Limit by Kastaniotis Editions

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 5

ΦΡΑΝΚ ΣΕΤΣΙΝΓΚ

LIMIT c

Μυθιστόρημα

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 6

H παρούσα έκδοση πραγματοποιήθηκε με την οικονομική ενίσχυση του Ινστιτούτου Γκαίτε, που χρηματοδοτείται από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων. ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Frank Schätzing, Limit

Έτος 1ης έκδοσης: 2011 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31

e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-5385-3

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 7

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

c 2 Αυγούστου 2024 [ΠΡΟΛΟΓΟΣ]

13 19 Αυγούστου 2025 [ΤΟ ΝΗΣΙ]

23 20 Μαΐου 2025 [Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ]

65 21 Μαΐου 2025 [Ο ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΑΣ]

92 23 Μαΐου 2025 [Ο ΣΤΑΘΜΟΣ]

145 26 Μαΐου 2025 [Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ]

223 26 Μαΐου 2025 [Ο ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ]

286 27 Μαΐου 2025 [ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ]

362 27 Μαΐου 2025 [ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ]

383 28 Μαΐου 2025

477

[ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ]

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 8

29 Μαΐου 2025 [Ο ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ]

664 30 Μαΐου 2025 [ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΣ ΜΝΗΜΗΣ]

789 30 Μαΐου 2025 [Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ]

890 31 Μαΐου 2025 [ΜΙΝΙ ΑΤΟΜΙΚΗ]

1138 2 Ιουνίου 2025 [ΛΥΝ]

1253 3-8 Ιουνίου 2025 [LIMIT]

1288 [ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ]

1327 [ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ]

1335

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 9

Για την Μπριγκίτε και τον Ρολφ, που μου χάρισαν τη ζωή. Για την Κριστίνε και τον Κλάιβ, που μου χάρισαν ένα κομμάτι φεγγάρι.

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 10

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 11

Planet Earth is blue and there’s nothing I can do DAVID BOWIE

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 12

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 13

2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2024

[ΠΡΟΛΟΓΟΣ]

EVA1

I WANT to wake up in a city that never sleeps – 2

1. (αγγλικά στο κείμενο) Extravehicular Activity = Εξωοχηματική Δραστηριότητα. (Σ.τ.Μ.) 2. (αγγλικά στο κείμενο) Θέλω να ξυπνήσω σε μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. (Σ.τ.Μ.) 3. (αγγλικά στο κείμενο) Αν μπορώ εκεί να τα καταφέρω, παντού θα τα καταφέρω. (Σ.τ.Μ.)

Ο παλιός καλός Φράνκι. Ατάραχος από την αστική αλλαγή, αρκεί μόνο να είχε ένα ποτηράκι μόλις ξυπνούσε. Ο Βικ Θορν έτριψε τα μάτια του. Σε τριάντα λεπτά ο αυτόματος ήχος αφύπνισης θα σήκωνε από τα κρεβάτια της την πρωινή βάρδια. Στην ουσία θα μπορούσε να μην τον νοιάζει καθόλου. Ως επισκέπτης μικρής διάρκειας μπορούσε να αποφασίσει σε μεγάλο βαθμό ελεύθερα πώς να περάσει τη μέρα του, μόνο που ακόμα και οι φιλοξενούμενοι είχαν την υποχρέωση να προσαρμόζονται σε ένα ορισμένο τυπικό πλαίσιο. Το οποίο βέβαια δε σήμαινε ότι έπρεπε να σηκώνονται νωρίς, σε κάθε περίπτωση όμως τους ξυπνούσαν. If I can make it there, I’ll make it anywhere – 3 Ο Θορν άρχισε να λύνεται. Επειδή θεωρούσε ότι η υπερβολική κατάκλιση οδηγεί στην ακηδία, δεν εμπιστευόταν άλλον αυτοματισμό από τον δικό του, προκειμένου να περνά όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο της ζωής του στον ύπνο. Πόσω μάλλον αφού ήθελε να αποφασίζει ο ίδιος ποιος ή τι θα τον έκανε να επανακτήσει τις αισθήσεις του. Ο Θορν λάτρευε να αφυπνίζει η μουσική τα συστήματά του. Αποστολή που ανέθετε κατά προτίμηση στο Rat Pack, δηλαδή τους Φρανκ Σινάτρα, Ντην Μάρτιν, Τζόυ Μπίσοπ, Σάμυ Ντέιβις τζούνιορ, τους σκουριασμένους ήρωες περασμένων εποχών, για τους οποίους έτρεφε μια σχεδόν ρομαντική συμπάθεια. Κι όμως σε αυτόν τον τόπο τίποτε, μα α-

