Newsnet magazine

DUS DAT. MAART 2018 JN1B

Zingen ontroert

B-Hetty HUUR BETALEN MET INSTAGRAM

BROKE TRIP NORMANDIË

MEER DAN ALLEEN CONGIËRGE

INHOUDSOPGAVE 4 EEF KATVIST ER OP LOS 6 ZINGEN ONTROERT B-HETTY 10 EEN WARM HUIS VOOR 400 EURO 11 VECHTEN VOOR DE SPELEN 15 HART VOOR VOETBAL 16 DOEI ALLEMAAL! 18 IK WEET NIET WAT IK MEZELF AANDOE 19 PUZZELEN BIJ DE HOSPITA

22

8

30

24

44 20 DOCENT ZIJN IS GEWOON HEEL ERG VEILIG 28 IN HET HOL VAN DE SLEEPWET 29 IS BIG BROTHER TE CONTROLEREN? 32 GELDKENNIS BEGINT BIJ ZAKGELD 33 VERENIGING AAN GROND GENAGELD 34 COOLE JONGENS 36 RED DE KLEINE CLUB

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 2

INHOUDSOPGAVE

37 OPA EN OMA VAN DE MUZIEKVERENIGING 38 LIBELLE: VAN VROUWENBLAD NAAR POLITIEK DEBAT 39 VLOGGEND OP CAMPAGNE 40 GEHOORBESCHADIGING IS ZO GEPIEPT

12

42 DE MACHT VAN DE SMARTPHONE 46 TEMPTATION ISLAND: WAAROM IS HET ZO VERLEIDELIJK?

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 3

Eef katvist erop los REPORTAGE

Voor het vinden van een leuke date gaan we niet meer de kroeg in, maar zijn we massaal aan het online daten geslagen. Van de 2,7 miljoen vrijgezellen in Nederland gebruikt zeker een op de drie een datingsite of app volgens het CBS. Een account is binnen no-time aangemaakt en vanuit je luie stoel kan het urenlange swipen beginnen.

Maar het online daten heeft ook een keerzijde. Zo zijn er per datingplatform wel honderden profielen waar degene achter het profiel zich anders voordoet dan hij is. Twitteraar Eef ziet het als haar missie om deze nepprofielen op te sporen en de confrontatie met deze mannen aan te gaan. Onder de inmiddels populaire hashtag #KatVis deelt ze haar vangsten met duizenden volgers.

DOOR SOFIE VAN WINKEL Hoe kwam je op het idee om mensen op Tinder te ontmaskeren? ‘’Het is nooit echt mijn plan geweest om hier een project van te maken. Ik kwam op Happn (een datingapp red.) een keer een profiel tegen dat te mooi was om waar te zijn. Toen ik omgekeerd zocht op image search, kwam ik al snel uit op het profiel van het model waarvan de foto’s gestolen waren. Ik besloot dat toen op Twitter te delen’’, vertelt Eef enthousiast.

Op Twitter werd leuk gereageerd. Wie smult er niet van een knappe man met sixpack die op het strand poseert, maar niet nagedacht heeft over het duidelijke watermerk wat op de foto te zien is? ‘’Na die eerste keer kwam ik vaker profielen tegen waarvan ik het vermoeden had dat ze nep waren en kreeg ik de kans om dit via Twitter te delen.’ ’ Eef plaatst niet alleen de foto’s bij de nepprofielen, maar ook de conversaties die ze met de mannen voert. Vaak zijn dit korte gesprekken,

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 4

gevolgd door een subtiele hint doelend op vertrouwen of de naam van het model waar de man in kwestie toch wel verdomd veel op lijkt.

Het is moeilijk te doorgronden waarom de mannen een nepprofiel gebruiken.

Hoe wordt er gereageerd als je vertelt te weten dat het een neppe foto is? ‘’Vrijwel alle mannen heffen de match direct op. Eigenlijk is het gesprek nadat ze door de mand vallen nooit verder gegaan. Behalve een enkele keer.’ ’ Wat zei die man toen terug? ‘’Na een tijdje bekende hij dat zijn foto’s inderdaad nep waren. Hij wilde graag weten hoe het was om aandacht te krijgen van aantrekkelijke vrouwen. Normaal gesproken kreeg hij nooit zo veel aandacht. Sneu, maar het is wel de realiteit.’ ’ Alhoewel Eef veel nepperds tegenkomt,

INTERVIEW

‘WIE SMULT ER NOU NIET VAN EEN KNAPPE MAN MET SIXPACK DIE OP HET STRAND POSEERT?’ ‘GEBRUIK GEWOON JE GEZONDE VERSTAND’

heeft het haar kijk op online daten met mannen niet veranderd. ‘’Ik ben altijd al wel bewust omgegaan met online daten en het verbaast me niet dat dit zo veel gebeurt.”

Denk je ook dat datingplatforms zoals Tinder een strenger beleid tegen nepprofielen moeten voeren? ‘’Ik weet niet of dat haalbaar is. Wel denk ik dat mensen bewuster moeten internetdaten. Wees niet wantrouwend, maar denk goed na en wees op je hoede. Dat zou de norm moeten worden.’ ’ Heb je verder nog tips? ‘’Gebruik je verstand. Te mooi om waar te zijn is vaak ook echt te mooi om waar te zijn. Geen gemeenschappelijke vrienden of interesses kan een hint zijn. Een reverse image search is een heel handige tool om een foto te checken. Gebruik vooral je gezonde verstand zonder dat je vergeet plezier te hebben.’ ’

Wetenschappers van de University of Winsconsin-Madison onderzochten het gedrag van ongeveer tachtig leden van datingwebsites die wel eens een leugen in hun profiel durven zetten. Na het onderzoek zagen ze dat er patronen te vinden zijn in de profielen van de leugenaars en oplichters.

Een kort profiel hoeft niet onmiddellijk een nepprofiel te zijn, maar de kans is wel een stuk groter. Een leugenaar wil het profiel zo kort mogelijk houden omdat diegene dan minder leugens hoeft te onthouden. Ook is het woord ‘ik’ een belangrijke aanwijzing om op te letten. De leugenaar wil zijn/haar leugens voor zichzelf verantwoorden en afstand nemen. Profielen waar vaker ‘ik’ in voorkomt, zijn meestal betrouwbaarder. •

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 5

INTERVIEW

Zingen ontroert Veel Nijkerkers hebben al eens van de stem van Hetty van der Horst (51), alias zangeres B-Hetty, mogen genieten. Haar huiskameroptreden in het kader van Gluren bij de Buren werd afgelopen weekeinde erg goed bezocht.

Wie is deze kleurrijke zangeres eigenlijk? Omdat ik ook optrad bij dit evenement had ik een unieke kans om zowel voor als achter de schermen op zoek te gaan naar het antwoord op deze vraag.

DOOR LYANNE EDERVEEN

Ik word het podium op geroepen. Ik zou pas de tweede ronde beginnen, de eerste ronde gluurde ik alleen. Blijkbaar was de band te snel door hun nummers heen. Ik loop het podium op en voel de spanning.

Ik ben vandaag vast niet de enige.

Hetty: “Gluren bij de Buren was erg leuk, maar het gaf een bepaalde spanning doordat het zo intiem was en in mijn eigen huis! Ik gaf aan dat het best spannend was en dat brak het ijs. De spanning kwam ook doordat ik een paar nummers zong die veel voor mij betekenen. Zo zong ik Leave The Light On van Beth Hart. De titel zegt waar ik voor sta: dat ik mijn licht laat branden, ondanks alles wat er is geweest.”

Het invalnummer ging prima. Even pauze. Nu is het officieel mijn beurt. Ik haal diep adem en begin met zingen. Nerveus.

‘IK LAAT MIJN LICHT BRANDEN, ONDANKS ALLES WAT ER IS GEWEEST’ Hetty: “Ik zing al 27 jaar. Er werd gezongen in de familie en ik heb bij koren gezongen. Op mijn 25e vroeg iemand me mee naar een karaokewedstrijd. Ik zei spontaan ja. Ik ging oefenen en ontdekte dat ik het hartstikke leuk vond om op het podium te staan. Na die wedstrijd ben ik vaker gaan zingen en werd ik af en toe gevraagd voor een bedrijfsfeestje. Op een gegeven moment heb ik mezelf opgegeven voor de Soundmixshow van Henny Huisman. Ik heb een paar audities gedaan en bij mijn solo-auditie was ik door. Het was geweldig om mee te doen en een mooie ervaring.

Het zingen wordt nu leuker en leuker, mede door mijn persoonlijke groei. De spanning die ik voelde bij het eerste nummer van Gluren bij de Buren heb ik bijna niet meer, maar is goed en laat zien dat ik mens ben. Ik voel me nu vrij op het podium. Als ik optreed maak ik eerst een opbouw en uiteindelijk ga ik rondlopen (wanneer het moment het toelaat) en contact maken.”

Het is lang geleden dat ik heb opgetreden. Eerst deed ik dat bijna elke twee à drie maanden. Ik moet duidelijk wennen aan het feit dat mensen naar mij luisteren. Terwijl ik speel, kijk ik naar de zaal. Ik zie mensen genieten.

Hetty: ”Ik kan op allerlei momenten zingen, bijvoorbeeld bedrijfsfeesten, verjaardagen, huwelijken en begrafenissen. Voorafgaand ga ik op bezoek bij de organisatie om te vragen wat ze wel en niet willen, want het is hun moment en dat vind ik belangrijk. Bij een receptie wordt er meestal om easy listening gevraagd. Bij feesten begin ik rustig en pak ik later uit met swingende nummers en Nederlands- en Engelstalige

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 6

knallers. Tijdens het optreden is de sfeer proeven belangrijk, want daar stem ik mijn muziek ook op af.Verzoeknummers kunnen altijd gevraagd worden, mits ik ze natuurlijk in mijn repertoire heb. Ik ken veel songteksten uit mijn hoofd en ik heb een breed repertoire, zowel muziek uit de 70s en 80s als moderne muziek. De nummers die ik zing passen bij me en maken me blij.”

‘ALS IK ZING, MAAK IK CONTACT MET DE MENSEN’ Ik mis het optreden met een band. Alleen spelen is ook hartstikke leuk, maar ik voel me toch een tikkeltje eenzaam. Alle ogen zijn op mij gericht: iemand anders de schuld geven van een fout zit er niet in.

Hetty: “Meestal zing ik alleen, met een backing track. Ik heb wel samengewerkt: ik heb in bandjes en een semiprofessioneel gospelkoor gezeten en met een DJ een avondvullend programma gedaan tijdens huwelijken en bedrijfsfeesten. Drie jaar geleden ben ik naar jamsessies gegaan om met muzikanten muziek te maken en heb ik veel ervaring opgedaan. Bij een sessie ontmoette ik een zanger met wie ik een paar keer heb opgetreden.

Ik ben drie jaar geleden begonnen met gitaarlessen en hoop met een eigen band mijn eigen nummers te gaan zingen. Ik ga over een tijdje voor het eerst een lezing geven en ga dat met liedjes en gitaar ondersteunen.

Ik heb op mooie plekken mogen staan. Toen ik nog postbode was won ik een talentenjacht van TPG Post. Daardoor mocht ik optreden in Carré.

Waar ik verder nog zou willen staan… Een theater vind ik mooi.

Maar het belangrijkste is dat ik mag zingen en dan maakt de plek niet uit. Het gaat om gevoel, vanuit mijn hart. Zingen maakt me blij.

Het ontroert me.”

‘HET GAA T OM GEVOEL, VANUIT MIJN HART’ Mijn kwartier zit er op. Niet alleen mijn kwartiertje trouwens, alle rondes zijn afgelopen. Het publiek klapt en ik neem dit moment in me op. Dit gevoel gaat nooit vervelen. •

17 MAART 2017 | REDACTIE JN1E 7

INTERVIEW Als Santa één van haar favoriete hotspots in Den Haag binnenloopt, zijn alle ogen op haar gericht. Ze draagt een nonchalante outfit waar tegelijkertijd van top tot teen over is nagedacht en vult de ruimte met haar uitgesproken aanwezigheid.Wanneer de ober haar bestelling op komt nemen, maakt ze het eerste vooroordeel rondom Instagram influencers waar. Want als je meer dan 34.000 volgers hebt, bestel je geen simpele zwarte koffie maar een fancy ‘Flat White.’

veel te creatief voor een kantoorbaan. De passie voor mode en fotografie speelt al sinds haar tienerjaren een rol en inmiddels verdient ze haar geld met het posten van perfecte kiekjes op Instagram. Anno 2018 kijkt niemand daar meer van op, maar ze weet nog goed hoe het een aantal jaren geleden is begonnen. ‘’In het begin nam niemand de kracht van Instagram serieus en werd ik vaak aangestaard als ik foto’s stond te maken. Wie had ooit gedacht dat het zo groot zou worden?

Je zag mensen denken: ‘O, die vindt zichzelf echt geweldig’. Ik ben blij dat ik mij daar nooit iets van aan heb getrokken.’ ’

DOOR MARLIES STREPPEL

Het was in het begin niet de insteek om van haar hobby haar werk te maken, maar al snel realiseerde Santa zich dat het platform veel kansen te bieden heeft. ‘’Ik ging op internet over strategieën lezen en ben workshops gaan volgen, die kennis heeft me gebracht tot waar ik nu ben. Instagram zit ingewikkelder in elkaar dan de meeste mensen denken. Het kost veel tijd en het is lastig om op te vallen, omdat het algoritme voortdurend wordt aangepast.’ ’

Uit onderzoek van Wijzer in Geldzaken blijkt dat de helft van de basisschoolkinderen in groep 5 tot en met 8 zijn of haar koopgedrag laat beïnvloeden door vlogs waarin ze een bepaald product hebben gezien. Niet alleen basisschoolkinderen kopen massaal producten die hun favoriete internethelden aanprijzen, jongvolwassenen zijn ook gevoelig voor productplacement. Instagram is het walhalla voor adolescenten. Het aantal volgers van de social influencers op Instagram stijgt per dag, net als het saldo op hun bankrekening. Santa Cizevska (31) verdient haar geld via haar Instagram account en inmiddels kan ze hiervan haar huur betalen.

Santa is acht jaar geleden vanuit Letland naar Den Haag verhuisd en ondanks haar studie Communications Management heeft ze nooit geweten wat ze precies wilde doen later. Haar brein is naar eigen zeggen

‘IK DOE GEWOON MIJN DING’

Terwijl ze een slokje van haar koffie neemt, vertelt Santa dat haar inbox volstroomt met merken die haar graag wat opsturen, om aandacht te trekken voor producten. ‘’Ik hoef er niet eens om te vragen, ik zit in de positie dat bedrijven naar mij toe komen. Eigenlijk koop ik zelf bijna nooit meer kleding.’ ’ Na de vraag of ze daar weleens misbruik van maakt, begint ze te lachen. ‘’Mijn kledingkast puilt inmiddels uit en ik wilde laatst graag een mooi rek hebben om een aantal items aan op te hangen. Eén berichtje

Huur betalen met

Instagram

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 8

INTERVIEW en de volgende dag had ik een rek ter waarde van 200 euro in mijn kamer staan. Ik bedenk nu dat ik daar nooit meer een foto van heb gemaakt…’’

‘ÉÉN BERICHTJE EN DE VOLGENDE DAG HAD IK EEN REK TER WAARDE VAN 200 EURO IN MIJN KAMER STAAN’ Mooie items ontvangen brengt uiteindelijk geen brood op de plank.

Santa probeert selectief te zijn in betaalde opdrachten en vindt het belangrijk dat haar content goed aansluit bij de doelgroep. Toch blijft het een bizarre wereld. ‘’Mijn gezicht laten zien op een evenement levert mij makkelijk 500 euro op. Het enige wat ik daarvoor hoef te doen is wat foto’s maken en het te delen met mijn volgers.’ ’ Santa vindt het moeilijk om te beantwoorden wat haar uniek maakt. ‘’Ik doe gewoon mijn ding’’, roept ze meerdere keren tijdens het interview. Ze staat met beide benen op de grond, maar is zich wel bewust van de invloed die zij uitoefent: ‘’Toen ik mijn haar kort knipte kreeg ik een privébericht van een meisje die precies dezelfde coupe wilde.

