ROZDZIAŁ I
Zabawy z własną wizytówką zabawy i aktywności prowadzące do zapamiętania przez dzieci zapisu swojego imienia
ROZPOZNAWANIE SWOJEJ WIZYTÓWKI y Pomoce: wizytówki wszystkich dzieci w grupie oraz osób dorosłych pracujących z dziećmi Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel pokazuje kolejne wizytówki i pyta: Czyja to wizytówka? Osoba, która się zgłosi, odbiera wizytówkę i wraca na swoje miejsce. Jeśli nikt się nie zgłasza, po kilku sekundach nauczyciel oddaje dziecku wizytówkę ze słowami: Proszę, (np. Kasiu), ta wizytówka jest twoja. Po rozdaniu wszystkich pasków proponuje dzieciom, aby przyjrzały się swoim wizytówkom. Przez kilka minut dzieci przyglądają się wizytówkom (robi to również nauczyciel i inne osoby dorosłe obecne akurat w sali) i wymieniają się uwagami. Na zakończenie nauczyciel prosi jedno z dzieci o zebranie wizytówek i włożenie ich do koszyczka. Nauczyciel nie omawia zabawy, nie komentuje, nie ocenia. y Wskazówka: Zabawę należy powtarzać wielokrotnie. Wszelkie pomyłki nauczyciel prostuje od razu. Gdy dziecko zgłosi się po nie swoją wizytówkę, nauczyciel mówi np. Kasiu, to nie twoja wizytówka. Usiądź i poczekaj jeszcze chwilę. POCIĄG Z WIZYTÓWEK y Pomoce: komplet wizytówek, sylweta lokomotywy, kółka wycięte z kartonu Nauczyciel rozdaje dzieciom wizytówki tak, jak w poprzedniej zabawie. Następnie kładzie na dywanie sylwetę lokomotywy oraz kółka wycięte z kartonu. Prosi dzieci, aby ułożyły wizytówki za lokomotywą jak wagony. Dzieci układają pociąg, dokładają koła. Po ułożeniu wizytówek dzieci przyglądają się pociągowi, dzielą się uwagami. Po skończonej zabawie wybrane dziecko zbiera wizytówki i wkłada je do koszyczka. W starszych grupach można wprowadzić dodatkowe zadania, np.: x wagony należy ustawić za lokomotywą począwszy od imienia z najmniejszą liczbą liter, a kończąc na tym z największą (pierwszy wagonik „Ola”, potem „Kuba” itd.); 11
