Έλενα Ακρίτα - Psychologies

στο ντιβάνι

Είναι σεναριογράφος των μεγαλύτερων τηλεοπτικών σειρών. Δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, συγγραφέας, ηθοποιός. Κόρη του Λουκή και της Σύλβας Ακρίτα. Αλλά το καλύτερο της...είναι όταν ακούει να λένε πως είναι η μητέρα του Παύλου. Η Έλενα Ακρίτα μάς άνοιξε το σπίτι της και την ψυχή της και μας μίλησε για όσα τη φοβίζουν, τη θυμώνουν, γι’ αυτά που αγαπάει. Ξεκαθάρισε μάλιστα από την αρχή πως θα πει αλήθειες που δεν ακούει να λένε πια στις συνεντεύξεις...

eλena ακριτα

«Αισθάνομαι ημιτελής & φοβισμένη» Από την Ελευθερία Γεωργάκαινα – Photos Ρούλα Ρέβη (Εffex+) Επιμέλεια φωτογράφισης Σοφία ΡεγκούκοY

12

στο ντιβάνι

Είναι σεναριογράφος των μεγαλύτερων τηλεοπτικών σειρών. Δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, συγγραφέας, ηθοποιός. Κόρη του Λουκή και της Σύλβας Ακρίτα. Αλλά το καλύτερο της...είναι όταν ακούει να λένε πως είναι η μητέρα του Παύλου. Η Έλενα Ακρίτα μάς άνοιξε το σπίτι της και την ψυχή της και μας μίλησε για όσα τη φοβίζουν, τη θυμώνουν, γι’ αυτά που αγαπάει. Ξεκαθάρισε μάλιστα από την αρχή πως θα πει αλήθειες που δεν ακούει να λένε πια στις συνεντεύξεις...

eλena ακριτα

«Αισθάνομαι ημιτελής & φοβισμένη» Από την Ελευθερία Γεωργάκαινα – Photos Ρούλα Ρέβη (Εffex+) Επιμέλεια φωτογράφισης Σοφία ΡεγκούκοY

12

στο ντιβάνι

Είναι σεναριογράφος των μεγαλύτερων τηλεοπτικών σειρών. Δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, συγγραφέας, ηθοποιός. Κόρη του Λουκή και της Σύλβας Ακρίτα. Αλλά το καλύτερο της...είναι όταν ακούει να λένε πως είναι η μητέρα του Παύλου. Η Έλενα Ακρίτα μάς άνοιξε το σπίτι της και την ψυχή της και μας μίλησε για όσα τη φοβίζουν, τη θυμώνουν, γι’ αυτά που αγαπάει. Ξεκαθάρισε μάλιστα από την αρχή πως θα πει αλήθειες που δεν ακούει να λένε πια στις συνεντεύξεις...

eλena ακριτα

«Αισθάνομαι ημιτελής & φοβισμένη» Από την Ελευθερία Γεωργάκαινα – Photos Ρούλα Ρέβη (Εffex+) Επιμέλεια φωτογράφισης Σοφία ΡεγκούκοY

12

στο ντιβάνι έλενα ακρίτα

π

1975

Ξεκινά να γράφει στο περιοδικό «Ταχυδρόμος».

1980 ώς είναι να είσαι παιδί και να μεγαλώνεις σε μια οικογένεια με δυο τόσο σημαντικούς γονείς;

Θα σας πω ένα αστείο περιστατικό. Είχα πάει στο αστυνομικό τμήμα να βγάλω ένα χαρτί. Με ρωτάει ο αξιωματικός: «Όνομα;», «Έλενα Ακρίτα», «Όνομα πατρός;», «Λουκής Ακρίτας», «Αυτός είναι δρόμος». «Πριν γίνει δρόμος ήταν ο πατέρας μου», «Σοβαρά; Ο πατέρας σας είναι δρόμος;» (γέλια). Δεν ξέρω πώς είναι να μην είναι έτσι οι γονείς σου. Με αυτούς μεγάλωσα. Βέβαια τον πατέρα μου τον έχασα όταν ήμουν εννέα χρόνων, όμως δεν έχω μέτρο σύγκρισης πώς είναι να μην είσαι η κόρη του Λουκή και της Σύλβας Ακρίτα. Αυτό ξέρω, με αυτό μεγάλωσα και με τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής. Τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Γιάννη Μόραλη, τον Λεωνίδα Κύρκο και τόσους άλλους… Αντιλαμβανόσασταν το μέγεθος;

Όχι, φυσικά. Όταν καθόταν ο Γεώργιος Παπανδρέου και μου διάβαζε τις «Μικρές Κυρίες», που ήταν και το αγαπημένο μου βιβλίο, στα μάτια μου φαινόταν ένας παππούς που μου διαβάζει. Πολύ αργότερα άρχισα να συνειδητοποιώ το εύρος της κάθε προσωπικότητας. Και πάλι όμως, επειδή ήδη τους είχα ζήσει, δεν με εντυπωσίασαν ποτέ. Κι αυτό ήταν ένα πολύ καλό εφόδιο όταν βγήκα στη δημοσιογραφία. Όταν έπαιρνα συνεντεύξεις, δεν αντιμετώπισα κανέναν με δέος. Σκεφτείτε ότι έχω πάρει τη μία, ίσως και τη μοναδική συνέντευξη του Ελύτη. Ποιο ήταν το πρότυπό σας; Η μητέρα σας ή ο πατέρας σας;

