காற்றுவெளி தை இதழ் 2016

1

2

காற்றுவெளி தை 2016 ஆசிரியர்: சசாபா கணினியிடலும்,ெடிெதைப்பும்: கார்த்ைிகா.ை

பதடப்புக்கள் அனுப்ப செண்டிய முகெரி: R.MAHENDRAN, 34 REDRIFFE ROAD, PLAISTOW, LONDON, E13 0JX ைின்னஞ்சல்: mullaiamuthan@gmail.com நன்றி: கூகுள் முகநூல் பதடப்புக்களின் கருத்துக்களுக்கு பதடப்பாளர்கசள வபாறுப்பு

3

வணக்கம், தை மாை இைழ் உங்கள் பார்தவக்கு... பதையன கைிைலும் புைியன புகுைலும் என்பதுபபால புைிய ஆண்டில் யாவர்க்கும் நன்தமகள் நிகழும் ஆண்டாக இருக்கட்டிம் என பிரார்த்ைிப்பபாம். மற்றவர்கதைச் சீண்டாமல் தூய்தமயான நட்தப வைர்க்கும் குணத்தை பபணுபவாம். இலக்கியப்பூக்கள்,எழுத்ைாைர் விபரத் ைிரட்டு நூலுக்கு முழு ஆைரவு ைருவர்கள் ீ என்கிற நம்பிக்தகபய அடுத்ை கட்ட வவைியீடுக்களுக்கு உைவியாகவும் இருக்கும். பிறரின் எழுத்துக்கதை பநசத்துடன் படிக்கும் எண்ணத்தை ஒவ்வவாருவரும் புைிய ஆண்டில் ஏற்றுக்வகாள்ளும் பக்குவத்தையும் வபறபவண்டும்.ஆயிரம் பூக்கள் மலரபவண்டும். உலகில் அதமைியும் சமாைானமும் ஏற்படக்கூடிய பிரார்த்ைதனகள் அவசியம். இனங்கதை அைிக்கின்ற எபைச்சாைிகாரிகளுக்கு எைிரான வன்முதறயற்ற பபாராட்டங்கள் அவசியபம.. இனங்களுக்கான விடிதவ அவர்கள் வபற்றுத்ைருவர் என்கிற நம்பிக்தக மாகைிதடபய இல்தல. ைமிைர்க்கான விடிதவயும் ,அைதன பநாக்கிய பயணத்தையும் சரிவர வசயப்படல் பவண்டும்.நமக்குள் நாபம பமாைிக்வகாள்ைாமல் அவரவர் ைங்கள் பயணத்ைிதன பமற்வகாண்டாபல நமக்கிதடபயயான வன்முதறகளும் நீங்கும். அடுத்ை இை​ைில் சந்ைிப்பபாம்.. நமக்கான புைிய வசய்ைிகள் வரட்டும். நம்பிக்தகயுடன், நாம்

4

ஆண்டின் ைரணம் வசத்துக்வகாண்டிருக்கிறது ஒரு ஆண்டு

மணி மணியாக வநாடி வநாடியாக காலத்தைத் ைடுத்து நிறுத்ைினாலன்றி காப்பாற்ற முடியாவைனக் தகவிரித்துவிட்டார்கள் வசத்துக்வகாண்டிருக்கிறது ....

தகவிடப்பட்ட ஒரு மூைாட்டிதயப்பபால வநாடி வநாடியாக அஸ்ைமிக்கும் ஆண்டினருகில் அமர்ந்ைிருக்கிபறன் மரணத்தைவிடக் வகாடுதமயாயிருக்கிறது உயிர் அடங்குவதைக் கவனித்துக்வகாண்டிருப்பது நிதனவுகூர்ந்து மகிழ்ச்சியதடய எதுவுமில்தல. எல்லாம் துயரம். ' என் புத்ைிரர்கதைக் வகான்றுவிட்டார்கள்! வசம்மரக் காட்டில் கட்டிதவத்து சுட்டார்கள்; என் மூத்ை மகதனக் வகான்றார்கள் வட்டுவாசலில் ீ வநற்றியில் சுட்டார்கள்; மாட்டின்வபயரால் ஒரு மகதனக் வகான்றார்கள்' ' என் புைல்வியதரக் வகாதலவசய்ைார்கள் இரவில் பகலில் வட்டில் ீ சாதலயில் ஓடும் பபருந்ைில் ஒதுக்குப்புற கட்டிடத்ைில்' ' எத்ைதன பிணங்கள் எத்ைதன பிணங்கள்' ஆண்டின் வாய் ைாபன அரற்றியது 'இறுைி விருப்பத்தைச் வசால்' எனக் பகட்படன் கசியும் விைிகைால் சுவதரத் துைாவியது அருகில் வசன்பறன்,

வண்ணத்துப் பூச்சிகபைாடு சிரித்துக்வகாண்டிருக்கும் சிறுமியின் ஓவியம்

5

அருகில் விருது ஒன்தறத் ைாங்கியிருந்ை சட்டகத்தைக்

கைற்றிய வவற்றிடம்

ரெிக்குைார் 30.12.2015

6

புத்ைாண்டு 2016 வருடங்கள் புைிைாக வந்து வந்து பபாகும் வராமபல பபானாலும் என்ன இங்கு ஆகும்?

கலண்டரில் நாள்கிைித்து தககதைத்துப் பபாகும்- எம்வாழ்வு கிைிந்து ைாபன கிடக்கிறது பவறு என்ன ஆகும்

எந்ைவருடம் ைமிைனுக்காய் என்று எப்பபா பிறந்ைது? வந்துவருடம் எம்தம வாழ்த்ைி நன்தம என்ன வசய்ைது?

பகாடி வகாட்டிக் வகாண்டாடும் பகாணங்கிக் கூத்ைாச்சு பகாடி வருடம் வகாண்டாடி எம்ைமிைனுக்கு என்னாச்சு?

வகாண்டாடும் வருடம் வகாடுக்கவில்தல ஒன்றும்- அதை வகான்று-ஆடி வவன்றுவாடா அைிஸ்டங்கள் என்றும்

தைபிறந்ைால் வைிபிறக்கும் என்றவன் யாரடா? தகயாலாகா ஊனன் அன்று வசான்னது ைானடா

உதைப்பிபல பிறப்பதுைான் புதுவருடம் என்று அறி உதைப்பாபல உயர்வதுைான் இலட்சியம் என்பற குறி.

தகநீட்டிப் பிச்தச பகட்கும் வரங்கள் எமக்கு பவண்டாம் தகயுயர்த்ைி வாழ்ந்து காட்டும் ைதலகள் மட்டும் பவண்டும்

சத்ைிய செண்டும் பிறக்கும் வருடத்ைில் எடடா ஒரு சத்ைியம் - நீ சிறக்கும் வதரபபாராடு அதுபவ உன் இலட்சியம்.

சநார்செ நக்கீ ரா 31.12.2015

7

சராஜாெின் -ராஜா கனவுலகில் வாழும் நான் கற்பதனயில் ைினம் உன்னுடன் நான் நிதனக்கும் வடிவங்கைில் உன் முகம் கண்டு உதரயாடுபவன் கண் காணாமல் வகாண்ட கவிதைக் காைல் கண் மூடினாலும் காற்பறாடு வந்து இதம முத்ைமிட்டு காைல் என்று இையத்துள் உன்தனப் புதைக்கிறது மனம் விரும்பும் பந ரவமல்லாம் என் பார்தவயில் நீ முந்ைி வந்து பமாக முத்ைிதர பைிக்கிறாய் உன் அன்பிற்கு இதணயாக இவ் வுலகில் எனக்கு யாருமில்தல என்பைால் நீ என்தன விட்டு

நீங்கினால் நீங்கும் என் உயிர்

சைெ ராணி -சிெராஜா

8

கெிைணி

சைசிகெினாயகம்

பிள்தள

(1876-

1954) இருபைாம் நூற்றாண்டு ைந்ை இன் ைமிழ்க் கவிஞர்களுள் நாஞ்சில் நாட்டுக் கவிமணி பைசிகவினாயகம் பிள்தை மிக முக்கியமானவராவார். குைந்தைக்

கவிகைிலிருந்து>

மிகவுயர்ந்ை

புத்ைர்

சிந்ைதனகதைத்

ஆக்கங்கதைத்;

ைமிழுலகிற்கு

வரலாறு>

து}ண்டும்

சாைாரண

சமுைாயப்புரட்சி

பாடல்கள்வதர

அைித்ைிருக்கிறார்.

பபான்ற

அவர்

கவிமணி

பல

பாரைிக்கும்

மூத்ைவர் என்பைறிக. கவிமணியின்

நூல்கள்:

மலரும்மாதலயும்>

மருமக்கள்

வைி

மான்மியம்>

ஆசிய ப ாைி> உமர் தகயாம் பாடல்கள்> பைவியின் கீ ர்த்ைனங்கள்> குைந்தைச் வசல்வம்>

கவிமணியின்

உதர

மணிகள்

என்பனவாம்.

இதைவிடத்

ைனிப்பாடல்கள் பலவுமுண்டு. ஆண்டான் கவிராயன்> ஐயம்பிள்தை> கணபைி> நாஞ்சில் நாடன்> வமய்கண்டான்> யைார்த்ைவாைி ஆகிய புதனவபயர்கைிலும் அவர் எழுைியுள்ைார். கைகங்கள்

வதர

அவரது பாடல்கள் பாலர் பள்ைிகைிலிருந்து பல்கதலக் பாடநூல்கைில்

பசர்க்கப்பட்டுள்ைன.

சாைாரண

அகவற்பாக்கைிலிருந்து வசய்யுள்கள் வதர அவரது கவித்துவம் விரிவுபட்டு நிற்பதை

அந்ை

ஆக்கங்கைிற்

காணமுடிகின்றது.

ைற்பபாது

அவரது

ஆக்கங்கைதனத்தும் அரசுதடதமயாக்கப் பட்டுள்ைன.

நாம்

மிகச்சிறு

ைருகிபறன்

அது

வயைிற்

படித்ை

பாலர்பாடவலான்தற

சிறுவயைிலும்

இப்பபாதும்

என்

முைலில்

இங்கு

வநஞ்தசத்வைாட்ட

பாடலாகும். “அருணன்

உைித்ைனன்

அம்பு ம்

விண்டது

அைிகளும்

வமாயத்ைன

பாராய்!

அம்மா நீ எழுந்பைாடி வாராய்...” என்று வைாடங்கும் அப்பாடல் காதலயில் கண்விைிக்கும் குைந்தைக்கு அப்வபாழுைின் இயற்தகயைதக மிக எைிதமயாக உணர்த்துகின்றது.

இதைப்

பபால

குைந்தைகதை

மகிழ்விக்கும்

பாடல்கள்

பலவற்தறக் கவிஞர் எைிய ைமிைில் இயற்றியுள்ைார். “பச்தசக்கிைிபய வாவா பாலுஞ்பசாறும் உண்ண வா..”> “பைாட்டத்ைில் பமயுது வவள்ைதைப்பசு அங்பக துள்ைிக் குைிக்குது கன்றுக் குட்டி..”> “காக்கா காக்கா

9

பறந்துவா கண்ணுக்கு தம வகாண்டுவா..” பபான்ற நமக்குப் பரிச்சயமான பல குைந்தைப் பாடல்களும் கவிமணியினால் பாடப்பட்டதவபய. கவிமணியின் மலரும் மாதலயும் ஒரு வைாகுப்பு நூலாகும். நூல்கைிபல

'ஆசிய

மான்மியம்”

என்பன

மற்றவைல்லாம்

ப ாைி”,

'உமர்

கய்யாம்”>

முக்கியமானதவ.

வமாைிவபயர்ப்புகள்...”

'நாஞ்சில்

இவற்றுள்

அவர் எழுைிய நாட்டு

கதடசி

அத்துடன்

மருமக்கள்

ஒன்தறத்ைவிர

மலரும்

மாதலயும்

வைாகுப்பில் உள்ை அஞ்சலி என்னும் பிரார்த்ைதனப் பகுைியில் வரும் எட்டுப் பாடல்கள் கீ ைாஞ்சலிதயத் ைழுவியதவ. ைாகூரின் ஆங்கிலக்; கீ ைாஞ்சலியின் முைற்பாடல் ைமிைில் பின்வருமாறு ைரப்படுகின்றது: “என்றுவமதன அைிவிலாப் வபாருைா யியற்றிதன> ஈதுனது ைிரு வுள்ைபம; ஈடற்ற கலமிை கவிழ்த்ைிக் கவிழ்த்ைியுயிர் ஏபனா ைிருத்ைி தவப்பாய்? குன்றிவனாடு

குைிவயலாம்

இச்சிறிய

பவயின்வரு

குைல்

வகாண்டு

வசன்ற

நீயுன் குமுைவாய் தவத்துநவ நவமான இதசகள் வசவி குைிரபவ ஊைி நிற்பாய்; வபான்றுை லிலாைநிதல ைரவல்ல உன்கரப் புனிைமுடல் ைீண்ட லாபல> பூரித்ை உள்ைமகி வைல்தலயற மாய்ந்ைதும்> பபாற்றவமாைி யற்று நின்பறன்; நன்றுைவு வகாதடபகாடி இக்குைவி தககைில் நாளும்நீ அள்ைி யிடினும்> நான்குதறகள்

வசால்லி

அருள்

பவண்டா

ைிருந்ைிபடன்>

ஞானஒைி

வசு ீ

மைிபய!”

இக்; கவிதைகள் கீ ைாஞ்சலியின் ஆரம்பக் கவிதைகைின்; ைழுவபல ஆயினும்> சிறு

பவற்றுதம

கருைி

கவிமணியின்

கவிதைத்

வைாகுப்புகைில்

அது

அஞ்சலிவயன்பற குறிக்கப்பட்டுள்ைது.

அக்கால

நாஞ்சில்

நாட்டுச்

சமுைாயத்ைிலிருந்ைபவார்

பாரம்பரியச்

வசாத்துரிதம முதறதமதய விமர்சிக்கும் நூபல நாஞ்சில் நாட்டு மருமக்கள் மான்மியம்;.

அது

மிகச்சாைாரண

ைமிழ்நதடயில்

அகவற்பாவில்

எழுைப்பட்டுள்ைது. கவிஞரும் அந்ைச் சமுைாயத்தைச் பசர்ந்ைவபர. வசாத்துரிதம மருமக்கள் ைாய முதறதம எனப்பட்டது.

அங்கிருந்ை

அைன்படி> குடும்பச்

10

வசாத்து மருமக்களுக்பகயுரியது. எவ்விை பாத்ைியதையுமில்தல.

குடும்பத் ைதலவனின் மக்களுக்கு அைில் குடும்பச் வசாத்தை யாரும் பிரிக்க முடியாது.

குடும்பத் ைதலவன் இறந்ைதும் மருமக்கள் வந்து எல்லாவற்தறயும் ைமைாக்கிக்வகாள்வர்.

அைனால்> குடும்பத்ைதலவனின் மதனவியரும்

பிள்தைகளும் நடுத்வைருவில் விடப்படுவர். பஞ்சகல்யாணிப்பிள்தைவயன்ற

பட்டப்வபயதரக்

வகாண்ட

குடும்பத்ைதலவனுக்கு வாழ்க்தகப்பட்ட ஐந்து மதனவியரில் கதடசியான ஓர் ஏதைப்வபண்>

இந்ை

மருமக்கள்

ைாயமுதறயினால்

ைனக்கும்

ைனது

பிள்தைக்கும் பநர்ந்ை அவலத்தைப் பற்றி சமூகத்ைின் முன் முதறயிடுவபை மருமக்கள்

வைி

மான்மியமாகும்.

பவதலக்காரியாகத்

ைான்

வட்டிலிருந்ை ீ

பட்டபாட்தட

அத்ைதன

பபருக்கும்

நதகச்சுதவயும்>

ஓர்

பசாகமும்>

இகழ்ச்சியும் கலந்து அவள் வசால்லுகின்றாள். அைனால் இதுபவார் அங்கை இலக்கியமாகக் காணப்படுகின்றது. நாடு

பசரர்

பசாை>

ஆைிக்கத்ைின்கீ ழ்

பாண்டிய

ைாய

இந்ை மருமக்கள் ைாயமுதற நாஞ்சில்

இருந்ை​ைால்

வம்சத்ைவர்கைான

முதறதமதயபய

ஏற்பட்டவைன்றும்>

நாஞ்சில்

பவைாண்குடியினர்>

கதடப்பிடிக்க

மக்கள்

பவண்டியவர்கவைன்றும்

எஸ்.தவயாபுரிப்பிள்தைவயன்னும்

வசன்தன

ைமிைாராய்ச்சித்துதறத்

அந்நூலுக்கான

ைதலவர்

உண்தமயில்

சர்வகலாசாதல முன்னுதரயிற்

குறிப்பிடுகின்றார்(பக்கம் 16-15). மட்டக்கைப்பிலும் மருமக்கள்

ைாய

பவைாண்தம

வசய்பவர்கள்

முதறதமயின்

எச்ச

வாழும்

கிராமங்கைில்

வசாச்சங்கள்

இந்ை

காணப்படுகின்றன.

அங்கும் பல குடிகளும் பகாத்ைிரங்களுமுண்டு.

ஒரு குடிதயச்பசர்ந்ைவர்கைின்

பரம்பதரக்பகாயிலின்

உரிதமதய

ஆட்சி>

நிர்வாக

தவத்ைிருக்கும்

வண்ணக்குமார் இறந்ைதும் அவர்கைின் மருமகப் பிள்தைகளுக்பக அப்பைவி பபாய்ச் பசரும். குடிதயச்

இதை பவறுவிைமாகக் கூறுவைாயின் எனது மகன் எனது

பசர்ந்ைவனல்ல>

பசர்ந்ைவனாகபவயிருப்பான். யாவைாரு

பாத்ைியதையும்

எனது ஆகபவ

கிதடயாது.

எனது அது

மதனவியின் குடிக் என்

குடிதயச்

பகாயிலில்

அவனுக்கு

மருமக்களுக்பகயுரியது.

மகன் ைனது ைாய்வைிக் பகாயிபலபய அைிகாரம் வசலுத்ை முடியும். பமலும்> மட்டக்கைப்பிற்

பாவிக்கப்படும்

பாவிக்கப்பட்டுள்ைன.

அபனக

கிராமியச்

வசாற்கள்

(உ-ம்: வாருபகால் - விைக்குமாறு>

இனிக் கதைக்கு வருபவாம்:

இந்நூலிலும்

மரக்கால்> சூடு).

11

ைான்பட்ட

அவலங்கதைச்

வசால்லும்

அப்வபண்

அதவவயல்லாவற்தறயும்விடத் ைன்தன வருத்ைிய ஒன்தறக் குறிப்பிடுகிறாள் அவ்விடயம் பின்வருமாறு: நாஞ்சில்

நாடு

ைிருவிைாங்கூர்

சமஸ்ைானத்ைின்

கீ ைிருந்ை​ைால்

மதலயாைபம கற்பித்ைல் வமாைியாயிருந்ைது. அைனால் ைறுவாயில்

மகதனத்

வைரியாவைன்கிறான். கூறுகிறாள்.

ைிருவாசகம்

அதுபவ

ைாயான

நாஞ்சில்

பாடச் அவதை

நாட்டு

வநருக்கமானவர்கைாயிருந்ைாலும்

அங்கு

கணவன் இறக்கும்

வசால்ல மிகவும்

மக்கள்

வாசிக்கத்

வருத்ைியைாகக்

மதலயாைத்துடன்

ைமிைின்மீ து

மிகுந்ை

பற்றுக்

வகாண்டவர்கவைன்பதைக் கவிஞர் இங்கு சூசகமாக உணர்த்துகிறார். கவிமணி ைீண்டாதமதயச் சாடிப் பல கவிதைகதை எழுைியுள்ைார். அவரது ைீண்டாைார்

விண்ணப்பம்>

ைீண்டாதமப்பபய்

பபான்ற

கவிதைகள்

சாைிக்

வகாடுதமதயச் சாடுகின்றன. “பூவாரம் அணிந்ைபிரான் வபான்னடிக்கீ ழ் நின்வறைிபயம் பைவாரம் பாடில் அவர் வசவிக்கின்பம் ஆகாபைா?..” “..ஆலயத்ைிற் வசன்றுவைாை ஆதணயிடும் ஒைதவவமாைி ஞாலமிதச எங்களுக்கும் நன்தமைராப் புன்வமாைிபயா?.”

என்றும்>

ைீண்டாதமப்பபய்: “கூடியிருக்க வவாட்டாது - நண்பர் வகாண்டு ைருவதை உண்ண வவாட்டாது பைடி

வருபவாதர

அன்பாய்

-

வட்டுத் ீ

ைிண்தணயில்

உட்கார

தவக்க

வவாட்டாது. இப்வபரும் பபய்இனி பமலும்-நமது இந்ைிய நாட்டில் இருந்ைிட லாபமா? கப்பலில் ஏற்றுபவாம்> ஐயா! - நடுக் காயல் கடல்கண்டு ைள்ளுபவாம்> ஐயா!” என்றும் ைாழ்த்ைப்பட்டவர்களுக்காக அவர் வாைிடுகிறார். சுத்ைத்தைப் பபணுமாறு கூறும் கவிமணி: “மாவசா டறியாதம பநசமாகித் - ைம்முள் வாய்த்ை மணஞ்வசயும் காரணத்ைால் பபசும்

உலகினில்

பநாய்கள்

எனும்பல

என்று அைகாக எடுத்துதரக்கிறார்.

பிள்தைகள்

வந்து

பிறக்குைம்மா.”

12

கவிமணியின்

ஆசிய

ப ாைி

எடுத்ைியம்புகிறது.

புத்ைரின்

புத்ைரின்

சரித்ைிரத்தை

மிகவும்

பிறப்பிலிருந்து

சுருக்கமாக

வைாடங்கி

அவர்

சு ாதைவயன்னும் வபண்ணுக்கு உலகத்ைின் இயற்தகதய மாற்ற முடியாது என்று உபபைசிப்பது வதர அச்சரித்ைிரம் சுருக்கப்பட்டிருக்கிறது. புத்ைர்

இைவயைில்

விதடகாணச்

பிணி> மூப்பு> சாக்காட்தடக் கண்டு

வசன்ற

சிலாகிக்கப்படவி;தல. லயித்து

அவ்விதச

வாழ்தவத்

விடயம்

காற்றினால் கூறிய

துறந்ை​ைாகபவ

எைிர்க்கின்றார். “...வவறுத்ைற்

முக்கிய

அைிர்ந்ை

சங்பகை

இருப்பினும்

அத்துன்பங்களுக்கு

ஆசிய

ப ாைியில்

ைந்ைிவயான்றின்

வமாைியினால்

கூறப்படுகிறது.

புத்ைர்

புத்ைர்

இதசயில்

ைன்

வலைகிக

இதறவைிபாட்தட

னனமரணச் சக்கரத்தை ஏற்கின்றார். கரிய

விண்ணமு

பை!-

என-;

அன்பின்

உருபவ!

அபசாைதர

நங்காய்!

-உன்தனயும்>- மறந்து வசல்ல மனந்துணி கின்பறன்; -ஆயினும்> - நீள்நிலம் உய்ந்ைிட நீயும் உய்குதவ காரிதக பயநம் காைலில் மலர்ந்ை மலவரன

உன்ைன்

வயிற்றினில்

வைரும்

மகவிதனக்

கண்டு

வாழ்த்துைற்

குரிய காலம் வரும்வதர காத்து நிற்பபாபனல்> - மனத்ைில் வகாண்ட உறுைி குதலந்து பபாய்விடும்....@”

என்று இரவில் வவைிபயறிச்

வசல்லும் புத்ைர் நீண்டது}ரம் நடந்து கதைத்து விழுகிறார். உைவ முன்வந்ை ஓர்

ஆட்டிதடயனிடம்

இதடயபனா

ைான்

ஓர்

கிண்ணத்ைில்

ைாழ்ந்ை

பால்கறந்து

சாைியினன்

ைனது

ைரும்படி

பகட்கிறார்.

பாத்ைிரத்ைில்

ைாங்கள்

வாய்தவக்கலாகாது என்கிறான். புத்ைபரா: “ஓடும் உைிரத்ைில் - வடிந்து ஒழுகும் கண்ண ீரில்> பைடிப் பார்த்ைாலும் - சாைி வைரிவ

துண்படா

வாராைப்பா! என்று

சிறப்பு

அப்பா?

பிறப்பினால்

பவண்டுவமனில்

இதடயனுக்குக்

கூறிக்

–

எவர்க்கும்

நல்ல

கலத்ைில்

-

உலகில்

வபருதம

வசய்தக

பவண்டும்>

பாதல

வாங்கிக்

அப்பா!” குடித்துக்

கதையாறுகிறார். பிம்பிசார மன்னன் கடவுைின் பபரால் வசய்ை யாக பவள்விதயக் கண்ணுற்று அங்பக பலியிடப்படவிருந்ை ஆடுகள்மீ து இரக்கப்பட்டு அவற்தற மீ ட்பதும்

13

மன்னன்

மனந்ைிருந்ைி

நாடு

முழுவதும்

உயிர்ப்பலிகதைத்

ைதடவசய்வதும்

மிக நயமாக எடுத்ைியம்பப்படுகின்றது. “...ஏதைப் பிராணிகைின் - இடர்கதைந்து இன்ப மைிப்பதுபபால்> வாழும் உலகிைனில் - வசயுவமாரு மாைவம் பவறுமுண்படா?..” “..மீ ைாத் துயர்க்கடலில் - உயிவரலாம் வழ்ந்து ீ முழுதகயிபல> பாைாங்

குதகபைடிச்

புத்ைர்

வசயுந்ைவம்

யாகசாதலக்கு

குட்டியாட்தடத்

நடத்ைிச்

து}க்கித்

நடக்குமிடத்ைிற்கு

பாவபம

ைன்

விதரகிறார்.

ஆகுமம்மா!”

வசல்லப்பட்ட மார்பில் அவர்

என்று ஓர்

வநாண்டியான

அதணத்ைவாறு

வருதகயால்

சிந்ைித்ை பவள்வி

அந்ைச்

சூைபல

புத்துணர்ச்சி வபறுகிறது. “..வசங்கைிர் வவம்தம ைணிந்ை​ைடி! - வாசத் வைன்றல் உலாவி எழுந்ை​ைடி! வபாங்கி வருஞ்பசாதண மாநைியும் - ஒரு வபான்னிறம் வபற்றுப் வபாலிந்ை​ைடி! முல்தல மலர்ந்து மகிழ்ந்ை​ைடி! - ஆம்பல் மூடிய வாயும் ைிறந்ை​ைடி! எல்தல யிலாமலர்ச் பசாதலயிபல - வண்டும் இன்னிதச பாடித் ைிரிந்ை​ைடி!..” என்று,

அந்ைக்

காட்சிதய

வர்ணிப்பது

இையத்தைத்

வைாடுவைாயிருக்கிறது.

பவள்வி ஆரம்பிக்கும்பபாது குறுக்கிடும் புத்ைர்: “..ஆயிரம்

பாவங்கள்

வசய்ைவவல்லாம்

-

ஏதை

ஆட்டின்

ைதலபயாடு

அகன்றிடுபமா? ைீயவும் நல்லவும் வசய்ைவதர - விட்டுச் வசல்வ வைாருநாளு மில்தல ஐயா! முன்தனப்

பிறப்பினில்

வசய்ைவிதன

-

யாவும்

முற்றி

முைிர்ந்து

முதைந்வைழுந்து பின்தனப் பிறப்பில் வைர்ந்ைிடும் என்பது பித்ைர் உதரவயன எண்ணின ீபரா? வநஞ்சினில் வாயில் தகயினில் – வசய்ைிடும் - நீைி அநீைிகள் யாதவயுபம வஞ்சமி லாது மறுபிறப்பில் - உம்தம வந்து வபாருந்ைாமற் பபாய்விடுபமா?..” என்று கர்மாதவ இத்ைதகய பலிகைால் அைிக்க முடியாது என்பதை பவள்வி வசய்பவாருக்கு

எடுத்துதரக்கிறார்.

மன்னபனா

நாடுமுழுவதும்

உயிர்ப்பலிதயத் ைதடவசய்ய ஆதணயிடுகிறான். மருமக்கள் வைிமான்மியத்பைாடு ஒப்பிடுதகயில் ஆசிய ப ாைி மிகச் சிறந்ை சந்ைங்கதைக் வகாண்ட அைகிய விருத்ைப் பாக்கைால் அதமக்கப்பட்டுள்ைது.

14

ஆறுமுக

நாவலதர

கவிமணி

வாழ்த்தும்

கவிதையிவலான்றும்

கீ பை

ைரப்படுகின்றது: “ஆடும் ைில்தல யம்பலவன் அடிகள் மறவா அன்புதடபயான்> பீடு வபறபவ வசந்ைமிதைப் பபணி வைர்த்ை வபரும்புலவன்> நீடு தசவம் இவ்வுலகில் நிலவச் வசய்ை குருநாைன்> நாடு புகழும் ஆறுமுக நாவ லன்பபர் மறபவாபம.” சுன்னாகம்

-

இணுவில்

இராமநாைன்

என்பைது.

கல்லூரிதயப்

பின்வருமாறு

கவிஞர்

வாழ்த்துகிறார்: “குன்தற வில்லாய் வதைத்ைபிரான் குகதன ஈன்ற கண்ணுைலான் மன்றுள் நடனம் வசய்கின்ற மங்தக பாகன் ைிருவருைால் என்றும் என்றும் ைதைத்பைாங்கி இராம நாைன் கல்லூரி நன்று நாடும் சுன்னாக நகரில் வாழ்க! வாழ்கபவ!”

என்பைது.

இலங்தக பாரைி சங்கம் பற்றிய கவிதை பின்வருமாறு : “சீரியநல் லறப்பணிகள் பலவும் வசய்து வசந்ைமிதை வைம்வபருகத் ைினமும் பபணி வரசுைந் ீ

ைிரங்காத்துக்

காந்ைி

யண்ணல்

விைித்ைிடும்வமய்

யன்புவநறி

கதடப்பிடித்து> ைாரணியில்

புகபைாங்கும்

ைில்தலக்

கூத்ைன்

ைண்ணருைால்

அைகியவைன்

இலங்தகத் ைீவில் பாரைியின் வபயர் பபாற்றும் இதைஞர் சங்கம் பல்லாண்டு பல்லாண்டு வாழ்க மாபைா!” என்பைது. பமற்கண்ட இரு கவிதைகதை கவிமணி இலங்தகக்கு வி யம் வசய்ைபபாது பாடியிருக்கக் கூடும். அதுபற்றிய விபரம் வைரியவில்தல. கவிமணியின் அடுத்ை பதடப்பு உமர் தகயாமின் வமாைிவபயர்ப்பாகும்: “எழுைிச் வசல்லும் விைியின்தக எழுைி எழுைி பமற்வசல்லும்; வைாழுது வகஞ்சி நின்றாலும் சு+ழ்ச்சி பலவும் வசய்ைாலும் வழுவிப் பின்னாய் நீங்கிவயாரு வார்த்தை பயனும் மாற்றிடுபமா?

15

அழுை கண்ண ீ ராவறல்லாம் அைிபலார் எழுத்தை அைித்ைிடுபமா?..”

என்னும்

பாடலுடன்> “வவய்யிற் பகற்ற நிைலுண்டு; வசும் ீ வைன்றல் காற்றுண்டு; தகயில் கம்பன் கவியுண்டு; கலசம் நிதறய மதுவுண்டு; வைய்வ கீ ைம் பலவுண்டு; வைரிந்து பாட நீயுண்டு தவயந் பாடல்கள்

ைருமிவ்

வனமன்றி

சினிமாவிலும்

தகயாமிற்குக்

வாழும்

இதசக்பகற்ப

கம்பதனத்

வசார்க்கம்

பவறுண்படா?..”

மாற்றிப்

பாடப்பட்டுள்ைன.

வைரியாைாயினும்

அவன்

குறித்ை

பபான்ற உமர்

பவவறாரு

கவிஞதன கவிமணி இங்பக கம்பனாக்கியிருக்கிறார். கவிமணியின் சிலாகிக்க

இனிய

பநரபமா

கவிதைகள்

இடபமா

நிதறயவுள்ைன

பபாைாதமயால்

வைாட்டிருக்கிபறன்.

எஸ். கருணானந்ைராஜா

ஒரு

அவற்தறவயல்லாம் சிலவற்தற

மட்டும்

16

வபாங்கல் பாட்டு

20-12-2015

வபாங்கலுன்னா வபாங்கல் - இது எங்கபைாட வபாங்கல் ஒன்னாச் பசந்து வபாங்கணும் - வவல்ல ஆயாங்குல உருண்தட ைிங்கணும் ஓன்னா மாடு கட்டணும் - அன்பு ஒவ்வவாருத்ைர் மனசிலும் ஒட்டணும் ( வபாங்கலுன்னா) வவள்வைனப் பபாபனாம் வயலுக்கு - ைண்ணர்ீ பாச்சி உழு பைாபம வயிறுக்கு வில்வலன நடந்ைன மாடுகள் - வயலில் வதரந்ைன கலப்தபயின் பகாடுகள் வநல்வலன விதைத்பைாம் பயிருக்கு - இதடயில் கதைவைந் ைதுபவ பயிருக்குள் எள்வைனப் பபாட்படாம் உரத்ைிதன - மன்னர் முண்டாசு உயர்த்ைிபனாம் சிரத்ைிதன ( வபாங்கலுன்னா ) கருகரு கருவவன வைந்ைது - பயிரில் கதைஎடுத் பைகால் அைந்ைது விறுவிறு விறுவவனக் குதலைள்ைி - முத்து விதைத்ைது பபாலபவ அதலைள்ைி நறுநறு நறுமணம் வசுபம ீ - அறுத்து நடக்தகயில் வயலுபம பபசுபம துறுதுறு துறுவவன வாண்டுகள் - கைிர்த் ைாள்கதைப் வபாறுக்கிபய ைாண்டுங்கள் ( வபாங்கலுன்னா )

17

கைத்ைிபல கட்டுக்கள் அடிபடும் - வநல்லு கவதலபயா மகிழ்ச்சிபயா துடிபடும் நிலத்ைிபல விதைந்ை​ைன் குவியதல - அைந்து முைன்முைல் மூட்டுபவாம் அவியதல உைத்ைிபல சித்ைிரம் வருகுபை - ஆதல உருதைக்குள் அரிசிைான் வருகுபை பலத்ைிபல விதைந்ைன வநல்மணி - எங்கள் பயனுக்குக் கிதடத்ைபைா வவண்மணி !? ( வபாங்கலுன்னா ) வபாங்கலுன்னா வபாங்கல் - இது எங்கபைாட வபாங்கல் வபாங்கலுன்னா வபாங்கல் - நாம் வபாங்காவிட்டால் மங்கல்..??!!

முதனெர் சு.ைாைென், - ஏதை​ைாசன், புதுக்சகாட்தட

18

ட்ரிசசா எனப்படும் ைிரீெலர் ீ காைல் - அைானுசியம்

பபருந்ைில் ஏறுவைற்கு வட்தட ீ விட்டு வவைியில் வந்ை என்தன ஒரு வபண் அதைத்ைாள்..

பநரம் காதல 4.30 இந்ை பநரத்ைில் யாரிந்ை வபண். 'ஹாய்... குட் பமார்னிங்' – (நான்) 'குட் பமார்னிங்.. நீங்க பபஸ்புக்ல இருக்கீ ங்கைாபன? – (அவள்) யார்ைான் பபஸ்புக்கில் இல்தல 'ஆமா... நீங்க எனக்கு ப்வரண்டா இருக்கிறீங்கைாபன... நான் பபாட்படா பார்த்ைிருக்பகன்' – (நான்....) 'ம்....' ' இந்ை தரம்ல....?' 'ஃபபார்ற்க்கு பபாகனும், யாராவது வருவாங்கைானு பார்த்பைன்... நீங்கபை வந்துடீங்க...' 'ஓபக.. நானும் அங்கைான் பபாபறன்... வாங்க பபாவம்' அதர நிமிட அறிமுகத்பைாடு எங்கள் பநரடிப் பைக்கம் ஆரம்பமானது.... பபருந்து சந்ைி வதரயில் வசன்ற பின்னர், 'ட்ரிபசாவ் ஒன்றுல பபாவபம..'- (அவள்) 'பபாலாபம....' (நான்...) அவளும் நானும் பபஸ்புக் நண்பர்கள், சில மாைங்களுக்கு முன்னர் அவள் என்தன நட்புக்கு அதைத்ை பபாது அவைின் புதகப்படத்தை பார்த்ைிருக்கிபறன்.. அைன் பின்னர் அவைது கணக்தகக் கூட ஆய்வு வசய்ை​ைில்தல. அரட்தட அடித்ைதும் இல்தல.

19

ஆனால் அவள் பநரில் வந்து என்பனாடு முச்சக்கர வண்டியில் வருவாள் என்று சற்றும் நிதனக்கவில்தல. சில நிமிடப் பைக்கத்ைிபலபய என்னுடன் முச்சக்கர வண்டியில் வருகிறாள் என்றால், அவள் என் மீ து நல்ல நம்பிக்தக வகாண்டிருக்கிறாள் என்று கருைிபனன்.

பார்ப்பைற்கு அவள் ஒன்றும் பமாசமாக வைரியவில்தல. நீண்ட கூந்ைல், நீைக் கண்கள், சிரிப்பு சிந்ைிக் வகாண்பட இருக்கும் உைடுகள்.... கன்னங்கள் இரண்டிலும் சிவப்பாய் எதைபயா பூசுவார்கபை... வபயதர மறந்துவிட்படன்... அைகான வபண்ைான்... என் வயபை இருக்கும். சில வநாடிகைில் அங்கு வந்ை முச்சக்கர வண்டியில் ஏறி பகாட்தடயில் உள்ை எங்கள் அலுவலகங்கதை பநாக்கி பயணித்பைாம்.... 'அப்பறம்... என்ன ஸ்வபசல்.. வடயிலி இந்ை தரம்லைான் பபாவங்கைா...' ீ (அவள்) 'வக்ல ீ நாலு நாள் இந்ை தரம்ல பபாபவன்...'

– (நான்)

நன்கு பைகிய வபண்களுடன் பபசபவ கூச்சம் எனக்கு. அவள் சில நிமிடங்கள் மாத்ைிரபம பைக்கம். அவளும் வபரிைாக பபச முற்படவில்தல. ஒரு பகள்வி, ஒரு பைில். இதடயில் வமௌனம் மீ ண்டும் ஒரு பகள்வி, மீ ண்டும் ஒரு பைில் இதடயில் வமௌனம்.... இப்படிபய என் காரியாலய கட்டிடம் வந்ைது.. 'நா அங்கால இறங்குறன்... நீங்க எங்க பபாகனும்.. வந்து விட்டுட்டு வரட்டுமா? – (நான்) 'பக்கத்துலைான்... நான் பபாய்டுபவன்...' – அவள் முச்சக்கர வண்டியில் இருந்து இறங்கி சில்லதறதய நீட்டிபனன்... ' இல்ல நான் குடுக்பறன்..' அடம்பிடித்ைாள் அவள்..

