GKLOUKΟFSKI sel - DD_Layout 1 22/02/2011 12:52 ΜΜ Page 522
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20
Γεννημένοι για να σέρνονται
Ηνω της αργά και πολύ προσεχτικά, τα σκαλοπάτια τριζοβολούσαν
522
κυλιόμενη σκάλα φαινόταν ατέλειωτη. Έπρεπε να περπατά πά-
και χτυπούσαν κάτω από τα βήματά του, σε κάποιο σημείο μάλιστα εντελώς απροσδόκητα έφυγαν κάτω, κι ο Αρτιόμ μόλις που πρόλαβε να τραβήξει το πόδι του. Παντού υπήρχαν απομεινάρια μεγάλων κλαδιών σκεπασμένα με βρύα και δεντράκια που θα πρέπει να πετάχτηκαν εδώ την εποχή της καταστροφής, ίσως με την έκρηξη. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι κληματσίδες και βρύα, κι από τις τρύπες των πλαστικών καλυμμάτων στις πλαϊνές μπάρες διακρίνονταν οι σκουριασμένοι μηχανισμοί τους. Δεν έριξε ούτε μια ματιά πίσω του. Ψηλά όλα ήταν κατάμαυρα. Αυτό δεν προμήνυε τίποτα ευχάριστο. Αν ξαφνικά η είσοδος γκρεμιστεί κι εκείνος δεν καταφέρει να βγει από τους σωρούς των ερειπίων; Και αν το μόνο πρόβλημα ήταν η ασέληνη νύχτα, και πάλι θα ήταν άσχημα τα πράγματα: Με μικρή ορατότητα δεν θα ήταν εύκολο να κατευθυνθεί στο στόχο της μια συστοιχία πυραύλων. Όσο όμως πλησίαζε προς το τέλος της σκάλας, τόσο εντονότερες γίνονταν οι κηλίδες στους τοίχους και οι λεπτές αχτίδες που περνούσαν από τις χαραμάδες. Η έξοδος στο υπέργειο περίπτερο ήταν όντως κλεισμένη, όχι όμως με πέτρες, αλλά με σωριασμένα δέντρα. Έπειτα από αρκετά λεπτά ψάξιμο, ο Αρτιόμ ανακάλυψε ανάμεσά τους ένα στενό άνοιγμα από το οποίο μόλις χωρούσε να περάσει. Στη σκεπή της εισόδου του σταθμού έχασκε μια τεράστια τρύπα που έπιανε όλο σχεδόν το ταβάνι, και από μέσα της περνούσε το ωχρό φως του φεγγαριού. Το δάπεδο ήταν επίσης γεμάτο σπασμένα κλαράκια, ακόμα κι ολόκληρα δέντρα, έτσι πατικωμένα που έφτιαχναν ένα πραγματικό στρώμα. Σε έναν από τους τοίχους ο Αρτιόμ παρατήρησε μερι-