Οι γυναίκες του Αυγούστου

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 5

ΖΩΗ ΜΠΕΛΟΥΚΑ

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

d

Μυθιστόρημα

ΕΚΔOΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 6

©

Copyright Ζωή Μπελούκα – Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2012

Έτος 1ης έκδοσης: 2012 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔOΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31

e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-5478-2

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 7

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

SSS

ΠΡΟΛΟΓΟΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

11

ΤΑΣΙΑ-ΓΙΩΡΓΟΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

13

ΜΑΓΔΑ-ΣΗΦΗΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

21

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΗΦΗ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

33

ΜΑΡΙΖΑ-ΕΥΤΥΧΙΑ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

39

ΜΑΡΙΖΑ (ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

42

ΔΑΝΑΗ-ΒΙΡΓΙΝΙΑ (ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΕΣ) . . . . . . . . . . . . . . . . .

51

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

66

ΣΤΕΦΑΝΟΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

80

ΜΙΧΑΛΗΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

84

ΓΙΑΓΚΟΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

91

ΛΟΝΔΙΝΟ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

100

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΖΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ . . . . . . . . . . . . .

109

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

118

ΓΑΜΟΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ-ΑΛΕΚΟΥ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

124

Η ΓΕΝΝΑ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

129

7

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 8

ô

ΖΩΗ ΜΠΕΛΟΥΚΑ



Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΑ ΜΩΡΑ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

133

ΕΥΤΥΧΙΑ-ΜΙΝΩΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

148

ΧΑΡΗΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

173

ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

180

ΒΙΚΗ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

186

ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

192

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ Α΄ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

211

ΕΠΙΛΟΓΟΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

217

8

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 9

Στον Σήφη και στην Ευτυχία, για τις πολύτιμες αναμνήσεις. Στον Βασίλη και στη Σοφία, τις χαρές της ζωής μου!

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 10

Τα ονόματα και τα πρόσωπα του μυθιστορήματος είναι φανταστικά.

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 11

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Κ

οριτσι είναι, να σας ζήσει!» Ο γιατρός μόλις είχε τελειώσει με μια ακόμα συνηθισμένη, φυσιολογική γέννα, τη δεύτερη της νεαρής γυναίκας που κειτόταν αποκαμωμένη στα λευκά σεντόνια του μεγάλου κρεβατιού, στο ψηλοτάβανο δωμάτιο του σπιτιού της οικογένειας Δρόσου, πατρικού της Τασίας. Όλες οι γυναίκες της οικογένειας έτρεξαν να βοηθήσουν το γιατρό να πλυθεί και να δουν το καινούργιο μωρό της Τασίας στα χέρια της μαμής που το τύλιγε στις λευκές πάνες. Τι ήσυχο μωρό! Μακάρι να ’ναι πιο τυχερό από την αδερφή του τη Μαρούλα και να της ζήσει της καημένης της Τασίας. Μετά που έχασε τη Μαρούλα από πνευμονία, στον Εμφύλιο, πέρασαν δυο χρόνια μέχρι να ξαναμείνει έγκυος. Κι όταν το κατάλαβε, ευχόταν μέσα της να ’ναι πάλι κορίτσι. Το ίδιο κι ο άντρας της – ήθελε πάλι κόρη. «Πού είναι ο πατέρας;» ρώτησε ο γιατρός τα έξι ζευγάρια μάτια που τον κοιτούσαν στο χολ, έξω από την κρεβατοκάμαρα. «

