978 960 03 6230 5

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 5

ΒΑΛ ΜΑΚΝΤΕΡΜΙΝΤ

Το τραγουδι τησ σειρηνασ Μυθιστόρημα

P ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

ΝΙΚΟΣ Α. ΜΑΝΤΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 6

Η παρούσα έκδοση πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Publishing Scotland's Translation Fund ❧ ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Val McDermid, The Mermaids Singing © ©

Copyright 1995, Val McDermid Copyright για την ελληνική γλώσσα Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2017

Έτος 1ης έκδοσης: 2017 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. ΓΡΑΦΕΙΑ: Θεμιστοκλέους 104, 106 81 Αθήνα ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31

e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-6230-5

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 7

Στην Τούκι Φλάιστοκ, την αγαπημένη μου κατά συρροήν δολοφόνο εντόμων

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 8

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 9

Άκουσα τις γοργόνες να τραγουδούν, η μια στην άλλη. Δεν νομίζω ότι θα τραγουδήσουν σ’ εμένα. Τ.Σ. ΕΛΙΟΤ, Το Ερωτικό Τραγούδι του Τζ. Άλφρεντ Προύφροκ

Η ψυχή του βασανιστηρίου είναι ανδρική. Σχόλιο σε λεζάντα εκθέματος, Μουσείο Εγκληματολογίας και Βασανιστηρίων, Σαν Τζιμινιάνο, Ιταλία

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 10

Όλα τα εισαγωγικά επιγράμματα των κεφαλαίων προέρχονται από το βιβλίο του Τόμας Ντε Κουίνσι, Η δολοφονία ως μία εκ των Καλών Τεχνών (1827).1

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 11

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΣΚΕΤΑ 3,5 ΙΝΤΣΩΝ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: ΜΠΑΚΑΠ.007.ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΓΑΠΗ.001

Πάντα θυμάσαι την πρώτη φορά. Αυτό δεν λένε για το σεξ; Πόσο περισσότερο ισχύει για το φόνο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παραμικρή στιγμή ηδονής από εκείνο το παράξενο και εξωτικό δράμα. Παρόλο που τώρα, με το πλεονέκτημα της εμπειρίας και της εκ των υστέρων γνώσης, καταλαβαίνω ότι ήταν μια ερασιτεχνική παράσταση, διαθέτει ακόμα τη δύναμη να με συναρπάζει, όχι όμως και να με ικανοποιεί. Μολονότι δεν το είχα συνειδητοποιήσει, προτού μου επιβληθεί εκ των πραγμάτων η ανάγκη να το κάνω, είχα ξεκινήσει να προετοιμάζω το έδαφος για τη δολοφονία από καιρό. Φαντάσου την εικόνα μιας αυγουστιάτικης μέρας στην Τοσκάνη. Ένα κλιματιζόμενο πούλμαν που μας μεταφέρει από πόλη σε πόλη. Ένα λεωφορείο φίσκα στα όρνια της κουλτούρας του Βορρά, που επιθυμούμε απεγνωσμένα να γεμίσουμε το πολύτιμο δεκαπενθήμερο ταξιδιωτικό μας πακέτο με κάτι αξιομνημόνευτο, για να το αντιπαραβάλουμε στο Κασλ Χάουαρντ και στο Τσάτγουορθ. Είχα απολαύσει τη Φλωρεντία, τις εκκλησίες και τις πινακοθήκες, που ξεχείλιζαν από αλλόκοτα αντιφατικές εικόνες με Παναγίες και μαρτύρια. Είχα σκαρφαλώσει στα ιλιγγιώδη ύψη του θόλου του Μπρουνελέσκι, που δέσποζε στον τεράστιο καθεδρικό, και είχα μαγευτεί από τη στριφογυριστή σκάλα που ξεκινούσε από το υπερώο φτάνοντας ως τον μικρό τρούλο, καθώς και από τα 11

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 12

φθαρμένα πέτρινα σκαλοπάτια που είχαν μπει σφήνα ανάμεσα στην οροφή του τρούλου και την ταράτσα. Ήταν λες και βρισκόμουν μέσα στον υπολογιστή μου, σε ένα πραγματικό παιχνίδι ρόλων, παλεύοντας να βγω στο φως μέσα από έναν λαβύρινθο. Το μόνο που έλειπε ήταν μερικά τέρατα για να σκοτώσω. Κι έπειτα, να ξεπροβάλλω στη φωτεινή μέρα βλέποντας με κατάπληξη ότι εδώ, στο τέρμα αυτής της στριμωγμένης ανάβασης, υπήρχε ένας πωλητής καρτ ποστάλ και αναμνηστικών, ένας μικρόσωμος, μελαμψός, χαμογελαστός άντρας, κυρτός από χρόνια σκυφτού κουβαλήματος της πραμάτειας του μέχρι τη στέγη. Αν ήταν στ’ αλήθεια παιχνίδι, θα αγόραζα λίγη μαγεία από εκείνον. Όπως είχαν τα πράγματα, ωστόσο, κατέληξα να αγοράσω περισσότερες καρτ ποστάλ απ’ τους ανθρώπους που θα μπορούσα να τις αποστείλω. Μετά τη Φλωρεντία, το Σαν Τζιμινιάνο. Η πόλη ξεπρόβαλε από τον πράσινο κάμπο της Τοσκάνης, με τους ερειπωμένους της πύργους να αποζητάνε τον ουρανό σαν δάχτυλα που τινάζονταν μέσα από τάφο. Ο ξεναγός μουρμούριζε κάτι για «Μεσαιωνικό Μανχάταν», κάνοντας άλλη μια βλακώδη παρομοίωση που προστέθηκε στη λίστα όσων μάς είχε σερβίρει με το ζόρι ήδη από το Καλαί. Καθώς πλησιάζαμε στην πόλη, η αναστάτωσή μου μεγάλωνε. Σε όλη τη Φλωρεντία παρατηρούσα τις διαφημίσεις για το μοναδικό τουριστικό αξιοθέατο που ήθελα πραγματικά να δω. Κρεμασμένες με μεγαλοπρέπεια από λάμπες δημόσιου φωτισμού, πανέμορφες σε πορφυρό και χρυσό χρώμα, οι επιγραφές επέμεναν ότι έπρεπε να επισκεφτώ το «Εγκληματολογικό Μουσείο του Σαν Τζιμινιάνο». Αφού συμβουλεύτηκα το λεξικό μου, επιβεβαίωσα εκείνο που υποπτευόμουν ότι έλεγαν οι επιγραφές με τα μικρά γράμματα. Ένα μουσείο εγκληματολογίας και βασανιστηρίων. Δεν χρειάζεται να προσθέσω ότι δεν αποτελούσε μέρος του δρομολογίου μας. Δεν έψαξα πολύ για να βρω το στόχο μου: Ένα φυλλάδιο με θέμα το μουσείο, με πλήρη χάρτη της πόλης, βρέθηκε μπρος μου λιγότερο από πέντε μέτρα αφότου είχαμε διασχίσει την πελώρια πέτρινη πύλη των μεσαιωνικών τειχών. Απολαμβάνοντας την α12

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 13

ναμονή, περιπλανήθηκα ολόγυρα για λίγο, θαυμάζοντας τα μνημεία της αστικής δυσαρμονίας που αντιπροσώπευαν οι πύργοι. Κάθε ισχυρή οικογένεια διέθετε τον δικό της οχυρωμένο πύργο που τον υπεράσπιζε απέναντι στους γείτονες με όλα τα δυνατά όπλα, από καυτό μολύβι μέχρι κανόνια. Στην κορύφωση της ευημερίας της πόλης, υποτίθεται ότι υπήρχαν περί τους διακόσιους πύργους. Σε σύγκριση με το μεσαιωνικό Σαν Τζιμινιάνο, το σαββατόβραδο στις αποβάθρες έμοιαζε με παιδική χαρά, και οι ναυτικοί απλώς ερασιτέχνες με νευράκια. Όταν δεν μπορούσα να αντισταθώ πια στην έλξη του μουσείου, διέσχισα την κεντρική πλατεία, πετώντας ένα δίχρωμο νόμισμα των διακοσίων λιρετών στο σιντριβάνι για καλή τύχη, και περπάτησα μερικά μέτρα σε έναν παράδρομο, όπου οι γνώριμες πλέον χρυσοκόκκινες κρεμαστές επιγραφές κοσμούσαν τους παμπάλαιους πέτρινους τοίχους. Με την αναστάτωση να δονείται μέσα μου σαν ένα κουνούπι τρελό για αίμα, εισήλθα στο δροσερό χολ της εισόδου και αγόρασα ήρεμα το εισιτήριό μου καθώς και ένα αντίγραφο του ιλουστρασιόν, εικονογραφημένου οδηγού του μουσείου. Από πού ν’ αρχίσω για να περιγράψω την εμπειρία; Η υλική πραγματικότητα ήταν τόσο συντριπτική, πολύ περισσότερο απ’ όσο υπαινίσσονταν οι φωτογραφίες, τα βίντεο και τα βιβλία, πιάνοντάς με εξαπίνης. Το πρώτο έκθεμα ήταν μια προκρούστεια κλίνη, με τη συνοδευτική επιγραφή να περιγράφει αμέριμνα τη λειτουργία της, λεπτομερώς και σε δύο γλώσσες, ιταλικά και αγγλικά. Οι ώμοι θα πετάγονταν απ’ τις κλειδώσεις τους, τα ισχία και τα γόνατα θα αποχωρίζονταν κάτω απ’ τον ήχο διαρρηγνυόμενων χόνδρων και συνδέσμων, οι σπονδυλικές στήλες θα τεντώνονταν πέρα από το μήκος τους μέχρι οι σπόνδυλοι να κατέρρεαν σαν χάντρες από σπασμένο κολιέ. «Τα θύματα», ανέφερε λακωνικά η επιγραφή, «είχαν έως και δέκα πόντους μεγαλύτερο ύψος μετά την κλίνη». Οι ανακριτές ήταν άνθρωποι εξαιρετικής διάνοιας. Δεν ικανοποιούνταν ανακρίνοντας τους αιρετικούς όσο ήταν ακόμα ζωντανοί και υπέφεραν, έπρεπε να αναζητήσουν περαιτέρω απαντήσεις εξετάζοντας τα βιασμένα τους σώματα.

