Beste buren (3

RUBRIEK Beste buren (3)

Alle jaren dat de Buitenhof nu bestaat, wonen we naast tuin- en recreatieverenging (TRV) Stadspark. Wat doen de bewoners daar eigenlijk? En wie wonen er? Per brief gaan we elkaar in de buurtkrant en op de website beter leren kennen. Soms publiceren we stukjes in debuurtkrant. De hele briefwisseling lees je op www.debuitenhof.info/beste-buren

Beste buren van de tuindersvereniging,

Dank voor de leuke rondleiding gisteren! In je vorige brief had je me uitgenodigd om de zuidkant van het park te bekijken. Je liet me de enorme variëteit op het park zien. Dat zit hem bijvoorbeeld in de huisjes: moderne houten gebouwen met strakke verzorgde tuinen met kabouters, ecologisch verantwoorde rommeltuinen met zelfbouwkasteeltjes en alles wat er tussen zit. Ook de bewoners zijn divers , vertelde je. Rustzoekers die in het weekend in stilte van het groen genieten, ijverige tuiniers, klussers wiens huisje nooit af is en mensen die veel samen met de parkgenoten doen. Bewoners die zeven maanden lang op het park wonen tot mensen die er zelden zijn. Mensen die van harmonie en laissezfaire houden en mensen die conflicten op de spits drijven. Kortom: een mini-samenleving op zich. Dat heeft te maken met de geschiedenis van het park, legde je uit. Van oorsprong lagen hier meerdere terreintjes. Velen daarvan hadden moestuintjes. De minder bedeelde Groningers vulden hiermee hun rantsoen. Veel oudere bewoners hebben nog steeds een tuintje. De gemeente heeft die terreinen tot één tuindersvereniging gevormd, omdat ze graag regels wilde stellen aan het bonte gezelschap. Later pas kwamen de ‘groene’ bewoners erbij. Na een rumoerige tijd is er nu harmonie op het park! De Buitenhoffers moeten helaas even wachten om zelf het park te kunnen bekijken, want van oktober tot Bevrijdingsdag is het park alleen open voor bewoners. Ik nodig je graag uit voor een rondje door de Buitenhof. Waar ben je allemaal benieuwd naar? Beste buren van de Buitenhof,

Beste buren, dank je wel voor je warme belangstelling voor ons park. We troffen elkaar bij het fietspad, de verbindingsroute van jullie wijk, met en door ons tuincomplex heen. Ik zie heel vaak de buurtbewoners er overheen fietsen. Kinderen naar school en sport, moeders met kinderen in de bakfiets, wandelaars die hun hondje uitlaten. Op zondag wat vaker ouders met kinderwagens. Ik herinner me ineens weer de gladheid van drie jaar terug in het stadspark. Hebben jullie veel overleg met de gemeente over de fietsroute naar de stad? Gelukkig troffen we elkaar op een warme herfstdag en kwam je daarbij ook onze voorzitter Adelheid tegen. Zo krijg je ook meerdere perspectieven en werd de kennismaking ook extra uitgebreid met plannetjes en ideeën. Hartstikke leuk! Na de wandeling bleef een van je eerste opmerkingen me bij: ‘Ik snap wel dat de heggen tot 1.80 hoog mogen, anders kijk je er zo overheen.’ Op plekken waar ik altijd doorloop, omdat de heg ondoordringbaar lijkt, kon je er zo overheen kijken. Ik merkte hierdoor dat ik automatisch op sommige stukjes wat harder doorloop. Ik vond het erg leuk je veel te vertellen en te laten zien. Grappig vond ik ook dat we het over nieuwsgierigheid hadden. Als schrijver kun je niet zonder. Het opent deuren. Heel graag leg ik van harte mijn oor bij jullie te luisteren. Ik ben natuurlijk nieuwsgierig naar Ons landje daar, naar jullie gezamenlijke kunstwerk, de meest groene tuin van de buurt en de boomgaard. En ook naar wie de eerste bewoner was van de wijk.