11

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 12

ô

ΖΩΗ ΜΠΕΛΟΥΚΑ



«Έρχεται, γιατρέ μου, έρχεται. Έλειπε στη Λάρισα για δουλειές και τον ειδοποιήσαμε το μεσημέρι. Όπου να ’ναι, θα φτάσει». «Θέλω να του πω να γίνω νονός της μικρής. Το άλλο δεν προφτάσαμε να το βαφτίσουμε σε κολυμπήθρα, έτσι γρήγορα που έγιναν τα πράγματα. Αυτό όμως είναι γερό και τυχερό κι έτσι θα ’χουν κι οι γιαγιάδες του καινούργια Μαρία με τ’ όνομά τους». «Ζωή θα τη βγάλουμε για να ζήσει!» ακούστηκε η φωνή του κυρίου Γιώργου που είχε μπει ήδη στο χολ κι είχε ακούσει το γιατρό να μιλάει στη μάνα του, την πεθερά του, την κουνιάδα του, την αδερφή του και την ψυχοκόρη τους. Έτρεξε χαρούμενος και ιδρωμένος από τη ζέστη του καλοκαιριού και το ταξίδι, να δει τη γυναίκα του και την κόρη του. «Ζωή θα τη βγάλουμε», της είπε με σιγουριά, αφού τη φίλησε τρυφερά στο μέτωπο και της σκούπισε τον ιδρώτα από το πρόσωπο. «Να τη βγάλουμε κι Ευτυχία για να ’ναι ευτυχισμένη», είπε σιγανά η Τασία. «Ζωή-Ευτυχία», ανακοίνωσε ο κύριος Γιώργος, «κι ας διαλέξει μόνη της, όταν μεγαλώσει, όποιο απ’ τα δυο ονόματα της ταιριάζει περισσότερο».

12

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 13

ΤΑΣΙΑ-ΓΙΩΡΓΟΣ

Η

τασια δροσου ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα «νέας από καλή αστική οικογένεια». Όμορφη, ήσυχη, νοικοκυρά, έπαιζε μαντολίνο και τραγουδούσε υπέροχα, όταν δεν κεντούσε τα απογεύματα στη σκεπαστή βεράντα που ήταν πνιγμένη στα γιασεμιά. Δεν τελείωσε το γυμνάσιο (δεν της άρεσαν και πολύ τα γράμματα, Κατοχή, Εμφύλιος – καλύτερα μέσα στο σπίτι, κορίτσι είναι, θα παντρευτεί, τι τα θέλει τόσα γράμματα;) αλλά διάβαζε πολλά μυθιστορήματα! Το σπίτι της οικογένειας Δρόσου ήταν διώροφο, ευρύχωρο – δε θα μπορούσες να το πεις βέβαια αρχοντικό, όπως της οικογένειας Δεδούση, που ήταν στον ίδιο δρόμο, λίγο πιο κάτω. Είχε όμως δυο μεγάλα προσόντα: Ήταν πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία –δεύτερο από τη γωνία– και ήταν πάντα φωτισμένο, ανοιχτό σε φίλους και συνεργάτες του πατέρα της, που είχε μαγαζί γενικού εμπορίου: σίδερα, ανταλλακτικά, λάστιχα αυτοκινήτων, πλακάκια. Μόνο τσιμπιδάκια για τα μαλλιά δεν είχε, όπως του ’λεγε η Τασία πειράζοντάς τον. Όσο θυμάται τη μητέρα της και την Ευρυδίκη, την ψυχοκόρη τους, ήταν τη μισή μέρα στην κουζίνα, ζυ13