20

'பிரச்சிதன இல்தல.. நாபன வகாடுக்கிபறன்' – (நான்...) 'இல்லப்பா, எனக்கு ஒப்பீஸ்ல ட்வரவலிங் பபய்மன்ட் ைருவாங்க... அைால பரவால்ல' – (அவள்)

'அப்படியா... அப்ப ஓபக... எந்ை நாளும் வந்ைீங்கனா எனக்கும் ஈசீ... ஹா.... ஹா....' (நான்....)

சில நிமிடப் பைக்கம் முடிந்ைது... அன்று காரியாலயத்ைில் இருந்து பவதல முடிந்ை பிறகு பபஸ்புக்கில் அவைின் கணக்தக பார்த்பைன்.... சில மாைங்கைாக அவள் எந்ை பைிவுகதையும் இட்டிருக்கவில்தல. கடந்ை மாைம் 3 ம் ைிகைி அவைின் பிறந்ைநாள்.. பலர் வாழ்த்ைி இட்டிருந்ை பைிவுகள் மட்டுபம இருந்ைன... பகல் பவதல முடிந்து வடு ீ வசல்ல பபருந்ைில் ஏறி அமர்ந்பைன்...

ன்னல் ஓரத்ைில்

ன்னல் ஓர பயணம் யாருக்குைான் பிடிக்காது... காதலயில் ஏலபவ எழுந்ைது.. தூக்கம் கண்ணில் இருக்கிறது என்பதை, ன்னல் ஊடாக வந்ை காற்று நிதனவுப்படுத்ைி, சில சமயம் மறக்கடித்ைது. ஒவ்வவாரு ைரிப்பிடமாக நிறுத்ைி நிறுத்ைி வசன்ற பபருந்து எரிச்சதல ஏற்படுத்ைியது. வைிவயங்கும் ஒட்டப் பட்டிருந்ை சுவவராட்டிகள் வகாழும்பில் இத்ைதன பபர் காணாமல் பபாய் இருக்கிறார்கைா என்று எண்ண தவத்ைது. அத்ைதனயும் பைர்ைல் சுவவராட்டிகள்... அத்ைதனக்கும் இதடயில் வவள்தை நிறத்ைில் ஒரு சுவவராட்டி... கிைிந்தும், கிைியாமலும் காற்றில் ஊசலாடியது... அதை வாசிக்க பவண்டும் என்கிறது உள்ளுணர்வு... பபருந்ைில் இருந்ைபடிபய வாசிக்க முற்படும் பபாது எங்கிருந்பைா வசிய ீ காற்று அந்ை சுவவராட்டிதய இடம்வபயர்த்ைது. பபருந்தும் பவகமாக நகர்ந்ைது... மறுநாள் காதல...

21

பநற்தறய அபைபநரத்ைில், அபை வபண்.... 'பஹய்.. குட் பமார்னிங்... இன்தறக்கும் பவதலயா....' – (நான்) 'வயப்....' – (அவள்) 'வாங்க பபாவம்... வராம்ப பநரம் நின்றிங்கைா?' – (நான்) 'ம்ம்...' – (அவள்) 'ஓ... வசாரி... நீங்க நிற்பிங்கனு எனக்கு வைரியாது....' – (நான்) 'ைட்ஸ் ஓபக..., இன்தறக்கு இங்க இருந்பை ட்ரிபசாவ் எடுப்பமா' – (அவள்) 'ஓபக..' எனும்பபாபை என்தனத் ைாண்டி பபான முச்சக்கர வண்டிதய தகத்ைட்டி அதைத்து நிறுத்ைி பயணித்பைாம்... இவ்வாறு 4 நாட்கள் பயணம் வைாடர்ந்ைது.... நாங்கள் நல்ல நண்பர்கைாகிவிட்படாம்... பகல் அலுவலகம் முடிந்து வடு ீ வசன்றைன் பின்னர், வைதமயாக உணதவ வாங்கும் கதடக்கு வசன்பறன்... 'ப்பரா... உங்கை ஒரு த்ரீவல் ீ ட்தரவர் பைடிட்டு வந்ைாரு... ஏபைா அவசரம்னு வசால்லி இந்ை நம்பர ைந்ைாரு...' உணவுக் கதடயில் இருந்ை நண்பர், அந்ை இலக்கத்தை ைந்ைார். இலக்கத்தை தகப்பபசியில் பைிவு வசய்பைன், ஆனால், நான் அதைக்கவில்தல.... நான் இந்ை உணவகத்துக்கு வருபவன் என்று அவருக்கு எப்படி வைரியும்.. முச்சக்கர வண்டி காரர் என்னுடன் என்ன கதைக்க இருக்கிறது.... நான் அதைப் பற்றி பயாசிக்கவும் இல்தல. மாதல மீ ண்டும் வைியில் ீ இறங்கி நடக்க ஆரம்பித்பைன்.... ஒரு முச்சக்கர வண்டி பாதையின் மறுப்பக்கம் நிறுத்ைப்பட்டு அைன் சாரைி தகதயத் ைட்டி அதைத்ைார்.

22

யாபரனும் தகத்ைட்டி அதைத்ைால் கடுப்பாகும் எனக்கு.. அப்பபாதும் அப்படித்ைான்... ைிரும்பி பார்க்காமல் விதரந்பைன்... முச்சக்கர வண்டி ைிரும்பி எனக்கு முன்னால் வந்து நிறுத்ைப்பட்டது, 'ைம்பி... உங்கை நான் காதலயில இருந்து பைடுபறன்...' சாரைி... 'ஏன்....' நான் 'வகாஞ்சம் வண்டில ஏறுங்க... உங்கள்ட்ட முக்கியமான ஒரு விசயத்ை பத்ைி பபசனும்...'

'எங்கயும் வரமுடியாது அண்பண.... பவணுனா இங்கபய வச்சி வசால்லுங்க....' – நான்... 'வகாஞ்சம் இை பாருங்க...' – அவர் அவர் ைம் முச்சக்கர வண்டியின் பமற்கூதரயில் உள்ை இடுக்கில் தவத்ைிருந்ை காகிைத் துண்டு ஒன்தற என் தகயில் ைந்ைார்.

அது அன்வறாருநாள் பகல் பபருந்ைில் வரும் பபாது பார்த்ை சுவவராட்டியின் ஒரு பகுைிதயப் பபால இருந்ைது. அைதன விரித்துப் பார்த்பைன்... 'அண்பண.... வண்டிய எடுங்க...' நான்... அபை முச்சக்கர வண்டியில், இந்ை சுவவராட்டி ஒட்டப் பட்டிருந்ை பபருந்து ைரிப்பிடத்துக்கு அருகில் வசன்பறன்... தகயில் இருந்ை சுவவராட்டியின் பாகத்தை மீ ைமிருந்ை பகுைியுடன் பசர்த்துப் படித்பைாம்.... காதல என்னுடன் பயணத்ை அந்ை வபண்ணின் புதகப்படம் பைிக்கப்பட்ட மரண அறிவித்ைல் அது.... இரண்டு மாைங்களுக்கு முந்ைிய ைிகைி இடப்பட்டிருந்ைது. அப்படியானால் கடந்ை நான்கு நாட்கைாக அவள் என்னுடன் பயணித்ைாபை... இந்ை சுவவராட்டி வபாய்யா... அவள் வபாய்யா.... இந்ை சாரைி வபாய்யானவரா? அறிந்து வகாள்ை ஆவலாய் இருந்ைது.... 'என்னண்பண... ஒபர குைப்பமா இருக்பக...' – நான்...

23

'ைம்பி அவ ஏற்கனபவ வசத்து பபான வபாண்ணு... உங்க வட்டுக்கு ீ முன்னுக்குைான் அவளும், அவ அப்பாவும் பபான த்ரீவல் ீ எக்சிடன்ட் பட்டுது... இரண்டு பபருபம வசத்துடாங்க.. காதலல நீங்களும் அவளும் த்ரீவிலர்ல

பபாறை பார்த்பைன்.... அைான் உங்கள்ட வசால்லனும்னு நிதனச்பசன்... வாங்க உங்கை வட்டுல ீ விட்டுட்டு பபாபறன்..' – அவர்

முச்சக்கர வண்டியில் ஏறிய பபாது, சாரைி ைன் வலது பக்கம் ைிரும்பி ஏபைா வசய்ைார்... 'ஆனால் அவ என்ன எதுவுபம வசய்யலபய அண்ணன்.. நல்லாைான் கதைச்சா....'– நான்

வசயதல விடுத்து, முச்சக்கர வண்டிதய வசலுத்ை ஆரம்பித்ை அவர், 'அவ உண்தமயா நல்ல வபாண்ணுைான் ைம்பி.. எந்ை வகட்ட பபரும் இல்தல.... இை இபைாட விட்டுடுங்க... அவ பின்னாடி பபானா உங்களுக்குத்ைான் ஆபத்து...'

அவர் எச்சரிக்கும் வைானி எனக்கு பிடிக்கவில்தல. ஆனால் சரிைான் என்றும் வைரிந்ைது.

———– மறுநாள் காதல 4.30.... இன்று எனக்கு பவதல இல்தல.... இருந்ைாலும் அவள் வருகிறாைா? என்று பார்ப்பைற்காக பவதலக்கு பபாவதைப் பபால ையாராகி வைியில் ீ இறங்கிபனன்...

அவள் இருக்கவில்தல.... சிறிது தூரம் நடந்து வசன்ற பபாது, பின்னால் வந்ை முச்சக்கர வண்டியின் வாசல் எனக்கு அருகில் நிறுத்ைப்பட்டது. உள்பை அந்ை வபண்... முச்சக்கர வண்டியின் உள்பை ஒைிரவிடப்பட்டிருந்ை நீல நிற வவைிச்சமும், அந்ை வபண்ணின் பைாற்றமும் வகாஞ்சம் கைி கலங்க தவத்ைது. 'பஹய்... குட்பமார்னிங்.. நான் பலட் ஆகிட்படன்... அைான் வட்டுகிட்ட ீ இருந்பை ட்ரிபசாவ்ல வந்துட்டன்.... வா...' – அவள்... மனதுள் அச்சம் இருந்ைாலும், கடந்ை நான்கு நாட்கைாக எதையும் வசய்யாைவள் இன்று என்ன வசய்ய பபாகிறாள்? என்ற எண்ணம் நம்பிக்தகயூட்டியது.

24

அவள் அருகில் அமர்ந்து வகாண்படன்... உண்தமதய பகட்டுவிடுபவாம் என்று உறுைியாக இருந்பைன்... 'நான் ஒன்று பகட்டா... உண்தமய வசால்வியா....'

– நான்

வகாஞ்சம் நாணியவள், ஆனால் சற்று பகாபமாக... 'என்னா?' 'நீ.... பபயா...?' – நான்... 'ஹா... ஹா.... ஹா...' அவள் பபய்ைான் பபால இருக்கு... இப்படி சிரிக்கிறாள். (எனக்குள்) 'ப்ை ீஸ்... உண்தமய வசால்லு...' 'ஏன் அப்படி பகட்கிற?' – அவள் என் தகயில் இருந்ை சுவவராட்டிதய அவைிடம் நீட்டிபனன்... பிரித்து பார்த்ைவள் 'என்ன இது?' சுவவராட்டியில் அவைின் புதகப்படம் இருக்கவில்தல. சுவவராட்டி மாறுப்படவும் வாய்ப்பில்தல. எப்படி மாறி இருக்கும்.. 'உனக்கு என்ன பிரச்சின? ைடுமாறிப் பபாபனன் நான். சுவவராட்டிதய வாங்கி வவறித்துப் பார்த்துக் வகாண்பட... 'நீ எங்க வட்டுக்கு ீ முன்னாடி நடந்ை எக்சிடன்ட்ல வசத்து பபாய்ட்டைா வசால்லி, ஒருத்ைர் இந்ை பபாஸ்ட்டர காட்டினார்... பநத்து இதுல உன்ட படம்ைான் இருந்ைது... பட்... இப்பபா...' அவள் முகம் சற்பற பசாகம் படர்ந்ைது.. ஆனாலும், 'லூசா நீ... வசத்து பபானா உன்பனாட எப்படி பபசிட்டு இருப்பபன்..'

–

25

என்றாள்.. 'வலா ிக்காைான் பபசுற... ஆனா.....' 'என்ன ஆனா... இை யாரு ைந்ைது உனக்கு...? அவர நிதனவு இருக்கா...? அவர் வைாதலபபசி இலக்கம் ஒன்தற ைந்ைிருந்ைார்... பநற்று என்

வைாதலபபசியில் பைிவாகி இருந்ை இலக்கங்கதை பசாைித்து அவரது இலக்கத்தை பைடி அதைத்துப் பார்த்பைன்...

வைாதலபபசி மறுப்பக்கம் ஒலிக்க அதைப்பில் காத்ைிருந்பைன்... ஆனால் பைில் இல்தல... 'இந்ை பநரத்துல தூங்குவரா இருக்கும்... வகாஞ்சம் பலற் ஆகி எடுத்து பாத்துட்டு எனக்கும் வசால்லு....' –அவள் அவள் குரலும், கண்ணில் இருந்ை பகாபமும் எனக்கு வகாஞ்சம் அச்சத்தைபய ைந்ைது... என் இடம் வர நான் இறங்கிவிட்படன்... வைதமபபால அவபை பணத்தை வகாடுப்பைாக கூறினாள்... அவதை பின்வைாடர்ந்து வசல்ல நிதனத்பைன்... அவ்வாபற வசய்பைன்.. அவள் ைமது அலுவலகத்ைிற்கு அருகில் இறங்கி, முச்சக்கர வண்டி காரருக்கு பணத்தை வகாடுத்துக் வகாண்டிருக்கும் பபாது, நான் மதறந்ைிருந்து பார்த்பைன்... அவள் என்தன கண்டுவிட்டதை பபால இடது கன்னத்ைில் நாக்தக அழுத்ைி இைழ்கைின் ஒரு பக்கத்ைில் மட்டும் சிரித்து வகாண்பட கட்டிடத்துக்குள் வசன்றாள்...

சிறிது பநரம் நான் என் அலுவலகத்ைில் இருந்து விட்டு 9 மணி அைவில் மீ ண்டும் அவைதுக்கு அலுவலகத்துக்கு அருகில் வந்பைன்.. நான் எைிர்பார்த்ை படிபய ஆனால் அந்ை கட்டிடத்ைில் இருந்து அன்றி பவவறாரு ைிதசயில் இருந்து அவளும் வந்ைாள்... 'ஹாய்... நீ வருவனு எனக்கு வைரியும்?' - அவள் 'எப்பிடி...' - நான்

'எப்படிபயா... சரி அந்ை ட்ரிபசா காரருக்கு பகால் பண்ணி பார்த்ைியா...? அவள்... 'ஓ... ஆனா... ஆன்ஸ்வர் இல்ல...' - நான்...

26

'இப்ப எடுத்து பாரு..' - அவள்... அதைத்பைன்... பைில் இல்தல.... என்தன விட அவளுக்குைான் அவதர பார்க்க ஆவல் அைிகம் பபால் இருந்ைது... அவள் முகத்ைில் படபடப்பும், பகாபமும் வைரிந்ைது. 'நீ ஓஃப் ஆகிட்டியா? – நான் 'யப்... வட்டுக்கு ீ பபாகத்ைான் வரடியாபனன்...' – அவள் 'சரி வா பபாபவாம்...' – நான்;... ைிரும்பி பபாகும் பபாது அவள் இரு தககைிலும் என் தகதய பற்றிப் பிடித்துக் வகாண்டாள்...

ஏபைா நான்தகந்து நாட்களுக்குள் இவ்வைவு வநருக்கம் வந்துவிடுமா? என்பது சந்பைகம் ைான்.. ஆனால் அவள் எத்ைதனபயா ஆண்டுகள் என்பனாடு பைகியவள் பபால நடந்து வகாண்டாள்.. நடந்து வசல்லும் பபாது சில

இடங்கைில் அவள் என் தகயில் ைதலதய சாய்துக் வகாண்டாள்... அவள் மீ ைான பாசத்தை என் பைகம் எங்கும் பரவ வசய்ைாள்.. அவள் ஆவியாக

மட்டும் இல்லாவிட்டால், அவதை எப்படியாவது வசாந்ைமாக்கிக் வகாள்ை பவண்டும் என்பபை என் எண்ணமாக இருந்ைது... சிறிது தூரம் நடந்து வசன்றதும் எனக்கு ஒன்று நிதனவு வந்ைது. அவைது மரண சுவவராட்டி ஒட்டப்பட்டிருந்ை இடத்துக்கு வலது எைிர் ைிதசயில் இருந்ை கதடயில் சீ.சீ.ரீ.வி காவணாைிப்பைிவி (கமரா) இருந்ைது.

அைில் நிச்சயமாக அந்ை முச்சக்கர வண்டி சாரைியும் பைவாகி இருப்பார். அங்கு பபாய் உைவி பகட்கலாம் என்று முடிவவடுத்து, மீ ண்டும் முச்சக்கர வண்டி ஒன்றில் ஏறிபனாம். அவள் என் தககதை இன்னும் விடபவ இல்தல.... முச்சக்கர வண்டியில் அமரும் பபாது என் பைாைில் சாய்ந்ைவள் இறங்கும் வதரயில் எைவில்தல, எதுவும் பபசவும் இல்தல. என்தன எங்கு பவண்டுமானாலும் கூட்டிக் வகாண்டு பபா என்று அவள் வசால்வதை பபால இருந்ைது அது எனக்கு... அவள் ஆவியாக மட்டும் இல்லாமல் இருந்ைால், அவதை என் அம்மாவிடம்ைான் முைலில் அதைத்து வசல்பவன்...

——— 'அண்பண... ப்ை ீஸ்... உங்கட கமரா வரக்பகார்ட ஒருக்கா வசக் பண்ணிக்க

27

விடுவிங்கைா..? – நான் 'யாருங்க நீங்க...' – கதடக்காரர்... நான் விடயத்தை விைக்கிச் வசான்னதும் அவர் ஓப்பு வகாண்டார்... வரக்பகாடரில் பநற்தறய பைிவுகதை பரிபசாைித்ைார்.. பநற்று மாதல 5 மணிக்கும், 5.30க்கும் இதடயிலான பைிவிதன பரிபசாைித்பைாம்...

நானும், முச்சக்கர வண்டி காரரும் உதரயாடிக் வகாண்டிருக்கும் காட்சி வைரிந்ைது... அவரது முகம் வைரியவில்தல... சாரைி என்தன முச்சக்கர வண்டியில் ஏற்றி வலது பக்கத்ைில் ைிரும்பி ஏபைா வசய்யும் பபாது, அவரது முகம் வை​ைிவாக வைரிந்ைது.

இதுவதரயில் என் தகதய விட்டு பிரிந்ைிராை அவள் தககள், சாரைியின் உருவத்தை கண்டதும் பிரிந்ைன... 'இது என் அப்பா...' – அவள்... 'அப்பாவா...' நான்.. 'ஆனா அவர் இப்ப உயிபராடபவ இல்ல' அவள்...

ெிக்கி ெிக்சனஸ்

28

பண்தடத் ை​ைிைர்களின் நீ ரியல் அறிவும் ஆளுதைத்ைிறனும்

சங்கத்

அவர்கள்

ைமிைர்

ைாம்

இயற்தகபயாடு

காணும்

இதயந்ை

வபாருள்கைிவலல்லாம்

வாழ்க்தகக்கு

இயற்தக

உரியவர்கள்.

அைகுணர்ச்சிதய

நிதறத்து தவத்ைிருந்ைனர். ைமிைர்கைின் கதலப்பதடப்புகள், இலக்கியங்கள் ஆகிய

அதனத்ைிலும் இயற்தக

புலவர்கள்

நிலத்தை

என்பைிலும்

இயற்தக

என்பைிலும்

ஊடுருவி நிற்பைதனக்

இயற்தக

வைங்கதை

இயற்தக

அைிவுகைில்

இருந்து

அைிவுபடாமல்

வைத்ைிற்கு

காணலாம். சங்கப் காக்க

நிதலநிறுத்ை

மூலவித்ைாக

பவண்டும்

பவண்டும்

அதமயும்

நீதர

எவ்வாவறல்லாம் காத்ைிடல் பவண்டும் என்பைிலும் கருத்ைாக இருந்துள்ைனர் என்பைதன வவைிப்படுத்துவைாக இக்கட்டுதர அதமகின்றது. நிலம்,

நீர்,

பசர்க்தகயால்

ைீ,

வைி,

வான்

ஆகிய

இயற்தகப்

வபாருள்கைின்

உருவானதுைான் நாம் வாழும் உலகம் என்பைதனச்

சங்கப்

புலவர்கள் நன்கறிந்ைிருந்ைனர். இைதனக் கருத்ைில் வகாண்பட வைால்காப்பியர் “நிலம் ைீநீர் வைி விசும்பபாதடந்தும் கலந்ை மயக்கம் உலகம்” (வைால். 89:1-2) என்று குறித்துள்ைார். இயற்தகச்

சீற்றங்கைாலும்

பருவநிதல

மாற்றத்ைாலும்

நிலத்ைின்

ைன்தமயும் அைில் வாழும் மக்கைின் ைன்தமயும் மாறும் நிதலப்பாட்டிதனச் சங்கப்

பாதலத்ைிதணப்

பாடல்கள்

வவகுவாக

எடுத்துதரக்கின்றன.

நீரின்தமயால் புவி வவப்பமதடகின்றது. புவிவவப்பமதடவைால் நீர்நிதலகள் காய்ந்து,

உயிரினங்கள்

கலித்வைாதகப் இயற்தக

பாடல்

வைத்ைிற்கு

வாழ்வைற்கு

(கலி.

6:4-6)

அற்ற

நிதல

எடுத்துதரக்கின்றது.

மூலஆைாரமான

ஏற்படுவைதனக் சங்கப்

நீர்நிதலதயக்

புலவர்கள் காத்ைதல

முைன்தமயான கடதமயாக மன்னர்களுக்கு அறிவுறுத்ைியுள்ைனர். ைிருவள்ளுவர் ைதல

காண்பது

எடுத்துதரத்ைார். காலங்கைில்

“விசும்பின் அரிது”

(குறள்.

அத்ைதகய

பயன்படுத்ைச்

துைிவைின் ீ 16)

நீதரச்

வசய்யுமாறு

அல்லால் என்று

பசமித்து

மற்றாங்பக

நீரின் தவத்து,

குடபுலவியனார்

பசும்புல்

அருதமயிதன மதைஇல்லாக் என்னும்

புலவர்,

பாண்டியன் வநடுஞ்வசைியனுக்கு அறிவுறுத்துவைதன, “நிலன் வநளிைருங்கின் நீர்நிதல வபருகத் ைட்சடாரம்ை இென் ைட்சடாசர ைள்ளாசைார் இெண் ைள்ளாசைாசர” (புறம். 18:28-29) என்னும் பாடல் குறிப்பிடுகின்றது. இயற்தக வைத்ைிற்கு மூலமான நீர் ஆைாரத்தைப் வபருக்குவபை மன்னனது ைதலயாய கடதமயாகும் என்பதைக்

29

இவ்வாறு

குறித்துள்ைார்.

“எங்வகங்கு

நீதரச்

பசமித்துதவக்க

முடியுபமா

அங்வகல்லாம் பசமித்து தவத்துக் வகாண்டு, பசமித்ைவற்தறத் பைதவப்படும்

காலங்கைில் பயன்படுத்ைிக் வகாள்வபை சிறந்ை அறிவுதடதமயாகும்“ என்ற கருத்ைிதனச் சங்கப் புலவர்கள் எடுத்துதரத்துள்ைனர்.

நீதர எவ்வாவறல்லாம்

பசமித்து தவக்கலாம் என்ற கருத்து புறநானூறு, "அதறயும் வபாதறயும் ைணந்ை ைதலய எண்நாள் ைிங்கள் அதணய வகாடுங்கதரத் வைண்ண ீர்ச் சிறுகுளம் கீ ள்ெது ைாசைா'' (புறம்.)118 என்று

புலப்படுத்துகின்றது.

இைில்

நீர்நிதலகதைத்

பைங்கிதவக்கும்

ஏரி

எவ்வாறு அதமக்கப்வபற பவண்டும் என்ற கருத்துப் புலப்படுத்ைப்பட்டுள்ைது. ஏரிக்கதரயின்

நீைம்

வகாள்ை​ைவாகக்

குதறவாகவும்,

வகாண்டைாகவும்,

பிதறச்சந்ைிரதன

ஒத்ை

அது

அைிக

சுருக்கமாகச்

வடிவிலும்

நீர்

வசான்னால்

இருக்க

அது

அைதவக்

பவண்டும்

எட்டாம்

என்றும்

குறிப்பிடுகின்றது. இச்வசய்ைிகள் இயற்தக வைத்ைிற்கு அடிப்பதடயாக அதமயும் நீர்வைம் வபருக்கல் பற்றிய சிந்ைதனப் புலத்தை எடுத்துதரக்கின்றன. இைனால் சங்க காலத்ைிபலபய

நீரின்

அருதமப்பாட்டிதன

மக்கள்

அறிந்ைிருக்க

பவண்டும்

என்ற கருத்தும், உலக வாழ்க்தகக்கு நீபர ஆைாரமாக விைங்குவது என்ற கருத்தும் புலவர்கைால் உணர்த்ைப்பட்டுள்ைது.

நீரின்றி மக்கள் ைவிப்புக்குள்ைான நிதலப்பாட்டின் வவைிப்பாபட சங்கப் பாதலத்ைிதணப் சீற்றங்கைாலும் வாழும்

பாடல்களுக்குப் பருவநிதல

மக்கைின்

பாதலத்ைிதணப் அகப்பாடல்கைில் இடம்வபற்றுள்ைதம பாதலத்ைிதணப் அைனால்

மாற்றத்ைாலும்

ைன்தமயும் பாடல்கள்

வவகுவாக

பாடல்கள்

நிலத்ைின்

ைன்தமயும்

எடுத்துதரக்கின்றன.

வகாள்ைத்ைக்க

பாடல்கபை

ஒருகாலத்ைில்

வசைிப்புற்று

வாழ்க்தகயில் நீரின்தமயால்

பநரும்

விரிவாகச் சிலப்பைிகாரம் (11:62-66) எடுத்துதரக்கின்றது.

சங்கப் சங்க சங்கப்

ைன்தமயிதனயும் சிக்கல்களும்

விைங்கிய

பாதலயாக

வைரிவிக்கின்றனர்.

அைில்

மிகுைியாக

வசய்ைியாகும்.

வவப்பமதடந்ை

புலவர்கள்

இயற்தகச்

நிதலப்பாட்டிதனச்

நிலத்ைின்

மதலப்பகுைியுபம சங்கப்

அதமந்துள்ைன.

ைிதணப்

கருத்ைில்

உயிரின

வபறுவைதனச்

மாறும்

பாதலத்

எடுத்துதரக்கப்பட்டுள்ைன. பகுைியும்

வபாருைாய்

இைதனப்

காட்டுப் மாற்றம் பற்றி

30

நீர்இன்தமயால்

வற்றிப்

பபாைல்,

விலங்கினங்களும்

ைாவரங்களும்

மனிைர்களும் நீரின்றித் ைவித்ைல், அைனால் வாழ்க்தகயின் இன்றியதமயாத் பைதவயான

வபாருை ீட்டுவைற்காகப்

ைாக்கத்ைால்

நிகழும்

பிரிந்து

மாறுபாடுகள்

வசல்லுைல்

சங்கப்

என

பாடல்கைில்

ஒன்றின்

வரிதசயாக

எடுத்துதரக்கப்படுகின்றன. நீரின்தமயால்

நிலத்ைின்

ைன்தம

வாழ்வைற்கு

அற்ற

நிதல

ஏற்படுவைதனக் கலித்வைாதக, “உண்ண ீர் ெறப்ப புலர்ொடும் நாெிற்குத்

ைண்ண ீர் வபறாஅத் ைடுைாற் றுருந்துயரம் கண்ண ீர் நதனக்கும் காடு” என்று

எடுத்துதரக்கின்றது.

(கலி. 6:4-6)

இபைபபான்று

பாதலநிலத்ைின்

வவம்தமயும்,

அைனால் வாடும் மனிைர்கைின் நிதலயும், “ைால்வெள் சளாத்ைிரத்து தையில் ொலிணர் அருஞ்சுரம் வசல்சொர் வசன்னிக் கூட்டும் அவ்ெதர.....” என்னும்

(ஐங். 301:1-3)

ஐங்குறுநூற்றுப்

பாடலில்

காட்சிப்படுத்ைப்படுகின்றது.

ஆைலால்

சங்கப் புலவர்கள் இயற்தக வைத்ைிற்கு முைன்தம ஆைாரமான நீர்நிதலதயக் காத்ைதல முைன்தமயான கடதமயாக மன்னர்களுக்கு அறிவுறுத்ைியுள்ைனர். நீர்நிதலதயக் காத்துநிற்கும் காவலனின் வசயலானது ஒரு ைாய், ைன் குைந்தைதயக் காப்பைற்காகத் துயிலாது இருத்ைதல ஒக்கும் என்ற வசய்ைி அகநானூற்றில் சிறப்பால்

(பா.

சங்க

உணர்ந்துள்ைனர் கற்பதனயாகப்

25)

எடுத்துதரக்கப்பட்டுள்ைது.

காலத்ைில் என்பைதன

நீரின்

பைதவதய

அறியமுடிகின்றது.

புதனயப்பட்டதவ

அல்ல.

இதவ மிக

ைரும்

கவனத்துடன்

இவ்வாறான

அதவ

வபாருட்

நிகழ்வுகள்

நீரின்

இன்றியதம

யாதமயிதன உணர்ந்தும் அறிந்தும் கூறியனவாகும். வானினின்று அதமகின்றது.

நிலத்ைில்

இைதன

விழும்

உணர்ந்ை

நீபர

அதனத்ைிற்கும்

பண்தடத்ைமிைர்

நீதரத்

அடிப்பதடயாய் ைம்

உயிரினும்

பமலான ஒன்றாகக் கருைிப் பபாற்றியுள்ைனர். மதைநீதரச் பசமித்து தவத்து, பசமித்துதவத்ை

நீதரத்

ைிறம்படப்

பயன்படுத்துவைன்

மூலமாகபவ

பவைாண்தமதயச் வசைிக்கச் வசய்யமுடியும் என்று நம்பியுள்ைனர். இவ்வாறு நீரிதனச் பசமிக்கும் முதறகதை இைங்பகாவடிகள், “இடியுதடப் வபருைதை எய்ைா ஏகப் பிதையா ெிதளயுள் வபருெளம் சுரப்ப ைதைபிணித்து ஆண்ட ைன்னென்” (வரி. 26-28)

31

என்று

எடுத்துதரக்கின்றார்.

இப்பாடலடியில்

இடம்வபறும்

’மதை

பிணித்து

ஆண்ட மன்னவன்‘ என்பைன் வபாருள், முதறயாகப் வபய்யும் மதை நீதர ஏரி, குைங்கைில்

பசமித்து

அவற்தறத்

ைக்க

முதறயில்

பயன்படுத்ைி,

நாட்தட

வைம்வபறச் வசய்யும் மன்னன் இவன் என்பைாகும். இபை பபால மதை நீதரச் பசமித்து

தவப்பைற்கு

ஏற்ற

நீர்

நிதலகதை

அதமப்பது

ஒரு

மன்னனின்

ைதலயாய கடதம என்பதைப் புறநானூற்றுப் பாடலில், "நிலன் வநளிைருங்கின் நீர்நிதல வபருகத் ைட்சடாரம்ை இென் ைட்சடாசர (புறம்-)30-18:28

ைள்ளாசைார் இெண் ைள்ளாசைாசர''

என்று புலவர் குடபுலவியனார், பாண்டியன் வநடுஞ்வசைியனுக்கு அறிவுறுத்துகிறார்.

இைன்வபாருள்,

அங்வகல்லாம்

நீர்

நிலம்

நிதலகள்

எங்வகங்கு

அதமயும்படிக்

பள்ைமாக

கதர

அதமத்ை

இருக்கிறபைா மன்னர்கபை

இவ்வுலகில் என்வறன்றும் அைியாப் புகழ்வபற்று விைங்குவர் என்பைாகும். சிறுபஞ்ச மூலத்ைில் குைம், கிணறு, ஏரி முைலானவற்தற அதமத்து நீர்நிதலகதைக் காத்து தவப்பவர் வசார்க்கத்ைிற்குச் வசல்வார் என்ற கருத்து அறமாக எடுத்துதரக்கப்பட்டுள்ைது. பைிவனண் கீ ழ்க்கணக்கு நூல்களுள் ஒன்றான ைிரிகடுகத்ைில், நீர் வரும் வரத்துக்கால் நன்கு அதமயாை குைம் இருப்பின் அைனால் பயன் குதறயும் என்ற வசய்ைி, "ொய்நன் கதையாக் குளனும் ெயிறாரத் ைாய்முதல யுண்ணாக் குைெியும் சசய்ைரபில் கல்ெிைாண் பில்லாை ைாந்ைரும் இம்மூெர் நல்குரவு சசரப்பட்டார்''

(83)

என்று எடுத்துதரக்கப்படுகின்றது. ைாய்ப்பால் அருந்ைாை குைந்தையும், கல்வி அற்ற நிதலயில் உள்ைவர்களும் எப்படி சிறக்க முடியாபைா, அதுபபால் வாய் நன்கு அதமயாை குைமும் சிறப்பின்றி இருக்கும் என்று குறிப்பிட்டுள்ைார். வபருமைவில் வபருக்வகடுத்து வரும் வவள்ைநீதரத் ைம்முள் அடக்கிக் வகாள்ளும் ஏரிகள் ஒருநாட்டில் நிதறந்ைிருப்பது அந்நாட்டுக்குச் சிறப்புத் ைரும் என்பைதன, “யாறுள் அடங்கும் குைமுை வறுசால்” ீ என்று நான்மணிக்கடிதக குறிப்பிடுகின்றது. இப்பாடலில் குறிக்கப் வபறும் ஆறு உள் அடங்கும் குைம் என்ற வசாற்வறாடர், நீரின் பசமிப்பு முதறதய வவைிப்படுத்துவைாகத் ைிகழ்கின்றது. "வபருங்குளக் காெலன் சபால அருங்கடி அன்தனயும் துயில் ைறந்ைனசள''

(25)

32

அைாவது பனியிலும், மதையிலும் அடர்ந்ை இருள் சூழ்ந்ை நள்ைிரவில் ஏரிதயக் காக்கும் காவலன்பபால, குைந்தைதயப் பாதுகாக்க அன்தன ைன் தூக்கத்தை மறந்ைாள் என்பது இப்பாடலின் வபாருள் சிறு குைந்தைதயத் ைாயானவள் கண்தண இதம காப்பதுபபால் காத்ை வசயலும், நீர் நிதலகதைக் காக்கும் வசயலும் ஒன்றாகபவ எண்ணப்பட்டு உள்ைன. பைந்ைமிழ் நூல்கைில் இத்ைகு நீர்நிதலகைிலிருந்து மிகுநீதர வவைிபயற்றக் கலிங்கு என்ற அதமப்தப ஏற்படுத்ைியிருந்ைனர். இக்கலிங்கு குறித்ை ைகவல்கள் மிகுைியாக இலக்கியங்கைில் சுட்டிக்காட்டப்படுகின்றன. இத்ைகு வைாைில்நுட்பம் நம் ைமிைகத்ைில் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பிருந்பை பயன்பாட்டில் இருந்து வந்துள்ைது. இைதன வவைிப்படுத்தும் கல்வவட்டுச் சான்றுகளும் பல உை. மணிபமகதலயில் அறவணர் வைாழுை காதையில், புத்ைபைவனின் அறிவுதர நீர் வருதகயின் பைாற்றத்பைாடு வபாருந்ைவருமாறு எடுத்துதரக்கப் படுகின்றது. "வபருங்குள ைருங்கில் சுருங்தகச் சிறுெைி இரும்வபரு நீத்ைம் புகுெது சபால அளொச் சிறுவசெி அளப்பரு நல்லறம் உளைலி உெதகவயாடு உயிர்வகாளப் புகும்''

(13:84-87)

சுருங்தக என்பது பூமிக்கடியில் வசல்லும் சிறிய குைாய் அைாவது, வபருங்குைங்கைாகிய பபபரரிகைின் ஒருபுறம் உள்ை சிறிய சுருங்தக வைியாக அங்குத் பைக்கப்பட்ட நீர் வவைிபயறி மக்களுக்கும் அைப்பரிய வதகயில் பயன்ைரும். அதுபபால வசவித்துதை வைிபய நல்ல அறக்கருத்துக்கள் உள்ைத்தைச் வசன்றதடயும் என்ற கருத்து எடுத்துதரக்கப்படுகின்றது. அக்காலத்ைில் மக்கள் நன்கு அறிந்ைிருந்ை வசய்ைியாகிய சுருங்தகயின் வசயல்பாட்படாடு புத்த்பைவனின் கருத்ைியல் ைிறம் ஒப்புபநாக்கி எடுத்துதரக்கப்பட்டுள்ை​ைதனக் காணலாம். சங்க இலக்கியத்ைில் வபருக்வகடுத்து மிகுபவகத்ைில் ஓடிவரும் நீதரக் குறுக்பக ைடுப்பதண அதமத்துத் ைடுப்பைற்கு மிகுந்ை வைாைில்நுட்ப அறிவு பைதவப்படும். வருகிற நீதரக் கற்கள் வகாண்டு ைடுப்பைால், இத்ைகு ைடுப்பதண கற்சிதற என்னும் வசால்லால் குறிக்கப்பட்டுள்ைது. வைால்காப்பியப் வபாருை​ைிகாரத்ைில் “வபருகிவரும் பதடதய ஒரு வரன் ீ ைடுத்து நிறுத்ைிப் பபாராடிய வசயல், ஆற்று வவள்ைத்தைக் கற்சிதற ைடுத்து நிறுத்தும் வசயல்பாட்படாடு ஒப்புதமயாக்கிக் கூறப்படுகின்றது” (வைால். 725). நீரியலும் சுகாைாரமும் ஒரு சமூகம் ைனக்குக் கிதடக்கும் இயற்தகப் வபாருள்கதைக் வகாண்பட சுற்றுப்புறத்தையும், ைன்தனயும் பாதுகாப்பாக தவத்துக் வகாள்ை முடியும். சங்கத் ைமிைர்கள் ைங்களுக்குக் கிதடத்ை இயற்தக வைங்கதைப் பபணி, பாதுகாத்து அவற்றின் துதணயுடன் ைங்கள் தூய்தமதயக் காத்துக் வகாண்டனர். இைனடிப்பதடயில் “கந்தையானாலும் கசக்கிக் கட்டு”, “கூைானாலும் குைித்துக் குடி” என்ற வசாலவதடகள் ஏற்பட்டன. நீதரப் பாதுகாத்துப் பயன்படுத்துல்

