LYKARIS sel_Final_Layout 1 19/04/2011 6:51 μ.μ. Page 518
ΒΑνΕΣΣΑ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗ: DE PROFUNDIS
Ας ξεκινήσουμε με μια κλασική ερώτηση. Αλήθεια, κυρία Λουλουδάκη, πώς εμπνέεστε την υπόθεση ενός μυθιστορήματός σας; Κλασική η ερώτηση, αλλά καθόλου εύκολη η απάντηση. Δεν ακολουθώ κάποια συγκεκριμένη συνταγή, κάποια προκάτ μέθοδο. Για τον καθένα η έμπνευση μπορεί να ορίζεται διαφορετικά. Έμπνευση για μένα είναι το να μετατρέπεις εξωτερικά ερεθίσματα σε εσωτερική παρότρυνση και στη συνέχεια σε κατανοητό γραπτό λόγο. Να το πω διαφορετικά: Βλέπω τον κόσμο που με περιτριγυρίζει, αφήνομαι ανυπεράσπιστη στα ερεθίσματά του και μετά ανταποδίδω: Επινοώ νέους σύνθετους κόσμους, στους οποίους μπορεί να βρει κανείς ενσωματωμένες, με έναν έντεχνο βέβαια, δημιουργικό τρόπο, και δικές μου βιωματικές εμπειρίες, αλλά και στοχασμούς και αναστοχασμούς και εφιάλτες και όνειρα, που έχουν, συνήθως, αυθόρμητα μετεγγραφεί στο υποσυνείδητό μου σε ανύποπτο παρελθόντα χρόνο. Εγώ, αγαπητέ μου, έχω μάθει και να ζω και να ονειροπολώ. Το ένα νίβει το άλλο και τα δυο μαζί γίνονται πρώτη ύλη για μυθοπλαστική επινόηση. Και μετά, έρχεται κάποια στιγμή που πέφτω σε ένα είδος έκστασης και εγκλωβίζομαι σε ένα νεφελώδες μείγμα από στοιχεία της δικής μου πραγματικότητας, των ονειροπολήσεών μου και των επινοήσεών μου. Και όλα τότε μου φαίνονται σαν να τα έχω ζήσει η ίδια, και μάλιστα, με όλη τη δύναμη της ψυχής και του «είναι» μου. Όλα μού έρχονται στο μυαλό σαν συγκεχυμένη μνήμη, σαν θεραπευτική αλοιφή που την αλείφεις στην ευρύτερη περιοχή του πόνου σου και σου απορροφά αυτοστιγμεί το άλγος. Πάντοτε οι εμπειρίες μας μπορεί να είναι ή να φαίνονται ή και να είναι και να φαίνονται περισσότερες από όσες είναι στην πραγματικό