ΧΕΛΜΙ sel._Layout 1 05/10/2010 12:21 ΜΜ Page 9
Αθήνα d 1995
Τ
χρώματα του σούρουπου άρχιζαν σιγά σιγά να παραχωρούν την θέση τους, έτσι καθώς στεφάνωναν τον κοντινό λόφο, στα ολόμαυρα πέπλα της νύχτας, η οποία λες και ήθελε, βιαζόταν να καλύψει όλη την πόλη. Τα πρώτα αστέρια άρχισαν δειλά να εμφανίζονται στον ουράνιο θόλο, θα έλεγε κανείς συντονισμένα με τα φώτα της πρωτεύουσας, που κι αυτά με τη σειρά τους προσπαθούσαν να δώσουν φως και ζωντάνια στη μακριά χειμωνιάτικη νύχτα που πλησίαζε. Η Κορίνα, όπως τράβηξε το πρόσωπό της, που μέχρι τότε είχε κολλημένο στο τζάμι του παραθύρου με το βλέμμα απλανές και το νου να ταξιδεύει αλλού, συνειδητοποίησε ξαφνικά πως άρχισε να κρυώνει. Ο καιρός είχε αλλάξει, έμπαινε πλέον ο Δεκέμβρης. Ίσως να ήταν και από την κούραση. Είναι αλήθεια πως πολύ είχε κουραστεί τον τελευταίο καιρό, σωματικά και ψυχικά. Ίσως να ήταν και από την ελλιπή θέρμανση του σπιτιού της. «Πρέπει αύριο να θυμηθώ να ειδοποιήσω το θυρωρό κάτι να κάνει», μουρμούρισε στον εαυτό της, καθώς τραβούσε, για να κλείσει έξω τη νύχτα, τις βαριές βελούδινες κουρτίνες του «ζεστού» κατά τα άλλα σπιτιού της. Ένα καυτό μπάνιο είναι ό,τι μού χρειάζεται, σκέφτηκε. Θα με χαλαρώσει, Α ΜΕΝΕξΕλΙΑ