numer specjalny
PATRIOTYCZNY DIAGONALIZM Bez słowa nie ma czynu. K l a m r o w y r e ko r d z i s t a pojawia się znów z mickiewiczowską wariacją na temat tego, co względnie polskie, aby śmiertelnie poważną groteską wywiercić dziury w p o j mowan iu p atrio tyzmu , nieproszenie wejść w buciorach w naszą narodową dumę i pokazać, że o polskości da się jeszcze mówić bez kompromitowania i rubasznych żartów.
Kurier festiwalowy
Spowita w ciemności, przypominająca o największych zakamarkach ludzkiej (polskiej?) duszy scenografia, ustawiona jest w perspektywie diagonalnej. Krzyże, będące symbolem narodowego męczeństwa, stają się filarami sali wykładowej. Na litanię o powstaniu narodu z popielniczki pełnej zapomnianych już wartości i wspomnień o niegdysiejszej wielkości, przychodzi inteligencja, klecha, wdowa, żołnierz i guślarz – słowem: Polska, czasów nie tyle mickiewiczowskich, ile pragnąca powstać. Naród nasz jak lawa, g ł o sz ą wsza k że p r zy ka za n i a
fot. Wojciech Zillmann
- 1 -
14 kwietnia 2018
w i e szc za . Wy k ł a d sta j e s i ę utrzymanym w spójnym tempie gusłem, mającym nadać słowu „powstanie” znaczenia, o którym zdaje się zapomnieliśmy. W i e rs za l i n o w s k i d u c h Mickiewicza unosi się w słowach kukiełkowych bohaterów, ale więcej tu folkloru, antropologicznego spojrzenia i wejścia w etniczność – jakże charakterystyczną dla samej twórczości teatru – niżeli samego p r o fe t y z m u i m a r t y r o l o g i i . Mickiewiczowskie postaci zostały zamienione na marionetki kantorowego ulubienia śmierci, wytańczają losy narodu, za płachtą przedzielająca widownię od Polskości, emigrację od patriotyzmu (fanatyzmu?). Diagonalnie spoglądamy na losy kraju, w którym przeszłość zaznacza się w cieniach. Przyszłość zawsze wiąże się z robieniem kroku w tył, a ta zawiera się być może również i w przeszłości. Losy kraju zdają się leżeć w płaszczyźnie diagonalnej, po najdłuższej linii oporu. Siłą Teatru Wierszalin jest atmosfera, wejście w plemienność, najskrytsze pragnienia o etnicznym zdziczeniu. Patriotyczny taniec śmierci, zanurzone w świadomości