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 14

ô

ΖΩΗ ΜΠΕΛΟΥΚΑ



μώνοντας ψωμί, ανοίγοντας φύλλα για πίτες, τηγανίζοντας κεφτέδες ή βράζοντας κότες, και την άλλη μισή στους δρόμους, ψωνίζοντας για το σπίτι. Έτσι η Τασία δεν είχε και πολλά να κάνει, εκτός από τα γλυκά. Σ’ αυτά είχε μεγάλο ταλέντο από μικρή. Η φαντασία της έκανε τα πιο συνηθισμένα υλικά ν’ αναμειγνύονται μεταξύ τους, έτσι ώστε κανένα γλυκό δεν ήταν το ίδιο μ’ αυτά που έκαναν στα άλλα σπίτια της Λαμίας. Σιγά σιγά, οι συνταγές της Τασίας, γραμμένες με τα λεπτά, πλάγια, καλλιγραφικά της γράμματα, περνούσαν από σπίτι σε σπίτι. Η Τασία τις έδινε τις συνταγές της, όπως και τα σχέδια των κεντημάτων της, όχι όπως κάτι άλλες φίλες της που τα έκρυβαν, για να μην τα κάνει καμία άλλη. Τα μεσημέρια, αφού σηκώνανε το τραπέζι μετά το γεύμα που έτρωγαν όλοι μαζί κι ο πατέρας της ανέβαινε στην κρεβατοκάμαρα για τον καθιερωμένο υπνάκο του, η Τασία και οι δυο ξαδέρφες της, που έμεναν δίπλα τους, άρχιζαν τα γλυκά και τις κουβέντες. Τις περισσότερες φορές ερχόταν κι η φίλη της η Στέλλα, πριν πάει στο «Σινέ “Γαρδένια”» του πατέρα της και πάρει τη θέση της πίσω από το ταμείο. Η Στέλλα τους ήξερε όλους στην πόλη κι είχε πάντα τα πιο φρέσκα νέα να τους πει. Έφευγε όμως πάντα με τα πιο φρέσκα γλυκά στην τσάντα που κουβαλούσε μαζί της για να βάζει τις βελόνες και το μαλλί πλεξίματος – δυο διαφορετικά χρώματα πάντα. Αυτό το έρμο το πουλόβερ δεν τελείωνε ποτέ!

14

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 15

ô

Οι γυναίκες του Αυγούστου



«Το βράδυ θα έρθει από την Αθήνα ένας φίλος του πατέρα μου με το γιο του. Τελείωσε φέτος το Πολυτεχνείο και πάνε στη Θεσσαλονίκη για δουλειές. Ο δρόμος είναι επικίνδυνος και ο μπαμπάς είπε να κοιμηθούν εδώ», τους ανακοίνωσε η Τασία, βγάζοντας μια σακούλα καρύδια από το ντουλάπι. «Να μείνουμε κι εμείς για να τον δούμε;» ρώτησε η Μαίρη, η πιο μικρή από τις ξαδέρφες. «Τι θα φτιάξεις για γλυκό;» ρώτησε η Ευτέρπη, η πιο μεγάλη ξαδέρφη και η πιο πρακτική. «Έχουν περισσέψει φύλλα από την πίτα, σπάστε και καρύδια να φτιάξουμε “χανούμ μπουρέκ”. Κανελογαρίφαλα έχω ήδη χτυπήσει στο γουδί, ανακατέψτε τα με ζάχαρη και ξύσμα λεμονιού». Έτσι μπήκε αυτό το γλυκό στη ζωή του Γιώργου και της Τασίας. Όσα γλυκά κι αν «δημιούργησε» η Τασία στη ζωή της, το πρώτο που θα έκανε κάθε αγίου Γεωργίου, στη γιορτή του, θα ήταν κι ένα σιροπιαστό «χανούμ μπουρέκ», να μοσχοβολά όλο το σπίτι κανέλα και γαρίφαλο, παρόλο που δεν ήταν γλυκό «της εποχής», όπως επέμεναν οι ξαδέρφες της. Τον επόμενο μήνα που ο Γιώργος με τον πατέρα του ήρθαν πάλι στη Λαμία, έμειναν τρεις μέρες κι από τότε δε χώρισαν ποτέ πια.