Naast haar eigen account is Santa een aantal maanden geleden The Break Up Club Amsterdam gestart op Instagram waarmee ze haar sieradenlijn op de markt heeft gezet. ‘’Nu ik de industrie en de mensen die daarin zitten goed ken, weet ik precies hoe ik het moet aanpakken. Eigenlijk draai ik het om en doe ik met mijn merk nu hetzelfde als merken bij mij doen.’ ’ •

SANTA’S TIPS VOOR HET PERFECTE INSTAGRAMACCOUNT FREQUENTIE

Twee tot drie keer per dag klinkt als heel veel, maar op het begin is dit echt nodig om in de schijnwerpers te treden.

DENK NA OVER JE POSTS

‘Wat doe ik aan? Waar ga ik heen? Wat vindt mijn doelgroep leuk om te zien?’ zijn vragen die continu door mijn hoofd gaan.

TIMING

Je kan via bepaalde tools analyseren op welke tijdstippen je volgers online zijn en daar op een slimme manier op inspelen.

KWALITEIT

De eerste impressie is belangrijk. Ik heb bijvoorbeeld een hele lichte feed, bijna alles sluit op elkaar aan. Je wilt een bepaalde look uitstralen en die behouden.

DIVERSITEIT

Alleen maar outfitposts en dezelfde persoon in beeld maakt je feed saai om te volgen. Ik probeer ook random stuff te plaatsen om het interessant te houden.

‘MIJN GEZICHT LATEN ZIEN OP EEN EVENEMENT LEVERT MIJ MAKKELIJK 500 EURO OP’ MAART 2018 | REDACTIE JN1B 9

REPORTAGE

Een warm huis voor 400 euro Er kwam steeds meer kritiek op de vervuilende kachel. Het platform ‘Houtrook en gezondheid’ vraagt in een brief aan de minister om een regelgeving voor houtkachels, net als in andere landen. Door de media wordt dit opgevat als een verbod.

Ook wordt bijna alleen maar aandacht gegeven aan de tegenstanders van de houtkachel. Tijd om te kijken naar de steeds groter wordende groep mensen die een houtkachel hebben.

DOOR BART SOLLMAN John* heeft al 32 jaar warmte van zijn houtkachel, tevens is het de eyecatcher in de woonkamer. Voor hem is het financiële aspect het grootste voordeel: ‘’Ik heb het laatst eens uitgezocht.’ ’ Ondertussen pakt hij een map uit de kast. ‘’Ik verbruik 45 euro aan gas per jaar, bij zo’n vrijstaand huis als ons is het normaal 453 euro. Ik betaal zelfs minder dan mensen met een tussenwoning of flat.’ ’ John krijgt al het hout voor de kachel. Hij zaagt het zelf op maat, daarna laat hij het hout lang drogen. ‘’Ik heb nu een voorraad voor vijf of zes jaar liggen, dus ik zit er nog wel even warmpjes bij.’ ’ Het belangrijkste volgens John is dat de kachel altijd blijft branden; zo voorkom je dikke en ongezonde rook. Zijn vrouw snapt dat mensen er last van kunnen hebben, daarom willen ze overlast voorkomen. John voegt er aan toe: ‘’Het is natuurlijk ook belangrijk

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 10

om de kachel altijd aan te maken met aanmaakblokjes en kleine houtjes. Ik stook alleen schoon en droog hout, zo houd ik de overlast zo beperkt mogelijk.’ ’ Een ander soort kachel is de pelletkachel, dit is een kachel die brandt op pellets. Pellets zijn kleine stukjes samengeperst schoon hout.

Deze kachel ruikt niet en er komt geen rook vanaf.

Norbert Kock heeft al een paar jaar zijn oude, vervuilende oliekachel vervangen door een pelletkachel. Deze is minder schadelijk voor het milieu. ‘’Wij hebben geen gasaansluiting, dus een pellet- of houtkachel waren de enige alternatieven. Bij een pelletkachel gaat er minder warmte verloren, dus koos ik daar voor.’ ’ Norbert heeft voor 400 euro per jaar zijn huis lekker warm door deze kachel.

De pellets worden gemaakt door bijvoor-

‘HET IS EEN GEWELDIG PRINCIPE, JE HEBT GEEN GEUR EN GEEN OVERLAST’

beeld Novuspellets van Ton ten Have. Vijftien jaar geleden kwam hij in Oostenrijk in aanraking met een pelletkachel. ‘’Het is een geweldig principe, je hebt geen geur en geen overlast. Het is ook nog een hele schone manier van verbranden, aangezien je schoon

hout verbrandt.’ ’ Ton benadrukt wel dat niet alle pellets per definitie schoon zijn. Zijn eigen pellets maakt hij van pallets en afval van lokale ondernemers. In tegenstelling tot Ton verkopen veel grote bedrijven wel pellets met vervuilende stoffen erin. De overheid is hier slecht, tot niet van op de hoogte en geeft deze grote bedrijven subsidie. Ton: ‘’Laten ze eerst maar eens die grote bedrijven aanpakken voordat ze de kachels schoner willen maken.’ ’ Lid van de branchevereniging, en daarmee ook lid van het platform, en eigenaar van Nordic Fire, Tom Wanders, is absoluut voor het idee van minder vervuilende kachels. Het is niet voor niets dat ze deze brief gestuurd hebben. ‘’In Nederland lopen we ver achter op het gebied van regelgeving. Wij willen dat er een regeling komt voor kachels. We willen zeker niet alle kachels in de ban doen.’ ’ Zijn eigen kachels vallen al binnen de normen van ‘ecodesign 2022’, maar veel andere nog niet. Volgens Tom is een moderne houtkachel zelf bijna net zo schoon als een pelletkachel. ‘’Je ziet vaker in de media dat ze dingen verkeerd oppakken, zo ook met deze brief.

Onze branche wordt nu in een verkeerd daglicht gezet en de brief wordt verkeerd geïnterpreteerd.’ ’ Kort gezegd wil het platform een goede meetmethode ontwikkelen, stookwaarschuwingen bij slecht weer, voorlichtingen hoe je het best kunt omgaan met een kachel en de kachels laten installeren door een erkende installateur. • *John is een schuilnaam, zijn echte naam is bekend bij de redactie.

INTERVIEW

Vechten voor de Spelen De Olympische Spelen staan in het teken van winnaars. Kjeld Nuis en Suzanne Schulting schitterden in Winter Wonderland en schoven aan bij alle talkshows. Toch is er nooit aandacht voor de thuisblijvers. Sporters die, ondanks vele tegenslagen, alles op alles zetten om hun Olympische droom te verwezenlijken. Zo ook ijshockeyer Frans van der Velden.

DOOR JOB MOLL Frans speelt vanaf zijn achtste ijshockey en leeft voor zijn sport. ‘’Als jongetje droomde ik ervan om ooit te schitteren op de Olympische Spelen. Maar toen ik 22 was, kreeg mijn leven een vervelende wending. Door een tumor moest mijn bovenbeen geamputeerd worden.

Het leek erop dat ik nooit meer kon ijshockeyen.”

Aan het eind van de tunnel zal weer licht zijn, dacht Frans. Hij vocht terug en maakte zijn gedroomde comeback. Sinds een paar jaar schittert hij weer op het ijs. Niet op elegante schaatsen, maar op een slee.

Hij speelt de sterren van de hemel bij para-ijshockeyclub Polar Bears in Dordrecht.

‘HET WAS LIEFDE OP HET EERSTE GEZICHT, IK VIND DE SPORT GEWELDIG’ Van der Velden is op zijn plek bij de Bears. ‘’Het was liefde op het eerste gezicht. Ik vind de sport geweldig. Het is de snelste para-teamsport ter wereld en daarnaast enorm tactisch. Wij zitten op een slee met daaronder twee sticks, het is enorm zwaar en energiek. Doordat lichaamscontact is toegestaan, gaat het er soms ook hard aan toe.’ ’ Naast zijn inzet voor Polar Bears is Frans ook het uithangbord van het Nederlands team. Maar het keurkorps zit in een moeilijke periode. ‘’In 2016 speelden we samen met België op het WK. Helaas hebben we dit succes geen gevolg kunnen geven. Door een gebrek aan spelers kunnen we ons niet kwalificeren voor toernooien, dat is pijnlijk.’ ’ Frans zet zich ook in om de sport onder de aandacht te brengen bij het grote publiek. “Mijn team en ik moeten ieder jaar honderden

euro’s bijleggen om de sport te redden. Het is heel moeilijk om leden te werven, mede doordat de gehandicapten die we moeten bereiken thuis zitten. Daarnaast krijgen we ook weinig subsidie van NOC*NSF.” Van der Velden heeft wel een oplossing om het lage ledenaantal op te krikken: ‘’Alleen in Dordrecht en Amsterdam zijn er para-ijshockeyclubs. Voor vele gehandicapten uit de rest van het land valt dit niet te bereizen. De bond zou daarom moeten zorgen voor meer verenigingen, verspreid over het hele land. Hierdoor zet je de sport op de kaart.’ ’ Van der Velden hoopt daarnaast dat er door de media meer aandacht wordt besteed aan de Paralympische Spelen. “Op de Spelen probeert een sporter het maximale uit zijn lichaam te halen. Achter de prestaties zitten schitterende verhalen vol emotie en vechtlust. Helaas zendt de NOS para-ijshockey niet live uit, dat is een gemiste kans om onze gave sport te promoten.”

‘HET IS DE SNELSTE PARA-TEAMSPORT TER WERELD EN DAARNAAST ENORM TACTISCH’ Ondanks de vele tegenslagen is Frans vastberaden om ooit op de Paralympische Spelen uit te blinken. ‘’Wij trainen met ontzettend veel passie en plezier. Iedereen weet waar hij of zij vandaan komt en daarom koesteren wij onze momenten samen. Wij zouden het gevoel van broederschap en trots willen overbrengen op de rest van de wereld.

Er is bij ons geen onderscheid tussen verschillende handicaps. Bij ons is iedereen gewoon gelijk en mag je zijn wie je bent.” •

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 11

INTERVIEW

Nee, ons salaris is niet hoger Het reguliere onderwijs is in opspraak, maar van het particuliere onderwijs hoor je niks. Karin Heijmans is zorgcoördinator op privéschool Florencius en vertelt over de misvatting die veel mensen hebben over dit type onderwijs.

DOOR JOEY SNEL Voel je een hoge werkdruk?

“Jazeker. Alleen heel anders dan in het reguliere onderwijs.”

Hoe anders?

“Het onderwijsgeld is enorm veel voor één jaar want het Rijk ‘geeft’ niks. Ouders betalen de bedragen om hun kinderen hier naar school te laten gaan.”

Over hoeveel spreken we dan? “€20.000,- per jaar. Heeft een kind dan nog extra ondersteuning nodig, komt er zo €4000,- bovenop en daarom is het logisch dat ouders hoge verwachtingen hebben, terecht. Maar dat geeft ons wel extra werk. Wij schrijven namelijk per leerling een ontwikkelplan. Daarin staan de verschillende eigenschappen en talenten van de kinderen.

Het maken kost ongeveer zes weken als een kind bij ons komt. Daarna bespreken we dit met de ouders.

Er zit dus heel veel tijd in, maar daardoor zie je heel goed wat voor kind je in huis hebt.”

‘IK KEN KINDEREN VAN WIE DE OPA EN OMA MEEBETALEN AAN HET ONDERWIJSGELD’ Waarom zo’n plan?

“We willen gewoon heel goed onderwijs bieden. Elke dag evalueren we over het onderwijs. Elk jaar proberen we nieuwe thema’s uit en kijken we of er een vakgebied verder te verbeteren valt.”

Willen jullie je onderscheiden?

“Ja, wij zijn een klein eilandje in het hele onderwijs. Ouders die hun kinderen hier progressie zien maken praten bijvoorbeeld bij de hockeyclub. Wij moeten het echt van mond-tot-mondreclame hebben.

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 12

Eén slechte ervaring en we kunnen de tent wel sluiten. Leerkrachten zeggen dat het daarom druk is. We zijn daarom de hele dag met kinderen en proberen het beste te geven. Helemaal met lastigere kinderen. Maar die vergen gewoon een andere benadering.”

Maar moeten de leraren dan niet over én didactische vaardigheden én psychologische vaardigheden beschikken?

“Ik denk van niet. Want als je leerkracht bent, hier of op het reguliere onderwijs. Je moet overal dezelfde kwaliteiten hebben. Er zitten namelijk nog heel veel leerlingen met dyslexie en andere ‘problemen’, die wij ondervinden, op de reguliere scholen. Wij willen wel de beste leerkracht hebben. Een net afgestuurde pabo docent heeft bij ons geen kans op een baan. Wij verlangen naar een docent die echt ervaring heeft.”

REPORTAGE

Werken in het particulier onderwijs

16 MAART 2018 | REDACTIE JN1B 13

INTERVIEW Dus het onderwijs is sowieso een hele pittige sector?

“Ja, het wordt steeds meer en steeds moeilijker. Kijk je De Luizenmoeder?”

Ja! Lachen is dat zeg.

“Inderdaad. Dat is over de top, maar het is echt zo.”

Maar we spreken dan wel over regulier onderwijs, niet privé.

“Klopt, maar die ouders komen ons heel bekend voor. Ze zijn veeleisend en willen nu, na al die jaren waarin het moeilijk ging met het kind, echt progressie zien.”

Vaak hoor je dat er alleen kinderen uit het Gooi op particuliere scholen zitten. Met rijke ouders die het als een statussymbool zien wanneer hun kind privéonderwijs volgt.

“Dat is niet waar. Het is eerder een uitzondering dan een regel. Kinderen uit Amsterdam, Utrecht, Amersfoort, veelal met een probleem. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat de opa en oma meebetalen aan het onderwijsgeld, of dat een gezin niet meer op vakantie gaat.”

Logisch.

“Ja, het is heel veel geld en er zijn goede scholen in het Gooi. Dus als je kind prima kan meedraaien komen ze niet bij ons. Daar ligt dus ook die druk, omdat wij moeten nadenken over hoe wij het kind het beste kunnen begeleiden. Hoogbegaafde kinderen, kinderen met dyslexie... de verschillen zijn heel groot. Ook in het reguliere onderwijs, alleen hier is dat in elke klas.”

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 14

Denk je dat veel reguliere basisschoolleraren dat niet weten?

“Ik denk dat er een vooroordeel is. Dat wordt ook vaak gevraagd, als ik op een feestje ben en ik vertel dat ik in het particuliere onderwijs werk. Dan zeggen ze vaak: “oh dan verdien je lekker veel.” Nee dat is niet zo.”

Vind je dat vervelend?

“Nee, ik snap wel waarom ze dat denken.”

Waarom dan?

“Ja, als ze dan vragen hoeveel het kost en ik €20.000 zeg: “Wow groot salaris heb je dan!” Nee, wij moeten ook het hele pand betalen, het interieur, de hele rambam. Je hebt het echt nodig om goed onderwijs te geven. De leraren die hier komen solliciteren moeten gewoon hun loonstrookje van de school waar ze werken inleveren en dan krijgen ze er iets bij. Zelfde vakanties, pensioen wordt wel anders geregeld, maar dat betekent niet dat het beter is. Het zijn geen bedragen waar mensen op afstuiven. Uiteindelijk is de reden om bij ons te werken niet dat je veel gaat verdienen, nee, dat is: ‘Jongens, wat wij doen is te gek.’ Daarom komen ze.”• Karin Heijmans (53) is basisschoollerares, remedial teacher en zorgcoördinator. Verder heeft ze al meer dan dertig jaar ervaring in het onderwijs en werkt ze sinds tien jaar op particuliere basisschool Florencius. Geschiedenis was haar leukste vak op school, gewoon omdat haar leraar daar zo interessant over kon vertellen.

REPORTAGE

Hart voor voetbal Een leven lang voetballen is niet voor iedereen weggelegd. Hoe groot de passie en liefde voor de sport ook is, sommigen zullen er mee moeten stoppen. Zo ook voetballiefhebber Kevin Tuut, die door hartfalen niet meer elke zaterdag lekker een balletje kon gaan trappen.

