Δεκαεφτά χρόνια μετά το τέλος του ΚΚΕ εσ., ο Λεωνίδας Κύρκος αποφασίζει να εκφράσει συγκροτημένα τις απόψεις του για πρόσωπα και πράγματα, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε το κόμμα αυτό ήδη από τη στιγμή της γέννησής του, για τα οράματά του, για τα λάθη του, για τους δρόμους που άνοιξε στην ελληνική κοινωνία. Από τον διάλογό του αυτόν με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, όχι μόνο διαγράφεται με σαφήνεια το πορτρέτο του ΚΚΕ εσ. αλλά γίνεται σαφής και ο αντιδογματικός, βαθύτατα ανθρωπιστικός και έντονα αυτοκριτικός τρόπος σκέψης του ίδιου του Κύρκου, μιας σκέψης που