13

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 14

Η έκθεση αποτελούσε ένα μνημείο εφευρετικότητας. Πώς μπορούσες να μη θαυμάσεις τα μυαλά που είχαν εξετάσει το ανθρώπινο σώμα τόσο ενδελεχώς, ώστε ήταν σε θέση να μεθοδεύσουν τέτοια εκλεκτά και εξόχως ενορχηστρωμένα μαρτύρια; Με τη σχετικά πρωτόγονη τεχνολογία τους, εκείνες οι μεσαιωνικές ιδιοφυΐες επινόησαν συστήματα βασανιστηρίων τόσο εκλεπτυσμένα, ώστε χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα. Η μόνη καινοτομία που κατάφερε να προσθέσει η σημερινή, μεταβιομηχανική μας κοινωνία είναι το επιπρόσθετο σοκ από τη χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος. Προχώρησα σε άλλες αίθουσες, απολαμβάνοντας κάθε καινούργιο παιχνίδι, από τις γκροτέσκες αιχμές της Σιδηράς Παρθένου2 έως τον πιο διακριτικό και κομψό μηχανισμό των αχλαδιών, εκείνων των ωοειδών τμημάτων που εισάγονταν σε πρωκτούς και αιδοία. Τότε, όταν περιστρεφόταν η καστάνια, τα τμήματα χωρίζονταν και επιμηκύνονταν, ωσότου το αχλάδι μεταμορφωνόταν σε ένα παράξενο άνθος, του οποίου τα πέταλα ήταν εξοπλισμένα με μεταλλικά δόντια, κοφτερά σαν ξυράφια. Έπειτα, το τραβούσαν έξω. Ενίοτε, τα θύματα επιζούσαν, πράγμα που μάλλον αποτελούσε πιο σκληρή μοίρα. Διέκρινα αμηχανία και τρόμο στις εκφράσεις και τις φωνές αρκετών από τους συνοδοιπόρους μου, αναγνωρίζοντας την υποκρισία που υπέκρυπταν. Κατά βάθος, απολάμβαναν κάθε στιγμή του προσκυνήματός τους, αλλά η αξιοπρέπεια απαγόρευε οποιαδήποτε δημόσια εκδήλωση του ενθουσιασμού τους. Μόνο τα παιδιά ήταν ειλικρινή στην ένθερμη επιδοκιμασία τους. Θα στοιχημάτιζα με ευχαρίστηση ότι υπήρχαν κι άλλοι σε εκείνες τις δροσερές αίθουσες στο χρώμα της ώχρας, που ένιωθαν το ξέσπασμα της σεξουαλικής επιθυμίας ανάμεσα στα πόδια τους, την ώρα που ρουφούσαμε τις εικόνες των εκθεμάτων. Συχνά αναρωτιόμουν πόσες ερωτικές γνωριμίες των διακοπών δεν είχαν καρυκευτεί και δεν είχαν ενισχυθεί από τη μυστική ανάκληση του μουσείου των βασανιστηρίων. Έξω, στον ηλιόλουστο περίβολο, ένας σκελετός καθόταν ανακούρκουδα μέσα σε ένα κλουβί, με τα οστά του πεντακάθαρα, λες 14

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 15

και είχανε καθαριστεί από όρνια. Την εποχή που οι πύργοι υψώνονταν ισχυροί, αυτά τα κλουβιά θα κρέμονταν στα εξωτερικά τείχη του Σαν Τζιμινιάνο, ως μήνυμα τόσο προς τους ντόπιους, όσο και προς τους ξένους, ότι σε τούτη την πόλη η παράβαση του νόμου επέφερε σκληρές κυρώσεις. Ένιωσα μια παράξενη συγγένεια με εκείνους τους νομοθέτες. Είχα κι εγώ έντονη μέσα μου την ανάγκη επιβολής τιμωρίας για την προδοσία. Δίπλα στο σκελετό, ένας τεράστιος τροχός με μεταλλικές ακτίνες ήταν ακουμπισμένος στον τοίχο. Θα έδειχνε τέλεια εναρμονισμένος στο εσωτερικό ενός αγροτικού μουσείου. Ωστόσο, η επιγραφή που βρισκόταν στον τοίχο από πίσω του περιέγραφε μια πιο ευφάνταστη λειτουργία. Οι εγκληματίες δένονταν στον τροχό. Αρχικά, τους έγδερναν με μαστίγια που ξέσχιζαν τη σάρκα απ’ τα οστά τους, εκθέτοντας τα σωθικά τους στα μάτια του ανυπόμονου κοινού. Έπειτα, με τη χρήση μεταλλικών ράβδων, ο τροχός τούς έσπαζε τα κόκκαλα. Έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται τις κάρτες ταρώ, εκείνες με τον «Τροχό της Τύχης». Όταν συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να γίνω δολοφόνος, η ανάμνηση του μουσείου βασανιστηρίων αναδύθηκε μπροστά μου σαν μια Μούσα. Πάντα ήμουν χρυσοχέρης. Έπειτα από εκείνη την πρώτη φορά, ένα μέρος μου ήλπιζε ότι δεν θα χρειαζόταν να το ξανακάνω. Ήξερα όμως ότι, σε περίπτωση που αναγκαζόμουν, η επόμενη θα ήταν ακόμα καλύτερη. Μέσα απ’ τα λάθη μας εντοπίζουμε τις ατέλειες των ενεργειών μας. Και με λίγη τύχη, η εξάσκηση μας οδηγεί στην τελειότητα.

15

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 16

1

Κύριοι, είχα την τιμή να μου ανατεθεί από την επιτροπή σας το επίπονο καθήκον της ανάγνωσης της Διάλεξης περί φόνου του Ουίλιαμς, ως μίας εκ των Καλών Τεχνών· ένα καθήκον το οποίο ίσως ήταν αρκετά εύκολο πριν από τρεις ή τέσσερις αιώνες, όταν η τέχνη αυτή ήταν ελάχιστα κατανοητή, και λίγα σπουδαία μοντέλα είχαν παρουσιαστεί· στην εποχή μας, ωστόσο, όταν έχουν εκτεθεί αριστουργήματα από εξαιρετικούς επαγγελματίες, πρέπει να είναι σαφές, σε αντιστοιχία με την κριτική που τους ασκήθηκε, ότι το κοινό θα αναζητήσει κάτι ανάλογο της προόδου που έχει συντελεστεί.