NOOIT MEER VOETBALLEN

DOOR RUBEN MEIJER

Natuurlijk doe ik ook gewoon dagelijks mijn boodschappen en in het begin vond ik het altijd best leuk dat iedereen in de supermarkt mij herkende en een praatje met mij wilde maken, maar daar ben je op een gegeven moment ook wel een beetje klaar mee. Ik kan wel enorm waarderen dat mensen mij altijd hulp aanbieden in de winkel, want iedereen in Nijeveen weet wat er met mij gebeurd is. Het huishouden kan ik allemaal zelf doen, maar daar heb ik dan ook wel alle tijd voor. Ik had een vriendin, waarmee ik ook een zoontje heb gekregen, maar die relatie is uitgegaan. Gelukkig komt mijn zoontje af en toe nog wel een paar dagen.

Hartfalen bij voetballers zie je de laatste tijd opvallend vaak. Het verhaal van Abdelhak Nouri, het grote talent van Ajax, is in heel Nederland bekend. Hij ligt nog steeds in coma en zal nooit meer kunnen voetballen. In de nacht van 3 op 4 maart jl. was het weer raak, want de hele Italiaanse voetbalwereld was in rouw door het overlijden van Davide Astori. De eerstvolgende speelronde van de Italiaanse competitie werd geschrapt, omdat de veertienvoudig international van het Italiaanse elftal ’s op 4 maart niet meer wakker werd door een hartstilstand.

Ook Kevin Tuut (28) uit het Drentse Nijeveen zakte in elkaar door een hartstilstand. Kevin had een goede baan en was in de jeugd best een talentvolle linksbuiten. Hij debuteerde bijvoorbeeld al op zijn vijftiende in het eerste van SVN ’69 in Nijeveen. Op 24 september 2016 gebeurde er iets wat zijn toekomst voorgoed veranderde. In de rust van SVN ’69 2 tegen Vitesse ’63 2 raakte de amateurvoetballer namelijk buiten bewustzijn in de kleedkamer, waarna hij voorover op zijn voetbaltas viel. Na drie weken in coma gelegen te hebben, ontwaakte Kevin tegen de verwachtingen in uit de coma.

Kevin Tuut zal nooit meer een wedstrijd kunnen voetballen en daar baalt hij enorm van. “Dat vind ik misschien nog wel het ergst van alles.

Ik kan wel weer lopen, maar voetballen is een brug te ver, want ik ben nu heel snel vermoeid. Ik werk niet meer, maar ik ga wel dagelijks naar de sportschool. Ook daar kan ik niet al te gek doen, want mijn hartslag mag niet meer boven de 120 uitkomen om te voorkomen dat ik weer in gevaar raak.

Als ik bekijk hoe het is afgelopen met andere voetballers die ook een hartstilstand kregen, zie ik in hoeveel geluk ik heb gehad. Ik heb het dan wel overleefd, maar ik ben heel erg veranderd, want ik kan nu ook veel minder. Op stap gaan zit er niet echt meer in, hoewel ik nog wel wekelijks bij SVN ’69 kom om wedstrijden te kijken van mijn vrienden.

Ach ja, ik ben er nog hè’’, besluit de Drent nuchter. •

EEN WONDER

‘’Volgens de doktoren is het een wonder dat ik het overleefd heb. Ik denk dat ik de hartstilstand opliep doordat ik zo ongezond leefde. Op de dag van het incident had ik ’s nachts gewerkt, waarna ik ’s ochtends direct mijn zoontje ophaalde om op hem te passen.Vervolgens moest ik ’s middags direct door naar voetbal. Een paar energiedrankjes erin en dan ging het wel weer, dacht ik. Volgens mijn teamgenoten rende ik tijdens de wedstrijd ook gigantisch veel, terwijl ik dat normaal nooit zo deed. Alles bij elkaar was waarschijnlijk net teveel, waardoor het mis ging’’, aldus Kevin.

In de drie weken dat Kevin in coma lag was heel Nijeveen, een dorp van bijna vierduizend inwoners, in rep en roer. Kevin, die net vader geworden was van een zoon, beaamt dat het erg zwaar was voor zijn familie en vrienden. ‘’Het was nog maar de vraag of ik wakker zou worden en ze waren al min of meer bezig om de boel stop te zetten, maar toen werd ik toch wakker. Vervolgens was het natuurlijk nog afwachten in welke staat ik zou ontwaken uit de coma. In het begin kon ik helemaal niet lopen, praten en helder denken. Dat heb ik dus allemaal helemaal opnieuw moeten leren. Een half jaar lang ben ik acht uur per dag in therapie geweest in Friesland, zodat ik weer een beetje de oude zou worden.’ ’

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 15

REPORTAGE

Doei allemaal!

Meer dan drie miljoen kijkers keken afgelopen zondag naar de laatste aflevering van De Luizenmoeder. De serie is herkenbaar voor velen, maar geldt dit ook voor juffen en meesters?

DOOR LISA SCHIPPER

HERKENBAARHEID

In iedereen schuilt wel een kleine juf Ank. De serie verwoordt de uitgesproken mening die je eigenlijk niet eens durft te denken. De serie is een opluchting voor iedereen die politiek incorrecte humor mist op de Nederlandse televisie. Natuurlijk zijn de situaties tot in het uiterste getrokken, maar herkennen juffen en meesters de situaties in het echt ook? Directrice Gea van OBS De Zandloper uit Stuifzand vertelt: ‘’Dat ouders met elkaar staan te praten over dingen in de klas, over de juf en over andere kinderen is zeker herkenbaar. “Ouders blijven ook vaak plakken in de klas, dan moet je wel eens zeggen: ‘Hee, nu is het lestijd’. Maar we gaan geen liedje overnemen of andere methodes toepassen, je moet toch je eigen school blijven.’ ’ Juf Paulien: ‘’Wij zijn ook een gezonde school, net als de school uit de serie. Wij stimuleren ouders om gezonde traktaties te maken voor de verjaardag van hun kind. Tuurlijk stopt de ene ouder er meer energie in dan de ander, dat is niet te voorkomen. In de serie zijn ze wat zwart-witter dan dat we in het echt kunnen zijn. We gaan geen traktaties afslaan omdat het niet gezond genoeg zou zijn.’ ’ De school heeft zelfs een workshop gezonde traktaties georganiseerd. Zo laten ze zien dat traktaties met fruit ook leuk en lekker kunnen zijn.

‘WE HEBBEN LIEVER NIET DAT UITNODIGINGEN VOOR VERJAARDAGSFEESTJES OP SCHOOL WORDEN GEGEVEN. ZO VOORKOMEN WE DAT KINDEREN ZICH BUITENGESLOTEN VOELEN’

IMAGO

Gea: ‘’Wij denken niet dat het imago van leerkrachten geschaad wordt door de serie. Mensen maken in de praktijk van alles mee. Op dezelfde manier dat wij als kijker zeggen: ‘niet elke ouder is zo’, zo is ook niet elke docent. Leraren worden in de serie net zo goed uitvergroot. Op elke school heb je verschillende types leerkrachten, maar een in de klas rokende leerkracht kom je hier niet meer tegen. Je hebt natuurlijk leraren die al jaren op dezelfde school werken en echt deel zijn van de school. Dan is de scène van het roken een middel om te laten zien dat dat soort docenten eigenwijs zijn, en dat komt wel overeen.’ ’ Daarna vult ze hard lachend aan: ‘’Ik herken mezelf overigens helemaal niet in de directeur!’’

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 16

KANJERS

Zelfs de kanjertraining is een ding op OBS De Zandloper. Paulien: ‘’Wij hebben ook die methode, maar dan met petjes in plaats van hoedjes.

We spelen het niet uit met de ouders hoor! De methode werkt wel hetzelfde als in de serie, maar ik vind dat Ank het wel op een harde manier brengt.’ ’ Deze methode is een manier die kinderen leert om voor zichzelf op te komen, of om de sfeer in de klas goed te houden of te verbeteren. Er wordt gebruik gemaakt van petjes met vier verschillende kleuren. Zwart staat voor assertiviteit, je durft je grenzen aan te geven. Rood staat voor optimisme, geel voor vriendelijkheid en wit voor vertrouwen. Voor kinderen is het makkelijker om te zeggen dat ze een bepaalde pet op hebben, dan dat ze een vervelend kind zijn. Zo leren kinderen omgaan met tegenslagen, maar toch wordt dat een klein beetje ingedamd, net als in De Luizenmoeder. ‘’We hebben liever niet dat uitnodigingen voor verjaardagsfeestjes op school worden gegeven. Zo voorkomen we dat kinderen zich buitengesloten voelen.’ ’

HUMOR

De humor uit de serie wordt vooral onder collega’s gedeeld. ‘’Je neemt de grapjes wel over. In de pauze pakken we niet elkaars eten af, maar voor de grap zeggen we wel: ‘’Dat is mijn komijnekaas!’’ en ‘’Dat vinden we niet raar, alleen maar heel bijzonder.’ ’ Ik weet niet of de leerlingen het kijken, we hebben het er wel eens over, maar dat is meestal omdat ik zelf iets grappig vond.’ ’ De serie leeft dus wel onder de juffen en meesters, maar misten ze ook een bepaald onderwerp?

Gea: ‘’We missen niks, maar misschien komt er in het tweede seizoen nog iets leuks langs. Ik vind wel dat ze de relatie tussen de ouders en leerkrachten goed hebben neergezet. De leerlingen spelen maar een bijrol. Wij als school doen niks met de taboedoorbrekende lessen die De Luizenmoeder probeert over te brengen. We kijken het wel, maar we nemen het niet zo serieus. We voelen ons ook niet negatief aangesproken. Ik kijk vooral omdat ik het leuk vind.” •

REPORTAGE

’WIJ ZIJN OOK EEN GEZONDE SCHOOL, NET ALS DE SCHOOL UIT DE SERIE. WIJ STIMULEREN OUDERS OM GEZONDE TRAKTATIES TE MAKEN VOOR DE VERJAARDAG VAN HUN KIND. TUURLIJK STOPT DE ENE OUDER ER MEER ENERGIE IN DAN DE ANDER, DAT IS NIET TE VOORKOMEN. IN DE SERIE ZIJN ZE WAT ZWART-WITTER DAN DAT WE IN HET ECHT KUNNEN ZIJN. WE GAAN GEEN TRAKTATIES AFSLAAN OMDAT HET NIET GEZOND GENOEG ZOU ZIJN’

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 17

INTERVIEW

‘ik weet ook niet wat ik mezelf aandoe’ Honderdduizenden kinderen in Zambia kunnen niet naar school. De achttienjarige pianist Ilja Middendorp zet zich hier voor in door twaalf uur lang live piano te gaan spelen.

DOOR ISA VOS

Ilja Middendorp speelt al ongeveer acht jaar piano en wil met zijn passie aandacht vragen voor het goede doel. De World Servants Gramsbergen zet zich in voor kinderen in Zambia die niet naar school kunnen omdat ze te ver weg wonen. Jongeren proberen hier verandering in te brengen door voor deze kinderen in nood onderdak te bouwen. Ilja wil zijn steentje bijdragen en is een inzamelingsactie begonnen.

KAN JE IETS OVER JEZELF VERTELLEN?

“Ik doe de vooropleiding klassieke muziek op het conservatorium in Zwolle. Ik speel vanaf mijn tiende keyboard en op mijn vijftiende ben ik overgestapt naar piano. Vorig jaar heb ik gesolliciteerd bij het conservatorium en ik ben uiteindelijk aangenomen bij de vooropleiding.”

HOE IS JE PASSIE VOOR PIANO ONTSTAAN?

“Toen ik klein was keek ik altijd naar Tom en Jerry. Bij één van de vele afleveringen gingen ze pianospelen. Dat was natuurlijk gewoon grappig, maar ik vond dit eigenlijk wel heel leuk klinken. ‘Dit wil ik ook kunnen’, dacht ik. Zo begon ik met mijn eerste keyboardlessen en oefende ik zoveel mogelijk. Ik oefen nu ongeveer vier uur per dag.”

‘JIJ BENT ECHT NIET GOED BIJ JE HOOFD’ HOE BEN JE OP HET IDEE GEKOMEN OM DEZE ACTIE TE STARTEN?

“Degenen die daadwerkelijk naar Zambia gaan, zijn vrienden van me en toen ze vertelden dat ze dit gingen doen wilde ik graag meehelpen. Toch wilde ik niet zomaar een inzamelingsactie starten, ik wilde dat mensen dachten: ‘Ga je dit echt doen? Jij bent echt niet goed bij je hoofd’. Hierdoor worden mensen geprikkeld en zijn ze eerder geneigd om geld te doneren.”

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 18

WAAROM DENK JE DAT TWAALF UUR LANG PIANO SPELEN GELD OP GAAT HALEN?

“Twaalf uur is echt lang, als je dat volhoudt is het een prestatie. Als ik acht uur speel, zouden mensen bij mij op school niet echt overdonderd zijn. Acht uur spelen is hier heel normaal. Toch speel ik natuurlijk niet twaalf uur lang aan één stuk door, ik neem af en toe even een paar minuutjes pauze. Het bedrag dat ik sowieso wil binnenhalen staat nog niet echt vast. Toch zou duizend euro zeker fijn zijn. Ik heb een donate2shop-actie gestart waar mensen geld kunnen doneren.”

Ilja is zaterdag 28 april twaalf uur lang te bewonderen in het Morgenlicht in Hardenberg. •

REPORTAGE

Puzzelen bij de hospita Wanneer het Sinterklaas is, krijgen studenten die bij mevrouw Schrooten (1934) wonen een chocoladeletter en gedicht. Dit is één van de vele dingen die zij als hospita doet.

Al zestien jaar neemt zij studenten bij zich in huis.

DOOR VIVIAN SANTING “Voor de student is het meer wennen dan voor mij,” vindt mevrouw Schrooten. Na een kennismaking kunnen maximaal twee studenten bij haar in huis wonen. De een slaapt op zolder, de ander heeft een kamer met wastafel op de eerste verdieping. Beide kamers zijn al ingericht. Het is een routine geworden. “Ik ben thuis, maar de studenten komen ergens anders vandaan.Zij moeten wennen en omgaan met andere regels. Ik ben mezelf.”

Toen mevrouw Schrooten alleen kwam te

staan, kreeg ze het financieel lastiger. “Ik heb een goed huis met twee extra slaapkamers, daarom bedacht ik dat ik dit maar zou gaan doen.” Jaren later doet ze het nog steeds en ze is nog niet van plan om te stoppen.

REGELS

Bij een hospita wonen is heel anders dan zelf als student op kamers gaan. Dat is ook te merken: bij mevrouw Schrooten gelden strikte regels. De deuren gaan op slot, de fiets staat in de schuur, lichten uit als je niet in de kamer bent en ga zo maar door. Meestal staat het eten stipt om half zes op tafel en drie uur later is het tijd voor thee. Het zijn geen rare of onhandige afspraken, maar voor de nieuwe studenten kan het even wennen zijn.

DIPLOMA-UITREIKING

Wat is het leukste wat mevrouw Schrooten heeft meegemaakt met een student? “Een studente bleef 3,5 jaar. Ze heeft nu al een kindje en we hebben nog steeds contact. Ik mocht daarnaast ook bij haar diploma-uit-

reiking zijn. Dat was een hele bijzondere ervaring.” Ze glimlacht. De meeste studenten blijven maar één jaar, dat is in principe ook de bedoeling. Op die manier kunnen ze wennen aan de nieuwe stad en school en alle aandacht op school richten.

Er zijn voor- en nadelen aan een hospita zijn.

“Ik heb weer iemand om voor te zorgen, ik kan me weer nuttig maken”, legt Schrooten uit. “Het is wel lastig als ik een dag weg ben geweest, maar dan wel voor het eten moet zorgen. Maar als er veel nadelen zouden zijn, was ik er nooit mee begonnen.”

‘IK KAN MEZELF WEER NUTTIG MAKEN’ LEGPUZZELS

“Wat ook leuk is: ik hou van legpuzzels”, vertelt mevrouw Schrooten. “Maar als ze moeilijk zijn, kan ik de studenten vragen of ze even willen helpen. Dat is heel fijn. Echt leuk.”

Aan de andere kant van de kamer ligt op dat moment ook een puzzel. Een moeilijke van duizend stukjes. Daar heeft ze ook zeker hulp bij gehad van de studenten.

