ANTAIOS sel_DDD_Layout 1 16/05/2012 3:06 ΜΜ Page 225
∫∞ƒ§√™ º√À∂¡∆∂™
Ο συγγραφέας ως συνείδηση ενός έθνους
225
Γ
ια να φτάσεις στη συνοικία Πεδρεγκάλ πρέπει να κάνεις ένα όχι ευκαταφρόνητο ταξίδι. Ξεκινάς από το κέντρο της Πόλης του Μεξικού, διασχίζεις τις συνοικίες με τα ψηλά γυάλινα κτίρια που, πανομοιότυπα πλέον σε όλο τον κόσμο, φιλοξενούν εταιρίες και επιχειρήσεις, περνάς σε συνοικίες με κτίσματα των αρχών του εικοστού αιώνα, ύστερα ανεβαίνεις σε εναέριους δρόμους που προσπερνούν βιαστικά μια θάλασσα από καλύβια ή από φτωχόσπιτα που θυμίζουν καλύβια, και φτάνεις σε μια περιοχή ξανά ντυμένη με δένδρα, δένδρα και φαρδείς δρόμους και πλατείες. Ύστερα, προχωρώντας σε μια λεωφόρο, στρίβεις προς τα δεξιά και μπαίνεις σε ένα είδος λαβυρίνθου από στενούς δρόμους και ψηλούς φράκτες. Κάθε τόσο, σε κάποιες γωνίες, διακρίνεις δυο τρεις σεκιουριτάδες να καπνίζουν και να σε μετράνε με το βλέμμα τους, μέχρι να βεβαιωθούν ότι δεν είσαι παράταιρος εκεί πέρα, ότι κάποιο από τα κρυμμένα πίσω από τους ψηλούς φράκτες σπίτια πράγματι σε περιμένει. Εδώ μένει ο Φουέντες. Στον ίδιο δρόμο, λίγο παρακάτω, μένει και ο Μάρκες, χρόνια τώρα κάτοικος Μεξικού. Πίσω από τον ψηλό φράκτη, στο χρώμα του κεραμιδιού, ένα ωραίο σπίτι της δεκαετίας του ’60. Ένας μικρός κήπος με δύο μοντερνιστικά γλυπτά, κι ύστερα η μεγάλη τζαμαρία του σαλονιού. Δίπλα στην τζαμαρία η πόρτα. Την περνάς, στο χολ το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι ένα πορτρέτο του πεθαμένου γιου της οικογένειας, που η αιμοφιλία δεν του επέτρεψε να γίνει ζωγράφος όπως ο ίδιος επιθυμούσε. Το σαλόνι, κτισμένο σε δύο επίπεδα, είναι γεμάτο πίνακες και