33

மனிைத்தூய்தம என்பது வபரும்பாலும் நீரினாபலபய காக்கப்படுகின்றது. இக்கருத்தை வலியுறுத்தும் விைமாகபவ, “புறந்தூய்தம நீரான் அதமயும்” என்ற குறட்கருத்தும் அதமந்துள்ைது. இைனால் உடதல நீரால் சுத்ைம் வசய்து இருத்ைல் பவண்டும் என்ற உணர்வு வபறப்படுகின்றது. அவ்வாறு குைிக்கும்பபாது சுத்ைமான நீரினாலும், புைிைாகச் வசன்று வகாண்டிருக்கும் நீரிபலபய நீராடுைல் பவண்டும் என்ற உணர்வு சங்க காலத்ைில் மிக்கிருந்ை​ைதன, “அனல்குதடப் பனித்துதற ; வைாண்டி அன்ன ைணம் கைழ் வபாைில்” (174:2-3) என்னும் ஐங்குறுநூற்றுப் பாடல் அடிகள் எடுத்துதரக்கின்றன. பமலும் புதுவவள்ைத்ைில் நீராடுைல் உடலுக்கும் மனதுக்கும் மகிழ்தவத் ைரும் என்ற குறிப்பும் சங்க இலக்கியத்ைில் இடம்வபற்றுள்ைது. புதுவவள்ைம் என்பது நீர்நிதறந்து வபருக்வகடுத்பைாடி வரும் நீரிதனக் குறிப்பைாகும். ஆைலால் புதுவவள்ைத்ைில் நீராடுவைதனச் சங்க கால மக்கள் வபரிதும் விரும்பியுள்ைனர். இவ்வாறு வருகின்ற வவள்ைமானது மூலிதகச் வசடிகபைாடும், பல்பவறு மலர்கபைாடும், இதலகபைாடும், ைதைகபைாடும் கலந்து வரும். அைனால் அப்புதுவவள்ை நீரானது அப்பபாது நீராடும் மக்களுக்கு மருந்ைாக அதமந்ைிருப்பதைக் காணமுடிகின்றது. புதுவவள்ைத்ைில் நீராடிய வசய்ைியிதன, “முளிஇதல கைித்ைன முகிழ் இணசராடு ெரும் ெிருந்ைின் ைீம்நீர் ைருந்துைாகும்”

(53:7-8)

என்னும் நற்றிதணயின் அடிகள் எடுத்துதரக்கின்றன. புதுவவள்ைத்ைில் நீராடிய நிகழ்ச்சியிதனப் பரிபாடல் விரிவாக எடுத்துதரக்கின்றது. பமலும், அக்கால மக்கள் வபரும்பாலும் ஓடும் நீர்நிதலகைிபலபய நீராடினர் என்பதையும் உணரமுடிகின்றது. மார்கைி, தை மாைங்கைில் நீராடுைல் சிறப்பானைாகப் பபசப்பட்டுள்ைது. தைநீராடல் இைதமதயத் ைரக்கூடியது. என்னும் வசய்ைியிதன, “சசய் உற்ற கார்நீ ர் ெரவு நீைக்காய் தைந்நீ ர் வைளிந்ைாய் என்ைாரும் ..................................................... கிைெர் கிைெியர் என்னாது ஏழ்காறும் ை​ைஉன்று ைல்லற்சகள் ைன்னுக” (11:114-121) என்னும் பரிபாடல் அடிகள் எடுத்துதரக்கின்றன. குடிநீர்ப் பாதுகாப்பு மனிை வாழ்க்தகக்கு மிகவும் இன்றியதமயாது விைங்குவது குடிநீர். “நீரின்று அதையா உலகம் சபால”

(நற். 1-6)

“நீர் இன்று அதையா யாக்தகக்கு எல்லாம்” (புறம். 18:18)

34

“நீரின்றி அதையாது உலகு”

(குறள். 20)

என்னும் அடிகளும் இைதனபய வலியுறுத்துகின்றன. இந்ை நீர் சுத்ைமாக இருக்க பவண்டியது இன்றியதமயாை​ைாகின்றது. உலகில் மக்கதைத் ைாக்கும் வபரும்பாலான பநாய்களுக்குக் காரணமாக அவர்கள் பருகும் குடிநீபர அதமகின்றது. உலகில் மக்கதைத் ைாக்கும் பநாய்கைில் 80% விழுக்காடு பநாய்கள் நீர்மாசுபாடால் உண்டகிறது. இத்ைன்தமயிதன உணர்ந்துைாபனா என்னபவா, உண்பைற்கும், நீராடுவைற்கும் சுத்ைமான நீரிதனபய என்பது வைரியவருகின்றது. இச்வசய்ைியிதன,

சங்க கால மக்கள் பயன்படுத்ைியுள்ைனர்

“முன்றில் இருந்ை முதுொய்ச் சாடி யாம் காொஅது உண்வடன ெறிது ைாசின்று”

(புறம். 319:3-4)

என்னும் புறநானூற்றுப் பாடல் குறிப்பிடுகின்றது. முற்றத்ைிலுள்ை சாடியில் சிறிய அைவில்ைான் நீர் இருப்பினும், அது மாசற்றைாக இருப்பைனால் நீ அைதனப் பருகலாம் என்னும் கருத்ைதமந்ை பாடலின் வரிகைால் அக்கால மக்கள் மாசற்ற நீதரக், குடிப்பைற்குப் பயன்படுத்ைியுள்ைனர் என்பதை உணரலாம். சங்க மக்கள் ைங்கள் நிதலகைிலன்றி, ஓடும் நீர் குறிப்பிடத்ைக்கது.

பைதவக்கான நிதலகைிபலபய

குடிநீதரத் பைங்கியிருக்கும் பயன்படுத்ைியுள்ைனர் என்பது

“நல்ைரன் நளிய நறுந்ைண் சாரல் கல்ைிதச அருெி ைண்வணனப் பருகி”

(புறம். 150-15:16)

என்னும் புறப்பாடல் ஓடும் அருவிநீதரப் பருகியதமதயப் புலப்படுத்துகின்றது. அருவி நீரின் சுதவத்ைன்தமதய “நறுந்ைண் சாரல்” என்ற வசால்லாட்சி புலப்படுத்துகின்றது. பமலும், “பாரி பறம்பிற் பனிச்சுதனத் வைண்ண ீர்” (குறு. 196:3-4) என்னும் குறுந்வைாதகப்பாடல் அடியும், “சுதனநீர் ைீம்நீர்ச் சசாற்றுஉதலக் கூட்டும்”

(பரி. 169:7)

என்னும் அகநானூற்றுப் பாடலடியும் சுதனநீதரப் பயன்படுத்ைியதமதயக் காட்டுகின்றன. இச்வசய்ைிகைால் அக்காலத்து மக்கள் குடிப்பைற்குப் பயன்படுத்தும் நீர் கலங்கலின்றித் வை​ைிவாக இருக்கபவண்டும் என்று கருைியதைப் புலப்படுத்துகின்றது. அவ்வாபற சதமப்பைற்கும் சுதனநீதரப் பயன்படுத்ைியதம புலனாகின்றது. பமலும் பனிக்காலத்ைில் சூடாக்கிய நீதரக் குடிப்பைற்குப் பயன்படுத்ைிய வசய்ைியிதனயும், அைதனச் பசமக்கலத்ைில் தவத்ைிருந்து பைதவப்படும்பபாது பருகியதையும்,

35

“அற்சிர வெய்ய வெப்பத் ைண்ண ீர் சசைச் வசப்பில் வபறீஇயசரா நீசய” (குறு. 277:4-5) என்னும் குறுந்வைாதகப்பாடலின் அடிகள் புலப்படுத்துகின்றன. வைாகுப்புதர சங்க காலத்ைில் நீரின் பைதவ வலியுறுத்ைப்பட்டுள்ைது. ைகவல் வைாைில் நுட்பம், அறிவியல், வபாருைாைாரம், கல்வியறிவு ஆகிய அதனத்ைிலும் வைர்ச்சியதடந்ை நாம், நீர்வைத்தைப் வபருக்கித் ைரும் நீர் ஆைார நிதலகதைக் காத்ைிடவும் வபருக்கவும் பவண்டும் என்று இன்றுவதர கருைவில்தல. இைனால், பண்தடக்காலத்ைில் வபருகி வைர்ந்து மக்கதைக் காத்துநின்ற ஆறுகள், ஏரிகள், குைங்கள், கால்வாய்கள் இன்று காணாமல் பபாயுள்ைன. சங்கப் புலவர்களுக்கு இருந்ை நீர்வை ஆைார அறிவு பயன்படுத்ைப்பட பவண்டும். சங்கப் புலவர்கள் வபற்றிருந்ை இயற்தக பநயம், இயற்தக மீ ைான காைல், இயற்தகச் வசல்வங்கைான மதலகள், ஆறுகள், அருவிகள், காடுகள், சமவவைிகள் மீ ைான அைகியல் ைன்தம, இயற்தகப் பதடப்புகைான ைாவரங்கள், வசடிவகாடிகள், பறதவகள், விலங்கினங்கள் பற்றிய அறிவுப்புலம் முைலானதவ படிப்பவர்க்கு வியப்தபத்ைரும் வசய்ைிகைாக அதமந்துள்ைன. இவற்தறக் கண்ணால் கண்டு இரசித்ைபைாடு மனஉணர்வின்வைி அவர்கள் உணர்த்தும் கருத்துப் புலப்பாட்டுச் வசய்ைிகள் இன்றும் வியக்கத்ைக்க வசய்ைிகைாக உள்ைன. பண்தடத்ைமிைர்கைின் அறிவுநுட்பத்துக்கு அவர்ைம் இயற்தகதயக் காக்கும் ைிறம் சான்றாக அதமந்ைிருக்கின்றது. சமுைாயத்ைில் நீரியலில் தூய்தம பபணப்பட்டுள்ைது. இயற்தகயின் கூறுகதை முன்னபர அறிந்ைிருந்ை நம் ைமிைர், அவற்றின் காலமாறுபாடுகதையும், இன்றியதமயாதமதயயும் அறிந்து தவத்ைிருந்துள்ைனர். பருவ மாறுபாடுகதையும் அறிந்து அவற்றிற்பகற்ற வதகயில் வாழ்க்தக நடத்ைியுள்ைனர். குைிக்கும் நீரிலும், குடிக்கும் நீரிலும் தூய்தமதயப் பபணியுள்ைனர் என்பதை உணரமுடிகின்றது.

முதனெர் ப.சு. மூசெந்ைன்

36

நிகண்டுகள் பிதைபடசெ “கார்டிபயாவலா ிஸ்ட்தடக் வகாண்டுபபாய் காட்டுறதுக்குத் ைான் சிபாரிசு

வசய்யிறன் எண்டு இண்தடக்கு மூண்டாம் ைரமாய்ச் வசால்லிப்பபாட்டார்,

வடாக்டர் நாைன். ஆனால், இவர், ைனக்கு பவண்டாமாம் எண்டு அடாப்பிடியாய் நிற்கிறார். வருத்ைத்துக்கு வைி பாக்காமல் அதை அனுபவிக்கப் பபாறன் எண்டு அடம்பிடிக்கிற உந்ை ஸ்ரபன்பனஸ்க்கு ஏைாவது வசய்யுங்பகா பாப்பம்.” எரிச்சலுடன் மகன் சுபரன், மதனவி மல்லிகாவுக்குச்

வசால்லிக்வகாண்டிருப்பது, பமல்ப்படியிதன வமதுவாகத்

ைாண்டிக்வகாண்டிருந்ை என் காதுகைிலும் சத்ைமாகக் பகட்டது. அப்படி ஒரு பிரச்சிதன நடக்கும் என நான் எைிர்பார்த்ை​ைால், எனக்வகந்ை அைிர்தவயும் அது ஏற்படுத்ைவில்தல.

பன்னிரண்டு படிபயறியது, என்தன மூச்சிதரக்கச்வசய்ய, அப்படிபய வபாத்வைன்று என்னுதடய சாய்மதனக் கைிதரயில் சாய்ந்து வகாண்படன், நான். “அவதை விட்டால் பவதற வடாக்டர் இல்தலபய? ஏனப்பா, பவதறவயாரு வடாக்டரிட்தட அனுப்பச்வசால்லி நீங்கள் பகட்டிருக்கலாம் ைாபன!” ஈரம்

வசாட்டும் ைன்னுதடய நீண்ட ைதலமயிதரத் துவாயினால் உலர்த்ைியவாறு, என்தனப் பரிைாபமாய்ப் பார்த்ைாள், மல்லிகா.

“ஏன், வடாக்டர் சிவபாலன் சரியில்தல எண்டு உங்களுக்கு ஆராவது வசான்னதவபயா, சும்மா ஆக்கைின்தர கதைதய விடுங்பகா, உங்கதட காதசபய வசலவைிக்கப் பபாறியள், ஒருக்கா அவதவப் பபாய்ப் பாக்கிறைிதல உங்களுக்வகன்ன நட்டம் வரப்பபாகுது?”

அவன் குரலில் வைானித்ை பகாபம்,

அவன் கண்கைிலும் சுவாதலயாக மின்னியது.

“சுபரன், உனக்குக் கதை வைரியாது அப்பு… அப்பா ஏன் பவண்டாம் என்று வசால்லுறார் எண்டு விைங்காமல் சும்மா கதைக்காதை.” “எனக்கு ஒண்டும் விைங்பகல்தல! எனக்வகாருக்கா அதை விைங்கப்படுத்துங்பகா பாப்பம்.” “ம்ம்… அந்ை… அந்ை… பவதசயின்தர, வபட்தட ைான், அவள். இந்ைப் பிரச்சிதனகள் எல்லாத்தையும் வசால்லி, வணா… ீ உன்தன ஏன் குைப்புவான் எண்டுைான் நாங்கள் ஒண்தடயும் உனக்குச் வசால்பலல்தல.” “என்ன … என்னத்தை நீங்கள் எனக்குச் வசால்பலல்தல? ஆற்தற வபட்தட அது?” அவனின் குரல் மிகுந்ை குைப்பத்துடன் பிசிறியது. “நானும் அப்பாவும் பிரிஞ்சிருந்ை காலத்ைிதல, அப்பான்தர இரக்க சுபாவத்தைப் பாவிச்சு உைவிவயல்லாம் எடுத்ைதும் பபாைாமல், அப்பாதவ மயக்கித் ைன்தர பக்கம் இழுக்கிறதுக்கு அவள்… அந்ைச் சிறுக்கி ஆடின ஆட்டம் ஒண்டும் உனக்குத் வைரியாது! அவைின்தர வைால்தலதயத்

37

ைாங்பகலாமல் கதடசியா நாங்கள் வபாலிசிதல முதறப்பாடு வசய்துைான் அவதை ஒருமாரி வவட்டினது. அப்பாடா… அதை ஏன் பபசுவான்? ைன்தர

பாட்டிதல இருக்கிற அப்பாவுக்கு, ஆயிரம் ைரம் அவள் பபான் பண்ணுவாள்,

ஈவமயில் பபாடுவாள். சீ, வவட்கம் வகட்டவள்!, பிள்தையளுக்குக் கலியாணம் கட்டிக்வகாடுக்க பவண்டிய அந்ை வயசிதல, ைனக்கு ஆம்பிதை பைடி அவள் பபாட்ட கூத்து… அப்பப்பா.”

பமலும் அங்பக நின்று அந்ைக் கதைகதைக் பகட்க என்னால் முடியவில்தல. அதறக்குள் வந்து கட்டிலில் குப்புறப் படுத்துக் வகாள்கின்பறன். கண்ண ீர் கன்னம் வைிபயாடி ைதலயதணதய நதனக்கின்றது. ஓ

ஓ

ஓ

“ஓ, தம பகாட், சுப்பரா வாசிச்சீங்கள், உங்கதட புல்லாங்குைலின்தர ஒதச

மனதச மட்டுமில்தல, அப்படிபய உடம்தபயும் சில்லிடப் பண்ணியிட்டுது!” எனக்கான மருந்துடன் வந்ை பநர்ஸ் அனு, என்தன மனைாரப் பாராட்டிய பபாது, என்தன வருத்ைம் பார்க்க வந்ைிருந்ை என் நண்பன் மபனா, “இது

மட்டுபம, அவர் பாடுறதை நீங்கள் பகட்க பவணும், பகட்டியள் எண்டால், விட்டிட்டுப் பபாக மாட்டியள்”, எனத் ைன் பங்குக்கு என்தனப் புகழ்கின்றான். “றியலி? அதமைியா இருக்கிற உங்களுக்தக இத்ைதன விஷயமா? ஒரு நாதைக்கு நீங்கள் எனக்கு பாடிக்காட்ட பவணும், என்ன”, முகவமல்லாம் மலர்ந்ைபடி எனக்கு பவண்டுபகாள் விடுக்கின்றாள், அனு.

அப்படி ஆரம்பித்ை நட்பு, என் பாடதல ரசிப்பைாக, என் கதைகளுக்குப் பின்னூட்டல் ைருவைாக, இருவரினதும் மன ஆறுைலுக்கு விடயங்கதைப் பகிர்வைாகத் வைாடர்ந்து, மனைால் மிக வநருங்குகின்றது.

ஆஸ்பத்ைிரியிலிருந்து நான் வட்டுக்கு ீ வந்ை பின்பும் எங்கைின் சந்ைிப்புக்கள் வைாடர்கின்றன. நித்ைிதர வகாள்ை முடியாை​ைவுக்கு தக வலிக்குது, மருந்து பபாட்டுவிடக் கூட ஒரு ஆள் இல்தல, எனக் கதைபயாதட கதையாய் ஒரு நாள் அவளுக்கு நான் ஈவமயிலில்

எழுதுகின்பறன்.

அன்று மாதல, தகக்குப் பபாடுவைற்கு மருந்து, மசாஸ் பண்ணுவது பபால இறுக்கிப் பபாடும் ஒரு பண்படஸ், அதமைியான நித்ைிதரக்காகப் படுக்கும் பபாது ஸ்பிபற பண்ணும் ஒரு தைலம் என தக நிதறயச் சாமான்களுடன் வந்ைவதைப் பார்த்ைதும் விக்கித்துப் பபாகின்பறன், நான். விதடவபறும் பபாது அவதைத் வைாடர்ந்து வைி ீ வதர வசன்ற நான், ஐ லவ் யூ, என்கிபறன். வயிற்றுக்குள் ஆயிரம் பட்டாம்பூச்சிகள் மிக மிக பவகமாய்ச் சிறகடிக்கின்றன. இையம் உச்சயத்ைாயில் லப், டப் என ஓதச எழுப்புகின்றது. பத்து யார் ைள்ைி நிறுத்ைி தவத்ைிருந்ை கார் வதர எதுவும் பபசாமல் வசன்றவள், கார்க் கைதவத் ைிறந்து, அைற்குள் ஏறும் பபாது, ைிரும்பி என்தனப் பார்த்து, ஐ லவ் யூ ரூ, என்கிறாள். எனக்கு இருப்புக் வகாள்ைவில்தல. வகாம்பியூட்டரின் முன்னாள் பபாய்

ப ீ ராக்தகத் ைிறந்து தவத்துக் வகாண்டு

38

எப்பபாது வகாம்பியூட்டருக்கு முன்னாள் வருவாள் எனக் காவல் இருக்கின்பறன். இப்படியாக பவதலக்குப் பபாகும் பபாது பகால் பண்ணு, பவதலயால் ைிரும்பி வரும்

பபாது வந்து பார்த்துவிட்டுப் பபா என பகாரிக்தக தவப்பதும், வருவைற்கு

ஒரு மணித்ைியாலம் முன்பாகபவ வருவைின் பைட்டமும், வந்து பபான பின் வந்ை​ைன் ஆனந்ைமுமாக, மிக மிக அைகாகிப் பபான நாட்கள் அதவ. அவள் ைந்ை அந்ை அதணப்பின் சுகத்துடனும், அவைின் வாசத்துடனும் இருப்பைற்காக, பபாட்டிருந்ை பசட்தடக் கூட மாற்றாமல் இருந்ை நாட்கள்,

அவதைக் காணாை பபாது ைதல வாரபவா, பசவ் எடுக்கபவா மனம்வராை வபாழுதுகள் என மீ ண்டும் பைின்மவயதுக்குப் பபான மாைிரி, வைவிட்டாை அந்ைக் காைலில் ைிதைத்ை நாட்கள் பல.

அவளுக்கும் எனக்கும் வைரிந்ை உறவாக இது இருக்கட்டும், எங்களுதடய

சந்பைாஷம் எங்களுக்குள் மட்டுபமயானைாக, நித்ைியமானைாக இருக்கட்டும் என எனக்குள் முடிவவடுத்துக் வகாள்கின்பறன், நான். சமூகத்ைில் நான் கட்டிவயழுப்பியிருந்ை நல்ல விம்பம் என நான் நம்பிய அந்ை விம்பத்தை அவளுக்காக அல்ல, எைற்காகவும் உதடக்க நான்

ையாராகவிருக்கவில்தல. என்தனக் காைலிப்பது பபால வாழ்க்தகயில் ைான் யாதரயும் காைலிக்கவில்தல, என்னுடன் அனுபவிக்கும் மகிழ்ச்சி பபால்

எங்கும் கிதடக்கவில்தல, என மனசார அவள் வசான்னபபாது, என் பமல் அவளுக்கிருந்ை தபத்ைியம் எந்ைப் பிரச்சிதனதயயும் வர விடாது என என்தன முழுதமயாக நம்ப தவக்கின்றது. அைனால், வருத்ைங்களுடன் பணமும் சவாலானபபாது, ஆறு வருடங்கைின் முன் என்தன விட்டிட்டுப்பபான மனிசி மீ ண்டும் வந்து

ஒன்றாக வாை

விரும்பியது, வபாருத்ைமானவைாரு ைீர்வவன நிதனக்கின்பறன். அனுவுடனான என் உறதவ இனி யாரும் சந்பைகிக்க வைியில்தல, சரி, வபயருக்குக் குடும்பமும் உறவுக்கு அவளுமாக இருக்கட்டும் என முடிவவடுக்கின்பறன். அப்படிபய, இரண்டு அதறக் குடித்ைனத்ைில் ைனித்ை இருவராக வாழ்பவாம் என மதனவியுடனான என் வாழ்க்தக ஆரம்பமாகின்றது. ஆனால் நான் பபாட்ட கணக்குத் ைப்புக்கணக்வகன, என்னுடன் ஏட்டிக்குப் பபாட்டியாகின்றது, என் விைி. அந்ை வருடக் கிறிஸ்மஸ், வவள்தைக் கிறிஸ்மஸ் ஆக இருக்கப் பபாகின்றது என என்னுதடய மூத்ை பபத்ைி மிகவும் மகிழ்ச்சியாக வசால்லிக் வகாண்டிருக்கின்றாள். வராறன்பராதவச் சுவர்க்கபலாகமாக்குவைற்காக வந்ை அந்ை 30 வசமீ பனியுடன் இதணந்ை வபரும் காற்று, மரங்கதை மட்டுமன்றி என் மனதவராக்கியத்தையும் எைிர்பாராை​ைவுக்குச் சரித்து விடுகின்றது. மின்சாரமும் இயற்தக வாயுவும் இல்தல என்றாகிய அந்ைக் குைிர்ந்ை

39

இரவுகைில், குைிதர பமவ, எனது கட்டிலின் வந்து படுத்துக்வகாண்ட, அதுவதர அந்ை வட்டுக்குள் ீ வபயரைவில் மட்டும் என் மதனவியாக

இருந்ைவள், என் மதனவியாகி என் பைதவகளுக்குத் ைீனி பபாடுகின்றாள். ஆறு வருடத்துக்கு பமலாக இருக்காை ைாம்பத்ைியம் அந்ை உயிதர உருக்கும் குைிரில் மீ ள்பிறப்வபடுத்துக் வகாள்கின்றது. எனக்கு அவள் பமலிருந்ை பகாபமும் சூரியதனக் கண்ட பனி பபால மதறந்து பபாகின்றது. அபை இரண்டு கிைதம விடுமுதறக்குள் ைன்தனச் சந்ைிக்க பவண்டாவமனவும், ைன் பமலான என்னுதடய உணர்வுகதை ஆராய்ந்து என்னுதடய முடிதவ எடுக்கும்படியும் அனு எனக்கு காலக்பகடு

விைித்ைிருந்ைாள். மல்லிகாவுக்கு எங்களுதடய உறதவத் வைரியப்படுத்ை பவண்டும் என்பது வைாடரும் அவைது வைாந்ைரவாக இருக்கின்றது.

மனிசியுடன் படுக்கத் வைாடங்கிய பின் என் மனம் மிகவும் குறுகுறுக்கத் வைாடங்குகின்றது. குைப்பமாகவிருக்கின்றது. அனுவும் என்தன

விட்டபாடில்தல. மனிசியுடனான என்தர வாழ்க்தக முதறதய அறிவைில் அவள் காட்டிய ஆர்வம் எனக்கு மிகுந்ை எரிச்சதலத் ைருகின்றது. எனது

வமௌனமும் வசய்தககளும் அவளுக்கு எதுபவா வசால்லியிருக்க பவண்டும். அைனால் அவளுடனான சரசங்கள் குதறந்து சண்தடகள் நிதறகின்றன.

ைனக்கும் வபாம்பிதைப் பிள்தை இருக்கும்பபாது, இப்படி என்தர மனிசிக்குத் துபராகம் வசய்யக்கூடாது எனச் வசால்லிக்வகாண்டிருந்ைவள், முடிவில் இரண்டாம் வபண்டாட்டியாக இருந்ைாலும் இருப்பபபன ைவிர, இப்படி

தவப்பாட்டியாக இருக்க மாட்படன் என முரண்டுபிடிக்கின்றாள். அல்லது ைன்னுதடய உறதவ விட்டுவிடச் வசால்லி விரட்டுகிறாள். அவள் காட்டிய அன்தப, கவனிப்தப என்றுபம நான் எங்குபம அனுப்பவித்ை​ைில்தல ஆைலால் அந்ை உறவு எனக்கு சாகும்வதர பவணும், ஆனால் வவைியில் வைரிய வந்ைால், அப்படி ஒன்றில்தல என நிச்சயமாக மறுப்பபன் என்றும் உறவு வைரியவந்ைால், நல்லது நடக்கும் என நிதனத்து அவசரப்படக்கூடாது என்றும் அவளுக்கு நான் வசால்லியிருந்தும்கூட, என்னுடனான உறதவ வவைிப்பதடயாக்க பவண்டும் என்பைில் உறுைியாக நிற்கின்றாள். அப்படி இன்வனாருவருக்கூடாக எங்கதட உறதவப் பற்றி அவள் மல்லிகாவுக்கு வைரியப்படுத்ைியைாதலைான் பிரச்சதன இவ்வைவு பாரதூரமானது. “அப்ப, வைாடர்பு வகாள்ை பவணாம் எண்டு வபாலிசு மூலம் வசால்லி அவதை உயிருடன் வகான்றதுக்கு, நீ எந்ைவிைத்ைிலும் வபாறுப்பில்தல, அப்பிடிபயா ….” எனக்குள் இருந்து ஒரு குரல் என்தனத் ைட்டிக் பகட்டது.

40

“நான் என்ன வசய்யிறது? அது மனிசி வசய்ைது, என்னாதல எதுவும் வசய்ய முடிபயல்தல”

“எதை உன்னாதல வசய்யமுடிபயல்தல? உனக்கும் அவளுக்கும் ஒரு

உறவுமில்தல … அவள்ைான் உன்தனச் சுத்ைினாள் எண்டு கதை விடுறதுைான்

உன்னாதல வசய்பயலுமாயிருந்ைபைா? வபாம்பிதையள் உன்தனச் சுத்துகினம் எண்ட உங்கதட நிதனப்தப நி மாக்கிறதுக்கும், பைதவகதைப்

வபற்றுக்வகாள்கிறதுக்கும் பைடித் பைடி ைிட்டமிட்டு உறவாடுவியள், பிறகு அந்ை உறவுக்கான எந்ைப் வபாறுப்பும் இல்தல என்பியள், இது ைான் உங்கதட ஆண்தமபயா? எப்பிடி உங்கைாதல இப்படித் ைப்பிக்க முடியுது?”

“விட்டுவிடச் வசான்னால், வட்டுக்கு ீ வந்து ைன்தர பக்கக் கதைதய அவள்

மனிசிக்கு வசால்லுவாபைா என்னபவா எண்டு எனக்குப் பயமாக இருந்ைது. அபைாதட எனக்கும் அவளுக்கும் வபரீசா ஒத்துவாபறல்தல, பசர்ந்து

வாழ்ந்ைால் எங்கைாதல சந்பைாஷமாக இருக்பகலாது எண்டும்கூட அப்ப, அப்ப அவளுக்கு நான் வசால்லியிருக்கிறன். மல்லிகா எடுத்ை முடிவு புத்ைிசாலித்ைனமானதுைான்” “ஓ அப்பிடிபயா! அப்படி நல்ல உறவில்தல எண்டால் அதைச் வசால்லி

முைலிபலபய அவதை விட்டிருக்கலாபம?

உன்னட்தட இருந்து இதைப்

பறிச்சுப் பபாட பவண்டாம், எண்டு அவைிட்தட யாசிச்சது எல்லாம் உனக்கு மறந்து பபாச்பசா? பிறகு, காத்ைிருந்து, நீ பபாற பநரம் பாத்து கைவு

ைிறக்கிறதுக்கு அவள் ையாரா இருக்பகல்தல எண்டது ைாபன உன்தர பிரச்சிதனயானது?” “அவளுக்கு நல்லவைாரு வாழ்தக அதமபயல்தல, என்தரயும் நல்லாயிருக்பகல்தல … அைாதல இரண்டு பபருமாச் பசந்து சந்பைாஷமாக இருப்பம் எண்டு நான் நிதனச்சன். பசிச்ச பபாது, அவள் எனக்கு சாப்பாடு பபாட்டிருக்கிறாள், பநாவுக்கு மருந்து பைய்த்ைிருக்கிறாள்,

உதைவுக்கு மசாஸ்

பண்ணியிருக்கிறாள் … அதுகள் மட்டுமில்தல, இன்னும் எனக்கு பல விஷயங்கள் பைதவயாயிருந்ைது, அதுகதை அவள் வசய்ைிருக்கிறாள் … இல்தலவயண்டு நான் வசால்பலல்தல. … அது மாைிரி, அவளுக்கு நானும் உைவிவசய்ைிருக்கிறன். பிறகு, என்னட்தட அைிகமாய் எைிர்பாத்ைால் அதுக்கு நான் என்ன வசய்யிறது? … கதடசிக் காலங்கைிதல பாவம் பாத்துத்ைான் நான் அவைிட்தடப் பபாய்வந்ைனான்.” “ஓ, பாவம் பாத்துத்ைான் பைகினனி? உனக்கு ஒரு சந்பைாஷமும் இருக்பகல்தலைான். என்ன கதை கதைக்கிறாய்? பாவம் பாக்கிற ஒரு ஆைாதல இப்படி முதுகிபல குத்பைலுபம? வாழ்க்தக என்ன கூட்டிக் கைிக்கின்ற கணக்பகா? குடும்பமாக வாைப் பபாபகல்தல, மனிசியிதல காைபல இல்தல, அவபைாதடைான் கணவன்-மதனவி வாழ்க்தக, மற்றவைல்லாம் உலகுக்கு பவஷம் எனக் கதடசி வதரக்கும் ைிரும்பத்ைிரும்பச் வசால்லி, அவள் ைான் உன்தர உலகம் என அவதை நம்பப் வசய்து, அவதைத்

41

ைவிர உனக்கு யாருமில்தல என்வறல்லாம் உருக தவச்சுபபாட்டு, இப்ப அைிகமாய் எைிர்பார்த்ைால் என்ன வசய்கிறபைா? ஏன், அப்படியான இடத்துக்கு பபாய் காதசக் குடுத்து எல்லாத்தையும் வாங்கியிருக்கலாபம!; ஏன் மற்றதவயின்தர வாழ்க்தகபயாதட விதையாடுறியள்? சீ நீங்கவைல்லாம் …” “அவைிட்தடப் பபாற பநரங்கைிதல நான் தூண்டப்பட்படன், இல்லாட்டி

ஒண்டுமில்லாமலும் என்னாதல இருந்ைிருக்க முடியும்.”

“ஆதர ஏமாத்துறாய்? அப்பபவன் இன்னும் பைடித் பைடி வபாம்பிதையளுக்கு

வதல விரிக்கிறாய்? யார் விழுவினம் என இன்னும் இந்ை வயசிலும் காவல் இருக்கிறாய்? உனக்குத் ைாபன என்தன விைங்கும் என அவளுக்குச் வசால்லிச் வசால்லி அவைின்தர பலவனத்தை ீ வடிவாப் பாவிச்சுப்பபாட்டு வைதமயான பாணியிதல விைக்கினன், கழுவினன் எண்டு விட்டு விட்டாய். அதை

ஒப்புக்வகாள். உங்கதட வயது 16 ஆக இருந்ைா என்ன 60 ஆக இருந்ைா என்ன ஆம்பிதை ஆம்பிதை​ைான் எனக் காட்டிவிட்டாய்! அவள்ைான் பாவம், உன்தனப் புருஷனாக வரித்து ஏமாந்து பபானாள்.”

“புருஷபனா? நான் என்ன கலியாணம் கட்டப்பபாறன் எண்டு வசான்னனாபன?

ைாலி கட்டுவிச்சது அவைின்தர பவதல. என்பனாதட அவள் கலந்ைாபலாசிக்கவில்தல. கதடசிபல ைான் நிதனச்சதை என்தனக் வகாண்டு வசய்விச்சுப் பபாட்டாள்.”

“அப்ப தவப்பாட்டியாக தவத்ைிருப்பம் எண்டுைான் பிைான் என்கிறாய்! ஆனாலும் இரண்டு ைாரம் என சாத்ைிரம் வசான்னது, அது, இது எண்டு அவைின்தர எைிர்பாப்தப வைக்கிறதுக்கு நீயும் வசான்னனிைாபன? சும்மாைான் பகட்கிறன், அவள் உன்னட்தட அன்தபத் ைவிர பவதற என்னத்தைக்

பகட்டாள்? பணம், வசாத்து, சுகம் அது இது எண்டு பகட்டவபை? அவைின்தர மூச்சுக்காற்றும் விைங்கும் என நீ வசான்னதை நம்பித்ைாபன ைன்னுதடய குடும்பத்தை விட்டிட்டு உன்னட்தட, உன்தர அன்தபத் பைடி வந்ைாள். உன்னாதல எப்படி இப்படித் துபராகம் வசய்ய முடிஞ்சுது?” “மகிழ்ச்சிக்காக இருப்பம் எண்டுைான் நிதனச்சன், அபைாதட சந்பைாஷமான வபாழுதுகைிதல அப்பிடிவயல்லாம் வசால்லியிருக்கிறன்ைான், பிறகு சந்பைாஷத்தை விட சச்சரவு ைான் கூடிச்சுது. அைாதல... வசய்ை பிதைதய வைாடர்ந்தும் ஏன் வசய்வான் என பயாசிச்சன். இரண்டு பபருபம நல்லா அனுபவிச்சிருக்கிறம், இனி அவவும் ைன்தர வாழ்க்தகக்குத் ைிரும்பிப் பபாகலாம் ைாபன? அது ைான் அவவுக்கும் நல்லது ... ம், ம்…. என்தர இரக்க சுபாவம் … என்தனக் குற்றவாைியாகவும் வபாய்யனாகவும் எமாற்றுக்காரனாகவும் ஆக்கி, அற்ப பிறவியாக இப்ப ைதலகுனிய தவச்சிட்டுது.” “ஓ, மீ ண்டும், உன் பமல் பச்சாைாபம் பாடும் பல்லவியா? அவள் ைிரும்பிப்

42

பபாறைா? ம்ம்.. ஏமாத்துறன் எண்டு நிதனக்கிறியாடி, எண்டு பகட்டுக்பகட்டு அவதை நல்லாத்ைான் ஏமாத்ைிப்பபாட்டாய், உன்னுடன் இனி என்னத்தைக் கதைக்க? மனிசியிட்தட இருந்து எல்லாம் உனக்குக் கிதடக்கும் எண்டதும்

அவள் உனக்கு பைதவயில்லாமல் பபானாள். அவ்வைவுைான். அன்பு, காைல் – இதவ எதுக்குபம எந்ைவவாரு வபாருளும் இல்தல எண்டு ஆக்கிவிட்டாய், உன்தன மறக்க முடியாமபலா அல்லது நீ வசய்ை துபராகத்தை விழுங்க முடியாமபலா அவள் எவ்வைவு அவஸ்தைப்படுவாள் என்பது உனக்குத் வைரியாை​ைல்ல, இருந்தும் …. ” “நான் என்ன வபரிய சந்பைாஷமாகபவ இருக்கிறன்? வசய்ய பவண்டிய

கடதமகதைச் வசய்யிறன் …”

“ஓ, சட்டப்படி கட்டினால் ைான் கடதமபயா, நம்ப தவத்து நடுக்கடலிதல விடுறைிதல ஒரு பிதையுமில்தலபயா?

காைதல மதறக்பகலாது, அது

வவைியிதல வரும், எப்ப என்ன வசய்யிறது எண்டு வசால்லிச் வசால்லிக் காத்ைிருக்க தவச்சிட்டு, சீ, நீவயல்லாம் ஒரு மனிசனா? என்னபவா

வசால்லிக்வகாள், இபலசிதல நீ என்தன அசட்தட வசய்பயலாது. நாைாக நாைாக என்தர குரல் உனக்குள்தை பலமாக ஒலித்துக்வகாண்டுைான் இருக்கப்பபாகுது.”

ஸ்ரீரஞ்சனி

43

காத்ைிருந்து கதடசியில் எைிர் எைிராய் நாம்

அமர்ந்ைிருந்ை ஏகாந்ைப்

வபாழுதுகைில்

எமக்கிதடயில் ஒைிந்ைிருந்ை எத்ைதனபயா விடயங்கள்

இரகசியமாய் எழுந்து

நீைக்கால் தவத்து எட்டிக் கடந்பை பபானது...