Ο

ΤΟΝΙ ΧΙΛ έπλεξε τα χέρια πίσω απ’ το κεφάλι του και στύλωσε το βλέμμα του στο ταβάνι. Ένας λεπτός ιστός από ραγίσματα περιέβαλλε το περίτεχνο γύψινο ρόδο απ’ όπου κρεμόταν η λάμπα, όμως εκείνος δεν τον πρόσεχε. Το αχνό φως της αυγής, μπολιασμένο με το πορτοκαλί των λαμπτήρων ιωδίου του δημόσιου φωτισμού, τρύπωνε μέσα από ένα τριγωνικό χάσμα στο πάνω μέρος της κουρτίνας, αλλά ούτε κι αυτό τον ενδιέφερε. Υποσυνείδητα, αντιλήφθηκε την έναρξη λειτουργίας της κεντρικής θέρμανσης, καθώς προετοιμαζόταν να αφαιρέσει την αιχμή της παγερής χειμωνιάτικης υγρασίας που διαπερνούσε τη στρογγυλάδα της πόρτας και τα κουφώματα των παραθύρων. Η μύτη του κρύωνε, τα μάτια του τον πονούσαν. Δεν μπορούσε να θυμηθεί από πότε είχε να κοιμηθεί ολόκληρη νύχτα. Η ανησυχία του για το τι τον περίμενε το πρωί ήταν εν μέρει ο λόγος για τα διακεκομμένα όνειρα της νύχτας, αλλά υπήρχαν κι άλλα. Πολλά άλλα. Λες και τα χθεσινά δεν αποτελούσαν αρκετό λόγο για ανησυχία. Ήξερε τι περίμεναν από εκείνον, όμως το να ανταποκριθεί ήταν μια εντελώς διαφορετική κουβέντα. Κάποιοι κα16

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 17

τάφερναν τέτοια πράγματα με ένα απλό πετάρισμα στο στομάχι, όχι όμως ο Τόνι. Η διατήρηση των προσχημάτων στη διάρκεια της μέρας απαιτούσε όλες του τις δυνάμεις. Σε κάτι τέτοιες περιστάσεις συνειδητοποιούσε πόση ήταν η προσπάθεια που κατέβαλλαν οι ηθοποιοί της «Μεθόδου»3 για να αποδώσουν τις φορτισμένες, δυναμικές ερμηνείες τους που γοήτευαν το κοινό. Ωστόσο, απόψε δεν ήταν ικανός για τίποτα, πέρα από άλλη μια μάταιη προσπάθεια για οχτάωρο ύπνο. Στριφογύρισε στο κρεβάτι βγάζοντας το ένα χέρι και περνώντας το μέσα απ’ τα σκούρα κοντά μαλλιά του. Έξυσε το αξύριστο πιγούνι του και αναστέναξε. Ήξερε τι ήταν εκείνο που ήθελε να κάνει σήμερα, όπως ήξερε ότι, αν το έκανε, αυτό θα ισοδυναμούσε με επαγγελματική αυτοκτονία. Το γεγονός ότι γνώριζε πως ένας κατά συρροήν δολοφόνος κυκλοφορούσε ελεύθερος στο Μπράντφιλντ δεν είχε και πολλή σημασία. Όμως, δεν μπορούσε να ήταν ο πρώτος που θα το έλεγε. Το άδειο στομάχι του σφίχτηκε και μόρφασε από πόνο. Με έναν αναστεναγμό, παραμέρισε το πάπλωμα και σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι τινάζοντας τα πόδια του, ώστε να ισιώσουν, σαν το ακορντεόν, οι πτυχώσεις της πιτζάμας του. Ο Τόνι σύρθηκε ως το μπάνιο και άναψε απότομα το φως. Καθώς άδειαζε την κύστη του, άπλωσε το ελεύθερο χέρι του και άνοιξε το ραδιόφωνο. Το ρεπορτάζ μποτιλιαρίσματος του «Ήχου του Μπράντφιλντ» απαριθμούσε τα πρωινά φρακαρίσματα με μια χαρωπή διάθεση που κανείς οδηγός δεν θα συμμεριζόταν, χωρίς μεγάλες δόσεις «Πρόζακ». Ευγνώμων που δεν θα χρειαζόταν να οδηγήσει ετούτη τη μέρα, ο Τόνι γύρισε προς το νιπτήρα. Κοίταξε βαθιά μέσα στα γαλάζια του μάτια, ακόμα θολά από τον ύπνο. Όποιος είχε πει ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής ήταν πραγματικός μπουρδολόγος, σκέφτηκε ειρωνικά. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα ’πρεπε να μείνει ούτε ένας καθρέφτης στο σπίτι του.

17

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 18

Ξεκούμπωσε το πάνω κουμπί της πιτζάμας του και άνοιξε το ντουλαπάκι του μπάνιου, πιάνοντας τον αφρό ξυρίσματος. Το τρέμουλο που είδε στο χέρι του τον έκανε να σταματήσει στα μισά. Θυμωμένος, έκλεισε πάλι το ντουλαπάκι με ένα ηχηρό «κρακ» και έψαξε για την ξυριστική μηχανή. Μισούσε το άγγιγμά της, μια και ποτέ δεν τον άφηνε με την αίσθηση καθαριότητας και φρεσκάδας του υγρού ξυρίσματος. Καλύτερα όμως να ένιωθε απροσδιόριστα ατημέλητος απ’ το να εμφανιστεί σαν μια κινούμενη απεικόνιση του θανάτου, απ’ τα χιλιάδες κοψίματα. Το άλλο μειονέκτημα της ηλεκτρικής μηχανής ξυρίσματος ήταν ότι δεν χρειαζόταν να συγκεντρωθεί τόσο πολύ σ’ αυτό που έκανε, αφήνοντας ελεύθερο το μυαλό του να περιπλανηθεί στη μέρα που τον περίμενε. Μερικές φορές έμπαινε στον πειρασμό να φανταστεί ότι όλοι ήταν όπως εκείνος, αφήνοντας το κρεβάτι τους κάθε πρωί και επιλέγοντας το επιθυμητό προσωπείο της ημέρας. Ωστόσο, με τα χρόνια –και εξερευνώντας το μυαλό τόσων ανθρώπων–, είχε μάθει ότι δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Για τους περισσοτέρους, οι διαθέσιμες επιλογές ήταν αυστηρά περιορισμένες. Κάποιοι θα ήταν αναμφίβολα ευγνώμονες αν είχαν κάνει τις επιλογές στις οποίες είχε οδηγηθεί ο Τόνι, μέσω της γνώσης, των ικανοτήτων του αλλά και της ανάγκης της ίδιας. Ο Τόνι δεν ανήκε σ’ αυτούς. Καθώς έσβησε την ξυριστική μηχανή, άκουσε τις υστερικές μουσικές νότες που προανήγγειλαν το σύντομο δελτίο ειδήσεων του «Ήχου του Μπράντφιλντ». Έχοντας ένα προαίσθημα, γύρισε να κοιτάξει το ραδιόφωνο, μέσα σε μια ένταση και μια εγρήγορση που θα ταίριαζαν σε κάποιον δρομέα μεσαίων αποστάσεων λίγο πριν ακουστεί το πιστόλι του αφέτη. Στο τέλος του πεντάλεπτου δελτίου, αναστέναξε με ανακούφιση, παραμερίζοντας την κουρτίνα του ντους. Περίμενε μια αποκάλυψη που θα ήταν αδύνατο να αγνοήσει. Αλλά μέχρι τώρα τα πτώματα ήταν μόνο τρία.

18

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 19

Στην άλλη άκρη της πόλης, ο Τζον Μπράντον, ο υπαρχηγός της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Μπράντφιλντ, έσκυψε πάνω από έναν νεροχύτη και κοίταξε σκυθρωπός στον καθρέφτη. Ούτε και ο αφρός ξυρίσματος, που κάλυπτε το πρόσωπό του σαν ένα μούσι Αϊ-Βασίλη, δεν ήταν ικανός να του δώσει έναν αέρα καλοσύνης. Αν δεν είχε επιλέξει την αστυνομία, θα ήταν ιδανικός υποψήφιος για μια καριέρα σε γραφείο τελετών. Ήταν λίγο παραπάνω από ένα κι ογδόντα, αδύνατος έως κοκκαλιάρης, με σκούρα μάτια χωμένα βαθιά στις κόγχες τους και μαλλιά πρόωρα γκριζαρισμένα. Ακόμα κι όταν χαμογελούσε, το μακρύ του πρόσωπο κατάφερνε να διατηρεί έναν αέρα μελαγχολίας. Σήμερα, σκέφτηκε, έμοιαζε με σκυλί ράτσας Μπλαντχάουντ, που υπέφερε από πονοκέφαλο. Τουλάχιστον, υπήρχε επαρκής λόγος για τη μιζέρια του. Επρόκειτο να εγκαινιάσει μια δέσμη ενεργειών που θα ήταν τόσο ευχάριστες στον αρχηγό, όσο και ένας καθολικός παπάς στο Τάγμα της Οράγγης.4 Ο Μπράντον ξεφύσηξε βαθιά, πιτσιλώντας με αφρό τον καθρέφτη. Ο Ντέρεκ Αρμθγουέιτ, ο αρχηγός του, είχε τα φλογισμένα γαλανά μάτια ενός οραματιστή, αλλά δεν υπήρχε τίποτα το επαναστατικό σε εκείνο που έβλεπαν. Ήταν ένας άντρας που θεωρούσε την Παλαιά Διαθήκη ως το πλέον κατάλληλο εγχειρίδιο για τους αξιωματικούς της αστυνομίας, περισσότερο κι από τον Αστυνομικό Κώδικα. Πίστευε ότι οι περισσότερες σύγχρονες αστυνομικές μέθοδοι δεν ήταν μόνο αναποτελεσματικές, αλλά επιπλέον και αιρετικές. Σύμφωνα με τη συχνά εκπεφρασμένη άποψη του Ντέρεκ Αρμθγουέιτ, η επαναφορά της βίτσας και της γάτας με τις εννιά ουρές θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική για τη μείωση των δεικτών εγκληματικότητας από οποιονδήποτε αριθμό κοινωνικών λειτουργών, κοινωνιολόγων και ψυχολόγων. Αν είχε την παραμικρή ιδέα για τα σχέδια του Μπράντον εκείνο το πρωί, θα τον μετέφερε στην Τροχαία, το σύγχρονο αντίστοιχο του μαρτυρίου του Ιωνά στην κοιλιά του κήτους. Λίγο πριν η κατάθλιψη νικήσει την αποφασιστικότητά του, 19

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 20

ο Μπράντον αιφνιδιάστηκε απ’ το κοπάνημα της πόρτας του μπάνιου. «Μπαμπά;» ούρλιαξε η μεγάλη του κόρη. «Τι θα γίνει; Θα αργήσεις πολύ;» Ο Μπράντον άρπαξε το ξυράφι του, το βούτηξε στη λεκάνη και ξύρισε το ένα του μάγουλο πριν απαντήσει. «Πέντε λεπτά, Κάρεν», φώναξε. «Συγγνώμη, αγάπη». Σ’ ένα σπίτι με τρεις εφήβους και μονάχα ένα μπάνιο, δεν υπήρχαν και πολλές ευκαιρίες για ενδοσκόπηση.

