Γκιγιόμ Μισό - Σέντραλ Παρκ by Kastaniotis Editions

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:06 ΜΜ Page 5

ΓΚΙΓΙΟΜ ΜΙΣΟ

ΣΕΝΤΡΑΛ ΠΑΡΚ P Mυθιστόρημα ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ

ΡΙΤΑ ΚΟΛΑΪΤΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 6

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Guillaume Musso, Central Park © ©

Έτος 1ης έκδοσης: 2015 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. ΓΡΑΦΕΙΑ: Θεμιστοκλέους 104, 106 81 Αθήνα ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31

e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-5995-4

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 7

ΠΕΡΙΕχΟΜΕΝΑ

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Δεμένοι με χειροπέδες Αλίς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Γκάμπριελ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Σέντραλ Παρκ Γουέστ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Δεμένοι με χειροπέδες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ρεντ χουκ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Τσάιναταουν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ήττα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

13 19 25 31 47 63 85

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Η θύμηση του πόνου Η θύμηση του πόνου . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ρίβερσαϊντ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Αποτυπώματα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μικρή Αίγυπτος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Free jazz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Στο καφέ με τους ναργιλέδες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Two people . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Para bellum . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

93 120 124 133 145 149 155 161

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ

Αίμα και οργή Το κυνήγι του δολοφόνου . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179 Οι πονηριές του διαβόλου . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194 7

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 8

Uppercut . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Από την πλευρά των ζωντανών . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Στο σπίτι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Το σιντεφένιο πέπλο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Βον . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

201 207 219 229 236

ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ

Μια γυναίκα διαταραγμένη Δράση ή θάνατος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Το κεφάλαιο μηδέν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Λίγο πριν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Οι καθρέφτες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Οι λευκές σκιές . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Με μια καρδιά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

245 269 277 285 294 299

Θα υπάρχουν... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 303 Ε Υ χ Α Ρ Ι Σ Τ Ι Ε Σ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 309

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 9

Αυτό που χάνεις είναι πιο σημαντικό από κείνο που κρατάς. ΣΟΜΕΡΣΕΤ ΜΟΜ

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 10

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 11

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Δεμένοι με χειροπέδες

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 12

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 13

1 k Αλίς

Πιστεύω ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν άλλο άνθρωπο. Έναν άγνωστο, έναν Συνωμότη, έναν Πανούργο. ΣΤΙΒΕΝ ΚΙΝΓΚ

ΤΗΝ αρχή, το τσουχτερό και διαπεραστικό φύσημα του αέρα που μαστιγώνει το πρόσωπο. Το θρόισμα της φυλλωσιάς. Το απόμακρο μουρμούρισμα ενός ρυακιού. Το διακριτικό τιτίβισμα των πουλιών. Οι πρώτες ηλιαχτίδες που μαντεύεις μέσα απ’ το πέπλο των κλειστών βλεφάρων. Ύστερα το τρίξιμο των κλαδιών. Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος. Και των μισοσαπισμένων φύλλων. Οι έντονες πινελιές γκρίζας λειχήνας, που θυμίζουν δάσος. Πιο πέρα ένα βουητό αβέβαιο, σαν από όνειρο, κακόφωνο.

Η Αλίς Σεφέρ άνοιξε με το ζόρι τα μάτια της. Το αναδυόμενο φως της μέρας την τύφλωνε, η πρωινή δροσιά έκανε τα ρούχα της να κολλάνε. Μουσκεμένη απ’ τον παγωμένο ιδρώτα, τουρτούριζε. Ο λαιμός της ήταν κατάξερος και στο στόμα της είχε μια έντονη γεύση στάχτης. Οι αρθρώσεις της μελανιασμένες, τα άκρα της αγκυλωμένα, το μυαλό της μουδιασμένο. Όταν ανασηκώθηκε, κατάλαβε πως ήταν ξαπλωμένη σ’ ένα παλιό παγκάκι από ακατέργαστο ξύλο. Αποσβολωμένη, ανακάλυψε ξάφνου ότι ένα αντρικό σώμα, ογκώδες και εύρωστο, ήταν κουλουριασμένο πάνω στο πλευρό της και σχεδόν την έλιωνε. Η Αλίς έπνιξε μια κραυγή, και η καρδιά της άρχισε να χτυ13