இதடவவைியில் என் வைியில்

ஒரு வைியாய் குறுக்கிட்ட அந்ைப்

வபால்லாை வியாைியில் இப்படித்ைான் இருக்குவமன்று என் ைப்பாை

கணக்கில் நின்று நான் இறுக்கிப் பிடித்ை கணத்ைில் இம்தச ைாங்காமல் கைன்று விழுந்ை அந்ை முகத்தை பார்க்கபவ சகிக்கவில்தல.... ஒற்தறப் பத்ைிரத்ைில் இரட்தடக் தகவயழுத்து எப்பபாது விழுவமன்று

44

காத்ைிருந்ை கலியாணம் எங்கள்

கண்ணில்

வைரியாமபல

கும்மிருட்டில்

ஓடிபய பபானது.... காத்ைிருந்து

கதடசியில் உன்தனக்

கடந்து பபான வண்டிக்கு தக நீட்டி உன்

பயணத்தை உல்லாசமாய்

வைாடர்ந்ைாலும்... உன்தனக்

கண்டிஷன் பபாட்ட காைல் மீ து நீ

வபட்டிசம் பபாட்டாலும் அந்ை கண்ணரில் ீ கதரந்து பபான காைலுக்கும் உன் முகமூடிக் காைல்

வைரியாமல் இல்தல.... இதுவும் உன்தனக் கடந்து பபாகும் வமதுவாகப் பபா வழுக்கி விழுந்ைிடுவாய்..

அருள் நிலா ொசன்

45

உயிர்களின் சநயர் ைிருெள்ளுெர் !.

உலகப்வபாதுமதற வைங்கிய ைிருவள்ளுவர், மனிைகுலத்ைின் வசம்தமக்கு

மட்டும

பாடவில்தல.

உலகில்

உள்ை

எல்லா

உயிரினங்களுக்கும்

குறள்

மூலம் குரல் ைந்ைவர் ைிருவள்ளுவர்.

வகால்லாதம (33) என்று ஓர் அைிகாரம் பதடத்து அைில் உள்ை பத்து

ைிருக்குறைிலும் உயிர்பநசத்தை உரக்க உதரத்து உள்ைார். நவன ீ

யுகத்ைில்

உணவுக்காக

விலங்குகதை,

பறதவகதை

வகால்வது

மட்டுமன்றி சாைி, மை, இன சண்தடகைின் காரணமாக மனிைபன மனிைதனக் வகான்று

குவித்து

வருகின்றான்.

உலக

அதமைிபய

வருகின்றது. ைீவிரவாைம் ைதலவிரித்து ஆடுகின்றது. பலர்

ைீவிரவாைத்ைிற்கு

மூதைச்சலதவச் ைிறன்

பலியாகி

வசய்து

இைந்து

அப்பாவி வபாதுமக்கள்

வருகின்றனர்.

ைீவிரவாைிகள்

வருகின்றனர்.

ைீவிரவாைிகைின்

உருவாக்கப்படுகிறார்கள்.

வகாடூரங்கள்

நிகழ்த்ைி

பகள்விக்குறியாகி

அவர்கள்

சிந்ைிக்கும்

தகயில் ைிருக்குறதை வைங்கி படிக்க தவத்ைால் ைிருந்ைிட வாய்ப்பு உண்டு.

ைிருவள்ளுவர் எந்ை ஒரு உயிதரயும் வகால்லுைல் கூடபவ கூடாது என்று அறம் பாடி உள்ைார்.

பாருங்கள்.

அறவிதன யாவைனில் வகால்லாதம பகாறள் பிறவிதன எல்லாம் ைரும்.

அறச்வசயல் வசயபல.

எது

அவ்வாறு

வகாண்டு வரும்.

என்றால்

வகால்லுைல்

எந்ை பிற

ஓர்

உயிதரயும்

ைீவிதனகதை

321 வகால்லாை

எல்லாம்

ைாபன

உலகில் பிறந்ை மனிைர்கள் யாவரும் சக உயிர்கதை மைிக்க பவண்டும். ைன்னுயிர் பபால பிற உயிர்கதையும் கருைிட பவண்டும். கண்ட

பபாவைல்லாம்

உயிர்கள்

மீ து

வாடிபனன்’

இரக்கம்

என்று

காட்டு,

எந்ை

வசான்ன

‘வாடிய பயிதரக்

வள்ைலார்

உயிதரயும்

பபால,

வகால்லும்

பிற

உரிதம

மனிைனுக்கு இல்தல, காரணம், எந்ை ஒரு உயிதரயும் பதடக்கும் ஆற்றல் மனிைனுக்கு இல்தல. பபணிக்காத்ைிடு

இருக்கின்ற எல்லா உயிர்கைிடத்தும் அன்பு வசலுத்து,

என்ற

உயர்ந்ை

நற்குணத்தை

மனிைகுலத்ைிற்கு

கற்பித்ை

பபராசான் ைிருவள்ளுவர். பகுத்துஉண்டு பல்லுயிர் ஓம்புைல் நூபலார் வைாகுத்ைவற்றுள் எல்லாம் ைதல . கிதடத்ைதைப்

பகுத்துக்

வகாடுத்து,

ைானும்

322 உண்டு,

பல

உயிர்கதைக்

காப்பாற்றுைல், அறநூபலார் வைாகுத்துக் கூறிய அறங்கள் எல்லாவற்றுள்ளும் ைதலயாய அறமாகும். மனிைன்

ைனக்கு

கிதடத்ைவற்தற

ைன்னலமாக,

ைான்

மட்டும்

தவத்துக்

வகாள்ைாமல், பதுக்கி தவக்காமல் பிறருக்கு பகிர்ந்து வைங்கி, வாழ்வாங்கு வாழு. என்று அறிவுறுத்ைி உள்ைார் வள்ளுவப் வபருந்ைதக.

46

வசன்தனயில் வபய்ை அதடமதை காரணமாக மக்கள் இன்னலில் ைவித்ை பபாது

சாைி,

மை

பவறுபாடு

பாராமல்

உைவிய

உள்ைங்கள்

ைிருக்குறள் வைி வாழ்ந்ைிட்ட நல்லவர்கள் எனலாம்.

அதனவருபம

இசுலாமிய சமயத்தை

பசர்ந்ை இதைஞர்கள், குறிப்பாக ைமிழ்நாடு முசுலீம் முன்பனற்றக் கைகத்தைச் பசர்ந்ைவர்கள்.

பள்ைிவாசல்கதை

ைிறந்து

தவத்து

மை

பவறுபாடு

இன்றி

எல்லா மைத்வரும் வாருங்கள் என்று வரவதைத்து, உணவைித்து, காத்ைிட்ட பணி மகத்ைான பணி. முகமது

யூனுஸ்

பாராட்டுக்குரிய பணி, பபாற்றுைலுக்குரிய பணி. என்ற

வைாைில்அைிபர்

முகநூல்

வசய்ைி

அறிந்து

மீ னவர்கைிடம் படகுகதை வாங்கி பயணித்து கர்ப்பிணிப்வபண் உள்பட பல உயிர்கதைக்

காப்பாற்றி

வைரியாவிடினும் காப்பாற்றி

அரும்பணி

துணிவுடன்

உள்ைார்.

ஆற்றி

ைண்ண ீரில்

ஒரு

முதற

முகம்மது

யூனிஸ்

ைண்ண ீரில்

என்று

ைனக்கு

பயணித்து

மீ னவர்கள் அவதரக் காப்பாற்றி உள்ைனர். குைந்தைக்கு

உள்ைார்.

ைவறி

பிற

நீச்சல்

உயிர்கதைக்

விழுந்ை

பபாது

கர்ப்பிணிப் வபண் பிறந்ை வபண்

வபயதர

சூட்டி

உள்ைார்.

இைதன

அறிந்ை அவர், குைந்தையின் கல்விச்வசலவு முழுவதையும் ைான் ஏற்பைாக அறிவித்து படித்ை

உள்ைார்.

பபாதும்

அைிவில்தல.

இவற்தற

எல்லாம்

ைிருவள்ளுவர்

அவரின்

அறிவுதர

ஊடகங்கைில்

எழுைிய

பார்த்ை

பபாதும்,

ைிருக்குறளுக்கு

மனிைர்கைின்

என்றும்

மனங்கைில்

பல

ைாக்கங்கதை ஏற்படுத்ைி மனிை பநயத்தை விதைத்து உள்ைது என்பதை நன்கு உணர முடிந்ைது.

ஒன்றாக நல்லது வகால்லாதம ; மற்றுஅைன் பின்சாரப் வபாய்யாதம நன்று. ஆராய்ந்து

அறமாகும்.

பார்த்ைால்,

உயிர்கதைக்

323 வகால்லாைிருத்ைல்

ஒப்பற்ற

உண்தம பபசுவது இரண்டாவது அறமாகக் கருைப்படும்.

தசவம்

என்று

ஒரு

ைிதரப்படம்

வந்ைது.

வட்டில் ீ

வைர்த்ை

பசவதல

பகாவிலுக்கு பலி வகாடுக்கப் பபாகிறார்கள் என்பதை அறிந்ை சிறுமி வட்டின் ீ பசந்ைியில் பசவதல ஒைித்து தவத்து விடுவாள். நாட்கள்

கைித்து

வட்டாரிடம் ீ

கண்டுபிடித்து

பவண்டுவாள்.

விடுவார்கள்.

பாவம்

பசவல்

பைடி அதலவார்கள், சில அப்பபாது

பலியிட

அவைின் விருப்பத்ைிற்கு இணங்க விட்டு விடுவார்கள்.

அந்ைச்

பவண்டாம்

இரண்டாவது

பபசுவது அறம்

அறம்.

ைான்.

ஆனால்

முைல்

அறம்

ைிருவள்லுவர் என்பது

எந்ை

வகால்லாமல் இருப்பது என்பதை நன்கு உணர்த்ைி உள்ைார்.

என்று

இந்ைத் ைிதரப்படம்

பார்த்ை பபாது என் நிதனவிற்கு வந்ைது இந்ைத் ைிருக்குறள் ைான். உண்தம

சிறுமி

அந்ை ஒரு

அறம்

கூட

உயிதரயும்

நல்லாறு எனப்படுவது யாதுஎனின், யாதுஒன்றும் வகால்லாதம சூழும் வநறி.

324

நல்வலாழுக்கம் எனப்படுவது யாவைனில், எந்ை ஓர் உயிதரயும் வகால்லாை ஆற்றதலப் பபாற்றும் வநறியாகும்.

47

ைிருவள்ளுவர்

ஒழுக்கத்தை

உயிருக்கும்

பமலாக

உதரத்ைவர்.

அவர்

நல்ல ஒழுக்கம் என்பது எந்ை ஒரு உயிதரயும் வகால்லாமல் வாழ்பவர்கதை பபாற்றுவது என்கிறார்.

எந்ை ஒரு உயிருக்கும் ைீங்கு வசய்யாமல் வாழ்வபை மனிைருக்கு உயர்ந்ை

அறமாகும்.

வகாதல வசய்ைல் என்பது மிகப்வபரிய குற்றம்.

ஒருபபாதும்

யாரும்

எப்பபாதும்

வசய்யாைீர்கள்

என்று

பவண்டி விரும்பிக் பகட்டுக் வகாள்கிறார்.

அக்குற்றத்தை

வள்ளுவ

அறிஞர்

அைனால் ைான் அறிஞர்கள் பலரும் ைிருக்குறளுக்கு இதணயான ஒரு அற இலக்கியம்

உலகில்

இல்லபவ

உள்ைனர்.

ைிருவள்ளுவர்

இல்தல

பாடாை

வபாருள்

வபாருைிலும் அற்புைமாகப் பாடி உள்ைார். பிறர்

பபாற்றிட

உள்ைார்.

உலக

ைிருக்குறள்.

வாழ்வாங்கு

வமாைிகள்

என்று

வாழ்ந்ைிட

அடித்துக்

இல்தல.

கூறி

அதனத்துப்

மண்ணில் நல்லவண்ணம் வாை,

யாவினும்

ைிருவள்ளுவர்

வைி

வசால்லி

வமாைிவபயர்க்கப்பட்ட

நூல்

உலக மனிைர்கள் யாவரும் ைிருக்குறள் வைி நடந்ைால் உலகில்

அதமைி நிலவும். நிதலஅஞ்சி நீத்ைாருள் எல்லாம் வகாதலஅஞ்சிக் வகால்லாதம சூழ்வான் ைதல.

வகால்லாதம

என்னும்

அறத்தைப்

பபணிக்

காப்பவன்

325 இல்லறத்தை

விட்டுத் துறவறத்தை ஏற்றுக் வகாண்டவர்கதை விட உயர்ந்ைவன் ஆவான். ைிருவள்ளுவர்

எழுைியவர். உயர்வாகக் மிகவும்

புரட்சியாைர்,

மனைில்

பட்டதை

துணிவுடன்

ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு துறவறம் பூண்டவர்கதை மிக கருைிய

காலம்.

மைிப்பவர்கள்

உண்டு.

பகாடிகளுக்கு

அைிபைிகைாக

உண்தமயாக

துறவறம்

இன்றும்

துறவறம்

ஆனால் வலம்

இன்று

பூண்டவர்கதைக் துறவறம்

பூண்டவர்கள்,

இருந்ைிருப்பார்கள்.

அவர்கதை

வருகிறார்கள்.

பூண்டவர்கள்

கண்டு

ஆனால்

அன்று

எல்லாம் விட உயர்ந்ைவர் யார் என்றால் எந்ை ஒரு உயிதரயும் வகால்லாமல் நடக்கும்

அறவைியாைன்

ைான்

என்கிறார்.

இத்ைதகய

ைிருவள்ளுவதரத் ைவிர பவறு யாருக்கும் அன்தறக்கு வரவில்தல.

துணிவு

வகால்லாதம பமற்வகாண்டு ஒழுகுவான் வாழ்நாள்பமல் வசல்லாது உயிர்உண்ணும் கூற்று 326 வகால்லாதம என்னும் அறவைியில் நிதலயாய் வாழும் ஒருவனுதடய வாழ்நாள்

கூடிக்வகாண்பட

முடியும்.

பிற உயிர்கதைக் வகான்று கிதடக்கும் அதசவ உணவு என்பது

மருத்துவர்கள் உடல்நலத்ைிற்கு விடும்.

வசால்லும் பகடாக

இருக்கும். அறிவியல்

அதமயும்.

இந்ைத்

ைிருக்குறதை

கருத்துடன்

பநாய்

வரும்

இன்தறக்கு

ஒப்பிட்டுப் வாழ்நாதை

எனபவ அதசவம் விடுத்து தசவத்ைிற்கு மாறுங்கள் என்று

பார்க்க குதறத்து

48

மருத்துவர்கள் அறிவுதர நல்கி வருகின்றனர்.

நாற்பது வயதைக் கடந்ை

பலரும் மருத்துவரின் அறிவுதரக்கு இணங்க அதசவத்ைிலிருந்து தசவ உணவிற்கு மாறி வருவதைப் பார்க்கிபறாம்.

இந்ைக் கருத்தை ைிருவள்ளுவர்

நீ எந்ை ஒரு உயிதரயும் வகான்று உண்ணாமல் இருந்ைால் நீண்ட காலம் நீடுைி வாழ்வாய் என்பதை நன்கு உணர்த்ைி உள்ைார். ைன்உயிர் நீப்பினும் வசய்யற்க, ைான்பிறிது இன்உயிர் நீக்கும் விதன.

327

உயிரினங்கள் மூலம் ைனக்கு மரணபயம் வந்ைாலும், ைன்தனக் காத்துக் வகாள்வைற்காக உயிர்கதைக் வகால்லக் கூடாது. ைன்தனக்

என்கிறார்.

காத்துக்

வகாள்வைற்காகக்

பிற

உயிதரக்

வகால்லாபை

ஆனால் ஒன்றுபம வசய்யாை உயிரினங்கைான ஆடு, பகாைி, மீ ன்

பபான்றவற்தற சிந்ைித்துப்

மனிைன்

பார்க்க

வசலுத்துக.

வகான்று

உண்டு

பவண்டும்.

உலக

வகால்வது வகாடிய வசயல்.

என்கிறார் ைிருவள்ளுவர். மட்டுமன்றி

ைன்

வகாடூரங்கள்

நிகழ்ந்து

ைிருந்ை

கூட

முதறயா?

உயிரினங்கள்

மீ து

என்பதை

அன்பு

அைதன ஒருபபாதும் வசய்யாைீர்கள்

ஆனால் இன்று மற்ற உயிரினங்கதைக் வகால்வது

இனமான

பவண்டும்.

வாழ்வது

மனிை

வருகின்றன.

மனிைபநயம்

இனத்தைபய

மனிைன்

மனிைபநயமற்ற

மனிை

மட்டுமல்ல

விலங்குகள்

வகால்லும்

விலங்குகள்

பறதவகள் பநயமும் வமாத்ைத்ைில் உயிர்கள் பநயம் மலர பவண்டும்.

பநயமும்

நன்றுஆகும் ஆக்கம் வபரிதுஎனினும் சான்பறார்க்குக் வகான்றாகும் ஆக்கம் கதட.

-உயிரினங்கதைக் இருக்கலாம்.

வகால்வைால்

வசல்வம்

பசர

ஒருபவதை

328

வாய்ப்பு

அவ்வாறு வரும் வசல்வத்தை நல்பலார்கள் சிறந்ை​ைாகக் கருை

மாட்டார்கள். இந்ைத்

ைிருக்குறதை

கூலிப்பதடயினருக்கும் இல்லாை

பபாது,

வசான்னவதனக் வருகின்றது.

கூலிக்காக வபாருத்ைிப்

ஒருவன் வகாதல

இந்ை

மனிைர்கதை பார்க்கலாம்.

பணம்

வசய்யும்

பநரடியாக

ைருகிறான் வகாடூரம்

நிகழ்வுகள்விலங்கிலிருந்து

வகாதல

பல வந்ை

பதக

என்பைற்காக இடங்கைில் மனிைன்

விலங்காகபவ மாறி விட்டாபனா என்று எண்ணத் பைான்றுகிறது. வகான்று

விடுகிறது.

ைவிக்கின்றது,

அவ்வாறு

சபிக்கின்றது.

வகால்லப்பட்டவரின்

வகாதல

வசய்ை​ைற்காக

வசய்யும்

குடும்பம் வபற்ற

எதுவும் அவன் நடந்து

ைிரும்பவும் கூலிப்பதட இன்னலில் கூலிப்பணம்

பகாடிகள் என்றாலும் அவற்தற தவத்து அவனால் நிம்மைியாக, மகிழ்ச்சியாக வாை முடியுமா? மனச்சாட்சி அவதன ைினம் ைினம் தூங்கவிடாமல் வகான்று வகாண்பட இருக்கும்.

49

வகாதலவிதனயர் ஆகிய மாக்கள் புதலவிதனயர் புன்தம வைரிவா ரகத்து. வகாதலகாரன்

329

என்றால்

குற்றம்

புரிந்ைவன்,

வகட்டவன்,

அல்லன் என்று சமூகத்ைில் யாருபம மைிக்க மாட்டார்கள். பகவலம் பசரும்.

வகாதலகாரனுக்கு

இைிவான

வைாைில்

மட்டுமல்ல

அவனது

வகாதல

நல்லவன்

இது பபான்ற

குடும்பத்ைிற்கும்

வசய்ைல்.

எப்பபாதும்

வந்து

யாதரயும்

எைற்காகவும் வகாதல வசய்யாபை என்கிறார் வள்ளுவர். உயிர்உடம்பின் நீக்கியார் என்ப வசயிர்உடம்பின் வசல்லாத்ைீ வாழ்க்தக யவர். பிணி,

உயிர்கதைக்

வறுதம

வகாதல

330

இயற்தகயாக வசய்து

வந்ைால்

இருப்பன்.

கூட

அைன்

இவன்

ஏற்வகனபவ

காரணமாகபவ

இந்ைத்

துன்பம் வந்ைது என்று கூறுவைற்கு வாய்ப்புண்டு. இறவாை இலக்கியம் பதடத்ை ைிருவள்ளுவர் உலகத்ைில் உள்ை எல்லா

உயிர்கைின்

இயற்தகயாக கூடாது. உண்டு. மீ து

பநசர். வர

உலகில்

அவர்

எந்ை

பவண்டுபம பிறந்ை

மற்றவதரக்

அதனத்து

வசலுத்துங்கள். வகான்றால்

யாரும்,

மற்றவர்

வகால்ல புறப்பட்டு விடுவார்கள். என்ற

வாழுங்கள்.

பநசியுங்கள். ஒப்பற்ற

ைவிர,

உயிருக்கும்

வசயற்தகயாக உயிரிகளுக்கும்

மரணம்

என்பது

வாழும்

உரிதம

மரணம்

அைதன ைட்டிப் பறிக்க எவருக்கும் உரிதம இல்தல.

அன்பு

ரத்ைம்

ஓர்

விலங்கு

உயர்ந்ை

குடும்பத்ைில்

அதமைி

ைிருக்குறதை

இருந்து

நிலவிட

விடுத்து,

ஒருவர்

வகான்றவதரக்

மனிைாபிமானத்பைாடு

பநசியுங்கள். மனிைன்

படிப்பபைாடு

நின்று

கதடப்பிடித்து வாழ்வாங்கு வாழ்பவாம் வாருங்கள்.

கெிஞர் இரா. இரெி

வகால்லாைீர்கள்.

சக உயிர்

பலிக்கு பலி, பைிக்குப் பைி, ரத்ைத்ைிற்கு

குணம்

விலங்குகதை

உலகில்

யாதரயும்

வரபவ

பறதவகதை

மனிைனாக

வாழ்ந்ைிட

விடாமல்

வாழ்வில்

50

இதுைான் ொழ்வு இருவரின் மகிழ்வுக்காய் பிறந்ைவர் நாம்

அடுத்ைவன் பாக்க

அண்டத்ைில் அடிவயடுத்து நடக்கின்பறாம் படித்ைவன் என்றும் பாமரன் என்றும்

உதைப்பதைப் பிரிக்கின்பறாம். உயிரது வகாடுத்ை உயிரதை

முது மதனகைில் பசர்க்கின்பறாம் அகதவகள் கூடிட

அகமகிழ்ந்பைற்றிட துதனயதை பைடுகின்பறாம் இடமது பவண்டி புதுமதன கட்டி அடுத்ைவர் பார்க்க நம்தம

மினுக்கிட நிதனக்கிபறாம். கடதமக்காய் வைி ீ வசல்ல காலனவன் விைியதை

விபத்ைாய் மாற்றுகின்றான். உயிரது பிரிய உடலது ஊனமாகிறது

அவரவர் காவிட-உடலதை சுடதலயில் பசர்ந்ைிட உரிதமயாய் வந்ைமகன்

ைீயது மூட்டி ைீயதை பபாக்குகின்றான்..

காெலூர் அகிலன்

51

ஆண்டான 2015சச..

அசத்ைி ெிட்டாய் சபா ஸ்ரீலங்காதெ!! வசன்றுொ ஆண்சட

வாழும் வதர நான்

இட்டபை

நாபன அரசன்! என்பரம்பதரபய மந்ைிரிகள்!

சட்டம்.

நான்

வசால்வபை நதடமுதற..! என்று

அைிகார வவறியில் ஆட்சி வசய்ை

நவன ீ கிட்டிலதர

ஐனவரி எட்டில்

துண்டு துணி விட்டு ஓடதவத்ைாபய!! ஆண்பட அசத்ைபல அசத்ைல்…! j

டட்டிலியும் அவர்மாமன்

வயயவர்ைனாவும்.

அவர் கணவன் பண்டார நாயக்காவும். ைீர்க்க

மறுத்ை ைீர்தவ!

ைமிைர் பிரச்சதனதய

சந்ைிரிகா வந்து ைீர்கவர ைடுத்து

ைமிழ் இனத்தைபய அைிக்க ைிட்டமிட்டு இ[ச்சியத்தைப்

சீறிமாவும்

பிடித்ை

இடறிவிை தவத்து

ஆட்சிபயறிய

பக்\\ா​ாக்கள் $ட்டத்தை

மூக்குதடய தவத்ைாபய ..!

ைள்ைிதவத்ை சந்ைிரிகாதவ அரசபங்காைி ஆக்கி விட்டாய்! வாைிய நீ நீடுைி ! நீடுைி வாைியபவ! வகாதலகள் பல வசய்து

வகாடுதம பல புரிந்து

வபாதுப் பணத்தைபய வகாள்தையிட்ட

ைனது பங்காைியாதலபய வகாதல வகாள்தை

தூக்கி எறியப்பட்டவர்!

குற்றவாைியாக்கி

மு .அைிபர்

நாட்தட விட்டுப் வவைிபயற ைதடபபாட்டாய்!..! அரசன் அன்றறுப்பான் !வைய்வம் நின்றறுக்கும்! என்ற பைவமாைிதய உண்தம ஆக்கி விட்டாய்..!

வகாடிய வகாதலகறராகி

குடும்பபம சிதறபபாகும் நிதலயாச்பச!

அசத்ைி விட்டாய் பபா

அகிலத்தை

ஶ்ரீலங்காயுடாக..!?

ைமிைரதரயும் விைிக்க தவத்து ! புைிய ைிட்டம் பபாடதவத்ைாய் ஏமாறும் அரசில் வாைிகதை ைமிழ் மக்கள்

சிந்ைிக்க வசயலதமத்ைாய்..!

பபரதவ அதமத்து

பின்னிருந்து வசயல்பட தவத்ைாய்! கிதடக்குமா

என்று ஏங்கிய ைமிைர்

வநஞ்சில்..

கிதடக்கும் என்ற நம்பிக்தக ஒைி ஏற்றி தவத்ைாய்! வசன்று வா ஆண்பட நீ சிரித்ை முகத்பைாடு..!

52

ஶ்ரீலங்கா கனடா ``ஆர்சன்ரினா`` மியான்மார்க் கீ பரக்கம் பபால மக்கதைச்

சிந்ைிக்க தவத்து

சீரான அரசுகதை

உருவாக்கி விட்டதுபபால்

இங்கும் நீ மக்கதை சிந்ைிக்க தவத்து சீரான ஆட்சிைதன அதமத்து விட்டாய்`!

வருமாண்டும் உன்தனப்பபால் வைிaikj;J jkpoUf;F ey;yhl;rp je;jpடுமா!? நம்பிக்தகபயாடு

செலதணயூர் வபான்னண்ணா வடன்ைார்க்

53

நான் செட்தடக்காரன் என்பனாடு அமர்ந்துவகாள்ை ஒரு தூண்டில்காரனின்

வபாறுதமபவண்டுமுனக்கு. நான் பவட்தடக்காரன்!

உரத்துச்சிரிப்பைனாலும் அைட்டல் தகைட்டல்கைாலும் - என் அவைானத்தை

குைப்பிவிடக்கூடாது நீ

அதமைியின்மீ து வவறுப்பும் இருைின்மீ து பயமும் வகாண்டால் உன்னால் பவட்தடயாட முடியாதுபபாய்விடும்.

இயற்தகதயக் கண்டு இரசிக்கவும் இையத்தைக்வகாண்டு சிரிக்கவும்

வறுதமதயக் வகான்று புசிக்கவும் - நீ பைகிக்வகாள்ைபவண்டும். கண்டிப்பாக ஒரு தூண்டில்காரனின் வபாறுதம பவண்டுமுனக்கு...

கிராைத்ைான் கலீபா

54

யட்சியின் ொக்குமூலங்கள் காைல் கசப்பு கலந்ை மதுக்குப்பிதய விட்வடறிந்பைன்

உைட்டிபனாரம் வைிந்ை விசத்தை பற்கைினால் முறித்பைன்.

00

உள்ைம் இையம் மனம்

இத்ைதனக்கும் ஒபர வபாருைிட்படன் ஏதுமற்றதவ

பின் அவற்தற

அைித்பைன் அகராைியின் பக்கங்கைில் 00

ஆத்மா

அது மனிை விம்பம் காைல்

அது பலவனம் ீ என்பறா கடித்ை பைத்ைின் எச்சில் காைல்

என்பறா விழுங்கிய விசத்ைின் முைல் மிடறு காைல் 00 நரம்புகதைப் பின்னும் உணர்ச்சிகதைத் தூண்டும் இச்தசகதை விட்வடறிந்பைன் எஞ்சியது வவறும் சதைப் பிண்டம் மற்றும் ஒரு ஆத்மா.

00 என்தன நாபன கண்டதடயக்கூடும் அதை வாழ்க்தக என்பபன் காணாமல் வைாதலயக்கூடும் அதை மரணவமன்பபன் 00

55

ஆத்ம ஒைிதய வநஞ்சிருத்ைி நடந்பைன் நடந்பைன் இருைின் கரும் ஒைியில் பகலின் மடியில் வைாதலந்ை என்தனத் பைடிபனன் இப்பபாது நான் ஒரு அந்ைராத்மா. அநாைி அருவுருவம் இருைின் பபவராைி

பிரம்ைராட்சசி என்னும் வகளை​ைி 29.12.2015

56

ஆசுகெிதயயும் அதசத்துப் பார்த்ை சிறார்கள்... கிட்டத்ைட்ட

ஒரு

ைதலமுதறக்கு

முன்னர்

நான்

வசவிவைிச்

வசய்ைியாக

பகள்வியுற்ற இலக்கிய நயம் மிகுந்ை ஒரு நிகழ்பவ இக்கட்டுதர. அந்நாைில், பள்ைிச் சிறுவர்கைாக இருந்ை எங்களுக்குத் ைமிதை இரசித்து, அைன் சுதவயில் இலயித்து

கற்பிப்பைில்

ைமிைாசிரியர்கள்

மட்டுமன்றி

மற்ற

பாடத்து

ஆசிரியர்களும் சிறந்து விைங்கினர். அப்படிப்பட்ட ஒருவர், எனது மைிப்பிற்குரிய ைிருவாைர்.

சுந்ைரரா ன்

வசங்குந்ைர்

மகா ன

அவருதடய

ஒய்வு

அவர்கள்;

பள்ைியில்

இவர்

பசலம்

அந்நாைில்

பநரங்கைிலும்,

மாவட்டம்

ஆசிரியராகப்

விடுமுதற

ைாரமங்கலம்

பணியாற்றியவர்.

நாட்கைிலும்

அவருடன்

அைவைாவிக் வகாண்டிருப்பது அடிபயனுதடய வைக்கம். இலக்கணங்கதைக் கூட ைனக்பக உரிய பாணியில், எைிதமயாகச் வசால்லித்ைரக் கூடியவர்,

அவர்.

உைாரணத்ைிற்கு,

என்று

"பமாதனத்

வைாடர்

என்றால்

என்ன?"

பகட்டீர்கபையானால், வசய்யுள்கைில் இருந்து விைக்கம் ைர மாட்டார். மாறாக, "சுப்பிரமணியன் சுைலில் சிக்கிய சுறாமீ தனச் சுட்டு சுதவத்து சாப்பிட்டான்... இந்ை வைாடரில் எல்லா வார்த்தைகளும் 'ச'கரத்ைில் ஆரம்பிக்கின்றைல்லவா, அதுைான் பமாதன!" என்று நதடமுதற வாழ்விலிருந்பை விைக்கி விடுவார். அவர்ைான், ஒருநாள் சிபலதடப் புலவர் காைபமகத்ைின் வாழ்வில் நதடவபற்ற ஒரு நிகழ்தவ எனக்கு விவரித்ைார். ைனிப்பாடல் ைிரட்டில் இடம்வபற்றிருப்பைாகச் வசால்லப்படும் அந்நிகழ்வு

வபரும்பாலானவர்களுக்குப்

பரிச்சயமில்லாமல்

பபானைில்

வியப்பில்தல; ஏவனனில் வசய்யுைில் மனப்பாடப் பகுைியில் இல்லாை எதையும் நாங்கள் மனைில் மட்டுமல்ல, விைிகைில் விழுவைற்கும் கூட அனுமைிபயாம்! அது

சரி...

அவைன்ன

சிபலதட?

ஒரு

வசால்பலா,

வசாற்வறாடபரா

பல

வபாருள்படும்படி வசால்லப்பட்டால் அைற்குச் சிபலதட என்று வபாருள். ைிருவாைர் சுந்ைரரா னின்

வார்த்தைகைில்

உைாரணம்

வசான்பனாமானால்,

“சும்மா

இருமாபை!". இைற்கு, 'வைாடர்ந்து இருமிக் வகாண்டிருக்காபை' என்றும் வபாருள் வகாள்ைலாம்; 'பணிவயதுவும் வசய்யாமல் இரு வபண்பண' என்றும் வபாருள் வகாள்ைலாம். ஆக, வைாடர் ஒன்று - ஆனால் வபாருள் இரண்டு. அதுைான் சிபலதட! ைமிழ் இலக்கியங்கதைப் புரட்டிப் பார்த்பைாமானால், சிபலதடக் கவிகதைப் பாடியைில் முக்கியமானவர் காைபமகப் புலவர். பைிதனந்ைாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்ை

இவரது

கவிகள்

மட்டுமன்றி,

வாழ்வும்

சுவாரசியமானதுைான்.

குடந்தைக்கு அருகில் பிறந்ை இவர், ைிருவரங்கத்து ஆலயத்ைில் மடப்பள்ைியில்

57

பணியாற்றினார் என்று வசால்லப்படுகின்றது. ஆனால் இவரது வபயதர ஒற்றி, மதுதர

ஒத்ைக்கதடக்கு

அருகில்

இருக்கும்

ைிருபமாகூர்

ஆலயத்ைில்

(இவ்வாலயத்ைில் இதறவனின் ைிருநாமம் காைபமகப் வபருமாள் என்பதைக் கவனிக்கவும்; வயல்கைின் மனைிற்கும்

இங்குள்ை நடுவில்

சக்கரத்ைாழ்வார்

அதமயப்வபற்ற

ஆன்மாவிற்கும்

சந்நிைி

சிற்றூரில்

பிரபலம். இருக்கும்

அந்நாைில், இவ்வாலயம்

இைம்) பணியாற்றிய ஒருவரின் மகன் என்று

வசால்பவாரும் உண்டு. ஆனால், காைபமகப் புலவதரப் பற்றி அைிமதுரக் கவிராயர் பாடிய, "வாசவயல் நந்ைி வரைா ைிதசயதனத்தும் வசுகவி ீ காை பமகபம....." என்ற பாடலில் இருந்து, காைபமகப் புலவரின் இயற்வபயர் வரைன் என்றும், ைிருவரங்கத்து ஆலயத்ைில் பணியாற்றியவர் என்றுபம வபரும்பாலனவர்கைால் ஏற்றுக்வகாள்ைப்படுகின்றது. பிறப்பால்

தவணவரான

இவர்,

ைிருவாதனக்கா

ஆலயத்ைில் நடனமாடும் பமாகனாங்கி என்பவள் மீ து காைல் வகாண்டாராம். தசவத்ைிற்கும், தவணவத்ைிற்கும் அடிக்கடி சச்சரவுகள் ஏற்பட்டுக் வகாண்டிருந்ை அக்காலகட்டத்ைில்,

ைனது

காைலுக்காக

பிறந்ை

சமயத்தை

விட்டு,

தசவ

சமயத்தைத் ைழுவினாராம். சுமார் ஐநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னபர, காைலுக்காக மைம் மாறியிருக்கின்றார் நமது காைபமகம்! கதலமகைின்

ைிருவருதை

நிரம்பப்

வபற்ற

காைபமகம்,

ஒரு

கார்பமகம்...

கவிமதை வபாைிவைில் நி மதைக்கு நிகரானவர். நிதனத்ை மாத்ைிரத்ைில் கவிதை வபாைியக்கூடியவர் அப்படிப்பட்டவர்

என்பைால்,

ஆசுகவி

வதசபாடுவைிலும்

என்று

வல்லவராம்.

அதைக்கப்பட்டவர். மனிைர்,

வகாஞ்சம்

முன்பகாபியாக இருந்ைிருப்பார் பபாலும்! அன்னாரின் பதடப்புக்கைில் சிபலதடக் கவிதைகளுக்கு என்று ைனியிடம் உண்டு. அவரது சிபலதடக் கவிதைகைில், எனது நிதனவில் இன்றைவும் நிைலாடும் வரிகள்

(அந்நாைில்

எமக்கு

மனப்பாடப்

பகுைியில் இச்வசய்யுள் இருந்ைது என்பதையும் குறிப்பிட்டாக பவண்டும்!), “ஆடிக் குடத்ைதடயும் ஆடும்சபாசை இதரயும் மூடித்ைிறக்கின் முகம்காட்டும் - ஓடிமண்தட பற்றிப் பரபவரனும் பாரிற் பிண்ணாக்குமுண்டாம் உற்றிடுபாம் வபள்வைனபவ ஓது”

58

என்பைாகும்.

இந்ைப்

பாடல்

எள்

மற்றும்

பாம்பு

இரண்டிற்கும்

வபாருந்துவைாகும். எப்படி என்று பார்ப்பபாமா? எள் ஆடிக் குடத்ைதடயும் - வசக்கில் ஆட்டப்பட்டு நல்வலண்வணய் ஆக குடத்ைில் அதடபடும் ஆடும்சபாசை இதரயும் - வசக்கில் ஆட்டப்படும்சபாது இதரச்சதலக் வகாடுக்கும் மூடித்ைிறக்கின் முகம்காட்டும் - குடத்ைின் மூடிதயத் ைிறந்ைால் எண்வணயில் நைது முகம் வைரியும் ஓடிைண்தட பற்றிப் பரபவரனும் - நல்வலண்வணதயத் ைதலயில் சைய்த்துக் வகாண்டால், உடல்சூடு ைணிதகயில் பரபரவென குளிர்ச்சி ைரும் பாரிற் பிண்ணாக்குமுண்டாம் - எள்ளிதனப் பிைிந்து எண்வணதய எடுத்ைவுடன் பிண்ணாக்கு உண்டாகும் பாம்பு ஆடிக் குடத்ைதடயும் - படவைடுத்து ஆடும் நாகம் ைீ ண்டும் பாம்பாட்டியின் மூங்கில் குடத்ைிற்குள் அதடந்துெிடும் ஆடும்சபாசை இதரயும் - பாம்பாட்டியின் மகுடி வாசிப்பிற்கு ஏற்ப படவமடுத்து ஆடுதகயில், புஸ் என்ற இதரச்சதலக் வகாடுக்கும் மூடித்ைிறக்கின் முகம்காட்டும் - பாம்பாட்டியின் மூங்கில் குடத்ைின் மூடிதயத் ைிறந்ைால், பாம்பு ைனது முகத்ைிதனக் காட்டும் ஓடிைண்தட பற்றிப் பரபவரனும் - நாகம் ைீண்டிெிட்டால், அைிெிதரெில் அைன் நஞ்சு ைதலக்சகறும் பாரிற் பிண்ணாக்குமுண்டாம் - இப்புெியில் பிளவுபட்ட நாக்கிதனக் வகாண்ட உயிரினம் பாம்பு இப்படிப்பட்ட சிசலதடப் புலெரான, காளசைகப் புலெர், ஒருநாள் ைன் நண்பதரக் காண்பைற்காக நாகப்பட்டினம் வசன்றிருக்கின்றார். நல்ல

59

ை​ைியசெதள... புலெருக்சகா வபரும்பசி... எங்காெது சசாறு ெிற்றால், ொங்கித்

ைின்னலாம்;

ஆனால்

ெிற்கும்

இடம்

வைரியெில்தல

புலெருக்கு! சுற்றும் முற்றும் பார்க்கின்றார். அங்சக வைருெினில், சில இளம்

சிறார்கள்

பாக்குக்

வகாண்டிருக்கின்றனர்

வகாட்தடகதள

(நைது

தெத்து

இளம்பிராயத்ைில்

ெிதளயாடிக்

சகாலிக்குண்டுகதள

தெத்து ெிதளயாடுசொசை, அது சபால இருக்கலாம் என்று அனுைானம் வசய்து

வகாள்கின்சறன்).