Η Κάρολ Τζόρνταν πέταξε τον μισοτελειωμένο της καφέ στο πλάι του νιπτήρα και μπήκε σκουντουφλώντας στην ντουζιέρα, σχεδόν πέφτοντας με το κεφάλι πάνω στη μαύρη γάτα που είχε τυλιχτεί στους αστραγάλους της. «Ένα λεπτό, Νέλσον», μουρμούρισε, κλείνοντας την πόρτα στα ερωτηματικά του νιαουρίσματα. «Και μην ξυπνήσεις τον Μάικλ». Η Κάρολ είχε φανταστεί ότι η προαγωγή σε επιθεωρητή και η συνακόλουθη απομάκρυνση από το κυλιόμενο ωράριο θα της χάριζαν τις πολυπόθητες οχτώ ώρες ύπνου, που ήταν ο διακαής πόθος της από την πρώτη κιόλας μέρα στο Σώμα. Για καλή της τύχη, η προαγωγή είχε συμπέσει με αυτό που η ομάδα αποκαλούσε ιδιωτικά οι «Φόνοι των Ομό». Όσο και να καυχιόταν ο αστυνομικός επιθεωρητής Τομ Κρος ότι δεν υπήρχε καμία ιατροδικαστική σύνδεση ανάμεσα στις δολοφονίες και τίποτα που να υπονοεί την παρουσία ενός κατά συρροήν δολοφόνου στο Μπράντφιλντ, οι ομάδες ανθρωποκτονιών είχαν άλλη γνώμη. Καθώς το καυτό νερό κυλούσε πάνω στην Κάρολ κάνοντας τα ξανθά μαλλιά της να παίρνουν μια ποντικιά απόχρωση, σκέφτηκε –όχι για πρώτη φορά– ότι η στάση του Κρος, όπως κι εκείνη του Αρχηγού, εξυπηρετούσε περισσότερο τις προκαταλήψεις τους και λιγότερο το κοινωνικό καλό. Όσο περισ20

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 21

σότερο αρνιόνταν ότι υπήρχε ένας κατά συρροήν δολοφόνος που στόχευε τους άντρες οι οποίοι έκρυβαν την ομοφυλοφιλία τους κάτω από μια βιτρίνα καθωσπρεπισμού, τόσο περισσότεροι γκέι θα δολοφονούνταν. Αν δεν μπορούσες να τους βγάλεις απ’ τους δρόμους συλλαμβάνοντάς τους, μπορούσες ν’ αφήσεις έναν φονιά να τους κάνει να εξαφανιστούν. Είτε διά του φόνου, είτε διά του εκφοβισμού, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Ήταν μια πολιτική που απαξίωνε όλες τις ώρες που εκείνη και οι συνεργάτες της είχαν αφιερώσει στην έρευνα. Για να μην πούμε για τις εκατοντάδες χιλιάδες χρημάτων των φορολογουμένων, που στοίχιζαν οι έρευνες, ειδικά λόγω της επιμονής του Κρος να αντιμετωπίζεται κάθε φόνος ως ξεχωριστή περίπτωση. Κάθε φορά που ανακάλυπταν ένα στοιχείο το οποίο έδειχνε να συνδέει τις δολοφονίες, ο Τομ Κρος το απέρριπτε προβάλλοντας πέντε λόγους που απέκλειαν τη σύνδεση. Το ότι τα συνδετικά στοιχεία μπορεί να ήταν διαφορετικά, ενώ τα στοιχεία της μη σύνδεσης ανήκαν στο ίδιο κουρασμένο κουιντέτο, δεν έπαιζε κανέναν ρόλο. Ο Κρος ήταν το αφεντικό. Και ο αρχηγός απέφευγε να πάρει θέση στη διαμάχη έχοντας πάρει άδεια για λόγους υγείας, επικαλούμενος κυνικά την πονεμένη του μέση. Η Κάρολ έκανε πλούσιο αφρό με το σαμπουάν κι ένιωσε σταδιακά να ξυπνάει κάτω από τη ζεστή βροχή. Ε, τουλάχιστον το δικό της κομμάτι της έρευνας δεν επρόκειτο να προσαράξει στα αβαθή των προκαταλήψεων του Ποπάι Κρος. Ακόμα κι αν κάποιοι από τους νεότερους αξιωματικούς είχαν την τάση να υιοθετούν τις παρωπίδες του αφεντικού ως κάλυψη για τη δική τους ερευνητική ανεπάρκεια, εκείνη δεν επρόκειτο να ανεχτεί τίποτα λιγότερο από την εκατό τοις εκατό προσήλωση στη σωστή κατεύθυνση. Είχε δουλέψει σαν σκυλί τα τελευταία εννιά χρόνια, πρώτα για να πάρει καλό πτυχίο κι έπειτα για να δικαιολογήσει την παρουσία της στην αλυσίδα των γρήγορων προαγωγών. Δεν είχε σκοπό να ρίξει την καριέρα της σε χαντάκι, μόνο και μόνο επειδή είχε μπει σ’ ένα Σώμα που είχε Νεάντερταλ για επικεφαλής.

21

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 22

Με την απόφασή της ειλημμένη, η Κάρολ βγήκε απ’ το ντους, έχοντας ίσιους τους ώμους και μια λάμψη αψηφισιάς στα πράσινα μάτια της. «Έλα, Νέλσον», είπε ζαρώνοντας για να χωρέσει στο μπουρνούζι της και ανασηκώνοντας το στιβαρό κορμί με τη μαύρη γούνα. «Πάμε για λίγο κόκκινο κρέας, αγόρι μου».

Ο Τόνι Χιλ μελέτησε την προβολή του προτζέκτορα στην οθόνη πίσω του για πέντε τελευταία δευτερόλεπτα. Καθώς η πλειονότητα του ακροατηρίου του είχε εκδηλώσει την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη διάλεξή του με μια επιδεικτική άρνηση να κρατήσει σημειώσεις, ήθελε τουλάχιστον να δώσει την ευκαιρία στο υποσυνείδητό τους να αφομοιώσει το διάγραμμα με τις διακυμάνσεις της μεθόδου καταγραφής εγκληματικών προφίλ. Ξαναγύρισε στο κοινό. «Δεν χρειάζεται να σας πω εκείνο που ξέρετε ήδη: Οι μέθοδοι καταγραφής προφίλ δεν συλλαμβάνουν εγκληματίες. Αυτό το κάνουν τα όργανα της τάξης». Χαμογέλασε στο κοινό των ανώτερων αξιωματικών της αστυνομίας και του Υπουργείου Εσωτερικών, καλώντας τους να συμμεριστούν τον αυτοσαρκασμό του. Ελάχιστοι το έκαναν· οι περισσότεροι παρέμειναν ανέκφραστοι, με τα πρόσωπά τους γερμένα στο πλάι. Όπως και να το μασκάρευε, ο Τόνι ήξερε ότι δεν μπορούσε να πείσει τη συντριπτική πλειονότητα των παλιών αξιωματικών της αστυνομίας ότι ο ίδιος δεν ήταν ένας ξεπερασμένος πανεπιστημιακός χαρτογιακάς που είχε έρθει για να τους υποδείξει πώς να κάνουν τη δουλειά τους. Πνίγοντας έναν αναστεναγμό, έριξε μια ματιά στις σημειώσεις του και συνέχισε, προσπαθώντας να διατηρήσει οπτική επαφή με τα μάτια τους για όσο περισσότερο μπορούσε, αντιγράφοντας τη χαλαρή σωματική γλώσσα των επιτυχημένων κωμικών σταντ απ που είχε μελετήσει δουλεύοντας στα κλαμπ του Βορρά.

