SAPRANIDHS sel_Final_Layout 1 27/05/2013 1:50 ΜΜ Page 7
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
ακριβώς αν ήταν πραγματική συγγένισΠ σά μας η Στάλη ή αν της κόλλησε το επίθετο θεία απ’ τη μεγάλη οικειότητα που χαρακτήριζε τις οικογενειακές μας σχέΟΤΕ ΔΕΝ ΕΜΑθΑ
σεις. Ούτε την ηλικία είχε ούτε την επίφαση εκείνης της σοβαρότητας, που απαιτούσε το σεβασμό. Με έβλεπε σαν συνομήλικό της, κι ας μας χώριζαν είκοσι τόσα χρόνια. Γι’ αυτό ήμουν και ο αγαπημένος της. Ξανθός και ασπριδερός. Της θύμιζα, έλεγε, Ρώσο κομσομόλο1 και με στόλιζε με κόκκινα μαντήλια στο λαιμό, κι όταν την διόρθωναν για το ασύμβατο της ηλικίας μου, τους απαντούσε με απόλυτη σιγουριά: «Πιονέρος, καλέ, ήταν στην κούνια. Τώρα αυτός είναι επαναστάτης!» Η Επανάσταση ήταν μια λέξη μαγική. Την άκουγα συχνά, από πολύ μικρός. Το ίδιο το όνομα της θείας ήταν υποκοριστικό της Σταλίνα, ενώ το πραγματικό της όνομα ήτανε Καλλιόπη και το υποκοριστικό της Κάλλη. Ο Στάλιν ήταν όνομα θρησκευτικό, φυλαγμένο με τις αγιογραφίες του, κάπου ανάμεσα σε λαϊκές εκδόσεις για επαναστάτες μπολσεβίκους,2 μενσεβίκους3 αστούς κι αριστερούς εσέρους.4 Το δίπατο συρτάρι του κομοδίνου της από πάνω είχε λαϊκά ρομάντζα για παραπλάνηση των Αρχών και από κάτω έκρυβε τη Βίβλο της Επανάστασης και βίους