Ο πατέρας μου ήταν αυτός που ποτέ δεν με μάλωσε, ποτέ δε μου είπε ότι έκανα λάθος. Μέχρι να φύγει από την ζωή, λοιπόν είχα ένα ιδιαίτερο δέσιμο μαζί του. Μετά όμως, περάσαμε τόσα πολλά με τη μητέρα μου που σφυρηλάτησαν τη σχέση μας.

Παντρεύεται τον συγκοινωνιολόγο Νάσο Κόκκκινο

1986

Συμπαρουσιάζει το μαγκαζίνο «Κυριακάτικα» στην ΕΤ1.

1987

Παντρεύεται τον ηθοποιό Κώστα Αρζόγλου με τον οποίο χωρίζει το 1996.

1987

Αρθρογραφεί στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ».

1992

Γεννιέται ο γιος της Παύλος.

1993-2011

Μαζί με τον Γιώργο Κυρίτση γράφουν τα σενάρια για τις σειρές «Γόβα Στιλέτο», «Στρας», «Τα Φτερά του Έρωτα», «Με Θέα στο Πέλαγος», «Βέρα στο Δεξί», «Αν υπήρχες, θα σε χώριζα», «Μυστικά της Εδέμ»

2000

Παρουσιάζει την τηλεοπτική εκπομπή «Φώτα Πορείας» και ανεβάζει το πρώτο της θεατρικό έργο «Η δίαιτα του αστροναύτη».

Ήταν πολύ νέα όταν έμεινε μόνη και στην ουσία, μεγαλώσαμε μαζί. Πολλές κόρες αγαπάνε πολύ τη μητέρα τους, αλλά το δέσιμο που έχω εγώ με τη δική μου είναι αλλιώς. Είμαστε «ένα», πάντα.

Τη θαυμάζετε;

Απόλυτα. Είναι το απόλυτο πρότυπο για εμένα. Και πιστεύω ότι ακόμα και σήμερα δεν έχω καταφέρει να πλησιάσω το ψυχικό της μεγαλείο, τη γενναιοδωρία , το χιούμορ, τη λάμψη, την εντιμότητά της. Τη θεωρώ απολύτως τέλεια. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να διαχειριστείτε το θάνατο του πατέρα σας μέσα σας, και αντίστοιχα για τη μητέρα σας;

Η μητέρα μου ήταν πάντα ερωτευμένη με τον πατέρα μου. Έμεινε χήρα πολύ νέα και βάζοντας τον πήχη «εκεί» αρνήθηκε να τον κατεβάσει. Όταν μεγάλωσα και της είπα για τη μοναξιά όλων των χρόνων που πέρασαν και που θα έρθουν, δεν θέλησε να αλλάξει τη ζωή της. Πρόσφατα, σε μια συζήτησή μας, μου είπε πως δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφαση που πήρε. Όσον αφορά εμένα, πέρασα από ένα στάδιο πολύ μεγάλης απώθησης. Τα παιδιά, όταν πονάνε πολύ, απωθούν το γεγονός. Ο πόνος, ο σπαραγμός και ο τρόπος που ξανασυστήθηκα με τον πατέρα μου ήταν την παραμονή του πρώτου μου γάμου. Τι συνέβη;

Ήμουν λίγο μετά τα είκοσι, το νυφικό μου ήταν κρεμασμένο και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι την επομένη στην εκκλησία θα με πάει ο θείος μου κι όχι ο πατέρας μου. Θυμήθηκα τότε, όταν ήμουν μικρή και βγαίναμε βόλτα με το σκύλο, που μου έλεγε: «όταν μεγαλώσεις και θα σε πάω στην εκκλησία νύφη...». Τότε λοιπόν έγινε ένα περίεργο κρακ μέσα μου: έσπασα και βγήκαν όλα τα συναισθήματα... Βγήκε όλος ο σπαραγμός. Έως τότε κάθε φορά που τον έβλεπα στον ύπνο μου, ένιωθα οργή μετά. Έλεγα, «γιατί έφυγες, γιατί μας άφησες;». Είχα πολύ θυμό μέσα μου. Ψάχνατε τον πατέρα σας στους άνδρες;

«Στους άνδρες αναζητούσα παντα τον πατέρα μου. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΕ Συγκίνησε άνδρας συνομήλικός ‘ή μικρότερός» 14

Psychologies magazine νοεμΒΡΙΟΣ 2011

Βέβαια. Εξάλλου οι άνδρες που πραγματικά ερωτεύτηκα στη ζωή μου ήταν ηλικιακά πατεράδες μου. Ποτέ δεν με συγκίνησε άνδρας συνομήλικος ή μικρότερός μου. Ποτέ. Πώς αποφασίσατε να υιοθετήσετε τον γιο σας;

