PERIPETEIA STO AIGAIO sel_D_Layout 1 13/05/2010 2:34 μ.μ. Page 9
Η αρχή της περιπέτειας
Ο
ΛΑ ξΕΚΙΝΗΣΑΝ ΜΙΑ ΚΑΥΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ. ΤΑ
σχολεία μόλις είχαν κλείσει κι εγώ απολάμβανα τον πρωινό ύπνο. Προσπαθούσα δηλαδή, γιατί είχε αφόρητη ζέστη και στριφογύριζα συνέχεια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάτω στο δρόμο γινόταν λαϊκή. Απ’ τα χαράματα με ξύπνησαν τα φορτηγά που ξεφόρτωναν τα τρόφιμα. Τώρα ακουγόταν μια βαβούρα από ανακατεμένες φωνές: ― Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω! ― Μόνο ένα ευρώ τα δύο κιλά. Τζάμπα πράμα! ― Πόσο πάνε τα κολοκυθάκια; Ανυπομονούσα να φύγουμε για το εξοχικό μας. Πηγαίνουμε εκεί κάθε χρόνο και, παρόλο που δεν είναι πολύ μακριά από την πόλη, περνάω υπέροχα. Όλη μέρα διασκεδάζουμε στη θάλασσα με την παρέα μου και το βράδυ κάνουμε βόλτες. Πόπο, δεν μπορούσα να περιμένω άλλο! Με περίμεναν όμως άσχημα νέα όταν σηκώθηκα για το πρωινό.
PERIPETEIA STO AIGAIO sel_D_Layout 1 13/05/2010 2:34 μ.μ. Page 10
ΕΛΠΙΔΑ ΛΑΜΠΑΚΗ
― Ελσάκι, είναι αδύνατον και για μένα και για τον πατέρα σου να φύγουμε από την Αθήνα, είπε η μητέρα μου. Η απογοήτευσή μου ήταν τεράστια. ― Ή θα μείνεις μαζί μας, ή θα πας στη θεία σου τη Βιολέτα στο νησί. Προσφέρθηκε να σε φιλοξενήσει όλο το καλοκαίρι· και η ξαδέλφη σου η Φούλα σε περιμένει πώς και πώς. Το «νησί» ήταν ένα ξερονήσι των Κυκλάδων, το οποίο δεν είχε κανένα ενδιαφέρον, γι’ αυτό και δεν είχαμε πάει ποτέ. Τη θεία μου είχα να τη δω τρία χρόνια και την ξαδέλφη μου τη γνώριζα μόνο από φωτογραφίες. Ήταν συνομήλική μου και δεν είχε έρθει ποτέ στην Αθήνα. Τι θα έκανα όλο το καλοκαίρι σ’ ένα βαρετό μέρος, με ανθρώπους που καλά καλά δε γνώριζα; Απ’ την άλλη, τι θα έκανα και στην Αθήνα; Οι φίλοι μου όλοι είχαν φύγει για διακοπές και η ζέστη ήταν απίστευτη. Έτσι δέχτηκα να πάω. Τουλάχιστον εκεί θα έκανα και κάνα μπάνιο. Ένα πρωί, λοιπόν, μ’ έβαλαν οι γονείς μου στο πλοίο και ξεκίνησα για τις καλοκαιρινές μου διακοπές που, όπως αποδείχτηκε μετά, θα εξελίσσονταν σε μια συναρπαστική περιπέτεια.
