Standardowa Księga Zaklęć II

Standardowa Księga Zaklęć

Jill Courtney 2016

Standardowa Księga Zaklęć

HISTORIA ZAKLĘĆ Chociaż wydawać się to może niepojęte, początki zaklęć sięgają aż prehistorii, czasów gdy ludzie prowadzili koczowniczy tryb życia, żyli w jaskiniach, a cały świat porastała bujna puszcza. Wyobraźmy sobie sytuację polowania. Człowiek wyrusza wraz ze grupą "sąsiadów" na polowanie. Wypatrują zwierzyny i oto jest! Padlina mamut. Pojawia się oczywiście problem: nie są jedynymi, którzy zauważyli pożywienie. Padlina otoczona jest przez hieny. Próbują je odpędzić, lecz jak łatwo się domyślić bezskutecznie. W pewnym momencie jeden z jaskiniowców podnosi pierwszy z brzegu kij i macha nim wypowiadając przy tym jakieś prymitywne słowa. Z końca kija wydobywa się światło i podpala padlinę.

Niezależnie od treści, jaką dopiszemy sobie do legendy, pierwszymi zaklęciemi są Incendio oraz Lacarnum Inflamare.

Z punktu widzenia naukowców, obie te legendy nie mają w sobie nawet ziarnka prawdy. Pierwsi czarodzieje nazywali się Istari, jednak obiegowo krąży nazwa: praczarodzieje. W życiu codziennym posługiwali się oni magią żywiołów, potrafili wytwarzać błyski oraz podpalać rośliny. Do ich zasług możemy zaliczyć zainspirowanie mugoli do wytwarzania ognia.

Swoją teorię nt. powstania zaklęć mają również Grecy i Rzymianie. Kręcili oni kołem Rhombus, tworzącym tym samym formuły zaklęć.

Z pewnością wielką zasługę w dziedzinie odkryć magicznych przypisuje się Egipcjanom. Wiedzą o tym nawet mugole. Bogowie egipscy powierzyli ludzkości wiedzę magiczną. Według ich wierzeń magia została stworzona pod postacią boga Heke tuż po stworzeniu świata oraz że bóg Thot przekazywał magiczną wiedzę we własnoręcznie spisanych księgach. Ich magia była bardzo rytualna, czasami wymawiano formuły nad woskową lub glinianą figurką osoby, na którą miały zadziałać (zazwyczaj w celach leczniczych). Pewien czarodziej Weba- Aner, zamienił omyłkowo figurkę krokodyla w żywe zwierzę, zapoczątkowało to dalsze badania nad magią i wkrótce później kapłani topili makiety wrogich statków powodując w ten sposób zatopienie prawdziwej floty.

Czarodzieje na ziemiach brytyjskich żyli na długo przed założeniem Hogwartu, nazywano ich druidami. Słowo "druid" wywodzi się z języka celtyckiego i oznacza "wiedzę o dębie" Druidzi zajmowali tereny Galii , Wielkiej Brytani. Byli mędrcami, kapłanami, nauczycielami oraz sędziami, często szkolono ich również w tematach astronomii, poezji oraz filozofii. Ich zebrania odbywały się co roku w mieście Chartes (dzisiejsza Francja) , omawiali na nich bieżące sprawy.

Kandydat na druida mógł się szkolić nawet 20 lat, a na każdym z 7 poziomów edukacji otrzymywał innego typu różdżkę.

2016

1

Standardowa Księga Zaklęć

Za najwybitniejszego badacza zaklęć możemy uznać Suliusa. To właśnie on ustalił datę narodzin zaklęć, sugerując się narodzinami pierwszego mędra oraz pierwszą datą wpisaną do Wielkiej Księgi Magii. Wydarzenia te datował na 1346 rok p.n.e. Dzięki Suliusowi poznajemy również Złoty Rok Magii, czyli wydarzenia przypadające na rok 1259 p.n.e., kiedy to powstały kodeksy (m.in. Honorowy Kodeks Posiadacza Różdżki), urzędy magiczne, książki oraz wiele zaklęć.

Czarną kartą w historii zaklęć są lata 600 - 850 n.e. . Możemy wtedy zaobserwować znaczny spadek liczby czarodziejów, którzy porzucali swoje magiczne zdolności na rzecz zwykłego, szarego życia mugola.