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 14

πάει ανεξέλεγκτα. Προσπαθώντας να ελευθερωθεί, σωριάστηκε καταγής και μετά ανασηκώθηκε με μία κίνηση. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή διαπίστωσε ότι το δεξί της χέρι ήταν πιασμένο με χειροπέδη απ’ τον αριστερό καρπό του άγνωστου. Τραβήχτηκε λιγάκι προς τα πίσω, αλλά ο άντρας έμεινε ασάλευτος. Γαμώ το! Η καρδιά της παλλόταν στο στήθος της. Μια ματιά στο ρολόι της: το καντράν του παλιού Patek ήταν γρατζουνισμένο, ο μηχανισμός όμως λειτουργούσε μια χαρά και το διηνεκές ημερολόγιο έδειχνε: Τρίτη 8 Οκτωβρίου, ώρα 8. Διάολε! Πού βρίσκομαι; αναρωτήθηκε σκουπίζοντας με το μανίκι της τον ιδρώτα απ’ το πρόσωπό της. Κοίταξε γύρω της για να ζυγιάσει την κατάσταση. Βρισκόταν καταμεσής ενός χρυσαφένιου απ’ το φθινόπωρο δάσους, δροσερού και κατάφυτου, με βλάστηση κάθε είδους. Ένα άγριο και σιωπηλό ξέφωτο περιστοιχισμένο από βελανιδιές, φουντωτούς θάμνους και βραχώδεις προεξοχές. Ψυχή τριγύρω και, δεδομένων των περιστάσεων, καλύτερα έτσι. Η Αλίς σήκωσε τα μάτια της. Το φως ήταν όμορφο, απαλό, σχεδόν εξωπραγματικό. Νιφάδες τρεμόλαμπαν μέσα απ’ τα φυλλώματα μιας πελώριας κι αστραφτερής φτελιάς που οι ρίζες της τρυπούσαν το χαλί από τα νοτισμένα φύλλα. Το δάσος του Ραμπουιγιέ; Το Φοντενεμπλό; Το δάσος της Βενσέν; αποτόλμησε ν’ αναρωτηθεί. Ένας ιμπρεσιονιστικός πίνακας σαν σε καρτ ποστάλ, με μια ηρεμία που ερχόταν σε αντίθεση μ’ ετούτο το βίαιο σουρεαλιστικό ξύπνημα δίπλα σ’ έναν παντελώς άγνωστο. Προσεκτικά, έγειρε προς τα μπρος για να διακρίνει καλύτερα το πρόσωπό του. Ήταν το πρόσωπο ενός άντρα μεταξύ τριάντα πέντε και σαράντα, με καστανά ανάκατα μαλλιά και γένια δυο τριών ημερών. Ένα πτώμα; Γονάτισε κι ακούμπησε τα τρία της δάχτυλα στον λαιμό του, δεξιά από το μήλο του Αδάμ. Ο σφυγμός που ένιωσε πιέζο14

