Enerzijds heb je de cello, een erg Westers instrument, en anderzijds de balafoon, die een heel bijzondere Afrikaanse stemming heeft. En dan Tutu die Afrikaans zingt, maar ook heel erg jazz is. Of drie Afrikaanse zangeressen, die niet vertrouwd zijn met Westerse melodieën met daar te-

genover een batterij muzikanten die gepokt en gemazeld zijn in de vrije improvisatie, zoals Laurent, Chris of Nic. Die clash van kleuren en tradities maakt de essentie van MixTuur uit. En dan daar middenin de accordeon, die ik zo weinig mogelijk bespeel, enkel wanneer het nodig is. Mixtuur is er niet voor de die-hard accordeon fans – die mogen komen als ze willen zien hoe het accordeon ook in andere contexten kan worden gebruikt. Ik dirigeer – ik wandel tussen het orkest. Het is voor publiek én muzikanten een echt heerlijke en opwindende belevenis om al die klanken tegen elkaar op te horen boksen om uiteindelijk toch in de plooi te vallen.”

Frederik Goossens

JazzPlaysEurope Laboratory JazzLab Series, Kunstencentrum De Werf in Brugge en C-mine Jazz Genk waren in 2010 de gastheren van het tweede JazzPlaysEurope Laboratory. Zes muzikanten uit evenveel landen werkten in De Werf samen aan een avondvullend programma waarmee ze op Europese tournee trokken. Van het concert in Brugge werden opnames gemaakt die nu op een nieu-

we W.E.R.F.-cd verkrijgbaar zijn.

JazzLab Series biedt iedereen die vier willekeurige tickets voor de concerten koopt, een gratis exemplaar van deze cd aan. In september kan je bijvoorbeeld met vrienden en familie naar MixTuur, het nieuwe wereldjazzensemble van Tuur Florizoone. Oktober is gereserveerd voor BackBack, het krach-

tige trio rond gitarist Filip Wauters.

En in november trekt het Nathan Daems Quintet, winnaars van Jong Jazztalent Gent 2010, op tournee.

Diezelfde maand speelt eveneens de derde uitgave van het JazzPlaysEurope Laboratory, met o.a. pianist Christian Mendoza, op het Jazz & Sounds festival in Gent. (FG) www.jazzlabseries.be 2011/3

JM1103.indd 31

31

29/08/11 21:17

BLINDFOLD TEST

Tuur Florizoone Het grote publiek kent hem van zijn soundtrack voor de prima film Aanrijding in Moskou.

Maar Tuur Florizoone (accordeonist én pianist) is vooral de bezieler van het avontuurlijke trio Tricycle (met saxofonist/fluitist Philippe Laloy en bassist Vincent Noiret) en hij speelt in vele andere combinaties, zoals in duo met trompettist Eric Vloeimans. In het najaar toert hij met zijn MixTuur-project dat Europese en Afrikaanse muziekstijlen vermengt tot een broeierig geheel.

We lieten Tuur enkele muziekstukken horen, benieuwd naar zijn commentaar.

Charms of the Night Sky, uit Charms of the Night Sky, Winter & Winter, 1998. Dave Douglas, t; Guy Klucevsec, acc; Mark Feldman, vn; Greg Cohen, b Dit doet me heel erg aan de Noorse scene denken. Dit zou wel eens (violist) Alexandre Cavaliere kunnen zijn. Doet me ook aan de muziek van (saxofonist) Trygve Seim denken. Is dit dan misschien zijn trompettist Arve Henriksen? Dit is heel transparante muziek, zo zonder drums. Al die drummers die we niet nodig hebben! (lacht) Neen, we hebben ze wel nodig natuurlijk, maar als je de drummer weglaat, geeft dat de muziek meer ruimte.

Dan heb je wel een zeer goede bassist nodig, die niet louter bas speelt. Zoals hier: de muziek is zacht van klank, maar de bas is zeer percussief. Een viool hoor je niet vaak in de jazz. Veel violisten hebben geen jazzopleiding gehad en willen dan zeer zuinig spelen.

Maar deze komt blijkbaar uit de meer hedendaagse scene en dan kan je daar heel mooi mee kleuren. De accordeon heeft alleen maar akkoorden gespeeld.

De trompettist doet me wat aan Eric Vloeimans denken, maar hij is het niet.

JM1103.indd 32

Chris Speed’s Yeah No

She has four Thorns, uit Swell Henry, Sqealermusic, 2003. Chris Speed, ts, kl; Cuong Vu, t; Skuli Sverisson, elb; Rob Burger, acc; Jim Black, d

Enrico Rava

Dave Douglas

32

ECM-opname. De trombonist stond vlak bij z’n micro te spelen. De trompettist – nochtans de leider van de groep – was te veel op afstand gezet.

Algir Dalbughi, uit Easy Living, ECM, 2004. Enrico Rava, t; Gianluca Petrella, tb; Stefano Bollani, p; Rosario Bonaccorso, b; Roberto Gatto, d (snel) Dit is Stefano Bollani, dus dan zal die trompettist wel Enrico Rava zijn. Zalig! Soms doet Bollani van die gekke dingen, zoals hier die baslijn dubbelen. Dat klinkt dan zeer boogie woogie of ragtime. Maar zoals hij dat doet, hoor ik dat heel graag. Ik ben gewoon heel graag met elastische muziek bezig. Mocht ik alleen maar piano spelen, zou ik minder kansen hebben gekregen. Niet dat ik door accordeon te gaan spelen een commerciële zet had gepland. Maar mijn accordeon heeft veel deuren geopend. Je moet niet echt een goeie accordeonist zijn om mensen nieuwsgierig te maken.

Je valt snel door de mand als je een slechte pianist bent. Maar op accordeon kan je snel een mooie klank hebben. Smaak is wel de eerste vereiste om accordeon te spelen. Eigenlijk ben ik meer pianist dan acc. Ik luister ook veel meer naar pianomuziek. De accordeon-cd’s in mijn verzameling heb ik dan nog meestal gekregen.

De mix van deze cd is niet goed, ook al is het een

Dat begint in C mineur. Een diatonische accordeon. Vandaag kan iets dat slecht gepeeld is, toch nog goed klinken. Met Protools en anderen programma’s kan je alles opnieuw proberen. Deze muzikanten zijn duidelijk niet zo goed als bij Enrico Rava, maar dat maakt hier niet uit. Ik voel dat het concept achter deze groep niet zo stevig is als bij Rava. De akkoorden zijn simpele drieklanken, amper clusters, dit is geen muziek die pijn doet. Richard Galliano zou dit totaal anders spelen, maar dat wil je niet horen, dat is té virtuoos. Daar ben ik geen fan van. Deze is een minder goede accordeonist, maar op zijn eigen onhandige manier wel mooi. Een diatonische accordeon is nu eenmaal onhandig al heeft die ook wel zijn charmes. De folk loert al snel om de hoek en ik word daar zenuwachtig van. (achteraf) Met Jim Black op drums? Nochtans een zeer goede drummer. Maar wel een beetje ruw soms.

Tom Waits On the other Side of the World, uit Night on Earth, Island Records, 1991. Met onder anderen: Ralph Carney, kl; Matthew Brubeck, cello; Francis Thumm, harmonium; Josef Brinckmann, acc Dacht je echt dat dit mij zou aanspreken? Geen idee wie dit is. Dit is klezmer-achtig. Wie voor de accordeon kiest en dan ook nog eens klezmer speelt, is

2011/3

29/08/11 21:17

Blindfold test: tuur FlOrIzOOne zeker niet innovatief. Ik blijf met m’n handen af van klezmer. Voor Tzadik heb ik wel eens opgenomen met die klezmer-zangeres Zahava Seewald. Maar louter harmonisch doe ik er echt niet aan mee, tenzij ik dronken ben op een feest. Neen, zet dit maar af!

(Later, als we hem de gezongen versie van hetzelfde stuk laten horen) Ha, Tom Waits! Met de stem erbij is deze muziek een radicaal ander gegeven. Maar laat de stem weg en dit is muziek om te bleiten. Dit is ook niet de beste klarinettist.

Wij zijn hier te lande wel verwend wat dat betreft, met Joachim Badenhorst en Kurt Budé, twee prima leerlingen van John Ruocco.

anders dan mijn eigen accordeon, al horen veel mensen het verschil niet. Maar dat speelt toch helemaal anders. Dit zou wel eens Dino Saluzzi kunnen zijn. Die man heeft een heel goeie linkerhand.

Maar is die compositie van hem? (Neen, wel van Pintin Castellanos, nvdr.) Een van mijn favoriete accordeon-cd’s is die van hem met het Rosamunde Quartet. Saluzzi blijft wel aan z’n Argentijnse cultuur vasthangen. Hij speelt Argentijns getinte muziek. Hij heeft al vanzelf een soort muziek in zich.

De Belg Tuur Florizoone heeft niet meteen zo’n herkenbare stempel. Wij moeten zoeken naar een eigen persoonlijkheid.

Dino saluzzi Group

chick corea

Milonga (La Punalada), uit Mojotoro, ECM, 1992. Dino Saluzzi, bandoneon; Celso Saluzzi, bandoneon; Felix Saluzzi, ts, ss; Armando Alonso, g; Guillermo Vodala, elb; José Maria Saluzii, d; Arto Tuncboyaci, perc (Meteen) Dit is een mooie compositie, veel hedendaagser. Een bandoneon, die speelt iets luider.

Het was nog origineler geweest zonder dit bolero-achtige ritme. Dit spreekt me meer aan omdat ik het gevoel heb dat de componist veel ideeën heeft, misschien té veel voor zo’n kort tijdsbestek.

Een bandoneon is een heel mooi instrument, heel

The Sky, uit My Spanish Heart, Verve, 1976. Chick Corea, p.

Veel karakter. Deze pianist heeft duidelijk een klassieke achtergrond. Maar ik ben hier niet echt fan van.

Het heeft iets weg van Egberto Gismonti, die ook klassieke opleiding heeft gehad. Hij speelt heel krachtig, soms zelfs als een drummer. (achteraf) Met hem heb ik bijzonder weinig affiniteit. Hij heeft wel veel karakter. Een fantastische pianist, zonder twijfel. Dit is geen muziek die matcht met mijn ziel.

richard Galliano/ Brussels Jazz Orchestra Teulada, uit Ten Years Ago. Universal, 2008. Richard Galliano, acc met het BJO onder leiding van Frank Vaganée.

Alweer accordeon? Ik speel door toeval zelf accordeon, maar daarom hoor ik dat zelf nog niet graag, hé. Dit is Richard Galliano met het BJO. Galliano is een schitterende accordeonist. Hij heeft de accordeon op de kaart gezet en verdient daar een standbeeld voor. Maar ik heb zeker niet dezelfde smaak als hij. Ik wik mijn woorden, omdat het een handige gast is om van te leren, omat hij zodanig perfect is. Er valt niks op aan te merken en toch vind ik dit te proper. Ritmisch is hij heel straf. Hij komt duidelijk uit een musette achtergrond. Hij lijkt wel geboren om accordeon te worden. Zelf ben ik een pianist die toevallig ook accordeon speelt. Bij pianisten heb je ontelbare keuzes als voorbeeld, bij accordeon kom je altijd bij Galliano uit. Maar met anderen heb ik veel meer affiniteit. Zoals met Hermeto Pascoal. Die heeft ook dergelijke nummers geschreven, maar hem vind ik een straffere componist.

Galliano is niet bekend als componist, wel als accordeonist. Geef mij dan maar Jean-Louis Matinier, die bij Louis Sclavis speelt en Renaud-Garcia Fons. Die heeft veel meer smaak dan Galliano.

Muziekkeuze en reacties opgetekend door Peter De Backer

Workshops met Frank Vaganée, Lode Mertens, Toni Vitacolonna, Nico Schepers en Ben Fleerakkers

5 & 6 nov ‘11

d n a B g i B A

Z n e i r e p x E

Concerten van 4 amateurbigbands (5/11) en de Tuesday Night Orchestra (6/11)

Info en inschrijvingen:

02 532 38 90 info@muzmoz.be www.muziekmozaiek.be (Educatie w Jazz w Opleidingen w Workshops)

int Niklaas

ning - S Bigbandhappe

In samenwerking met Stedelijke Academie voor

Muziek-Woord-Dans Sint-Niklaas

2011/3

JM1103.indd 33

33

29/08/11 21:17

Holland Muziekland

Verf horen drogen Mischa Andriessen Tijd is waarschijnlijk het belangrijkste en ook meest problematische aspect van jazz.

De timing natuurlijk, het juist fraseren en het zodanig invullen van de maat dat de luisteraar het idee krijgt dat er nog geen seconde verstrijkt. Maar meer dan dat de paradox waarop jazz stoelt; dat het altijd maar nu moet zijn, er op elk nu een nieuw nu volgt tot de muziek stopt en, zoals Eric Dolphy dat ooit onverbeterbaar zei, verdwenen is, vervlogen met de wind en voorgoed ongrijpbaar.

Waar de jazz zich naar voren uitstrekt, in de toekomst springt zoals een van de personages van Primo Levi, daar duikt de literatuur terug in de tijd. De schrijver hangt op zijn minst met zijn volle gewicht aan de noodrem; zie hoe hij grijnst als het hem lukt de voortschrijdende tijd vaart te laten minderen zodat hoe kortstondig ook de mogelijkheid wordt gecreëerd om terug te kijken.

Waar literatuur en jazz elkaar raken, ontstaat er vanwege die tegengestelde bewegingsrichtingen automatisch spanning. Niet in de literatuur die de jazz probeert na te doen, maar wel in het schrijven van bijvoorbeeld Bernlef of Henk Romijn Meijer. Schrijvers die weten welke kant de jazz op gaat en die beseffen dat het zinloos is gelijke tred te houden. Net als de schildpad halen ze de haas soms bij en worden jaren luisteren omgezet in een tekst die even vasthoudt

wat liefst wil ontsnappen, alsof het lukt om luttele seconden een sprinkhaan op de open handpalm te laten zitten – voor iedereen zichtbaar – tot die wegspringt.

Henk Romijn Meijer overleed in 2008. In het literair historische tijdschrift De Parelduiker en vooral in het zeer fraai verzorgde boek A Love Supreme dat bij uitgeverij AFDH verschijnt, worden de jazzstukken van de vooral als literator bekende Romijn Meijer weer vol in de schijnwerpers gezet.

Romijn Meijer was levenslang een jazzfanaat, hij was evenzeer een geboren nostalgicus, iemand die de tijd tot stoppen wilde schrijven. Iemand ook die de jazz begreep, die jaloers makend veel legendarische artiesten aan het werk zag en altijd maar bleef luisteren en zo jaren na de geruchtmakende opkomst van Ornette Coleman onder meer kon opmerken dat die muziek zo prachtig levendig was. Romijn Meijer was ‘jazz’ in de zin dat hij vooroordelen van zich af kon schudden om weer tot de kern te komen. Hij schreef vaak noodgedwongen, maar naar ik vermoed ook bij voorkeur vanuit zijn geheugen. En die herinneringen wilde hij niet laten bederven: “[…] hij speelde een schitterend chorus op zijn trombone dat opgevangen werd door Benny’s klarinet die met een warmte speelde die hem

eigenlijk vreemd was. Zo klinkt het althans in mijn herinnering. En waarom zou ik die herinnering niet rustig zo laten?”

Het jazzproza van Romijn Meijer onttrekt zich aan de gebruikelijke categorieën; het zijn geen recensies, geen geschiedenissen.

Hij noemde het zelf “een autobiografie aan de hand van de jazz”.

Voor de naar verluidt tamelijk verlegen Romijn Meijer was de jazz ook een aanmoediging “om het zelf te doen.” En om zichzelf te worden, zou ik daaraan durven toevoegen; his own man te zijn, dat onverslijtbare adagium van de jazz.

In zijn beste stukken schrijft Romijn Meijer voor even de tijd stil. Hij bezat de twee belangrijkste eigenschappen voor een jazzschrijver. Hij kon schrijven en hij kon luisteren. Over Dizzy Gillespie werd ooit geschreven dat hij zulke goede oren had dat hij verf kon horen drogen. Of Romijn Meijer dat vermogen ook had is mij niet bekend, maar soms schrijft hij zo dat ook de lezer hoort hoe de verf langzaam droog wordt.

De Parelduiker http://www.lubberhuizen.nl A Love Supreme – jazzstukken van Henk Romijn Meijer Uitgeverij Afdh http://www.afdh.nl

jazz najaar 2011 www.ccstrombeek.be

cultuurcentrum strombeek grimbergen

sam vloemans

In 2010 kreeg ze de South African Music Award in de categorie ‘Best traditional jazz album’ voor haar cd Quiet now. In het najaar gaat ze op tournee met voornamelijk nieuw werk.

Met Tutu Puoane | Ewout Pierreux | Nicolas Thys | Lieven Venken

Sam Vloemans brengt met zijn band nieuw werk in zijn typische eclectische stijl. Vooral jazz, funk en latin nemen de bovenhand. Hij werkte samen met Gabriel Rios, Dez Mona, El Tattoo del Tigre, Pieter Embrechts e.a.

Laat u vervoeren tijdens een passionele, feestelijke en ontroerende avond.

do 27/10 — 20.30 u

JazzClass series:

Nieuw album Chemsi

een cursus jazz van jelly ToT jef

Hijaz

di 8, 15, 22 en 29/11 — 20u tot 22.15u

wo 28/09 — 20.30 u Het schemergebied tussen Arabische toonladders, westerse jazz en Griekse rembetika vormt de voedingsbodem voor dit nieuwste album van Hijaz.

Met Moufadhel Adhoum | Niko Deman | Rui Salgado | Vardan Hovanissian | Chryster Aerts | Azzedine Jazouli

2011/3 34Gemeenteplein 1853 Strombeek-Bever

JM1103.indd 34

Jazz | latiN | soul | pop

TuTu Puoane QuarTeT

wo 30/11 — 20.30 u

DJaNgofollies

Koen De cauTer & rony verbiesT QuarTeT

do 26/01/2012 — 20.30 u Djangofolllies wil de nagedachtenis aan Django Reinhardt levendig houden met een jaarlijkse concertreeks in Vlaanderen, Wallonië en Brussel.

Met Koen De Cauter | Waso De Cauter | Dajo De Cauter | Rony Verbiest

t. 02 263 03 43 f. 02 263 03 44 | tickets@ccstrombeek.be 29/08/11 21:17

Album Souvenir

notes and tones marc van den hoof Dat zoiets je overkomt, hoor je wel eens zeggen, zomaar, zonder direct aanwijsbare reden. Het gebeurt en het gebeurt en daarmee uit. Het is een beetje jammer dat ik de verwijzing al eens eerder heb gebruikt, maar het zou opnieuw het moment zijn om het over een ‘blijde en onvoorziene’ gebeurtenis te hebben. Het is namelijk zo dat mij de voorbije weken drie ooit door mij aan leergierige jazzliefhebbers uitgeleende boeken over de muziek die ons zo ter harte gaat, zijn terugbezorgd. Twee ervan maken deel uit van de fraaie reeks ‘Epistrophy’ van de Franse uitgeverij Parenthèses, waarin o.m. ook André Hodeirs Hommes et problèmes du jazz weer werd uitgegeven. Le cas Coltrane van Alain Gerber verscheen in 1985. Het is een uitermate Frans boek: een soort ‘psychografie’ van de Coltrane die in de vroege jaren zestig met z’n Atlantic albums Giant Steps, My Favorite Things, Coltrane Plays The Blues en Olé Coltrane de esthetiek van z’n klassieke kwartet aan het uitvinden was.

Moeilijk, moeilijk. Ik heb het ooit ergens gerecenseerd en verbaas me erover dat ik gedacht moet hebben dat ik het begreep. Het

andere boek, uit 1986, is al even Frans: Le jazz est-il encore possible? van Michel-Claude Jalard, de filosoof die me, toen ik veertien of vijftien was, zoveel hoofdbrekens had bezorgd alleen al met de titel van z’n inleiding bij het fotoboek Plaisir du jazz: Départ dans l’ affection et le bruit neufs. Ik was een kind en wist niet beter. Jalard heeft het over de poetica van Horace Silver, over ‘soul jazz’, over Coltrane, Ornette Coleman, Eric Dolphy, over Miles Davis (die van Miles Smiles en Sorcerer) en over Stravinsky en de jazz. Ze allebei helemaal opnieuw lezen, dat zal er wel niet van komen, maar hier en daar eens iets herlezen, dat wel. Het derde jazzboek dat ik terugkreeg is Art Taylors Notes and Tones, de Da Capo heruitgave uit 1993 van het interviewboek dat Taylor in de jaren zeventig in eigen beheer (en heel duur) had uitgegeven toen hij nog in Luik woonde.

Ik had erover gehoord of gelezen via Mon Devoghelaere, maar het nooit gezien, tot ik het in 2003 aantrof in een ramsjbak en er zeven en een halve euro voor betaalde. Aan de oorspronkelijke verzameling zijn in deze editie twee interviews toegevoegd: één met

Dexter Gordon uit 1967 en één met Monk uit 1969. Het bijzondere aan deze dertig gesprekken is dat het, zoals de ondertitel zegt, ‘musician-to-musician interviews’ zijn. En bovendien zijn het dertig zwarte musicians.

Van Don Byas en Erroll Garner tot Ornette Coleman en Don Cherry.

Art Taylor stelt de vragen die ‘een leek’ niet stelt en krijgt de antwoorden die de jazzspelers alleen aan elkaar toevertrouwen. Ik denk dat ik dit boek nog dikwijls uit de kast zal halen, want hoe langer we met de jazz bezig zijn, hoe minder we ervan begrijpen, vrees ik, en hier valt nog het een en ander te leren. En nochtans. Op Jazz Middelheim 2011 zag ik een vriend terug met wie ik een jaar of zeven op kostschool in dezelfde klas heb gezeten. Hij vertelde de omstanders hoe wij op zondagavond van thuis naar de school terugkeerden en een week lang over jazz discussieerden. Coltrane of Rollins? We zijn er nog niet uit. Wij met onze jazz! Oo-lya-koo! Dat was van ons. Oopbop-sh’bam! Veertig jaar is het geleden. Salt peanuts, salt peanuts!

zijn emen

.

Rony

JM1103.indd 35

29/08/11 21:17

25ste Oslo Jazz festival

Noorse soundscapes Het Oslo Jazz festival speelt zich af in het hart van Oslo op verschillende locaties. Heel de stad leeft en beleeft het mee. Langs de belangrijkse boulevard Karl Johan Gate blijft het druk tot in de vroege uurtjes. Overal weerklinkt (jazz)muziek. Op een buitenpodium stelt jong talent zich voor met namen zoals Krokofant, Gibs Quartet en The Real Time. Topacts staan in de clubs of de aula van de universiteit. Er is zelfs een theatermonoloog (met jazztrio) dat de befaamde schrijver Henning Mankel schreef rond Miles Davis (Driving Miles).

