Αγγελική Καρυστινού - Το μεγάλο ταξίδι της Μαριάνθης

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 5

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΥ

To μεγάλο ταξίδι της Μαριάνθης Ένα διαγαλαξιακό παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 6

Ευχαριστώ τον καλό μου φίλο Θεόφιλο Τραμπούλη για τις συμβουλές και τη συμπαράστασή του.

©

Copyright Αγγελική Καρυστινού – Eκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2011 Έτος 1ης έκδοσης: 2011 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε.

Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31 e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-5303-7

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 7

Στα «παιδιά» μου

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 8

Η ιστορία αυτή διαδραματίστηκε πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια σε έναν μικρό πλανήτη, την Ξωτικοχώρα. Μην ψάξετε γι’ αυτόν σε χάρτες του διαστήματος, σε εγκυκλοπαίδειες ή στο ίντερνετ, γιατί κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να τον βρει και λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν την ύπαρξή του.

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 9

Η αφορμή

Ε

ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ που ξεκίνησαν όλα ήταν μια σημαντική μέρα

για τα ξωτικά. Η βασίλισσά τους, που ήταν εκλεγμένη από την πλειοψηφία του πληθυσμού και ο λόγος της ΔΕΝ ήταν νόμος, όπως συμβαίνει με τους άλλους βασιλιάδες, γιόρταζε τα 3.459 γενέθλιά της και έδιναν έναν χορό για να την ευχαριστήσουν. Από το πρωί όλοι είχαν τακτοποιήσει τις δουλειές τους· γιατί τα ξωτικά είναι πολύ υπεύθυνα πλάσματα –οι στυλοβάτες, θα λέγαμε, του σύμπαντος κι όχι, όπως πολλοί νομίζουν, κάτι χαζοχαρούμενα που πηδοβολούν ολημερίς σε δάση και ποτάμια– και φροντίζουν τις πιο σοβαρές υποθέσεις του γαλαξιακού μας συστήματος: τα φυσικά φαινόμενα, τα αστέρια, τους κατοίκους των πλανητών και γενικώς ό,τι υπάρχει και το ξέρουμε, αλλά και αυτά που δεν ξέρουμε. Όλοι είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς στο παλάτι για να ευχηθούν στην Πρώτη Κυρία της Ξωτικοχώρας, φορώντας τα ωραιότερα φτερά τους, λάμποντας από ομορφιά και νιάτα – γιατί τα ξωτικά δε γεννιούνται ούτε πεθαίνουν, παρά εμφανίζονται όταν υπάρχει ανάγκη και εξαφανίζονται μόλις ολοκληρώσουν την αποστολή τους, γι’ αυτό και δε γερνάνε ποτέ (ο χρόνος είναι πολύ σχετικός σε αυτόν τον πλανήτη). Ο Πεταλάνθης, ο αρχιμάγειρας της Ξωτικοχώρας, είχε ετοιμάσει ένα λουκούλλειο δείπνο προς τιμήν της βασίλισσας και 9

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 10

ο Αλκάνθης, ο οινοχόος του παλατιού, είχε διαλέξει τις καλύτερες ποικιλίες νέκταρ για τη μεγάλη βραδιά. Ο Ροδάνθης, αγγελιαφόρος και υπεύθυνος γενικών καθηκόντων, μετρούσε να δει ποιος δεν είχε φτάσει ακόμα – σε λίγο θα εμφανιζόταν η εορτάζουσα κι έπρεπε όλοι να είναι παρόντες.

