Reddingsactie voor bomen Campinglaan

De bomen aan de Campinglaan zijn gered

Terwijl mijn dochter en ik ons ochtendwandelingetje doen, rijdt een brandweerwagen met lange uitschuifarm de Campinglaan op en blokkeert met rode pionnetjes de weg. Wat gaat hier gebeuren? “Zo kunnen we de bomen redden.”

Door Koen Peeters

Let er maar eens op als je op de Campinglaan loopt: veel van de rijzige beuken hangen over naar de kant van de weg. Bij sommige bomen houd je je hart vast of ze niet bij de minste windvlaag omvallen. Net als de beuk bij de brug bij de ingang van het park. Die viel enige jaren geleden in een pittige storm om. De wortelkroon steekt nog steeds omhoog.

Structureel te weinig onderhoud

Ook bij de gemeente hebben ze inmiddels door dat het beter is om te voorkomen dat bomen op drukke plaatsen omvallen. Er zou maar eens iemand voorbij fietsen! Veel aan onderhoud is er de afgelopen tien jaar niet gedaan in het park. “Een bewuste keuze”, schrijft de gemeente zelf in de ‘Visie Stadspark’. Dat maakt het park onverzorgd en gevaarlijk. Dat zeiden enkele Buitenhoffers ook in reactie op de visie: het onderhoud schiet structureel te kort. Inmiddels voert de gemeente meer onderhoud uit. De boombewerker van de gemeente vertelt me wat hij gaat doen. “Vorig jaar hebben we gemeten hoeveel kracht de beuken aan de Campinglaan nog kunnen verdragen. We hebben toen met ijzeren kabels aan de boom getrokken en gemeten in hoeverre hij op eigen kracht terugveert. Bij de meeste was dat onvoldoende om een fikse storm te doorstaan. Toch wil de gemeente ze graag behouden. We gaan nu veel takken van de bomen zagen, zodat de bomen minder topzwaar zijn en minder wind vangen. Zo kunnen we de bomen behouden.”

Natte grond

Dat de bomen zo wankel zijn, komt door de grond. Toen het Stadspark in 1913 werd aangelegd, was het een laaggelegen, drassig veengebied. In de wandelgebieden werd het veen afgedekt met een laag klei en zand uit de gegraven vijver. De boomwortels van de beuken kunnen dus niet diep de grond in, maar lopen horizontaal in de breedte. Dat geeft uiteraard minder stevigheid. En na honderd jaar zijn de beuken behoorlijk fors geworden. Als mijn dochter en ik de volgende ochtend weer ons rondje lopen, zien we een man met lange zaag hoog in het bakje van de hoogwerker staan. Zijn collega stuurt het bakje van de ene naar de andere tak. De ene na de andere dikke tak valt naar beneden. Hopelijk kunnen de bomen nog tientallen jaren veilig langs de laan blijven staan. P.S. Alle bomen hebben de stormen inderdaad overleefd. Alleen twee bomen dichter bij de camping zijn niet ongeschonden uit de stormen gekomen.