Zmieniało się to od IX do XII wieku, kiedy to liczba magów wzrosła nawet o 45%. W tym też okresie powstał Hogwart, wiele wydziałów Ministerstwa Magii oraz terminy naukowe, takie jak np. "transmutacja" (ludzie za transmutację uważali dzisiejsze przeciwzaklęcia, zaklęcia obronne, zaklęcia powodujące zmianę zachowania, lokacji, koloru i jakiejkolwiek cechy), kolejnym ważnym dorobkiem jest zasada "każde zaklęcie ma w sobie cząstkę transmutacji". Wydarzenia te zasłużyły na miano epoki w dziejach magii i noszą nazwę: Epoka Rozkwitu Magii.

PREZENTACJA

2016

2

Standardowa Księga Zaklęć

W KRĘGU SŁAWNYCH TWÓRCÓW ZAKLĘĆ

Obecnie na świecie stale tworzy się nowe zaklęcia i udoskonala już istniejące. W tym rozdziale zapoznamy się z krótką historią odkrycia niezwykłych zaklęć, a także poznamy ich twórców.

Podstawowe zaklęcie otwierające drzwi to Alohomora. Rok jej wynalezienia nie jest nam znany.

Znany jest natomiast twórcaFungus, któremu właściwie zaklęcie wyszło przypadkiem.

Fungus nie miał dobrej pamięci, za to miał niebywały talent do gubienia kluczy, pewnego dnia próbując dostać się do domu, użył różdżki i w ten sposób dokonał swojego pierwszego odkrycia. Zaklęcie przeszło ewolucję językową w 896 roku przed naszą erą.

Z Zaklęcia "Otwórz się" stało się dzisiaj nam znaną Alohomorą. Drugim zaklęciem wynalezionym przez Fungusa jest przeciwzaklęcie do AlohomoryColloportus. Fungus był tak zafascynowany swoim wcześniejszym wynalazkiem, że badał dalej aspekty tej magii i wynalazł zaklęcie, którego pierwotną formułą było prawdopodobnie "Zamknij". Rok wynalezienia również jest nieznany.

2016

3

Standardowa Księga Zaklęć

Expecto Patronum. To zdecydowanie bardzo pożyteczne zaklęcie, jedyna broń na dementory. Rok wynalezienia jest nam nieznany, znamy natomiast twórcę- Pan Zachariasz Stone. Został on zaatakowany przez demona w ciemnej uliczce, przywołał jednak myśl, co jego żona i dzieci zrobiliby po jego śmierci i pokonał napastnika. Pierwotnie zaklęcie nazywane było "Zaklęciem Obrońcy".

Crucio zostało wynalezione przez Magnus Scooth.

Okoliczności wynalezienia są nieciekawe, a pierwsze użycie owiane jest czarną legendą. Sama twórczyni została złapana przez dementorów i skazana na Pocałunek Śmierci. Ruch różdżki to wskazanie na osobą z rozmachem.

Skoro mowa o Zaklęciach Niewybaczalnych, grzechem byłoby pominięcie odkryć Gandalfa Tylora (150-178r.).

Pierwszym z nich jest zaklęcie Imperius odkryte w 173 roku. Kiedy był bardzo zdenerwowany pobiegł z różdżką nad rzekę, gdzie zastał węża. W jednej chwili różdżka wypadła mu z ręki i ugodziła gada. Zwierz w cudowny sposób przelał swój jad do różdżki. Od tamtej pory powstało zaklęcie o formule Imperio. Ostatnim odkrytym zaklęciem niewybaczalnym jest Avada Kedavra. Rocznik 178. Niestety nie znamy sposobu odkrycia, ponieważ Gandalf nie długo po odkryciu został zabity własną bronią.

2016

4

Standardowa Księga Zaklęć

Ile z nas powierza tajemnicę swojemu przyjacielowi, ale mimo to boi się by prawda nie wyszła na jaw? Taki sam problem miał pan Adam Sikorski, który jednak przez przypadek rzucił na swojego przyjaciela zaklęcie, zwane początkowo Tajemnicą. Musiał on przez wiele lat chodzic po różnych wydziałach ministerstwa, by stwierdzono, że jego zaklęcie jest niegroźne. Gdy się tak stało zaklęcie przeszło ewolucję językową i dziś znamy je pod postacią Zaklęcia Fideliusa.

Severus Snape już od pierwszych dni swojego pobytu w Hogwarcie dał się poznać jako postać wyjątkowa.

Pierwsze jego dzieło było bardzo niegroźne. Zaklęcie Muffliato powodowało pojawienie się niezidentyfikowanego brzęczenia w uszach okolicznych osób - zapewniało to 100% ochronę przed podsłuchaniem.