Ο αρραβώνας του Γιώργου και της Τασίας ήταν από τα γεγονότα που θα θυμόνταν για καιρό οι Λαμιώτες και κυρίως οι γυναίκες. Η πόλη μόλις άρχισε ν’ ανασαίνει από τον Εμφύλιο και τις α15

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 16

ô

ΖΩΗ ΜΠΕΛΟΥΚΑ



ντίπαλες ομάδες που έκαναν τους «νοικοκυραίους» να φυλάγονται, ακόμα και από τους συγγενείς και φίλους μιας ζωής. Κάθε σπίτι είχε μια ιστορία να πει ή να κρύψει. Έτσι, οι αρραβώνες, οι γάμοι, τα βαφτίσια ήταν ευκαιρίες για τους ταλαιπωρημένους κατοίκους της πόλης να μαλακώνουν τις πληγές τους, αλλά και αυτά που ήθελαν να ξεχάσουν. Η οικογένεια του Γιώργου Ζαΐτη έφτασε στη Λαμία γεμάτη δώρα για τη νύφη και για την υπόλοιπη οικογένεια, όπως συνηθιζόταν τότε. Το σπίτι της Τασίας γέμισε λουλούδια, τραγούδια, γλυκά και χαρούμενα πρόσωπα. Το φουστάνι της, από θαλασσί και χρυσό μπροκάρ, ράφτηκε στην καλύτερη μοδίστρα της Λάρισας, όπου η Τασία πήγε για τις πρόβες, αλλά και για να παραγγείλει ασορτί παπούτσια. Ο πατέρας της αγόρασε χρυσά μανικετόκουμπα για το γαμπρό του, με σκαλισμένο καλλιγραφικά το μονόγραμμά του: ΓΖ. Για το συμπέθερο και τη συμπεθέρα του, τηλεφώνησε σ’ ένα συγγενή του στην Αθήνα να του στείλει ύφασμα κασμίρι για κουστούμι και για ταγέρ. Ήθελε τα καλύτερα για την κόρη του, αλλά και για να μην τους θεωρήσει η πεθερά της Τασίας «επαρχιώτες» ή «παρακατιανούς». Όμως, και εκείνοι την χρύσωσαν: Σκουλαρίκια με διαμάντια, ίδια με μια καρφίτσα διαμαντολούλουδο, οικογενειακό τους κειμήλιο. Αλυσίδα χρυσή για το χέρι με δυο χρυσές λύρες να κρέμονται στο κούμπωμα. Δαχτυλίδι σε σχήμα ρόμβου, με διαμάντια και αυτό, να ταιριάζει με τα σκουλαρίκια.

16

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 17

ô

Οι γυναίκες του Αυγούστου



Αλλά και άλλα δώρα που έδωσαν στην Τασία το πρωί των αρραβώνων, όπως μεταξωτή ρόμπα με δαντέλες και ασορτί νυχτικό, βραδινή τσάντα κεντημένη και μια λεύκη εσάρπα με κρόσσια από μαργαριτάρια και μεταξωτές κλωστές. Η Τασία πετούσε στα σύννεφα. Ο γάμος θα γινόταν σε δυο μήνες και, επειδή η πεθερά της δεν ήταν εύκολη στα ταξίδια, φρόντισαν να της δείξουν όλα τα προικιά: τραπεζομάντηλα, σεντόνια κεντημένα, πετσέτες, πλεκτά με το βελονάκι. Όλα πλυμένα και σιδερωμένα, με σακουλάκια λεβάντας ανάμεσα για να μοσχομυρίζουν. Έπειτα κατέβηκαν στο υπόγειο και άνοιξαν τα μπαούλα με τις φλοκάτες σε διάφορα χρώματα, τις κουβέρτες «του νερού», μονές και δίπλες, τα χαλιά και τους διαδρόμους, όλα του αργαλειού, υφασμένα από θειες ή γιαγιάδες. Η Τασία δε φανταζόταν τότε ότι όλες αυτές οι ώρες, το σκύψιμο, η φαντασία και ο θόρυβος του αργαλειού θα κατέληγαν πάλι σε μπαούλα σ’ ένα άλλο υπόγειο –του σπιτιού της στην πρωτεύουσα–, όπου θα ζούσε την υπόλοιπη ζωή της, αφού δεν ταίριαζαν σε κανέναν άλλο χώρο.

