MODINOS_DYSH sel_DDD final_Layout 1 29/05/2013 2:13 ΜΜ Page 13
Τερέζα ΜακΕλντόουνι } 1
μαίνονταν εκείνο τον Σεπτέμβρη του 1960 Ε στις ανατολικές παρυφές των Βραχωδών Ορέων, η εντεκάχρονη Τερέζα ΜακΕλντόουνι επέστρεφε με τη μητέρα της ΝΩ ΟΙ φΩΤΙΕΣ
Μάρθα και τον επτάχρονο αδελφό της Μάικ από τη Γουιτσιτά του Κάνσας στο Γκρέητ Φολλς της Μοντάνα. Ο πατέρας της – ο συνταγματάρχης Τιμ ΜακΕλντόουνι– δεν ήταν μαζί τους. Χρόνια αργότερα, στη σκιά ενός αρμυρικιού στα Πολώνια της Μήλου, θα μου περιέγραφε πως, από την ώρα που πέρασαν τα σύνορα της Πολιτείας με το Γουαϊόμινγκ, άκουγαν μονότονα στο ραδιόφωνο ότι οι φωτιές πάνω στα βουνά διένυαν ήδη τον τρίτο τους μήνα και ότι, αν και είχε πάρει να δροσίζει για τα καλά, η ανομβρία επέμενε προκαλώντας διαρκείς αναζωπυρώσεις. Τα μαραμένα άνθη στα παρτέρια μιλούσαν για ξηρασία και η Τερέζα παραξενεύτηκε καθώς «Μοντάνα» και «ξηρασία» ήταν στο μυαλό της έννοιες ασύμβατες. Μόλις η Μάρθα ΜακΕλντόουνι πάρκαρε τη μαβιά Μπουίκ, μοντέλο του ’57, στη ράμπα που ανηφόριζε ελαφρά προς την εξώθυρα του πατρικού της, τα παιδιά πετάχτηκαν έξω και, τσαλαπατώντας το κιτρινισμένο γρασίδι, έτρεξαν προς τo κεφαλόσκαλο όπου η γιαγιά Λωρήν σκούπιζε τα χέρια στην ποδιά της και ο παππούς Νίκολας, φορώντας ένα αστραφτερό χαμόγελο που αποκάλυπτε την τεχνητή