Πριν τον Κώστα (Αρζόγλου) είχα κάνει κάποια άμβλωση και μου δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα. Όταν παντρευτήκαμε έκανα μια εξωσωματική. Μόνο μία. Όταν αυτή δεν πέτυχε, ο γιατρός μού είπε να μην ανησυχώ και ότι η επόμενη θα πετύχει. Τότε αναρωτήθηκα γιατί πρέπει να υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Και κυρίως γιατί είναι τόσο σπάνιο και σπουδαίο το είδος μου που να θέλω να το διαιωνίσω. Τότε λοιπόν αποφάσισα πως, από την στιγμή που η μητρότητα είναι μια συνειδητή επιλογή, το παιδί μου θα είναι «αυτό». Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Παύλος. Ένιωσα σαν «λάθος» την όλη διαδικασία της εξωσωματικής και γι’ αυτό έφυγα από αυτήν με μια μόνο προσπάθεια. Δεν μου αρέσει να γενικεύω τίποτα κι ούτε ξέρω από μητρικά ένστικτα και φίλτρα. Αυτό που ξέρω σίγουρα στη ζωή μου είναι ότι ο Παύλος είναι ο γιος μου και η μάνα του Παύλου είναι η Έλενα. Γι’ αυτό είμαι απόλυτα σίγουρη. Αυτό είναι το παιδί μου, αυτή είναι η ζωή μου ολόκληρη. Δεν ξέρω αν θα ήμουν καλή μάνα σε ένα άλλο παιδί και δεν μπαίνω καν σε αυτήν τη διαδικασία. Πότε μιλήσατε στο γιο σας για την υιοθεσία;

Όταν το μωρό σου έρχεται στη ζωή σου μόλις τριών μηνών δεν έχεις διάθεση να του πεις κάτι, σκέφτεσαι ότι έτσι κι αλλιώς εσένα ξέρει σαν μαμά του. Όμως πρέπει να του μιλήσεις σε πολύ μικρή ηλικία. Διαβασα πάρα πολλά βιβλία, μίλησα με ειδικούς και στα τέσσερά του κάναμε την πρώτη κουβέντα. Πρέπει να ξεκινήσεις πολύ απλά και σταδιακά να δίνεις στο παιδί μόνο πληροφορίες που μπορεί να αντέξει, χωρίς να λες ποτέ περισσότερα απ’ ό,τι το ίδιο σε ρωτάει. Δώσατε μια δεύτερη ευκαιρία στο γάμο σας με τον κ. Αρζόγλου λόγω του παιδιού;

Με τον Κώστα είχαμε αποφασίσει να χωρίσουμε περίπου το 1992. Ήδη ξέραμε ότι η σχέση μας δεν πήγαινε πολύ καλά. Συνέβησαν όμως δύο σημαντικά γεγονότα: Πρώτα μπήκε ο γιος μας στη ζωή μας και στη συνέχεια αρρώστησε σοβαρά ο Κώστας με όγκο στο κεφάλι. Για τα επόμενα τρία χρόνια λοιπόν ήθελα να είμαι δίπλα στον άνδρα νοεμΒΡΙΟΣ 2011 Psychologies magazine

μου. Δεν χωρίζεις έναν άνθρωπο όταν σε χρειάζεται. Όταν έγινε καλά είχαμε τις εξής δύο επιλογές: Ή θα χωρίζαμε όταν το παιδί ήταν τρεισήμισι χρόνων ή όταν θα πήγαινε δεκαοχτώ. Δεν ήθελα να γίνει σε κάποια άλλη, πιο ευαίσθητη ηλικία και επειδή δεν θα άντεχα άλλα δεκαπέντε χρόνια με τον Κώστα, όσο γλυκός άνθρωπος κι αν είναι (και φαντάζομαι κι εκείνος μαζί μου), είπαμε να το κάνουμε τότε. Οπότε κληθήκατε να έχετε το ρόλο και της μαμάς και του μπαμπά;

Αυτή η φράση, «στάθηκε μάνα και πατέρας», δεν με εκφράζει καθόλου. Πιστεύω ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να είναι «μπαμπάς». Προσπάθησα λοιπόν να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερη μητέρα μπορούσα. Τώρα, όταν λείπει το ανδρικό πρότυπο και έχεις αγόρι και πρέπει να του μιλήσεις για διάφορα θέματα- π.χ. το σεξ- είναι δύσκολο. Περάσαμε αρκετές δύσκολες και αμήχανες στιγμές. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ότι τώρα πια μιλάμε για τα πάντα αλλά, ήταν ανηφορικός ο δρόμος γι’ αυτό. Από τη στιγμή που δεν γινόταν αλλιώς, αποφάσισα να σηκώσω τα μανίκια και να προχωρήσω. Και παράπονο με έπιασε και θα σας πω και κάτι που δεν θα σας το έλεγε κάποια άλλη: και ζήλια με έπιασε. Ήταν φορές που πηγαίναμε σε πάρτι και έβλεπα αυτό το μοντέλο της οικογένειας με τους μπαμπάδες να ασχολούνται με τα

>>> 15

στο ντιβάνι έλενα ακρίτα

π

1975

Ξεκινά να γράφει στο περιοδικό «Ταχυδρόμος».