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 14

πολύτως τίποτε, δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις συνήθειες του Rat Pack. Ακόμα και η διαπίστωση του Ντην Μάρτιν ότι Ένας άντρας δεν είναι μεθυσμένος όσο μπορεί ακόμα να ξαπλώνει κάτω και να κρατιέται από κάπου, που κατάντησε διάσημη, δε θα είχε καμία ισχύ από πλευράς φυσικής λόγω της έλλειψης βαρύτητας, και ούτε λόγος βέβαια για το ότι ο ενθουσιασμός του μεγάλου πότη, που σε ένα τέτοιο μέρος δε θα μπορούσε να πέσει από το σκαμπό στο μπαρ, θα του κοβόταν απότομα στην προσπάθεια να βγει στο δρόμο τρεκλίζοντας αμέσως μετά. 35.786 χιλιόμετρα πάνω από τη γήινη επιφάνεια δε σε περίμεναν πόρνες έξω από την πόρτα, παρά μόνο το θανατηφόρο κενό αέρα. Top of the list, king of the hill – 4 Ο Θορν σιγοτραγουδούσε τη μελωδία που έπαιζε, βγάζοντας μέσα από τα δόντια ένα παράφωνο «New York, New York». Χωρίς την παραμικρή σχεδόν μυϊκή σύσπαση απομακρύνθηκε με ώθηση, αιωρήθηκε έξω από την κουκέτα του, μετακινήθηκε ως το μικρό φινιστρίνι της καμπίνας του και κοίταξε έξω.

Στην πόλη που δεν κοιμόταν ποτέ το Huros-ED-4 ήταν καθ’ οδόν για την επόμενη αποστολή του. Δεν το πείραζε ούτε το ψύχος του διαστήματος ούτε η παντελής απουσία ατμόσφαιρας. Για κείνο η μέρα και η νύχτα, η διαδοχή των οποίων σε τόσο τεράστια απόσταση από τη Γη ήταν ούτως ή άλλως περισσότερο συμβατική παρά βασιζόταν στην αισθητηριακή εμπειρία, δεν είχαν καμία ισχύ. Το δικό του εγερτήριο γινόταν στη γλώσσα των προγραμματιστών. Huros-ED-4 ήταν τα αρχικά του Humanoid Robotic System for Extravehicular Demands,5 το 4 ήταν ο αύξων αριθμός μια σειράς άλλων 19 ομοειδών του, καθένα ύψους δύο μέτρων, με θώρακα και κεφάλι σαν ανθρώπου, ενώ οι υπερβολικά μακρείς βραχίονες θύμιζαν ακίνητοι μαζεμένες αρπάγες από αλογάκι της Παναγίας. Όταν υπήρχε ανάγκη αποκτούσαν μια αξιοθαύμαστη ευκινησία, και με τα χέρια τους μπορούσαν να φέρουν σε πέρας εξαιρετικά δύσκολες αποστολές. Ένα δεύτερο, μικρότερο ζευγάρι βραχίονες φύτρωναν στον παραφορτωμένο με ηλεκτρονικά θώρακα και είχαν επικουρικό ρόλο. Από την άλλη βέβαια δεν είχε καθόλου πόδια. Το Huros-ED-4 διέθετε μεν μέση και λεκάνη, εκεί όμως που στον άνθρωπο ξεκινούν οι μηροί, σε αυτό φύτρωναν ευέλικτοι γάντζοι με βεντούζες, ώστε να μπορεί να στηρίζε4. (αγγλικά στο κείμενο) Στην κορφή της λίστας, του λόφου βασιλιάς. (Σ.τ.Μ.) 5. (αγγλικά στο κείμενο) Ανθρωποειδές Ρομποτικό Σύστημα για Εξωοχηματικές Α-

παιτήσεις. (Σ.τ.Μ.)

