KAZANTZAKI sel_Final_Layout 1 23/10/2012 7:52 ΜΜ Page 11
3 Αυγούστου
ΠΡΟ ολίγου έφυγε. Εύθυμος και γελαστός, μ’ αποχαιρέτησε παραγγέλνοντάς μου να μην ξεχάσω την υπόσχεσή μου, παρά να φροντίσω, όσο μπορώ, να τονε βοηθήσω. Τίποτε στα φερσίματά του δεν εφανέρωσε πως είχε κάποιο μύχιο στοχασμό που προσπαθούσε να τον τυλίξει μες στ’ αξέγνοιαστα και ζωηρά λόγια που μου ’λεγε. Ούτε απόφευγε να με κοιτάζει μέσα στα μάτια, όπως είναι το φυσικό του, ούτε παράλειψε να μου επαναλάβει χίλιες φορές πως τα περιμένει όλα από μένα. Τίποτε. Ούτε ήταν νευρικός σήμερα, ούτε άφηνε μισοτελειωμένο κατιτί που αρχινούσε να λέει, όπως κάνει πάντα, χρόνια τώρα, σα βρισκόμαστε μαζί. Ούτε μου μίλησε για κάποια μεγάλα ιδανικά και για κάποιες παράμερες κι ευτυχισμένες ζωούλες. Τίποτε. Δίχως να καθίσει διόλου, μιαν ολόκληρη ώρα, μου μιλούσε με τα πιο συνηθισμένα,