PAPADOPOULOS - DD_Layout 1 09/09/2010 1:26 ΜΜ Page 11
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Π ΟΛΥ αργά τη νύχτα, ή μάλλον πολύ νωρίς το πρωί, την
ώρα που οι πενιές του μπουζουκιού ράγιζαν τους τοίχους και τα ζεϊμπέκικα δίνανε και παίρνανε στην πίστα, η Μαριώ η Σαλονικιά, με το μπεγλέρι της στο ένα χέρι και το άλλο χέρι στο μικρόφωνο, τραγουδούσε, ύστερα από «γενική απαίτηση» στο «Περιβόλι τ’ ουρανού», στην Πλάκα: Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια μπάτσοι κλάστε μας τ ’αρχίδια!
Γινόταν χαλασμός! Σηκωνόντουσαν από τις θέσεις τους και χόρευαν δέκα-δώδεκα άντρες, μερικές φορές και γυναίκες, αυτό το τραγούδι το μόρτικο, που κανείς δεν ξέρει από πού ξεφύτρωσε, αλλά πάρα πολλοί το γουστάρουν, γιατί μιλάει απερίφραστα, βλάσφημα, για την αιώνια έχθρα του πολίτη με τον αστυνόμο. Ρώτησα κάποια μέρα τη Μαριώ από ποιον έμαθε αυτό το τραγούδι και τίνος είναι. «Τίνος είναι δεν ξέρω», μου α