1980 ώς είναι να είσαι παιδί και να μεγαλώνεις σε μια οικογένεια με δυο τόσο σημαντικούς γονείς;

Θα σας πω ένα αστείο περιστατικό. Είχα πάει στο αστυνομικό τμήμα να βγάλω ένα χαρτί. Με ρωτάει ο αξιωματικός: «Όνομα;», «Έλενα Ακρίτα», «Όνομα πατρός;», «Λουκής Ακρίτας», «Αυτός είναι δρόμος». «Πριν γίνει δρόμος ήταν ο πατέρας μου», «Σοβαρά; Ο πατέρας σας είναι δρόμος;» (γέλια). Δεν ξέρω πώς είναι να μην είναι έτσι οι γονείς σου. Με αυτούς μεγάλωσα. Βέβαια τον πατέρα μου τον έχασα όταν ήμουν εννέα χρόνων, όμως δεν έχω μέτρο σύγκρισης πώς είναι να μην είσαι η κόρη του Λουκή και της Σύλβας Ακρίτα. Αυτό ξέρω, με αυτό μεγάλωσα και με τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής. Τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Γιάννη Μόραλη, τον Λεωνίδα Κύρκο και τόσους άλλους… Αντιλαμβανόσασταν το μέγεθος;

Όχι, φυσικά. Όταν καθόταν ο Γεώργιος Παπανδρέου και μου διάβαζε τις «Μικρές Κυρίες», που ήταν και το αγαπημένο μου βιβλίο, στα μάτια μου φαινόταν ένας παππούς που μου διαβάζει. Πολύ αργότερα άρχισα να συνειδητοποιώ το εύρος της κάθε προσωπικότητας. Και πάλι όμως, επειδή ήδη τους είχα ζήσει, δεν με εντυπωσίασαν ποτέ. Κι αυτό ήταν ένα πολύ καλό εφόδιο όταν βγήκα στη δημοσιογραφία. Όταν έπαιρνα συνεντεύξεις, δεν αντιμετώπισα κανέναν με δέος. Σκεφτείτε ότι έχω πάρει τη μία, ίσως και τη μοναδική συνέντευξη του Ελύτη. Ποιο ήταν το πρότυπό σας; Η μητέρα σας ή ο πατέρας σας;

Ο πατέρας μου ήταν αυτός που ποτέ δεν με μάλωσε, ποτέ δε μου είπε ότι έκανα λάθος. Μέχρι να φύγει από την ζωή, λοιπόν είχα ένα ιδιαίτερο δέσιμο μαζί του. Μετά όμως, περάσαμε τόσα πολλά με τη μητέρα μου που σφυρηλάτησαν τη σχέση μας.

Παντρεύεται τον συγκοινωνιολόγο Νάσο Κόκκκινο

1986

Συμπαρουσιάζει το μαγκαζίνο «Κυριακάτικα» στην ΕΤ1.

1987

Παντρεύεται τον ηθοποιό Κώστα Αρζόγλου με τον οποίο χωρίζει το 1996.

1987

Αρθρογραφεί στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ».

1992

Γεννιέται ο γιος της Παύλος.

1993-2011

Μαζί με τον Γιώργο Κυρίτση γράφουν τα σενάρια για τις σειρές «Γόβα Στιλέτο», «Στρας», «Τα Φτερά του Έρωτα», «Με Θέα στο Πέλαγος», «Βέρα στο Δεξί», «Αν υπήρχες, θα σε χώριζα», «Μυστικά της Εδέμ»

2000

Παρουσιάζει την τηλεοπτική εκπομπή «Φώτα Πορείας» και ανεβάζει το πρώτο της θεατρικό έργο «Η δίαιτα του αστροναύτη».

Ήταν πολύ νέα όταν έμεινε μόνη και στην ουσία, μεγαλώσαμε μαζί. Πολλές κόρες αγαπάνε πολύ τη μητέρα τους, αλλά το δέσιμο που έχω εγώ με τη δική μου είναι αλλιώς. Είμαστε «ένα», πάντα.