Jongeren willen tegenwoordig steeds eerder zelf op kamers. Het idee van een hospita wordt steeds minder bekend. Dit beseft mevrouw Schrooten zich ook. “Als ik gezond mag blijven wil ik dit nog wel een aantal jaar doen, zolang de jongeren er maar zijn.” •

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 19

Koen Werink en Lisanne Kager zijn (bijna) klaar met hun lerarenopleiding. Maar beiden twijfelen: willen ze eigenlijk wel het onderwijs in?’ Het liefst willen ze wat anders doen. Maar kiezen ze voor zekerheid of gaan ze doen wat ze leuk vinden?

DOOR WOUTER VAN DER MADEN “Vanaf groep vier tot het derde jaar van mijn opleiding dacht ik dat ik juf wilde worden.” Lisanne Kager (22) haalde afgelopen jaar haar pabo-diploma. Toch wil ze het onderwijs niet in. Tijdens haar afstudeerstage werd ze geconfronteerd met een hoge werkdruk door alle verantwoordelijkheden die ze bij eerdere stages niet had gehad.

“Je wilt zo graag dat je het gewoon goed doet, dat de angst dat het mis gaat heel veel stress oplevert.”

gewoon heel erg veilig, theater is dat niet. Ik zit nu vastgeroest in deze docentenopleiding en dat vind ik soms wel jammer.”

Ook Koen Werink (26) worstelt met de onderwijswereld. “Je zit vast aan een curriculum dat ontzettend gericht is op een bepaalde toetsing. Ik wilde het onderwijs in om echt een verschil te maken, maar daar is gewoon heel weinig ruimte voor.”

Koen zit in zijn zesde jaar van de lerarenopleiding Engels, dit jaar studeert hij af. Hoewel hij plezier haalt uit zijn stage op Carolus Clusius College in Zwolle, ziet hij zichzelf niet tot zijn pensioen voor de klas staan. “Het liefst werk ik in de theaterwereld, als schrijver of regisseur.

Horrortheater maken, dat is echt mijn droom.”

Voor Lisanne kwam tijdens de minor de realisatie dat het basisonderwijs misschien niets voor haar zou zijn. “Ik heb zoveel plezier gehad tijdens die minor.Toen ik weer terugkwam in mijn oude leventje merkte ik dat ik juist dat plezier altijd heb gemist tijdens mijn opleiding. Dat was echt een omslagpunt.”

Net als Lisanne deed hij twee jaar geleden de minor Drama en Theater en was hij dus een half jaar helemaal uit het onderwijs. Het was genoeg voor Koen om als een blok te vallen voor de theaterwereld.

“Het is echt een fascinatie geworden, mijn droom. Maar docent zijn is

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 20

‘HORRORTHEATHER MAKEN, DAT IS ECHT MIJN DROOM’

Lisanne werkt nu in een kledingzaak om geld te sparen voor een nieuwe studie, het basisonderwijs wil ze voorlopig niet in. “Ik wil eigenlijk het liefst Retailmanagement of Bedrijfskunde gaan doen. Ik beleef ontzettend veel plezier aan de managementtaken in de winkel. Dit is wat ik leuk vind, ik wil door kunnen groeien binnen zo’n bedrijf.”

Koen kan alleen maar dromen. In plaats van het risico van een nieuwe studie of het zoeken van een baan in de theaterwereld, kiest hij

‘Docent zijn is gewoon heel erg veilig, theater is dat niet’ ‘IK HEB ZOVEEL PLEZIER GEHAD TIJDENS MIJN MINOR, DRAMA EN THEATER. TOEN IK WEER TERUGKWAM IN MIJN OUDE LEVENTJE MERKTE IK DAT IK DAT PLEZIER ALTIJD HEB GEMIST TIJDENS MIJN OPLEIDING. DAT WAS EEN OMSLAGPUNT’ voor de zekerheid van een baan in het onderwijs. “Mijn droom is om horrortheatervoorstellingen te maken. Misschien heb ik die illusie wel dat ik ooit in het theater zal belanden. Maar in de werkelijkheid ben ik zo geneigd naar veiligheid. Je loopt niet het risico dat mensen niet in jouw stukken geïnteresseerd zijn. Wat dat betreft is docent zijn een veilig beroep, dus denk ik dat ik hier ook in blijf hangen.”

‘MISSCHIEN DOE IK OVER VIJF JAAR WEL IETS HEEL ANDERS EN STA IK ZELFS GEWOON VOOR KLAS’ Echt spijt van hun studiekeuze hebben de twee niet. Toch was het voor beide goed om even een half jaartje iets totaal anders te doen dan hun studie. “Het is goed om even uit de dagelijkse sleur te stappen en uit te zoomen op je studie. Even doen wat je leuk vindt”, zegt Koen. Lisanne vult hem aan: “Kies voor wat je leuk vindt, ook al heb je eerst wat anders gekozen. Misschien doe ik over vijf jaar wel iets heel anders en sta ik zelfs gewoon voor klas. Nederland is een studieland, leren kan altijd.” •

Feitjes 40% van de studenten stopt binnen een jaar met hun studie. (bron: NRC) Een op de zes studenten switcht van studie. (bron: Rijksoverheid) 63% van de pabo-mannen komt niet voor de klas. Bij vrouwen is dit aandeel 43%. (bron: Rijksoverheid) 59% van de Nederlanders doet werk dat niet aansluit bij hun studie. (bron: Nationale Vacaturebank)

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 21

REPORTAGE

Hoe doneer je

stamcellen?

Een voetbalwedstrijd missen omdat je stamcellen hebt gedoneerd. Dat doet Lennart Thy, voetballer bij VVV-Venlo. Zijn club speelt aanstaande zaterdag een belangrijke wedstrijd tegen koploper PSV. Maar daar is Thy niet bij, omdat hij dan nog aan het herstellen is van zijn stamceldonatie. Dat roept bij veel mensen vragen op.

Waarom moet Thy zolang herstellen, het is toch ‘maar’ een donatie?

DOOR VERA ELLÉRIE Het blijkt dat veel Nederlanders eigenlijk niet weten wat het doneren van stamcellen inhoudt. Dat is volgens Matchis, het Nederlands centrum voor stamceldonoren, een kwalijke zaak. Maar ze snappen het wel. ‘‘De oorzaak ligt bij het feit dat we tot vier jaar geleden heel weinig in het nieuws kwamen en dat er ook nauwelijks donoren werden geworven’’, aldus Lex Liebregts, woordvoerder van Matchis. ‘’Wij zijn een organisatie die los staat van de Nederlandse overheid, daarom was er een geldtekort totdat het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport ons ging subsidiëren.’ ’

Ook Roanne van Heijst (19) is geen stamceldonor. ‘’Ik dacht dat stamceldonatie hetzelfde was als bloed doneren, ik wist ook niet dat je je er voor moet inschrijven. Ik ben namelijk wel bloeddonor.’ ’

Met die subsidies is onder andere geïnvesteerd in donorwerving via tv-spotjes en sociale media. Maar het is allemaal niet genoeg, want ondanks dat het aantal donoren de afgelopen vier jaar is verviervoudigd, zijn er in vergelijking met andere landen nog erg weinig stamceldonoren in Nederland.

Ook Lisa Jonkman en Roanne van Heijst zouden zich best willen inschrijven als stamceldonor. Het probleem ligt dus niet bij het niet willen doneren Stamceldonatie is nog een erg onbekend begrip in Nederland en daar moet wat aan gedaan worden.

WAT IS STAMCELDONATIE?

Er zijn nu bijna 200.000 stamceldonoren in Nederland. Best veel, maar in de rest van Europa zijn dat er veel meer. Matchis wil zorgen voor meer bekendheid. ‘’Op dit moment halen we de meeste bekendheid uit acties vanuit patiënten zelf, dan leven mensen echt mee en zien we het aantal donoren omhoog schieten’’, aldus Liebregts.

Lisa Jonkman denkt dat Matchis meer moet investeren in werving via sociale media. ‘’Op die manier komt het bij verschillende doelgroepen terecht en komt het ter sprake. Dan gaan mensen er pas over nadenken.’ ’ •

De grootste oorzaak van het lage aantal stamceldonoren lijkt te liggen bij de onwetendheid van de eventuele donoren. Dus wat is stamceldonatie nou eigenlijk?

Een patiënt met leukemie of een andere ernstige bloedziekte kan genezen met behulp van de stamcellen van iemand anders. Maar de kans dat er een geschikte match wordt gevonden is heel klein: 1 op 50.000. Als je je inschrijft in de stamceldonorbank word je pas opgeroepen om te doneren als er een match is gevonden.

Er zijn twee manieren om stamcellen te doneren: via bloed en via beenmerg. Als je via bloed doneert moet je voorafgaand aan de transfusie medicijnen inspuiten om meer stamcellen aan te maken.

Na de transfusie voel je je nog een tijdje slecht. Het doneren van stamcellen is dan ook niet te vergelijken met het doneren van bloed.

Stamcellen doneren via je beenmerg gaat nog een stapje verder. Er worden dan operatief stamcellen uit je beenmerg gehaald. Van die operatie heb je nog best wel een tijdje last van pijn en griepverschijnselen. Daarom moet voetballer Lennart Thy bijvoorbeeld zo lang herstellen.

GEEN IDEE

Lisa Jonkman is achttien jaar en kan dus stamceldonor worden. Maar dat is ze niet. ‘’In grote lijnen weet ik wat stamcellen zijn, maar ik heb me er nooit echt goed in verdiept aangezien ik er nooit wat over hoor. Ik heb geen idee hoe het doneren in zijn werk gaat en ik weet eerlijk gezegd ook niet waar ik informatie over stamceldonatie kan vinden. Daarom heb ik me ook niet ingeschreven als donor. Ik wil wel weten wat ik met mijn lichaam doe’’.

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 22

Er zijn ook jongeren die helemaal niet wisten dat stamceldonatie bestaat.

Lisa Wiersma (18) bijvoorbeeld: ‘’Ik had werkelijk nog nooit gehoord van het doneren van stamcellen en ik kon me er echt geen voorstelling bij maken.’ ’ Wel wil Lisa, nu ze weet wat stamceldonatie is, zich inschrijven als donor. ‘’Het lijkt me erg dankbaar om te doen.’ ’

MEER DONOREN

REPORTAGE

ROANNE VAN HEIJST ‘IK DACHT DAT STAMCELDONATIE HETZELFDE WAS ALS BLOED DONEREN, IK WIST OOK NIET DAT JE JE ER APART VOOR MOET INSCHRIJVEN. IK BEN NAMELIJK WEL BLOEDDONOR’

LISA JONKMAN ‘IN GROTE LIJNEN WEET IK WAT STAMCELLEN ZIJN, MAAR IK HEB ME ER NOOIT ECHT GOED VERDIEPT IN HET DONEREN AANGEZIEN IK ER NOOIT WAT OVER HOOR’

LISA WIERSMA ‘IK HEB WERKELIJK NOG NOOIT GEHOORD OVER HET DONEREN VAN STAMCELLEN EN IK KAN ME ER OOK ECHT GEEN VOORSTELLING BIJ MAKEN’

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 23

Broke trip DOOR NIENKE VAN DER ZALM & WOUTER VAN DER MADEN

NormandiĂŤ Vier studenten Vier dagen Vierhonderd euro Geen internet Zo goedkoop mogelijk zonder gps in een oud autootje naar NormandiĂŤ

REISVERSLAG

DAG 1 - DUINKERKE, AUDRESSELLES EN DIEPPE

Wie naar Normandië gaat kan natuurlijk niet om de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog heen. Op de stranden landden de geallieerden tijdens Operatie Overlord - beter bekend als D-Day - en bij de kuststeden Dieppe en Duinkerke liepen eerdere operaties stuk. Tijdens onze reis stopten we regelmatig bij historisch belangrijke plaatsen, de eerste bestemming was dan ook Duinkerke. Vanuit Zwolle vertrokken we om 6.00 uur precies. Via Breda, Antwerpen en Brugge waren we al aan het eind van de ochtend in het kustplaatsje. Daar merkten we meteen hoe moeilijk het was om de weg te vinden zonder GPS. We moesten meerdere malen uitstappen om te kijken waar we heen moesten.

Uiteindelijk kon een voorbijganger ons vertellen waar het strand was.

Na een kopje koffie gingen we verder. Om niets te missen van de omgeving (en tol te vermijden) volgden we de D940 richting Calais en Boulogne-sur-Mer naar onze eerste overnachting in Dieppe. Een prachtige weg, die zodra je Calais uit bent, de mooiste plaatjes laat zien van de Noord-Franse kust. Kliffen, stranden, heuvels en prachtige oude dorpjes. Bij iedere bocht werden we verrast door een nieuw plaatsje, zoals het prachtige Audresselles.

Aan het begin van de avond kwamen we in de buurt van Dieppe. Op deze havenstad voerden de geallieerden in 1942 een aanval uit om het reactievermogen en de verdediging van de Duitsers te testen. Het mislukte volledig. Het maakte duidelijk dat een mogelijke landing in Frankrijk een nauwkeurige planning vereiste en dat een aanval op de stad nagenoeg uitgesloten zou zijn. Tegenwoordig is Dieppe een prachtige stad met mooie straatjes en oude gebouwen. Midden in het centrum staat een klein hotel: Hôtel Au Grand Duquesne. Waar we voor vijftig euro een familiekamer hadden geboekt. Binnen budget blijven zou misschien wel eens kunnen lukken...

DAG 2 - BAYEUX, OMAHA BEACH, SAINTE-MERE-EGLISE EN CHERBOURGH

De volgende ochtend gingen we vroeg weer verder. De nachtvorst en de regen van de avond ervoor hadden de wegen glad gemaakt.

Onderweg kwamen we meerdere afgezette wegen en ongelukken tegen. De kleine D-wegen volgen leek voorlopig geen goed idee. We besloten de snelweg te nemen om via Le Havre en Caen sneller in Bayeux te komen. Dit betekende ook dat we waarschijnlijk tol moesten gaan betalen. Gelukkig bleek dat mee te vallen, alleen voor Pont de Normandie - waar we sowieso gebruik van moesten maken - moesten we door een tolpoortje.

Aan het eind van de ochtend kwamen we aan in Bayeux. Eigenlijk waren we niet van plan te stoppen, maar de indrukwekkende kathedraal van dit prachtige stadje zorgde ervoor dat we toch een kleine stop maakte. Na koffie te hebben gezet op de verbazingwekkende goedkope parkeerplaats (€0,50 per uur) en even rondgekeken te hebben reden we door naar Omaha Beach. Op dit nu rustige strand sneuvelden in 1944 ruim 2.000 Amerikaanse soldaten. Deze landing werd nagespeeld in de indrukkende openingsscène van ‘Saving Private Ryan’.

Na op ons gasbrandertje wat koffie te hebben gezet reden we op de N13 door Sainte-Mère-Église, waar een andere historische gebeurtenis later een bekende scène zou worden in een film over D-Day. Vlak voor de landing werden parachutistenbataljons gedropt om bruggen in te nemen in de omgeving. De Amerikaanse soldaat John Steele bleef echter aan de kerktoren hangen van Sainte-Mère-Église. Als een soort monument hangt op die plek nu een pop, waardoor het een populaire toeristentrekpleister is.

Vervolgens reden we door naar ons B&B Hotel in Cherbourgh, waar we een prachtige familiekamer hadden geboekt. Op de gasbrander kookten we knakworstjes met couscous van de Carrefour. Geen vijf-sterren maaltijd, maar wel goedkoop...

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 26

REISVERSLAG

DAG 3 - CAP DE LA HAGUE EN LE MONT-SAINT-MICHEL

De laatste volledige dag in Frankrijk begon helaas met regen. Ondanks dat zochten we na een korte stop bij een supermarkt weer de kleine D-wegen op. Na een klein uurtje waren we bij Cap de le Hague. Na Calais een van de punten waar de Franse kust het dichtst bij de Engelse kust ligt. In de auto aten we ons Lidl-ontbijt en vervolgens reden we langs de kust richting Brittannië.

Na een korte koffiepauze even buiten Avranches kwamen we aan het begin van de middag bij een van de mooiste stadjes in Noord-Frankrijk: Le Mont-Saint-Michel. Een klooster(stadje) dat vroeger alleen maar met eb te bereiken was. Tegenwoordig hoeven de toeristen en de bewoners hier niet meer op te wachten. Door verzanding is het al jaren geen ‘getijdeneiland’ meer en in 2014 werd er een lange houten brug geopend waarover pendeldiensten jaarlijks ruim 3.000.000 toeristen van en naar het ‘eiland’ vervoeren. Deze speciale bussen zijn gratis (al kost een dagkaart voor de parkeerplaats €12,-) maar wel erg druk. De toegang tot het kloostergebouw (€10,- p.p.) betalen we niet, maar gelukkig is genoeg van Le Mont-Saint-Michel gratis toegankelijk om alsnog een prachtig uitzicht te hebben over de omgeving. Na een bezoek van ruim vier uur, stapten we weer in de auto naar het laatste hotel van onze reis: een Formule 1 hotel in St. Malo.