Kolejne dzieła - Levicorpus oraz przeciwzaklęcie Liberacorpus można było uznać za zabawę.

Z pewnością chciał w ten sposób odegrać się na Huncwotach za lata poniżeń.

Okres świetności tych zaklęć przypada na rok 1975/1976.

Ostatnim znanym nam zaklęciem Severusa Snape`a jest Sectumsempra - zaklęcie o zabarwieniu czarnomagicznym, które przecina ofiarę. Jeśli ofierze nie zostanie udzielona natychmiastowa pomoc, rany mogą okazać się przeklęte. Rok wynalezienia datuje się na 1976/1977.

2016

5

Standardowa Księga Zaklęć

Zaklęcie Światła (bo tak nazywano Lumos przed ewolucją językową) zostało wynalezione długo przed narodzinami Fungusa, ale spisano i opatentowano je dopiero w 1251r. p.n.e. przez Salomeę z Lunge. W roku 896 p.n.e. zostało ono poddane ewolucji językowej. Przeciwzaklęcie nocy również zostało opracowane także przez panią Salomeę z Lunge, a od 896 r.p.n.e. nosi nazwę "Nox".

Zaklęcie Ognia i Przeciwzaklęcie Ugaszenia to kolejny przykład pary zaklęć wymyślonych przez jedną osobę.

Zostały wynalezione przez rzymskiego wróżbitę Teugullusa, który niechcący rozpalił ogień na końcu swojej różdżki. Kolejne próby przyniosły efekt i ogień pojawiał się tam, gdzie celowała różdżka. W roku 896 p.n.e. Zaklęcie Ognia zostało poddane ewolucji językowej i przyjęło nazwę Incendio, a Przeciwzaklęcie Ugaszenia Cento Onis.

2016

6

Standardowa Księga Zaklęć

W 103 r. n.e. podczas pojedynku czarodziei mag Antonius przez przypadek wykonał nietypowy ruch (prawdopodobnie różdżka wypadała mu z ręki) dotykając końcem różdżki strumienia czaru przeciwnika. Badania nad czarem udowodniły, że moc „tarczy” jest ściśle powiązana z mocą czarodzieja. W roku 105 n.e. zaklęcie zostało poddane ewolucji językowej i przyjęło nazwę Protego.

Przemieszczanie przedmiotów od dawna było obiektem pożądania czarodziejów. Między innymi, Eorl Sleg prowadził badania nad tą dziedziną magii. W 546r.n.e. efektem wieloletnich prac zostało zaklęcie Wingardium Leviosa.

Obiektem badań było również cofania efektów poprzednio rzuconego zaklęcia. Zajmowała się tym między innymi Fidelia Watson, wraz ze swoim przyjacielem i bliskim współpracownikiem - Marcusem Rupertem. Wprowadzili oni w 346r. n.e. na rynek zaklęcie Finite Incantatem (rok później przeszło ewolucję). Za swoje odkrycia otrzymali nagrodę Złotego Wynalazcy.

Z kolei w 640r. n.e. Anna Wieluńska, podczas prac porządkowym w ogródku, przez przypadek spowolniła gnoma. Jeszcze w tym samym roku czar opatentowano i nadano mu nazwę Immobilus.

2016

7

Standardowa Księga Zaklęć

Zaklęcie Aperacjum wcześniej znane było jako Przeciwzaklęcie Odsłonięcia. Wynalezione zostało w 1453 r., przez Freda Gola. Był on pracownikiem ministerstwa i ścigał złodzieja posiadającego zdolność znikania w dziwnych okolicznościach.

Zaklęcie Podgłaśniania oraz Przeciwzaklęcie Uciszenia pochodzą z czasów starożytnych dram, kiedy to teatry magów używały zaklęć niosących głos po amfiteatrach. W roku 896 p.n.e. oba zaklęcia przeszły ewolucję językową i nazywają się odpowiednio - Sonorus oraz Quietus.

2016

8

Standardowa Księga Zaklęć

ZAKLĘCIA OCHRONNE Zaklęcia ochronne służą obronie obiektu przed złowrogim działaniem. Od defensywy (obrony) różni się czasem wykonania. Bronimy się w chwili ataku, a magię ochronną stosujemy na wypadek takiego ataku. Celem zaklęć ochronnych jest wobec tego, osłonięcie celu tak, aby zminimalizować ryzyko ataku, np. poprzez zaklęcia antywłamaniowe lub antyteleportacyjne. Aby ochronić teren na którym przebywamy wystarczy użyć kilku prostych zaklęć.