Τη θαυμάζετε;

Απόλυτα. Είναι το απόλυτο πρότυπο για εμένα. Και πιστεύω ότι ακόμα και σήμερα δεν έχω καταφέρει να πλησιάσω το ψυχικό της μεγαλείο, τη γενναιοδωρία , το χιούμορ, τη λάμψη, την εντιμότητά της. Τη θεωρώ απολύτως τέλεια. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να διαχειριστείτε το θάνατο του πατέρα σας μέσα σας, και αντίστοιχα για τη μητέρα σας;

Η μητέρα μου ήταν πάντα ερωτευμένη με τον πατέρα μου. Έμεινε χήρα πολύ νέα και βάζοντας τον πήχη «εκεί» αρνήθηκε να τον κατεβάσει. Όταν μεγάλωσα και της είπα για τη μοναξιά όλων των χρόνων που πέρασαν και που θα έρθουν, δεν θέλησε να αλλάξει τη ζωή της. Πρόσφατα, σε μια συζήτησή μας, μου είπε πως δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφαση που πήρε. Όσον αφορά εμένα, πέρασα από ένα στάδιο πολύ μεγάλης απώθησης. Τα παιδιά, όταν πονάνε πολύ, απωθούν το γεγονός. Ο πόνος, ο σπαραγμός και ο τρόπος που ξανασυστήθηκα με τον πατέρα μου ήταν την παραμονή του πρώτου μου γάμου. Τι συνέβη;

Ήμουν λίγο μετά τα είκοσι, το νυφικό μου ήταν κρεμασμένο και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι την επομένη στην εκκλησία θα με πάει ο θείος μου κι όχι ο πατέρας μου. Θυμήθηκα τότε, όταν ήμουν μικρή και βγαίναμε βόλτα με το σκύλο, που μου έλεγε: «όταν μεγαλώσεις και θα σε πάω στην εκκλησία νύφη...». Τότε λοιπόν έγινε ένα περίεργο κρακ μέσα μου: έσπασα και βγήκαν όλα τα συναισθήματα... Βγήκε όλος ο σπαραγμός. Έως τότε κάθε φορά που τον έβλεπα στον ύπνο μου, ένιωθα οργή μετά. Έλεγα, «γιατί έφυγες, γιατί μας άφησες;». Είχα πολύ θυμό μέσα μου. Ψάχνατε τον πατέρα σας στους άνδρες;

«Στους άνδρες αναζητούσα παντα τον πατέρα μου. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΕ Συγκίνησε άνδρας συνομήλικός ‘ή μικρότερός» 14

Psychologies magazine νοεμΒΡΙΟΣ 2011

Βέβαια. Εξάλλου οι άνδρες που πραγματικά ερωτεύτηκα στη ζωή μου ήταν ηλικιακά πατεράδες μου. Ποτέ δεν με συγκίνησε άνδρας συνομήλικος ή μικρότερός μου. Ποτέ. Πώς αποφασίσατε να υιοθετήσετε τον γιο σας;

Πριν τον Κώστα (Αρζόγλου) είχα κάνει κάποια άμβλωση και μου δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα. Όταν παντρευτήκαμε έκανα μια εξωσωματική. Μόνο μία. Όταν αυτή δεν πέτυχε, ο γιατρός μού είπε να μην ανησυχώ και ότι η επόμενη θα πετύχει. Τότε αναρωτήθηκα γιατί πρέπει να υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Και κυρίως γιατί είναι τόσο σπάνιο και σπουδαίο το είδος μου που να θέλω να το διαιωνίσω. Τότε λοιπόν αποφάσισα πως, από την στιγμή που η μητρότητα είναι μια συνειδητή επιλογή, το παιδί μου θα είναι «αυτό». Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Παύλος. Ένιωσα σαν «λάθος» την όλη διαδικασία της εξωσωματικής και γι’ αυτό έφυγα από αυτήν με μια μόνο προσπάθεια. Δεν μου αρέσει να γενικεύω τίποτα κι ούτε ξέρω από μητρικά ένστικτα και φίλτρα. Αυτό που ξέρω σίγουρα στη ζωή μου είναι ότι ο Παύλος είναι ο γιος μου και η μάνα του Παύλου είναι η Έλενα. Γι’ αυτό είμαι απόλυτα σίγουρη. Αυτό είναι το παιδί μου, αυτή είναι η ζωή μου ολόκληρη. Δεν ξέρω αν θα ήμουν καλή μάνα σε ένα άλλο παιδί και δεν μπαίνω καν σε αυτήν τη διαδικασία. Πότε μιλήσατε στο γιο σας για την υιοθεσία;

Όταν το μωρό σου έρχεται στη ζωή σου μόλις τριών μηνών δεν έχεις διάθεση να του πεις κάτι, σκέφτεσαι ότι έτσι κι αλλιώς εσένα ξέρει σαν μαμά του. Όμως πρέπει να του μιλήσεις σε πολύ μικρή ηλικία. Διαβασα πάρα πολλά βιβλία, μίλησα με ειδικούς και στα τέσσερά του κάναμε την πρώτη κουβέντα. Πρέπει να ξεκινήσεις πολύ απλά και σταδιακά να δίνεις στο παιδί μόνο πληροφορίες που μπορεί να αντέξει, χωρίς να λες ποτέ περισσότερα απ’ ό,τι το ίδιο σε ρωτάει. Δώσατε μια δεύτερη ευκαιρία στο γάμο σας με τον κ. Αρζόγλου λόγω του παιδιού;