Jon Balke: “In deze muziek zoek ik nieuwe wegen om orchestrale compositie te vermengen met improvisatie. Het is een soort stroom van gecomponeerde muziek met ruimte voor de solisten die er vrij rond improviseren. Dat creëert een totaal verschillende soundscape dat aanleunt bij kamermuziek maar elementen van improvisatie en ook jazz integreert.”

Tijdens de openingsavond op 15 augustus werd 25 jaar Oslo Jazz Festival gevierd in het oogverblindende Operagebouw met orkest o.l.v. Christian Eggen en unieke performances van zangeres Silje Nergaard, Come Shine, trombonist Kristoffer Kompen en trompettist Nils Petter Molvaer. Molvaer speelde een nieuwe compositie die speciaal voor deze gelegenheid werd geschreven door Rolf Wallin.

“In Magnetic Book zoek ik nieuwe wegen om orchestrale compositie te vermengen met improvisatie”

Op een andere uitzonderlijke locatie (St.Jacobskerk) stelde Jon Balke (° 7/6/1955 in Furnes/Hamar) zijn nieuw project Magnetic Book voor, wat zoals hij zelf vertelt de voortzetting en het resultaat is van wat begon als Magnetic North Orchestra in 1992.

Magnetic Book is een nauwe samenwerking tussen pianist/componist/percussionist Jon Balke en de barokviolist Bjarte Eike. Samen met een strijkensemble (LiNN) en klarinettist Havard Lund, trompettist/vocalist Per Jørgensen, bassist Bjorn Kjellemyr en percussionist Helge Andreas Norbakken ontstaat een unieke orchestrale improvisatie. De release ervan zal waarschijnlijk in 2012 op ECM verschijnen.

Jon Balke

36

JM1103.indd 36

Jon Balke:

“Mijn invloeden zijn zeer divers,” vervolgt Jon Balke, “Ik heb me verdiept in de West-Afrikaanse polyfonische drummerstraditie – binnenkort verschijnt overigens een nieuwe opname met Batagraf (de percussiegroep rond Jon Balke - nvdr). Barokmuziek is voor mij een belangrijke inspiratie en ik werk veel met strijkinstrumenten. Maar er zijn ook heel wat pianisten die me hebben beïnvloed zoals Paul Bley, Keith Jarrett, Svein Finnerud…”

(foto: © Oslo Jazz Festival)

Om de eigenzinnige Noorse muziek, de vriendelijke mensen, de prachtige natuur (Oslofjord), de architectuur (Opera), de (stand)beelden (Vigeland park) en design moet je zeker ooit naar Oslo, ’s werelds groenste stad.

En als je dan midden augustus het jazzfestival meepikt, ervaar je pas hoe innovatief en creatief de Noorse muziekscene is. Spijtig dat bij deze feestelijke Oslo Jazz editie 2011 een schaduw hing van het afschuwelijke drama dat zich hier afspeelde een kleine maand voordien.

Het was en is een schok die de stad, zijn inwoners en de wereld diep heeft geraakt.

Wat maakt dat de Noorse (jazz)muziek zich zo anders profileert vroegen we nog. “Dat heeft alles te maken met de geschiedenis van Noorwegen,” verklaart Jon Balke. “Zweden was een rijk land na de oorlog, maar Noorwegen was plat gebombardeerd. Ons muzikaal talent trok naar Zweden om daar op te treden.

Denemarken had dan weer de traditie Amerikaanse solisten te laten spelen met Europeanen. Dat kenden we niet in Noorwegen. Toen de moderne jazz zich in de jaren 60 ontwikkelde met leidinggevende figuren als Miles Davis en Ornette Coleman trok de Noorse scene zich daaraan op. Vanuit ons historisch perspectief was originaliteit vooral een belangrijk gegeven. Toen kwam ECM en groeide de aandacht voor de jonge talentvolle Noorse jazzmuzikanten.

Jan Garbarek was natuurlijk wel een ambassadeur voor de Noorse jazz. Maar het betekende niet dat het appreciëren van Garbarek vanzelf een deur opende voor andere Noorse musici.”

Samen met Jon Balke was Nils Petter Molvaer (°18/9/1960 op het Noorse eiland Sula) in de jaren tachtig een boegbeeld van de Noorse (jazz)sound. Ze waren lid van bassist Arild Andersen’s Masqualero (met verder drummer Jon Christensen en saxofonist

2011/3

29/08/11 21:17

25ste Oslo Jazz festival Tore Brunborg). NPM neemt nog met vele andere ECM-artiesten (Sidsel Endresen, Jon Balke, Marilyn Mazur, Robyn Schulkowky) op voor hij in 1997 met zijn eigen debuutalbum Khmer op ECM uitpakt dat een instant succes wordt.

Het levert hem een Noorse Grammy op. ECM gaat zelfs voor het eerst in zijn geschiedenis twee singles (Song of Sand en Ligotage) ervan releasen. In mei 2000 volgt nog bij ECM Solid Ether, waarna NPM zijn eigen weg gaat onder eigen label Sula Records.

Eind 2003 ontvangt Nils Petter Molvaer de Noorse cultuurprijs ‘Buddy’ wat de hoogste onderscheiding voor een jazzmuzikant in Noorwegen is.

Enkele projecten rond filmmuziek en theater inspireren hem bij zijn studioalbum ER (2005), waar vocals (Sidsel Endresen) meer ruimte krijgen. Dit album wint ook een Noorse Grammy.

In Hamada (Sula Records 2009) vormen gitarist Eivind Aarset en sampler Jan Bang samen met Audun Erlien (b) en Audun Kleive (d) de vaste groep.

Maar al een tijdje toert hij met een totaal nieuw trio, Nils Petter Molvaer dat aansluit bij de sound van Hamada, maar toch een nieuwe wending neemt.

Nils Petter Molvaer: “In september komt het album met mijn nieuwe band uit (Baboon Moon – Sula Records/Sony Music – 10de eigen album - nvdr) en voor mij betekent het een nieuwe richting. Er is zeker een link met Hamada maar de soundscapes zijn nog heviger rockgetint en het klinkt heel donker. Het heeft natuurlijk alles te maken met de nieuwe bandleden, die ik veel meer ruimte voor improvisatie laat.

Stian Westerhus hoorde ik voor het eerst vier jaar geleden op een festival in Italië waar ik optrad en hij solo speelde. Ik was gefascineerd door zijn rauwe en krachtige gitaarklank, de energie. Ik stond toen op het punt om mijn vleugels weer uit te slaan en was aan verandering van band toe. Dus begon ik met Stian samen te werken en op een moment viel Erland Dahlen in als drummer/percussionist en die maakte het door zijn power en sound helemaal af.

Op het concert in Oslo (Parktheatret 17 augustus) sloegen de vonken over van dit energieke NPM-trio in een volgepropte zaal die alleen werd uitgelicht door een scenegrote achtergrond van gepolariseerde beeldprojectie. Hallucinant en fascinerend. Donker,

Nils Petter Molvaer:

“De essentie van mijn muziek heeft alles te maken met interactie, contrasten en proberen die te laten samensmelten op een organische manier…” rauw en heavy. Bijzonder als gitarist Stian Westerhus met strijkstok uithaalt, Erland Dahlen zijn helse percussie losviert en Nils Petter Molvaer op allerlei manieren zijn trompet laat schitteren (of soms schetteren). Maar het valt echt wel in de plooi en er blijft altijd de acoustic feeling al wordt natuurlijk gebruik gemaakt van electronica.

Niels Petter Molvaer: “De acoustic sound is voor mij altijd de basis. Daar speel ik mee en trek de sound op, soms tot die verwrongen klinkt of soms heel zacht ingetogen… de essentie van mijn muziek heeft alles te maken met interactie, contrasten en proberen die te laten samensmelten op een organische manier…”

NPM werkt intussen ook aan een opdracht voor muziek bij de film Comrade van de Noorse regisseur Petter Naess. Een anti-oorlogfilm waarbij een Duits en Brits vliegtuig tegelijk crashen in De Noorse bergen. De bemanning moet noodgedwongen samen in een hut overleven en de boodschap is dat we allemaal mensen zijn van welke nationaliteit ook.

De Noorse muziekscene – of je het al of niet jazz wilt noemen, vinden Jon Balke en NPM irrelevant – is tegendraads origineel, straalt van vitaliteit en belooft voor wie ervoor open staat nog heel wat aangename verrassingen!

Bernard Lefèvre

2011/1 2011/3

JM1103.indd 37

37

29/08/11 21:17

Voelbaar hoorbaar, herkenbaar beter

www.ecmrecords.nl

geniaal in hun tederheid

verkrij gb a a op dvd r en blu r ay

DVD ECM 2769886 | BLURAY ECM 2769887

Various artists Sounds and Silence A film by: Peter Guyer and Norbert Wiedmar Travels with Manfred Eicher

38

ECM 2770080

ECM 2767833

ECM 4453692

Various artists Sounds and Silence (Music for the Film)

Charles lloyd / Maria Farantouri Athens Concert

Stefano battaglia trio The River of Anyder

FOR MORE INFORMATION ABOUT ChAllENgERecoRdsINT. AND ARTISTS: WWW.ChAllENgERECORDS.COM

2011/3

CRI [11-666] Adv JM1103.indd 38 Jazzmozaiek+.indd 1

hOME OF CREATIVE MUSIC

25-08-11 21:17 16:25 29/08/11

11 16:25

Nieuw op cd/dvd redactie:

DeaDlIne volgend nummer:

Mischa Andriessen, Patrick Bivort, Peter De Backer, Wannes Gyselinck, Chris Joris, Bernard Lefèvre, Georges Tonla Briquet, Marc Van de Walle

Te bespreken cd’s, dvd’s en ander audiovisueel materiaal graag ten laatste op 21 oktober 2011 op de redactie: Jazzmozaïek, Laarstraat 105, 2610 Wilrijk-Antwerpen (België).

Back to...

Er duiken almaar meer tributes en aanverwante heropnames op. Marcus Miller grijpt terug naar zijn Tutu met Miles, Roberto Magris inspireert zich bij Lee Morgan, Chick Corea blies nieuw leven in Return To Forever en nog op Gent Jazz stond Al Foster met een eerbetoon aan Joe Henderson. Diezelfde Foster vroeg Dré Pallemaerts even in te springen voor een Miles hommage rond Bitches Brew. Het zijn een paar voorbeelden. Of ze de tijd hebben doorstaan, dat is soms erg persoonlijk en heeft al eens met nostalgie te maken. Een tijdloze jazz top 100 zou wel eens verrassend zijn. Al weten we bijna zeker wie nummer 1 staat: Kind of Blue, jawel. Twintig jaar na zijn dood is Miles nog altijd immens populair. Aan alle fans ter wereld werd recent gevraagd om hun beste nummers op te geven om er een best of compilatie van uit te brengen, die zou Blue Fame gaan heten. Zo zie je maar, Bernard lefèvre back to…business. En terwijl je in de file staat, denk eens na over die tijdloze 100!

Ben allison action-refraction Palmetto Records/Codaex – 42:30

tom arthurs – richard Fairhurst Postcards from Pushkin

reinier Baas more socially relevant Jazz music

Babel/Codaex – 41:41

Mainland Records – 55:05

Nieuw op cd/dvd Jazzmozaïek klasseert in deze rubriek de cd’s (nieuwe releases en heruitgaven) in alfabetische volgorde en illustreert het betere werk met de afdruk van de hoesjes.

De quotering is als volgt. top = op twee kolommen met afbeelding van hoesje in kader zeer Goed = op één kolom met achtergrondkleur en afbeelding van hoesje Goed met hartje = op één kolom met afbeelding van hoesje Goed = geen achtergrondkleur en geen afbeelding van hoesje

ray anderson, han Bennink, Frank möbus, ernst Glerum, Paul van Kemenade who’s in charge?

Kemo – 43:02

Nooit gedacht dat de Antwerpse componist Karel Goeyvaerts en de Zweedse heavy-metal gitaarheld Yngwie Malmsteen samen een jazzmuzikant zouden inspireren, maar kijk: Ben Allison schrijft op het hoesje dat het slotnummer van deze cd naar beide heren verwijst. Mooi zo, want Broken is best een aardige compositie. De enige van Allison zelf trouwens, want de zes andere stukken zijn covers, en dat is zeer ongebruikelijk voor de New Yorkse bassist.

Allison vroeg zich af hoe enkele van zijn favoriete songs zouden klinken in een uitvoering door een elektroakoestische jazzband, inclusief sax of basklarinet, synthesizer en gitaar.

Het antwoord is: prima! Of het nu een jazzklassieker is (Monks Jackie-ing) of een rocksong (van PJ Harvey of Neil Young), een klassiek stuk van Samuel Barber of een nummer van soullegende Donny Hathaway; Allison en zijn kompanen maken er telkens een boeiende brok hedendaagse jazz van.

Met deze cd bewijst Allison eens te meer dat hij een van de boeiendste (en toegankelijkste) jazzmuzikanten van zijn generatie blijft.

Peter De Backer Ben Allison (b), Steve Cardenas (elg), Michael Blake (bkl, ts), Jason Lindner (synth, p), Rudy Royston (d), Brandon Seabrook (elg)

Engelsman Tom Arthurs had al eerder van zich doen spreken als veelzijdig en avontuurlijk trompettist, maar met Mesmer, de plaat die hij met pianist Richard Fairhurst maakte, stootte hij meteen door naar een heel ander niveau.

Gelukkig heeft de intrigerende kamerjazz van het duo een even aansprekend vervolg gekregen.

Gebaseerd op gedichten van Alexandr Poesjkin liggen er nu zeven composities voor die bijeen zijn gebracht onder de titel Postcards from Pushkin. Als bij Capoeira dansen Arthurs en Fairhurst om elkaar heen, naderen elkaar om dan met een schijnbeweging weer de eigen weg te vervolgen. Het levert uiterst sfeervolle muziek op waarin de bugel van Arthurs soms klinkt als een bleue misthoorn die de komst van een schip in de nevel aankondigt. Filmische muziek, dat is het, muziek die automatisch op een impressionistische manier beelden oproept die ondanks een schimmige vluchtigheid beklijven. mischa andriessen Tom Arthurs (bugel), Richard Fairhurst (p)

Alleen al met die pesterige, ironische titel laat de Nederlandse gitarist Reinier Baas zien dat hij lef heeft. Die durf spreekt minstens zo sterk uit de muziek op zijn debuutplaat. Als zoveel debutanten kiest Baas voor een breed palet aan smaken. Van het alle kanten opspringende openingsnummer dat toepasselijk Stuiter heet, via het opgewekte in de verte aan beatmuziek herinnerende Eyjafjallajökull tot stukken van Cy Coleman en zelfs Maurice Ravel. Anders dan bij veel debutanten klinkt Baas’ cd echter als een eenheid. Dat komt door de sterke composities, door zijn manier van soleren waarin de compositorische lijn zelden uit het oog verloren raakt, en niet in de laatste plaats door de band. Een kwintet boordevol jong talent. Daarbij zijn het de twee altsaxofonisten Ben van Gelder en Maarten Hogenhuis die de show stelen met fris en harmonisch verfijnd spel. Over het sociale aspect valt moeilijk een uitspraak te doen, maar Baas’ debuut bevat zeer relevante jazzmuziek. mischa andriessen Reinier Baas (g, p), Ben van Gelder (as, kl), Maarten Hogenhuis (as, edit), Sean Fasciani (b), Mark Schilders (d)

Op de hoes staat geen bandleider aangemerkt, waardoor de vraag wie er aan het roer staat zeker gerechtvaardigd is.

Feitelijk komt het project uit de koker van altsaxofonist Paul van Kemenade, maar die wetenschap is veel minder interessant dan de uitkomst van deze samenwerking tussen deze vijf gerenommeerde vrije geesten. Opvallend zijn de relaxte, lichtvoetige ritmes. Han Bennink speelt voor zijn doen terughoudend, maar op enkel een snaredrum swingend als vanouds in een glorieus tandem met Ernst Glerum wiens opgewekt wandelende bas wel degelijk een leidende rol heeft. Gitarist Frank Möbus levert met subtiel spel een niet direct opvallende maar wezenlijke bijdrage waarmee een zacht verend bed is gespreid voor de beide blazers. De dampende, van zweet en potgrond doortrokken trombone van Ray Anderson past perfect bij de zangerige, heldere toon van Paul van Kemenades altsaxofoon. Who’s in Charge klinkt alsof het maken van deze sfeervolle, swingende muziek geen enkele moeite heeft gekost. Waar of niet, met deze zeven sterke nummers slaat het kwintet zonder leider de spijker finaal op de kop. mischa andriessen Ray Anderson (tb), Han Bennink (snaredrum), Frank Möbus (elg), Ernst Glerum (b), Paul van Kemenade (as)

lionel Belmondo ‘hymne au soleil’ clair Obscur BFlat Discograph/Pias – 52:26 Lionel Belmondo is een onderlegd arrangeur en weet met betoverende kleuren te werken. Dat bewees hij al in het project met zijn broer Stephane en Yusef Lateef, alsook met dit ensemble, waar Engelse hoorn, klarinetten, fagot en

fluiten op het palet staan en wat van grote vakkunde en verfijning getuigt. Zijn inkleuring gebeurt op 2011/3

JM1103.indd 39

39

29/08/11 21:17

Nieuw op cd/dvd werken van G. Fauré, L. Vierne, E. Satie en A. Schoenberg enerzijds en M. Petrucciani, B. Evans en M. Graillier anderzijds. Hij doorbreekt dit met twee eigen thema’s. Men ondergaat een zoete belevenis, klassiek in de schriftuur en naar het jazzidioom in de chorussen.

Spijtig genoeg klinken de improvisaties gevaarlijk déjà vu en ontstaat er zelfs één regelrechte Coltrane kwartet-imitatie. chris Joris Lionel Belmondo (ts, ss, af), Stephane Belmondo (t, bug), Laurent Fickelson (p), Sylvain Romano (cb), Dré Pallemaerts (d), Hymne au Soleil (blazersensemble)

David Binney Barefooted town Criss Cross Jazz/Challenge Records – 55:21

David Binney moet een van de meest avontuurlijke muzikanten zijn van het Criss Cross-label.

De saxofonist speelt allerminst mainstreamjazz maar heeft een heel eigen compositiestijl ontwikkeld, vol grillige wendingen en funky tempowisselingen. Soms doet het wat aan Steve Coleman denken, ook al omdat Binney alleen altsax speelt.

Op Barefooted Town zijn alle zeven composities van Binney zelf.

De cd begint met het heel sterke Dignity, een negen minuten lange jazztraktatie die Binney eindigt door de melodie zelf mee te zingen, alsof hij zich even in de Pat Metheny Group waant. Een techniek die hij op deze cd regelmatig toepast. Ook Seven Sixty en het bijna elf minuten durende The Edge of Seasons zijn typische Binney-nummers, met kwikzilveren melodielijnen en heerlijke saxsolo’s.

De tweede helft van deze cd is voor Binney’s doen vrij rustig, met drie ingetogen nummers op rij.

Ook hierin toont de saxofonist zich een meester.

Het helpt natuurlijk dat hij door een briljante cast wordt omringd.

Met Ambrose Akinmusire op trompet en Mark Turner op tenorsax heeft Binney een driekoppige frontlijn die zowat het kruim van de hedendaagse New Yorkse jazz bevat. De Cubaanse pianist David Virelles is nog vrij onbekend maar duikt meer en meer op New 40

JM1103.indd 40

Yorkse producties op. Je hoort hier meteen waarom. En bassist Eivind Opsvik en drummer Dan Weiss zijn degelijk als altijd.

Peter De Backer David Binney (as), Ambrose Akinmusire (t), Mark Turner (ts), David Virelles (p), Eivind Opsvik (b), Dan Weiss (d)

uri caine trio siren Winter&Winter/Harmonia Mundi 51:42 Uri Caine is een schitterende pianist (hij speelde deze zomer een leuke soloset op Jazz Middelheim), maakt zowel funk als bewerkingen van klassieke componisten, en nam met zijn trio in 2004 een mooie jazz-cd op in de befaamde Village Vanguard.

Dan verwacht je ook van deze nieuwe Siren heel veel, maar dat valt lichtjes tegen. Niet dat het aan de nieuwe bassist ligt – John Hébert vervangt Drew Gress en doet dat uitstekend – maar de composities zijn nogal vlakjes.

Het begint nochtans sterk met Tarshish en Interloper, twee stukken waarop Caine dartel te keer gaat. Geen pianist die zijn piano zo kan laten huppelen als Caine.

Maar het titelstuk valt zwaar tegen, en ook verder kabbelt de muziek nogal lusteloos voorbij.

Caine blijft uiteraard een boeiende figuur op de jazzscene, maar dit is zeker niet zijn meest geslaagde cd.

Peter De Backer

Giovanni Hidalgo, die de erfenis van meester Tata Guïnes met zich meedraagt en op de conga’s erg melodisch te werk gaat, zoals wijlen Miguel Anga Diaz en Patato Valdes. Op Rumba Pa’ Ti evoceert hij zo prachtig de geheimzinnige complexiteit van de rumbatraditie, waarover Camilo eigenzinnige syncopes uitzaait, eigen aan die stijl en cultuur. Het is een vak apart, die latin jazz, en al komt Camilo over als een orthodox jazzpianist, de ritmische knowhow is niet voor de hand liggend, maar vloeit er natuurlijk uit. Niet zomaar ingestudeerde breaks à la C. Corea, maar de echte Cubaanse ritmepuzzel.

Uiteraard komt dit triowerk voor sommigen over als lekkere clubof cocktailjazz, zonder meer, doch Camilo vergast ons evenzeer op heel verfijnde ballades, wel telkens in een Caraïbische groove gegoten. Buiten eigen werk horen we Coltrane’s Naima, Lee Morgan’s boogaloo-hitje The Sidewin-

der en het Argentijnse Alfonsina Y El Mar (een steeds meer bezocht thema). In zijn genre een vrij onschuldig, maar sterk album. chris Joris Michel Camilo (p), Charles Flores (cb), Giovanni Hidalgo (perc)

James carter caribbean rhapsody EmArcy/Universal Music – 45:04

De volledige titel luidt eigenlijk Caribbean Rhapsody - Concerto For Saxophones And Orchestra.