ται οπουδήποτε το χρειαζόταν. Στη διάρκεια των διαλειμμάτων έψαχνε μια προφυλαγμένη γωνίτσα, συνέδεε τις μπαταρίες του στο δίκτυο παροχής ρεύματος, γέμιζε καύσιμα τις δεξαμενές από τα ακροφύσια πλοήγησής του κι αφοσιωνόταν στο διαλογισμό των μηχανών. Στο μεταξύ η τελευταία φάση ακινησίας του ήταν πριν από οχτώ ώρες. Έκτοτε το Huros-ED-4 βρέθηκε στα πλέον διαφορετικά σημεία του γιγαντιαίου διαστημικού σταθμού, επιδεικνύοντας μεγάλο ρομποτικό ζήλο. Στις εξωτερικές περιοχές της στέγης, όπως ονόμαζαν το τμήμα που ήταν προσανατολισμένο στο ζενίθ, βοήθησε να αντικατασταθούν παλαιωμένα φωτοβολταϊκά με καινούργια, στο ναυπηγείο ρύθμισε τους προβολείς για το κατάστρωμα 2, όπου κατασκευαζόταν ένα από τα διαστημόπλοια για την προγραμματισμένη αποστολή στον Άρη. Στη συνέχεια το διέταξαν να κατέβει 100 μέτρα πιο χαμηλά, εκεί όπου ήταν στερεωμένα τα επιστημονικά ωφέλιμα φορτία πάνω σε βάσεις σαν κιγκλιδώματα, με την αποστολή να αφαιρέσει το ελαττωματικό έλασμα μιας συσκευής μέτρησης για τη διερεύνηση της επιφάνειας του Ειρηνικού έξω από το Εκουαδόρ. Μετά από πλήρη ανασυγκρότηση έλαβε τώρα την εντολή να εξετάσει μέσα στον διαστημικό λιμένα το βραχίονα κάποιου χειριστή εκεί, ο οποίος για ανεξιχνίαστους λόγους εγκατέλειψε την εργασία του κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας φόρτωσης. Για να πάει στο λιμένα, σήμαινε ότι έπρεπε να κατεβεί λιγάκι πιο κάτω κατά μήκος του σταθμού, και να φτάσει σε ένα δακτύλιο με διάμετρο 180 μέτρων και με οχτώ βάσεις για την προσγείωση και απογείωση διαστημικών λεωφορείων, καθώς και άλλες οχτώ για ανεμοπλάνα εκκένωσης. Αν ξεχνούσαμε ότι τα αγκυροβολημένα σκάφη δε διέσχιζαν το νερό αλλά το κενό, τα πράγματα στο δακτύλιο δε διέφεραν απ’ ό,τι γινόταν στο Αμβούργο ή το Ρότερνταμ, τα μεγάλα επίγεια λιμάνια, μέρος των οποίων άρα ήταν και οι γερανοί, γιγαντιαίοι ρομποτικοί βραχίονες πάνω σε ράγες, που ονομάζονταν χειριστές. Ένας από αυτούς διέκοψε στη μέση τη διαδικασία φόρτωσης ενός φορτηγού και επιβατηγού λεωφορείου, που σε λίγα λεπτά θα απογειωνόταν για τη Σελήνη. Όλα έδειχναν ότι δεν επρόκειτο για βλάβη. Ο βραχίονας έπρεπε να είχε λειτουργήσει, ωστόσο έμεινε εντελώς ακίνητος, πεισματικά σαν μηχανή, μετέωρος με τεντωμένους τους επενεργητές, ο μισός μέσα στο χώρο φόρτωσης του λεωφορείου κι ο μισός έξω, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πια να κλείσει ο ανοιχτός κορμός του σκάφους. Το Huros-ED-4 ακολούθησε τις προδιαγεγραμμένες διαδρομές του πλάι σε αγκυροβολημένα λεωφορεία, θαλάμους αποσυμπίεσης και συνδετικές σήραγγες, σφαιρικές δεξαμενές, κοντέινερ και βάσεις, για να φτάσει και στον ελαττωματικό βραχίονα, που έλαμπε ψυχρός μέσα στο α-

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 15

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 16

φιλτράριστο ηλιακό φως. Οι κάμερες πίσω από την προσωπίδα στο κεφάλι του και στις απολήξεις των άκρων του έστελναν εικόνες στο εσωτερικό του κέντρου επιχειρήσεων, όσο πλησίαζε πιο κοντά στο μηχάνημα, υποβάλλοντας κάθε τετραγωνικό εκατοστό του σε διεξοδική ανάλυση. Συνέκρινε ακατάπαυστα όσα έβλεπε με τις εικόνες που είχε διαθέσιμες στη βάση δεδομένων του, ώσπου βρήκε την αιτία της βλάβης. Σταμάτησε. Κάποιος στην κεντρική του μονάδα ελέγχου είπε «Το κέρατό μου!» πράγμα που προκάλεσε μια ταχύτατη διευκρινιστική ερώτηση από πλευράς Huros-ED-4. Παρόλο που ήταν προγραμματισμένο να αναγνωρίζει την ανθρώπινη φωνή, η διαταγή δεν έβγαζε κανένα νόημα. Το κέντρο αρνήθηκε να επαναλάβει, έτσι στην αρχή δεν έκανε τίποτε, εκτός από το να παρατηρεί τη ζημιά. Σε μια από τις κλειδώσεις του χειριστή είχαν σφηνωθεί μικροσκοπικά θραύσματα. Μια επιμήκης και βαθιά σχισμή διαπερνούσε εγκάρσια την κατασκευή της κλείδωσης, σαν χαίνουσα πληγή. Με μια πρώτη ματιά τα ηλεκτρονικά έμοιαζαν άθικτα, άρα η ζημιά ήταν αμιγώς υλική, κι ωστόσο αρκετά σοβαρή, ώστε να αναγκάσει το χειριστή να σβήσει. Το κέντρο τού έδωσε εντολή να καθαρίσει την κλείδωση. Το Huros-ED-4 στάθηκε. Αν ήταν άνθρωπος, η συμπεριφορά του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αναποφάσιστη. Στο τέλος ζήτησε περαιτέρω πληροφορίες, εκφράζοντας με τον δικό του, ασαφή τρόπο ότι η υπόθεση ξεπερνούσε τις δυνατότητές του. Όσο επαναστατική κι αν ήταν η σειρά κατασκευής του –έλεγχος βασισμένος σε αισθητήρες, ανατροφοδότηση αισθητηριακών εντυπώσεων, ευέλικτη και αυτόνομη δράση–, δεν άλλαζε το γεγονός ότι τα ρομπότ ήταν μηχανές, που σκέφτονταν σε καλούπια. Έβλεπε τα θραύσματα αλλά και δεν τα έβλεπε. Μάλλον ήξερε ότι ήταν υπαρκτά, όχι όμως τι ήταν. Είχε επίσης καταγράψει τη ρωγμή, ωστόσο δεν ήταν σε θέση να την ταυτίσει με κάποια από τις γνωστές του πληροφορίες. Τα ελαττωματικά σημεία επομένως ήταν ανύπαρκτα για εκείνο. Ως αποτέλεσμα παρέμενε για εκείνο αινιγματικό τι ακριβώς έπρεπε να καθαρίσει, κι έτσι δεν καθάριζε απολύτως τίποτε. Αν τα ρομπότ είχαν έστω και μια νότα συνείδησης, θα θεωρούσαν την ύπαρξή τους πραγματικά ανέμελη.