"குைந்தைகசள, 'ெிற்கும்'

சசாறு

என்ற

எங்கு

ெிக்கும்?"

ை​ைிழ்ச்வசால்தல

வசால்கின்சறாைல்லொ? குைந்தைகசளா,

அெர்களிடம்

கிஞ்சித்தும்

சபச்சு

வசன்ற என்று

புலெர்,

சகட்டிருக்கின்றார்.

ெைக்கில்

ெிதளயாட்டு சயாசியாைல்,

நைது 'ெிக்கும்'

மும்முரத்ைில்

என்று இருந்ை

"வைாண்தடயில்

ெிக்கும்"

என்று பைில் கூறியிருக்கின்றனர். ஏற்கனசெ அசுரப்பசியில் இருக்கும் புலெருக்சகா ைதலக்சகறியது சகாபம்... இயல்பிசலசய ெதசபாடுெைில் ெல்லெர்

செறு!

வெகுண்வடழுந்ை

புலெர்,

ைன்னிடம்

ஏளனைாய்

பைிலுதரத்ை சிறார்கதள சநாக்கி ெதசபாடும் வபாருட்டு, அங்கிருந்ை சுெற்றில் அருகிலிருந்ை கரித்துண்தடக் வகாண்டு, “பாக்குத் ைறித்து ெிதளயாடும் பாலகர்க்கு நாக்கு …” என்று எழுைினார். அடுத்ை ொர்த்தைகதளப் சபாட்டு பாடதல நிதறவு வசய்யும் முன்னசர, பசியின் ெரியம் ீ அைிகரித்ைிட, காளசைகப் புலெருக்கு சைற்வகாண்டு எழுதும் அளெிற்குப் வபாறுதை இருக்கெில்தல. எனசெ முைல் ெரியுடசனசய நிறுத்ைிெிட்டு, பசியாற வசன்றுெிட்டார். அப்படிச் வசன்றெர் உணவு ெிற்கும் இடத்தைத் சைடிக் கண்டுபிடித்து, பசிதயப் சபாக்கிய பின்னர், சிறுெர்கதள சநாக்கி ெதசபாடும் வபாருட்டு ைான் எழுை ஆரம்பித்து, ஆனால் பாைியிசலசய ெிட்டுச் "நாக்குத் வைறித்து ெிை நாசகசா"

வசன்ற ெரியிதன,

என்று முடிக்க ெிதைந்து ைிரும்பி

ெந்ைார். ெந்ைெருக்சகா கடும் அைிர்ச்சி ைற்றும் ஆச்சரியம்! ஏவனனில், அெர்ைம் பாடல் முடிக்கப்பட்டிருந்ைது. அதுவும் ெதசபாடலாக அல்ல ொழ்த்துப் பாடலாக!

60

“பாக்குத் ைறித்து ெிதளயாடும் பாலகர்க்கு நாக்கு …” என்றுைாபன நம் காைபமகம் விட்டுச் வசன்றிருந்ைார். அடுத்ை ெரிசயா, "நாக்குத் ை​ைிழ் வசைிக்க நாசகசா" என்று

முடிக்கப்பட்டிருந்ைது.

சுந்ைரராஜன் நிகழ்தெத்

எைக்குச் சைடி

இப்படித்ைான்

வசால்லியிருந்ைார்.

இதணயங்களில்

அந்நாளில் ஆனால்,

சைய்ந்ைசபாது,

ைிருொளர்.

இப்சபாது

அந்ை

இரண்டாெது

ெரி

"நாக்குத் ை​ைிழுதரக்கும் நன்னாதக" என்று இருப்பைாக ை​ைிழ் இதணயப் பல்கதலக்கைகம் குறிப்பிட்ட

உள்ளிட்ட

இத்ைனிப்பாடதல

இதணயைளங்கள் நான்

புத்ைகங்கள்

குறிப்பிடுகின்றன.

எைிலும்

பார்த்ைிராை

/

படித்ைிராை காரணத்ைால், சரியான பாடல் ெரிகள் எதுவென அறுைியிட்டுக் கூற

முடியெில்தல.

ைளங்களிலும்

ஆனால்,

“பாக்குத்

முைல்ெரி

ைறித்து

ெிதளயாடும்

அதனத்து

இதணய

பாலகர்க்கு”

என்று

சரியாகசெ உள்ளது. இரண்டாெது ெரி ைட்டுசை "நாக்குத் ை​ைிழ் வசைிக்க நாசகசா"

என்றும்,

"நாக்குத்

ை​ைிழுதரக்கும்

நன்னாதக"

என்றும்

ைாறுபடுகின்றது. ஆனால்,

எது

சிசலதடப்புலெராக,

எப்படியாயினும், ெதசபாடுெைில்

அெதரயும்

ைடக்கிப்

சிறுெர்கள்

இருந்ைிருக்கின்றார்கள்.

ெரிகசளா,

சபாடுெைில்

அறம்பாடப்பட்டு

அங்சக

என்னைான்

ஆசுகெியாக,

ெல்லெராக

இருந்ைாலும்,

ெிதளயாடிக்

ெதசபாட

வகாண்டிருந்ை

ெிதைந்து

முடிக்கப்படுெது

எழுைப்பட்ட

என்பது,

சிறந்ை

இலக்கியொைிகளால்ைாசன இயலும். அதுவும் இளம்சிறார்கசள அவ்ொறு சிறந்து ெிளங்கியிருப்பது

எப்படிப்பட்ட அைிசயம்? எனசெ, அப்படிப்பட்ட

புலதைதயக் கண்டு காளசைகப் புலெர் ொயதடத்து ெிட்டார். ெதசபாட எத்ைனித்ைெர்

அங்சக

எழுைப்பட்டிருந்ை

குளிர்ந்து, அங்கிருந்து அகன்றுெிட்டார்.

இரா. சீனிொசன்

ொழ்த்தும்

ெரிகளில்

உளம்

61

நான்

பாகப் பிரிெிதன

ைதலப்பு வகாடுத்ைால்

சாச்சு பபாட்ட வபஞ்தச

என்னால் எழுை முடிவைில்தல ஆழ் கடலுக்குள் யார் ராகம் பாடுவது? வற்புறுத்ைலில் கவிதை இம்சிக்காது வரிகைில் எதன பைட முயல்கிபறன். வவறும் வார்த்தைகதை அல்ல. என் கவிதை

நாபன எழுதுவைில்தல எனக்குள் இருக்கும்

பவவறான்றால்ைான்.

நிமுத்து கழுவியாச்சி

எைவு எட்டாந் துக்கம் பயினாறு எல்லாம் முடிஞ்சு பபாச்சு

வந்ை சனமும் வவந்ை​ை ைின்னுட்டு வநாந்ை மாறி பபாயிடிச்சு

மதனயாள் பவதலக்கு பூட்டா மீ ச வைிச்ச நடு பய

வமாட்ட பபாட்ட சின்னவன்

ரவுண்டு கட்டி எண்ணுரானுபவா வமாய்யி புடிச்ச காச

என் பபனாதவ

நாட்டாம் பணம்

விரல்கதை யார் துண்டிப்பது.?

வவட்டியாம் பணம் பபாவ

நீங்கள் தூக்கி எறியலாம் காற்தற நீங்கள் பிடிக்கலாம் தகக்குள் அடங்காது என்தன விழுங்கி காலத்தை கக்குகிபறன்.

ெிதனயன்

ஊரு பணம் மீ ந்ைதுக்கு வவட்டு குத்து

பபச்சு முடிஞ்சி சரிபாைி பிரிச்சி பபானவுனுங்க ஆத்ைாை பிரிச்சிக்கவுமில்ல பசத்துக்கவுமில்ல.

ெிதனயன்

62

வசாற்கதளத் ைின்று வசத்ைெனின் இறுைிச் வசாற்கள்: வசால்வலன்பது

வவறும் வசால் மட்டும் இல்தல

உைிர்த்ை உைடுகைின் சாயத்தை அலகாகவும் உலவிய காற்றின் ஈரப்பைத்தை கண்கைாகவும் விழுந்ை வவைியின் வவப்பநிதலதய

மார்புச்சூடாகவும் வகாண்டதலயும் பறதவ... வசால்வலன்பது

வவறும் வசால் மட்டும் இல்தல

கருவுற்ற மனத்ைின் கருங்பகாடுகதையும் ைாங்கிய உணர்வுச்சூட்டின் வசந்ைீற்றல்கதையும்

விடுபட்ட வார்த்தைகைின் வவட்டவவைிகதையும் முடிவுகைற்ற சட்டத்ைில் ைீட்டிய உருவற்ற ஓவியம்... வசால்வலன்பது வவறும் வசால் மட்டும் இல்தல சதை வபாசுக்கும் வநருப்பாகவும்

அருவிதயப் பபாலத் வைறித்து விழும் உடலாகவும் குருைியில் கலக்கும் நஞ்சாகவும் கூடறுக்கும் வகாதலக்கருவியாகவும் இதவ எதுவாகவும் இல்லாது வமௌனிக்கும் வவறும் வசால்லாகவும் இருக்கலாம் அது நானாகவும் இருக்கலாம்...

அர்ெின்

63

கருெிதயக் கடிைல் நான்புைங்கும் முற்றத்ைில் நானறியா வைாருகூடு. யார்ைான் அனுமைித்ைார்? ைம்பாட்டிற் குைவிகள் துைிகைாற் கடல்வசய்ை மாைிரி அதமத்ை​ைதை! பிதைத்துபம பபாகட்டும் எனவிட்டால் அதவஎன்பமல் சஞ்சரித்து ‘என்வவைிதயத்’ ைங்கள்கட்டுப் பாட்டுள் வகாண்டுவரத் வைாடங்கின! நான் இதைப் பாறுகிற அவ்வவைிதய விட்வடன்தன அகற்றி வாதக சூடின… நான் ஷைன்எல்தலப் பரப்தப வதரயறுத்து அைற்குள்பை ைன்ஆளுதக வசலுத்ைக் காவல்நிற்கும்’ நாதயப்பபால் மாறி.. என்னிடத்தை நானாை…பவறு ஆதை ஏவலாைி ஆக்கிக் கூட்தட எரித்ை​ைித்பைன்! கூவடரிந்ை பபாைக் குைவிகபைா அங்கில்தல. வடுமுற்றும் ீ கருகிற்று: மீ ண்டுவந்ை குைவிகள் என்தனவிட்வடன் ஏவலாைி ைதனக்கதலத்துக் வகாட்டினவாம். என்னுதடய இடம், எனது எல்தல, என் ஆளுதகதயப் பற்றி அறியாது… பற்றதவக்கச் வசான்னவன்நான் முற்றுமிதை உணராது… முகம்காட்டும் ஏவலாைி

64

பற்றதவத்ை பாவிவயனப் பைிவாங்கக் குைவிகள் துரத்ைிக்வகாண் டுள்ைனவாம்! ைம்கூட்தடத் ைாம்மீ ண்டும் விதரந்ைதமக்கத் ைடுக்குவமதன விட்டுவிட்டு வட்டமிட்டு வருகிறானா ஏவலாைி? பைடிஅதலந் துள்ைனகாண்!

ை.வஜயசீலன்

65

அதை​ைி அனல் வவப்ப அனலில் வவடித்து நிலம்சிதைந்து எப்படிபயா புழுைி உைிர்ந்து எழுந்ைதூசு மண்டலங் கிைம்பி…சூரியதன மதறத்ைவதனத் தும்மதவக்க… சூரியனின் தும்மலாய்இவ் வவயிலிலும் வழ்ந்ைன ீ சில துைிகள்: அதவவயன்பமல் அமிலத் ைீர்த்ைமாய்த் வை​ைிக்கப்

பட

நான் துடிதுடித்பைன்! வநருப்பும் எரிந்து சாம்பலாகும்… வகாடு வவக்தக: காற்றும் கழுத்ைறு பட்டு அச்சுடதலபயாரம் பகட்பார்கள் அற்று இறந்ைிருக்க, நிைல்நல்கும் ஆலரசு பவம்பும் அவிந்து இதலயுைிர்த்து ஏதும் மதைத்துைிக்கு ஏங்கித் ைவித்ைிருக்க, சூரியனின் ஓர்துண்டாய்ச் சுட்டது என் காலடிமண். எத்ைதன இரத்ை ஆறுகள் பாய்ந்வைல்லாம் வற்றி… ‘அதமைி அனலில்’ நிலம்பிைந்து மனமும், உடலும் வைங்கி மிகப்பதைத்து ஒருகுளுதம நிைதல, இதைப்பாற இைமடிதய,

66

உடல்மனதசக் குைிரதவக்க உயிர்மதைதய, பநர்ந்துபநர்ந்து வாடுகிபறாம்: வானம் கறுக்கவில்தல வாடுகிபறாம்.

ை.வஜயசீலன்

67

சபானதும் ெருெதும் ஈச்சம்பைம் விற்கும் கிைவிகை காணாை பவப்பமரத்ைடி வவறுதமயாய். கதடக்குப் பபானால் ஒருகதக கடதல அல்லது அதரக்கட்டி வவல்லமும் துைி சிரிப்பும் ைந்து விரட்டும் வசட்டியாரும் காணாமல். பாட்டிக்குத் ைிவசம்முடித்து கூப்பிட்ட குரலுக்குக் கும்பலாய்க் கதரந்து கவைம் வபாறுக்க காக்தககளும் வாராமல். சாமத்ைில் நல்லபசைி வசால்லித் வைருவைிபபாகும் குடுகுடுப்தபக் காரனின் குரலும் வைாதலந்துபபாய். பள்ைிக்கு அதைத்துப்பபாக புைியம் பிஞ்பசாடு வாசலில் காத்ைிருக்கும் சிபநகிைர்கள் இல்லாமல்.

68

அடுத்ைவட்டுக் ீ காரனின் வபயர் மறந்துபபாகும் பசாகம் வைாதலக்கக் குறித்துக் வகாள்ை தடரி பைடும் பைக்கமும் சக மாய். பபானைற்காய்ப் புலம்புைல் ைகாவைனச் வசால்லும் குரல் காற்றில் கதரய. பபானதை நிதனத்ைல்ல புலம்பல் வருவதை நிதனத்வைனச் வசால்லவும் இயலாமல் நான்-

நா. ெிச்ெநாைன்

69

எச்சத்ைின் ைிச்சைாய் ைண்ணில் புதைந்பைன்,,

விதை என்றார்கள்,, தூறல் வருட துைிர்விட்படன்,, வசடி என்றார்கள்,,

காலம் ஓடக் கிதைகள் பரப்பிபனன்,, மரவமான்பறார் வபயரிட்டனர்,, அரும்புகள் அரும்ப,,

பூக்களுக்காய் வண்டுகள் முகாமிட்டன,,

முற்றிய காய்கள் கனிந்ைிட பஞ்சவர்ணக்கிைிகளும் பசியாறித் ைீர்த்ைன,, பச்சிதல வாசபம

பலரின் சுவாசமாக,, காலடி நிைலும்

பாைசாரிக்கு பஞ்சதனயாகிட,, பல்லுயிர் புகலிடமாய்,,

பூங்காற்பறாடு புன்னதகத்ைிருந்ை என் பால்

பற்கள் உைிர்ந்து இதலயுைிர் காலவமான்று கண்முன் வர,,

உலர்ந்ை சருகுகைில் நரம்புகள் ை​ைர்ந்து,,

பநற்தறய நள்ைிரவு இடிபயாடு நாடியும் நின்றுவிட இன்று வசத்துப்பபான நான்,, நாதை பிறக்கலாம்,, சாமியதறக் கைவாகபவா? சவப்வபட்டியாகபவா?? எதுவான பபாதும் ஆவலுடன் காத்ைிருக்கிபறன் மீ ண்டும் ஓர் மரணத்ைிற்காய்,, கதரயானுக்கு இதறயாகி இதரப்தபவயனும் கருவதற காண!!

புதுதை ை​ைிைினி,ைதுதர

70

அம்ைாெின் சைாைிரம் அந்ை பமாைிரத்துக்கு வகட்ட வசய்ைிகதை மட்டும் ஈர்த்துக் வகாண்டுவரும் சக்ைி இருக்கிறபைா என்று அவன் ஐயப்பட்டது அன்று உறுைியாகிவிட்டது. அந்ை பமாைிரத்தை விரலில் மாட்டிய நாைிலிருந்து ைினம் ஏபைனுவமாரு வகட்ட ைகவல் வந்துவகாண்பட இருந்ைது. அணிந்ை முைல்நாள் வந்ை ைகவல் மிகவும் பமாசமானது. அவன் ைங்கிப் படித்து வந்ை வட்டு ீ அத்தை கிணற்றில் விழுந்து ைவறிப்பபாயிருந்ைாள். அன்றிலிருந்து ைினம் வரும் ஏபைனுவமாரு ைகவலாவது அவதனக் கவதலக்குள்ைாக்கிக் வகாண்பட இருந்ைது. முைலில் அவன் அந்ை பமாைிரத்தை இது குறித்துச் சந்பைகப்படவில்தல. அதுவும் சாதுவான பிராணிவயான்றின் உறக்கத்தைப் பபால அவனது பமாைிரவிரலில் வமௌனமாக அைகு காட்டிக் வகாண்டிருந்ைது. அவனுக்கு ஆபரணங்கள் பமல் எவ்விைமான ஈர்ப்புமில்தல. அவனது ைாய், பரம்பதரப் வபாக்கிஷமாக வந்ை அந்ை பமாைிரத்தைப் பாதுகாத்து தவத்ைிருந்து அவனுக்கு இருபத்து மூன்றாம் வயது பிறந்ைவபாழுைில் சரியாக நள்ைிரவு 12 மணிக்கு தூங்கிக் வகாண்டிருந்ைவதன எழுப்பி அைதன அவனது வலதுதக பமாைிரவிரலில் அணிவித்து, பின் அவனுக்கு முைலாவைாகப் பிறக்கும் குைந்தைக்கு சரியாக இருபத்து மூன்று வயது பிறக்கும்பபாது அைதன அணிவித்து விடபவண்டுவமன்றும் அதுவதரயில் எக்காரணத்தைக் வகாண்டும் அைதனக் கைற்றக் கூடாவைனவும் ஆதணயிட்டு, வநற்றியில் முத்ைமிட்டாள். அவனுக்கு தூக்கக் கலக்கத்ைில் எதுவும் புரியவில்தல. அடுத்ைநாள் காதலயிலும் அம்மா அைதனபய வசான்னாள். காரணம் பகட்டைற்குப் பைில் வசால்ல அவளுக்குத் வைரியவில்தல. அவைது அப்பா அப்படிச் வசால்லித்ைான் அைதன அவைது இருபத்து மூன்றாவது வயைில் அவளுக்கு அணிவித்ை​ைாகச் வசான்னாள். அவனும் அம்பமாைிரத்தை இைற்கு முன்னால் அவைது விரல்கைில் பார்த்ைிருக்கிறான். அவளுக்வகன இருந்ை ஒபர பமாைிரமும் அவன் வசமானைில் தகவிரல்கள் மூைியாகிப் பபானது அவளுக்கு. அது சற்று அகலமானதும் பாரமானதுமான வவள்ைி பமாைிரம். நடுவில் ஒபர அைவான சற்றுப் வபரிய இரு கறுப்பு தவரங்களும் ஓரங்கைில் எட்டு சிறு சிறு வவள்தை தவரங்களும் பைிக்கப்பட்டிருந்ை அைகிய பமாைிரம். வவைிச்சம்

71

படும் பபாவைல்லாம் பை ீவரன மின்னுமைன் பட்தடயான இருபுறங்கைிலும் கூட சின்னச் சின்னைாக அலங்காரங்கள் வசதுக்கப்பட்டிருந்ைன. அைிலிருக்கும் கற்கதை விற்றிருந்ைால் கூட ஒரு நல்ல வட்தட ீ விதலக்கு வாங்குமைவிற்குப் பணம் கிதடத்ைிருக்கக் கூடும். இப்வபாழுது வதரயில் வாடதக வட்டிபலபய ீ வசித்து வரும் அம்மாவுக்கும் இந்ை எண்ணம் பைான்றியிருக்கும். ஆனால் என்ன கஷ்டம் வந்ை வபாழுைிலும் அவள் அைதன விற்கபவா, அடகுதவக்கபவா ஒருபபாதும் துணியவில்தல. அவனது இருபத்து மூன்று வயது வரும் வதரயில் விரல்கைிலிருந்து அவள் அைதனக் கைற்றக்கூட இல்தல. அம்மா அவனுக்குச் சரியான வபாழுைில் இம் பமாைிரத்தை அணிவித்துவிட்டுப் பபாகவவன்பற மூன்று மணித்ைியாலம் பஸ்ஸிலும் அதர மணித்ைியாலம் நதடயுமாகப் பிரயாணம் வசய்து அத்தை வட்டுக்கு ீ வந்ைிருந்ைாள். அவள் வந்ை பநாக்கம் கிஞ்சித்பைனும் அத்தைக்குத் வைரியாது. அத்தை எப்வபாழுதும் அப்படித்ைான். அம்மாதவப் பபால எதையும் பகள்விகள் பகட்டு, தூண்டித் துருவி ஆராய்பவைில்தல. பார்க்கத்ைான் கரடுமுரடாகத் வைன்பட்டாபை ஒைிய மிகவும் அப்பாவியாக இருந்ைாள். எதையும் விசாரித்து அறிந்துவகாள்ளும் ஆவல் கூட அவளுக்கு இருக்கவில்தல. அம்மாவும் ைானாக ைான் வந்ை விவரத்தைச் வசால்லவில்தல. மதறத்ைாள் என்று இல்தல. மைினி பகட்கவில்தல. அைனால் வசால்லவில்தல என்று இருந்ைாள். அன்தறய ைினம் அம்மா உறங்கவில்தல. வைதமயாக ஒன்பது மணியடிக்கும்பபாபை உறங்கிவிடும் அத்தைக்கு அருகிபலபய பாய்விரித்து அம்மாவும் படுத்ைிருந்ைாவைனினும் சிறிதும் கண்மூடவில்தல. நடந்துவந்ை அசைிதய, மகனுக்கு பமாைிரம் அணிவித்துவிட்டு உறங்கலாவமன்று எங்பகா தூரத்துக்கு அனுப்பியிருந்ைாள். கூதரயின் கண்ணாடி ஓட்டுக்குள்ைால் நிலா வவைிச்சம் அதறக்குள் ஒரு வபரிய நட்சத்ைிர மீ தனப்பபாலப் படுத்ைிருந்ைது. பின்சுவரில் ஊசலாடும் பைங்காலக் கடிகாரத்ைில் நகரும் முட்கதை அவ்வப்பபாது பவலிபயார ஓணாதனப் பபாலத் ைதலதயத் ைிருப்பிப் பார்த்ைவாறிருந்ைாள். அத்தைக்கு அவர்கதை விட்டால் பவறு யாருமில்தல. அவைது கணவன் குடித்துக் குடித்து கல்லீரல் வகட்டு வசத்துப்பபாயிருந்ைான். அைன் பிறகு அவனது வபன்ஷன் பணம் அவள் சீவிக்கப் பபாதுமானைாக இருந்ைது. பிள்தைகபைதுமற்றவள் கணவனின் இறப்புக்குப் பிறகு அவைது அண்ணனுடன் அைாவது அவனின் அப்பாவுடன் அவர்கைது ஊருக்குப் பபாய்விடுவாவைன்பற ஊரில் எல்பலாரும் பபசிக் வகாண்டிருந்ைனர். ஆனால் அவள் அவனது அம்மா,

72

அப்பா எவ்வைபவா அதைத்தும் கூட வர மறுத்துவிட்டாள். அவதைத் ைனிபய விட்டுப்பபாக அவர்களுக்கும் இஷ்டமில்தல. வகாஞ்சநாதைக்கு அவன் அங்பக ைங்கியிருக்கட்டுவமனச் வசால்லி அவதன மட்டும் விட்டுப் பபானார்கள். பள்ைிப்படிப்பு முடித்ைிருந்ைவன் அந்ை ஊரிபலபய ைங்கி, பிறகு நகருக்கு அருகாதமயிலிருந்ை ஒரு கல்லூரியில் பசர்ந்துவிட்டான். அப்பா அவ்வப்பபாது அவர்கைது வயலில் விதைந்ை வநல்லும் பயறும் ஊருக்குப் பபாகும் அவனிடம் அத்தைக்வகன வகாடுத்ைனுப்புவார். அத்தையும் வட்டில் ீ சும்மா இல்தல. அருதமயாக பதன ஓதலயால் பாயும், கூதடயும் பின்னுவாள். அைில் உதைத்ை பணத்ைில் ஒரு முதற அவனுக்கு புது ஆதட கூட வாங்கிக் வகாடுத்ைிருக்கிறாள். பமாைிரம் அணிந்ை நாைின் பகலில் அவன் ஏபைா பரீட்தச எழுைிக்வகாண்டிருந்ைபபாது ைான் அந்ை முைல் வசய்ைி வந்ைது. அவன் எழுைிக் வகாண்டிருந்ை ைாைின் பாைிவதர முடித்ைிருந்ைான். வசய்ைிவகாண்டு வந்ை காவலாைி பமற்பார்தவயாைதர வாசல் வதர அதைத்து மூன்று விரல்கதை வாய் முன்தவத்து முன்பனாக்கி பலசாக மடிந்து மிகவும் பவ்யமாகவும் இரகசியமாகவும் விடயத்தை அவரிடம் வசான்னான். பமற்பார்தவயாைர் எழுைிக் வகாண்டிருந்ைவதன ஒருமுதற பார்த்ைார். பரீட்தச முடிய இன்னும் முக்கால் மணி பநரம் இருப்பதை அவைானித்து காவலாைிதய ைிருப்பி அனுப்பிதவத்து அதமைியாக இருந்ைார். பரீட்தசத் ைாதை அவன் ஒப்பதடத்து வவைிபயற முற்பட்ட பபாதுைான் அவர் அவனிடம் விடயத்தைச் வசான்னார். ஏதும் புரியாமல் முைலில் வமௌனமாயிருந்து பகட்டவன் பின் கலவரப்பட்டு வட்டுக்கு ீ ஓடினான். அவதன பஸ்ஸுக்குக் காத்ைிருக்க தவக்காமல் நல்லபவதை பக்கத்துவட்டுச் ீ சின்னசாமியின் தசக்கிள் வந்ைிருந்ைது சின்னசாமிக்கு எப்வபாழுதுபம தசக்கிைில் ஒரு ஆதை அருகிலமர்த்ைி ஒழுங்காக மிைிக்கவராது. பாதையின் எல்லாத் ைிக்கிலும் சக்கரங்கள் அதலபாயும். எனபவ கவதலதய மனதுக்குள் புதைத்ைபடி அவபன சின்னசாமிதய அருகிலமர்த்ைி அவசரமாகச் தசக்கிள் மிைித்து அத்தை வடு ீ பபாய்ச் பசர்ந்ைான். வடு ீ பபாய்ச் பசரும்வதர பமாைிரமும் வவள்ைிநிற தசக்கிைின் பஹண்டில் பாரும் ஊர் பூராவும் பரவியிருந்ை மைியவவயில் பட்டு மின்னிக்வகாண்பட இருந்ைது. அத்தைதயக் குைிப்பாட்டி கூடத்ைில் கிடத்ைியிருந்ைார்கள். வநற்றியில் பபாடப்பட்டிருந்ை

73

வவள்தைத் துணிக் கட்டில் கருஞ்சிவப்பில் இரத்ைம் உதறந்ைிருந்ைாக ஞாபகம். அம்மாவும் இன்னும் ஊரின் சில வயைான வபண்களும் அருகிலிருந்து ஒப்பாரி தவத்து அழுதுவகாண்டிருந்ைனர். அம்மா இவதனக் கண்டதும் வவறிபிடித்ைவள் பபால அவிழ்ந்துகிடந்ை கூந்ைபலாடு ஓடிவந்து அவதனக் கட்டிக் வகாண்டு அழுைாள். சவமும் எரித்து எல்லாம் முடிந்ைபிறகுைான் அவனுக்கு மரணத்ைின் காரணம் புரிந்ைது. காதலயில் அவ்வூரில் வைரிந்ைவர்கள் சிலபராடு பபசிவரவவன அம்மா வவைிபய புறப்பட்ட பபாது அத்தை ைன் வட்டுக் ீ கிணற்றுக்குள் ைவறி விழுந்ைிருந்ை பூதனக்குட்டிவயான்றுக்கு கயிறு நீட்டியும், வாைி பபாட்டும் அைதனக் காப்பாற்ற முயற்சித்துக் வகாண்டிருந்ைிருக்கிறாள். அம்மா எல்பலாதரயும் சந்ைித்துவிட்டு வட்டுக்கு ீ வந்து பைடிப்பார்த்ை பபாது அத்தை கிணற்று நீரில் பிணமாக மிைந்ைிருக்கிறாள். பைங்காலக் கிணற்றின் உட்புற கருங்கல் சுவரில் ைதல பமாைி இரத்ைம் கிணற்று நீதர நிறம் மாற்றியிருந்ைிருக்கிறது. வழுக்கி விழுந்ைிருப்பாவைன்பது எல்பலாரதும் ஊகம். பிணத்தை எடுத்ைபின்னர் ஊரார் சிலர் அக்கிணற்றுக்குள் வைன்தன மட்தடகதையும் கற்கதையும் குப்தபகதையும் பபாட்டு பாவதனக்குைவா வண்ணம் ஆக்கிவிட்டிருந்ைனர். ஊரின் சிறுவர்கள் அவ்வூரின் கிணற்றடிகைில் கூடி விதையாடும் வாய்ப்பு வபரியவர்கைால் ைடுக்கப்பட்டது. அத்தை ஆவியாக உருமாறி கிணற்றடிகைில் அதலயக்கூடுவமனவும் சிறுவர்கதை கிணற்றுக்குள் இழுத்துக்வகாள்வாள் எனவும் அவர்கைிடம் கதைகள் வசால்லப்பட்டன. எவ்வைபவா பைடியும் முைலில் விழுந்ை பூதனக்குட்டிதயத்ைான் இறுைிவதர காணக் கிதடக்கபவயில்தல. அத்தையும் பபானபின்னால் வட்தடப் ீ பூட்டிச் சாவிதய எடுத்துக்வகாண்டு அப்பா, அம்மாபவாடு அவனும் வசாந்ை ஊருக்பக வந்துவிட்டான். அத்தை வட்டிலிருந்து ீ வந்ை முைல் நாள் மைியபவதை, ைிண்தணயிலிருந்ை கயிற்றுக்கட்டிலில் அவன் தூங்கிக்வகாண்டிருந்ை பபாதுைான் அப்பா பஸ்ஸிலிருந்து ைவறிவிழுந்து கால் எலும்தப உதடத்துக் வகாண்டு ஆஸ்பத்ைிரியில் அனுமைிக்கப்பட்டிருப்பைாகச் வசய்ைிவந்ைது. அப்பாவும் அம்மாவும் பக்கத்து ஊர் வதரக்கும் ஏபைா பவதலவயான்றுக்வகனப்

74

பபாயிருந்ைார்கள். அவன் அடுத்ை பஸ்ஸில் ஆஸ்பத்ைிரிக்கு ஓடினான். பார்க்காை தவத்ைியரில்தல. பண்ணாை தவத்ைியமில்தல. வகாஞ்ச நஞ்சமாகச் பசர்த்ைிருந்ை பணத்தையும் கதரத்துக் குடித்ை காலின் வலி குதறந்ைபை ைவிர காயமதடந்ை கால் முழுவதுமாகக் குணமதடயவில்தல. இறுைியாக ஓர் நாள் ைாங்கி நடக்கவவன்று இரு கட்தடகதைக் தகயில் வகாடுத்து வட்டுக்கு ீ அனுப்பிவிட்டது ஆஸ்பத்ைிரி. வட்டில் ீ ஒரு பநரம் கூடத் ைங்காமல் ஓடியாடி அதலந்ைவர் ைன்தன பஸ்ஸிலிருந்து ைள்ைிவிட்டது அம்மாைான் என்று ைினந்பைாறும் புலம்பியவாபற ஒரு நத்தைதயப் பபால வட்டுக்குள்பைபய ீ முடங்கிப்பபானார். விவசாயத்தையும் குடும்பத்தையும் பார்த்துக் கவனிக்கும் வபரும் வபாறுப்பு அவன் ைதலயில் விழுந்ைது. பிறபகார் நாள் அவர்கைது வயற்காடு எரிந்துவகாண்டிருப்பைாகச் வசய்ைிவந்ை பபாது அவன் சந்ைிக்கதடயில் கருப்பட்டி கடித்ைபடி வசஞ்சாயத் பைன ீர் பருகிக்வகாண்டிருந்ைான். அன்று அம்மாவும் வயதலப் பார்த்து வருவைாகப் பபாயிருந்ைதை அவன் அறிவான். கண்ணாடிக் குவதைதய பமதசயில் தவத்ைதும் தவக்காைதுமாக அவன் வயதல பநாக்கி ஓடத் வைாடங்கினான். ஓரத்ைில் தவக்கப்பட்டது சாணி வமழுகிய ைதரயில் விழுந்து உதடயாமல் உருண்டது. பாைி தவத்ைிருந்ை பானத்தைத் ைதர ைாகத்பைாடு உறிஞ்சிக்வகாள்ைத் வைாடங்கியது. இருட்டு வருவைற்குள் எல்லாக் கைிர்கதையும் ைின்றுமுடித்துவிட பவண்டுவமன்ற பபராதசபயாடு ைீ நாக்குகள் உக்கிரமாகவும் ஒருவிை வன்மத்பைாடும் வயல் முழுவதையும் விழுங்கிக் வகாண்டிருந்ைதை அவன் கண்டான். அம்மாவுக்கு ஏதுமாகியிருக்கவில்தல. நிைலுக்காக நடப்பட்டிருந்ை பூவரச மரத்ைடியில் முனகலுடன் வாடிக்கிடந்ைவளுக்கு அருகிலிருந்ை இருவர் காற்றடித்துக் வகாண்டிருந்ைனர். இவதனக் கண்டதும் அத்தையின் மரணவட்டில் ீ நிகைந்ைதைப் பபாலபவ வநஞ்சிலடித்துக்வகாண்டு அம்மா சத்ைமிட்டு அைத்வைாடங்கினாள். வயல்பவதலக்வகன வந்ைிருந்ை எல்பலாரும் பபால ைீதய அதணப்பைிபலபய மும்முரமாக இருந்ைனர். வபரும் உஷ்ணம் கிைப்பி எரியும் வநருப்புக்கு உைவியாகக் காற்றும் அது இழுத்ை இழுப்புக்வகல்லாம் வசன்று வகாண்டிருந்ைது. வயற்காடு எரிந்ை​ைில் வபரும் நஷ்டமும் கடனும் அவர்கதைச் சூழ்ந்ைது. பலத்ை பயாசதனபயாடு சில நாட்கதை வட்டில் ீ கைித்ைவனிடம் நகரத்துக்கு பவதல பைடிப் பபாவது நன்றாக

75

இருக்குவமன அம்மா வசான்னாள். உதைக்கும் பணத்தை வண்வசலவு ீ வசய்யாமல் அவளுக்கு அனுப்பிதவக்கும் படியும், சீட்டுப்பிடித்துச் பசமித்து அவள் எப்படியாவது கடன்கதைவயல்லாம் அதடத்துவிடுவைாகவும் அவனுக்கு இரவு உணவிட்டபபாது அவள் வசான்னாள். அவைது முடிவு அவனுக்கு எவ்விை வருத்ைத்தையும் ைரவில்தல. எப்படியாவது கடன் வைால்தலகைிலிருந்து மீ ண்டு, அவனது மாமா வபண் பகாமைிதய மணமுடிக்கும் ஆதச அவன் மனதுக்குள் ஒைிந்ைிருந்ைது. அப்பாைான் முைன்முதறயாக அவன் பார்க்க ஒரு குைந்தைதயப் பபால அழுைார். அம்மாவிடம் ைன்தனத் ைனிபய விட்டுப்பபாகாபை என்பதுபபால மன்றாட்டமான பார்தவதய அவனது விைிகைில் ஓட விட்டார். இறுைியாக அவன் நகரத்துக்வகனப் புறப்பட்ட நாைில் ைதலைடவி, அவனது வநற்றியில் முத்ைமிட்டு ஆசிர்வைித்து அனுப்பி தவத்ைார். அம்மா வட்டுப் ீ படதல வதர கூட வந்ைாள். அத்தை வடு ீ அங்பக அனாதையாகக் கிடக்கிறவைனவும் அைதன அவன் வபயருக்கு எப்படி மாற்றுவவைனவும் நகரத்ைில் யாராவது வைரிந்ை வக்கீ ல்கைிடம் பகட்டுத் வைரிந்து வரும்படி அவதையும் அவதனயும் ைவிர்த்து பவறு யாருக்கும் பகட்காவண்ணம் வமதுவான குரலில் வசான்னாள். அவர்கைிருவதரயும் அங்கு பமய்ந்து வகாண்டிருந்ை பகாைிகதையும் ைவிர பவறு யாரும் அங்கு இருக்கவில்தல. எல்லாவற்தறயும் பார்த்துக்வகாண்டிருந்ை வவக்தக நிதறந்ை மைியப்வபாழுது வவயில் அவனது பமாைிரத்தை வைதம பபாலபவ மின்னச் வசய்ைபடி ஊர் முழுதும் ைிரிந்ைது. நகரத்துக்குப் பபாய் அவனுடன் கல்லூரியில் ஒன்றாகப் படித்ை நண்பனிடம் வசால்லி எப்படிபயா பவதல வாங்கிவிட்டான். அவனது அதறயிபலபய ைங்கிக்வகாண்டான். அைன்பிறகும் பமாைிரத்தை உற்றுக் கவனிக்கபவா, அைன் அைகிதன ரசிக்கபவா அவனுக்கு பநரபம வகாடுக்காைபடி ஏபைனும் ைீய நிகழ்வுகள் நடந்துவகாண்பட இருந்ைன. ஒருநாள் வட்டில் ீ அவன் ஆதசயாக வைர்த்ை புறாக்கவைல்லாம் கூண்தடவிட்டுப் பறந்துபபாய்விட்டைாகத் ைகவல் வந்ைது. வைாடர்ச்சியாக ைினம் ைினம் ஊரிலிருந்து இதுபபால ஏபைனுவமாரு ைீய வசய்ைி அவனுக்கு எட்டியபடி இருந்ைபபாதுைான் அவனது நண்பன் விரல்கைில் மின்னிய புது பமாைிரம் குறித்து வினவினான். அப்வபாழுதுைான் அவனும் அதுபற்றிச் சிந்ைிக்கத் ைதலப்பட்டான். ஒருபவதை எல்லா நிகழ்வுகளுக்கும் ைான் அணிந்ைிருக்கும் பமாைிரம்ைான் காரணமாக இருக்கக் கூடுபமா என எண்ணத் வைாடங்கினான். நடந்ை