Componist is Roberto Sierra en de saxofonist (tenor en sopraan) is

Jazz Wilrijk

James Carter terwijl het Sinfonia Varsovia Orchestra de strijkers leverde. Violiste Regina Carter kreeg een gastrol. Het klinkt vooral als een kruising tussen filmmuziek en klassiek. Soms denk je te belanden in een Latijns-Amerikaanse kostuumfilm dan weer in een hitsig liefdesmelodrama. De solo interludes zijn soms doordrongen van een sterk Chaplin-getinte melancholie. Carter speelt telkens de hoofdrol met de minutieuze timing van een Buster Keaton. Of hij nu in dialoog treedt met de strijkers (de echte hoogtepunten van deze plaat) of solo opduikt als de raamverteller (twee stukken die apart opgenomen werden), het plaatje past telkens perfect. Er zijn parallellen met Gershwins An American in Paris maar ook pure bopstukken (wanneer hij alleen musiceert). En natuurlijk duiken referenties op naar de cultuur van bolero en salsa, zij het op zeer persoonlijke wijze. Een complex en heel hybride luisterspel en

Zaterdag 8 oktober 2011

Uri Caine (p), John Hébert (b), Ben Perowsky (d)

michel camilo mano a mano EmArcy/Universal Music – 61:21

Openingsconcert 20.15 uur | Ulisses Rocha (Brazilië) | cc De Kern

Kroegentocht

Vanaf 21.00 uur op verschillende locaties in Wilrijk

Yes luidt het eerste nummer en kan meteen fungeren als onze uitroep bij zonnig weer in Vlaanderen of bij het naar binnen krijgen van de vitamines der latin jazzklanken.

De Dominicaanse pianist componeert veel en houdt het graag bij het pianotrio (al arrangeerde hij ook voor bigband en grote formaties), maar het drumstel wordt meestal vervangen door de conga’s. Hij omringt zich niet met de minsten. Bij zijn debuut had hij al Mongo Santamaria te gast.

Hier horen we percussievirtuoos

Marc Sperber Project (VS, België, Polen) - cc De Kern Jeggpap Jazz Band - Harmonie St Bavo Monsoen - Volkshuis Dixieland Streetband - Café Lange Wapper Scotch ‘n Soda - De Nieuwe Kroon Fondy Riverside Bullet Band - De Fakkel

Gratis inkom

Ben Sluijs Trio - Vizit

www.ccdekern.be

03 821 01 36

2011/3

29/08/11 21:17

Nieuw op cd/dvd meteen ook de kennismaking met weer een nieuw facet van deze polyvalente muzikant. Minpunt is dat de samenhang soms wat zoek is. Dat de opnamen op verschillende plaatsen en tijdstippen plaatshadden, heeft daar hoogstwaarschijnlijk iets mee te maken.

Georges tonla Briquet James Carter (ts, ss), Regina Carter (v), Sinfonia Varsovia Orchestra

Giovanni ceccarelli trio météores Bonsaï Music/Harmonia Mundi 60:41

De Italiaanse pianist Giovanni Ceccarelli is evengoed thuis in Parijs als Damascus. Daaraan refereren zijn impressies die hij legt in gevoelige composities, waarbij ook eentje opgedragen aan echtgenote Vanessa. David Linx is gastsolist op I’m Flying en schreef daarvoor de lyrics. Op Ti Odio is Fausto Mesolella de verteller.

Ceccarelli’s liefde voor Brazilië blijkt uit twee tracks ontleend aan Djavan (Oceano) en A.C. Jobim/V. De Moraes (Chega de Saudade).

Op de afsluiter Chameleon (Hancock-Jackson-Mason-Maupin) mag Mesolella fusionlike ruig gitaar spelen. Een verrassend einde.

In Météores zweeft Giovanni Ceccarelli’s ziel vooral in hoogst dromerige klanksferen.

Bernard lefèvre Giovanni Ceccarelli (p, kb), Ferruccio Spinetti (cb), Francesco Petreni (d), gasten: David Linx (voc), Fausto Mesolella (voc, g)

celano/Baggiani Group alienology Trytone Records/Clavicentre/ Challenge Records – 58:03

Op de hoes maakt een woest uitziend creatuur muziek door een dier hard in het aarsgat te blazen.

Voeg daar de reputatie van het Nederlandse Trytone als onver-

vaard label bij en je verwacht improjazz die de ramen uit de sponningen doet springen. Daarmee is de luisteraar echter volledig op het verkeerde been gezet want Alienology bevat weliswaar avontuurlijke en dikwijls onorthodoxe jazz, maar ontoegankelijk is de plaat zeer zeker niet. In de negen zelf geschreven songs betoont de Celano/Baggiani Group zich een vitaal en speels kwintet met een verrassend helder geluid.

Een typische groep ook in die zin dat de bijdrage van elk bandlid wezenlijk is. Bassist Sven Schuster maakt niettemin indruk met een aantal knappe solo’s en het blazersduo Michael Moore/Gorka Benitez weet met haar volle sound en doorleefde spel de luisteraar moeiteloos continu aan zich te binden. Een meeslepende track als Bank Robbery behoort tot de vele hoogtepunten van deze gloedvol ingespeelde plaat.

Mischa Andriessen

ook al bekend van bij Akinmusire, geeft de cd (met meer dan 70 minuten even lang als een ouderwetse dubbelelpee) een welkome energiestoot. Clayton zelf schrijft vrij korte, melodieuze composities, met prikkelende wendingen en leuke tempowisselingen. Hier en daar kleurt hij spaarzaam bij met wat orgelklanken.

Deze cd moet de doorbraak betekenen voor Clayton, die tot nog toe veel te onopgemerkt was gebleven.

Peter De Backer Gerald Clayton (p), Joe Sanders (b), Justin Brown (d)

cupper/rochette a Peaceful traveller AZ Productions – 47:30

Alain Cupper (bs), Alain Rochette (p)

ernest Dawkins’ new horizon ensemble the Prairie Prophet

Michael Moore (as, kl), Gorka Benitez (ts, fl), Guillermo Celano (g), Marcos Baggiani (d, perc), Sven Schuster (b)

Gerald clayton Bond/the Paris sessions EmArcy/Universal Music – 73:41

anderen waaronder Ron Carter, George Cables, Monk en Gerry Mulligan. Beide muzikanten zijn constant aan het koorddansen.

Cupper weet zich op de juiste manier te profileren maar blijft wel binnen een bepaald register, baritonsaxofoon oblige. Rochette vervult de moeilijke rol van ondersteuner en begeleider, zij het soms net iets te weinig assertief. Live ontstaan er gelukkig meer vonken zoals we konden vaststellen tijdens de officiële voorstelling van de cd. Het potentieel is er zeker en vast maar de panache ontbreekt momenteel nog wat om het echt spannend te maken. Ondertussen bereiden de twee heren al een vervolg voor. We zijn alleszins benieuwd.

Georges tonla Briquet

Ernest Dawkins (as, ts), Marquis Hill, Shaun Johnson (t), Steve Berry (tb), Jeff Parkerk (g), Junius Paul (b), Isaiah Spencer (d)

eliane elias light my Fire Concord/Universal Music – 54:33

Delmark Records/Music&Words 65 :11 Een duoplaat van een baritonsaxofonist (Alain Cupper) en een pianist (Alain Rochette) is geen courante stijloefening. Deze twee heren wagen zich aan de uitdaging met een setlist bestaande uit een gezamenlijke compositie, twee stukken van Cupper en voor de rest minder bekend werk van

Na New York heeft ongetwijfeld Chicago de meest actieve jazzscene. Delmark Records documenteert die zeer zorgvuldig.

Ernest Dawkins is zo’n Chicagofiguur die in de voetsporen van de legendarische Fred Anderson (tot aan zijn dood in 2010 zowat de stamvader van de jazz in de Windy

NEW RELEASE !

Misschien ken je hem als de pianist van hippe vogel Ambrose Akinmusire. Maar Gerald Clayton is ook onder eigen naam actief, en heeft net als Akinmusire veel troeven om het te maken: virtuositeit, anders haal je geen zilver in de Thelonious Monk Competition (editie 2006); en eigen ideeën, waarmee hij ook zonder geforceerde kunstgrepen een klassiek pianotrio modern laat klinken.

Meer dan veel collega’s (zoals The Bad Plus, EST of zelfs Brad Mehldau) is Clayton diep geworteld in de mainstreamjazz. Zijn vader – bassist John Clayton, een man met ervaring bij Monty Alexander, Count Basie en Diana Krall – heeft hem die kennis met de paplepel meegegeven. Maar de manier waarop Clayton hier standards als If I were a Bell en All the Things You Are aanpakt is toch fris en dartel.

De vele eigen stukken (ook van bassist Joe Sanders en drummer Justin Brown) zijn minstens even boeiend. Snake Bite van Brown,

City) de stiel leerde.

Dawkins speelt zowel tenor- als altsax. Hij heeft zijn wortels in de avant-garde van de AACM en dat merk je ook aan deze muziek, al blijft het allemaal toch relatief braaf. Misschien wat te braaf zelfs, want de muziek op deze cd zou af en toe een energiestoot kunnen verdragen. Van een frontlijn met twee trompetten, een sax en een trombone verwacht je meer spektakel. Het kabbelt allemaal net iets te makkelijk voorbij. Al is de korrelige klank van Dawkins op tenorsax best wel pakkend.

Peter De Backer

Het buitengewone lot van deze Braziliaanse pianiste en vocaliste die, zeer jong, met de legendarische Vinicius de Moraes werkte, is het perfecte voorbeeld van een

Jazz Station Big Band • IGL226 •Stéphane Mercier sax alto, flûte •Daniel Stokart sax soprano, sax alto, flûte & flûte alto •Fred Delplancq sax ténor •Vincent Brijs sax baryton •Michel Paré trompette, bugle •Jean-Pol Steffens trompette, bugle •Jean-Paul Estiévenart trompette, bugle •David De Vrieze trombone •Gilles Repond trombone •Bart De Lausnay trombone basse •François Decamps guitare •Vincent Bruyninckx piano •Piet Verbist contrebasse •Herman Pardon batterie

06/10 Jazz Station • Brussels • Release Concert

IGLOO Records

"The Jazz Station Big Band proves to be one of the most promising ensembles in Europe. The writing is ingenious and ambitious and the arrangements are deep and meaningful.(...) Definitely a high quality release from an ensemble that has unlimited potential." Antonio Sanchez

www.igloorecords.be

Bld Léopold II, 153 - 1080 Brussels - Belgium T : +32 2 538 90 01 F : +32 2 538 57 96 info@sowarex.be 2011/3

JMoz.09/2011.indd 1

JM1103.indd 41

41 24/08/11 15:37

29/08/11 21:18

Nieuw op cd/dvd mix tussen de Braziliaanse traditie, de klassieke muziek en de spontaniteit van jazz.

Tijdens haar hele carrière heeft ze op het hoogste niveau haar gave van improvisatrice en componiste ontwikkeld. Zowel met Steps Ahead als aan de zijde van grote musici (Randy en Michael Brecker, Toots Thielemans, Herbie Hancock, Joe Henderson, Oscar Castro-Neves, Gilberto Gil, Toninho Horta, Astrud Gilberto…).

In haar nieuwste release Light My Fire kiest Eliane Elias voor minder bossa nova’s en eerder traditioneel geïnspireerde Braziliaanse rootsmuziek (o.a. Samba Maracatu, Bananeira, Rosa Morena of Aquela Abraço, samen gezongen met Gilberto Gil). Begeleid door Braziliaanse en Amerikaanse topmusici uit Elias zich met haar duidelijk verleidelijke en wellustige stem met liederen in het Portugees en in het Engels gezongen. Eén van de hoogtepunten is zeker haar heel persoonlijke interpretatie van de Kenny Dorham standard Stay Cool die hier op een kleurrijke latino wijze wordt gespeeld. Ook prachtig zijn de eigen composities Made in Moonlight’ en vooral What About The Heart?

Een heel aangenaam album om Braziliaanse klassieke liederen te herontdekken.

Patrick Bivort Eliane Elias (p, voc), Paulo Braga (d), Rafael Barata (d), Marc Johnson (b), Oscar CastroNeves (g), Romero Lubambo (g), Ross Traut (g), Randy Brecker (t), Gilberto Gil (voc), Amanda Brecker (voc)

estafest live!

Challenge Records/Challenge Records – 49:48 Bij een naam zoals Estafest verwacht u misschien zuiders getinte feestmuziek.

Niks daarvan: het viertal Anton Goudsmit, Mete Erker, Oene Van Geel en Jeroen Van Vliet speelt hier vooral breekbare, bedachtzame muziek.

Opener Ben Benieuwd klinkt bijvoorbeeld als een stukje kamerjazz à la Bill Frisell. En het daarop volgende Ernesto is nog veel meer klassiek getint.

In De Hamer gaat het er al iets levendiger aan toe, en in het lekker melodieuze Hyper gaat de gitaar van Goudsmit plots zelfs eventjes zwaar rocken.

Maar lekker uitfreaken is niet bepaald wat deze groep kenmerkt.

Het daarop volgende King’s Son is alweer zo’n fraai uitgewerkt en lang uitgesponnen stuk, waarin de altviool van Van Geel en de zeer 42

JM1103.indd 42

‘Friselliaanse’ gitaar van Goudsmit mooi samen sporen. Het is de perfecte illustratie van waar Estafest voor staat: muziek op de grens van jazz en klassiek.

Peter De Backer

the eric Ineke Jazzxpress Jazz xl. Blues, Ballads and Other Bright moments

Anton Goudsmit (g), Mete Erker (ts, ss, bcl), Jeroen Van Vliet (p), Oene Van Geel (altviool)

Daybreak/Challenge Records 58:32

stefon harris / David sanchez / christian scott ninety miles Concord Picante/Universal Music 53:10

De hoesfoto lijkt wel geplukt uit een George Clooney-film. Drie fijn uitgedoste heren die in een stijlvolle wagen zelfzeker naar hun bestemming rijden, in casu de Egrem Studio in Havana. De cdtitel verwijst op zijn beurt naar de afstand tussen Miami en Havana.

Stefon Harris, David Sanchez en Christian Scott ondernamen de reis om in Cuba een cd op te nemen met locale muzikanten. Het was de eerste keer dat de drie heren samen een studio indoken.

Als echte professionals assimileerden ze perfect de ritmen van batádrums en conga’s. Daar voegden ze hun eigen kennis en jazzcultuur aan toe. Twee verschillende kwartetten zorgden telkens voor de couleur locale en vooral ook voor de vangnetten want echt extreme avonturen in cubopland zijn dit niet. Eerder een doordacht aftasten van mogelijkheden zonder teveel risico’s te nemen. Zeker van iemand als Christian Scott hadden we meer verwacht. Producer was bovendien John Burk die nog met Tito Puente werkte.

Het zijn echter vooral de Cubanen die de show stelen. Dit is zeker geen gemiste kans maar we zijn er van overtuigd dat een vervolg heel wat intenser en diepgaander zal klinken.

Georges tonla Briquet Stefon Harris (vib), David Sanchez (ts), Christian Scott (t) + Rember Duharte (p), Osmar Salazar (eb), Eduardo Barroetabena (d), Jean Roberto San Miguel (batá, conga, perc) & Harold Lopez-Nussa (p), Yandy Martinez Gonzalez (b), Ruy Adrien Lopez-Nussa (d), Edgar Martinez Ochoa (conga, djembe, batá, perc)

Op dit derde album van Ineke’s Jazzxpress (sinds 2005) zet leader of the band Eric Ineke (die al veertig jaar schitterend drumwerk presteert) met deze schare briljante muzikanten een aantal live opgenomen tracks neer. En dat met veel verve. Johnny Griffin krijgt een eerbetoon met twee nummers: A Monk’s Dream en The JAMF’s are coming. Daarnaast

vind je nog ‘Round Midnight van Monk, maar er is ook eigen werk.

Deze cd is een gevolg van de Jazzimpulse Concert Series, gehouden in 2008 – 2009. Die opnames voor een ruimer publiek werden iets later vastgelegd. Opgenomen op verschillende locaties en met wisselende bezettingen is deze cd een showcase van de capaciteiten van de groep. Swingend, vrolijk, elkaar inspirerend, steeds muzikaal en toegankelijk krijgen alle muzikanten heel veel ruimte toegemeten; de soli vloeien harmonisch in elkaar over. Verwacht geen revoluties, geen vernieuwingen, maar wél degelijke jazz met wortels in de bop (hoe proef- en smaakbaar is dit idioom geworden!). Jotosco van de hand van Marius Beets droeg onze voorkeur weg. marc van de walle Eric Ineke (d), Ruud Breuls (t, bug), Rik Mol (t, bug), Sjoerd Dijkhuizen (ts), Rob van Bavel (p), Rob van Kreeveld (p), Marius Beets (b)

Julian lage Group Gladwell EmArcy/Universal Music – 50:37 Na Sounding Point heeft Lage zijn signatuur gezet onder een tweede schitterend album.

Deze originele gitarist benadert zijn instrument op een uiterst persoonlijke manier; de laatste jaren hebben we dergelijke persoonlijkheden (Muthspiel bv.) maar weinig zien opduiken. Met zijn heel persoonlijke stijl klinkt hij verfrissend, en dit zowel op compositorisch, harmonisch en melodisch vlak. Ook de klank van zijn instrument is fenomenaal: je krijgt enkele prachtige vintage gitaren te horen (meesterlijk bespeeld, uiteraard), en die schitterende toon raakt de luisteraar onmiddellijk (d.w.z. zonder effecten of middelen). De nummers zouden – volgens het cd-hoesje – allemaal een eigen verhaaltje vertellen over het imaginaire stadje Gladwell. Dat is mooi, maar voor de muziek op zich is dit o.i. niet zo belangrijk. Ons viel toch vooral het rijke klankuniversum op, de magistrale manier van musiceren, een zeer mooie interactie met zijn perfect ondersteunende medemuzikanten: zij verdienen in die rol een dik compliment. Boeiend zijn de experimentjes waarin Lage zichzelf drie keer overdubt. Maar even boeiend is zijn bewerking van Freight Train en van Autumn Leaves. Onder Lage’s vingers veranderen die stukken geheel onverwacht in muzikale pareltjes.

Lage verlaat met deze cd de platgetreden gitaarpaden, en vindt een volledig eigen stem. Dat is een verdienste op zich. Dat hij dit doet zonder enig exhibitionisme of opzettelijke moeilijkdoenerij maakt hem alleen maar groter. Door voor de mogelijkheden van het instrument persoonlijk uit te werken in schitterende composities bereikt hij meesterwerkjes, die effectief een soortement impressie van een imaginair stadje zouden kunnen vormen.

Meesterlijk en zéér origineel! marc van de walle Julian Lage (g, elg), Dan Blake (ts, melodica), Aristides Rivas (clo), Jorge Roeder (cb), Tupac Mantilla (d, perc)

James Farm James Farm Nonesuch Records/Warner Music 69:02

James Farm wordt gevormd door Joshua Redman, Aaron Parks, Matt Penman en Eric Harland.

Hun paden kruisten elkaar in het verleden op diverse wijze maar nooit hadden ze de kans om samen de studio en het podium te delen. Met dit project is het zover.

Deze heren kunnen elk apart een mooi cv voorleggen. Op papier een dreamteam dus. Ze lossen de verwachtingen bijna volledig in. In totaal tien eigen composities van de heren zelf. Hun stijl: moderne akoestische uptempo jazz waarbij ieder genoeg ruimte krijgt, ook al is het Redman die hoofdzakelijk de toon aangeeft. De Roma had het goede idee de groep uit te nodigen. Zo konden we vaststellen dat het tikkeltje intensiteit en durf dat soms al eens ontbreekt op het schijfje, live wel aanwezig was. Er werd meteen ook meer afgeweken van de standaard crescendo opbouw die regelmatig terugkeert op cd. Redman was sterk maar het was Parks die de show regelmatig stal. Wordt hopelijk vervolgd.

Georges tonla Briquet Joshua Redman (s), Aaron parks (p), Matt Penman (b), Eric Harland (d)

the Dave King trucking company Good Old light Sunnyside Records – 51:50

Dave King is vooral bekend om zijn moddervet drumwerk bij The Bad Plus. The Dave King Trucking Company (TDKT), een recent project van King, geeft naar eigen zeggen een antwoord op de vraag hoe het zou klinken mochten Nashville sessiemuzikanten uit de jaren 50 en 60 loos gaan op Crescent van Coltrane.

En wat het ook is dat je je daarbij voorstelt, Good Old Light klinkt an-

2011/3

29/08/11 21:18

Nieuw op cd/dvd ders. De openingtrack met King op pianosolo geeft meteen aan dat het alle kanten uit kan. Het melodieregister van de piano is geprepareerd (meetrillend aluminiumfolie op de snaren?) waardoor eerder Cage dan Coltrane om de hoek komt kijken.

De overige tracks zijn steevast gebouwd op rechttoe rechtaan rockgrooves met daarboven bedrieglijk eenvoudige maar compositorisch uitgekiende melodielijnen. Het gedubbeld tenorsaxgeluid van Chris Speed en Brandon Wozniak hangt heerlijk los in de hengsels. Op z’n best klinkt TDKT wanneer ze grote dynamische bogen maken. Jim Black’s Alasnoaxis heeft er een baldadig broertje bij. wannes Gyselinck Dave King (d), Erik Fratzke (g), Chris Speed (ts), Brandon Wozniak (ts), Adam Linz (b)

Fredrik Kronkvist sextet Improvised action

helge lien trio natsukashii Ozella Music/Codaex – 52:20 Jazz uit Noorwegen wordt vaak gelauwerd als ‘typisch Noors’: men hoort fjordwinden waaien, de ruimtelijkheid van het verweerde landschap, de ingetogenheid van norse Noren. Variaties op zulke omschrijvingen zijn ook voor het Helge Lien Trio legio. Begrijpelijk: de harmonie is modaal, de melodieën zijn geënt op de folktraditie, ruimte troef. Er is werkelijk niets mis met dit lyrisch, uitgebalanceerd en perfect musicerend pianotrio. Maar zelfs een perfect musicerend trio begint te vervelen als de grenzen van de eigen esthetica niet afgetast worden. Dus hoor je de fjordwinden, en denk je al gauw: typisch Noors. wannes Gyselinck Helge Lien (p), Frode Berg (b), Knut Aalefjær (d)

Connective Records – 70:11

harold lópez-nussa trio el País de las maravillas World Village/Harmonia Mundi 48:33

In 2003 won de Zweedse altsaxofonist Fredrik Kronkvist de internationale jongerenwedstrijd Jazz Hoeilaart. Intussen heeft hij verschillende albums uit met bekende gasten als Antonio Sanchez in een tribuut aan Coltrane, Marcus Strickland (Now!), en nam in New York op met Aaron Goldberg, Reuben Rogers and Gregory Hutchinson.

Helaas zijn de cd’s niet altijd bij ons verkrijgbaar. Hij stond met zijn kwartet op het Oslo Jazz Festival in de jazzclub Herr Nilsen en zo konden we van hem persoonlijk zijn recente cd ontvangen. Op Improvised Action nodigt hij de Zweedse tenorsaxofonist Jonas Kullhammar en de Frans/Spaanse trompettist Raynald Colom uit. Die vormen met Kronkvist een inspirerend frontblazersensemble dat voluit aanstekelijk en met een oeverloze stroom aan ideeën – denk maar aan Coltrane – musiceert. Kronkvist tekent voor alle nummers. Zoals altijd toont hij zich een verbluffend virtuoos. Maar evengoed laten zijn kompanen elk voor zich een sterke indruk na. Een album gedrenkt in krachtige moderne bebop.