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 15

ντας ελαφρά την καρωτίδα αρτηρία την καθησύχασε. Ο τύπος ήταν αναίσθητος αλλά όχι νεκρός. Τον κοίταξε για μια στιγμή. Τον ήξερε; Μήπως ήταν κάνας αλήτης που θα την έβαζε σε μπελάδες; Ή μήπως κάποιος παιδικός φίλος που δεν τον αναγνώριζε; Όχι, τα χαρακτηριστικά του δεν της έλεγαν απολύτως τίποτα. Απομάκρυνε μερικές ξανθές τούφες από τα μάτια της κι έπειτα κοίταξε τα ατσάλινα βραχιόλια που την έδεναν με τον τύπο. Γνωστό μοντέλο, με διπλό κλείδωμα, που το χρησιμοποιεί η αστυνομία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ίσως να ήταν το δικό της ζευγάρι. Η Αλίς ψαχούλεψε την τσέπη του τζιν της με την ελπίδα να βρει το κλειδί. Δεν το βρήκε. Αντιθέτως, στη μέσα τσέπη του πέτσινου μπουφάν της ένιωσε ένα σιδερικό. Νομίζοντας ότι ξαναβρήκε το υπηρεσιακό όπλο της, έκλεισε ανακουφισμένη τα δάχτυλα πάνω στον υποκόπανο. Μα δεν ήταν το Sig Sauer που χρησιμοποιούσαν στο Εγκληματολογικό. Ήταν ένα πολυμερικό Glock 22, την προέλευση του οποίου αγνοούσε. Ήθελε να ελέγξει τον γεμιστήρα, αλλά της ήταν δύσκολο με το χέρι μαγκωμένο απ’ τη χειροπέδη. Τελικά το κατάφερε με κάποιες συστροφές, προσέχοντας βέβαια να μην ξυπνήσει τον άγνωστο. Εμφανώς, έλειπε μια σφαίρα. Καθώς περιεργαζόταν το πιστόλι, συνειδητοποίησε ότι ο υποκόπανος ήταν λεκιασμένος με ξεραμένο αίμα. Κατέβασε μέχρι κάτω το φερμουάρ του μπουφάν της και διαπίστωσε ότι ίχνη πηγμένου αίματος κηλίδωναν το πουκάμισό της. Γαμώ το μου! Τι διάολο έκανα; Η Αλίς έτριψε τα βλέφαρά της με το ελεύθερο χέρι της. Μια σουβλερή ημικρανία τής τρυπούσε τα μηνίγγια, σαν να της έσφιγγε το κρανίο μια αόρατη μέγγενη. Πήρε βαθιά ανάσα για ν’ αποδιώξει τον φόβο και προσπάθησε να βάλει τα γεγονότα σε σειρά. χτες βράδυ είχε βγει να το ρίξει έξω με τρεις φιλενάδες της στα Ηλύσια Πεδία. Ήπιε πολύ, κατεβάζοντας το ένα ποτήρι μετά το άλλο, σε διάφορα κοκτέιλ μπαρ: Moonlight, Treizième 15

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 16

Étage, Londonderry... Οι τέσσερις φίλες χώρισαν γύρω στα μεσάνυχτα. Πήγε μόνη προς το αυτοκίνητό της, που το ’χε παρκάρει στο υπόγειο πάρκινγκ της λεωφόρου Φρανκλέν Ρουσβέλτ, και μετά... Η μαύρη τρύπα. Ένα πυκνό πέπλο τύλιγε το μυαλό της. Ο εγκέφαλός της στριφογυρνούσε στο κενό. Το μνημονικό της είχε παραλύσει, είχε παγώσει, είχε μπλοκάρει πάνω σ’ αυτή την τελευταία εικόνα. Άντε, κάνε μια προσπάθεια, γαμώ το! Τι έγινε μετά; Ξανάβλεπε καθαρά τη σκηνή: Πλήρωσε στα αυτόματα ταμεία του πάρκινγκ κι έπειτα κατέβηκε τις σκάλες που οδηγούσαν στο τρίτο υπόγειο. Τα είχε κοπανήσει χοντρά, αυτό ήταν σίγουρο. Τρεκλίζοντας, βρήκε το μικρό της Audi, ξεκλείδωσε την πόρτα, χώθηκε στο κάθισμα και μετά... Μετά τίποτα. Μάταια πάσχιζε να συγκεντρώσει το μυαλό της, ένας τοίχος από λευκά τούβλα έφραζε την είσοδο στις αναμνήσεις της. Θαρρείς και τα τείχη του Αδριανού υψώθηκαν μπροστά στη σκέψη της, ολόκληρο το Σινικό Τείχος απέναντι σε μάταιες απόπειρες. Κατάπιε το σάλιο της. Ο πανικός της μεγάλωσε κι άλλο. Το δάσος, το αίμα στο πουκάμισό της, το όπλο που δεν ήταν το δικό της... Δεν επρόκειτο για ένα απλό χανγκόβερ μετά από πιόμα. Μολονότι δε θυμόταν πώς βρέθηκε εδώ πέρα, ήταν χίλια τοις εκατό σίγουρη ότι της είχαν δώσει ναρκωτικά. Κάποιος σαλεμένος ίσως της έριξε GHB στο ποτήρι της! Διόλου απίθανο: στην αστυνομία της είχαν τύχει τα τελευταία χρόνια πολλές υποθέσεις με ναρκωτικά και βιασμούς. Έβαλε τούτη την ιδέα σε μιαν άκρη του μυαλού της κι άρχισε ν’ αδειάζει τις τσέπες της: το πορτοφόλι και η αστυνομική της ταυτότητα είχαν εξαφανιστεί. Δεν είχε μαζί της ούτε χαρτιά ούτε λεφτά ούτε κινητό. Στον φόβο προστέθηκε η απόγνωση. Ένα κλαδί έτριξε, κάνοντας ένα σμάρι από τσιροβάκους να πετάξουν. Κοκκινωπά φύλλα στροβιλίστηκαν στον αέρα και 16