Po pierwsze należy sprawdzić, czy dany teren jest "czysty". Zaklęciem Homenum Revelio wykryjemy obecność innych istot, zaś zaklęcie Specialis Revelio pomoże nam sprawdzić, czy dany przedmiot ma właściwości czarnomagiczne. Gdy zbadamy teren możemy przystąpić do jego ochrony zaklęciami.

Pierwszym z nich jest zaklęcie Protego Totalum, chroniące obszar przed dostawaniem się na niego jakichkolwiek czarów. Można użyć również zaklęcia Protego Horribilis, które chroni znacznie większe i znacznie ważniejsze obiekty (jak np. Hogwart podczas bitwy w 7.części)

Drugim ważnym zaklęciem jest Repello Mugoletum, które znacznie obniża ryzyko pojawienia się mugoli podczas gdy my np. będziemy ważyć jakiś eliksir.

Czar działa tak, jak opisał nam to pan Weasleymugol przypomina sobie o czymś ważnym, co miał w danej chwili zrobić i wróci do domu.

2016

9

Standardowa Księga Zaklęć

Użyteczny jest również wynalazek Księcia Półkrwizaklęcie powodujące barierę dźwięków wydostających się z obszaruMuffliato.

Aby sprawić by miejsce naszego pobuty było niewidzialne, rzućmy zaklęcie Salvio Hexia.

Działanie podobne do mugolskiego systemu antywłamaniowego ma zaklęcie Cave Inimicum. Tworzy barierę sygnalizującą pojawienie się kogoś w okolicy.

Zaklęcie Fideliusa/ Zaklęcie Tajemnicy: tworzy Strażnika Tajemnicy. Tylko ci, którzy poznają tajemnicę od Strażnika będą ją znali.

Przy okazji zaklęć ochronnych warto wspomnieć o magii ochronnej: Dawniej wierzono, że amulety, na które zostaną nałożone specjalne zaklęcia są w stanie chronić ludzi przed działaniem zgubnych uroków oraz przed nieszczęściami czyhającymi na drodze.

Przysięga Wieczysta to uroczysta magiczna przysięga składana przez kogoś drugiej osobie: podczas wypowiadania przysięgi Gwarant (osoba rzucająca zaklęcie na tego, kto przysięgę taką składa drugiej osobie) dotyka różdżką połączonych dłoni, które następnie oplata podwójny ognisty wąż. Złamanie przysięgi powoduje natychmiastową śmierć składającego.

2016

10

Standardowa Księga Zaklęć

ZAKLĘCIA OBRONNE Zaklęcia obronne, według informacji z poprzedniego rozdziału, służą do natychmiastowej defensywy w chwili ataku.

W tym rozdziale poznasz zaklęcia:   

Protego Expecto Patronum Riddikulus

Protego - wytwarza tarczę odbijającą zaklęcia, stąd też nazwa Zaklęcie Tarczy.

Aby wyobrazić sobie ruch różdżki do zaklęcia Protego, musimy wiedzieć, że zaklęcie fizycznie jest strumieniem energii o barwie indywidualnej do każdego zaklęcia, swój bieg rozpoczyna od różdżki rzucającego zaklęcie i podąża w stronę celu.

Ruch różdżki: wskazanie w kierunku strumienia zaklęcia Akcent: proTEgo

2016

11

Standardowa Księga Zaklęć

Expecto Patronum - zaklęcie dziełające odstraszająco na dementorów. Wytwarza patronusa, czyli rodzaj pozytywnej energii skierowanej przeciwko napastnikowi.

Ruch różdżki: skierowanie jej na swoje serce, a następnie na dementora Akcent: exPECto paTROnum Skupienie: w tym zaklęciu, skupienie przyjmuje formę przywołania swojego najszczęśliwszego wspomnienia

2016

12

Standardowa Księga Zaklęć

Riddikulus - zaklęcie, które zamienia obraz naszego lęku w coś śmiesznego Ruch różdżki: uniesienie i delikatne opuszczenie Akcent: riddiKUlus Skupienie: zamiast skupienia opisujemy przeobrażenie się bogina

2016

13

Standardowa Księga Zaklęć

ZAKLĘCIA WALECZNE Najlepszą obroną jest atak.

Zaklęcia waleczne to używanych w pojedynkach.

zbiór

zaklęć

Conjunctivitus - zaklęcie oślepiające, wyjątkowo przydatne, gdy naszym przeciwnkiem jest smok.