Bernard lefèvre Fredrik Kronkvist (as, ss), Jonas Kullhammar (ts), Raynald Colom (t), Martin Sjostedt (p), Petter Eldh (b), Snorre Kirk (d)

Deze Cubaanse pianist is dezelfde die we horen op de trio-cd van Stefon Harris met David Sanchez en Christian Scott. Hier geeft hij zijn uiterst persoonlijke kijk op de versmelting van Westerse jazz en Cubaanse roots. En die visie kunnen we ten zeerste appreciëren.

Zonder zijn latin traditie te verloochenen maar vooral ook zonder slaafs te vervallen in voor de hand liggende jazzidiomen zorgt hij voor opwindend spektakel.

Hij flirt met verschillende genres en stijlen maar net als het te expliciet dreigt te worden, gaat hij verder. Vinnig (zijn zwak voor de nueva trova-beweging), verleidelijk sensueel, stijlvol klassiek (hij is goed vertrouwd met het werk van Villa-Lobos), het is er allemaal. Van de twaalf nummers zijn er acht van zijn hand plus nog een dat hij samen schreef met Tata Guines. Zijn broer Ruy zit achter het drumstel en David Sanchez is te gast op vier tracks.

De Cubaanse jazzscene heeft er duidelijk al jaren een sterke spe-

ler bij. Dit is zijn vierde cd ondertussen. Mooi meegenomen is de hoes met het Enki Bilal-verwante schilderij van Roberto Fabelo.

Georges tonla Briquet Harold López-Nussa (p), Felipe Cabrera (cb), Ruy Adrian LópezNussa (d, v), David Sanchez (s)

russ lossing trio Oracle Hat Hut Records/Harmonia Mundi 54:07 Een moeilijk plaatsbare pianist; Russ Lossing. Hij benadert zijn muziek duidelijk op een intellectuele soms zelfs conceptuele manier, maar aan de andere kant is hij iemand die op zijn intuïtie durft te vertrouwen. Lossing is beheerst en avontuurlijk tegelijkertijd. Oracle is het debuut van zijn trio op cd. Dat dit trio echter al jaren samenspeelt, is vanaf de eerste maten hoorbaar. Het drietal volgt elkaar niet alleen op de voet, het slaagt er in zijn organische samenspel bovendien in om de klankkleuren van de verschillende instrumenten al naargelang te laten versmelten of contrasteren.

Vooral drummer Billy Mintz valt in dat opzicht op door de heldere keuze voor subtiele klankeffecten.

Ondanks het hoge niveau van het musiceren en ondanks een flink aantal ongemeen spannende passages kan het Russ Lossing Trio de luisteraar niet voortdurend bij de les houden. Het lukt hen dan evengoed weer wel om diens aandacht even later weer helemaal op te eisen. Als gezegd; pianist Russ Lossing is moeilijk te plaatsen. mischa andriessen Russ Lossing (p), Masa Kamaguchi (b), Billy Mintz (d)

roberto magris Quintet morgan rewind: a tribute to lee morgan JMood – 71:57 De Italiaanse pianist Roberto Magris kreeg van Paul Collins, producer bij JMood, de vraag voor een tribute aan Lee Morgan. Aangezien de man een fervente fan is van de trompettist zijn werk, was de deal vlug gesloten. Magris omringde zich met vier extra muzikanten waaronder drummer Albert ‘Tootie’ Heath. Zo ontstond er meteen een rechtstreekse link met Morgan want Heath en Morgan speelden regelmatig samen in hun beginperiode in Philadelphia.

Het is een degelijk eerbetoon geworden waarbij iedereen in de juiste bopgroove zit. Op de setlist natuurlijk heel wat werk van Mor-

charles lloyd/ maria Farantouri athens concert ECM Records/Challenge Records – 2cd 42:03+45:08 Het hangt er natuurlijk van af of je de Griekse zangeres Maria Farantouri genegen bent, om dit album te smaken. Zij is een prachtige zangeres en vooral bekend van haar vertolkingen van liederen van Mikis Theodorakis. Van hem brengt ze natuurlijk ook een aantal songs. Bij enkele Lloyd nummers werden passende lyrics geschreven door Lloyd zelf (Blow Wind) en Agathi Dimitrouka (Requiem), wat samen met Lloyds Dreamweaver en Prayer de perfecte brug slaat met de Byzantijnse en Griekse traditionals. Die laatste zijn gearrangeerd door Takis Farazis en vormen het middelste leeuwendeel van het concert, gegoten in drie suites, waarop Farazis zelf piano speelt. Mooie accenten worden toegevoegd op lyra door Socratis Sinopoulos.

Farantouri pakt je snel in met haar warme, doorleefde stem en samen met Lloyds zangerige saxofoon en de fijngevoelige interactie onder de topmusici word je meegezogen in een spirituele muzikale verkenning.

Over geheel de lijn is het een bezielend en hartveroverend concert, opgenomen op 4 juni 2010 in het Odeon van Herodes Atticus theater aan de voet van de Acropolis in Athene.

Wie het alsnog wil meemaken moet even de Charles Lloydagenda in het najaar checken.

Bernard lefèvre Charles Lloyd (ts, fl, tarogato), Maria Farantouri (voc), Jason Moran (p), Reuben Rogers (cb), Eric Harland (d), Socratis Sinopoulos (lyra), Takis Farazis (p Griekse suites)

gan (Ceora, Mr. Kenyatta en Hocus Pocus ontbreken niet) maar tevens een paar composities van Magris zelf en eentje van Paul Collins.

Mooi meegenomen is de bonustrack, een interview met Heath over zijn periode met Morgan.

Vooral voer voor nostalgici.

Georges tonla Briquet Brandon Lee (t), Logan Richardson (as), Roberto Magris (p), Elisa Pruett (cb), Albert ‘Tootie’ Heath (d)

Didier malherbe & eric löhrer nuit d’Ombrelle Naïve/Pias – 2cd – 61:11 + 27:28

Op de eerste cd (Jazz Songbook) hoor je 14 standards. De gitaar-

begeleiding van Löhrer lijkt aanvankelijk wat braafjes en puur functioneel, maar wordt gaandeweg losser, aantrekkelijker en soepel. Verrassend is vooral de melodielijn die telkens weer neergezet wordt door Malherbe op een heel mooi klinkende doudouk. De houterige, ietwat schalmei-achtige klank (maar dan in de lagere registers) van dit instrument roept melancholie en zuiverheid op. Monk, Ellington, Kern, Golson en ook werk van Malherbe op die manier beluisteren wordt een unieke ervaring.

De tweede cd (een stuk korter) is de eigenlijke Nuit d’Ombrelle – en die kan een stuk beter overtuigen. Het gaat om negen relatief korte improvisaties van de twee muzikanten. Daar tonen zij pas hun kunnen, en speelt de verrassing een grote en interessante rol. Het is fascinerend hoe ze vangnet zijn voor elkaar. Bijna een half uur wordt er glansrijk – maar ook met een zekere ingetogenheid, eigen aan de klankkleur van de doudouk – gedialogeerd.

Dit is heel mooie, rustige sfeermuziek; verfrissend ook omwille 2011/3

JM1103.indd 43

43

29/08/11 21:18

Nieuw op cd/dvd van het naturel van de twee instrumenten. marc van de walle Didier Malherbe (doudouk, ss), Eric Löhrer (g)

marilyn mazur celestial circle ECM Records/Challenge Records 53:54 Er zijn vele kanten aan de muziek van Marilyn Mazur. Soms gaat de Deens-Amerikaanse percussioniste elektrisch, met veel elektronica en gitaren. We hebben haar nu eenmaal leren kennen bij Miles Davis. Maar ze heeft ook een zeer introspectieve kant, zeg maar een ECM-kant, want het is op het Duitse label dat ze dat aspect van haar werk uitbrengt.

Meer nog dan Mazur zelf zijn John Taylor en Josefine Cronholm hier de ster. De smaakvolle Britse pianist zit als gegoten bij deze wat dromerige muziek en de Zweedse zangeres past ook al prima bij de ECM-esthetiek.

Maar Mazur heeft het hier wel allemaal stevig in de hand. Ze schreef de meeste composities zelf, inclusief de teksten. Op Tour Song komt Cronholm het best tot haar recht. Soms gaat het duidelijk om improvisaties, in diverse combinaties. In Secret Crystals, een duo met Taylor, gaat de pianist voor zijn doen plots freakerig spelen. Oceanique klinkt als een groep kwelende dolfijnen. Meestal kleurt Mazur alles mooi bij, hier en daar ook met haar stem. Het is wachten tot diep in de cd eer ze – op Drumrite – eens ferm te keer gaat op haar drumstel.

Peter De Backer Marilyn Mazur (d, perc, voc), John Taylor (p), Josefine Cronholm (voc), Anders Jormin (b)

marcus miller tutu revisited Dreyfuss Jazz/Pink Records – 2cd+dvd – 73:54+63:23 Marcus Miller vond Christian Scott om zijn legendarische nummers van Miles’ Tutu opnieuw te vertolken en op te nemen. Op de dvd staat het liveconcert in Lyon (december 2009) en een documentaire Thoughts On Miles gefilmd in het Cité de la Musique (Parijs).

Het is altijd een beetje dubbel met het opnieuw willen oppakken van wat ooit ophef maakte. Uiteraard mag Miller claimen dat het zijn nummers zijn en dus houdt niets hem tegen ze terug te vertolken of opnieuw leven in te blazen. Anderzijds is de kwestie of het iets bijbrengt, en dat is maar de vraag.

44

JM1103.indd 44

Fans zullen zeker gewonnen zijn.

Bernard lefèvre Marcus Miller (elb, bkl), Christian Scott (t), Alex Han (sax), Frederico Gonzalez Peña (keyb), Ronald Bruner, Jr (d)

nicole mitchell awakening Delmark Records/Music&Words 63 :17 Nicole Mitchell speelt vandaag zowat de rol van James Newton twintig jaar geleden. Ze is uitgegroeid tot de meest vooraanstaande fluitiste in de jazz.

Met haar uitgebreide Black Earth Ensemble maakte ze het fraaie Black Unstoppable. Intussen heeft ze ook twee jaar lang de AACM voorgezeten, de organisatie voor avant-garde musici in Chicago.

Op Awakening speelt Mitchell

met haar kwartet en die kleinere bezetting geeft haar de kans zich als soliste te ontplooien. Bijgestaan door Jeff Parker op gitaar, nog zo’n veteraan van de Chicagoscene, doet ze dat voortreffelijk.

De muziek is voor een AACMadept verrassend toegankelijk.

Peter De Backer Nicole Mitchell (fl), Jeff Parker (g), Harrison Bankhead (b), Avreeayl Ra (d)

mike moreno First in mind Criss Cross Jazz/Challenge Records 66:16 Gitarist Mike Moreno speelde al in bands van Joshua Redman en Aaron Parks. Die twee muzikale partners vind je ook hier op Moreno’s nieuwe cd terug. Van Redman vertolkt Moreno twee composi-

Pat metheny what’s It all about?

ties, en Parks is de pianist op deze smaakvolle sessie.

Moreno speelde al op Parks’ leuke cd Invisible Cinema, toch een van de hipste Blue Note-producties van de jongste jaren. Dat de twee elkaar blindelings vinden, blijkt ook hier uit hun bewerking van klassiekers als Joe Zawinuls In a Silent Way of Sonny Rollins’ Airegin. Met Milton Nascimento’s Milagro Dos Peixes (met Parks op Fender Rhodes) krijgt de muziek een zomerse Braziliaanse toets.

Maar ook in trio, zonder Parks, weet Moreno te charmeren, zoals in Joshua Redmans Soul Dance, dat Moreno op akoestische gitaar speelt, en waarin bassist Matt Brewer een prima solo speelt.

Drummer Kendrick Scott (bekend van bij Herbie Hancock en Terence Blanchard) is al even uitstekend.

Moreno is een van die hedendaagse, toegankelijke gitaristen die uitstekend past bij de huisstijl van Criss Cross, hét mainstreamlabel bij uitstek.

Peter De Backer Mike Moreno (g), Aaron Parks (p, elp), Matt Brewer (b), Kendrick Scott (d)

Nonesuch Records/Warner Music – 55:53 Met al een dertigtal albums hoeft gitarist Pat Metheny zich niet meer te bewijzen. Hij getuigt van een groot ritmisch en harmonisch gevoel en koppelt daaraan een losse en flexibele speelwijze. What’s It All About, zijn laatste soloalbum, is toch wel uniek: hij heeft geen enkele van de tien gespeelde liedjes gecomponeerd. Toch is het in een zekere zin de opvolger van One Quiet Night, maar ook van Ochestrion. Net als One Quiet Night (2003) werd dit album rustig in zijn NewYorkse woonplaats opgenomen, soms tot diep in de nacht. Je hoort geen pyrotechnische demonstratie, maar soberheid, muzikaliteit en fijnzinnigheid in de kwaliteitsvolle arrangementen. De nummers op What´s It All About zijn zorgvuldig door Metheny geselecteerd en hebben allemaal een zeer persoonlijke betekenis voor hem. In het verleden heeft hij altijd de gewoonte gehad om tijdens soundchecks te improviseren op melodieën van eenvoudige stukken waarvan hij speciaal houdt. Tot hij besloot er een album van te maken. Dit nieuwe project bestaat dan ook uit bekende pop- en rocktitels van de jaren 60 en 70, o.a. een prachtige versie van And I Love Her (The Beatles), The Sound of Silence (Paul Simon) en That’s the Way I’ve Always Heard It Should Be (Carly Simon).

Maar dit album is ver van een cover album. Zonder de originele composities te vervormen, zet hij ze naar zijn hand en dan zijn ze soms nauwelijks te herkennen zoals bij The Girl From Ipanema.

Metheny bespeelt hoofdzakelijk zijn baritongitaar die op een zeer kenmerkende wijze is gestemd. Daardoor hoor je diepe basklanken, een zacht timbre en een betoverende, heldere en mooie klank zonder schelle tonen. Voor zijn versie van The Sound of Silence koos Metheny dan wel voor de zeer bijzondere 42-string Pikasso gitaar.

What’ s It All About? is misschien niet het beste album van de gitarist, maar het is zeker een model in de beheersing en de kunst van het arrangement. Met What’s it all about? laat hij zijn gitaar schitteren.

Patrick Bivort Pat Metheny (bariton g, 42-string g)

leszek mo d er Komeda

One For all Incorrigible Jazz Legacy Productions/Codaex 55:12 Bij JLP dekt de vlag de lading.

Het label profileert zich als huisbewaarder van de bebop en onmiddellijke aanverwanten.

Ook deze cd ligt volledig in het verlengde hiervan. Hoewel dit sextet hier enkel eigen composities brengt, klinkt het alsof we in een tijdmachine stapten en een clubtoer doen waarbij we Freddie Hubbard, Horace Silver en hun tijdgenoten aan het werk horen. Wie enkel zweert bij de Blue Note klassiekers uit de jaren 50 en 60 waarop jazz, blues en soul de Heilige Drievuldigheid vormden, zal hier veel luisterplezier aan beleven.

Georges tonla Briquet Jim Rotondi (t, bug), Eric Alexander (ts), Steve Davis (tb), David Hazeltine (p), John Webber (b), Joe Farnsworth (d)

courtney Pine europa Destin-e Records/Challenge Records – 65:20

ACT Music/Challenge Records 51:43

De jonge Poolse pianist Mo d er kiest voor zijn debuutalbum een hommage aan zijn landgenoot Krzysztof Komeda, gestorven in 1969, amper 38, die anders in april 2011 80 was geworden. Komeda, zelf pianist, was vooral bekend als filmcomponist voor Polanski. Een mooie versie van Sleep Safe and Warm (Rosemary’s Baby) vind je op deze pianosolo-cd. Mo d er is klassiek geschoold en is slechts jazz gaan ontdekken toen hij 18 was. Sinds 1994 is hij jaar op jaar als beste pianist in Polen verkozen door het magazine Jazzforum.

Hij legt mooie contrasten in deze Komeda juweeltjes. Soms kan hij percussief uitpakken, dan weer melodisch verfijnd. Een album dat zowel liefhebbers van klassiek als jazz zal aanspreken. En een naam om te onthouden!

Bernard lefèvre Leszek Mo d er (p)

Courtney Pine maakte vele uitstappen naar cross-overs zoals wereldmuziek, funk en reggae. De Anglo-Jamaïcaan ging destijds op eigen zoektocht en weigerde zelfs een aanbieding door Art Blakey’s Jazz Messengers, doch bouwde een internationale carrière uit. Pine trekt ditmaal zijn geitenwollen sokken aan en maakt een muzikale reis door Europa met een basiskwartet, waaraan regelmatig altviool, elektrische viool, 2de klarinet (Pine speelt hier exclusief basklarinet), mandoline of gitaar worden toegevoegd. Met een goed doordachte reden, want hij zet met deze combinaties heel slim de typerende timbres neer uit de volksmuziek. Vrij verrassend is dit voor een zwarte man, die voordien steeds putte uit zwarte muziekgenres. Pine componeerde alles en opereert warm op de basklarinet, maar sommige thema’s klinken, misschien met opzet, als bestaande traditionals. De

2011/3

29/08/11 21:18

Nieuw op cd/dvd

Courtney Pine (bk, synth), Zoe Rohman (p), Alec Dankworth (cb), Marc Mondesir (d), Omar Puente (ev), Shabaka Hutchins (k), Amanda Drummond (vla), Robert Fordjour (d), Cameron Pierre (g, mln), Dominic Grant (g).

Ferdinand Povel & Pete christlieb with the rein de Graaff trio Good Bait-live at Bimhuis Timeless Records – 63:39

Ferdinand Povel en Rein de Graaff hebben zich nooit zorgen gemaakt over het haantje de voorste spelen

als bandleiders, noch om zich op te dringen als de origineelste componist van de straat (niet gezegd dat ze dat niet zijn). Nee, zij houden de jazz gewoon wakker en fris, in een tijdloze geest, met gekozen standards. Daarom blijven zij waardevolle vertegenwoordigers van deze muziektaal, waar sommige zogenaamde vernieuwers nog een punt kunnen aan zuigen.

Povel glanst op ontelbare albums als sideman of gastsolist, Rein de Graaff maakte wel vele lp’s en cd’s met zijn trio of ten dienste van Amerikaanse gastsolisten. Eindelijk wordt er een schijfje op Povel’s naam gezet en kiezen zij en Timeless Records terecht voor een clubconcert. Met Marius Beets en Eric Ineke (een echte veteraan) swingt het weer de pan uit. Het clubgevoel straalt van de cd af en F. Povel is duidelijk te onderscheiden van zijn gast-collega Pete Christlieb door zijn glasheldere tenorklank en razende, onberispelijke frasering. chris Joris Ferdinand Povel (ts), Pete Christlieb (ts), Rein de Graaff (p), Marius Beets (cb), Eric Ineke (d)

augusto Pirodda, Gary Peacock, Paul motian no comment Jazzwerkstatt/Codaex – 47:53 Stille waters hebben diepe gronden. Pirodda verliet Sardinïe om in Nederland te gaan studeren en vervoegde zijn landgenoot Manolo Cabras in Brussel, maakte duo-, trio-, ensemble- en solo-albums, maar leidde een stil leven van sporadische concerten en clubgigs. Pirodda is echter een diep pianist en een vredig, integer man, die aanspreekt door zijn muzikaal aftasten en openheid, zowel in de vrije improvisatie als bij het inkleuren van traditioneler repertoire.

Dit bracht hem tot een New Yorkse studio en tot de handdruk van Peacock en Motian. Twee tracks zijn gezamenlijke composities van het moment, vier zijn van Pirodda en twee thema’s van Manolo Cabras, maar in wezen klinken alle stukken als wandelende zoektochten, ongeplande gesprekken, waarin Gary Peacock de onbaatzuchtige, sobere verhalen van de pianist wonderlijk ondertitelt, naar spanningen en oplossingen leidt en hem prikkelt tot richtingswijzigingen (It Begins Like This, Seak Fruit). Motian huppelt, zoals bekend, steeds door Central Park in zijn typische multi-directionele stijl. Eén stuk vliegt kubistischer de pan uit (Brrribop) met een Mal Waldron’s Up Popped The Devil-gevoel. Tot zover de gelijkenis. Pirodda zoekt geen hoge dramatiek en gebruikt meestal een vrij gelijkmatige intonatie. Hij is niet beschaamd voor stiltes en vertelt prachtige kronieken in alle eenvoud (So?). chris Joris Augusto Pirodda (p), Gary Peacock (cb), Paul Motian (d)

mike Prigodich a stich in time Mexican Mocha Music/Two for the Show – 73:23 Toen bij toetsenist Mike Prigodich kanker werd geconstateerd, ging hij niet bij de pakken neerzitten, maar besloot hij naar eigen zeggen geïnspireerd door wielrenner Lance Armstrong zijn droom te verwezenlijken. Hij haalde 10.000 dollar op waarmee hij zijn debuut-cd realiseerde. De muziek van Prigodich die zelf alle composities leverde, is frisse fusion met een vleug latin. Hoewel de nodige instrumentale mannetjesputterij niet ontbreekt, ligt de focus meer op de melodie en compositie dan op virtuoze solo’s. In stukken zoals het langzaam ontsporende openingsnummer Chaos Theory weet Prigodich heel goed de balans te houden tussen pakkende melodieën en technische vaardige spielerei. Daarbij moet worden aangetekend dat het pakkende soms vervaarlijk dicht in de buurt komt van voorspelbaarheid. A Stich in Time is een geslaagd debuut, maar de verrassing gaat helaas gaandeweg wel enigszins verloren. mischa andriessen Mike Prigodikch (p, kb) Damian Erskine (b), Reinhardt Melz (d), John Nastos (sax), Brandon Woody (g), Rafael Trujillo (perc), Paul Mazzio (t), Patrick Lamb (sax), Tim Jensen (fl), Toshi Onizuka (palmas)

Voor zijn vorige cd Nature Boy pikte rony verbiest nog eens zijn saxofoon op en koos hij resoluut voor jazz. Met Time Of The Doves keert hij terug naar meer romaneske sfeermelodieën. Het gaat hier eigenlijk om de soundtrack voor een theateropvoering van Antje De Boeck, La Plaça Del Diamant. Inspiratie haalde Verbiest bij de Spaanse volksmuziek. Hij creëert esthetische illusies door poëtisering van o.a. bolero, passo doble en tango. Uiterst geschikt voor de formatprogrammatie van culturele centra.

woFo

is een van de meest onderschatte buitenbeentjes in de Belgische (jazz)scene. Met de nieuwste cd, Bark, maken de heren het zich weer niet makkelijk. Mattias Laga, Michel Mast, Stijn Engels, Xavier Verhelst en Tom De Wulf flirten volop met diverse genres. Jazzmetamorfosen galore met als extra’s ludieke Balkan-vormen en impulsieve accenten opgepimpt met eigen coderingen. De parallellen met FES zijn legio, niet alleen in de muziek maar ook in de titels. Waag uw kans.

