ΜΠΕΙΚΟΥ sel.-D_Layout 1 13/12/2010 3:40 ΜΜ Page 45
Στη ΧΙΙΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ
R ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ στην Ελεύθερη Ελλάδα και πηγαίναμε πια από χωριό σε χωριό με σύνδεσμο. Ήταν πολύ ωραία. Ένιωθες ότι ανέπνεες ελεύθερα, γιατί δεν υπήρχε ο κατακτητής, γιατί δεν έβλεπες το χακί, το... γκρίζο του Γερμανού. Ένιωθες ελεύθερα. Η Ρούμελη... Εγώ δεν έζησα πάνω, στη βόρειο Ελλάδα, δεν ξέρω τι γινόταν στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά η Ρούμελη ήταν πολύ καλά οργανωμένη. Βλέπεις, εκεί γεννήθηκε το αντάρτικο, στη Ρούμελη. Υπήρχε επαφή με τον κόσμο. Αντάρτες και λαός είχαν συνδεθεί πάρα πολύ. Κι έβλεπε ο κόσμος ότι αυτός ο αγώνας θα έδινε όχι μόνο τη λευτεριά, αλλά και κάτι παραπάνω. Και κάποιες άλλες κοινωνικές αλλαγές. Εγώ εντάχθηκα στο λόχο διοίκησης της ΧΙΙΙ Μεραρχίας, χωρίς να έχω καμιά εκπαίδευση, ούτε καμιά εμπειρία από μάχες. Αρχικά, εκεί υπήρχαν μία ομάδα γυναικών και μία ομάδα αγοριών, όλοι επονίτες. Σιγά σιγά συγκεντρώσαμε, απ’ όλα τα τμήματα της μεραρχίας, τις κοπέλες που ήταν σκορπισμένες στα συντάγματα, στα τάγματα, στους λόχους, και έτσι σχηματίστηκε η γυναικεία διμοιρία. Ορκιστήκαμε όταν είχαν συγκροτηθεί οι δύο επονίτικες διμοιρίες, των κοριτσιών και των αγοριών. Κάθε διμοιρία είχε τρεις ομάδες και κάθε ομάδα δέκα άτομα. Στη διμοιρία των γυναικών ανήκαν η Κούλα Ντάνου, η «Θύελλα» (Μένη Παπαηλιού), η Ντίνα Στεφανή κ.ά. Η Φωτεινή Ματσάκα, που ήταν Ευβοιώτισσα, από τα Ψαχνά. Θυμάμαι την Τούλα Τζανετή,