Ruch różdżki: wycelowanie w oczy ofiary Akcent: conjuctiVItis

Densaugeo - powoduje nadnaturalny wzrost zębów Ruch różdżki: wskazanie Akcent: densauGEo

Drętwota - zaklęcie oszałamiające Ruch różdżki: wskazanie w klatkę piersiową ofiary Akcent: dręTWOta

2016

14

Standardowa Księga Zaklęć

Expelliarmus - zaklęcie rozbrajające Ruch różdżki: wskazanie na nadgarstek przeciwnika Akcent: expelLIARmus Ważne: Formułę zaklęcia należy wymówić bardzo głośno.

Immobilus - zaklęcie spowalniające ofiarę Ruch różdzki: dwa obroty i dźgnięcie Akcent: immoBIlus

Incancerus - zaklęcie powodujące związanie ofiary grubymi linami Ruch różdżki: wskazanie Akcent: incanCErus Levicorpus zaklęcie niewerbalne; powoduje zawieszenie ofiary za kostki "do góry nogami" Ruch różdżki: wskazanie na kostkę Locomotor Mortis - łączy nogi ofiary powodując unieruchomienie Ruch różdżki: wskazanie nóg Akcent: locoMOtor MORtis

Obliviate - zaklęcie zapomnienia Ruch różdżki: wywnięcie młynka Akcent: obliVIAte

Ważne: Nie wolno rzucać zaklęcia pod wpływem silnych emocji, gdyż możemy bezpowrotnie usunąć komuś jakąś część pamięci długotrwałej.

2016

15

Standardowa Księga Zaklęć

Pertficus Totalus - unieruchomienie ofiary Ruch różdżki: zakreślenie nią krzyża Akcent: petriFIcus toTAlus Rictusempra - Zaklęcie Zniewalającej Łaskotki Ruch różdżki: wskazanie Akcent: rictuSEMpra Tarantallegra - powoduje dziki taniec nóg ofiary Ruch różdżki: wskazanie Akcent: tarantalLEGra

Reducto - zaklęcie niszczące przedmioty; działa także oszałamiająco Ruch różdżki: literka V Akcent: reDUCio

Silencio - zaklęcie uciszające ofiarę Ruch różdżki: obrót nadgarstkiem w lewo, następnie dźgnięcie w kierunku ofiary Akcent: siLENcio

2016

16

Standardowa Księga Zaklęć

POJEDYNKI MAGICZNE Pojedynki to jedna z form kontaktu między dwoma czarodziejami. Możemy w nich używać różnych zaklęć, uroków oraz klątw. Każde zaklęcie czy urok możemy zniwelować przeciwzaklęciem bądź unikiem. Pojedynki to honorowy sposób walki, dlatego pojedynkować możemy się tylko z osobami, które przyjmą nasze wyzwanie. Elementem honorowej walki jest również ukłon przed jej rozpoczęciem.

Każdy zawodnik przed rozpoczęciem walki ma prawo wybrać sobie sekundanta. Jest to osoba, która zastępuje go w razie odniesienia ran podczas bitwy.

Zaklęcia używane podczas pojedynków dzielimy na słabe i silne.

Silne to te, którymi trafiony przeciwnik nie jest w stanie kontynuować walki.

Do takich zaklęc należą: Expelliarmus (ze złapaniem lub bez - kwestia indywidualna sędziego) Jęzlep Silencio Diminuendo Confundo Drętwota Rictusempra Impedimenta Petrificus Totalus Densaugeo.

Mimblewimble Confrigo Impedimenta Incarcerous

2016

17

Standardowa Księga Zaklęć

Zaklęciami słabymi są: Obscuro Everte Stati Furnunculus Conjunctivtis Opungo Reducto Incancerous Tarantallegra Zasady pojedynków: 1. Podczas każdej walki obecny jest sędzia, który rozpoczyna i kończy rundę oraz rozstrzyga spory. Do niego należy decydujący głos.