Prysm Five (live at Opéra de lyon)

Het Franse kwartet lifescape (zang, piano/Fender, bass/cello, drums) vertrekt van vocale jazz en ontwikkelt van daar uit een ambigue spel met andere stijlen. Inspiratie haalden ze zowel bij Jeff Buckley als bij EST. Therapy is een amalgaam van stijloefeningen met een totaal eigen dialectiek waarbij jazzidiomen gekoppeld worden aan hedendaagse, klassieke en mediterrane invloeden. De setlist bevat uitsluitend eigen werk aangevuld met uiterst originele versies van Walk On The Wild Side van Lou Reed (hier als On The Wild Sidewalk) en Light My Fire (The Doors). Zanger Olivier Régin vermijdt met zijn zalvende en vooral wendbare stem vakkundig de valkuil van het maniërisme. Een intrigerend curiosum dat avontuurlijke luisteraars zeker zullen appreciëren.

Georges tonla Briquet

Plus Loin Music/Harmonia Mundi 66:26 Na een korte, kalme schijnbeweging gaat deze live-cd in de hoogste versnelling van start. De ritmesectie is opzwepend zonder te dwingend te zijn; op die enerverende ondergrond bouwt altsaxofonist Rosario Giuliani zijn spectaculaire solo’s. De energieke, extraverte muziek valt bij het publiek hoorbaar goed in de smaak.

Het spelniveau van dit Franse kwintet is hoog, heel hoog zelfs.

In dat opzicht is de luisteraar echter de laatste jaren nogal verwend geraakt. De jongere generaties musici spelen met ogenschijnlijk gemak op verbluffende wijze de meest complexe muziek. Prysm is daar geen uitzondering op, maar het lukt de groep helaas ook niet om daar iets echt uitzonderlijks aan toe te voegen. Wie er op 5 dan wel 6 juni 2009 bij was toen

(foto: © Jos Knaepen)

cd grijpt daarom naast de score van een origineel meesterwerk. chris Joris

Jazz & Beyond

Zoek en vind

ruimtees Repetiuztiieekm ozaiek.b op www.m

Op zoek naar een repetitieruimte?

Vind de ideale stek voor jouw groep via

www.muziekmozaiek.be

(w Muzikanten w Repetitieruimtes) > envoudige zoekrobot > aanbod van bijna 200 repetitieruimtes in heel Vlaanderen en Brussel > info over het lokaal zelf, akoestiek, eventuele aanwezigheid van apparatuur, prijs ...

Veel succes!

2011/3

JM1103.indd 45

45

29/08/11 21:18

Nieuw op cd/dvd de band in Lyon speelde, zal zonder twijfel een opwindende avond hebben gehad. Eigenlijk is er weinig op Five aan te merken, behalve dan dat de plaat als hij eenmaal de cd-speler heeft verlaten, maar weinig herinneringen aan de net gehoorde muziek achterlaat.

Mischa Andriessen Pierre de Bethmann (p, Fender Rhodes), Christophe Wallemme (b), Benjamin Henocq (d), Rosario Giuliani (as), Manu Codjia (g)

matana roberts live in london Central Control/Konkurrent 73:10 Als jong meisje hoorde saxofoniste Matana Roberts de muziek van Albert Ayler en was meteen verkocht. Roberts is beslist geen povere epigoon, maar vanaf de eerste tonen van Live in London is de invloed van de legendarische freejazzpionier voel- en hoorbaar. Roberts raakte in kleine kring bekend met haar cd The Chicago Project. Feitelijk niet haar debuut, maar voor velen de eerste kennismaking en vooral een ijzersterke plaat. De in Chicago gewortelde Roberts is een diepgravend onderzoek begonnen naar haar roots; die als jazzmusicus en die als AfrikaansAmerikaanse vrouw. Op Live in London leidt dat tot muziek die overduidelijk het stempel van illustere voorgangers draagt. Ayler is al genoemd, Coltrane hoort daar zeker ook bij. In minder getalenteerde handen zou dat oninteressantere, vrije jazz opleveren, maar Roberts staat als

componiste en improvisator wel degelijk stevig op eigen benen.

Ze speelt bovendien met een aansprekende expressiviteit. Roberts heeft zonder twijfel veel te zeggen, maar op Live in London zit er helaas alleen niet altijd een rem op haar verteldrift en die van haar band. mischa andriessen Matana Roberts (as), Chris Vatalaro (d), Tom Mason (b), Robert Mitchell (p)

Pascal schumacher Quartet Bang my can Enja Records/Codaex – 52:01

Dit is meteen de tweede cd voor Enja van Pascal Schumacher en zijn drie begeleiders. Hoewel dit allemaal eigen composities zijn van de groepsleden schuift het accent toch nog regelmatig meer richting hedendaags en sfeerschepping dan naar straight forward jazz. De invloed van Schumachers werk voor film, theater en dans is duidelijk.

Dat de titel verwijst naar het New Yorkse gezelschap Bang On A Can is ook niet toevallig. Doordat de vibrafonist zelf veel meer ruimte opeist dan in het verleden krijg je een welbepaalde toonkleur. Geen probleem want de clichés van het vibrafoonexotisme worden vak-

kundig ontweken. Vooral de stukken in crescendo opgebouwd à la Jef Neve zullen de jazzliefhebbers moeiteloos over de streep trekken.

Met de EST/Bad Plus-link (30 Litlle Jelly Beans) zal het kwartet zeker een nog breder publiek aanspreken.

Bovendien schuwen de heren evenmin het experiment, wat voor de nodige verrassingen zorgt. Het juiste vervolg op de vorige cd Here We Gong, met als directe aanknopingspunten de intro en het afsluitingsnummer. De mogelijkheden om dit live verder uit te bouwen zijn legio.

Zelf vaststellen kan dit najaar: 19 oktober in Antwerpen (Arenberg) en 20 oktober in Brussel (AB).

Georges tonla Briquet Pascal Schumacher (v, glockenspiel), Christophe Devisscher (b), Franz von Chossy (p), Jens Düppe (d)

Impulse-label met zijn broer Rolf (toen reeds gekend in de States).

Kühn en Shepp zijn oude bekenden, dus was een duo-cd een logisch gevolg. Kühn opent majestueus met brede, forse zeggingskracht.

Shepp’s saxklank schijnt uit een andere wereld te komen naast Kühn’s pianostijl, maar de symbiose is subliem. De strijd om de burgerrechten voor zwart Amerika is voorbij. Shepp contesteert niet meer, doch zijn sound blijft hem vergezellen. Beide musici wisselen elk composities uit, creëren gezamenlijk twee stukken en kiezen voor mooie standards: Harlem Nocturne (Hagen-Rogers), Lonely Woman (O. Coleman), Sophisticated Lady (D. Ellington). De cd bezit nostalgie, drama en loutering. chris Joris Archie Shepp (ts), Joachim Kühn (p)

archie shepp & Joachim Kühn wo! man

craig taborn avenging angel

Archie Ball/Harmonia Mundi 66:31

ECM Records/Challenge Records 72:08

Terwijl nieuwkomers piepen als jongen, gaan veteranen vaak met nog grotere kracht door. Joachim Kühn is zo iemand. In Duitsland en Frankrijk is hij nog een grote meneer. Bij ons doet men alsof hij niet bestaat. Zijn carrièrestart (1967) was een album op het

Taborn maakt het zichzelf en de luisteraars niet makkelijk met dit solowerk. Avenging Angel is bijna over heel de lijn een extreem voorbeeld van minimalisme. De pianist strooit spaarzaam losse noten in het rond, wel zeer doordacht en uitgekiend. De stilte wordt als extra

Wil je je instrument degelijk maar voordelig verzekeren tegen diefstal en schade?

Doe dat dan via Muziekmozaïek, met een premie van amper 3% op de te verzekeren waarde.

t n e m u r t s in ziekmozaïek bij Mu

46

JM1103.indd 46

(foto: © Jos Knaepen)

Verzeker je

Info: 02 532 28 38 - info@muzmoz.be www.muziekmozaiek.be (w Lid w Folk & Jazz w Voordelen w Instrument verzekeren)

instrument ingeschakeld en vormt een essentieel onderdeel. Hierdoor ontstaan passages met zowel een hoge graad van dramatische kwetsbaarheid als een gevoel van bevreemdende ontroering. Slechts een paar keer is er wat meer cohesie tussen de noten aan de hand van een repetitief spel. Door de improvisatie valt deze cd te catalogeren onder jazz (alles werd in een dag opgenomen zonder overdubs) maar het eindresultaat leunt vooral aan bij de hedendaagse muziek.

Herhaaldelijk beluisteren is de boodschap wil je dit alles doorgronden. Alleszins een opmerkelijke entree bij ECM voor de vroegere sideman van James Carter.

Georges tonla Briquet Craig Taborn (p)

too noisy Fish Fast easy sick RAT Records/instantjazz.com 51:11

Vale hoesfoto’s die een sterke gelijkenis vertonen met deze uit een oud Artis-prentenboek en absurde titels als 13 Potatoes en Curly Wurly,Napoleon, dit lijkt verdacht veel op FES. En inderdaad, dit trio maakt deel uit van Peter Vermeersch zijn bende. Muzikale aanknopingspunten zijn er genoeg door de constante plotse tempowissels en het regelmatig overhellen naar het experimentele. In elk nummer gebeurt wel wat echter zonder dat je zoals bij FES soms overdonderd wordt.

De heren tonen zich ware meesters in beheersing maar vooral ook in avontuur. Daar waar The Bad Plus sinds zijn vorige cd helaas gestopt is, gaat Too Noisy Fish op de juiste manier verder. Het blijft allemaal fris en gedurfd en bovenal refereren ze voortdurend op speelse wijze naar de jazzgeschiedenis (Fish That Sing Can’t Swim!). Vandenberghe leverde alle composities met uitzondering van The Sky Is Falling (Queens Of The Stone Age) en een nummer dat hij schreef met Pierre Vervloesem (mixing, mastering en FES-lid).

Werkelijk alles zit in dit pakket vervat, zelfs pure poëtische passages.

Waarom in New York gaan zoeken als we het hier in huis hebben?

Georges tonla Briquet Peter Vandenberghe (p), Kristof Roseeuw (cb), Teun Verbruggen (d)

2011/3

29/08/11 21:18

Nieuw op cd/dvd tuesday night Orchestra In a little Provincial town

Paul van Gysegem sextet aorta

Joep van leeuwen / Gero Körner Jazz Guitar meets church Organ

Futura Records/instantjazz.com 40:09

ORGANpromotion – 53:29

September/Hans Kusters Music 59:33 De titel verwijst naar Luik. Het betreft hier namelijk een eerbetoon aan Bobby Jaspar en René Thomas waarvan respectievelijk vier en drie composities voor bigband herwerkt werden. Arrangeur en meteen ook producer van dienst was François de Ribaupierre die er trouwens drie eigen werken aan toevoegde. Het is een perfect geleide uitstap naar vertrouwd bigbandland waarbij een aantal groepsleden beurtelings de leidende rol overnemen. De zelfzekerheid is groter dan bij de vorige excursie (Band Of Birds, 2008). Bert Joris en Sammy Nestico blijken grote voorbeelden te zijn. Volgende keer nog wat meer fantasie en durf en het TNO wordt een grote medespeler in het veld van de bigbands.

Georges tonla Briquet Bezetting: www.tuesdaynightorchestra.com

Yotam resonance Jazz Legacy Productions/Codaex 66:58

Als het al echt is weggeweest, is het orgel weer helemaal terug in de jazz. Niet alleen heeft menig musicus de laatste jaren teruggegrepen op de rijke traditie van jazzorganisten uit met name de jaren zestig.

Het Nederlandse Orgelpark heeft ook boeiende projecten rond het orgel georganiseerd en blijkbaar is er een Duitse tegenhanger die deze ontmoeting tussen de Nederlandse gitarist Joep van Leeuwen en de Duitse kerkorganist Gero Körner heeft bewerkstelligd. Eerstgenoemde geeft les aan het conservatorium van Maastricht wat eraan zal hebben bijgedragen dat dit project met zijn uitgebreide documentatie een zeer gedegen indruk maakt. De muziek is gelukkig alles behalve een academische oefening. Van Leeuwen en Körner hebben een afwisselende cd afgeleverd waarin de rijkdom gezamenlijke klankkleuren met zorg en smaak wordt geëtaleerd.

Bach’s Toccata en Fuga in D Mineur komt als citaat even langs, maar de deels geïmproviseerde muziek is toch echt meer jazz dan klassiek. mischa andriessen

Het was een mooie tijd, 1971. Nostalgie, denk je? In vele opzichten was die goeie ouwe tijd moderner dan de huidige. Werd de kersverse erfenis van de New Thing als marginaal betiteld, toch opereerde Paul Van Gysegem niet zo maar in kroegjes, maar bracht hij deze vrije muziek toen al naar het Gravensteen, de Universiteit en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent en concerteerde hij meermaals te Parijs.

Daarom is plastisch kunstenaar/bassist Van Gysegem een echte avantgardist. De liner-notes vertellen uitvoerig de historiek der groepsleden.

Een kleurrijk gezelschap (zie line-up).

Men hoort rasechte collectieve impro door protagonisten van het eerste uur uit de lage landen. De muziek klinkt heerlijk assertief en tollend door deze live-cd, verdeeld in 4 stukken, elk met een eigen sculptuur. In het sextet ontstaan heel leuke duoen trio-gesprekjes, net zoals in het leven, zeg maar, er micro-gesprekken bestaan binnen een grotere menigte. chris Joris

Joep van Leeuwen (g, gitaarsynth), Gero Körner (kerkorgel)

mimi verderame wind

Patrick De Groote (t, bug), Nolle Neels (ts), Ronald Lecourt (vib), Jasper Van ‘t Hof (p), Paul Van Gysegem (cb), Pierre Courbois (d)

Dit is de derde cd van deze Israelische gitarist die duidelijk een zwak heeft voor classic jazz en niet zozeer kickt op een meer moderne aanpak. De warme sound, het lyrisme en de bebop, de man verweeft het allemaal in zijn stijl. Hij bezondigt zich nooit aan overdadige virtuositeit maar houdt zich bij de les. Met Aaron Goldberg, Christian McBride en Gregory Hutchinson heeft hij de ideale begeleiders voor dit werk.

De keuze van de titels vervolledigt dit plaatje op de juiste manier: vijf eigen nummers maar ook werk van John Lewis, Clifford Brown, Monty Alexander en Joe Henderson. De twee gastrolletjes van Roy Hargrove zijn mooi meegenomen maar zeker niet essentieel. Sowieso voor de fans van Kenny Burrell.

Georges tonla Briquet Yotam (g), Aaron Goldberg (p), Christian McBride (b), Gregory Hutchinson (d) + Roy Hargrove (t)

Prova Records/LC Music – 50:39 Mimi Verderame speelde met grote namen als Toots Thielemans, Philip Catherine, Enrico Piera-

nunzi, Nathalie Loriers, Ivan Paduart… Hij is echter minder bekend voor zijn eigen projecten. Op zijn nieuwe cd Wind speelt Verderame op drums maar ook op gitaar. De meeste composities zijn door hem geschreven. De drie composities die de Italiaanse pianist Nicola Andrioli heeft geschreven vallen op (bv. de fantastische ballade Danza dei Veli en het dynamische Andalucia). Zijn improvisaties trekken de aandacht door een persoonlijk, zowel technisch als lyrisch spel. Bassist Philippe Aerts vergezelt met klasse de nauwkeurige drive van Mimi Verderame.

De twee blazers zijn in het bijzonder geweldig tijdens de gezamenlijke partijen (zoals in Nice Cap).

Het resultaat is een mooi hardbop album maar de indruk blijft dat de groep af en toe op veilig speelt.

Spijtig dat de terughoudendheid de spontaniteit en verrassing soms wat in de weg zit.

Patrick Bivort Mimi Verderame (d), Nicola Andrioli (p, Fender Rhodes), Kurt Van Herck (s), Carlo Nardozza (t), Philippe Aerts (b)

Dan weiss Jhaptal Drumset solo Chhandayan – 51:57 Er zijn weinig drummers die zo inventief een ritme kunnen omspelen als Dan Weiss. Bij onder meer David Binney en Rudresh Mahanthappa heeft Weiss laten horen een musicus te zijn bij wie fantasie en technische vaardigheid gelijke tred houden.

Weiss’ fascinatie voor de ruimte binnen ritme en maat komt niet in de laatste plaats voort uit

zijn liefde voor Indiase muziek.

Daarvan getuigde hij eerder op Tintal Drumset Solo en nu is er als ode aan zijn tablaleraar Pandit Samir Chatterjee Jhaptal Drumset Solo. Dat solo klopt niet helemaal want op beide platen speelt gitarist Miles Okazaki lang vol gehouden minimalistische lijnen, waarin hij slechts een enkele keer variatie aanbrengt. Zo komt de focus op de zeer complexe drumpartijen te liggen. Drumpartijen die een onvoorstelbare beheersing vergen en daardoor vanzelf spannend worden. Drummers kunnen de cd blind aanschaffen als lesmateriaal, maar van deze tot in de uiterste consequentie doorgevoerde muziek gaat ook voor niet drummers bekoring uit. mischa andriessen Dan Weiss (d), Miles Okazaki (g)

David weiss’ Point of Departure snuck out Sunnyside Records – 51:05 Dat trompettist David Weiss met zeker een been in de traditie staat, bewees onder meer zijn project The Cookers waarin hij met oudgedienden als Eddie Henderson en Cecil McBee een ode bracht aan het legendarische trompetduel tussen Freddie Hubbard en Lee Morgan, ooit uitgebracht als The Night of the Cookers. Ook Weiss’ nieuwe cd is gedeeltelijk een eerbetoon aan een trompetheld, zij het een veel obscuurdere; Charles Moore, een van de leden van Kenny Cox and the Contemporary Jazz Quintet wier lang onvindbare plaat een paar jaar terug door Blue

Steeds 55 000 titels op voorraad!

Wij vonden het opnieuw Top op Gent Jazz en Jazz Middelheim!

Uw Cd-speciaalzaak van jazz tot klassiek!

U bent ook welkom in onze zaak te Brugge.

Mallebergplaats 11-13

|

8000 Brugge

|

T +32 (0)50 33 25 75

|

music@rombaux.be

|

www.rombaux.be 2011/3

JM1103.indd 47

47

29/08/11 21:18

Verzamel-cd’s

Nieuw op cd/dvd

Kenny werner with the Brussels Jazz Orchestra Institute of higher learning Half Note Records – 69:31 Nadat het BJO voor het eerst optrad met Kenny Werner op Jazz Middelheim in 1999 ontstond er een sterke wederzijdse band die tot een eerste release Naked In The Cosmos (2003) leidde.

Kenny Werner zweert bij het BJO om zijn composities uit te voeren en op te nemen.

Dus stonden ze vorig jaar in Dizzy’s New York om het nieuwe materiaal in te spelen. In december 2010 volgden de opnames in De Bijloke. Half Note Records, die al vorige Werner releases verzorgde, brengt dit nu uit en zorgt voor een internationale doorbraak.

Geprangd tussen twee monumentale composities (Cantabile en Institute of Higher Learning), die Kenny Werner speciaal in opdracht schreef is er een aan Brookmeyer opgedragen Second Love Song (Marc Godfroid soleert) en zijn eerste compositie voor bigband: Compensation, dat hij op aanraden van Mel Lewis en Brookmeyer in de Thad Jones traditie schreef. En dan is er het mysterieuze gelagerde arrangement op het overbekende House Of The Rising Sun. Nauwelijks herkenbaar tot wanneer plots het thema even opduikt.

In de prachtige liner notes door Maria Schneider laat ze Kenny Werner zelf vertellen hoe hij zijn werk aanpakt. “Chaos is much more natural for me than order. It’s the only way I can write and keep myself interested.”

Verrassend en fris, eclectisch en diepgeworteld, het zijn sleutelwoorden die passen bij Institute of Learning, opnieuw een krachttoer van een explorerende en filosoferende ziel als Kenny Werner met een al even schitterend, subtiel en scherp op de snee musicerend Brussels Jazz Orchestra.

Bernard lefèvre Kenny Werner (p), Brussels Jazz Orchestra o.l.v. Frank Vaganée.

Note werd heruitgebracht. David Weiss is een technisch uitermate begaafd trompettist die op Snuck Out wordt bijgestaan door musici van vergelijkbaar kaliber. De muziek is energiek, zelfs enerverend, maar een echt eigen geluid en visie ontbreken. Dat maakt de sprankelende, virtuoze, vaak zelfs ijzersterke muziek natuurlijk niet slechter, maar laat de luisteraar toch verlangend naar meer eigenheid achter. mischa andriessen

Met de nieuwste Blue note trip levert DJ Maestro een nieuw hoofdstuk af in de reeks compilaties die hij al maakte voor Blue Note. We kunnen er meteen bij vertellen dat dit een van zijn meest geslaagde stijloefeningen is. Goede mixing en exquise keuze met op cd 1 (Heat Up) heel veel souljazz en funk terwijl cd 2 (Simmer Down) vooral meer downtempo jazz bevat met Cassandra Wilson’s VooDoo Reprise als sleutelmoment.

Ideale soundtrack voor de nazomer.

David Weiss (t), J.D. Allen (ts), Matt Clohesy (b), Nir Felder (g), Jamire Williams (d)

boxen met Steve Lacy Solos Duos Trios (6cd), David Murray Octets (5cd), Anthony Braxton (8cd) en Lee Konitz (5cd). Alle details en info: www.camjazz.com

In the

complete remastered recordings on Black saint & soul note verschenen een aantal nieuwe

wesseltoft-schwarz Duo Jazzland/Universal Music – 53:40 Electrojazz galore op deze duoplaat van de Noorse pianist Bugge Wesseltoft en de Duitse producer Henrik Schwarz. Alle typische stijlelementen van het genre komen aan bod. Ambient soundscapes, diverse effecten en spielereien, mutaties allerhande en zelfs pure jazz, het is er allemaal. Studioopnamen worden afgewisseld met live tracks maar het verschil hoor je niet. Een van de vele mogelijke ontwikkelingen van de jazz of gewoon een parallelle wereld?

De toekomst zal het uitwijzen. Van een echte visie kan je hier alvast niet spreken, daarvoor klinkt het te vrijblijvend. Vooral voor fans van Kraftwerk en Brian Eno. Georges tonla Briquet Bugge Wesseltoft (p), Henrik Schwarz (computer)

SPECIALE AANBIEDING VOOR JAZZMOZAÏEK ABONNEES!