22

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 23

«Ωστόσο, κάποιες φορές εμείς οι καταγραφείς προφίλ βλέπουμε τα πράγματα με άλλον τρόπο», είπε. «Κι αυτή η φρέσκια ματιά μπορεί να κάνει όλη τη διαφορά. Οι νεκροί όντως έχουν πράγματα να πουν, και αυτά που λένε στους καταγραφείς των προφίλ δεν είναι τα ίδια μ’ αυτά που λένε στους αστυνομικούς. »Ένα παράδειγμα: Ένα πτώμα ανευρίσκεται στους θάμνους, τρία μέτρα από το δρόμο. Κάποιος αστυνομικός θα σημειώσει το γεγονός. Θα ψάξει στο έδαφος τριγύρω για στοιχεία. Άραγε, αυτά να είναι ίχνη; Μήπως ο δολοφόνος αφαίρεσε αντικείμενα; Έχουν μείνει τίποτα ίνες πάνω στους θάμνους; Όμως, για μένα, αυτό το μεμονωμένο γεγονός είναι μόνο η αφετηρία για πιθανολογήσεις οι οποίες, σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα δεδομένα που έχω στη διάθεσή μου, μπορούν να με οδηγήσουν σε χρήσιμα συμπεράσματα για τον δολοφόνο. Θα αναρωτηθώ, λοιπόν: »Άραγε, το πτώμα εγκαταλείφθηκε εκεί με κάποια πρόθεση; Ή μήπως ο δράστης ήταν πολύ καταβεβλημένος για να το μεταφέρει αλλού; Το έκρυψε ή το ξεφορτώθηκε; Ήθελε να βρεθεί; Για πόσο καιρό περίμενε ότι θα παρέμενε κρυμμένο; Ποια είναι η σημασία του χώρου για εκείνον;» Ο Τόνι ανασήκωσε τους ώμους του και άπλωσε τα χέρια του σε μια χειρονομία απορίας. Το κοινό συνέχισε να κοιτάζει ασυγκίνητο. Για τον Θεό, πόσα ακόμα επαγγελματικά τρικ θα έπρεπε να βγάλει απ’ το καπέλο, για να προκαλέσει κάποια αντίδραση; Το γαργαλητό του ιδρώτα στο πίσω μέρος του λαιμού του μετατρεπόταν λίγο λίγο σε ρυάκι, κυλώντας ανάμεσα στο δέρμα και στο γιακά του. Ήταν μια άβολη αίσθηση που του θύμιζε ποιος πραγματικά ήταν, κάτω απ’ τη μάσκα που έβαζε για τις δημόσιες εμφανίσεις του. Ο Τόνι καθάρισε το λαιμό του, επικεντρώθηκε σ’ αυτό που εξέπεμπε και λιγότερο σ’ εκείνο που ένιωθε, και συνέχισε: «Η καταγραφή προφίλ αποτελεί ένα επιπλέον εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει τους ντετέκτιβ της αστυνομίας να περιορίσουν το εύρος της έρευνάς τους. Δουλειά μας είναι να μετα23

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 24

τρέπουμε το παράξενο σε λογικό. Δεν μπορούμε να σας δώσουμε το όνομα ενός δράστη, τη διεύθυνση ή τον αριθμό τηλεφώνου του. Αυτό που μπορούμε, όμως, είναι να δείξουμε τι είδους άνθρωπος ήταν αυτός που διέπραξε το έγκλημα, προκρίνοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Κάποιες φορές ίσως να εντοπίζουμε την περιοχή όπου μένει, ή το είδος του επαγγέλματος που περιμένουμε να κάνει. »Γνωρίζω ότι ορισμένοι από εσάς έχετε αμφισβητήσει τη σκοπιμότητα σύστασης μιας Εθνικής Ομάδας Κατάρτισης Εγκληματικών Προφίλ. Δεν είστε οι μόνοι. Οι ελευθεριακοί φιλελεύθεροι φωνάζουν κι εκείνοι». Επιτέλους! σκέφτηκε ο Τόνι με βαθιά ανακούφιση. Χαμόγελα και νεύματα απ’ το ακροατήριο. Του είχε πάρει σαράντα λεπτά για να το καταφέρει, αλλά τελικά έσπασε την αυτοκυριαρχία τους. Αυτό δεν σήμαινε ότι μπορούσε να χαλαρώσει, αλλά μείωνε κάπως την αμηχανία του. «Στο κάτω κάτω», συνέχισε, «δεν είμαστε όπως οι Αμερικανοί. Δεν έχουμε κατά συρροήν δολοφόνους να παραμονεύουν σε κάθε στενό. Διαθέτουμε ακόμα μια κοινωνία όπου το ενενήντα τοις εκατό των φόνων διαπράττεται από μέλη της οικογένειας ή από άτομα που γνώριζαν το θύμα». Πραγματικά, τώρα τους είχε μαζί του. Αρκετά σταυρωμένα πόδια και χέρια λύθηκαν αβίαστα, σαν μέρος μιας προσχεδιασμένης άσκησης. «Ωστόσο, η καταγραφή προφίλ δεν είναι μόνο για να πιάσουμε τον επόμενο Χάνιμπαλ Λέκτερ. Μπορεί να χρησιμεύσει σε μια ευρεία γκάμα εγκλημάτων. Ήδη είχαμε αξιοσημείωτη επιτυχία στα μέτρα εναντίον των αεροπειρατών, στη σύλληψη μεταφορέων ναρκωτικών, αποστολέων δηλητηριασμένων επιστολών, εκβιαστών, κατά συρροήν βιαστών και εμπρηστών. Και εξίσου σημαντικό, η καταγραφή προφίλ έχει χρησιμοποιηθεί πολύ αποτελεσματικά ως εργαλείο της αστυνομίας στις τεχνικές ανάκρισης υπόπτων για σοβαρά αδικήματα. Δεν είναι ότι οι αξιωματικοί σας στερούνται ανακριτικών ικανοτήτων· απλώς, 24

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 25

η κλινική μας προϋπηρεσία δείχνει ότι οι διαφορετικές προσεγγίσεις μπορούν συχνά να είναι πιο παραγωγικές απ’ όσο οι ήδη γνώριμες τεχνικές». Ο Τόνι πήρε βαθιά ανάσα κι έγειρε μπροστά γραπώνοντας την άκρη του αναλογίου. Η τελευταία παράγραφος της ομιλίας είχε ακουστεί ωραία μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου. Προσευχήθηκε να βρει το στόχο, αποφεύγοντας να πατήσει τον κάλο του κοινού. «Η ομάδα μου κι εγώ έχουμε διανύσει έναν χρόνο στο πλαίσιο της διετούς έρευνας βιωσιμότητας της Εθνικής Ομάδας Κατάρτισης Εγκληματικών Προφίλ. Έχω ήδη αποστείλει μια ενδιάμεση έκθεση πεπραγμένων στο Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο χθες επιβεβαίωσε τη δέσμευσή του να προχωρήσει στη συγκρότηση της Ομάδας με την παράδοση της τελικής έκθεσης. »Κυρίες και κύριοι, μια επανάσταση στην αντιμετώπιση του εγκλήματος ετοιμάζεται να συντελεστεί. Έχετε έναν χρόνο για να επιβεβαιώσετε ότι θα συμβεί με τον προσφορότερο για εσάς τρόπο. Η ομάδα μου κι εγώ είμαστε ανοιχτόμυαλοι. Βρισκόμαστε όλοι στην ίδια πλευρά. Θέλουμε να ξέρουμε τι σκέφτεστε, γιατί θέλουμε να πετύχει. Θέλουμε οι βίαιοι, κατά συρροήν εγκληματίες να βρεθούν πίσω απ’ τα κάγκελα, όπως το θέλετε κι εσείς. Πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να σας είμαστε χρήσιμοι. Γνωρίζω ότι εσείς είσαστε χρήσιμοι σε εμάς». Ο Τόνι έκανε ένα βήμα πίσω και απόλαυσε την επιδοκιμασία, όχι επειδή ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης, αλλά επειδή σήμαινε τη λήξη των σαράντα πέντε λεπτών που έτρεμε εδώ και βδομάδες. Οι δημόσιες ομιλίες ήταν πάντα σταθερά τοποθετημένες έξω από τα όρια της ασφαλούς περιοχής του, σε βαθμό που, μετά την απόκτηση του διδακτορικού του, είχε αρνηθεί τη δυνατότητα μιας ακαδημαϊκής καριέρας, μην μπορώντας να αντέξει την προοπτική του αμφιθεάτρου. Δεν ήταν θέμα απόδοσης. Κατά κάποιον τρόπο, ένιωθε λιγότερη απειλή περνώντας τις μέρες του βυθισμένος στα διεστραμμένα μυαλά των παρανοϊκών εγκληματιών.