Άλλοι πάλι ανησυχούσαν ακόμα περισσότερο. Ο Βικ Θορν έκανε ένα πλούσιο ντους, άκουσε το «My way», φόρεσε μπλουζάκι, αθλητικά και σορτς και πάνω που αποφάσισε να αρχίσει τη μέρα του στο γυμναστήριο, τον πρόλαβε η κλήση από το κέντρο. «Θα χρειαζόμασταν τη βοήθειά σας στην επίλυση ενός προβλήμα-

τος», είπε ο Εντ Χάσκιν, που είχε στον τομέα αρμοδιότητάς του το λιμένα και τα συνδεδεμένα συστήματα. «Τώρα αμέσως;» είπε ο Θορν δισταχτικά. «Πάνω που ετοιμαζόμουν για το διάδρομο». «Καλύτερα αμέσως». «Τι τρέχει;» «Φαίνεται πως υπάρχουν προβλήματα με το διαστημόπλοιό σας». Ο Θορν δάγκωσε το κάτω χείλος του. Στην ιδέα ότι η αναχώρησή του μπορεί να καθυστερούσε χτύπησαν μέσα στο κεφάλι του χιλιάδες καμπανάκια συναγερμού. Άσχημα, πολύ άσχημα! Το σκάφος ήταν να φύγει από το λιμένα γύρω στο μεσημέρι, με τον ίδιο και άλλους εφτά αστροναύτες, για να αντικαταστήσει το πλήρωμα της αμερικανικής βάσης στη Σελήνη, το οποίο μετά από έξι μήνες εξορία στο δορυφόρο κατατρυχόταν από φαντασιώσεις με ασφαλτοστρωμένους δρόμους, διαμερίσματα με ταπετσαρίες, λουκάνικα, λιβάδια κι έναν ουρανό γεμάτο χρώμα, σύννεφα και βροχή. Επιπλέον ο Θορν ήταν ο ένας από τους δύο προβλεπόμενους πιλότους για την πτήση διάρκειας δυόμισι ημερών, και σαν να μην έφτανε αυτό, και αρχηγός πληρώματος, γεγονός που εξηγούσε το γιατί απευθύνθηκαν ειδικά σε αυτόν. Υπήρχε κι ένας επιπρόσθετος λόγος που η οποιαδήποτε καθυστέρηση του ήταν κάτι παραπάνω από ασύμφορη – «Τι συμβαίνει λοιπόν με το σαράβαλο;» ρώτησε τονίζοντας την αδιαφορία του. «Δε θέλει να πετάξει;» «Ω, μα και βέβαια θέλει να πετάξει, δεν μπορεί όμως. Έγινε μια ζημιά κατά τη φόρτωση. Ο χειριστής έπαθε βλάβη και μπλοκάρει τις μπουκαπόρτες. Δεν μπορούσε να κλείσουμε το αμπάρι». «Α, μάλιστα». Ένα αίσθημα ανακούφισης διαπέρασε τον Θορν. Μπορούσε να τα βγάλει πέρα με έναν χαλασμένο χειριστή. «Γνωρίζετε την αιτία της βλάβης;» «Απορρίμματα. Οξύς καταιγισμός». Ο Θορν αναστέναξε. Διαστημικά απορρίμματα! Διαστημικά μπάζα, που η δυσάρεστη παρουσία τους παντού οφειλόταν σε μια γεωστατική ώρα αιχμής χωρίς προηγούμενο, η οποία εγκαινιάστηκε τη δεκαετία του ’50 με τους Sputnik των Σοβιετικών. Έκτοτε κυκλοφορούν σε όλα τα ύψη τα λείψανα χιλιάδων αποστολών: κενές βαθμίδες πυραύλων, αποσυρμένοι και ξεχασμένοι δορυφόροι, συντρίμμια από αμέτρητες εκρήξεις και συγκρούσεις, από ολόκληρους αντιδραστήρες μέχρι μικροσκοπικά κομματάκια σκουριάς, σταγονίδια παγωμένων ψυκτικών ουσιών, βίδες και συρματάκια, κομματάκια από πλαστικό και μέταλλο, κουρελιασμένα χρυσόχαρτα και υπολείμματα ξεφτισμένης μπογιάς. Ο διαρκής θρυμματισμός των θραυσμάτων από τις συνεχόμενες συγκρού-