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 17

άγγιξαν το πρόσωπο της Αλίς. Με το αριστερό της χέρι ξανάκλεισε το φερμουάρ του μπουφάν της, συγκρατώντας το πάνω μέρος του ρούχου με το πηγούνι της. Και τότε ακριβώς πρόσεξε στην κοιλότητα της παλάμης της κάτι γραμμένο με αχνό μελάνι από στυλό· μια αριθμοσειρά σημειωμένη στα πεταχτά, σαν μαθητικό σκονάκι έτοιμο να σβηστεί: 2125558900

Τι σήμαιναν τούτα τα ψηφία; Μήπως τα είχε γράψει η ίδια; Πιθανόν, αλλά όχι σίγουρο... αποφάνθηκε βλέποντας τον γραφικό χαρακτήρα. Έκλεισε φευγαλέα τα μάτια της, σαστισμένη και τρομαγμένη. Δεν αφέθηκε να την πάρει από κάτω. Προφανώς, κάτι σοβαρό συνέβη τη νύχτα. Αλλά παρότι δε θυμόταν το παραμικρό από κάποιο επεισόδιο, ο άντρας με τον οποίο ήταν δεμένη με χειροπέδες σύντομα θα της φρεσκάριζε τη μνήμη. Έτσι ήλπιζε τουλάχιστον. Φίλος ή εχθρός; Μέσα στην άγνοιά της, ξανάβαλε τον γεμιστήρα στο Glock και όπλισε το ημιαυτόματο. Με το ελεύθερο χέρι, σημάδεψε με το σιδερικό τον παρτενέρ της και τον ταρακούνησε άγαρμπα. «Ε! Εσύ! Ξύπνα!» Ο άντρας δυσκολευόταν να βγει από τον λήθαργό του. «Άντε κουνήσου, ρε φίλε!» τον επέπληξε σκουντώντας τον στον ώμο. Ο τύπος ανοιγόκλεισε τα μάτια του κι έπνιξε ένα χασμουρητό προτού ανασηκωθεί με δυσκολία. Όταν άνοιξε τα βλέφαρά του, έκανε μια απότομη κίνηση, ξαφνιασμένος απ’ την κάννη του όπλου που τον σημάδευε μόλις λίγα εκατοστά από τον κρόταφό του. Κοίταξε την Αλίς με τα μάτια γουρλωμένα, έπειτα γύρισε δώθε κείθε το κεφάλι του, ανακαλύπτοντας άναυδος το δασερό τοπίο που τον περιέβαλλε. 17

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 18

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα σαστίσματος, κατάπιε το σάλιο του κι ύστερα άνοιξε το στόμα για να ρωτήσει στ’ αγγλικά: «Μα ποια είσαι, πανάθεμά σε; Τι γυρεύουμε εδώ;»