25

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 26

Καθώς το σύντομο χειροκρότημα εξασθένιζε, ο επόπτης του Τόνι από το Υπουργείο Εσωτερικών πετάχτηκε όρθιος από το κάθισμά του στην πρώτη σειρά. Την ώρα που ο Τόνι προκαλούσε μια επιφυλακτική καχυποψία στο αστυνομικό τμήμα του ακροατηρίου, ο Τζορτζ Ράσμουσεν αποδεικνυόταν καθολικότερα ενοχλητικός και από τσίμπημα ψύλλου. Το γλυκανάλατο χαμόγελό του αποκάλυπτε, αφενός, υπερβολικά τα δόντια του, αφετέρου, μια δυσάρεστη ομοιότητα με τον Τζορτζ Φόρνμπι,5 εντελώς ασύμβατη με την ανώτερη θέση του στο υπουργείο, ενώ η κομψή γραμμή του ριγέ κουστουμιού του σε συνδυασμό με το έντονο χλιμίντρισμα της οξφορδιανής προφοράς του ήταν στοιχεία τόσο χτυπητά, ώστε ο Τόνι έβαζε στοίχημα ότι ο Ράσμουσεν, στην πραγματικότητα, μάλλον είχε φοιτήσει σε κάποιο λύκειο του υποβαθμισμένου κέντρου. Ο Τόνι τον μισοάκουγε καθώς μάζευε τις σημειώσεις του και τακτοποιούσε τα πλαστικά χωρίσματα του ντοσιέ του. «Ευχαριστούμε για τις άκρως ενδιαφέρουσες πληροφορίες, μπλα μπλα μπλα, περάστε για καφέ και για καταπληκτικά βουτήματα, μπλα μπλα μπλα, μια ευκαιρία για ανεπίσημη ανταλλαγή απόψεων, μπλα μπλα μπλα, να σας θυμίσω ότι οι αιτήσεις προς τον κύριο Χιλ έχουν προθεσμία...» Ο ήχος των σερνάμενων ποδιών έπνιξε τα υπόλοιπα καμώματα του Ράσμουσεν. Όταν έμπαινε θέμα επιλογής ανάμεσα στον ευχαριστήριο λόγο ενός δημοσίου υπαλλήλου και σε ένα σερβίρισμα καφέ, δεν υπήρχε συναγωνισμός. Ο Τόνι πήρε βαθιά ανάσα. Ήταν ώρα να εγκαταλείψει το προσωπείο του κεντρικού ομιλητή. Τώρα θα έπρεπε να μετατραπεί σε έναν γοητευτικό, άριστα πληροφορημένο συνάδελφο, πρόθυμο να ακούσει, να γίνει ένα με τον κόσμο και να πείσει κάθε καινούργιο συνομιλητή ότι ήταν με το μέρος του.

Ο Τζον Μπράντον σηκώθηκε κι έκανε χώρο, επιτρέποντας στους υπόλοιπους συνέδρους της σειράς του να απομακρυνθούν απ’ 26

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 27

τα καθίσματά τους. Η παρακολούθηση της ομιλίας του Τόνι Χιλ δεν ήταν τόσο διαφωτιστική, όσο είχε ελπίσει. Του είχε αποκαλύψει αρκετά για την καταγραφή εγκληματικών προφίλ, αλλά σχεδόν τίποτα για τον ίδιο τον άντρα, εκτός του ότι έδειχνε να έχει αυτοπεποίθηση χωρίς να είναι αλαζόνας. Τα τελευταία τρία τέταρτα της ώρας δεν τον είχαν πείσει καθόλου ότι τα σχέδιά του βρίσκονταν στη σωστή κατεύθυνση. Όμως, δεν μπορούσε να δει άλλη εναλλακτική. Κινούμενος δίπλα στον τοίχο, ο Μπράντον προχώρησε αντίθετα στη ροή του κόσμου, μέχρι που πλησίασε τον Ράσμουσεν. Βλέποντας το κοινό να ψηφίζει διά της αποχώρησής του, ο δημόσιος υπάλληλος συντόμεψε δραστικά το λόγο του και απενεργοποίησε το χαμόγελό του. Όσο ο Ράσμουσεν μάζευε τις σημειώσεις του που ήταν παρατημένες στο κάθισμά του, ο Μπράντον γλίστρησε στο πλάι του και διέσχισε το χώρο προς τον Τόνι, που εκείνη τη στιγμή έκλεινε τα ελάσματα της ταλαιπωρημένης του τσάντας. Ο Μπράντον ξερόβηξε και είπε: «Δόκτωρ Χιλ;» Ο Τόνι κοίταξε προς τα πάνω, με μια ευγενική έκφραση απορίας στο πρόσωπό του. Ο Μπράντον κατάπιε τους δισταγμούς του και συνέχισε: «Δεν έχουμε ξανασυναντηθεί, αλλά έχετε δουλέψει στο αντικείμενό μου. Είμαι ο Τζον Μπράντον...» «Της Μητροπολιτικής Αστυνομίας;» διέκοψε ο Τόνι, με ένα χαμόγελο να διαγράφεται στο βλέμμα του. Είχε ακούσει αρκετά για τον Τζον Μπράντον, ώστε να θέλει να τον έχει με το μέρος του. «Είμαι πολύ χαρούμενος που σας γνωρίζω, κύριε Μπράντον», είπε βάζοντας επιπλέον θέρμη στη φωνή του. «Τζον. Τζον με λένε», είπε ο Μπράντον, πιο απότομα απ’ όσο είχε θελήσει. Συνειδητοποιούσε με μια δόση έκπληξης ότι ήταν αγχωμένος. Υπήρχε κάτι στην ήρεμη αυτοπεποίθηση του Τόνι Χιλ, που τον αποσταθεροποιούσε. «Μπορούμε να πούμε δυο κουβέντες;» Πριν απαντήσει ο Τόνι, ο Ράσμουσεν είχε μπει ανάμεσά τους.

27

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 28

«Σας ζητώ συγγνώμη», διέκοψε χωρίς καμία συστολή, με το χαμόγελό του και πάλι στη θέση του. «Τόνι, προχώρησε, σε παρακαλώ, στον προθάλαμο, πιστεύω ότι οι φίλοι μας της αστυνομίας θα ήθελαν να κάνετε λίγο πιο προσωπική κουβεντούλα. Κύριε Μπράντον, αν θέλετε, ακολουθήστε μας». Ο Μπράντον μπορούσε να νιώσει τις τρίχες στο σβέρκο του να ορθώνονται. Ήταν αρκετά αμήχανο να προσπαθεί να κάνει μια εμπιστευτική συζήτηση σε έναν χώρο γεμάτο καφεδόπληκτους μπάτσους και αδιάκριτους μανδαρίνους του Υπουργείου Εσωτερικών. «Μπορώ να μιλήσω ιδιαιτέρως με τον κύριο Χιλ για λίγο;» Ο Τόνι έριξε μια ματιά στον Ράσμουσεν παρατηρώντας τις παράλληλες γραμμές ανάμεσα στα φρύδια του να στενεύουν. Υπό κανονικές συνθήκες, θα γούσταρε να τσατίσει τον Ράσμουσεν συνεχίζοντας τη συζήτηση με τον Μπράντον. Πάντα απολάμβανε να υπονομεύει το στόμφο, υποβιβάζοντας τους φαντασμένους σε αφανείς. Όμως, ήταν πολλά αυτά που παίζονταν σήμερα στις επαφές του με τους αξιωματικούς της αστυνομίας, κι έτσι αποφάσισε να αναβάλει αυτή την απόλαυση. Αντί γι’ αυτό, γύρισε επιδεικτικά την πλάτη στον Ράσμουσεν και είπε: «Τζον, θα οδηγήσεις πίσω στο Μπράντφιλντ μετά το γεύμα;» Ο Μπράντον έγνεψε «ναι». «Θα μπορούσες να με πετάξεις; Ήρθα με το τρένο, αλλά, αν δεν σε πειράζει, θα ήθελα να μην τσακωθώ με τους Βρετανικούς Σιδηροδρόμους και κατά την επιστροφή. Μπορείς, αν θες, να με αφήσεις στην είσοδο της πόλης, ώστε να μη σε δουν να κάνεις παρέα με άκαπνους πανεπιστημιακούς φλώρους». Ο Μπράντον χαμογέλασε, με το μακρύ του πρόσωπο να γεμίζει πιθηκίσιες ζάρες. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοια ανάγκη. Θα είναι χαρά μου να σε αφήσω στα κεντρικά της αστυνομίας». Πισωπάτησε και είδε τον Ράσμουσεν να οδηγεί τον Τόνι 28

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 29

προς την πόρτα, κάνοντας σαματά σε όλη τη διαδρομή. Δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την ελαφρώς ανησυχητική αίσθηση που του είχε μεταδώσει ο ψυχολόγος. Ίσως ήταν απλώς το γεγονός ότι είχε συνηθίσει τόσο πολύ να έχει τον έλεγχο των πάντων, ώστε η έκκληση για βοήθεια ήταν πια μια ξένη εμπειρία, που αυτομάτως του δημιουργούσε αμηχανία. Δεν υπήρχε άλλη ορατή εξήγηση. Ανασηκώνοντας τους ώμους, ο Μπράντον ακολούθησε το πλήθος προς τον μπουφέ με τους καφέδες.