Als we eindelijk in de kuststad zijn, hebben we geen zin meer in koken. Na boodschappen gedaan te hebben voor de terugreis leegden we ons spaarpotje bij de McDonald’s. Waardoor alle kosten die we volgende dag zouden maken over het budget zouden gaan...

DAG 4 - DE TERUGREIS

De vierde dag - de reisdag - begon al meteen met een fikse overschrijding van het budget. Omdat we de derde dag niet getankt hadden, was de tank bijna leeg. Een volle tank kostte ons ongeveer €50,- en wetende dat we maar 500 kilometer kunnen rijden op één tank was al duidelijk dat de terugreis ons alleen al aan benzine €100,- zou gaan kosten. Ook zouden we vandaag alleen maar over snelwegen rijden en dat betekende heel veel tolpoortjes. Dat we over budget zouden gaan was duidelijk, de vraag was nu: met hoeveel?

Via Caen en Le Havre reden we richting Calais en de Belgische grens. Helaas hadden we wat pech. Door het slechte weer, de harde wind en de vele heuvels en scherpe bochten op dit stuk reed onze oude Agila een stuk minder zuinig dan normaal. Al na 440 kilometer begon het tanklampje alweer te branden. Toch hadden we ook geluk. We vonden een goedkoop tankstation en vanaf Calais werd het weer veel beter.

Tegen 20:00 uur waren we na een reis van 950 kilometer eindelijk weer thuis en konden we, onder genot van een lekkere pizza, de reis evalueren. Als eerste zetten we onze telefoons weer aan, die ruim drie minuten nodig hadden om alle ongelezen notificaties te ontvangen en te verwerken. Na een snelle berekening bleken we €150,- over budget te zijn gegaan. Toch vonden we dat niet erg. Voor €137,50 per persoon hadden we een prachtige, comfortabele en toch nog steeds een heel betaalbare vakantie gehad. Hoewel we GPS af en toe wel mistte, had de afwezigheid van internet en social media er wel voor gezorgd dat we elkaar in vier dagen ontzettend goed hebben leren kennen. Een fantastische ervaring en die is onbetaalbaar. •

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 27

REPORTAGE

In het hol van de sleepwet Waarschijnlijk zullen de Nederlanders bij het referendum over de sleepwet ‘voor’ gaan stemmen. En dat terwijl in de zaal waar het sleepwetdebat wordt gehouden, iedereen fel tegen is.

DOOR VIVIAN SANTING Nine de Vries van Amnesty kijkt met wantrouwen naar het komend referendum. “Uit de peiling blijkt dat de meeste mensen voor zijn.

Toch kunnen we nog een goed signaal afgeven als we genoeg tegenstemmen krijgen. Maar ja, dan moeten er wel veel mensen stemmen.”

Het is de avond van het Privacy First-sleepwetdebat in Amsterdam.

Verschillende experts gaan met elkaar in gesprek, waaronder dus ook De Vries. Daarnaast zijn Dick Schoof (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid) en Otto Volgenant (advocaat) aanwezig.

Otto en Nine zijn tegen, Dick is voor.

De sprekers zijn kritisch naar elkaar en met name naar de wet. Ook de gespreksleider, Bart de Koning, laat duidelijk merken dat hij het er niet mee eens is.

‘HET IS EEN INBRAAK OP DE PRIVACY TERWIJL ER WEINIG GOEDE RESULTATEN BEHAALD ZULLEN WORDEN’ TEGEN

Het publiek heeft een duidelijke mening; weg met de sleepwet.Toch is er één persoon die afwijkt. Hij laat dapper zijn mening horen: de nieuwe WIV is volgens hem helemaal niet zo slecht. Er zijn nog tientallen

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 28

andere mensen, maar daar hoeft niemand bijval van te verwachten. Zij zijn sceptisch, wantrouwend en misschien zelfs wel een beetje boos.

Zelfs voor het debat begint zijn er al de nodige gesprekken in het publiek. Verschillende mensen die niks van elkaar weten, discussiëren over de problemen die de nieuwe wet met zich meebrengt. “Het is een inbraak op de privacy terwijl er weinig goede resultaten behaald zullen worden,” zegt een oudere man. Verschillende mensen om hem heen stemmen daarmee in en voegen nog een hoop andere argumenten toe.

HOL VAN DE LEEUW

Dick Schoof weet heel goed waar hij is. “Ik zit wel een beetje in het hol van de leeuw hier,” grapt hij. De mensen lachen, ze zijn wel respectvol. Ook Schoof krijgt applaus, terwijl maar één persoon heeft laten merken het met hem eens te zijn. Dick Schoof krijgt bijna alle vragen uit het publiek. “Wat gebeurt er met de gegevens in het buitenland?”

“Hoe lang kunnen gegevens bewaard worden?” “Is er wel voldoende toezicht?”

‘MISSCHIEN TWEET EEN GEK UIT HET WITTE HUIS HET WEL’ BUITENLAND

Vooral als het gaat over het buitenland laait de discussie op. Want als onze gegevens met het buitenland gedeeld kunnen worden, wat gebeurt er dan daarna? Dan kan Nederland immers er niks aan doen als het weer doorgegeven wordt aan andere landen. Bart de Koning laat zich nog uit over Amerika, die niet heel goed met betrouwbare gegevens om lijkt te gaan. “Misschien tweet een gek uit het Witte Huis het wel.” Het publiek lacht. Dick Schoof maakt dan duidelijk dat daar echt wel op gecontroleerd wordt. En als gegevens dan toch zonder toestemming bij andere landen terecht komen, zouden er geen nieuwe gegevens gedeeld worden. Toch geeft hij ook toe dat dit bij Amerika nooit het geval zal zijn. Ook al zou iemand in het Witte Huis een tweet sturen, de samenwerking met Amerika zal toch wel in stand blijven.

Aan het eind van de avond is het publiek niet van mening veranderd, maar misschien zijn ze wel wat genuanceerder. Zij zullen in ieder geval tegen stemmen, al wijzen de peilingen uit dat dat niet heel veel verschil zal maken. Het grootste deel lijkt voor de sleepwet te zijn. •

REPORTAGE

Is BIG Brother te controleren?

We zijn bang om te veel van onszelf weg te geven. We willen controle houden over onze gegevens. Toch lees je vaak dat de privacy geschaad wordt. Mensen zijn laaiend als ze horen over ‘gelekte’ beelden van een saunakleedkamer.Tegelijkertijd posten we alles van ons leven op Facebook en Instagram. Kunnen we deze bedrijven dan verwijten dat ze teveel persoonlijke data hebben?

Of zijn we schuldig aan het feit dat we te graag alles willen delen met elkaar?

DOOR JOEY SNEL Het is de technologische vooruitgang die zorgde voor een opleving van het fenomeen privacy. Elektronische patiëntendossiers, bewakingscamera’s en social media zijn voorbeelden van databanken die verzadigd zijn van persoonlijke informatie. Een klantenpas hier, een account op die website daar. In het heden heeft ieder bedrijf gegevens van ons. Hierdoor kunnen ze hun diensten beter afstemmen op de wens van de klant. Maar het veroorzaakt ook angst. Wat weten ze van mij? Kan ik mijn pincode net zo goed van de daken schreeuwen omdat het waarschijnlijk toch al op een server staat? Een hyperbool natuurlijk, maar het zet ons wel aan het denken over de manier hoe bedrijven met onze gegevens omgaan.

TOT HOEVER?

Aangezien niemand zit te wachten op Big Brother-achtige taferelen, stellen de grote social-media-jongens richtlijnen op, waarin staat hoe ze met onze gegevens omgaan. Attent, maar in hoeverre is dit te controleren? “Dit is niet te controleren’’, zegt Sarah Eskens, promovenda bij het Instituut voor Informatierecht aan de Universiteit van Amsterdam. “Het recht kan niet elk mediabedrijf constant controleren op gegevens gebruik. Wij zullen ingrijpen in het geval dat iemand privacy inbreuk bij ons meldt.”

METADATA-ANALYSE

Telefoonverkeer en e-mails behoren onder metadata. Overheidsorganen zijn bevoegd om deze data te ‘controleren’. Met zicht op het referendum over de Sleepwet leeft dit onderwerp weer helemaal op.

De overheid wil immers nog meer toegang tot onze gegevens. In een rapport over het onrechtmatig verkrijgen van burgerlijke gegevens, geschreven door Sarah Eskens, staat dat de overheid bevoegd is om gegevens op te slaan. Dat stelt ze alleen niet in staat om alles van de burgers te analyseren en te gebruiken voor andere doeleinden.

Hiermee doelt ze op de wet bescherming persoonsgegevens. Daarin staat dat persoonsgegevens alleen voor bepaalde, vooraf uitdrukkelijk omschreven en gerechtvaardigde doeleinden mag worden verzameld.

De gegevens mogen vervolgens alleen verder worden verwerkt voor doeleinden die daarmee verenigbaar zijn.

Dat neemt voor veel mensen enige zorgen weg. De overheid mag namelijk alleen jouw gegevens bekijken als daar een duidelijke reden voor is. Volgens Eskens zorgt de Sleepwet er alleen maar voor dat naast draadloos internet, nu ook kabelinternet kan worden afgetapt.

ANGST

‘DIT IS NIET TE CONTROLEREN’

Toch heerst er bij mensen wantrouwen tegenover grote bedrijven en overheidsinstanties. Velen zijn bang dat de informatieverzamelaars grootschalige data toch gebruiken voor bijvoorbeeld commerciële doeleinden. Het recht kan daar volgens Eskens geen bescherming voor bieden. “Wij proberen regels te stellen en deze te handhaven.

Of al deze regels worden nageleefd is de vraag.”

TOENAME

Hoe sneller het dataverkeer zich ontwikkelt, hoe lastiger het wordt om dit te voorkomen. Daarom moeten instanties volgens Eskens daarop in spelen, want mensen blijven dingen posten op social media.

Dit is volgens Eskens ook meer dan logisch. “Het delen van informatie en foto’s is een alledaagse handeling geworden en dit zal alleen nog maar verder toenemen.” •

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 29

REPORTAGE

Pak An, het gedachtegoed van de toekomst

17 MAART 2017 | REDACTIE JN1E 30

INTERVIEW STICHTING PAK AN GEEFT JONGEREN DE KANS OM HUN GOEDE IDEEËN VOOR DE ACHTERHOEK TE REALISEREN. DE EISEN ZIJN STRENG, MAAR ALS JE VERZOEK GEHONOREERD WORDT VOELT HET ALS EEN WARM BAD. Vandaag mag ik weer op bezoek bij de Feestfabriek, zoals de naam doet vermoeden is het altijd een feestje. Als ik onder de grote stalen crossmotor boven de ingang loop, vult mijn blikveld zich met kleurrijke posters, wandschilderingen en Zwarte Cross-gekkigheden.

Op de eerste verdieping staat een grote man met lang haar en eenW baard op me te wachten: de directeur van stichting Pak An, Johan Godschalk.

“Moi, koffie?” vraagt werknemer Willy Hermans als ik het kantoor binnen loop. ‘Kantoor’ is eigenlijk een verkeerde benaming, er staat namelijk een grote bar met bijbehorende inrichting. Ik voel me gelijk welkom.

“Maakt het nog uit of het in het Nederlands of plat is?” vraagt de directeur. Ik geef aan dat het mij om het even is dus het hele interview gaat in het plat.

DOOR BART SOLLMAN Kun je in een paar zinnen zeggen wat stichting Pak An is?

“Dat kan ik wel in één zin, we zijn niet zo ingewikkeld. Stichting Pak An is opgericht als een cadeau van Grolsch en de Zwarte Cross aan de Achterhoek, om iedereen met een goed idee voor de toekomst te helpen. Dat is het idee, punt.”

Waarom sloegen juist deze twee bedrijven de handen ineen?

“Grolsch en de Zwarte Cross verzinnen elk jaar samen een stunt, bijvoorbeeld de Krattedraal of een meters hoge beugel. Omdat de Zwarte Cross in 2016 twintig jaar bestond wilden ze iets bijzonders teruggeven aan de Achterhoek. Omdat deze twee bedrijven geworteld zijn in de Achterhoek en zeggen hun succes aan deze regio te danken hebben.”

‘IETS IS EEN GOED IDEE ALS HET ZICH ONDERSCHEIDT EN DUURZAAM IS. BELANGRIJK IS OOK DAT HET ECHT MEERWAARDE HEEFT VOOR DE ACHTERHOEK’ Stel je voor, ik heb een goed idee voor de Achterhoek en ik zoek steun.

Wat moet ik dan doen om te zorgen dat jullie me helpen?

“Dat is niet zo heel moeilijk, je gaat naar de site anpakken.nl en drukt op ‘ik doe mee’. Hier kun je aan de hand van formulieren je idee presenteren. Overal mag je ook maar maximaal 150 woorden invullen, we houden het simpel.”

Wat gebeurt er als mijn aanvraag gehonoreerd wordt?

“Alle aanvragen die gehonoreerd zijn, zetten we in het midden.

Dan gaan we met een groep van ongeveer zestig man er omheen staan en kijken we wie er wat mee kan. We hebben nu 196 ideeën binnen gekregen en er tachtig van gehonoreerd, dus meer dan de

helft wijzen we af. We zijn geen soort subsidiefonds, we willen echt goede plannen die concreet bijdragen aan de leefbaarheid van de Achterhoek.”

Mijn aandacht wordt getrokken door een gek geluid, dit blijkt de klok te zijn. In plaats van een koekkoek komt er een crossmotor uit en het aantal keren dat je het gas hoort bepaalt de tijd.

“Het is een goed idee als het zich onderscheidt en duurzaam is, belangrijk is ook dat het echt meerwaarde heeft voor de Achterhoek. We zoeken mensen met een ondernemende houding die echt kunnen anpakken.”

Hoe ondersteunen jullie de jongeren waarmee jullie aan de slag gaan?

“Dat doen we op vier manieren: persoonlijke coaching, het netwerk, publiciteit en geld. Het geld is natuurlijk niet onbelangrijk en we zijn ook zeker niet zuinig, maar geld noem ik wel altijd als laatst. De grote meerwaarde zit namelijk in de eerste drie. De coach komt bij je thuis en je krijgt een intake met mij van een uur, zo kijken we wat je precies nodig hebt. Veel mensen vragen niet eens om geld. Ze vinden het al fijn dat ze gezien worden, dat gebeurt lang niet altijd meer.

Tegenwoordig is veel gebaseerd op wantrouwen, wij willen elkaar wat gunnen.”

‘STICHTING PAK AN HEEFT EIGENLIJK NIET EENS EEN GEBOUW, HET IS MEER EEN GEDACHTEGOED’ “Moi.” “Moi”, er komt weer iemand langslopen. De hele dag lopen mensen in en uit en telkens wordt er weer gegroet.

“Stichting Pak An heeft eigenlijk niet eens een gebouw, het is meer een gedachtegoed. Maar daar zijn we wel heel serieus en ambitieus in. Dit gaat ons lukken ook, we merken dat de mensen staan te springen om zo’n initiatief.”

Als jullie iemand steunen in de vorm van geld, is dit dan een lening?

“Nee, het is een gift. We vragen alleen of ze ook nog eens aan ons denken als ze succesvol worden. Het geld hoeven we niet terug voor onszelf, maar we willen het wel graag terug om daarmee weer andere anpakkers te kunnen helpen. We rekenen op het Noaberschap uit deze regio.”

Zou zo’n concept ook in een andere regio kunnen?

“Ze zijn bezig met iets vergelijkbaars in Salland en in Rijssen, die vragen ons ook om advies. Ik voorspel dat er veel meer mensen zijn die zoiets op willen zetten. En waarom loopt het zo goed? Omdat het zo eenvoudig is. Het hoeft allemaal niet moeilijk, gewoon je verstand gebruiken en logisch nadenken.