Με τον Κώστα είχαμε αποφασίσει να χωρίσουμε περίπου το 1992. Ήδη ξέραμε ότι η σχέση μας δεν πήγαινε πολύ καλά. Συνέβησαν όμως δύο σημαντικά γεγονότα: Πρώτα μπήκε ο γιος μας στη ζωή μας και στη συνέχεια αρρώστησε σοβαρά ο Κώστας με όγκο στο κεφάλι. Για τα επόμενα τρία χρόνια λοιπόν ήθελα να είμαι δίπλα στον άνδρα νοεμΒΡΙΟΣ 2011 Psychologies magazine

μου. Δεν χωρίζεις έναν άνθρωπο όταν σε χρειάζεται. Όταν έγινε καλά είχαμε τις εξής δύο επιλογές: Ή θα χωρίζαμε όταν το παιδί ήταν τρεισήμισι χρόνων ή όταν θα πήγαινε δεκαοχτώ. Δεν ήθελα να γίνει σε κάποια άλλη, πιο ευαίσθητη ηλικία και επειδή δεν θα άντεχα άλλα δεκαπέντε χρόνια με τον Κώστα, όσο γλυκός άνθρωπος κι αν είναι (και φαντάζομαι κι εκείνος μαζί μου), είπαμε να το κάνουμε τότε. Οπότε κληθήκατε να έχετε το ρόλο και της μαμάς και του μπαμπά;

Αυτή η φράση, «στάθηκε μάνα και πατέρας», δεν με εκφράζει καθόλου. Πιστεύω ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να είναι «μπαμπάς». Προσπάθησα λοιπόν να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερη μητέρα μπορούσα. Τώρα, όταν λείπει το ανδρικό πρότυπο και έχεις αγόρι και πρέπει να του μιλήσεις για διάφορα θέματα- π.χ. το σεξ- είναι δύσκολο. Περάσαμε αρκετές δύσκολες και αμήχανες στιγμές. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ότι τώρα πια μιλάμε για τα πάντα αλλά, ήταν ανηφορικός ο δρόμος γι’ αυτό. Από τη στιγμή που δεν γινόταν αλλιώς, αποφάσισα να σηκώσω τα μανίκια και να προχωρήσω. Και παράπονο με έπιασε και θα σας πω και κάτι που δεν θα σας το έλεγε κάποια άλλη: και ζήλια με έπιασε. Ήταν φορές που πηγαίναμε σε πάρτι και έβλεπα αυτό το μοντέλο της οικογένειας με τους μπαμπάδες να ασχολούνται με τα

>>> 15

στο ντιβάνι έλενα ακρίτα

>>>

παιδιά τους και ζήλευα... Έλεγα «τι στην ευχή, μόνο ο Παύλος έχει χωρισμένους γονείς;» Τι σας έμαθε ο γιος σας;

Νομίζω ότι με έμαθε να ζητάω συγγνώμη. Ήταν κάτι που δεν το έλεγα εύκολα. Τα πρώτα γνήσια «συγγνώμη» που έχω πει είναι στο γιο μου. Πόσες ενοχές είχε αυτή η μαμά;

Δεν είχε ενοχές, γιατί το λάπτοπ άνοιγε όταν κοιμόταν ο γιος της, και, ευτυχώς, κοιμόταν νωρίς. Φαίνεστε μια γυναίκα με πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ανασφάλειες έχετε;

Φυσικά. Ας πούμε, ρωτάς άλλες γυναίκες ποια είναι η σχέση τους με το χρόνο και σου λένε ότι έχουν συμφιλιωθεί απόλυτα μαζί του. Εμένα λοιπόν με ενοχλεί που μεγαλώνω. Δεν νοσταλγώ τα δεκαοχτώ μου, νοσταλγώ όμως τα τριάντα μου. Κι ούτε θα ισχυριστώ ότι φοβάμαι τις ενέσεις και τα χειρουργεία όπως ακούω να λένε. Καθόλου δεν φοβάμαι. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι την επομένη θα υπάρχει στο διαδίκτυο φωτογραφία μου με το πριν και το μετά και θα γίνω σούργελο, οπότε συμβιβάζομαι μ’ αυτό που έχω. Εντάξει, στην ηλικία μου έχω δει και χειρότερα. Τι σας θυμώνει και πώς διαχειρίζεστε το θυμό σας;

Αυτή την εποχή με θυμώνει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα όλη αυτή την οικονομι-

κή κρίση και το πώς έχουν φτάσει τον κόσμο στην εξαθλίωση. Είμαι πάρα πολύ θυμωμένη. Δεν μπορούν να μας στερούν ούτε την αξιοπρέπεια ούτε την όποια ποιότητα ζωής που έχει ο καθένας μας. Και όχι, δεν μπορώ να διαχειριστώ το θυμό μου. Έχω όμως την ευλογία να μπορώ να τον εκφράζω γράφοντας. Οι αναγνώστες μου μού γράφουν στην εφημερίδα: «είστε η φωνή που δεν έχουμε». Ίσως αυτή είναι η μόνη μου άμυνα και τελικά η ψυχοθεραπεία μου!