«1.765.980, 1.765.981... Μάλιστα, λείπει ένας... Ποιος να είναι άραγε;» ρώτησε. Κοιτάχτηκαν όλοι μεταξύ τους, αλλά πριν αρχίσει η καταμέτρηση από την αρχή, ένα μικρό ξωτικό με κόκκινα μαλλιά, μοβ μάτια και κόρες που ανοιγόκλειναν παιχνιδιάρικα στο φως έφτασε πετώντας καταϊδρωμένο. «Συγγνώμη που άργησα, αλλά σήμερα ξεκίνησαν τα σχολεία και είχα τόσα παιδιά να συνοδεύσω, που δεν πρόλαβα να πάρω ούτε ανάσα», απολογήθηκε η Μαριάνθη – έτσι το έλεγαν αυτό το ξωτικό. «Σου έχουμε πει χιλιάδες φορές ότι δε χρειάζεται να τα πηγαίνεις ένα ένα. Εσύ κάνεις πάντα του κεφαλιού σου. Τέλος πάντων...» της είπε ο Ροδάνθης, που ήξερε πως δε θα έβγαζε άκρη μαζί της. «Μα αφού φοβούνται! Τι να κάνω; Να τα αφήσω; Δε λες πάλι καλά που κατάφερα να έρθω!» είπε εκείνη με νάζι και κούνησε τα φτερά της. Όλοι έβαλαν τα γέλια. Η Μαριάνθη ήταν υπεύθυνη για τα παιδιά, φυλούσε τα όνειρά τους, προστάτευε τις ψυχές τους από τη σκληρότητα και την πονηριά, έδιωχνε μακριά τους φόβους τους και τους τραγουδούσε γλυκά πριν πέσουν για ύπνο. Κι αν κάποιο αρρώσταινε ή το χτυπούσε καμιά συμφορά, εκείνη φρόντιζε να απαλύνει τον πόνο του. Ο Ροδάνθης έβγαζε καπνούς απ’ τα αυτιά. Αυτό το παρορμητικό ξωτικό όλο προβλήματα του δημιουργούσε. Ήταν 10

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 11

έτοιμος ν’ αρχίσει το κήρυγμα: ότι πρέπει να χρησιμοποιεί λίγο τη λογική της, ότι δε χρειάζεται να παρασύρεται από συναισθηματισμούς κτλ. κτλ. – τα είχε ακούσει αυτά η Μαριάνθη πάνω από 687.660.963.426 φορές. Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε η βασίλισσα, με τα υπέρλαμπρα φτερά της να φωτίζουν τη νύχτα, και την έσωσε. Οι εορτασμοί κράτησαν μέχρι το επόμενο βράδυ, και όταν πια άρχισε να χαράζει, όλοι επέστρεψαν στις λουλουδένιες κατοικίες τους κατάκοποι. Όλοι εκτός από τη Μαριάνθη, που εκείνο το μοιραίο βράδυ είχε πιει πολύ νέκταρ και ζαλιζόταν. Παρ’ όλα αυτά, πήρε πετώντας τον δρόμο της επιστροφής, πιστεύοντας πως αν τη χτυπούσε λίγος δροσερός αέρας θα συνερχόταν. Κάποια στιγμή όμως, χωρίς να καταλάβει πώς, κουτούλησε σ’ ένα σύννεφο κι άρχισε να πέφτει μέχρι που προσγειώθηκε στη γη. Από τότε άρχισαν τα δεινά της. Όταν συνήλθε από την πτώση, η Μαριάνθη είδε πως βρισκόταν στην αυλή ενός σπιτιού. Πρέπει να είχε μείνει πολλές ώρες αναίσθητη, γιατί ήταν και πάλι νύχτα. Σηκώθηκε και πλησίασε το μοναδικό παράθυρο του σπιτιού που φωτιζόταν. Κρυφοκοίταξε στο εσωτερικό και είδε ένα λυπημένο αγόρι καθισμένο στο κρεβάτι του, να κοιτάζει με παράπονο την εικόνα ενός κοριτσιού μέσα σε ένα βιβλίο παρακαλώντας να του μιλήσει. Το αγόρι φαινόταν ότι αισθανόταν μόνο και ήθελε συντροφιά. Η ζωγραφιά όμως ήταν σκληρή μαζί του, τα χείλη του κορίτσιου δεν άνοιγαν, παρέμεναν παγωμένα σε ένα μειδίαμα έκπληξης. Και τότε το μικρό ξωτικό, θες επειδή ήταν ακόμα ζαλισμένο από την πτώση και το ποτό, θες επειδή ήξερε τι σημαίνει να είναι νύχτα και να έχεις την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον, αλλά να μην υπάρχει κανείς, διέπραξε τη μέγιστη ύβρη για 11

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 12

τον κόσμο των ξωτικών: ζωντάνεψε το κορίτσι της φωτογραφίας για να χαρίσει στο θλιμμένο αγόρι μια καινούρια φίλη. Κανείς όμως στην Ξωτικοχώρα δεν είχε δικαίωμα να δίνει πνοή, παρά μόνο η Μεγάλη Μάγισσα Ζωή, που είχε στην κατοχή της φίλτρα πανάρχαια και γλυκούς χυμούς, για να ραντίζει και να ποτίζει κάθε πλάσμα που έμελλε να έρθει σε αυτόν τον κόσμο, χαρίζοντάς του την αθανασία. Η Μαριάνθη λοιπόν εκείνο το βράδυ δημιούργησε ένα πλάσμα που δε θα αποκτούσε ποτέ τα δώρα της Μεγάλης Μάγισσας, ένα πλάσμα που ήταν καταδικασμένο να πεθάνει.