Guus Hiddink (ambassadeur Pak An) zei vorige week nog: ‘ Het zal moeilijker zijn om dit in de steden ook te doen, op het platteland is sociale controle en noaberschap nog veel sterker aanwezig en is een dergelijke volledig op vertrouwen gebaseerde werkwijze mogelijk.’

Dit idee kun je in heel Nederland doen, zolang je het maar buiten de grote steden doet. De regio wil zich nu laten zien. Dat kan heel goed met zo’n principe om je eigen regio beter te maken. Het geheel zit heel erg vast aan het lokale sentiment.”

Wat merken we over 25 jaar van Pak An? “We hopen dat Pak An echt een gedachtegoed wordt en dat dit blijft bestaan, daar hebben we ook alle vertrouwen in. We hopen dat het resultaat van onze projecten voor de Achterhoek echt te zien en merken is.” •

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 31

REPORTAGE

Geldkennis begint bij

ZAKGELD Hoe ging jij vroeger om met geld? Tegenwoordig krijgen basisschoolkinderen daar les in, in de Week van het Geld. Accountantskantoor Deloitte heeft onderzoek gedaan naar hoe kinderen omgaan met hun zakgeld. Uit dit onderzoek is gebleken dat jongens twee euro meer zakgeld krijgen dan meisjes. Naar de reden hiervan is nog geen onderzoek gedaan.

DOOR LISA SCHIPPER

VERSCHIL

Uit het onderzoek blijkt dat 76 procent van de kinderen zakgeld krijgt.

Gemiddeld is dit dertien euro per maand. De kinderen van Yvonne krijgen niet hetzelfde in de week. ‘’Onze zoon van zes krijgt één euro per week en onze dochter van negen jaar twee euro per week. Ik vind het verschil in zakgeld tussen jongens en meisjes raar, maar wij doen het zo omdat ze verschillende leeftijden hebben. Ze krijgen nu sinds zes maanden zakgeld.” De zoon van Margreet, Kyan, krijgt nog geen vast bedrag: ‘’De ene keer gooi ik twee euro in zijn spaarpot, een andere keer is het drie. Heel verschillend.’ ’

LES IN GELD

Steeds meer jongeren tussen de 18 en 25 jaar doen een aanvraag voor schuldhulpverlening. Geld is steeds meer digitaal en minder echt.

Jongeren moeten steeds eerder weten hoe ze veilig met geld om kunnen gaan. Daarom is het belangrijk om kinderen vroeg te leren hoe ze met geld om moeten gaan. Hiervoor is de Week van het Geld

17 MAART 2017 | REDACTIE JN1E 32

georganiseerd op basisscholen. De week wordt afgesloten met het Nationale Geldexamen. Als een leerling het Gelddiploma heeft behaald, kan hij of zij onder andere kritisch naar reclames kijken en veilig betalen via pin en internet.

Yvonne leert haar kinderen met geld om gaan door ze te laten sparen. ‘’Als ze constant prutjes willen kopen, leggen we uit dat ze zo niet bij hun duurdere doel komen, zoals een videospel. Ook via spelletjes op de computer leren we ze met geld omgaan. We geven het zakgeld contant, want dan is het duidelijker wat ze hebben. Na een tijdje tellen we het samen en dan brengen we het naar de bank.” Veel kinderen vinden het belangrijk om te sparen (51 procent), blijkt uit het onderzoek van Deloitte. Ze sparen vooral voor later. Sabines dochters zijn nog wat jonger, ze krijgen nog geen zakgeld, maar ze wil haar dochters er wel mee kennis laten maken. ‘’Ik wil graag een bord maken waar kleine taakjes op staan. Als ze dat goed gedaan hebben krijgen ze daar een klein bedrag voor, met een maximum van twee euro in de week.’ ’

WEL OF GEEN ZAKGELD?

Natuurlijk zijn er ook ouders die hun kinderen geen zakgeld geven.

Volgens onderzoek van Deloitte is dit 24 procent van de ondervraagden. Door te praten over het zakgeld van hun kinderen, kijken de ouders ook terug op hoe het vroeger bij hen ging. ‘’Ik kreeg geen zakgeld,’ ’ vertelt Lisanne. ‘’Als we iets nodig hadden kregen we het.

Wilden we extra dingen, dan moesten we ervoor werken.Toen was ik nog maar dertien.’ ’ Sabine kreeg alleen zakgeld van haar 12e tot 14e, daarna moest ze er zelf voor werken.

Weten hoe je met geld om moet gaan, is vanaf jonge leeftijd al belangrijk. Kinderen krijgen hier les in, maar het blijft natuurlijk aan de ouders of de kinderen zakgeld krijgen of niet. •

REPORTAGE

Verenigingen aan de grond genageld Bezuinigingen binnen opleidingen en hogescholen leiden vaak tot nadeel bij studie- of studentenverenigingen. De bezuinigingen zorgen ervoor dat bepaalde activiteiten niet meer door kunnen gaan.

DOOR JESSIE STEENHUIS Het is 5 voor half 3, het auditorium begint steeds voller te raken. De uitzending met Cécile Narinx lokt veel studenten met een passie voor schrijven naar de collegezaal. Het interview met de hoofdredacteur van Harper’s Bazaar Nederland verloopt vlekkeloos en het publiek lijkt geamuseerd. Als het interview aan zijn einde komt, wordt Cécile nog extra bedankt voor haar komst en wordt er nog wat na gepraat.

Deze keer niet bij de afterborrel, want ook Uitgelicht krijgt te maken met de bezuinigingen.

Uitgelicht organiseert een aantal keer in het jaar een interview met een bekende journalist. Het tv-programma, met een team dat volledig bestaat uit eerste- en tweedejaarsstudenten Journalistiek, gaat het komende jaar te maken krijgen met bezuinigingen van de opleiding Journalistiek van Hogeschool Windesheim in Zwolle. Ook studievereniging Waltertje lijdt onder deze bezuinigingen.

Veel meer studentenverenigingen krijgen te maken met bezuinigingen van universiteiten en hogescholen. Studentenvereniging Vindicat in Groningen heeft geleden onder bezuinigingen van universiteiten. De

Rijksuniversiteit Groningen en de Hanzehogeschool betalen voorlopig geen bestuursbeurzen uit aan Vindicat sinds september 2017, meldt De Volkskrant. Dit komt omdat de scholen vinden dat het radicale gedrag van Vindicat niet langer moet worden gesteund.

De meeste studentenverenigingen worden gefinancierd door hogescholen en universiteiten. Maar dat is niet altijd het geval. AEGEE-Enschede is een studentenvereniging die volledig op eigen kosten draait. ‘’Hoewel we voor onze kroeg en kantoor wel vertrouwen op enkele faciliteiten die door de Universiteit worden verzorgd. Verder kunnen we aanvragen indienen bij de Universiteit of Student Union voor als we grote evenementen willen organiseren’’, zegt Jules Verkade van de afdeling Secretary and External affairs van AEGEE-Enschede. Hierdoor krijg je minder te maken met bezuinigingen van de opleidingen. ‘’De invoering van het Twents OnderwijsModel en het verdwijnen van de basisbeurs hebben echter wel invloed op ons ledenaantal. Maar we hebben weinig last van bezuinigingen van de universiteit zelf.’ ’ In de notulen van de Opleidings Commissie Journalistiek van 11 april 2017 is er voor het laatst iets gemeld over budget. Miranda van Dijk, hogeschoolhoofddocent van de opleiding, deed hier al uitspraken over bezuinigingen. De grootste reden blijkt de daling in studenten te zijn. Het ijkpunt was 700 studenten, maar ze moeten nu rekenen met 550 studenten. De bezuinigingen van de opleiding journalistiek mogen echter de pret niet drukken. Volgend seizoen is Uitgelicht er gewoon weer met vier nieuwe uitzendingen. Het team zal dan aangevuld worden met kersverse eerstejaars. •

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 33

REPORTAGE

Coole

Jongens DOOR JAIKE REITSEMA De Zwolse band The Cool Quest heeft het afgelopen jaar niet stilgezeten. Zo hebben ze getourd door Duitsland en Oostenrijk, op allerlei festivals gestaan en zelfs nog tijd gevonden om hard aan hun nieuwe album te werken, dat op 23 maart uitkomt.

In een restaurant in het centrum van Zwolle zitten Vincent Bergsma en Vadim Neef netjes aan een kop muntthee. Ze maken deel uit van de vijfkoppige band The Cool Quest’ Voor de meeste bandleden is Zwolle de thuisstad. Na het conservatorium is de groep blijven hangen. “Zwolle ligt lekker centraal,” verklaart Vincent. “Ook vind ik het een fijne rustige stad. Ik kom zelf uit Bolsward, dus die drukte hoeft van mij niet zo”. Opvallend is dat alle bandleden uit het noorden en oosten van het land komen. “Eigenlijk zijn we maar een boerenband,” grapt Vadim. Zelf woont hij sinds kort in Amsterdam. “Ik wilde kijken wat de muziekwereld me daar te bieden had,” vertelt hij, “maar eigenlijk heb ik dat alles al gevonden toen ik bij The Cool Quest kwam.”

‘EIGENLIJK ZIJN WE EEN BOERENBAND’ Over het leukste optreden van afgelopen jaar zijn ze het beide eens: Oerol. “Dat festival heeft gewoon een heel eigen sfeer, we blijven er ook altijd drie dagen” vertelt Vincent glunderend. “We sloten de vrijdagavond af op het hoofdpodium en iedereen ging helemaal los”.

“Reepherbahn was ook heel gaaf,” vult Vadim aan. Vincent knikt, “dat festival is eigenlijk het Eurosonic van Duitsland, echt dé kans om gezien te worden.”

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 34

En dat is gelukt. In april gaat de formatie weer op tour door Europa, onder andere door Duitsland en Oostenrijk. Het doel is echt om in het buitenland door te breken.

Over het land waar ze het liefst nog zouden optreden zijn ze het ook eens. “Japan. Daar is jazz en soul best populair en het land lijkt me crazy,” zegt Vincent. Hun laatste single doet het dan ook goed in Japan.

Voorlopig blijft de band nog even bij hun Zwolse roots. Op het aankomende album werken ze voor het eerst samen met producer A.R.T. Hij werk ook samen met andere grote namen uit de Zwolse hiphopscène, waaronder Opgezwolle en Typhoon, artiesten die ook inspirerend waren voor Vincent. ‘’In de tijd dat Opgezwolle groot was woonde ik hier net, nu zijn het nog steeds legendes.”

Opgezwolle mocht dan een inspiratie zijn, The Cool Quest heeft een heel ander en uniek geluid. Hun muziek kent veel invloeden; beetje hiphop, beetje jazz, beetje soul. Van het nieuwe album kunnen de luisteraars weer iets nieuws verwachten. “Dit album zal iets meer elektronisch worden,” verklappen de mannen, “maar het blijft ook dansbaar een funky.”

‘DIT ALBUM ZAL IETS MEER ELEKTRONISCH WORDEN’ Ondertussen worden de koppen muntthee omgeruild voor twee biertjes. Ze hebben het verdiend. Met nog een week te gaan tot hun album release staat de band zo’n acht uur per dag in de studio. “Eigenlijk is het ook gewoon een negen-tot-vijf baan,” lacht Vadim. Ondanks de drukte hebben ze er heel veel zin in. “Volgens mij zijn we nog nooit zo goed voorbereid geweest,” zegt Vincent, “dit is de eerste keer dat we een set de week van tevoren al helemaal afhebben.”

De releaseshow van 23 maart in Hedon belooft bijzonder te worden.

“Dit is natuurlijk iets waar je heel lang naartoe werkt,” vertelt Vadim.

Er zullen ook wat verassingen zijn. ‘’Zo komt er een achtergrondkoor mee. Maar de rest verklappen we nog niet.”

Buiten is het prachtig lenteweer, dus de twee muzikanten verplaatsen naar het terras. “Moeten we straks nog iets belangrijks doen?” vraagt Vadim zich af. Het blijkt mee te vallen. Alleen de social-mediakanalen moeten worden bijgewerkt. “Dan kunnen we ook wel nog een biertje nemen.” •

REPORTAGE

17 MAART 2017 | REDACTIE JN1E 43

COLUMN

Red de kleine club DOOR BART SOLLMAN Steeds vaker gaat het over krimpgebieden. Met deze krimpgebieden worden vooral het oosten en noorden van Nederland bedoeld, met uitzondering van de steden. Het grote probleem is dat er minder kinderen worden geboren en dat dorpen dus langzaam uitsterven.

Omdat er minder aanwas van nieuwe leden is, moeten steeds meer scholen en verenigingen gaan samenwerken of zelfs gaan fuseren. Dit brengt nog wel de nodige problemen met zich mee. Een voetbalclub is vaak meer dan voetbal alleen.

In mijn ogen moeten clubs wel samen gaan werken om ook in de toekomst nog te kunnen bestaan. Stel je voor: een club is te eigenwijs om samen te werken en houdt voet bij stuk. Zo’n club zal dan uiteindelijk doodbloeden. De jonge leden zijn er niet meer en bij de seniorenelftallen worden veel mensen op den duur te oud om te sporten.

Andere opties voor kleine clubs dan het samenwerken zie ik niet.

Zoals het gezegde al luidt: aan een dood paard kun je niet trekken.

Proberen nieuw leven in je club te blazen door middel van promotie heeft dus echt geen zin. Zo’n kleine club is al jaren afhankelijk van de eigen mensen, als er minder eigen mensen zijn houdt het gewoon op. Punt.

Stel je eens voor dat je een stal vol koeien hebt. Als er geen stier meer bij staat, komen er ook geen nieuwe kalfjes. De dieren worden dus alsmaar ouder. Als de boer de dieren niet meer verzorgt komen ze alleen maar meer in de shit, letterlijk en figuurlijk. Als de koeien niet meer verzorgd worden zullen ze uiteindelijk allemaal doodgaan. Dit is precies hetzelfde wat er gebeurt als kleine voetbalclubs geen actie ondernemen. Uiteindelijk zullen er zo weinig leden overblijven dat je de club kunt opdoeken.

Ga ook alsjeblieft niet moeilijk doen over een eventueel klein cultureel verschil.Vaak zit er maar een kilometer of vier tussen die clubs, het valt best wel mee. Het belangrijkste is dat de kinderen gewoon kunnen blijven voetballen. Als een club geen actie onderneemt, zal dit op den duur gewoon niet meer kunnen. Het hoeft ook niet gelijk een fusie te zijn; werk bijvoorbeeld alleen samen in de jeugd. Zo maak je elkaar sterker en kun je samen tegen de krimp strijden.

Een voetballertje van 9 maakt het echt niet uit of hij nu bij de ene of andere club speelt, het belangrijkste is dat hij kan voetballen met vriendjes en vriendinnetjes. Ze kennen tenslotte al die leeftijdsgenoo tjes al omdat de scholen ook gaan fuseren. Het probleem bij clubs die gaan samenwerken zit vooral bij de oudere mensen die al jaren bij een club spelen. Ik heb één boodschap voor die mensen: wees niet zo naïef. Laten we het belang van het voetbalplezier voorop zetten.

Als een club meer leden heeft, kunnen ze bovendien ook in een hogere klasse gaan spelen en concurreren tegen grote clubs. Met meer leden kun je gaan selecteren, dit is vaak niet het geval. In het ergste geval speelt een kind van 8 samen met een kind van 13, dit is voor beiden niet leuk. Die van 8 kan het niveau fysiek niet aan en die van 13 baalt ervan dat hij nooit een wedstrijd wint. Doordat je kunt selecteren, kun je van twee zwakkere clubs één sterke club maken.

Zet dus alsjeblieft als club zijnde je eigenbelang een beetje aan de kant en denk aan het geheel, maar denk vooral aan de toekomst.

Laten we er met zijn allen de schouders onder zetten en zorgen dat iedereen met plezier kan blijven voetballen. We laten toch niet de mooie voetbalcultuur in Nederland kapot gaan omdat we zelf te stom en eigenwijs zijn? •

INTERVIEW

Opa en oma van de muziekvereniging Al 63 jaar is Albert de Vries lid van ‘zijn’ muziekvereniging Juliana in Uddel. Ondanks dat hij geen spelend lid meer is, zet Albert zich nog wel in voor de vereniging als jongerenambassadeur. Samen met zijn vrouw Heintje worden ze ook wel ‘de opa en oma’ van de vereniging genoemd.

