DRIE GENERATIES IN ÉÉN KOOKBOEK

CHILI CON CARNE

Ingrediënten (6 personen)

ҥ 450 gram gehakt ҥ 1 gesnipperde ui ҥ 3 teentjes look (fijn) ҥ 1 groene paprika (in blokjes) ҥ 2 theelepels pili-pili ҥ 1 theelepel oregano ҥ 2 theelepels komijnpoeder ҥ 400 gram gepelde tomaten of tomatenblokjes ҥ 3 koffielepels tomatenpuree ҥ 400 gram kidneybonen ҥ zure room ҥ verse koriander ҥ vetstof (melkerijboter of olijfolie) ҥ (optioneel) tortilla chips

Bereiding

Stoof de ui en look aan in een grote kookpot. Voeg daarbij de tomatenpuree en laat enkele minuten op een zacht vuur verder stoven. Doe het gehakt bij in de kookpot en bak op een stevig vuur. Plet het gehakt onder het mengsel met een vork of aardappelstamper. Voeg de gepelde tomaten, paprika, kidneybonen en kruiden toe. Laat alles garen op een zacht vuur. Roer vlak voor het serveren een beetje zure room door de chili en werk af met gesnipperde, verse koriander. Serveer met tortilla chips of je favoriete soort brood.

LEREN KOKEN? VAN JE FAMILIE MOET JE ’T HEBBEN

DRIE GENERATIES IN ÉÉN KOOKBOEK

TEKST & FOTO’S Leïlani Duroyaume

Al van kleins af aan was samen koken een familiegelegenheid in mijn gezin. Mijn eerste herinneringen zijn vaak van familiefeesten thuis waar de wijn rijkelijk vloeide en er altijd iets lekkers op tafel stond. Nonkels, tantes, neven en nichten schoven allemaal aan om hun bord vol te scheppen.

Mijn mama, Jenny Joris, stond vaak dagen op voorhand boven het fornuis te zwoegen. Altijd met een glimlach. Het handgeschreven kookboekje dat toen op het aanrecht lag, valt ondertussen bijna uit elkaar maar is nog steeds de go-to wanneer er gekookt wordt. Recepten van mijn grand-mère, mijn mama en mezelf vormen de basis van dit unieke kookboek vol herinneringen. Samen met mijn mama blader ik door het boek en luister ik naar de verhalen die vasthangen aan de pagina’s. We beginnen het verhaal in 1992 met een pasgetrouwd stel en gezellig diner.

EERST VOLGENS HET BOEKJE, DAN MET INTUÏTIE

Chili con carne. Het is niet meteen het meest Belgische of Franse recept, maar deze pagina’s hebben wel de meeste vlekken en kreukels. Elke grote mijlpaal in mijn leven werd met dit gerecht gevierd. Het begon met een receptenboekje voor een microgolfoven. Daarin vond mama een goedkoop en simpel gerechtje dat ze wel wilde proberen.

HET COQAUVINFIASCO

‘Vier soeplepels pili-pili leek me toen wat veel, maar ik vind dat elk recept eerst op de letter gevolgd moet worden. Daarna kan je zelf experimenteren en aanpassen. Dat heb ik in dit geval ook gedaan. Daar hadden we achteraf spijt van’, lacht ze. ‘Tussen het snotteren en zweten door hebben we de eerste poging opgegeten. Ik heb achteraf het recept onmiddellijk aangepast. Omdat het zo’n simpel gerecht was, stond het vaak op het menu bij familiefeesten. Het werd snel de publieksfavoriet. Totaal onverwacht. Ik heb mijn recept uitgedeeld maar niemand kan het perfect namaken.’ Net als mama en grand-mère is koken heel intuïtief voor me. We maken vaak het grapje dat onze instructies enorm vaag zijn. Voeg kruiden toe tot de stem van één van je voorouders zegt ‘dat is genoeg’ en laat sudderen op een klein vuurtje. We kunnen samen uren boven het fornuis hangen en samen iets lekkers maken. We leren van elkaar en maken zo de mooiste herinneringen. Met de toestemming van het hele gezin deel ik ons recept voor chili con carne. Hopelijk brengt dit simpele gerecht ook wat vreugde in jouw leven. En vergeet niet: eerst volgens het boekje, en daarna met intuïtie. n

Toen mijn ouders pas bij elkaar woonden, nodigde mijn mama de familie uit voor een gezellige avond thuis. Ze wilde graag een goede indruk maken op haar Franse schoonouders door coq-au-vin te maken. ‘Ik was jong en onervaren’, vertelt ze me. ‘Twee dagen lang heb ik in de keuken gestaan om die verdomde haan klaar te maken. Toch ging het mis. Zelfs na uren sudderen op het fornuis was de kip niet gaar. Ongelofelijk.’ Op dat moment schaamde ze zich. Daar is nu niets meer van te merken. Ze vertelt het verhaal met veel liefde en gelach. Mijn papa komt ondertussen meeluisteren en vertelt hoe lekker de saus was, en hoe grand-mère begripvol en beleefd advies gaf. ‘Dat heb je goed gedaan, meisje. Trek het je niet aan. Je leert vanzelf bij.’ Die woorden nam mama mee en zou ze later ook doorgeven aan mij. Door de jaren heen verzamelde ze verschillende recepten. Papa’s favoriete rumcake, grand-mère’s clafoutis, perziklikeur en meer. Elke keer als ze iets lekkers voorgeschoteld kreeg, vroeg ze het recept en leerde ze bij. Zo ontdekte ze ons huidige familierecept, dat ze vandaag nog altijd klaarmaakt.

LEILANI MET HAAR MAMA JENNY