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 19

2 k Γκάμπριελ

Ο καθένας μας κουβαλάει μέσα του έναν απειλητικό ξένο. ΑΔΕΛΦΟΙ ΓΚΡΙΜ

ΑΓΝΩΣΤΟΣ μιλούσε με έντονη αμερικανική προφορά, τρώγοντας σχεδόν όλα τα ρο. «Πού βρισκόμαστε, γαμώ το μου;» επέμεινε συνοφρυωμένος. Η Αλίς ξανάσφιξε τα δάχτυλά της γύρω απ’ τον υποκόπανο του πιστολιού. «Νομίζω ότι εσύ πρέπει να μου πεις!» του αποκρίθηκε στ’ αγγλικά, κολλώντας την κάννη του Glock στον κρόταφό του. «Ε, κούλαρε, ’ντάξει;» είπε σηκώνοντας τα χέρια του. «Και κατέβασε τ’ όπλο σου: δεν παίζουμε με τέτοια μαραφέτια, είν’ επικίνδυνα...» Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, έδειξε με το πηγούνι το παγιδευμένο μες στο ατσάλινο βραχιόλι χέρι του. «Γιατί μου πέρασες τούτα τα πράματα; Τι έκανα πάλι; Καβγάδισα; Οδήγησα πιωμένος;» «Δε σ’ έδεσα εγώ με τις χειροπέδες», του απάντησε. Η Αλίς τον παρατηρούσε προσεκτικά: φορούσε σκούρο τζιν, αθλητικά Converse, γαλάζιο ζαρωμένο πουκάμισο κι ένα στενό σακάκι. Τα μάτια του, φωτεινά και γοητευτικά, είχαν μαύρους κύκλους κι ήταν βαθουλωμένα από την κούραση. «Ψιλοκρύωσα μα την αλήθεια», παραπονέθηκε χώνοντας το σβέρκο του στους ώμους. χαμήλωσε τα μάτια προς τον καρπό του για να κοιτάξει το ρολόι του, αλλά τζίφος, το ρολόι έλειπε. «Διάολε... Τι ώρα είναι;» 19

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 20

«Οχτώ και μισή, πρωί». Κουτσά στραβά, ψαχούλεψε τις τσέπες του, πριν φωνάξει έξαλλος: «Μου τα βούτηξαν όλα! Λεφτά, πορτοφόλι, κινητό...» «Εγώ δε σου ’κλεψα τίποτα», τον διαβεβαίωσε η Αλίς. «Κι εμένα με γδύσανε». «Έχω κι ένα διαολοκαρούμπαλο», διαπίστωσε τρίβοντας το πίσω μέρος του κεφαλιού του με το ελεύθερο χέρι του. «Ούτε και γι’ αυτό φυσικά φταις εσύ, ε;» γκρίνιαξε, χωρίς βέβαια να περιμένει απάντηση. Την κοίταξε με την άκρη του ματιού: ντυμένη με στενό τζιν και πέτσινο μπουφάν απ’ όπου κρέμονταν οι άκρες ενός πουκαμίσου λεκιασμένου με αίμα, η Αλίς ήταν μια τριαντάρα ψηλόλιγνη ξανθιά, με τα μαλλιά πιασμένα σ’ έναν ετοιμόρροπο κότσο. Το πρόσωπό της ήταν σκληρό αλλά αρμονικό –ψηλά ζυγωματικά, λεπτή μύτη, διάφανη επιδερμίδα– και τα μάτια της λαμπύριζαν από τις χάλκινες ανταύγειες των φθινοπωριάτικων φύλλων. Ένας πόνος τον έβγαλε από την έκστασή του: μια αίσθηση καψίματος σ’ όλο το μέσα μέρος του αντιβραχίονά του. «Τι ’ναι πάλι;» αναστέναξε η Αλίς. «Πονάω», της αποκρίθηκε μορφάζοντας. «Σαν μια πληγή...» Με τις χειροπέδες, ο Γκάμπριελ δεν μπορούσε να βγάλει το σακάκι του ή να σηκώσει τα μανίκια του πουκαμίσου του, κάνοντας όμως μερικές συστροφές, κατάφερε να διακρίνει ένα είδος επιδέσμου που έσφιγγε το μπράτσο του. Μια φρεσκοβαλμένη γάζα, απ’ όπου ξέφευγε μια λεπτή γραμμή αίματος μέχρι τον καρπό του. «Λοιπόν, τέρμα οι μαλακίες!» είπε εκνευρισμένος. «Πού είμαστε; Στο Ουίκλοου;» Η νεαρή γυναίκα κούνησε το κεφάλι της. «Ουίκλοου; Πού είν’ αυτό;» «Ένα δάσος στα νότια», της απάντησε ξεφυσώντας. «Πού νότια;» τον ρώτησε. 20