DOOR RIK BRONKHORST Waarom bent u 63 jaar geleden lid geworden van de muziekvereniging?

“Ik ben lid geworden toen ik veertien jaar oud was. Ik werd meegenomen door mijn ouders, omdat ik dacht het wel leuk te vinden. Je begint die leeftijd met les voordat je natuurlijk met het orkest mee mag doen, maar ik zag het al snel niet meer zitten. Het was te lastig, dus ik stopte er weer mee. Als ik er nu aan terugdenk denk ik dat het achteraf wel meegevallen is. Ik had gewoon geen doorzettingsvermogen.”

Wanneer bent u toen weer teruggegaan naar de vereniging?

“Ik ben eigenlijk teruggevraagd.”

Teruggevraagd?

“Ja. Toen ik 21 was ben ik in dienst gegaan. Nadat ik terug in Uddel was, kwamen ze van de muziekvereniging direct vragen of weer lid wou worden. Ik zei maar ja.”

De muziekvereniging wilde u er zo graag weer bij hebben?

“De muziek was op dat moment meer dood dan levend. Ze wisten dat ik er nog wel een beetje verstand van had. Daarom vroegen ze mij terug.”

U moest toen ook weer opnieuw op les?

“Ja, maar dat vond ik geweldig. De toenmalige leraar Van Reeswijk was een prachtvent. Daar heb ik zoveel van geleerd! Hij heeft zijn eigen lesboek geschreven. Je begint makkelijk, maar je eindigt heel moeilijk. Ik heb dat lesboek ook nooit afgemaakt. Vroeger kon je duidelijk horen wie wel, en geen les hebben gehad van Van Reeswijk.’ ’ En daarna altijd lid gebleven?

“Ja. Altijd met veel plezier.”

Hoe bent u ambassadeur voor jongeren geworden?

“Jongeren zijn veel minder gedreven dan vroeger. Ze geven relatief makkelijk op als het wat moeilijker wordt. Kijk maar naar mijzelf. Ik ben ook vrijwel direct weer gestopt. Als vereniging pomp je wel veel tijd en geld in de jongeren. Het is jammer dat ze er mogelijk een paar jaar later weer mee ophouden. Dat wil ik voorkomen door de jongeren te stimuleren, en ze te steunen waar het moeilijk wordt. Dat vind ik heel belangrijk, daarom ben ik ook jongerenambassadeur geworden.’ ’ Hoe weet u jongeren te binden met de muziekvereniging?

“Dat is altijd lastig om te doen. Er zijn tegenwoordig zoveel afleidingen.

Jongeren zitten op veel verschillende verenigingen. Zo heb je nog de voetbal, volleybal en in Uddel ook nog de club van de kerk. Alles is natuurlijk hartstikke leuk, maar als de jongeren moeten kiezen tussen deze verenigingen, kiezen ze toch vaak voor de sport. De muziekvereniging is meestal het eerste dat wordt opgegeven. Dat is jammer.

Ik probeer jongeren het belang van muziek te laten inzien en probeer ze zo weer enthousiast te maken.”

Wat is dan het belang van muziek?

“Bij veel belangrijke gebeurtenissen in het dorp is de muziekvereniging altijd betrokken. Op dat soort momenten zie je de sportverenigingen niet. Ik probeer dan uit te leggen, dat veel inwoners het geweldig vinden dat de muziekvereniging haar medewerking verleent op bijvoorbeeld Koningsdag. Het zou jammer zijn als dat wegvalt.”

‘DE MUZIEKVERENIGING IS MEESTAL HET EERSTE DAT WORDT OPGEGEVEN’ Is dat niet wat extreem?

“Nee, het is bittere ernst. Mocht er ooit niemand meer lid worden van de vereniging, zal de vereniging er uiteindelijk mee ophouden, terwijl je er zoveel mensen plezier mee doet. Dat zou geweldig jammer zijn. Echt ontzettend zonde. Dat probeer ik de jongeren ook bij te brengen. Zo blijven ze ook met plezier lid.”

U wordt samen met uw vrouw ook wel de opa en oma van de muziekvereniging genoemd.Waar komt dit vandaan?

“Hahahaha, ja dat klopt. Wij zijn ook eigenlijk wel een beetje de opa en oma van de muziekvereniging. Alle jongeren op de muziekvereniging zijn mij even lief, en ik vind het belangrijk dat ze het ook prettig hebben op de vereniging.”

Een welverdiende bijnaam dus?

“Ja, ik ben er eigenlijk ook wel hartstikke trots op en hoop het ook nog lang te kunnen doen.” •

REPORTAGE

Libelle: van vrouwenblad naar politiek debat Wie aan Libelle denkt, denkt misschien niet meteen aan politiek.Toch organiseerde het blad 12 maart jl. een politiek debat, met oog op de aankomende verkiezingen.

DOOR JAIKE REITSEMA Twee vrouwen van middelbare leeftijd zitten samen tevreden te kletsen. Ze drinken koffie en eten de appeltaart waar café Dudok in Den Haag zo bekend om staat.

Inge is een trouwe Libellelezeres. Vandaag is ze samen met haar beste vriendin helemaal vanuit Wormer naar Den Haag gereisd. Dit omdat Inge nog niet weet wat ze gaat stemmen en omdat ze beide geïnteresseerd zijn in de politiek. “Twee jaar geleden waren we hier ook”, vertelt ze. “Toen was Dijsselbloem er, dat vond ik zo’n leuke man.”

Vandaag geen Jeroen Dijsselbloem, maar wel vier andere bekende politici. Lillian Marijnissen, Thierry Baudet, Jesse Klaver en Klaas Dijkhof debatteren hier vandaag met elkaar. Het debat wordt geleid door journaliste Ebru Umar. Elk jaar organiseert Libelle twee keer het nieuwscafé, waar er wordt gediscussieerd met politici.

Vlak voordat de politici binnenkomen stelt tafeldame Umar nog een paar vragen aan het publiek. “Wie weet al wat ze gaan stemmen?”.

Zo’n driekwart van de zaal steekt zijn hand op. “Wie heeft er nog vertrouwen in de politiek?” Er wordt schamper gelachen. Deze keer gaan er al veel minder handen omhoog. “Wie van jullie vertrouwt de politici die zo aankomen?” Nu gaan er nog maar een paar handen de lucht in. Umar grinnikt “Gelukkig stel ik deze vraag voordat ze aankomen.”

Het debat begint met kleine discussies over onderwerpen zoals ‘papadag’ en de salarisverhoging van de ING-topman, maar al snel komen vanuit het publiek vragen over de aankomende gemeenteraadsverkiezingen. Het debat is mild, de politici zijn het niet vaak erg met elkaar oneens. Alleen Baudet wijkt af. Zijn standpunten zijn vaak extremer.

Zo vindt hij dat Nederland uit de EU zou moeten stappen. Kleinere politieke onderwerpen wuift hij vaak weg. Dit komt omdat hij naar

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 38

eigen zeggen de politiek eigenlijk niet heel leuk vindt. “Ik doe het omdat ik het als mijn plicht zie om Nederland te redden”, vertelt hij. Het publiek reageert lacherig.

‘WIE VAN JULLIE VERTROUWT DE POLITICI DIE ZO AANKOMEN?’ NU GAAN ER NOG MAAR EEN PAAR HANDEN OMHOOG. UMAR GRINNIKT: ‘GELUKKIG STEL IK DEZE VRAAG VOORDAT ZE AANKOMEN.’ De zaal is duidelijk gevuld met Libellelezeressen. Zo’n driekwart van de zaal bestaat uit vrouwen van middelbare leeftijd. Ze zijn vanuit het hele land naar Den Haag getrokken. Sommigen voor een gezellig dagje weg, anderen uit politieke interesse. De andere bezoekersgroep bestaat uit de mannen van deze Libellelezeressen en uitgenodigde studenten.

Vooraan zit een groepje jongens van het gymnasium in Den Haag.

Ze stellen scherpe vragen. “Wat gaan jullie als partij doen voor de studenten van Nederland?” Daar moeten de politici wel erg hard over nadenken.

Libelle heeft er bewust voor gekozen om ook studenten uit te nodigen, zegt hoofdredactrice Hilmar Mulder. “Het leek ons heel leuk om een nieuwe generatie stemmers hierbij te betrekken,” vertelt ze enthousiast, “jullie zijn tenslotte de toekomst!” Zelf vindt ze het helemaal niet vreemd dat Libelle zich bezighoudt met de politiek. “Wij bereiken heel veel vrouwen in Nederland, de politici komen hier in het hart van de Nederlandse samenleving”, verklaart Mulder. Het is dan ook haar doel om hiermee meer mensen naar de stembus te trekken. “Koester het feit dat we in een hele mooie democratie leven!”

Inge en haar vriendin lopen weer richting de jassen. Ze vonden het een interessant debat. Of Inge al weet wat ze gaat stemmen? “Nee, maar ik weet wel op wie ik niet ga stemmen!” •

REPORTAGE

Vloggend op campagne Nieuwe generatie politici moet met frisse start jongeren inspireren Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur staat de vaderlandse politiek onder druk. Nog nooit hadden jongeren zo weinig vertrouwen in de volksvertegenwoordigers. De nieuwe generatie politici staan voor een loodzware opdracht: jongeren interesseren voor de politiek. En daarbij wordt alles uit de kast gehaald.

DOOR JOB MOLL Social media zijn belangrijker dan ooit tijdens de campagnes. Bejaarde raadsleden die met een selfiestick door de wijk lopen zijn de nieuwe standaard. Cabaretier Martijn Koning zette vorige week bij Jinek de vloghoogtepunten van de campagnetijd op een rij. Het ziet er misschien wat onwennig uit, maar het interesseert jongeren.

Thierry Baudet weet met zijn Forum voor Democratie de jonge kiezer beter te bereiken. Zijn jongerenbeweging zat binnen een paar uur op duizenden leden. Op social media doet zijn partij het uitstekend.

Hij voert online campagne door het hele land, terwijl hij alleen meedoet in Amsterdam. De nieuwkomer heeft daarnaast een duidelijke mening over de macht van de kiezers in de gemeente.

Baudet roept jongeren op om op een lokale partij te stemmen: ‘’Landelijke machtspartijen hebben niets te zoeken in de gemeentes. Kartelburgemeesters nemen besluiten die van bovenaf zijn bepaald. Bij lokale partijen heeft de kiezer de macht, dat is veel democratischer.”

Klaas Dijkhoff, fractievoorzitter van de VVD, is het volledig oneens met Baudet. ‘’Je weet totaal niet waar je het over hebt, ga zelf eerst de lokale politiek in voordat je zulke uitspraken doet! De lokale politci zijn eigenwijs en zelfstandig genoeg om besluiten te nemen.”

‘BEJAARDE RAADSLEDEN DIE MET EEN SELFIESTICK DOOR DE WIJK LOPEN ZIJN DE NIEUWE STANDAARD’ De discussie staat symbool voor het politieke landschap in Nederland.

Landelijke en lokale politici zitten niet op een lijn. Het zorgt voor wantrouwen en desinteresse onder jonge kiezers. Toch willen de lokale vertegenwoordigers jongeren wakker schudden om te stemmen.

Christianne van der Wal is voorzitter van de VVD en daarnaast wethouder in Harderwijk. Zij is teleurgesteld in de opkomstcijfers tijdens de verkiezingen en wil de jongeren bereiken: ‘’Het is toch om te janken dat minder dan zestig procent van de kiezers stemt tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Ik probeer er zelf alles aan te doen om meer jongeren te interesseren, maar het begint bij de jongeren zelf.”

Van der Wal zet haar socials in om stemmen te winnen: ‘’Wekelijks kruip ik in de huid van Enzo Knol en vlog ik mijn bezigheden. Kiezers willen geen krant meer lezen, maar YouTube- en Facebookfilmpjes bekijken. Ik probeer de campagne online naar hun toe te brengen.’ ’ De wethouder hoopt dat jongeren volgende week gaan stemmen: ‘’Verdiepen in de politiek hoeft geen tijd te kosten. Als je het inhoudelijk niet weet, stem dan op mensen waar jij het vertrouwen in hebt.

De schreeuwers op social media beledigen wel, maar stemmen niet.

De nieuwe generatie kiezers moet zich laten horen, niet alleen op Facebook, maar ook in het stemloket.’ ’ •

16 MAART 2018 | REDACTIE JN1B 39

REPORTAGE

Gehoorbeschadiging is zo gepiept Die irritante hoge piep in je oor na een avondje stappen.Veel jongeren zullen zich daar wel in herkennen.

DOOR KARLIEN TIMMERS Gehoorbeschadiging bij jongeren komt vaker voor dan men denkt. Iedere keer wanneer je thuiskomt van een feestje en in bed gaat liggen, dringt de hoge piep je oren binnen. Dit beschadigt je gehoor steeds meer. Ook het beluisteren van muziek met oordopjes geeft een risico.

Je wilt natuurlijk optimaal genieten van het mooie geluid en zet je muziek steeds een beetje harder.

Jongeren worden tegenwoordig dus steeds vaker blootgesteld aan te harde geluiden. Ook Jeroen Taalman, audioloog, ziet vaker jongeren binnen komen. “Er zijn aanwijzingen dat het aantal jongeren met gehoor problemen toeneemt. Naar schatting treedt er bij ongeveer 20.000 jongeren per jaar gehoorbeschadiging op.”

Er zijn verschillende manieren om je gehoor te beschermen tegen te hard geluid. Jeroen Taalman heeft een aantal oplossingen: “Zet bijvoorbeeld een kap op wanneer je werkt in het lawaai. Tijdens het uitgaan of bij het bezoeken van een concert kun je het beste autoplastieken gebruiken. Dit zijn op maat gemaakte oordoppen. Ook wordt er vanuit organisaties van concerten en uitgaansgelegenheden steeds beter opgelet.”

NAAR SCHATTING TREEDT ER BIJ ONGEVEER 20.000 JONGEREN PER JAAR GEHOORBESCHADIGING OP Dit gegeven blijkt ook uit een gesprek met Koen van Gurp, medewerker bij café de Hetebrij in Zwolle. “Doordeweeks staat de muziek hier niet hard. In het weekend zetten we de muziek zo hard dat het gezellig is, maar dat de mensen elkaar nog wel normaal kunnen verstaan.” Tijdens een feestje gaat de muziek wat harder, maar naarmate het café leeg loopt zet Koen de muziek steeds wat zachter.

Koen heeft zelf een gehoorbeschadiging. “De beschadiging aan mijn gehoor is aangeboren. Ik dacht eerst dat het van harde muziek en dergelijke kwam, maar we kwamen er al snel achter dat ik het altijd al heb gehad. Ik draag daarom ook altijd een gehoorapparaat dat mij beschermt tegen hard geluid.”

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 40

Een veel voorkomend verschijnsel van gehoorbeschadiging is een piep in het oor. Dit is een teken dat het geluid waaraan iemand was blootgesteld te hard is geweest. Deze piep kan verschillende oorzaken hebben. “Wanneer je een piep hebt in je oor, hoor je eigenlijk iets wat er niet is,” vertelt Jeroen Taalman. “Het is een beschadiging aan de binnenkant van het oor. Meestal is het binnen een paar uur tot een dag wel weer verdwenen.”

Bij Milou Bancso was dit helaas niet het geval. Zij heeft een blijvende gehoorbeschadiging opgelopen. “Ik hoor standaard een piep in mijn oren. Na het uitgaan is het extra erg.” Wanneer het stil is en ze geen omgevingsgeluiden hoort heeft ze er veel last van. Maar hoe langer de piep aanhoudt, hoe meer ze eraan gewend lijkt te raken. “Soms lig ik in bed en is het heel stil. Dan denk ik ineens: o ja, ik heb die piep.

Wanneer ik er over nadenk speelt het weer op.”

‘IK HOOR STANDAARD EEN PIEP’ Op telefoons wordt vaak aangegeven wanneer het geluid van bijvoorbeeld muziek in de riscofactor komt. Wanneer je in de oranje kleur komt begint het gevaarlijk te worden. Rood is echt te hard en kan zorgen voor beschadigingen aan het gehoor. Milou probeert het geluid van haar muziek niet te hard te zetten. “Omdat ik al gehoorbeschadiging heb opgelopen zet ik mijn muziek op een laag niveau.