2. Do walki przystępują dwie osoby + ew. sekundanci.

3. Zaklęcia rzucamy dopiero po komendzie START. 4. Prawidłowo rzucone zaklęcie to (wpisane w osobnych wiadomościach): FORMUŁA 3 2 1 0 5. Zaklęcie jest uznawane za trafione, gdy atakujący skończy odliczać, a ze strony przeciwnika nie padnie żadne zaklęcie obronne lub unik., np.: FORMUŁA 3 2 1 0 <brak reakcji>

2016

18

Standardowa Księga Zaklęć

6. Nie wolno używac Zaklęć Niewybaczalnych, Zaklęć Czarnomagicznych oraz Zaklęć Pradawnych, a także klątw emocjonalnych.

7. Jeżeli w tym samym momencie padną dwa zaklęcia obronne walka toczy się dalej.

8. Jeżeli padną dwa zaklęcia atakujące- wygrywa zaklęcie rzucone jako pierwsze.

9. Zaklęcia, w których popełni się błąd literowy nie są liczone.

10. Rundę kończą dwa zaklęcia słabe rzucone pod rząd lub jedno silne.

Najlepszym programem do Pojedynków jest jeden ze starszych ICeQ.

2016

19

Standardowa Księga Zaklęć

ZAKLĘCIA PRADAWNE Faktem jest iż każde kolejne pokolenie czarodziejów ma mniejszą moc. Na początku istnienia magii zaklęcia były silne i na tyle potężne, że można nimi było zabić smoka. W tej chwili jesteśmy w stanie jedynie go oślepić, idąc tym tropem dalej kolejne pokolenia nawet tego nie będą w stanie zrobić. Istari posiadali niewyobrażalną moc, dzięki której używali bardzo potężnych zaklęć. Zaklęcia używane przez nich nazywamy pradawnymi. Używane były ok. 2000 lat temu. Zaklęcia te całkiem nie zanikły- wciąż zdarzają się pojedyncze przypadki ich użycia.

Mythal- najpotężniejsze znane zaklęcie obronne. Potrafi uchronić nawet przed zaklęciem śmierci i innymi zaklęciami niewybaczalnymi. Używane było do ochrony ważnych budynków rządowych. Obecnie całkowicie zanikło.

Mortaddin- pradawne zaklęcie uśmiercające, o wiele silniejsze od dzisiejszej Avady Kedavry.

Zabijało ogromną ilośc smoków. Obecnie całkowicie zanikło.

Bloodblons- zaklęcie Więzów Krwi. Zaklęcie ochronne, użyte m.in. przez Lily Potter, aby uchronić Harry`ego. Skutkiem jego rzucenia była blokada dzięki której Voldemort nie mógł zabić Harry`ego, ani nawet go dotknąć dopóki płynęła w nim krew matki.

Nigtycryt- zaklęcie teleportujące obiekty. Obecnie całkowicie zanikło. Zaklęcie Nigtycryt to potężne zaklęcie teleportujące, służące jednak do teleportacji obiektów, a nie ludzi. Nie liczyła się wielkość czy odległość od obiektu.

Zeiutmy- klątwa polegająca na przeistoczeniu się w pół człowieka pół przeklętego; klatwa diabelska. Klątwa nie mija nawet po jednym milenium. Używana jedynie przez czarnoksiężników.

Zaklęcia Merseburskie odkryte w 1841 r n.e. przez Georga Waitza również można zaliczyć do zaklęc pradawnych, choć pochodzą z okresu średniowiecza, są pogańskie. Jedno z nich chroniło przed wrogiem, a drugie uzdrawiało.

1) Eiris sazun idisiy

(Kiedyś siedziały idisiy

sazun hera duoder.

Siedziały tu i tam.

suma hapt heptidun,

Jedne mocowały więzy,

suma heri lezidun,

Jedne zatrzymywały wojsko,

suma clubodun

Inne luzowały więzy

umbi cuoniouuidi:

na dzielnym:

insprinc haptbandun,

Uwolnij się z więzów,

inuar uigandun.

ucieknij od wroga)

2016

20

2) Phol ende uuodan

(Phol i Odyn

uuorun zi holza.

wjechali do lasów,

du uuart demo balderes uolon

Tam źrebak Baldra

sin uuoz birenkit.

skręcił nogę.

thu biguol en sinthgunt,

Zaczarowała ją Sinthgunt,

sunna era suister;

i jej siostra Sunna.

thu biguol en friia,

Zaczarowała ją Freja,

uolla era suister;

i jej siostra Volla.

thu biguol en uuodan,

Zaczarował ją Odyn,

so he uuola conda:

gdyż dobrze wiedział jak:

sose benrenki,

Jeśli kość zwichnięta,

sose bluotrenki,

Jeśli krew zwichnięta,

sose lidirenki:

Jeśli kończyna skręcona:

ben zi bena,

Kość do kości,

bluot zi bluoda,

Krew do krwi

lid zi geliden,

kończyna do kończyny,

sose gelimida sin.

Tak jakby sklejone były)