BOURAZOPOULOU SEL_final_Layout 1 11/03/2011 6:16 μ.μ. Page 11
Σαλονίκη
Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι. Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.*
τη μνήμη του, ο Ιωσήφ Εράλης δεν Ο μπορούσε να θυμηθεί τι ήταν η σιδερόφραχτη πόλη πριν μετατραπεί στη σκληρότερη φυλακή της Ευρώπης. Κάποτε την σο κι αν βασανιζε
πλησίαζες κι απ’ τη στεριά, λένε, υπήρχαν τάχα μου δρόμοι, ασυναρτησίες μεθυσμένων ασφαλώς, η Σαλονίκη προσεγγίζεται μόνο από τη θάλασσα. Κόντευαν μεσάνυχτα και ξεγελούσε το φόβο του με τούτες τις σκέψεις, ενώ καθόταν μονάχος στο σάπιο βαρκάκι, δεμένο σε σημαδούρα μια λεύγα έξω απ’ το λιμάνι, περιμένοντας να τελειώσουν οι μεταγωγές κρατουμένων, για να του επιτρέψουν την είσοδο. Η νύχτα αφέγγαρη, το κρύο του Νοέμβρη τσουχτερό και η υγρασία του Θερμαϊκού του τρυπούσε τα κόκκαλα. Η βάρκα που του παραχώρησαν οι φύλακες της πύλης –για να τον πνίξουν, σίγουρα– έτριζε έτοιμη να διαλυθεί κι είχε αρχίσει να παίρνει νερό, που λίμναζε στον πάτο και μούσκευε τα παπούτσια του. Παρατηρούσε την άνοδο της στάθμης κρατώντας σφιχτά την τσάντα με τα μπαρμπέρικα ξυράφια κι ευχόταν να μη