12

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 13

Η τιμωρία

Μ

τα νέα για τα κατορθώματα της Μαριάνθης στο βασίλειο των ξωτικών, σήμανε συναγερμός. Στο εργαστήριο της Ζωής έγινε μεγάλος σεισμός: τα μπουκάλια έτριζαν στα ράφια τους, τα φίλτρα αναδεύονταν στα καζάνια τους και όλοι οι χυμοί της μάγισσας άφρισαν. Η Ζωή, μόλις είδε στη γυάλινη σφαίρα της τι είχε κάνει αυτό το άμυαλο ξωτικό, άστραψε και βρόντηξε, ανέστειλε όλες τις εργασίες της ημέρας (γεννήσεις και θανάτους), πράγμα πρωτοφανές, και ετοιμάστηκε για το παλάτι, να ζητήσει δικαίωση από την Πρώτη Κύρια της Ξωτικοχώρας. Θα απαιτούσε την τιμωρία της μικρής, αφού αυτή ήξερε καλύτερα από όλους ότι ένα ζωντανό πλάσμα χωρίς τους χυμούς και τα φίλτρα της είναι απλώς ένα θνητό πλάσμα. Μη φανταστείτε ότι η Ζωή ήταν καμιά γριά στρίγκλα. Καμία σχέση. Η Μεγάλη Μάγισσα ήταν μια αιώνια καλλονή που κανείς δεν μπορούσε να την κοιτάξει κατάματα για πολύ, γιατί θαμπωνόταν από τη λάμψη της. Ενώ λοιπόν η Ζωή συνεδρίαζε με τη βασίλισσα (που εκείνη τη μέρα είχε και τρομερή ημικρανία και κρίση ηλικίας, αφού είχε μπει στα 3.459 και σε λίγο θα άλλαζε και πάλι δεκαετία), η μικρή Μαριάνθη, που στο μεταξύ είχε ειδοποιηθεί, καθόταν έξω από τη μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων του παλατιού και περίμενε την καταδίκη της κάθιδρη, με έντονες ναυτίες, μουΟΛΙΣ ΕΦΤΑΣΑΝ

13

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 14

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 15

διάσματα στη δεξιά πλευρά, φτερουγίσματα στην ξωτικίσια καρδιά της και άλλα 17.856 συμπτώματα. Αφού πέρασαν κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου, που μέσα στην ταραχή της δεν μπόρεσε να μετρήσει –άσε που ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με τους αριθμούς– άνοιξαν οι βαριές πόρτες της αίθουσας και ένα νεαρό ξωτικό με πράσινα μαλλιά την κάλεσε μέσα. Η Ζωή την κοίταξε αυστηρά και της μίλησε με μια βαθιά φωνή που έκανε τα φυλλοκάρδια της να τρέμουν. «Μαριάνθη, ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ, αλλά το σφάλμα σου είναι τόσο μεγάλο που δε χωράει σε κανέναν γαλαξία, γι’ αυτό πρέπει να τιμωρηθείς και να στερηθείς ό,τι αγαπάς περισσότερο». Η βασίλισσα, που είχε γείρει στο ανάκλιντρό της εξαντλημένη από τον πονοκέφαλο, άνοιξε τα κιτάπια της Ξωτικοχώρας και άρχισε να απαριθμεί νωχελικά όλα αυτά που είχε αγαπήσει η μικρή ξωτικιά μέσα στους αιώνες. «Παγωτά από γάλα κάκτων, καραμελωμένα πέταλα λουλουδιών, μαγικά βιβλία με ξόρκια, μιμήσεις ιερών ξωτικών, καβαλαρίες με ακρίδες, ήχους ποταμών (και να τους ακούς και να τους χορεύεις), μαύρες νεραϊδόγατες...» Ενώ η βασίλισσα μιλούσε, η Μαρθιάνθη σκεφτόταν κάπως βαριεστημένα όλες τις εναλλακτικές: δε θα τρώει παγωτά αλλά γρανίτες, δε θα ακούει τα ποτάμια αλλά το θρόισμα από τα φύλλα των δέντρων, θα καβαλάει σκαθάρια και θα διαβάζει κλασικούς. Μικρό το κακό. «Αλλά κυρίως», συνέχισε η βασίλισσα, «θα πρέπει να στερηθείς αυτό που αγαπάς πιο πολύ από όλα: τον ΥΠΝΟ, αυτή είναι η τιμωρία σου, Μαριάνθη». Μόλις η βασίλισσα ξεστόμισε τη φοβερή λέξη «ύπνος», η 15