PERIPETEIA STO AIGAIO sel_D_Layout 1 13/05/2010 2:34 μ.μ. Page 11
PERIPETEIA STO AIGAIO sel_D_Layout 1 13/05/2010 2:34 μ.μ. Page 12
Το καλωσόρισμα
Ξ
ΕΚΙΝΗΣΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ χΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ Α-
πολύτως ενθουσιασμό. Πού να φανταστώ τι θα επακολουθούσε! Απ’ το κατάστρωμα του πλοίου, καθώς πλησιάζαμε, το νησί μού φάνηκε σαν ένας ξερός βράχος. Ούτε ένα πράσινο φυλλαράκι! Και οι παραλίες πού ήταν; Παντού βράχια. Αλίμονο, πάνε και τα μπάνια! Μόλις αποβιβάστηκα, άκουσα κάποιον να φωνάζει τ’ όνομά μου: «Έλσα! Έλσα!» Αμέσως με περικύκλωσε ένα τσούρμο από συγγενείς που δε γνώριζα. Με έπνιξαν στα φιλιά και στις αγκαλιές. Μόνο τη θεία μου τη Βιολέτα ήξερα, η οποία μου φάνηκε πολύ πιο στρουμπουλή απ’ ό,τι τη θυμόμουν. Με φόρτωσαν μαζί με τις βαλίτσες μου σ’ ένα αμάξι και σε όλη τη διαδρομή μιλούσαν ακατάπαυστα. Μου έκαναν ένα σωρό ερωτήσεις, στις οποίες δεν προλάβαινα ν’ απαντήσω, γιατί συνέχιζαν λέγοντάς μου: θα κά
PERIPETEIA STO AIGAIO sel_D_Layout 1 13/05/2010 2:34 μ.μ. Page 13
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
νουμε κι αυτό κι εκείνο και τ’ άλλο, θα σου δείξουμε αυτό, θα σε πάμε εκεί... Τελικά φτάσαμε κάπου – εγώ ζαλισμένη απ’ την πολυλογία και τις στροφές του δρόμου. Είχε νυχτώσει στο μεταξύ και δεν κατάφερα να δω τίποτα σε όλη τη διαδρομή. Με το που βγήκα απ’ το αυτοκίνητο, δέχτηκα και δεύτερη επίθεση. Είχε μαζευτεί όλη η γειτονιά. Νέος βομβαρδισμός ερωτήσεων – από τους μισούς, οι άλλοι μισοί με περιεργάζονταν, μάλλον λίγο καχύποπτα. Πίσω απ’ τον κόσμο μου φάνηκε ότι είδα μία παρέα παιδιών (κάποια ήταν με ποδήλατα), αλλά δεν πρόλαβα να κοιτάξω καλύτερα, γιατί με έσπρωχναν προς το εσωτερικό του σπιτιού. ξαφνικά ησυχία. Οι γείτονες έμειναν έξω κι εγώ, συνοδευόμενη από τα μέλη της οικογένειας, καθόμουν ήδη στο τραπέζι για βραδινό. Ήμασταν σε μία ευρύχωρη κάτασπρη κουζίνα, με γαλάζια ξύλινα ντουλάπια, γαλάζιο τραπέζι και καρέκλες κι έναν καναπέ με μεγάλες μαλακές μαξιλάρες. Γύρω μου η θεία Βιολέτα, ο θείος Νώντας, η ξαδέλφη μου η Φούλα και δύο μωρά δίδυμα, την ύπαρξη των οποίων αγνοούσα. Υπήρχαν επίσης δύο γάτες και ένας σκύλος, που κοιμόντουσαν αγκαλιασμένοι σ’ ένα καλάθι! Ο θείος μου ο Νώντας ήταν πολύ εμφανίσιμος, ηλιοκαμένος και γεροδεμένος. Είχε το μοναδικό ουζερί του νησιού. Βρισκόταν εκεί όλη τη μέρα, μαζί με τη θεία μου τη Βιολέτα, γιατί είχαν πολλή δουλειά. Σήμερα έ
PERIPETEIA STO AIGAIO sel_D_Layout 1 13/05/2010 2:34 μ.μ. Page 14
ΕΛΠΙΔΑ ΛΑΜΠΑΚΗ