Ο Γιώργος Ζαΐτης κατέβηκε στην Αθήνα να επιβλέψει την επισκευή του καινούργιου τους σπιτιού και να γράψει την κόρη του στο σχολείο. Το Σεπτέμβρη θα πήγαινε πρώτη Δημοτικού και το Αρσάκειο ήταν πολύ κοντά στο σπίτι τους, στο Παλαιό Ψυχικό. Οι δουλειές του πήγαιναν καλά στη Θεσσαλία, αλλά το μέλλον ή17

2o

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 18

ô

ΖΩΗ ΜΠΕΛΟΥΚΑ



ταν στην Αθήνα με τις αντιπαροχές. Όλοι δίνανε τα σπίτια τους αντιπαροχή για ένα διαμέρισμα με μπάνιο και καλοριφέρ. Αυτός έκανε δυο μπάνια στο σπίτι, ένα σε κάθε όροφο. Μεγάλωσε και την κουζίνα, για να χαίρεται η Τασία να μαγειρεύει με θέα στον κήπο, και πρόσθεσε κι άλλο ένα δωμάτιο για τη μάνα του, να μένει όποτε δεν πάει στης αδερφής του. Από τότε που έχασαν τον πατέρα του, η μητέρα του άδειασε το σπίτι από τα πράγματά της και μετακόμισε στην κόρη της στο Καπανδρίτι. Θα της άρεσε, άραγε, της Ζωίτσας το καινούργιο σχολείο; O Γιώργος πάντα έτσι φώναζε την κόρη του, ενώ όλοι στη Λαμία την αποκαλούσαν Ευτυχία. Μήπως δεν έπρεπε να δώσουν δυο ονόματα στο παιδί; Αλλά καλύτερα έτσι, αφού δεν έκαναν άλλο μετά – ένα παιδί με δυο ονόματα είναι σαν να ’χεις δυο! Η Τασία θα προτιμούσε να μείνουνε στα Πατήσια, κοντά στις ξαδέρφες της κι όχι «εδώ, στην ερημιά του Θεού», όπως αποκαλούσε το Ψυχικό. Θα φροντίσω να γυρίζω νωρίς από το γραφείο για να την πηγαίνω στις ξαδέρφες της και στο θέατρο, υποσχέθηκε ο Γιώργος στον εαυτό του καθώς έμπαινε στο τζιπ, ένα απ’ αυτά που πουλούσε ο στρατός κι αγόρασε σε καλή τιμή, για να μη χαλάει το καινούργιο του αμάξι στους καρόδρομους και στα εργοτάξια. Έπρεπε να περάσει κι από τα Πατήσια να πάρει τη Μαίρη, η Ευτέρπη ήταν ήδη στη Λαμία και βοηθούσε την Τασία στο μάζεμα των πραγμάτων. Οι δυο ξαδέρφες της Τασίας είχαν ήδη κατέβει νωρίτερα στην Αθήνα, όπου είχαν βρει δουλειά κι έμεναν κοντά στα παντρεμένα αδέρφια τους. Όσο σκεφτόταν πόσα ρούχα θα κουβαλούσε μαζί της, τον έπιανε πονοκέφαλος. Αλλά ο 18