Το γράψιμο λειτούργησε και ως ψυχοθεραπεία για εσάς, είπατε. Έχετε κάνει ψυχοθεραπεία;

Είχα ζητήσει τη γνώμη ειδικών για να με βοηθήσουν όταν ήθελα να ενημερώσω σωστά το παιδί μου, αλλά όχι, δεν έχω κάνει εγώ ψυχοθεραπεία. Δεν έτυχε. Να σας πω όμως την απόλυτη αλήθεια; Μπορεί και να το σκέφτηκα σε κάποια φάση της ζωής μου. Αλλά δεν θα έδινα σήμερα 100 ή 200 ευρώ για ψυχοθεραπεία, δεν υπάρχει περίπτωση. Είμαι κι εγώ όπως τόσοι άλλοι Έλληνες, απλήρωτη. Έχω όμως πολύ καλές φίλες. Όταν λοιπόν θέλω να κάνω ψυχοθεραπεία, έχω τις φίλες μου που μιλάμε πολύ, στηρίζουμε η μια την άλλη, γελάμε, κλαίμε, εμβαθύνουμε, δεν ντρεπόμαστε να παρουσιάζουμε τη ζωή μας καλύτερη απ’ ό,τι είναι. >>>

Μερικά καρέ ζωής

Μ ΙΑ Σ Χ Ε Σ Η Ξ Ε Χ ΩΡΙ Σ Τ Η

Η Έλενα Ακρίτα με τη μητέρα της, Σύλβα Ακρίτα. Η ίδια λέει γι’ αυτήν: «Πολλές κόρες αγαπούν τη μητέρα τους, εμείς όμως είμαστε ‘ένα’, πάντα».

Τ Α Μ Υ Σ Τ ΙΚΑ Τ Η Σ . . . Ε Π Ι Τ Υ Χ ΙΑ Σ

Τα τελευταία χρόνια, η Έλενα Ακρίτα έχει γράψει το σενάριο σε σειρές με πολύ μεγάλη επιτυχία. Επάνω, με τους συντελεστές της σειράς «Τα μυστικά της Εδέμ» και δεξιά με την Κάτια Δανδουλάκη και τον Δάνη Κατρανίδη από το «Βέρα στο δεξί».

16

Psychologies magazine νοεμΒΡΙΟΣ 2011

στο ντιβάνι έλενα ακρίτα

« νιωθω οτι εχω πολλα ελαττωματα και πολλεσ ανοιΧτεσ πληγεσ».

Σ το ρά φ ι

Από την Έλενα με χαμόγελο (εκδόσεις Κάκτος) Ραντεβού με την Έλενα (εκδόσεις Κάκτος) Η Διαθήκη της Έλενας (εκδόσεις Κάκτος) Η Έλενα στη Χώρα των Θαυμάτων (εκδόσεις Κάκτος) Τα φλου (εκδόσεις Κάκτος) Γόβα Στιλέτο (εκδόσεις Κάκτος) Γεννήθηκα ξανθιά (εκδόσεις Καστανιώτη) Και οι ξανθιές έχουν ψυχή (εκδόσεις Καστανιώτη) Χτυποκάρδια στο κρανίο

Κυκλοφορεί στις 24 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

18

Αυτό που θέλω να σας πω και θέλω να καταγραφεί είναι ότι σιχαίνομαι τις γυναίκες που βλέπω στις συνεντεύξεις, τις «επώνυμες» -που δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει σαν όρος- που δείχνουν ότι, και καλά, είναι λίγο καλύτερες από τις άλλες. Το ότι «ναι, κι εγώ είχα κάποια προβλήματα αλλά εγώ τα έλυσα κι ελάτε τώρα να σας πω πώς θα λύσετε κι εσείς τα δικά σας». Αισθάνομαι πάρα πολύ ημιτελής, αισθάνομαι κι εγώ πολύ φοβισμένη και δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ αυτόν το φόβο αλλά πρέπει, γιατί μεγαλώνω ένα παιδί και δεν επιτρέπεται να έχει έναν φοβισμένο γονιό. Νιώθω ότι έχω πάρα πολλά ελαττώματα, πάρα πολλές ανοιχτές πληγές, πάρα πολλούς λογαριασμούς που δεν έχουν κλείσει και δεν μπορώ να βλέπω αυτές τις γυναίκες στις συνεντεύξεις τους να λένε ότι «τα μεγαλύτερά μου ελαττώματα είναι η ειλικρίνειά μου και ο αυθορμητισμός μου». Σε κανέναν Μπαμπινιώτη του κόσμου δεν έχω δει ότι η ειλικρίνεια και ο αυθορμητισμός είναι ελαττώματα, δεν μπορώ να ακούω αυτές τις αηδίες. Αυτό λοιπόν που καταθέτω εδώ, γιατί θέλω να είναι ειλικρινής αυτή η συνέντευξη, είναι ότι είμαι μια γυναίκα που παλεύω με τις αδυναμίες μου, με τις εντάσεις μου, με τις σκοτεινές μου πλευρές -τις βαθιές μεταπτώσεις δηλαδή που έχω-, με κυκλοθυμίες, με κρίσεις μελαγχολίας, με το θέατρο που αναγκαζόμαστε να παίξουμε κάποιες φορές στη ζωή. Τα έχω κάνει όλα αυτά και ελπίζω να με αξιώσει ο Θεός να φτάσω κάποια στιγμή στο επίπεδο να γίνω αυτή που θέλω - που ενδεχομένως είναι η μάνα μου αλλά ακόμα είμαι πολύ μακρυά από εκεί! Και θέλω να πω στις γυναίκες που μας διαβάζουν ότι δεν είναι μόνες. Είμαστε κι εμείς ίδιες αλλά οι περισσότερες από εμάς σας λέμε ψέματα. Στιγμές μοναξιάς ζείτε;