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 17

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 18

σεις είχε ως αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται σαν τα τρωκτικά. Στο μεταξύ μόνο τα αντικείμενα που ξεπερνούσαν σε μέγεθος το ένα εκατοστό υπολογίζονταν στις 900.000. Ούτε το τρία τοις εκατό από αυτά δεν υποβάλλονταν σε αδιάπτωτη παρακολούθηση, ενώ τα υπόλοιπα από αυτά τα δυσοίωνα, μαζί με δισεκατομμύρια επιπλέον μικρότερα σωματίδια και μικρομετεωρίτες, μετακινούνταν προς κάποια κατεύθυνση – σε περίπτωση αμφιβολιών έπεφταν αναπόφευκτα πάνω σε κάποιον, όπως τα έντομα που πεθαίνουν στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων. Το πρόβλημα ήταν ότι μια σφήκα, που θα έπεφτε με μεγάλη ταχύτητα πάνω σε μια λιμουζίνα πολυτελείας και με την ορμή ενός μικρού κομματιού διαστημικών απορριμμάτων ίδιου μεγέθους, θα είχε αναπτύξει την κινητική ενέργεια μιας χειροβομβίδας, προξενώντας ολική ζημιά. Οι ταχύτητες των σωμάτων σε αντίθετη τροχιά στο διάστημα συσσωρεύονται με τρόπο ολέθριο. Ακόμα και σωματίδια σε μέγεθος μικρομέτρων είχαν μακροπρόθεσμα καταστροφική επίδραση, τύφλωναν τα φωτοβολταϊκά, διέλυαν τις επιφάνειες των δορυφόρων και τράχυναν το εξωτερικό περίβλημα των διαστημοπλοίων. Τα μπάζα που βρίσκονταν στα πιο χαμηλά στρώματα αργά ή γρήγορα έλειωναν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, μόνο και μόνο για να αντικατασταθούν από νέα. Όσο αυξανόταν το ύψος τους, τόσο μεγάλωνε η διάρκεια ζωής τους, θεωρητικά δε παρέμεναν αιώνια στην τροχιά του διαστημικού σταθμού. Το μόνο πράγμα που υποσχόταν μια κάποια παρηγοριά ήταν το γεγονός ότι αρκετά από αυτά τα επικίνδυνα αντικείμενα ήταν γνωστά και οι εναέριες τροχιές τους μπορούσαν να υπολογιστούν βδομάδες και μήνες πριν, δίνοντας έτσι στους αστροναύτες τη δυνατότητα να απομακρύνουν από την πορεία τους ολόκληρο το σταθμό. Το αντικείμενο που προσέκρουσε στο χειριστή δεν ήταν προφανώς κάτι από αυτά. «Τι μπορώ να κάνω εγώ λοιπόν;» ρώτησε ο Θορν. «Ε, υπηρεσία». Ο Χάσκιν γέλασε νευρικά. «Ξέρετε τώρα, έλλειψη πόρων. Το ρομπότ δε θα βρει άκρη από μόνο του. Χρειάζεται να βγουν δύο άτομα, αλλά προς το παρόν έχω μόνο ένα διαθέσιμο. Θα θέλατε να πάρετε τη θέση του άλλου;» Ο Θορν δεν το σκέφτηκε για πολύ. Ήταν κεφαλαιώδους σημασίας να φύγει από κει εγκαίρως, κι άλλωστε του άρεσαν οι βόλτες στο διάστημα. «Εντάξει», είπε. «Θα βγείτε μαζί με την Καρίνα Σπέκτορ». Τόσο το καλύτερο. Είχε γνωρίσει τη Σπέκτορ το προηγούμενο βράδυ στο εστιατόριο του πληρώματος, ήταν ειδική στα ρομπότ ρωσικής καταγωγής και είχε έντονα ζυγωματικά και πράσινα μάτια σαν της

