Αρχίζει η μέτρηση του χρόνου ◆ Ακόμα και οι πραγματείες χρειάζονται ήρωες. Ο ήρωας αυτής της πραγματείας ονομάζεται Γιάννης Γεωργιάδης και είναι γιος ενός αγρότη από την Άνω Ποταμιά. Το χωριουδάκι αυτό βρίσκεται στη βόρεια Ελλάδα, ένα βήμα από τα βουλγαρικά σύνορα. Κατά την τελευταία απογραφή, που είχε γίνει με αφορμή την ίδρυση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, οι νόμιμοι κάτοικοί του ανέρχονταν στους 149, ανάμεσά τους και δύο Βούλγαροι που είχαν πάρει την ελληνική υπηκοότητα. Ο πατέρας του Γιάννη, πρόσφυγας από τη Σμύρνη το 1922, ήταν ο γιος του μοναδικού κουφού ιμάμη της πόλης. Αυτή την πληροφορία όμως δεν την γνώριζε ο ήρωάς μας. Όπως άλλωστε και ο πατέρας και ο παππούς του, οι οποίοι, σύμφωνα με το έθιμο, είχαν το ίδιο όνομα με κείνον: Γιάννης. Το γνώριζε όμως η γιαγιά του, Δέσποινα Γεωργιάδη, το γένος Μπακιρίκα και κόρη φούρναρη. Κι εκείνη έφυγε πρόσφυγας το 1922. Με ένα ποδήλατο. Κάποιος που λεγόταν Ερόλ Μπουλούτ της είχε κλέψει την καρδιά, τουλάχιστον μέχρι εκείνο το βράδυ, λίγα χρόνια πριν το ξημέρωμα του καινούργιου αιώνα, όταν είχαν συναντηθεί οι δυο τους πίσω από ένα τζαμί στην άκρη της πόλης όπου μόνο τα τζιτζίκια ακούγονταν. Πίσω από τον ιερό εκείνο χώρο συνέβησαν πράγματα στα οποία θα επανέλθουμε σε άλλο σημείο. Λίγο καιρό αργότερα ο Ερόλ έγινε θρήσκος και αποφάσισε να ακολουθήσει μια ζωή δίχως χοιρινό, αλκοόλ και γυναίκες – «Ρωμιές και μη». Ίσως να ακούγεται περίπλοκή αυτή η καταγωγή, αλλά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με όλα εκείνα που επιφύλασσε ο αιώνας που θα ακολουθούσε σε ανθρώπους όχι μόνο ελληνικής κατα-
21
FIORETOS sel_Final_Layout 1 09/11/2012 5:57 ΜΜ Page 21