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 16

Μαριάνθη ένιωσε να χάνει την Ξωτικοχώρα κάτω από τα πόδια της. Με τι θα αντικαθιστούσε τον ύπνο; Πώς θα συνέχιζε να ζει χωρίς να κοιμάται; Τα μοβ μάτια της είχαν ανοίξει διάπλατα από τον τρόμο και οι κόρες τους είχαν μεγαλώσει τόσο πολύ, που μέσα τους καθρεφτίζονταν όλες οι σελίδες του μυαλού της. «Μαριάνθη;» ρώτησε ανήσυχη η βασίλισσα. «Μαριάνθη!» τη συνέφερε η βαθιά φωνή της Μεγάλης Μάγισσας. «Ναι, κατάλαβα», ψέλλισε το μικρό ξωτικό. «Δεν τελειώσαμε. Αν θες να παραμείνεις στην Ξωτικοχώρα, θα πρέπει να φέρεις εις πέρας και πέντε επικίνδυνες αποστολές». «Δηλαδή;» ρώτησε απορημένη η Μαριάνθη. «Πήγαινε, μικρή, και μη φέρνεις αντιρρήσεις», της είπε η Μεγάλη Μάγισσα. «Να περιμένεις να σε ειδοποιήσουμε για την πρώτη σου αποστολή». Και την ξαπόστειλαν πριν προλάβει να πει οτιδήποτε. Άρχισε η Μαριάνθη να περιπλανιέται στους δρόμους της Ξωτικοχώρας σαν χαμένη, σαν να μην είχε ξαναπερπατήσει ποτέ εκεί. Οι μέρες περνούσαν κι εκείνη δεν κοιμόταν και σερνόταν από την κούραση και την εξάντληση. Οι μαύροι κύκλοι της αϋπνίας χαράσσονταν ολοένα και πιο βαθιά στο λευκό της πρόσωπο. Ώσπου ο γερο-Ουρανός, που τα μάτια του είχαν δει πολλά και τα αυτιά του είχαν ακούσει περισσότερα κι είχε μάθει να καταλαβαίνει όλα τα ζωντανά πλάσματα, τη λυπήθηκε και της χάρισε ένα σακούλι γεμάτο υπνόσκονη. Αυτή η σκόνη λειτουργούσε, της είπε ο σοφός γέροντας, σαν υποκατάστατο του ύπνου. Κάθε φορά που θα νύσταζε, έπρεπε να ρίξει 16

KARYSTINOU σελ - D_Layout 1 15/04/2011 2:03 ΜΜ Page 17

μερικούς κόκκους στα βλέφαρά της και τότε θα ξεχνούσε τη μεγάλη της ανάγκη να κοιμηθεί. Και όταν το σακούλι θα άδειαζε, εκείνη θα πετούσε μέσα στα σύννεφα και ο γερο-Ουρανός θα της το ξαναγέμιζε. Κι έτσι θα μπορούσε να αντέχει τη μέρα. Ο καιρός περνούσε κι η Μαριάνθη συνήθιζε σιγά σιγά την αϋπνία της – με το μαγικό πουγκί τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα. Μια μέρα, στο μικρό λουλούδι όπου κατοικούσε, έφτασε γράμμα από το παλάτι. Η μικρή ξωτικιά είχε ξεχάσει ότι είχε να εκτελέσει πέντε αποστολές για να εξασφαλίσει την παραμονή της στην Ξωτικοχώρα. Όταν άνοιξε τον φάκελο, κατάλαβε ότι είχε πάρα πολλή δουλειά μπροστά της.

17