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 19

– in a city that never sleeps – Οι πόλεις συνήθως παρήγαν θόρυβο. Δρόμοι όπου ο αέρας έβραζε από την ηχητική. Άνθρωποι που έκαναν αισθητή την παρουσία τους κορνάροντας, φωνάζοντας, σφυρίζοντας, φλυαρώντας, γελώντας, γκρινιάζοντας, ουρλιάζοντας. Ο θόρυβος ως κοινωνικός ιστός, κωδικοποιημένος σε κακοφωνία. Κιθαρίστες, τραγουδιστές, σαξοφωνίστες σε εισόδους κτηρίων και σε σήραγγες του μετρό. Κοράκια που εκφράζουν τη δυσθυμία τους, σκύλοι που γαβγίζουν. Ο αντίλαλος από τις κατασκευαστικές μηχανές, τα κομπρεσέρ που βροντοκοπούν, μέταλλο πάνω στο μέταλλο. Απρόσμενοι, οικείοι, κολακευτικοί, διαπεραστικοί, οξείς, σκοτεινοί, αινιγματικοί ήχοι που δυναμώνουν κι εξασθενούν, πλησιάζουν κι απομακρύνονται, άλλοι που αναδύονται σαν τα αέρια, κι άλλοι που βρίσκουν κατευθείαν στο στομάχι και στον ακουστικό πόρο. Στο φόντο η βοή της κυκλοφορίας. Ο επιδεικτικός μπασοβαρύτονος από τις λιμουζίνες σε διένεξη με τα δύστροπα μηχανάκια, με το γουργουρητό από τα ηλεκτρικά οχήματα, τον αυταρχισμό των σπορ αυτοκινήτων και των εφετζήδικων μηχανών, το ξεφύσημα του στυλ «για κάνε στην μπάντα» των λεωφορείων. Μουσική από τις μπουτίκ. Συναυλίες βημάτων στους πεζόδρομους, σουλάτσο, σούρσιμο των ποδιών, κόρδωμα, βιασύνη, ο ουρανός να δονείται από τις βροντές μακρινών τουρμπίνων αεροπλάνων, η πόλη ολόκληρη μία μοναδική καμπάνα. Εκτός του χώρου της πόλης: Τίποτε απ’ όλα αυτά. Όσο οικείος ήταν ο θόρυβος μέσα στους θαλάμους διαβίωσης, στα εργαστήρια, στους χώρους ελέγχου, στα συνδετικά τούνελ, στις ζώνες ελεύθερου χρόνου και στα εστιατόρια, τα πάντα κατανεμημένα σε ένα συνολικό ύψος 280 μέτρων, άλλο τόσο τρομακτική ήταν η αίσθηση όταν έβγαινες πρώτη φορά από το σταθμό για EVA, για Extravehicular Activity, δηλαδή δραστηριότητα στο εξωτερικό. Χωρίς μεταβατικό στάδιο βρισκόσουν έξω, πραγματικά έξω, ένα έξω που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο. Μετά τους αεροθαλάμους σταματούσε η οποιαδήποτε ηχητική. Φυσικά δεν έχανες εντελώς την ακοή σου. Τον εαυτό σου τον άκουγες μια χαρά, όπως επίσης το θρόισμα του ενσωματωμένου στη στολή κλιματιστικού και φυσικά τον ασύρματο, όλα αυτά όμως διαδραματίζονταν στο εσωτερικό του φορητού διαστημόπλοιου που φορούσες.

γάτας, στις δε προσπάθειές του να την φλερτάρει είχε ανταποκριθεί με χαρούμενη προθυμία στο πνεύμα της συνεννόησης των λαών. «Είμαι καθ’ οδόν!» είπε.