Όχι. Είμαι πολύ ευλογημένη. Έχω το γιο μου, τη μάνα μου, τους φίλους μου. Καμιά φορά μπορώ να σου πω ότι τη μοναξιά την επιζητώ και δεν την βρίσκω κιόλας.

Ποια από τις ιδιότητές σας αγαπάτε περισσότερο;

Ήμασταν με τον Παύλο το ’97, στην παιδική χαρά. Ήρθε ένα κοριτσάκι και του είπε «γεια σου Παύλο» και σε εμένα «γεια σας». Τη ρωτάει ένα άλλο κοριτσάκι, «ποια είναι αυτή;» και της απαντάει

«η μαμά του Παύλου». Αυτή είναι η ιδιότητα που με χαρακτηρίζει: είμαι η μαμά του Παύλου.

Σε τι πιστεύετε ότι oφείλεται η διάρκειά σας;

Πιστεύω ότι έχω καλά αντανακλαστικά. Γράφω καλά, δεν γράφω άσχημα. Προχωράω με την εποχή. Το γεγονός ότι έχω νέο παιδί και συναναστρέφομαι με νέους ανθρώπους με βοηθάει. Στα «Μυστικά της Εδέμ» γράφαμε για μια παρέα τριαντάρηδων. Ε, εγώ δεν είμαι τριάντα, έμπαινα όμως στην ψυχολογία τους. Πιστεύω λοιπόν ότι δεν φτάνει μόνο το ταλέντο. Πρέπει να έχεις το ένστικτο και την ικανότητα να συμβαδίζεις με την εποχή σου. Το ένστικτο σάς έχει οδηγήσει σε σωστά μονοπάτια όταν η λογική μπορεί να έλεγε όχι;

Όσον αφορά στη δουλειά μου, πάρα πολύ! Στη ζωή μου όχι. Την έχω πατήσει πολλές φορές. Αλλά συνέβη το εξής: ήταν τόσο βαθύ το τραύμα του πατέρα μου, που με θωράκισε από όλα τα άλλα. Έτσι συμβαίνει όταν θέλεις να είσαι ειλικρινής και δυνατός. Αυτό ήταν κάτι που με προστάτευσε, γιατί μπορεί μεν στη ζωή μου να πόνεσα πολύ αλλά είχα βιώσει και το χειρότερο. Νιώσατε κάποιες στιγμές ότι γίνατε πιο ψυχρή, πιο αυστηρή για να μην πληγωθείτε κι άλλο;

Πόσα πράγματα θα είχα χάσει αν το είχα κάνει αυτό! Μεγάλους έρωτες, μεγάλα πάθη, αγωνίες, λαχτάρες, καρδιοχτύπια. Όλα αυτά, που τα έχω ζήσει στο απόλυτο επίπεδο, στο 100%, θα τα είχα χάσει. Ποτέ δεν κρατήθηκα πίσω. Και δεν κρατήθηκαν και οι άλλοι από εμένα. Σήμερα τα ζευγάρια χωρίζουν πιο εύκολα...

Ναι ε; Τι να σου πω, το έχω ξεχάσει (γέλια).

Γιατί το έχετε ξεχάσει; Δεν βρέθηκε κανείς να σας κινήσει το ενδιαφέρον;

Γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει κάποιος; Και η μητέρα μου μόνη της ήταν αλλά μια χαρά πέρασε. Εξάλλου εγώ τα έζησα αυτά που ήθελα. Μια χαρά είμαι κι έτσι. Έχετε μετανιώσει για κάτι;

Για πάρα πολλά πράγματα. Αλλά τι νόημα έχει να τα πω; Έχω πει κάποια «όχι» (επαγγελματικά) που μετά είδα ότι δεν θα ήταν άσχημα να μην τα είχα πει. Αλλά τα «ναι» μου ήταν προσεγμένα.

Psychologies magazine νοεμΒΡΙΟΣ 2011

Make up: Αχιλλέας Χαρίτος (Effex+). Μαλλιά: Αλέξανδρος Χατζηελευθεριάδης (Effex+). Βοηθός φωτογράφου: Βασίλης Καλλέγιας (Effex+), Μάλλινο πουλόβερ Costume National, EPONYMO E>More. Διεύθυνση: EPONYMO E>More: Εμπορικό Κέντρο GOLDEN HALL, Λ. Κηφισίας 37Α, Μαρούσι, τηλ. 210 6836980.

>>> Δεν φοβάστε προφανώς να εκτεθείτε...