76

நிகழ்வுகதைக் பகார்தவயாக மனைிபல ஓட்டிப்பார்த்ைான். ஊருக்குப் பபாய் ஒருநாள் அம்மாவிடம் இது குறித்து விசாரிக்கபவண்டுவமன எண்ணி அப்படிபய உறங்கிப்பபானான். அன்று இரவுபவதலக்வகனப் பபான நண்பன் விபத்ைில் இறந்ைவசய்ைி விடியமுன்னர் வந்து பசர்ந்ைது. பிணத்தை எடுத்துக்வகாண்டு நண்பனின் ஊருக்குப்பபாய் அருகிலிருந்து எல்லாக் காரியங்களும் வசய்து முடித்ைான். நகரத்துக்கு ைனது அதறக்குத் ைனியாக வந்ைவபாழுது வகாடியில் காய்ந்துவகாண்டிருந்ை நண்பனின் சட்தட கண்டு வவடித்ைழுைான். சத்ைமிட்டு அழுைான். அத்தையின் மரண வட்டிலும் ீ வயற்காடு பற்றிவயரிதகயிலும் சத்ைமிட்டழுை அம்மாதவப் பபாலபவ கண்ண ீரும், ைிறந்ைிருந்ை வாய்வைிபய எச்சிலும் வடிய வடிய கைறிக்கைறி அழுைான். அழுதகவயல்லாம் ஓய்ந்ைபபாது அதறயிதனப் வபரும் வமௌனம் சூழ்ந்ைதை உணர்ந்ைான். வாழ்க்தக குறித்து முைன்முைலாக அச்சப்பட்டான். அடுத்ைநாள் விடிகாதலயிபலபய அம்மாதவத் வைாதலபபசியில் அதைத்து விபரம் வசால்லி ைான் ஊருக்பக வந்துவிடுவைாக மீ ண்டும் அழுைான். கடனில் பாைி அதடக்கப்பட்டிருப்பைாகவும் இன்னும் சில மாைங்கள் வபாறுத்து ஊருக்கு வரும்படியும் அம்மா வசான்னாள். அப்பா ைிரும்பவும் இருமுதற வழுக்கிவிழுந்ை​ைாகவும் கால் வங்கி ீ நடமாடபவ முடியாமல் படுத்பை இருப்பைாகவும், ைினந்பைாறும் காலுக்கு எண்வணய் ைடவிவருவைாகவும் வசான்னாள். மறக்காமல் அன்றும் அத்தையின் வடு ீ பற்றி நிதனவூட்டினாள். அவனுக்கு உடபன அப்பாதவப் பார்க்கபவண்டும் பபாலவும் பகாமைிபயாடு ஏபைனும் பபசபவண்டும் பபாலவும் இருந்ைது.பகாமைிக்கும் அவன் பமல் காைலிருந்ைதை அவன் அறிவான். இரு ைங்தககபைாடும் அவள் ைண்ண ீர் எடுத்து வரும் பவதையில் இவன் பைன ீர்க் கதடயருகில் நின்றிருப்பான். அவள் ஓரக்கண்ணால் பார்த்து, பின்னலிலிருந்து ைானாக உைிரும் ஒரு பூதவப் பபால ஒரு புன்சிரிப்தப உைிர்த்துவிட்டுப் பபாவாள். சில அடித்தூரம் வசன்று ைிரும்பிப்பார்த்து மீ ண்டும் ஒரு சிரிப்தபத் ைருவாள். பநர்பமாதும் பார்தவகைிலும் சிந்ைிய புன்னதககைிலும் வசாந்ைக்காரர்கவைன்ற உறதவயும் மீ றி காைலின் ைவிப்பு மிதகத்ைிருந்ைதை இருவரும் அறிந்ைிருந்ைனர். அவளுக்கு அவைது அப்பாதவப் பபாலபவ சிரித்ை முகம். எப்வபாழுதும் சிரிப்பிதன ஒரு உண்டியதலப்பபால வாய்க்குள் அடக்கிதவத்ைிருப்பாள். அவன் அத்தை வட்டிலிருந்து ீ நிரந்ைரமாக வட்டுக்கு ீ வந்ைபபாது துக்கம் விசாரிக்க வந்ைிருந்ை

77

அவைது அப்பா, அம்மா, ைங்தககபைாடு அவதையும் கண்டான். அதடயாைபம கண்டுவகாள்ை முடியாை அைவுக்கு அைகாக வைர்ந்ைிருந்ைாள். அவன் அவளுடன் சிறுவயதுகைில் ஒன்றாக விதையாடியதைத் ைவிர வபரியவைானதும் எதுவும் பபசியைில்தல. அவன் அவதைப் வபண்பகட்டுப் பபானால் மறுக்காமல் மாதல மாற்றிக் கூட அனுப்பிதவக்கும் அைவுக்கு மரியாதையும் அன்பும் நிதறந்ை அவனது மாமா குடும்பம் வசைிகபைதுமற்றது. அவனது அதறநண்பர்கைாக புைிைாக இருவர் வந்து பசர்ந்ைனர். ஒரு சின்ன அதறக்குள் மூவராக அதறதயப் பகிர்ந்துவகாள்ை பவண்டியிருந்ைது. அைிவலாருவன் சற்று வயைானவன். ஓயாமல் வவற்றிதல வமன்று ஒரு வசாம்பு தவத்து அைில் துப்பிக் வகாண்பட இருந்ைான். துப்புதகயில் வைறிக்கும் சிறு சிவப்புத் துைிகள் சுவவரல்லாம் நவன ீ ஓவியங்கதை வதரந்ைிருந்ைன. அவன் பபசும்பபாது பமலுைடும் கீ ழுைடும் வவற்றிதலச் சாற்றிதன வைியவிடாமலிருக்கப் பல பகாணங்கைில் வதைந்ைன. மற்றவன் கருமணிகதைப் வபரிைாகக் காட்டும் கண்ணாடி அணிந்ைிருந்ைான். நகரும் ஒவ்வவாரு கணமும் ஏபைனும் வசய்துவகாண்பட இருந்ைான். அதறயின் மூதலயில் நன்றாக இருந்ை பரடிபயாதவக் கைற்றி மீ ண்டும் பூட்டி உதடத்து தவத்ைான். ைினமும் ைவறாது டயறி எழுைினான். மாநகரக் குப்தபகைிலிருந்து ஏபைனும் உதடந்ை வபாருட்கதை, வபாம்தமகதை எடுத்துவந்து வபாருத்ை முயற்சித்ைான். பத்ைிரிதககள் வாங்கி அைில் ஒரு வரி கூட விடாமல் படித்து குறுக்வகழுத்து, சுபடாகு நிரப்பினான். சிலபவதை தூங்கினான். ைினமும் மறக்காமல் அவ் வயைானவபனாடு சண்தட பிடித்ைான். அவ் இருவரும் ஒருவதரவயாருவர் குற்றங்கள் கண்டு சத்ைமாகச் சண்தட பிடித்துக்வகாண்டார்கள். எல்லாம் ஓய்ந்ைபின்னர் இருவரும் ைிரும்ப ஒற்றுதமப்பட்டு ஒன்றாகபவ சாப்பிடவும் பபானார்கள். இன்னும் சில மாைங்கள்ைாபன இவ்வதறயில் இருக்கப்பபாகிபறாவமன அவன் மட்டும் இதைவயல்லாம் அதமைியாக ஒதுங்கிப் பார்த்ைிருப்பான். இவ்வைவு நாளும் ைீய வசய்ைிகைாகக் வகாண்டுவந்ை பமாைிரம் இப்வபாழுது ைனது நிம்மைிக்பக சாபவமன ஒரு கண்ணாடிக்காரதனயும் வயைானவதனயும் அதைத்துவந்ைிருப்பைாக அவனுக்குத் பைான்றியது.

78

அன்தறயநாள் அவனுக்கு வந்ை வசய்ைி அவதன முழுவதுமாக உதடத்துப் பபாட்டுவிட்டது. யாரிடபமா அவனது வைாதலபபசி எண்தணக் பகட்டு வாங்கி என்றுபம அவனுடன் பபசியிராை பகாமைி அன்று அவதனத் வைாதலபபசியில் அதைத்து அழுைழுது விடயம் வசான்னாள். அவளுக்கு சில ைினங்களுக்கு முன்னர் அவசரமாகத் ைிருமணம் ஆகிவிட்டைாம். அவசர அவசரமாக மாப்பிள்தை பார்த்து மணமுடித்து தவத்ைது அவனது அம்மாைானாம். இறுைியாக அவன் எங்கிருந்ைாலும் நன்றாக இருக்கபவண்டுவமனச் வசால்லிவிட்டு அதைப்தபத் துண்டித்து விட்டாள். பகட்டுக்வகாண்டு நின்றிருந்ைவனுக்குத் ைதர பிைந்து, அப்பிைவு வைிபய முடிபவதுமற்ற ஆைக்குைிவயான்றுக்குள் ைான் விழுவதைப் பபால உடல் பைறியது. அவனால் நம்பமுடியவில்தல. வசய்ைி வகாண்டுவந்ைவள் அவனது நம்பிக்தகக்குரியவள். அவனது ஊரிலிருந்து வந்து அங்கு பஹாட்டவலான்றில் பவதல வசய்துவரும் குட்டியிடமும் இதுபற்றிக் பகட்டுப்பார்த்ைான். குட்டி வபாய் வசால்லமாட்டான். அதுவும் அவனதும் பகாமைியினதும் காைதலக் குறித்து ஏதும் வைரியாைவன் மிகச் சாைாரணமாக, ஊரில் வவக்தக அைிகவமனச் வசால்வதைப் பபாலத்ைான் இது குறித்தும் அவனிடம் வசான்னான். இவனுக்குள் இடி விழுந்ைதைப் பபால இருந்ைது. இவனது காைதலப் பற்றி அம்மாவுக்கு நன்றாகத் வைரியும். பகாமைிதயப் பற்றி அவ்வப்பபாது அம்மாவிடம்ைான் ஏபைனும் அவளுக்கு விைங்காவண்ணம் விசாரித்துக்வகாள்வான். நம்பிக்தகத் துபராகம் வசய்ைது ைனது அம்மாைானா என்பைதன அவனால் ஏற்றுக்வகாள்ைவும் முடியவில்தல. நாதைக் காதல வைாதலபபசியிலதைத்து விசாரிக்கபவண்டுவமனத் ைீர்மானித்துக்வகாண்டான். அவனுக்கு அழுதக அழுதகயாக வந்ைது. சத்ைமிட்டுப் வபரிைாக அைபவண்டும் பபால இருந்ைது. காைல் உதடந்து பபான துயரம். மதலமதலயாகச் பசர்த்து தவத்ைிருந்ை நம்பிக்தககள் மண்பமவடனச் சரிந்ை அவலம். இருவருமாக எைிர்பார்த்ைிருந்ை எைிர்கால வாழ்க்தகயிதன வபரிைாக வந்து அடித்துப்பபான காட்டாற்றுப் வபருவவள்ைம். உதைக்கவும் கடனதடக்கவுவமன அவதன ஊரிலிருந்து அகற்றிவிட்டு எல்லாமும் நடாத்ைிய அம்மாவின் துபராகம். எல்லாம் விைிநீபராடு சிந்ைியும் கதரந்தும் பபாக பவண்டும். அவனுக்கு அை பவண்டும். அைற்கு அந்ை அதற சாத்ைியப்படவில்தல.

79

அந் நள்ைிரவில் எழுந்து கடற்கதரப்பக்கமாக நடக்கத் வைாடங்கினான். பகாமைியுடனான காைல் நிதனவுகள் ஒரு வபரும் சுதமயிதனப் பபால அழுத்ை கால்கள் ைள்ைாடத் ைள்ைாட அதலகைருகில் வந்து நின்றான். கால் நதனத்ை அதலகபைாடு, அவற்றின் வபரும் ஓதசபயாடு, யாருமற்ற அவ் வவைியில்

ஓவவன்று கைறியழுைான். அத்தைக்காக, அப்பாவுக்காக, நண்பனுக்காக அழுை பல விைிகதைக் கண்டிருக்கிறான். அதுபபால ைனது பசாகங்கவைல்லாம் இரு விைித் துவாரங்கள் வைிபயயும் இறங்கிப் பபாய்விடாைாவவன்ற ஏக்கத்பைாடு அவன் அழுைான். ைிறந்ைிருந்ை வாயிலிருந்து எச்சில் ஒழுகியது. நாவில் உப்புச்சுதவ வந்து பமாைி ஒட்டிக்வகாண்டது. அக் கடதலபய விழுங்கிவிடும் அைவுக்கு வபரிைாக ைாகவமடுத்ைது. அப்படிபய உட்கார்ந்ைான். நழுவிவந்ை அதலகள் அவனது இதடவதர நதனத்துச் வசன்றன.

தகக்கு அகப்பட்ட மணதல வாரிவயடுத்து கடதலச் சபித்து எறிந்ைான். அதுவதர அக்கடல் கண்டிருக்கும் அத்ைதன பகாமைிகதையும் அதைப்பதைப் பபால பகாமைீ... எனப் வபரிைாகச் சத்ைமிட்டழுைான். மணபலாடு விரலில் இடறிய பமாைிரம் நீர்பட்டு நிலவவாைியில் மின்னி அவனது பார்தவயில் குவிந்ைது. எல்லாம் உன்னால்ைான் என்பதுபபால ஏபைா ஒரு வவறி உந்ைித்ைள்ை விரலில் இறுகியிருந்ை பமாைிரத்தை மணலுரசித் பைாலில் இரத்ைம் கசியக் கசியக் கைற்றி எடுத்து உள்ைங்தகயில் தவத்து வவறுப்பாகப் பார்த்து அைற்குத் தூ எனத் துப்பினான். பின்னர் கடலுக்குள் தூக்கிவயறிந்ைான். அவனது மகனது அல்லது மகைது இருபத்து மூன்று வயது வதர காத்ைிருக்க முடியாமல் பபான பசாகத்பைாடு கறுப்பும் வவள்தையுமான தவரங்களும், அலங்காரங்களுடனுமான வவள்ைியும் உப்பு நீரின் ஆைத்துக்குள் புதைந்ைது. முந்தைய நள்ைிரவில் அம்மா வசத்துப் பபானைாக அடுத்ை நாள் காதலயில் அவனுக்குச் வசய்ைி வந்ைது

எம்.ரிஷான் வஷரீப், இலங்தக

80

அென் ைட்டும்... பறதவகள் பார்ப்பைில்தல பபைம், எல்லா மைக் பகாவில்கைிலும் குடிபயறிக் குரவலடுத்துப் பாடுகின்றன..

மனிைன் மட்டும் மாறுபட்டு நிற்கிறான் மைங்கைால் பவறுபட்டு..

பவைம் பபசிவிட்டுப் பபைம் காட்டுகிறான், வகாள்தகவயனத் வைாடங்கிக் வகாதலயில் முடிக்கிறான்..

கண்தண மூடிக்வகாள்கின்றன கடவுள்கள், பபைம் பார்க்கா பறதவகதை வாழ்த்ைிவிட்டு...!

வசண்பக வஜகைீசன்

81

புத்ைர் ஆதசப்பட்டார் ஆதசகள் ஏதுமற்ற உயரிய ஆன்மபீடத்ைில் புத்ைர் ைியானத்ைிலிருக்கிறார். சலனம் ஏதுமற்ற

நிசப்ைம் பிரபஞ்சவமங்கும்

அதமைியாயிருந்ை அந்ை அதறக்குள்பை துறுதுறுப்பாய் குைந்தைகள் உள்நுதைகின்றன... ைதலகீ ைாக்குகின்றன

அந்ை இனிய இல்லத்தை புத்ைதர உறவு வசால்லி அதைக்கிறது ஒரு குைந்தை

சின்னஞ்சிறு இறகால் வருடுவிடுகிறது இன்வனான்று

மம்மு சாப்பிடச் வசால்கிறது பிறிவைான்று இறுக்கத்தைக் கதலத்ை புத்ைர்

இறங்கி விதையாடத் வைாடங்கினார் புத்ை ைத்துவமாய் மாறின அக்குைந்தைகள் அன்றிலிருந்து

ஆதசகள் அவருக்கும் அவசியமாயின

வசௌந்ைர ைகாசைென்

********************************************************************* “வபண்கள் பூரண ெிடுைதலதய வென்று வபறாை

ெதரயிலும் வைாைிலாளி ெர்க்கம் பூரண ெிடுைதலதய அதடய முடியாது” – சைாைர் வலனின். *********************************************************************

82

அதை நீ வசய்ொய் ைாசன பைம்பி அழும்பபாது எங்கிருந்ைாய் வகாஞ்சம் கூட வவைிச்சம் பவண்டாம் என்கிபறன் ன்னல் ைிதர சைா அதசவதைக் கண்டிக்கிபறன் அைிலிருக்கும் வகாடி ைாங்கிய மலதர நூல் நூலாக உருவிப்பபாடபவ உன்தன அதைத்ைிருந்பைன் மிஸ்டு கால்கள் பைங்கிக் கிடக்கும் உனது வபாழுதுகதை தகபயாடு வகாண்டுவா

இந்ை இரதவயும் வகாளுத்துவைற்கு அதவ பபாதுமானதவ என்தன இறுக அதணத்துக்வகாள்வாய் ைாபன பின்புறமிருந்து அதணத்துக்வகாள் எனக்கு உன் கைகைப்பு பவண்டும் அதை அண்தம என்பாய் என்தனக் வகாச்தசப்படுத்ைாபை குரல் எை மறுக்கிறது அதடப்படும் துயரத்ைின் பாதை முழுவதும் வசாற்கள் நிற்கின்றன அவற்தற நீயுன் விரல் வைாட்டு வருடபவண்டும் ஒவ்வவாரு வசால் மீ தும் படர்ந்ைிருக்கும் ஈரம் என் கண்ண ீர் அல்ல கணக்கில்லா என் அகாலங்கைில் வபய்ை உன் முத்ை மதையின் சிறு கடல் அதை நீ வசால்வாய் ைாபன எனக்கு மட்டுமல்லாமல் ரகசியம் பபாலல்லாமல் வகாஞ்சம் உரத்து வகாஞ்சம் வமன்தமயாய் பமத

மீ து பயனற்று கிடக்கும் உன் பபனா கூட அைிர்ந்ைிடாமல்

அதை நீ வசால்வாய் ைாபன என் உடல் முழுவதும் உன் ஸ்பரிசம் விட்டுச்வசல்லவிருக்கும் நறுமணத்துக்காக மீ ண்டும் மீ ண்டும் காத்ைிருக்கிபறன் காமத்ைின் ஊற்றுக்கண் என்தனபய வவறிக்கிறது காைலின் இதம ைாழ்ந்துவிட்டது

83

ஆதுரமாய் கன்னங்கள் ஏந்ைி அலுங்கும் உைடுகதை சுதவக்கும் பசியில் இதரயாகும் முனகலின் இதச சுவர் எங்கும் படர்கிறது பசதலயாய் சைா அதசயும்

ன்னல்ைிதரக்கு பின்பன

சைா இயங்கும் இந்ை நகதர

நீ காணாமல் வசய்துவிடுவாய் அல்லவா அடிவயிற்றில் உனது இரண்டு உள்ைங்தககளும் அழுந்ைப் பிடித்து காைருபக நீ வசான்ன சத்ைியம் ஞாபகம் இருக்கிறது வகாஞ்சம் கூட வவைிச்சம் பவண்டாம் விரல்கள் இருக்கின்றன உன் குரல்கள் இருக்கின்றன இந்ை அதறவயங்கும் இதறந்துகிடக்கும் வசாற்கள் இருக்கின்றன ைதும்பும் காமம் உதறய பைம்பியழும்பபாது நீயும் இரு ப்ை ீஸ்

இளங்சகா

84

பசியின் வகாடூரம் பரந்ை பைசத்ைில் பசித்ை வயிறு ஒன்று துடித்துக்கிடக்கிறது. ஏதை எனும் காரணத்ைால் வாழ்வைற்காய் பல பபாராட்டங்கள். அன்றாட வாழ்வில் ஆயிரம்ைான் உதைப்பு மன்றாடி பவண்டினால்ைான் எப்பயாவது பவதல வரும். ஆற அமர்வைற்குக் கூட இடமைியான் முைலாைி எட்டில் இருந்து ஐந்துவதர என அடிக்கடி பநரம் பாப்பான். கட்டிய மதனவிக்கும் வைாட்டிலில் கிடக்கும் பிள்தைக்காகவும் வநஞ்தச ைட்டி அமர்த்ைித்ைான் பவதல ஓடுது. ஆயிரத்ைில் ஆக்கிடும் அமுதுைான் மறுநாள் கஞ்சியாக எஞ்சும் என் வயிறு பசித்ைாலும் ைண்ணர்ீ வமன்டு பசி வபாறுப்பபன். என் பிள்தை அழும் பபாைினிபல என் மதனவி என் முகத்தை கண் எடுக்காமல் பார்ப்பாபல அப்பபாதுைான் இதறவா உன்தனயும் பநாகிபறன் ஏன் என்தனப் பதடத்ைாய் என்று. இன்னும் வாழ்கிபறன் பசி வபாறுத்து எனக்காக அல்ல என்தன நம்பிய இரு உயிர்களுக்காய்.

காெலூர் அகிலன்

85

ொர்த்தையின் சிதைவு நீங்கள் நம்புவர்கைா ீ

நாபன கடவுள் என்ற வசால்தல

புராைனக்கல்வவட்டில் எழுைியது ஆனால் நான் எழுைியது காடாவூள்

எனும் ஒரு வார்த்தை அது காலப்பபாக்கில் கடவுள் ஆனது காடாவூள்

ைமிழ் வார்த்தை காடாவூள்

ஆங்கிலத்ைில் ஒன்று, பிரஞ்ச், சுவடிஷ் ீ காடாவூள் எகிப்து அல்லது தசனா பல வமாைிகளும்

'காடாவூள்'ஐ ைமவைன்று வகாண்டாடின நான் எழுைிய மிகப்புராைன வமாைி பல நூற்றாண்டுகள் கடந்து விட்டைால்

சரியாக ஞாபகமில்தல, ஆனால் காடாவூள் பல வருடங்கள் கடந்து வந்ை​ைால் கடவுள் ஆனது அல்லது மதையிலும் குருவி எச்சங்கைிலும் மனைின் விசித்ைிரப்பபாக்கிலும் உருவைிந்ை வசால் ஆரம்பத்ைில் இயற்தகயின் மறுவபயர் காடாவூள் பின்னர் பல விசித்ைிர மனிைர்கைின் புதனவபயர் ஆனாலும் காடாவூதை உருவாக்கியது நாபன அது காலப்பபாக்கில் கடவுைானைற்கு என்தன இறுைியாக ஒருமுதற மன்னியுங்கள்

ஆைி.பா

86

கெியருெி ை. ரசைஷ் தைக்கூக்கள் உைிர்ந்ை இதலகைில் மலர்ந்ைிருக்கிறது…

முன்பனிக்கால முழுநிலவு

வெட்டப்படும் ைரம்

ைதலசைல் ெந்து ெிழுகிறது

பறதெகளின் காய்ந்ை எச்சங்கள்

ஒன்றிரண்டு வநரிஞ்சி முள் குத்ை… குத்ை… எடுத்ைபடிசய கரம்தப உழும் உைெர்கள்

சசெல்கள் கூெ

ெிெசாயியுடன் எழுகிறது

காதளயும் ஏர்க்கலப்தபயும்

காெல்வபாம்தை முறிந்துெிை அறுெதடக்குத் ையாராகும் பரந்ை ெயல்வெளி

கெியருெி ை. ரசைஷ்

87

ைாயக ைரிசனம் ைாபய !

உன்தனப்பார்த்ைதும்

நான்வந்துபசர பவண்டி இடத்தை ைவறவிட்படபனா ! எனச் சந்பைகிக்கின்பறன்.

நம்புமுடியாைிருக்கின்பறன் உன்தனயும்,என்தனயும்

வபயரிைந்து பபான

உன்தனப்பார்க்கும்

தைரியம் இல்லாைிருக்கிபறன்

நீ எவ்வைபவா மாறியிருப்பாவயன்றிருந்பைன் மாறித்ைானிருக்கின்றாய் அலங்பகாலமாக உன்னுயிர்ப்பு

வனப்பு

வசீகரம்

யாவும் வைாதலந்ைது பபாய் கதரந்ை​ைிந்து வகாண்டிருக்கிறாய் உனக்கும் என்தனப்பபால வயைாகி விட்டைா ? உனக்கு மூப்வபன்பது கிதடயாபை ! உன்னிலிருந்து நான் வைாதலவில் இருப்பைால்த்ைான் உன்தன பநசித்துக்வகாண்டிருக்கிபறன் மறந்ைிருக்கவும்,மதறந்ைிருக்கவும் விலகியிருக்கவும் முடியாமல் நிதனவில் மகிழ்ந்ைிருக்கமுடியாமலும் ைவிக்கிபறன் இது எனது அைிட்டமா ?

துரைிட்டமா ?

நான் தூரத்ைில் இருப்பைால் ைான்

இன்னும்

உயிபராடிருக்கிபறன் கால்நூற்றாண்டாக

இபை பகள்விைான் என்னிடமிருக்கிறது.

உன்பனாடிருந்துவாழும் ஆவபலாடும் எைிர்பார்ப்புடனும் வபருந்துயரழுத்தும் பாரத்பைாடும் பரபைசியாக உலகம் முழுக்க அதலந்துவகாண்டிருக்கின்பறன் உன்னிடமிருந்து பிரியமுடியாத்ைவிப்பபாடு ைற்பபாது பிரியபவண்டியிருக்கிறது ைாபய பிரிகிபறன்

88

உன் காயங்கைாறும் நம்பிக்தகவயாடு இன்னுவமாருநாள் ைிரும்பவும் வருபவன்

அப்பபாது உனக்கானவைல்லாம் உன்னிடத்ைிலிருக்கும்.

சு.கருணாநிைி

89

ஒருதுளிொழ்வு……

கவின்மகள் சுைாகரி அணிந்துதர ************** முகநூலில் அைிகமான பைிவுகதைத் ைினமும்

பைிவு வசய்து வரும் ஒரு இைம் பதடப்பைியாக இவர் என்னுடன் அறிமுகமானார்.

ஆரம்பத்ைில் இவரது பைிவுகைால் நான் மிகவும் கவரப்பட்படன். வைாடர்ந்தும் இவரது பைிவுகதைக் கவனிப்பபை எனது அன்றாட வைக்கத்ைில் ஒன்றாகியது. இவர் ைனக்வகன ஓரிடத்தைத் ைக்க தவத்துக்வகாள்வைன் மூலம் முத்ைிதர பைிக்கின்றார். ஏதனய வபண் கவிைாயினிகதைப் பபாலபவ இவரது கவிதைகளும் இருக்கும் என்ற எனது எண்ணத்தை மிகவும் இலகுவில் ைனது காத்ைிரமான பைிவுகைின் மூலம் மாற்றி இருக்கின்றார். “கவிதைகள் அல்ல – அதவ வாழ்வின் உயிர்த்துைி.. கற்பதனயல்ல அதவ அனுபவத்ைிரட்டு. உள்ைக் குைந்தை உைறிய வார்த்தைகள் உண்தமவயன்று நான் ைாய்வமாைியில் வமாைிந்ைதவ…”

90

மிகவும் அற்புைமாகத் ைனது பதடப்பிதன அறிமுகம் வசய்துதவக்கின்றார். கவிதை ஒன்று

எப்படி கருவாகி... உருவாகி...

உயிர்வபற்று... பிரசவமாகிறது? “ஆைரவற்றுத் ைவிக்கும் ஊனமுற்ற கருவாய் எந்ைன் கவிதைகள்... எனக்குள்பைபய...

ைிக்கு முக்காடியபடி

ஏக்கக்கனைியில் இன்னும் மூச்சுத் ைிணறபலாடு

அதர குதறப்பிரசவமாகபவ....! . ……………………….

அள்ைிப் பபாட்ட

புள்ைிகள் நடுபவ அலங்பகாலமான பகாலம் பபால

இதடயிதட வவைிப்படும் எந்ைன் கவிதை.. எடுத்ை எடுப்பிபலபய முரண்படுகின்றார்... “ஒரு துைி வாழ்வு...” என்று ைதலப்பிதனத் ைந்துவிட்டு வாழ்வின் எல்லா அங்கங்கதையும் இவர் வைாட்டுச் வசல்லுகின்றார். குைந்தைப் பருவம் முைல் முைிர்ச்சி வபற்ற ஒரு குடும்பப்வபண் வதர இவரது அனுபவங்கள் இங்பக பைிவாகி இருக்கின்றன. காைல்... பசாகம்... விரக்ைி... பவைதன... பிரிவாற்றாதம... வபண் விடுைதல... மண் விடுைதல.... சமூகவிபராைச் வசயல்கள்... ஆகியன இவரது பதடப்புக்களுக்குப் பாடு வபாருள்கைாக அதமந்ைிருக்கின்றன. குைந்தைப் பருவகாலத்தை ஒரு முதற நிதனத்துப் பார்க்கின்றார்.

91

“கண்கதை துணியாற்கட்டி தகதயப் பிடித்ைபடி கண்ணாம் பூச்சிவிதையாடிய

அந்ை இன்பம்மிகு வபாழுதுகள்...” பண்பாடு ைழுவிய ஒரு பாரம்பரியக் கலாச்சாரத்தை

இவரது கவிதை ஒன்றில் இவ்வாறு பைிவு வசய்கின்றார். “வைாட்டுப் பபசும் வநருக்கத்ைிலும் வைாடாது பபசிய

ைவிப்பறியாக் கணங்கள்..” ..................... “கட்டுக்கதைகளுக்குப் பயந்து பார்த்தும் பாராமல்

ஒதுங்கிச் வசன்ற வபாழுதுகள்...” பபாலி பவடைாரிகதை இனம்காணும் பபாது இவரது சமூகக் பகாபங்கள் உச்சமதடகின்றன. பகட்டில் பைாய்ந்து புதுதமவயன்று வாழும் உலகபம...!

பபதை என்தனப் புதைக்கபவண்டாம் எரித்பை விடுங்கள்.. காலத்ைின் நிதலயாதமதயயும் மனிைவாழ்வின் நிதலயாதமதயயும் ஒரு சித்ைதரப் பபான்று இவர் சிந்ைித்ைிருப்பது எம்தம விைியுயர்த்ை தவக்கின்றது. சமூகக் குற்றவாைிகள் மீ து ைனது பைாட்டாச்வசாற்கைால் வநற்றியில் வபாட்டு தவக்கின்றார். வபண் விடுைதலக்கு இந்ை மானுடம் இன்னும் வவகு தூரம்பபாக பவண்டும் என்பைதன இவரது இந்ைப்பைிவு எல்தல காட்டுகின்றது.

92

“அக்கதறப் பபார்தவக்குள் ஆயிரம் ஓநாய்கள்... அடிக்வகாரு ைடதவ ஆைம் பார்க்கும்

கழுகுக் கண்கள்...

இையப் புற்றுக்குள்

விசம் பைக்கும் பாம்புகள்... எப்படி இவற்றுக்குள் உண்தமதய எைிர்பார்ப்பாய்...??” வபண் விடுைதலபற்றி இன்வனாரு பைிவு மிகவும் உரத்துப் பபசுகின்றது. இந்ைத் வைாகுப்பிலுள்ை கவிதைகைில் இைதனபய முத்ைிதரக் கவிதையாக நான்வைரிவு வசய்கின்பறன். ஆளுக்வகாரு நீைிவசால்லிச் வசால்லிபய அடிதமப்படுத்ைிய நிதலயறிவபரா..? ீ வபண்ணாய்ப் பிறந்ை​ைால் பபதை வயன்வறன்தன பின்பன ைள்ைிய இைிவறிவபரா? ீ இரக்கமின்றிபய எந்ைன் இரவுகள் எல்தலமீ றிய துயர் அறிவபரா? ீ .

அடிதம நிதலயிதன அறுத்து எறிந்து என் உரிதம பவண்டிய எந்ைன் வபாழுைிபல, உரக்கப்பபசினாய் பபய் நீ என்வறந்ைன், உணர்தவக் வகான்றதை நீர்அறிவபரா..? ீ வபண் விடுைதல மட்டுமன்றி இவர் மண் விடுைதல பற்றியும் அைிகம் சிந்ைிக்கின்றார். பவரறுந்து பபானாலும் வழ்ந்துவிடாது ீ இந்ை இனம் என்பைதன இவரது பைிவுகைில் காண முடிகிறது. மரத்துப்பபாயின மனங்கள்

93

உரத்தும் பபசமறுத்ைன வமாைிகள். கனத்துப் பபாயின வாழ்வு

ஆயினும் உணர்வுகள் விைித்பை கிடந்ைன. .................

மீ ண்டும் எம்சிரம் ஓங்கும் ைமிழ் வைாட்டுத்வைன்றலும் பாடும்.

சங்கம் வைர்த்ை அருங்கதலப்பணிகள் அத்ைதனயும் எம்மண்தண ஆளும். . ஏதனய வபண்பால் பதடப்பாைிகதைப் பபான்பற ைானும் ஒரு வபண்பாற்கவிஞர் ைான் என்பைதன

இவர் மிகவும் இலகுவில் இனம் காட்டிக்வகாள்ளுகிறார். இருந்தும்... ைானும்

பாரைியின் இன்வனாரு வாரிசுைான் என்பைதனயும்

இதடக்கிதட வந்து முகம் காட்டுகின்றார். இவரது ைமிழ் எப்படித் ைவழ்ந்து விதையாடுகின்றது பாருங்கள்....

இந்ைப் பைிவு ஒன்பற பபாதும் இவதர ஒரு கவிைாயினி என்ற நிதலக்கு இட்டுச் வசல்வைற்கு!! “மதலபமாதும் மதைபமகம் கதலயாமல் அதணக்கும். ைதலபகாதும் சிறுகாற்று அதைச்சீண்டி எழுப்பும். நைிபயாடித் ைன்வைியில் நிதலயாகச் வசல்லும் பைியாகப் வபருங்கடதல காைலுடன் கலக்கும்.

94

உறவாட மலர்வமாட்டு மறவாமல் அதைக்கும். அதுகண்டு சிறுவண்டு

அல்லியிதனத் ைிறக்கும்..” சிந்து ைமிழ் பாடும் இந்ை வசந்ைமிழ்க் கவிைாயினிக்கு என் ைமிைால் பூக்கள் தூவுகிபறன்!! ைமிழுலகம் பபாற்றட்டும்!

ைதலமுதறகள் வாழ்த்ைட்டும்! எல்லா வைய்வங்களும்

உன்தன அசீர்வைிக்கட்டும்! எல்லா சித்ைிகளும் உன் வசமாகட்டும்!!

சிறீ சிறீஸ்கந்ைராஜா 28/09/2015

95

காத்ைிருத்ைல். அவன் வருவான் அவள் வருவாள் அது வரும்

அது கிதடக்கும் அதுவதரக்கும்

எைிபார்ப்புடனான எைிர்பார்ப்பின்

பைடல் அறிைல்

காத்ைிருப்பு

ஏக்கம் ைவிப்பு

இைன் பின்னான அதடைல் ைிருப்ைி

நிதறவு

காத்ைிருந்து வபறுவைில் , காத்ைிருந்து கிதடப்பைில்

அதடயும் மனப்புைகாங்கிைம் காத்ைிருக்கும் காலம்

வாசிக்கிபறன் ,பயாசிக்கிபறன் கற்றுக்வகாள்கிபறன்

காத்ைிருக்கும் காலம் சிலபவதைகைில் எதையுபம ைராைிருப்பினும்

கற்றுத்ைந்துவிட்டுப்பபாகிறது ஆைலினால் காத்ைிருத்ைல் எனக்குப்பிடித்ைிருக்கின்றது.

சு.கருணாநிைி

***************************************************************** உன்னிடம் வகாஞ்சைாெது கெிதை இல்லாெிட்டால்

நீ எங்குசை கெிதைதயக் காணைாட்டாய் ” –- நீ வபர்ட் **********************************************************

96

எங்சக சபாயிற்று பனிபடர்ந்ை

இைங்காதல

படர்ந்ைிருந்ை

அணியணியாய்

மரங்கதைப்பபால் ஒற்தறயடி

சுற்றிசுற்றி வற்றாைப் வறிைாகி

வைங்கும்

கூடிக்

ஆடு

கிருமிகதை

பகாைி

வடிக்கின்ற

வஞ்சதனகள்

தகக்குத்ைல்

இல்லாை

நடிப்பறியா

உண்தமயான

படிப்பில்லா

பட்டறிவின்

நல்லைற்கும் பைங்கதையாய்க்

சுற்றம் ைின்று !

மாவுக்

பகாலம்

வமழுகும் அரிசிக்

சாணம்

கஞ்சி

வவள்தைப்

வகட்டைற்கும்

பபச்சு

உடலு உைவும்

தைப்பு

பமதைத்

கனவாகப்

பகணி

குஞ்சு

பபான

முற்றத்ைில் அைிப்பைற்பக

கூடிக்

மாடு

வாழ்ந்ை

ைின்று !

