KAZANTZAKI SPINALOGA-DDDD_Layout 1 02/08/2010 5:52 ΜΜ Page 15
I
ο καθρέφτης είχε γίνει σπουδαίο αντικείμενο για μένα. Κάτι που τ’ αγάπησα δυνατά και το σιχάθηκα τρομερά. Τα δυο τελευταία χρόνια γίνηκε αυτό. Τον πρώτο χρόνο, όπου κι αν κοίταζες, στο γραφείο μου, στις τσέπες μου, στα χαρτιά μου ανάμεσα, καθρεφτάκια και καθρέφτες έβρισκες. Ώρες, βραδιές ολάκερες, κλεινόμουνα στο δωμάτιό μου και κοιταζόμουνα στον καθρέφτη. Μα ποτές δε... χαμογέλασα φιλάρεσκα, όπως νομίζεις, για να δω ποιαν εντύπωση θα ’κανε το... χαμόγελό μου στις όμορφες γυναίκες. Αυτό μου ’λειπε!... Ένα κλειστό σπυρί παρακολουθούσα. Ένα τοσοδά, σα ρεβίθι, σπυράκι... Πολλές φορές, κύριε φιλάρεσκε, θα νεύρωσες, επειδή κάποιο σπυρί στο μάγουλό σου πέταξε ένα κίτρινο κεντρί. Και το τσίμπισες αγαναχτισμένος αυτό το μπυασμένο* κεντρί κι ύστερα πλύθηκες από σιχασιά, ε; Χμ! Δεν ήξερες εσύ πως κάπου βρισκόντανε άνθρωπος,
Δ
ΥΟ χΡΟΝΙΑ
* μπυασμένο: γεμάτο πύον.