καναν μία εξαίρεση, γιατί έπρεπε να με υποδεχτούν. Έπρεπε όμως να βιαστούν, γιατί είχαν αφήσει τους υπαλλήλους μόνους. Τα δίδυμα ήταν δύο γκρινιάρικα μωρά, αγόρι και κορίτσι, που μόλις είχαν χρονίσει. Κάθονταν στο πάρκο τους, πασαλειμμένα με κάθε λογής φαγητό, και έκαναν φασαρία με τα παιχνίδια τους. Η Φούλα ήταν ένα κορίτσι με καστανά μαλλιά, τεράστια πράσινα μάτια, φακίδες και μαυρισμένο δέρμα. Ήταν λίγο στρουμπουλή, αλλά θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτό της πήγαινε. Κάτι πάνω της την έκανε πολύ γλυκιά και συμπαθητική. Είχε ροδοκόκκινα μάγουλα και φαινόταν να σφύζει από υγεία. ξαφνικά, αισθάνθηκα πολύ χλομή, πολύ αδύνατη, πολύ άσπρη και πολύ άχαρη! Μάλλον έπρεπε να με δει λίγο ο ήλιος! Κατά τη διάρκεια του φαγητού, οι θείοι με ρωτούσαν για τα νέα όλων των συγγενών στην Αθήνα και για εμένα, ποιες είναι οι εξωσχολικές μου δραστηριότητες, τι βαθμούς πήρα κ.ά. Η Φούλα δε μιλούσε καθόλου, αλλά σ’ αυτές τις τελευταίες ερωτήσεις έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τελικά οι θείοι φύγανε και με τρόμο διαπίστωσα ότι εγώ και η Φούλα έπρεπε να κάνουμε μπάνιο τα δίδυμα και να τα βάλουμε για ύπνο! Έτσι λοιπόν θα περνούσα τα βράδια των διακοπών μου; Η Φούλα κατάλαβε τι σκεφτόμουν, μάλλον από το έντρομο ύφος μου, και έσκασε στα γέλια. ― Μη φοβάσαι, αυτή τη δουλειά την κάνει συνή
PERIPETEIA STO AIGAIO sel_D_Layout 1 13/05/2010 2:34 μ.μ. Page 15
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
θως η γιαγιά μου, αλλά απόψε καθυστέρησε λίγο. χάρηκα που ήρθες στο νησί. Ήθελα πολύ να σε γνωρίσω. Άκουγα για εσάς απ’ τη μαμά μου. Θέλω να μου πεις τα πάντα για τη ζωή σου στην Αθήνα. Όσο ετοιμάζαμε τα δίδυμα, με ρώτησε για τη ζωή στην πόλη, για τις λεωφόρους, τα αυτοκίνητα, τα πολυκαταστήματα, τα σινεμά, τα θέατρα, τα μουσεία. Ενθουσιάστηκε όταν της είπα ότι πάω αγγλικά, γαλλικά και κάνω χορό. ― Εμείς εδώ μόνο αγγλικά μπορούμε να κάνουμε. Όσο για χορό και άλλες δραστηριότητες, ούτε στ’ όνειρό μας. ― Φούλα, γιατί δεν έχεις έρθει ποτέ στην Αθήνα; ― Γιατί όταν έρχεται η μαμά μου, για μια δυο μέρες, έχει πάντα δουλειές και δεν μπορεί να με πάρει μαζί της. ― Γιατί δεν έρχεσαι μόνη σου, όπως ήρθα εγώ τώρα, να μείνεις στο σπίτι μας; ― Αλήθεια, θέλεις να έρθω; Τότε σίγουρα θα το κανονίσω. Αυτό το κορίτσι ήταν τόσο καλοσυνάτο, που πραγματικά θα χαιρόμουν πολύ να τη φιλοξενήσω στο σπίτι μου. ― Α, επιτέλους, γιαγιά, ήρθες; είπε η Φούλα μόλις ήρθε η γιαγιά της και με τράβηξε γρήγορα έξω από το σπίτι. Τα δίδυμα κοιμήθηκαν, εμείς πάμε βόλτα. Γεια σου, γιαγιά!
PERIPETEIA STO AIGAIO sel_D_Layout 1 13/05/2010 2:34 μ.μ. Page 16
ΕΛΠΙΔΑ ΛΑΜΠΑΚΗ
Η καημένη η γιαγιά της δεν πρόλαβε να πει κουβέντα, τόσο γρήγορα φύγαμε. ― ξέρεις, εδώ ο κόσμος δε βλέπει συχνά ξένους, και ειδικά απ’ την Αθήνα. Γι’ αυτό πέσανε όλοι έτσι πάνω σου. Μη φοβάσαι όμως, εγώ θα αναλάβω να σε βγάζω από τις δύσκολες καταστάσεις! Πάμε τώρα να σου γνωρίσω την παρέα.