பபச்சும்

குைங்கள்

வவறுதமவயனப்

குடிதசகைின்

பபான

வமாைிந்ை

தகயிலுண்ட பாசத்ைால்

பபார்தவ

கமுகும்

நிதறந்ைிருந்ை

உடன்வந்ை

பைாட்டம்

கூட்டம்

கார்முகில்கள்

கதரந்ை​ைனால்

பைாப்பு

மனிைர்

வைன்றவலாடு

கற்தறகுைல்

பபான்பற

குைிரின்

வமாட்தடயாகிப்

மண்பாதை

ஓங்கிநின்று

பூத்ை

நடுங்கதவத்ை மிக்கிருந்ை

ஏரி

குயிலின்

எைில்மலர்கள்

அதனவதரயும் மனிைபநயம்

பரந்ை

மயக்கிநின்ற

கிராைம்

பட்டாய்ப்

கடதலப்

அதலைந்ை

இன்னிதசயில்

சுந்ைிரமாய்க்

பச்தசப்

பசும்வயல்கள்

இனிதமயுடன்

எங்கள்

வநஞ்சு ைன்தம

பபான

ைின்று !

-1கதைபிடிங்கி

நாற்றுநட்டுப்

பாட்டுப்

கைத்துபமட்டில்

வநல்லடித்து

வதனந்ைவகாம்பு

மாட்டுவண்டி

கிதையதசயும்

மரத்ைடியின்

வான்நிலவு

கதைப்புைதன காலத்ைால்

மூட்தட

வவைிச்சத்ைில்

கிைத்ைிக்தக

வட ீ

மாறிவயங்பகா

கட்டி

பமபல

பயற்றி

தடந்து

கட்டில்

வவற்றிதலயின் நீக்கிவிட்ட

பாடி

மீ து

சுதவயில்

தூய்தம பபான

மூழ்கக்

காற்று ைின்று !

97

நுங்குநுதர நீந்ைிவரீ

பயாடுவரும் சாகசங்கள்

வசங்கரும்பு

புதுவவள்

வமச்சச்

பைாட்டத்துள்

வசவ்விை​ைில்

குடித்துக்

வைாங்குகின்ற

மாங்கனிகள்

நங்தகவயாடு

வரப்புைனில்

மாமனறி

நனபவட்டின்

சுவடுகைாப்

குருவிகைின்

கூடுகளும்

குலவுவதும்

பறித்துக்

யாமல்

கங்குல்

ைந்து

நடந்ை

காட்சி

பபான

ைின்று !

கீ ச்கீ ச்

வசன்று வகாத்ைி

விட்டபைம்

சுதவபய

வயன்று

அருகதைக்கும்

ைின்னுவதும்

வாசமலர்

பட்டாம்

ரீங்காரம்

கவிதைக்குள்

ாிதைநிலங்கள் விண்முட்டும்

கதைகவைனக்

கூறுபபாட்டு

கபடுகளும்

கயதமகளும்

முதைக்க

வண்பகட்டு ீ

நாகரீகம்

துதைவிழுந்ை

வபருக புதைய

படர

ஓபசானின்

தூய்தமயிலா

வைர

மனிைபநயம்

படலம் வந்ை ைாரின்

மலர்வாசக்

காற்றினிபல

புதகயின்

காைினித்ை

புள்வைாலியில்

சங்கின்

புதுமுகங்கள்

பைகுைற்பக

நாற்றம் நாற்றம் கூடம்

ஓலம் பைக்கம்

கால்வாய்

குைிர்ந்ைிருந்ை

மாசாகிக்

லாச்சு

கைிவின்

சாக்கதடயின்

வவப்பத்ைால்

லாச்சு

வைாைிலின்

வைாைிற்சாதலக்

வவண்ணிலவாய்க்

லாச்சு

ைின்று !

வைருவினிபல

ைதரவயல்லாம்

லாச்சு

பபான்பற

மண்வாசத்

பைாப்பினிபல

லாச்சி

லாச்சு

புைியமாற்றம்

ஏற்று

ைின்று !

விற்க

மாடிகைாய்

பூத்து

கூட்டம்

புதைத்ை

கம்பிபவலி

விதைந்ைிருந்ை

பூச்சி

தும்பிக்

கிராமத்தைப்

-2-

வசடியில்

அதைப்தப

பறந்துவரும்

கருவண்டின்

ைண்ணரில் ீ

காய்த்துத்

வகாத்ைிக்

அணில்கடித்துத்

கண்மகிழ்ந்ை

வபண்ணின்

மரத்ைினிபல

அருங்கிைிகள்

அைகாகப்

வசய்து

அத்தைப்

பைனள்ைிக்

வைருக்கூத்ைில்

ைத்ைில்

வகட்ட அஞ்சு

சுற்றுச் ைின்று ! கின்ற

ஓட்டம் சூைல்

98

புதுமனங்கள்

பார்க்கின்ற

வவதுவவதுப்பாய்ப் விஞ்ஞான

பபாது

புன்னதகக்கும்

வைர்ச்சியிபல

புதுதமகைின்

அைிசயங்கள்

அரிைாரம்

பூண்டதுபவ

-3-

வைாடர்வண்டி வைாடர்கின்ற நடக்கின்ற

வசக்கு

நன்முதறயில்

விற்கின்ற

வதகவதகயாய்க் நடுப்பகலில்

புன்தமகைின் கன்றுவயன

அலங்கார

வண்டிகைின்

அரசியலின்

ைில்லுமுல்லு கிைிகவைன

மணமில்லா

மலர்கவைன

மலர்ந்துள்ை புலராபைா

பபாக்காய்ப்

சூைாட்

டங்கள்

பாதலக்

ைின்று ! குப்பு

வவற்றுப் ைாண்ட

பபச்சு

வங்கள்

ஏதை

மக்கள்

எல்லாம் காட்சி

என்ற

ைகிக்கிறது

காட்டிப்

அணிவ

புைியமாற்றம்

நற்காலம்

வபருமூச்சில்

வபாழுது

ரங்கள்

நிதறந்ை

பகாரமான

பபாட்பட டங்கள்

தவக்பகாதலக்

இலவுகாத்ை

ஏலம்

கதலக்கூ

கணினிகைில்

பபாலிகபை

இலஞ்சத்ைின்

ைின்று !

கலவ

கறக்கின்ற

வாழ்வில்

ரங்கள்

கல்விைதன

பைபராட்டம்

புதுமுதறயில்

மாகி

மாகி

வந்ை

விைம்ப

கற்பைிப்புக்

ஆகி

இருந்ை

ஆரவாரம் ஆபாச

சிந்ைி

பவக

அதமைிவயன

வன்முதறகள்

ஆகி

வபருக்க

நதடமுதறகள்

கதரயதலயின்

ஆகி

மலிவாய்

மக்கள்ைம்

கடல்நடுவில்

மின்று !

குருைி

உயிர்பலிகள்

இயல்பான

கூட

எைிைாய்

விபத்ைாபல

இடவநருக்கம்

ரங்கள்

பலவாய்

பயணங்கள்

வந்ை

கங்கள்

மாட்டின்

கிராம

பபருந்து

நாள்பைாறும்

எந்ைி

மனிைர்

அவலங்கள்

வவைிமு

குைித்து

பைாரணங்கள்

புரிகின்ற

அதுவான

மட்டும்

இங்பக

நல்க

ஏக்கப்

கிராம

மின்று !

பாெலர் கருைதலத்ை​ைிைாைன்

99

முற்றத்து செம்பு

ஓதசயடக்கியாய் உயர்ந்ை மரம் உலகிற்கு அச்சாணியான மரம்

பபச்சால் முடியாப் வபருதம மரம்

என் பிள்தைத் ைனவமல்லாம் வசால்லும் மரம். முற்றத்ைில் நின்ற பவம்பு மரம்

எதனத் வைாட்டுத் ைடவி வைர்த்ை மரம். அறுத்து வழ்த்ைிக் ீ கிடக்குதைபயா!

அறியா மனிைத் ைதலத் வைறிப்பால்.

பறதவ படுத்துறங்கப் பாய் விரித்ை பவம்பப, அடியில் விலங்கினங்கள் அதச பபாட்டு உறங்கிட நீ குதட கவிழ்த்ைாய்...

சுவாசிக்க தூய வைி ைந்ைாய்... சுட வந்ை சூரியனின்

சூடு ைின்பற எதமக் காத்ைாய்... உணவைித்து மருந்தூட்டி ஊஞ்சலிட்டாய் நீவயரிந்து பசாறு ைந்ைாய் கரியாய் விைக்கினாய் சாம்பலாய் புழுக்கடிந்ைாய்

நான் மாண்டால் நாற்றத்தை நீவயரிப்பாய் என்றிருந்பைன், நீ மாண்டு விட்டாபய...! நிைல் அைித்து விட்டனபர. வண்ணப் பறதவயினம் வந்வைங்பக உட்காரும் மாடுகளும் கன்றுகளும் மண்டியிட்டு மடி கிடத்ைி நாவால் ைடவுபம அந்ை நல்ல நிைல் எங்பக...? வாய் நாற்றம் பபாக்கிடவும் மருந்ைதரக்கப் பட்தட வவட்ட சின்னம்தம வபரியம்தம சினம் ைணிக்க குதையடித்துப் பபபயாட்ட நுைம்பபாட்டி புதகக்குைிக்க நான் எங்பகா பபாகின்பறன் நாவடங்பகா பபாகிறது.

ைண்டூர் சைசிகன் 1997 (அக்கினி நாட்கள்)

100

உதைப்பின் கடுதமயாக

உதைக்கின்ற

கனல்வநருப்பின்

இடுப்வபாடிய

ைந்தை

ஓரைவு

அடுப்படியில்

காத்து

ைன்மகதன

அன்பாக

சிலவசாற்கள்

உருபடியாய்

வவறுங்தகபயா

அரும்பாடு

அதைத்துத்

ைந்தை

எடுத்து

நாதயமுைல்

பசாறுனக்குத்

நீயுணர்ைல்

கடும்பயிற்சி மூதையிபல

பவறுவைி

பணம்வகாடுத்தும் பார்மகபன

பிள்தைபபால்

மனம்மகிழ்ந்ை

மகனுமவன்

மாதலவந்து ைினம்முழுதும் ைிதகப்பபாடு

தரத்ைார் ! டாமல் பார்த்து

மாட்டான்

என்பற

லானாள் !

சுற்றி

கட்டித் விட்டு

ைந்தும்

ைந்தை

தகயில்

ைண்டச்

பசாறாய்

இப்பணத்தைப் ைந்தையிடம்

பவண்டும்

அந்ைக்

உணவுைதனக் மாதலவதர

ைில்தல

வமன்றார் !

மகதனப்

கூற

குணம்வகாண்ட வகாடுத்துவிடு

காலம்

பைித்ைி

இவன்வசய்ய ைாயவபைா

இல்தல

ைருவ

என்று

அமர்ந்ைிருந்ை

வகாள்வாய்

தறநீ

பபாபைா

இச்வசால்தலப்

பவதலயிதன

பயபன

வசய்ய

உனக்குைவும்

மூதலயிபல

அறிந்து

பவண்டு

விடுமு

படிபவதல

நீவைரும்

வயான்று

உதைப்தப

பள்ைிக்கு

நானுதரத்ை

தரத்ைார்

பவதல

இருப்பைிபல

படுகின்ற

அரும்மைிப்தப

காதையாக

வநாந்ைார் !

இருக்கபவண்டும்

வவறும்பயலாய்

வகாண்டு

இருக்க

வாழ்வைற்கு

உன்கரத்ைில்

கூட வசய்ய

பசாம்பல்

வசய்யாமல்

ைட்டி

வந்ைார்

உைவி

பிறந்ைபிள்தை

அருகினிபல

வசய்பை

மதனவி

துதணயாக

எப்பணியும்

இரும்தபத்

பவதல

பணிவசய்யும்

அவருக்குத்

நாளும்

உதலயினிபல

வியர்தவசிந்ைி

இல்லத்தை

எடுப்பாகப்

வபருதை

புகழ்வார் பணம்வகா

உதைத்ை​ைனால் பார்த்ைவன்பமல்

வபற்ற ஐயம்

என்றாள் டுத்பை வைன்றான் வகாண்டார் !

101

வநருப்பினிபல

அப்பணத்தை

விட்வட

றிந்தும்

வநடுமரமாய்

அவன்நின்ற

ைன்தம

பார்த்பை

அடுத்ைவரின்

உதைப்புைதனத்

அரும்பாடு

பட்படநீ

வபருதமயுடன்

வாழ்ந்ை​ைாக

வபற்றவுதனப்

ைிருந்ைிடுவாய் ைீதுைதன

அடுத்ைநாபைா

உதைத்ை

ைன்று

ைிருடு

வரலா

பார்பைற்பக

ைாயும்

உணர்ந்ைவதன

கல்லுதடத்துப்

ைணல்வநருப்பில்

எறியாைீர்

எடுத்ைவனின்

கரங்கைிதன

வகடுக்கின்ற

பசாம்பலிதன

எைிலுதைப்பின் பகடுனக்கு

பாெலர்

எறியப்

எனத்து முத்ை

காசு

மிட்பட

ைாபல

என்றார் !

கருைதலத்ை​ைிைாைன்

பபானார்

டித்ைான் !

உணர்ந்து

விட்ட

வாழ்க

வசான்னாள் !

காதச

உதைத்ை

மைிப்புைதன

வாராது

வவட்கித்

வபற்ற

வநருப்பினிபல

தகப்புண்ணில்

கின்பறன்

உதைக்கச்

அவன்வகாடுக்க

ைடுத்ைமகன்

றில்தல

நாணு

என்றுதரக்கத்

பவாபனா

வகாண்டாய்

102

ெனவைரிக்கும் வநற்றி முடி வசாப்பனத்ைின் ஒற்தறத் ைந்ைம் உதடந்து பிைிறும் இந்நாட்கைில் என் வனம் சாம்பலாகி பறக்கிறது வனத்ைில் கனிந்ைிருந்ை பைங்கள் ைீயும் வாதட பவர்கதையும் எரிக்கிறது வபாசுங்கிய தமனாக் குஞ்சின் இறுைி ஒலி எம் காைதலப் பபாலபவ அனலின் உருவுக்குள் உயிரறுத்ைது குருட்டு மிருகங்கைில் பாய்ந்ை வநருப்பு இன்னும் வவைிச்சம் கூடி உன்தனப் பபாலபவ சிரித்ைது பமகம் கதலந்து கூடி பமலிருந்து என் வனத்ைில் நிறவமடுத்து உன் உைட்டின் சாயத்ைில் சிவப்பாய் நிதறக்கிறது அதலக்கைியும் என் கண்ணர்ீ இப்பபாது எரியும் பாம்தபப் பபால துடித்து வநைிகிறது என்தன வநருங்கும் ைீயின் வநற்றியில் உனது முடிவயான்று பறக்கிறது என் வனம் எரியும் பபாது உன் வைனம் கூடுவதை சாம்பலில் துைிர்க்கும் பாடல் சாட்சி வசால்லட்டும்.

அகரமுைல்ென் 26.12.2015

103

நான் கண்ட துறெி ரீங்கார பறதவகதைச் சுவாசிக்கிறார் ைிறந்ை வாயின் வைிபய,

விரல்கைில் அவர் பைன ீக்கதை அணிந்ைிருக்கிறார்.

அவரது பகசம் கூலக் கைிர்கற்தறகைால் அடுக்கப்பட்டுள்ைது அதவகள் வபான் -மஞ்சைாய் உள்ைன,

அவரது விைிகள் சிற்றதலகைாக உதடகின்றன ஒரு கூைாங்கல்லால். அவர் பபசுதகயில், அவர் பபசுதகயில்

சுருண்டிருக்கும் வவள்ைியினில் வாய்தம பாய்கிறது கைிவராைிக்கும் இறகுகளுக்கிதடபய; அன்பிற்குரிய ஒரு பல்பணியாைன் குனிந்து, அைவிடுகிறான்,

அதவயாதவயும் அகழ்ந்வைடுக்கிறான் புைிைாய் முகிழ்ந்ை கிண்ணத்ைில் .

ைாரதககள் அவதன ஒைிவட்டமிடுகின்றன அவனது பைகம் பித்ைதையால் ஆனது, ஆயிரம் நகரங்கதைக் வகாண்டு

தைத்து அதமக்கப்பட்ட பமலங்கிதய அணிந்ைிருக்கிறார் அவரது இருப்பின் முன் வருவது

உருமாற்றத்ைிற்கு ஆைாவாைாகும் பித்ைப் பிைற்றதல வரபவற்பைாகும் வவண்ைிராட்தச மதுவில் நீராடுவைாகும் எலும்புகள் கழுவப்பட்டு வவைிப்பட

ஹாவ்பைார்ன் புைர்வசடிகதைப் பனிக்காலத்ைில் முதைக்கச் வசய்கிறார்:இைபவனில் பருவத்ைில் , அவரது இருப்பிலிருந்து நீருற்றுகதை வைற்கு நாடிப் பாயச்சி , நவ- பள்ைத்ைாக்குகைின் மாசுநீக்கி தூய்தமயாக்குகிறார் .

-Paul Groves-

(ை​ைிைாக்கம்: எஸ்.சண்முகம்)

104

வைழுகுைிரி வகாண்டுவசன்ற மதுபானப் வபாத்ைல் எல்லாம் வகாடுத்துவிட்டுப் பபாமபனாடும் மபன

பராடும்

நிண்டுவகாண்டு தககுலுக்கி வாழ்த்துச் வசால்லி வநடுங்காலம் பிரச்சதனகள் வராமல் வசய்து வபண்டுகதைக் கட்டிக்வகாண்டு வகாஞ்சி அவர்க்கும் வபரியபல விசுக்பகாத்துப் வபட்டி தவத்து மண்டிவிட்டுக் கிடந்ைவைலாம் வவைியில் வந்ைால் மைிபலாரம் கம்பனியின் கிைவன் ஒன்று! பைால்கறுத்ை ஆபிரிக்க நாட்டார் வைான்தமக் பகாலமைன் மறுவுருவம் பவதல விட்டுக் கால்கடுக்க பஸ்த்ைரிப்தப பநாக்கிச் வசன்ற கனவயது முைியவதனக் கண்படன் நானும். பகால்வகாடுத்து கூப்பிட்டுக் காரில் ஏற்றக் கும்பிட்டுக் பகட்டாலும் வாரா வன்மம் வால்கறுத்ை பைங்பகாட்டுப் பபாட்டார் ைன்தன வைிமறித்பைன் என்னிடத்ைில் பாஷல் ஒன்று! வபண்வணாருத்ைி என்னருபக ைினமும் வந்து பபசிவிட்டு பைாபைாடு உரசு வாதை கண்ணிறுத்ைி வாங்கியபைார் கனவுப் பாஷல் கனகாசு வணாகிப் ீ பபாக அன்னாள் புண்படுத்ைிப் பபாய்விட்டாள் பநரத் பைாடு பபானதையும் காணவில்தல யாவரா வடன்று மண்புழுைி எறியாமல் கிைவன் தகயில் மாட்டிவிட்டால் விட்டினிலும் பயபம யில்தல கூட்டுவதும் துதடப்பதுவும் குப்தப அள்ைிக்

105

வகாட்டுவதும் மட்டுந்ைான் கிைவன் பவதல காட்டுவதைச் வசயபவணும் அவரும் பலரும் காலாபல மிைிக்காை குதறைான் பாவம்! பூட்டிவிட்டுக் கம்பனிதயக் கதடசி ஆைாய் பபாகுமந்ை மனிைருக்கு யாரும் ஏதும் பபாட்டுவிட மாட்டார்கள் ஆனால் நாபனா புன்னதகத்து கிறிஸ்மஸ்சின் பரிதச இட்படன் ையங்கிவிட்டுக் கணப்பபாது வாங்கிக் வகாண்டு தகவயடுத்து என்ைதலயில் தவத்து வாழ்த்ைி கசங்கிவிட்ட ைன்தபக்குள் இருந்து சின்னக் கதரவயாடிந்ை வமழுகுைிரி எடுத்துத் ைந்து பசங்கதையும் மதனவிதயயும் இருத்ைி ஏற்றி பரிசுத்ை ஆண்டவதரத் துைிப்பாய் என்றார் மயங்கிவிட்ட என்மனத்து மாசு நீக்க மண்மலந்ை இதறபயாதன அங்பக கண்படன்!

இரா.சம்பந்ைன்

106

சயசு இறக்க மூன்று நாட்களின் முன் எல்லாம் முடிந்ைது மதை வரப்பபாகிறது என்றாய் வானம் இருள் குதமய

வகாடியில் வைாங்கிய உள்ைாதடகள் கால்கள் பறபறக்க ஓடிச்வசன்று எடுத்பைன் அடுப்படியில் கரிகக்கிய புதகச்சட்டிதய முகத்ைில் கரித்தூள் பிரை ஊைியதணத்பைன்

ஒழுகும் இடங்கைில் வவண்கலப் பாத்ைிரத்தை அடுக்கி அைன் கதரகைில் மணதல பரப்பி உதடயில் அப்பிய சகைிகதை கழுவத்ையாராபனன்

மதையிலா வட்டினுள் ீ இருக்கும் குைியைதறயிலா

கழுவிக்வகாள்வது என்ற குைப்பத்பைாபட உன்தனப்பார்த்பைன் இப்பபாதும் கண்தணவிட்டகலாது ஒரு பபார்தவயுடன் நின்றுவகாண்டிருந்ைவுனது பரிகசம் மிகுந்ை சிரிப்பு.

சீக்கிரம் என்று கண்கைால் புதகந்ைாய் இதடயில்

கட்டிய ஒற்தறத்துணியின் நரகபவைதனதய யாரும் அறியப்பபாவைில்தல அன்பப அது சிலுதவயில் அதறயப்பட்டிருத்ைதல விடக்வகாடியது துணிதய அவிழ்த்து உள் நுதைந்பைன் பயசு மூன்று நாட்கைின் பின் இறந்து பபானார் அன்பப..

ஆைி.பா

107

அைிெிலிருந்து எழுந்ைிரு ஓர் இரவுப்வபாழுைில் ைீயில் எரிந்துமுடிந்ைிருந்ை பபருந்ைிலிருந்து ஒரு சிறுவன், அவனது தகதககளும், கால்களும் துண்டாடப்பட்ட நிதலயில் என்னிடம் வந்ைான். நான் அவனது அம்மா என்பைால், அவன் மீ ண்டும் மீ ண்டும் என்தன இழுத்ைிருக்கபவண்டும். அவதனத் ைீ முழுங்கும் ைருவாயில் துண்டாடப்பட்ட அவனது வாயிலிருந்து „அம்மா“ என்ற ஒரு பைற்றமான அதைப்பு!

அந்ை இரவு முழுவதும் அந்ைப் பாைிப்பிலிருந்தும் அைிர்ச்சியிலிருந்தும் அவனது குைந்தைப் பிராயத்தை மீ ட்வடடுக்க, என் ஒவ்வவாரு முத்ைங்கைாலும் அவதன ஆறுைல்படுத்ைலாம் என்று வைரிந்து முயன்றுவகாண்டிருந்பைன்.

காதலயில், என் சாைரத்ைின் வைிபய வைருவில் நின்ற சிற்றுந்வைான்றிலிருந்ை வாவனாலிப்பறதவவயான்று அந்ைப் பைிவாங்கதலயும் வஞ்சகத்தையும் உரத்துக் கத்ைியபடி மிைந்துக்வகாண்டிருந்ைது. சதமயலதறயில் அல்லது படுக்தகயதறயிலிருந்ை பபரப்பிள்தைமீ து அல்லது வகாள்ளுப்பபரன்மீ து,

108

ைவறு எதுவுபம வசய்யாை இரு சிறுவர்கள்மீ து, ஒரு கர்ப்பிணி மீ து, காதுபகைாை வபயாைிகன்மீ து அல்லது கண்வைரியாை பபார்வரன்மீ ீ து அவர்கள் எறிகதைகைால் சுட்டிருக்கலாம் அல்லது சுடாமலுமிருக்கலாம்! அைிர்ச்சிக்கு பமல் அைிர்ச்சி வந்ைாலும், அந்ை அைிவுகைிலிருந்து நீ எழுந்ைிருப்பாய்!

மூலம் - ைீப்ரு வைாைி ை​ைிைில்:சுகிர்ைா சண்முகநாைன்

109

லண்டன்

இருைின் கூச்சத்ைில்

வவைிச்சம் கதரந்து பரவுகின்றது வைிகைில். ீ

கண்ணாடிக் குடுதவகளுக்குள்

ஓவியங்கள் அதசந்ை வநைிகின்றன: நிறங்கதைப் பிரித்து. அைிகாரத்ைின் கூர்வாைாய் பபைமின்றி இறங்குகிறது அதனவருக்கும் குைிர்! ‘பைம்தச‘ நிறுத்ைி

புதக வண்டிகள் ஓடுகின்றன நீண்ட சுவர்க்கத்ைின் வரலாற்தற பாதையாக்கி.

உலகப் பபாரில் மாண்டவர்கள் இன்னும்

சந்ைிகைில் நின்று வகாண்டுைானிருக்கிறர்கள். ‘அன்தபப் வபாைி வசய்வது பற்றி‘ இன்னமும் கண்டறியப்படாை​ைன் பசாகம், இருக்கத்ைான் வசய்கிறது ‘பவுண்ஸ்‘ குற்றிகைில் ஓ...நானிருந்ை நாட்கைில்

வமாட்டுக்கதை மதறத்ைிருந்ை ‘வசர்ரி மரங்கள்‘ இன்று பூத்ைிருக்குபமா

இன்னுமின்னும் விமானங்கைில் வந்ைிறங்கும் கனவுகளுக்காய் எனினும்?

ை.உருத்ைிரா நன்றி: ஆண்சகாணி - கெிதைத் வைாகுப்பு

110

வநருக்கிதடக் குெியல்

அரா கக் காற்று வசும் ீ வாழ்க்தக வவைி... பாதுகாக்க பவண்டிய பலவற்தற பறக்க விட்டபடிைான்

எத்ைதன அஃறிதண மனிைர்கள் ! நமது சுயங்கள், வபரிதும் உயிர் ஆதச வநருப்பில்

மரவள்ைிக் கிைங்காட்டம் அவிந்து பபாகிறபை...

மர்மநாவலுக்குள் காணாமல் பபாகும் இதைய வாசகன் பபால இங்கு-

மனிை சுயங்கள்

வநருக்கிதடக் குவியலுக்குள்... அர்த்ைம் வைரியாமபல

அைிகமான பக்ைர்கைால் உச்சரிக்கப்படும் மந்ைிரங்கள் மாைிரி

சாந்ைி... சமாைானம்... நமது சுயம் உயிருக்காய் பாய்ந்பைாடும் முயல் ! நமது வாழ்வு

இதறச்சிக்காய் விதரயும் பவட்தட நாய் !

புஷ்பானந்ைன்.வசல்ெநாயகம் 1995.09.25

111

பலஸ்ைீனமும் எனது ைண்ணும் அக்கிரமங்கள் அக்கினியாய் சூழ்ந்ை பபாைிலும் பலஸ்ைீனபம அஞ்சாபை உனது மண்ணின் ஒவ்பவார் அதசவும் எனது பயணத்ைின் பாதைபய எவ்வாறு நான் ஆக்கப்பட விருக்கிபறபனா அவ்வாறாகிப் பபானவன் நீ உனது வபாய்தகக் கதரகைின் ஓரம் சுைந்ைிரச் சிதலயின் ஏந்ைிய ைீபச் சுடரின் ஒைியில் 'சல்பீனிய' விதைகள் எனது கதரகைில் துப்பாக்கி முதனயில் நாம் பிறந்ை மண்னின் மீ ட்பிற்கு மரணபம விதலயானால் வாழ்வின் ஆரம்பம் எமக்கு அதுபவ. இருண்ட பமகத்ைினால் ஒைியிைந்ை பலஸ்ைீனபம உன் மண்ணில் ஓர் நாள் விண்மீ ன்கள் ைாைமிட முழுநிலவின் கைிர்கள் பகாலமிடும் ஒைி சிந்தும் அந்ைப் பூரண நிலவு என் மண்ணிலும்

மு.புஷ்பராஜன் 1982 நன்றி: ைீ ண்டும்

ெரும் நாட்கள்

112

செள்ெி ையக்கம் பமனி முழுதும் ஆயிரமாயிரங் கங்குமட்தடக் கரங்கதை நீட்டிக்வகாண்டு, வசம்புழுைியில் குைித்துப் பசுதம மங்கிய ஓதலகபைாடு நிற்கும் பதன வடலிகபைாடு நடுபவ ைனிபய உறங்கும் அந்ை ஓதலக்குடிதசயில் வசல்லன் வபான்னி இருவருபம மரண வவறியில் சுைந்ைிரமாக ஏபைபைா வசய்து எதைபயா எல்லாம் உைறிக் வகாட்டிவிட்டு கிடந்ை கிடந்ை பாட்டில் உறங்கிவிட்டார்கள்.அன்று அவ்வூர்ப் பத்ைிரகாைி பகாவிலில் பவள்வி.ஆட்டுத் ைதலக்குைம்பும்,குடல்வசாைியும்,சாராயமும்,பனங்கள்ளும் நடுப்பகல் ஒரு ைடதவயும் இரவு ஒரு ைடதவயுமாக அவர்கள் வயிறுகதை நிரப்பின.பிறந்ை பமனியும்,துறந்ை நாணமும் இறந்ை தூக்கமுமாக அம்மா அப்பா கிடக்கிறார்கபை என்ற கவதல அந்ை ஒன்றதர வயதுக் குைந்தைக்கு இருக்கவில்தல.வைதமயான எட்டுமணி வரும் வதர அைற்குத் தூக்கம் வரவில்தல.குைதலக் குைறவலலுப்பி விதையாட்டுணர்பவாடு கண்கதைச் சுைற்றிக் குடிதசதய பநாட்டம் விட்டபபாது வைதமயாகச் சுவர் மாடத்ைில் ஏறி உட்கார்ந்து வகாள்லும் ைகரக் குப்பி விைக்கு ைதரயில் கிடந்து சுடர்த் ைதலயாட்டுவது கண்ணில் பட்டுவிட்டது.பைன் குடத்துள் குைிக்கும் வண்டின் ஆனந்ைக் குதூகலத்பைாடு விைக்தக பநாக்கி ைவழ்ந்து வசன்ற குைந்தை அதை எட்டிப் பிடிக்க முயன்ற பபாது அது ைட்டுண்டு நிலத்ைில் வழ்ந்து ீ மண்வணய் குபீவரன்று சரிந்ைது.குைந்தை மகிழ்ச்சிபயாடு மண்வணய் வவள்ைத்ைிலமர்ந்து தகயால் சளுக் சளுவகன்று ைட்ட , மண்வணய் பறந்து பைிங்குபமனிதய நதனக்க ைீ பரந்பைாடி அந்ைக் குைந்தைதயச் சூழ்ந்து பற்றிக் வகாள்ை குைந்தை அலறித் துடித்து விழுந்து புரண்டு தக கால்கதை நிலத்ைில் படபடவவன அடித்து...இதவ சில நிமிடங்களுள் நடந்து விட்டன. வவறி மயக்கத்ைில் பிணங்கைாகக் கிடந்ை வசல்லனும்,வபான்னியும் அருண்டு விைித்வைழும்ப முயன்றும்,முடியாமல் மயக்கத்ைில் மீ ண்டும் நிலத்ைில் சாய கருகிச் சுருண்ட குைந்தையின் ைதலயும் சாய்ந்து அடங்கிற்று.

சா.செ பஞ்சாட்சரம்

113

நிகழ்காலம் இதவ

பபார்த்துத் தூங்கும்

இன்தறய வமௌன உண்தமகள்! ராத்ைிரிக் கனவிலும் ரகசியமாய்

மடிக்குள்பை தவத்ைிருக்கும் மரணபயம் வந்து கூத்ைடித்து

குருைி பவகம் கூட்டிவிட்டுப் பபாகும்! உள்பை அமுங்கி குதமந்து அலுத்ை​ைனால்

உைட்படாரம் பதடவயடுக்கும் உண்தமவயல்லாம் வவைிபய ைிமிைமிடும் எைிரிகைில் குதலநடுங்கி பிறகும் பின்பனாக்கி

வைாண்தடக்குள் சிக்கும்! வநருப்பும் துவக்கும் ஓய்வின்றி உதைக்க மாவட்டச் வசயலகங்கள்

மரணப்பைிவில் ைிணறிப் பபாகும்! நிவாரண வரிதச

நீளும்... மிக நீளும்... விடியற்காதல

வவடிச்சத்ைம் சரைமாய்க் பகட்கும்! நான் பவதலக்குப் பபாக

தசக்கிதைத் ைள்ளுபவன்!

புஷ்பானந்ைன்.வசல்ெநாயகம் 1992.12.20

114

சைரச உலா! அண்தமயில் ைமிழ்நாட்டில்,குறிப்பாகச் வசன்தனயில் ஏற்பட்ட கடும் மதை மற்றும்,வவள்ைம் ைமிழ் நாட்தடபய ைிருப்பிப் பபாட்டு விட்டது.இது பற்றி விைக்கம் ஏதும் புைிைாகச் வசால்ல பவண்டிய அவசியம்

இல்தல.பத்ைிரிதககளும்,ஊடகங்களும் இன்னும் வசய்ைிகதை அள்ைித் ைந்ை வண்ணபம இருக்கின்றன.வபரியவன்,சிறியவன்,ஏதை,பணக்காரன்,உயர்ந்ை

சாைி,ைாழ்ந்ை சாைி,பங்கைா,குடிதச எல்லாம் ைண்ணபராடும்,வவள்ைத்பைாடும் ீ அடித்துச் வசன்றுவிட்டன. இது இயற்தகயின் சீற்றமா? நாட்டின் பராமரிப்பில் காட்டப்பட்ட லட்சியமா? மக்கைின் பாவ புண்னியக் கணக்வகடுப்பா? அல்லது அவர்கைது ைதலவயழுத்ைா?? அது எதுவாக இருந்ைாலும் அைவிடமுடியாை அைிவு ஏற்பட்டு அதனவதரயும் கைிகலங்க தவத்துவிட்டது. கண்மூடித் ைிறக்கும் பநரத்துள் உயிர்ச்பசைம் 400 என்கிறார்கள்.1000 என்கிறார்கள். 2000 என்கிறார்கள். உண்தமயான எண்ணிக்தக கடவுளுக்பக வவைிச்சம். ைீயைிலும் ஒரு நல்லது நடப்பது பபால மூடியிருந்ை கண்கள் பல விைித்துக் வகாண்டன.இறுகிக் கிடந்ை மனக் கைவுகள் கூட பூட்டுக்கதை உதடத்வைறிந்துவிட்டு 'ஆ' வவனத் ைிறந்து வகாண்டன. என் வடு,என் ீ மக்கள், எனது பங்கைா,,எனது வசாத்து என்று பூட்டிப் பூட்டி தவத்ைவர்கள் பலதரத் வைருவிற்குக் வகாண்டுவந்து விட்டது இயற்தக. 'உனது

சுயநலம் வபாதும் மனிைா.. அடுக்குமாடி பங்கைாவில் இருந்து கப்பல்

பபான்ற வண்டியில் வவைிபயறும் பபாது, வாசலில் குடிதசயில் வாழ்பவன் ஒரு கஞ்சியாவது குடித்ைானா? என நீ நிதனத்துப் பார்த்ைாயா? என்று தைரியமாக அவதனப் பார்த்துக் பகள்வி பகட்ட வபருதம 'இயற்தகதயபய சாரும். குடிதசகைிலும்,வைருபவாரங்கைிலும் கஞ்சிக்காக தகபயந்ைி நிற்பவர்கபைாடு, சரி சமமாக

இவர்கதையும் அல்லவா தகபயந்ை தவத்துவிட்டது இந்ை

இயற்தக. ைாம் இதுநாள் வதர பசகரித்து தவத்ை வடு,கார்,மின்சாைனங்கள், ீ ஆடம்பரப் வபாருட்கள் அத்ைதனயுபம 'மாதய' என்ற உண்தமயிதன

உணர்த்ை

இயற்தகயால் மட்டுபம முடிந்ைது. விைிபயாரங்கைில் மதையில் நதனந்தும் வவயிலில் காய்ந்தும் அபை இடத்ைில் மடிந்தும் பபாகிற மனிைனின்

115

பரிைாபகரமான வாழ்க்தகதயப் பணம் பதடத்ைவன் புரிந்து வகாள்ை பவண்டாமா? 'வண்டி ஒரு நாள்

ஓடத்ைிலும்,ஓடம் வண்டியிலும் ஏறும்' என்பைதனயும்

'ஆண்டி அரசனாவதும் அரசன் ஆண்டியாவதும்' நதடவபறக்கூடிய விடயங்கள்; இதவ அைிசயங்கள் அல்ல என்பைதனயும் இவர்களுக்குப் புரியதவக்கவும் இயற்தகயால் மட்டுபம முடிந்ைது. இந்து ஆலயங்களுக்குள் இஸ்லாமியர்களும்,கிறிஸ்ைவர்களும்; பள்ைிவாசல்ள் கிறிஸ்ைவர்களும்,இந்துக்களும்; கிறிஸ்ைவ ஆலயங்களுக்குள்

இந்துக்களும்

இஸ்லாமியர்களும் ைஞ்சம் புகுந்ை அற்புை லீதலதய நடத்ைவும் இயற்தகயால்ைான் முடிந்ைது.பவற்று மைத்ைவர் ,பவற்று இனத்ைவர்

பவறுபாடு காட்டாது அன்பபாடு ஆக்கித் ைந்ை ஆகாரத்தை அகமும் முகமும் மலர அள்ைி எடுத்து அருந்ை தவத்ை அற்புைத்தை ஆற்றிய வபருதமயும் இயற்தகதயபய சாரும். சக மனிைதன மனிைனாக மைிக்கவும் 'மனிை பநயம்' என்பைன் அர்த்ைத்தை சரிவரப் புரிந்து வகாள்ைவும் அரியவைாரு பாடத்ைிதனப் புகட்ட இயற்தகயால் மட்டுபம ஏதுவானது. வமாத்ைத்ைில், மனிைனுக்கு மனிைனால்ைான் உைவ முடியும் என்கிற மாவபரும் உண்தமதய எடுத்ைியம்பவும் இயற்தகயால் மட்டுபம முடிந்ைது. இந்ை இயற்தக என்பது ைான் என்ன? இயற்தக என்பது இதறவன்! பவறு எதுவும் இல்தல. ஆக்குபவனும் அவபன! அைிப்பவனும் அவபன!! இதறவன் என்பவன் ஆலயங்கைிலும், மைச் சடங்குகைிலும், விரைங்கைிலும்,பூத

புனஸ்காரங்கைிலும் மட்டுபம இல்தல - மனிை

உருவில் இருக்கிறான்; ஒவ்வவாரு

மனிைருள்ளும் இதறவன் இருக்கிறான்

என்ற உண்தமதய மனிைனுக்கு உணர்த்ைிய மகத்ைான சம்பவம் இது. ஒவ்வவாரு மனிைனுள்ளும் இதறவதனக் காணதவத்து: மனிைனுள் உறங்கிக் கிடந்ை இதறத்ைன்தமயிதன ைட்டிவயழுப்பி சக மனிைனுக்கு அன்புக்கரம் நீட்ட தவத்து 'மானுட பசதவபய மாைவ பசதவ' என்ற பபருண்தமயிதன உணர்த்ைிய - மனிை மனத்தைப்

பக்குவப்படுத்ைிய 'பாடப்புத்ைகம்' இந்ை

சம்பவம். காலத்ைினால் இவர்களுக்கு உைவிய அதனத்துப் பபருபம இதறவனால் நிச்சயமாக ஆசிர்வைிக்கப்படுவார்கள். வரிந்து கட்டிக்வகாண்டு கைத்ைில் இறங்கி தக வகாடுத்ைவர்கைில்

அைிகம் பபர் இதைஞர்கள்.இவர்கைின்

116

தககைில் எைிர்காலம் பாதுகாப்பானது என்பைதன இவர்கள் நிரூபித்ைிருக்கிறார்கள். இபை நல்ல எண்ணங்களுடனும், நல்ல பநாக்கங்களுடனும், மனிைபநயத்துடனும் இந்ை புைிய ஆண்டு மலரட்டும்! அதனவர்க்கும் இயற்தகயின் அரவதணப்பும் சக மனிைர்கைின் சகாயமும், இதறவனின் அருளும் கூடிய ஒரு அதமைியான, அற்புைமான

மகிழ்ச்சிகரமானவைாரு புைிய ஆண்டு மலரட்டும் என இதறவதனப் பிரார்த்ைிப்பபாம். அதனவர்க்கும்இனிய புத்ைாண்டு மற்றும் வபாங்கல் நல்வாழ்த்துக்கள்.