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 19

ô

Οι γυναίκες του Αυγούστου



Γιώργος είχε υπομονή. Γνώριζε ότι η Ευτέρπη και η Μαίρη, «τα κορίτσια», όπως τις αποκαλούσαν όλοι στην οικογένεια, ήταν οι αγαπημένες ξαδέρφες της Τασίας. Είχαν μεγαλώσει μαζί και ήξερε πια ότι τις είχε «παντρευτεί» κι αυτές μαζί με τη γυναίκα του. Αλλά δεν τον δυσαρεστούσε αυτό. Έκαναν καλή παρέα όλοι και τον αγαπούσαν σαν αδερφό τους. «Γιατί γελάς μόνος σου;» τον ρώτησε η Μαίρη, παρατηρώντας τον λοξά, καθώς αυτός οδηγούσε λίγο έξω από τη Θήβα. «Σκέφτομαι πόσες γυναίκες θα είστε απόψε το βράδυ στο σπίτι. Θα πάρω τη Ζωίτσα και τον παππού και θα πάμε σε καμιά ταβέρνα για να μη σας ακούω», είπε χαμογελώντας με τα μάτια, όπως έκανε πάντα σαν σκεφτόταν την κόρη του. Αυτό το κοριτσάκι δεν είναι ούτε πέντε χρόνων ακόμα, και γράφει, ζωγραφίζει πολύ ωραία, κεντάει, και… «Την κόρη σου σκέφτεσαι πάλι;» τον διέκοψε η Μαίρη. «Πώς πάει ο φόβος της με το σκοτάδι; Κοιμάται ακόμα με ανοιχτό το πορτατίφ στο δωμάτιό της;» «Ναι, και δε νομίζω ότι θα το σβήσει μέχρι να πάει… στο Πολυτεχνείο», ήθελε να πει, αλλά κρατήθηκε. Στο Αρσάκειο την έγραψε σήμερα, όχι στο Πολυτεχνείο!

Είχε περάσει ένας χρόνος από εκείνο το βράδυ του καλοκαιριού που η Ζωίτσα χάθηκε για μερικές ώρες, στο δρόμο έξω από την αυλή του σχολείου. Κάθε χρόνο, στο τέλος της σχολικής χρονιάς, οι μαθητές του γυμνασίου παρουσιάζανε ένα θεατρικό έργο και 19

BELOUKA_GYNAIKES sel_Final_Layout 1 04/05/2012 3:35 ΜΜ Page 20

ô

ΖΩΗ ΜΠΕΛΟΥΚΑ



γι’ αυτό έκαναν πρόβες τα βράδια στην πρόχειρη σκηνή που είχαν στήσει και είχαν φωτίσει στην αυλή του σχολείου. Τα γειτονόπουλα από τους γύρω δρόμους, σκαρφαλωμένα στα κάγκελα του φράχτη, έβλεπαν τις πρόβες μέχρι να σβήσουν τα φώτα. Ένα βράδυ, δυο μεγαλύτερα κορίτσια πήραν και τη Ζωίτσα μαζί τους, αλλά την ξέχασαν όταν έφυγαν τρέχοντας μαζί με τα άλλα παιδιά. Ο φόβος κυρίεψε το μικρό κορίτσι, που μαζεύτηκε σαν ένα κουβαράκι πίσω από τους θάμνους του δρόμου, για να μη βλέπει το μεγάλο καφέ σκυλί που γάβγιζε δίπλα της. Σε λίγη ώρα –πόση, άραγε;– άκουσε τη φωνή του πατέρα της και κάποιων γειτόνων που τη φωνάζανε με τ’ όνομά της. Ήθελε ν’ απαντήσει «εδώ είμαι, μπαμπά», αλλά η φωνή της είχε χαθεί και διπλώθηκε ακόμα πιο πολύ πίσω από το θάμνο. Όταν οι φακοί δε φώτιζαν πια το δρόμο, η Ζωίτσα δε θυμάται τίποτα, παρά μόνο το κορμάκι της να τρέμει και να κρυώνει. Είναι στο κρεβάτι της και κλαίει, η μαμά της τη σκεπάζει με κουβέρτες –Ιούνιο μήνα– και την αγκαλιάζει για να μην τρέμει και να ηρεμήσει. Από τότε δεν ξανακοιμήθηκε χωρίς ένα μικρό φως αναμμένο στο δωμάτιό της να διώχνει τις σκιές που τη φόβιζαν. Ίσως απ’ αυτό το βράδυ κι ύστερα δε θ’ αγαπούσε ποτέ τα σκυλιά, παρόλο που ο πατέρας της της έφερνε πάντα ένα κουταβάκι για να το έχει παρέα η μοναχοκόρη του. Η Ζωίτσα ποτέ δεν τα πλησίαζε, ούτε τα χάιδευε, όπως κάνανε τα άλλα παιδιά, αλλά ούτε και τα σκυλιά παίζανε μαζί της.

20