Ο Τόνι κλείδωσε τη ζώνη ασφαλείας του και απόλαυσε την άνεση ενός αψεγάδιαστου Ρέιντζ Ρόβερ. Δεν είπε τίποτα καθώς ο Μπράντον έκανε μανούβρες βγαίνοντας από το γκαράζ των κεντρικών του Μάντσεστερ με κατεύθυνση το δίκτυο των αυτοκινητοδρόμων της Εθνικής, μη θέλοντας να του διασπάσει την προσοχή, που ήταν απαραίτητη για να προσανατολιστεί σε μια άγνωστη πόλη. Καθώς πέρασαν από τον περιφερειακό προς την οδό ταχείας κυκλοφορίας, ο Τόνι έσπασε τη σιωπή. «Αν σε βοηθάει, νομίζω ότι ξέρω τι ήθελες να μου πεις πριν». Τα χέρια του Μπράντον σφίχτηκαν στο τιμόνι. «Νόμιζα ότι είσαι ψυχολόγος, όχι τηλεπαθητικός», αστειεύτηκε. Εξεπλάγη με τον εαυτό του. Το χιούμορ δεν ήταν η φυσική του τάση· κατέφευγε σ’ αυτό μονάχα υπό πίεση. Ο Μπράντον δεν μπορούσε να συνηθίσει το άγχος που του προκαλούσε η χάρη που είχε ζητήσει. «Μερικοί συνεργάτες μου θα μου έδιναν περισσότερη σημασία αν ήμουν», είπε ο Τόνι καυστικά. «Λοιπόν, θέλεις να μαντέψω, ρισκάροντας να γίνω ρεζίλι;» Ο Μπράντον έριξε μια γρήγορη ματιά στον Τόνι. Ο ψυχολόγος έδειχνε χαλαρός, με τις παλάμες των χεριών του ακουμπισμένες προς τα κάτω στους μηρούς του και τα πόδια του σταυρωμένα στους αστραγάλους. Έδειχνε ότι θα ήταν πιο άνετος με τζιν και πουλόβερ απ’ όσο με ένα κουστούμι που, ό29

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 30

πως παρατηρούσε ο Μπράντον, η διάρκεια ζωής του είχε περάσει. Μπορούσε να ταυτιστεί μ’ αυτό, αναθυμούμενος τα δηκτικά σχόλια που έκαναν σε μόνιμη βάση οι κόρες του για το άχαρο ντύσιμό του. Ο Μπράντον είπε απότομα: «Νομίζω ότι έχουμε έναν σίριαλ κίλερ στο Μπράντφιλντ». Ο Τόνι άφησε έναν μικρό στεναγμό ικανοποίησης. «Αναρωτιόμουν πότε θα το παίρνατε χαμπάρι», είπε με ειρωνεία. «Δεν είναι σε καμία περίπτωση μια ομόφωνη άποψη», είπε ο Μπράντον, νιώθοντας την ανάγκη να προειδοποιήσει τον Χιλ, προτού ζητήσει καν τη βοήθειά του. «Το κατάλαβα απ’ τη συνέντευξη Τύπου», είπε ο Τόνι. «Για να σε βγάλω απ’ τη δύσκολη θέση, σου λέω ότι, απ’ όσα έχω διαβάσει, συμφωνώ με τη γνώμη σου». «Κι όμως, δεν μου έδωσες ακριβώς αυτή την εντύπωση στη συνέντευξή σου στον Φρουρό», είπε ο Μπράντον. «Η δουλειά μου είναι να συνεργάζομαι με την αστυνομία, όχι να την υπονομεύω. Θεωρώ ότι έχεις κι εσύ δικούς σου υπηρεσιακούς λόγους που δεν δημοσιοποίησες την άποψη περί του κατά συρροήν δολοφόνου. Τους επισήμανα ότι αυτό που έλεγα δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια έκφραση ενημερωμένης γνώμης, με βάση τις πληροφορίες που είναι δημόσια διαθέσιμες», συμπλήρωσε ο Τόνι, καθώς ο καλοσυνάτος του τόνος ερχόταν σε αντίθεση με το αιφνίδιο σφίξιμο των δαχτύλων του, που πλέον τσαλάκωναν το ύφασμα του παντελονιού του δημιουργώντας χαλαρές πτυχώσεις. Ο Μπράντον χαμογέλασε, αντιλαμβανόμενος μόνο τη φωνή. «Δεκτόν. Λοιπόν, ενδιαφέρεσαι να μας δώσεις ένα χεράκι;» Ο Τόνι ένιωσε ένα θερμό ρεύμα ικανοποίησης. Ήταν εκείνο που επιθυμούσε εδώ και βδομάδες. «Υπάρχει ένας ΣΕΑ6 λίγο πιο κάτω. Πάμε για ένα τσάι;»

30

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 31

Η επιθεωρητής αστυνομίας Κάρολ Τζόρνταν στύλωσε το βλέμμα της στο διαλυμένο χάος που κάποτε υπήρξε ένας άντρας, αναγκάζοντας ηθελημένα τα μάτια της να μην επικεντρώνουν. Ευχήθηκε να μην είχε βουτήξει εκείνο το μπαγιάτικο σάντουιτς τυριού απ’ την καντίνα. Κατά κάποιον τρόπο, ήταν αποδεκτό για νεαρούς αξιωματικούς να κάνουν εμετό όταν έρχονταν αντιμέτωποι με θύματα βίαιων θανάτων. Τους αντιμετώπιζαν ακόμα και με συμπάθεια. Ωστόσο, μολονότι ήταν κοινός τόπος ότι οι γυναίκες υστερούσαν σε τσαγανό, σε περίπτωση που κάποια απ’ αυτές ξερνούσε στην άκρη μιας σκηνής εγκλήματος, έχανε ακαριαία κάθε ίχνος σεβασμού που μπορεί να είχε κερδίσει, και γινόταν αντικείμενο περιφρόνησης, ένα ανέκδοτο για τα αποδυτήρια των καουμπόηδων. Να χαρώ εγώ λογική! σκέφτηκε με πικρία η Κάρολ, καθώς έσφιγγε ακόμα περισσότερο τα σαγόνια της. Έχωσε τα χέρια της πιο βαθιά στις τσέπες της καμπαρντίνας της και έκλεισε τις γροθιές της, με τα νύχια να μπήγονται στις παλάμες της. Η Κάρολ ένιωσε ένα χέρι στον ώμο της, λίγο πιο πάνω απ’ τον αγκώνα. Ευγνώμων για την ευκαιρία που της δόθηκε να αποστρέψει το βλέμμα, γύρισε και είδε τον αρχιφύλακά της να έχει γείρει από πάνω της. Ο Ντον Μέρικ ήταν δεκαπέντε γεμάτους πόντους ψηλότερος απ’ την αφεντικίνα του, έχοντας υιοθετήσει μια ειδική καμπουριαστή στάση κάθε φορά που της μιλούσε. Στην αρχή, εκείνη το είχε βρει αρκετά αστείο, ώστε να το αναπαριστά σε φίλους, σε εξόδους για ποτό ή για φαγητό, τις σπάνιες φορές που κατάφερνε να έχει ένα βράδυ ελεύθερο. Τώρα πια, όμως, ούτε που το πρόσεχε. «Η περιοχή έχει αποκλειστεί ήδη, κυρία», της είπε με την απαλή βόρεια προφορά του. «Ο ιατροδικαστής είναι καθ’ οδόν. Τι νομίζετε; Είμαστε μπροστά στο Νο 4;» «Μη σ’ ακούσει ο αρχηγός, Ντον», είπε εκείνη μισοαστεία μισοσοβαρά. «Πάντως, το ίδιο θα έλεγα κι εγώ». Η Κάρολ κοίταξε γύρω. Βρίσκονταν στην περιοχή Τεμπλ 31