Soms klinkt een nummer van zichzelf gewoon zacht. Dan zet ik het geluid wel wat harder.” Oordopjes dragen tijdens het uitgaan is geen optie voor Milou: “Mijn oren zijn heel klein en die oordopjes vallen er heel gemakkelijk uit. Ik probeer wel zo ver mogelijk van de grote boxen te staan, maar dit lukt niet altijd. Bij Serious Request wilde ik tijdens een optreden helemaal vooraan staan. Toen stond ik wel recht voor een box.”

Het beste om jezelf te beschermen tegen eventuele gehoorbeschadigingen is wel duidelijk. Draag een kap wanneer je werkt bij hard geluid, gebruik oordoppen tijdens het uitgaan of bij een concert en zet je muziek niet te hard. Een piep in je oren kan dus blijvend zijn en ook je leven beïnvloeden. “Één op de honderd mensen heeft zodanig last van een piep dat het ernstig belemmerd in bijvoorbeeld het concentreren tijdens het werk of ook op sociaal gebied,” zegt Jeroen Taalman ten slotte. Bescherming van het gehoor is dus erg belangrijk en wordt nog altijd onderschat. Bij elke drogist zijn de zogenoemde ‘festivaloordopjes’ wel te koop. •

REPORTAGE

16 MAART 2018 | REDACTIE JN1A 41

INTERVIEW

De macht van de smartphone Pepijn Hogt (18) Instagram is voor mij vooral lekker goedkoop tijdverdrijf, heerlijk hersenloos een beetje rond scrollen. Checken wat mijn vrienden hebben geplaatst en kijken wat er allemaal gaande is met bekende sporters. Daarnaast doe ik het vooral vanuit verveling onderweg van en naar school.

Meestal scroll ik door tot aan de berichten die ik al gezien had, en als ik eenmaal filmpjes aan het kijken ben kijk ik wel snel door. Dit komt ook door die functie dat er automatische een nieuw filmpje verschijnt.

Verslaafd ben ik niet, ik zie het meer als een vervelingstrekje.

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 42

MadĂŠ de Vries (18)

Ik denk dat ik zoveel tijd doorbreng op Facebook omdat er veel afwisseling in zit. Om eerlijk te zijn post ik op mijn eigen profiel eigenlijk nooit wat, ik ben vooral bezig om in contact te blijven met mijn vrienden. Ik zie Facebook als een middel dat mensen verbindt.

Meestal blijf ik gewoon op Facebook om een beetje te scrollen, grappige berichten te delen met mijn vrienden of om pagina’s van winkels en bedrijven te bekijken.

Ik ben zeker niet verslaafd aan Facebook. Er zijn er veel leukere dingen in het leven dan alleen maar Facebook.

INTERVIEW

Op de wc een potje Candy Crush spelen, fietsend een appje versturen of tijdens de les je Instafeed checken: iedereen heeft het wel eens gedaan. Mensen staren naar hun mobiel zonder maar enigszins te letten op hun omgeving.

DOOR JOOST VOSMAN Online vrienden lijken bijna belangrijker dan je vrienden van vlees en bloed. Uit onderzoek van Maurice de Hond blijkt dat Nederlanders tien tot twintig keer per uur op hun mobiel kijken. Maar hoe komt het dat wij zo ontzettend gehecht zijn aan onze telefoon? En hebben wij onze smartphone nog wel onder controle, of heeft de telefoon ons in de greep?

‘MIJN SNAPCHATSTREAK IS NU AL 896 DAGEN!’ De NOS is een groot onderzoek gestart naar de vraag of de smartphone ons #onderdeduim heeft. Uit dit onderzoek is gebleken dat prikkels het steeds moeilijker maken om je telefoon te weerstaan.

Job Witteman (15)

Ik zit erg vaak op Netflix. Dit komt omdat het erg verslavend werkt. Als ik een serie begin te kijken gebeurt er altijd wel wat spannends waardoor ik na de eerste aflevering ook de tweede wil zien en dat gaat zo maar door…

Als ik niet oplet gaat de volgende aflevering automatisch verder. Dit is best slim, want dat zorgt er voor dat ik blijf kijken.

Ook maakt Netflix zelf heel erg leuke content waardoor ik een abonnement blijf houden.

Het is niet dat ik per se verslaafd ben. Als ik echt geen tijd heb door bijvoorbeeld school kan ik best een paar dagen niet kijken.

Voorbeelden van prikkels zijn trillingen en meldingen.

Bijvoorbeeld het geluid als je een appje ontvangt: het gaat niet eens om de inhoud, alleen maar de gedachte eraan activeert je biologische beloningssysteem. Dat zorgt er voor dat je je telefoon pakt.

Ook blijkt uit het onderzoek dat de appontwikkelaars alles op alles zetten om je te laten grijpen naar je smartphone. Ze verzinnen trucs om ervoor te zorgen dat jij hun apps zo veel en zo lang mogelijk gebruikt. Één van deze trucjes is het bekende rode bolletje op je mobiel. Als je een melding krijgt zie je dat bolletje staan met een getal erin, dit zijn het aantal meldingen dat je binnen hebt gekregen. Deze bolletjes negeren is moeilijk, vaak zijn we te nieuwsgierig. Daarnaast staat de kleur rood ook voor ‘alarm’ en daar volgt snel een reactie op. Of wat dacht je van het feit dat Facebook, Instagram én Netflix je automatisch een nieuw filmpje laten zien als je klaar bent met de vorige? Ook een trucje om je zolang mogelijk te laten kijken.

Je kan jezelf niet snel verslaafd noemen volgens de NOS. Je moet echt onder iets lijden, dan pas ben je verslaafd. Wel zijn er een paar tips om je mobiel de volgende keer te laten liggen. Zet ten eerste je notificaties uit. Deze trillingen en geluiden leiden je erg af en dit zorgt ervoor dat je snel grijpt naar je smartphone. Een andere goede tip is om je mobiel niet mee naar bed te nemen. Want ook al doe je het alleen voor de wekkerfunctie, binnen vijf minuten zit je alweer je mailtjes te checken of kattenfilmpjes te bekijken. Dus, vergeet de wekker op je mobiel en koop gewoon een ouderwetse wekker. Zo slaap je ook nog eerder en beter. •

Marlotte Brundel (19) Ik zit veel op Snapchat omdat het een leuke manier is om te communiceren met elkaar. Natuurlijk ook om grappige foto’s of video’s te maken.

Wel blijf ik kijken op Snapchat omdat ik steeds meldingen binnen krijg van nieuwe snaps. Maar ook omdat ik mijn streaks (dit is de hoeveelheid dagen dat je foto’s naar elkaar hebt gestuurd) hoog te houden heb. Het zijn nu al 896 dagen!

Verslaafd ben ik wel. Ik zou niet zomaar de app kunnen verwijderen zonder te weten dat mijn streaks bijgehouden zouden worden. Best triest eigenlijk...

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 43

REPORTAGE

Niet alleen Een eigen mediastroom ontwikkelen op de middelbare school Capellenborg in Wijhe: dat is het doel van conciërge Angelo Frans. Op dit moment timmert Angelo aardig aan de weg. Hij geeft namelijk elke week lessen over media en zijn ideeën worden steeds meer gebruikt binnen de Capellenborg.

DOOR ROY BLOKZIJL Een eigen mediastroom ontwikkelen op de middelbare school Capellenborg in Wijhe. Dat is het doel van conciërge Angelo Frans. Op dit moment timmert Angelo aardig aan de weg, hij geeft namelijk elke week lessen over media en zijn ideeën worden steeds meer gebruikt binnen de Capellenborg.

Bij binnenkomst in de school wacht ik even op Angelo. Hij komt aanlopen en we gaan richting het kantoor van de conciërges. In het kantoor wemelt het van de cameraspullen, van kleine camera’s om mee te vloggen tot grote spiegelreflexcamera’s. In de hoek staat een laptop open met een bewerkingsprogramma. Hieruit kan je goed opmaken waar Angelo altijd zit. Angelo vraagt of ik iets wil drinken en vervolgens haalt hij koffie. Wanneer hij weer terug is, vraag ik hem wat hij nou precies met media doet. “Ik maak vlogs voor de Capellenborg en geef elke week les op de school 10-14 in Zwolle. Verder ben ik bij 10-14 een mediabedrijfje aan het opzetten met twee studenten van de onderwijsinstelling CIBAP in Zwolle.” Op de school 10-14 mogen

‘ELKE KEER ALS IK STIL ZAT, HAD IK HET GEVOEL DAT IK IETS MOEST DOEN’

leerlingen tussen tien en veertien jaar nog twee jaar langer beslissen over welke studiekeuze ze maken.

Met het mediabedrijf wil Angelo kinderen aan het werk zetten met vlogs maken en fotografie. Het hoofddoel is kinderen uiteindelijk iets te leren over media. “De kinderen maken zelf de producties en daardoor leren ze door het gewoon te doen.”

Voor Angelo begon het allemaal uit een soort verveling. “Elke keer als ik stil zat, had ik het gevoel dat ik iets moest doen.” Verder merkte hij ook op dat kinderen veel bezig waren met hun telefoon en vaak niets nuttigs deden. “Ik had bedacht om met de telefoon leuke en nuttige dingen te doen, zoals vloggen.” Vervolgens heeft Angelo deze vlog geüpload op zijn eigen YouTube-kanaal, maar in overleg met de directie mocht hij een YouTube-kanaal voor school oprichten en daar vervolgens de video’s op posten. Nu vind je er verschillende soorten filmpjes, bijvoorbeeld over snuffelmiddagen en leuke uitjes naar onder andere Winterberg.

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 44

Angelo vertelt mij dat de school vier iMac’s heeft aangeschaft, zodat leerlingen bezig kunnen gaan met het bewerken van audio, video en foto. We lopen richting het lokaal waar die computers staan. In het lokaal zitten twee jongens. Ze stellen zich voor en het blijken de studenten te zijn van het CIBAP. Ze zijn bezig met een opdracht waarbij de verschillende stromingen op de school worden gecombineerd.

Angelo vertelt dat bij de stroming Artitec, kunst gecombineerd met techniek, poppetjes zijn gemaakt en die zijn vervolgens gefotografeerd.

Daarna worden de foto’s bewerkt in Photoshop.

‘IK WAS HEEL BLIJ TOEN IK DE KANS KREEG OM MIJ TE GAAN FOCUSSEN OP MEDIA’

Dat Angelo met media bezig is, komt niet uit de lucht vallen. “Eerder was ik altijd veel bezig met muziek. Ik zat ook in een rapformatie in Zwolle.” Daarnaast was Angelo veel bezig met fotografie en maakte hij websites met zijn neef. “Ik was heel blij toen ik de kans kreeg van de Capellenborg om mij te gaan focussen op media, ik moest die kans grijpen.Vroeger was ik best een spijbelaartje, ik ging nooit naar school.

Nu ben ik blij dat ik mij in kan zetten voor school, zodat kinderen geprikkeld worden om toch te gaan.”

Wat mij opvalt als ik met Angelo praat, is dat hij heel positief in het leven staat. Volgens hem is het te danken aan de andere conciërge op de school, Marco Splinter. Ik merk dat ze een bijzondere band hebben.

Dat wordt nog meer duidelijk als Angelo bevestigend vraagt aan Marco dat zij nog nooit echt een conflict hebben gehad.

Nu ik zo met hem rondloop door de school, vraag ik mij heel erg af hoe Angelo dan precies aan al die kennis komt. “Ik heb er helemaal geen opleiding voor gedaan. Ik heb alle kennis gevonden door gewoon zelf te zoeken. Ik zeg altijd: Google en YouTube zijn mijn beste maatjes.”

Of Angelo over vijf jaar nog steeds conciërge is? “Ik hoop het niet.

Niet dat ik conciërge zijn minderwaardiger vind, maar ik wil meer betekenen voor hetgeen wat ik zo leuk vind, de media. Nu moet ik nog altijd de taken van een conciërge doen en dan kan ik die tijd niet gebruiken voor media.” •

REPORTAGE

maar conciërge

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 45

COLUMN

Temptation Island:

Waarom is het zo verleidelijk?

In de jaren 30 van de vorige eeuw gebeurt er iets opmerkelijks: de televisie verschijnt in Nederland. Er wordt terughoudend gereageerd, want wat zou dit betekenen voor onze christelijke samenleving?

Toch voelt Anton Roosjen van de NCRV dat ze niet kunnen achterblijven.

woon voor de grap. Helaas is dat echt zó 452 voor Christus. We zijn nu ‘beschaafde mensen’, dus moeten we het doen met Temptation Island. Uit onderzoek is gebleken dat vooral hoogopgeleide mensen kijken naar het programma. In eerste instantie verbaasde mij dit.

Moeten jullie geen documentaires kijken ofzo?

De televisie kan tenslotte worden ingezet om informatie over te brengen en Gods woord te verkondigen. Hij spreekt de prachtige woorden: “Wij zijn gestart opdat deze gave Gods religieuze winst kan afwerpen voor ons Nederlandse volk.”

Als echte journaliste moest ik natuurlijk weten waar dit vandaan komt. Daarom ben ik, in de naam der onderzoek, de hele avond Temptation Island gaan kijken.

Wat dit precies inhoudt weet ik niet, maar ik moest eraan denken toen ik voor het eerst Temptation Island keek. Arme meneer Anton moest eens weten.

Voor de mensen onder ons die onder een steen leven volgt hier een korte uitleg: Temptation Island is een programma waarin stelletjes zich vrijwillig (!) apart van elkaar op een eiland laten zetten. Op dat eiland lopen knappe mannen en vrouwen rond die je proberen te verleiden, waardoor jij met je slappe persoonlijkheid en gebrek aan wilskracht, je relatie verpest.

Nu denk je misschien: ‘stel je niet zo aan, dat klinkt gewoon als een weekje Appelhof ’, maar er is meer. Je krijgt namelijk ook nog de beelden te zien van je vriend of vriendin die vrolijk met iemand anders aan het flirten is, of erger... Hierdoor wordt niet alleen je hart uit je borstkas gerukt, maar wordt die ook nog fijngeknepen als een hamster in de dikke handjes van een peuter.

Puur leedvermaak. Dat is de aantrekkingsfactor van dit programma.

Vroeger gooiden we mensen nog in een arena met leeuwen, ge-

Het was fantastisch. De hele tijd heb ik me verbaasd over hoe stom mensen kunnen zijn. “Ik snap echt niet waarom ze zoiets zou doen”, zegt de jongen die zelf zes keer is vreemdgegaan, nadat hij beelden ziet van zijn vriendin met een ander. Er volgt een speech over echte liefde en respect. “Ik ben echt verliefd op je”, zegt de verloofde jongen tegen het meisje dat hij net een paar dagen kent. Vervolgens gooit hij het kussen met het shirt van zijn verloofde erom, uit zijn bed.

Toch betrapte ik mezelf erop dat ik een beetje te erg meeleefde.

Ik hoorde mezelf dingen zeggen als “Ik hoop echt dat Deborah de beelden van Tim niet te zien krijgt, want dan gaat ze kapot en belandt ze sowieso bij Gino in bed.” Hier schrok ik zelf ook van. Ik ben bang dat ik volgende week weer moet kijken.

Soms is het ook gewoon fijn om na een hele dag studeren eens even lekker je brein uit te zetten. Sommigen doen dit met drank en drugs, anderen met stomme tv.

Na Temptation Island kwam er een datingshow op waarbij mensen elkaar beoordeelden op elkaars genitaliën, maar hier hebben we het een andere keer nog wel over. •

Colofon

Colofon

Hoofdredactie

JOB MOLL

JESSIE STEENHUIS

BART SOLLMAN

Grafische vormgeving

JOEY SNEL

RIK BRONKHORST

LYANNE EDERVEEN

VERA ELLÉRIE

Eindredactie

VIVIAN SANTING

JOB LIGTERINK

Redacteuren

MARLIES STREPPEL, KARLIEN TIMMERS, WOUTER VAN DER MADEN, JOOST VOSMAN, LISA SCHIPPER, JAIKE REITSEMA, SOFIE VAN WINKEL, NIENKE VAN DER ZALM, RUBEN MEIJER, LORAN KOEHORST, ROY BLOKZIJL, FABIENNE LUCASSEN, ISA VOS, JAMIE DE HOND

MAART 2018 | REDACTIE JN1B 47

DUSDAT.