சாந்ைா வஜயராஜ் பலகதலக் களஞ்சியம்' சைற்கு அவுஸ்ைிசரலியா

117

இரத்ை உறவு மாதலபவதையிபல வவள்ைிப் பனிமதலயின் உச்சியிபல அகிலபலாக நாயகனான பரபமஸ்வரன் பராசக்ைிபயாடு வைக்கம்பபால் உலாவிக் வகாண்டிருந்ைபபாது அகிலாண்ட நாயகி சிவபிரானிடம் வபாழுது பபாகவில்தல என்று கூறி ஒரு இனிய கதை வசால்லும்படி இரந்து பகட்டாள். பார்வைி கதை வசால்லும்படி பகட்பது இது முைல்ைடதவயல்ல, வருடத்ைின் முந்நூற்று அறுபத்தைந்து நாட்கைிலும் ஏைாவது கதை வசால்லிபயயாக பவண்டியிருந்ைது. கதை என்றால் உலக மாைாவுக்கு உயிர். பலயுகங்களுக்கு முன்னர் .இக்கதை வசால்லும் பைக்கத்தை நதடமுதறக்குக் வகாண்டுவந்ைபபாது உமாபைிக்கும் கதை கட்டிச் வசால்வது சிருஷ்டிதயப்பபால ஒரு இன்பமான வபாழுது பபாக்காகபவ இருந்து வந்ைது. ஆனால் இப்வபாழுபைா அவருக்கு அது ஒரு நீங்காை வைால்தலயாகபவ மாறிவிட்டது. ைினம் ைினம் ஒரு புைியகதைதயச் சிருஷ்டிப்பவைன்றால் எந்ைக் கைாசிரியருக்கும் இலகுவான காரியமா என்ன? இன்று பரமசிவம் ஒரு புைிய யுக்ைிதயக் தகயாண்டார். “ஒவ்வவாருநாளும் ைான் கதை வசால்லுகிபறபன இன்று பவறுவிைமாக பநரைதைப் பபாக்கலாம் வா” என்று சிவபிரான் கூற, மீ னாட்சியும் இரட்டிப்பு சந்பைாஷம் அதடந்ைவைாய் அவ்வாபற ஆகட்டும் என்று குதூகலத்துடன் புறப்பட்டாள். கட்புலனுக்குத் பைான்றாை சூக்கும் நிதலயில் மதலமகளும் பரமசிவனும் வகாழும்பு நகரிலுள்ை அரசாங்க ஆஸ்பத்ைிரியில் பநாயாைிகைின் கட்டில்களுக்குச் சமீ பமாகச் சஞ்சரித்துக் வகாண்டிருந்ைனர். ைமது ஒலியிலா வமாைியிபல அவர்கள் பின்வருமாறு பபசிக்வகாண்டார்கள். “ஐபயா! பாவம், இந்ை மனுஷனுக்கு என்ன பநாபயா?” என்றாள் உலகம்தம. “வைருவிபல ைனது பமாட்டாரில் வந்து வகாண்டிருந்ைபபாது ஒருவபரிய வலாறியிபல பமாைி இவனுக்குக் தக எலும்புகள் துறிந்துபபாய் விட்டன. சரியான காயம். அதுைான் சத்ைிர சிகிச்தச வசய்துபடுக்க தவத்ைிருக்கிறார்கள்.’ என்று பைிலைித்ைார் சங்கரர்.

118

பார்வைி பநாயாைிதய பமலும் கவனித்ைபபாது ஒரு கண்ணாடிக் குைாயிலிருந்து சிவப்பு நிறமான ைிராவகவமான்று பநாயாைியின் உடலின ஊசி மூலம் வசலுத்ைப்பட்டுக் வகாண்டிருப்பதையும், ஒரு ைாைி பக்கத்ைிலிருந்து அைதனக் கவனித்துக்வகாண்டிருப்பதையும் கண்டு ஆச்சரியதடந்ைாள். “நாைா, இது என்ன ைிராவகம?” என்று அடக்கவவாண்ணாை ஆர்வத்பைாடு வினாவினாள் பார்வைி. நடரா ர் புன்னதக பூத்ைவராய்” அவசரப்படாபை உமா அதை அப்புறம் வசால்லுகிபறன். இப்வபாழுது என்னுடன் இன்பனார் காட்சிதயப பார்க்க வா” என்று பார்வைிதய அங்கிருந்து பவறு புறமாக அதைத்துச் வசன்றார். வகாம்பனித் வைருவிலுள்ை ஒரு முடுக்கிபல குைந்தைகள் ஏகக் கும்மாைமடித்து விதையாடிக்வகாண்டிருந்ைார்கள். அந்ை முடுக்கில் ஒரு சிறு வட்டின் ீ வாசலில் ஒரு அைகிய வபண் நின்று வகாண்டு, வட்தட ீ பநாக்கி வந்துவகாண்டிருக்கும் ைன் கணவதன தவத்து கண் வாங்காது பரிபவாடு பார்த்துக்வகாண்டிருந்ைடிள். அவன் கதைத்து விறுவிறுத்துப்பபாயிருந்ைான். அவன் முகத்ைில் வவயர்தவ அருவிபபால விந்துவகாண்டிருந்ைது. அவன் மதனவி அவதன அன்பபாது வரபவற்பதைக் கண்ட பார்வைி, பரபமஸ்வரனின் காைில் பார்த்ைீர்கைா? ஏதைப்வபண்ணாயிருந்தும் ைன் பார்த்ைாவிடம் எவ்வைவு அன்பும் ஆைரவும் காட்டுகிறாள்?” என்று ைிருப்ைியுடன் குறிப்பிட்டாள். உண்தமயான அன்பில் இதணந்து வாழும் ைம்பைிகதைக் காணும்பபாது கடவுைர் கூட மகிழ்ச்சியில் ைிதைத்து விடுவார்கள். வடு ீ வந்ை இதைஞர் ைன் மதனவிடம் “இந்ைா சுதபைா, பத்து ரூபா இருக்கிறது. அரிசி, காய்கறிவாங்கிப் பிள்தைகளுக்குச் சதமத்துக் வகாடு. நான் இபைா பபாய்க் குைித்துவிட்டு வந்து விடுகிபறன்” என்று கிைம்பினான். சுதபைா முகத்ைில் குதூகலம் ைாணடவமாடியது. “பணம் ஏது? பவதல கிதடத்ை​ைா?” ஆர்வத்Nதூடு பகட்டாள் அவள்.

119

இதைஞன் “பவதல கிதடக்கவில்தல, சுதபைா. கிதடக்கும் என்றும் பைான்றவில்தல. வசலவுக்கு இருக்கட்டுபம என்று என் இரத்ைத்தை விற்று இந்ைப் பத்து ரூபாதவ வாங்கிவந்பைன்” எ;னறு ஒரு விரக்ைிபயாடு குறிப்பிட்டான் அவன். “இரத்ைத்தை விற்பைா? எனக்வகான்றும் விைங்கவில்தலபய” என்று ைிகிலுடன் வினவினாள் சுதபைா. அவன் இபலசாகப் புன்னதக புரிந்ைான். “இந்ை விசயம் எனக்கும் வைரியாது சுதபைா. இன்று காதல ஒரு விைம்பரத்தைப் பார்த்பைன். ஆஸ்பத்ைிரியிலுள்ை பநாயாைிகளுக்கு இரத்ைம் பவண்டுவமன்றும் அைற்குப் பைிலாக ரூபா பத்து வகாடுக்கப்படுவமன்றும் பபாட்டிருந்ைார்க்ை. சரிைான் என்று நானும் மால்ைீனும் பபாபனாம. எங்கள் உடம்பில் ஊசிப்பபாட்டு ஒவ்வவாருவரிடமிருந்தும் முக்காற் பபாத்ைல் இரத்ைம் எடுத்து விட்டார்கள். பைிலுக்கு ரூபா பத்தும், பால் பகாப்பியும் வகாடுத்ைார்கள்” என்றான் சிரித்துக்வகாண்டு. சுதபைா அவன் பாைி வசால்லி வரும்பபாபை “ஐபயா!” என்று அலறிவிட்டாள். “உங்கள் உடம்பபா வாடிப்பபாயிருக்கிறது. இந்ை நிதலயிபல இருக்கற இரத்ைத்தையும் வகாடுத்ைால் உடம்பு என்னத்துக்கு ஆகும்?” என்று மனமிடிந்து குறிப்பிட்டாள். சிறிது வசல்லமீ ண்டும் அவள் “இவைல்லாம் எைற்காகச் வசய்கறீர்கள். எனக்காகவும் பிள்தைகளுக்காகவும் ைாபன?” - என்று வசால்லி அவனது வமலிந்ை பைாதைக் கட்டிக்வகாண்டாள். அவள் கண்கைிலிருந்து கண்ணர்த்துைிகள் ீ அவனது பைாைில் விழுந்து வநஞ்சிலும்பட்டன. “அைாபை சுதபைா, எப்பவுபம இப்படி இருக்காது. அல்லா அருள் புரிவார்” - என்று கூறி அவைது கண்கதைத் துதடத்துட்டான் அவன். ஆனால் அபை பநரத்ைில் ைனது கண்கைில் கண்ணர்ீ துைிர்ப்பதை அவனால் ைடுத்து நிறுத்ை முடியவில்தல. பார்வைி “ஐபயா பாவம்” என்று இரங்கினாள். பரமசிவன் “அவன் நம்பிக்தக வண்பபாகாது” ீ - என்று அங்கிருந்து கிைம்பினார். உதமயவளும் அவதரப் பின் வைாடர்ந்ைாள்.

120

மீ ண்டும் ஆஸ்பத்ைிரிக் காட்சி, பலாகநாயகனும் உலக மாைாவும் பதைய பநாயாைியிடம் மீ ண்டார்கள். “ஆமாம், நீங்கள் அந்ைச் சிவந்ை ைிராவகத்தைப் பற்றி எனக்குச் வசால்லவில்தலத்ைாபன! நான் உங்களுடன் பகாபம்” என்று பரமசிவனிடம் பார்வைி பகாபித்துக் வகாண்டாள். “பகாபம் பவண்டாம், அம்மணி வசால்லிவிடுகிபறன். அந்ை முஸ்லீம் இதைஞனின் இரத்ைம்ைான் அது. இந்ை பநாயாைியின் உடலிலிருந்து ஏராைமான இரத்ைம் வவைிபயறி உடல் பலவனம் ீ பட்டுப் பபானைால் அந்ை இரத்ைத்தை இவன் உடலில் வசலுத்ைினார்கள். அவ்வைவுைான்” என்று விைக்கினார் பரமசிவன். இப்பபாது பநாயாைிக்கு அறிவுத் வை​ைிவு ஏற்பட்டிருந்ை​ைால் பக்கத்ைில்

உடகார்ந்ைிருந்ை ைன் உறவினவராவருவருடன் பபசிக்வகாண்டிருந்ைான். “அந்ைத் துலுக்கப் பயலின் வலாறி வந்து பமாைி என்தன இப்படி ஆக்கிவிட்டது” என்று வவறுப்புமன் பபசினான் அவன். “பவலாயுைம்! உடம்தப அலட்டிக்வகாள்ைாபை, படு” என்று கூறினார் பக்கத்ைிலிருந்து அவன் அண்ணா. பார்வைிக்கு பநாயாைியின் பபச்சுப் பிடிக்கவில்தல. “துலுக்குப் பயல் என்று ஏைனமாகப் பபசுகிறாபன, ஒரு துலுக்கப் பயல்ைாபன இவனுக்கு இரத்ைம் வகாடுத்ைான்” என்றாள் அவள். பரமசிவன் விஷமப் புன்னதக புரிந்ைார். “ஆமாம் பார்வைி, இந்துவான இவனது உடம்பில் முஸ்லீம்கைின் இரத்ைம் ஓடுவது விசித்ைிரமாயில்தலயா? என்றார் பலமாகச் சிரித்துக்வகாண்டு. “உஷ் சிரிக்காைீர்கள்! யாராவது பகட்டுவிடப் பபாகிறார்கள் என்று எச்சரித்ைாள் உமாபைவி. சிரிப்பின் உற்சாகத்ைில் சங்கரர் ைம்தம மறந்து ஒலிதய உண்டாக்கி விடுவாபரா என்று

121

பலாகமாைாவுக்கு உள்ை+ரப்பயம். “பைவவமாைிமட்டுமல்ல. பைவர்கைின் சிரிப்பும் மானிடர்களுக்குக் பகட்பைில்தல” என்று விைக்கினார் சிவபிரான்.

பரமசிவனும் பார்வைியும் வான வைி ீ வைிபய தகதலயங்கிரிதய பநாக்கிச் வசன்று வகாண்டிருந்ைார்கள். வைியில் ‘ஏயர்சிபலான்’ ஆகாயவிமானம் ஏக இதரச்சபலாடு வந்ைது. இருவருக்கும் ஒரு புறமாக ஒதுங்கிச் வசன்றார்கள். விமானத்ைின் இதரச்சல் அடங்கியதும் “கடவுபை, சிவவபருமாபன! தகலாசபைி! என்தனக் காப்பாற்று! என் பநாதவப் பபாக்கு” என்று பநாயாைி பவலாயுைம் முனகுவது பகட்டது.

“அல்லாஹ{த் ஆலா! ஆண்டவபன! எத்ைதன நாதைக்குத் ைான் இந்ைத் ைரித்ைிர வாழ்வு! எங்களுக்கு நல்வாழ்வு அருைமாட்டாயா” என்று வகாம்பனித்வைரு முடுக்கிலிருந்து இப்ராஹீமும் சுதபைாவும் வைாழுது வகாண்டிருப்பது அதைத் வைாடர்ந்து பகட்டது. பரமசிவனின் மலர்க் கண்கைில் கருதண வவள்ைம் ஊற்வறடுத்ைது. ைன் வலது கரத்தை உயர்த்ைி “உங்கள் மபனாபீஷ்டங்கள் நிதறபவறட்டும்” என்று ஆசி வைங்கி விட்டு வான வைியிபல ீ நடந்ைார் அவர். பராசக்ைியின் உள்ைம் பூரித்ைது.

அ.ந.கந்ைசாைி நன்றி:இதணயம்

122

பாலிஆற்றங்கதரகதளத்சைடி... .. அந்ை அைிகாதல அதறக்கு வவைிபய கிடந்ை வரலிபபான் அடி அடிவயன்று அடித்ைது. அன்று ஓர் ஞாயிறு ைினம். நித்ைிதரக்கு ஏற்ற நாள். பநற்று அடுத்ை வைருவில் நண்பன் ஒருவனின் பிறந்ை நாள் விைாவில் மடாக் குடி குடித்ை விஸ்கிகைின் கலப்பு இன்னும் அவன் ைதலதயச் சுற்றி வகாறட்தடத் தூங்கலிலிருந்து எழும்புவதைத் ைடுத்பை விட்டது. மீ ண்டும் விட்டு விட்டு வைாதலபபசி அழுைது. “அறுந்ை வரலிபபான் மூதைதயத் துதைக்கிறது. சனியன்.” ைட்டி ைடவி எழும்பிப் பபாய் எடுத்ைான். “கபலா

குணம் இருக்கிறாபரா?” மறுமுதனயில்

“ஓ.. அது நான்ைான் என்ன?” அைட்டினான். “வவுனியாவிலிருந்து பகால் உம்மிட அம்மா வந்து நிற்கிறா இந்ை நம்பருக்கு 024... எடுக்கட்டாம்.” மீ ண்டும் அபை குரல். பைாதலபபசி வைாடர்பறுந்ைது. அலுப்பும் வவறுப்பும் வவறியும் மிக்கவனான அவன் “ைிரும்பவும் இந்ை மனிஷி வவைிக்கிட்டு வவுனியாவிற்கு

வந்ைிட்டுது.”

கடந்ை ஐந்து வருடங்கைாக அகைிச் சீட்டு எழுைப்பட்டு இந்ை நாட்டுக்குள் அதடபட்டுப் பபான அவனுக்கு எங்பக வைரியப்பபாகிறது மல்லாவியிலிருந்து ஓமந்தை வந்து சிதைக்கப்பட்டு அைிந்துபபாய்க் கிடக்கும் கண்டி வைியின் ீ அருபகயுள்ை கிராமங்கதையும் அடர்ந்ை காடுகைாக பதனகதைச் சுற்றி படர்ந்து கிடக்கும் கடுைாசிப் பூமரங்களுமாகவுள்ை அந்ை சூனியப் பிரபைசத்தை கடந்து வர மனிைர்கள்

படும் அவலங்களும் பவைதனகளும் கஷ்டங்களும்.

அவனுதடய வாழ்வும் பைக்கவைக்கங்களும் பலைாய் மாறிப்பபாய்விட்டது. கிைதம நாட்கள் முைவதும் கண்ணாடி வடுகளுக்குள் ீ வைர்க்கப்படும் ைக்காைித் பைாட்டங்கைில் பவதலயும். வார இறுைியில் அதரச்சனியும் முழு ஞாயிறும் கிதடக்கிற ஓய்வில் பிறந்ைநாள் ைிருமண விைாக்கைில்

123

விஸ்கியும் பியருமாய் வயிற்தற நிதறத்து வாய்க்கு ருஷியான அன்னத்தைக்கூட அதரகுதறயாய் வகாட்டி

அதறக்கு வரக்கூட

அவைிப்படுகின்ற வாழ்வு. அதுபவ அவனுக்கு எழுைப்பட்ட வாழ்வாய் மாற்றப்பட முடியாை வாழ்வாய் மாற்ற விரும்பாை வாழ்வாய் பபாய்விட்டைால்

அவன் வசாந்ைங்களும்

உறவுகளும் தூரமாய் ஒரு பத்ைாயிரம் தமல்களுக்கப்பால் .. ! இப்பபாது அவதனச் சுற்றி புைிய உறவுகள் புைிய பைக்கவைக்கங்கள் புைிய கலாச்சாரங்கள். அவன் அயலட்தட வைரு நகரம் முழுவதும் பவற்று வமாைி கலாசாரம் ைிறந்து காட்டிக்வகாண்டு சிரிக்கின்றது. புைிலுக்கு அவனும் சிரிக்கிறான். மாற்றங்கதை மனிைன்

நாடி ஓடுகிறான். அவனும் அப்படித்ைான்.

முள்ளுக்கிழுதவ பவலி அதடப்புக்குள்ைிருந்து விடுைதல வபற்றுவிட்ட நிதனவிலிருக்கும் ஒவ்பவார் பநரமும் அவனது ைாயின் கடிைங்கள் இழுத்துப்பிடித்து குலுக்கத்ைான் வசய்கிறது. நாட்தடவிட்டு பிய்த்து எறியப்பட்டு இன்பனார் இடத்ைில் ஒதுங்கிப் பபான வாழ்வில்; ஆரம்பத்ைில் கிைதமக்கு ஒரு கடிைம் எழுதுகின்ற அவனது நிதனவுகள் அத்ைி பூத்ைாற்பபால் ஆகிப்பபாச்சு. பிற்காலத்ைில் ைன்தனக் காப்பாற்றுவான் என்ற நம்பிக்தகயில் ைன் மூத்ை மகனுக்காய்

ைன் வாழ்வில் மறக்க முடியாமல் ஒட்டிப்பபான

கணவனுடன் வாழ்ந்ை வாழ்க்தகயின் கைமாய் நின்ற அந்ைக்காணிதய விற்ற கவதலதயக் கூட மறந்து அவதன வவைிநாட்டுக்கு அனுப்பிய பூரிப்பில் ைன் ஊர் முழுவதும் வபருதமயடிக்கும் ஒரு அப்பாவித்ைாயின் மபனா நிதலதய ஒரு மகனாய் அவனால் உணரமுடியவில்தல. சவிரிமுத்ைரும் விசாலமும் காணி கிதடத்து ைீவிலிருந்து வன்னிக்கு வந்து பயாகபுரத்ைில் காணிவவட்டி வடுபபாட்டு ீ ஒரு வருடத்ைின் பின்ைான் மூத்ைவனான குணம் பிறந்ைான் அைன் பின்பு இரண்டு ைங்தககளும் ைம்பியும் பிறந்ைனர்.

124

பாலி ஆற்றங்கதரயாய் விரிந்து கிடக்கும் வயல் நிலங்களும் பிள்தையார் வாய்க்காலால் வதைத்து வடிவதமக்கப்பட்ட குடியிருப்புக்காணிகளுமாக அந்ை பயாகபுரம் துணுக்காய்க்கு வைன்கிைக்காய் கிடக்கிறது. ஒரு முப்பது வருடங்களுக்கு முன்னர் வகாடிய மிருகங்கைின் அடர்ந்ை காடாய் மண்டிக் கிடந்ை இடம் இன்று நிமிர்ந்ை வைன்தன பதன மா பலா என்று கனிைரு மரங்கைின் பசாதலயாய்த் வைரிகிறது. முத்ைரின் காணிக்குப் பின்னால் ஓடும் பிள்தையார் வாய்க்காலில் பலதகத் ைதடக் கலிங்குத் ைண்ணர்ீ மறித்து மாற்றி மாற்றிப் பயிரிடுகிற நிலக்கடதலயும் வகௌபீயும் சணலும் காய்கறிச் வசடிகளும் பூத்துக் காய்த்துக் கிடப்பதும் அவற்தறப் பக்குவமாய் ஒதுக்கி அந்ை வசம்மண் வரம்புகைின் கடப்பிலும் ஓடி ஓடி பாத்ைி அதடத்து ைண்ண ீதரக் கட்டுவதும் அவனுக்கு பிடித்துப் பபானதவ. முற்றல் பருவத்ைில் அவற்தற அறுத்து காயதவத்து அடித்து விதைகள் வபறும்வதர ைகப்பனுடன் பசர்ந்து உதைத்து வந்ைவன் குணம். மல்லாவி பாடசாதலயில் ஏழுவதர படித்ைவனானாலும் அவனது கவனம் படிப்பில் இல்லாமல் பபாய் பைாட்டமும் வயலும் மாட்டுப்பட்டிகளும் என்று முத்ைருக்கு உைவியாய் மாறிவிட்டான். அவனது ைாயான விசாலமும் கூட புருஷனுக்குத் துதணயாகவும் பிள்தைகதை வைர்த்வைடுப்பைிலும் வட்டு ீ பவதலகள் வயல்பவதலகள் என்று எைிலும் ஒத்ைாதசயாய் ஒரு அன்பான கிராமத்து உதைப்பாைிப் வபண்ணாய் உதைத்துத் ைன் கணவனின் அவலமான சாவின் பவைதனகைிலிருந்து மீ ை முடியாமல் ைன் மூத்ை மகதனக் கண்ணபராடு ீ வைியனுப்பி தவத்ைாள். இைதமயின் கனவுகபைாடு உலாவித் ைிரிந்ை குணத்ைின் வவனிநாட்டுப் பிரயாணம் ஒரு ைற்வசயலான நிகழ்வு. அடங்காை அலியன் யாதனகைிலிருந்தும் வகாம்புப் பற்கள் வகாண்ட காட்டுப் பன்றிகைிலிருந்தும் வகாடிய நச்சுப் பாம்புகைிலிருந்தும் அந்ைக் கிராமத்தையும் மக்கதையும் வயல் பைாட்டங்கதையும் காவல் காப்பைிலிருந்து ஏர்பிடித்து உழுது பசறடித்து நாற்று நடவும் வடு ீ பவயவும் எதையும் கூட்டாக வசய்கின்ற பயாகபுரத்து மக்கைின் ைன்னம்பிக்தககள்

125

கணக்கிட முடியாைதவ. இரவு முழுவதும் ைகரங்கள் ைட்டி பவட்டுக்கள் பபாட்டு பாலியாற்றங்கதரகைில் கூட்டமாய் காவல்காக்கும் அவர்களுக்குள் பவற்றுதமகள் வைரிவைில்தல. அந்ைக்கிராமத்து மக்கைின் வாழ்வில் நம்பிக்தககளும் புைிய அர்த்ைங்களும் வபாைிந்து கிடந்ைன. குணம் சிறுவனாக இருந்ை காலத்ைிலிருந்து முத்ைர் பாலியாற்றங்கதரயில் ‘தவபபாசாய்’ வவட்டிய அதர ஏக்கர் காணியில் நட்ட மிைகாய் மரக்கறிச் வசடிகதை நாசப்படுத்தும் அந்ைக் குரங்குகளுக்கும் கிைிகளுக்கும் மட்தட அடித்துக் காவல் இருப்பான். ஆற்றங்கதரயில் வதைந்து கிடக்கும் அந்ை முைிதர மரங்கைில் ஏறியிருந்து கலங்கியபடி சுைித்துச் சுைித்து ஓடிக்வகாண்டிருக்கும் ஆற்றில் விரால்

மீ ன்கைின் துள்ைல்கதை பவடிக்தக பார்ப்பான். சிலபவதை கயிற்றுப் பாலத்தைக் கடந்து வவுனிக்குைம்வதர பபாய் வருவான். குைத்ைின் பரப்பு முழுவதும் நிமிர்ந்து நிற்கும் பட்ட மரங்கைின் வகாப்புகைில் கூடு கட்டும் நீர்க்காகங்கைின் மீ தும் அைன் கூடுகள் மீ தும் அவனுக்கு ஒரு கண். நல்ல பகாைான் கற்கதை மரங்கதை பநாக்கி விட்வடறிவான். அதவ கத்ைிக்வகாண்டு கூட்டமாய் எழுந்து பறப்பதை பவடிக்தக பார்ப்பைில் அவனுக்கு ஒரு ைிருப்ைி. அந்ைக் குைக்கட்டுக்கு அருகாய் வாடி அதமத்து மீ ன் பிடிக்கவவன்று இரண்டு குடும்பங்கள் குடிபயறியிருந்ைனர். அவர்கைது பபச்சு வமாைி அவனுக்கு விைங்கவில்தல.

அவ்வாடிகைின் சம்மாட்டியான டிங்கிரி பண்டாவிற்கு

மாங்குைத்ைில் ஒரு பாண்பபாறதண இருப்பைாக பயாகபுரத்ைில் பலர் பபசிக்வகாண்டார்கள். குைத்ைில் வகாழுத்துக் கிடந்ை யப்பான் விரால் வகழுத்ைி மீ ன்கதைப் பிடித்து கருவாடாக்கி சிங்கைக் கிராமங்களுக்குள் வகாண்டு பபாய் விற்கிற பண்டாவுக்குக் கீ ழ் பவதல வசய்யும் அந்ை இரண்டு குடும்பங்களும் பிதைப்புக்காக வந்ைவர்கள். பயாகபுரத்துக்குள் குடிபயறியவர்கள் வபரும்பாலும் வரண்ட ைீவுக்கூட்டங்கைிலும் வடமராட்சியின் சில பகுைிகைிலிருந்தும் வந்ைவர்கள்ைான். இவர்களும் காடு வவட்டி வடு ீ பபாட்டு ைம்வாழ்தவ நிதலப்படுத்ைிக் வகாண்டவர்கள்ைான். பல்பவறு பிரபைச பபச்சு வைக்குகைில் ைங்கதை அதடயாைப் படுத்ைி வபயர்களுக்கு முன்னால் ஊர்வபயர்கதையும் பட்டப் வபயர்கதையும் ைாங்கிக்வகாண்டு உறவு பூண்டனர்.

126

யாழ்ப்பாண மக்கைின் உணவுத்பைதவகள் மட்டுமன்றி வகாழும்புக்கும் பண்டங்கதை கட்டி வலாறிகைில் எடுத் துப்பபாகின்ற கிராமமாய் பயாகபுரம் மாறத்வைாடங்கிய காலத்ைில்ைான் இனஅரசியலும் பாரபட்சங்களும் ஏமாற்றுக்களும் அப்பட்டமாய்த் பைான்றின. அந்ை அைிகாதல கடப்தபத் ைடிகதை இழுத்துவிட்டு பட்டிக்குள் நின்ற மாடுகதை பமச்சலுக்கு ஓட்டிப் பபாகத் துரத்ைிக்வகாண்டு நின்ற முத்ைருக்கு பக்கத்து வட்டு ீ ைில்தலயர் அச்பசைிதயச் வசான்னார். “வவுனிக்குைத்து கட்டில இருந்ை வாடியள் இரண்தடயும் ஆபரா வகாழுத்ைிப் பபாட்டாங்கைாம்.” ஆர் வசய்ைது? ஏன் வசய்ைார்கள் என்ற பகள்விகள் அதைச்சுற்றிய எல்லாக்கிராமங்கைிலும் பகட்டது. மாங்குைம் வபாலிஸ்

ப் ீ பில் துணுக்காய் பிரிவு டி.ஆர்.ஒ குைக்கட்தடப்

பார்தவயிட்டார். பண்டாவும் கூட இருந்ைார். அன்று இரபவ இரண்டு குடும்பங்கதையும் மாங்குைம் கூட்டிப் பபாய்விட்டார் பண்டா.

மைியப்வபாழுைில் வண்டிதலக் கட்டிக்வகாண்டு பாண்டியன்குைம் வதர பபாய்வருவைாக குணத்ைிடம் வசால்லிவிட்டு முத்ைர் பபானார். குத்ைதக எடுத்து சிறுபபாகம் விதைத்து தைத்து தவத்ை வநல்லு மூட.;தடகள்

அங்கு பிள்தையார் பகாவிலுக்கருகாய் இருந்ை ஒன்றுவிட்ட

சபகாைரரான மணியம் வட்டிலிருந்ைது. ீ சம்பந்ைர் மில்தலக் கடந்து துணுக்காய்க்குப் பபாகும் பிரைான வைியில் ீ வைற்காய் நீளும் கிரவல் பாதையில் மாடுகதைக் ைட்டிவிட்டுக் வகாண்டு பபாய்ச்பசர

சூரியன் கீ ழ்

இறங்கி கினியாப் பற்தறகளுக்குள் மதறந்து விட்டான். மாங்குைத்ைிலிருந்து மூன்று ‘ ப் ீ பு’கைிலும் ஏறிக் வகாண்ட இராணுவ சிப்பாய்கைின் எண்ணிக்தக

இருபது. அவர்கள்

மாங்குைத்ைிலிருந்து துணுக்காய்க்குச் வசல்லும் பாதையில் வவுனிக்குைத்துக்கு பிரியும் வைருதவப் பிடித்துக் வகாண்டு உறுமிக்வகாண்டு பபாயினர் .

127

எரிந்ை வாடிகதைப் பார்த்துவிட்டு குைத்துக்கு அருகாய் இறங்கும் பாதையில் பாண்டியன்குைத்தை பநாக்கி நகர்ந்ைனர். பிள்தையார் பகாவிலுக்கு முன்னால்

ப் ீ புகதை நிறுத்ைிவிட்டு அருபக

இருந்ை மணியம் வட்டுக்குள் ீ புகுந்ைனர். கதைத்துக் வகாண்டிருந்ை மணியத்தையும்

அவரது மூன்று

ஆண்பிள்தைகதையும் முத்ைதரயும் சுட்டுக் வகான்று தூக்கி வநல்லு மூட்தடகள்

பமல் பபாட்டனர்.

வைிபய ைிரும்பி

வட்டுக்குத் ீ ைீ தவத்துவிட்டு வந்ை பாதை

மாங்குைம் இராணுவ முகாமுக்குப் பபாய் பசர்ந்ைனர்.

மிகச் சாைாரணமாய் இராணுவத்ைால் வசய்யப்பட்ட அந்ைக் வகாதலகள் பயாகபுரத்தையும் அதைச் சுற்றிய கிராமங்கள் முழுவதையும் பபரைிர்ச்சிக்குள்ைாக்கின. முத்ைரின் இைப்பு

விசாலத்ைின் வாழ்வின் பமல் இருந்ை நம்பிக்தககதை

சுக்குநூறாக்கி எறிந்ைது. ைன்

குைந்தைகதைப்

பற்றிய எைிர்காலப் வபாறுப்புகள் அவள் மீ து மீ ைாச்சுதமயாய் ஏறிக்வகாண்டது. குணம் மிகவும் மாறிப் பபாய்விட்டான். முழு உதைப்பாைியாய்த் ைன் குடும்பத்துக்காக நின்ற அவன் ைன் ைந்தையின் அநியாயச் சாவுக்காக ஆத்ைிரமும் பகாபமும் வகாண்டுள்ைான். அந்ை உணர்வுகதை புரிந்துவகாண்ட விசாலம் ஓரு அப்பாவித்ைாயாய் ைன் மூத்ை மகதனக் காப்பாற்ற எண்ணி வட்தடயும் ீ காணிதயயும் விற்று வவைிநாட்டுக்கு அனுப்பி தவத்துவிட்டாள். அவனும் ைன் ைாயின் நிதனவுகைால் பலமுதற பாைிக்கப்பட்டு

கவதலயும் பசாகமும் வகாண்டாலும் பின்னர் படிப்படியாக சூைலின் நிர்பந்ைத்துக்குள் ஆைாகி....... மயக்கத்ைிலும் கிறுக்கத்ைிலும் கலந்து கதரந்து வகாண்டான். அவன் நித்ைிதரயிலிருந்து விைித்ைபபாது பத்தைத் ைாண்டி விட்டது. எழுைி எறிந்து கிடந்ை அந்ைப் பபப்பரிலிருந்ை வரலிபபான் இலக்கம் பபாதைதயயும் ைாண்டி ைாயின் நிதனப்தபக் வகாண்டுவந்ைது. இருக்கிற காதச அனுப்புவம் என்ற எண்ணத்ைில் நம்பர்கதைத் ைட்டினான். “விசாலத்பைாடு கதைக்கலாமா வகாலண்டில இருந்து குணம் கதைக்கிறன்.” “வகாஞ்சம் இருங்பகா. ஆச்சி உனக்குத்ைான் கதையதண” “ைம்பி குணமா எப்படிப்பு இருக்கிறாய்?”

128

“நான் நல்லா இருக்கிறன். நீங்கள் எப்படி இருக்கிறியள்?” “எங்களுக்கு என்னப்பு குதற.” விசாலம் அைத்வைாடங்கி விட்டாள். “அைாையதண அம்மா.” ைாயின் அழுதக பல்பவறு பதைய நிதனவுகதைக் வகாண்டுவந்ைது அவனிடம். “அம்மாச்சி நான் காசு வகாஞ்சம் தவச்சிருக்கிறன் . உண்டியலில பபாட்டுவிடுறன்.” “ைம்பி நீ என்ன பாடுபடுகிறிபயா எனக்குத் வைரியாது . எனக்வகாண்டும் பவண்டாம். உனக்வகாரு கலியாணம் பார்க்கலாம் எண்டு நிதனக்கிறன் . ைில்தலயர் மகள் ராசாத்ைிைான். நீ என்ன நிதனக்கிறாய் எண்டும் வைரியாது. பயாசிச்சுப் பபாட்டு விபரமாக கடிைம் பபாடு. பரலிபபானுக்கு கனக்க ஓடும் தவக்கிறன்.” விசாலம் ைிரும்பி பயாகபுரம் பபாய் விட்டாள். ைாயின் ைன்னலமற்ற வசய்தககைினால் குணம் மீ ண்டும் பாைிக்கப்பட்டு விட்டான். கடிைங்கள் எழுதுவைற்கான எத்ைனிப்புகைில் இறங்கியிருக்கிறான். இதடயிதடபய சிறுமியாய் கண்ட ராசாத்ைியின் முக அதமப்தப ஞாபகத்ைில் வகாண்டு வரப்பார்க்கிறான். அைபனாகூடபவ ைன் கிராமத்து நிதனவுகளும் பசுதமயாய் வந்து பபாகிறது அவனிடம்.

சாள்ஸ்

நன்றி. ைலர். 1996

ை​ைிைர் நலன்புரி சங்கம்(நியுகாம்)சிறப்பு

129

வெளிெந்துெிட்டது! இலக்கியப்பூக்கள்- 2 ஈைத்து ைதறந்ை பதடப்பாளர்கள் பற்றிய கட்டுதரகள் அடங்கிய வைாகுப்பு..

வெளிெந்துெிட்டது! எழுத்ைாளர் ெிபரத் ைிரட்டு புலம்வபயர் ஈைத்து பதடப்பாளர்களின் ெிபரங்கள் அடங்கிய

பல அறிஞர்கள் எழுைியுள்ளனர்.

வைாகுப்பு நூல்.

வெளியீடு:

அகர ெரிதசப்படி

காந்ைளகம்

வைாகுப்பட்டுள்ளது.

4, முைல் ைாடி, இரகிசா கட்டடம்,

ஓெியா பைிப்பகம்

68, அண்ணா சாதல, வசன்தன - 600

A/c. No.: 896488767

002. வைா.சப.: 0091 - 44 - 2841 4505 ைின்னஞ்சல்: tamilnool@tamilnool.com ைின்னம்பலம்: www.tamilnool.com

Bank: INDIAN BANK BATLAGUNDU, TAMIL NADU. Pincode: 624202 IFSC Code: IDIB000B116