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 32

Φιλντς, στην πίσω αυλή μιας παμπ που είχε κυρίως γκέι για πελάτες, με το μπαρ του πάνω ορόφου να δουλεύει σαν μπαρ για λεσβίες τρεις βραδιές τη βδομάδα. Σε αντίθεση με τους ψιθύρους των «μάτσο» αντρών που η Κάρολ είχε ξεπεράσει στην κούρσα των προαγωγών, η ίδια δεν θα είχε κανέναν λόγο να το επισκεφτεί. «Και η πόρτα;» «Λοστός», είπε λακωνικά ο Μέρικ. «Δεν συνδέεται με το σύστημα συναγερμού». Η Κάρολ ερεύνησε τους σκουπιδοτενεκέδες και το σωρό των τελάρων με τα αποφάγια. «Δεν βρίσκω γιατί θα έπρεπε», είπε. «Τι λέει ο ιδιοκτήτης;» «Του μιλάει αυτή τη στιγμή ο Γουόλεϊ, κυρία. Φαίνεται ότι κοίταξε κάποια στιγμή χθες βράδυ γύρω στις έντεκα. Έχουνε τενεκέδες με ρόδες για τα σκουπίδια, και την ώρα που κλείνουν, τους σέρνουν στην αυλή εδώ πίσω». Ο Μέρικ έκανε μια χειρονομία προς την πίσω πόρτα της παμπ, όπου βρίσκονταν τρεις μπλε πλαστικοί κάδοι, ο καθένας στο μέγεθος ενός καροτσιού σουπερμάρκετ. «Δεν τους τακτοποιούν πριν από το απόγευμα». «Και τότε ήταν που βρήκαν αυτό;» ρώτησε η Κάρολ δείχνοντας πάνω απ’ τον ώμο της με τον αντίχειρα. «Ήταν απλώς εκεί. Στο έλεος των στοιχείων της φύσης, θα μπορούσαμε να πούμε». Η Κάρολ έγνεψε καταφατικά. Ένα ρίγος απλώθηκε μέσα της, που δεν προερχόταν απ’ τον δριμύ βορειοδυτικό άνεμο. Έκανε ένα βήμα προς την πόρτα. «Οκέι. Ας το αφήσουμε στο Εγκληματολογικό προς το παρόν. Εμείς εμποδίζουμε σ’ αυτή τη φάση». Ο Μέρικ την ακολούθησε στη στενή δίοδο πίσω απ’ την παμπ. Το φάρδος της ήταν αρκετό για να περάσει ένα όχημα, κι εκείνο ξυστά. Η Κάρολ κοίταξε πάνω και κάτω το δρομάκι, που τώρα είχε αποκλειστεί με ταινία της αστυνομίας και φυλασσόταν και στις δύο πλευρές από ένα ζευγάρι αστυφύλακες με στολή.

32

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 33

«Ξέρει τα κατατόπια», μουρμούρισε σιγανά. Προχώρησε πίσω στο δρομάκι, με το βλέμμα καρφωμένο στην είσοδο της παμπ. Ο Μέρικ την ακολούθησε περιμένοντας τις επόμενες διαταγές. Στο τέλος του περάσματος, η Κάρολ σταμάτησε κι έστριψε απότομα για να τσεκάρει τον έξω δρόμο. Απέναντι απ’ το στενό βρισκόταν ένα ψηλό κτήριο, μια πρώην αποθήκη που είχε μετατραπεί σε εργαστήριο κατασκευών. Τη νύχτα θα ήταν άδειο, αλλά στα μισά του απογεύματος τα παράθυρα ήταν γεμάτα περίεργα πρόσωπα, που κοίταζαν από τη ζέστη του δωματίου το «σούρτα φέρτα» του δρόμου. «Δεν υπάρχει πιθανότητα κάποιος να είδε κάτι την επίμαχη στιγμή», παρατήρησε. «Ακόμα κι αν είδαν κάτι, δεν θα έδωσαν σημασία», είπε κυνικά ο Μέρικ. «Μετά το κλείσιμο, στους δρόμους γύρω επικρατεί πανικός. Κάθε είσοδος, κάθε σοκάκι, καθώς και τα μισά παρκαρισμένα αμάξια είναι γεμάτα αδελφές, που πηδάνε ο ένας τον κώλο του άλλου. Δεν είναι ν’ απορείς που ο αρχηγός αποκαλεί το Τεμπλ Φιλντς “Σόδομα και Γόμορρα”». «Ξέρεις, καμιά φορά αναρωτιέμαι. Είναι μάλλον σαφές τι έκαναν στα Σόδομα, αλλά ποια νομίζεις ότι ήταν η αμαρτία των Γομόρρων;» ρώτησε η Κάρολ. Ο Μέρικ έδειχνε σαστισμένος. Το γεγονός αυτό μεγάλωνε σε ενοχλητικό βαθμό την ομοιότητά του με ένα θλιμμένο Λαμπραντόρ. «Δεν σας πιάνω, κυρία», είπε. «Άσ’ το. Μου κάνει εντύπωση που ο κύριος Αρμθγουέιτ δεν έχει φέρει το Ηθών να τους συλλάβει όλους με κατηγορίες περί δημοσίας αιδούς», είπε η Κάρολ. «Προσπάθησε πριν από μερικά χρόνια», είπε εμπιστευτικά ο Μέρικ. «Αλλά η επιτροπή της αστυνομίας του ζάλισε τ’ αρχίδια. Τους πολέμησε, αλλά τον απείλησαν με το Υπουργείο Εσωτερικών. Κι ύστερα απ’ τη δουλειά με τους “Τρεις του Χόλμγουντ”, ήξερε ότι δεν τον έπαιρνε με τους πολιτικούς, ο33 2 – Το τραγούδι της Σειρήνας

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 34

πότε υποχώρησε. Αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να τους τα χώνει σε κάθε ευκαιρία, βέβαια». «Ε, καλά, λοιπόν, εύχομαι αυτή τη φορά ο σίριαλ κίλερ της γειτονιάς μας να μας έχει αφήσει και κανένα στοιχείο· αλλιώς, ο αγαπημένος μας αρχηγός θα αναγκαστεί να βρει άλλο τάργκετ γκρουπ για να τα χώνει». Η Κάρολ ίσιωσε τους ώμους της. «Ωραία, Ντον! Θέλω έρευνα στα μαγαζιά της περιοχής, πόρτα πόρτα. Και απόψε θα βγούμε όλοι στους δρόμους να μιλήσουμε με τους θαμώνες». Η Κάρολ έκλεισε τα μάτια της για μια σύντομη στιγμή. Το να αντιμετωπίζει τους αμετανόητους φανατικούς της ιεραρχίας ήταν ένα πράγμα. Αλλά το να αντιμετωπίζει τον Τύπο ήταν απείρως χειρότερο. Ευχόμενη να είχε μείνει στην αυλή με το αποκρουστικό πτώμα, η Κάρολ πήρε βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκε προς τη διαχωριστική ταινία.

«Δηλαδή, για να καταλάβω. Θέλεις να πάρω μέρος στην υπόλοιπη διάρκεια αυτής της έρευνας, αλλά δεν θέλεις να το πω σε κανέναν;» Η έκφραση της κατάπληξης στα μάτια του Τόνι κάλυπτε το θυμό του για την απροθυμία των ανώτερων αστυνομικών να αποδεχτούν την αξία της δουλειάς του. Ο Μπράντον ξεφύσηξε. Ο Τόνι δεν τον διευκόλυνε, αλλά και πάλι, γιατί θα έπρεπε να το κάνει; «Θέλω να αποφύγω οποιουσδήποτε υπαινιγμούς στον Τύπο ότι μας βοηθάς. Η μόνη ευκαιρία που έχω να σε εμπλέξω επίσημα στην έρευνα είναι να πείσω τον αρχηγό της αστυνομίας ότι δεν πρόκειται να κλέψεις τη δόξα από εκείνον και τους υπόλοιπους μπάτσους». «Και ότι δεν θα μαθευτεί ευρύτερα ότι ο Ντέρεκ Αρμθγουέιτ, το Χέρι του Θεού, στρέφεται στους κομπογιαννίτες για να τον βοηθήσουν», είπε ο Τόνι, με μια οξύτητα στη φωνή του να προδίδει περισσότερα απ’ όσα ήθελε.

34

MacDermid_Tragoudi D final_Layout 1 14/9/17 10:16 π.μ. Page 35

Το πρόσωπο του Μπράντον συσπάστηκε σε ένα κυνικό χαμόγελο. Ήταν καλό να βλέπει ότι μπορούσε να τσαλακώσει λίγο εκείνη τη λεία επιφάνεια. «Ό,τι πεις, Τόνι. Τεχνικά, είναι ένα υπηρεσιακό ζήτημα, και δεν πρόκειται να ανακατευτεί, εκτός αν κάνω κάτι εγώ εις βάρος της Υπηρεσίας και της πολιτικής του Υπουργείου Εσωτερικών. Και αποτελεί πολιτική της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Μπράντφιλντ να χρησιμοποιεί τη βοήθεια ειδικών, όποτε κρίνεται απαραίτητο». Ο Τόνι γέλασε απ’ τη μύτη. «Και νομίζεις ότι θα με δεχτεί ως ‘‘απαραίτητο’’;» «Νομίζω ότι δεν επιθυμεί άλλη μια κόντρα με το Υπουργείο ή με την Επιτροπή Αστυνομίας. Σε ενάμιση χρόνο παίρνει σύνταξη, και θέλει απεγνωσμένα να χριστεί ιππότης». Ο Μπράντον δεν μπορούσε να πιστέψει τι έλεγε. Ούτε στη γυναίκα του δεν μιλούσε με τέτοιο ανατρεπτικό τόνο, πόσω μάλλον στον πρώτο τυχόντα. Τι είχε πάνω του ο Τόνι Χιλ, που τον έκανε να του ανοιχτεί τόσο γρήγορα; Θα πρέπει όντως κάτι να υπήρχε σ’ αυτό το μυστήριο περί ψυχολογίας. Ο Μπράντον ανακουφίστηκε με τη σκέψη ότι, τουλάχιστον, είχε επιστρατεύσει εκείνο το κάτι στην υπηρεσία της δικαιοσύνης. «Λοιπόν, τι λες;» «Πότε αρχίζω;»

35