De TOP-besprekingen (in kader op twee kolommen) in deze cd-dvd rubriek zijn tegen een extra korting verkrijgbaar in de winkels van Mark Sound voor wie betalend abonnee is van Jazzmozaïek (op vertoon van MMkortingpas). Telefonisch bestellen mag ook, geef dan je abonneenummer op, te vinden op de adresband van het magazine of op je MM-pas.

48

Georges tonla Briquet

Phil woods & Bill mays Phil & Bill Palmetto Records/Codaex – 56:43

Deze twee giganten hebben niets meer te bewijzen. Maar als je hen samen hoort, dan merk je wel dat ze al langer samen spelen dan sinds gisteren. Woods ontwikkelt lekker dragende pianopartijen (dikwijls met een mooie wandelende bas) en Mays weet daar altijd stevige, maar mooi gekleurde en soms luchtige saxlijnen op te verzinnen. Dit is grote

klasse. Dit duo toont in de negen geselecteerde tracks (Van Heusen, Woods, Cohn, Rodgers…) dat zij piano en sax eten, drinken en ademen. Hun partnerschap is van dien aard dat je hen eigenlijk samen hoort denken; soms heb je niet de indruk nog twee creatieve individuen te horen; zij versmelten a.h.w. hun muzikale kunnen en wat je als luisteraar ervaart is een muzikale symbiose. Alles voltrekt zich vloeiend als was dit het eenvoudigste goocheltrucje. De plaat doorstaat moeiteloos verschillende luistersessies, en telkens wordt je aandacht opnieuw getrokken door de muzikale dialoog, maar telkens hoor je ook nieuwe fraseringen en wendingen. M.a.w. dit is rijke muziek met veel inhoud (en vorm). Heel knap! marc van de walle Bill Mays (p), Phil Woods (sax)

MARK SOUND WINKELS: Antwerpen 03 233 64 03 Kraainem 02 731 63 62 Brussel 02 219 23 41 Namen 081 22 49 59

Voor meer info over de Mark Sound winkels, zie

www.marksound.be

2011/3

Mark so JM1103.indd 48

29/08/11 21:18

CD & DVD

20

Speciaalzaak jazz en klassiek Een greep uit de labels die we opvolgen

aar :

Ook verkrijgb

Limited boxset editions

Verkrijgbaar in onze winkels : New releases

Duke Ellington 11 cd’s

The Complete 1932-1940 Bruns./Col./Master Rec. of Ellington

Ahmad Jamal 9 cd’s

The Complete Ahmad Jamal Trio Argo Sessions

Henry Threadgill 8 cd’s Novus & Columbia Recordings of Henry Threadgill & Air

ition 3 CD • Limited Ed l Value • Exceptiona mastered • Newly Re

Louis Armstrong 7 cd’s

INTAKT RECORDS

Sets

Bing Crosby 7 cd’s

The Complete Louis Armstrong Decca Sessions 1935-46

The Bing Crosby CBS Radio Recordings (1954-56)

Volledige lijst : www.mosaicrecords.com

ECM

Volledige catalogus tot 31/12/2011

17,5 /CD €

* Multi CD-boxen hebben een gelijkwaardige korting

*

W.E.R.F. mogno music

ECM

New releases

Julia Hülsmann Trio Imprint

Ketil Bjørnstad Svante Henryson Night Song

Trygve Seim Andreas Utnem Purcor

Paolo Fresu

Colin Vallon Patrice Moret Daniele di Bonaventura Samuel Rohrer Rruga Mistico Mediterraneo A Filetta Corsican Voices

CHALLENGERECORDSINT.

www.marksound.be Mark Sound Potaardestraat 4 1950 Kraainem

Mark Sound MM-shop Opera Munt - Muntplein Leopoldstraat 4 - 1000 Brussel

Mark Sound Wolstraat 6 • 2000 Antwerpen

Mark Sound - Musique Loisirs 32 rue des Carmes • 5000 Namur 2011/3

Mark sound adv 24X17CM.indd 1 JM1103.indd 49

49

17-03-2011 12:00:28 29/08/11 21:18

Belgische Jazz in het Interbellum (2)

De Swingperiode In de jaren 30 van de vorige eeuw komt een nieuwe jazzstijl opzetten in de Verenigde Staten, de zgn. Swing.

Hoewel er voordien al geëxperimenteerd werd met het genre, duidt men in de jazzgeschiedenis de periode vanaf begin jaren 30 tot +/- 1945 aan als de eigenlijke swingperiode, of ook wel de bigbandperiode. Enkele toonaangevende orkesten van deze muziekstijl waren de bigbands van Benny Goodman, Tommy Dorsey en Count Basie.

In België waren dat onder meer de bands van Fud Candrix, Gus Deloof en Stan Brenders.

nis in het land. Tijdens dezelfde periode wordt de 78-toerenplaat een populair medium en komen de eerste Hollywoodfilms met muziek van o.a. Benny Goodman, Duke Ellington, enz. in de zalen.

Een grote gebeurtenis is de komst van Louis Armstrong naar Brussel en Luik in 1934 voor 3 concerten. De regelmatige aanwezigheid van Coleman Hawkins (ts) – concerten in o.a. het Paleis Voor Schone Kunsten en in Le Boeuf sur le Toit (Brussel) in 1937 en 1939 – is ook belangrijk voor het verspreiden van jazz in ons land.

Voor de Belgische jazzgeschiedenis zijn het wellicht de meest interessante jaren. De swingperiode wordt hier ook wel bestempeld als het gouden tijdperk. Tijdens de swingperiode levert ons land op Europees niveau de meeste en beste hotsolisten. Enkele topbands zullen grote internationale bekendheid krijgen en meerdere Belgische jazzcomposities zullen over de hele wereld gespeeld worden.

De eerste Belgische orkesten met een grotere bezetting waren het Bistrouille Amateurs Dance Orchestra (Brussel, 1920), de Reveleers (Luik, 1930) van Lucien Hirsch (sax) en Packay’s Swing Academy (Brussel, 1936). De arrangementen en composities geschreven voor deze orkesten brachten het publiek ongetwijfeld aan het dansen, maar van een echte swingstijl was hier nog geen sprake. De swingbands die nadien volgen, doen het genre pas echt opbloeien. De drie grote orkestleiders zijn Stan Brenders (p), Fud Candrix (ts, vi) en Jean Omer (sax, kl, vi, t, zang).

Aanvankelijk kennen dans- en jazzmuziek (vaak één en dezelfde) na de beurskrach van 1929 zowel in Amerika als in België een grote terugval. Ondanks de depressie houden sommige bands toch het hoofd boven water. De meeste hiervan worden in de VS soms neerbuigend sweet bands genoemd omdat ze country club music spelen, te weten achtergrondmuziek bij diners en recepties, met zoetgevooisde akkoorden en sentimentele teksten.

Onder deze overigens vaak succesvolle bands/orkesten die van o.a. Larry Clinton en Guy Lombardo.

Tegelijkertijd ontwikkelt zich een ander type orkest. Dit onderscheidt zich door meer uptempo nummers, meer uitgesproken ritmes, solisten, en stuwende arrangementen waaruit de jazzoorsprong duidelijker naar voren kwam. Ook deze bands nodigen uit tot dansen, maar niet meer op traditionele foxtrots of walsen.

Deze orkesten, die aan de basis staan van een muzikale revolutie, staan onder leiding van musici als Cab Calloway, Duke Ellington, Fletcher Henderson, Chick Webb. Zij bereiken een synthese van populaire Amerikaanse dansmuziek en jazz, iets wat zelfs de grote Paul Whiteman, de zichzelf tot King of Jazz gekroonde orkestleider, maar zelden gelukt was.

Het publiek is zeer ontvankelijk voor deze nieuwe muziek, uitgekeken als men is op de vaak saaie, vlakke muziek van de sweet bands. De naam swing doet zijn intrede rond 1932. De stijgende populariteit van het nieuwe genre laat veel bands ertoe overstappen, waaronder die o.l.v. Benny Goodman (King of Swing), Count Basie, Dorsey Brothers, Harry James, Artie Shaw, Charlie Barnet.

Stan Brenders (1903-1969), klassiek geschoolde pianist, dankt zijn reputatie vooral aan zijn jaren bij het NIR (Nationaal Instituut voor de Radio-omroep). Als pianist bij het orkest van zijn latere rivaal Fud Candrix maakt hij voor het eerst kennis met het gesyncopeerde jazzritme. In 1927 speelt hij mee op met Chas Remue & His New Stompers tijdens de eerste plaatopnames van Belgische jazz in Londen. Vijf jaar later wordt hij de pianist van het klassieke orkest van het NIR waar hij – voor de eerste keer te horen in Europa – het pianoconcerto in F van G. Gershwin uitvoert. In 1936 wordt hij dirigent van het nieuwe dansorkest van het NIR met o.a. John Ouwerx (p), Jack Demany (ts) en Josse Aerts (d). Vanaf 19 januari 1936 is eindelijk jazz te horen op de Belgische Radio. Op de playlist van het dansorkest vinden we Amerikaanse nummers zoals I Got Rhythm, Margie en Solitude, maar ook originele arrangementen van o.a. Demany en Packay.

Brenders componeert zelf onder andere het nummer I Envy, op plaat uitgebracht door Nat King Cole.

1932 is ook in België het jaar van de ommekeer na de sombere periode van de Grote Depressie. Dat jaar publiceert de jazzcriticus Robert Goffin zijn boek Aux Frontières du Jazz. Félix Faecq richt de Jazz-Club de Belgique op, één van de eerste jazzclubs van beteke-

Fud Candrix

50

JM1103.indd 50

(Foto: rr)

(Foto: rr)

In 1936 stelt ook de Tongerse Fud Candrix (1908-1974) een bigband samen. Candrix ontdekt jazz wanneer hij een tiental jaar eerder op tournee in Monte Carlo de platen ontdekt van o.a. Red Nichols, Frankie Trumbauer en Bix Beiderbecke. In die tijd vormde hij met zijn broer Jeff (sax) de Candrix Brothers. Rond 1930 sluiten Gus Deloof (t) en Jules Testaert (tb), twee uitmuntende Belgische

Stan Brenders’ Great Dance Orchestra

2011/3

29/08/11 21:18

Belgische Jazz in het Interbellum (2) Dit is het tweede artikel in een reeks van drie over de oorsprong en ontwikkeling van Belgische jazz tijdens het interbellum. De artikelen zijn een ingekorte weergave van een onderzoek dat beide auteurs over dit onderwerp doen aan het Conservatorium van Antwerpen. Gepoogd wordt tevens om eventuele specifieke kenmerken van Belgische jazz aan het licht te brengen. Dit zal in een later artikel aan bod komen.

Leon Lhoëst Pianist Leon Lhoëst studeerde aan het Berklee College of Music in Boston, USA, en behaalde een meestergraad Jazzcompositie en arrangement aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. Hij doceert aan de conservatoria van Gent, Antwerpen en Maastricht.

Hij is o.a. pianist bij het BSJO. Sinds 2009 doet hij onderzoek aan het Conservatorium Antwerpen naar Belgische jazz ten tijde van het interbellum.

(Foto: rr)

solisten, zich aan bij de Candrix Brothers. Candrix begint arrangementen te schrijven. En dan komt het ook voor hem beslissende jaar 1932. Candrix werkt in de Pinguin in Brussel met een orkest, aangevuld met enkele Amerikanen uit het orkest van Willie Lewis: John Mitchell (g), Ted Fields (d), June Cole (b), Willie Lewis (kl) zelf en een vocaal kwartet. Na deze ervaring is hij klaar om een eigen groot Gus Deloof orkest te leiden.

Van de drie grote orkesten speelt het zijne de meest authentieke jazz. Een van de grote stersolisten is Gus Deloof (t), naast Janot Morales (t) en Ivon de Bie (p). Ze spelen in heel België (L’Heure Bleue in Brussel, Casino van Blankenberge,...) maar ook in Frankrijk in La Haye waar ze positief opgemerkt worden door Coleman Hawkins. Het repertoire bevatte een behoorlijk aantal arrangementen van Amerikaanse oorsprong alsook arrangementen van Belgische arrangeurs. In 1937 brengen ze twee platen uit, een eerste met octet, een tweede met de volledige band bij het Duitse label Telefunken. Voor het vocale werk wordt beroep gedaan op Tony Young.

De laatste grote orkestleider is Jean Omer (1912-1994). Jean Omer wordt in 1928 ontdekt door Billy Smith, waarmee hij een half jaar rondtoert in Frankrijk. Daar leert hij de hot jazz kennen.

Na vele concerten in België, Italië, Nederland en Frankrijk met onder meer René Compère (t), sticht hij het orkest Jean Omer et son Orchestra Jazz waarmee hij in 1931 zijn eerste optreden geeft. Het orkest speelt jarenlang in Le Boeuf sur le Toit (Brussel).

(Foto: rr)

(Foto: rr)

Katrien Van Opstal

Enkele populaire Belgische werken uit de vooroorlogse swingperiode zijn Sweeping The Floor (G. Deloof & F. Candrix), Riffin’ At The Arena (G. Deloof & F. Candrix), Midnight Music (P. Packay), Bouncin’ Around (G. Deloof) en Jazz In The Rain (P. Packay).

Partituren van laatste twee nummers zijn hierboven gedeeltelijk afgebeeld. In 1934 kwam Jazz In The Rain op plaat uit in een trio versie met John Ouwerx aan de piano. Het nummer, een trage blues in mineur met Ellingtoniaanse chromatische harmonische bewegingen, is beslist een van de compositorische parels uit die tijd. De versie van Ouwerx is een redelijk traditionele stride versie. Bouncin’ Around werd in 1938 op plaat uitgebracht door het Franse orkest Philippe Brun And His Swing Band. Deze uitvoering is te beluisteren op YouTube. Onder de orkestleden eveneens Django Reinhardt (g) en aan de piano niemand minder dan Stéphane Grappelli.

Katrien Van Opstal studeerde in 2003 af als Bio-Ingenieur en in 2009 als master in de Uitvoerende Muziek, specialisatie Jazz & Lichte Muziek, zang, aan het Conservatorium Gent.

Sinds 2010 werkt ze als onderzoeksmedewerkster aan het Conservatorium Antwerpen mee aan een onderzoek naar Belgische jazz ten tijde van het interbellum. Verder treedt ze vaak op met o.a. The Triplettes.

Ze geeft les in de muziekacademies van Waregem en Asse.

Literatuur & Bronnen • Robert Pernet et Jean-Pol Schoeder (1991). Dictionnaire du jazz à Bruxelles et en Wallonie, Mardaga, Liège • Kim de Brabander (2008). Jazz in België. Het belang van het ontstaan van het jazzonderwijs. Ugent • Marieke Anaf (2010). De introductie, verspreiding en vestiging van jazz in België. Een socio-historische studie over jazz in het Interbellum. Ugent.

• Gunther Schuller (1968). Early Jazz, Oxford University Press.

• Gunther Schuller (1989). The Swing Era, Oxford University Press.

• W.H. Young & N.K. Young (2005). Music of the Great Depression, Greenwood Press • Fonds Robert Pernet, Muziekinstrumentenmuseum Brussel • Collectie Albert Michiels, Conservatorium Antwerpen • Cd: The Golden Age of Belgian Jazz (2002), Fever Music bvba • Cd: The Golden Age of Belgian Jazz – vol. 2 (2003), Fever Music bvba

2011/3

JM1103.indd 51

51

29/08/11 21:18

De jazzkriebels van…

François Glorieux François Glorieux (°Kortrijk, 27 augustus 1932) heeft als concertpianist, improvisator, componist en dirigent een indrukwekkend muzikaal parcours afgelegd. Het bracht hem tot in de verste uithoeken van de wereld. Hij mag zich beroemen op legendarische samenwerkingen met André Cluytens, Maurice Béjart, Stan Kenton en Michael Jackson. Hij dirigeerde klasse-orkesten in geheel de wereld, creëerde eigenzinnige ensembles en pende liefst 300 composities, waarin vele genres zijn verenigd.

52

JM1103.indd 52

“Improvisatie is een gave” In het najaar staat hij opnieuw op het podium om 55 jaar muzikale carrière te vieren met een 60-koppig harmonieorkest en vrienden-solisten Richard Pachman, Nick Ost, Tom Verschoore en Liesbeth Baelus.

In de hem eigen enthousiaste en flamboyante stijl word ik bij hem thuis verwelkomd voor een openhartig gesprek waarbij hij meer dan eens aan de vleugelpiano plaatsneemt en demonstreert wat hem bezielt.

Welke muziek ontdekte je het eerst?

Mijn vader was oogarts en speelde als amateurmuzikant viool, mijn moeder zong operette en ook wel Engelse chansons, zoals bv. Roses of Picardy. Het was ook de periode van Maurice Chevalier en Charles Trenet en we luisterden natuurlijk ook naar klassieke muziek. Een van mijn eerste ontdekkingen was de Onvoltooide Symfonie van Franz Schubert. Het was dus een mengeling van stijlen, wat altijd mijn passie is

2011/3

29/08/11 21:18

De jazzkriebels van François Glorieux gebleven. Toen ik 5/6 jaar was, ging ik vanzelf aan de piano tokkelen en niemand begreep hoe het mogelijk was dat ik die chansons en eigen improvisaties met de aangepaste harmonieën zonder een noot muziek te kennen zomaar speelde.

Ik was enig kind en dus stelde mijn vader zich vragen over mijn toekomst. Ik vertelde hem niet dat ik pianist wilde worden. Ik wou muzikant worden. En liefst van al een orkest dirigeren. Mijn vader antwoordde lachend: “Kies maar eerst een instrument, want dirigeren gaat niet vanzelf.” Dat heb ik dan ook gedaan. Uiteraard moest ik eerst mijn klassieke studies voltooien.

Hoe kwam jazzmuziek in je leven?

Toen ik 12 jaar oud was werd ons huis in Kortrijk volledig vernield tijdens de bombardementen van 26 maart 1944. Ik was gelukkig niet in huis en ben dus ontsnapt aan de dood. Maar de indrukken waren natuurlijk overweldigend.

Ik was ook enorm gefascineerd door de kermis, die altijd een week voor Pasen in mijn buurt stond. Daar hoorde ik toen ik 15 was een mij onbekende muziek met koperblazers en Afro-Cubaanse ritmes. Dat greep me enorm aan. Het riep herinneringen op aan de ruïnes van de wereldoorlog. Zo dramatisch en explosief.

De zoon van de kermisvoorzitter, Freddy Vanbesien, van mijn leeftijd, was de geluidsinstallatie aan het uittesten en speelde die muziek. Hij merkte mijn fascinatie op en vroeg: “Hou je van die muziek?” en ik antwoordde: “Meer nog, muziek wordt mijn leven, ik studeer klassiek, maar deze muziek ken ik niet.”

Waarop hij zei: “Wat je hoort, is Stan Kenton.”

Al gauw had ik een pak 78-toeren platen waaronder die van de jonge Stan Kenton met zijn Artistry In Rhythm. Verder luisterde ik naar Count Basie, Duke Ellington, Woody Herman, Dizzy Gillespie en vooral Charlie Parker.

Ik hield van bigband en in mijn eerste pianowerken hoor je al die invloed. Mijn uitgever zegt: “Dat zijn geen pianoakkoorden, dat zijn hier vijf trompetten en vijf trombones”. Zo voel ik dat.

Waarom die fascinatie voor Stan Kenton?

Zijn muziek is in feite klassiek van inslag. Later heb ik ontdekt dat 75% van het repertoire van Kenton was uitgeschreven. Voor jazzpuristen was dat al voldoende reden om niet van Kenton te houden. Voor hen was dat geen echte jazz. Ik heb Kenton ooit vergeleken met Rachmaninov. Die had ook een depressief karakter en in zijn muziek vind je ook geweldige uitbarstingen en het dalend chromatisme dat zo eigen is aan de Kenton stijl. En dan die fenomenale structuur met improvisaties van Art Pepper, Lee Konitz, Maynard Ferguson en anderen.

Hoe ben je in het jazzmilieu terechtgekomen?

Drie jaar na de ontdekking van Kenton, toen ik 18 werd, heb ik met enkele vrienden-amateurmuzikanten het Kennystan Trio gevormd. En na mijn klassieke studies aan het conservatorium in Gent in 1953 – met felicitaties van de jury, wat nog nooit was gebeurd –ben ik op een dag tegen de zin in van mijn moeder – “daar ga je niet binnen, dat is allemaal crapuul” – toch de Moulin Rouge, aan de Veemarkt in Kortrijk binnen gestapt. Dat was het lokaal van de Hot Club van België en een van de weinige plaatsen in Vlaanderen waar livemuziek werd gespeeld. Daar hoorde

ik geweldige muziek, vooral bebop (Glorieux vertolkt scattend bebop). Er speelde een band met o.a. trompettist Roger Derijckere. De pianist, Tuur Filippo, had me opgemerkt en leek me te kennen. “Jij bent toch François Glorieux, afgestudeerd in Gent, waar iedereen over spreekt…” en gelijk vroeg hij om even in te springen voor hem. Ik wou nog protesteren, want de jongeren daar wilden swingen en dansen, waarbij ze allerlei acrobatieën uithaalden, en dat was niet mijn stijl. “Speel maar ballades…” zeiden ze. Daar stond natuurlijk geen vleugelpiano, daar was geen ruimte voor. Met toch wat plankenkoorts nam ik plaats aan de buffetpiano. Ik was een groot bewonderaar van Erroll Garner en ik herinner me nog dat ik als eerste nummer Flamingo speelde (gaat naar de piano en speelt het mooi voor). Ik legde daar al mijn gevoelens in en de 60 aanwezigen stopten met dansen en schaarden zich rond de piano. Dat is wel een van de mooiste souvenirs van mijn jeugd.

François Glorieux:

“Mijn muziek klasseren ze als het geval Glorieux, een mengeling van klassiek, soms jazzeffecten, AfroCubaanse ritmes, bossa nova…”

En toen heeft de Hot Club, die vooral Parker als repertoire had, me gevraagd om voor hen te componeren.

Dan heb ik Operation Bop geschreven.

Ik heb zelfs nog gezongen, omdat ik sterk onder de indruk was van Ella Fitzgerald, vooral die vocalise in duo met Babs Gonsalves.

Werd klassiek eerder je wereld dan jazz? Ook improvisatie in klassiek…

Ik vergelijk muziek met gastronomie. Er zijn mensen, helaas, die zich beperken tot de Franse keuken, die willen niets anders. Doordat ik in meer dan 70 landen gespeeld heb, ben ik steeds geconfronteerd geweest met de locale keuken. Ik heb kunnen genieten van alle soorten keuken. Die afwisseling, die diversiteit bevindt zich ook in mijn muziek. In mijn klassieke

muziek horen mensen – en dat is het mooiste compliment dat ze mij maken – zo veel, dat ze het moeilijk kunnen duiden. Mijn muziek klasseren ze als het geval Glorieux, een mengeling van klassiek, soms jazzeffecten, Afro-Cubaanse ritmes, bossa nova… Ik ben gek op Braziliaanse folklore en muziek, de Spaanse flamenco, en ook fado heeft me beïnvloed…

Toen ik eens logeerde in New York aan Central Park heb ik toevallig Antonio Carlos Jobim ontmoet. Na het doornemen van enkele partituren van mijn symfonische werken merkte hij op: “François, I was thinking you were Brazilian…”

Improvisatie is een gave. Mijn kracht is dat ik een klassieke basis heb en heel goed de stijlen van al die componisten ken. Omdat klassieke muziek weinig of niet op school aan bod kwam, was het mijn doel met Jeugd en Muziek vertrekkend van bekende populaire deuntjes aan te tonen hoe Mozart of Beethoven dan zouden klinken. En The Beatles waren dankbaar materiaal omdat hun songs wereldwijd bekend waren.