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 21

«Με δουλεύεις; Νότια του Δουβλίνου!» Τον κοίταξε με τα μάτια ορθάνοιχτα. «Πιστεύεις στ’ αλήθεια πως είμαστε στην Ιρλανδία;» Άφησε ξανά έναν στεναγμό. «Γιατί; Πού θα μπορούσαμε να είμαστε;» «Μα στη Γαλλία, φαντάζομαι. Κοντά στο Παρίσι. Ίσως στο δάσος Ραμπουιγιέ ή...» «Σταμάτα πια το παραλήρημα!» την έκοψε. «Και, για να έχουμε καλό ρώτημα, ποια είσαι;» «Μια γυναίκα με σιδερικό, άρα εγώ είμαι αυτή που κάνει τις ερωτήσεις». Την προκάλεσε με το βλέμμα, κατάλαβε όμως ότι δεν έλεγχε αυτός την κατάσταση. Έμεινε σιωπηλός. «Με λένε Αλίς Σεφέρ, είμαι αστυνόμος του Εγκληματολογικού στο Παρίσι. Πέρασα το βράδυ με τις φιλενάδες μου στα Ηλύσια Πεδία. Δεν ξέρω πού είμαστε και πώς βρεθήκαμε εδώ, δεμένοι ο ένας με τον άλλο. Και δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το ποιος είσαι. Η σειρά σου τώρα». Μετά από μερικά δευτερόλεπτα δισταγμού, ο άγνωστος αποφάσισε τελικά να της αποκαλύψει την ταυτότητά του. «Είμαι Αμερικανός. Με λένε Γκάμπριελ Κέιν και είμαι πιανίστας της τζαζ. Μένω στο Λος Άντζελες, αλλά συχνά παίρνω τους δρόμους για κάποιο κονσέρτο». «Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάσαι;» τον ρώτησε πιεστικά. Ο Γκάμπριελ ζάρωσε τα φρύδια του κι έκλεισε τα μάτια για να συγκεντρωθεί καλύτερα. «Ε να... χτες βράδυ έπαιζα μαζί με τον μπασίστα και τον σαξοφωνίστα μου στο Brown Sugar, ένα τζαζ κλαμπ της συνοικίας Τεμπλ Μπαρ στο Δουβλίνο». Στο Δουβλίνο... Ο τύπος είναι για δέσιμο! «Μετά τη συναυλία κάθισα στην μπάρα κι ίσως να ήπια λίγη Cuba Libre παραπάνω», συνέχισε ο Γκάμπριελ ανοίγοντας τα βλέφαρά του. 21

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 22

«Και μετά;» «Μετά...» Το πρόσωπό του συσπάστηκε, και δάγκωσε τα χείλια του. Εμφανώς, δυσκολευόταν πολύ να θυμηθεί πώς είχε τελειώσει η βραδιά του. «Άκου, δε θυμάμαι. Νομίζω ότι πλακώθηκα μ’ έναν τύπο που δε γούσταρε τη μουσική μου, ύστερα την έπεσα σε κάτι γκόμενες, αλλά ήμουνα λιώμα για κουτούπωμα». «Πολύ κλασάτο... πολύ σικάτο, τι να σου πω». Ο Γκάμπριελ έκανε μια χειρονομία σαν να ήθελε ν’ αποδιώξει το επικριτικό σχόλιο και σηκώθηκε απ’ το παγκάκι, αναγκάζοντας την Αλίς να κάνει το ίδιο. Με μια απότομη κίνηση του χεριού της, τον υποχρέωσε να ξανακαθίσει. «Έφυγα απ’ το κλαμπ γύρω στα μεσάνυχτα», είπε. «Τα πόδια μου ίσα που με κρατούσαν. Κάλεσα ένα ταξί στην Άστον Κέι. Μετά από λίγα λεπτά ένα αμάξι σταμάτησε μπροστά μου και...» «Και τι;» «Δε θυμάμαι», παραδέχτηκε. «Σίγουρα θα ’δωσα τη διεύθυνση του ξενοδοχείου μου και σωριάστηκα στο κάθισμα». «Και μετά;» «Τίποτα, σου λέω!» Η Αλίς κατέβασε το όπλο της κι άφησε να κυλήσουν μερικά δευτερόλεπτα, ίσα για να χωνέψει τα κακά μαντάτα. Σίγουρα τούτος εδώ δεν ήταν ο τύπος που θα τη βοηθούσε να διαλευκάνει την κατάστασή της. Αντιθέτως. «Καταλαβαίνεις πως όλ’ αυτά που μου ’πες είναι μια σαχλαμάρα και μισή;» ξαναπήρε τον λόγο αναστενάζοντας. «Και γιατί, παρακαλώ;» «Γιατί είμαστε στη Γαλλία, ντε!» Ο Γκάμπριελ κοίταξε το δάσος που απλωνόταν γύρω τους: η άγρια βλάστηση, οι φουντωτοί θάμνοι, τα βράχια στο πλάι, καλυμμένα με κισσούς, ο χρυσαφένιος θόλος που σχημάτιζαν οι φθινοπωριάτικες φυλλωσιές. Το βλέμμα του διέτρεξε τον γδαρμέ22