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 20

Ολόγυρα, στο κενό, επικρατούσε τέλεια σιγή. Έβλεπες την τεράστια κατασκευή του σταθμού, κοιτούσες μέσα από τα φωτισμένα παράθυρα, διέκρινες την παγωμένη λάμψη στις μπαταρίες των προβολέων πάνω ψηλά, εκεί όπου συναρμολογούσαν γιγάντια διαστημόπλοια, που δε θα προσγειώνονταν ποτέ σε κάποιον πλανήτη, και άντεχαν μόνο σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, αντιλαμβανόσουν τη βιομηχανική δραστηριότητα, την περιστροφική κίνηση και το τέντωμα των γερανών στον εξωτερικό δακτύλιο και στους συνδετικούς δρόμους προς το εσωτερικό, παρακολουθούσες ρομπότ σε ελεύθερη πτώση, αρκετά παρόμοια με ζωντανά πλάσματα, που σου ερχόταν να τα ρωτήσεις οδηγίες για το δρόμο – και ασυναίσθητα, συνεπαρμένος από την ομορφιά της αρχιτεκτονικής, της μακρινής Γης και το ψυχρό ατενές βλέμμα των άστρων, που καμιά ατμόσφαιρα δε διέχεε το φως τους, περίμενες να ακούσεις μια μυστηριώδη ή παθητική μουσική. Το διάστημα όμως παρέμενε βουβό, και μοναδικός ενορχηστρωτής του μεγαλείου του ήταν η ίδια σου η ανάσα. Με την Καρίνα Σπέκτορ για συντροφιά ο Θορν αιωρήθηκε μέσα στο κενό και στη σιωπή προς τον χαλασμένο χειριστή. Οι στολές τους, εξοπλισμένες με ακροφύσια πλοήγησης, τους επέτρεπαν να πλοηγούν με ακρίβεια. Γλίστρησαν πάνω από τα αγκυροβόλια του γιγαντιαίου διαστημικού λιμένα, ο οποίος περιέβαλλε την πυργοειδή κατασκευή του σταθμού, φαρδύς σαν εθνική οδός. Τρία σεληνιακά λεωφορεία ήταν προς το παρόν αγκυροβολημένα στον περιφερειακό δακτύλιο, δύο σε αεροθαλάμους, το σκάφος του Θορν ήταν σε θέση στάθμευσης, όπως και τα οχτώ ανεμοπλάνα εκκένωσης, που έμοιαζαν με αεροπλάνα. Στην ουσία ολόκληρος ο περιφερειακός δακτύλιος ήταν ένας μοναδικός σταθμός ελιγμών, χάρη στον οποίο τα διαστημόπλοια μπορούσαν να αλλάζουν συνεχώς θέση, προκειμένου να κρατούν σε ισορροπία τη συμμετρική κατασκευή του σταθμού. Από το Torus-2, τη μονάδα διανομής στο κέντρο του λιμανιού, ο Θορν και η Σπέκτορ μετέβησαν σε έναν από τους εξωτερικούς αεροθαλάμους, απ’ όπου δεν απείχε πολύ το λεωφορείο. Λευκό και ογκώδες, με ανοιχτές τις καταπακτές, αναπαυόταν στο φως του ήλιου. Ο ακινητοποιημένος βραχίονας του χειριστή εξείχε από πάνω του, λύγιζε απότομα στον αγκώνα κι εξαφανιζόταν μέσα στην αποθήκη. Ακριβώς μπροστά στην αποβάθρα αγκυροβόλησής του το Huros-ED-4 κρεμόταν ακίνητο. Με το βλέμμα καρφωμένο στο μπλοκαρισμένο άκρο του, η στάση του είχε κάτι το αποδοκιμαστικό. Μόλις την τελευταία στιγμή παραμέρισε λιγάκι, προκειμένου να μπορέσουν να δουν τη ζημιά. Φυσικά η συμπεριφορά του δεν ήταν αποτέλεσμα κυβερνητικού εκνευρισμού, αφού τα Huros δεν είχαν ούτε κατά διάνοια συ-

ναίσθηση του εαυτού τους – απλώς έπαψαν να ζητούν τις εικόνες του. Σημασία στο εξής είχαν οι εντυπώσεις που έστελναν στο κέντρο οι κάμερες από τα κράνη. «Λοιπόν;» θέλησε να μάθει ο Χάσκιν. «Τι λέτε;» «Άσχημα». Η Σπέκτορ πιάστηκε από τον κορμό του χειριστή και τραβήχτηκε πιο κοντά του. Ο Θορν την ακολούθησε. «Περίεργο», είπε. «Μου φαίνεται σαν να πέρασε κάτι ξυστά πάνω από το βραχίονα κι άνοιξε αυτή τη σχισμή, αλλά τα ηλεκτρονικά μοιάζουν άθικτα». «Τότε θα έπρεπε να κινείται», αντέτεινε ο Χάσκιν. «Όχι απαραίτητα», είπε η Σπέκτορ. Μιλούσε αγγλικά με τραχιά σλαβική προφορά, σχεδόν ερωτικά, όπως έβρισκε ο Θορν. Κρίμα που δεν μπορούσε να μείνει άλλη μια μέρα. «Είναι πιθανό με τη σύγκρουση να αποδεσμεύθηκε κάποια ποσότητα μικροαπορριμμάτων. Μπορεί ο φίλος μας να υποφέρει από δυσκοιλιότητα. Έκανε το Huros ανάλυση του περιβάλλοντος;» «Ελαφρά μόλυνση. Τι να συνέβη άραγε με τα θραύσματα; Είναι δυνατόν να προκάλεσαν αυτά το μπλοκάρισμα;» «Πιθανόν. Προφανώς προέρχονται από τον ίδιο το βραχίονα. Μπορεί κάτι να στράβωσε και γι’ αυτό να είναι στην τσίτα». Η αστροναύτισσα εξέτασε διεξοδικά την άρθρωση. «Από την άλλη έχουμε να κάνουμε με χειριστή, όχι με πιρουνάκι του γλυκού. Το αντικείμενο θα πρέπει να είχε μέγεθος το πολύ εφτά ή οχτώ χιλιοστά. Εννοώ ότι δεν υπήρξε καν κανονική σύγκρουση, κάτι ανάλογο μπορεί σίγουρα να το αντέξει». «Τα παίζεις στα δάχτυλα», είπε ο Θορν εκφράζοντας την αναγνώρισή του. «Σιγά το πράμα», είπε εκείνη γελώντας. «Τίποτε άλλο δε μου προσφέρει αυτοεπιβεβαίωση. Τα διαστημικά απορρίμματα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας εδώ πάνω». «Κι αυτό εκεί πέρα;» Έσκυψε μπροστά κι έδειξε ένα σημείο όπου προεξείχε ένα μικροσκοπικό, ανοιχτόχρωμο κομματάκι. «Θα μπορούσε να προέρχεται από μετεωρίτη;» Η Σπέκτορ ακολούθησε τον τεντωμένο του δείκτη. «Σε κάθε περίπτωση προέρχεται από το σώμα που έπληξε το βραχίονα. Περισσότερα θα μας δείξουν οι αναλύσεις». «Ακριβώς», είπε ο Χάσκιν. «Βιαστείτε λοιπόν. Προτείνω να αφαιρέσετε το αντικείμενο με το φυσητήρα αιθανόλης». «Έχουμε τέτοιο πράγμα;» ρώτησε ο Θορν. «Το Huros έχει κάτι ανάλογο», αποκρίθηκε η Σπέκτορ. «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον αριστερό του βραχίονα, στο εσωτερικό