Ik heb nog altijd mijn publiek stempel als improvisator. Glorieux speelt The Beatles kent iedereen. Maar mijn composties zoals Manhattan, Mouvements, dat wordt door Klara zelfs niet gespeeld. Wanneer zullen ze mijn werken ontdekken?

Je hebt een voorliefde voor slaginstrumenten…

Bij de concerten van het Nationaal Orkest van België in de Bozar ging mijn aandacht altijd naar de pauken.

In de klassieke periode gebruikte Beethoven 2 pauken, Tsjaikovsky schakelde over op 3, zelfs 4 pauken, en ik ben in mijn composities tot 6 pauken gegaan.

Op een gegeven moment had ik met tien man 100 percussie-instrumenten op het podium. Niet dat ik een hekel had aan saxofoons, maar in mijn eigen Orchestra heb ik die vervangen door vijf hoorns; wat een dramatischer inslag geeft. En met een leerling van mij, Philippe Dewulf, een formidabele dwars- en altfluitist, heb ik later een nieuwe dimensie gecreëerd. Bij het allereerste concert in Flagey heeft Annie Girardot me nog een geweldig compliment gemaakt.

Vorig jaar werd Tribute To Stan Kenton heruitgebracht met bonustracks, gezongen door Lady Linn. Hoe kwam je bij haar uit?

Toen Michael Jackson overleed, heb ik in het tv-programma De Zevende Dag over mijn ontmoeting met Michael verteld en zijn nummer She’s Out Of My Life gespeeld. Dat staat op mijn cd In Memoriam Michael Jackson. Lady Linn was daar toen ook. Ik had al van haar gehoord, maar kende ze niet persoonlijk. Ze liet me verstaan dat zij ook bewondering had voor Stan Kenton en dan kwamen we op de Kenton-zangeressen

De TOP-10 keuze van François Glorieux 1. Stan Kenton – Adventures in Time (Capitol studios 1962) 2. Stan Kenton – Cuban Fire (CW 1956) 3. Stan Kenton – Live in London (Decca 1972) 4. Stan Kenton – Kenton in Hi-Fi (Capitol 1958) 5. Stan Kenton – Kenton Showcase (Capitol 1953-54) 6. Stan Kenton – Stan Kenton Plays Chicago (CW 1974) 7. June Christy with The Lou Levy Sextet – Impromptu (Discovery Records 1988-92) 8. Count Basie – Comp. and Arr. By Neal Hefti (Roulette 1957-Vogue 1983) 9. Erroll Garner – Concert By The Sea (CBS 1969) 10. João & Astrud Gilberto, A.C.Jobim & Stan Getz – The Girl From Ipanema (Sarabandas 1993) 2011/3

JM1103.indd 53

53

29/08/11 21:18

De jazzkriebels van François Glorieux June Christy, Chris Connor, Anita O’Day… Dan heb ik haar uitgenodigd om Willow Weep For Me en Midnight Sun te zingen samen met mij aan de piano. Die opnames van maart 2010 staan als bonus op het album.

Daaraan toegevoegd is een van mijn laatste composities, Remembering Stan Kenton, dat ik pianosolo speel.

Hoe was de samenwerking met Stan Kenton?

Stan Kenton heb ik voor het eerst ontmoet bij een concert in Bozar in 1953. Meteen vroeg hij om wat te schrijven voor zijn orkest, maar ik had toen nog geen ervaring, dus kwam het er niet van. De man die me voorgesteld had, Philippe Henricot, passeerde drie jaar later in New York langs Birdland en hoorde daar Kenton spelen. Die herinnerde zich hem nog – wat een geheugen – en vroeg opnieuw of ik wat gecomponeerd had voor Kenton. Neen dus. Later heb ik dan Viva Kenton (later verandert in Tribute to Stan Kenton) geschreven. En in 1976 werd ik uitgenodigd op tournee met het orkest. We logeerden in een vreselijk armtierig hotel aan 42nd Street. Lionel Hampton en Count Basie en nog anderen verbleven daar ook. Daar leerde ik ook de muzikanten kennen, o.a. een van de beste trombonisten, Jeff Uusitalo, in de stijl van Frank Rosolino. Ik was gek op de trombones.

Vooral die close harmonies en de manier van spelen kon je direct herkennen, of het Kenton of Ellington of Basie was. Hier hebben ze de neiging dat een glissando te noemen, maar dat was een portamento – die rijke akkoorden. “I need the Kenton style” zei ik dan tegen de trombonisten.

Welke herinneringen heb je nog aan jazzmuzikanten die je tegenkwam?

Buiten Kenton en zijn muzikanten was er Gerry Mulligan natuurlijk die ik goed gekend heb. Toots Thielemans hier bij ons natuurlijk. Met wie ik een achttal concerten gespeeld heb. Voor hem heb ik Memory Waltz geschreven.

Dat was een compositie voor een film naar de roman Kasper In de Onderwereld van Hubert Lampo. Dat begint met een man die harmonica speelt aan de Schelde.

Die melodie heb ik rijkelijk bedacht met akkoorden à la George Shearing, ik was gek op die muziek.

Een andere mooie herinnering waren Les Trois G’s op het festival van Spa. Dat werd live uitgezonden door de RTB. De eerste G was de klassieke violist Ivry Gitlis, de tweede G was Stéphane Grappelli en ikzelf als laatste G. De producer kwam met het idee om Berceuse van Fauré in duo met Grappelli te spelen. Maar Grappelli zei dat niet veel.

Dan heb ik hem voorgesteld dat ik zou beginnen spelen en hij dan gewoon daarop improviseert. “Oui, on va faire comme ça”, grapte Grappelli. Maar hij vergeet dat het live is en bij de start bekijkt hij me en roept enthousiast:

Come On Baby (uitbundige lach). Maar we hebben magnifiek gespeeld en kwamen heel goed overeen.

Wie ik zeer apprecieer bij ons op trompet en bugel is Jan Muës. Samen met hem en Paul Bourdiaudhy heb ik nog een jazzgroep gevormd. Ooit stond ik met Jack van Poll op een podium. We hoefden helemaal niet te repeteren, dat is het mooie aan jazzmuziek.

François Glorieux was diep ontroerd dat de Amerikaanse productie Tantara drie van zijn composities Tribute to Stan Kenton, Artistry in Trombones en In Memoriam Stan Kenton uitgevoerd door François en zijn Belgisch orkest gekozen heeft ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van Stan Kenton’s dood. Dat werd uitgebracht op de dubbel-cd Kenton Portraits, A Loving Salute samen met onder meer Pete Rugolo, Lennie Niehaus, Bill Holman, Hank Levy e.a. De werken van François Glorieux werden in de VS op emotionele wijze onthaald.

Bernard Lefèvre

Concerttour François Glorieux & Friends > 1 oktober – Casino Kursaal, Oostende > 9 oktober – Zuiderkroon, Antwerpen

> 14 oktober – Groenzaal, Gent > 15 oktober – Stadsschouwburg, Kortrijk

Volgend jaar wordt François Glorieux 80 en brengt het Stan Kenton project terug live on stage, zie http://www.livejazz.be/francois%20glorieux%20stan%20kenton.html www.francoisglorieux.com

jazzclub seizoen 2011-2012 Zaterdag 17 september 2011 20.15 u.

Mixtuur

Tuur Florizoone (Acc), Tutu Puoane (voc), Aly Keita (balafoon), Laurent Blondiau (t), Michel Massot (tuba, tb), Nicolas Thys (cb), Chris Joris (perc), Marine Horbaczewski (cello), Wendlavim Zabsonre (d), Nabindibo (choers polyphoniques Congolais) Woensdag 12 oktober 2011 20.15 u.

Ni euwe CD

tour

Bert Joris Kwartet

Bert Joris (t), Dado Moroni (cb), Philippe Aerts (p), Dré Pallemaerts (d)

Donderdag 22 december 2011 20.15 u.

Duo Ben Sluijs-Erik Vermeulen en LABtrio Bram de Looze (p), ll Bi Double Anneleen Boehme (cb), Lander Gyselinck (d) 54

JM1103.indd 54

2011/3

Vrijdag 3 februari 2012 20.15 u.

Donderdag 05 april 2012 20.15 u.

Lady Linn & her Magnificent Seven: No Goodbye At All

Toine Thys organ trio

Lien De Greef (voc), Marc De Maeseneer (bs), Frederik Heirman (tb), Tom Callens (ts), Yves Fernandez (t), Christian Mendoza (p), Koen Kimpe (cb), Matthias Standaert (d)

Woensdag 21 maart 2012 20.15 u.

Frederik Leroux Solo en Collapse

Cédric Favresse (as), Alain Deval (d), Jean-Paul Estiévenart (t), Yannick Peeters (cb) Double Bi ll

Toine Thys (ts, ss, bkl), Arno Krijger (hamm B3), Joost van Schaik (d) Zaterdag 14 april 2012 20.15 u.

Youth Jazz Orchestra olv dirigent Klas Lindquist Donderdag 24 mei 2012 20.15 u.

Vaganée – Del Ferro Group Frank Vaganée (as), Mike del Ferro (p), Jos Machtel (cb), Hans Van Oosterhout (d)

Tickets: € 12 tot € 23, jongeren: € 10 Info & reservatie: CC de Meent Gemeenveldstraat 34 I 1652 Alsemberg www.demeent.be I info@demeent.be I T 02 359 16 00 De concerten in de jazzclub van CC de Meent worden ingeleid door Peter Hertmans.

29/08/11 21:18

De Jazzlezer

Jazzliefde in contrasten Bert vuijsje - www.bebopbusiness.com Schrijvers kunnen hun muziekliefde op radicaal verschillende manieren vormgeven. Aan het ene uiteinde van de regenboog vinden we John Schoorl, Nederlands dichter, verslaggever en onderzoeksjournalist bij de Volkskrant.

Zijn bundel De dag dat ik naar de Arctic Monkeys ging biedt 25 verhalen waarin hij steeds op zoek is naar de ziel van de muzikant.

Zo’n romantische aanpak draait vaak uit op het beroemde motto uit de film The Man Who Shot Liberty Valance: “When the legend becomes fact, print the legend.” Maar John Schoorl is (onderzoeks)journalist genoeg om de feiten achter zijn kleurrijke impressies zorgvuldig te checken. Zo weerstaat hij in het hoofdstuk Ene Chesney H. Baker de verleiding om het overlijden van Chet Baker te mythologiseren: ‘Zijn dood was een ongeluk, en heel misschien zelfmoord.’ (Ik houd wel twijfel aan het spelletje Russische roulette dat volgens Schoorls relaas de dood van West Coast-altist & superjunkie Joe Maini veroorzaakte: was ook dat niet gewoon een dom ongeluk?)

Behalve over Chet Baker en Joe Maini verhaalt John Schoorl ook over Earl Bostic en over de Nederlandse saxofonist Barend Middelhoff – die laatste in fascinerende samenhang met Jan Legrand, legendarisch Nederlands wielrenmecanicien en tegelijkertijd onstuitbaar jazzliefhebber. Maar zijn excursies buiten de jazz zijn soms niet minder boeiend, zoals zijn melancholieke portret van Volendammer Jan Tuijp, voormalig bassist van BZN. De Deense musicoloog Jørgen Mathiasen

representeert met Scandinavian Wood: The musical career of Niels-Henning Ørsted Pedersen in the light of his discography bijna het andere uiterste. Hij heeft jarenlang met onovertroffen ijver en precisie de discografische feiten rondom de grote Deense bassist NielsHenning Ørsted Pedersen (19462005) geïnventariseerd. Vervolgens heeft hij zijn bijna driehonderd pagina’s tellende discografie uitgebreid met een beknopte (zestig bladzijden) maar buitengewoon verhelderende biografie.

We volgen het wonderkind van de contrabas vanaf zijn eerste belangrijke plaatsessie (als veertienjarige (!) met onder anderen de fameuze Zweedse baritonsaxofonist Lars Gullin), via zijn Amerikaanse leermeesters Dexter Gordon, Kenny Drew en Ben Webster, naar zijn uiteindelijke, soms gespannen samenwerking met Oscar Peterson.

Tussen de bedrijven door geeft Jørgen Mathiasen zeer lezenswaardige informatie over het bijzondere maatschappelijke, culturele en politieke klimaat in Denemarken sinds de Tweede Wereldoorlog, over de rol van de Deense publieke radio in de nationale jazzontwikkeling, en over de geschiedenis van Jazzhus Montmartre in Kopenhagen (dat hij terecht op één lijn stelt met de Blue Note in Parijs, Ronnie Scott’s in Londen en Nalen in Stockholm).

Niels-Henning Ørsted Pedersen komt ook zelf aan het woord in goed gekozen korte

interview-citaten. Zoals over het spelen van ballads: “I could hardly keep my fingers still when I played a ballad, because there seemed to be so much space between the beats.

A big, empty hole. Your excuse is to tell yourself that a bass doesn’t have the resonance of the saxophone, so you have to play more notes. In reality, it is a matter of personal maturity. Do you dare leave that pause alone?” En over het wezen van zijn muziek: “I play “me” and neither bop, nor the Nordic tone nor anything else [...] Ik speel geen bop, ik speel met mensen.”

Aan het slot van de biografische schets trekt Jørgen Mathiasen zijn eigen conclusie omtrent Niels-Henning Ørsted Pedersen, en ook die is het overdenken waard: “He was completing rather than renewing the possibilities of the double bass.”

John Schoorl: De dag dat ik naar de Arctic Monkeys ging Uitgeverij Van Gennep, Amsterdam (www.uitgeverijvangennep.nl) € 16,-. ISBN 978 90 551 56146.

Jørgen Mathiasen: Scandinavian Wood – The musical career of Niels-Henning Ørsted Pedersen in the light of his discography Uitgeverij Books on Demand, Hamburg (www.bod.de) € 26,90. ISBN 978 3842 351578

2011/3

JM1103.indd 55

55

29/08/11 21:18

nIeuws

Vierde Folk- en Jazzdag op zondag 16 oktober 2011:

met de vierde Folk- en Jazzdag op zondag 16 oktober 2011 in cc De Ploter in ternat, brengt muziekmozaïek muzikanten, organisatoren en liefhebbers uit beide genres bij elkaar. Dat gebeurt met heel veel muziek, uiteraard, maar ook met gratis workshops, jams en een wedstrijd waarbij je een gitaar kan winnen.

Tijdens de Folk- en Jazzdag biedt Muziekmozaïek gratis initiatiesessies aan rond diverse thema’s, zowel artistiek als technisch. Dit jaar staat bijvoorbeeld een workshop banjo en een sessie gitaareffecten op het programma. Nieuw is dat je dit jaar ook met je eigen instrument te rade kan gaan bij een echte instrumentendokter en dat je ook een kijkje kan gaan nemen in de open demo’s. In de foyer kun je dan weer aansluiten aan de folk- en jazzjam en voor de kleinsten is er een aparte kinderworkshop. Het volledige overzicht van alle activiteiten vind je hieronder, voor uitgebreide informatie over de workshops verwijzen wij naar www.muziekmozaiek.be.

Doedle me’ initiatie doedelzak

door Kim Delcour (BUB, de Geest van Kesterheide) Van 13u tot 14u workshop.

Vooraf inschrijven op www.muziekmozaiek.be Van 14u30 tot 15u demo door Kim. Vrij toegankelijk

‘I came from alabama...’

5-string Banjo initiatie

Wedstrijd

met Dirk Verhegge & Hans Quaghebeur (Kadril, De Garre) Van 13u tot 14u workshop.

Vooraf inschrijven op www.muziekmozaiek.be Van 14u30 tot 15u demo door Dirk en Hans. Vrij toegankelijk

(met dank aan Keymusic)

Gitaareffecten tips & tricks

door Rodrigo Fuentealba (Arsenal, Gabriel Rios) Van 13u tot 14u workshop.

Hudson jazzgitaar te winnen!

We organiseren dit jaar voor het eerst een ludieke wedstrijd met als eerste prijs een Hudson jazzgitaar!

Iedereen kan deelnemen door het oplossen van een paar vragen (waarvan de antwoorden op onze Folk & Jazzdag te vinden zijn!)

56

JM1103.indd 56

(foto: Steven Vanderaspoilden)

Win een gitaar!

Gratis workshops én instrumentenadvies

Dirk Verhegge met de banjo

Vooraf inschrijven op www.muziekmozaiek.be Van 14u30 tot 15u demo door Rodrigo. Vrij toegankelijk

let’s play together!

Samenspelsessie met Marc De Maeseneer Maeseneer (Lady Linn, Eva De Roovere) Van 13u tot 14u workshop.

Vooraf inschrijven op www.muziekmozaiek.be

Instrumentenbouw for kids door Luc Van Hende Van 13u tot 14u workshop en van 15u30 tot 16u30.

Vooraf inschrijven op www.muziekmozaiek.be

help, ik vind geen optredens! door Jan Pauly

(powered by Poppunt) Van 14u tot 15u workshop.

Vooraf inschrijven op www.muziekmozaiek.be

Dr. Guitar met Philippe Bruneel (CMB) en Peter Vandael (CMB, American Luthiers) Van 14u tot 17u doorlopend advies. Je moet je niet vooraf inschrijven. Eigen instrument meebrengen kan interessant zijn.

Blazers & blazers

met Pieter Wilssens Van 14u tot 17u doorlopend advies. Je moet je niet vooraf inschrijven. Eigen instrument meebrengen kan interessant zijn.

Demo Feedback

met Bart Maris (Think of One, Flat Earth Society) , Bavo Vanden Broeck (Dranouter festival), Wim Claeys (Abrozijn), Jan Hautekiet (medestichter Studio Brussel, VRT, pianist, journalist, producer) en Toon Van Deuren (programmator de Roma, Greenhouse Talent) (powered by Poppunt) Van 15u30 tot 16u30 demo feedback. Vooraf inschrijven op www.muziekmozaiek.be

Jazzjam & Folkjam

met Jean Van Lint (Swing Dealers, Marijn Devalck), Tom Dewulf (Aedo) en Greet Stevens Van 15u tot 16u en van 16u30 tot 17u30 open jam in de foyer.

Vrij toegankelijk

Verder kunnen alle muzikanten, organisatoren en liefhebbers in de Ploter bij de stand van Muziekmozaïek permanent terecht voor alle informatie over het Impulscentrum voor Folk en Jazz, over de tijdschriften Goe Vollek! en Jazzmozaïek of de instrumentenverzekering van Muziekmozaïek.

Je kan er verder ook terecht voor de aankoop van partiturenboeken en naslagwerken of voor administratieve bijstand.

Schrijf dus alvast zondag 16 oktober in jouw folk- en jazzagenda en zak die dag af naar cc De Ploter in Ternat. Het mooie cultuurcentrum wordt die dag gezelliger dan ooit ingericht!

Ilse coppieters

Folk- en Jazzdag van Muziekmozaïek Zondag 16 oktober 2011 van 13u tot 17u30 cc De Ploter, Kerkstraat 4, Ternat Gratis www.muziekmozaiek.be (Activiteiten w Evenementen w Folk- en Jazzdag)

2011/3

29/08/11 21:18

nIeuws

Eerste Jazzmozaïek-award vorig jaar vierde Jazzmozaïek, het jazztijdschrift van muziekmozaïek, zijn tiende verjaardag tijdens Jazz hoeilaart, dat ook vanuit muziekmozaïek, het impulscentrum voor folk en jazz, wordt georganiseerd. vanaf 2011 wordt de Jazzmozaïek-avond op Jazz hoeilaart bevestigd met een nieuw initiatief: de Jm-award.

De bedoeling van de JMAward is de aandacht te vestigen op de Belgische jazzscene en jaarlijks een Belgisch jazzmusicus te onderscheiden die geheel in de geest van Jazz Hoeilaart een stimulans en/of voorbeeld vormt voor de jon-

gere generatie Belgische jazzmuzikanten. Daarbij wordt verbreding, verjonging en vernieuwing vooropgesteld.

De evaluatie gebeurt over een duidelijk omlijnde periode (anderhalf jaar voorafgaand

aan het Jazz Hoeilaart festival) door het voltallig redactieteam en de directie van Jazzmozaïek. Uit vijf namen die ieder vooruitschuift en bedenkt met scores van 1 tot 5 punten, worden de drie hoogste scores weerhouden voor uiteindelijke beslissing van de laureaat. De bekendmaking gebeurt tijdens Jazz Hoeilaart op vrijdag 23 september, de avond van Jazzmozaïek.

De winnaar ontvangt een kunstwerk en mag het jaar

daarop tijdens Jazz Hoeilaart op de JM-avond optreden met een carte blanche-concert ter waarde van 3000 euro. Het project moet de Award waardig zijn en de elementen ervan integreren.

Alle informatie over de 33ste editie van Jazz Hoeilaart vind je in het programmaboekje in bijlage bij deze editie. www.jazzhoeilaart.be www.jazzmozaiek.be

Hebbeding voor in je garderobe Op de voorzijde vind je het logo op de achterzijde de tekst folk en jazz. Shirt is beschikbaar in vrouwen- en mannenmodel en in s,m,l, xl en xxl, zolang de voorraad strekt. (foto: Chris Van Neyghen)

Fan van muziekmozaïek? zorg er dan zeker voor dat je dit muziekmozaïek t-shirt in huis haalt. met dit hip shirt draag je muziekmozaïek letterlijk en figuurlijk mee naar buiten.

Bestellen Bij Muziekmozaïek: € 10 (+ € 2 verzendingskosten indien nodig) www.muziekmozaiek.be

2011/3

JM1103.indd 57

57

29/08/11 21:18

nIeuws

Feest van de Folk & WAK 2012: Homemade Ben je thuis wel eens creatief bezig? speel je folkmuziek van eigen bodem op familiefeestjes? Organiseer je graag een folkworkshop?