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 23

νο κορμό μιας γιγάντιας φτελιάς και σταμάτησε σε δυο σκίουρους που συναγωνίζονταν μεταξύ τους, σκαρφαλώνοντας με γρήγορα άλματα και περνώντας απ’ το ένα κλαδί στο άλλο, για να πιάσουν έναν μπλε κότσυφα. «Βάζω στοίχημα το πουκάμισό μου ότι δεν είμαστε στη Γαλλία», της πέταξε ξύνοντας το κεφάλι του. «Όπως και να ’χει, ένας και μόνο τρόπος υπάρχει να το μάθουμε», απάντησε εκνευρισμένη η Αλίς, μαζεύοντας το όπλο της και παροτρύνοντάς τον να σηκωθεί απ’ το παγκάκι. Άφησαν πίσω τους το ξέφωτο, για να χωθούν μέσα στη βλάστηση απ’ τα πυκνά άλση και τους φυλλώδεις θάμνους. Κρατημένοι ο ένας απ’ τον άλλο, διέσχισαν μια περιοχή με χαμόδεντρα και κυματοειδές έδαφος, ανέβηκαν μια ανηφοριά κι έπειτα κατηφόρισαν σε μια πλαγιά πατώντας στις βραχώδεις προεξοχές. Τους πήρε κάνα δεκάλεπτο και βάλε για να βγουν από τον δασώδη λαβύρινθο, δρασκελίζοντας ρυάκια και περνώντας πάμπολλα φιδωτά μονοπάτια. Τελικά, έφτασαν σε μια στενή ασφαλτοστρωμένη αλέα, περιβαλλόμενη από δέντρα που σχημάτιζαν μια αψίδα από κλαδιά πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Όσο προχωρούσαν στο ασφαλτοστρωμένο δρομάκι, τόσο πιο πολύ τους πλησίαζαν οι ήχοι του πολιτισμού. Ένα γνώριμο βουητό: ο ολοένα αυξανόμενος θόρυβος της πόλης... Κυριευμένη από ένα περίεργο προαίσθημα, η Αλίς παρέσυρε τον Γκάμπριελ προς ένα φωτεινό περασμα ανάμεσα στις φυλλωσιές. Ακολουθώντας το ξέφωτο, προχώρησαν ως ένα σημείο που έμοιαζε σαν χορταριασμένη όχθη λίμνης. Και τότε ακριβώς το είδαν. Ένα τοξοειδές γεφύρι από μαντέμι, που διασκέλιζε με χάρη έναν από τους βραχίονες της υδάτινης επιφάνειας. Ένα μακρύ γεφύρι σε χρώμα κρεμ, στολισμένο με αραβουργήματα και περίτεχνα διακοσμημένο με ολάνθιστους κρατήρες. Μια οικεία πεζογέφυρα που έχει απεικονιστεί σε εκατοντάδες κινηματογραφικές ταινίες. 23

MISO sel_Final_Layout 1 02/12/2015 4:07 ΜΜ Page 24

Μπόου Μπριτζ. Δε βρίσκονταν στο Παρίσι. Μήτε στο Δουβλίνο. Βρίσκονταν στη Νέα Υόρκη. Στο Σέντραλ Παρκ.