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 21

LIMIT sel_DD_Layout 1 26/10/2011 4:51 ΜΜ Page 22

του υπάρχουν δεξαμενές και οι επενεργητές διαθέτουν ακροστόμια. Εδώ όμως χρειάζονται δύο, Βικ. Έχεις ξαναδουλέψει με Huros;» «Όχι απευθείας». «Θα σου δείξω εγώ. Πρέπει να το απενεργοποιήσουμε εν μέρει, για να μπορέσουμε να το χρησιμοποιήσουμε σαν εργαλείο. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι ένας από μας πρέπει να βοηθήσει να τον σταθεροποιήσουμε, όσο ο άλλος –» Την ίδια στιγμή ο χειριστής ξαναζωντάνεψε. Ο γιγάντιος βραχίονας τεντώθηκε έξω από το χώρο φόρτωσης, τινάχτηκε προς τα πίσω, έκανε στροφή 180 μοιρών, άρπαξε το HurosED και του έδωσε μια σπρωξιά, λες κι είχε μπουχτίσει την παρέα του. Σαν από αντανακλαστικά ο Θορν έσπρωξε την αστροναύτισσα προς τα κάτω, έξω από την ακτίνα της σύγκρουσης, δεν μπόρεσε ωστόσο να εμποδίσει το ρομπότ που πέρασε ξυστά από τους ώμους της στροβιλίζοντάς την. Το τελευταίο δευτερόλεπτο η Σπέκτορ κατάφερε να γαντζωθεί στον κορμό του, τότε όμως ο χειριστής προσέκρουσε με ορμή πάνω στον Θορν, τον παρέσυρε μακριά της και πέρα από τον περιφερειακό δακτύλιο, εκτοξεύοντάς τον στο διάστημα. Πίσω! Έπρεπε να γυρίσει πίσω! Με ιπτάμενα δάχτυλα προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο στα ακροστόμια πλόηγησης, με τον κορμό του Huros-ED να τον ακολουθεί περιστρεφόμενος και πλησιάζοντάς τον όλο και περισσότερο, και με τις κραυγές των Χάσκιν και Σπέκτορ στ’ αφτιά του. Το κάτω μέρος του σώματος του ρομπότ βρήκε στο κράνος του. Ο Θορν γύρισε τούμπα κι άρχισε να στριφογυρίζει ανήμπορος, καθώς εκτοξευόταν πέρα από το επίπεδο του δακτυλίου κι απομακρυνόταν με τρομακτική ταχύτητα από τον διαστημικό σταθμό. Με φρίκη διαπίστωσε ότι στην προσπάθειά του να προστατεύσει την αστροναύτισσα είχε χαραμίσει τη μοναδική του ευκαιρία να σώσει τον εαυτό του. Σε κατάσταση άγριου πανικού ψηλάφισε τριγύρω, βρήκε επιτέλους τους διακόπτες για τα ακροστόμια πλοήγησης, τους ενεργοποίησε, προκειμένου να σταθεροποιήσει την τροχιά του με σύντομες ωθήσεις, να σταματήσει την περιστροφική κίνηση, δεν είχε άλλο οξυγόνο, κατάλαβε ότι η στολή είχε πάθει βλάβη, ότι ήρθε το τέλος, άρχισε να χτυπιέται, ήθελε να ουρλιάξει – Το ουρλιαχτό του πάγωσε. Το σώμα του Βικ Θορν παρασύρθηκε μέσα στη σιωπηλή, απέραντη νύχτα, κι όλα άλλαξαν τη στιγμή του θανάτου του, όλα.