Pruts je graag zelfgemaakte instrumenten in elkaar? Of maak je gewoon graag muziek? Dan is het Feest van de Folk van 27 april tot en met 6 mei 2012 iets voor jou!

s Masterclasn

accourrFdloreizooone met Tu

Tuur Florizoone werd gefotografeerd door Jean-Luc Goffinet

In de aanloop van enkele accordeonconcerten dit najaar in CC De Ploter, organiseert Muziekmozaïek een masterclass accordeon met Tuur Florizoone. De toegang tot deze masterclass is gekoppeld aan een gratis ticket voor de voorstelling van The Samurai. Tuur Florizoone is een internationaal gerenommeerd accordeonist. In CC De Ploter zal hij gedurende 90 minuten een les geven op het podium van de schouwburg. Deze workshop is bedoeld voor ieder accordeonist die wil proeven van improvisatie. Aan de hand van enkele standards, die op voorhand worden bezorgd aan de deelnemers, zullen improvisatietechnieken worden toegelicht. Als extra kunnen de deelnemers op vrijdag 18 november 2011 gratis naar het concert van The Samurai; een ontmoeting van 6 diatonische accordeons uit alle hoeken van de wereld.

Praktisch Wanneer Waar Prijs

Zaterdag 8 oktober 2011 van 14u tot 15u30 CC De Ploter, Kerkstraat 4, 1742 Ternat € 25 - MUZMOZ: € 20 (leden Muziekmozaïek) (prijzen inclusief vrijkaart voor Samuraï op 18/11/2011)

Nieuw dit jaar is dat het eigen Feest van de Folk van Muziekmozaïek geheel in dezelfde periode plaatsvindt van de Week van de Amateurkunsten (de WAK) en dit binnen het thema homemade.

We dagen dan ook iedereen organisator, muzikant of liefhebber uit om van 27 april tot en met 6 mei te laten zien waar je mee bezig bent! Doe je mee aan het Feest van de Folk, dan word je ook opgenomen in de WAK. (KDB) (IC) Mail info@muzmoz.be voor meer informatie of ga naar www.feestvandefolk.be of www.wak.be

JAZZFLITS verschijnt twintig keer per jaar met nieuws platenrecensies concertverslagen boekbesprekingen

verschijnt twintig keer per jaar

met nieuws  platenrecensies concertverslagen boekbesprekingen

WWW.JAZZFLITS.NL

Korting op boekenbeurs 2011 het Forum voor amateurkunsten bundelt alle publicaties van de amateurkunstensector in een stand op de Boekenbeurs. net als vorig jaar vind je de stand in hall 2, standnummer 218.

58

JM1103.indd 58

Kom eens langs en neus rond in een uitgebreid aanbod van boeken, cd’s, zangbundels, kunsteducatieve pakketten, werkmappen en gratis tijdschriften. Met enkele nieuwe publicaties is het zeker en vast de moeite waard om een dagje af te zakken naar Antwerpen!

Bovendien is de stand attractief voor kinderen met een machine waarmee de allerkleinsten zelf buttons kunnen maken.

Ter gelegenheid van de 75ste editie van de Boekenbeurs bieden we alle leden / geïnteresseerden van Muziekmozaïek een exclusieve korting van 10% in onze stand.

Breng de kortingsbon op de vorige pagina mee!

Een overzicht van alle publicaties van de amateurkunstensector vind je op http://www.amateurkunsten.be/publications Daarnaast kan je gratis workshops en sessies volgen op het Auteurspodium van de Boekenbeurs. Meer info over dit programma vind je binnenkort op www.boekenbeurs.be De Boekenbeurs vindt plaats van 31 oktober t.e.m. 11 november in Antwerp Expo.

Kom langs en geniet van de voordelen!

2011/3

29/08/11 21:18

nIeuws

Dag van Muziekmozaïek wordt vervolgd in 2012 De Dag van Muziekmozaïek was er in de eerste plaats om leden en sympathisanten samen te brengen en ze kennis te laten maken met de najaarsactiviteiten van de vereniging. Het werd een leuke namiddag waarbij ook veel voorbijgangers halt hielden aan onze promostand. ‘s Avonds werd de beste amateurgroep van het Laurentplein

in de bloemetjes gezet. Zowat elke dag van de Feesten kregen drie amateurmuzikanten en/of – groepen, die actief zijn als singersongwriter, kleinkunstenaar, jazzof folkmuzikant, de kans zich aan het grote publiek te tonen.

Op de Dag van Muziekmozaïek stonden Songs of Sirenes, Jazz’ment Base en Dr. Eugène op het programma. Ze brachten stuk

voor stuk een prima set van telkens 45 minuten.

Van de twintig deelnemers werd de groep Wim Toucour uit Wetteren de laureaat. De groep krijgt volgend jaar een plaatsje tussen de professionele artiesten die optreden op het Laurentplein. De kleinkunstgroep staat onder leiding van zanger Wim Van Caelen-

De Dag van Muziekmozaïek kwam er dankzij de samenwerking met vzw Uitbureau, die instond voor de volledige programmatie van het Laurentplein, dat tijdens de Gentse Feesten omgedoopt werd tot Luisterplein.

De samenwerking verliep zo vlot dat beide vzw’s beslist hebben om ook tijdens de Gentse Feesten van 2012 samen te werken. eddy Berte

foto: © Maarten Marchau

De Dag van muziekmozaïek, die plaatsvond op 25 juli, op het François laurentplein tijdens de Gentse Feesten krijgt een vervolg in 2012. zowel de pleinverantwoordelijke, de vzw uitbureau als de verantwoordelijken van muziekmozaïek zien een nieuwe samenwerking helemaal zitten.

bergh. Ze zijn enorm opgezet met de prijs.

De groep Wim Toucour (v.l.n.r.): Ilse Everaert vzw Uitbureau, Isolde Van der Goten; Wim Van Caelenbergh en Dieter De Mits

2011/3

JM1103.indd 59

59

29/08/11 21:18

win deze hudson gitaar

folk & 1 1 0 2 g a d z jaz

11 0 2 . t k o 16 Van 13u tot 17u30

ernaENtDEMOFEEDBACK ter, t cc deMOpNSlo TRATIES, WORKSHOPS, JAM GRATIS DE

NEMENTEN -> FOLK- EN JAZZDAG)

AIEK.BE (EVE @MUZMOZ.BE - WWW.WWW.MUZIEKMOZ INFO 38 28 532 02 ÏEK OZA IEKM : MUZ

INFO

60

2011/3

A11019_AdvertentieFolkenJazzdag2011-A4.indd 1 JM1103.indd 60

PROVINCIE VLAAMS • BRABANT

26/08/11 14:44 29/08/11 21:18

muzIeKtheOrIe

Spread Voicings leOn lhOëst De term spread voicings wordt met name in arranging gebruikt voor open of semiopen voicings waarin de onderste noot de grondnoot is van het akkoord. De voicing wordt daarenboven opgebouwd van onder naar boven, dit in tegenstelling tot mechanische voicings (close, drop 2, drop 3, drop 2+4) of intervallische voicings (kwartenvoicings, clusters) die onder de melodie gehangen worden. Ook op piano zijn spread voicings zeer toepasbaar.

1

1

1 14:44

Bronnen • Ted Pease & Ken Pullig: Modern Jazz Voicings, Berklee Press (2001)

Spread voicings worden gebruikt als backgrounds of voor het harmoniseren van een melodie, meestal in inactieve of percussieve situaties waarin een volle akkoordklank gewenst is. De meest gebruikelijke spreads (spread voicings) bestaan uit vier of vijf noten. De opbouw is als volgt: 1e stem: de melodie: chord tone (CT) of tension (T) 2e stem: CT of ondersteunende T 3e stem: guide tone (3 of 7), kwint of T 4e stem: guide tone (3 of 7), kwint 5e stem: grondnoot De 2e en 3e stem kunnen indien nodig verwisseld worden. Bij 4-stemmige spreads vervalt stem 2, de CT of ondersteunende T. De twee onderste stemmen kunnen i.p.v. een terts ook een decime (octaaf + terts) uit elkaar staan. Hierdoor zal het akkoord meer diepte krijgen en voller klinken.

Voor de keuze van een tension (= extension/uitbreiding), zij het als 1e stem of als ondersteunende tension, is een zekere theoretische kennis en analyse van de harmonische context vereist (en/ of gebruik je oren). In de tension chart in fig. 1 worden per type akkoord de meest gebruikelijke tensions gegeven.

In fig. 2 worden enkele voorbeelden gegeven van 5-stemmige spreads. Steeds worden twee mogelijke oplossingen gegeven, te weten met 1-3-7 (ook met een decime tussen de onderste 2 stemmen) of 1-7-3 als onderste 3 noten.

De gekozen ondersteunende tension komt vaak vanzelf in de 3e stem terecht.

Een correcte nootkeuze is bepalend voor een goede spatiëring en een evenwichtige akkoordklank. Het maximale interval tussen twee opeenvolgende noten is een octaaf, behalve tussen de twee onderste noten waar het een decime kan zijn. De basnoot bevindt zich bij 4-stemmige spreads globaal tussen de centrale C en de noot C een octaaf lager, en tot 2 octaven onder de centrale C bij 5-stemmige spreads. Bij een opeenvolging van spread voicings is het zaak om de middelste stemmen zo goed mogelijk te stemvoeren: alleen de basnoot, altijd de grondnoot, en de al dan niet zelf gekozen bovenste noot kunnen een grillig verloop heb-

ben. In fig. 3 een voorbeeld van een progressie van acht maten, volledig geharmoniseerd door middel van spreads. De bovenste stem (melodie) werd hier niet gegeven, dus die moest zelf geconstrueerd worden met akkoordtonen en beschikbare tensions.

Voor ieder interval is er een acceptabele ondergrens waaronder het interval niet meer profig. 1 jecteert en te donker klinkt.

Deze ondergrenzen worden Lage Interval Limieten (L.I.L.) maj7: 9, #11*, 13 genoemd. In fig. 4 staan 6: 9, #11*, 7 de limieten voor de terts, m7: 9, 11, 13* septiem, decime en sext (kan m7b5: 9*, 11, b13 7: ** b9, 9, #9, #11, b13, septiem vervangen in maj7 en 13 m(maj7) akkoorden), en steeds dim7: 9, 11, b13, 7 het klein en het groot interval.

7(#5): 9, #11 In fig. 5 tot slot de eerste vier 7sus4: 9, 13 maten van de ballad Peace van pianist Horace Silver: de * beschikbaar afhankegeharmoniseerde melodienolijk van context ten zijn nu steeds de boven** slechts één tension ste stem van een 5-stemmige per graad spread voicing.

fig. 2

fig. 3

fig. 4

fig. 5

2011/3

JM1103.indd 61

61

29/08/11 21:18

Swing Streets of New York

John marshall Paul Blair An increasingly large number of 1950s jazz heroes are being celebrated by today’s musicians who choose to use those heroes’ compositions as a basis for their own explorations. Past projects headed up by Don Sickler (focusing on tunes

by Hank Mobley, Kenny Dorham and Elmo Hope), Chris Byars (replaying good things penned by Gigi Gryce and Lucky Thompson) and Frank Kimbrough (doing Herbie Nichols pieces) have made for great listening. A new outfit called Yard Byard, headed up by flutist Jamie Baum and also involving saxophonist Adam Kolker, reinvigorated a bunch of Jaki Byard numbers at Dizzy’s in Midtown during August. I hope they’ll record together soon. (NYC is, of course, full of former Byard students and sidemen who hold him in the highest esteem.)

The 92nd Street Y’s long-running ‘Jazz In July’ series, now well into its third decade, l u re s a m o n eye d , mostly older crowd into the Y’s auditorium each year for two weeks of concerts focusing primarily on mainstream sounds.

One particularly delightful event this year brought pianists Kenny Barron, Bill Mays, Bruce Barth and Bill Charlap to a stage equipped with two giant Steinways John Marshall for an evening of solos and duos backed by bassist Peter Washington and drummer Willie Jones III. Every pianist did at least two numbers with each of his peers. Then things wrapped with all eight hands rumbling together through a Blue Monk that brought down the house.

One audience-pleasing innovation had close-up shots of both keyboards viewable on a giant overhead video monitor.

Meanwhile, the Y’s somewhat less formal downtown branch (aka ‘92Y Tribeca’) is beginning to host jazz groups of a decidedly more cutting-edge nature.

Are you familiar with trumpeter John Marshall? Originally a Long Islander, he’s been living in Cologne for the past two decades as a fulltime member of the WDR Big Band. But he returns to New York a couple of times annually to

62

JM1103.indd 62

lead groups at local venues. I caught his quintet – also including tenorist Grant Stewart and woefully undersung pianist Tardo Hammer – at Smalls and was again delighted by John’s choice of repertoire, which includes worthy jazz standards like Clifford Jordan’s The Highest Mountain, Dizzy’s That’s Earl, Brother, Miles Davis’ Sippin At Bell’s, and Bud Powell’s So Sorry, Please, I can heartily recommend anything of John’s that you can find on disc.

Although you may be aware that Bix Beiderbecke died in New York in 1931 at the age of twenty-eight, you’ve probably never set out to find the apartment building where he expired. That structure, located at 43-30 46th St. in the Queens neighborhood called Sunnyside, is apparently a pilgrimage destination for jazz

mavens from around the world. And would you believe that there’s a ceremony and candlelight procession held in front of the building (suitably marked with a brass plaque out front) every August 6, the anniversary of his passing? Indeed, there is! This year’s event was even accorded feature coverage in The New York Times.

In a surprisingly large number of American cities, underemployed jazz players (in many cases, those who earn their livings either in commercial music or teaching) gather together in ad hoc big bands to perform either someone else’s arrangements or charts created especially for them, usually by the leader. Although there’s almost never any monetary compensation involved, these players stay in-

volved over the long haul for the sheer joy of working and creating together. Sadly, that pleasure is often private, since many such ensembles never have chances to perform in public. Yet here in NYC, some of these outfits have found semi-permanent showcase situations. For example, a big band led by trombonist Pete McGuiness is sometimes heard at Brooklyn’s Tea Lounge. Ex-Blakey trumpeter Valery Ponomarev’s big band often plays at The Garage, a no-cover venue in Greenwich Village. Trumpeter Bill Mobley’s bunch currently has a home each Monday at Smoke. And remember that the celebrated Thad Jones-Mel Lewis ensemble began its once-weekly Village Vanguard gigs in 1966 merely as an outlet for some of the city’s best studio guys. Though Thad and Mel are long gone, the band now billed as the Vanguard Jazz Orchestra continues to draw crowds into that most sanctified of bebop cellars every Monday throughout the year.

At the moment, I’m particularly enthused about a 17-member ensemble under the direction of a pianist, composer and arranger named Cecilia Coleman, who spend a profitable decade on the Los Angeles jazz scene before moving to NYC in 1998.

Hearing this bunch in performance three times in recent months (and relishing the chance to hear them run down new material at Musicians Union Local 802 rehearsal space) has provided me with new insights into just how these remarkable large-scale musical machines actually work. Anyway, they finally cut an album – eleven varied and vibrant Coleman charts – over at Rudy Van Gelder’s celebrated recording studio over in New Jersey and I urge you to look for that CD soon. You won’t be disappointed.

Onze correspondent Paul Blair woont in Brooklyn, brengt maandelijks in New York het jazz magazine Hot House uit en gidst groepen langs minder bekende en historisch belangrijke paden door The Big Apple. Voor meer info over de walking tours: www.SwingStreets.com.

2011/3

29/08/11 21:18

Jazzmoz

Piano’s Maene Nieuws

(advertentie)

Nieuw filiaal in Antwerpen

Gentse Jazzcafé Minor Swing investeert in nieuwe Doutreligne piano

Vanaf het einde van 2011 is Piano’s Maene ‘Zot van A’: dan openen we immers een vierde filiaal in Antwerpen!

In 2013 bestaat Piano's Maene 75 jaar. Sinds onze oprichting in 1938 kennen wij een gestadige groei en succes. Zo openden wij 17 jaar geleden een succesvol filiaal in Brussel, de hoofdstad van Europa, en begonnen we 10 jaar geleden een zaak in Gent.

Om onze klanten in Antwerpen en Limburg nog beter van dienst te kunnen zijn, beslisten we om er een filiaal te openen. Wij kochten een instapklaar gebouw dat goed bereikbaar is en op kleine afstand ligt van autosnelwegen en het Antwerpse stadscentrum. Ideaal dus om onze producten te promoten en ook een deel van de logistiek (vooral service en concertverhuur in die regio) lokaal te beheren.

Wij zijn ervan overtuigd dat dit extra filiaal een belangrijke positieve stap betekent in de geschiedenis van ons bedrijf. De komende weken en maanden kan u de vorderingen van het project op onze website volgen, en delen we ook de exacte openingsdatum mee.

Op 7 juni zei het Gentse jazzcafé Minor Swing hun oude piano officieel vaarwel: dan mochten zij immers een Doutreligne Concerto verwelkomen! Het Scindapsus Quintet, bestaande uit Stijn Engels aan de piano, Andy Declerck aan de sax, Edmund Lauret aan de gitaar, Dries Geusens aan de bas en Laurens Van Bouwelen op de drums mochten de Doutreligne Concerto feestelijk inwijden.

Scindapsus Quintet brengt eigentijdse jazz met invloeden van swing, bop, modal jazz, latin of funky grooves.

Huur onze John Lennon Steinway vleugel

V-piano Grand, een revolutie

Twee jaar nadat de V-piano werd geïntroduceerd in België, stelt Roland ook een vleugelpiano voor die van de Virtual modeling-technologie gebruik maakt : de V-piano GRAND. De V-piano overtreft alle bekende technologische benaderingen door een “echte, levende” klankbron aan te bieden. Het vleugelmodel omvat de muzikaliteit van een akoestische vleugel en brengt tegelijkertijd een toekomst vol ongekende nieuwe klankkleuren en expressieve mogelijkheden binnen handbereik.

In mei dit jaar mochten niemand minder dan Koen en Kris Wauters de V-piano Grand inwijden in onze concertzaal in Ruiselede.

Vanaf vandaag bieden wij de Roland V-Piano Grand exclusief in onze showroom aan. Kom gerust eens langs in onze toonzaal in Ruiselede om dit topinstrument uit te proberen!

Om de 70ste verjaardag van creatief genie, legendarisch musicus en muziekschrijver John Lennon te vieren, introduceert Steinway & Sons de Imagine Series Limited Edition piano. Net zoals de muziek van John Lennon staat de Imagine Series voor de perfecte samensmelting van muziek en creativiteit, om tot een eindresultaat te komen dat veel meer is dan de som van zijn onderdelen.

De Imagine Series Limited Edition werd ontworpen naar het voorbeeld van de witte Steinway vleugelpiano die John aan zijn vrouw Yoko Ono cadeau gaf voor haar verjaardag in 1971. Piano’s Maene heeft, als één van de eersten in Europa, dit instrument beschikbaar in zijn verhuurvloot. Wie een origineel instrument wil voor zijn Jazzoptreden, kan een beroep doen op deze unieke piano. Op 26 augustus werd het instrument officieel ingespeeld met een uitzonderlijk en onvergetelijk concert: Jean Blaute en zijn zoon Jens, brachten in de concertzaal van Piano’s Maene een programma met piano, gitaar en zang rond - hoe kan het ook anders muziek van John Lennon en The Beatles.

Gratis tweede stembeurt en abonnement op pianowereld voor elke (jazz)pianodocent

Bent u pianodocent aan academie of conservatorium ? Dan helpen we u graag om uw persoonlijke piano in optimale conditie te houden. Na elke betalende stembeurt bieden we u immers een gratis stembeurt aan. Deze dient te gebeuren binnen de 6 maand na de betalende stembeurt. Bovendien kan u bij ons ook een gratis abonnement bekomen op het Nederlandstalige tijdschrift “Pianowereld”.

Piano’s Maene Uw pianospecialist sinds 1938.

Passion for musicians

Showrooms in Ruiselede (vlakbij afrit Aalter E40) , Gent en Brussel Meer nieuws en informatie over onze promoties en onze activiteiten vind je op onze website :

www.maene.be www.steinway.be

2011/3

Jazzmozaiek Sept JM1103.indd 632011.indd 1

63

24/08/2011 13:33:50 29/08/11 21:18

DONDERDAG 29 SEPTEMBER / 20.30u

TUUR FLORIZOONE presents MIXTUUR

*

Charismatisch accordeonist / Afrikaans en Europees topensemble

DONDERDAG 3 NOVEMBER / 20.30u

ROY HAYNES QUARTET (USA)

‘A true giant of modern jazz drumming’ / bij Parker, Coltrane, Dizzy, Monk, …

Puoane, Massot, Thys, Joris, Blondiau, Horbaczewski, Keita, Zabsonre, ...

Roy Haynes, David Kikoski, Jaleel Shaw,David Won

DONDERDAG 29 SEPTEMBER / 22.30u

DONDERDAG 17 NOVEMBER / 20.30u

Aftershow openingsconcert Mixtuur / Big Apple Jazz

Winnaars Jong Jazztalent Gent 2010 / frisse jazz / sterke composities

EASTERN BOUNDARY QUARTET (USA)

NATHAN DAEMS QUINTET *

Joe Fonda, Michael Jefry Stevens, Mihaly Borbely, Balazs Bagyi

Nathan Daems, Bart Vervaeck, Fulco Ottervanger, Sebastiaan Gommeren, Simon Segers

DONDERDAG 6 OKTOBER / 20.30u

VRIJDAG 25 NOVEMBER / 20.30u

Trompettist met fluwelen aanzet / meesterlijk kwartet

Electronic jazz, denk DJ Shadow’s ‘Entroducing’, Jazzanova en Bugge Wesseltoft

BERT JORIS QUARTET

HIDDEN ORCHESTRA (UK)

Bert Joris, Dado Moroni, Philippe Aerts, Dre Pallemaerts

Joe Acheson, Fraser Fifield, Poppy Ackroyd, Su-e Lee, Tim Lane, Jamie Graham

DONDERDAG 20 OKTOBER / 20.30U

DONDERDAG 1 DECEMBER / 20.30u

Twintig jaar drummer bij Miles Davis / gespierde rockjazz

Geraffineerd duo + de jongste garde van de Belgische jazz

AL FOSTER QUARTET (USA) + BACKBACK *

BEN SLUIJS-ERIK VERMEULEN + LABTRIO *

Foster, Degibri, Birnbaum, Weiss + Wauters, De Maeseneer, Barcella

Erik Vermeulen, Ben Sluijs + Bram de Looze, Anneleen Boehme, Lander Gyselinck

DONDERDAG 27 OKTOBER / 20.30u

DONDERDAG 19 JANUARI / 20.30u

Aangesterkte line-up / nieuwe CD

Veelzijdig en productief pianist / CD ‘Imaginary Road’

THE NEW CHRIS JORIS EXPERIENCE * Frank Vaganée, Nico Schepers, Free Desmyter, Axel Gilain, Chris Joris

JEF NEVE TRIO

Jef Neve, Ruben Samama, Teun Verbruggen

* ism JazzLab Series en Cultuurcentrum Sint-Niklaas

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE

DeCASINO_JAZZMOZAIEK2_210x297.indd 1 JM1103.indd 64

24/08/11 21:18 22:58 29/08/11